Dielli | The Sun

Albanian American Newspaper Devoted to the Intellectual and Cultural Advancement of the Albanians in America | Since 1909

Kur Rame Bllaca ndertonte shtepi te re

by

Nga Sadik Elshani*/
Largimi, emigrimi i shqiptareve nga Kosova, eshte nje dukuri shqetesuese qe sjell dhimbje ne shpirtin e cdo shqiptari. Te sjelle ndermend shpernguljet me dhune te shqiptareve nga trojet e tyre ne periudha te ndryshme historike. Ishin ato kohera te veshtira, dhe as qe mund te krahasohen me gjendjen e tanishme te Kosoves, sado e veshtire qe mund te jete. Ishin ato periudha teper te veshtira, sidomos ajo ne mes te dy lufterave boterore, kur Mbreteria Jugosllave/Serbia kishte filluar kolonizimin e dhunshem te trojeve shqiptare, kur po zbatohej memorandumi famekeq i Vasa Cubriloviqit, kur ndaj shqiptareve po ushtrohej genocidi. Shkurt, kur kishin vendosur t’i crrenjosnin shqiptaret nga trojet e tyre shekullore, te zhduknin qenjen shqiptare. Po ne kete kohe kemi edhe akte te shumta atdhetare, ku shqiptaret kishin ngulur kembet qe ne asnje menyre te mos leviznin nga shtepite, nga trojet e tyre. Do te permend dy raste te treguara nga babai im Avdyl Elshani (ndjese past) qe vete ka qene deshmitar i ketyre ngjarjeve.
Rasti i pare eshte ai i Rame Bllaces (1880 – 1937), burre atdhetar e me shume respekt ne rrethin e Suharekes/Therandes e me gjere, deputet ne parlamentin e Jugosllavise se atehershme, babai i Qazim Bllaces. Kur ne vitet e 30-ta te shekullit te kaluar kolonizimi i Kosoves me kolone serbe e malazeze kishte marre hov dhe kur po ashtu edhe shperngulja me dhune e shqiptareve per ne Turqi kishte marre nje hov te pandalshem, Rame Bllaca ndertonte shtepi te re – edhepse nuk kishte nevoje per nje shtepi tjeter. Me kete ai ua bente me dije, u dergonte porosi te gjitheve, se ai nuk kishte ndermend ta leshonte Bllacen e tij e te shperngulej ne Turqi. Ne tere ate ane u perhap lajmi se Rame Bllaca po ndertonte shtepi. Porosia ishte e qarte: Shqiptare mos u largoni nga trojet tuaja. Eshte edhe nje akt tjeter heroizmi e atdhetarizmi i Rame Bllaces: Kur ne parlamentin jugosllav, si deputet qe ishte, ia ofrojne per te nenshkruar traktatin e marreveshjes Jugosllavi – Turqi per shpernguljen e shqiptareve, Rame Bllaca nuk e nenshkruan, por e gris ate. Keto akte burrerie e atdhetarie, Rame Bllaca i pagoi me koke – ate e vrasin me 1937 ne hyrje te fshatit te tij, Bllace.

Rasti i dyte ka te bej me familjen tone, Elshani nga Suhareka/Theranda. Edhe familja jone ka qene e njohur, e respektuar dhe e kamur ne ate kohe. Gjysh im, Muharrem Elshani dhe vellezerit e tij (ndjese paqin) jane marre me tregeti dhe kane patur nje dyqan te madh. Nje dite, sic tregonte babai, ne dyqan vjen xhandari serb dhe i drejtohet gjyshit serbisht, kuptohet, pak me ironi e arrogance: “Zoti Hemo (shkurt per Muharrem), kur do t’ia mbash per Turqi?” Gjyshi ka qene i verber ne te dy syte, por ka qene njeri shume i mencur, i vendosur e shume atdhetar dhe i eshte pergjigjur preras: Une nuk jam duke shkuar kurrkund, por nese vjen puna qe une detyrohem te largohem nga vendi im, atehere une nuk do te shkoj ne Turqi, por do te shkoj ne Shqiperi. Kur te me marre malli per vendin tim, une do ta marre nje buke misri me vete, do ta mbeshtjelle rreth shpines dhe do te dal ne maje te Pashtrikut e do te cmallem me vendin tim.” Xhandari kur i kishte degjuar keto fjale, ishte skuqur e egeresuar ne fytyre dhe u kishte dhene nje gjobe te majme. Arsyeja: Nuk e keni pastruar dyqanin. Babai tregonte, se dyqanin e kishin bere pasqyre, sepse ata kane qene njerez shume te organizuar, shume te paster. Por xhandari nuk kishte se si ta shfrynte ndryshe mllefin e tij.

Keto dhe veprime tjera te panumerta, ndoshta veprime te vogla, por perhapnin nje porosi te madhe, shprehin dashurine e shqiptarit per token, vendin e tyre dhe vendosmerine per ta mbrojtur ate me cdo kusht. Shqiptaret ben luftera te panderprera per liri e pavaresi, ben perpjekje mbinjerezore per te mbrojtur vendin e tyre, nderin dhe dinjitetin e familjes, qenjen e tyre, dhe me ne fund ngadhnjyen. Fatmiresisht, Kosova sot eshte shtet i pavarur, por sic shihet nga ngjarjet e koheve te fundit, hallet dhe problemet e Kosoves nuk kane mbaruar me shpalljen e pavaresise. Perkundrazi, tani ballafaqohemi me sfida te nje natyre tjeter, ndoshta edhe me te veshtira: ndertimi i vendit, ngritja e institucioneve funkcionale demokratike, ndertimi i nje shoqerie te lire e demokratike, zhvillimi i ekonomise, rritja e standardit dhe mireqenjes se qytetareve, etj.

Ngjarjet e koheve te fundit le te jene kembana e zgjimit per qeveritaret e Kosoves, qe drejtimin e vendit ta marrin shume seriozisht, se punet nuk kryhen vetvetiu, problemet nuk zgjidhen pa nje angazhim maksimal. Kosova ka trasheguar mjaft probleme nga e kaluara e saj dhe zgjdhje deux ex machina nuk ka, por duhet angazhim i te gjitheve: qeverise, pozites dhe opozites, qytetareve. Edhe qytetaret i kane detyrimet e tyre ndaj vendit, per te mos e perseritur ketu thenjen shume te njohur te kryetarit Kenedi. Hapi i pare, identifikimi dhe pranimi i problemeve – hapi i dyte, qasja per t’i zgjidhur ato. Dihet dhe po shihet qarte se Kosova nuk eshte ne gjendje aq te mire, por ndoshta jo edhe ne gjendje aq te mjerueshm sa qe njerezit te marrin masa deshperuese, duke rrezikuar jeten e tyre dhe te familjeve te tyre. Qeveria duhet te punoje dite e nate per zbutjen dhe zhdukjen e ketyre problemeve. Dikush duhet ta jep porosine e Rame Bllaces, dikush duhet t’u jep shprese ketyre njerezve. Dhe jo vetem shprese, por edhe mundesi per te jetuar. Sa te ekzistoje bota, do te kete edhe levizje te njerezve, por jo qytetaret e Kosoves te detyrohen ta lene vendin per te siguruar kafshaten e gojes, per te mbijetuar. Per cka u be gjithe ajo lufte shekullore per clirimin e Kosoves? Per ta gezuar Kosoven e lire, per te pasur nje jete dinjitoze e te rehatshme, apo per ta braktisur?!

Skena e ploget politike e Kosoves, korrupsioni i larte i politikaneve dhe joserioziteti i tyre, largimi i popullsise ne menyre deshperuese, jane nje deshmi se ne vete nuk e vleresojme shtetin e Kosoves. Mos valle me veprimet tona po e mohojme edhe vete ekzistencen shtetit te Kosoves? Ato qe nuk mund te na benin armiqte tane me luftera, dhune e terror, ne sot po ia bejme vetes te keqen me papergjegjesine, joseriozitetin, indiferntizmin tone. Dhe si do te kerkojme nga te tjeret qe te na njohin pavaresine, te na respektojne?! Ne situata te tilla, kundershtaret dhe armiqte tane jane duke i ferkuar duart e tyre. Nga nje gjendje e tille, vetem armiqte tane do te jene perfitues, ne do te jemi humbesit. Nje here vera, vjen kah dera – thote nje fjale popullore. Te mos e humbim rastin shekullor, rastin vendimtar, rastin jetik!
Sadik Elshani, Philadelphia, 13 shkurt, 2015
*Shenim: Sadik Elshani eshte doktor i shkencave te kimise dhe veprimtar i bashkesise shqiptaro – amerikane.

Te ndertojme shtetin e Kosoves

by

Nga Sadik Elshani, Philadelphia/
Keto dite Kosova u ballafaqua me protesta te dhunshme. Protestat ne nje shoqeri te lire e domokratike jane te garantuara me ligj dhe mundesojne shprehjen e lire te shqetesimeve te qytetareve, e zgjojne qeverine nga gjumi, e ngacmojne ndjeshmerine e pushtetareve per ceshtjet e caktuara per te cilat protestohet dhe jane pjese e proceseve demokratike, e mozaikut te demokracise. Protestat, demonstratat nuk jane dicka e re ne hapesiren kosovare. Demonstrata te fuqishme jane zhvilluar me 1968, 1981, 1988 – 1999 dhe keto demonsrata u zhvilluan kunder regjimit jugosllav e me vone atij serb, per te kerkuar te drejtat tona te ligjshme. Por edhe me heret, shqiptaret gjithmone e kane ngre koken dhe kurre nuk u jane nenshtruar pushtuesve tane te shumte. Vete jeta jone, vete te qenit tone (ekzistenca jone) eshte nje proteste. Keto demonstrata, keto perpjekje jane shuar me dhune, me vrasje, me perndjekje te pjesemarresve dhe organizatoreve te tyre.
Sot, fatmiresisht Kosova eshte e lire dhe shtet i pavarur, por skenat e dhunes qe u paraqiten neper rruget e Prishtines te sjellin ndermend dhunen e ushtruar vite me pare, para clirimit te Kosoves. Dhuna nga asnjera pale nuk eshte e pranueshme. Po, protesta paqesore, dinjitoze e me qytetari, por jo, protesta me rrugaceri e huliganizem. Jo, protesta ku demtohet prona private dhe prona shteterore, sulmohet policia. Te protestohet duke shprehur shqetesimet, kerkesat e ligjshme dhe jo duke shkaterruar pronen, shtetin e ri. Gjella me kripe, kripa me karar.
Eshte bere norme ne tere hapesiren shqiptare qe pas zgjedhjeve, rezultatet te mos pranohen nga pala humbese, ose ne cdo menyre te pengohet pala fituese per te qeverisur. Ne Shqiperi, partia qe sot eshte ne pushtet, kur ishte ne opozite, per dy vite e bojkotoi punen e Kuvendit (Parlamentit) dhe vazhdimisht e therriste popullin ne demonstrata, njera perfundoi edhe me vrasjen e kater demonstruesve. Ndersa tani, partia qe dje ishte ne pushtet, dhe sot eshte ne opozite, e ben te njejten gje. Kuptohet, secila parti mendon se eshte me e suksesshme se tjetra, por fjalen e kane votuesit me voten e tyre te lire. Secila parti, me punen e saj, me perkushtimin e saj, me angazhimin e saj t’i binde votuesit per ta votuar heren tjeter dhe kur te zgjidhen t’i permbushin premtimet e dhena. Partite politike i shohin problemet nga kendveshtrime te ndryshme, ofrojne qasje te ndryshme per zgjidhjen e tyre, por qellimi duhet te jete i perbashket, duhet te jete i njejti qellim: ndertimi i shtetit ligjor, institucioneve demokratike dhe mireqenja e popullit. Ineresat madhore te Kosoves te jene preokupimi kryesor dhe i perhershem i pozites, opozites dhe cdo qytetari.
Jemi ata qe jemi, dhe si jemi, ashtu edhe punet i kemi. Asnjeri udheheqes, asnjera parti politike ne Kosove, as ata qe jane ne pozite dhe as ata qe jane ne opozite, ne kete cast nuk jane ne nivelin e duhur per te qeverisur me kompetence. Ajo qe po na mungon ne skenen politike e publike te Kosoves, si dhe ne gjithe hapesire shqiptare, jane mjerezit e ndershem qe kane ndjenja kombetare, udhehiqen ne jete nga parime e qellime te larta, rrezatojne vlera kombetare e njerezore. Nuk do te thote se nuk kemi njerez te tille, por ja qe nuk jane te angazhuar ne rrjedhat, proceset, jeten politike te vendit. Por derisa ta gjejme ate shkop magjik, qe me nje levizje do t’i zgjidhte problemet e Kosoves, le t’i pervishemi punes. Ndoshta duke punuar me perkushtim, duke e ndihmuar njeri – tjetrin do te kemi me shume suksese – ndoshta ky eshte ai shkopi yne magjik qe te gjithe e enderrojme.
Kosova po ballafaqohet me shume probleme, me shume sfida: varferia, papunesia, korrupsioni i larte qe ka perfshire cdo sfere te shoqerise, imigrimi i popullsise, e shume probleme tjera. Po cka te habit me shume, eshte se, asnjera parti, asnjeri politikan ne Kosove nuk eshte i angazhuar per zgjidhjen e ketyre problemeve jetike per Kosoven. Madje nuk paraqesin asnje propozim konkret. Per keto probleme, per ceshtjen e “Trepces” dhe per ministrin Jabllanoviq, e kam botuar pak dite me pare ne gazeten Dielli shkrimin: “Bukuria – papergjegjesia qe vret”, prandaj ato qe kam shkruar atje, nuk do t’i perserise ne kete shkrim. Pra, ne Kosove ka per cka te protestohet cdo dite, por protestat te jene paqesore. Dikush e ka te veshtire t’u pershtatet kushteve te reja, realitetit te ri te krijuar ne Kosove. Sic ka thene Mit’hat Frasheri: “Ne roberi, lufta te jete puna e juaj – ne liri, puna te jete lufta e juaj.” Dhe jo ne liri te luftojme me njeri – tjetrin. Jemi cliruar nga pushtuesit tane (sic duket, nga njeri ende jo teresisht), tani eshte koha te clirohemi edhe nga vetja jone, nga smira, xhelozia, lakmite dhe interesat e ngushta vetjake. Ne nje shtet demokratik, sic eshte Kosova, betejat le te zhvillohen ne Kuvendin e Kosoves dhe jo ne rruge. Partite politike t’i paraqesin planet e tyre dhe te angazhohen per zgjidhjen e problemeve te Kosoves, dhe jo vetem te gjuhen me njeri – tjetrin duke u munduar t’ia zene vendin, karriken njeri – tjetrit. Shume vezhgues dhe njohes te jetes politike ne Kosove, si te tilla i kane karakterizuar edhe protestat e fundit neper rruget e Prishtines. Per gjashte muaj skena politike e Kosoves ishte e paralizuar, sepse partite politike deshtuan per te formuar qeverine. Secili nga udheheqesit e partive perkatese deshironte te behej kryeminister, ose kryeparlamentar. Dukurite negative qe po manifestohen ne jeten shoqerore – politike, sjellja e papergjegjshme dhe joserioze e udheheqesve kosovare, dhe koheve te fundit, skenat e dhunes neper rruget e Prishtines, nuk paraqsin pamjen e nje shteti te qendrueshem. Qeveria me kembengulje duhet te mbroje teresine teritoriale te vendit, te drejtat dhe dinjitetin e qytetareve te saj. T’i biem shkurt, ministri Jabllanoviq nese nuk jep doreheqje, duhet te shkarkohet menjehere. Kosova ka luftuar, Kosova e ka shpallur pavaresine qe ne qeverine e saj te mos kete njerez si Jabllanoviqi dhe shoket e tij. Keto jane standarde te cdo vendi demokratik, qeveria nuk duhet te behet peng i askujt.
Edhe pak dite do te festojeme shtatevjetorin e Pavaresise se Kosoves. Shpallja e Pavaresise se Kosoves eshte kurorezim i te gjitha perpjekjeve dhe luftes shekullore te brezave te tere te shqiptareve per liri e pavaresi. Shpallja e Pavaresise se Kosoves eshte nje hap i rendesishem, ndoshta me i rendesishmi dhe me vendimtari ne historine e Kosoves, por ky eshte vetem hapi i pare ne rrugetimin e gjate e te pambarim te ndertimit te shtetit. Kosova eshte toke e lashte, por eshte shtet i ri. Te angazhohemi e te perpiqemi me mish e me shpirt qe te ndertojme nje shtet modern demokratik, me institucione demokratike funkcionale ku gjithmone ne qender te vemendjes eshte mireqenja e popullit. T’u tregojme miqve dhe kundershtareve tane se, jemi ne gjendje te nderttojme nje shtet te qendrueshem demokratik, te inkuadruar ne familjen e madhe te vendeve demokratike. Po, te ndertojme nje shtet ku qytetaret jane te lire te protestojne te qete, me dinjitet e qytetari. Pune te mbare!

Sadik Elshani, Philadelphia, 2 skurt, 2015

Bukuria-Papergjegjesia qe vret

by

Nga Sadik ELSHANI-FILADEFIA/
Pak dite me pare u gjet i vdekur nje bashkatdhetar i yne, i merdhire ne boren e ftohte, ne acar, larg shtepise, larg familjes se tij, larg vendit te tij, duke u munduar te kaloje kufirin e Serbise me Hungarine, per te kerkuar nje jete me te mire ne ndonje vend te Europes Perendimore. Kur degjon nje lajm te tille, jo vetem qe pikellohesh, ndien dhimbje njerezore, por edhe menjehere te bie nder mend skica e Migjenit, “Bukuria qe vret”. Dhe si dikur Migjeni qe ngriti zerin, edhe ne nuk duhet te heshtim, por duhet ta ngreme zerin:” Merrnje dhe conje ne qytet ket shtatore. Vendosnje ne nje shesh! Dhe si permendore kushtonja ndokujt! Kushtonja atij qe ka ma shume merita per ket vend. Po, ndoj ministrit o deputetit, o ndokujt tjeter…”
Koheve te fundit Kosova po ballafaqohet me nje dukuri te pakendshme e shume brengosese – largimin e mijera qytetareve te saj, kryesisht te rinj, qe ne menyre ilegale po ia mesyjne vendeve te Europes Perendimore, duke iu ekspozuar pasigurive dhe rreziqeve te shumta, shpesh edhe me rrjedhoja tragjike. I tille ishte edhe rasti i Ali Fetahut. Me siguri, veprime te tilla njerezit nuk i marrin nga deshira, por nga zori, nga nevoja per t’i siguruar familjes nje kafshate buke. Ne periudha te ndryshem te historise se saj te para clirimit, Kosova zbrazej nen kercenimin e tytave te policise, paramilitareve e ushtrise serbe, ndersa sot po zbrazet nen kercenimin e skamjes, mungeses se perspektives, humbjes se shpreses per nje te ardhme me te mire. Per fat te keq, njerezit e deshperuar, bejne veprime deshperuese qe shpesh perfundojne edhe ne tragjedi. Me mijera familje kosovare qe kane marre rruget e botes per nje jete me te mire, jetojne neper kampe refugjatesh ne kushte te mjerueshme dhe jo humane.
E cka bejne qeveritaret e Kosoves? Asgje konkrete, asgje domethenese. Ata sic duket nuk shqetesohen fare per hallet, mireqenjen e popullit te Kosoves, por vetem per pozitat, karrikat e tyre. Per gjashte muaj nuk ishin ne gjendje te formonin qeverine, thua se punet e shtetit kryhen vetvetiu. Ndoshta per ta cdo gje eshte mire, sepse ata vete dhe familjet e tyre jane mire. “Une jam mire kur ashte mire Shqypnia” – thoshte dikur Isa Boletini. Kjo eshte nje gjendje emergjente qe rrezikon sigurine dhe te ardhmen e Kosoves, prandaj kerkohet nderhyrja e menjehershme e qeverise per te zbutur sado pak kete gjendje te rende ekonomike, kete gjendje deshperuese, kete pesimizem qe e ka kapluar nje pjese te mire te popullates se Kosoves.
Eshte e vertete qe Kosova ka trasheguar mjaft probleme nga e kaluara e saj dhe nuk eshte e lehte te qeverisesh nje vend si Kosova, por duhet bere nje bashkerendim me i mire i punes me bashkite, organizatat joqeveritare vendore e nderkombetare, institucionet fetare, organizatat dhe fondacionet bemirese. Ajo qe brengos me teper, eshte mungesa e kujdesit, perkushtimit, kembengulja per t’u ballafaquar me sfidat qe po e rendojne shoqerine kosovare: varferia (ne shume raste e tejskajshme), papunesia e madhe, krimi, korrupsioni dhe problemet tjera sociale. Politikaneve tane nuk u vie turp dhe nuk i brene ndergjegja kur per ditelindje, apo pervjetore martesash shpenzojne me dhjetera mijera euro, ndersa nje pjese e mire e bashkeqytetareve te tyre nuk kane cka te hane. Kuptohet, edhe qytetaret i kane pergjegjesite e tyre, sepse qeveria nuk mund t’ua kryeje punet qe ata vete duhet t’i kryejne per veten dhe familjet e tyre.
Vdekja e ketij bashkatdhetari dhe shume bashkatdhetareve tjere me heret, te mos jete nje vdekje e kote, por te behet nje kembane zgjimi, te ngacmoje ndergjegjen e shoqerise kosovare, udheheqesve dhe politikaneve tane, qe te angazhohen me perkushtim per zgjidhjen e problemeve te qytetareve dhe shtetit te Kosoves. Me punen e tyre t’u tregojne qytetareve te Kosoves se, ata po mundohen t’i kryejne detyrimet e tyre brenda mundesive ekzistuese. Me ne fund, qytetaret e Kosoves le ta nshohin driten ne fund te tunelit te vuajtjeve te tyre shekullore, le t’i shohin shkendijat e shpreses per nje te ardhme me te mire. Te ndertojme nje shtet qe rrezaton vlera njerezore, nje shtet qe jeteson dhe pasqyron perpjekjet, synimet dhe endrrat e nje populli te vuajtur nder shekuj.

Gjendja e ploget qe po e karakterizon skenen politike kosovare te muajve te fundit, po reflektohet edhe ne marredhenjet rajonale dhe ato nderkombetare. Kete plogeti, si dhe percarjet, zenkat, joseriozitetin dhe papjekurine politike te udheheqesve dhe politikaneve kosovare, Serbia po mundohet ta shfrytezoje per qellimet e saj. Nuk eshte e rastesishme, qe koheve te fundit Serbia eshte bere shume e zhurmshme ne kerkesat e saj te padrejta ndaj Kosoves, duke e trajtuar ate si pjese perberese te saj. Keto dite ne Kosove ishte per vizite edhe kryeministri i Serbise Aleksander Vuciq, dhe ne vend se te kerkoje falje per krimet e Serbise ndaj popullsise shqiptare, ai vazhdoi me provokimet e tyre te zakonshme, beri deklarata e veprime te papranueshme per nje shtete sovran sic eshte Kosova. Nuk erdhi per te promovuar fqinjesine e mire, por per t’i mbajtur te ngrohta synimet e Serbise ndaj Kosoves. Ai vertet erdhi me leje te qeverise se Kosoves, por nuk u soll si nje mysafir – ai u soll tamam si zot shtepie, duke bere deklarata kercenuese e plot helm, duke peruruar objekte ne nje shtet tjeter pa pranine e perfaqesuesve te shtetit te Kosoves. Dhe vargjet e At Gjergj Fishtes duket se jane mjaft aktuale per nje situate te tille: ” Me luejte Shkjau harushe nder ne/Thue se s’ka Shqyptare mbi dhe.”
Komunat e banuara me shumice te popullsise serbe, artificialisht te krijuara, nuk jane oaza te Serbise, por jane toke e Kosoves dhe duhet te inkuadrohen ne rrjedhat politiko – shoqerore te Kosoves, te zbatojne ligjet e Kosoves, njesoj si te gjitha komunat tjera dhe te mos jene te varura nga Serbia. Heren tjeter, kur politikanet dhe udheheqesit e Serbise te vijne ne Kosove, duhet te sillen si mysafire dhe jo si zot shtepie. Perndryshe, t’u ndalohet hyrja ne teritorin e Republikes se Kosoves.
Per me shume se nje shekull, shqiptaret ben perpjekje mbinjerezore, lufte e qendrese te panderprere per ta shporrur njehere e pergjithmone sundimin e eger serb qe na ka shkaktuar njemije te zeza, duke kryer krime barbare, duke u munduar ne cdo menyre per te na zhdukur nga faqja e dheut. Kosova tani eshte shtet i pavarur, por Serbia nuk mund te permbahet pa e futur hunden (dhe jo vetem hunden) ne punet tona, sic eshte rasti i Trepces dhe shume ceshtje tjera. Trepca eshte ne Kosove dhe eshte pasuri e Kosoves. Ne te kaluaren Serbia mjaft ka perfituar nga Trepca dhe serbeve duhet bere e ditur se ato kohera kane perfunduar. Serbet nuk e cajne koken fare per “djepin” e tyre ne Kosove, por per pasurite e Kosoves dhe cmendurite e tyre nacionaliste e shoviniste. Edhe dicka, ministra si Jabllanoviqi nuk duhet te kene vend ne qeverine e Kosoves, madje edhe te asnje shteti tjeter demokratik.
Prandaj, ne keto caste delikate, eshte shume me rendesi, eshte ceshtje jetike, qe politikanet dhe udheheqesit e Kosoves, intelektualet dhe te gjithe veprimtaret tjere, te jene te bashkuar e te flasin me nje ze, te punojne dite e nate me plot perkushtim per te ndertuar nje shtet funkcional demokratik. T’i vene interesat e Kosoves para interesave te ngushta vetjake e partiake. Me punen e saj serioze, qeveria t’i trgoje popullit te vet se kane nje qeveri te afte qe kujdeset per mireqenjen e tyre, t’i tregoje miqve, partnereve nderkombetare, gjithe te tjereve se Kosova eshte nje shtet serioz qe e meriton pavaresine, dhe t’i trgoje Serbise se, ne jemi Zot ne token tone. Pune te mbare!

Sadik Elshani, Philadelphia, 24 janar, 2015

Janari i Shqiperise

by

Nderim per disa burra te medhenj te Kombit tone, qe ditelindjen e kane ne Janar/
Nga Sadik ELSHANI/
Muaji i ftofte, muaji janar/
Burra te medhenj i dha kombit shqiptar/
Lindi Ismail Qemal e Isa Boletin/
Qe ne Vlore bene Shqiperine/
Ngrene Flamurine Skenderbeut/
Shpallen Pavaresine e Memedheut/
Muaj i bekuar edhe ne letersi/
Lindi dy pena si flori
Lindi Nol e Kadare
Letersine n’qiell e kane ngre
Vepra e tyre sa e vlere
Kombit tone i ben nder
Nje dite janari te historise
Skenderbeu, Kryezoti i Arberise
Kaloresi i perjetshem i lirise
Me kuroren e lavdise
Kaloi ne boten e perjetesise
Gjithmone ne zemrat e shqiptarise!

Shenim: Ismail Qemali lindi me 16 janar, 1844; Isa Boletini lindi me 15 janar, 1864; Fan Noli lindi me 6 janar, 1882; Ismail Kadare lindi me 28 janar, 1936; Me 17 janar, 1468, Skenderbeu u nda nga kjo bote per te kaluar ne boten e lavdise se perjetshme.

POLITIKANË TË KOSOVËS:MOS LUANI ME FATET E POPULLIT DHE TË SHTETIT!

by

Letër/Thirrje e Hapur (Publike) Politikanëve dhe Udhëheqësve të Kosovës: Është Çasti i Fundit që të Veproni-Nëse nuk dini, a nuk mundeni, hapni rrugën! /
NGA SADIK ELSHANI/ SHBA*/
Të nderuar politikanë e udhëheqës të Kosovës,
Kanë kaluar gati pesë muaj nga zgjedhjet e 8 qershorit dhe ju ende nuk jeni në gjendje t’i formoni, instuticionet, qeverinë dhe kuvendin. Me këtë ju po tregoni se jeni të paaftë të udhhiqni shtetin e Kosovës. Ju mungon përkushtimi, këmbëngulja, vullneti për të punuar për mirëqenjen e popullit të Kosovës. Një shteti të qëndrueshëm i duhen institucionet demokratike funksionale që ju gjer më sot keni dështuar t’i formoni. Kur ju me veprimet tuaja, thënë më mirë mosveprimet tuaja, nuk po e respektoni shtetësinë e Kosovës, si mund të kërkoni nga të tjerët që ta njohin shtetin e Kosovës? Deri kur të huajt duhet të na kryejnë punët që ne vetë duhet t’i kryejmë? Si mund t’ju marrë dikush seriozisht kur vetë nuk jeni seriozë ?
Nga këto sjellje tuaja të papërgjegjshme, Kosova dhe populli i Kosoves janë të humbur, ndërsa përfitues janë kundërshtarët dhe armiqtë e shumtë të Kosovës. Me këtë gjendje të krijuar, të gjithë janë të zhgënjyer, përfshirë këtu edhe miqtë e përkrahësit tanë më të përkushtuar. Kosova nuk eshtë pronë e juaja dhe e ardhmja e saj, mirëqenja dhe fatet e njerëzve nuk janë letra pokeri në duart tuaja që të lozni si të doni. Për lirinë dhe pavarësinë e Kosovës, breza të tërë shqiptarësh kanë bërë përpjekje mbinjerëzore, kanë luftuar dhe kanë flijuar jetën e tyre. Sot të mos i përdhosim këto sakrifica, të ndërtojmë shtetin e shumedëshiruar demokratik të Kosovës.
Ekziston një aksiomë: “Çdo problem e ka një zgjidhje – nëse nuk ka zgjidhje, atëherë problemi nuk ekziston”. Edhe ky ngërç, kjo narkozë politike që ju e keni shkaktuar mund të zgjidhet. Kur ju i lini mënjane, joshjet, lakmite vetjake, egot tuaja (unin tuaj), interesat tuaja të ngushta dhe i veni në plan të parë interesat kombëtare, atëherë zgjidhja gjendet shumë lehtë. Bashkëveproni si motra e vëllezër që jeni, mirruni vesh dhe formoni institucionet e Kosovës në frymën e Kushtetutes, ligjeve të Kosovës dhe vullnetit tuaj të mirë. Meqenëse asnjë parti nuk ka fituar bindshem dhe dallimi i numrit të votave në mes PDK-së e LDK-së nuk është aq i madh, pse të mos formohet një qeverisje e bashkimit (unitetit) kombëtar. Dhe pas gjithë kësaj vonese, këtij dëmi që i keni bëre imazhit dhe çështjes së Kosovës, kjo do të sillte një porosi të madhe: ne jemi një dhe do të punojmë së bashku për mirëqenjen e vendit, popullit tonë.
Një fjalë e urtë e Sami Frashërit thotë: “Mirësia që pritet të bëhet për një kohë të gjatë, humb vlerën kur ralizohet”. Ju keni humbur dhe jeni duke humbur shumë kohë, prandaj, politikanë dhe udhëheqës të Kosovës është çasti i fundit që të veproni. Nëse nuk doni, apo nuk mund të veproni, atëherë tërhiquni nga skena dhe të veprojnë ata që dinë,duan dhe munden.
Me nderime,
*Shënim: Sadik Elshani është doktor i shkencave të kimisë (kimi organike) dhe veprimtar i dalluar i bashkësisë shqiptaro – amerikane të Filadelfias.