Dielli | The Sun

Albanian American Newspaper Devoted to the Intellectual and Cultural Advancement of the Albanians in America | Since 1909

Vizita e presidentit të Serbisë Vuçiç në Kralevë, këmbane alarmi për SHBA-të dhe BE-në

by

PhD Dritan Demiraj

Vizita e presidentit te Serbisë, Aleksandër Vuçiç (ministrit të kryekriminelit Milosheviç) në Kralevë për të vizituar xhandarmërinë serbe, pas ndërhyrjes së Policisë së Kosovës në luftën kundër kontrabandës së mallrave dhe krimit të organizuar është padyshim provokimi i radhës i tij ndaj botës së civilizuar. Vetë kënaqësia e tij, zgêrdhimjet dhe mbështetja që i bënte trupave të xhandarmërisë, të cilët njëlloj sikur ishin nên efektet e kokainës e si ujqërit përpara gjakut këndonin si të çmendur këngën famëkeqe me motive urrejtje ndaj shqiptarëve: “Të nisemi drejt për në Kosovë”.Këto sjellje të papërgjegjshme në prani të presidentit të “moderuar” dhe “perëndimor” Vuçiç duhet te jene nje kembane alarmi per SHBA-te dhe BE-ne. Serbia edhe pse ka shkaktuar tri lufta civile ne Ballkan, duke shkaktuar genocid, vrasje, masakra dhe perdhunime te mijera grave dhe femijeve te pafajshem ne Kosove, Bosnje dhe Kroaci, perseri eshte e etur per tu kthyer ne Kosove dhe te perserise te kaluaren e saj te tmerrshme.Ka ardhur koha qe SHBA-te dhe BE-ja te shpallin pergjegjës presidentin Vuçiç, ministrin e mbrojtjes Stefanoviç dhe ministrin e brendshem Vulin si persona pergjegjes qe nxisin urretje dhe po destabilizojne rajonin. Te gjithe si qytetare Shqiptare mbeshtesim plotesisht vendimet e qeverise se Kosoves per te kontrolluar plotesisht territorin, zbatuar ligjin, siguruar rendin publik dhe luften pa kompromis kunder krimit te organizuar ne Republikën e Kosovës. Perpara milicise Vuçiç deklaroi se: “Paqen dhe stabilitetin do ta ruajmë me çfarëdo çmimi. Nëse na sulmojnë, nëse vrasin njerëzit tanë, atëherë do të na duhet t’i mbrojmë ata.Sa per vrasje, e gjithe bota e civilizuar Serbine e njeh vetem per krimet kunder njerezimit. Jeni ju qe nxisnit ne ate kohe luftera se bashku me forcat tuaja te armatosura, xhandarmarine, milicine dhe mercenaret tuaj duke vrare, shkaterruar, masakruar dhe perdhunuar me mijera gra dhe femije te pafajshem. Shqiptaret asnjehere nuk kane vrare dhe sulmuar fqinjet e tyre, por gjithmone kane qene viktimat e tyre. Te nderuar miq! Mos mendoni se bota e ka harruar Ministrin e Propagandes ne kohen e kasapit te Ballkanit Milosheviç, i cili me automatik ne dore deklaronte se per nje serb do vriste njemije muslimane. Ps: Aleksander! Edhe ti vete e di mire qe ne Kosove sta mban te futesh per shume arsye qe une nuk dua ti permend ketu ne FB. Pse i genjen dhe i nxit milicet dhe xhandaret e tu? A mos valle ata i kane harruar fotot e shume kolegeve te tyre qe kane lene kockat ne Kosove? D.D. Michigan.

Reciprociteti, sherbimi inteligjent serb dhe ndikimi i Rusisë

by

PhD Dritan Demiraj

Duke ndjekur me vemendje ngjarjet dhe protestat e paligjshme te shtetasve te Republikes se Kosoves me etni serbe, te organizuar dhe dirigjuar nga sherbimet inteligjente serbe, deklaroj se perfshirja qe nga mbremja e djeshme e mercenareve me precedent kriminal dhe background militar me origjine nga Rusia nuk ndihmojne ne zgjidhjen e situates se tensionuar ne kufirin verior te Kosoves. Nderkohe qe mbeshtesim ne maksimum vendimin e kryeministrit Kurti, per zbatimin e parimit demokratik te reciprocitetit i bejme thirrje autoriteteve dhe sherbimeve destabilizuese sekrete dhe trupave te xhandarmarise serbe te mos provokojne forcat e policise se Kosoves. Prania e mercenareve ruse te cilet perdoren nga administrata e Rusise per te destabilizuar ne vazhdimesi si ne rastin e zgjedhjeve ne Maqedonine e Veriut, ne Malin e Zi dhe ne vende te tjera te Ballkanit, tregon se Beogradi e ka shume te veshtire te distancohet nga ndikimi dhe urdherat e Rusise ne rajon. Ky eshte nje fakt shqetesues te cilin qeveria e Kosoves dhe e Shqiperise duhet ta denoncoje kete shkelje te sovranitetit ne te gjithe forumet dhe organizatat nderkombetare. Ne te njejten kohe edhe diaspora shqiptare ne Amerike do te beje çdo perpjekje per informimin dhe sensibilizimin e administrates amerikane dhe Kongresin Amerikan ne lidhje me veprimtarine destabilizuese te Rusise dhe Serbise ne Kosove. Si perfundim, mbeshtesim me force policine e Kosoves si dhe i bejme thirrje te gjithe faktorit shqiptar per te ruajtur qetesine dhe per te kontribuar ne zgjidhjen e shpejte te mosmareveshjeve ne pikat kufitare me Serbine duke respektuar mareveshjet dhe rregullat nderkombetare sipas standarteve Europiane dhe demokratike.

ISI (SHËRBIMI SEKRET USHTARAK PAKISTANEZ) DHE LIDHJET E TIJ ME AL-QAEDËN DHE TALEBANËT

by

*Dritan Demiraj, Ph.D.

*Ish ministër i Brendshëm i RSH, autor i librave: “Al-Qaeda Tri Dekada Terror” (2020), “10 Komandat Strategjike të Al-Qaedës në Botë”, “Al-Qaeda në Afganistan-Pakistan” (2021), “Forcat Speciale dhe Lufta Asimetrike” (2021), “Afganistani-Një Paqe e Vështirë” (2014), “Ngritja dhe Rënia e Shtetit Islamik” (2017), “Nëpër Labirintet e Shtetit Islamik” (2015), “Al-Qaeda në Siri” (2019) dhe “Al-Qaeda në Irak” (2019).  

Shërbimi Sekret i Pakistanit, i njohur me shkurtesën ISI (Inter-Services Intelligence) llogaritet të jetë një nga shërbimet sekrete më të fuqishme dhe më të rrezikshme në botë së bashku me CIA-n amerikane, Mossad-in izraelit dhe GID-në Jordaneze. Ky shërbim u bë i njohur në skenën ndërkombëtare në vitet tetëdhjetë, kur dha mbështetje për muxhahedinët afganë kundër Bashkimit Sovjetik gjatë luftës në Afganistan.

Gjatë kësaj lufte, shërbimi sekret ISI ka bashkëpunuar ngushtë me Agjencinë Qendrore të Inteligjencës së SHBA-ve CIA, për të trajnuar dhe financuar muxhahedinët me fondet amerikane, pakistaneze dhe saudite. Asnjë agjent i shërbimit serkret të Pakistanit nuk është kapur gjatë atij konflikti.

ISI siç do ta spjegojmë në këtë shkrim, ISI ka dhënë mbështetje strategjike, financiare, logjistike dhe shërbime të inteligjencës për Talebanët Afganë kundër të ashtuquajturës Aleanca Veriore Afgane në luftën civile të viteve 1990-1995, porn ë mënyrë të veçantë Byroja e tij Afgane, e cila është përgjegjëse për gjithë aktivitetet e armatosura në Afganistan është përgjegjëse për situatën e krijuar në këtë vend. Agjentët e saj planizuar, planifikuan dhe ekkzekutuan me sukses Operacionin Ushtarak “Anakonda” për marrjen e kontrollit të Afganistanit dhe rrëzimin nga pushteti të presidentit Ashraf Ghani.

Shërbimi sekret ISI, përbëhet nga dhjetë departamente. Secili departament ka detyra specifike për grumbullimin e të dhënave të inteligjencës. Një nga këto departamente i quajtur “Drejtoria SS” merret vetëm me vëzhgimin e aktiviteteve të grupeve terroriste që veprojnë kundër shtetit të Pakistanit.

Për më shumë se 30 vite, agjensia e spiunazhit pakistanez ISI dhe agjensia e inteligjencës amerikane CIA kanë patur marëdhënie të mira bashkëpunimi, por kohwt e fundit kanw përplasje shumë të forta me njëra tjetrën. Gjatë viteve 1980, SHBA-të i dhanë disa dhjetëra miliardë dollarë ISI-it për të organizuar luftën kundër Sovjetikëve, por ISI jo të gjitha paratë i përdori për të ndihmuar Afganët kundër Sovjetikëve. Duke shfrytëzuar këto para të dhëna pa hezitim nga SHBA-të, Arabia Saudite dhe nga e gjithë bota arabe, duke shfrytëzuar me sukses dhe përfshirjen e tyre në tregtinë rajonale në rritje të trafikut të drogës (heroinës) ISI u bë një organizatë shumë e fuqishme, duke qënë në gjendje që të vetëfinanconte operacionet e saj në mbarë globin. Pas pak vitesh, kjo organizatë në të gjithë botën do të konsiderohej si “shtet brënda shtetit”, duke patur fuqi dhe pavarësi më shumë se asnjë agjensi inteligjence tjetër në botë.

Është i njohur fakti se Talebanët Afganë u krijuan nga ISI, të cilët me ndihmën e tyre pushtuan Afganistanin. Gjatë viteve të qëndrimit në Afganistan, bin Ladeni në mënyrë të vazhdueshme takohej me zyrtarët më të lartë të ISI-it në tendat e tij në shkretëtirat e Kandaharit. Gjatë këtyre takimeve, ata kalonin tek bin Ladeni të gjitha informacionet e inteligjencës ushtarake amerikane dhe planet për të sulmuar bin Laden-in, duke i mundësuar atij që t’i shmangej sulmeve amerikane për ta arrestuar ose vrarë në më shumë se një rast. Megjithëse nuk është evidentuar në libra, nuk e kuptoj pse nuk është theksuar se ka shumë prova të cilat sygjerojnë përfshirjen aktive të disa drejtuesve të saj të lartë në mbështetjen për realizimin e sulmeve terroriste të 11 shtatorit 2001 kundër SHBA-ve. Një nga personat kryesorë për të kuptuar lidhjen midis ISI-it, al-Qaedës dhe sulmeve të 11 shtatorit 2001 është Saeed Sheikh.

Direkt pas sulmeve të 11 shtatorit, Saeed Sheikhu u deklarua se ishte një nga financierët kryesorë të sulmeve të 11 shtatorit 2001. Pas pak ditëve, u publikua lidhja midis tij dhe gjeneral leitnant Mahmood-it dhe menjëherë raportimet rreth Saeed Sheikut dhe lidhjes së tij me sulmet e 11 shtatorit ndaluan. Në fillim të vitit 2002, Saeed Sheiku u arrestua në Pakistan me akuzën e përfshirjes në vrasjen e reporterit amerikan Daniel Pearl. Kjo vrasje tregonte lidhjen midis ISI-it, al-Qaedës, Saeed Sheikh-ut dhe mjeshtrit të këtyre sulmeve Khalid Sheikh Mohammed-it. Por vetëm shumë pak gazeta e identifikuan Saeed Sheikh-un si agjent të ISI-it dhe të al-Qaedës. Marrja në pyetje e Saeed Sheikh-ut të çonte drejtëpërdrejtë tek drejtori i ISI-it të asaj kohe gjeneral leitnant Mahmood Ahmedi.

Ka shumë fakte të cilat vërtetojnë se gjeneralleitnant Mahmood Ahmedi nëpërmjet Saeed Sheikut ka mbështetur me fonde rrëmbyesin e avionit që goditi kullën në New York, egjiptianin Mohamed Atta. Gjatë disa intervistave dhe emisioneve investigative pas sulmeve të 11 shtatorit 2001 në SHBA, kanë dalë fakte të lidhjes së gjeneralit Mahmood Ahmed me al-Qaedën dhe Talebanët afganw. Duhet theksuar se Pakistani pas sulmeve terroriste të 11 shtatorit 2001 ishte shumë i trembur për një pushtim nga SHBA-të, kështu që ishte i detyruar që të bashkëpunonte me ta. Ata ishin të pafuqishëm që të provokonin administratën Bush pa i ofruar të gjithw bashkëpunimin e mundshwm. Kërkesa e parë e amerikanëve ishte largimi nga detyra e gjeneral leitnantit Mahmood Ahmed. 

Në fillim të vitit 2004, amerikanët mësuan se babai i bombës atomike të Pakistanit Dr. Abdul Khani kishte qënë pjesëmarrës në disa “tregti” të paligjshme sa i përket programit dhe teknologjisë së armëve nukleare duke ndarë sekrete me shtete si Korea e Veriut, Irani dhe Libia. Presidenti në atë kohë i Pakistanit, gjenerali Pervez Musharaf ishte i përfshirë në këtë tregti, tregti e cila vazhdoi deri në vitin 2002. Gjatë marrjes në pyetje, Dr. Khani i pranoi këto akuza dhe kërkoi falje. Në këtë kontekst, ai dhe dhjetë inxhinierë të tjerë atomikë të Pakistanit janë dyshuar se kishin asistuar al-Qaedën në zhvillimin e armëve të dëmtimit në masë (WMD). Për këtë arsye, disa herë SHBA-të anulluan ndihmën disa miliardë dollarësh për Pakistanin. Por duhet theksuar se për shkak të poseidimit të armëve nukleare, asnjë shtet nuk tenton që të fillojë një konflikt ushtarak me Pakistanin.

Në vitet 1982-1991, prodhimi i drogës së Afganistanit u rrit nga 250 tonë në vitin 1982 në mbi 2000 tonë në vitin 1991. Sipas drejtorit të CIA-s George Tenet, “Në atë kohë, këtë fenomen ne e zbuluam më vonë…”.

Osama bin Ladeni për herë të parë zhvendoset në qytetin e Peshawarit, një qytet që ndodhej në kufi me Afganistanin dhe filloi të drejtojë organizatën e muxhahedinëve, e cila në atë kohë njihej si Maktab al-Khidamar (MAK), e cila furnizonte me armë, para, luftëtarë të huaj, pajisje mjekësore, etj nga jashtë rajonit në Pakistan dhe më pas i fuste nëpërmjet kufirit në konfliktin kundër Sovjetikëve në Afganistan. MAK-u mbështetej nga shërbimet e sigurisë dhe inteligjencës së Pakistanit, Byroja Afgane e ISI-it partner kryesor i CIA-s për kryerjen e operacioneve klandestine kundër pushtimit të Sovjetikëve.

Në atë kohë, bin Ladeni ishte i lidhur ngushtë me Gulbudin Hekmatyar-in, duke forcuar fuqishëm operacionet e tij të drogës. Gulbudin Hekmatyari, i cili kishte lidhje me bin Laden-in dhe CIA-n për shkak të bashkëpunimit të fuqishëm me ISI-in konsiderohej si “prodhuesi dhe magazinuesi” i saj. Pas vitit 1985, ISI-i aktivizoi disa celula aktive të agjentëve të saj, të cilët filluan të përfitojnë nga tregtia e heroinës, një pjesë të parave të së cilës e përdornin për operacione të fshehta. Këto celula promovonin kultivimin e opiumit dhe trafikimin e saj nga territori i Pakistanit dhe Afganistanit nën kontrollin e muxhahedinëve. Më pas heroina trafikohej në zonat ku vepronin Sovjetikët, me qëllim që trupat Sovjetike të fillonin përdorimin e saj dhe të ishin të varura nga droga.

Pas tërheqjes së trupave sovjetike nga Afganistani në vitin 1988, celulat e heroinës së ISI-it filluan të përdornin rrjetin e rafinerive dhe trafikantët me qëllim trafikimin e heroinës në perëndim, duke i përdorur këto para për të mbështetur ekonominë e tyre. Si rezultat, ISI u fuqizua aq shumë ekonomikisht sa asnjë agjensi tjetër në planet. Për këtë arsye, shumë shtete dhe agjensi e konsiderojnë atë si “qeveria e padukshme e Pakistanit”. Sipas autorit Gerald Posner ish zyrtar i CIA-s, gjeneral leitnanti Akhtar Abdul Rahman Khani, ish drejtor i ISI-it nga viti 1979-1987 takohej rregullisht me bin Ladenin në Peshawar. ISI dhe bin Ladeni gjatë kësaj kohe krijuan një partnership me qëllim që forcat e drejtuesve të fiseve afgane duhet të paguanin një taksë për tregtinë e opiumit. Në vitin 1985, bin Ladeni dhe ISI-i ndanin një përfitim të paktën 100 milionë dollarë në vit.

Shërbimi Sekret i Pakistanit, i njohur me shkurtesën ISI (Inter-Services Intelligence) llogaritet si një nga shërbimet sekrete më të fuqishme në botë së bashku me CIA-n, MI6, Mossad-in dhe GID-në Jordaneze. Ai është krijuar me asistencën e Britanisë së Madhe në vitin 1948. Ky shërbim u bë i njohur në skenën ndërkombëtare në vitet tetëdhjetë, në kohën kur mbështeti muxhahedinët afganë kundër Bashkimit Sovjetik gjatë luftës në Afganistan (1979-1989) nëpërmjet Byrosë së tij Afgane dhe drejtuesve të saj të famshëm gjeneral brigade Mohammad Yousaf dhe gjeneral leitnant Akhtar Abdul Rehman Khani.

Gjatë kësaj lufte, shërbimi sekret ISI ka bashkëpunuar ngushtë me Agjencinë Qëndrore të Inteligjencës së SHBA-ve për të trajnuar dhe financuar muxhahedinët me fondet amerikane, pakistaneze dhe saudite. Asnjë agjent i shërbimit sekret të Pakistanit nuk është kapur gjatë këtij konflikti.

Siç do ta spjegojmë në këtë analizë, ISI ka dhënë mbështetje strategjike, financiare, logjistike, stërvitje dhe shërbime të inteligjencës për Talebanët Afganë kundër të ashtuquajturës Aleanca Veriore Afgane në luftën civile të viteve 1990-1995, por në mënyrë të veçantë Byroja Afgane është përgjegjëse për gjithë aktivitetet e armatosura në territorin e Afganistanit dhe për situatën e krijuar në këtë vend. Agjentët e saj planizuan, organizuan dhe ekzekutuan me sukses Operacionin Ushtarak “Anakonda” për marrjen e kontrollit të Afganistanit dhe rrëzimin nga pushteti të presidentit Ashraf Ghani në muajin gusht 2021.

Shërbimi sekret ISI drejtohet nga gjeneral leitnant Hameed Faiz, i cili përgjigjet vetëm tek Shefi i Shtabit të Pakistanit gjeneral Qamar Javed Bajwa dhe kryeministi Imrad Khan. ISI-i përbëhet nga dhjetë departamente.

  1. Departamenti Inteligjencës së Përbashkët X (JIX).

Ky departament shërben si sekretariat për të koordinuar dhe mundësuar shërbime administrative mbështetëse për degët e tjera të ISI-it dhe organizatat e tyre në terren. Ai përgatit të dhënat e inteligjencës dhe kërcënimet strategjike të Pakistanit. Ai drejtohet nga një gjeneral major dhe pesë zv/drejtorë gjeneral brigade, përgjegjës për administrimin, buxhetimin, llogaritë bankare, transportin dhe operacionet klandestine.

  1. Byroja e Përbashkët e Inteligjencës (JIB).

Kjo byro është struktura më e madhe e ISI-it, e cila përmban rreth 60 për qind të stafit të përgjithshëm të ISI-it. Kjo byro drejtohet nga një gjeneral major dhe pesë zv/drejtorë me gradë gjeneral brigade, përgjegjës për studentët, partitë politike, anti-terrorizmin, ministritë dhe shoqërimin e VIP-ave. Në shtesë të tij gjenden tre seksione të rëndësishme, të cilat kanë përgjegjësi për zhvillimet politike dhe ekonomike nëpër botë. Kjo byro kontrollon aktivitetin e atasheve ushtarakë dhe përfaqësuesve të saj jashtë vendit.

  1. Seksioni 1: Është përgjegjës për Indinë dhe Lindjen e Largme.
  2. Seksioni 2: Është përgjegjës për vendet ose ish vendet komuniste.
  3. Seksioni 3: Është përgjegjës për Azinë e Largët dhe Afrikën.  

Pjesë e kësaj byroje është edhe Dega Speciale (SW) ose Byroja Afgane, e cila merret ekskluzivisht me Afganistanin dhe drejtohet nga një gjeneral brigade. Ajo ka tre n/drejtorë me gradën kolonel të cilët janë përgjegjës për:

  1. Operacionet ushtarake dhe stërvitjen.
  2. Mbështetjen logjistike, shpërndarjen e armëve dhe materialeve ushtarake.
  3. Stërvitjen e Talebanëve afganë, refugjatëve afganë dhe kryerjen e Operacioneve Psikologjike (Operacioni Anakonda-2021).
  1. Byroja e Përbashkët e Kundër Inteligjencës (JCIB).

Kjo byro është përgjegjëse për survejimin në terren të diplomatëve pakistanezë të stacionuar jashtë vendit dhe drejtohet nga një gjeneral major. Në të njëjtën kohë ajo është përgjegjëse për ekzekutimin e operacioneve të inteligjencës në Lindjen e Mesme, Azinë Juglindore, Afganistan, Republikat Muslimane të Azisë Qëndrore të ish BS.

Zv/drejtori me gradën gjeneral brigade dhe kontrollon syrvejimin e diplomatëve të huaj dhe pakistanezë, drejtuesit e partive politike dhe personelin e ISI-it. Ai ka katër drejtorë në vartësi.

  1. Drejtori (kolonel) për zyrvejimin në terren të diplomatëve të huaj.
  2. Drejtori (kolonel) për politikat jashtë vendit.
  3. Drejtori (kolonel) për Azinë, Europën dhe Lindjen e Mesme.
  4. Drejtori (kolonel) për zyrën e Kryeministrit Imrad Khan.

Kjo Byro ka degët e saj të cilat survejojnë personelin e ISI-it në Lahore, Karachi, Peshawar, Kohat, Rawalpindi, Mardan, Nowshera, Attock, Murree, Jhelum, Kharjan, Sialkot, Gurjanwala, Sahiwal, Multan, Sargodha, Muzaffarabad, Tulbul dhe Gilgit.

  • Byroja e Zbulimit të Përbashkët në Veri (JIN).

Kjo byro drejtohet nga një gjeneral major dhe është përgjegjëse për operacionet speciale në Xhamu dhe Kashmir. Këtu përfshihen operacionet e infiltrimit, propaganda dhe ekzekutimi i operacioneve klandestine. Gjithashtu pjesë e rëndësishme janë edhe operacionet për grumbullimin e inteligjencës në rajonet Xhamu dhe Kashmir. Një njësi speciale e ISI-it (ISI-SSG) merret me stërvitjen dhe mbështetjen me armë dhe municione për grupet terroriste LeT, LeJ, LeI dhe JeM. 

  1. Byroja e Përbashkët e Zbulimit Jashtë Vendit (JIM).

Kjo byro drejtohet nga një gjeneral major, i cili është përgjegjës për spiunazhin në SHBA, Europë, Azi dhe në Lindjen e Mesme. Ajo drejtohet drejtëpërdrejtë nga Shtabi Qëndror i ISI-it në Rawalpindi dhe realizohet nëpërmjet spiunëve, të cilët veprojnë nga zyrat ku janë dërguar jashtë vendit ose nën maskim. Kjo byro ndahet në dy n/drejtori, njëra përgjegjëse ose drejtoria e operacioneve për Europën me një gjeneral brigade në krye dhe tjetra drejtoria e operacioneve për Azinë dhe Lindjen e Mesme, e cila drejtohet nga një gjeneral brigade.

  1. Byroja e Përbashkët e Inteligjencës me Sinjale (JSIB).

Kjo drejtori drejtohet nga një gjeneral major dhe misioni i saj është realizimi i zbulimit me sinjale, grumbullimi dhe analiza e saj veçanërisht në Indi dhe Afganistan. Kjo byro prodhon sinjalet dhe kodet sekrete të cilat përdoren për të realizuar operacionet jashtë vendit. Ajo ka tre detashmente të cilat drejtohen nga tre gjeneralë brigade në Lahore, Karachi dhe në Peshawar.

  1. Byroja e Përbashkët Teknike (JIT).

Është byroja që ka si mision asistencën teknike për realizimin e operacioneve të fshehta klandestine. Ajo drejton të gjitha aspektet e pajisjeve elektronike që kërkohen për kryerjen e operacioneve sekrete dhe klandestine të ISI-it.

  1. Byroja Speciale e ISI-it.

Akademia e ISI-it është riemëruar në muajin prill 1998 dhe quhet “Akademia e Inteligjencës së Shërbimit Ushtarak”. Ajo drejtohet nga një gjeneral major dhe ka tre zv. drejtorë gjeneral brigade, zv/drejtori për stërvitjen, zv/drejtori për gjuhët e huaja dhe zv/drejtori për stërvitjet teknike.

  1. Seksioni Ndërlidhës Ushtarak (MLS).

Ky seksion është pjesë e Ministrisë së Brendshme të Pakistanit. Ai ka mision ndërlidhjen me Ministrinë e Brendshme, por drejtohet dhe komandohet vetëm nga shtabi i ISI-it. Ai përfaqëson të gjithë agjensitë e inteligjencës civile, organizatat paramilitare, agjensinë federale të hetimit dhe drejtorinë e emigrimit dhe të pasaportave.

Afganistani, ku është gabuar?

by

Nga Dritan Demiraj PhD/

Ndërkohë që Kabuli ra krejtësisht nën kontrollin e Talebanëve, presidenti i vendit Ashraf Ghani u largua në Taxhikistan së bashku me zv/presidentin Amrullah Saleh dhe 30 milionë dollarë kesh, kaosi ka mbërthyer gjithë vendit, një krizë e madhe ekonomike, sigurie dhe refugjatësh duket se sapo ka filluar dhe zgjidhja duket e pamundur. Por si erdhëm në këtë situatë, kush është i interesuar për këtë situatë dhe cilat janë interesat dhe konseguencat e vendeve fqinje me Afganistanin? Qeveria afgane e përkrahur nga SHBA-të, ka qenë në pushtet në Afganistan prej pushtimit amerikan në dimrin e vitit 2001. Që nga ajo kohë, Talebanët kanë fituar kontroll të madh në disa pjesë të vendit dhe sipas marrëveshjes së nënshkruar mes SHBA-ve dhe Talebanëve në Doha në muajin shkurt 2020, të gjitha forcat e huaja duhet të largoheshin nga Afganistani deri në fund të muajit maj të vitit 2021, në këmbim të garancisë për siguri nga ana e grupit të Talebanëve. Këto negociata u urdhëruan nga ish Presidenti amerikan Donald J. Trump, i cili që në mesin e vitit 2020 kishte kërkuar që të përshpejtohej procesi i tërheqjes së trupave amerikane, duke deklaruar se dëshironte që ata të ktheheshin në shtëpi për festat e Krishtlindjeve.Ky konflikt në Afganistan gjatë dy dekadave ka krijuar rivalitet në marëdhëniet midis SHBA-ve dhe Iranit, Pakistanit dhe Indisë. Armiqësia e Iranit ndaj SHBA-ve ka shërbyer si një katalizator për Iranin për të bërë një lojë të dyfishtë në Afganistan. Irani fillimisht mbështeti ndërhyrjen ushtarake të SHBA-ve kundër Talebanëve dhe luaji një rol të rëndësishëm në krijimin e qeverisë së parë të Afganistanit, por njëkohësisht më pas në mënyrë të fshehtë vazhdoi mbështetjen e Talebanëve afganë gjatë viteve pasuese kundër misionit të ISAF-it.Irani ndodhet në perëndim të Afganistanit, ndan me të 901 km vijë kufitare dhe ka lidhje të rëndësishme fetare, kulturore me popullin e tij. Pas rënies së regjimit të Talebanëve, qeveria e Afganistanit e ka cilësuar Iranin si: “Vëllezër dhe partnerë që na kanë ndihmuar shumë”. Të dyja vendet kanë njohur rritje të bashkëpunimit ekonomik nga fundi i vitit 2001, duke e bërë Iranin eksportuesin e dytë më të madh në vend pas Pakistanit. Por marëveshjet bilaterale për sigurinë midis Afganistanit dhe SHBA-ve janë kundërshtuar me forcë nga Irani, pasi prania e trupave amerikane dhe të NATO-s në “oborrin” e tyre konsiderohej e papranueshme. Në mënyrë të vazhdueshme Irani ka bërë thirrje për largimin e amerikanëve nga Afganistani.Pas Revolucionit Islamik të vitit 1979, e cila rrëzoi regjimin 26 vjeçar të Shah Pahlavit shënoi përfundimin e marëveshje së CENTO-s. Pas krizës së ambasadës amerikane dhe deri në ditët e sotme midis Iranit dhe SHBA-ve ekziston një konflikt i gjatë. Revolucioni Islamik qetësoi marëdhëniet e tensionuara me Bashkimin Sovjetik, megjithëse pushtimi i Afganistanit në vitin 1979 nga ana e Bashkimit Sovjetik shikohej si një kërcënim për Iranin. Gjatë këtij konflikti, Irani nuk ishte shumë aktiv në lidhje me mbështetjen e muxhahedinëve nga SHBA-të, Arabia Saudite dhe Pakistani. Kjo për shkak edhe të përplasjeve si pasojë e pushtimit të Iranit nga Iraku gjatë konfliktit 1980-1988 dhe mbështetjes së SHBA-ve për Sadam Hysein-in.Pas tërheqjes së Sovjetikëve nga Afganistani në vitin 1989, Irani filloi të angazhohej më shumë në rajon, duke vazhduar të mbështesë me mjete financiare dhe armatime aleatët e saj të Aleancës së Veriut, të cilët kishin lidhje fetare dhe të vjetra me Iranin. Ata u mbështetën në vitet 1992-2001 nëpërmjet njësive të forcave speciale al-Quds nën drejtimin e gjeneral brigade Qasim Sulejmanit. Irani e zgjeroi përfshirjen dhe mbështetjen e komunitetit Shia Hazara në Afganistan dhe të grupeve muxhahedine që përfaqësonin ata.Në vitin 1994 u shpall lëvizja e Talebanëve dhe shumica e vendit ra nën kontrollin e tyre. Në këtë moment Irani filloi mbështetjen e Aleancës së Veriut, e cila drejtohej nga gjenerali i famshën afgan me origjinë nga Taxhike Ahmad Shah Masoud. Kjo do të përbënte, bërthamën më të fortë të rezistencës anti-talebane nga viti 2006-2001. Pakistani me ndihmën e parave të Arabisë Saudite dhe të Emirateve të Bashkuara Arabe ndihmoi në krijimin e Talebanëve Afganë, duke bërë që të tre këto vende të sfidonin influencën Shia të Iranit në Azinë juglindore. Në kohën kur Talebanët vranë tetë diplomatë dhe një gazetar iranian në qytetin verior të Mazar-e-Sharif-it në vitin 1998, ushtria e Iranit dislokoi rreth 120.000 trupa në kufirin me Heratin, e gatshme për të pushtuar Afganistani. Irani e përshëndeti pushtimin e Afganistanit nga SHBA-të, pasi ky pushtim ndryshoi balancën e fuqisë në interes të Iranit. Pas rrëzimit të regjimit të Talebanëve, Irani-India-Rusia filluan të bashkëpunojnë me qëllim krijimin e një qeverie të re në Afganistan. Influenca e Iranit tek Aleanca e Veriut ishte shumë e rëndësishme për krijimin e qeverisë së Hamid Karzait. Presioni diplomatik i Iranit gjatë bisedimeve të paqes për krijimin e qeverisë i zhvilluar në Bonn të Gjermanisë, bëri që të arrihej një marëveshje për ndarjen e pushtetit në Afganistan. Qeveria e re i ofroi shumë pozicione ministrash Aleancës së Veriut dhe me këtë rast duke rritur influencën e Iranit në të ardhmen e Afganistanit.Për të forcuar ndikimin e tij, Irani përdori fuqinë e butë me qëllim ruajtjen e influencës në Afganistan, duke kundërshtuar në mënyrë të fshehtë SHBA-të dhe Talebanët gjatë gjithë kohës. Një nga mjetet e vazhdueshme që Irani ka përdorur në Afganistan, ka qënë fuqia e butë nëpërmjet përdorimit të mediave, duke harxhuar rreth 100 milionë dollarë në projekte civile, media sociale dhe ndërtimin e shkollave Shia. Në vitin 2002-2003, Irani dhuroi 570 milionë dollarë dhe rreth 100 milionë dollarë të tjera në vitin 2006 për procesin e rindërtimit të Afganistanit, shumica e të cilave u bënë realitet. Gjatë viteve 2012-2013, sasia e tregtisë midis dy vendeve i kalonte 2 miliardë dollarë, duke e pozicionuar Iranin në rreth 35-40 për qind të sasisë së përgjithshme të tregtisë që Afganistani realizonte me vendet e tjera.Si Irani dhe SHBA-të ndajnë disa qëndrime të njëjta rreth Afganistanit. Të dy vendet dëshirojnë një qeveri të qëndrueshme me qëllim që të parandalojë kthimin e qeverisë së Talebanëve dhe të al-Qaedës në pushtet. Marëdhëniet e tyre u përkeqësuan shumë kur presidenti Bush iu referua Iranit në vitin 2002 si “Boshti i së keqes” dhe në vitin 2003 kur u zbulua se Irani po ndërtonte fabrika për energji nukleare dhe përdorim ushtarak.Në kohën kur qeveria e Afganistanit firmosi një marëveshje strategjike me SHBA-të në vitin 2005, Irani kërkoi nga qeveria e Afganistanit që të firmosnin një marëveshje ku të theksohej se SHBA-të nuk do të përdornin territorin e tyre për të realizuan operacione ushtarake kundër Iranit. Por SHBA-të i ushtruan presion Afganistanit që të mos e firmosnin një marëveshje të tillë.Marëdhëniet e Iranit me SHBA-të u acaruan shumë gjatë presidencës së Donald J. Trump-it. Kjo fillimisht pas largimit të njëanshëm të SHBA-ve nga marëveshja bërthamore JCPOA (midis SHBA, Rusisë, Kinës, Francës, Britanisë së Madhe dhe Gjermanisë me Iranin) në vitin 2018. Kjo për shkak edhe të retorikave të vazhdueshme të SHBA-ve kundër Iranit, sanksioneve të shumta ekonomike, presionit të madh diplomatik, por sidomos pas vrasjes në datën 3 janar 2020 të gjeneral leitnant Qasem Suleimanit në Irak bashkë me Abu Mahdi al-Muhandis dhe të vrasjes së gjeneral brigade Mohsen Fakhrizadeh në datën 27 nëntor 2020 në Absard të Teheranit. Kjo klimë e tensionuar, ndikoi në marëdhëniet midis Iranit dhe Afganistanit pas firmosjes së marëveshjes bilaterale ushtarake Afganistan-SHBA. Sipas Iranit, përpjekjet e ushtrisë amerikane dhe të aleatëve të tyre nga viti 2001-2021 kanë dështuar që të normalizojnë situatën e sigurisë në Afganistan. Sipas tyre, Talebanët dhe al-Qaeda kanë qënë të suksesshëm që të kenë nën kontrollin e tyre shumicën e territorit të Afganistanit dhe është e panevojshme që ata të vazhdojnë të qëndrojnë në këtë rajon. Dokumentat e deklasifikuara të kapura gjatë operacionit për kapjen/vrasjen e bin Ladenit në kompleksin e Abbottabad-it në Pakistan përfshinin një raport që përbëhej nga 19 faqe të një zyrtari të lartë të al-Qaedës në Afganistan. Në dokument deklarohej se operativi i al-Qaedës Abu Hafs al-Mauritani kishte negociuar një marrëveshje që disa operativë të al-Qaedës të strehoheshin në Iran pas rënies së qeverisë së Talebanëve në Afganistan, pas sulmeve në SHBA-ve në muajin tetor-nëntor 2001. 📌Menjëherë lind pyetja se si mundet që iranianët shia të kenë mbështetur salafistët ose wahabistët të cilët sulmuan Amerikën!! Është fakt i njohur se një numër i madh i udhëheqësve të al-Qaedës u larguan në Iran në vitin 2001 pas rënies së qeverisë së Talebanëve në Afganistan. Këtu përfshiheshin një numër i madh i familjes së bin Laden-it dhe disa nga figurave më të larta të al-Qaedës. Regjimi iranian, përmes forcave speciale al-Quds të IRGC-së, i mbronte dhe monitoronte anëtarët kryesorë të al-Qaedës në vende të sigurta, me qëllim që ata të vazhdonin operacionet e tyre terroriste dhe të shmangnin arrestimin nga autoritetet ndërkombëtare.Një nga ngjarjet më të rëndësishme sa i përket marëdhënieve midis Iranit dhe Talebanëve është vizita e delegacionit të Talebanëve, me kërkesë së qeverisë së Iranit në Teheran në muajin qershor 2013. Pas këtij takimi, janë zhvilluar edhe disa takime të tjera me Iranin. Qëllimi i këtyre takimeve ishte normalizimi i marëdhënieve midis Talebanëve dhe Iranit. Gjatë këtyre takimeve, Teherani ka shfaqur shqetësimin rreth popullsisë Hazara në Afganistan, ndërkohë që Talebanët i kërkuan Iranit që të mos mbështesnin më kundërshtarët e tyre pas largimit të trupave amerikane nga Afganistani. Afganistani ndodhet në një rajon sensitiv gjeopolitik. Kjo ka bërë që disa nga fuqitë më të mëdha të botës të zhvillojnë bashkëpunim në nivel të ndryshëm që të mbrojnë interesat e tyre në Afganistan, por edhe më gjërë në rajon. Irani, India dhe Rusia kanë qënë mbështetësit më të mëdhenj të Aleancës së Veriut kundër Talebanëve gjatë viteve 1990. Duhet theksuar se të tre këto shtete kanë meritë në stabilizimin e Afganistanit, duke mos mbështetur ardhjen e Talebanëve në pushtet. Por në të njëjtën kohë, ata mbështetën edhe procesin e bisedimeve për arritjen e një marëveshje për mos përdorimin e dhunës, pranimin e Kushtetutës së Afganistanit dhe shkëputjen një herë e përgjithmonë nga al-Qaeda dhe grupet e tjera terroriste në rajon.Irani dëshiron që Afganistani të jetë një shtet ku të gjithë grupet etnike të jetojnë në paqe, por kjo është shumë e vështirë të realizohet tani që Talebanët po marrin pushtetin. Këtë e kundështon edhe Rusia, pasi ata ardhjen në pushtet të Talebanëve e shikojnë si një mundësi për frymëzimin e grupeve militante, si psh: në krahinën e tyre të Dagestanit, Ingushetisë dhe Çeçenisë. Në të njëjtën kohë, India është e shqetësuar se ardhja e Talebanëve në pushtet mund të krijojë efekte serioze sa i përket stabilitetit në provincat kufitare të Jammu-së dhe Kashmir-it, ku operojnë nën mbështetjen e Pakistanit shumë grupe terroriste.Për këtë qëllim, Irani dhe India kanë realizuar shumë projekte të qëndrueshme me regjimin aktual në Afganistan. Një nga këto shembuj është edhe ndërtimi në vitin 2009 i autostradës 217 km të gjatë në Chabahar-Zaranj-Delaram. India e ndërtoi këtë rrugë, me qëllim që të lidhte Afganistanin me portin e Chabahar-it në Iran. Kjo autostradë u ndërtua me asistencën e Indisë, për të krijuar një rrugë alternative për tregti nga Afganistani me qëllim që të anashkalohej Pakistani. Prodhimet Indiane shkojnë në Afganistan nga Azia Qëndrore përmes Iranit, pasi Pakistani nuk i lejon prodhimet Indiane të kalojnë përmes territorit të tyre. Tregtia aktive midis Iranit, Kinës dhe Afganistanit ka qënë e suksesshme, pasi sejcili nga këto vende e shikon njëri tjetrin si aleat potencial në mbajtjen e balancës së gjeostrategjisë kundër SHBA-ve. Megjithatë ka dhe kundërshtime midis këtyre katër shteteve. Kina frikësohet se Afganistani mund të përdoret si bazë operacionale për separatistët e krahinës së Ujgurëve në perëndim të rajonit të Xinjiang-ut. Për këtë arsye, nuk e ka kundërshtuar shumë prezencën e trupave ushtarake dhe të NATO-s në Afganistan me të njëjtën forcë siç e ka kundështuar Irani. Rajoni i Xinjiang-ut ndodhet në kufi me Afganistanin, ndërkohë që Kina prej kohësh ka akuzuar geupet ekstremiste nga vendet fqinje si Uzbekistani, Taxhikistani, Turkmenistani dhe Afganistani për mbështetjen e separatistëve Ujgurë në këtë rajon. Kina i ka ofruar disa herë Afganistanit bashkëpunim që të luftojnë së bashku “grupet terroriste” në vendin e tyre.India në mënyrë të vazhdueshme ka mbështetur misionin ndërkombëtar ushtarak të SHBA-ve dhe të NATO-s në Afganistan. Një nga objektivat kryesore të Indisë në Afganistan është parandalimi i dominimit të Pakistanit në këtë vend, ndërkohë që Irani e ka kundështuar marëveshjen bilaterale të sigurisë midis SHBA-ve dhe Afganistanit (BSA).Edhe Rusia nuk ndihet e qetë, me rastin e prezencës së trupave të dislokuara në afërsi të kufirit të saj, pasi e parandien rrezikun e përhapjes së trafikut të drogës dhe të fuqizimit të grupeve terroriste në afërsi të kufijve të saj. Për këtë qëllim, Rusia ka dislokuar disa kontigjenteve të saj ushtarake me forca speciale dhe aviacion dhe këto ditë po zhvillon stërvitje antiterrori përgjatë kufirit Taxhikistan-Afganistan, me qëllim ndalimin e trafikut të drogës dhe të akteve terroriste. Rusia në mënyrë të prerë, nuk lejon influencën e huaj në Kaukaz dhe në Azinë Qëndrore, pasi këto rajone kanë një influencë të madhe në çështjet e sigurisë së brëndshme të Rusisë, por edhe të rajonit në përgjithësi.

Afganistani, një paqe e vështirë

by

Anëtari i Këshillit të Vatrës Kolonel Dritan Demiraj Ph.D, “Mjeshtër i Madh” dhe “Nderi i Kombit” analizon situatën në Afganistan:

Gjykoj se eshte e domosdoshme te bejme nje analize rreth situates ne Afganistan e cila ka munguar ne mediat e Shqiperise. Se pari, deshiroj te theksoj se situata ne Afganistan eshte e tmerrshme. Talebanet kane marre nen kontroll per tete dite 18 provinca nga 34 te tilla ne te gjithe vendin, perfshire ketu provincat me te medha Kandaharin, Heratin, Helmandin, Farah, Konduzin dhe Gaznin. Ne rrethim tani gjendet vetem qyteti i Mazar e-Sharif, Xhalalabadi dhe Kabuli. Se dyti, talebanet e kane origjinen e tyre nga fillimi i konfliktit ne Afganistan gjate pushtimit Sovjetik 1979-1989. Ky pushtim beri qe Pakistani ne bashkepunim me SHBA-te dhe Arabine Saudite te financonin nje lufte me qellim largimin e Sovjetikeve nga Afganistani. Per kete qellim u krijua Byroja Afgane tek ISI (Sherbimi Sekret i Pakistanit, i cili konsiderohet si nje nga sherbimet me te forta ne bote). Byroja afgane nen drejtimin e gjeneral Mohammad Yousaf organizuan, sterviten dhe drejtuan ne lufte rreth 55.000 muxhahedine, kryesisht afgane dhe pakistaneze por edhe rreth 15.000 shteas nga vendet e Gjirit Persik, Algjeria, Libia, Turqia, Bosnja, Çeçenia, etj. Partite kryesore afgane qe moren pjese perbeheshin nga 7 parti ekstremiste Islamike dhe kater parti te moderuara. Komandantet kryesore ishin Gulbudin Hekmatyar, Mohammad Ismail Khan, Rabbani, Abdul Sayyaf, Ahmad Shah Masoud, Abdul Rashid Dostun, etj. Se treti, pas perfundimit te luftes, Pakistani duke qene se ne vendin e tij kishte 3.5 milione refugjate afgane, filloi rekrutimin e te rinjve Afgane nga medresete e Pakistanit me qellim qe ne te ardhmen te instalonte nje qeveri Afgane pro Pakistanit. Per kete qellim u krijua Levizja e Talebaneve (studentet). Pas perfundimit te luftes me Sovjetiket, drejtuesit e partive filluan nje lufte civile me qellim kontrollin e Afganistanit. Ne vitin 1994, Levizja e Talebaneve nen drejtimin e Mullah Mohammad Omarit me mbeshtetjen e ISI-it, mori kontrollin e Kandaharit ne vitin 2004, ne vitet 2005-2006 edhe te provincave te tjera si Herati , Helmani, Farah, Nimruzi, etj. Ne vitin 1997 moren nen kontroll dhe Kabulin duke deklaruar krijimin e Emirateve Islamike te Afganistanit. Ne citin 1996 me ftese te Mullah Omarit ne Afganistan erdhi Osama bin Ladeni me rreth 2000 muxhahedine arabe, duke krijuar universitetin e xhihadizmit dhe terrorizmit nepermjet kampeve te stervites se terrorit si: kampi “Khalden”, “Al-Farouq”, ” Tarnat”, “Derunta” etj ne te cilat u sterviten mbi 40.000 terroriste nga e gjithe bota, te cilet realizuan mbi 4530 sulme terroriste ne SHBA, Europe, Afriken Veriore dhe Lindore, ne Saleh, Magreb, Somali, Algjeri, Arabine Saudite, Turqi, Jemen, Azine Juglindore, Subcontinentin Indian dhe jo vetem. Se katerti, struktura e komandim- kontrollit te Talebaneve eshte si vijon: Emiri i pergjithshem eshte Mawlawi Hibatullah Akhunzada. Ai drejton Shuran kryesore e cila perbehet nga tre Shura te tjera.1. Shura e Quetas, e cila drejtohet nga djali I Mullah Mohammad Omarit, Mohammad Yaqoobi. 2. Shura e Peshawarit, e cila drejtohet nga djali I Xhalaluddin Haqqanit, Sirajudin Haqqani. 3. Shura e Miran Shah e cila drejtohet nga Mahdi Arsolani.Se pesti, ofensiva e tanishme ne Afganistan ka te beje me mbeshtetjen direkte te Pakistanit nepermjet ISI-it me armatime, pajisje logjistike, mbeshtetje ajrore, inteligjence, trupat speciale SSG dhe me rrjetet e shumta qe kane ne zonat e banuara nga Pashtu-te. Se gjashti, ne perberje te Talebaneve gjenden 85.000 trupa te cilat bashkepunojne me rreth 15.000 terroriste te tjere si: Al-Qaeda ne Afganistan, Al-Qaeda ne Pakistan, Rrjeti Haqqani, Talebanet e Pakistanit Tehriki Pakistan (TTP), Talebanet Taxhike, Talebanet Waziri, grupet e financuara nga Pakistani te cilat kane ardhur nga Jammu dhe Kashmiri: Jaysh e-Mohammad, Lashkar e-Taiba (LeT), Lashkar e-Islam (LeI), Lashkar e-Jhangvi (LeJ), Lashkar e-Omar, Levizja Islamike e Uzbekistanit (IMU), ETIM e ujgureve, etj luftetaret e te cileve jane prezente ne Afganistan, duke shfaqur rrezik te madh se ne te ardhmen mund te krijojne perseri kampet e stevitjes se terrorizmit. Ne rast se do ti shtojme ketyre xhihadisteve edhe numrin e ushtareve dhe oficereve te policise afgane te cilet po I bashkohen radheve te Talebaneve (dezertoret), atehere ka mundesi qe brenda muajit gusht numri i tyre te shkoje ne mbi 50.000 te tjere. Kjo padyshim qe do te ndryshoje balancen e fuqise luftarake ne numer ne favor te Talebaneve. Aktualisht ushtria afgane ka (kishte pasi po dezertojne shume ushtare cdo dite) 180.000 ushtare, ndersa policia kombetare afgane 130.000 efektive. Se shtati, vlen te theksohet arsyeja se perse strategjia e luftes se Talebaneve eshte kaq e sukseshme. Kjo per shkak se drejtohet nga te gjitha strukturat e inteligjences ushtarake te Pakistanit (ISI) dhe Shtabi i Pergjithshem i Ushtrise, te cilat ndodhen ne Rawalpindi. Strategjia e ndjekur nga Talebanet quhet “Strategjia Anakonda” e cila ne kupton fillimisht:1. Marrjen e kontrollit te pikave kufitare ne te gjithe Afganistanin. Deri tani jane marre nen kontroll nga Talebanet gjithe pikat kufitare me Iranin, Turkmenistanin, Uzbekistanin dhe Taxhikistanin. Kane ngelur disa pika kufitare me Pakistanin, te cilat gjykoj se do te merrem lehtesisht ne ditet e ardhshme. 2. Marrja e kontrollit te qendrave dhe provincave kryesore. Kane ngelur pa u pushtuar vetem tre qendra kryesore: Mazar e-Sharif, Xhalalabadi dhe Kabuli. 3. Marrja nen kontroll e autostrades nr-1, nr-4 dhe nr-5. Edhe ky objektiv eshte realizuar pothuajse plotesisht. Ka ngelur vetem rruga e unazes kryesore nga Ghazni ne Kabul. 4. Marrja nen kontoll e aeroporteve kryesore Jane marre shumica e tyre ka ngelur vetem aeroporti nderkombetar i Kabulit dhe Baza ajrore e Bagramit. 5. Izolimi i plote i Kabulit, rrethimi i tij dhe vazhdimi i sulmit deri ne dorezimin e kryeqytetit ne dore te Talebaneve, te cilet menjehere do te deklarojne krijimin e Emirateve Islamike te Afganistanit. 6. Kapja, arrestimi dhe denimi i presidentit Ashraf Ghani. (Drejtuesi i negociatave te Talebaneve ne Doha, kerkese te pare ka largmin dhe doreheqjen e presidentit Gani). 7. Marrjen nen kontroll e televizioneve, mediave dhe radiove me qellim perhapjen e propagandes se tyre, uljen e moralit te agjensive te sigurise dhe diskretimimin e qeverise afgane si te paafte per te drejtuar, e korruptuar dhe properendimore. Se teti, me qellim realizimin e kesaj strategjie, Talebanet kane perdorur gjeresisht taktikat e luftes asimetrike si sulmet kamikaze me makina bombe, sulmet me kamikazë me breza vrases, vrasjen e drejtuesve kryesore te ushtrise, policise, pilotet afgane, drejtuesit e rrjeteve te inteligjences, investitoret e huaj sidomos indiane dhe perendimore, vrasjen e femrave te cilat kane rendesi ne shoqerine afgane, pedageget, shkollaret dhe politikanet.Se nenti, kostoja e angazhimit 20 vjeçar Amerikan ne Afganistan ka qene deri tani 2.27 trillion dollare. Nga keto 933 bilione dollare ose 43 % e shumes se pergjithshme jane harxhuar per operacionet kunder terrorizmit ne Afganistan dhe Pakistan, 443 bilione kane qene fonde shtese per shkak te angazhimit te gjate, 296 bilione dollare kane shkuar per perkujdesjen e veteraneve te Afganistanit, 59 bilione kane shkuar per angazhimin e DASh-it ne Afganistan. Ne shtese te ketyre shifrave jane vrare 2442 ushtare amerikane, 3936 kontraktore amerikane, 1144 trupa te NATOs, 70.000 trupa afgane te sigurise, 10.000 trupa te Pakistanit, 255.000 qytetare afgane dhe pakistaneze, 141 gazetare, 556 punonjes te OKB-se.Pikerisht keto perpjekje, angazhime dhe humbje kolosale njerezore, financiare, diplomatike dhe ekonomike ne gjykimin tim nuk e justifikojne largimin e menjehershem, te paplanifikuar te trupave luftarake nga Afganistani. Ky vakum, do te plotesohet shume shpejt nga terroristet Talebane dhe grupet e tjera terroriste qe aktualisht ndodhen bashke me talebanet, te cilet shume shpejt do te marrin drejtimin e vendit ne Afganistan.Popullsia afgane do te perballet me mbylljen e shkollave, kthimin e zbatimit te ligjeve te Sheriatit (variantit ekstrem Taleban), femrat nuk do te kene mundesi te shkojne ne shkolle, duhet te jene te shoqeruara ne rruge me bashkeshortet, vendi do te perballet me pasoja te tmerrshme sociale si pasoje e dhunes qe po detyron banoret te largohen ne drejtim te vendeve fqinje, perseri do te kthehen kampet e terrorit dhe kur vendet perendimore te sulmohen perseri çdo gje do te duhet te filloje nga fillimi.Duket se nga largimi i Amerikaneve, me shpejtesi po perfiton Pakistani duke larguar te gjitha investimet dhe influencen e Indise nga vendi, Irani pasi gjithmone e ka kundershtuar mareveshjen bilaterale ushtarake dhe prezencen e bazave ushtarake amerikane ne afersi te kufijve te tij, Kina per shkak te interesave per te shfrytezuar pasurite minerale te shumta te Afganistanit, larguar influencen e Indise, siguruar rruget e saj te transportit tokesor strategjik (belt road initiative) nepemjet Afganistanit ne Iran, Turqi dhe ne Europe dhe si perfundim Rusia e cila ne fshehtesi ka financuar Talebanet per tu hakmarre ndaj mbeshtetjes Amerikane te Muxhahedineve gjate viteve 1979-1989 .Si perfundim, per ti dhene pergjigje opinionit publik ne lidhje me pranimin e perkthyesve afgane. Ata kane kane qene pjese shume e rendesishme e misioneve tona. Pa mbeshtetjen e tyre do te ishte e pamundur realizimi me sukses i misioneve tona. Puna e tyre konsistonte jo vetem ne perkthimin e takimeve me liderit e Shuras te fshatrave qe takonim 2-3 here ne jave, por edhe ne grumbullimin e inteligjences kur kalonim netet pas misioneve ne stacionet e policise dhe shkembenim me ore biseda me perfaqesuesit e policise dhe ushtrise kombetare afgane.Nepermjet bisedave, pyetjeve dhe projekteve te ndryshme ne terren, drejtuesit e misioneve merrnin nje pjese te infornacioneve te cilat me pas analizoheshin dhe beheshin pjese integrale e procesit te planizimit para daljes ne detyre. Pekthyesit ishin njekohesisht edhe keshilltaret me te mire tane. Ata na tregonin se cfare duhet te permiresonim ne rast se dikush bente ndonje gabim qe binte ne kundershtim me zakonet dhe trafitat Pashtunwahli. (Pasi ne Provincen e Kandaharit banojne ne shumice pashtunet). Pervec kesaj, perkthyesit ne shume raste kane marre edhe armet dhe kane luftuar ne krahun tone, duke treguar jo vetem besnikeri por edhe trimeri. Ne shume raste informacionet qe perkthyesit jepnin tek kontigjentet kishin te benin me natyren e rreziqeve dhe kercenimeve direkte per jeten e efektivave ne mision si psh: vendet ku ishin vendosur minat, planet e grupeve terroriste si Talebanet, Al-Qaeda ne Afganistan ose Rrjeti Haqqani ne raport me kohen dhe vendin e sulmit kunder patrullave tona, vendet ku mund te sulmonin trupat tona me makina bombe (S-VBIED) ose me kamikaze (S-HBIED), shtepite ku prodhohen mjetet e sulmit me mina surprize (IED), kush jepte informacion tek Talebanet nga pjesetaret e qeverise ose te policise tek Talebanet, kush merrej me tregtine e droges, kush bashkepunonte me spiunet e ISI-it Pakistanez (te cilat jane themeluesit, mbeshtetesit dhe strateget e kesaj fushate te sukseshme sulmi keto dy muajt e fundit) etj. Ne kete kendveshtrim gjykoj se ata duhen mbeshtetur, pasi ne momentet qe flasim guvernatoret e qeverise, ministrat e sigurise, drejtuesit e larte te ushtrise, policise, pilotet e ushtrise afgane dhe perkthyesit te cilet kane punuar me pjesetaret e trupave te NATOs jane objektivat kryesore te Talebaneve. Ne kete linje jane edhe SHBA, Britania e Madhe, Kanadaja, Gjermania, etj te cilat kane marre shume afgane deri tani. Ne gjykimin tim edhe Shqiperia duhet ti marre, ti strehoje dhe konform te gjitha rregullave te vetingut (megjithese e ka te pamundur ta beje vete) do te duhet ti strehoje. Ata kane qene nje ndihme e madhe per ne dhe aleatet dhe kjo eshte gjeja me minimale qe ne kemi detyrimin ta bejme. Se pari per te treguar se edhe ne jemi mirenjohes per ndihmen qe ata I kane dhene kontigjente por nga ana tjeter edhe per te plotesuar detyrimet ndaj aleances NATO.