harry bajraktari – Page 14 – Dielli

Kongresiti Eliot Engel, mbajti Koktejlin vjetor të Krishtlindjeve mes miqve shqiptarë

December 15, 2013 by dgreca

“Me anë të kësaj përshëndetje të ngrohtë, tha Kongresmeni Engel, unë dhe zonja e ime Pat Engel së bashku me fëmijët e mi, ua urojmë të gjithëve ju festat e fundvitit që ato të mbushin familjen dhe zemrat e tuaja me plot gaz dhe lumturi” kurse nderoi me mirënjohjen “Record Congress” një mikun e tij Jerry Freidman./

Nga BEQIR SINA, New York/

YONKERS – NEW YORK : Anembanë SHBA-ës, është atmosfer festash, zbukurime dhe darka festive në pritje të Krishtëlindjeve dhe Vitit të ri. Kongresmen, Senatorë, personalitete të njohura politike, afaristët, artistët dhe zyrtarët e lart amerikanë, e kanë traditë, në këtë fund muaji, të shtrojnë bankete festive për nder të festave të fund-vitit, Krishtë Lindjen dhe Vitin e Ri. Kjo bëhet me gjasë për të shprehur një mirënjohje dhe dhënë një respekt të thellë, ndaj të gjithë atyre miqëve dhe të afërmeve të tyre, mbështetësve të tyre.

Sipas traditës amerikane, çdo fundviti mbahet një Koktejli vjetor i Krishtlindjeve – i thirrur “Annual Christmas Party”, një pritje kjo ku shprehet një faleminderim dhe mirënjohje për familjaret, miqt dhe përkrahësit e personaliteteve që shtrojnë ato në lokale luksoze.

Në lokalin luksoz “The Riverview” në Yonkers – New York, rreth 100 kilometër në veri të qytetit të New Yorkut, në bregun e lumit Hudson, ishte ligjvënësi demokrat nga Nju Jorku Eliot Engel, bashkëkryetar i Grupit për çështjet Shqiptare në Kongresin amerikan, miku i shquar i shqiptarëve, i cili ftoi në një drek festive më shumë se njëqindë veta, në mes tyre dhe miqt e tij, më të preferuar shqiptarë dhe dy diplomatët Bekim Sejdiu dhe Selim Lika..

Ligjëvënsi amerikan Eliot Engel, i rrethuar nga bashkëshortia e tij, dhe dy djemtë e vajza, tha se ai ka shfrytëzuar këtë rast, për t’ua uruar, miqve, kolegve dhe mbështetësve të tij, me anë të një përshëndetje të veçantë festat e fundvitit. Kjo tha Engel, “është një kartolinë urimi nga ana ime për ju të gjithë që keni kontribuar që unë të zgjidhem në Kongresin Amerikan si Përfaqësuesi i juaj , për të shërbyer në Dhomën e Përfaqësueseve.

Në faqen e tij të internetit(http://engel.house.gov/ ) Ligjëvënsi amerikan thotë :”Si Bashkë- Kryetar i Komitetit për Çështjet Shqiptare në Kongresin Amerikan , unë përpiqem për të nxjerr në pah disa çështje që janë shumë të rëndësishme për shqiptaro-amerikanët në Nju Jork dhe në të gjithë SHBA . Grupi i Përfaqësuesve për Çështjet Shqiptare në Kongresin Amerikan , punon për të promovuar lirinë dhe prosperitetin në, Shqipëri, Kosovë dhe viset shqiptare të Ballkanit dhe forcon lidhjet në marrëdhëniet e SHBA me Shqipërinë Kosovën” thotë ai. Engel në faqen e tij sqaron se së pari , Grupi i Përfaqësuesve për Çështjet Shqiptare në Kongresin Amerikan , promovon forcimin e institucioneve demokratike në Shqipëri , Kosovë, Maqedoni , Mal të Zi , dhe viset të banuara shqiptare të Ballkanit , sepse me një Ballkan të lirë dhe të qëndrueshme duhet të përfitojnë të gjithë . Ne gjithashtu përpiqemi për të përfshirë të gjitha vendet e rajonit në strukturat kyçe euroatlantike , si NATO dhe në Bashkimin Evropian .

Kurse, unë thekson Engel :”si Bashkë- Kryetar i Komitetit për Çështjet Shqiptare në Kongresin Amerikan, jam i nderuar gjithashtu të jemë pjesë e përpjekjeve për të çuar përpara lirinë dhe sovranitetin e Republikës së Pavarur të Kosovës , zhvillimin demokratik të Shqipërisë , si dhe të luftojë për të drejtat e popullsisë shqiptare në shtetet e të tjera përreth saj. Gjithashtu, Grupit i Përfaqësuesve do të mbështesë ngritjen e ekonomive të tregut të lirë dhe ruajtjen e marrëdhënieve të mira mes atdheut të parëve të tyre, Shqipërisë dhe Amerikanëve . Grupit i Përfaqësuesve të Kongresit punon me zell për të siguruar se të gjitha vendet e Ballkanit me popullsi etnike shqiptare meritme të shpejta në të ardhmen do të jenë në një partneritet të fuqishëm me Shtetet e Bashkuara “.

Eliot Engel është i lindur më 18 shkurt 1947. Ai është Përfaqësuesi – Representative për Qarkun e 16-të të Kongresit në Nju Jork. Ai është anëtar i Partisë Demokratike. Qarku i tij i ri, Qarkut 16të, që përmban pjesë të Bronxit dhe Westchester County. Zona e tij elektorale në Westchester, përfshin prefekturat Yonkers. Në Bronx, ajo përfshin komunat Riverdale, Woodlawn, Edenwald,Baychester, Williamsbridge, Van Cortlandt, dhe Wakefield,. Ai përfaqësoi Qarkun 19-në dy ligjistatura 1989-1993, dhe Qarkun 17të në pesë ligjistatura nga 1993-2013.

Në zgjedhjet e fundit në vitin ai u zgjodhë në zonë elektorale Qarku 16të, zonë e përbërë nga pjesë të Bronxit, Prefekturën e Westchester, dhe Rockland.Kongresisti Engel është Anëtar i Komitetit të Punëve të Jashtme në Dhomën Përfaqësuesve . Në ligjistaurën e fundit ai u bë anëtar i Komitetit të Punëve të Jashtme në Kongresin Amerikan – duke zëvendësuar Howard Berman, i cili humbi ofertën e tij për t’u rizgjedhur në zgjedhjet e 2012.

Ai është lider në Dhomën e Përfaqësuesve në politikën e SHBA ndaj Amerikës Latine dhe Karaibe . Përveç kësaj , ai ka shkruar ligje të rëndësishme që lidhen me Shqipërinë dhe Kosovën , Qipron , çështjet irlandeze , dhe është bashkë – autor i Protokollit Harkin –

Kongresisti Engel u rrit në një bllok social të banimit të qytetit, për të ndjekur shkollat publike në qytetin e New Yorkut . Në vitin 1969 , ai u diplomua nga Hunter dhe- Lehman College me BA në histori dhe mori një Diplomë Master në udhëzimet dhe këshillimin në vitin 1973 nga Herbert H. Lehman College të Universitetit të qytetit të Nju Jorkut . Në vitin 1987 , ai mori një diplomë në drejtësi nga New York Law School . Për dymbëdhjetë vjet para zgjedhjes së tij në Kongres , zoti Engel shërbeu në Asamblenë e shtetit të Nju Jorkut (1977-1988) , ku ai kryesoi Komisionin për luftë kundra alkoolizmit dhe drogave , si dhe Nënkomitetin Mitchell – Lama për Strehimit . Para kësaj , ai ishte një mësues dhe këshilltar për udhëzime në sistemin e shkollor publik në qytetin e New Yorkut.
Një banor i përjetshëm i Bronxit , Kongresmeni Engel është i martuar me Pat Engel . Ata kanë tre fëmijë .

NJË DARKË E PAHARRUAR NË SHTËPINË E RRUSTEM GECAJ NE NEW YORK ME KRYEMINSTRIN THAÇI DHE HARADINAJ

October 14, 2013 by dgreca

Mbrëmjen e 26 shtatorit biznesmeni dhe aktivisti i njohur Rrusetm Gecaj kishte ftuar në shtëpinë e vet në Mt Kisco, NY, kryeministrin e Kosovës Hashim Thaçi dhe ish Kryeminsitrin Ramush Haradinaj me zonjën. Kryeministri arriti më shpejt së bashku me ekipin e tij, Minsitrin e Jashtëm Enver Hoxhaj, ambasadori në Washington Akan Ismaili, Konsulli i përgjithshëm në Nju Jork Bekim Sejdiu, këshilltarë dhe miq. Familja e madhe Gecaj është e gjitha në këmbë për t’iu urua mirëseardhjen mysafirëve të rrallë. Në krye të dhomës së miqëve ka qëndruar atdhetari i palodhur Musli Mulosmanaj, ndërs përballë tij kryeministri Thaçi. Sipas traditës miqtë dhe mikpritësit përshëndeten. I zoti i shtëpisë i ka uruar mirëseardhjen dhe thotë se shtëpia e tij është e miqëve, e tyre.

Pak pas kryeministrit arrinë edhe musafiri tjetër i nderuar në këtë shtëpi, ish kryeminstri Kosovës, Ramush Haradinaj, i shoqëruar nga Harry Bajraktari dhe Jeff Gecaj. Vonesa është e justifikuar pasi ata kthehen nga një vizitë e suksesshme në Washington, ku janë takuar me ndihmës sekretarin Reeker, me senatorë e kongresistë, me përfaqësues të Departamentit të shtetit etj.

Biseda ndizet dhe më pas ngrihen gotata: Gëzuar për Kosoven! Gëzuar për mysafirët e nderuar! Gëzuar për bujarinë e të zotëve të shtëpisë. Me gotë në dorë Kryeministri Thaçi falenderon të zotët e shtëpisë për bujarinë dhe kontributin e madh që kanë dhënë për Kosvën në tërësi dhe për çështjen shqiptare. Z. Thaçi falenderoi për mbështetjen e madhe që i kanë dhënë shqiptarët e Amerikës për Kosovën. Ai tha se në 25 vitet e fundit ka arritur shumë duke realizuar aspiratat e brezave për më shumë se një shekull. Në fitoren tonë, tha ai, ka vendin e parë mbështetja e Shteteve të Bashkuara të Amerikës. Pa ju, tha kryeministri, ne do ta kishimt ë vështirë. Urën e shpëtimit të Kosovës e ngritët ju, duk sjellë këtu së pari president Rugovën që më 1989. Ne na shpëtuan miqtë që na i siguruan shqiptarët e Amerikës, që nga senatori Bob Dole, e deri tek kongresisti Engel. Ne ishim me aft q ëpresidentët amerikanë, që nga Ëilsoni I madh e deri tek President bush, Klinton, e kuptuan në kohë s ene ishim viktima të genocidit seb në tokat tona dhe na dhanë dorën e ndihmës për të sjellë lirinë, ku ëshët dhe gajaku i dëshmorëve tanë, por dhe kontributi i miqëve euro-amerikanë. Askush, tha ai, nuk e mendonte se do të ishim në Amerikë si në shtëpiën tonë. Ja sonte këtu ju keni kryeministrin e popullit tuaj, z. Thaçi, ish kryeministrin Haradinaj, Minsitrin e Jashtëm Hoxhaj, po ashtu jemi të përfaqësuar me dy ambasadorë, ja ku i keni edhe në këtë shtëpi buajre të z. Zotit Rrustem Gecaj.

Kryeministri tha fjalë përgëzuese për kontributin e jashtzakosnhëm të Ramush Haradinaj, i cili i ka dhënë mbështetje institucioanle shtetit të Kosovës, duke ditur ta bëjë me shumë zotësi rolin e opozitës. Ne bashkohemi në intersat kombëtare dhe ndahemi tek Partite.

Edhe z. Haradinaj ka thënë fjalë zemre për këtë odë miqësh, që i ka hapur dyert dhe zemrat për ne mysafirët e ardhur nga vendlindja, Kosova jonë e dashur. Qofshit të nderuar vëllezër me zemër bujare!- do te uronte ai.

Veprimtari i njohur i Kombit shqiptar z. Harry Bajraktari tha se ndjehej i gëzuar për këtë bashkim në shtëpinë e Rrustem Gecajt. Ne që luftuam për më shumë se një çerek shekulli për Kosovën tonë, ndjehemi të gëzuar se miqtë tanë amerikanë na mbështetën dhe konkretizuan ëndrrën shekullore të popullit martir të Kosovës. Ja ku jemi pas 25 vitesh në këtë dhomë me qeverinë dhe opozitën, me përfaqësuesit diplomatik, jemi bashkë, si vëllezër dhe mbi të gjitha kemi shtetin tonë të pavarur të njohur prej më shumë 100 shtetesh. Kështu duhet të jemi edhe në të ardhmen. Të bashkuar do të arrijmë atje ku e ka vendin Kosova. Kemi qenë me fat se që më 1918, kur morëm mbështetjen e parë nga Presidenti Amerikan Wilson, e deri me presidentin Klinton, Bush, Kosova dhe Shqipëria, janë në vëmendje të Amerikës. Le ta shfrytëzojmë pozitivisht këtë mbështetje duke i siguruar popullit tonë mbështetje dhe Kosovës tonë, të ardhme europiane.

Një dolli e ngriti edhe kryetari i Komitetit Shtetëror të Kulteve z. Rasim Hasanaj, i cili tha fjalë mirësie për të zotin e shtëpisë, për udhëheqësit e Kosovës dhe për mbështetjen amerikane.

Darkës i dhanë tharm dy vëllezërit rapsodë Haxhi dhe Isuf Neza, që sollën eposin e trimërisë folklorike të kombit.

Ishte një darkë e jashtzakonshme, ku vëllazërimi dhe buajria u shpalosën doradorës. Pas mesnate mysafirët u larguan.(d Greca)

100 VJET NGA GJENOCIDI I USHTRISË DHE XHANDARMËRISË MALAZESE NË LUG TË BARANIT

August 6, 2013 by dgreca

Nga Harry Bajraktari/

Njëqind vjet më parë ushtria e Malit të Zi nën udhëheqjen e kriminelit Sava Llazareviq, i quajtur në popull Savë Batarja, në muajn prill të vitit 1913, në Lug të Baranit te Pejes dhe në pjesët tjera të Dukagjinit te Kosoves, bëri terror të rëndë fizik e psikologjik të përmasave gjenocidiale. Pas okupimit nga Serbia dhe Mali i Zi në vitin 1912, Kosova nga pushtuesit u nda në zona të interesit. Mali i Zi mori pjesën më të madhe të Dukagjinit ( kufiri malazezo- serb kapej nga burimi i Drinit të Bardhë dhe kalohej deri në rrjedhën e lumit Erenik në Dri dhe ngjitej pastaj nga ana e djathtë e Erenikut drejt Bogiqes), ndërsa pjesën tjetër të Kosovës, Serbia. Si pasojë e dhunës, qindra familje shqiptare iu kapën maleve të ashpra plot borë, duke lënë pas gra, fëmijë e pleq të vdekur, si dhe shtëpi të djegura dhe të shkatërruara.

Krimet masive filluan në fundin e dimrit të vitit 1912, me ardhjen e Avro Cemoviqit, komandant i ushtrisë së Malit të Zi. Qeveria e Kral Nikollës në këtë kohë lëshoi një ultimatum ku ftoi tërë popullatën e Lugut të Baranit të braktis kombin dhe të konvertohej në fenë ortodokse. Në këtë kontekst dëshiroj të përmend një citat të Dr. Zekeria Canës, lidhur me këtë ngjarje: ” Më 5 prill 1913 Sava Llazareviq me forcën e tij doli në Kryshec të Lugut të Baranit, mblodhi popullin, kërkoi të shkonte drejt në kishën ortodokse për t’ u kryqëzuar dhe kur askush nuk iu bind urdhërit të tij, pushkatoi 12 fshatarë. Në fshatin Kpuz vrau edhe 8 të tjerë, kurse në Dobërdol, Myftar Elezi u masakrua me bojanetë. Ekzekutimet vazhduan edhe në fshatrat tjera të Lugut të Baranit”. Në valën e këtij terrori, Sava Llazareviq, pasi i kishte detyruar të hapnin vetë varret, pushkatoi 14 fshatarë të Baranit të Epërm.

Urdhërin e autoriteteve malaziase për ndërrimin e kombësisë dhe fesë e kishte refuzuar në mënyrë të prerë edhe Bajraktari i Vranocit, duke u përkujtuar atyre se kjo “ishte punë që s’ bëhej kurrë” dhe se nderi është mbi të gjitha. Pas refuzimit, krimineli Sava Llazareviq urdhëron Bajraktarin që gjithë Bajrakun e tij ta tubonte: gra, burra e fëmijë dhe t’i dërgonte për t’ u konvertuar dhe pagëzuar në njërën nga kishat ortodokse në Pejë. I ndodhur ngusht, kur popullata shqiptare s’ kishte armë për t’ u mbrojtur, Bajraktari i Vranocit, autoriteteve malaziase u thotë se ” territori i tij është i madh dhe nuk ka mundësi ta tubojë popullin për tri ditë, siç theksohej në ultimatum.

Mirëpo,nën kërcënim të vazhdueshëm të vrasjeve masive të fshatarëve të Lugut të Baranit- popullata shqiptare e kësaj pjese të Dukagjinit u nis për në Pejë, ku te Ura e Gurit, i pritnin xhelatët- ushtria dhe xhandarmëria malazeze, si dhe priftërinjtë ortodoksë që kur të kalonte turma shqiptare ta stërpiknin atë me “ujë të bekuar”. Kësaj mase që po lëvizte drejt qytetit të Pejës u prinin Sali Bajraktari dhe Arif Halili, burra të guximshëm me ndjenjën e thellë kombëtare. Pas shumë provokimesh, gjatë rrugës, nga banorët serbë e malazezë, kjo masë e madhe shqiptare arriti tek Ura e Gurit. Mbi urë ushtria malazeze, të riut Zenel Bajraktarit i fut dhunshëm në duar flamurin malazes, duke e detyruar atë që ta puthte dhe ta mbështillte rreth ballit. Mirpo, i riu nga Vranoci, në vend se ta zbatonte urdhërin, ai e hedh flamurin në tokë dhe, me të dyja këmbët, aq sa kishte fuqi e shkelmon dhe e bën copë mbi copë. Pas këtij akti heroik, xhandarmëria filloi ta kërkonte Zenelin, ndërkohë që para bojanetave të forcave malaziase doli Sali Bajraktari, i cili me një vendosmëri të prerë u thotë” Unë jam organizator dhe unë përgjigjem për këtë popull të pafajshëm- nuk ndërrojmë kurrë as komb as fe”. Pas këtij qëndrimi stoik, xhandarmëria ekzekutoi menjëherë Sali Bajraktarin e Vranocit dhe Arif Halilin nga Poçesta, të cilët më guxim kundërshtuan politikën gjenocidiale të Kral Nikollës, kundër popullit shqiptar. Pas 87 vitesh u zbuluan vorret ku preheshin trupat e tyre te pushkatuar nga forcat malazese. Ky akt heroik dhe aktet tjera të ngjashme në Lug të Baranit- dhe mbarë Dukagjinin, bënë që të dështojë skenari i turpshëm i Podgoricës. Edhe pas kësaj drame, krimet e ushtrisë malazeze mbi popullatën shqiptare vazhduan bashkë me ushtrinë serbe në gjithë Kosovën. Ky është një tregim i shkurtër i kësaj tragjedie të ndodhur para 100 vjetësh. Drama e tragjedi të tilla brenda kësaj distance kohore, Kosova ka përjetuar në vazhdimësi nga politika fashiste serbo-malazese.

Kjo ngjarje përshkruhet më së miri në vargjet e kësaj kënge:

Haj medet për Lug të Baranit,

n’ kam asht çue Savë Llazari,

Savë Batarja në kam asht çue,

Don shqiptarëve fenë me u ndërrue,

N’ Baran të Epërm, Sava asht shkue…

… Katërmdhet’ burra i ka bashkue,

në Shpat të Baranit na i ka çue,

i ka shtie vorret vetë me i marue,

të katërmdhetit i ka pushkatue.

Kqyr tash Sava çka ka punu

Ai me topa paska gjue,

Në Vranoc gjylet na i kanë shkue,

Krejt Vranoci asht tmerrue,

Janë ndal burrat, janë besatue

Mandej rrugën e kanë fillue

Këtij populli kush i prini?

Sal Bajraktari, Arif Halili…

Nuk po donë në kish me hi

“Bajraktar thonë me na pri

në të zezën Pejë po donë me hi”.

Nën përkujdesjen e presidentit të Kosovës Dr. Ibrahim Rugova, në Vranoc dhe në Pejë, në vitin 2003 u përkujtua 90 vjetori i gjenocidit malazes mbi popullatën e Lugut të Baranit. Në shënimin e këtij përvjetori të kësaj ngjarje të tmerrshme, morën pjesë mbi 5000 vete nga të gjitha anët e Kosovës, si dhe ambasadori amerikan William Walker, që popullit tonë i kujtohet për fjalët e thëna në Reçak, në janar të vitit 1999, ku vrasjen dhe masakrimin e 45 shqiptarëve nga policia dhe ushtria serbe e cilësoi si vepër kundër njerëzimit.

Shtrohet pyetja, ku ndodhemi sot si komb, 100 vjet pas kësaj ngjarje mizore në Lug të Baranit?

Pas shumë përplasjeve dhe fustrimeve njëshekullore, me lehtësi mund të konstatojmë se shqiptarët asnjëherë s’ kanë qenë në pozitë më të mirë politike e kombëtare, të orientuar thelbësisht nga Evropa dhe SHBA. Sot Shqipëria është në NATO dhe kandidate për t’ u bërë anëtare e plotë me të drejta të barabarta me vendet e Bashkësisë Evropiane. Në anën tjetër, Kosova, e cila deri në vitin 1999 ishte e robëruar, fitoi lirinë, ndërsa më 2008 u bë shtet i pavarur dhe sovran, e sigurt për të ardhme evropiane dhe në rrugë për të hyrë në NATO. Mendoj se Tirana dhe Prishtina duhet të punojnë më shumë për një pozicion më të fortë politik e kombëtar të shqiptarëve në Maqedoni, Luginë të Preshevës dhe në Mal të Zi. Prandaj sot shqiptarët ndodhën krejt ndryshe nga e kaluara e tyre e hidhur historike, duke i hapur vetes perspektivë, mirëqenie sociale, forcim të demokracisë në frymën evropiane, euro-atlantike, në një hapësirë të përbashkët, me kufij të hapur integrues. Sot, 100 vjet pas, shqiptarët ndodhen të grumbulluar në një komb dhe në dy shtete, me një numër shumëfish më të madh të banorëve dhe me një potencial më të madh intelektual e kreativ për ta çuar kombin drejt një zhvillimi e integrimi evropian. Në rrethana tjera gjeo- politike, shqiptarët mund të jetojnë në një shtet të vetëm etnik. Jam i sigurt se koha po lëviz në anën tonë.

Të gjithë e dimë se pa mbështetjen e SHBA-ve ne nuk do të ishim këtu ku jemi sot. Pra, shumë mrrekulli ndodhen për shqiptarët në këtë relacion miqësie me Washingtonin. Dhe mu për këtë arsye, shqiptarët kanë një dashuri të thellë ndaj Amerikës, tash e 100 vjet. Ky shtet i fuqishëm na ka mbështetur në ditët më të vështira të ekzistencës sonë, kur të tjerët përpiqeshin të na fshinin nga Ballkani. Në vendosjen e lidhjeve dhe forcimin e kësaj miqësie me SHBA, merita më e madhe u takon shqiptarëve të Amerikës, si më parë, ashtu edhe sot.

Në fund të këtij shkrimi, dua të them një konstatim : Ne, kurdoherë, si sot ashtu edhe në të arshshmen, duhet të përkujtojmë sakrificën e popullit tonë për liri dhe kjo sakrificë duhet të jetë motiv i vazhdueshëm që të ecim përpara si komb dhe në asnjë mënyrë të mos lejojmë që tragjeditë e së kaluarës të na kthehen.

* Autori është veprimtar dhe biznesmen i njohur i komunitetit shqiptaro-amerikan dhe themelues i gazetës Illyria

QYTETARËT E SHQIPËRISË MË 23 QERSHOR DUHET TË VOTOJNË PËR EISENHOWERIN E TYRE, DR. SALI BERISHËN

June 20, 2013 by dgreca

NGA HARRY BAJRAKTARI*/

Në zgjedhjet e 23 qershorit, këtë të diele, historia e suksesit të Shqipërisë do të konfirmohet. Votuesit shqiptarë janë të vetëdijshëm se hapat që ka kapërcyer Shqipëria për 8 vjet me kryeministrin e saj Sali Berisha, mund të krahasohen me të arriturat e një shekull. Për tetë vjet Shqipëria arriti diçka masive që as optimistët më të mëdhej nuk kanë mundur ta parashikojnë. Dr. Sali Berisha, njeriu më karizmatik në përmbysjen e komunizmit në Shqipëri në vitet e 90-te hapi vendit të tij perspektivën evropiane dhe faktorizimin e shqiptarëve në rajon.

Sot, kryeministri Berisha, duhet ta vlerësohet në bazë ta asaj se çka ka bërë dhe çka mund të bëjë për Shqipërinë dhe shqiptarët? Nëse votuesit do t’ i hedhin një sy Shqipërisë para tetë vjetësh dhe do ta krahasojnë me Shqipërinë e sotme- projektet e tij në mënyrë masive duhet të mbështetën me votën qytetare të 23 qershorit. Një mandat i tretë i Berishës, për Shqipërinë, do të thotë një vazhdim i lulëzimit të saj nga veriu në jug dhe nga lindja në perëndim.

Të arriturat e Shqipërisë sot janë të pakrahasueshme. Nuk mund t’ i kontestojë askush, e aq më pak Partia Socialiste që i frikësohet shumë suksesit të saj. Ndërtimi i rrugëve moderne gjithandej vendit dhe lidhja e rajoneve në mes veti, që deri dje ishin të izoluara, është fitorja më e madhe për qytetarët e saj dhe për jetën e tyre. Ideja e tij për ndërtimin e Rrugës së Kombit, si parakusht për afërimin dhe bashkimin fizik e shpirtëror të shqiptarëve të Shqipërisë me ata të Kosovës është kontributi më i madh që ka njohur historia shqiptare.

Gjatë një vizite me mikun tim të ngushtë, kongresmenin Eliot Engel në Shqipëri, vizituam pos tjerash, edhe Rrugën e Kombit, që ishte e përfunduar. Me këtë rast u ndalem edhe tek Tuneli i Kalimashit. Aty ishin tubuar shumë gazetarë shqiptarë e të huaj. I gëzuar nga puna që ishte bërë, jo vetëm në Rrugën e Kombit, por në gjithë Shqipërinë, Eliot Engel pat thënë: ” I vizitova disa pjesë të Shqipërisë, pashë rrugë të reja, ura gjigante, një zhvillim dinamik gjithandej këtij vendi Ballkanik. Kur i pashë të gjitha këto, kryeministri i Shqipërisë Sali Berisha më kujtoj Presidentin e SHBA Eisenhower, i cili porsa u zgjodh president, vendosi të ndërtojë autostrada për ta lidhur Amerikën me rrugë të reja, si parakusht për zhvillimin ekonomik. Për mua kryeministri Dr. Sali Berisha, është Eisenhoweri i Shqipërisë së sotme.”

Me Rrugën e Kombit kryeministri Berisha dhe me lidhjen e Tiranës përmjet tunelit të Qafë Krrabës me Elbasanin dhe pastaj me Maqedoninë dhe shqiptarët e atjeshëm, faktikisht ka realizuar projektin e bashkimit të shqiptarëve. Me votën e 23 qershorit- Berisha fillon ndërtimin e rrugës Malësi e Gjakovës- Shkodër, që do të afrohen edhe më shumë dy anët e Bjeshkëve të Nemuna dhe me shqiptarët e Malit të Zi. Gjatë kësaj periudhe të udhëheqjes së Berishës, papunësia në Shqippëri u zvoglua disa herë që ishte e keqja më e madhe. Të ardhurat kombëtare për kokë të banorit u rritën bashkë me standardin e përgjithshëm të qytetarëve.

Ai vendosi taksat më të ulëta të mundshme, në mbështetje të zhvillimit të bizniseve të shumta private. Rritja e vazhdueshme ekonomike e Shqipërisë, madje dyfishore në kohën kur Euro-Zona po përballet me krizën, flet për projektet makro-ekonomike, për planifikim real e të drejtë të këtij strateku të Shqipërisë moderne.

Kryeministri Berisha ishte shumë i sukseshëm në bashkëpunimin me vendet evropiane, me SHBA dhe me vendet tjera të botës. Në këtë kontekst, duhet theksuar posaçërisht tërheqjen e investitorëve të huaj brenda Shqipërisë. Në fakt Shqipëria ishte vendi më i sukseshëm në rajon, sa i përket investimeve të kapitalit të huaj. Një vend që kishte vuajtur aq shumë nga izolimi, sot u bë vendi më atraktiv për të huajt. Shqipëria po bëhet e njohur për zhvillimin e turizmit dhe, viteve të fundit, këtij vendi bregdetar ia mësyen mijëra turistë të huaj. Deti shqiptar, për të cilin Berisha, thotë se do të bëjë një mrekulli masive për të huajt dhe shqiptarët nga të gjitha trojet, është një shtytës më i madh që qytetarët duhet ta kujtojnë atë ditë kur ta hedhin votën e tyre në kuti.

Cilat janë sukseset tjera më të mëdha të Shqipërisë?

1. Hyrja e saj në NATO, është njëra ndër të arriturat më të mëdha historike në vendet e rajonit. Përfshirja në Aleancën Atlantike nuk është vetëm vlerë për Shqipërinë, por edhe për të gjitha vendet e NATO-s. Ushtarët shqiptarë sot marrin pjesë në ruajtjen e paqjes në anët e ndryshme të botës.

2. Shqipëria arriti, që për një kohë të shkurtër, të marrë liberalizimin e vizave, ku sot qytetarët e saj lëvizin lirshëm nëpër vendet e euro-zonës, duke menjanuar rreshtat e gjatë para dyrëve të ambasadave.

3. Nënshkrimi i marrëveshjes për Stabilizim- Asocim, qe si parakusht për integrim në Bashkimin Evropian. Dhe, të mos ishin bllokadat nga Partia Socialiste, nga destruktiviteti i udhëheqjes së saj, ky proces integrues do të fillonte qysh në vitin e kaluar!

4. Rritja e sigurisë ka bërë që të shtohet edhe besimi tek investitorët e huaj dhe vizitat e të huajve në Shqipëri, që njihet për bukuritë e rralla natyrore.

Nën qeverisjen e Sali Berishës, Shqipëria arriti një zhvillim të mirëfilltë të demokracisë, ku u miratuan ligje të standardeve evropiane dhe, në këtë kontekst, u inkorporuan në të gjitha mekanizmat e sistemit demokratik e qytetar.

Ish Sekretari amerikan i Mbrojtjes Donald Rumsfeld në vizitin e tij të përfunduar para pak ditësh në Shqipëri, kryeministrin Berisha e quajti aset të çmuar, jo vetëm për kontributin e tij të madh në zhvillimin e Shqipërisë, por edhe për energjinë që pat për tu përballur me të gjitha sfidat e mundshme.

Sukseset e Dr. Sali Berishës nuk janë të rastësishme. Ai nuk është vetëm udhëheqës e projektues i një Shqipërie moderne, por edhe një intelektual i rrallë që ka populli shqiptar. Qe çka thotë në një rast:” Në Shqipëri dhe në shumë vende, presidenti Reagan është një idhull për qëndrimet e tij antikomuniste dhe unë kisha librat e tij. Në vargun e tyre kisha edhe një libër të vogël për ekonominë.” Dr. Berisha ka shfletuar çdo gjë të vlefshme për të qenë ky që është sot.

E djathta përfaqëson vetëm progresin drejt anëtarësimit në Bashkimin Evropian. Edhe këtë kryevepër, do ta çojë përpara kryeministri Sali Berisha me vizionin e tij për një Shqipëri Evropiane. Dr. Sali Berisha përmjet vazhdimit të reformave ekonomike do të bëjë të mundur që rroga mesatare në Shqipëri të jetë 350 dollarë. Në këtë kontekst përmenda vetëm disa nga sukseset e arritura të Shqipërisë për këto tetë vjet. Këto të mira materiale e demokratike të Shqipërisë po i ndjejnë të gjithë qytetarët. Për të gjitha këto që i theksova Dr. Berisha meriton të zgjedhet prapë kryeministër. Për të flasin veprat, e jo fjalët boshe të pretendentëve për ta marrë pushtetin.

Pra, më 23 qershor, qytetarët e Shqipërisë, jam i bindur se do të votojnë në bazë të asaj se çka ka bërë dhe çka mund të bëjë kryeministri Sali Berisha, që ta ketë edhe mandatin e tretë për një Shqipëri të begatshme, demokratike dhe të integruar në Bashkimin Evropian.

* Autori është biznesmen dhe veprimtar i njohur i komunitetit Shqiptaro-Amerikan dhe themelues i gazetës Illyria.