Archives for July 2016

Kosova në Rio me më shumë sportistë se 100 shtete të botës

July 22, 2016 by dgreca

-Kosova në Rio 2016, në Brazil, për herë të parë merr pjesë si shtet në lojëra olimpike dhe vëtë pjesëmarrja vlerësohet si fitorja e parë olimpike e shtetit të ri/

PRISHTINË, 22 Korrik 2016/ Në Lojërat Olimpike Rio 2016 më shumë se 100 shtete të botës kanë më pak sportistë në krahasim me Kosovën, e cila përfaqësohet me 8 garues, dy mes tyre, xhudistet Majlinda Kelmendi dhe Nora Gjakova, janë kualifikuar me normë olimpike dhe nga ato më së shumti pritet sukses.

“Norma olimpike tregon se kanë kapacitet për të fituar medalje. Ato janë në mesin e 14 më të mirave në botë. Reale janë pritshmëritë që ata që shkojnë me normë olimpike dalin me medalje. Majlinda është favorite dhe shumë shpresojmë që edhe Nora të na befasojë këndshëm”, ka thënë Besim Hasani, kryetar i Komitetit Olimpik të Kosovës mbrëmë në KTV. Sipas tij, ka gjasa të mëdha që të paktën një medalje olimpike të vijë në Kosovë.

Kosova në Rio 2016, në Brazil, për herë të parë merr pjesë si shtet në lojëra olimpike dhe vëtë pjesëmarrja vlerësohet si fitorja e parë olimpike e shtetit të ri./b.j/

Kosova mori njohjen e 112-të, nga Suriname

July 22, 2016 by dgreca

-Ky lajm i mirë vjen pikërisht në ditën kur Kosova shënon gjashtë vjetorin e mendimit këshillëdhënës të Gjykatës Ndërkombëtare të Drejtësisë, sipas të cilit shpallja e Pavarësisë së Kosovës nuk e ka shkelur të drejtën ndërkombëtare/

PRISHTINË, 22 Korrik 2016-B.Jashari/ Kosova mori sot njohjen e 112-të që nga shpallja e pavarësisë në 17 shkurtin historik 2008./

Suriname është shteti më i ri që e njeh Kosovën, bëri të ditur pasditen e sotme ministri i Jashtëm kosovar, Enver Hoxhaj.“Faleminderit presidentit Dési Bouterse, të cilin pata kënaqësi ta takoj javën që shkoi në Gajana dhe qeverisë të këtij vendi”, shprehet ai për njohjen më të re të shteteve anëtare të OKB.

Kryeministri Isa Mustafa deklaroi se, “ky lajm i mirë vjen pikërisht në ditën kur Kosova shënon gjashtë vjetorin e mendimit këshillëdhënës të Gjykatës Ndërkombëtare të Drejtësisë, sipas të cilit shpallja e Pavarësisë së Kosovës nuk e ka shkelur të drejtën ndërkombëtare”.“Ky vendim i dha një mbështetje të fuqishme shtetësisë dhe subjektivitetit ndërkombëtar të Kosovës si dhe konfirmoi legjitimitetin dhe të drejtën e popullit të Kosovës për shtet të pavarur dhe sovran. Republika e Kosovës tashmë është njohur nga 112 shtete të botës”, shprehet kryeministri kosovar.

Në vitin 2010 ishin dy ngjarje shumë të rëndësishme drejt njohjes së plotë ndërkombëtare të shtetit më të ri evropian: lëgjitimimi i pavarësisë nga Gjykata Ndërkombëtare e Drejtësisë më 22 Korrik dhe Rezoluta e 9 Shtatorit e Asamblesëë së Përgjithshme të OKB-së, e cila me respekt e merr në konsideratë opinionin e GJND-së.Njohjet e para Kosovës iu bënë në orët e para – ditën e parë pas shpalljes së Pavarësisë, nga Mbretëria e Bashkuar, Franca, Shtetet e Bashkuara të Amerikës, Turqia, Shqipëria, Afganistani dhe Kostarika.

Nga shtetet fqinje vetëm Serbia ende nuk e ka njohur Kosovën, ndërkohë që në procesin drejt normalizimit të marrëdhënieve mes dy shteteve, të kryesuar nga BE e mbështetur nga SHBA, në Bruksel janë zhvilluar 30 raunde të dialogut në nivel të lartë kryeministror, duke nisur nga 19 tetori 2012. Raundi i fundit ishte në 27 janar 2016.

SHBA- SHQIPERI:Garda kombëtare e New Jersey-it, dhuroi dy projekte të reja për komunitetin në Shqipëri

July 22, 2016 by dgreca

Në kuadër të bashkëpunimit dypalësh ndërmjet Forcave të Armatosura Shqiptare dhe FA të Shteteve të Bashkuara të Amerikës, në ambientet e Shkollës së Mesme Mjedë, këto ditë u zhvillua ceremonia e përurimit të dy projekteve të reja për komunitetin, ai i ristrukturimit të Shkollës së Mesme Mjedë dhe Qendrës Shëndetësore Laç, Vau i Dejës. Realizimi i këtij projekti u bë i mundur në sajë të bashkëpunimit midis ushtarakëve të Forcës Ajrore të Gardës Kombëtare të New York-ut dhe New Jersey-it, si dhe ushtarakëve shqiptarë. Projekti, i cili filloi më 20 qershor 2016, është vijimësi e projekteve të Ndihmës dhe Asistencës Humanitare për komunitetin, (HCA). Në ceremoninë e organizuar me këtë rast, ishin të pranishëm Zv.ministri i Mbrojtjes z. Petro Koci, Shefi i Shtabit të Përgjithshëm të FA, Gjeneralmajor Jeronim Bazo, zv.Ambasadori i SHBA, z.Munis, Komandant i Gardës Kombëtare të New Jersey-it, Gjeneral Brigade Cunnif, Komandanti i Forcës Tokësore, Gjeneral brigade Nazmi Cahani, Drejtoresha e Drejtorisë së Bashkëpunimit Civilo-Ushtarak, kolonele Manushaqe Shehu, Kryetari i Bashkisë së Vaut të Dejës, z. Zef Hila, përfaqësues të zyrës së ODC në Ministrinë e Mbrojtjes, përfaqësues nga Korpusi i Paqes, nxënës, mësues, mjekë dhe infermierë të qendrës, si dhe banorë të shumtë të zonës. Zv.ministri i Mbrojtjes z. Petro Koci, në fjalën e tij përshëndetëse u shpreh se, ishte krenar që merte pjesë në këtë ceremoni të veçantë, në inagurimin e një pojekti të rëndësishëm, që është pjesë e asistencës humanitare për komunitetin. Ai theksoi se ky projekt realizohet me ndihmën e Gardës Kombëtare të New York-

ut dhe Gardës Kombëtare të New Jersey-it.” Kjo, vijoi më tej zv. ministri Koçi dëshmon se, bashkëpunimi, sidomos ai ushtarak mes SHBA-së dhe Shqipërisë, është në nivelet më të larta se sa ndonjë herë tjetër”. Gjithashtu pjesmarrësit i përshëndeti dhe Gjeneral brigade Cunnif, i cili falënderoi të gjithë specialistët dhe ushtarakët që realizuan këtë projekt të rëndësishëm për komunitetin. “Është nder për mua që jam këtu dhe mar pjesë në këtë ceremoni. Mbështetja dhe lidershipi që keni ofruar ju gjatë gjithë këtij procesi janë të lavdërueshëm dhe për këtë ju falënderoj. Partneriteti në projekte asistence humanitare janë mbështetje e drejtpërdrejtë e thelbit të strategjisë sonë kombëtare dhe nismave për bashkëpunim në fushën e sigurisë, si dhe ofrojnë mundësi të rëndësishme trajnimi për personelin ushtarakë amerikan, duke i përmbushur njëkohësisht nevojat bazë ekonomike dhe sociale të popullit shqiptar”, u shpreh ndër të tjera gjeneral brigade Cunnif. Më tej gjeneral Cunnif, pasi vlerësoi punën e bërë në realizimin me sukses të këtyre dy projekteve, të cilat do ti shërbejnë komunitetit në përmirësimin e jetës sociale dhe ekonomike, vuri në dukje faktin se Qendra Shëndetësore, e vetmja në këtë zonë, do ofrojë shërbim 24 orë dhe do u shërbejë më shumë se 13 mijë banorëve, dhe përfundimi i ristrukturimit të saj, ndihmon stafin mjekësor për t’i shërbyer më mirë banorëve të këtij komuniteti, ashtu si dhe Shkolla e Mesme Mjedë, e ristrukturuar tashmë, do i shërbejë 400 fëmijëve, ku shumë prej tyre janë fëmijë ushtarakësh. “Forcat e Armatosura shqiptare kanë dhënë një mbështetje të fuqishme për realizimin me sukses të këtyre projekteve, të cilat mundësuan makineri të rënda xheniere, mbështetje me trupa xheniere, transportin gjatë gjithë misionit, strehimin e më shumë se 30 personave gjatë gjithë misionit, përkthyes, siguri përmes Policisë Ushtarake si dhe Marrëveshje për Mbështetjen e Dyanshme, për kontrata ushqimi dhe nevojat e transportit, përfshirë këtu dhe mikpritjen e qytetarëve, mundësuan suksesin tonë këtu. Faleminderit”, ka përfunduar përshëndetjen e tij gjeneral Cunnif. Nga ana e tij, zv.ambasadori i SHBA në Shqipëri z.Munis, në emër të popullit amerikan. e konsideroi marjen pjesë në këtë inaugurim, jo thjesht si një inaugurim ndërtese por si një investim për të ardhmen e Mjedës dhe Shqipërisë. Ndërkohë, Kryetari i Bashkisë së Vaut të Dejës, z. Zef Hila, pasi falënderoi të gjithë pjesmarrësit për realizimin e këtyre projekteve të rëndësishme në ndihmë të komunitetit, nënvizoi faktin se, ka shumë për t’u bërë për përmirësimin e shërbimeve, infrastrukturës dhe jetës së qytetarëve tanë, për të ndërtuar shkolla më të mira, duke u shprehur se, këto projekte humanitare i shërbejnë dhe krijojnë lidhje të forta mes SHBA dhe Shqipërisë. Projekti amerikan “Ndihmë dhe Asistencë Humanitare ndaj komuniteteve” (HCA), në Qendrën Shëndetësore të Vaut të Dejës dhe në Shkollën e Mesme Mjedë, Shkodër, u zhvillua dhe realizua në dy faza:
Në fazën e parë (20 qershor deri 01 korrik 2016), u realizuan këto punime: Qendra Shëndetësore, Rikonstruksion i plotë i çatisë, termoizolimi i saj, riparimi i ndarjeve të brendshme, vendosja e dyerve e dritareve duralumini, riparimi i rrjetit elektrik dhe hidraulik, ngritja e fiksimi i rezervuarit të ujit, realizimi i shkarkimeve të jashtme dhe lyerja e ndërtesës nga jashtë. Shkolla e Mesme Mjede: Riparimi i mureve të brendshme, riparimi i dritareve, sistemimi i ambienteve të jashtme, lyerja e një pjese të ambienteve të brendshme, përfshi tualetet. Gjithashtu u bë lyerja, vendosja e dyerve dhe sistemimi i këndeve sportive.. Në fazën e dytë (2 deri 16 korrik 2016), për realizimin e projektit, ju sigurua pjesëmarrësve mbështetje me strehim, akomodim dhe mbështetja logjistike. Fillimisht ushtarakët amerikanë u njohën me zonën, traditat, kulturën, historinë, etj. Mbas punës u zhvilluan aktivitete kulturore-turistike si: Vizitë në Hidrocentralin Vau Dejës, Vizitë në Kalanë e Shurdhahut (në afërsi të Komanit), vizitë në kalanë dhe qytetin e Shkodrës, udhëtim me anije në liqenin e Vau Dejës, etj. Theksojmë se Garda Kombëtare e New Jersey-it, për mëse 20 vite ka realizuar dhjetra projekte në ndihmë të komunitetit në Shqipëri, një pjesë e të cilave janë pasqyruar në gazetën “Dielli”.{SH.K}

DY EMNA, DY ZANE, NJI MISION: ZBULIMI I SE VERTETES

July 22, 2016 by dgreca

Shkruan: Prof. Sami Repishti/

Ridgefield, CT.USA.- Me 2 korrik, shtypi amerikan dhe botenor dhane lajmin e vdekjes se filozofit hebre, Eliezir Wiesel, lektorit karizmatik, profesor i humanistikes, autor i 60 librave, dhe fitues i çmimit “Nobel per Paqe”, ne mes tjerash. “Ajo qe karakterizoi kete emen te dalluem nuk ka qene puna e tij, por boshlleku qe puna e tij mbushi ne nji bote” dhimbeshem indiferente, shkruente Joseph Berger, ne nekrologjine e botueme ne The New York Times me 3 korrik 2016.

Merita e tij ka qene denoncimi i persekutimeve naziste ne kurriz te popullit hebre ne Europe gjate L2B, ku edhe ai vete ishte viktime qe nga mosha 16 vjeçare. Sot celebrojme fortesine e tij me mbijetue ferrin e Auschwitz-it pa humbe asnji here besimin ne Zotin (qe ai sfidoi shume here!) dhe sidomos shpresen, kete arme te fundit te çdo viktime. Kjo shprese mbijetese u ushqye per nji qellim te caktuem: me krye nji “mision” mbas shpetimit nga kampi i vdekjes: me fole, me shkrue, me tregue te verteten per krimin e kriminelin nazist dhe punen e tyne te ndyte ne skajet ma te erreta te humneres naziste. Personalisht, e kuptoj shume mire kete ndjenje!

Tregimet e tia te llahtareshme nga ferri qe vrau me plumb e me gaze mbytese ma shume se 11 miljone viktima (6 miljone hebrej; ma shume se nji miljone femije!) i dhane atij titullin “ndergjegja e vertete e botes”. Wiesel u ba nji mbijetues i ferrit nazist qe refuzoi me lejue boten te harrohet krimi e shemtuem. Me elokuencen qe e dallonte Wiesel u ba kampioni i te drejtave te njeriut, e simbol i shpresave per te ardhmen, nji deshmitar qe luftoi per njerezimin kunder smundjes ma te rande te njerezimit: indiferencen morbide. “Mbylli syte, mbylli veshet .Nuk due te dij çka bahet ne bote!” rrefehej nji ish koleg qe perqafoi kete filozofi, dhe pranoi efektet shkaterruese te se keqes mbi token tone- e qe humbi miqesine time per jete. E tmerrshme!

Thanja e Wiesel-it : “na duhet te jemi te gjithe deshmitare te memorjes sone”, me kujton priftin tone, bashkevuejtesin tim, tashma te pavdekshem, At Zef Pllumin, e deshmine e tij “Rrno, vetem per me tregue!”, monument i pavdeksise se shpirtit njerezor.

Shkrimet e Elie Wiesel-it jane variante te nji teme te vetme: si reagojme na, e si trajtojme na njeni “tjetrin” ne shoqenine tone, te harruemin, te smurin, te shtypunin…e te huejin qe nuk flet gjuhen tone, e qe nuk perqafon mendimin tone”. Parashtrimi i “problemit” e perpjekja me i pergjegje pyetjes se shtrueme kane pasunue jetet tona, e kane forcue guximin tone me sherbye pajtimin e paqen. Na kane frymezue!

Fryma humanitare e Elie Wiesel-it arriti edhe ne Shqiperi, me perkrahjen qe u dha viktimave te terrorit serb ne Kosove ne marsin e vitit 1999. Prof.Dr. Mentor Petrela, anetar aktiv i Akademise Botenore te Neuro-Kirurgjise shkroi nji eulogji prekse ne Panorama, substantive dhe mirenjohese per qendrimin e te ndjerit Wiesel.(Rrefim: Prof. Dr.Petrela ashte kusherini im)

Pake dite ma pare, me 10 korik 2016, vdiq gazetari i shquem amerikan me origjine hebreje, Sydney H.Schaunberg, i njohun per demaskimin e krimeve komuniste ne Kambodia: ma shume se dy miljone qytetare, sidomos ata me kulture, u nxoren nga banesat e tyne me dhune dhe u detyruen me jetue ne katunde te largeta dhe te mbrapambetuna ku mbretnonte terrori i kuq dhe uria. Qytetet u zbrazen plotesisht nga qytetaria ne emen te “themelimit te nji shoqenie agrare”, nji anderr frikesuese e udheheqesve vendas nen kryesine e te çmendunit Pol Pot.

Si gazetar i The New York Times, Schaunberg fitoi çmimin prestigjoz “Pulitzer” per gazetari. Ai raportoi krimet e deshmueme gjate burgosjes: urine, vrasjet “sans quartier”,(a la haxhiqamilçe!), smundjet, punen skllaveruese, brutalitetin ekstrem. Nji popull i tane u ushqye me bar, insekte, gjarpnij, mij fushe dhe nji luge me oriz te pazier ne dite. Emni i Pol Pot-it kaloi ne histori si “monstri i Kambodia-s” kryesisht nga denoncimet e Sidney Schaunberg-ut me tregimet e shkaterrimit te nji popullsie te tane, te qete e punetore nga nji “marrezi e historise”. Shumica e ushtareve tregon ai ishin te rinj akoma te parritun “ne pergjithesi pa personalitet, robote me dy kambe, brutal pa kufi…te armarosun vetem per vrasje.” Shkrimet e tia jane materiali i filmit te suksesshem “The killing fields” qe tronditi miljona shikues ne te gjithe boten, “me vertetsine per vuejtjet qe kalonte nji popullsi ne lufte qe, ne fakt, ishte krejt e panevojshme.” Denoncimi i kesaj tragjedie njerezore u ba misioni i jetes se tij, nji sherbim qe ai mori persiper dhe kreu me sukses, e me sensin e nji detyre te perqafueme vullnetarisht. Ne sferen fetare, misioni bahet urdhen hyjnor per nji besimtar; me krye “nji sherbim te shenjte”: mbrojtjen e lirise dhe dinjitetit te njerezimit mbar, kudo dhe kurdohere!

Nji “thirrje nga nalt” qe krijon shenjtore e heroj…!

Sot, une kerkoj nji emen, due te ndigjoj nji za, shpresoj ne nji shenjtor ose hero qe te marre persiper zbulimin e plote te se vertetes mbi krimet komuniste ne Shqiperi. Heshtja e thelle qe deshmojme sot, e lindun nga pakujdesia dhe e ushqyeme nga moskokçamja e plote ne Shqiperi, me tmerron! Sepse nuk gjej nji pergjigje qe me ngushellon…. e aq ma pak ngushellon familjaret e viktimave sot te harruem nga inondacioni i te mirave materiale qe ofron “moderniteti” bashkekohor. Me duket sikur fshamjet e viktimes nuk ndigjohen sepse mbyten nga muzika degraduese e “tajvaneve” te shumet te kryeqytetit e qyteteve tjere; me duket sikur lotet e grave te lanuna shkret e femijeve te lanun jetime nuk terheqin vemendjen e shumices qe ka sigurue per vete dhe per te afermet e vet nji jete pa brenga qe nuk lejon hymjen e loteve ne banesen e tyne…!

Si mund te pengohet ecja e vrullshme e ketij fenomeni qe eventualisht sjelle gjakderdhjen, e reflekton imazhin e nji vendi ne turbullim kercenues?

Nga larg, shpesh here kam pershtypjen se shume shqiptare kane humbe “identitetin” e tyne, respektin per veten e tyne, dhe shpresen per nji te ardhme ma temire, ma premtuese. Kjo gjendje me frikeson, sepse nji mase e tille amorfe ashte pre e gatshme e “pseudo-politikaneve” qe genjejne kur flasin, qe identifikojne problemet shoqenore pa asnji mbeshtetje faktuale, e japing receta falso per tejkalimin e gjendjes. Per keta spekulatore te mjerimit te pergjithshem faktet kane humbe kuptimin e yne sepse nuk sherbejne genjeshtren e tyne.

Mbetet defrimi – karadyzeni otoman-.Ai zevendson realitetin qe ska fuqi me u imponue. Latinet kishin shprehjen “panem et circenses” (buke e lodra) Mjafton! Porte shkretet shqiptare nuk kane as buken e gojes shpesh here!

Te sprovuem nga nji cinizem i tille, popullsia e çveshun nga logjika dhe e lodhun nga çkujdesja e plote bien viktime e “pseudove” qe ne esence jane moralisht jashte binarit. Ka mjaft viktima, sidomos te rinj, te vetmuem, pa perspektive, te deshpruem ne nji shoqeni qe nuk i perkrahe e qe jane ne kerkim te nji jete qe vlen te jetohet, nji jete qe ka nji kuptim, e qe nuk e gjejne. Mbetet vetem, nji rruge- e papranueshme dhe falso- ajo e dhunes individuale ose kolektive.

Zakonisht, kombet mbledhin mendjen e fuqite qe kane mbas pervojes tragjike qe kalojne. Porune kam pershtypjen se vendi i jone sot nuk ashte negjendje me shkelmue tekaluemen tragjike, as gjen forcen e duhun me ndihmue ardhjen e se rese qe premton.

Sfidat jane te perditeshme per shtetet e shoqenite demokratike qe kerkojne pjesemarrjen e qytetareve, te shoqenise ku qytetaret jetojne te lire. Ne Shqiperi, duket se pyetja vihet: a jane shqiptaret qytetare te lire- ne kuptimin e kulturuem te fjales- me identifikue problemin, me e pershkrue ate, dhe me diskutue lirisht ne nji atmosphere demokratike?

***

Gjate studimeve te mia ne la Sorbonne (Paris,1970-71) si bursist i Qeverise franceze, me koncentrim ne veprat e shkrimtarit Andre Malraux, idrejtova shkrimtarit nji “Leter”ku ne mes tjerash shkruejshe:

“…Shvleresimi i njeriut i organizuem nga komunistet ne kampet e perqendrimit te Shqiperise poshtenoi te burgosun ne numer te madh; shume u vrane, u vetevrane, ne menyret nga ma te llahtareshmet…Te jetosh ne nji kamp perqendrimi ashte vete ferri mbi toke. Te perballosh torturen, te sotmen, te nesermen, ta perballosh ate çdo dite njena mbas tjetres, dhe per dhjete vjet me rradhe, ashte ne fund te fundit nji agoni ma e thelle se ajo e vdekjes…” Nji perpjekje me zbulue krimin ne Shqiperi!Vdekja e shkrimtarit pengoi takimin per nji dialog qe kerkoi Z. Malraux, i prekun nga tregimi i im.

“Misioni” i zbulimit te se vertetes –ne kete rast i krimeve komuniste ne Shqiperi-fitonte ne ate kohe nji nga vlerat morale te pakrahasueshme. Megjithate,edhe ma vone perpjekjet per nji “mision” te ketill nuk kane qene te kenaqeshme, kryesisht sepse “autoritetet” e ardhuna ne fuqi –kapitali moral i te cileve ka qene vuejtja e ish te persekutuemeve dhe te ish shpronsuemeve arbitrarisht e me dhune ekstreme, tue perfshi edhe tortura deri ne vdekje- preferuen rrugen ma pak te veshtire: marrjen e pushtetit…. por jo pergjegjsine e zbatimit te drejtesise ne denimin e krimeve te kryeme. Nuk ashte ndermarre nji inisitiave per hapin e pare te procesit te dekomunizimit te vendit me denimin publik, ne Gjykata te hapuna, te ideologjise vrastare e te praktikes kriminale te Partise KomunisteShqiptare.

Perkundrazi! Ish udheheqsit e kesaj Partie dolen para Gjyqit te kryesuem nga nji njizete e pese vjeçar dhe nji prokuror njizete e tete vjeçar(sic!) per gjykimin e ish presidentit dhe te nande zyrtareve te larte te ish rregjimit komunist. Kjo farse makabre ofendoi viktimen!

Qe ne fillim, akuzat per shperdorim detyre dhe pasunie te popullit damtuen seriozitetin e proçesit gjyqsor. Ne nji atmosphere gjysem karnavaleske zhvillohej gjykimi i akteve barbare gjate 45 vjeteve te kalueme; ne mes tjerash, vrasja me gjyq e pa gjyq te ma shume se 7.000 qytetareve shqiptare. “Presidenti” u denue me 9 vjet; Ish prokurori i pergjithshem qe pranonte se kishte dhane ma shume se 400 denime me vdekje, mori 11 vjet.Ministri i mbrendshem, pese vjet…e keshtu me rradhe. Vendimi i Gjykates mori karakter thjeshte politik, e deshproi nji popullsi te shumevuejtun. Kudo flitej qe “Qeveria demokratike” mbronte meturinat e komunizmit ne Shqiperi, nji opinion qe vazhdon edhe sot!

Vendimi nuk ishte nji lajm sensacional, ashtu siç pritej nga te gjithe. Tashma, shume shqiptare ishin te shgenjyem me Qeverine e re, dhe te preokupuem nga nevoja urgjente me u punesue. “Ata as kishin kohe, as ishin te interesuem me zbulue krimet e se kaluemes”, shkruente nji vrojtues i te drejtave te njeriut. U krijue atmosfera e heshtjes dhe mosperfilljes qe vazhdon edhe sot: faji nuk denohet; krimi paguen! Vendimi i Gjykates ishte i papritun edhe nga vete tedenuemet. Monstri me fetyre njeriu, Aranit Çela, kaposhi i Vlores, u tha haptazi kolegeve te burgut: “Shoke, mos u ankoni; po te ishim ne gjykates do t’i kishim vrare te gjithe” (Deshmi e ish drejtorit te burgut)

Ashte kjo atmosfere mbytese qe nuk lejoi inisiativat serioze per zbulimin e krimit komunist. Akoma sot nuk dihet numri i sakte i viktimave, nuk gjinden varret e tyne, dhe nuk kthehen pasunite e grabituna arbitrarisht.

Akoma sot, bahen deklarata pompoze anti-komuniste, e shperblehen me poste qeveritare e pasuni prrallore shume nga ish kriminelet e se kaluemes tragjike- trashegimtare te pushtetit e te jetes luksoze per vete e per familjaret e tyne, nji privilegj qe u mohue per dhjetra mijera viktima te pafajshme. “Te gjithe i dinin krimet qe ishin kryer ‘me urdher nga lart dhe duhej te hanin dhe’ qe te mos kishte deshmitare per te mbeshtetur, dhe per te mos u vertetuar ne te ardhmen akuzat ndaj diktatures”, shkruente ish kryetari i Hetuesise se Pergjitheshme te Republikes se Shqiperise.

Mekujtohen sot tregimet per thirrjet histerike te Zonjes Nedi Myftiu, bashkeshorte e kriminelit Manush Myftiu, qe shkulte floket e kokes kur ndigjonte demonstratat e studenteve, dhetor 1990, qe thrisnin ”Liri, Demokraci!” “Ç’behet keshtu? Ku do vemi ne…kemi duart e lyera me gjak!…”

Nuk besoj se Zonja Myftiu ka qene e informueme plotesisht per te gjitha krimet qe burri isaj dhe xhelatet tjere komuniste kryenin ne vendin tone: 7,367 gra te burgosuna, 308 gra te çmenduna ne hetuesine komuniste, 45 gra te vdekuna ne qelite e burgut, 450 gra te pushkatueme – simbas disa burimeve serioze. Pa marre parasyshe se numrri i viktimave burra ka qene shtate here ma i madh…! Para nji realiteti te ketill, deshiroj te perseris thanjen e bashkevuejtsit tim, Visar Zhiti:”…duhet te jemi te afte te nxjerrim nga dhembja- virtyte, e te krijojme “kulturen e vuajtjes” qe popujt e zhvilluar e kane.” Kultura qe nderon e respekton çdo vuejtje, nga çdo ane qe vjen: e veshtire? Po!

Por Zonja ne fjale nuk ka perse te frikesohet! Viktima qe therriste Liri, Demokraci ne rruget e qyteteve tona ne dhetor 1990 tregoi fisnikerine e popullit tone: perbuzi urrejtjen, perbuzi hakmarrjen, perqafoi pajtimin e kerkoi drejtesine…qe e mashtroi rande! Ky akt sublim do te mbetet ne historine tone si modeli i sjelljes se qytetnueme, dhe i respektit suprem per lirine dhe dinjitetin e individit, …edhe per kundershtarin!

Sot, veprimtaria politike ne Shqiperi, fatkeqsisht ka humbe randesine evet esenciale: sherbimin per popullin mbar, me gjithese jam i sigurte qe ka shqiptare te gatshem, te vullnetshem dhe te afte me ndryshue kursin e sotem.

Sot, deshmojme qendrimet pothuejse infantile teelites politike te vendit, megjithese jam i sigurte qe ka “elita” te gatshme me ndryshue kursin e sotem.

Sot, ne se keto ““elita” nuk plotesojne detyrimet e tyne qytetare, me perdorue fjalet e Thomas Jefferson-it, “une dridhem nga frika per vendin tim, kur mendoj se, ne fakt, mund te perfundojme me nji udheheqje qe meritojme!”

Munich shooting

July 22, 2016 by dgreca

A major police operation is underway after a shooting at the Olympia shopping center in Munich. The situation remains unclear and police have warned people to stay at home and off the streets. Read the latest here.

18.53 German media are reporting that Munich police have described the situation as “an acute terror threat.”

18.51 Police are looking for three suspects with long guns, following the attack at the Olympia shopping center.

18.42 Munich’s police spokesman has said “a terror attack is suspected.”

18.31 A police spokesman has told the German dpa news agency that they are “expecting several dead” from the shooting at the Olympia shopping center in Munich.

18.26 Police have repeated their request that no videos or images of the police operation are put online and issued Tweets in French, in addition to German and English, with the same information, asking people to stay at home and off the streets