Nga Ahmet ZANI/Lënia ne harrese të plotë e baneses ku ka jetuar kolosit i letrave shqipe “At Gjergj Fishta” e cila është kthyer në një gërmadhë, ka bërë që ish Pergjegjësi i Kultures Kombëtare në Lezhë Paulin Zefi tu dërgojë një leter të hapur krerëve më të lartë të shtetit Shqiptar. Nëpëmjet kësaj letre Historiani Paulin Zefi ju kërkon ndërhyrje të menjëhershme organzive shtetërore që tju hapin rruge projektit të restaurimit të shtëpisë së Fishtes, pasi sipas tijë është e papranueshme harresa që i është bërë këtij njeriu të madh të kombit shiqiptar. Leter e hapur drejtuar shkelqesise së tijë, Presidenti i Republikes së Shqiperise Bujar Nishani, Kryeministrit të Shqipërise Edi Rama, Kryetarit të Kuvendit, Ilir Meta dhe Ministres së Kultures Mirela Kumbaro. “Jam i detyruar që të kërkoj ndihmen tuaj në lidhje me një çështje delikate e cila mbart një rëndësi shumë të veçantë me përmasa mbarëkombetare që konkretisht ka të bëjë me valorizimin e figures emblematike të të madhit”At Gjergj Fishta” ndaj të cilit çdo shqiptar e ka si obligim moral për të kontribuar edhe duke tejkaluar mundesitë e tijë. Po ju drejtohem për ndihmë ne emrin e të gjithë adhuruesve të profetit të Kombit tonë dhe gjithashtu,në emrin e çdo shqiptari të vërtetë për të cilin Shqipëria dhe Shqiptaret perfaqesojnë gjithçka. Varri i të përjetshmit “AtGjergj Fishta” brenda Kishes Françeskane renkon krejtësisht i zbrazur nga eshtrat e tijë të cilat ose janë hedhur në lumin Buna ose prehen dhunshem diku tek selvia nr.4. pas Kishes Mortore tek varrezat e Rrmajit. Shtëpia ku jetuar Fishta ka kaluar ne mbrojtje paraprake me dt.07.05.1991 dhe është shpallur si monument-kulture i kategorise së II-te. Braktisja afatgjate e kësaj shtëpie,mungesa e plotë e ndërhyrjeve restauruese për mirëmbajtjen e sajë të vazhdueshme dhe shumë faktorë të tjerë, kanë shkaktuar amortizimin e sajë të tejskajshem, prandaj ka disa vite që rrezikon shembjen e sajë të plotë ku gjendja fizike e këtij objekti është jashtezakonisht alarmante.Amortizimi i kësaj shtëpie ka ardhur si rezultat i braktisjes dhe i pamundesive financiare nga ana e pronareve të sajë por sidomos nga neglizhenca totale e institucioneve shteterore kompetente që nga viti 1991 e deri më sot. Gjithsesi shpresoj dhe besoj që këto detaje të turpshme të mbeten prapa në kohë dhe nëpërmjet ndërhyrjes tuaj konkrete, duhet që të materializohet me çdo kusht një ndërhyrje sa më emergjente për konsolidimin dhe restaurimin e plotë të këtij objekti i cili perfaqeson dëshminë e vetme materiale nga jeta e të pazevendesueshmit”At.Gjergj Fishta”.Nëqoftëse Ministria e Kultures do të justifikohet për mungesë fondesh,dua tju bëj me dije se tashmë i gjithë opinioni publik shqiptar është i mireinformuar mbi faktin se donatori nga Kosova Sabri Maxhuni Novosella ka rreth dy vite që po pret miratimin e lejes nga ana e IMK e MK por deri më sot e vetmja pergjigje që ka marrë është kundershtimi i projektit të cilin une e kam paraqitur në rrugë zyrtare por edhe personalisht. Përballë këtij fakti dominon heshtja e të gjitha institucioneve përkatëse dhe neglizhenca totale e cila nuk justifikohet dot, me asnje lloj alibie të mundeshme.Ministria e Kultures dhe Instituti i Monumenteve të Kultures nuk duhet që të shqetësohen për këtë praktike ligjore nëse duan që të justifikohen në lidhje me pamundesine financiare pasi nëqoftëse bëhet e mundur sa më shpejt që të finalizohet një marreveshje për shpronesimin e pronareve duke e vleresuar këtë prone në bazë të çmimeve të tregut,atëhere edhe për shumen në fjalëqë do të vendoset nga IMK pas negociatave me pronaret duke e kaluar 100% si pronë shteterore,une ju garantoj që mundem të siguroj edhe shumen financiare respektive, falë donacioneve të sigurta që do të na grumbulloheshin falë kontributeve nga Diaspora Shqiptare në Britanine e Madhe,SH.B.A,Itali,vendet e Benelux-it(Belgjike-Hollande-
Prezantohen historia e shkollave shqiptaro-amerikane, 1891-1933
*Një aktivitet me vlera të gjithanëshme në festën e arësimit shqiptar/
*Ekspozita do qëndrojë e hapur nga data 7 deri më 11 mars 2016, nga ora 10 deri 17.00. /
Nga Shefqet Kërcelli/
Në kuadrin e 125 vjetorit të hapjes së Shkollës së Vashave në Korcë, në hollin kryesor të Muzeut Historik Kombëtar, u prezantuan shkollat shqiptaro-amerikane, 1891-1933, në një ekspozitë të pasur me foto, literature e dokumenta, shumica e të cilave publikohen për herë të parë. Ekspozita është frut i një pune disa vjecare plot pasion, profesionalizëm e përkushtim nga Qëndra Mbarëkombëtare e Koleksionistëve Shqiptarë, ndihmuar nga Instituti për studime shqiptare dhe protestante, {Institute for Albanian&Protestant studies}, Muzeu Historik Kombëtar, Arkivi Qëndror i shtetit dhe Biblioteka Kombëtare ,Tiranë. Zoti Shpëtim Sala, Kryetar i Qendrës Mbarëkombëtare të Koleksionistëve shqiptarë, njëherësh dhe një nga protoganistët dhe organizatorët e kësaj ekspozite interesante, na shpjegon punën plot pasion, durim e këmbëngulje, të koleksionistëve shqiptarë e miqve të tyre për prezantimin e shkollave shqiptaro-amerikane në fillesat e tyre. Një punë vullnetare, plot seriozitet, e pasur me botime dhe burime arkivore që vlerëson kontributet e shtetit amerikan, komunitetit shqiptaro-amerikan, Bordit Amerikan të Misioneve, Kryqit të Kuq të të rinjve amerikanë, organizatave humanitare dhe personaliteteve amerikane që kanë punuar e jetuar në Shqipëri. E pra, vetëm pak vite mbas hapjes së shkollës së parë shqipe, më 7 mars 1887, ishin këta pionierë të dijes e dashamirës të popullit shqiptar që hapën shkollën e vashave. Në vijim u pasuan shkolla të tjera të niveleve të ndryshme, paralel me ecurinë e shtetit shqiptar. Është fakt që deri tani në një farë mase historiografia shqiptare e ka anashkaluar punën që kanë bërë këta pionierë të arësimit shqiptar bashkë me kolegët shqiptarë, në arësimimin dhe ndërgjegjsimin e popullit tonë. Mos harrojmë se këtë e kanë bërë në kushtet e obskurantizmit e kushteve mjerane ku jetonte populli ynë, në emër të dijes, arësimit e zhvillimit të tij. I gjeta disa nga organizatorët e kësaj ekspozite duke sistemuar me merak materialet e fundit. Kështu zoti Shpëtim po sistemonte disa sende të ruajtura nga shkolla teknike “Harry Fullc”, ndërsa zoti David Hosaflook, po vendoste në një tavolinë xhami disa botime të këtyre shkollave në vitet ’20. Këto libra kanë historinë e tyre të botimit e të ruajtjes. Shkolla “Harry Fullc” ka pasur shtypshkronjën e vet, por dhe shqiptarët i kanë ruajtur në sëndykë, fshehurazi, një pjesë të këtyre librave, për ti nxjerrë ata në dritë këto ditë marsi. Ndërkohë zonja Lumturi Ristvani, arkiviste, po përpiqej ti gjente vend të përshtatshëm një libri për shkollën bujqësore, Mali i Robit, Kavajë, dhuruar enkas për ekspozitën nga zoti Edi Sedja, babai i të cilit, Myslim Sedja, mbasi përfundoi studimet në këtë shkollë dha një kontribut të rëndësishëm për arësimimin e edukimin e të rinjve kavajas. Në fakt ekspozita nga pasuria dhe shumëllojshmëria e materialeve e kalonte cakun e një ekspozite. Ajo shumë mirë mund të shndrrohej në një muzeum të përhershëm në një nga institucionet tona arësimore, që bart trashëgëminë e shkollave shqiptaro-amerikane. Në eksponatet e saj gjeje thesare të këtyre shkollave, të paraqitura me thjeshtësi, kulturë e disajn koherent me ambientin. Krahas botimeve e fotove origjinale të skanuara e printuara me kujdes ishin ekspozuar historikë të shkurtër të shkollave dhe drejtuesve të tyre, dëftesa, fletore, blloqe shënimesh, literaturë studimore mbi historikun e këtyre shkollave, bankë, sende dhe mjete mësimore, etj. Pra, për herë të pare, jepet në format të plotë historiku i këtyre shkollave , në të gjithë dimesionet e realitetin që i ka karakterizuar, bashkë me vështirësitë e shumta. E shkëputa zotin Shpëtim disa minuta, për të më shpjeguar dicka rreth konceptimit të këtij minimuzeumi. Në të është pasqyruar gjerësisht veprimtaria e shkollave shqiptaro-amerikane, drejtuesve, personelit e nxënsve të tyre. Janë të ekspozuar Bordi Amerikan i Misioneve, {ABCFM}, kontributi i tij në hapjen e shkollave të para shqipe, Kontributi i Kryqit të Kuq të të rinjve amerikanë në hapjen e shkollave shqipe, Shkolla e vashave në Korcë, hapur në vitin 1891, Shkolla qytetase në Korcë, hapur nga cifti Kenedi, Shkolla teknike në Tiranë, hapur nga Harry Fullc, në vitin 1921, Instituti “Kyria”, në Kodër Kamëz, hapur në vitin 1922 nga zonja P.Qiriazi, Instituti bujqësor Shqiptaro-amerikan në Malin e Robit {Kavajë}, hapur nga T.Erikson në vitin 1926, sheshi i lodrave në Durrës, 1920, etj. Aktiviteti i misionarëve amerikanë të bamirësisë dhe arësimit u shtri në gjithë qytetet e vendit, nga Shkodra në Tiranë, nga Durrësi në Kavajë, nga Vlora në Korcë. Gjithkund ndihej dora e këtyre njerzve përtej oqeanit për të ndihmuar shqiptarët në rrugën e tyre të arësimimit e dijes. Jo vetëm kaq, vijon në shpjegimin e tij zoti Sala, por duhet evidentuar programi, kurikulat, baza didaktike dhe praktike e këtyre shkollave e kolegjeve, bazuar në modelin amerikan, e cila shënonte një standart të lartë për kohën, ndërsa në Ballkan ishin më të mirat. Kuadrot dhe personeli që shërbenin në këto institucione silleshin si vëllëzër me komunitetin dhe refletonin dije e kulturë dhe në mënyrën e jetësës. Ndërkohë nxënësit që përfunduan këto shkolla shërbyen në cdo sektor e fushë të shtetit shqiptar. Nuk mund të përfytyrohet sot kontributi, roli dhe shembulli i këtyre djemve dhe vajzave të edukuar nga personeli shqiptaro-amerikan në prosperioritetin e Shqipërisë së asaj kohe, ku mbretëronte varfëria, injoranca, analfabetizmi dhe epidemitë. Ishin këta të rinj që në një farë mase morën përsipër fatet e vendit, në zhvillimin e arësimimin e tij, por dhe organizimin e strukturave shtetërore, në saje të shpirtit praktik e nivelit teorik të përfituar. Nga këto shkolla dolën dhe drejtues të Luftës NACL, por që ndihmuan dhe në rimëkëmbjen e Shqipërisë së pasluftës, në sajë të njohurive profesionale e menaxhuese të fituara në shkollat shqiptaro-amerikane. Si studjues i detarisë shqiptare, kam hasur dhe një fakt interesant, detarët dhe drejtuesit më të mirë të anijeve, porteve e kantiereve detare kanë dalë nga këto shkolla. Më vonë politeknikumi ‘7 nëntori” trashëgoi metodat e mësimdhënies dhe nivelin profesional të shkollës “Harry Fullc”. Këtë më thoshte sa herë që e takoja, inxhinjeri dhe drejtuesi i kompletuar, i ndjeri Feruz Mata. Por, ndërsa me zotin Shpëtim, bisedojmë për vlerat e këtyre shkollave në ecurinë e shtetit shqiptar, zoti Edi Sedja, evidenton një fakt tjetër. Mbas clirimit të vendit, nxënësit e këtyre shkollave u bënë pjesë e diskriminimit dhe represionit komunist. Duke i etiketuar e përbaltur me epitete të ndryshme, apo spiunë të amerikanëve, dhjetra prej tyre provuan burgjet dhe torturat e diktaturës komuniste, thotë zoti Sedja, ku një nga ta ka qenë dhe baba im. U harrua, nëvleftësua dhe anatemua puna e këtyre njerzve në dobi të shtetit e popullit shqiptar. Ndërsa fati i personelit të këtyre shkollave e misioneve dihet, u dëbuan me forcë nga Shqipëria, si të padëshërueshëm për shtetin komunist. Kjo ekspozitë që rrezaton dritë, njohuri e dashuri për arësimin dhe pionierët e saj, përkon dhe me ditën e mësuesve shqiptarë, ndaj i ka dhënë gjallëri të vecantë hollit të Muzeut Kombëtar, duke i sjellë në vemendjen e opinionit tonë publik këto onstitucione.
Në përfundim mund të themi se, eskpozita ka një mision e qëllim të madh për të memorizuar vlerat dhe kontributin e shkollave shqiptaro-amerikane në zhvillimin e shoqërisë shqiptare, arësimimin dhe kultivimin e dijes, sjelljes dhe edukatës qytetare. Këto vlera janë mohuar e anatemuar sistematikisht nga diktatura. Personeli dhe nxënësit e këtyre shkollave janë përndjekur dhe denigruar nga sistemi komunist, duke i etiketuar ata “borgjezë”, spiunë të amerikanëve, tradhëtarë, etj. Ndërsa nga faktet, shembujt, studimet dhe puna e kryer në dobi të vendit, ata janë vlerë kombëtare, profesionistë të zotë e pasuri e pazvëndësueshme. Ekspozita është një homazh për gjithë personelin që mësoi, punoi dhe u edukua në këto shkolla. Nderim dhe respekt për gjithë personelin e shkollave shqiptaro-amerikanea! Gjithashtu nga kjo ekspozitë shohim se shkollat amerikane në Shqipëri kanë një traditë të vjetër, një trashëgëmi e cila legjitimon ngritjen e institucioneve të tilla arësimore në vendin tonë, të cilat ende nuk e kanë kapur trendin e viteve ’30. Sot është një gjë pozitive që qindra të rinj shqiptarë po studjojnë në kolegjet dhe universitetet e SHBA, të cilët do jenë në gjendje të ringjallin atë punë të mrekullueshme e titanike që u bë në këto shkolla për arësimimin dhe përgatitjen e një gjenerate shqiptarësh. Mendoj se historia e këtyre shkollave, veprimtaria e pjesmarrësve dhe trupës pedagogjike, pionierëve të saj, mund të përmblidhet në një libër të vecantë në 1 ose 2 vëllime. Urimet më të mira për organizatorët dhe protogonistët e kësaj ekspozite në këto ditë festash për arësimin shqiptar!
Sqarim: Ekspozita do qëndrojë e hapur nga data 7 deri më 11 mars 2016, nga ora 10 deri 17.00.
E pazakontë Ekspozita “Shkollat Amerikane në Shqipëri”
NJË FTESË PËR TY, BUJAR LESKAJ/
Nga Ramiz LUSHAJ/
1.E pazakontë Ekspozita “Shkollat Amerikane në Shqipëri (1891-1933)”, me mbi 300 foto të hershme të ngjitura vertikalisht në 71 stenda të hijshme prej druri, me mbi 200 tekste shkollore e programe mësimore, gjithato dokumenta të ndryshme si dëftesa shkollore, blloqe shënimesh, mjete mësimore, etj. të hapura horizontalisht në nëntë tavolina ekspozimi, që flasin për historinë kumtuese për mirë të pesë shkollave shqiptaro-amerikane: Shkolla e Vashave në Korçë (1891), Shkolla Teknike në Tiranë, e njohur ndryshe “e Harry Fultzit” (1921), Instituti “Kyries” në Kodër-Kamëz (1922), Shkolla Fillore “Kennedy” në Korçë (1925) dhe Instituti Shqiptaro-Amerikan i Kavajës (1926).
Ende dhe sot, në të 125-tin vit, shkollat shqiptare në trojet etnike në Ballkan nuk e kanë mbrri nivelin e lartë e fuqinë e madhe të tyre të mësimdhënies teoriko-praktike, të bazës materiale e didaktike, etj.
Kjo Ekspozitë, në këtë 7 Mars 2016, me gjithçka ekspozon në stenda e vitrina të saj, është një leksion i hapur për politikën shqiptare në Tiranë, Prishtinë, Shkup, Podgoricë, Preshevë, që t’i kthejnë ma shumë e ma mirë sytë me fjalë e vepra drejt arsimit kombëtar shqiptar, që ta ngrejmë në lartësinë e standarteve bashkëkohore euro-atlantike.
2.
Komisioni Organizator i Ekspozitës, teksa po hartonte listën e ftesave për eliten politike të Tiranës: presidentin Bujar Nishani, kryetarin e Kuvendit Ilir Meta, kryeministrin Edi Rama, ish presidentin e ish kryeministrin Sali Berisha, ish-kryetaren e Kuvendit Jozefina Topalli, liderin e ri të Opozitës Lulzim Basha dhe ministren e Arsimit Lindita Nikolli, u ndal tek një emër i njohur: Bujar Leskaj. Pas tij vinte kryetari i Akademisë së Shkencave të Shqipërisë, akad. Myzafer Korkuti. Lista rendore mbyllej me të ftuarin e dhjetë, një tjetër politikan i kohës. Kaq, e mjaft.
Një ftesë e veçantë është për Ambasaden Amerikane në Tiranë, për ambasadorin e saj Donald Lu, për këtë diplomat që ka një çerek shekulli në diplomacinë amerikane, që është një misionar i madh amerikan, që sillet si një shqiptar i vërtetë, jo vetëm se flet shqip, por edhe ngaqë mendon e vepron shqiptarisht.
Po çështja shtrohet ndryshe: çka e lidh sot dr. Bujar Leskaj, kryetarin e Kontrollit të Lartë të Shtetit me Ekspozitën “Shkollat Amerikane në Shqipëri” në dy shekujt e kaluar të kombit shqiptar?! Me çfarë “statusi” i çohet atij kjo ftesë në listën elitare me vetëm dhjetë të ftuar të tillë nderi në këtë veprimtari shqiptaro-amerikane?!
Epilogu i kësaj Ekspozite, që ngjan si një “muzeum” për nga objektet e vlerat e saj, e ka prologun e vet, dhjetë vjet ma herët, prej nga viti 2006, çka lidhet dhe me emrin e dr. Bujar Leskaj, asokohe ministër i Turizmit, Kulturës, Rinisë e Sporteve. Ai, atëherit, për herë të parë, e përkrahu pjesmarrjen e koleksionistëve shqiptarë me një stendë të madhe e të veçantë në Panairin e Librit në Pallatin e Koncerteve në Tiranë. Ai, tek Shpëtim Sala, kryetari i sotëm i Qëndres Mbarëkombëtare të Koleksionistëve Shqiptarë (QMKSH), pa një dalëzotas të përkushtuar, një studjues e koleksionist me passion e aksion, me arkiv të pasur, me shpirt kombëtar shqiptar. Ndaj i ofroi atij, Shpëtimit me miqtë e tij koleksionistë, mundësinë e mirë të hapjes së një ekspozite tematike në Vlorë në Nëntorin 2006, në Ditën e Festës të Flamurit, e cila ishte mjaft e suksesshme. Diçka përtej një arritjeje të zakonshme, një befasi e rrallë. Ishte e dyta ekspozitë brenda vitit, brenda pak muajve.
E prej atëherit, nga viti 2006, në këto dhjetë vite, Shpëtim Sala – kryetar i QMKSH me antarët e veprimtarët e saj koleksionistë, ka hapur 30 ekspozita të ndryshme në Shqipëri, Kosovë, Maqedoni, Malin e Zi dhe deri në Budapest të Hungarisë. Vetëm për arsimin kombëtar shqiptar ka hapur disa ekspozita të tilla si në Tiranë e Strugë, në Korçë e Pogradec. Kjo Ekspozita “Shkollat Amerikane në Shqipëri” është e 31-njita Ekspozitë e historianit e koleksionistit Shpëtim Sala, e Qëndres së tij, me miqtë e tij.
Vet Shpëtim Sala, kryetari i QMKSH, thotë se i është mirënjohës dr. Bujar Leskajt, ish ministrit të Kulturës, sepse ai iu besoi, i vlerësoi, i përkrahu në kryehere e tevona, vitin tjetër, si një ministër shqiptar kombëtar. Ndaj dhe në këtë 7 mars 2016, plot dhjetë vite ma vonë, Shpëtim Sala, kryeprotoganisti veprimtar i kësaj ekspozite, në fjalën e tij kryesore në hapje të ekspozitës, i shpreh mirënjohje me fjalë shpirti, miku e shqiptari dr. Bujar Leskajt, pasi ai iu dha dorën për mirë, iu dha udhën për mbarë. Përndryshe, si të thuash, dr. Bujar Leskaj, është “kumbara” i kësaj pune të çmuar të nisur dhjetë vite ma herët, e që vjen me kurorë lavdie dhe në këtë ekspozitë “Shkollat Amerikane në Shqipëri”, që hapët nga Qendra Mbarëkombëtare e Koleksionistëve Shqiptarë e historianit e koleksionistit Shpëtim Sala, në bashkëpunim me Institutin për Studime Shqiptare dhe Protestante me kryetar David Hosaflook dhe Muzeun Historik Kombëtar, Drejtorinë e Përgjithshme të Arkivave të Shtetit e firmën tregtare sponsore plotore “Bijoutiful”.
Dr. Bujar Leskaj, ish deputet i Vlorës, sapo erdhi në krye të Ministrisë së Kulturës, me shpirtin e hapin e tij kombëtar shqiptar, në vitin 2006-2007, ende pa u shpall Kosova shtet i pavarur e Sovran (17 shkurt 2008) e organizoi në mënyrë institucionale e bashkëpunuese “Muajin e Veprimtarive Shqipëri-Kosovë”, tue bashkrendue punët me Ministrinë e Kulturës së Kosovës. Edhe kur ishte “kloni i kufinit”, kur piramidat ngriheshin përgjatë vijës së kufinit, kur kalimi i kufinit ishte tradhëti kombëtare, kur gjakosej me gjak shqiptari kufini, ishin librat e kangët, veprimtaritë kulturore-artistike, që po e thyenin kufinin në mes Shqipërisë e Kosovës, që po kërkonin e jetësonin bashkimin Kosovë-Shqipëri. Po, realisht, “de facto”, kufini Shqipëri-Kosovë u thye për herë të parë nga UÇK në Koshare, në vitin 1999, ndërsa për herë të dytë, në fushën e lidhjeve e bashkimit kulturor, e ka “thye” zyrtarisht dr. Bujar Leskaj në vitin 2006. Të tjerë ministra të kulturës të tipit aksidental “Pango” apo “Xhaferri”, që erdhen pas dr. Bujar Leskajt, e zbehën, e shuan, e harruan këtë punë të mirë e të madhe kombëtare të paraardhësit të vet.
Për sa kohë që dr. Bujar Leskaj, kuadri me tri universitete inxhinierike, ekonomi-financë e juridik, ishte në krye të Ministrisë së Kulturës të Shqipërisë, ka kryer gjithato veprimtari që e kanë lartësuar kulturën kombëtare shqiptare, që kanë lanë gjurmë e emër për mirë, që kanë krijuar traditë ndër vite, aq sa shumkush atë e vlerëson si një “Ministër Kulture me Status të Përhershëm”, ndaj e ftojnë në veprimtari të ndryshme kombëtare në gjithato rrethe të Shqipërisë, në disa treva shqiptare në Ballkan, sikurse dhe më 7 mars 2016 në Ekspozitën elitare “Shkollat Amerikane në Shqipëri”.
Dhe, në këto veprimtari, sa herë që ftohen personalitete elitare, organizatorët mirënjohës kanë dhe “Një ftesë për ty, Bujar Leskaj”…
KOSOVË-FESTOHET DITA E MËSUESIT
*Presidentja Atifete Jahjaga vizitoi shkollën “Zenel Hajdini” në Prishtinë/
*Urojnë Kryeministri Mustafa, Kryeparlamentari Veseli,Minstri i Arsimit Bajrami, Minsitri i daispores Murati etj…/
PRISHTINË, 7 Mars 2016/ Presidentja e Republikës së Kosovës, Atifete Jahjaga, me rastin e 7 Marsit, Ditës së Mësuesit, vizitoi sot shkollën fillore dhe të mesme të ulët “Zenel Hajdini” në Prishtinë, ku u prit nga drejtori, Nazif Jashari dhe stafi i kësaj shkolle. Presidentja Jahjaga, me këtë rast, takoi mësuesen Xhemajlie Oruçi, e cila ka dhënë kontribut në këtë shkollë mbi 40 vjet, si dhe klasën e saj. Presidentja e falënderoi mësuesen për kontributin e dhënë në arsimimin e brezave të qytetarëve të Kosovës.“Dëshiroj t’ju uroj për ditën e 7 Marsit, juve dhe gjithë mësuesve dhe arsimtarëve kudo në Kosovë. Punës dhe përkushtimit tuaj 40-vjeçar duhet falënderuar gjenerata të tëra, që kemi ardhur deri në këtë ditë të sotme. Unë çdo 7 Mars e bëjë një aktivitet të caktuar, por këtë vit kam zgjedhur shkollën tuaj. Ju uroj fat dhe suksese”, tha Presidentja Jahjaga. Mësuesja Xhemajlie Oruçi e falënderoi Presidenten Jahjaga për këtë vizitë. “Për mua është një kënaqësi e veçantë që kontribuova në këtë shkollë për 40 vite. Më 24 mars e përfundoj karrierën time në këtë shkollë. Unë të falënderoj në emër timin dhe të gjithë stafit për këtë vizitë. Për mua është kënaqësi që përvojën 40-vjeçare ta përfundoj me këtë befasi dhe me këtë vizitë të veçantë nga presidentja Jahjaga dhe këtë nuk do ta harrojë kurrë”, tha mësuesja Oruçi.
Veseli: Obligimet ndaj mësuesve janë shumë të mëdha
Kryetari i Kuvendit të Republikës së Kosovës, Kadri Veseli, vizitoi Shkollën Fillore “Ismail Qemali” në Mitrovicë, ku u shpreh krenar që, pikërisht sot, në Ditën e Mësuesit, gjendet në shkollën, nxënës i të cilës ishte për tetë vjet rresht.Duke i uruar mësimdhënësit për ditën e tyre dhe përgëzuar ata për punën fisnike e të palodhshme në arsimimin e brezave, kreu i Kuvendit tha se institucionet e Kosovës kanë bërë shumë për arsimin, por, megjithatë, asnjëherë nuk mund të thuhet se është bërë mjaft.
“Obligimet ndaj mësuesve janë shumë të mëdha, në kohën kur arsimin tonë ende e presin sfida të shumta. Angazhimet e të gjithëve tani duhet të jenë të fokusuara në ngritjen e cilësisë në standardet më të larta”, theksoi kryetari Veseli.Duke iu drejtuar më të vegjëlve të shkollës, kryeparlamentari Veseli kërkoi nga ta që t’i përkushtohen mësimit dhe dijes, duke vënë, kështu, themele të shëndosha për një të ardhme të sigurt dhe të ndritur për vendin.“Mësuesit juve ju japin jo vetëm dije, por edhe kulturë e shpirt se si të bëheni qytetarë të të ardhmes, se si të silleni në jetë dhe shoqëri, dhe të jeni qytetarë të dinjitetshëm të shtetit që ju vet do ta drejtoni”, theksoi kreu i Kuvendit të Kosovës.Gjatë kësaj vizite, kryetari Veseli takoi edhe mësuesen e tij të parë, Kimete Berisha dhe ndoqi recitimet e disa nxënësve.
Mustafa: Urime Dita e themelimit të shkollës së parë shqipe
Kryeministri i Kosovës, Isa Mustafa, ka uruar të gjithë mësimdhënësit me rastin e Ditës së Mësuesit.“Mësues të dashur, juve që për shumë gjenerata kishit dhe keni për mision shpërndarjen e mësimit dhe dijes, sot në përvjetorin e themelimit të shkollës së parë shqipe, ju uroj 7 Marsin Ditën e Mësuesit”, ka shkruar ai.
Bajrami: 7 Marsi, ditë e veçantë në kalendarin e arsimit kombëtar
“Dita e Mësuesit, 7 Marsi, është një ditë e veçantë në kalendarin e arsimit kombëtar”, është shprehur sot Arsim Bajrami, ministër i Arsimit, Shkencës dhe Teknologjisë në qeverinë e Kosovës. “Në këtë ditë, kujtojmë rolin historik të mësuesit shqiptar që nga fillet e arsimit shqip. Kujtojmë përkushtimin dhe sakrificën e tyre në përhapjen dijes dhe kontributibutin e tyre në emancipimin e shoqërisë dhe ngritjen e vetëdijes kombëtare”, theksoi ai.
Roli i mësuesit, vijoi ministri, është shumë i rëndësishëm për edukimin e brezave të rinj, të cilët do ta fuqizojnë familjen dhe shtetin tonë.“Vetëm me kontributin tuaj, ne do të mund të përshpejtojmë rrugën drejt një të ardhme më të mirë për fëmijët tanë. Jam i bindur se së bashku mundemi që Kosovës t’ia krijojmë një sistem të avancuar të edukimit”, përfundoi mesazhin ministri Bajrami me urimin: Gëzuar 7 Marsin – Ditën e Mësuesit!
Murati: Krenarë me mësuesit në diasporë
Ministri kosovar i Diasporës, Valon Murati, ua ka uruar festën e 7 marsit, Ditën e Mësuesit, të gjithë mësimdhënësve të diasporës, me nderimet më të mëdha për ata që e kanë mbajtur identitetin tonë në diasporë. Sipas ministrit Murati, përkushtimi i Ministrisë së Diasporës, së bashku me mësimdhënësit, për ruajtjen e identitetit është shumë e nevojshme të vazhdojë, që kështu të jetësohet edhe marrëveshja e nënshkruar për mësimin e gjuhës shqipe në diasporë mes Kosovës dhe Shqipërisë. “Një komb ngrihet midis kombeve të tjera përmes vlerave të larta të tij. Kombi ynë nuk do t’i kishte këto vlera, nëse njerëzit e tij të shquar do ta braktisnin identitetin e vet. Pikërisht për këtë arsye, dua t’ju falënderoj për punën tuaj në ruajtjen e identitetit dhe jetës së kombit tonë. Ne jemi krenarë me ju!”, theksoi në fund ministri Murati./b.j/
Të paidentifikuarit” – Përgjegjësia përkrime lufte
(Një drejtësi e vonuar, një drejtësi e mohuar… është në pritje….)/
Nga Violeta MIRAKAJ/
Ditën e enjte , mbasdite me 3 Mars 2016 . në 1539 Longworth House Office Building, Washington D.C. u promovua filmi dokumentar : – “The Unidentified” :– Përgjegjësia për krime lufte. Çfaqja e këtij filmi dokumentar ështe realizuar prej rrjetit të gazetarisë ivestigative BIRN‘s, organizuar nga komisioni Tom Lantos – shqyrtimi i të drejtave të njeriut.
“Të Paidentifikuarit” heton disa prej krimeve më të egra,të rënda dhe tëpazgjidhshme deri tani, tregon dëshmi nga civil shqiptarë, jep skenat makabre që kanë përjetuar në këtë kohë kosovarët, kanë përjetuar në trojet e tyre. Sekuencat e filmit – dokumentar na çojnë në disa fshatra rreth Pejes, ku u vranë më shumë se 180 shqiptarë të cilët u masakruan në mënyrën mëbarbare nga paraushtarakët e ushtrisë Serbe, të urdhëruar nga shteti. Trupat e masakruar ose i dogjën ose u zhvendosën, dhe një pjesë e tyre u gjendëndy vjet më vonë në disa qendra të trajnimit policor në Serbi. Skenat e këtijfilmi– dokumentar, të ngjethnin dhe të dukej se po kalonim solsticin e dimrit, një natë të gjatë dimri….
Dokumentari për krimet ne Kosovë ishte si rezultat i punes dyvjeçare të njëgazetareje nga Serbia, Marija Ristic. Ajo ka mundur të mbledhë dëshmi tëparaushtarakëve serbë, të cilët kanë marrë pjesë në krime gjatë konfliktit nëKosovë ne vitin 1999. Skenat dëshmuese të krimit në këtë vend vijnë njera pas tjetrës, pavarësisht arësyes përse kanë dëshmuar, të bën përshtypjedëshmia e disa paraushtarakëve kriminel, gjë që fakton natyrën çnjerëzore tëngjarjeve të vitit 1999, në Kosovë, si dhe ata nuk kanë qenë vetëm, po kanëqenë të shumtë, të cilët jetojnë të qetë dhe të patrazuar…
Pas dhënies së filmit – dokumentar pati pyetje dhe diskutime nga tëpranishmit, të cilët ishin nga kombësi të ndryshme. Midis të tjerave, Marije Ristic thekson se ajo ka bëre një film për kriminelet që bënë krimet dhe ende shetisin të lirë, për krimin në Kosovë. Një ndër të pranishmet, e cila padyshim që nuk mund të mungonte në këtë event, ishte Vlora Çitaku,Ambasadore e Republikes së Kosovës në U.S.A ; midis të tjerave kërkon t’u kujtojë të pranishmëve dhe të gjithëve se krimet u bënë nga të gjithë palët epërfshirë në këtë luftë, por ekziston një ndryshim i madh mes krimeve tënxitura nga shteti dhe akteve individuale. Ajo që kishim në rastin e Serbisëishte një krim i mbështetur nga shteti jo vetëm në Kosovë, por edhe nëBosnje e Kroaci , dhe ishte po e njejta infrakturë institucionale, e njejta udhëheqje.etj.. Diane Orentlicher, Profesore e të drejtës Ndërkombëtare teUniversiteti Amerkan, bëri një përshkrim si dhe theksoi luftën kundër krimit dhe krimineleve
Fatos Bytyqi, dëshmon për tragjedin personale familjare, se në këtëraprazalje ka humbur tre vëllezer, Ylli, Mehmeti dhe Agron Bytyqi; secili ka qenë qytetar amerkan. Ata janë ekzekutuar dhe hedhur në një varr masiv nëKorrik 1999. Për vite me rradhë, ai së bashku me vellain e tij, Ilirin, për 17 viteme rradhë kanë avokuar për drejtësin e vëllezërve të tyre. Pra një drejtësi e vonuar, një drejtësi e mohuar… është në pritje
Ariton Ismaili, banues ne Uashington shprehet se dhe ai ka humbur disa pjesëtarë të familjes në këtë barbarizëm,edhe se në të gjithë botën ndodhin krime, krime ka kudo, por më vjen mirë që dikush ngrihet dhe ngul këmbë qëkëto krime dhe të tjera duhen të denohen, pavarësisht se ku ndodhen ,e sado larg janë….Nuk ishin gjëra dosido, por shume të rënda …tragjike.
Ky film – dokumentar si dhe nga bashkebisedimi midis te pranishmeve, ne Longworth House Office Building, theksohet se krimi, dhe veçanërisht krimi shtetëror duhet ndëshkuar. Por duhet të nënvizojmë dhe një herë thënien e Ismail Kadares, shkrimtarit tonë të shquar se: “ Bota do t’i vlerësojëshqiptarët aq sa Shqiptarët vlerësojne veten.”