Archives for January 2018

Si shihet atdheu nga larg- Gjuha shqipe në Maqedoni

January 14, 2018 by dgreca

Me dekretligjin e Zaevit është vërtetuar se gjuha maqedone është e (vetmja)gjuhë zyrtare në Maqedoni!/

Skender-Karaçica-autor

Nga Skender Karaçica/Çikago/Në ligjin për gjuhët që ato mjedise ku përbërja e një pokice kombëtare (lexo:shqiptare)kalon mbi 20% ka të drejtë të përdorë gjuhën e vet në të gjitha nivelet e jetës e të punës në isntitucionet e pushtetit lokal.Në këtë ligj që është miratuar nuk përmendet fare gjuha shqipe,por tekstualisht thuhet se gjuha maqedone është gjuhë zyrtare në Republikën e Maqedonisë.
Për ,,zyrtarizimin,, e gjuhëve tjera dhe të gjuhës shqipe në ato mjedise ku përbërja e atyre që flasin gjuhët tjera kalon 20% mund të përdorin gjuhët e tyre(kështu thuhet në ligjin e miratuar në Shkup)Por,tutje,ky ligj e përthekon fortë të drejtën e shëtit maqedonas me gjuhën e tyre të (vetme)zyrtare dhe deklaron se para të ,,zyrtarizohen,,gjuhët tjera për to duhet të hapet debat në ansambletë komunale të pushtetit lokal(sic!)për të marrë miratimimin e (shumicës së popullit maqedonas dhe të shtetit të tyre(sic!)për përdorimin në jetën e përditshme dhe të institucioneve të pushtetit lokal edhe të gjuhëve tjera.
Në këtë ligj nuk përmendet fare gjuha shqipe,por thuhet tekstualisht për gjuhët tjera(sic!).
Populli shqiptrar në haëpësirën e vet etnike është populli i dytë shumicë që kalon 47%të përbërjes kombëtare të popullit shqiptar entikë dhe sipas Kushtretutës,duhet të jemi real para vetvetes dhe të faktorit ndërkombëtar,populli shqiptar e ka statusin e varur në qafë të pakicës kombëtare dhe jo shtetformues në Maqedoni(sic!).
Atëherë me Kushtetutë populli shqiptar është pakiucë kombëtare,preandaj në këtë ligj nuk përmendet fare gjuha shqipe ,,zyrtare,,si gjuhë e dytë në Maqedoni,por thuhet me këtë dekretligj (lexo:për përdorim të gjuhëve tjera)në ato mjedise ku përbërja e atyre që e flasin gjuhën e vet kalon 20%!
I bëjë thirrje publike botës intelektuale,shkencore,universitare dhe të deputetëve të ndarë në shumë fronte(politike)në Maqedoni të dalin e të[ thonë të vërtetën se me Ligjin e miratuar në Shkup,GJUHA SHQIPE NUK ËSHTË BËRË ZYRTARE!

Pikë!

Çikago,13 janar 2018

Kosovë-Kuvendi përfundon pushimin dimëror. Rilindja në pritje…

January 14, 2018 by dgreca

-Komisioni i Jashtëm mblidhet të hënën për demarkacionin. Të hënën edhe takimi koordinues për mbledhjen e Komisionit të Përbashkët Parlamentar për Stabilizim-Asociim BE-Kosovë/-Të mërkurën e 17 janarit, për përgatitjet e seancës plenare vijuese të Kuvendit të Kosovës zhvillohet mbledhja e Kryesisë me kryetarët e grupeve parlamentare, e cila fillimisht ishte paralajmëruar për të hënën, por u shty/

-Ndyshimet në Ligjin e Agjencisë Kosovare të Privatizimit dhe pritjet e ish-punëtorëve të ndërmarrjeve shoqërore, përfshirë ata të gazetës tradicionale të Kosovës Rilindja/-Presidenti historik i Kosovës Dr. Ibrahim Rugova në intervistat ekskluzive: Duhet të gjejmë një zgjidhje për Rilindjen, që të mund të vazhdojë si një gazetë e përditshme tradicionale. Rilindja edhe me botime të kohëpaskohshme vazhdoi të jetë histori e shkruar e Kosovës/

SPECIALE-Gazeta DIELLI nga korrespondenti në Kosovë Behlul JASHARI/PRISHTINË, 14 Janar 2018/ Në Kuvendin e Kosovës përfundon pushimi dimëror e në nisjen e sesionit pranveror të hënën e 15 janarit vijon shqyrtimi i Projektligjit për Ratifikimin e Marrëveshjes për Kufirin Shtetëror mes Kosovës dhe Malit të Zi, në mbledhjen e parë të vitit 2018 të Komisionit për Punë të Jashtme.Ky Projektligj në këtë Komision parlamentar rinisi të shqyrtohet në 26 dhjetor 2017 në një mbledhje ku përfaqësues të Komisionit shtetëror për kufirin prezantuan raportin e prezantuar më pare në 4 dhjetor para qeverisë së Kosovës, e cila e miratoi dhe e procedoi në Kuvend bashkë me Projektligjin.

Komisioni për Punë të Jashtme u mblodh edhe pse më parë ishte njoftuar se Kuvendi i Kosovës ishte në pushim dimëror. “Konform përfundimit të Kryesisë së Kuvendit të Republikës së Kosovës, miratimi në shqyrtim të dytë i Projektligjit për Buxhetin e Republikës së Kosovës për vitin 2018 ka shënuar edhe përfundimin e sesionit vjeshtor të punimeve të Kuvendit.Nga data 23 dhjetor 2017 deri në 15 janar 2018, Kuvendi është në pushim dimëror”, theksohej në njofimin zyrtar në 25 dhjetor.Në Kuvendin e Kosovës të hënën e 15 janarit mbahet edhe takimi koordinues për mbledhjen e Komisionit të Përbashkët Parlamentar për Stabilizim-Asociim BE-Kosovë. Ky komision për herë të parë është mbledhur në Prishtinë në 16-17 maj 2016, në të cilin vit, në 1 prill, nisi zbatimi i Marrëveshjes së Stabilizim Asociimit në mes të Kosovës dhe Bashkimit Evropian, e nënshkruar në 27 tetor 2015 në Strasburg dhe e ratifikuar në Parlamentin kosovar pas pak ditësh, në 2 nëntor.Të mërkurën e 17 janarit, për përgatitjet e seancës plenare vijuese të Kuvendit të Kosovës zhvillohet mbledhja e Kryesisë me kryetarët e grupeve parlamentare, e cila fillimisht ishte paralajmëruar për të hënën, por u shty. Në axhendë janë janë 16 pika të njoftuara zyrtarisht, si dhe shqyrtimi i propozimeve dhe kërkesave, të cilat nuk janë bërë të ditura, por sipas raportimeve kanë të bëjnë edhe me Ligjin për Dhomat e Specializuara dhe Zyrën e Prokurorit të Special.

Sipas axhendës së dërguar nga Kuvendi, një nga projektligjet në shqyrtim të parë është ai për ndryshimin dhe plotësimin e Ligjit për Agjencinë Kosovare të Privatizimit, i cili është i rëndësishëm edhe për realizimin e të drejtave të ish-punëtorëve të shumë ndërmarrjeve shoqërore, asetet e të cilave janë shpronësuar me vendime të qeverisë.

Që nga viti 2008, qeveria e Kosovës ende nuk ka paguar asnjë shpronësim për pronat shoqërore, ndërsa ka marrë më shumë se 700 vendime për shpronësime, mes të cilave të Pallatit 18 katësh ku ishte gazeta tradicionale e Kosovës Rilindja, e cili është shëndrruar në objekt qeveritar, ndërsa 20 përqindëshi i vlerës duhet t’u shpërnndahet punëtorëve të ndërmarrjeve që ishin në atë ndërtesë.

Në Agjencinë Kosovare të Privatizimit, e cila 2017-tën e punës së saj e ka vlerësuar vit shumë të suksesshëm dhe me rekorde, presin edhe më shumë mundësi për punë e rezultate edhe në realizimin e të drejtave të ish-punëtorëve të ndërmarrjeve shoqërore me kalimin në Kuvend të Projektligjit për ndryshimin dhe plotësimin e Ligjit për Agjencinë Kosovare të Privatizimit, të miratuar nga qeveria në 10 nëntor të vitit të kaluar.

Gazetarët dhe punëtorët tjerë të ndërmarrjes kanë kërkesë të vazhdueshme që të ridalë gazeta e përditshme tradicionale e Kosovës e privatizuar sikur gazetat tjera në rajon dhe në botë, që kishin statusin si të Rilindjes, e që janë privatizuar dhe kanë vazhduar të dalin.

Gazeta historike e Kosovës Rilindja, e cila ka nisë të dalë në Prizren para 73 vitesh, në 12 shkurt 1945, në frymën e Konferencës së Bujanit e me anagzhimin e intelektualëve më të shquar të asaj kohe, me shkronja plumbi që u sollën me arka nga Tirana, është mbyllur detyrimisht para 16 vitesh me dëbim të kundërligjshëm e të padrejtë nga Pallati i saj në Prishtinë nga administrata e UNMIK në 21 shkurt 2002, ditë kjo kur doli numri i fundit i përditshëm i gazetës.

Pas kësaj date gazeta Rilindja ka dalë me numra protestues të jashtëzakonshëm, të kohëpaskohshëm, ndërkohë e regjistruar edhe në Agjencinë Kosovare të Mirëbesimit-Privatizimit si ndërmarrje shoqërore nën autoritetin e saj.

Numri i parë i jashtëzakonshëm-protestues, i kohëpasohshëm i gazetës Rilindja ka dalë në 5 mars 2002, i përgtitur nga ekipi i saj special në një zyrë të improvizuar në ambientet e Kuvendit të Kosovës, derisa një ditë më parë në një seancë solemne e atmosferë festive Kuvendi i zgjedhjeve të para në liri rizgjodhi për president të Kosovës Ibrahim Rugovën, liderin historik të LDK, ndërsa për kryeministër Bajram Rexhepin nga PDK, kryetarin e parë të Mitrovicës pas luftës së përfunduar në vitin 1999.

Të posazgjedhurit, presidenti e kryeministri kosovar, kanë folur për gazetën Rilindja, e cila në ballinë në kryetitull citonte: “Presidenti Rugova: Çdo ditë ne të gjithë duhet të zgjohemi me një mendim të bukur: ‘Çfarë të mire mund të bëjmë sot për Kosovën?’”

“Ju e dini qëndrimin tim për të ardhmen e Kosovës. Kam punuar dhe unë dëshiroj që sa më parë të njihet pavarësia e Kosovës dhe gjithësesi që ajo do të jetë e pavarur, e lirë, demokratike dhe e integruar në rrjedhat e civilizimit europian e botëror, po në atë afat që thatë ju”, është përgjigjur presidenti Rugova në pyetjen që i bëra, si kryeredaktor i gazetës Rilindja, se si e sheh Kosovën pas tre vitesh të mandatit.

Në intervistën ekskluzive që kam zhvilluar në funddhjetorin 2002 për gazetën Rilindja, e cila vazhdoi të dalë me numra të jashtëzakonshëm të kohëpaskohshëm, Presidenti historik Ibrahim Rugova theksonte: “Unë ju kam premtuar përkrahje edhe më herët. Duhet të shikojmë, po flas praktikisht, si ta aktivizojmë gazetën, që ka një traditë. S’po flasim më shumë, e dimë të gjithë. Pastaj, me emrin “Bujku”, këtu dhjetë vite ka mbajur të gjallë informimin e brendshëm në Kosovë…Duhet të shikojmë praktikisht si të aktivizohet gazeta Rilindja, t’i sigurohet vendi”.

“Është shumë mirë që gazeta Rilindja edhe nëkëto kushte gjatë kësaj kohe të fundit ka dalë me botime të kohëpaskohshme për ngjarje e data të rëndësishme, duke vazhduar të jetë histori e shkruar e Kosovës, dhe ruan në një mënyrë vazhdimësinë deri në rifillimin e botimit të rregullt”, shprehej Rugova.

Në fund të intervistës, në falënderimin dhe urimin për Vitin e Ri 2003, Rugova u përgjegj: “Urime, po ashtu, edhe Juve, me shumë suksese dhe për punën që po bëni, për Rilindjen, që ta kemi së shpejti përditë. Falemnderit”.

Presidenti i Kosovës, Dr. Ibrahim Rugova, në intervistën ekskluzive për gazetën Rilindja të jubileut të 60-vjetorit, i vlerësonte lart zhvillimet dhe proceset që shpiejnë drejt statusit final – Pavarësisë së Kosovës, për çka ai priste njohje të drejtpërdrejtë nga SHBA-të dhe BE-ja, e mandej edhe nga vendet fqinje e të tjera. Me atë rast Presidenti Rugova më priti në Rezidencën e tij në cilësinë e kryetarit të Këshillit Drejtues dhe kryeredaktorit të Rilindjes, ku i dhurova Pllakatin e Jubileut të 60-vjetorit të kësaj gazete tradicionale të Kosovës, të punar me ar e argjend nga argjendarët e Prizrenit, qytetit historik ku doli numri i parë i gazetës së parë të Kosovës. Presidenti Rugova dha përkrahjen e plotë për të drejtën dhe ridaljen e Rilindjes duke e vlerësuar “pjesë e historisë së Kosovës dhe që ka ndihmuar dhe do të vazhdojë të ndihmojë zhvillimin dhe perspektivën e Kosovës”. Presidenti Rugova uroi për Jubileun e gazetës Rilindja, e cila gjatë mëse gjashtë dekadave ishte në jetën dhe në familjet e kosovarëve.

Nga intervista e botuar më 12 shkurt 2005:

“RILINDJA: Z. Presidenti, Ju falenderojmë shumë për këtë intervistë për gazetën tradicionale të Kosovës Rilindja, që në këtë 12 Shkurt ka Ditën e Jubileut të 60-vjetorit. Kemi edhe një falenderim të madh për përkrahjen Tuaj për krijimin e kushteve për punën e Rilindjes, të drejtën legjitime të saj.

PRESIDENTI RUGOVA: Unë Ju përgëzoj për këtë përvjetor Jubilar, pra 60-vjetorin e Rilindjes, dhe dëshirojmë që kjo gazetë sa më shpejt të konsolidohet. Duhet të shikojmë të gjejmë një zgjidhje për Rilindjen, që të mund të vazhdojë si një gazetë tradicionale. Ne duhet të kemi edhe mjete të informimit të formave të ndryshme, mund të gjejë, ta ketë atë formën të një informacioni dhe prezentimi të çështjeve shtetërore, nëse nesër do ta pranojë Rilindja apo dikush tjetër. Dhe, gjithsesi do të gjendet në mozaikun e masmeriumeve të Kosovës. Ne do t’i shikojmë të gjitha mundësitë dhe do të ndihmojmë në këtë plan dhe do t’ju përkrahim. Rilindja është një gazetë që është një pjesë e historisë së Kosovës dhe që ka ndihmuar zhvillimin e Kosovës në përgjithësi. Natyrisht, tash edhe Rilindja duhet të gjendet në këtë çështjen e tregut të mediumeve. Dhe, duhet t’i ketë ato të drejtat që i takojnë si shtëpi botuese, ose si shtëpi informacioni. Sepse ishte një gjigant i masmediumeve, i botimeve për atë kohë, e sot, tash, duhet ta gjejë rolin e vet si gazetë, e të vazhdojë të ndihmojë zhvillimin dhe perspektivën e Kosovës. Prandaj, do të keni përkrahjen tonë dhe do të shikojmë gjitha mundësitë administrative si do të ecin”. Gazeta Rilindja, kronikë e zhvillimeve historike të Kosovës, pasi doli me botime speciale edhe për ngjarjen historike të shpalljes së pavarësisë në 17 Shkurt 2008 dhe për njohjet ndërkombëtare që pasuan, ka përmbyllë daljet e mëse 40 numrave protestues para më shumë se 9 viteve, në 30 dhjetor 2008, me numrin e festës së Vitit të Ri 2009, me paralajmërimin në ballinë: “Duke besuar në sundimin e ligjit në shtetin e Kosovës presim që nga numri i ardhshëm Rilindja të dalë përditë”.Kërkesa për privatizim-ridalje të gazetës tradicionale të Kosovës Rilindja i është bërë edhe Agjencisë Kosovare të Privatizimit, e cila është themeluar si një organ i pavarur publik, në bazë Ligjit të miratuar nga Kuvendi i Republikës së Kosovës, si pasardhëse e Agjencisë Kosovare të Mirëbesimit e themeluar nga Misioni i OKB i pas luftës në Kosovë.

GJERGJ KASTRIOT SKENDERBEU, I PËRGJITHMONËSHMI I FISIT SHQIPTAR

January 14, 2018 by dgreca

1-Frank-300x212

Nga Frank Shkreli/

Kështu e pat cilësuar Fatosin e Kombit Shqiptar, Papa Pali i VI me rastin e ceremonive që janë zhvilluar në Romë në vitin 1968, në kujtim të 500-vjetorit të vdekjes së Gjergj Kastriotit – Skenderbe. Kremtimet me këtë rast zgjatën plot katër ditë në Romë dhe në Vatikan, ku udhëheqsi i atëherëshëm i Kishës Katolike Papa Pali i VI priti pasardhësit e Skenderbeut në qytetin e përjetshëm, shqiptarë mërgimtarë nga Evropa, Amerika dhe më gjërë.

Ne Foto Papa Pali I VI/Ndërkohë që viti 2018 është shpallur nga qeveritë e Tiranës dhe të Prishtinës, por edhe nga Kisha Katolike në trevat shqiptare dhe në diasporë si viti i Gjergj Kastriotit Skendërbe, kanë filluar tashmë përgatitjet për të shënuar 17 Janarin si ditën kur ndërroi jetë Heroi i kombit Shqiptar, ndërsa janë në plan të zhvillohen programe të ndryshme kulturore, akademiko-shkencore dhe ceremoni të ndryshme, jo vetëm në trojet shqiptare, por edhe anë e mbanë botës ku ka shqiptarë, gjatë gjithë këtij viti. Këtu në Shtetet e Bashkuara kanë filluar përgatitjet dhe janë njoftuar disa kremtime fillestare për të shënuar këtë përvjetor me rëndësi historike, ku shqiptarët pa dallim feje a krahine, ashtu siç janë bashkuar gjithëherë për raste të tilla, do të bashkohen edhe kësaj radhe për të kujtuar heroin e tyre kombëtar, me rastin e 550-vjetorit të vdekjes, këtë javë dhe gjatë gjithë këtij viti.

Ishte pikërisht, 50-vjetë më parë që diaspora shqiptare qe bashkuar në Romë dhe në Vatikan për të shënuar 500-vjetorin e vdekjes së Kryetrimit të Kombit shqiptar dhe të verpimtarisë së tij epike. Me ndihmën e Vatikanit dhe Papa Palit të VI, të Arbëreshëve dhe të diasporës shqiptare të njohur në Romë në atë kohë, përfshirë Profesor Ernest Koliqin dhe të tjerë, shqiptarët mërgimtarë nga të gjitha trojet shqiptare, me arbëreshët e Italisë — të gjithë të bashkuar në Romë dhe në Vatikan ( me përjashtim të përfaqësimit të regjimit komunist të Enver Hoxhës) – i treguan botës dinjitetin kombëtar dhe krenarinë e tyre duke nderuar Fatosin e tyre të Madh. 500-vjetori i Vdekjes së Gjergj Kastriotit – Skenderbe ishte gjithashtu një rast që vuri në dukje respektin e Vatikanit për Heroin e Shqipztarëve dhe për kombin shqiptar në përgjithësi.

Papa Pali i VI, i cili luajti në rol të rëndësishëm në ceremoninë e 500-vjetorit të vdekjes së Skenderbeut, është njëri prej papëve që nuk njihet aq mirë ndër shqiptarët, pasi jetoi dhe veproi gjatë luftës së ftohtë kur feja ishte e ndaluar me ligj në Shqipëri ndërkohë ishte edhe kulmi i vrasjeve, përndjekjeve dhe i persekutimeve të klerit katolik në Shqipëri, në një kohë kur Shqipëria komuniste ishte shpallur, “shteti i parë ateist në botë”dhe regjimi komunist i Enver Hoxhës e quante Vatikanin si “qëndrën e obskurantizmit botëror”. Megjithkëtë, besimi i Papa Palit VI në vlerat, në traditat dhe vetitë cilësuese të shqiptarëve, si dhe respekti i tij ndaj historisë së shqiptarëve dhe vuajtjeve të tyre në përgjithësi, e sidomos respekti i tij ndaj Heroit Kombëtar të shqiptarëve Gjergj Kastriotit – Skendërbe, u tregua me pritjen entuziaste që ai u bëri shqiptarëve në vitin 1968, me rastin e 500-vjetorit të vdekjes së Fatosit kombëtar të shqiptarëve.Shqiptarët kishin shkuar në Romë për të festuar 500-vjetorin e vdekjes së Gjergj Kastriotit nga të gjitha anët e botës, përveç Shqipërisë komuniste. Kishin vajtur atje arbëreshët e Italisë, shqiptarë nga Kosova, mërgimtarë nga Evropa dhe Australia dhe nga Shtetet e Bashkuara të Amerikës. Organizata Pan-shqiptare Vatra ishte e pranishme në krye të një delegacioni shqiptaro-amerikanësh, që i printe i ndjeri Anthony Athanas. Ishin këto festime e kujtime 3-4 ditëshe në Romë dhe në Vatikan më 1968, ku mërgimtarët e ri të arratisur nga murtaja e komunizmit e shekullit 20 u bashkuan me arbëreshët që ishin detyruar të largoheshin nga trojet e tyre nga otomanët, pesë shekuj më parë. U bashkuan në Romë dhe në Vatikan për një takim vëllazërimi, rreth heroit të tyre kombëtar, pa dallim feje e krahine — ashtu si ishte dikurë dhe si duhet të jetë edhe sot – të bashkuar ashtu siç i do Gjergj Kastrioti Skenderbe. Revista Shëjzat e botuesit Ernest Koliqi, në një përshkrim të gjatë të festimeve, shkruante se emëri i Shqipërisë dhe i Fatosit të saj Gjergj Kastrioti -Skënderbeu gjatë festimeve të 500-vjetorit, bëri jehonë anë e mbanë botës, si asnjë herë më parë, falë kryesisht edhe fjalimit që mbajti me atë rast para shqiptarëve të mbledhur në Vatikan, Papa Pali i VI dhe i cili u transmetua anë e mbanë botës. Në fjalimin e shpërndarë nga media ndërkombëtare e kohës, Papa Pali i VI iu drejtua shqiptarëve të pranishëm dhe “gjakut të shprishur”, të përhapur anë e mbanë botës, me këto fjalë:

“Bijë fort të dashur Shqiptarë,

Po ju sjellim një mirëseardhje të veçantë në këtë ditë që jeni mbledhur për të kujtuar 500-vjetorin e Gjergj Kastriotit – Skanderbeg, fatosit tuaj të emërit të krishterë, pranë kësaj Selie Apostolike, të cilën mund ta konsideroni si shtëpinë tuaj atnore.

Ne ju shohim me kënaqsi, pse e dijmë se shpirti me të cilin ju e kujtoni këtë ditë është ai i gjithmonëshmi i fisit tuaj, i cili gjithëherë, mbi çdo interes ka vendosur vlerat e trashëguara të Besës, të Nderit e të Burrënisë (fjalë këto që Papa Pali i VI i tha në gjuhën shqipe).

Fatosi Skandërbeg ka qenë personifikimi i gjallë i këtyre cilësive: ai ua ka lënë si trashëgim, bashkë me miqësinë e miqëve të vjetër të Atdheut tuaj, ndër të cilët kjo Seli Apostolike gëzohet se bën pjesë, mbasi e numëron veten ndër ata që kurrë s’i dolën fjale. Këto virtyte Gjergj Kastrioti ua ka lënë në roje trashëgim të shënjtë në Atdhe dhe në mërgim.

Dhe nëqoftse se historia ju ka parë të shtypur e të shpërndarë, mirësia e Zotit ka premtuar që ju, me të gjitha të mirat e gjakut tuaj të shprishur, (edhe këto fjalë Papa Pali i VI i tha në shqip) me veprimtarinë e gjallë që e kini në shpirt dhe me njohuri të fituara, u bëtë urë miqësishë e bashkpunimesh, dhe në këtë mënyrë jeni bërë para-ardhësit e ekumenizmit modern.

Urimi ynë në këtë rast pra për ju, për të gjithë Shqiptarët, të jetë që vuajtja të shoqërohet gjithmonë nga shpirti i juaj kreshnik që kini trashëguar nga të Parët tuaj. Uroj që kjo trashëgimi të japë mundësi dhe meritim, që të jeni element kuptimi dhe paqeje ndërmjet fisesh e gjuhësh të ndryshme.

Këso dore do të rindërtohet testamenti i Skandërbegut dhe Atdheu i juaj do të shkëlqejë me meritime të reja, Atdheu i juaj, të cilin na e kemi aq fort për zemër dhe që e bekojmë me dashuri atënore.”

Shqiptarët e shpërndarë në të gjitha anët e botës së lirë kishin shkuar në Romë për të kujtuar heroin e tyre kombëtar, Gjergj Kastriotin Skënderbe — i cili në 500-vjetorin e vdekjes i mblodhi ata ashtu siç i pat bashkuar princat shqiptarë më 1444, kundër armikut të përbashkët. Ata kishin vajtur aty gjithashtu për tu takuar me Papën, për të dëgjuar fjalët e tija përshëndetse dhe tepër miqësore ndaj kombit shqiptar, për të marrë bekimin e tij dhe që shqiptarët pa dallim feje a krahine — për të treguar njëkohësisht ndjenjat dhe respektin e popullit shqiptar ndaj Selisë Apostolike, megjith propagandën komuniste anti-Vatikanit që në atë kohë kishte arritur kulmin.

Fjalimi i Papa Palit të VI para grupit të shqiptarëve të mbledhur me rastin e 500-vjetorit të vdekjes së Gjergj Kastriotit – Skënderbe në Romë, ku ai i deklaroi botës, cilësitë dhe vetitë dalluese të kombit shqiptar, besën, nderin e burrërinë, fjalë këto që ai i tha në gjuhën shqipe – janë dëshmi e historisë së ndjenjave të respektit dhe miqësisë midis Vatikanit dhe kombit shqiptar, ç’prej kohës së Skënderbeut.

Deklaratat e Papa Palit VI me rastin e 500-vjeotirt të vdekjes së Skënderbeut 50-vjetë më parë dhe të papëve të tjerë gjatë historisë, mund të jenë bërë në periudha të ndryshme historike, por në thelb, përmbëjnë vazhdimësinë e marrëdhënieve miqësore si dhe kujdesin, dashurinë dhe respektin e Vatikanit për kombin shqiptar dhe për mirëqenjen e tij në hapësirat e veta gjeografiko-historike, por reflektojnë gjithashtu edhe respektin që kombi shqiptar ka pasur dhe vazhdon të ketë për Papët e Romës, ç’prej kohës së Gjergj Kastriotit -Skenderbe.

Viti i Skënderbeut- Poetë botërorë për Heroin Gjergj Kastrioti Skënderbeu

January 14, 2018 by dgreca

Nga Fotaq Andrea, “Skënderbeu, Album-Antologji, 1413-2017”/Fillimi i Rilindjes europiane në shekullin XVI njeh si një nga kulmet e veta të lulëzimit edhe botimin në latinisht të veprës së Barletit « Histori e Skënderbeut » më 1508-1510. Shumë shpejt vepra e humanistit shqiptar do të bëhej objekt studimi për historianët italianë, gjermanë e francezë dhe pas përkthimit të saj në gjuhën gjermane (1533), vepra do të shënonte edhe një botim origjinal në gjuhën frënge nga Jacques de Lavardin (1576). Kjo vepër jo vetëm njohu disa ribotime radhazi në Francë në shekujt XVI-XVII, por u bë edhe vepra bazë për përkthimin e Barletit në krejt gjuhët evropiane, anglisht, spanjisht, portugalisht, suedisht e me radhë, deri në polonisht, si dhe shërbeu si burim frymëzimi për një letërsi dhe art të mirëfilltë të epopesë skënderbejane, në krejt gjinitë letrare, poezi, novelë e roman, por edhe në opera e opereta, e sidomos në artin e fuqishëm të pikturës e grafikës, ku lulëzuan portretet e Heroit kombëtar shqiptar dhe të figurave të rëndësishme të historisë kastriotine e shqiptare.

Nga ana tjetër vepra “Histori e Skënderbeut” e Barletit dhe e francezit Jacques de Lavardin, për vlerën e saj të çmuar, u përshëndet që në fillim nga poetë me emër të kohës, që ishin njëkohësisht edhe humanistë të shquar të Rilindjes europiane, latinistë, profesorë, retorikë, oratorë, si Vincentius Petrus Regulus e Patavinus Dominicus Alegzenano, e mbi të gjithë nga Pierre de Ronsard, i konsideruar “Princ i Poetëve” dhe “Poeti i Princërve të Plejadës franceze.

Njëmbëdhjetë poemat dhe poezitë për Skënderbeun nga autorë të shquar botërorë që po botojmë këtu përfaqësojnë në fakt tre epoka të ndryshme historike: periudhën e Rilindjes europiane me Gabiele Faernon e Luigi Groton, etj.; periudhën e luftës për pavarësinë greke në fillim të shekullit XIX, kur shkëlqyen Boçari me arvanitasit e tij dhe kur Bajroni përjetësoi shqiptarin historik të Skënderbeut me fustanellën e gjatë karakteristike; dhe më në fund periudhën e fillimit të luftës për pavarësisë shqiptare me Ligjen e Prizrenit dhe kur De Rada i shkruante Lamartinit të madh e Dora d’Istria në Amerikë i kërkonte Longfellout, poetit kombëtar amerikan, të shkruante për lavdinë skënderbejane. Fakti është se nga Rilindja europiane e gjer në ditët e sotme, figura e Skënderbeut ka qenë dhe mbetet simbol i përhershëm frymëzimi i vargut të ëmbël lirik e poetik.

LAVARDIN Jacques de (shek. XVI).

Gjergj Kastrioti Skënderbeu, emër i pavdekshëm, shenjtëruar në tempullin e Kujtesës.

Pjesë nga Parathënia drejtuar Fisnikërisë franceze.

Do hasni këtu një Princ fetar, zemërbardhë, luftarak, armatosur me besë e zell të pabesueshëm, një ushtar besnik, unanim, i bindur. Do vëreni një bindje aq të përkryer të disiplinës ushtarake, sa fitoret e papërfillshme dhe bëmat e të tjerëve do t’ju duken më pak të denja për adhurim. Është këtu jeta e Gjergj Kastriotit, i mbiquajtur nga turqit Skënderbe, Mbret i Shqipërisë, emri i pavdekshëm i të cilit është i denjë, pa kurrfarë kundërshtimi, për t’u shenjtëruar në tempullin e Kujtesës, përmbi, rastësisht, të gjithë të tjerët të rekomanduar kalorës e kampionë të Jezu Krishtit, prej tij gjallëruar në do vise të Levantit përballë sektit të Mehmetit, ku ai, më se një herë ka shfaqur krejt cilësitë dhe prerogativat e lëvdueshme, sikurse janë besimi, forca, zhdërvjelltësia trupore, shkathtësia mendore dhe praktikimi i armëve, zbatuar me një këmbëngulje aq të pazakontë sa bëmat e tij i tejkaluan meritueshëm, mund të thuhet, vetë misionet e paracaktuara; dhe prej tyre, unë nxora e mora, sipas historisë së vërtetë, shkrime nga ata që kanë folur, në mënyrë të veçantë nga Marin Barleci, Prift, lindur në Skutari të Shqipërisë, që mendova ta kem si ekzemplar e patron kryesor, si autor që, tek njihet për shumë zotësi e vërtetësi, për shumë seriozitet e gojëtari, meriton vend ndër Historianët latinë më në zë të shekujve të shkuar. […]
VINCENTIUS, Petrus Regulus (1519-1581).

Poemth në ballinën e librit të Barletit për “Historinë e Skënderbeut”, Romë, 1508-1510.

Skënderbeu, rrufe do t’ju shfaqet!

Lexuesit:

Armiqtë e besimit të shenjtë,

Përballë armëve ngadhënjimtare

Shfaqur Apostolike,

U mposhtën nga ligjet,

Në ndeshje me ata prijës të lartë mahnitës,

Që u admiruan aq shumë.

Skënderbeu, rrufe do t’ju shfaqet,

Shpirtmadh përherë në veprim

Aq të domosdoshëm e dimë,

Kur turqit e egër aq shpesh bënë masakra.

Besimin te Venediku s’e humbi ndonjëherë;

Si luan, i erdhi në ndihmë aq mirë,

Në emër të miqësisë,

Kur edhe vetë emri i tij

Me sa duket, do të thotë në gjuhën turke

Aleksandër i Madh,

Lexues mik, Përshëndetje.

PATAVINUS, Dominicus Alezegnano (shek. XVI).

Poemth në ballinën e librit të Barletit për “Historinë e Skënderbeut”, Romë ~1508.

Një gjeni i lartë, me gjak të ndritur.

Me krenari të flasim, se ja ku lexuesi veprën

E një gjeniu të lartë po përshkon,

Emrin autori gjer në yje ia çon,

Skanderbegu, me gjak të ndritur lindi,

Me shpirtmadhësi u shfaq, ky prijës bëmash heroike,

S’binte më poshtë nga Kamiliusi në madhështi,

Cezari i pamposhtur nuk i afrohej dot për trimëri

Të madhit të Epirit, që aq ndritshëm ngadhënjen.

Krenar jam për bëmat e larta të këtij princi të paparë.
AMADIS, Jamin (1540-1593).

Skënderbeu, në radhën e Perëndive.

(Odë në librin e Lavardinit “Histori e Gjergj Kastriotit, të mbiquajtur Skënderbe, mbret i Shqipërisë”).

[…] I lumtur them bredharaku

Që Inditë shkon të kërkojë,

Që majë valëve endet,

A mbi tokë rendet.

Dëshira është zjarr i bukur,

Pa të, gjithçka do të ish e humbur.

Por, kush nga fisnikja dëshirë

Ndjen guximin e përtërirë,

Kush nga dashuri shembullore

Mbron tokën amëtore,

Ai është njeriu i lumturive,

Është i përzgjedhuri i Perëndive.

Virtyti në thelb përmban veprim,

Emulacion e nderim;

Fatlumi virtyt

Veprimin e keq e mbyt,

Siç na e mëson Skënderbe kjo tëndja histori.

Pas kujt të kapet, virtyti e di.

Dhe Skënderbeu gjithë trimëri,

I denjë për Përjetësi,

Gjak i kulluar mbretërish të Epirit,

Sikur të mos kish zgjedhë jetën në liri,

Ashtu si stërgjyshërit e tij,

A do qe vallë sot në radhën e Perëndive?

RONSARD, Pierre de, (1524-1585).

(Sonet në librin e Lavardinit “Histori e Gjergj Kastriotit, të mbiquajtur Skënderbe, mbret i Shqipërisë”).

O nder i shekullit tënd !

O shqiptar prej fatit sjellë !

Epiri veç në kuaj është i pasur,

Të aftë çmimin për t’ia zhvatë zemrës Olimpiane;

Pale në burra luftëtarë, gjak i

lashtë i të cilëve,

Krenohet që del i guximtë, prej trimit Akil.

Pirron kam për dëshmitar që shfarosi plot qytete,

E për varr pati murin e lashtë argjin,

Dhe Skënderbeun, fitimtar ndaj popullit skit,

Që nga tërë Azia dëboi Ungjillë.

O nder i shekullit tënd ! O shqiptar prej fatit sjellë !

Dora tënde, turqit mundi plot njëzet e dy herë,

Tmerr i radhëve të tyre, llahtarë e kështjellave të tyre;

Dhe prapë, i vdekur do ishe, prej fatit përpirë,

Sikur vepër fort e zgjuar e të diçmit Lavardin,

S’do kish ringritur bëmat e tua, vdekjen tek ta mposhti.

CHRESTIEN, Florient (1541-1596).

(Poemth në librin e Lavardinit “Histori e Gjergj Kastriotit të mbiquajtur Skënderbe, mbret i Shqipërisë”).

Përkushtim: “Për Fisnikun Lavardin, Fisnik i Plessis-Bourrot, Fisnik fort i diçëm e i virtytshëm, mbi “Historinë e tij të turqve”.

Francez, imito Skënderbeun!

Nuk mundem, Lavardin, të rri –

Para bëmave lavdiplotë, të trimit Epirot,

Para virtytit të tij famëmadh,

Që ti na e dhe plot shkëlqim me këtë Histori,

Të bukur e të dëlirë -,

Pa qortuar më parë frëngjit tanë,

Trima të tërbuar;

Pa hequr thellë në shpirt për atë çka mund të kishim bërë ne më mirë,

A të paktën mos të harrojmë

Që sado pak territore do mund të kishim liruar

Nga i huaji Barbar, i fuqishëm e ngadhënjimtar.

I mjeri ti francez, në këtë liri servile,

Që këmbëngul ethshëm në luftën civile,

Shndërroje mjerimin tënd

Me anë të kësaj Historie;

Imito Skënderbeun dhe turp të të vijë

Që pabesi e Barbarëve

Të la në prapavijë,

Vepro në të kundërt, në qofsh

i Krishterë,

Dhe me sadopak vlerë.[…]

FAERNO, Gabriele (1510-1561).

« Sul sepolcro di Scanderbeg » in Paolo Giovio, « Gli elogi Vite brevemente sceritte d’huomini illustri di guerra antici e moderni… » [Në varrin e Skënderbeut, sipas librit të Pal Jovit « Shkurtore e jetës së njerëzve të shquar të luftës, të lashtë e modernë »], Pascia, 1559, f. 120, përktheu nga origjinali Moikom Zeqo 1.

Midis të gjallëve, ti përherë me më shumë lavd e nder.

Brenda varrit tënd o Gjergj krejt u mbyll

Shkatërrimi i turqve dhe vetë mbrojtja e Epirit.

Por kockat e tua të shenjta pa marrëveshje kurrfarë

Në shumë vende u shpërndanë e depërtuan kudo.

Se gjymtyrët e tua heroike varri dot s’i mbajti,

Të dhunuan e varrin hapën armiqtë e tu.

Menduan se të çbënë – por si vetë emri yt i madh

U ndez Lavdia, që në botë u hap e u përhap.

Sepse duke e lënë këtë botë papritur,

Trupi yt ra pre e armiqve të egër,

Që hak donin të merrnin – por ishe ti që hak ndaj tyre more!

Sepse Virtytin që e ruan e ta jep varri,

Të tjerët ta hoqën – por kjo gjë e pazakontë,

Përherë të fali midis të gjallëve më shumë lavd e nder!
GROTO, Luigi 2 (1541-1585).

« Dell’Invittissimo Scanderbeg, in Gl’ illustri e gloriosi gesti & vittoriose imprese contra Turchi del Signor Don Giorgio Castriotto detto Scanderbeg, principe d’Epiro3, Venetia, 1591. [Bëmat e shkëlqyera e të lavdishme dhe ndërmarrjet fitimtare të bëra kundër Turqve nga zoti Gjergj Kastrioti i quajtur Skënderbe, princ i Epirit].

Skënderbeu i pamposhtur.

Poemë për Skënderbeun nga Luigi Groto,

I verbëri i Adrias.

Aleksandër i Ri, jo i të hershmit Orient,

Por i të Madhit Sundimtar të të sotmit Orient,

Që shkëlqen gjithë krenari me ngadhënjimet e tua,

Plot guxim të paepur në bëma të shumta,

Kur tjetrit Aleksandër shkëlqimi i ka rënë,

Dhe penë lakmon i fuqishmi grek.

Ti jo, për Homer’ pa sy s’ke nevojë,

Që, për varg të rremë, ja ku po e përgënjeshtroj.

I përtërirë veç je me bëmat e tua dhe kurorën e shenjtë,

Që kurrkush aq mirë s’do mund t’i përmendë,

Veç Engjëllit vetë, i gatshëm t’i ndrij e rinoj,

Ai Engjëll fatlum që të pa e zbuloi,

Të tillë Hero mes të lashtëve të tu, lum ai!

Aq i lartë e i ndritur, mes stërnipash, s’ka si ti!

SPENSER Edmund (1553-1599).

Sonnet in “Histoire of George Castriot, surnamed Scanderberg, King of Albania…”. Newly translated out of French into English by Z.I. Gentleman, Imprinted for W. Ponsonby, 1596.

I madh në emër, i madh në forcë e pushtet,

Në altar të fitores zuri vend plot dinjitet.

Përse më kot e kaq fort Lashtësia u dashka mburrur,

Me monumente të moçme kreshnikësh mbrujtur,

Dhe tërë ata heronj të hershëm që botën çmerisnin,

Me bëmat e tyre edhe fëmijët i tororisnin?

Që veç mrekulloheshin kur himne u këndoheshin,

Tek këqyrnin statujat kolose plot dalldi,

Mbi harqe triumfesh ngritur në ajri,

Piramida gjigande që edhe qiejt sfidonin.

Po ja, erdh’ Një, që kohë e mëvonë në dritë e nxori,

Me më të mëdhenjtë e të mëdhenjve i përngjashëm doli,

I madh në emër, i madh në forcë e pushtet,

Në altar të fitores zuri vend plot dinjitet.

Tmerr për turqit, gjëmë e llahtarë për të pafe,

Bëmat e tua ky libër larton, O Skënderbe.

D’AUBIGNÉ, Théodore Agrippa (1552-1630).

“Les Tragiques”, [Tragjiket], Paris, 1615, f. 07.

Sa shumë luftëra, sa shumë bëma, sa shumë lavdi!

Princër, që villni mëshirë të ndyrë,

Drejt qiellit ktheni kurrizin, drejt ferrit fytyrë;

Këtu, skllevër ju shohim tek mbretëroni,

Po as vetë nuk dini në do humbisni a do fitoni,

Këngët tuaja veç në tempuj buçasin,

Kur hundët të thyeni, lakejtë do ulërasin;

Sa herë mashtroni, gjithçka e bëni përshesh,

Po kur Zoti inat t’ju marrë, me gjak do t’ju veshë; […]

Kështu, Skënderbeut iu rrëmbye fëmijëria

Nga të këtillë mësonjës, iu robërua lumturia

Në saraje mbushur gjithë ëmbëlsi;

Për qumësht thithi t’Orientit madhështi,

Myfti pas myfti, veshët ia grinë plot llafollogji,

Me bëma Mehmetësh dhe me do plakash mrekulli;

Por gjykim i tij i shëndoshë mposhti çdo kotësi,

Gjysmëhënat shpalosur i përbuzi gjithsesi,

(Po dhe armët që përkulnin tokën mbarë)

Që në emër të perandorit hapnin varr,

Për çdo kope të hallakatë e të ngratë.

Prijës u bë për ata që e njihnin pak.

Por sa shumë luftëra, sa shumë bëma, sa shumë lavdi,

Që kushdo mund t’i lexojë plot habi.

Për çdonjë nga krijesat tona qielli po ngushtohet,

Bujari e tij përherë po pakësohet,

Vetë soji ynë do ishte plot madhështi,

Sikur çdo mëmë e shekullit të mos kish mëkati.

BYRON, Gordon George (1788-1824).

“Childe Harold’s pilgrimage” 1812-1818, [Shtegtimi i Çajld Haroldit], Kënga XXXVIII, Varianti frëngjisht nga A. Regaut, vëll. 1, Paris 1874, f. 73-74

Shqipëri, o nënë burrash të rreptë.

Vargje monumentale që e bënë të njohur në Perëndim Shqipërinë dhe shqiptarët, para luftës për pavarësinë e Greqisë, ku shqiptarët luajtën rol madhor e madhështor.

Kënga XXXVIII

Tokë e Shqipërisë, ku lindi Iskanderi, [Aleksandri i Madh]

Tundim i rinisë, fanar i t’urtëve,

Po ku lindi edhe i përngjashmi i vet krenar, [Skënderbeu]

Që armiqtë tmerronte me bëmat kreshnike.

Shqipëri, lejomë të ulë sytë e mi

Mbi ty, o nënë burrash të rreptë, që u dhe jetë!

Kryqi po bie, minaretë po ngrihen,

Dhe gjysmëhëna e zbehtë ndrin lugajave,

Përmes pyjesh plot selvi në rrethinë të çdo qyteti.

LONGFELLOW, Henry Wadsworth (1807-1882)

“Skanderbeg, Tales of a Wayside Inn”,[Skënderbeu, Histori të një Hani Afër Udhës], Sudbury, Massachusetts, 1863, shqipëruar e botuar nga At Fan S. Noli, Libraria Popullore, Boston Mass. 1916.

(Fan S. Noli: “Kjo vjershë është nofta më e bukura që është shkruar në një gjuhë të huaj për trimin tonë kombëtar dhe meritonte vendin e parë në mes të vëllimeve që kam nër ment të nxier në shesh për këndonjësit shqiptarë”- 1916).4 – Kjo vjershë u shkrua nga Longfellow, i konsideruar si poeti kombëtar amerikan, nën nxitjen e Dora d’Istrias gjatë takimit me të në Amerikë.

[Po japim më poshtë vetëm episodin e kthimit të Skënderbeut në Krujë pas luftës së Nishit, nën penën e Longfellow].

Skënderbeu – Yll mëngjesi i Shqipërisë.

Nga Kështjella shpejt ka rënë

Flamuri me gjysmë-hënë

Edhe populli shikon

Që në vent të tij valon

Flamur’ i Skënderit n’erë

Shkab’ e Zezë me dy krerë.

Dhe një thirrje lart u-ngrit,

Se çdo zemër e çdo shpirt

U-mërzit nga Turku i lik,

Që e bëri atë Krujë

Zi, murtajë dhe rrëmujë.

Ay zë me gas me bujë

Q’oshëtin nga brek në brek

Është: “Rrofsh, o Skanderbeg!”

Ja kështu Skënderi trim

Mori Krujën me rrëmbim

Dhe lajma u-përhap

Si një flagë, si një zjarr

Q’i fryn era në behar

Dhe qytetet afër e lark,

Thotë Ben Isa Ben Miri

Në Qitap të tij fakiri

“Binin m’atë lehtësi

“Që zë burri veshn’ e tij.”

Prijës u bë për ata që e njihnin pak.

JETA DHE VEPRA E ABAZ KUPIT, APEL PËR BASHKIM KOMBËTAR

January 14, 2018 by dgreca

U PËRKUJTUA NË NJU JORK 42 VJETORI I NDARJES NGA JETA I QËNDRESTARIT TË 7 PRILLIT, GJENERAL ABAZ KUPI/

-Z. Dritan Mishto, Kryetari i Vatrës: Ashtu siç veproi gjatë të gjithë jetës Abaz Kupi, ne duhet të shohim përtej ndarjeve politike përballë rrezikut që i kanoset Shqipërisë. Të gjithë duhet të bashkohemi për të kryer detyrën tonë si shqiptaro-amerikanë para Kombit.

Nga Dalip Greca/*

Në mesditën e së shtunën, 13 Janar 2018, në mjediset e varrezave Maple Grove Cemetery, në Kew Gardens, Queens, New York, nën moderimin e nënkryetarit të Partisë Lëvizja e Legalitetit në SHBA, z. Ahmet Hoti, është organizua veprimtaria përkujtimore kushtuar 42 vjetorit të vdekjes së heroit të rezistencës antifashiste, gjeneral Abaz Kupi.

Fillimisht janë përcjellë Hymnet Kombëtare të Shqipërisë dhe Amerikës. Me një minut heshje janë nderuar dëshmorët e Kombit dhe heroi i 7 prillit, Abaz Kupi. Po ashtu janë nderuar legalistët që u ndanë nga jeta gjatë vitit 2017.

Fjalimin e rastit e ka mbajtë nënkryetari i Leglalistëve të Amerikës, z.Ahmet Hoti.

-Nuk ka gjë më të mirë se sa të përkujtosh dhe nderosh jetën dhe bëmat e Abaz Kupit në këto ditë vetingu nëpër të cilat po kalon rraca shqiptare, veting që vjen si pasojë e ideologjisë çoroditëse, – luftën ndaj së cilës,Abaz Kupi ia përkushtoi jetën dhe flijoi familjen.

Më pas z. Hoti ka spjeguar thelbin e filozofisë së Zogizmit- Shtetformimin.
-Zogizmi, tha z. Hoti, si thelb të filozofisëj ka shtetformimin. Kriteri i vetëm që kjo filozofi përdori për të mbledhë njerëzit rreth saj ishte kontribut i gjithanshëm në këtë shtetformim. Po të analizojmë përbërjen njerëzore të kësaj filozofie aty gjejmë Shqipërinë e vërtetë.

Për Hotin, Zogizmi është gjithëpërfshirës dhe bashkon njerëz produktdhënës në shtetformim. Në këtë filozofi e gjeti veten Abaz Kupi. Pjesmarrja në xhandarmarinë e famshme shqiptare, që karakterizohej nga besnikëria e lartë ndaj shtetit, ia rriti atij reputacionin në shkallë vendi. Ai kontribuoi me pushkë në dorë për shkatërrimin pa mëshirë të lëvizjeve të Shalës, Mirditës, Delvinës dhe Fierit, të cilat janë të mirëdokumentuara si lëvizje të frymëzuara nga shtete keqdashse ndaj Shqipnise për kohën. Habiten njerëzit, komentoi Hoti, se si ia arriti Ahmet Zogu, që bëri të dështonin të gjitha këto lëvizje antishtet,të 1926-ës, të 27-ës, 35-ës e 36-ës, kurse shtetarët e Shqipërisë së 1997-ës, me gjithë atë ushtri e armatim, nuk arriten që tu tregonin vendin bandave të Vlorës, apo ë qyteteve të tjera të rebeluara ndaj shtetit.

Për Hotin, përgjigjja është e thjeshtë:Janë këta burra si Abaz Kupi, që i munguan dhe vazhdojne t’i mungojnë shtetit shqiptar.
Më pas nënkryetari i Legalistëve u ndal në organizimin e qëndresës antifashiste dhe spjegoi se përse Mbreti Zog ia besoi atë Majorit të Xhandarmërisë dhe jo ushtrisë, duke iu referuar edhe kujtimeve të Kolonel Hysen Selmanit.
-Jo se Mbreti Zog nuk kishte ushtrinë me vete, tha Hoti,por se për faqe të zezë të disa oficerëve, ashtu si dhe shumë të tjerëve, që hëngrën bukën e turpit mbas 7 prillit të 1939, që pranonin më mirë si Mbret të Shqipërisë të kishin Viktor Emanuelin e Italisë se sa Ahmet Zogun e Burgajetit.

Më pas Hoti ka folë për kontributin që dha Abaz Kupi pas luftës duke vazhduar qëndresën në mërgim dhe pasojat që ranë mbi familjen kupi, e cila kaloi përmes një kalvari të gjatë vuatjtjesh burgjeve dhe kampeve të internimit.

Që nga 7 prilli 1939, racizmi fashist dhe ai komunist, pa dallim e verbërisht, nuk iu ndane familjes Kupi, sepse baba dhe gjyshi i tyre deshi qe Shqipëria të rreshtohej nga Aleatët, sepse baba dhe gjyshi i tyre deshën Shqipërinë Etnike, sepse baba dhe gjyshi i tyre ishin besnik të Mbretit të Shqiptarëve, besnik të Shqipërisë.
Në përfundim Hoti tha: Duke iu lut Zotit që t’ia shpërblejë vuajtjet dhe sakrificat atij dhe familjes, uroj që Shqipëria dhe shqiptarët ta vënë në piedestalin më të larltë të heronjve, Robin Hudin shqiptar, gjeneral Abaz Kupin.
Z. Hoti ka ftuar në foltore kryetarin e Vatrës. Z. Dritan Mishto, i cili tha:

Në emër të Federatës Vatra ju përshëndes dhe përulem me respekt para heroit dhe para Jush. Ju përgëzoj për punën që bëni për t’i sjellë në kujtesë komunitetit shqiptar të Amerikës figura të tilla gjigande të Kombit tonë, si kjo e heroit të 7 Prillit, Gjeneral Abaz Kupit. Unë nuk do të flas për historinë që mbart kjo figurë e Historisë Kombëtare, pasi kjo u takon historianëve, por do të doja që t’ju pyesja ju se si do ta shihte Abaz Kupi Shqipërinë e sotme, tha z.MIshto.

Fatkeqsisht, sot e drjetojnë Shqipërinë po ata që kanë qenë përballë Abaz Kupit, janë ata që i kanë sjellë aq shumë dëme ndër dekada Kombit, janë po ata që sot po e shkatërrojnë dhe kriminalizojnë Shqipërinë. Ne duhet që të bashkohemi dhe të gjejmë forcën dhe kurajon që gjeti Abaz Kupi, kur organizoi qëndresën kundër pushtuesëve fashistë.Natyrisht një luftëtar si Abaz Kupi e dinte mirë se kush do të ishte fundi i rezistencës me 7 prill, por ai luftoi dhe qëndroi fort derisa mundi. Ndaj edhe ne duhet të ngrihemi,të bashkohemi dhe të punojmë më mirë, më fort, që të shmangim dëmet që po i bëjnë Shqipërisë antishqiptarët. Fashizmi, nazizmi, komuizmi, sot janë konvertuar dhe po kriminalizojnë Shqipërinë, po helmojnë rininë me drogë, dhe kanë kthyer Shqipërinë tonë në qendër prodhimi e trafiku ndërkombëtar. Ne, ashtu siç veproi gjatë të gjithë jetës Abaz Kupi, duhet të shohim përtej ndarjeve politike përballë rrezikut që i kanoset Shqipërisë. Të gjithë duhet të bashkohemi për të kryer detyrën tonë si shqiptaro-amerikanë para Kombit.

Unë jam sot këtu mes jush, ka vijuar Mishto, edhe për një arsye tjetër;-Legalistët, në momente kyçe të historisë së Vatrës, kanë mbështetë Federatën, duke u bërë pjesë e saj. Kur Vatra ishte mes dy zjarresh, Tiranës dhe Beogradit komunist, Legalistët i dhanë shpirtin nacionalist Vatrës. Dua ta kujtoj, tha kryetari I Vatrës, si moment reflektimi këtë kontribut që Legalistët kanë dhënë dhe japin për Vatrën.Natyrisht një nga ata që i dhanë mbështetje e shpirt Vatrës, ishte dhe Abaz Kupi.

Së fundi desha të sjell para jush edhe një moment tjetër, tha Mishto; Federata Vatra ka shpalosur para disa ditësh Strategjinë e re të vlerësimit të marrdhënieve Shqiptaro-Amerikane. Natyrisht vatranët, Legalistët, i gjithë komuniteti, kanë punuar për forcimin e marrdhënieve mes Amerikës dhe Shqipërisë. Ne sollëm në Vatër ish ambasadorin amerikan në Shqipëri në kohën e Mbretërisë Shqiptare, Herman Berstein. Ai u soll nga studiuesi, diplomati i njohur Mal Berisha me një aktualitet mahnitës.Po ashtu ne vlerësuam shtetin modern që ngriti Mbreti Zog dhe vlerësimin e kësaj figure përmes ambasadorit Bernstein. Po ashtu, përmes kësaj figure ne vlerësuam dhe vetë ambasadorin Amerikan, i cili është një model se si duhet të lidhet me popullin ku shërben një ambasador.

Përfitoj nga rasti, përfundoi kryetari i Vatrës, që të apeloj që figura të tilla duhet t’i bëjmë të njohura tek brezi i ri.

Ish nënkryetari i Vatrës z. Asllan Bushati, ka folë për figurën e Abaz Kupit si ushtarak i sukseshëm, por i lënë në harresë nga historiografia komuniste. Ai solli në kujtesë luftimet e Abaz Kupit dhe pasuesëve të tij gjatë pushtimit të vendit. Z. Bushati vlerësoi Abaz Kupin edhe për kontributin që dha për bashkimin e Shqiptarëve deri në momentin, kur e pa hapur se Partia Komuniste ishte kundër interesave kombëtare dhe urdhërohej prej jugosllavëve, duke vënë peng Kosovën. Ai tha se pa Abaz Kupin, do të ishte në pikëpyteje bashkimi I nacionalistëve në Konferencën e Pezës, apo Mukja etj. Ai bëri apel tek komuniteti që ti bëjë presion qeverisë shqiptare që eshtrat e heroit të 7 Prillit të dërgohen në varrezat e Kombit, ku e kanë vendin heronjt.

Në emër të familjes Kupi, ka falenderuar nipi i Abaz Kupit, Sokol Fatbardh Kupi.

Familja ka shtruar një koktejl për të pranishmit.

Një grup prej pjesmarrsëve kanë shkuar dhe kanë vendosë lule tek varri i heroit.

*Për më shumë fotografie shkoni në Facebook