Archives for December 2013

“Dielli” kishte te drejte! Kastrioti dhe Bylisi perfundojne ne Disipline.

December 3, 2013 by Administrator

Nga redaksia sportive.

Takimi Kastrioti-Bylis 2-1 do te “gjykohet” nga Komisioni i Disiplines prane Federates Shqiptare te Futbollit. Pak dite me pare redaksia sportive e gazetes “Dielli” ne baze te pamjeve filmike dhe te dhenave nga koleget tane ne Shqiperi, e cilesoi fitoren e Kastriotit, “jo te pastert”. Burime prane FSHF bejne te ditur se:” Ndeshja mes Kastriotit dhe Bylisit, mendohet te jete nje takim i trukuar dhe ka perfunduar ne Komisionin e Disiplines. FSHF ka vendosur te analizoje ate qe ka ndodhur ne stadiumin e Krujes”. Pak dite me pare zyrtare te UEFA-s e paralajmeruar FSHF rreth dyshimeve per trukimet ne kampionatin shqiptar. Mesohet se ngjarjet ne fushe e lojes kane qene shume te dyshimta gjate 90 minutave, por “vulen” e vendosi goli i fitores per skuadren krutane. Gjate ketej goli, mbrojtesit e Bylisit u vendosen ne menyre te gabuar dhe lane shume hapsira per lojtaret kundershtare te cilet e paten shume te lehte te shenonin perballe portierit te Bylist golin e fitores. Por a do te arrije FSHF te provoje qe kjo ndeshje ishte e trukuar dhe te beje shembull keto dy ekipe, apo do te vazhdoje te mbylle njerin sy?. Nderkohe klubet e Bylisi dhe Kruja nuk kane reaguar ende. I pyetur ne telefon nga ana e gazetes “Dielli”, nje prej drejtueseve te Bylist u shpreh:”Ne si klub nuk dime asgje per kete hetim. Por nese kjo eshte e vertete atehere kjo do te thote qe FSHF, kerkon te na denoje ne dhe Kastriotin per te shpetuar Tiranen, qe gjendet ne vendet e fundit”.

Fondacioni Plavë-Guci Festoi 101 Vjetorin e Pavarësisë së Shqipërisë

December 2, 2013 by dgreca

Nga Keze Kozeta Zylo/

Në mjediset e restorantit “Maestro” në Bronx Fondacioni Plavë-Guci festoi me madhështi 101 vjetorin e Pavarësisë së Shqipërisë. Qindra shqiptarë me ngjyrat kuq e zi u mblodhën për të festuar këtë ditë të shenjtë të shqiptarëve.Eshtë nga ditët më të bukura ku shqiptarët nga të gjitha trojet mblidhen së bashku nën Flamurin Kombëtar me shkabën dykrenore.

Ajo që do më bënte përshtypje në këtë festë të bukur dhe tejet mbresëlënëse ishte pjesëmarrja e mjaft të rinjve, ku djemtë dhe vajzat dukeshin si Pëllumba Paqeje, të cilët ruajnë me aq zjarr e dashuri identitetin kombëtar. Mbrëmjen e ka moderuar z.Kukaj dhe zonjusha Rugova. Zëri fonik i z. Xhevat Kukaj e bënte dhe më tërheqës programin e përgatitur enkas për festën e Flamurit. Vargjet e Fishtës për gjuhën shqipe inerpretuar mjeshtërisht nga z.Kukaj do të ngelen një hymn për Gjuhën tonë amtare.

Ja disa vargje prej tyre: Porsi kanga e zogut t’verës/ qi vallzon n’blerim të prillit/ porsi i ambli flladi i erës/ qi lmon gjit e drandofillit/… Pra, mallkue njai bir Shqyptari/ qi këtë gjuhë të Perëndis/ trashigim, që na la i Pari/ trashigim s’ia len ai fmis/ edhe atij iu thaftë, po, goja/ që përbuzë këtë gjuhë hyjnore/ qi n’gjuhë t’huej, kur s’asht nevoja/ flet e t’veten e lèn mbas dore.

Moderatori i mbrëmjes ka ftuar kryetarin e Fondacionit “Plavë-Guci” z.Esad Gjonbalaj i cili me seriozitetin e duhur dhe thjeshtësinë karakteristike ka folur për festimin e kësaj dite të shqiptarëve duke iu uruar atyre e festofshim pëjetësisht këtë Ditë të Shenjtë.Njëkohësisht z.Gjonbalaj ka folur dhe për punën e kryesisë dhe të gjithë anëtarëve të saj që po punojnë me seriozitetin e duhur për të ruajtur vlerat kombëtare dhe për të promovuar kulturën shqiptare. Fjala e z.Gjonbalaj u ndërpre nga duartrokitjet e të pranishmëve. Z. Kukaj ka falënderuar të ftuarit si: Ansambleistin Mark Gjonaj i cili në pamundësi për të marrë pjesë kishte sjellë përfaqsuesesn e tij zonjushen e nderuar Artenida Gjeli, z.Elljo Berisha, nga Fondacioni “Malësia”, z.Xheladin Zeneli nga shoqata “Ana e Malit”, z.Gjergj Dedvukaj nga “Bashkimi Kombëtar”, z.Mark Dedvukaj nga “Fondacioni Ded Gjo Luli, e shumë të tjerë, të cilët kishin ardhur për të festuar së bashku Ditën e Flamurit.

Moderatori i mbrëmjes ka ftuar gjithashtu në skenë Konsullin e Pergjithshem në New York, Ambasador z.Bekim Sejdiu i cili i ka uruar përzemërsisht të gjithë shqiptarët: “Gëzuar Ditën e Flamurit” dhe ka përshëndetur punën patriotike dhe kulturore që po bën Fondacioni “Plavë e Guci”. Puna dhe kontributi i Fondacionit Plavë e Guci vlerësohet dhe çmohet lart nga të gjithë.

Në këtë mbrëmje ishte i ftuar nga Shqipëria Dr.Koco Danaj studjues dhe hartuesi i Platformës “Shqipëri Natyrale”. Dr.Danaj iu uroi të gjithë të pranishmëve Gëzuar Pavarësia dhe midis të tjerash ai vazhdoi se së shpejti do të realizojmë Aktin Juridik të Shqipërisë natyrale që u injorua nga ambasadorët famëkeq të Londrës. Jam i bindur tha ai se ne do ta gëzojmë Bashkimin e Kombit, brezat pas nesh do ta konsolidojnë, ndërsa të gjithë të tjerët më pas nesh do ta festojnë përjetësisht.

Në këtë program ka përshëndetur dhe aktivistja e dalluar dhe zonjusha Arlinda Balidemaj e cila tha se si brezi i parë në ShBA kam kënaqësi dhe dashuri shumë të madhe të përshëndet popullin tim si brenda dhe jashtë kufijve të saj. Ta përshëndes vendin tim në gjuhën tonë shqipe, sepse ne kemi një Flamur, një kulturë, një Atdhe.

Z.Kukaj tha se Fondacioni “Plavë e Guci” sot do të vleresojë me çmimin e mirënjohjes z.Din Kukaj i cili ka mbledhur 1.000.000 dollarë për Luftën e Kosovës kundër bishës serbe udhëhequr nga trimat e UÇK-s. Z.Esad Gjonbalaj pasi e përgëzoi përzemërsisht për kontributin e tij të vyer i tha se ne ju jemi gjithmonë borxhli dhe ju shprehim mirënjohjen tonë për punën tuaj aq patriotike.

Pas programit mbrëmja ka kaluar në një festë gazmore me këngë e valle të bukura shqiptare ku nuk kanë munguar dhe instrumentet folklorike ku ka kënduar dhe luajtur në Lahutë z. Rustem Çelaj.

Pjesëmarrësit i kanë argëtuar deri në orët e vona këngëtarët si: Albërie Hadergjonaj, Ylli Demaj, Nik Çarku dhe DJ. drejtuar nga z. Dritan Papa.

Njerëzit u shpërndanë të lumtur dhe të gëzuar me bindjen se vitin tjetër do të festojmë “Bashkimin e Kombit”, ku Fondacioni Plavë e Guci po jep një kontribut të vyer në këtë mision historik.

Ne Foto: I ftuari i mbremjes Koco Danaj duke pershendetur pjesmarresit

1 dhjetor, 2013

Bronx, New York

NJË DITË MIDIS DY EPOKASH

December 2, 2013 by dgreca

Shkruan: Shaban Cakolli/

Dihet se populli ynë ndër shekuj bëri luftëra të pandërprera me shumë viktima e flijime,vetëm e vetëm për të fituar lirinë e rihumbur.Nëse shfletojmë sadopak historinë,nëse lexojmë e dëgjojmë për ngjarje të mëdha të historisë sonë të përgjakshme,shqiptarët nën pushtimet e huaja,shqiptarët kurrë nuk kanë ditur të qahen e të ankohen para pushtuesëve,kurrë nuk janë gjunjëzuar,kanë bërë qëndresë heroike edhe kur janë gjendur para litarit,para gjelatit,vetëm për të i plasur zemrën armikut.Dëshira e shqiptarëve për të jetuar të lirë në vendin e tyre,ua ka shtuar qëndresën atyre edhe kur ishin barkthatë,deshur e zbathur,u shtoj atyre qëndresën të gjunjëzojnë fillimisht Perandorinë Osmane e deri pushtuesin më të ndyrë sllavo-serb,i cili gjithnjë ëndrronte të mbajë Kosovën,duke i djegur shqiptarët si qëngjin në hell,kurse para Evropes e paraqitnin Kosoven si vendin më stabil në Ballkan.Është e vërtetë se Sërbia ishte e fortë,ajo ka trashëguar tërë armatimin e APJ-së,por kurrë nuk i bëri pesimist atdhedashësit shqiptar,të thyeshëm,të ndruajshëm,nga se morali i tyre luftarak,vullneti dhe dëshira e tyre për të jetuar të lirë e të pavarur i bëri ata të kalitur dhe të pamboshtur deri në çlirimin e plotë.Shqiptarët kishin kuptuar se faktori numër një

që përcakton fatin e luftës nuk është numri i ushtrisë,lloji i armatimit,por faktori njeri,morali i tij luftarak, dhe vullneti e dëshira për të jetuar të lirë e të pavarur në trojet e tyre,vullnet ky i cili për shqiptarët kurrë nuk u shua.Shpirti i sërbëve dhe malazezëve ishte tepër lakmitar,tepër ambicioz e i pangopur për të shtypur e robëruar popujt fqinjë.Ambicja e tyre shekullore për sundim mbi shqiptarët e gllabërim të pasurisë së tyre, vrasjet e pashembullta,burgosjet masive,ishin përbuzja më e madhe e cila mund të i bëhej një populli,nuk i gjunjëzoi kurrë shqiptarët.Dhuna shekullore mbi shqiptarët nga populli i pangopshëm i karpateve,nuk guxon të harrohet,por e shkruara gjithnjë mbetet dëshmi,kurse rrëfimi nga brezi në brez mund të ndryshohet,madje edhe tjetërsohet e harrohet.Sërbët gjakatarë kanë falsifikuar historinë duke shkruar libra,edhe pse bota e dinte se realiteti ishte ndryshe nga ajo çka shkruanin sërbet,ata na vrisnin dhe ia dilnin të na lënin fajtor para botës,duke paraqitur kinse sërbet ishin të rrezikuar nga shqiptarët!

Shqiptarët punën më të madhe kombëtare mund të e bëjnë duke mbledhur shënime,jo duke falsifikuar,por duke pasur fakte sa asnjë popull tjetër të ndriçojnë shumë të vërteta nga zullumet që u shkaktoj pushtuesi shekullor serb.Të shkruash libra është shenjtëri,secila libër në motivin e vet,por të shkruash libra historiko-kombëtare është shenjtëri e dyfishtë nga se përshkruan ndriçimin e të vërtetave të fshehura deri më tani,të cilat do të i njohin brezat tonë,pa lënë në pluhurin e harresës.Libri i Hamza Halabakut është një libër i këtij lloji,libër me shenjtëri historiko-kombëtare,i cili përshkruan vuajtëjet dhe krenarinë e kombit,qëndresën shqiptare nëpër shekuj në vrasjet e përditshme,arrestimet masive,masakrat mbi shqiptarët liridashës, emigrimet e dhunshme të shqiptarëve,po zbardhon një të vërtetë se si programet e Çubrilloviçit e viçëve të tjerë deri te kryevrasësi i popujve të Ballkanit Millosheviç,shtjelluan programet e tyre për shfarosjen e shqiptarëve shumë para se të ishte komunizmi.Hamza Halabaku është shkrimtari ynë i cili hedh dritë mbi përgjakjet mbi shqiptarët liridashës,duke hedhur fakte,duke u dhënë frymë brezave atdhedashës mbi tragjedinë tonë trishtuese të pregaditur nga sllavët,kjo e shkruar e tij është shumë e çmuar,e ndritshme,nga se hedh dritë mbi faktet e vërteta,të cilat i hodhi mbi letër,ashtu të shkruara mbesin dokumente të vlefshme për brezat,dhe kjo ka shumë rëndësi nga se dallon shumë nga gojëdhënat të cilat ushqenin brezat me gjysmë të vërteta.HJamza Halabaku rrjedh nga një familje atdhetare e cila nuk kurseu asgjë për çështjen kombëtare.Babai i tij i cili dhunën e pushtuesit e kishte përjetuar nën lëkurën e vet,ishte në ballë të detyrës që i shtronte koha.Ai brumosi tek Hamza ndjenjat atdhetare e liridashëseDuke u rritur Hamza ishte formuar dhe ngritur në personalitet.Erdhi koha kur Hamza i përjetoj demostratat e fuqishme të vitit 1981,përleshjet e të rinjëve shqiptar me policinë dhe ushtrinë sllave,ai pa me sytë e vet dhjetëra martirë të cilët ranë për çështjen e atdheut në atë pranverë të përgjakshme,pa qindra të plagosur,pa si martirizoheshin forcat liridashëse shqiptare që gjakonin lirinë e trojeve të pushtuara shqiptare,ngjarje këto që i dhanë zemër e guxim për të u përleshur me betejat deri në lirinë e plotë

Hamza Halabaku,ka botuar këto vepra:

1″A KA ZOT”

2.”TESTAMENT”

3:”KOSOVËN E KEMI ZEMËR”

4″VRUNDUJ KUJTIMESH”-MONOGRAFI

5:”EMRA QË NUK HARROHEN”BASHKËAUTOR I MONOGRAFISË

6″NJË DITË MIDIS DY EPOOKASH

Populli ynë ndër shekuj bëri luftëra tmë pandërSprera me shumë pëviktima nge flijime,vetëm e vetëm për të fituar lirinë e rihumbur.Nëse shfletojmë sadopak historinë, lexojmë e dëgjojmërjarje të mëdha të historisë sonë të përgjakshme,shqiptarët nën pushtiet e huaja,shqnëseiptarët kurrë nuk kanë ditur të qahen e të ankohen para pushtuesëve,kurrë nuk janë gjunjëzuar,kanë bërë qëndresë heroike edhe kur janë gjendur para litarit,para gjelatit,vetëm për të i plasur zemrën armikut.Dëshira e shqiptarëve për të jetuar të lirë në vendin e tyre,ua ka shtuar qëndresën atyre edhe kur ishin barkthatë,deshur e zbathur,u shtoj atyre qëndresën të gjunjëzojnë fillimisht Perandorinë Osmane e deri pushtuesin më të ndyrë sllavo-serb,i cili gjithnjë ëndrronte të mbajë Kosovën,duke i djegur shqiptarët si qëngjin në hell,kurse para Evropes e paraqitnin Kosoven si vendin më stabil në Ballkan.Është e vërtetë se Sërbia ishte e fortë,ajo ka trashëguar tërë armatimin e APJ-së,por kurrë nuk i bëri pesimist atdhedashësit shqiptar,të thyeshëm,të ndruajshëm,nga se morali i tyre luftarak,vullneti dhe dëshira e tyre për të jetuar të lirë e të pavarur i bëri ata të kalitur dhe të pamboshtur deri në çlirimin e plotë.Shqiptarët kishin kuptuar se faktori numër një që përcakton fatin e luftës nuk është numri i ushtrisë,lloji i armatimit,por faktori njeri,morali i tij luftarak, dhe vullneti e dëshira për të jetuar të lirë e të pavarur në trojet e tyre,vullnet ky i cili për shqiptarët kurrë nuk u shua.Shpirti i sërbëve dhe malazezëve ishte tepër lakmitar,tepër ambicioz e i pangopur për të shtypur e robëruar popujt fqinjë.Ambicja e tyre shekullore për sundim mbi shqiptarët e gllabërim të pasurisë së tyre, vrasjet e pashembullta,burgosjet masive,ishin përbuzja më e madhe e cila mund të i bëhej një populli,nuk i gjunjëzoi kurrë shqiptarët.Dhuna shekullore mbi shqiptarët nga populli i pangopshëm i karpateve,nuk guxon të harrohet,por e shkruara gjithnjë mbetet dëshmi,kurse rrëfimi nga brezi në brez mund të ndryshohet,madje edhe tjetërsohet e harrohet.Sërbët gjakatarë kanë falsifikuar historinë duke shkruar libra,edhe pse bota e dinte se realiteti ishte ndryshe nga ajo çka sërbet,ata na vrisnin dhe ia dilnin të na lënin fajtor para botës,duke paraqitur kinse sërbet ishin të rrezikuar nga shqiptarët!

Shqiptarët punën më të madhe kombëtare mund të e bëjnë duke mbledhur shënime,jo duke falsifikuar,por duke pasur fakte sa asnjë popull tjetër të ndriçojnë shumë të vërteta nga zullumet që u shkaktoj pushtuesi shekullor serb.Të shkruash libra shenjtëri,përshkruansecila libër në motivin e vet,por të shkruash libra historiko-kombëtare është shenjtëri e dyfishtëështë nga se ndriçimin e të vërtetave të fshehura deri më tani,të cilat do të i njohin brezat tonë,pa lënë në pluhurin shkruanine harresës.Libri i Hamza Halabakut është një libër i këtij lloji,libër me shenjtëri historiko-kombëtare,i cili përshkruan vuajtëjet dhe krenarinë e kombit,qëndresën shqiptare nëpër shekuj në vrasjet e përditshme,arrestimet masive,masakrat mbi shqiptarët liridashës, emigrimet e dhunshme të shqiptarëve,po zbardhon një të vërtetë se si programet e Çubrilloviçit e viçëve të tjerë deri te kryevrasësi i popujve të Ballkanit Millosheviç,shtjelluan programet e tyre për shfarosjen e shqiptarëve shumë para se të ishte komunizmi.Hamza Halabaku është shkrimtari ynë i cili hedh dritë mbi përgjakjet mbi shqiptarët liridashës,duke hedhur fakte,duke u dhënë frymë brezave atdhedashës mbi tragjedinë tonë trishtuese të pregaditur nga sllavët,kjo e shkruar e tij është shumë e çmuar,e ndritshme,nga se hedh dritë mbi faktet e vërteta,të cilat i hodhi mbi letër,ashtu të shkruara mbesin dokumente të vlefshme për brezat,dhe kjo ka shumë rëndësi nga se dallon shumë nga gojëdhënat të cilat ushqenin brezat me gjysmë të vërteta.HJamza Halabaku rrjedh nga një familje atdhetare e cila nuk kurseu asgjë për çështjen kombëtare.Babai i tij i cili dhunën e pushtuesit e kishte përjetuar nën lëkurën e vet,ishte në ballë të detyrës që i shtronte koha.Ai brumosi tek Hamza ndjenjat atdhetare e liridashëseDuke u rritur Hamza ishte formuar dhe ngritur në personalitet.Erdhi koha kur Hamza i përjetoj demostratat e fuqishme të vitit 1981,përleshjet e të rinjëve shqiptar me policinë dhe ushtrinë sllave,ai pa me sytë e vet dhjetëra martirë të cilët ranë për çështjen e atdheut në atë pranverë të përgjakshme,pa qindra të plagosur,pa si martirizoheshin forcat liridashëse shqiptare që gjakonin lirinë e trojeve të pushtuara shqiptare,ngjarje këto që i dhanë zemër e guxim për të u përleshur me betejat deri në lirinë e plotë.

Hamza Halabaku,u lind më 10 shtator 1947 në Pozhoran afër Gjilanit.Gjimnazin e filloi në Gjilan dhe e mbaroi në Prizren,studjoi në Prishtinë,u dallua si veprimtarë i shquar kombëtar,për këtë masat represive të pushtetit sllav e ndoqën dhe u detyrua të kërkoj strehim në vendet Europiane.Në vitin 1990 u strehua në Nürmberg të Gjermanisë,ku punoi një kohë të gjatë si mësues në shkollat me mësim plotësues në gjuhën shqipe,deri në pension.Hamza Halabaku ky veprimtar i paepur kombëtarë,shkrimtar,poet,mësues dhe edukator i mirë,arsimoj gjenerata të tëra të fëmijëve tanë në mërgim.

KASH”

Hamza Halabaku, si ndihmës sekretar i parë i Kuvendit të Kosovës… është pjesmarrës i drejtëpërdrejt i proceseve dhe ngjarjeve të zhvilluar në fillim të viteve 1990-ta, prandaj ai me vërtetësi, fakte, argumente dhe dokumente e ka shkruar librin në fjalë.

Hamza Halabaku, me botimin e librit më të ri, rikujtoj një datë të rëndësishme të historisë sonë të re dhe akterët e sajë, 2 Korrikun e vitit 1990 kur delegatët e sesionit të fundit të legjislativit të Krahinës së atëhershme

Autonome të Kosovës, në sheshin para ndërtesës së Kuvendit të Kosovës, shpallën Deklaratën e pavarësisë nga Serbia.

Kësaj ngjarje historike i parapriu një periudhë me plot kthesa e ngjarje dramatike.

Pas demonstratave të studentëve e të rinisë shkollore të vitit 1981, të përkrahura nga mbarë popullata shqiptare, filloi një fushatë e egër antishqiptaresulmit e programuar nga Akademia e Shkencave dhe Arteve të Serbisë dhe e përkrahur nga inteligjencia e strukturat e pushtetit serb dhe Kisha ortodokse serbe.

Dhunimet, plaçkitjet, shpërnguljet me dhunë e gjenocidi i pa qenë ndaj serbëve, ishin sloganet që përsëriteshin çdo ditë në fjalime politike, në mjetet e informimit të Serbisë si në ato të shkruara edhe në radio e televizion, e që ishin të imagjinuara, por që kishin për qëllim ta indoktrinonin popullin e Serbisë që kësaj politike ti japin mbështetjen për masa hakmarrëse ndaj shqiptarëve. Kështu lindi lëvizja populiste serbe , që përshpejtoji zhbërjen e Jugosllavisë së atëhershme

Në verën e vitit 1989 dështoi Kongresi i 14 i Lidhjes së Komunistëve të Jugosllavisë që ishte fundi i sistemit monist dhe fillimi i pluralizmit politik. Në dhjetor të vitit 1989 u formua Lidhja Demokratike e Kosovës, si lëvizje gjithë popullore e shqiptarëve, e udhëhequr me shumë sukses nga dr. Ibrahim Rugova, i cili me urtësi, guxim intelektual e vizion politik arriti ta internacionalizojë çështjen e shqiptarëve të Kosovës.

Delegatët, të cilët e shpallën Deklaratën Kushtetuese më 2 Korrik të vitit 1990, në bashkëpunim edhe me LDK-në, në konspiracion të plotë, me datë 7 shtator të po atij viti, në Kaçanik, miratuan Kushtetutën e Republikës së Kosovës, formuan Qeverinë e cila u detyrua të veprojë nga jashtë, ndërsa brenda u formuan organet paralele të Kosovës, të cilat me veprimin e vet e tërbuan pushtetin serb.

Ajo çka tingëllon bukur në librin eHalabakut, se Deklarata e 2 Korrikut të vitit 1990 ishte ALFA e një rrugëtimi relativisht të gjatë e sakrificës dhe e fitoreve tona që çuan në fillimin e rezistencës aktive të UÇK-së, Konferencës në Rambuje, intervenimin e të NATO-së mbi pozicionet serbe e deri te tërheqja e forcave serbe nga Kosova dhe shpallja e pavarësisë së Kosovës me njohje ndërkombëtare më 2008.

Në këtë libër modest, jam përpjekur që ngjarjen e 2 korrikut ta paraqes nga këndvështrimi im, si njeri që pata rastin t’i shohë nga afër zhvillimet e asaj dite, si brenda ndërtesës së Kuvendit të Kosovës, ashtu edhe jashtë ndërtesës, ku u zhvillua mbledhja historike për Deklaratën Kushtetuese.

Pa pretendime që ky libër të jetë fjala e fundit për një ngjarje të tillë madhore, pikësynimi i shkrimtarit tonë Halabaku,më shumë ka qenë që kjo ngjarje të mos mbulohet nga harresa.

Ky libër është një libër i veçantë, ky libër ka vlerë të rëndësishme për historinë tonë të re. Autori rrëfern në detaje për datë e 2 Korrikut të vitit 1990 nga se isha njëri prej protagonistëve të zhvillimit të asaj ngjarje edhe jashtë , por edhe mbrenda ndërtesës”. Kjo ishte situata dhe gjëndaj e asaj kohe. . Mbledhjes historike të Kuvendit të Kosovës të 2 Korrikut 1990 i paraprinë disa seanca maratone të Kuvendit me debate të ashpra. Ndasitë ishin evidente. Në njërën anë ishin përfaqësuesit e popullit që mbronin interesin e Kosovës, kurse në anën tjetrë ishin ithtarët dhe përkrahsit e politikës hegjemoniste të Serbisë.

Andajbreznitë tona duke lexuar këtë libër historik,kanë mundësinë të njohin të kaluarën tonë të mundimshme,të përgjakur,por të pa gjunjëzuar asnjëherë.

Në këtë libër ka të dhëna shumë interesante, nga dora e parë, siç thuhët, për përgatitjën e Kushtetutës së Kaçanikut, për autorët e saj, për Komisionët që kanë punuar rrëth Kushtetutës, për rrethanat politike të kohës. Pra me një fjalë, në këtë libër dokumentar-historik flitet për gjëra autentike, të vërteta

URIMI I MUSTAFËS PËR AHMETAJ, ERË Ë RE NË POLITIKËN SHQIPTARE

December 2, 2013 by dgreca

PRISHTINE- Kryetari i Lidhjes Demokratike të Kosovës, njëherësh kryetari në largim i Komunës së Prishtinës, Isa Mustafa, gjatë një konference për media të mbajtur të hënën, i ka uruar fitoren kundërshtarit të tij nga Vetëvendosja, Shpend Ahmetit.

“Me gjithë përkrahjen e madhe që kemi marrë nga qytetarët, ne nuk kemi arritur të fitojmë në garën për kryetar të Prishtinës. Unë dëshiroj të falënderoj të gjithë votuesit e LDK-së, të gjithë qytetarët e Prishtinës për besimin që më kanë dhënë në dy mandate, ndërsa kundërkandidatit, z. Shpend Ahmeti, ia uroj fitoren dhe i dëshiroj suksese në punën e tij”, ka theksuar kryetari i LDK-së, Isa Mustafa, duke premtuar se kalimi i pushtetit në Prishtinë do të jetë i suksesshëm.

Mustafa ka thënë se, pavarësisht që LDK në Prishtinë ka humbur, ajo ka fituar në shumicën e komunave të Kosovës, duke dalë si partia më e votuar.

“Lidhja Demokratike e Kosovës ka fituar në: Gjilan, Podujevë, Ferizaj, Pejë, Lipjan, Istog, Fushë-Kosovë, Suharekë, Viti dhe, në koalicion me AKR-në, në Mitrovicë. Ne, tani, me vullnetin e qytetarëve të Republikës së Kosovës, jemi kthyer në vendin e parë, aty ku LDK-ja e meriton të jetë”, ka thënë Mustafa.

Ai më tej shtoi se LDK, “pas këtij procesi të suksesshëm, LDK-ja do të vijojë punën dhe përgatitjet për zgjedhjet e përgjithshme, në të cilat ne jemi të bindur se do të fitojmë edhe më bindshëm se në këto zgjedhje”.

Në fund, ai ka falënderuar edhe njëherë të gjithë qytetarët e Kosovës që, siç tha ai, “këtë herë i besuan LDK-së dhe që treguan kulturë të lartë politike”.

Mustafa ka falënderuar edhe institucionet përgjegjëse, që kanë punuar shumë për mbarëvajtjen e procesit dhe mediet e pavarura, që kanë raportuar me korrektësi dhe pananshëm. “Faleminderit shumë”, tha në fund Mustafa!

Po fryne ere e re ne Politiken shqiptare?

MYSAFIR NË KOHË LUFTE NË SHTETIN AMË

December 2, 2013 by dgreca

NGA RAMIZ MUJAJ*/

Isha 38 vjeçar më 1998, kohë kur shkela për herë të parë në Shqipëri, vendin tim amë. Askohe ishte praglufte në Kosovë. Udhëtoja drejt vendit amë nga Nju Jork-u, ndërsa vëllau im, Syla, ish i burgosur politik në demonstratat e vitit 1981, po udhëtonte njëkohësisht nga Lugano e Zvicres,ndërkohë babai im, Mehmeti me dhendrin, I. K. (bashkëshortin e motrës së madhe) po udhëtonin nga Kosova drejt Tiranës. Të gjithë u takuam në aeroportin e Rinasit. Ishte një takim i veçantë.

Qëndruam së bashku disa ditë në Shqipëri. Vendi amë se si m’u duk; natyrisht jo ai që kishia ëndrruar e përfytëruar. Diçka dukej gri e trishtuar.Peisazh i dhimbshëm.

Imazhi u përmirësu disi, kur vizituam vende historike, muze e kala të vjetra, që qëndronin nëpër Shqipëri si dëshmi të kohës së shkuar, ku përzihej heroikja me krenarinë, që na kishte ushqye së largu edhe ne kosovarët.

Ato ditë që ishim në Tiranë, vëllau Sylë promovoi librin e tij ”Njerëzit numra”, botuar nga Shtypshkronja “Rilindja”, e cila pas okupimit serb të Kosovës, ishte vendosur në Tiranë, diku në rrugën që mbante emrin ”Myslym Shyri”, jo larg qendrës së Tiranës.
Libri “Njerëzit Numra” u prit mjaft mirë. Në fokus të librit ishte përshkrimi i vuajtjeve dhe sakrificave të të burgosurëve politikë shqiptar në burgun e Nishit të Ish Jugosllavisë.

Në ditët që qëndruam atje, Shqipëria dukej si e dalë nga lufta me vetëveten, e sfilitur, e lodhur; çdo gje dukej kaotike, e rrëmujshme, njerëzit të mërzitur, të vrazhdë, disi agresivë me njëri-tjetrin. Nuk u kishin mjaftuar 45 vite nën diktaturë, por iu desh edhe një luftë me vetëveten në vitin e mbrapshtë 1997. Ishte pikërisht koha pasluftës me piramidat-fajdetë, e një llojë kryengritjeje pa pushtues apo me pushtues të padukshëm. Një llojë çmendurie kolektive, ku armët patën dalë sheshit pasi kishin braktisur vendmbajtjet e tyre, depot e ushtrisë. Armiku nuk ndihej e nuk shihej, por krismat, veçanërisht natën, tregonin se armiku ishte diku aty pranë, ndoshta brenda vetes të gjithësecilit.

Forca kryesore politike, Partia Demokratike, që kishte përmbysur komunizmin, për ironi të fatit, së bashku me aleatët, ishte në rrugë. Opozita e re që ishte rrëzuar nga pushteti me forcën e armëve të komiteteve fantazma nuk pajtohej me realitetin e ri dhe po tentonte të ringrihej në këmbë.Ishim dëshmitarë dhe pjesmarrës të disa protestave të opozitës së asaj kohe, demokratëve dhe aleatëve të tyre. Morëm pjesë për solidarizim edhe në protestën e të përndjekurve politikë që po mbahej po ato ditë. Më kujtohet numri i madh i protestuesve.

Gjatë ditë që qëndruam në Tiranë vizituam edhe Galerinë e Arteve. Vizituam edhe shtypshkronjen Rilindja, ku na priti drejtuesi i përkohshëm Xhevdet Spahiu.
Protestat ishin të shpeshta ato ditë. U bëmë pjesë e tyre. Në njërën nga ato, ku pjesmarrësit ishin të shumtë në numër, shpertheva turmën e dendur dhe arrita tek foltorja, ku qendronin Sali Berisha dhe Azem Hajdari. U afrova pranë Azem Hajdarit dhe i thashë që sillja përshëndetje nga vatranët e Amerikës dhe se une isha një vatran në përkrahjen e tij. U gëzua shumë.

Shqipëria për vete zjente nga rrëmuja, por ndërkohë në Kosovë kishte krisë pushka.Tirana ishte kthyer në një vendtakim edhe për luftëtarët ,vullnetarët që vini nga bota e mërgimit për të marrë të dhëna e për t’u nisë drejt fushës së luftës. E lashë Shqipërinë me një pezm brenda vetes.

VIZITA E DYTË ME VATRANËT

Vizita e dytë imja i takon muajit qershor të po atij viti. Lufta në Kosovë sapo kishte nisë. Kjo vizitë ishte e organizuar nga Federata Panshqiptare e Amerikës”Vatra”. Pra unë isha në përbërje të një delegacioni të vatranëve. Ishin kohë kritike për popullin e Kosovës. Vatra kishte vendosë që të jepte kontributin e vet moral dhe financiar për bijtë e lirisë,luftëtarët dhe popullin e Kosovës në ato kohë tepër kritike, kur bisha serbe ishte hedhur në sulm si e tërbuar. Ndjehesha krenar që isha në radhët e vatranëve. Vatra e kishte te rrënjosur thellë respektin dhe detyrimin e vet ndaj çeshtjes se Kosovës.E kishte shtyllë të programit të saj kombtar. Që nga themelimi i saj prej apostujve të shqiptarizmës, Nolit dhe Konicës, Vatra kishte vënë në gurthemelin e saj çështjen Kombëtare.

Në momentet e para të shpërthimit të luftës në Kosovë Vatra e pa të domosdoshme që të ishte afër ngjarjeve. Për këtë qëllim ajo vendosi që të dërgonte një grup të vetin dhe të shihte nga afër ngjarjet, të përcaktonte nevojat dhe të dërgonte ndihma për vëllezërit dhe motrat kosovarë.
Grupi kishte në gjirin e vet 18 vatranë. Kujtoj disa prej pjestarëve: Kryetari i Vatres, z.Agim Karagjozi, nënkryetarët Gjon Buçaj dhe Agim Rexhaj , Idriz Lamaj- vatran dhe Publicist, gazetar i Zerit te Amerikës për shumë vite , Sabit Bytyqi – veprimtar i çështjes shqiptare, Haxhi Hysenaj, unë- Ramiz Mujaj dhe disa të tjerë.

Në aeroportin e Rinasit na priti deputeti i Partisë Demokratike, Azem Hajdari, i cili na uroi mirëseardhjen. Në Shqipërinë e asaj kohe qeveriste Fatos Nano, që kishte ardhë në pushtet me forcën e armëve të ’97-tës. Në fushat pranë aeroportit kishte lëvizje aeroplanësh ushtarëkë. Diku shihej një barakë e kamufluar, mbuluar ngjyrë bari dhe më tutje zgjatej një mur, mbi të cilin ishin vendosur të palosur thasë me rërë. Aty para nesh, në atë pistë të pluhurosur sapo filloi të fluturonte një aeroplan, i cili dukej me gjasë se po manovronte për të treguar “forcën” e pushtetit të Fatos Nanos. Kujtoj se ishte një aeroplan i tipit “Mig “, mbetur nga koha e Enver Hoxhës, dhe po fluturonte i vetëm në atë qiell të kthjellët si loti. Ishte ditë vere.
Si tani kujtoj, kur ishim duke dalë nga aeroporti. Kur aty hyri Fatos Nano, që na kaloi shumë afër. Na hodhi një vështrim të palexueshëm dhe përshëndeti pa e kthyer kokën:“Tungjatjeta Azem”! dhe nuk e ndali hapin. Azemi ia ktheu ashpër “shporru more M… ç’me duhet pershendetja jote”!

Nga Rinasi shkuam në Tiranë. Partia Demokratike kishte rezervuar një darkë enkas për ne në një restorant komod. Morën pjesë në atë darkë shumica e liderve të Partisë Demokratike. Ishte një darkë e këndshme plot biseda.

Dhjetë ditë sa qëndruam në Shqipëri patëm takime shumë të ngjeshura , me shumë opozitarë dhe shoqata.

TAKIMI ME DR. SALI BERISHEN, MYSAFIRE TEK AZEM HAJDARI

Ditën e dytë të mbërritjes shkuam në selinë e Partisë Demokratike, ku na priste kryetari historik, dr. Sali Berisha.Takimi ishte vetëm për vetëm me z. Berisha, ai dhe ne vatranët. Ishte një takim shumë domethanës.Aty u biseduan shumë gjëra me vlerë për luftën në Kosovë dhe kontributin e Shqipërisë. Çfarë duhej të merrnin përsipër shqiptarët e Shqipërisë. Ç’kishte ndërmend opozita. Dr. Berisha hodhi idenë e ragimit si Komb.Po Vatra, ç’mund të bënte?(Lexoje te plote ne numrin e printuar te 28 nentorit)

* Ne foto: Qershor 1998. Vatranet drejt Tropojes per t’u takuar me te plagosurit e Luftes se Kosoves.