Archives for April 2014

FEDERATA “VATRA” I PROPOZON Z. MARK GJONAJ T’I PRIJE NJE DELEGACIONI SHQIPTAR PER NE MAL TE ZI

April 12, 2014 by dgreca

Hon. Mark Gjonaj /

NYS Assembly – Albany/

Dear Assemblyman Mark Gjonaj,/

The Albanians in the Republic of Montenegro continue to face persecution by the government authorities simply because they are Albanians. The political, social, and economic conditions are designed to make life difficult for the Albanians in Montenegro –with the continued intention to force Albanians to leave their homeland. The net result of this calculated plan is called slow ethnic cleansing; today there are more Albanians from Montenegro in Detroit than in Montenegro.

As you know, when Montenegro’s Prime Minister, Milo Gjukanoviq, visited Washington, the Pan-Albanian Federation of America-VATRA fully supported the protest that was held in Washington by the Albanian-American Organizations on April 8, 2014.

To take our joint effort a step further, The Pan-Albanian Federation of America-VATRA proposes that you lead an Albanian-American delegation to the U.S. Embassy in Podgorica to express our concerns about the plight of the Albanian people in Montenegro and recommend actionable steps to improve their fundamental rights. VATRA will be happy to join the delegation.

For the Board of Directors,

Dr. Gjon Buçaj,

President

New York, April 11, 2014

ANILA JOLE, GAZETARJA, MËSUESJA… VLERË E MËRGATËS SHQIPTARE NË GREQI

April 12, 2014 by dgreca

Nga Abdurahim Ashiku/Athinë/

Ajo, Anila Jole, mësuesja, gazetarja me një zë të veçantë në emigracion, do të udhëtojë drejt Shqipërisë. …
“Nga Selaniku, për herë të fundit…” u shkruan Anila të gjithë miqëve në facebook…
          “Me mall për Shqipërinë, për njerëzit e saj, të afërm e miq, për punën dhe kolegët në News24, kthehem në vendin tim, pas 5 vitesh të bukura në Greqi.
Do më mungojë Selaniku ku lë shumë kujtime, miqtë e këtushëm, njerëzit e mirë që njoha, nxenësit e kolegët e mi të shkollës shqipe, por do të jem sërish në vendin ku kam ngulur rrënjët e nga i cili nuk u shkëputa kurrë mendërisht dhe shpirtërisht.
Jeta ka ciklet e veta dhe për mua u mbyll njëri prej tyre, me kaq vlerë, që më dha shumë dashuri dhe një përvojë të veçantë jetësore e profesionale…”
          Po kush është Anila Jole, kjo intelektuale me vlerë të jashtzakonshme për zërin shqip në mërgimin grek, kjo mësuese e pasionuar e gjuhës shqipe, kjo veprimtare në ballë të protestave për të drejtat e shqiptarëve në Greqi?
Unë i shkruajta në facebook se dëshiroj që në Selanik ta takoj më 11 maj, në përvjetorin e 10-të të Shoqatës “Nënë Tereza e Greqisë”, në prezantimin e punës së saj përmbledhur në librin “SHKOLLA SHQIPE E SELANIKUT”, për t’i kërkuar që mos shkruaj “Nga Selaniku, për herë të fundit…”, të jetë zë i mërgimtarëve atje ku do të jetë, të mos e mbyllë ciklin e jetës që i dha “shumë dashuri dhe një pervojë të veçantë jetësore e profesionale…”.
        Shpresoj ta takoj dhe t’ia dëgjoj përditë zërin në efir tash ZË VENDLINDJEJE…
Më poshtë po përcjell Anila Jolen në meditimin e saj jetësor, meditim që do ta gjeni në faqet 98-102 të “SHKOLLA SHQIPE E SELANIKUT” që sapo ka dalë nga shtypshkronja…

* * *

Kam lindur në vitin 1970 në Korçë, në një familje, ku babai im piktor, më nxiti dëshirën për artet, ndërsa nëna edukatore në kopësht, dashurinë për profesionin e edukatorit dhe mësuesit të të vegjëlve dhe ndoshta edhe për këtë arsye që në shkollën 8 vjeçare isha e prirur drejt lëndëve shoqërore e arteve si dhe dalloja në to.
Përveç mësimeve me të cilat shkoja shumë mirë dhe aktiviteteve jashtëshkollore, që aso kohe lidheshin me muzikën, vallen, apo recitimin, më pëlqente të shkruaja dhe jam dalluar për krijimtarinë letrare. Në klasën e tetë mora çmimin e parë në konkursin e shkollave të rrethit të Korçës, për dy poezi me titull, ”Qytetit tim” dhe “Fëmijërisë”.
Edhe në shkollën e mesme isha shumë e prirur në lëndët e gjuhës shqipe dhe të letërsisë dhe dëshira ishte që të studioja në këtë drejtim. Dëshira m’u plotësua, falë rezultateve të mira dhe në vitin 1994 mbarova fakultetin Histori-Filologji, dega Gjuhë Letërsi në Tiranë, duke realizuar njërën nga ëndrrat e mia.
Menjëherë pas përfundimit të studimeve, u punësova si mësuese e gjuhës në shkollat 8 vjeçare të disa komunave në rrethin e Korçës, nga ku megjithë vështirësitë e rrugëve të gjata në këmbë, në dëborën e dimrit të asaj zone, ruaj kujtime shumë të ëmbla.
Puna me fëmijët për mua është diçka shumë e veçantë, e cila përveç përgatitjes profesionale, kërkon shumë përkushtim, durim dhe mbi të gjitha dashuri për ta. Jam përpjekur t’i reflektoj këto në punën me nxënësit e mi, prej të cilëve gjithashtu kam marrë shumë dashuri.
Ata fëmijë, të cilët në vitet ’94-’95 ishin nxënësit e mi, sot janë rritur, janë bërë prindër dhe mbajnë kontakte të vazhdueshme me mua, duke ruajtur kujtime dhe konsiderata për kohën e shkollës.
Por siç thashë, mësuesia ishte një nga ëndrrat e mia, tjetra ishte gazetaria.
Që në vitet e Universitetit, u punësova si bashkëpunëtore e jashtme në Radio-Korça, dhe 2 vjet pas përfundimit të fakultetit u emërova gazetare me kohë të plotë, në këtë institucion, i cili më pas u bë Radio Televizioni-Korça.
Duket sikur ka një shkëputje nga profesioni im i parë, por nuk duhet harruar se baza e të dyjave, mësuesisë dhe gazetarisë, janë publiku dhe komunikimi, përcjellja e mesazheve si dhe gjuha zyrtare shqipe.
Pas një viti pune në Radio-Korça u zhvendosa në Tiranë ku punova si gazetare në media të ndryshme, duke nisur nga Radio dhe televizioni Koha, News 24 dhe Top Channel. Qëndrova atje deri në vitin 2010.
Por dashuria për mësuesinë dhe fëmijët, flinte tek unë, për t’u zgjuar aty, ku kurrë nuk më kishte shkuar mendja; jashtë Shqipërisë. Në vitin 2010 zhvendosem në Selanik për të jetuar me bashkëshortin tim. Një vit më vonë, mësoj se në këtë qytet funksionon një shkollë vullnetare shqipe, nën kujdesin e Shoqatës së Emigrantëve Shqiptarë “Nënë Tereza”. Ishte rastësi takimi me kryetaren e shoqatës Valbona Hystuna, e cila e mirëpriti kërkesën time për t’u bërë pjesë e stafit të shkollës. Kështu, që prej janarit 2012 jap edhe unë kontributin tim.
Çdo të diele, në orën 11:00, me shumë kënaqësi, ndodhem në mjediset e Fakultetit Pedagogjik të Universitetit “Aristoteli” në Selanik dhe së bashku me kolegët e mi, jap mësim për fëmijët e emigrantëve shqiptarë. Eshtë një nga ngjarjet më të bukura të javës mësimdhënia në shkollën e Selanikut. Fëmijët janë aq të mirë, të sjellshëm e të dashur dhe kanë shumë dëshirë për të mësuar mbi gjuhën shqipe dhe Shqipërinë. Fëmijët i kam dashur dhe i dua shumë, por puna me fëmijët shqiptarë në Selanik më sjell një emocion të veçantë, që nuk e kisha provuar më parë. Emocionet dhe përjetimet nga aktiviteti në këtë shkollë i ndaj shpesh me lexuesit e agjencisë Balkanweb dhe shikuesit e televizionit News 24 në Shqipëri, për të cilat punoj si gazetare-korrespondente nga Greqia. Nëpërmjet shkrimeve dhe raportimeve të mia, publiku në Shqipëri mëson më shumë për punën tonë në Selanik dhe të kolegëve në të gjithë Greqinë, që prej vitesh në mënyrë vullnetare japin mësimin e shqipes, me dëshirën e mirë, që fëmijët të mos harrojnë gjuhën e të parëve, të njohin vendin e origjinës, pavarësisht se në cilën anë të Botës do t’i çojë jeta e gjatë …

Maj 2013

Rreth “fajit për të shkuarën” të shqiptarëve

April 12, 2014 by dgreca

NGA NELSON ÇABEJ/

Vitet e fundit në median shqiptare ka filluar të trajtohet një temë e re, ajo e “fajit për të shkuarën”, dhe jo teorikisht, por duke folur hapur për një faj kolektiv të shqiptarëve. Pa vënë në dyshim rëndësinë dhe nevojën e këtyre diskutimeve, për mendimin tim, ato vuajnë nga dy të meta thelbësore. Së pari atyre u mungon përmasa kohore, d.m.th nuk përcaktohen kufijtë kohorë brënda të cilëve shqyrtohet (ose duhet të shqyrtohet) faji. Ato janë tepër të përgjithëshme për të kuptuar në se është fjala për kohët moderne, për mesjetën apo për historinë e lashtë të shqiptarëve. Në qoftë se ky mospërcaktim do të nënkuptonte të gjithë historinë mijravjeçare të popujve, duke përfshirë popullin shqiptar, atëhere nga ky afrim do të dilte që çdo popull duhej të pranonte “fajet për shkuarën”, nganjëherë të përsëritura, ndaj shumë popujve të tjerë, t’u kërkonte falje shumë popujve, dhe të falte “fajet e së shkuarës” të shumë popujve të tjerë. Kjo do të ishte absurde. Është e domosdoshme të përcaktohet një terminus post quem, kohë pas së cilës ky faj mund të gjykohet. Duke përdorur një term ligjor, duhet të jepet një “statut i kufizimit”, që përcakton kohën më të largët nga do fillojë të kërkohet “faji”.

Së dyti, diskutimet që flasin haptas për një problem kaq serioz si “faji për të shkuarën” i shqiptarëve, në përgjithësi përmbajnë deklarata retorike për këtë “faj”, pa sjellë të dhënat konkrete nga të cilat do të dilte ai. Pa të dhëna të tilla, ato diskutime janë vetëshvlerësuese.

Vetëm duke përmbushur këto dy kritere të paraqitjes së të dhënave autentike për “fajin” dhe duke i vendosur ato në një kornizë botërisht të pranueshme kohore, idetë rreth “fajit kolektiv i shqiptarëve”, mund të ngrihen mbi nivelin retorik të deklaratave të paprovuara.

Historia e njerëzimit, dhe e Europës posaçërisht, është e tejngopur me luftra për pushtim dhe dhunë ndaj popujve të tjerë. Jo vetëm perandoritë europiane, pa përjashtim, por edhe disa shtete kombëtare në Europë, janë krijuar me zjarr e me hekur, me krime dhe shtypje të egër të popujve, me asimilimin ose dhe zhdukjen e etnive të tëra.

Të parët tanë, ilirët, nuk arritën të krijonin perandori për të sunduar mbi popujt e tjerë e madje shtetet e njohura ilire nuk prodhuan dot forcën e nevojshme për bashkimin e të gjithë fiseve ilire në një shtet të centralizuar. Nga historia unë nuk di sulme të shqiptarëve për të pushtuar vënde të tjera ose për të sunduar mbi popuj të tjerë. Ky popull sot zë vëtëm një copëz të vogël të truallit të madh që zinin paraardhësit e tij në Ballkan.

Është e vërtetë se edhe shqiptarët dhe parardhësit e tyre kanë luftuar dhe i janë përgjigjur dhunës me dhunë e luftës me luftë. Por të mos bësh dallim midis luftës së tyre për çlirim nga sundimet e huaja dhe luftrave që janë bërë për të përjetësuar ato sundime, do të thotë të biesh në “relativizëm moral”, në mohimin e ekzistencës të “së drejtës” dhe “të padrejtës”, të përligjësh agresionin dhe padrejtësinë në përgjithësi. Unë nuk dua të besoj se në ato diskutime shqiptarëve u rekomandohet të pranojnë ekuivalencën morale të luftës së tyre kundër sundimit të huaj me luftën për t’i mbajtuar ata nën sundim.

Na thuhet, pa përmëndur të dhëna konkrete, se në kohën e perandorisë turke, feudalët shqiptarë kanë luftuar kundër popujve të Ballkanit ose i kanë shërbyer perandorisë. Por këtu nuk ka asgjë të re: feudalët e të gjithë vëndeve të Ballkanit si dhe të çdo vëndi tjetër në mesjetë i kanë shërbyer, e nganjëherë i kanë rezistuar, pushtetit qëndror. Ata i kanë shërbyer perandorive për të shtypur lëvizjet popullore për çlirim jo vetëm në 5 shekujt e perandorisë osmane, por edhe 11 shekujt e sundimeve bizantine, bullgare e sërbe. Por, kur flitet për këto, nuk duhet hedhur pas krahave edhe rezistenca e pashëmbullt e feudalëve dhe popullit shqiptar, sidomos ajo që ata bënë për një çerek shekulli nën udhëheqjen e Skënderbeut, kur disa nga popujt fqinjë kishin kohë që paguanin taksa për të mbajtur perandorinë osmane; le të mos harrojmë edhe faktin që dobia e madhe që i solli ajo luftë Europës, pati një kosto jashtëzakonisht të lartë dhe pasoja të rrënuese për demografinë, gjeografinë dhe ekonominë e Shqipërisë. Feudalë shqiptarë si Ali Pashë Tepelena kanë tronditur nga themelet perandorinë turke duke dhënë edhe një kontribut në përpjekjet e popujve për pavarësi në Ballkan e më tej (Egjipt). Kryengritjet fshatare të shqiptarëve nga vitet 30-te të shekullit XIX i dhanë po ashtu një goditje të fortë perandorisë. Në këtë kontekst, nuk është e rastit që shqiptarët janë i vetmi popull në Ballkan të cilin ajo perandori e privoi nga e drejta për të patur shkolla në gjuhën e vet.

Shtypja e popujve të Ballkanit në kohën e perandorisë turke ka vazhduar me të njëjtin intensitet edhe në kohët kur përandoria osmane qeverisej nga kryeministra me prejardhje greke, qipriote, sërbe, bullgare, gjeorgjiane, armene, hungareze, moldaviane, etj. Ka të dhëna historike autentike bizantine se perandori bizantin Androniku III në shekullin XIV, me ndihmën e turqve selxhukë, shtypi kryengritësit e Shqipërisë së jugut. Dhe më përpara akoma, nga fillimi i shekullit XIII grekët nga Thesalia, Peloponezi dhe Konstantinopoli u dyndën në Epir, duke helenizuar pjesërisht ato troje shqiptare. Të gjithë kemi dëgjuar për Thoma Preljuboviçin, të njohur në histori si shqiptarvrasësi (albanoktoni) dhe për perandorin bizantin Vasil Bullgaroktonin (bullgarovrasësin). A di njeri që historia të flasë për ndonjë feudal shqiptar “helenokton” ose “serbokton”?

Të thuash ose edhe të aludosh se “fajet e për shkuarën” të shqiptarëve janë edhe shkaku i humbjes së trojeve shqiptare në 1912-13 është e pasaktë. Sepse po të pranohet kjo, logjikisht do të dilte që pavarësia e Kosovës tregon se Europa dhe Amerika ka pranuar “pafajësinë për të shkuarën” të shqiptarëve. Kufijtë e sotëm të Shqipërisë janë rrjedhim i një kompromisi të mirënjohur interesash gjeopolitike midis fuqive të mëdha që donin një Shqipëri etnike dhe fuqive të Antantës, që pranonin vetëm një “shtet” shqiptar të paqëndrueshëm në trojet e Shqipërisë së mesme. Dhe le të mos harrojmë se Shqipëria nuk është i vetmi vënd që ka humbur trojet e saj në kuadrin e këtij konflikt interesash të fuqive të mëdha për ruajtjen ose rivendosjen e ekuilibrave strategjikë në Europë: Gjermania humbi rreth një të tretën e trojeve të saj e po kështu humbën pjesë të mëdha të trojeve të tyre Hungaria, Bullgaria dhe Austria.

Një ide tjetër që ka dalë në ato diskutime është se populli shqiptar është fajtor edhe për komunizmin në Shqipëri. Vendosja e komunizmit në Shqipëri ishte kryesisht produkt i konjunkturave ndërkombëtare gjatë luftës së dytë botërore dhe kompromiseve (gabimeve?) që Shtetet e Bashkuara dhe Anglia bënë me Rusinë e Stalinit (moshapja e frontit të dytë në Ballkan, që kërkonte Çërçilli). Shqiptarët kanë qënë viktima të komunizmit dhe t’u kërkohet atyre të pranojnë fajin për vendosjen e komunizmit dhe politikën e shtetit komunist në Shqipëri në atë kohë, do të thotë të kërkosh nga ky popull më shumë nga ç’mund të pranojë arsyeja e shëndoshë.

Në shkallë ndërkombëtare, “faji për shkuarën” në përgjithësi është kufizuar te faji kolektiv i Gjermanisë dhe Japonisë në luftën e dytë botërore. Në qoftë se ky do të ishte kufiri prej të cilit do të shqyrtohej “faji për të shkuarën” edhe në Ballkan, shqiptarët jo vetëm që nuk kanë kryer absolutisht ndonjë faj, por janë viktimat e dy fushatave çnjerëzore të pastrimit etnik masiv nga trojet e tyre shekullore.

Është folur ndonjëherë edhe për forcën emancipuese të pranimit të fajit kombëtar, duke marrë si shëmbull Gjermaninë. Por kjo nuk qëndron dot përballë faktit që edhe para luftës së dytë botërore ajo ishte qendra më e përparuar e botës nga ana e zhvillimit industrial, teknologjik e shkencor (ajo mirrte pa krahasim më shumë çmime Nobel se sa çdo vend tjetër i botës) dhe faktit që populli japonez, që prej 70 vjetësh refuzon të pranojë fajin për bombardimin e Pearl Harbour-it, ka bërë gjithashtu një mrekulli ekonomike.

Nuk duhen njohuri të thella në historinë e Europës për të parë ndryshimin dhe epërsinë morale të shqiptarëve nga pikëpamja e “fajit të së shkuarës”. Kështu, unë nuk di, p.sh., që Franca, një vënd “më i emancipuar” se Shqipëria, të ketë pranuar ndonjëherë fajin për luftrat, krimet, shkatërimet dhe plaçkitjet e përmasave kontinentale të kryera anembanë Europës, sidomos në kohën e Napoleonit, as për shfrytëzimin, skllavërinë dhe skllavërimn e popujve anembanë botës, as për krimet e mizoritë e luftës që trupat e saj kryen për 8 vjet në Algjeri, etj. Cilat janë ato vënde, të mëdha apo të vogla, që u kanë kërkuar falje vëndeve që kanë pushtuar dhe kolonizuar, në shumicën e rasteve duke kryer me të vërtetë “krime kundër njerëzimit”?

Dhe prapë në ato diskutime rekomandohet që populli shqiptar të pranojë faje që nuk dëshmohen në histori. Përse duhet të nxihet edhe kjo faqe e pastër dhe e ndritur e historisë së shqiptarëve?

Është me të vërtetë shumë ironike, por një ironi e idhur dhe sadiste, t’i vihet barra e “fajit kolektiv” popullit shqiptar, një populli që për mbi dymijë vjet ka jetuar nën sundimet e njëpasnjëshme, romane, greko-bizantine, normane, bullgare, sërbe dhe turke.

Ideja e një fajësie kombëtare të shqiptarëve është aq absurde sa që nuk do t’ia vlente të humbisnim kohën duke u marrë me të, në qoftë se kjo nuk do të lidhej me pasoja serioze politike. Dihet çmimi i madh që pagoi populli gjerman jo vetëm me reparacionet e pashëmbëllta në historinë e njerëzimit, por edhe me humbjen e një pjese të madhe të trojeve gjermanofone.

Problemet e historisë së popujve dhe kombeve, përfshirë këtu edhe shqiptarët, janë shumë serioze dhe komplekse për t’i diskutuar dhe aq më tepër për të arritur në “konkluzione” vetiake për fajësinë e një populli, pa njohur historinë e tij e madje pa bërë dhe botuar studimet përkatëse. Eseja nuk është formë e përshtatshme për të trajtuar “fajet e së shkuarës”.

Ideja “fajit të së shkuarës” të shqiptarëve, në rastin më të mire, dëshmon për mosnjohje të historisë së Shqipërisë e të Ballkanit. Dhe ky është shfajësimi më i mirë për mbartësit e asaj ideje.

ILIAZ KADRIU:DIASPORA SHQIPTARE E AMERIKES DUHET TA DEGOJE DEPUTETIN NE PARLAMENT

April 12, 2014 by dgreca

Intervista me Iljaz Kadriu shefin e shtabit zgjedhor për deputetin e diasporës në Amerikë, Tefik Abdullahu./

Intervistoi: Beqir Sina/

Zoti Kadriu, a jeni të përgatitur seriozisht për një fitore të kandidatit shqiptar Tefik Abdullai ?

-Përgatitjet tekniko-administrative janë bere me një angazhim serioz dhe te përgjegjshëm te Shtabit Zgjedhor sidomos këtu ne territorin qe e mbulon rrethi i Çikagos. Por nëse flasim për parapërgatitjet e këtyre zgjedhjeve si proces demokratike, ajo është pyetje tjetër ku mund te vihet ne pah se makro Komuniteti Shqiptaro-Amerikan nuk është vene tërësisht ne lëvizje rreth organizimit te këtyre zgjedhjeve. Mendojmë se krijimi i një institucioni te larte shqiptaro-amerikan ne përgjithësi dhe institucione shqiptare te trojeve shqiptare ne Ballkan ne veçanti duhet te krijohen me qellim te angazhimit te tyre ne zgjidhjen e problemeve te përbashkëta dhe te veçanta për secilin veç e veç.
Ne rastin e kandidatit Tefik Abdullai, përgatitjet janë bere dhe janë duke bere ne vazhdimësi. Raundi i pare ishte regjistrimi i votueseve te cilet janë shqiptarë nga Maqedonia me te drejte vote dhe posedojnë pasaporte biometrike valide te Maqedonisë dhe një dokument identifikimi te shtetit ku jetojnë ne Amerike. Kjo pune është bere qe nga data 16 prill gjer me 30 prill ne ora 24:00 kur edhe ishte afati i fundit i regjistrimit.

Ku e bazoni fitoren dhe pse keni kaq shumë besim ?

-Garën e kandidatit tone Tefik Abdullait e bazojmë e aktivitetin e dendur te tij ne fushatën elektorale, ne votuesit shqiptare te cilet ketë e kane marre me seriozitetin me te madh sidomos ne rrethinën ku ai jeton dhe vepron. Secili prej nesh e ka te qarte se ne Shtetet e Bashkuara te Amerikës jeton një numër i madh i shqiptareve sidomos i atyre qe vine nga Maqedonia. Dhe, po te kishte një komunitet shqiptaro-amerikan te institucionalizuar, te lidhur me vendlindjet ne mënyre institucionale dhe administrative, ma merr mendja se jo qe fitorja do te sigurohej pa asnjë problem, por pala tjetër as nuk do te kishte pasur mundësi te garoje me ne. Për informim te përgjithshëm, ua bej me dije se ne pjesën e Nju Jorkut me rrethine kemi Dibrën dhe Strugën e tere, ne Çikago është e tere Kërçova dhe Prespa. Kur këtyre u shtohen pjese tjera te vendit, atëherë na del se shqiptaret janë jo vetëm me shume, por shumice absolute. Prandaj, ketë here do te mundohemi qe kandidati ynë te fitoje me ketë force qe e kemi, por ne t’ardhmen qeveritë dhe institucionet shqiptare ne Ballkan duhet te mendojnë me herët për zgjedhjet parlamentare. Nga ky mosinstitucionalizim i diasporës, herën e kaluar pala maqedone fitoi 3 deputete ne parlamentin e Maqedonisë.
Si po ecën deri tani fushata e Tefik Abdullait në SHBA dhe Kanada?
Sipas informatave qe ne si shtab i posedojmë, fushata ecën mire. Kandidati Tefik Abdullai vjen nga ai terren dhe është i njohur për votuesit e Kanadasë. Ne ketë drejtim ky teren nuk paraqet asnjë problem. Kandidatin ne fjale e përkrahin institucionet e komunitetit shqiptar ne Kanada. Ky i fundit, beri një fushate para disa ditësh. Ai vizitoi Toronton dhe rrethinën, kështu qe planifikohet edhe një qëndrim ne Toronto para zgjedhjeve. Kurse ne Shtetet e Bashkuara te Amerikës, Abdullai duhet te beje një vizite ne Dallas dhe menjëherë pas kësaj duhet te beje një fushate ne NY, Nju Xhersi, St. Island dhe Kenetikat, se pari për te faleminderuar aktivistet te cilet u angazhuan rreth procesit te regjistrimit dhe te cilët sigurisht do te qëndrojnë ne krye te detyrës gjate daljes ne votime. Pas raundit te dyte, shqiptaret e regjistruar duhet te dalin te votojnë për kandidatin tone, te votojnë për një shqiptar, i cili me ndihmën tone do te çeli derën gjer me tani te mbyllur te parlamentit te Maqedonisë. Kjo detyre sa është obliguese, aq është edhe kombëtare. Ne ketë drejtim shqiptaret e Maqedonisë duhet te tregohen fleksibil dhe te urte.
A mundeni që në mënyrë të detajuar të na i zbërtheni fushatën tuaj – në se nuk është sekret ?
Edhe pse mendohet se gjate fushatave ka gjera sekrete, unë mendoj se çdo gjë është ne tavoline. Shqiptaret ne Amerike janë shumice ne krahasim me palën tjetër. Ketë gjë e dine edhe te gjallët edhe te vdekurit. Pse ndodh e kundërta, kjo është për çdo kritike. Cilin duhet kritikuar ? Neve qe nuk kemi një data baze te shqiptareve ne përgjithësi apo te atyre te Maqedonisë ne veçanti ? Apo duhet kritikuar qeveritë tona ne Ballkan te cilat aspak nuk janë marr e as nuk merren me ne? Pra ne një mungese te tille, fushata lindi ad hoc. Pa planifikim dhe protokoll erdhën personalitete te dalluara te BDI-se, te na organizojnë për 3 dite te bëjmë zgjedhje. Me ngutje dhe pa qellim, u anashkalua NY me rrethine dhe linden pakënaqësi te pritura. Le te jete kjo shkolle për te ardhmen. Dashtë Zoti te mësojmë nga gabimet tona.
Prandaj fushata ecën si duhet sidomos ne Çikago dhe Kanada, kurse territori i NY është pjesërisht i mbuluar, fale aktivisteve te cilët dine te falin dhe me urtësi dine te shfrytëzojnë urtësinë se pari te tyre e pastaj edhe te votueseve. Ma merr mendja se fushata nuk do te jete e lehte duke pasur para sysh shpërndarjen e madhe te shqiptareve te Maqedonisë, te cilët vertikalisht dhe horizontalisht e kane zbuluar Amerikën! Përndryshe , besojmë se votuesit do ta shfrytëzojnë ketë rast për te votuar kandidatin e tyre, dhe ne ketë mënyre te krijojnë përvojen e pare historike ne procesin e votimit ne diaspore.
Ku mendoni se jeni më të fortë në cilin komunitetet, dhe pse ?
Rrethanat fillestare treguan se organizimi filloi ndoshta pa nevoje ne Çikago, prandaj edhe ky komunitet u angazhua me se tepërmi dhe momentalisht forca kryesore edhe e organizimit edhe e regjistrimit edhe te gjitha segmenteve ketë komunitet e bëjnë momentalisht me te organizuar. Një gjë tjetër po ashtu nuk duhet harruar: nga ky komunitet ne Çikago, pak me pak se 1000 vete u organizuan dhe vajtën te votojnë për kryetarin e ri shqiptar te Kërçovës, Fatmir Dehari. Mendoj se kjo përvoje dha një ndihmese te madhe ne ketë drejtim. Mundeni ta merrni me mend se 1000 kerçovare i lan punët për 1 jave, paguan bileta nga 1500 dollarë dhe harxhuan edhe aq me tepër, vetëm per ta fituar Kerçoven pas 70 viteve ! Llogaritni këto numra dhe do shihni sa para është harxhuar ?
Ne këtë rast, votuesit duhet te lënë eventualisht punën e ditës se shtune, te shkojnë ne perfaqesine diplomatike te votojnë dhe kurgje me tepër. Dëshiroj qe votuesit e kandidatit Tefik Abdullait te krahasojnë sakrificën e kercovareve me sakrificën e votimit ne diaspore. Koha dhe njerëzit bëjnë histori !
A e keni ndjekur fushatën e kundërshtarit tuaj nga komuniteti Maqedonas dhe ai “trembeni” fitores së tij ?
Normalisht se e ndjekim pasi qe ndjekja e fushatës se tij na angazhon per ndërmarrje tona lidhur me fushatën tone. Por, sido qe te jete, kundërshtari ballafaqohet me probleme te njëjta. Edhe kundërshtari vjen nga një rreth i njohur, edhe ai ka te beje me mosfunksionim dhe joinstitucionalizim te palës tjetër dhe kështu me radhe. Fitorja nuk do te dihet gjer ne shpalljen e rezultateve nga ana e Komisionit Shtetëror Zgjedhor. Por, ne , pa marre para sysh, kundërshtarin, duhet te punojmë vazhdimisht, ti kryejmë detyrat dhe obligimet tona , e normalisht ne fund te presim te fitojmë.
A i besoni ju asaj se maqedonasit kanë tre kandidatë mes tyre – apo është strategji ?
Pala maqedone i ka punët veç. Këtu loja është bardhe e zi. Ne nuk bazohemi përfundimisht ne atë se pala tjetër del me tre kandidate. Pala tjetër i ka te acaruara punët ndërpartiake bile edhe me shume se neve. Por ne këtë ne nuk duhet te mbështetemi. Kjo mund te jete edhe loje e rrezikshme për ne. Prandaj, shqiptaret e regjistruar duhet te dalin te votojnë dhe ne këtë mënyrë ta kryejnë detyrën e tyre kombëtare ne këtë rast dhe ne te njëjtën kohe edhe te drejtën e tyre kushtetuese për te votuar.
Sipas jush cili është probaliteti i këtyre zgjedhjeve në SHBA dhe Kanada?
Probabiliteti është nocion i papërcaktuar. Por unë do t’ju tregoj se nuk do te ishim marre aspak me probabilitet sikur te kishim qene me institucional. Na duhet te fitojmë dhe duhet te jemi optimiste.
Kë grup apo komunitet do të dallonit ? dhe faleminderonit
Një hoxhe do ta kishte filluar ne këtë mënyrë: faleminderimet i takojnë Zotit. Edhe kjo është e vërtetë. Por, ne rastin konkret i faleminderojme te gjithë aktivistet qe pa asnjë shpërblim, vetëm me vullnetin e tyre dhe vetëdijen e larte kombëtare u angazhuan ne këtë ndërmarrje te komplikuar qe te shpenzojnë kohen dhe paratë e tyre vetëm për fitoren e një beteje tjetër shqiptare. Edhe një here mund ta cek se komuniteti ne Çikago nga filloi edhe iniciativa ishte ai kerçovar , i cili shfrytëzoi përvojën e fitores ne Kërçovë dhe u be promotor ne këto zgjedhje te diasporës. Por, kjo nuk do te thotë se faleminderimi i takon vetëm atij e jo te tjerëve.
Besoj se këtë here zgjedhjet parlamentare ne diaspore na zgjuan pak, kurse në të ardhmen duhet te na gjejnë te ZGJUAR !
A ka pasur mungesa fushata?
S`ka fushate pa mungesa. S1ka veprime pa mangësi. Bile, ne këtë mosorganizim, ne u nisem me mungesa. Siç thash ne fillim: na mungon institucioni, na mungon komunikimi, na mungon protokolli, na mungon planifikimi. Çka nuk na mungon? Por, mungesat nuk duhej te pengonin regjistrimin masiv dhe daljen ne votime për dy arsye: njëra për fitore , kurse tjetra për fitore BINDESE e cila palën tjetër do ta kishte nokautuar përgjithmonë. Këtë radhë ne nuk e bëmë kështu dhe me këtë duhet te ballafaqohemi radhën tjetër.
A po bëhet diaspora shqiptare nga Maqedonia faktor vetëm vetëm me këto zgjedhje?

Diaspora ka qene faktor dhe do te mbetet ashtu. Por, sa do te jete faktor i institucionalizuar ajo mbete te shihet. Per momentin është me rëndësi qe diaspora te hapi derën e mbyllur te parlamentit te Maqedonisë dhe pastaj te faktorizohet dhe institucionalizohet. Depërtimi neper institucione e faktorizon diasporën. Këto zgjedhje do te kryhen, kurse neve na mbetet te sinkronizojmë veprimet tona me institucionet e vendit, te fillojmë komunikimet zyrtare, planifikimet e hershme te secilit aktivitet veç e veç duke u përgatitur edhe për raste tjera.

Deputeti shqiptar a mendon se do të fuqizoi pozitën e diasporës shqiptare nga Maqedonia në Parlamentin e saj ? -Se pari duhet te sqarohet publikisht se ky kandidat është i diasporës shqiptare e jo i BDI-se siç komentohet neper kuluare. Këtë here kandidatin ne fjale e përkrahu fuqimisht BDI-ja, ligjërisht dhe administrativisht, qe do te thotë se do te konkurroje me emblemën e BDI-se qe t’ju shmanget 1000 nënshkrimeve për te qene kandidat i pavarur, procedure e cila është shume e vështire ne kushte dhe rrethana amerikane.Pastaj, lidhur me fuqizimin e pozitës se diasporës ne parlament: unë mendoj se zëri i diasporës si faktor është dashur te dëgjohet. deputeti i diasporës do te këtë rast te shprehi pakënaqësitë, te kërkoje rezoluta, te kërkoje ndryshime, te paraqes propozime rreth organizimit me te mire e shume e shume çështje tjera. Pastaj , pala shqiptare ne parlament do te ketë edhe një vote me tepër.

Së fundi zoti Kadriu cili është mesazhi i juaj ?

Dy mesazhe janë: i pari qe te regjistruarit te dalin te votojnë ditën e 26 prillit kandidatin e tyre, dhe i dyti i cili vlen për te gjithë shqiptaret ne këtë rast te Maqedonisë qe menjëherë pas këtyre votimeve duhet organizuar masovikisht nxjerrja e pasaportave biometrike te cilat do t’jua bëjnë te mundur regjistrimin dhe daljen ne votime te ardhme. Edhe kjo i takon institucionalizimit te diasporës.

KRYETARI I VATRES I SHKRUAN Z. ALFONS GRISHAJ

April 12, 2014 by dgreca

10 prill 2014/

Z. Alfons Grishaj/

Kryetar i Keshillit te Deges së VATRËS /

Michigan/

I dashtun Alfons,/

Ju keni përgatitë për nesër mbledhjen vjetore të degës së Vatrës, ku do të kisha pasë deshirë të madhe që t’ishem prezent, me ju urue sukeses, tue ju shtërngue dorën të gjithëvet.

Por, në pamundësi për të plotësue këtë deshirë, me anë të kësaj letre po ju përgëzoj, n’emën tim dhe të antarëve të Kryesisë, për sukseset e deritashme në aktivitetet tueja, si në përmbushjen e obligimevet ndaj organizatës sonë të përbashkët, ashtu edhe në aktivitete me vlerë kombëtare në komunitetin shqiptar në Michigan. Ju keni tregue gjallni në këto dy drejtime, tue ndjekë gjithmonë parimet e Vatrës, dhe tue pasë objektiv përforcimin e kësaj Federate për t’i shërbye sa ma mirë e ma me dobi çashtjes kombëtare.

Jam i sigurtë se mbledhja e juej do të zhvillohet në frymën e bashkëpunimt të sinqertë e konstruktiv, me synim drejt sukseseve të reja në përforcimin dhe zghanimin e Degës, që të losi rrol gjithënji e ma të frytshëm në komunitetin e gjanë shqiptar në atë shtet, si pjesë e kësaj organizate me nji të kalueme të lavdishme dhe me nji të ardhme shumë premtuese.

Po shfrytëzoj këtë rast t’ju njoftoj se asht afrue të bahet realitet hapja e nji dege të Vatrës në Hartford, Connecticut, ku pritet se do të antarësohen shumë shqiptarë të asaj zone, me rastin e nji aktiviteti kulturor këtë të djelë.

Ju uroj përzemërsisht punë të mbarë dhe kohë të kandëshme!

Për Kryesinë,

Gjon Buçaj,

Kryetar