Dielli | The Sun

Albanian American Newspaper Devoted to the Intellectual and Cultural Advancement of the Albanians in America | Since 1909

KRIJUESIT E DIASPORES- FATJON PAJO ME “FTESE NGA LARG”

by

Nga Albert ZHOLI*/
Mbrëmja po vinte disi e zhurmshme në qendrën e Tiranës. Të gjithë dukej sikur nxitonin nëpër rrugë. Me çantën e krahut Fatmir Jançe po shkonte drejt parkut “Rinia”, si i vetmi vend i përshtatshëm takimi mes miqve dhe atyre që i takon për herë të parë. Natën e shkuar, ende pa u rrehatuar e çmallur me vëllezërit dhe nënën kishte kryer disa telefonata. Të parën xha Andonit, në qytetin “F”. E kishin lënë të takoheshin në orën pesë Tek “Tajvani” në anën jugore me pamje nga shatërvani. Fatmiri s’e njihte atë personalisht, por shoku i tij, Bekim Lira, për t’ia bërë edhe më të lehtë mundësinë e njohjes me të i kishte futur në zarf disa foto të familjes. Nën rrezet perënduese të diellit pasditja po i ndillte ngrohtësi në sy Fatmirit, ndërsa me hapa të shpejtë kapërceu tek Shallvaret urën mbi Lanë dhe po i afrohej lokalit. Hapat e tij nëpër hapësirat e lira të trotuarit përqark shatërvanit s’po i komandoheshin. Vinte i malluar në qytetin e tij të dashur pas plot katër vitesh. S’e pati të vështirë ta njihte xha Andonin. E gjeti të ulur diku në një nga tavolinat pranë derës kryesore. Plaku pa e hequr republiken nga koka, kishte hapur “Panoramën” dhe me syzet optike të varura mbi hundë lexonte artikujt e saj në 6 Një ftesë për larg Fatjon Pajo 7 heshtje. -Xha Andoni?! –u shfaq para tij paksa i ndrojtur Fatmiri. -Pooo, unë jam. –uli gazetën dhe ngriti sytë plaku. –Po ju, Fatmiri? –me pak mundim u ngrit të përshëndetet me të. -Po, –buzëqeshi lehtë Fatmiri, -unë jam. –u takuan sikur të ishin miq të njohur vitesh. -Urdhëroni, uluni. –zuri vend xha Andoni dhe vështroi nga kamarieri, djaloshi bjond me tabaka në dorë. I bëri shenjë edhe për një kafe tjetër. -Si ju eci rruga? I gjetët mirë këtej? Andej si i kemi ata? Çikago ka klimë të egër. Fatmiri shihte portretin e xha Andonit dhe brenda vehtes iu shfaqën të freskëta fjalët e Stiljanës, mbesës së plakut flokëbardhë, “Ndihmoi pak xhaxhi Fatmiri për në Ambasadë. I dua këtu!” dhe nuk e mbajti dot të qeshurën. Harroi se ndodhej në tavolinën e një të moshuari. Xha Andoni u step dhe hoqi syzet të shihte më qartë. Veprimi i të porsa njohurit ia dyzoi paksa mendimet. “Ka ndonjë gjë që nuk shkon këtu, o zotëri!” –mendoi dhe u tërhoq paksa prapa. Zemra nisi t’i rrahë më shpesh. Rrotulloi sytë më kot për të gjetur një shkak të atij veprimi. -Më fal xha Andon, -ndërpreu të qeshurën Fatmiri, -qesha me mbeskën tuaj, Ajo më dha urdhër të takohem me ju. -e vështroi gjatë në sy, -Mezi ju pret. -Sakaq nxorri nga zarfi fotot dhe ia dha t’i shihte. -Është zbukuruar goxha jot-mbesë dhe po na nderon të gjithëve. Xha Andoni vendosi syzet përsëri dhe nën ethe emocionesh të mëdha shihte e puthte celuloidet njëlloj sikur t’i kishte fizikisht aty. E kishte këput malli për ta. -Ah, ç’më lehtësove shpirtin me këto Fatmir! -ngriti sytë e mezi u mbush me frymë. Për xha Andonin e sidomos për nënë Edijen s’kishte qenë aq e lehtë ndarja prej saj. Megjithëse flasin shpesh përsëri aty e kanë mendjen. Ecuria e shëndetit të Stiljanës ishte për ta një plagë që u dhimbte çdo ditë. Shihte shokun e dhëndrit dhe zarfin para duarve dhe i dukej se po fliste me vetë Bekimin ato çaste. Aq emocione kishte sa s’po e mbante karrigia. Vitet e fundit mbante me vehte qetësues për normalizimin e zemrës, e cila kishte filluar t’ia tundte herë pas here zilkën e arritmisë. Piu një “Advil” dhe duke ndjerë shijen e hidhur të saj në fyt iu drejtua mikut: -Do t’më kalojë, bir! -mundi të mërmërisë dhe rrufiti pak kafe. -I ke vënë re ato pemët e vjetra kur u përkulen degët dhe u thahen pak e nga pak! Ja ashtu bëhemi edhe ne, zbardhemi, kërrusemi, kollitemi dhe pa vetëdije ngrejmë zërin duke u kacavjerrur ditëve të mbetura të jetës pas rritmit të kohës. Por kur është për të mirë dimë të përmbahemi. -gjegji dhe sytë iu mbushën me lotë. -Sa mirë që u takuam! Mos m’i verë re lotët, këta janë lotë gëzimi, janë lotë shpirti në ripërtëritje. –nisi bisedën ai dhe duke vështruar gjatë fotot si në film dokumentar solli atë copëz kohe të vështirë të tranzicionit nëpër të cilën ishte endur familja e së bijës, veçmas nga sëmundja e papritur e mbesës së vogël. Shpesh ai luste Zotin për ‘të të bëhej mirë. Dhe ajo, po u dërgonte nga Amerika e largët dhuratën më të çmuar, ftesën për të marrë pjesë në gëzimin e saj…
*Doli në qarkullim novela “Një ftesë për larg” me autor Fation Pajo

 Përgatiti për botim: Albert Zholi
Faqe: 85
Çmimi: 400 lekë

Hyrje

Ajo është Grida, jo fitorja!

by

Nga Ilir LEVONJA/

Me zgjedhjet e fundit duket se ne shqiptarët i mbaruam hallet. Tani po zihemi për Gridën. Ka një suferine fantastike. Grida, Durrësi, durrsakët. Partia e Lulit. Jo, jo, Grida. Kukulla fallco. Ca thonë që i shau zgjedhësit, ca thonë që jo. Përkundrazi, shkoi shtëpi më shtëpi. Ca të tjerë ulërijnë, duke thënë që asaj nuk ia varën edhe fqinjët. Të thuash se shqiptarët, në përgjithësi, aty ku janë. Aty ku jetojnë. Brenda territorit të Shqipërisë, e kalojnë në mënyre të shkëlqyer fqinjësinë e tyre? Dhe vetëm Grida është ajo që nuk shkon mirë me fqinjin e saj. Ndaj edhe ata nuk e votuan.

Më vjen keq ta them, por është një hipokrizi. Historia e votimit tek ne është deri një pabesi. Nga gruaja për burrin. Nga  vëllai tek vëllai etj. Sepse e tillë është ekzistenca aty. Por është edhe një interes magjik. Dhe ne kemi shëmbullin më të shkëlqyer, ish presidentin e republikës, zotin Bamir Topi. Një i votbëseuar përjetësish i demokratëve. I mbajtur si emblemë e tyre. E ktheu gjithë çështjen e një grupi adhuresish në luftë personale me idhudhin e tij. Dhe devijator i kamufluar.

Kështu që mos i bini më qafë fqinjëve të Gridës. Ose mos flisni në emër të durrsakëve.

Shumë nga ne e dinë, mirë që, qytetet tona nuk kanë më sharmin e kaluar me durrsakë e vlonjatë. Ka lëvizje dhe ikje masive.

Përse Grida është bërë kaq objekt debatesh? Kaq thelbësore në arritjet e shqiptarëve? A thua nuk ka femra të tjera në politikën tonë? Nuk ka nga ato që kanë konkuruar ndonjëherë? Që kanë humbur.? Që kanë edhe fituar? Nuk ka as nga e majta që është në pushtet?

Eshtë shumë e thjeshtë. Ne shqiptarët jemi pasionantë, tifozë. Më shumë se normalja. Grida është e bukur. Dhe kjo kuptohet nga alergjia femërore e mashkullore, ta shqyejmë Gridën. Aq më tepër që është në krahun e Berishës. Inati i përjetshëm i një pjese të shqiptarëve. Më saktë i mëndësisë sonë. Le të ngordhim edhe të papunë, vetëm ai të shporret. Vetëm ai të zhduket. Nuk ka rëndësi se kush është në pushtet. Se çfarë bën, se si vjedh. Se si pasurohet. Dhe se si po me aq kollajllëk gjenë komunikim soji me sojin. Neve qytetarëve na duhet inati.

Dhe kur aksidentalisht brenda sojit gjëndemi të papunë. Atëhere bëhemi lsi-sta. Por ama inatin nuk e heqim.

Gridës i duhet thënë faleminderit që kandidoi. Në botën tonë prej Kandahari është e vështirë ta kuptosh dhe ta pranosh rastin Grida. Shqiptarët janë masivisht në emigrim. Por atyre u duhet të jenë edhe më. Madje mundësisht nga tre për shtëpi.

Sepse pas mendësisë sonë folklorike, duhet të dalim nga fshati që të na ndihet zëri. Duhet të ngjitemi në kodër që të shikojmë se sa i bukur është bregdeti, apo vendi ynë.

Grida e bëri këtë. Duhet parë si medalion për arsyen e vetme. Të dashurisë shqiptare. Vajzat me shumicë aty çfarë nuk bëjnë ta shuajnë farën e shqiptarisë. Vetëm të ikin në Amerikë. Vetëm të martohen me dikë. Të mburren se janë amerikane. Se ia hodhën Kandaharit shqiptar. Sojit të njerëzve me inat. Kurse Grida e pa Amerikën në Shqipëri. Dhe pas përvojës sime po prej emigranti. Aty është. Por janë një grup njerëzish aty. Soji që po e çojnë në Kandahar.

Nga ana tjetër, votuesit masiv i duhet thënë. Lëri atë bukuri të kulluar në shenjterinë e saj. Shikoni rrogat. Punësimin. Të drejtat minimale të një punëtori. Të një kuadri. Pozitën e nënpunësit.

A e dini se penguesit e mirëqënies, të drejtave civile, pozitës shoqërore, rrangut, bashkëhosisë. Janë pikë së pari tipat që nuk ngopen me pushtet. Që e konsiderojnë veten të pazëvendësueshëm. Ata që nga mëngjesi e deri në mbrëmje përdorin vetëm Unin. Unë kështu, unë ashtu. Unë jam.

Kërkojeni fituesin e vërtetë tek personi që njeh hapjen e krahut, dorëheqjen dhe refuzimin vetjak për fatet e vendit.

Normalisht, një babaxh si Dako është larg. Dhe ju kujtoni se keni fituar. Keqardhje. Fitore do të thotë të merresh me fituesin, jo me humbësin. Ndryshe ti nuk e di se përse ke fituar. Nuk e di se çfarë duhet të bësh me fitoren.

Ajo është thjesht Grida, jo fitorja. Kushtojeni vëmëndje votave prej një milion e ca, jo humbjes së saj. Solidarizohuni me ankthin e shqiptarëve të Greqisë. Me Greqinë. Që rajoni të jetë vend i njerëzve të lirë. Dhe qytetarit për tu admiruar.

Kadaresë i qofshim falë !

by

Nga Fahri Xharra/
” Zoti asht i madh. I kjoshim falë atij të lumit që ka krijue vdekjen, se përndryshe njerëzit do t’kishin me kenë gjithmonë skllav të tiranve. Edhe kta do t’desin nji ditë e ti duhet të jetojsh vetëm sa me tregue. Kurrgja në mos kjosh i zoti me ba, rrno vetëm për me tregue. A e kupton ç’ka due me t’thanë? Mbaruen të tjerët, mbarojmë na, mbaron dhe ti: të gjithë shkojnë si qeni në rrush po nuk kje dikush me kallzue se si kje puna. Kush të teprojë le të kallzojë!” (At Zef Pllumbi)

“ Nga lartësia e misjonit të tij, i vetëdijshëm për peshën e rëndë që ka marrë mbi supe, me modestinë e artistit e të fetarit, autori i drejtohet lexuesit bashkëkohës të tij, por dhe atij të kohëve të mëpastajme, me një kërkesë sa të thjeshtë aqë dhe të ndërlikuar:“Ngjarjet që tregohen ktu janë tepër të vështira me u shkrue, prandej autori u kërkon të falun mbasi nuk asht shkrimtar, dhe me dashamirsi ju këshillon qi të reflektoni shumë mbi këto ngjarje dhe të kërkoni shkakun e vërtetë se pse ndodhën ato…Pse?”

Po si të rrnojmë , për me tregue , kur ata që rrnojnë për me tregue janë të rrallë ?

“At Zef Pllumi nuk ka qënë thjesht, një personalitet i kulturës, erudite, dhe mund të shtojmë këtu shumë cilësore, por ka qënë edhe një prift franceskan. Ju në shumë shkrime të ndryshmë keni shprehur një lloj simpatie nëse mund ta quaj kështu për Kishën e krishterë, për Kishën Katolike . Pra, qëndrim im është qëndrimi i një shqiptari normal i cili shikon te kjo traditë fetare dhe kulturore katolike, identitetin e tij, të kombit dhe të popullit të tij dhe prandaj nuk është as për tu çuditur e aq më pak (sepse disa herë mua ma kanë keqkuptuar këtë gjë),për t’u keqinterpretuar. Kjo nuk më bën përshtypje sepse nuk ka pse të më bëjë përshtypje një gjë që nuk ka atë kuptim të ngushtë dhe meskin siç mund t’i japin të tjerët.-thot
Kadare.

Rrno  për me tregue -porositë At Zef Pllumbi.

“Ky është qytetërimi europian shqiptar i lidhur në mënyrë të ngushtë me krishterimin. Pavarësisht se Europa është një kontinent që i njeh të gjitha besimet, natyrisht dhe këtu e ka çuar fryma e saj e thelle demokratike, emancipimi i saj i thellë që është kontinenti më i përparuar nga ana e emancipimit njerëzor, kontinenti që ka njohur ashpërsinë e botës, egërsinë e saj, butësinë edhe dritën e saj. Europa i ka të gjitha, Europa nuk është një kompleks idilik siç mund ta quajmë ne, rozë. Ajo është një kontinent i ashpër dhe qytetërimi i saj rozë ka lindur nëpërmjet ashpërsisë, e njeh atë, e ka përjetuar dhe ka funksionuar shpesh herë me të, prandaj është e fortë Europa dhe qytetërimi europian. Ai ka një element zotërues të krishterë, por edhe një element të tillë human që pranon besimet e tjera. “- dhe Kadare tregon.

Po ,Po! Kadarea “”:Ay është problem  ynë më  i madh me te cilin duhet te merremi.Ay është fajtori që ne shqiporit hallemëdhenj nuk bëmë dote një shtet serjoz per 25 vite me radhe edhe pse ay ka 25 vite i larguar , , që na ka vajtur morali ne fund te këmbeve dhe nuk dimë ku kemi kokën.Ay na mori pronat ,duke u pasuruar për vete e duke u pasuruar me gjakun tonë, madje ay është fajtor që lindi , u rrit dhe jetoi në periudhen më të keqe të historisë tonë , të diktatures komuniste”””Ka shume faj Kadare!.. !..Madje për këte për dite po hedhin” dritë nga drita e tyre”  të pa numërtit me shokë për të mos folë pastaj për gjeneratën e re te” intelektualeve” post kadare të cilët në gjurmët e të parëve , te tyre nuk lëne asgjë mangut ,per tju larguar sado pak prej mutacionit tonë të mirënjohur gjenetik prej kritizeresh dhe egoistesh të pa skrupullt!…Hallall na qofte!..”.. Rrnon për te tregue miku Aleko Bedini.

Po Kadare me të vërtetë rrnon për me tregue: “Më 1997, kur për turpin tonë, shteti shqiptar ra, ishte Evropa që na u gjend në fatkeqësi. S’na erdhi ashtu siç e kishim pritur: me viza, para dhe, Zoti e di çfarë, por me armë dhe topa, për të na pajtuar me njëri-tjetrin. Përpara se Evropa me NATO-n të merrnin këtë vendim të madh, disa herë u ngrit dyshimi se mos shqiptarët e ndërkryer, ashtu të armatosur siç ishin, të qëllonin trupat ndërhyrëse. Për fat të mirë, kjo nuk ndodhi. Midis marrëzisë, populli shqiptar e bëri së paku një gjë të mençur. Në vendin ku mosprekja e kufirit prej çizmes së ushtarit të huaj, ishte kthyer në mit, asnjë armë, qoftë edhe për zakon, nuk u shkreh kundër ushtrisë euroatlantike. Ishte hera e parë që në historinë shqiptare ndodhte një gjë e tillë. Ajo ishte një dëshmi e madhe: dëshmi prekëse, se atë ushtri që po zbarkonte nga deti dhe nga ajri, shqiptarët e quajtën si të tyren
Vetvetishëm midis kaosit, pa retorikë integruese, pa u shtyrë prej askujt, shqiptarët treguan qartë se ndiheshin evropianë. Ata nënshkruan kështu një akt monumental: rigjetjen e Evropës së humbur. Dy vite më pas, si një përgjigje e mirëkuptimit, ndodhi e pabesueshmja. E njëjta ushtri euroatlantike, me avionë, raketa e bombardime, ndërhyri për çlirimin e Shqipërisë së jashtme, Kosovës. U duk sikur kontinenti mëmë, i penduar për harresën e gjatë, po kujtohej më në fund për popullin e braktisur. 2 Nëse marrëdhëniet e Evropës me më trillanin e tre gadishujve të saj jugorë, Ballkanin, mund të thuhej se ishin kundërthënëse, ato me shtetin e vogël shqiptar, e kapërcenin çdo përfytyrim. Përpara se të kujtojmë tepër shkurt kronikën historike, le të sjellim ndër mend vitet e tranzicionit, ato që i mbajnë mend të gjithë.”

Kadaresë i qofshim falë se ai me të vërtetë rrnon për me tregue” E megjithatë, kur vjen puna për të vërtetuar evropianizmin e munguar shqiptar, Qosja përdor pikërisht fjalët “islamik”dhe “i krishterë”thua se një shqiptar i krishterë mund të jetë evropian, por një shqiptar mysliman, kurrsesi! Por keqkuptimet në shkrimin e Qosjes nuk janë vetëm këto. Përveç nervozizmit të papërligjur ndaj asaj tradite kulturore që ka qenë lidhur me katolicizmin e hershëm shqiptar, nervozizëm që nuk lë pa prekur mbajtjen e portretit të Nënë Terezës në institucionet e Kosovës, në këto shkrime spikat diçka e errët dhe e rrezikshme: ndarja e identitetit shqiptar. Muzika ngjan si e njohur. Askush nuk mund të jetë aq naiv sa të mos e kuptojë se një identitet i ndarë është një komb i ndarë. Askush s’mund të jetë aq i ngathët nga mendja që të mos e kuptojë se përjashtimi i gjysmës ose shumicës së kombit shqiptar nga identiteti evropian, do të thotë përjashtim nga Evropa. Dhe përjashtimi nga Evropa nuk është larg dëbimit nga Evropa. Ky nuk është as përfundim teorik e as filozofik. Kombi shqiptar, përpara se ta lexojë në libra e ka ndier në mishin e tij këtë lemeri. Shpërnguljet me dhunë kanë hyrë në vetëdijen e traumatizuar të disa brezave shqiptarë.”

Kadare vazhdon dhe nuk ndalet sepse ai rrnon për me tregue :” Gjithë strategjia e Millosheviçit për të marrë dritën jeshile nga Evropa për zhbërjen e së paku gjysmës së kombit shqiptar, atij “që s’kishte identitet evropian”, domethënë të shqiptarëve më besim mysliman, bazohej në besimin e tij të verbër se Evropa do të binte në këtë kurth gjenocidar. Ne e dimë ç’ndodhi. Evropa dhe SHBA-ja nuk ranë në kurth dhe kjo është një nga aktet më të ndritshme të qytetërimit perëndimor. 3 Përpara se t’i kthehemi tezave për identitetin e përgjysmuar shqiptar, le të hamendësojmë një çast se ndoshta mbrojtësit e tyre kanë të drejtë. Me fjalë të tjera të shtrojmë pyetjen se mos vallë gjithë këto vite, madje disa shekuj me radhë nuk e paskëshim ditur ç’kemi qenë? Ose e kemi ditur gabim? Mos na kanë gënjyer poetët, nga De Rada te Naim Frashëri, që të kujtojmë se jemi ata që s’jemi? Dhe prapë mund të vazhdonim. Mos vallë më 1990, kemi lëshuar britmën e gabuar “E duam Shqipërinë si Evropa?”Mos vallë ajo duhej të ishte: “E duam si Evropa, por e duam edhe si Azia”, ose “Hiç më pak se Azia?”

Të falemnderit Zoti Kadare që mësova aq shumë nga ty, por si të mesohemi  të gjithë të tjerët që të rrnojmë për me tregue.

” Zoti asht i madh. I kjoshim falë atij të lumit që ka krijue vdekjen, se përndryshe njerëzit do t’kishin me kenë gjithmonë skllav të tiranve. Edhe kta do t’desin nji ditë e ti duhet të jetojsh vetëm sa me tregue. Kurrgja në mos kjosh i zoti me ba, rrno vetëm për me tregue. A e kupton ç’ka due me t’thanë? Mbaruen të tjerët, mbarojmë na, mbaron dhe ti” ” (At Zef Pllumbi)

26.06.15, Gjakovë

SHOQATA “SHQIPE E ARIZONES” OPTIMISTE PER TEJKALIMIN E PROBLEMEVE TE TRASHEGUARA

by

Nga:Lulzim MULLIQI/
Nese krahasohet me vitet e meparshme,intensiteti i punes se kesaj Shoqate nisi te rritet ne kete mandat trevjecar te Bordit te ri Drejtues te Shoqates.Me 24,Qershor,ne qytetin Glendale te Arizones,ne njeren nga zyrat biznesore te bashkeatdhetarit tone,Zeqir Gashi,u mbajt mbledhja e radhes se Bordit te Shoqates “Shqipe e Arizones”.Ndonese,nuk ekzistonte kuorumi i nevojshem per mbajtjen e mbledhjes,ku te pranishem nga 9 anetare te Bordit Ishin vetem 4,dhe  nuk mund te merret nje vendimmarrje e mirefillte per ceshtje te caktuara,megjithate mbledhja e Shoqates vazhdoi.Ne kete mbledhje u analizuan ceshtje te ndryshme nga fushveprimtaria e Shoqates,qe kishim te benin perkitazi me shqyrtimin,plotesimin dhe ndryshimin e statutit te Shoqates dhe ceshtje te tjera.Sic dihet shoqata “Shqipe e Arizones” eshte themeluar ne vitin 1995 dhe me nje aktivitet te bujshem prej dy dekadash eshte nje Shoqate qe ofron nje ze te perbashket per te gjithe Komunitetin shqiptar ne Arizona,duke ndihmuar ne zhvillimin e shume aktiviteteve tona kulturore dhe kombetare si:Ne ruajtjen e gjuhes, traditave,kultures dhe trashegimise shqiptare ne kete shtet te larget te Amerikes.Mbledhja nisi me pershendetjen e kryetarit te Shoqates,Burim Gashi i cili Propozoi kete rend dite:Shqyrtimi i dokumentacionit te Shoqates,statuti,ndryshmet dhe plotesimet eventuale te tij ne harmonizim me zhvillimet e reja ne komunitet.Pergatitja e taksave vjetore te Shoqates,pastaj mundesine e regjistrimit te Shoqates  si Jo fitimprurese,anetaresimi i anetareve te Shoqates me libreza anetaresie,Shqyrtimi i mundesise se zevendesimit te anetareve,te cilet nuk marrin pjese ne mbledhjet e Shoqates me anetare te rinj,si dhe riaktivizimi dhe funksionimi i webfaqes se Shoqates.Ne vijim te fjales se tij ,kryetari,Burim Gashi tha “se mungesa e dorezimit me kohe e dokumentacionit dhe materialeve te tjera te punes se Shoqates nga udheheqja e meparshme e bene te pamundur mbarevajtjen e mbledhjes dhe Ai theksoi se te gjitha keto ceshtje do te diskutohen ne mbledhjen e ardhshme te Shoqates”.Mirepo,Ai u shpreh optimist se Shoqata ne nje te ardhme te afert do ti tejkaloj problemet e trasheguara nga vitet e meparshme.Nderkaq,anetari i Bordit,Xhelal Asllani theksoi se ne duhet te gjejme mobilizim dhe energji te perbashketa per te punuar ne te mire te Shoqates dhe Komunitetit tone,pavaresisht neglizhences dhe punes pasive qe Kane treguar udheheqesite e meparshme te Shoqates.Ai foli edhe rreth menaxhimit te fondit te Shoqates,i  cili perben nje segment krucial dhe  te rendesishem financiar te Shoqates.Gjithashtu u diskutua edhe rreth mundesise dhe regjistrimit te Shoqates si jofitimprurese,ku kishte edhe propozime te ndryshimit te emrit te vet Shoqates.Ndersa,ushtruesi i detyres se sekretarit te Shoqates,Lulzim Mulliqi( ekspert I ceshtjeve juridike dhe gazetar) theksoi”se eshte mire qe ne te ardhmen te kemi me shume respekt per rregulloren e punes dhe duhet te punohet ne  harmonizim dhe pajtueshmeri te plote me statutin e Shoqates.Edhe zevendeskryetarja e Shoqates,Diellza Hoti-Shkodra,foli per sfidat,arritjet, dhe sukseset e te rinjeve ne Komunitetin Shqiptaro-amerikan te Arizones,ku theksoi “se shoqata duhet te krijoje me shume hapesire per perfshirjen dhe masivizimin e te rinjeve ne aktivitetet kulturore dhe kombetare te Komunitetit tone.Vertete,krijimi i kushteve te nevojshme per perfshirjen e sa me shume te rinjeve ne strukturat udheheqese  te Shoqates,do te bente nje stimul pozitiv per gjeneratat e reja ,te cilat po rriten dhe po edukohen ne SHBA.Te rinjet jane te perkushtuar per pjesemarrje ne vendimmarrje dhe shume veprimtari kulturore dhe kombetare qe organizohen ne kuader te Komunitetit,sepse ate jane e ardhmja e jone dhe si te tille jane te dobishem,per familjen,shoqerine,dhe mergaten tone.Mbledhja e ardhshme e Shoqates u vendos te mbahet me daten 15,Korrik,2015.Ne kete mbledhje te Shoqates “Shqipe e Arizones” ishin te pranishem edhe perfaqesues te medieve te Komunitetit Shqiptaro-amerikan,te cilet Kane pasqyruar aktivitetet e e kesaj Shoqate.

Edhe Tritani ka fituar

by

Nga Gëzim Zilja*/

Ndoshta nuk do ta kisha marrë kurrë mundimin të shkruaja një artikull lidhur me rezultatet e arritura nga Partia Demokratike në këto zgjedhje por është e pamundur të jem indiferent kur dëgjoj disa borizanë dhe daullexhinjë të PD-së t’u fryjnë burive e daulleve të fitores a thua njerëzit janë aq budallenjë, të mos kuptojnë se çfarë ka ngjarë. Pas kryetarit të grupit parlamentar, kryetarit  të PD-së, një aradhe me keltistë e bogdanistë, që janë fitimtarë, del dhe një nga veteranët, nga njerëzit me të spikatur të PD-së, me merita të padiskutueshmë në përmbysjen e komunizmit, deputeti Tritan Shehu, të na mbush mendjen që ka fituar. Në një intervistë  dhënë në TV një ditë më parë ai shprehet së është gjysëm i kënaqur ( i kënaqur fillimisht)  për përfundimin në Gjirokastër dhe se atje PD-ja ka fituar me 1800 vota në raport me vitin 2011; se PD-ja po gatitet për betejat e ardhëshme e të tjera, e të tjera.

Një sërë analistësh me sofizma nga më të çuditëshmet rreken të na mbushin mëndjen se Halim Kosova paska fituar, se në krahasim me atë dhe këtë vit…, se ai është fituesi moral i zgjedhjeve madje ambasadori amerikan e lavdëroi fushatën e tij. Pra ai nuk paska humbur, megjithëse në fronin e bashkisë së Tiranës do të ulet Erion Veliaj. Ish kandidati i PD-së për Bashkinë e Vlorës deklaron: Nuk mund të them që jam i gëzuar por jam në paqe me veten për sprovën e parë… Sikur të kishte humbur në një ndeshje futbolli me shokët në Plazhin e Vjetër, por radhën tjetër do përpiqet të fitojë. Ky avaz i PD-së i përsëritur çdo herë që humbet zgjedhjet është i papranueshëm dhe po bëhet i neveritshëm. Gjithmonë nëse PD-ja humbet ne do të shohim përfaqësuesit e saj të deklarojnë se u kanë vjedhur votat, se bandat në pushtet kanë ushtruar terror mbi popullsinë madje del dhe ndonjë Pavël Korçagin e thotë se kjo bandë në pushtet nuk rrëzohet dot me votë, duke nënkuptuar metodat revolucionare. Asnjë nga ata që dalin në TV nuk kthen gishtin nga vetja e të thotë: Ne humbëm dhe do merremi seriozisht me të gjithë faktorët që çuan në humbje.

Po le të kthehemi te dukuria Tritan e të bëjmë një analizë sa lejon një artikull gazete.

Ti Tritan vjen nga rradha e luftëtarëve të vijës së parë, që me guxim e zgjuarsi ndihmuan në përmbysjen e komunizimit në Shqipëri. Për këtë populli do t’u të jetë mirënjohës ty dhe gjithë ‘’pardesyve të bardha’’ që krijuat Partinë Demokratike. Po ç’ndodhi më vonë me ty dhe shokët e tu? Kaluat nga biçikletat me kopertona të mballosur e komerdare vrima-vrima te

makinat luksoze. Nga apartamentet dhomë e guzhinë ku gatuhej në banjë,

shumë shpejt u bëtë jo me një por me disa apartamente, me vila e dashnore

(jo Tritani)  shëtitën botën anembanë dhe u shkëputët nga njerëzit e hallet e tyre. Për ju pushteti dhe paratë kaluan në plan të parë.

Po e them që në fillim: me rrogë deputeti, presidenti apo ministri do shumë vite të blesh një apartament 100m2, e jo disa të tillë në mal e në det,  për dy e katër vjet madje të mobiluar. Të kujtohet kur Frrok Çupi në vitin 1997 shkruante te gazeta ‘’Koha Jonë’’ se zonja jote lahej në vaskë floriri? Unë nuk e kam besuar dhe nuk e besoj edhe sot. Ti me Arben Imamin, Neritan Cekën,  Genc Rulin, Genc Pollon, Dash Shehun, Eduart Selamin etj, u akuzuat rëndë nga lidershipi i PD-së në vitin 1997 si spiunë të sigurimit, si të korruptuar e shkaktarë të humbjes. U zemëruat dhe u larguat nga PD-ja. Shtypi pranë PD-së ju punoi qindin madje Genc Pollos që bëri parti të re, iu fut deri në dhomën e gjumit. Shumë menduan atëherë se ju ishit kundër dorës së hekurt të Njëshit, se po kërkonit më shumë demokraci në PD, se po kërkonit të votohej e garohej realisht, po kërkonit depolitizimin e policisë, ushtrisë e gjyqësorit, që njerëzit duhet të emëroheshin sipas meritave, të ishin të barabartë para ligjit, etj. etj. Po ç’ndodhi me disa nga ju luftëtarët e përmbysjes së madhe dhe shpresëdhënësit e atyre viteve? PD-ja vazhdoi të mpakej e të përjashtonte sisematikisht nga rradhët e saj ata që mendonin ndryshe sa i ‘’SHPORRI’’ pothuaj të gjithë. Në Partinë Demokratike ka mbi  15 vjet që nuk votohet ose votohet formalisht e vetëm emërohen njerëz që i njeh Njëshi apo Dyshi. Dhe më tej? Veç cicërimave e belbëzimave pati nga ju dhe të tillë që hapën depot e ushtrisë, u organizuan në komitete lufte dhe pasi çliruan Jugun iu drejtuan Tiranës për të vendosur demokracinë e vërtetë, për të rrëzuar ‘’malokun” se ndryshe ai nuk zbriste nga kali. Fjalori dhe etiketimet e tyre për kryetarin e PD-së asokohe ja kalojnë dhe fjalorit erotik të Edmond Tupjes. E ç’bëtë më tej? U kthyet përsëri në PD dhe mirë bëtë se ajo është shtëpia jonë e përbashkët. Por tashmë as të belbëzoje ndryshe nuk lejohej aty. U dhuruan kolltukë ministri, e deputeti dhe ju filluat të bënit zërin e parë në korin e qeverisë që dalëngadalë po mbushej me jesmenë e njerwz tw korruptuar. Të gjithë e kuptuan se atë që e pështytë e lëpitë dhe se nënteksti i lidershipit ishte i qartë: Ka kocka edhe për ju. Po u hedh ca juve dhe mos mjaullini me posht e përpjetë. Siguruat sërish makina, para, e qejfe që të jep pushteti por dëmi që i sollët demokracisë dhe aspiratave të viteve 90-të, është i pallogaritshëm. Ju dhatë shëmbullin më të keq se para idealit, para Shqipërisë tonë të dashur janë paratë e favoret e panumërta që të jep pushteti. Madje Selami, shpresa e demokratëve erdhi që nga Amerika e largët, u bë deputet dhe një zot e di se nga i digjet nuri. Nëse ju kështu e kuptoni demokracinë aferim, por nuk keni pse vazhdoni ende të na mbushni mëndjen se kemi fituar, kur në biseda me miqtë e shokët flisni krejt ndryshe. Unë e kam të qartë pse e bëni këtë. Doni që nga lista e artë e xhepit të  lidershipit të ri apo të vjetër të shënohet sërish emri juaj në zgjedhjet e vitit 2017. Po ç’të hyn ne punë një karton deputeti para emrit të mirë? E sa për atë përse ne humbëm është e qartë si drita e diellit: Humbëm se u nisëm të fitonim po me ata njerëz, po me ato figura të korruptuara qw diskredituan PD-nw e që votuesit u dhanë dërmën në vitin 2013. Në Vlorë psh. kandidati i emëruar, u shoqërua jo rrallë, në rreshtin e parë, nga figura që tetë vjet rresht shitën vendet e punës, rryshfetxhinjë, kumarxhinjë, delenxhinjë, me precedentë penalë, madje edhe nga ata që kanë vjedhur arkën e PD-së. Edhe lista e këshilltarëve erdhi nga Tirana dhe kryetari i PD-së kërcënoi se do të jepte dorëheqjen se nuk kishte dijeni. Karta kryesore që duhej të luante PD-ja ishte ajo morale. Jo vetëm kandidatët por edhe gjithë stafet e tyre duhet të ishin me njerëz idealistë, të mençur, të ndershëm e të besueshëm. Dhe PD-ja ka të tillë me mijëra e mijëra. Unë i kuptoj keltistët, bogdanistët e lepurushistet, që kanë ardhur me lugë në brez në PD, si miq e mikesha të X-it apo Y-it,  që përherë fitojnë, paçka se të tjerë branisen rrugëve e kutive të votimit. Por nuk të kuptoj ty dhe shokët e tu që e latë përgjysmë rrugën e nisur. Mardhënia e një politikani matet me kontributin e tij  për mbrothësinë e Shqipërisë dhe të shqiptarëve. Ju u nisët për të bërë një Shqipëri si Europa por u mundët nga pushteti e paraja dhe ngritët një shtet të miqve, shokëve e servilave. E patë Shqipërinë si një lopë që duhet mjelë ( sa qumësht paska pasur e varfëra) dhe e molët fillimisht nga dera dhe sot nga penxherja. Ti Tritan dhe ne të gjithë nuk kemi fituar por kemi humbur e do të humbasim gjithmonë po nuk i pamë mardhëniet në raport me Shqipërinë e pastaj me xhepin tonë. Wshtw e pafalshme qw Shqipwria 25 vjet pas vendosjes sw demokracisw tw jetw 90% e kuqe.  Nga viti ‘97 e këndej Partia Demokratike ka pasur deputetë e titullarw të dalë vetëm nga lista e lidershipit. Asnjë nuk është votuar nga forumet. Për derisa nuk do të krijohet klimë besimi e mirëkuptimi, përderisa nuk do të lejohet diskutimi i lirë e nuk do të krijohen kushte të garojë çdo demokrat që dëshiron, nga seksionet e lagjeve e deri në majë,  dështimi i rradhës na pret. Mund të marrësh sërish ti dhe të tjerët një karton deputeti, por shiko çfarë shteti wshtw ndërtuar këta 25 vjet? Një karikaturë e demokracisë.

Këto sigurisht janë mendimet dhe bindjet e mia dhe kanë të bëjnë me raportet tuaja me politikën dhe nuk kanë  të bëjë me atë që ju përfaqësoni në jetën private, jashtë politikës.

26.06.2015

* Falenderojme autorin qe e ndau kete analize per zgjedhjet ne Shqiperi me lexuesit e Diellit