Meta- Pavlopulos-it:Të ruajmë qetësinë!

February 8, 2018 by dgreca

Çështja çame/ Meta i përgjigjet presidentit grek: Deklaratat e tij nuk i përgjigjen partneritetit/

1 Ilir Meta

Presidenti Meta në një interviste për “Albanian Daily News”, reagon ndaj qëndrimeve të homologut Grek, Prokopis Pavlopulos. Meta shprehet se qëndrimet e tij nuk sjellin energji pozitive.

“Pavlopulos nuk është në sintoni me ministrat Bushati e Kotzias. Deklaratat e tij nuk i përgjigjen partneritetit.” – u shreh ai.“Të ruajmë qetësinë dhe respektin reciprok.”, – shprehet Meta. Ndërkohë pak ditë më parë Presidenti grek Prokopis Pavlopulos u shpreh se vendi i tij do vendosë veton lidhur me integrimin e Shqipërisë në BE, në rast se vendi ynë vazhdon ta përmendë “çështjen çame”.

Ambasadori Donald Lu: Politikanët, frikë nga reforma në drejtësi

February 8, 2018 by dgreca

Ambasadori Donald Lu ka reaguar në Facebook pas përzgjedhjes së anëtarëve të KLP dhe KLGJ, pavarësisht se nuk u votuan në Kuvend për mungesë kuorumi.

Emrat u përzgjodhën me short pasi mazhoranca dhe opozita nuk e gjetën konsensusin për të miratuar një listë të përbashkët.

Opozita votoi kundër duke akuzuar se qeveria kërkon të vërë në dorë drejtësinë e re. Diplomati amerikan thotë se politikanët shqiptarë kanë frikë nga drejtësia.

Në mesazhin e publikuar nga Ambasada Amerikan ën Tiranë, Lu thotë se, politikanët kanë frikë nga reforma në drejtësi, por, kjo reformë ka hedhur sot një hap të rëndësishëm.

“Politikanët, në të majtë dhe në të djathtë, kanë frikë nga reforma në drejtësi. Mos u përqëndroni në lajmin e keq se politikanët dështuan sërish të bashkëpunojnë në përzgjedhjen e anëtarëve të KLGJ-së dhe KLP-së.

Përqëndrohuni në lajmin e mirë se Kushtetuta e kishte parashikuar këtë gjë dhe sot i përzgjodhi anëtarët në mënyrë rastësore. Unë kam më shumë besim në një përzgjedhje të rastit sesa në përzgjedhjen nga politikanët. Reforma në drejtësi ka hedhur një hap përpara”,- shkruan ambasadori Donald Lu në Facebook.

Arroganca me kulturën e artin është fundi i demokracisë

February 8, 2018 by dgreca

Nga Enver Bytyçi/ Aktori me famë mbarëshqiptare e ndërkombëtare, Mirush Kabashi, u shfaq në ekranet e televizioneve duke e krahasuar qeverisjen e sotme me atë të Ramiz Alisë, madje duke vënë në dukje se “Qeveria e sotme është më arrogante se qeveria e Ramiz Alisë”! I madhi Robert Ndrenika nga ana e tij u shpreh se “Kemi aktorë të mrekullueshëm dhe paguhen për një kafshatë bukë. Kur të vënë litarin e bukës, ai është më i tmerrshmi nga të gjitha”. Të gjitha këto u thanë në një tubim të aktorëve të Tatrit Kombëtar në mbrojtje të kësaj godine. Artistët dhe aktorët e teatrit kombëtar protestuan ashpër me qëllim që të ndalojnë shkatërrimin e godinës, me qëllim që në vend të saj të mbijë një kullë dhjetra katëshe në mes të Tiranës. Ata u mblodhën e dhanë një sinjal të qartë në mbrojtje të tempullit të lirisë së fjalës së artistit. Por protesta është më e madhe se kaq. Me dhjetra artistë, shoqata artistësh e kineastësh janë ngritur dhe kundërshtojnë një projekt-ligj, të cilin Ministria e Kulturës dhe Qeveria Shqiptare duan ta kalojnë në parlament, me qëllim që artistëve, aktorëve, kineastëve, sopranove, balerinëve, orkestrantëve, valltarëve të famshëm, t’u kufizohet liria, t’u merret fryma, t’u hiqet fjala, t’u pakësohet oksigjeni i shpirtit dhe ndjenjës! Dhe bashkë me këtë të formatohet shoqëria shqiptare, spektatori që ndjek artin, filmin e veprimtaritë kulturore, sipas shijeve të kryeministrit shqiptar! Paralajmërimi nga të gjitha palët është bojkoti. Bojkoti i shfaqjeve, bojkoti i skenës, bojkoti i ekranit të filmit, shkurt lënia e kryeqytetit dhe qyteteve të Shqipërisë, për herë të parë pas 105 vitesh shtet, pa frymën e artistit, pa praninë e fjalës dhe interpretimit të tij. “Apologjia e Vërtetë e Sokratit” nën interpretimin brilant të Mirush Kabashit, duket se rikthehen trishtimin e kohës së para 2400 viteve të filozofit të madh grek, të dënuar me vdekje për shkak të fjalës së lirë! Ligji, qeveria dhe ministria kanë vendosur të godasin në subkoshiencën kombëtare, t’i bëjnë artistët nga interpret të interesave dhe shqetësimeve të kombit, në shërbëtorë të pushtetit autoritar në Shqipëri. Arbritariteti e dhuna e ekzekutivit shqiptar shprehet në çdo nen të ligjit të ri, ndërkohë që ai statusi i premtuar i artistit u harrua në këto pesë vite të Rilindjes. Rilindja në vend të statusit dhe lirisë artistike e krijuese ka vendosur të servirë pushtetin kontrollues, diktues dhe të arrogancës edhe në institucionet e kulturës dhe artit. Kështu, sipas ligjit, zot i çdo gjëje do të jetë drejtori politik i emëruar nga ministri politik sipas rekomandimit të kryeministrit arrogant! Drejtori i institucionit artistik ka të drejtë që aktorëve dhe artistëve të tjerë t’u bëjë apel dy e tri herë në ditë si në kampet e përqëndrimit, ka të drejtë t’i ndëshkojë ata jo vetëm për “thyerjen e orarit”, por edhe për mospagesën e energjisë e të ujit, ka të drejtë t’i vendosë në rrjesht dhe si në kohën e revolucionit kulturor “t’u bëjë artistëve atë gjimnastikën e famshme” para një godine 40 apo 50 katëshe, pronë e një prej aligarkëve të pushtetit të sotëm, godinë e projektuar të ndërtohet aty ku sot është Teatri Kombëtar! Ligji i ri nuk sjell asgjë të re për të drejtat e artistëve, nuk flet asnjë fjalë për statusin e tyre, thjesht dhe vetëm i shndërron këto institucione në vartësi të ministrisë, kuptohet ministrit politik të Kulturës! Ligji i ri nuk kujdeset që të rriten pagat e artistëve, aktorëve dhe të tjerëve, përkundrazi vendos kontroll rigoroz mbi këto paga qesharake dhe synon kontrollin e iniciativës private për veprimtaritë artistike të shoqatave dhe artistëve të veçantë nga ana e ministrisë dhe institucionit përkatës të varur po në ministri. Shkurt: Ligji i ri për Institucionet e Kulturës vendos kontrollin e qeverisë mbi të gjitha veprimtaritë artistike në vend, brenda e jashtë këtyre institucioneve. Projekt-ligji që artistët po kundërshtojnë është pasqyrë e asaj që ka ndodhur e po ndodh kudo në shoqërinë shqiptare. Një praktikë dhune e arrogancës qeveritare për të kontrolluar gjithçka në Shqipëri, në modelin e Vladimir Putin të Rusisë dhe të Rexhep Taip Erdogan të Turqisë. Ky model, aq i pëlqyer nga kryeministri i vendit, po e largon Shqipërinë me shpejtësi nga orientimi i saj euro-atlantik. Kjo iniciativë ligjore antidemokratike ka për qëllim vendosjen e artistëve nën tutelë e nën zgjedhën e “ligjit”, si dhe të varfërisë, me qëllim eleminimin e çdo mundësie për reagim qytetar elitar kundër regjimit autokrat të Tiranës. Rreziku që vjen prej një projekt-ligji të tillë për Institucionet e Kulturës dhe të Artit nuk prek vetëm artistët. Rreziku është shumë herë më i madh për shoqërinë shqiptare! Kapja dhe mpirja e mendimit dhe veprimit të elitës artistike, intelektuale dhe akademike është fundi i fundit të demokracisë në një vend të caktuar! Nëse i lejojmë këta harbutë të shkatërrimit të shtetit shqiptar, atëherë ne do të ishim bashkëpunëtorët më të devotshëm të këtij regresi kulturor e social si dhe rreziku gjeopolitik! Tiranë, më 08.02.2018

TAKIMI NË WORCESTER- MINISTRI MAJKO NUK ERDHI PËR TË KRIJUAR LIDHJE TË SINQERTA BASHKËPUNIMI

February 8, 2018 by dgreca

TAKIMI NË WORCESTER- MINISTRI MAJKO NUK ERDHI PËR TË KRIJUAR LIDHJE TË SINQERTA BASHKËPUNIMI/

1-1-768x576

LETËR NË REDAKSINË E DIELLIT /

Z.Editor/

Isha në takimin që u organizua Worcester, por nuk do të të shkruaj gjatë për takimin me z. Pandeli Majko, ministrin e Diasporës dhe zonjën Floreta Faber, ambasadore e RSH në SHBA, por sa për informim mund të të them se z. Majko nuk erdhi për të krijuar lidhje të sinqerta bashkëpunimi me gjithë shtresat e diasporës. Nga ato që pashë e dëgjova mendoj se edhe ky socialist është i papendueshëm, nuk i kritikon dot krimet që ka bërë nëna parti (PKSH / PPSH).

Aty nga ora 6:00 PM, grupi që organizoi pritjen në godinën “Illyrian Gardens” ma solli mua në apartament z. Majko, z-njën Faber dhe nja dy shoqërues të tyre dhe një gazetar të “Telegram & Gazette” për vizitë që të shihnin si janë apartamentet e kësaj godine, ku jetojnë dhe shumë pensionistë shqiptarë me 30 % të të ardhurave. Pasi e qerasëm sipas zakonit i dhurova një kopje të librit tim të ri, duke i shkruar si dedikim: “Z. Pandeli Majko me respekt një dhuratë për të njohur më mirë disa vlera të diasporës sonë”.

Me gojë i thashë: Këtu ka shkrime për Ismail Kadarenë, Visar zhitin, Pëllumb Kullën, për Dritëro Agollin e të tjerë”. Urdhëroni dhe këtë letër ku keni disa pyetje e kërkesa që mendoj t’u përgjigjeni sonte në darkë. E mori letrën dhe e futi në xhep, kurse librin ia kaloi dikujt për ta ruajtur.

Ai tha: “E more vesh që vdiq Dritëroi.”

“Po i thashë, por bëri gabim që nuk falet, vdiq i papenduar. Nuk shkoi në Librazhd të vinte një tufë me lule tek monumenti, që u krijua për dy poetët e pushkatuar nga diktatura kur ai ishte kryetar i Lidhjes”.

Për ta justifikuar Dritëroin, shtoi: “Po, ishte i sëmurë.”

“Memoriali ishte krijuar 7 vjet para se të sëmurej Dritëroi, shtova unë. Po të mos evoluojmë ne që u formuam gjatë diktaturës është mëkat, se rinia ecën në rrugë pa krye.”

Deshi të ngrihej, por ime shoqe i nxori librin e poetes Luljeta Lleshanaku “Negative space” botuar tani shpejt në Londër dhe i tha: “vajza jonë e ka përkthyer këtë libër në anglisht dhe është vlerësuar me “English PEN Award”.

“E kam dëgjuar Luljeta Lleshanakun, tha ai, pastaj na uroi për vajzën dhe u ngrit e iku”.

Në darkën qi iu dha tek kisha “Fjetja e Shën Marisë” m’u afrua z-nja Irisa Arizi, Drejtore e kabinetit të tij (ajo që mori librin tim për ta ruajtur e për t’ia dhënë më vonë Majkos). I thashë kësaj zonje: “Ministria juaj duhet të jetë e depolitizuar, nuk duhet të ketë aty asnjë socialist e ish komunist. Duhet të merrni në punë edhe djem e vajza nga diaspora që mund të punojnë shumë mirë për t’ju ndihmuar seriozisht.” Ajo nuk u përgjigj.

Pastaj i fola për gazetarin e talentuar Astrit Lulushi, që shkruan shkurt dhe me përmbajtje filozofike. Ajo tha se nuk e kishte dëgjuar emrin e tij. I thashë të lexonte te “Dielli” shkrimin tim për Lulushin. Më tha se z. Majko ka në plan të shkojë në Washington DC dhe te jape nje interviste dhe ne VOA…

Gjate darkes, z. Majko tregoi si u prit andej këtej, iu bënë pyetje dhe ai u përgjigj, por pyetjeve të mia nuk iu përgjigj asnjërës. Kur dikush i tha se fëmijët tanë kanë frikë të vijnë në Shqipëri mbasi dëgjojnë në lajmet për shumë vrasje, vjedhje e krime të ndryshme. Z. Majko tha: Mos ua vini veshin lajmeve, edhe këtu në Amerikë ndodhin vrasje e krime, po Amerika vizitohet pa asnjë pasojë të keqe. Kështu dhe në Shqipëri askush nuk do të pësojë gjë, ejani se do të kënaqeni!

Po z. Majko harron se në Amerikë ndodhin vrasje e krime, por në raport me popullsinë e Shqipërisë, ato janë shumëfish më të pakta se vrasjet e krimet që ndodhin në Shqipëri.

Darka kaloi mirë dhe të ftuarit u larguan të kënaqur, por mendoj se z. Majko u zbulua se është soc-komunist i parinovueshëm. Nuk bëri autokritikë për ato fjalët “Kolaboracionistë e syretër” si e ka quajtur diasporën dikur, përmendur prej Frank Shkrelit dhe prej meje në shtypin shqiptar të këtushëm të këtyre ditëve. Më duket se Ambasada jonë i kushton shumë pak vëmendje materialeve që botohen në gazetat “Dielli dhe “Illyria” dhe nuk vë në dijeni qeverinë shqiptare për mendimet e rëndësishme që publikohen në këto dy gazeta.

Në rast se do ta ftoni në shoqërinë Vatra, mendoj që ta pyesni:

“Pasi bëtë vizitat në Greqi, Itali e SHBA a jeni penduar që i keni quajtur bijtë e diasporës “kolaboracionistë dhe suretër”?

“A është ministria juaj e depolitizuar, pa anëtarë të Partisë Socialiste?”

“A keni në plan të kërkoni elementë të aftë për të punësuar në ministrinë tuaj nga bijtë e bijat e diasporës?”

Gjithë të mirat,

Thanas L. Gjika

***

Ja si e paraqiti faqa zyrtare e Ministrit të Diasporës vizitënb në Worcester

***

Vizita në Worcester, z. Majko nderohet me Çelësin e qytetit/

Në shenjë mirënjohje për kontributin e komunitetit shqiptar në qytetin e Worcester në Massachusetts , kryebashkiaku i këtij qyteti z. Joseph Petty e nderoi Ministrin e Shtetit për Diasporën me Çelësin e Qytetit. Z. Pandeli Majko vizitoi të martën qytetin ku jeton një numër i konsiderueshëm shqiptarësh, i shoqëruar nga Ambasadorja e Shqipërisë ne SHBA, znj. Floreta Faber.

‘Është kënaqësia ime t’ju dorëzoj juve Çelësin e Qytetit të Worcester, në shenjë mirënjohjeje për vizitën tuaj në këtë qytet. Shpresoj të jetë e qartë se banorët shqiptarë të Worcester janë një pjesë jetësore dhe me shumë vlerë e qytetit tonë dhe ne ju falenderojmë që na nderuat me praninë tuaj këtu”, thuhej në deklaratën e dorëzimit të Çelësit simbolik të kryebashkiakut të Worcester.

Aty theksohej se shkëmbimet kulturore janë tepër të rëndësishme për të ruajtur paqen dhe prosperitetin.

Ministri i Shtetit për Diasporën shprehu mirënjohjen për vlerësimin dhe falenderoi autoritet lokale të qytetit për përpjekjet e tyre në mbështetje të komunitetit shqiptar. Gjatë qëndrimit në Worcester, z. Pandeli Majko vizitoi qendrën ‘Ilirian Garden’, e konceptuar si një shtëpi për brezin e tretë pikërisht nga emigrantë shqiptarë. Ministri u takua me drejtuesin e qendrës, z. Gregory Stefan, i cili vlerësoi kontributin e dhënë nga komuniteti shqiptar në ndërtimin e shtëpisë për të moshuarit.

Më pas, delegacioni shqiptar zhvilloi një vizitë në Kishën Ortodokse të shqiptarëve St. Mary’s Assumption.

DIASPORA SHQIPTARE DHE PERKUJTIMI I 500 VJETORIT TE SKENDERBEUT NE ROME

February 8, 2018 by dgreca

1 Monum Skenderb Rome 1 sheshi Sh Pjeter arbereshet 1 Shqip e amerik rom 1 shqip Rome 2 Salla e Kumtesave

SI E SHËNOI DIASPORA 50-VJETË MË PARË NË ROMË, 500-VJETORIN E VDEKJES SË GJERGJ KASTRIOTIT – SKENDERBE/

1-frank-300x212

Nga Frank Shkreli/

Siç dihet, viti 2018 është shpallur nga qeveritë e Tiranës dhe të Prishtinës, por edhe nga Kisha Katolike në trevat shqiptare dhe në diasporë, si viti i Gjergj Kastriotit Skendërbe. Janë mbajtur disa manifestime dhe është në plan të zhvillohen programe të ndryshme kulturore, akademiko-shkencore dhe ceremoni të tjera përkujtimore, jo vetëm në trojet shqiptare, por edhe anë e mbanë botës ku ka shqiptarë — gjatë gjithë këtij viti. Këtu në Shtetet e Bashkuara ky përvjetor është shënuar ditët e fundit nga diaspora me simpoziume në Nju Jork dhe në Detroit ku kanë marrë pjesë një numër studiuesish dhe historianësh të njohur nga Shqipëria, nga Kosova dhe diaspora, për të shënuar këtë përvjetor me rëndësi historike. Në këto simpoziume kanë marrë pjesë shqiptarët e diasporës pa dallim feje a krahine. Ashtu siç janë bashkuar gjithëherë për raste të tilla, ashtu u bashkuan edhe tani për të kujtuar heroin e tyre kombëtar, me rastin e 550-vjetorit të vdekjes.

Është kjo pjesë e një tradite që diaspora, gjatë shekullit të kaluar e deri në ditët e sotëme, megjithë mjetet e kufizuara për të shënuar përvjetorë të tillë kombëtar – është përpjekur të kremtojë rregullisht datat historike dhe herojtë kombëtarë të shqiptarëve. Shënimi këtë vit i 550-vjetorit të vdekjes së Gjergj Kastriotit-Skenderbeut na sjellë në kujtesë 500-vjetorin e Skenderbeut dhe ceremonitë e simpoziumet që u organizuan nga diaspora shqiptare në Evropë dhe në Shtetet e Bashkuara. Ishte pikërisht, 50-vjetë më parë që diaspora shqiptare qe bashkuar në Romë dhe në Vatikan për të shënuar 500-vjetorin e vdekjes së Kryetrimit të Kombit shqiptar dhe të veprimtarisë së tij epike. Me ndihmën e Vatikanit dhe Papa Palit të VI, të Arbëreshëve dhe të diasporës shqiptare të njohur në Romë në atë kohë, përfshir Profesor Ernest Koliqin dhe të tjerë shqiptarë të dalluar mërgimtarë nga të gjitha trojet shqiptare — të gjithë të bashkuar në Romë dhe në Vatikan – i treguan botës dinjitetin kombëtar dhe krenarinë e vet për historinë kombëtare duke nderuar Fatosin e tyre të Madh. 500-vjetori i Vdekjes së Gjergj Kastriotit – Skenderbe ishte gjithashtu një rast që vuri në dukje edhe respektin e Vatikanit për Heroin e Shqiptarëve dhe për kombin shqiptar në përgjithësi, gjë që u pasqyrua në pritjen entuziaste që iu bë shqiptarëve në vitin 1968 në Vatikan nga Pali Pali i VI, me rastin e 500-vjetorit të vdekjes së Fatosit kombëtar të shqiptarëve.

Shqiptarët — përfshirë një grup të madh të diasporës shqiptare nga Shtetet e Bashkuara të Amerikës, të udhëhequr nga organizata pan-shqiptare Vatra që u prinin Peter Chicos dhe Anthony Athanas, kishin shkuar në Romë për të marrë pjesë në ceremonitë me rastin e 500-vjetorit të vdekjes së Gjergj Kastriotit — nga të gjitha anët e botës, përveç Shqipërisë komuniste të asaj kohe. Në një frymë vërtetë kastriotjane bashkimi kishin vajtur në Romë arbëreshët e Italisë, shqiptarë nga Kosova, mërgimtarë nga Evropa, Australia dhe nga Shtetet e Bashkuara të Amerikës.

Ishin këto festime e kujtime 3-4 ditëshe në Romë dhe në Vatikan, ku mërgimtarët e ri të arratisur nga murtaja e komunizmit e shekullit 20, u bashkuan me arbëreshët të cilët ishin detyruar nga otomanët të largoheshin nga trojet e tyre, pesë shekuj më parë. U bashkuan në Romë dhe në Vatikan për një takim vëllazërimi, rreth heroit të tyre kombëtar, pa dallim feje e krahine — ashtu si ishte dikur dhe si duhet të jetë edhe sot – të bashkuar — ashtu siç i do shqiptarët Gjergj Kastrioti – Skenderbe. Revista Shëjzat e botuesit Ernest Koliqi — e cila i kishte kushtuar një numër të tërë prej 250 faqesh me një përshkrim të gjatë ceremonive me rastin e 500-vjetorit të vdekjes së Skenderbeut– shkruante se pjesëmarrja e diasporës shqiptare në Romë me atë atë rast nderoi botërisht, Shqipërinë dhe Fatosin e saj Gjergj Kastriotin – Skënderbe. “Të huajt e ardhun nga katër anët e dheut çmeriteshin në atë shesh tue shikue ato vargje të ndritëshme shtegtarësh që ngitshin të dalun nga prehni i mesjetës, nga XV qindvjet i cili njofti lavdinë e Kruetanit të Madh. Pyetshin plot kureshtje se kush ishin ata burra e ato vasha. Emni i Shqipnisë e i Kastriotit tringulloi si za burije atë ditë në gojën e mija turistave ndërkombëtarë” do të shkruante Ernest Koliqi, në numrin e posaçëm4-6, 1968 të Shëjzave, kushtuar 500-vjetorit të vdekjes së Heroit Kombëtar. Koliqi e ka cilësuar pjesëmarrjen e Vatranëve dhe të tjerëve nga diaspora e Amerikës si një prani që ua “shtoi shkelqimin kremtimeve”. “Hijet e madhnueshme të Fan Nolit e të Faik Konicës na shfaqeshin para syve, tue vërejtë në radhët tona kryesinë vatrane, që në këto kohëna të turbullta përpiqet të ndjekë gjurmët e mëdha të atyne dy patriotëve të paharrueshëm, themeltarë të Shoqatës. Kishim përshtypjen se drita e agimeve të Rilindjes atë ditë po reshte mbi bashkimin e Arbershve me Shqiptarë. E bashkë me atë dritë edhe rrezja e bekimit të Perendisë”, ka shënuar Koliqi në kronikën e botuar në revistën e tij Shëjzat. Në kronikat e Shëjzave për kremtimet e 500-vjetorit të Skenderbeut, përmenden disa prej emërave më të dalluar të diasporës shqiptare të asaj kohe në Amerikë, të cilët kishin marrë pjesë, si përfaqsuesit e lartë të Vatrës, Anthony Athanas e Peter Chicos, por edhe shkrimtari i njohur Nexhat Peshkëpia, Dr. Hamdi Oruçi, Selahudin Velaj, Adem Hodo shkrimtari Nelo Drizari, ndër të tjerë. Nga Evropa dalloheshin, Princi Ferdinando-Castriota-Scanderbeg, Dhimitër Berati, Profesor Ernest Koliqi, At Zef Valentini, Gjen. Zef Serreqi, Profesor Namik Resuli, major Rrok Nallbani, dr. Ragip Frashëri, dr. Ismail Verlaci, profesorët Abas Ermenji, Vasil Andoni e Zef Pali, Sulejman Meço, Kap. Ndue Gjomarkaj, dr. Luigj Zanga e poeti Martin Camaj. Ndër pjesëmarrës të tjerë dalloheshin edhe personalitete të diasporës së atëhershme, të dëbuar, të arratisur ose të ndaluar të këtheshin në atdhe nga regjimi komunist i Enver Hoxhës, ishin edhe Ahmet bej Resuli, Nexhmedin Vrioni e Ekrem Telhajn, prof Giuseppe Gardilone, Omer Fortuzi e Aslan Zeneli, Tahir Zajmi si dhe Lin Shkreli dhe piktorët Ibrahim Kodra e Lin Delija. Ndër klerikët dalloheshin, Dom Prenk Ndrevashaj, At Daniel Gjeçaj, At Jak Marlekaj, At Ambroz Martini, At Paulin Margjokaj dhe At Vinçenc Malaj, e shumë e shumë pjesëtarë të tjerë të njohur të diasporës shqiptare, të mbledhur të gjithë së bashku në Romë, me gjithë ndryshimet e tyre politike që ekzitonin midis tyre. Por ata u bënë së bashku me atë rast për të shënuar Krye Heroin e Bashkimit Kombëtar të Shqiptarëve. Unë kam pasur fatin të njoh disa prej këtyre personaliteteve shqiptare dhe mund të them se në gjykimin tim modest, ishin ajka e Kombit shqiptar dhe se çdo komb do krenohej me njerëz të tillë. Kombi i tyre, fatkeqsisht, i konsideron gjithnjë, shumë nga këta, si “kolaboracionist” dhe “surretër”.

Në kronikën e revistës Shëjzat thuhet gjithashtu se mallëngjim dhe ngushullim të veçantë shkaktoi, ndër pjesëmarrësit në kremtimet kastriotjane, prania e një grupi të madh bashkatdhetarësh mërgimtarë, ndoshta më pak të njohur, por aspak më pak patriotë — të udhëhequr nga Dom Prenk Ndrevashaj, i cili kujdesej për fatin e tyre. Ata, që vitet e fundit kishin lënë Atdheun për të shpëtuar nga dhuna komuniste, u bashkuan me mergimtarët Arbëreshë të cilët kishin ikur nga Shqipëria 500-vjetë më parë për t’i shpëtuar dhunës otomane. Thuhet se aty në Vatikan — për herë të parë — u bashkuan dy mërgatat shqiptare, me rastin e 500-vjetorit të vdekjes së Gjergj Kastriotit-Skenderbe.

50-vjetë më parë në Romë, ishte Gjergj Kastrioti- Skenderbe, Ai i cili bashkoi shqiptarët e të gjitha ngjyrave politike me rastin e 500-vjetorit të vdekjes së Krye Trimit të shqiptarëve. Ishte pikërisht, 50-vjet të shkuara që u bashkuan shqiptarët e diasporës rreth Gjergj Kastriotit, i cili ashtu si në kohën e tij, Ai pat bashkuar princat shqiptarë në luftën kundër hordhive otomane dhe armiqëve të vendit. Po sot, me rastin e 550-vjetorit të Gjergj Kastriotit-Skenderbe — të pakën në vitin e shpallur si viti i Skenderbeut – a do të mblidhen “princat” aktual të shqiptarëve që të kremtojnë dhe të veprojnë bashkarisht, në mbështetje të interesave madhore të Kombit?