NE SOFREN POETIKE TE DIELLIT/
MONOLOGU I SOKRATIT PARA VDEKJES/
-Pi helmin ! – më tha gjyqi në Athinë;/
Nuk pritën sa të vdisja e po më vdesin ;/
Te verbër qenë, u hapa sytë e s’dinë/
Se me të ikur un’ prap qorra mbesin./
Zbath unë u enda e mantel pata thesin;/
Të rinjtë i nxita t’marrin diturinë/
E të përftojnë ide. Tash :–Vdis!– thërresnin/
Se gjoja … mohoj zota e prish rininë,/
Virtyt , un predikova , më cdo rast ;
Thash , ligji i keq më mir’ se anarshia;
Për cmir , tani , më bëjn’ kurban me kast ,
Vec po t’ja mbath , mohoj bindjet e mia,
Ndaj më mirë un’ pi helmin këtë çast
Dhe shpëton nderi e filozofia .
***
OFELIA
E hijshme, e dlirë e me një princ e vluar ,
Papritur iu shëmb ëndrra , e mbuloi zia…
Iu vra pa çelur gonxhe dashuria ,
E çarti jeta e vrazhdë e fati i truar .
Në shpirt kaos , gjith lule zbukuruar
E vdekjen pa përfillur si fëmija ,
Me këngë u mbyt në lumë Ofelia :
Si mjellma n’ujë , vdiq duke kënduar !…
Me lulet për qefin e lumin varr,
N’reflekse uji , imazhi i saj mbeti
Si një zambak i bardh , si nimfë deti…
Ndaj po pe buzë lumi uj ‘ llagar
Zambak fillkat kokë-ul si duke qarë,
Është Ofelia që desh princ Hamleti.
***
JAGUA
Me sy kallkan qesh Jago e kqyr tërthori…
Mynxyra ysht e kobe ndjell si shtrigë,
Sa herë sajon kurth , ndjen afsh gjaksori,
Drithron nga nepsi i gjahut … vepra e ligë.
Tinzar e shpifarak Jago mizori,
Për zonjën e Otellos thur intrigë,
E ky gruan e veten mbyt i gjori;
Me shpifje i vrau , të dy , Jagua , si shlligë.
Haré ndjen pasi i vret ! Bëhet me fletë…
Prej erës gjakut t’atyre , që çarti!
Kufomat shtrirë , e ngazëllejn vërtet
Dhe qesh kur vjen kortezhi ato t’i mbarti;
Gajaset me viktimat që vrau vetë;
E shijon krimin si një… vepër arti.
***
AVNI BEJKOVA
Një miku im, shok burgu i tim eti,
Një dit’ në kafene’ , më tha gazplotë:
–Sa rrashë e fjeta mbrëmë, u bë kiameti,
Më sulen komunistët goxha skotë,
Më lidhin me zinxhir, në bimcë, o Zot,
Prap’ më kllaposën -thashë-oh ç’më gjeti!
Nga ankthi u dirsa, frymë s’merrja dot…
U zgjova at çast… Shyqyr s’qe pe vërteti ! —
Buzqeshi , at’here , Avniu që tash nuk rron…
Sa her fliste për burgje e vojtje e tmerr,
Për dëshmor’ Balli e për Mit’hatin tonë,
Sikur t’a dija , e lusja Avninë e ndjerë:
– Ti, që i Ballit je e gjallë ikonë ,
Për Ballin fol, na bën të gjithve nder.
***
Djaloshi i Trakteve Zalo Xhomaqi
Me laps në dorë isha n’tavolinë,
Kur m’u faneps i veshur me savan
Një djal’ meit i zbeht , shajni , shafran
E m’tha : – Për zogj bën vargje e për lëndinë?
“Oh , pena , ty , t’u thaft’ , mos gjetsh derman !
“Po mua pse s’ma thure elegjinë
“Që trakte hodha , e nxiva robërinë
“Dhe për atë me plumb kuqot më vranë?…
“Kur hymne , atbot , i thurnin tiranisë
“E komunizmit që bënte kërdi ,
“Un’ vetëm fillikat , bonjak , i ri,
“Tek pashë i hapej varri Shqipërisë,
“E ngrita zërin kundra mizorisë
“E për Atdheun tim u bëra fli…”
__________________________________
Shënim : -savan – qefin
-shajni – fantazmë
-bonjak – jetim
DASHURIA PER DETIN
O det që ngjyra ylberi llaps e shndrit
E sytë m’i lëbyr me vezullim ,
Shkëlqimi llamburitës më mahnit
E sa her’ të sodit , ndjej drithërim…
Kur bregun puth , o det , me shushurimë
E si pasqyrë farfurin, dremit ,
Më gufon zëmra me aq përmallim,
Sa faqen… të t’lëmoj unë ëndërrit.
Po dhe kur shfryn , o det , nxin e gjëmon ,
Tërhuzesh lart e zbret për t’u vithisur;
Kur grryen veten thellë… bëhesh hon
A dallgët shtyn… si kalë i azdisur,
Ti, prapë, nostalgji , o det , më zgjon,
Se jam si ty dhe unë i çakërdisur .
***
PËRSIATJE
Njeriu në botë mysafir qëndron;
Një ditë… ikën ; thon’ për të : ndrroi jetë!
Ku vete ?.. S’di kush gjë ; as ay vetë!
Ky ankth , për shekuj , njerzit i mundon.
Disa mbajn’ shpres’… mos vdekja i harron!
Disa me gjallje ndërtojn’ varrë e shkretë…
Ca trëmben , ca bëjn’ çmos të ngjajn ‘ të qetë;
Më lehtë e ka ay që Zot beson;
Ky ndjen që trupi e shpirti jan ‘ të ndarë;
Ka bindje se bën pjesë shpirti i tija
Te shpirti , lart , i madh — Gjithvetëdija!
Beson që vdekja trupin do t’ia marrë,
Po shpirti vete, atje, ku qe më parë,
Më par’ se rob ta stiste Perëndia.
***
SHTËRNGATË VERE
Kjo stuhi sot , sjell ankth e drithërima.
Papritur qielli sterrë ndizet flakë
Dhe shndritja, fill në terr kthehet mbas pak
Nga gjarpërinjtë e zjarrtë shkrepëtima.
Si fshikull godet breshri, si dajak ;
Të trumbull prrenj plot trungje e rrapëllima
Si qen zinxhir këputur me ul’rima
Rrëzojn’ gardh e mullar e plep kavak.
Po shpejt furtuna stepet sapo agon
Ashtu siç ik fantazma kur sheh dritë,
Një çast , natyra e lodhur shtang , dremit,
Pikëlojn’ drizat , dheu avullon,
Sheh diellin , bari , e …shtriqet mugullon ,
Del bagëtia , zogu çuçurit.
***
MEDITIM
Në kafene jam ul e m’kap trishtimi…
Këtu mbas njëqind vjetësh përsëri
Do vijn ‘ klientë plot në koh’ pushimi,
Po nuk jenë ata që shoh tani.
Dhe vajza që tash erdhi e kam përbri
Dhe vetëtin ajo si yll agimi ,
Asaj , mbas njëqind vjet oh , kushedi !
Harruar do t’i jetë edhe kujtimi…
Vizionë e zymtë un’ zboj i lemerisur :
Bjondinën kqyr … ajo buzqesh e shndrit !
E ëmbla çehre e saj më le shastisur,
Ndaj penën mbaj në dorë e sodit,
Në vargje hijeshin për t’ia skalisur
Që gjall’ të ngelë ajo si perënditë.
***
Akt-akuzë për dashurinë
O magjiplote ndjenjë , fol , dëshmo !
Helm a ballsam je që lëmon e rreh ,
Që shëmb e ngjall e zgjedh’ në qafë mbreh?
A nuk je ti , që kur manare do
Vë si karem një idhull…apo jo ?
Ti , josh me idhull ; zëmrën kap trofe’…
Rrëshqanthi e heq , me hashash mjaltë e deh…
Mizore dashuri , mos e moho ,
Ti , zëmrën herë e zhyt , herë e ngjit lart;
Ajo me idhull pran , ndjen lumturi ,
Kur nuk e sheh , ofshan… ka xhelozi,
Dyshon për cilido e flet përçart ,
Zëmr’ e plagosur shend e brengë mbart ;
Kush dashuron fatlum është e fatzi –
***
Nëna dhe Kuçka
Nëna dhe kuçka bëjnë berihaj,
Me gjyq luftojn’ për një fëmij’ të shkretë,
Secila thotë atë e polli vetë,
Be e rrufe… që bebi është i saj,
Po kur gjykatsi u shpreh… beben ta ndajë
Dhe gjysmë trupi secila të ketë,
-Dakord ! – tha kuçka. Po nëna e vërtetë ,
– Mos e vrit ! – klithi – lerja asaj ta mbajë;
Ashtu dhe komunistët kryen tradhtinë;
Me gjasme luft’ gjermanve.. urra-urra,
Vran’ djem shqiptarë, dogjnë, bën’ hata.
Kur Balli u lut bashkim për Shqipërinë,
Mukja dështoi, se kuqot prishnë ujdinë
Dysh kombin ndanë… u bënë ortak me shkjah.
***
VETËTIMA
Një natë u gjenda në një shkretëtirë
Ku rëra avuj ngrinte e shkrumb në erë,
Gjyryk gjoksi më shfrynte nxehtësirë
E djersa m’ digjte , nëpër trup , si serë.
Po , befas , filloi duke vetëtirë
E ndonjë pikë shi zuri të bjerë ,
Fryu fllad e ç’gaz kur llapsi qielli i nxirë
E llamburitja m’zgjoi në shpirt , pranverë!
Nga tërë ai vezullim ngela mahnitur ,
Magjinë e përshkënditjes admirova ,
E kqyrja vetëtimën sy-ngulitur
E nga përflakja e qiellit fërgëllova ,
M’i lbyri sytë një e shkrepëtitur
E ment më vrau … se e dashurova.