• Home
  • Politics
  • Opinion
  • Culture
  • Sports
  • Economy
  • Interview
  • Reporting
  • Community
  • Vatra

Dielli | The Sun

Albanian American Newspaper Devoted to the Intellectual and Cultural Advancement of the Albanians in America | Since 1909

Archives for July 2021

Another Letter to my Father

July 6, 2021 by dgreca

Another Letter to my Father /

By PETRIT RUKA/

Translated:Raimonda Moisiu/

Dear Father, 

Your name was Nowruz and you’re born on vernal equinox. On the first day of spring, and March 22nd is back again. In perfect balance between night and day, on your “Special Day” we just live together, but on your “Special Night” I’m living by myself. It’s an extreme longing that “eats” at my heart and I believe it does me well, because it would break the ribs that it’s been enlarged yearly. Likely, Prometheus saved himself, where each day a black eagle of Scythians was sent to eat his liver. The power of myth is true and correct. 

Every time your birthday is coming up, I remember the poems I’ve written about you. A lot come to my mind (maybe, I look up most likely) as the savior of mankind. I’m not quite sure about that. I remember writing the first poetry at my teenage years, somewhere else in high school. I was in a hurry and could not catch my breath, because I wanted to tell you it published in a literary journal “Nëntori”(The November), but you kept asking me: Where it is? I turned over the pages and showed you my good poem, but you didn’t read it. You swallowed hard and still didn’t speak; you didn’t even ask me to read it all away. You could just stretch out your stonemason’s hand and put your big palm on the written page.  I noticed your hand trembled, taking seconds to come to a stop. That was it! Since then, I’ve always used wrack my brain, understanding what it meant to be, I still can’t explain when it comes to this mystery. 

What was that?

I’m going to die one day without an answer –without even an echo upon myself. 

Maybe it’s better this way, -My Majesty!

And here, I’ve become so accustomed from time to time to bring a new poetry, – the one of “yours”!

 Since you passed away, my poem published and republished again and again in a literary journal or literary magazine, newspapers and website online. Good-hearted people have made so many comments to that beautiful poem. I wish you were here to read the comments, and I believe, you will not do it again!

You’d be again stretching out your stonemason’s hand on those written pages and saying nothing at all. From beginning to the end, I’ll make myself a question: “What was that?” 

We Left, Father!

(Written just after the last one left the village)

Father, we left…abandoned the house, 

A time of gypsies, the whole world live in 

Even we took your picture off the walls, 

And shut the gate with a string of tears!

We left off! Ah, we left off! Razed the homeland,

And we gathered around the metropolis, 

As if the squirrels are chased!

(Bear in mind, when picking out the trees, 

That shrivels and twists into string figs?) 

Even more worries, ramping up our effort, 

Lost our leaves, no song and sleepless nights, 

In fact, everything shines in the luxury stores, 

The psychological scene that tames the heart!

We left and thus recorded your gravestone, 

On Sundays we talk on the glass visual,  

In mind, like putting flowers, shed a tear, 

At your graveside, smoking a cigar, 

We live in symbols…. by the world manual.

We don’t go to our village anymore,

Saved in the box, it’s in us everywhere,

This box, Father, which we call “laptop”

On its glass screen, we greet everyone!

On its glass, we find bride and get wedded, 

Kiss your brother’ sons, on the other mainland,  

Crying over late mother, a thousands miles, 

As low in the grave, during a videoconference! 

We’ll get together, when we come down there, 

Here we separated forever and always, 

Even I can’t write anymore, you know better, 

That I feel weak and shedding my tears!

Go without knowing, there’s no time to think, 

But we’re in a hurry, just because old fashion, 

A time of gypsies, the whole world live in

Ah, leave and weave the basket of burden 

Written by Petrit RUKA 

Translated by Raimonda MOISIU 

BABA, NE IKËM

(shkruar kur nga fshati iku dhe i fundit…)

Baba, ne ikëm,… shtëpinë e braktisëm,
një kohë arixhinjsh jeton gjithë bota
dhe foton tënde nga muret e zbritëm,
si kyç një palë lot vendosëm tek porta…

Ikëm, or ikëm, vendlindjen e vramë,
në metropole u mblodhëm si punë e iriqëve,
(e ke parasysh kur e vjelin një pemë
dhe mblidhet e ngjishet si në vargjet e fiqve?!…)

Ne ikëm dhe varrin ta futëm në një video,
të dielën të takojmë në xhamin vizual, 
me mend i vëmë lulet, dy lot, një cigare,
jetojmë me simbole… botë me manual.

Në fshat nuk shkojmë, e kemi me vete,
tani gjithçka e mbajmë në kuti,
kjo kutia baba e ka emrin kompjuter,
në xhamin e tij takon çdo njeri.. 

Në xhamin e tij gjen nuse, bën dasmë,
puth djemtë e vëllait në tjetër kontinent
dhe nënën e qan nga mijëra kilometra
tek e fusin në varr, me video – konferencë.

Ne bashkë do bëhemi kur të vijmë aty poshtë,
këtu lart u ndamë për jetë e për mot,
s’të shkruaj më shumë, se ti e di mirë,
qëllova i dobët dhe mbytem në lot. 

Nuk dimë ku shkojmë, s’ka kohë të mendohesh,
nxitojmë nga që thjesht është në modë nxitimi,
një kohë arixhinjsh jeton sot tërë bota,
ah, ik edhe thur kanistra pikëllimi…

Shkruar nga Petrit RUKA 

*Lamtumirë, Poeti i Dhimbjes e Dashurisë, – Ike, Për të mbetur lirikë e përhershme Dheut  të  Shqipeve ….

*Gazeta Dielli ngushellon Familjen dhe miqte. Pusho ne paqe Fisnik dhe Ikone e Letrave Shqipe!

Filed Under: LETERSI Tagged With: Another Letter, Petrit Ruka, to my Father

Petrit Ruka u Shua në moshën 67 vjeçare

July 6, 2021 by dgreca

6 Korrik, 2021- Është shuar në moshën 67 vjeçare poeti dhe kineasti i shquar Petrit Ruka. Lajmin për ndarjen e tij nga jeta e kanë dhënë të afërmit dhe miqtë e tij. Poeti ka mbyllur sytë mëngjesin e kësaj të marte, për shkak të një sëmundjeje në zemër që e torturonte prej kohësh.

Petrit Ruka Lindur në Tepelenë më 21.08.1954. Ka kryer studimet e larta për Gjuhë Letërsi Shqipe dhe studimet pasunuversitare pёr dramaturgji filmike, Akademia e Arteve të Bukura, Tiranё 1985 – 1986. Ka punuar si pedagog nё Shkollёn e Mesme tё Pёrgjthshme, Tepelenё.1976 – 1984. Skenarist dhe regjisor. Kinostudio “Shqipёria e Re” dhe Alba Film Studio.Tiranё.1986 – 1996. Drejtor nё Teatrin Kombëtar të Fëmijëve. Tiranё 2000 – 2000. Kryetar i Qëndrës Kombëtare Kinematografike Shqiptare 2000 – 2005, 2007 – 2008         Pedagog i jashtëm, Universiteti i Arteve, Dega e Regjisë së Filmit

VEPRAT

“ Rinia ime” vёllim, poezi, 1978.

“ Atdheu fillon tek zemrat” vёllim, poezi 1983

“ Mirupafshim, hënë e vendlindjes!” vёllim, poezi, 1990

“ Vërtitu, Kokë e prerë!” vёllim, poezi, 2000.

“ Në zemër bie shi…” vёllim, poezi, 2003

“Shtatë mijë shirat e mi” poezi të zgjedhura, 2008

“Kalorësi mbi det“ esse monografike për Kadri Roshin 2009

“Iso dashurie“  Ars Poetika & Petrit Ruka, poezi e zgjedhur 2015

“Nëntë vjet e nëntë ditë“  Poemë baladeske, 2015

Ka realizuar me shume se 40 vepra kinematografike si skenarist dhe regjisor.

Si skenarist:  filma artistik. Vepra tё ekranizuara:

“Eja”  1986,           skenari pёr film artistik,  regjisor Piro Milkani.

“Njё i tretё “ 1987, skenar pёr film artistik, met. i shkurtёr, regjisor F.Koçi.

“Lumi qё nuk shteron” 1988, skenar pёr film artistik, regjisor Fatmir Koçi.

“Njё djalё dhe njё vajzё” 1989. skenar, film artis, regjisor I. Muça. K. Mitro.

“Vazhdojmё me Bethovenin” 1995  skenar pёr film artistik, regjia S. Pecani

Filma dokumentarë.

“Shembja e idhujve” 1994 skenar pёr film dokumentar,  regjisor K. Gjonaj.

“Tё burgosurit e galerisё”  1994, sken pёr film dok,      regjisor S.Kumbaro

“Nёnё Tereza”  1999,  skenar pёr film dokumentar,        regjisor K. Gjonaj.

“ Butrinti i gjallë” 1996       skenar pёr film dokumentar,  regjisor P. Ruka

“Në fillim ishte Ademi”     skenar pёr film dokumentar,     regjisor P. Ruka.

“Braktisja e Madhe”        skenar pёr film dokumentar,      regjisor P. Ruka.

“Qyteti mbi gur” 2002  skenar pёr film dokumentar,          regjisor Eli Bici.

“Qyteti mbi naftё”  2003  skenar pёr film dokument,    regjisor P. Dervishi.

“Nënë Tereza”   2004  skenar pёr film dokumentar,         regjisor K. Gjoni.

“Drama Fadil Paçrami“ 2006 skenar pёr film dokument,   regjisor N.Ajazi.

’’Atdheu lind nga tё rёnёt’’ 2006 skenar pёr film dokum,   regjia Esat Ibro.

“Kur vriteshin poetët”  2007 skenar për film dokumentar.   Regjia N.Ajazi.

“Poet i ekranit”,skenar për film dokumentar. regjia P. Ruka.

14  “Aleksandër Moisiu“  skenar për film dokumentar.       

 regjia N. Ajazi.

“Unë jam Ismail Qemali“  skenar për film dokum.         regjia Viktor Gjika.

Filma vizatimorë.

“I vdekuri i gjallё”  1993, skenar pёr film vizatimor, regjia Albert Malltezi.

(shpallur skenari mё i mirё i filmit nё Fest e 10 kombёtar tё Filmit shqiptar.)

“Ekuilibёr”  1994 skenar pёr film vizatimor, regjia Albert Malltezi.

“Nёntё vjet e nёntё ditё” 2001, skenar pёr film vizatim, regjia Artur Dauti.

Si regjisor ka realizuar:  (skenari dhe regjia)

1 “Njëqind për qind”  1994 film artistik,   skenar e regji P. Ruka, A. Minarolli.

“Plumbi prej plasteline” 1995  film art, s kenar e regji P. Ruka, A. Minarolli.

“Butrinti i gjallë” 1998. dok. për Kadri Roshin,  skenari e regjia Petrit Ruka.

“Në fillim ishte Ademi” 1999 dok. për A, Jasharin,    skenar e regji P. Ruka.

5 “Braktisja e Madhe” 2001  dok për emigrimin.  skenari e regjia Petrit Ruka.

“Kapedani i këngëve”, 2005  dok. poetit Maliq Lila. S kenar e regji P. Ruka.

“Amanet Labërinë”  2006.  Dok. për Enver Guga. skenari e regjia P. Ruka.

“Me varrin hapur”   2006 dok për L. Mërkurin.        skenar e regji P. Ruka.

“Bolenë, trimja Bolenë” 2007 dok.                    skenari e regjia Petrit Ruka.

“Aulona Folk Inernacinal Festival“ I 2009 dok.        skenar e regji P. Ruka.

“Folk Inernacinal Festival“ II  film dok. S         kenari e regjia Petrit Ruka.

“Folk Inernacinal Festival“ III film dokument.  skenari e regjia Petrit Ruka.

“Poeti i ekranit, Viktor Gjika” 2009 film dok.   skenari e regjia Petrit Ruka.

“Homerët e filmit ballkanik“ – vëllezërit Manaqi. dok. sken e regji P/ Ruka.

“100 vjet me Himnin e Flamurit“ film dokum.     skenari e regjia P. Ruka.

“Flamurmbajtësi i Vatrës“  film dokumentar.       skenari e regjia P. Ruka.

“Syri i Shqiponjës“  film dokumentar.            skenari e regjia. Petrit Ruka.

“Buzët tek kënga…“ dok për poetin Agim Shehu.      skenar regji. P. Ruka.

                                                           Të tjera:

Anëtarë i disa bordeve artistikë në RTSH. QKK dhe institucione të tjera.

Pjesëmarrës në disa Koferenca Kombëtare e Ndërkombët, për Kinematog,

Autor i një sërë shkrimesh në shtypin letrar, reportazhe, ese, artikuj për kulturën e kinematografinë.

ÇMIME LETRARE DHE FILMIKE

Çmimi libri më i mirë poetik i vitit 1983 me vëllimin “Atdheu fillon tek zemrat”

Disa cmime të para dhe të dyta për cikle poetik në shtypin letrar në gazetën “Drita” dhe “Nëntori” në vitet 1980- 1990

Çmimi i parë për skenarin e filmit “I vdekuri i gjallë” në Festivalin e 10-të Kombëtar Kinematografik 1993

Çmimi i parë për kameran në filmin artistik “Plumbi prej plasteline” në Festivalin Kombëtar Kinematografik 1995

Çmimi “Dokumentari më i mirë i Jubileut 2012” për filmin dokumentar “Kryekënga e Kombit” viti 2012

Çmimi i Akademisë KULT për dokumentarin më të mirë të viti 2012 për filmin “Kryekënga e Kombit” viti 2013

Çmimin poeti më i mirë i viti 2013 nga Fondacioni letrar “Harpa” Fier.

Çmimi i parë poetik në Manifestimin poetik të Pejës, 2015

TITUJ

Skenarist, akorduar nga Kinostudio “ Shqipëria e Re” në vitin 1988

Regjisor i filmit, akorduar nga Kinostudio “ Shqipëria e Re” në vitin 1995

MJESHTËR I MADH, akorduar nga Presidenti i Republikës së Shqipërisë, Bujar Nishani me dekretin nr, 9371, Tiranë, më 18 dhjetor 2015.

me motivimin e mëposhtëm:“për krijimtarinë e tij letrare dhe kinematografike, si poet, skenarist, shkrim-tar e publicist i shquar”(Kortezi-Nacional)

 ***

KUR TË VDES UNË…

PETRIT RUKA

Kur të vdes unë mbylle derën me çelës dhe pi e pi atë natë

Hapi shishet e verës që nuk pimë dot bashkë

( Zot, janë shumë, një kantinë e tërë,)

Pi edhe shamë që të tradhëtova me vdekje

Burrë i pabesë, …si uji në rërë…

Kur të vdes lexo nja dy këngë të miat, të trishta

Pastaj grisi në dysheme

(Pa pikë mëshire, pa lotë,)

Më shaj që nuk të këndova siç e meritoje,

Që s’tu bëra poeti më i mirë në botë.

Për inatin tim nxirri gjinjë jashtë këmishës

Më thuaj: ja ku i kam akoma plot jetë,

(Ç’ti bëj tani pa ty, zuzar,)

Po tashmë kam ikur e si të ta them

Që për to do të rrotullohem

Edhe brenda në varr…

Kur të vdes unë mos ma fal

tradhëtinë e fundit me vdekje,

(Atë më të poshtrën, më të pabesën.)

Veç mbaje një sy hapur tek dritarja, se s’ dihet,

Mund të bëj marrveshje …e të vij

…Me vesën…

VDEKSH, MOJ TI, QË FLE ZBULUAR!

Vdeksh, moj ti, që fle zbuluar,

Në të shkretin ëndërrim,

Me çarçafin e rrëzuar,

Sikur bën qefinin tim.

Vdeksh, moj ti, që pjek nën hënë,

Gjinjtë-pjepra, mjaltë e vrer,

Zot, o zot, mos qoftë e thënë,

Që dhe syri vret e ther …

Vdeksh, që si vesë të mekur,

Bulon djersën mbi kërthizë,

Mbase ti më do të vdekur,

Me mornica më qëndis…

Vdeksh, që krahët si shandanë

I ke ndezur për të parë,

Tërë tempuj paganë,

Ndrinin me të tillë pishtarë.

Tërë kolonat prej mermeri,

Si këto kofshët e tua,

Kur të hyj me drithma tmerri,

Rënçin, më thërmofshin mua.

Vdeksh, që gjakun ma bën ujë,

Me dy gjysëmhëna pjeshke,

Digju, moj e zeza kujë,

Si një zjarr bubak,* prej eshke.

Vdeksh, që s’e ngre, – më thua,

U bë akull dyshemesë,

Mos e bëj qefin për mua,

Ëndrra, ëndërr,…s’di te vdes…

NJË GRUA E ZHVESHUR, NË SHTRAT S’BËN HIJE

Do zhvishemi një natë dhe bashkë do të flëmë,

(O Zot, mos u zgjofshim më, nga ai “gjumë!”)

Hija ime në mur do të dridhet nën hënë

Si trofta në grep, në zallin mbi lumë.

Po ti kur të zhvishesh, hije s’do kesh,

(Një grua e zhveshur për shtrat, s’bën hije,)

Bëhet shpirt dhe Drita kalon si në qelqe

Aty vdes fizika nga një një ligj Perëndije…

Vdes, që unë si grimca e Zotit,

Të shkoj tej e tej nëpër shpirtin pa trup,

Si malli që shkon mes pikës së lotit

Dhe lotin nga fija e qerpikut s’e tund…

Për herë të parë e kurrë njëherë tjetër,

E mbytur në dritë, do mbetesh pa hije,

Dhe unë do të vdes me ëndrrën e vjetër,

Që fjeta së fundi me një lule qershie

ATDHEU U SHIT, ANKANDI U MBYLL.

Atdheu u shit, ankandi u mbyll,

Të gjithë e dimë, po lajm nuk ka,

Miliona letra me vlerë votimi,

Tani do të bëhen thasë me para…

U vumë në radhë si mijra dele,

Kopen e ujqërve e zgjodhëm sërish,

Dhe shpresën e re në mijra blegërima

E mblodhën Ata në vatha partish.

Në vend të zinxhirëve – karta krediti,

Skllevër të lirë, me bukë e makina,

Për ankthin miliona tableta kimike

Nën bluzat firmato, zemra me vrima.

Në mbrëmje ziftin e shpirtit të plasur

Ekranet me ngjyra e bëjmë limonadë,

Të dyja palët numurojmë çdo mbrëmje

Ne parainfarktet, dhe ata… paratë.

Atdheu u shit, ankandi mbaroi,

Këtej rrjedh vreri, andej veç gaz,

I huaj po ndjehem çdo orë, këtu,

Po s’kam më fuqi, as për maraz.

Unë kam fuqi veç për këtë këngë,

Me të cilën ata do qeshin me lot,

Do thonë; “..po ky si s’vuri pak mend

Poet i mirë, po mbeti idiot…”

NJË LETËR SPITALI

Oiii, sa e trishtueshme, tani, puna ime,

Tek të shkruaj një letër të hidhur nga spitali,

ca vargje që zemra ia hedh mendjes së lodhur,

si tagjinë për mëshirë, para shembjes, një kali.

Tek shoh që gjakun me shiringa kauçuku

po ua fal ca qelqeve në laboratore kimike,

tek veten e tall, që për Atdheun, nuk derdha

të paktën një pikë…në vjersha patriotike!

Gjithë mjekët në kor: kujdes emocionet!

as gëzime të forta dhe as mallëngjim,

ta dinin qyqarët, që Ti do t’i mbysje,

tek kërkojnë që unë… të të vras me Harrim.

Për sëmundje të rëndë dyshojnë dhe recetat

m’i nxijnë llahtarshëm me një tmerr latinisht,

ç’më vjen që natën t’i mbush nga inati

me këngë të pashkruara, të ndrijnë foshnjërisht.

T’i kthej përmbys e t’i shkruaj mbi to,

së pari, një letër… qershisë plakë në Turan,*

t’i them që si ty jam vërtetë plot zgërbonja

Po një degëz me lule si ty ende e kam.

Ti shkruaj nënésë poshtë dheut të zi:

për porositë e tua jam plot me pendime,

“…më kot i lexon “tërë” librat e botës,

se zemrën, o bir, ta mbushin me rënkime.”

Mbi recetat ku shkruhet se gjaku po prishet,

rrjedh ngadalë dhe mundet…të bllokohet diku…

asnjë mjek se gjeti që gjaku po ndalet,

të mendoj; ç’qe kjo jetë, kështu,… “Kuturu?!”

Se gjaku mëdyshet, nuk di nga të shkojë,

si babai, në fund…me bastun, mes avllisë,

asnjë, mjek s’e kupton, që Ty, kur të shkruaj

një mijë e një dredha i bëj… ishemisë…

Sa e trishtueshme tani, jeta ime, moj grua,

Tek të shkruaj një letër të hidhur spitali…

Nga njëra anë sëmundjet me bisht latinisht

Në anën tjetër vetë unë,…hingëllima e një kali…

PRIT! JO, MOS PRIT!

Për Ty nga “My petit”

Prit, mos nxito kaq shumë, tek zhvishesh

Të lutem ngadalë,

Bëje tmerrësisht ngadalë,

T’i shoh çarçafët tek thinjen nga zilia

(E zezë është thinj-ja e copës së bardhë… )

Ma jep tani mua këmishën e ngrohtë,

Ma jep edhe turpin tënd të purpurtë ,

Gjerdanin e perlave të qafës

Ma ler,

Ti var në rrathët e frymës sime të butë.

Mos u shtri aty! Prit, se jastëku

E paska një rrudhë e supin ta vret,

Më prit pak, që Hënën ta lëviz

Si një ftua,

Ta vë në cep të dritares.

Në qejfin e vet.

Se pas dashurisë do jetë pjekur

Dhe ne prej urisë….

Hënën mund ta hamë,

Po gjer atëherë dritë e saj tek kërthiza,

Le të ma mbush atë kupëz

Përplot me shampanjë.

Tani përkulu, shtrihu, më thuaj!

Sa tigra të duhen

Të t’i fus nën lëkurë,

Jam gati të murosem tek harqet e tua

Tani që mbi mua

Po bëhesh një Urë.

Tani çahu si shega në vjeshtën e tretë,

Dhe hape Flamurin e Kuq

Si flakë,

Tani mos prit! Nxito, nxito,

Një sekondë po prita

Do të ngrysem një Plak…

Tani jam burri më i mirë në njëmijë,

Bëhu Zonja e jetës,

Vrime e zezë kozmike,

Përpimë që të vdes dhe ngjallëm sërish

Je ti Ringjallja e sagës biblike.

Mos merr ashtu frymë,

Se xhamat do t’i thyesh,

Dhe Zoti do zgjohet nga gjumi i penduar,

Që ne të dy na bëri bashkë

Ah, kaq të vonuar….

Tani mendoje këtë natë si të fundit,

Mi var rënkimet – perla

Pas qafës tënde,

Se dua, se dua, se dua të mbetem

Pesëqind vjet pa mendje….

KOHA IME, TANI JE NJE KALE I BARDHE!”

Koha ime, tani, je kali i bardhë në fushë

si kali i fëminisë që e ndiqja nga pas,

kur se arrija e më shkonin lotët në gushë

ndërsa ai majë bregut kthente kokën me gaz…

Kali im i bardhë, u muga, ah u muga,

po ulem mbi kullota kujtimesh të dremis,

gjithkujt, një ditë, zë e i piqet buka,

buka e hidhur, pa kripë e vetmisë….

Po shpirti më i shpejtë se kuajtë e vendlindjes,

do të vrapojë përjetë me jelet në erë,

kur kockat e mia si gëlqere prej dhembjes

ca gram Shqipërie do të shtojnë ku kam lerë.

GRUA MA KE NXIRË JETËN DHE JETËN TA KAM NXIRË

Grua ma ke nxirë jetën dhe jetën ta kam nxirë,

Jemi sharë në dritë dhe jemi puthur në errësirë,

Kemi vendosur të ndahemi dhe kemi thënë; e po mirë!

Dhe prapë jemi puthur ashtu si për lamtumirë.

Kemi gënjyer njeri-tjetrin, kemi bërtitur s’të dua,

Kemi pështyrë mbi proverbin që qënkeshim mish e thua,

Kemi mburrur kontratat që bëjnë në Amerikë.

Kemi thënë njëmijë herë; u mbush kupa dhe pikë.

Pastaj jemi përqafuar ; “e po unë isha në gjumë “

Jam futur në mishin tënd siç futet në shkretëtirë një lumë,

Jemi sëmurur dhe fshehurazi i jemi lutur qiellit,

Na është holluar shpirti nga frika si fija e perit.

Dhe prapë jemi zënë sa janë tundur tepsitë,

Kemi ndarë dyshekun me vijë, (ah, vijë e florinjtë,)

Po në errësirë kufirin e kemi shkelur si barbarë

Me dredhi ballkanike që as O.K.B-ëja s’ka parë.

Grua, ma ke nxirë jetën dhe jetën ta kam nxirë,

Ma ke pirë gjithë vrerin dhe helmin ta kam pirë,

Po ja që s’bëjmë dot pa këtë helm të mallkuar

Mos pushofsh kurrë, moj luftë dhe qofsh e bekuar!

Filed Under: LETERSI Tagged With: Petrit Ruka, Shuhet 67 vjec

Modeli i pemës

July 6, 2021 by dgreca


Nga Astrit Lulush/

Në gjuhësinë historike, modeli i pemës është shprehje e evolucionit të gjuhëve, i ngjashëm me konceptin e pemës biologjike të specieve – secila gjuhë supozohet se ka evoluar nga një gjuhë amtare. Idea u popullarizuar nga gjuhëtari gjerman August Schleicher në 1853. Sidoqoftë, kjo mbeti kryesisht vetëm ide, dhe gjuhëtarët gjithmonë kanë theksuar rolin e madh që ka luajtur transmetimi horizontal në zhvillimi e gjuhës.
Shën Augustini (shek. V) supozoi që secili nga pasardhësit e Noes themeloi një komb dhe secilit komb i ishte dhënë një gjuhë – Agustini identifikoi 72 kombe, themelues fisnorë dhe gjuhë. Konfuzioni dhe shpërndarja ndodhën në kohën e Pelegut që ishte biri i Heberit, ky bir i Semit, dhe ky bir i Noes. Augustini pastaj paraqiti një hipotezë, jo ndryshe nga ato të gjuhëtarëve historikë të mëvonshëm, se familja e Heberit e ruajti atë gjuhë që besohej se ishte gjuha e përbashkët. Që nga ajo kohë gjuha mori emrin e Heberit ose Hebraisht. Shën Augustini e zgjidhi këtë problem duke supozuar se Heberi, i cili jetoi 430 vjet, ishte ende gjallë kur Zoti caktoi gjuhën e parajsës që flitej nga Adami dhe Eva në kopshtin e Edenit. Hipoteza e Shën Agustinit qëndroi për më shumë se një mijë vjet. Pastaj, në vitin 1684, duke shprehur skepticizëm në lidhje me besimet, veçanërisht Biblike, eruditi britanik Thomas Browne shkroi:
“Megjithëse toka ishte shumë e populluar para përmbytjes është për të dyshuar, nëse, pas një shpërndarjeje të madhe njerëzit mbajtën një gjuhë kaq uniforme.”
Deri në atë kohë, zbulimi i Botës së Re dhe eksplorimi i Lindjes së Largët kishte sjellë njohuri të gjuhëve të reja përtej 72 të llogaritura nga Shën Augustini. Browne sugjeroi që ngatërrimi i gjuhëve në fillim ra vetëm mbi ata që ishin të pranishëm në punimet e Kullës së Babelit. Për të tjerët rreth rrëzës së kodrave, ku ndodhej arka, gjuha me kalimin e kohës u degëzua në disa pjesë të Evropës dhe Azisë. Sipas pikëpamjes së Browne, thjeshtimi i gjuhës nga një gjuhë më e madhe mund të llogaritet për ndryshimet e shumta në gjuhë. Ai sugjeroi kinezishten e lashtë, nga e cila  gjuhët e tjeta erdhën nga “konfuzioni, përzierja dhe ndikimi”.
Browne flet mbi një numër aktivitetesh rindërtuese të gjuhëve; se një dialog mund të hartohet në saksonisht, vetëm me fjalë që mund të nxirren nga greqishtja; ose se anglishtja dhe holandishtja kishin të njëjtën prejardhje; apo gjuha skithëve kalonte nëpër kombet e Evropës. Konfuzioni në Kullën e Babelit u hoq si pengesë. Përpjekjet për të gjetur ngjashmëri në të gjitha gjuhët rezultuan në zbulimin gradual të një gjuhe master antike nga e cila rrjedhin të gjitha gjuhët e tjera.
Në fund të viteve 1600, James Howell botoi “Epistolae Ho-Elianae”, letra pothuajse imagjinare për persona të ndryshëm të rëndësishëm në fushën që përmbanin informacione të vlefshme historike. Këtu ai sjell për herë të parë metaforën e një peme gjuhësh.
“Unë tani do të ngre vela drejt Hollandës, gjuha e së cilës është e njëjtë me anglishten, të dyja rrjedhin nga holandishtja e lartë: Danishtja gjithashtu është degë e së njëjtës peme. Gjuha e Lartë Hollandeze ose Teutonikia, është një nga Gjuhët Amtare në Evropë; gjuha e Gotëve dhe Vandalëve vazhdon akoma në pjesën më të madhe të Polonisë dhe Hungarisë, të cilët kanë një Dialekt për gjuhën e të folurit të masave (vulgare). Disa nga shkrimtarët e saj do ta bënin këtë botë të besonte se ajo ishte gjuha që flitej në parajsë”.
Kërkimi për “gjuhën e parajsës” përfshiu të gjithë gjuhëtarët. Ata që shkruanin në latinisht e quanin lingua prima, lingua primaeva ose lingua primigenia. Në anglisht ishte gjuha Adamike; në gjermanisht, Ursprache. Hendeku midis familjeve gjerësisht divergjente të gjuhëve mbeti i pa mbyllur.
Indo-Evropianistët e parë mendonin se
atdheu i indo-evropianëve ishte Kazakistani perëndimor. Ata veçuan 7 grupe që u ndanë nga gjuha mëmë proto-indo-evropiane dhe krijuan degët  e tyre:
E para ishte Anatolian, rreth 4000 pes.
Tokarian e ndoqi në vitet 3500 pes.
Pas pak, rreth vitit 3250, Proto-Italo-Celtic u nda, duke u bërë Proto-Italic dhe Proto-Celtic rreth viteve 2500 pes. Rreth vitit 3000, Proto-Albano-Gjermanik u nda, dhe u bënë Proto Shqipe dhe Proto-Gjermanike rreth vitit 2000 pes.
Rreth viteve 3000 pes Proto-Greko-Armene u nda, duke u bërë Proto-Grek dhe Proto-Armene në vitet 1800 pes. Balto-Sllavishtja u shfaq rreth viteve 2500, duke u ndarë në Proto-Baltike dhe Proto-Slavike rreth viteve 1000 pes. 
Më 2 Shkurt 1786, William Jones mbajti Diskursin në Shoqatën Aziatike si president i saj me temën e Hindusëve. Në të ai aplikoi logjikën e modelit të pemës në tre gjuhë: greke, latine dhe sanskrite, duke vërejtur “një prirje në rrënjët e foljeve dhe gramatikave që e kishin burimin nga një gjuhë e përbashkët, e cila, mbase, nuk ekziston më.”
Jones nuk e zhvilloi më tej idenë, por ajo u mor nga gjuhëtarët e kohës. Në 1813-1814, Thomas Young botoi një përmbledhje të librit të Johann Christoph Adelung, “Mithridates, ose një histori e përgjithshme e gjuhëve”. Vepra e Adelungut përshkruan rreth 500 gjuhë dhe dialekte  dhe shtron idenë e një prejardhje nga gjuha e parajsës, e vendosur në Kashmir, ku lloji monosilabik është më antik dhe primitiv, dhe flitet në Azi, në lindje të Edenit. Pastaj ai ofron një emër, “Indoeuropean”, që është përdorimi i parë gjuhësor i njohur i fjalës, por jo përdorimi i saj i parë i njohur. Kompania Britanike e Indisë Lindore po përdorte “tregtinë indo-evropiane” për të nënkuptuar tregtinë e mallrave midis Indisë dhe Evropës. Të gjitha dëshmitë që citon Young për grupin e stërgjyshërve janë fjalët më të ngjashme: mëma, ati, etj.
Young nuk ndan entuziazmin e Adelungut për gjuhën e parajsës dhe e cilëson atë si spekulative. Dhe propozime të tjera dolën midis 1810 dhe 1867: indo-germanique (Conrad Malte-Brun, 1810); japetisk (Rasmus Christian Rask, 1815); indo-germanisch (Julius Klaproth, 1823); indisch-teutsch (F. Schmitthenner, 1826); sanskritis (Wilhelm von Humboldt, 1827); indokeltisch (AF Pott, 1840); arioeuropeo (Graziadio Isaia Ascoli; 1854), Arian (Max Müller, 1861); dhe aryaque (H. Chavée, 1867). Këta burra ishin të gjithë poliglot. Klaproth, autori i idesë Indo-Germanisch, i cili kritikoi Jones për metodën e tij, dinte kinezisht, japonisht, tibetiane dhe një numër gjuhësh të tjera. Koncepti i një gjuhe Biblike i pëlqente imagjinatës së tyre. Ndërsa shpresa për ta gjetur vdiq gradualisht. Dhe vendin e zunë Neogramarianët që iu rikthyen idesë së William Jones, Franz Bopp dhe August Schleicher. Koncepti i prejardhjes së gjuhëve nuk ishte aspak i ri. Thomas Jefferson, vetë një gjuhëtar i devotshëm, kishte propozuar që nevoja e vazhdueshme për neologjizma nënkupton që gjuhët duhet të përparojnë. Në vonē, Joseph Harold Greenberg, në një seri esesh më 1950, i dha metaforës së pemës një kuptim të ri, duke e quajtur pemë filogjenetike, ku gjuhët dhe dialektet janë si speciet dhe varietetet, gjithmonē në ndryshim.

Filed Under: Analiza Tagged With: Astrit Lulushi, Modeli i pemës

Disa rreshta për përfoljen

July 5, 2021 by dgreca

   SHKRUAN:ALFONS GRISHAJ-  Sa më tepër ballafaqohem më rritjen e mjeranizmin-përfolës… aq më tepër falemnderoj Zotin , që nuk i dha njeriut  akses më të madh  se 10-15 %  të përdorimit të trurit. Sepse , po të realizohej një gjëmë e tillë , nuk do të kishte më tokësorë , por vetëm fluturakë që do fekondoheshin  në ajër si hutini… dhe si pterosaurs do të hanin njeri-tjetrin pa rënë në tokë.

Përfolja si fenomen është një nga pikat e errëta të  dobësisë së karakterit njerëzor  që ashtu si gënjeshtra krijon një fryrje artificiale  deri në ankth shpirtëror. Gjendje  dhune  psikologjike  sistematike   që e  lodh dhe të fortin.

         Përfolja është  sëmundje e një shumice inferiore patrajtë  që  ngjiz llapazanllëkun   si kroma  në oazin e shoqërisë   “moderne” ( mjafton të kujtosh “Komedinë Njerëzore” të Balzakut”) , duke  e   përpunuar në art  zbavitës , si poemth  hëne… bash  në terrin e ndërgjegjes së kalbur. Përfolja  është si frysa që mund t’a kthesh në çdo lloj forme për ti shërbyer  momentit dhe përkohësisht qëllimit duke penetruar deri tek veshë “dembelë”, që nuk pranojnë leksione kurbani, por prapëseprapë  si atomizer  erëmojnë parfum   fekalesh.

         Disa mendimtarë , përfoljen e quajnë si objekt të një shoqërie të përkufizuar intelektuale, e cila plotëson honin e mosdijes dhe  kohën e lirë e të bollshme. Ndërsa unë mendoj të kundërtën: vetë shoqëria jonë gjoja intelektuale prodhon përfoljen për qëllime  denigrimi, përfitimi , shtypje,  matrapazllëku , egoizmi dhe  shformimi..

          Përfolja nuk i shërben bariut, i cili është në dashuri me bagëtitë , fyellin , barin e njomë , yjet dhe pemët…, sepse  bariu me këtë pasuri natyrore është një Perëndi në parajsën e vet. Por , i shërben  hibriteve  moderne … farërave të këqija  që artificialisht mundohen të bëhen dragonj e udhëheqës… e dikushi nga askushi. 

        Sot ,  e keqja e dhimbshme  është se  shoqëria jonë ushqehet me jashtëqitjen e kafehaneve dhe paneleve mediokër, fb , opinioneve shterpë , “përkthyesve” gugëlianë dhe ca gazetarë teknefez, të cilët , duke u ushqyer si qentë nga  sponsorë bakërxhinjë… flijojnë dhe glorifikojnë : ngrejnë haletë dhe “fikin” yjet. Sorrat i bëjnë  pëllumba e pëllumbat minjë! Fallusin e bëjnë tra për të mbajtur peshën e shtetit… dhe burrin i shtetit … “legen e non grata”! Shokun e bëjnë kërmë për vulture. Hëm ! Ky është mjeranizmi i shoqërisë përfolëse konteporane , shoqëri   pakurrëfarë  principesh. Të prekur më thellë nga ky virus është shumica e ish -familjeve të privilegjuara gjatë rregjimit të kampit komunist në botë. Shumica e tyre …(të lurtuarit e asj kohe) janë si gjarpërinjë  në gji , ku dhe nëse i afron …, ua jep mundësinë  e ndryshimit, ato përsëri të kafshojnë në njëmijë mënyra. 

        Varfëria shpirtërore dhe intelektuale që ndjell ky nivel i ulët  zbret si hije e zezë shtrigash në çdo aspekt të jetës  dhe fatkeqësisht  “inteligjenca moderne” i ushqen si Piranha-nët…që e zhveshin prehën deri në kockë. 

Në këtë  kontekst,  kundër-arma më e fuqishme ndaj përfoljes është stoicizmi! Po i ike përfoljes , ajo të ndjek nga pas. Nëse i qëndron stoikisht … ajo tërhiqet nga  ftohtësia e kështjellës së arsyes dhe shuplaka  e virtytit. 

            Ka njerëz që  dorëzohen  në luftë me fantazmën e përfoljes, duke e braktisur njerëzisht  betejën e kësaj murtaje. Por ,  njerzillëku  i heshtjes nuk  ia pret dot rrezen e veprimit përfoljes. Vdekja e saj vjen vetem pas transformimit  të njeriut,  nga i shformuar në qënie humane.

          Disa të tjerë mendojnë se injorimi është një tjetër armë ndaj përfoljes, por shpesh injorimi nuk është fitorja ndaj të keqes por pakt i  bërë  me vetveten që sjell vetëm qetësi të shtirë  . 

Marcus Aurelius ( Perandor , luftëtar , filozof , i fundmi  stoicist i antikitetit) në librin e tij “The Meditations”, na përcjell  mesazhet  e filozofisë stoike. Stoicizmi mbetet një mburojë që mund t’a përdorësh kudo. Sepse në thelb ka virtytin , natyralen , ligjin e arsyes , zgjuarsinë   etj… 

Stoicizmi lundron nëpër dallgë si delfini që  gjiron rërën si tymnajë  duke e kthyer sulmuesin vocërrak aventurier nga predator  në prehë! 

Filed Under: Emigracion Tagged With: alfons Grishaj

Mërgata dhe roli i shteteve shqiptare në Ballkan!

July 5, 2021 by dgreca

Një histori që ka nevojë të ndryshojë/

Nga Silvana BEGAJ/

(Nuk themi asgjë të re kur flasim për diasporën shqiptare nëpër botë. Nuk është qëllimi as i këtij shkrimi të rendisë faktet dhe rolin e diasporës shqiptare përgjatë historisë sonë të vjetër e të re kombëtare). Janë ndoshta raste të rralla në botën e qyteteruar ku për ngritjen ,formimin dhe ekzistencën e shteteve rol përcaktues ka patur mërgata kombetare jashtë vendeve. Të kujtojmë Lidhjen e Prizrenit apo dhe shpalljen e Pavarësisë e më tej, por dhe më parë në gjurmët e historisë, në njohjen e shtetit të pavarur shqiptarë përvec përpjekjeve dhe luftës së patriotëve shqiptare në vend, një rol të dorës së parë kanë patur dhe lëvizjet, përpjekjet dhe mbështetja e grupeve të mërgatës që nga SHBA me Vatrën apo shoqatat atdhetare në Selanik, Bukuresht, e në cdo kryeqytet të Europës.

Të rikujtojmë arritjen e dytë kombëtare më të madhe ,Pavarësinë e Kosovës, e cila ka në themel përvec rezistencën me paqe e me armë të shqipëtarëve në Kosovë, por po aq betejën titanike të Diasporës shqiptare nëpër botë. Edhe pse një shekull pas krijimit të shtetit Shqiptar dhe dekada pas Pavarësisë së Kosovës, krenaria dhe merita për arritjen e këtyre arritjeve, nuk plotëson e mbush nevojat e sfidave që shqiptaria në tërësinë e saj ka. Sfida dhe synime të reja edhe më të vështira ka përballë. Në këto sfida, dhe politikat e shteteve tona është pjesë jetike. Shqiptaria, Shqipëria e Kosova janë dy shtetet shqiptare me nivelin më të lartë të mërgatës.

Aktualiteti po sjell një gabim konceptual, atdhetar dhe historik të pajustifikueshëm dhe pafalshëm për brezat e sotëm, por dhe të ardhmen, duke trajtuar në dy realitete të ndryshme edhe pse ato janë Një. Thënë qartë: dy shtetet shqiptare në Ballkan mund të shndërrohen në një burim të jashtëzakonshëm mbështetje, frymëzimi dhe përthithje interesash kombëtare si qëllim për një prosperitet duke u orientuar e bashkërenduar me Diasporën shqiptare nëpër botë për këto qëllime madhore. Mjafton të shohim shtete të tjera ballkanike që nga Kroacia, Serbia, Maqedonia deri Mal i Zi ndjekin politika më të sofistikuara në mbështetjen, nxitjen e përfshirjes së mërgatave në jetën e zhvillimet socialo ekonomike në këto vende. Kjo përfshirje nuk duhet të jetë as emocionale ,romantike aq më pak propogandistike. Kjo përfshirje fyhet me indiferentizëm e mospërkushtim kur deduktohet në organizimin e ndonjë Samiti hoteleve të shtrenjta të kryeqyteteve, apo ku reduktohet në ndarje cmimesh dhe certifikatash nderi. Kjo përfshirje ka nevojë për akte e sjellje serioze ,të mirëmenduara të hedhura në treg strategjikisht nga shtetet shqiptare në Ballkan për politika të qëndrueshme dhe thelbësore.

Pyetje ende pa përgjigje mbeten.

Cfarë bëjnë dy shtetet shqiptare për mbështetjen e arsimimit dhe mbijetesës së gjuhës shqipe në brezat e rinj të diasporës që rrezikojnë ta humbasin apo deformojnë? Shumë pak ose asgjë. Cfarë po ndodh me fëmijët që lindin e rriten në mërgatë? A nuk mendoni se brez pas brezi ajo, gjuha shqipe e paushqyer me arsim e dije në shqip rrezikon të dobësohet apo dhe më keq të humb? Sepse iu është lënë fakultativisht prindërve si detyrë.

A e dini se vrasja e një kombi fillon nga vrasja e gjuhës? A mund të lihet mësimi në mënyrë vullnetare? A ka buxhete nga Prishtina dhe Tirana për këtë?

Përgjigjia fatkeqësisht të con në një JOO të madhe.

Cfarë po realizohet me ato të ardhura që prodhon puna e Diasporës shqiptare në botë? A mjafton mbështetja e familjeve përmes remitancave? A mendoni se mjaftojnë vizitat e të mërguarve ditëve të nxehta pushimeve për turizëm?

Po ai kapital financiar i jashtëzakonshëm si burim i punës së shqiptarisë jashtë kufijve a ka informacion dikush ku shkon, si e në cfarë investohet ?

A ka menduar dikush në Tiranë e Prishtinë që këtë kapital ta kthejë në investime burimesh strategjike të sigurta në zhvillimin e ekonomive të të dy shteteve?

A mos ka ardhur koha për ngritjen e një Banke për të mbrojtur e zhvilluar këto kapitale të mërgatës duke ricikluar ekonominë dhe fuqizimin financiar?

Kalojmë në një nga thellbet e asaj që e përjashton mërgatën kudo: Vota e saj në zgjedhjet dhe delegimet e pushteteve. A ka dicka më të rëndësishme se vota në sistemet demokratike ku inspirojmë? Pse nuk implementohet e drejta e tyre legjitime kur janë kontributorë, kur janë të lidhur ngushtë me fatet e vendeve te tyre?

Përgjigja edhe më demotivuese: Frikërat që sundojnë hijet e pushtetit sduan përfshirjen e Mërgatës.

Mendoni pak, sot kemi një diasporë me nivele të larta akademike me tituj shkencorë, grada dhe punë kërkuese. A janë të përfshirë ata dhe angazhuar për problemet sociale ekonomike e politike në vendet tona?

A kemi ne sot dy shtetet mendimin e koncentruar të tyre dhe të përfshirë për të dhënë përvojat e tyre, eksperiencat dhe dijet për Kombin?

A është kjo një luks por dhe një mundësi për tu zhvilluar më qartë, më drejtë dhe në rrugën e botës aspirante nëqoftëse zëri, puna dhe mendimet e tyre përfshihen?

Atëherë në rezymenë e një përmbledhjeje të disa problematikave të mprehta që ceka në këtë shkrim (jo se ska dhe të tjera), si mund të ndodhë të bashkohen e organizohen pjesët, më tej energjitë, dijet, mencuria dhe përvoja por dhe më tej ende, të ardhurat e kontributit të Diasporës , të dy shtetet jemi kapluar dhe katapultojmë indiferentizëm, moskokëcarje, neglizhencë dhe largpamësi ,që pikërisht e gjithë kjo krijesë Mbarëkombëtare si Diaspora tragjikisht jo vetëm nuk mbështetet seriozisht dhe ti jepet roli dhe vendi që I takon jo vetëm si pjesë e historisë por si nga kontributorët më me peshë në të gjitha fushat e jetës dhe mbështetëse e frymës kombëtare kurdo kur vendet tona kanë nevojë.

A mos duhet të zgjohen qeveritë tona nga letargjia e ngushtë, e pa orientuar e papërgjegjëshme dhe jo me frymë Kombëtare ndaj kësaj copëze Atdhe jashtë territorit, por që për ta është më shumë se gjithcka, ashtu si rilindasit e kishin, ashtu si jetën dhanë për të, ashtu kur lotët i burojnë dhe veprat e tyre sot si trashëgimtarë të tyre janë pikërisht Ata: Mërgatat tona!

A mos duhet ti japim atyre atë që meritojnë dhe të përfitojmë NE, vendet tona, bashkëkombësit tanë dhe Kombet tona?

Filed Under: Mergata Tagged With: Ballkan, Mergata Shqiptare, Silvana Begaj

  • « Previous Page
  • 1
  • …
  • 29
  • 30
  • 31
  • 32
  • 33
  • …
  • 39
  • Next Page »

Artikujt e fundit

  • Bahamas njeh Kosovën!
  • Legjenda e portës shkodrane, Paulin Ndoja (19 dhjetor 1945 – 16 prill 2025) do të mbushte sot 80 vjeç
  • “Roli dhe kontributi i diplomacisë shqiptare në Maqedoninë e Veriut nga pavarësia deri sot”
  • Marie Shllaku, kur një jetë e re u shndërrua në përjetësi kombëtare
  • Në sinoret e Epirit…
  • Mbrëmë hyri në fuqi Ligji i SHBA për autorizimin e mbrojtjes kombëtare
  • Skënderbeu “grek”, ose si të bëhesh grek pa e ditur
  • A historic moment of pride for the New Jersey Albanian-American community
  • U zhvillua veprimtaria përkujtimore shkencore për studiuesin shqiptaro-amerikan Peter Prifti
  • Dashuria që e kemi dhe s’e kemi
  • “Jo ndërhyrje në punët e brendshme”, dorëheqja e Ismail Qemalit, gjest atdhetarie dhe fletë lavdie
  • Arti dhe kultura në Dardani
  • Gjon Gazulli 1400-1465, letërsia e hershme shqipe, gurthemeli mbi të cilin u ndërtua vetëdija gjuhesore dhe kulturore e shqiptarëve
  • “Albanian BookFest”, festivali i librit shqiptar në diasporë si dëshmi e kapitalit kulturor, shpirtëror dhe intelektual
  • VEPRIMTARI PËRKUJTIMORE SHKENCORE “PETER PRIFTI NË 100 – VJETORIN E LINDJES”

Kategoritë

Arkiv

Tags

albano kolonjari alfons Grishaj Anton Cefa arben llalla asllan Bushati Astrit Lulushi Aurenc Bebja Behlul Jashari Beqir Sina dalip greca Elida Buçpapaj Elmi Berisha Enver Bytyci Ermira Babamusta Eugjen Merlika Fahri Xharra Frank shkreli Fritz radovani Gezim Llojdia Ilir Levonja Interviste Keze Kozeta Zylo Kolec Traboini kosova Kosove Marjana Bulku Murat Gecaj nderroi jete ne Kosove Nene Tereza presidenti Nishani Rafaela Prifti Rafael Floqi Raimonda Moisiu Ramiz Lushaj reshat kripa Sadik Elshani SHBA Shefqet Kercelli shqiperia shqiptaret Sokol Paja Thaci Vatra Visar Zhiti

Log in

This website uses cookies to improve your experience. We'll assume you're ok with this, but you can opt-out if you wish. Cookie settingsACCEPT
Privacy & Cookies Policy

Privacy Overview

This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these cookies, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may have an effect on your browsing experience.
Necessary
Always Enabled
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Non-necessary
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.
SAVE & ACCEPT