Shpëtim Idrizi dhe PDIU hala në sy të Greqisë

September 20, 2018 by dgreca

Nga Arben LLALLA/

Ka reaguar ashpër partia më e madhe opozitare e Greqisë Demokracia e Re-ND, me anë të Jorgos Kumuçakos për bashkëpunimin e Partisë Demokratike dhe PDIU, duke e quajtur një zhvillim i pakëndshëm.

Ky reagim i partisë greke tregon se Greqia po fut hundët thellë në punët e brendshme të Shqipërisë, gjë që është e ndaluar me Kushtetutën e Shqipërisë dhe me të drejtën ndërkombëtare. Reagimi i Demokracisë së Re vërteton edhe njëherë se PDIU e Shpëtim Idrizi janë halë në sy të Greqisë.

Kumuçakos me reagimin e tij mundohet të ngatërrojë edhe BE për bashkëpunimin e partive opozitare të Shqipërisë PD me PDIU-në duke e deklaruar: “Vendimi kërcënon, për shkak të një problemi inekzistent, të helmojë marrëdhëniet mes Greqisë dhe Europës”.

Tek e fundit Shqipëria nuk është ende pjesë e BE-së, dhe kështu nuk ka përse bashkëpunimi i partive të Shqipërisë të ketë ndonjë ndikim vendimtar në BE. Por, Shqipëria po përpiqet të hyjë në BE dhe Çështja Çame sipas komisionerit Hahn, jo vetëm ekziston, por duhet të zgjidhet në tryezën e bisedimeve mes dy vendeve.

Dalngadalë po e vërtetohet se izolimi i PDIU-së dhe lufta e paprinciptë e qeverisë për të djegur mandatin e Shpëtim Idrizit në Tiranë në zgjedhjet e 2017, është projekt i ideuar dhe i mbështetur fuqimisht nga Greqia, i zbatuar me zell nga vasalët e politikës shqiptare.

Edhe pse Greqia ka hedhur miliona euro në Shqipëri që mos të ekzistojë Çëshja Çame, të shpërbëhet PDIU, nuk ia ka arritur qëllimit deri më sot. Kjo falë këmbënguljes së vetë shqiptarëve nga Çamëria, të cilët janë të vendosur të mbështesin shoqatën Patriotike “Çamëria” dhe PDIU-në.

Është mirë që Shqipëria me anë të institucioneve të saj shtetërore të bëjë një reagim për futjen e hundëve në punët e brendshme të Shqipërisë nga përfaqësuesi i Demokracisë së Re Kumuçakos, por dhe ngjallakeqas të tjerë në spektrin atavist të politikës greke.

Deklarata e Ministrisë së Jashtme greke….Për inferiorët mediatikë të Greqisë

June 5, 2016 by dgreca

Nga Arben LLALLA/

Pas deklaratës së Ministrisë së Jashtme greke ka një farë ngazëllimi dhe zelli për ta përcjellë këtë kumt, thua se ka ndodhur fundi i botës. Makina inferiore e propagandës që është instaluar në Shqipëri qysh prej çerek shekulli të paktën duhet të ndiqte reciprocitetin e përçimit të lajmit si ndodh rëndom në gazetari. Pa dëshiruar të bëj analistin, komentatorin, sepse ky nuk është lëmi im i veprimtarisë, më ka bërë përshtypje që një sërë mediumesh dje folën pak ose aspak për Kongresin e PDIU-së, tezat e hedhura atje, programin e shpalosur e padyshim edhe për përshëndetësit, mes të cilëve kryeministri Edi Rama. Heshtje e plotë. Përse? Sepse dikush me pushtet politik apo ndonjë tjetër që drejton Ekzekutivin foli copë për Çështjen Çame. Nuk duhet shkruar asnjë rresht, sepse ndoshta në ambasadën e Greqisë ndonjë shkrues mban shënim dhe e nis në Athinë.

Pikërisht, këto media sot janë ekzaltuar që reagoi Ministria e Jashtme greke. Nuk përbën lajm për ne. E dinim qysh dje që do reagonin. Kështu ka ngjarë përherë, por një makinë e vërtetë bën jehonë një deklarate, tek e fundit armiqësore ndaj shqiptarëve. Theksoj ndaj shqiptarëve jo çamëve, sepse nuk po flasim vetëm për 27 qershorin e vitit 1994, por për dhunën, genocidin, rrëmbimin e pronave në mënyrë sistematike të shqiptarëve në Greqi.

Le të bëjmë për një çast sikur e besojmë që nuk ekziston Çështja Çame, ashtu si thotë deklarata e së dielës nga Athina zyrtare. Po për shqiptarët e Kosturit, Follorinës, Konicës, Selanikut dhe gjetkë çfarë do të themi? Këta “patriotë” mediatikë a e dinë që Faik bej Konica është pa nam e nishan sipas Greqisë. Nuk ekziston as çështja e tij. Një nga gurët themelues të gazetarisë shqiptare, publicistikës, diplomacisë është muhaxhir pas vdekjes.

Po mirë, nuk ka Çështje Çame, nuk ka Çështje Shqiptare për Greqinë, po Çështja Hebre a ka vallë? Për tre orë i çuan në kampet naziste të përqendrimit hebrenjtë e Epirit. Bashkë me ta shumë familje të shqiptarëve të Çamërisë. Po, për sllavomaqedonët, po për pakicat turke e kështu me radhë? Sërish edhe për ta nuk ka një çështje në Greqi. Ky është shteti i vetëm në botë që krenohet se nuk ka minoritete. Atëherë një shtet me këtë mendësi si do të ketë mundësi të pranojë që ka një Çështje Çame?

Kjo është arsyeja që unë them se ka ardhur koha të bisedojmë si të barabartë me Greqinë, jo si inferiorë e me frikë në zemër. Nëse nuk ia dalim duhet aplikuar e famshmja diplomaci publike. Ne jemi dy shtete anëtare të NATO-s. Ndaj, në këtë ministral të NATO-s duhet folur për Ligjin e Luftës që nuk pengon Çështjen Çame, por Çështjen Shqiptare, si e shpjegova më lart. Dy vende anëtare të NATO-s nuk mund të jenë në luftë, ndaj ky paradoks duhet shoshitur një herë e mirë. Ka ardhur koha që Greqia ose na pranon si fqinj të mirë prej Traktatit të Miqësisë, ose të na shpallë armiq dhe të aplikojë Ligjin e Luftës.

Dje, në Kongresin e PDIU nuk ndodhi ndonjë gjë skandaloze që ka habitur grekofonët e medias, thjesht u fol për Çështjen Shqiptare me të njëjtin bindje si për Çamërinë, ashtu edhe për Plavën, Gucinë, Preshevën, Shqipërinë, Kosovën, sepse izolimi i një çështje në sinore krahinore do të thotë vdekje e një çështje.

Teqeja shqiptare në Asprogjia-Larisë të Greqisë

July 30, 2015 by dgreca

Babai i fundit vdiq më 1973, ndërsa deri në 2005 ka jetuar Nazmia e cila kujdesej sa mundej për këtë Teqe të braktisur në të cilën nga funksionimi i saj shërbyen për besimtarët 33 Baba
Nga Arben LLALLA/
Greqia me anë të Ligjit të Luftës me Shqipërinë nuk mban të bllokuara vetëm pronat e individëve të kombësisë shqiptare, por edhe të bashkësisë fetare myslimane, në veçanti të asaj bektashiane. Me anëtarësimin në BE të Greqisë në vitin 1981, ajo rrënojë varrezat e myslimanëve shqiptar në Selanik në vitin 1983, dhe ndaloj çdo riparim të xhamive dhe Teqeve. Pra, një anëtarët i Bashkimit Evropian në vend që të kujdesej për këto vende si pjesë historike dhe trashëgimi kulturore, Greqia i shkatërrojë ose i la në harresë duke mos treguar asnjë interesim. Ndoshta është i vetmi vend i BE që shkel çdo të drejtë njerëzore, të pronës private duke ua grabitur qytetarëve joshtetas të Greqisë si dhe bashkësive fetare jo ortodokse.
Një rast kaq flagrantë është edhe ai i Teqes Bektashiane që ndodhet në Asprogjia të Farsalon që i përket Komunës së Polidhamanda në Prefekturën e Larisës, dhe quhet Teqe Ireni ose Teqeja Asprogjia. Në këtë zonë dikur ka patur tre Teqe: 1.-Asprogjia-Ireni, 2.-Zoodhohos Pigjia, 3.-Dhilofos. Teqja e Asprogjia-Ireni mendohet se është ndërtuar më 1770 dhe i përket sektit Mevlevi. Në vitin 1888 në këtë Teqe thuhet se ka patur 55 dervishë.
Për Teqen e Asprogjias kanë shkruar William Martin-Leake i cili e përmend atë në Nëntor të 1805. Andrea Karkavica shkruan se kjo Teqe është ndërtuar mbi themelet e një Manastiri Katolik të cilin e kishin braktisur më 1640. Teqeja u ndërtuan nga një shqiptar i quajtur Durbali Baba Shehu, Teqe ka dy Tyrbe dhe varret e dervishëve rreth tyre.
Më 1914 e vizitojë Teqen, arkeologu dhe historiani Frederick Hasluck i cili i ka kushtuar një kapitull të tërë në librin e tij.
Thuhet se pas vitit 1925 në Teqen gjetën strehim shumë përkrahës të Fan Nolit të cilët e braktisë Shqipërinë pas ardhjes në pushtet të Ahmet Zogut.
Në vitet 1930, në Teqen kanë shërbyer 6 dervish dhe 20 punonjës të tjerë që udhëhiqeshin nga Baba Qazimi, të gjithë ishin me kombësi shqiptare.
Për shkak të ligjit të Luftës me Shqipërinë, Greqia sekuestrojë pronat e Teqes duke e lenë atë pronë në shkatërrim. Më 1960 Baba Seiti protestoj kundër sekuestrimit të rreth 13.000 dylym nga ana e shtetit grek. Më 1973 Baba Seiti vdes dhe Teqeja mbeti pa asnjë kujdestar. Që nga fillimi i funksionimit të saj në këtë Teqe shërbyen 33 Baba.
Në vitin 2004, çështja e Teqes shkoi për tu diskutuar nga deputeti i Lidhjes së Majtë, Fotis Kuvelis në Kuvendin e Greqisë, u bë zhurmë e madhe atë periudhë sepse kishte zëra që kjo Teqe duhet ruajtur, kujdesur dhe jo e lënë në mëshirë të fatit. Por ministri i kulturës i Demokracisë së Re, Petros Tatulis u përgjigj se kjo Teqe është pronë e shtetit shqiptar e sekuestruar nga shteti grek në bazë të Ligjit të Luftës dhe ligji ndalon çdo ndërhyrje riparimi të saj.
Viteve të fundit shumë studiues dhe arkeologë grek kanë shkruar shkrime pro ruajtjes së Teqes, ku vlen të përmendim Vairaklotis Laqis, Panajoti Çakumis, Suzana Hulia, Vasso Noula-Karpeti, Taqi Kabili, në gazetën “Kathimerini” të datës 28.9.2008, shkruante për Teqen dhe se në qytezë jetonte edhe një grua e quajtur Nazmie e cila i përkiste sektit beshtashian dhe kujdesej sa mundej për Teqen.
Si do që të jetë historia dhe e vërteta e kësaj Teqe, ajo duhet tu kthehet pronarëve për tu kujdesur nga shkatërrimi i saj të cilët janë Bashkësia Bektashiane e cila e ka qendrën Botërore në Tiranë.

Kryeministri Rama takon Ministrin e Jashtëm të Greqisë, Nikos Kotzias

July 15, 2015 by dgreca

TIRANË, 15 Korrik/ Nga Gjergji Mima/ – Ministri i Punëve të Jashtme të Greqisë, Nikos Kotzias po zhvillon sot një vizitë zyrtare në Tiranë.
Pas takimit me Ministrin e Punëve të Jashtme, Ditmir Bushati, ministri grek Kotzias ka zhvilluar një takim me Kryeministrin Edi Rama.
“Sot në Sallën e Hartave me Ministrin e Jashtëm të Greqisë, Nikos Kotzias”, shkruan Kryeministri Rama në një postim në rrjetin social “Facebook”, ku ka publikuar edhe një foto nga takimi.
Kryediplomati grek do të takohet më pas me Kryetarin e Kuvendit, Ilir Meta, me Presidentin e Republikës, Bujar Nishani për ta përmbyllur axhendën me takimin me kryetarin e Partisë Demokratike, Lulzim Basha.

ARVANITASIT – UDHËHEQËS TË KRYENGRITJES PËR PAVARËSINË DHE SHTETIN E GREQISË MODERNE

September 5, 2013 by dgreca

NGA ARTUR VREKAJ, WORCESTER,MA SHBA/

Ne Foto:Disa nga Kryeministrat e Greqise nga radhet e arvanitasve/

Shqiptarët në Perandorinë Osmane ishin kryengritës në çdo cep , në Selanik, Athinë, More, Epir, Kosovë, Nish, Shkodër, Manastir e kudo. Skënderbeu i Shqipërisë dhe në veçanti Shqiptarët e Moresë, u bënë promotorë të Rezistencës dhe ishin baza për të mbajtur gjallë shpresën për Pavarësi nga Turqia edhe në territorin ku sot shtrihet Greqia.

Kryengritja për Pavarësinë e Greqisë e udhëhequr nga Arvanitasit u inicua edhe ndikimi i pushtimeve të Napolonit por do të ishte e pamundur pa ndihmën e Europës Perëndimore.

Lëvizja e parë erdhi nga Veriu. Philiqi Etaireia ishte shoqata që u themelua në Odesë më 1814 dhe shërbeu si forum për idetë që do të realizoheshin si primare për kryengritjen. Cari i Rusisë qe mbështetës i programit dhe aktiviteteve të saj.

Jani Kapodistria, me origjinë Gjirokastrite, politikani udhëheqës pro-Rus nuk u përfshi në të, ndërsa vëllezrit e tij ishin aktivë.

Në Mars të vitit 1821 princi Aleksandër Yplsilantis lider i Philiqi Etairea udhëhoqi kryengritjen prej zonave Danubjane të Moldavisë dhe Vallaçisë dhe kaloi lumin Pruth me trupat e tij. Mori mbështetje në Rumani por ekspedita e tij dështoi.

Në të njëjtën kohë më 25 Mars 1821 në Peloponez filloi kryengritja. Si kordinator shërbeu vëllai i princit Aleksandër, Dimitris. Liderë ishin fanarioti Aleksandër Mavrokordatos, Petrobey i Manit dhe Gjergj Kundurioti i Ishullit Hidra.

Drejtimi nga princi Ypsilantis ra dhe drejtimi i kryengritjes ra në dorë të udhëheqësve jo të rregullt, me origjinë Arvanite që i kishin shërbyer më parë Ali Pashë Tepelenës, udhëheqësi i parë që kërkonte shkëputjen në atë që sot është tokë e Greqisë nga Perandoria Turke.

Më të spikaturit nga komandantët Arvanitë ishin Theodhor Kollokotroni në More, Odise Andruço në Malin Parnassus, Marko Boçari në Sul, Bubulina në Ishujt, Gogo në Epir, dhe Karaiskaqi në Mesolongji.

Në Prill 1821 u bënë luftime të ashpra në More. Filheleni Thomas Gordon e la kauzën. Që nga fillimi i Kryengritjes kishte një qeveri provizore me Asamble Kombëtare në Epidarius prej fundvitit 1821. Kishte një shpresë nga diplomati Jani Kapodistria për një shtet të Pavarur të garantuar nga shteti Ortodoks i Rusisë dhe tjetra nga Aleksandër Mavrokordatos me vështrim nga Perëndimi.

Kushtetuta e deklaruar më 1822 u përpilua nga Mavrokordatos. Fuqitë Europiane të përfshira në nivelin politik në Greqinë e asaj kohe donin dobësimin e Turqisë por shumë fonde financiare erdhën jo nga burime zyrtare por nga Filhelenët. Idealistët Britanikë dhe Gjermanë dhe nga vende të tjera u derdhën me heroizm dhe me para.

Lordi Byron, poet me famë, njeri imoral i detyruar të linte Anglinë më 1823 se do të ndëshkohej nga ligjet e kohës u bë agjent financiar dhe përfaqësues i Komitetit Grek që u formua në Londër për mbështetjen financiare për Kryengritjen më së shumti nga Lord Major i Londrës. Byron vdiq nga temperatura pa hedhur një pushkë kundër Turkut në shtëpinë e Aleksandër Mavrokordatos në Mesolongji dhe u thirr hero kombëtar!

Teatri i luftimeve përfshiu Morenë, Rumelinë dhe Mesolongjin. Popullsia e Athinës u shpërngul në Salamis. Më 23 prill 1821 Turqit morën Akropolin. Athinjotët të ndihmuar nga forcat shqiptare të fshatrave shqiptarë nën udhëheqjen e Odise Andruços bllokuan Turqit në Akropol. Nga Korriku në Nëntor 1821 Pashai i Janinës Omer Vrioni ?

u përpoq ti çlironte forcat Turke të rrethuara gjer sa erdhi në komandën e Rumelisë Lindore. Pas luftimesh të ndihmuara nga Jani Koleti dhe Francezi Olivier Voutier ende nuk u arrit sukses. Turqit e neglizhuan furnizimin me ujë duke u bazuar vetëm tek mbrojtja e murit Serpentzi dhe kjo rezultoi në kapitullimin e garnizonit Turk në Akropol më 21 Qershor 1821.

Në Shtator 1822 në konferencën e Athinës delegatët kundërshtuan dhe shfuqizuan trupin e qeverisjes vendore të Rumelisë Lindore me Aerios Pagos. Odise Andruço u bë komandant i Akropolit, një lëvizje që mori më pas edhe fuqinë e Rumelisë Lindore.

Në fund të vitit 1822 Naplua ishte në duart e kryengritësve të udhëhequr nga Kollokotroni që mundën ekspeditën Turke të Dramali.

U vetëshpall shteti por ende luftoheshin forcat Turke për shpëtimin e fitoreve të kryengritjes pasi nuk kishte stabilizuar bazën kushtetuese.

Kollokotroni që luftonte për pozicionin e tij dhe për Greqinë nuk i njohu anëtarët e asamblesë së re kombëtare që u mblodhën në Astros në Dhjetor 1822.

Kjo Asamble zgjodhi Gjergj Kunduriotin President të Greqisë.

Në verë të 1823 Boçarin e vranë në Karpensis.

Mbështetja financiare Angleze për Mavrokordatos u rrit që në Gusht 1822 kur George Caning u bë Sekretar i Jashtëm.

Vetëm Kundurioti si President ishte i autorizuar të shpenzonte kredinë Angleze ndaj Kollokotroni hoqi dorë dhe e pranoi atë në Nauplia. Greqia shkau në luftë civile dhe Turqit më 1824 me strategji të re ndërkohë vazhdonin luftën ndaj tyre në tre fronte.

Ibrahim Pasha prej Egjipti sulmoi Morenë. Flota Turke ishte në veprim në ishujt ku qëndronin Shqiptarët. Ishulli Psara u dogj me themel.

Ndërsa lord Byron ishte akoma në Mesolongji koloneli Leicester Stenhope mbërriti në Athinë më 2 Mars 1824. Ai nuk i besoi ambiciet e Mavrokordatos për Greqi demokratike dhe mendonte se lideri bandit Odise Andruço ishte burri i së ardhmes.

Odise si komandant i Greqisë Veriore ishte ligjvënës i Athinës me kryeqëndër në malin Paranassos. Stanhope hapi një muze,shtypshkronjë, gazetë që u dëmtuan sepse Greqia ishte në anarki. Forcat kryengritëse treguan pak interesa në këto projekte dhe donin influencën e Odise Andruços ta bënin Athinën si kapitanlik të armatolëve. Tregëtarët formuan një garnizon dhe ftuan Dimitri Ypsilantes të merrte komandën e Akropolis . Forcat kryengritëse nuk e pranuan atë dhe Odise erdhi prapë në fuqi në Athinë mori në dorëzim gjithë pasuritë e saj më 2 Shtator 1824 kur themeloi edhe një asamble provinciale.

Komandimi i tij ishte brutal.

Në shkurt 1825 Odise Andruço po shihte se interesat e tij po kërcënoheshin nga qeveria e Gjergj Kunduriotit që nën influencën e ministrit Rumeliot Jani Koletitn po e nxirrnin atë në anë duke e sulmuar njëlloj si Turqit.

Sidoqoftë, organizimi i tij u tërhoq shpejt dhe në prill 1825 Jani Gura (Gouras) mori kontrollin e Athinës. Odise Andruço u burgos në Kullën Frankish në Akropol.

Në mëngjesin e 17 Korrik 1825 trupi i Andruços u gjet i pajetë dhe u tha që ai ra në tentativë arratisje por gjithkush e dinte se atë e vranë autoritetet.

Në Greqi luftonin forca Franceze nën komandën e kolonel Fabvier dhe marina Angleze me komandant Lord Cochraine. Në verë të 1825 qeveria Greke ra, por më 1826 Asambleja e re kombëtare e mbledhur në Epidarius i dha aventurierit Richard Church komandën Supreme të ushtrisë Greke dhe komandën e Marinës ja dha lordit Cochraine.

Luftimet vazhdonin. Pas vrasjes së Jani Gura, Karaiskaqi ndihmoi të hapte rrugën për çlirimin e plotë të Athinës.

Në Shkurt 1827 Gjenerali Gjerman Heideck në Oropus u ndihmua nga deti edhe nga forcat e Miaulit.Ndërkohë Karaiskaqi komandonte drejt Pireut tre mijë forca sipas planit të Asamblesë së Bashkuar në mars 1827.

Vrasja e më shumë se 200 trupave Shqiptare nën uniformën Turke që u dorëzuan në një Manastir bëri që gjeneral Thomas Gordon të japë dorëheqjen. Karaiskaqi u përpoq të ndalte masakrën e Grekërve ndaj Shqiptarëve por pa sukses.

Më 4 Maj 1827 Karaiskaqi kishte marrë plagë për vdekje. Lufta vazhdonte në favor të Turqve. Ndihmat perëndimore u prenë sa në verë të 1827 Greqia tymoste. Traktati i Londrës më 6 Korrik 1827 i dha autonomi të kufizuar. Lufta mbaroi në Mars 1829 por Turqit nuk u tërhoqën deri në Shtator 1829 deri kur Rusia mori Adrianopolin që përfundoi me Traktatin e Adrianopolit. Sulltani njohu Mbretërinë e Greqisë në Korrik 1832. Kufiri ishte fiksuar me një vijë nga Arta në Volos.

Fuqitë Europiane në vitet e fundit të luftës ishin përfshirë me ushtri, para dhe diplomaci dhe më 1826 kur po konkludonin se çfarë kushtetueshmërisht ta bënin Greqinë – shtet të pavarur brenda Turqisë, me forcat Turke të larguar nga toka e tyre; republikë federale apo shtet presidencial dhanë pëlqimin të gjenin një mbret për shtetin e ri.

Më 14 Prill 1827 Jani Kapodistria u zgjodh President i Greqisë me mandat për shtatë vjet në fillim në Trozen dhe pastaj në Nauplia që u bë kryeqytet. Kapodistria u kthye në tiran. Kështu Miauli rindezi kryengritje që u shtyp nga trupat qeveritare dhe klani i Manit me Mavromihalin.

Më 9 Tetor 1931, ndërsa hynte në kishë dy anëtarë të familjes së Mavromihalit vranë Presidentin Kapodistria. Pas kësaj u krijua një komitet qeverisës që mori kontrollin me në krye vëllanë e Kapodistrias, Agostinon dhe doktorin e Ali Pashë Tepelenës, Vllahun Jani Koleti. Anarkia u mbyll me mbretin kukull, 18 vjeçarin Otto, djalin e vogël të Mbretit të Bavarisë që miratuan Fuqitë Europiane më 4 Tetor 1832 dhe e dërguan bashkë me 3500 trupa Bavareze më 1 Shkurt 1833 të merrte fuqinë si Mbet i Greqisë në Nauplia.

Për këtë material është përdorur burimi i Richard Stoneman në “A Traveller’s History of Athens”