• Home
  • Politics
  • Opinion
  • Culture
  • Sports
  • Economy
  • Interview
  • Reporting
  • Community
  • Vatra

Dielli | The Sun

Albanian American Newspaper Devoted to the Intellectual and Cultural Advancement of the Albanians in America | Since 1909

Cultural Diplomacy: The Albanian-British Festival of Culture held in London

June 10, 2015 by dgreca

By Ermira Babamusta, Ph.D./
Ambassador Mal Berisha with Jewish rescuer and witness Neki Babamusta, Suzana and Ermira Babamusta, American Embassy in London/
The Albanian-British Festival of Culture held key events across London from 28 May to 4 July, 2015. The annual festival hosted by the Albanian Embassy in London, brings together cultures and is a great opportunity to engage in interactive discussions and talks. The festival organiser, His Excellency Mr. Mal Berisha, during his diplomatic career in the United Kingdom has encouraged an open and connected community that embraces multiculturalism and diversity in the vibrant city of London.
For five days Londoners witnessed a series of educational and cultural celebrations including an art exhibition by the talented painter Bashkim Izano; book launches and talks by the renowned authors Dr. Enver Bytyçi and Sir Noel Malcolm; ceremony for the donation of the album “Songs of Motherland” (Këngët e Atdheut) by the talented musician Adelina Hoxha and Maestro Robert Radoja, published by Flamur Hudhri; and lecture by Ambassador Mal Berisha at the American Embassy in London about the Albanian-U.S. Jewish history.
The art exhibition by Bashkim Izano was the official opening event of the festival, organized by the European Commission and the Albanian Embassy in the UK and Ireland. Jacqueline Minor, the Head of Representation of the European Commission in the UK gave the opening remarks, followed by the Ambassador of Albania Mal Berisha. Jacqueline Minor spoke highly of Izano’s work and said that Albanian art has been an integral part of European art. The great artist Bashkim Izano talked about how the English poet and painter Eduard Lear (1812-1888) inspired his paintings. Eduard Lear travelled to Albania in 1948 making drawings during his journey, depicted in his book “Journals of a Landscape Painter in Albania” (1851).
The contemporary artist Bashkim Izano dedicated his first exhibition in England to Eduard Lear. His beautiful oil paintings showcase Albania in the mid-19th century with its beautiful folklore and nature scenery. The exhibition titled “Homage to Eduard Lear” is open until 19 June 2015 at the 12 Star Gallery, Europe House in London. The Europe House is the London art base for the European Parliament and the European Commission and it has held several festivals and special cultural events to celebrate creativity and cultural diversity.
On June 4, 2014 the well-known historian Sir Noel Malcolm promoted his book “Agents of Empire: Knights, Corsairs, Jesuits and Spies in the Sixteenth-Century Mediterranean World.” The book tells the fascinating story of Albania in the second half of the 16th century, representing a vibrant Mediterranean and European history with its generations of empires, cultures and religions.

Highlights from the 2015 Albanian-British Festival of Culture in London

NATO’s Diplomacy in Kosovo
The latest book from author Dr. Enver Bytyçi titled “Coercive Diplomacy of NATO in Kosovo” was launched on May 30, 2015. The event was organized by the Ambassador of Kosovo in the UK, Mr. Lirim Greiçevci and the Ambassador of Albania Mr. Mal Berisha. It was held at the Embassy of Kosovo in London as part of the Albanian-British Festival of Culture. The discussion and Q&E session was chaired and led by Mr. Arion Krasniqi.
On May 30, 2015 four guest speakers joined the successful book launch event, namely: Deputy Ambassador of Kosovo Arion Krasniqi, Ambassador of Albania Mal Berisha, British Parliament Member Mark Pritchard and renowned author Dr. Enver Bytyçi. Rezarta Bytyçi, the author’s daughter was also present at the London event, amongst other honored guests, dignitaries and participants. MP Mark Pritchard praised the author’s work and Dr. Enver Bytyçi as a prominent publicist respected in the Albanian, British and international academia. MP Pritchard also emphasised the genuine friendship between United Kingdom, Albania and United States.
His Excellency Mr. Mal Berisha spoke about the great contributions of the book and NATO’s essential role in the Balkan region. Ambassador Mal Berisha has played an important role in the building of the democratic institutions in Kosovo while working for the United Nations Mission in Kosovo (UNMIK). During his speech Dr. Enver Bytyçi spoke about the legitimate actions of NATO in Kosovo. Dr. Bytyçi stressed Kosovo’s interests and efforts in becoming a model for development in Southeastern Europe. He stated that a good governance in Kosovo and Albania is the key to facing the challenges of the 21st century in a successful manner.
“NATO came to Kosovo after the Albanians re-embraced the European orientation by praising civilization and humanity, as weapons for survival and later on for development. The civilized world, especially the USA, proved protection of Kosovo in the name of humanity, stability, peace and security in Europe and further. NATO took action in Kosovo, because otherwise in the heart of Europe during the century of humanity a whole nation would have had to move from their own territory and would have been exterminated. Kosovo owns all the recourses and possibilities to translate the investment of NATO, of the West including USA, UK and Germany, into a source of its own success for freedom and a future for the country,” said the prominent author Dr. Enver Bytyçi at the book launch in London.
The book “Coercive Diplomacy of NATO in Kosovo”, written by Dr. Enver Bytyçi, is published in English by Cambridge Scholars Publishing. It examines the developments of NATO’s involvement in Kosovo and the policies of the respective western countries. Dr. Enver Bytyçi is the Executive Director of the Institute of Southeast European Studies in Tirana and a Professor in the “Aleksandër Moisiu” University in Durrës, Albania.
Life of U.S. Ambassador Herman Bernstein and the Albanian-American-Jewish Relations
The Albanian-British Festival of Culture ended on June 4, 2015 with a presentation by Ambassador Mal Berisha held at the American Embassy in London. The lecture entitled “Life of U.S. Ambassador Herman Bernstein and the Albanian Jewish Relations as a model of religious tolerance” focused on the history of Jewish-Albanian relations, set in the contemporary context of the recent tragic events of Paris and Denmark. The event recognised the extraordinary work and contributions of U.S. Ambassador Herman Bernstein, the role of United States and the relations between Israel and Albania.
The event was organised by the Ambassador of United States of America in U.K., H.E. Matthew Barzun and the Albanian Embassy in London. The guests of honor included U.S. Minister Counselor Eric Johnson, Israeli Ambassador to the U.K. H.E. Daniel Taub, Lithuanian Ambassador to the U.K. H.E. Asta Skaisgirytė, and Albanian Ambassador to the U.K. H.E. Mal Berisha.
U.S. Minister Counselor Eric Johnson delivered his welcome address and welcomed the dignitaries and the participants to the evening program. His Excellency Ambassador Daniel Taub talked about the role of U.S. and American Ambassador Herman Bernstein’s advocacy for the creation of the Jewish state. He addressed the excellent relationship between Israel and Albania. Ambassador Taub also emphasised the important role Albania and the Albanian families played in the rescue of Jews during the Holocaust.
“I am particularly delighted to be here with Ambassador Mal for three reasons. Firstly, because of the remarkable relations between Albania and Israel. Here we have deep meaningful relations that are really an example for the rest of the world to follow. We established direct diplomatic relations in 1991. Since I have been here in U.K., since 2011, we have had a visit by the Albanian Prime Minister, we have set up the Israeli Embassy in Tirana. Secondly of course, the remarkable story of the Jews of Albania. Albania is the only occupied country in the Second World War that ended up with a larger Jewish community, of 2000 Jews that it had before. And because of the decision of its leadership, but more importantly because of the convictions of the people of Albania and their commitment to the principle of BESA, of hospitality, of looking after the strangers as guests in their midst. And finally, the other reason why it is a thrill to be here today is because of the person that we are acknowledging, a truly extraordinary American diplomat, Herman Bernstein. Not just a diplomat, a writer, a journalist, an activist, a man of conscience. And a reminder to all of us diplomats of the power of one, what you can achieve with conviction, with commitment and professionalism. And he championed many causes. He loved his three years in Albania. He was passionate Zionist, an advocate of the Jewish state,” said guest of honor His Excellency Ambassador Daniel Taub during his speech.
The extraordinary history of rescue in Albania has been a unique story, making Albania the only country in Europe during occupation with more Jews within its borders at the end of WWII, then at the beginning of the war. Albania, comprised of Muslims, Christians and Orthodox Christians, is an exceptional model of religious tolerance and harmony. Thousands of Jewish Refugees were saved in Albania by courageous Albanian families who risked their lives because they live by the moral code of honor, “Besa” (word of honor), still followed today.
“The situation for Jews was deteriorating all over Europe. Bernstein and the Albanian King Zog had spoken together about creating a safe haven for Jews who might be sheltered in Albania. King Zog had given the consensus for that. King Zog also promised to enact a decree for all Albanian Consular Missions all over Europe in order to grant visa for all the Jews who were trying to escape. So all the Consular Missions of Albania in Europe were instructed to give visas. At least a couple of thousands Jews from Austria, Germany, and Yugoslavia made their way to Albania,” said the Albanian Ambassador to the UK, H.E. Mal Berisha.
The keynote speaker Ambassador Mal Berisha spoke about “Besa” as the cultural code of honor that motivated the brave acts of the Albanian people who sheltered, saved and protected the Jews. “BESA is a code of conduct that stands above religious differences.” By the end of WWII Albania had tripled its Jewish population, sheltering Jews from Austria, Germany and Yugoslavia.
“Albania was the only country in Europe where the Jewish population had increased during the years 1939-45. We are very proud that during WWII and the time of the Holocaust, including the history of Jews before and after the war, there is no one single life of a Jew that was lost in our country. Ordinary people sheltered Jews in their houses and protected them by the Nazis. We have people from Albania in this hall tonight who have protected the Jews and sheltered them, based on the noble virtue of “Besa”. Besa is the word of honor which is related to hospitality. Jews were considered guests who should be taken good care of,” stated Ambassador Berisha.
Jewish rescuer and living witness Neki Babamusta and his wife, Suzana were present at the event that honored U.S. Ambassador Herman Bernstein in London and the Albanian-U.S.-Jewish relations. The brave acts of his parents Beqir and Rabihane Babamusta sheltered and saved Jewish Refugees in Albania. Neki Babamusta vividly remembers the events of 1943, he was only 8 years old, when the Gestapo Nazi soldiers threatened to burn the house and kill the family members at gunpoint if they did not turn in the Jews they were hiding. At the time Neki’s brother Qemal Babamusta was a partisan in the Squadron of Peza, alongside the command of British officers fighting against the occupying German soldiers in Albania. Neki’s two uncles Muharrem and Refat Teliti had also joined the partisan forces of Peza.
Today, Neki Babamusta, is an 80-year-old retired professor living in London. Seventy-four years later Neki Babamusta still holds a rare photograph picturing him and his classmate Gavra Mandil, a Jewish Child Refugee in their first grade elementary school year in 1941-1942 in Kavaja, Albania. The same exact photo has been submitted by Gavra Mandil to the U.S. Holocaust Memorial Museum in Washington DC. Beqir and Rabihane Babamusta rescued the families of two Jewish brothers: David, a carpenter, his wife and four children, and Luiz, a tailor, his wife, son and daughter, who were also sheltered by the Zyba family prior to being escorted safely to Bari, Italy. Their relatives, Mehmet Babamusta and his brother Isuf Babamusta, who worked at the Court of Kavaja issued passports and found shelters for a significant number of Jews, 178 (Albanian State Records).
During his lecture Ambassador Mal Berisha focused on the life and work of U.S. Ambassador Herman Bernstein, his role on the positive Albanian-Jewish Relations and on Bernstein’s efforts to save Albanian Jews during WWII. Ambassador Berisha pointed out that Herman Bernstein started to learn about Albania during the 1919 Paris Peace Conference, which he attended with the American Delegation as a Journalist along with President Woodrow Wilson and American missionary, Charles Telford Erickson. At the Conference they lobbied to protect the Albanian territories. In 1913 Woodrow Wilson saved Albania from having its territory given away to its neighbours by the Big Powers during WWI. Ambassador Berisha credited President Wilson’s advocacy during the Conference of Ambassadors why Albania remained united in the territory where it is even today.
Ambassador Berisha also spoke about another prominent figure to the positive U.S.-Albanian history and relations, President Herbert Hoover, “who knew a lot about Albania before becoming president in 1929.” On February 17, 1930 President Hoover appointed Herman Bernstein as Ambassador of United States of America to Albania to maintain the Indepdence of the country and protect Albanian integrity from Greece and Serbia. “In 1925 President Herbert Hoover gave a donation of 10,000 US dollars from his personal account, on the condition of anonymity, for the Agricultural School of Kavaja in Albania. And in 1930 President Hoover assigned Bernstein as the U.S. Ambassador to Tirana. During his tenure as Ambassador of United States in Albania he signed two agreements between the two states,” said Ambassador Mal Berisha during his lecture.
“The U.S. Embassy in Tirana is a historical object because it was the first embassy building to have been erected by the American government in the world. It was inaugurated on the Day of Thanksgiving on November 27, 1930.” added Ambassador Berisha.

“Tirana was to me for three and a half years a most fascinating listening and observation post. I found that though Albania has often been referred to as one of the most sensitive danger zones in Europe, the Albanians are a peace-loving people, and the policy of your government is unquestionably a policy of peace in the Balkans. I visited practically every part of Albania and learned to know and to love your people, whose simplicity, genuineness, hospitality and kindliness have left an indelible impression upon me,” Hermain Bernstein, U.S. Ambassador to the Kingdom of Albania in 1930.
Herman Bernstein was a courageous journalist, a Jewish activist, a great diplomat and intellectual. He was decorated with the highest honor by Albania, the Star and Knight’s cross of the Order of Skanderbeg for his contribution on strengthening American-Albanian relations. “The legacy of Herman Bernstein goes beyond the diplomatic service. Bernstein was loved very much by the Albanians. He is an important figure for the Albanian-American relations. He advocated for the small country, learning about its history and culture, writing articles about its history, helping to open schools, and warning the world about its tragic future. He was a great man, of a great nation and great people,” stated Ambassador Mal Berisha during his closing remarks.
Ambassador Berisha thanked the YIVO Institute for Jewish Research and American Ambassador H.E. Matthew Barzun for their support and gifted a copy of the film “BESA: The Promise” to the American Embassy in London.

Filed Under: Kulture Tagged With: -British Festival of Culture, CulturalErmira Babamusta, held in London, Mal Berisha

Isa Buletini ,Lidhja Shqiptare dhe Shteti Kombëtar

June 10, 2015 by dgreca

Nga Gani QARRI/
Shqiptarët nuk e kishin të definuar që me kohë interesin strategjik kombëtar, ashtu siç nuk e kanë as sot.Ata mbeten përherë të vonuar,si në organizime të mirëfillta politike ashtu edhe në përpjekjet e tyre shtet-formuese, histori,e cila për ne po përsëritet,ndaj dhe jemi kështu si kemi mbet, të ndarë e të copëtuar dhe të pa-bashkuar asnjëherë tërësisht.
Megjithëse në ato vite edhe popujt më të vegjël të Ballkanit, tanimë kishin shtetet, autonomit, apo themelet e siguruara të shtetësive të tyre, shqiptarët vetëm një muaj përpara ngjarjes më vendimtare për caktimin e fatit të popujve të kësaj pjese të Evropës dhe Ballkanit, teksa ishin zgjuar dhe përmendur ngathët nga kllapia e gjatë disa shekullore.
Madje, ata edhe në ato çastet dramatike, vetëm fal mundit dhe zgjuarsisë së figurave më emblematike kombëtare, arritën, që përfundimisht të krijojnë një organizatë gjithëkombëtare, si Lidhja e Prizrenit,e cila atëbotë do të përpiqej maksimalisht, me të gjitha mjetet e mundësit politike dhe ushtarake, për vendosjen e themeleve të shtetësisë dhe zgjidhjen sa më mirë të çështjes kombëtare.
Por, sado që u mirëprit dhe u quajt mese e mirëseardhur, edhe Lidhja u krijua me shumë vështirësi dhe vetëm një muaj përpara Kongresit të Berlinit, derisa popujt tjerë ballkanik, shumë vite më përpara, kishin krijuar shtete e principata si dhe përgatitur projektet e veta kombëtare dhe hartat e detajuara të shtrirjes së shteteve të tyre edhe përtej tokave që u takonin.
Ndaj, fataliteti ynë kombëtar nisi qysh herët, që në vitin1878,kur mbinë vendimet e para antishqiptare të Kongresit të Berlinit,për të vazhduar pastaj me Konferencën e Ambasadorëve në Londër (1912-1913)ku u vulos copëtimi i trojeve tona etnike dhe Konferencës së Paqes në Paris më1919, e cila edhe pas mbarimit të Luftës së Parë Botërore, të gjitha tokat e pushtuara shqiptare, pa asnjë përjashtim sado të vogël,i latërësisht nën okupimin e shteteve hegjemoniste fqinje.
Nga atëherë e deri më sot, i vetmi populli ynë, në Ballkan dhe Evropë, përgjatë gjithë shtrirjes së tij gjeografike e kombëtare, kufizohet jo me fqinjët, siç do duhej, por me vetveten.
Fatkeqësisht nuk ishte vetëm Kongresi i Berlinit, ai i cili shqiptarët nuk i pranoi si komb dhe trojet e tyre i trajtoi vetëm si shprehje gjeografike, por edhe Konferenca e ambasadorëve në Londër më 1913,që edhe 35 vite më vonë, nuk njohu zyrtarisht përfaqësuesit e shqiptarëve, as trajtoi ata si delegacion kombëtar të tyre.
Madje, Fuqitë e Mëdha, nuk i trajtuan ata, as si të dërguarit e një shteti që do duhej të formohej, përveç zyrtarëve Austro-Hungarez, të cilët biseduan me përfaqësuesit shqiptarë, dhe morën mendimin për të ardhmen e Shqipërisë.
Ndaj, trojet tona etnike edhe në këtë Konferencë përjetuan një tronditje të rëndë, vendimet e së cilës prej më tepër se 56 mijë km-katrorë, sa llogaritej atëherë, vetëm shtrirja gjeografike e tokave tona me mbi 80% popullsi shqiptare, pranuan vetëm 24 mijë nga to, duke lënë pjesët më të mëdha të këtyre trojeve, jashtë kufijve të Shqipërisë londineze.
Ambasadorët e Fuqive të Mëdha, sado që u “pajtuan” me krijimin e një gjysmë shteti shqiptar, ata ndanë Kosovën e Çamërinë nga tabani kombëtar, si pjesët me pasuritë më të mëdha nëntokësore, fusha të gjera me kapacitete të pakufizuara bujqësore, dhe trojet më aktive në luftërat e zhvilluara për çlirim kombëtar.
Por, derisa, në fund të dhjetorit 1912 dhe fillim të janarit 1913, qeveritë e shteteve të aleancës Ballkanike, të cilat deri atëherë patën pushtuar pjesët më të mëdha të Shqipërisë, tanimë kishin përgatitur dhe dorëzuar Konferencës së Ambasadorëve në Londër, projektet dhe hartat e tyre, për zgjerimet territoriale që duhej të bëheshin pas lufte në kurriz të trojeve shqiptare në Ballkanin Jugor, shqiptarët megjithëse kishin një delegacion në Londër, assesi të konsolidoheshin dhe arrinin konsensus për pranimin e qeverisë së Vlorës e cila jo vetëm se do ti paraqiste kërkesat e popullit shqiptar atje portë gëzonte edhe mbështetjen e tyre, për mbrojtjen e interesave kombëtare edhe në tubime të tilla vendimtare, si Konferenca e Londrës.
Ndaj,duke qenë se ata nuk kishin përfaqësues të vetin në punimet e Konferencës, në mungesë të zërit shqiptar, shtetet hegjemoniste fqinje të përkrahura fuqishëm edhe nga Rusia, i kishin duart e lira të parashtronin kërkesat e tyre për zgjerim në dëm të trojeve tona etnike.
Greqia e cila nuk mjaftohej vetëm me marrjen krahinave të Thesalisë, tashmë kërkonte edhe viset e Shqipërisë së Jugut dhe gjithë Vilajetin e Janinës, anipse ato ishin të banuara pothuajse tërësisht me popullsi autoktone shqiptare.
Sipas Memorandumit të Qeverisë së Vlorës,nga viti 1913,vetëm në Çamëri, atëbotë jetonin rreth 80.000 shqiptarë, nga të cilët,mese 20.000, sosh, tanimë ishin asimiluar nga presioni i vazhdueshëm i Patrikanës dhe kishës ortodokse greke.
Në anën tjetër, as qeveria serbe, nuk mbetej prapa me kërkesat shoviniste,e cila përveç Kosovës,kërkonte edhe krahinat e ish Vilajetit të saj dhe atij të Manastirit të banuara me shqiptarë vendor, deri në kufirin aktual me Greqinë,të cilat sot gjenden nën FYROM.
Sikur të mos mjaftonte ,mos-përfaqësimi i shqiptarëve në punimet e Konferencës së Londrës, për të bindur aktorët e saj dhe realizuar qëllimet e veta ekspansioniste sa me lehtë , Greqia, Serbia, Mali i Zi, Bullgaria dhe Rusia, propagandonin me të madhe në të gjitha kancelaritë evropiane, edhe se gjoja shqiptarët nuk ishin komb, madje as evropian, por vetëm mbetje turke në Evropë.
Ato shkonin edhe më larg me propagandën e tyre, duke deklaruar se si shqiptarët nuk kanë luftuar as për çlirim dhe arritjen e pavarësisë nga Perandoria Osmane, por kanë ngelë vasalë të saj, jetojnë sipas traditave turke, dhe përfaqësojnë interesat turko-arabe në Ballkan dhe Evropë, propagandë të cilën e përsëritin shpesh në kohët e fundit edhe disa imam shqipfolës por shpirtshitur brenda trojeve shqiptare.
Por,përkundër të gjitha problemeve të brendshme dhe refuzimeve nga jashtë,falë insistimit të Isa Buletinit dhe përpjekjeve të Qeverisë së Vlorës, pas fillimit të Konferencës së Ambasadorëve, në vitin 1913, duke pasur mbështetjen e diplomacisë Austro-Hungareze, për në Londër do të udhëtonte edhe një delegacion i vogël shqiptar, i kryesuar nga Ismail Qemaili e Isa Buletini.
Delegacioni me të mbërritur atje do të takohej edhe me përfaqësuesin anglez, sir Eduard Grei i cili ishte udhëheqësi i Konferencës së Ambasadorëve në Londër, dhe bisedonte disa herë me përfaqësues të Fuqive të Mëdha, ku vendin kryesor zinin takimet me përfaqësuesin e Austro-Hungarisë, i cili ishte dhe mbështetësi më këmbëngulës dhe kryesor i Çështjes Shqiptare,në punimet e Konferencës .
Për fat të keq, probleme të mëdha, zgjidhjes së çështjes shqiptare, do ti përgatiste sidomos mbetja e perandorisë osmane, e cila jo vetëm se nuk donte ta njihte Pavarësinë e shpallur të Shqipërisë më 28 Nëntor të vitit 1912 në Vlorë, por Veziri i Madh i saj, apo kryeministri i atëhershëm perandorak,deklaronte se qeveria e sulltanit, nuk do të pranonte asgjë më tepër se sa autonominë e Shqipërisë, dhe atë,të udhëhequr nga një princ otoman.
Edhe qeveri ruse e alarmuar, se me gjithë vështirësitë dhe kalkulimet e interesave të Fuqive të Mëdha, pas këmbënguljes së Austro-Hungarisë për krijimin e një ekuilibri etnitetesh në Ballkan, përfundimisht po vinte deri te krijimi i një shteti të vogël shqiptar, gjë qëas ajo nuk mund ta kundërshtonte më tej, tanimë ngulte këmbë që ai shtet të mos ishte i pavarur, por, ashtu siç kërkonte edhe e sëmura e Bosforit( Perandoria osmane) shteti arbëror të mbetej nën sovranitetin e sulltanit.
Ndaj, e ndodhur para kësaj gjendje, Austro-Hungaria, për fillim,si dokument për diskutim në Konferencën e Londrës, paraqiti një projekt-hartë mbi të ardhmen e trojeve shqiptare, dhe gjatë zhvillimit të bisedimeve, me arsyetimin e një baraspeshe të re në Ballkan, ajo kërkoi me këmbëngulje formimin e Shtetit Shqiptar.
Por megjithëse, fal angazhimit të fuqishëm të diplomacisë Austro-Hungareze,më 22 mars të vitit1913,përfaqësuesit e Fuqive të Mëdha, do të arrinin marrëveshjen për kufijtë verior të Shqipërisë, fatkeqësisht në fund-prillin e vitit 1913, Qyteti i Shkodrës u pushtua nga forcat malazeze, fakt që luhati keq qëndrimet e kancelarive evropiane dhe shkaktoi një problem të madh e të pa-paraparë, edhe për vet Konferencën e Londrës.
Ndaj, që në fillim të muajit maj të vitit 1913,kërkesa e përfaqësuesit austro-hungarez, që Shkodra të mbetej brenda kufijve të Shqipërisë, tanimë do kundërshtohej fuqishëm,jo vetëm nga Rusia e Franca,por edhe nga Anglia e Italia, e cila deri atëherë përkrahte Austro-Hungarinë në disa pika, për formimin e shtetit shqiptar.
Nën këto rrethana Austro-Hungaria ndërmori hapat më radikal, gjatë gjithë punimeve të zhvilluara atje dhe kërcënoi përfaqësuesit e Fuqive tjera të Mëdha se do të largohej përfundimisht nga Konferenca e Londrës, po qe se Shkodra nuk do ti mbetej Shqipërisë.
Pas vendosmërisë së dëshmuar të diplomatëve të saj,Austro-Hungaria dhe Italia u ngarkuan nga Konferenca e Londrës,që të hartonin projektin e organizimit të shtetit shqiptar.
Ndaj, më 8 maj të vitit 1913, ato ia paraqitën projektin Konferencës, në të cilin ambasadori i Austro-Hungarisë edhe një herë u shprehë me vendosmëri, për pavarësinë e plotë të Shqipërisë.
Pas këmbënguljes Austro-Hungareze, Angliadhe Franca ndryshuan qëndrimet e deriatëhershme, madje nën presionin e tyre edhe qeveria ruse e cila kërkonte sovranitetin turk, mbi shtetin e ardhshëm shqiptar, hoqi dorë nga qëndrimi i vet.
Kështu që, më 20 maj të vitit 1913,ambasadorët e Fuqive të Mëdha,në Konferencën e Londrës, përfundimisht arritën marrëveshjen mbi pavarësinë e Shqipërisë, pa sovranitetin turk, por me një princ evropian si udhëheqës të saj .
Ndaj,më 15 korrik të vitit 1913,Konferenca e Ambasadorëve në Londër, u pajtua që derisa të caktohej princi i cili do të udhëhiqte me Shqipërinë, Fuqitë e Mëdha të pranonin “autoritetet kombëtare” të Shqipërisë.
Kështu që më 29 korrik të vitit 1913 Shqipëria e cunguar,përfundimisht u njoh dhe pranua nga Konferenca e Ambasadorëve si “principatë sovrane”, duke përjashtuar çdo lidhje vartësie të saj, nga Perandorinë në vdekje, Osmane.
Megjithëse në kufijtë që u caktuan në Londër, brenda Shqipërisë u përfshi më pak se gjysma e territoreve dhe e popullsisë shqiptare në trojet e veta, besoj se përveç këmbënguljes së diplomacive të shteteve mike, krijimit të shtetit kombëtar, i ndihmoi shumë edhe fjala e vendosur shqiptare, e cila gjithsesi duhet ta ketë luajtur rolin e vet vendimtar në ndërmarrjen e këtyre hapave.
Në takimin me ministrin e jashtëm anglezë dhe udhëheqësin e punimeve të Konferencës së Ambasadorëve në Londër, në çastet më dramatike, kur burrat shqiptar morën vesh se nga shumica e Fuqive të Mëdha, po vihej në pikëpyetje fati i përgjithshëm i kombit dhe trojeve të tyre,do të mbahej një takim me udhëheqësin e Konferencës dhe ministrin e jashtëm Britanik Eduard Grei.
Ai,duke vërejtur shqetësimin e madh të Isa Buletinit, i vetëdijshëm për peshën e tragjedisë që kishte goditur shqiptarët,në përpjekje për ta zvogëluar“hidhërimin”, dhe gjoja në shenjë keqardhje,do ta pyeste Isa Buletinin, se ku i binte në hartë Vendlindja e tij?!…
Por, Isa Buletini do ti përgjigjej prerë; unë nuk kam ardhur në Londër për fshatin tim, por për bashkimin e të gjitha tokave të atdheut, për të cilat edhe njëqind jetë të kam, të gjitha atij do t`ia fali!”.
Në vazhdimet kinse sqaruesetë bisedës se, a nuk do të bëhej mirë për atë, sikur edhe vendlindja e tij të ishte brenda kufijve të shtetit të përgjysmuar shqiptar, Isa Buletini do të përgjigjejedhe më i vendosur-Jo! Unë jam mirë, vetëm kur është mirë Shqipëria”ndajnëse Evropa nuk do ta zgjidhë drejt çashtjen e Shqipnisë, Ballkani nuk do të ketë kurrë qetësi, për çka fajet do ti keni ju dhe jo ne!
Ndaj, besoj se këto dhe shumë fjalë të tjera, të cilat me siguri nuk kanë qenë të vetmet dhe nuk kanë dalë vetëm si shprehje hidhërimi, por edhe siporosi serioze dhe dëshmi e vendosmërisë së njëmendët të heroit për ti shkuar problemit deri në fund, pa marrë parasysh çmimin, kur vihej në pyetje Atdheu dhe Çështja Kombëtare, duhet të kenë pasur efektet e veta të fuqishme, jo vetëm tek Edurad Grei por edhe tek shumica e përfaqësuesve në Konferencë të cilët vendosën të paktën për një gjysmë shteti, ngase Burri shqiptar, nuk ishte një njeri do si do, por një luftëtar i vërtetë i cili tërë jetën e kishte kaluar në beteja për liri dhe shtet kombëtar.
Me gjithë lehtësimin, që momenti i përjetësimit meritor të heroit, si duket po afron, me përfundimin e rrugëtimit të tij të gjatë mesenjëshekullorë për të mbërri përfundimisht në vendlindje, dhe pushuar përgjithmonë në amshim, atje ku edhe pati ardhë në jetë, bashkimi kombëtar jo vetëm se ende nuk arriti të gjejë një zgjidhje fatlume, por një Zot e di se kur dhe si do të realizohet ky ideal, pa heronj si Isa Buletini me shokë. Lavdi!
Gani Bajram Qarri-Cyrih

Filed Under: Histori Tagged With: Gani Qarri, Isa Boletini, Lidhja shqiptare

Jo i nderuar Akademik- ZOTI NUK ME SHPERBLEU!

June 10, 2015 by dgreca

Unë protestoj përditë ndaj kësaj qeveria por ZOTI nuk më shpërbleu/
Nga Arben LLALLA/
Akademiku i Akademisë së Shkencave të Maqedonisë Abdylmenaf Bexheti ka deklaruar se të protestosh kundër qeverisë së VMRO-BDI të shpërblen edhe ZOTI. Si publicistë kam protestuar kundër qeverisë së VMRO-DPMNE që në vitin 2007, por ZOTI nuk më shpërbleu, dhe unë nuk kam protestuar që të shpërblejë ZOTI, por për të ndërgjegjësuar njerëzit, për ti zgjuar nga gjumi. Ju i nderuar Akademik jeni njeri nga ata njerëzit e vonuar që jeni ndërgjegjësuar për të protestuar, bile jeni ende përgjumësh. Ngatërrimi i ZOTIT në protestë nga ana e akademikut Bexheti, është një punë jo e hishme dhe kjo sjell ngatërresa të mëdha. Si do të ndihen ata shqiptar që nuk do të protestojnë më 13 Qershor nga ana e ZOTIT sipas mendimit të Mehnaf Bexhetiti? Mesa di unë RDSH dhe RDK nuk do të protestojnë, sa keq do më vij sepse ZOTI i Menafit nuk do ti shpërblejë këta dy subjekte në të ardhmen!
Ju z.prof. Bexheti jeni zgjedhur akademik në vitin 2012, kur ishte po kjo qeveri e VMRO-BDI, që sot bëni thirrje për shpërblime edhe nga ZOTI nëse protestohet kundër saj. Përse ju keni pranuar të jenë anëtarë i një Akademie që më 2009 botoj Enciklopedinë ku ofendonte shqiptarët dhe fqinjët e tjerë? Nëse ju z.Abdylmenaf Bexheti doni të protestoni seriozisht bëheni pa maskë, dorëzoni librezën e anëtarit të Akademisë së Shkencave të Maqedonisë, përplasjani në fytyrë burrërisht dhe mos u fshihni pas gishtit. Ju nuk keni nevojë të jenë anëtar i një Institucioni që përgatit strategjinë për zhdukjen e kombit tuaj, për ofendimet e gjuhës, kulturës dhe traditave tuaja familjare. Nga kolltuku i butë i akademikut çdo kush mund të flasë, të krekoset, por hajdeni profesor, dilni jashtë zyrave dhe vihuni në ballë të çdo proteste pa asnjë përfitim karriere politike. Tek e fundit ju e keni mbyll prej vitesh derën e karrierës politike, prandaj nuk duhet tju pengoj diçka që të protestoni me populli.
Të protestosh kundër kësaj qeverie të keqe është një gjë shumë normale që duhet bërë, por kur këto protesta organizohet me përçarje, me prapavija për karrierën politike të disa individëve, mendoj se nuk është e drejtë dhe nuk do arrihet qëllimi kryesor, ai për rrëzimin e shpejtë të qeverisë.
Përderisa masës së popullit i mungon koka e dashit, i cili nuk do jetë egoistë, shqiptarët ende do të vuajnë nga virusi i përçarjes sepse koha ka treguar se egoizmi-unizmi ka mundur çdo gjë.
Sot më shumë se kurrë kërkohet që liderët e lëvizjeve të reja politike të zhvishen nga paragjykimet, të jenë më seriozë, të ndahen nga egoizmi për karrierë personale dhe të rrethi të ngushtë shoqëror. Të shikojnë mundësinë e krijimit të këshillit për koordinimit e politikës midis partive, shoqatave, të iniciativave qytetare, etj. Pa një këshill koordinimi çdo iniciativë është e dënuar të dështojë. Problemi i bashkimit apo gjuhës së përbashkët të partive politike shqiptare në Maqedoni ka bërë që klasa politike të mos kenë një program koordinimi afat gjatë për zgjidhjen e problemeve që ndeshin shqiptarët këtu. Duke bërë që shpeshherë shqiptarët të jenë të papërgatitur përballë ndryshimeve të mëdha politike që po ndodhin këtë periudhë. I shkruaj këto rreshta për ata që kanë mend e duan mend, e jo për ata që nuk kanë mend e nuk duan mend, dhe mbi të gjitha këto sigurisht “ia them nuses që t’i dëgjojë vjehrra”. Dhe në këtë rast “vjehrra” është udhëheqja politike që i uroj të mos ketë “vesh të rëndë” këtë herë përpara ndryshimeve të mëdha që po ndodhin në riciklimin e politikave brenda Maqedonisë dhe jashtë saj.

Filed Under: Opinion Tagged With: Abdylmenaf Bexheti, arben llalla, proteste, zoti akdemik

UNË, ISA BOLETINI

June 10, 2015 by dgreca

UNË, ISA BOLETINI – poezi nga “Lufta Kryengritëse”/
Hapeni rrugën njerëz të flamurit/
Hapeni rrugën njerëz të nderuar/
jam Isa Boletini trim i kryeherit/
Me vete i kam të gjitha betejat/

Këtë liri që gjaku ynë e mbolli/
duajeni është e juaja, ndërtonjeni/
Kosova kujtoj është e mençur/
Shqipëri e Kosovë ju kam nënë/

Hapeni rrugën qytetar të nderuar/
duajeni njëri- tjetrin, bashkohuni/
vij nga stërgjyshërit e lashtë, nga/
pleqtë me 10 mijë, e 13 mijë vjet/

Kosovë, jam Isa, jam dardani yt
Kosova e lirë më solli mes jush
Kosovë o nënë, fshima sot lotin
se historia asgjë askujt s´i falë

Luftuar kam Krajlin e Serbisë
Pashanë e turkut dhe Malin e Zi
Plagët në trup i kam shok udhe
armikun mik kurrë se kam bërë

2
—————————————

Në Boletinin ku unë jam lindur
kumbues është guri i daulleve
paqja dhe lufta, toka dhe stuhitë
këtu e kanë të njëjtën moshë

Kosovë, jam Isa, bir i kryeherit
po ju pyes, a jeni njeh së afërmi
po dëgjoj, shumë jeni degëdisë
Kosova qenka pakëz e vogëluar

Në Boletin kam plisin e gjyshit
veshjen e luftës dhe të dasmave
u ktheva në lavdinë e betejave
të kremtoj edhe unë sot me ju

Që liria e fituar të ketë shëndet
pyes, Azemi a është në Drenicë
pyes Hasani a është n´Prishtinë
Molla kuqe pse qahet në Shkup

Kosovë, kremto mos u shqetëso
Shqipëri është dhe Boletini im
U kënaqa me daullet e fitores
dhe këngën kuqezi të flamurit!..

3
—————————————

Në këtë botë me shumë trazira
të gjitha kohët i kemi në duar
fjalë e tiranëve ende dëgjohen
ka që kërcënojnë atë që fituam

Nuk mjafton të jesh Mbinjeri
Historia askujt asgjë s´ i falë
mendja njeriut si kap të gjitha
Shqipëri e Kosovë ju kam nënë

Duajeni atdheun, mos ia ktheni
Shpinën, babëzitë janë shumë
Këtë liri që gjaku ynë e mbolli
është fitorja që sot po festojmë…

Në këto gjëmime të historisë
Jem pjesë e luftave të mëdha
burra, sot kam 1 plagë më pak
që ta përjetoj këtë çast me ju

O Dritë e këngëve të shtëpisë
Asgjë s´kemi ngrënë dhe pirë
nga argjendet që i ka Kosova
unë jam një pikë uji para lumit!..

4
—————————————

Kosovë, Shqipëri, dhe Çsmëri
trim më bëri dashuria për ju
unë e pata guximin për lirinë
që t´i dalim zot vetë dheut tonë

Kjo kuantikë heroike e atdheut
është pjesë e gjaktë e historisë
pjesë e jetëve tona të jetuara
pjesë e mendjes të këtij populli

Po vij nga më të lashtit e tokës
në një qytet tjetër të të lashtëve
gjuha e eshtrave sot flet qartë
ADN-ëja sot shkruhet e lexohet

Liri e kombit më të qytetëruar
popull i flamurit më të bukur
jepi krahë lirisë tuaj, dhe krijo
uji i thëllimave e shton bukën

Në këtë tokë të pasur me lufta
asgjë s´ka më të shenjtë s´e liria
Kosovë, kam ADN e këtij dheu
Shqipëri e Kosovë sot jemi një!..

Rrustem Geci – Dortmund, Qershor, 2015

Filed Under: Sofra Poetike Tagged With: Isa Boletini, Rrustem Geci, une

Meta, mielli, vota…Mjerë Shqipëria!

June 10, 2015 by dgreca

Nga Fatmir Lamaj- ish i burgosur politik/
Ethet elektorale te 21Qershorit janë shtrir anembanë vendit, por dukshëm nga herët e tjera pamja sipërfaqësore e këtyre zgjedhjeve, pamvarësisht nga disa incidente të konstatuara të cilat mund të quhen të pranishme në raste të tilla. A do të jenë të lirë shqipëtarët të votojnë të pandikueshëm këtë herë? Unë nuk e besoj! Duke pasur parasysh atë që ndodhi në 2013 mendoj se edhe këto zgjedhje do të jenë një dukuri e përsëritur e tyre. Saliu në 2013 e kishte të pamundur fitoren, por jo atë humbje poshtëruese të 1 milion ( shuplakave ) e cila e nxori knockout atë dhe partinë e tij. Vota në 2013 u shit e u ble si një plackë tregu jo me shumë vlerë, me paratë pa origjinë të qarqeve të caktuara që kishin të vetmin qëllim, rrëzimin e Berishes… Berisha ra. I fituari i madh i atyre zgjedhjeve nuk ishte Rama, por kryeustai shitblerjeve të votave Ilir Meta, i cili aktin e shitblerjes të votës e ka kthyer në një lloj akti unikal duke e shndërruar atë në një dukuri negative që do ta quaja metizëm. Metizmi është bërë sot fenomeni sundues i gjithë politikës shqipëtare. Ai është i vetmi mekanizëm që blen dhe shet vota kur i duhet për zgjedhje presidentësh apo shefa institucionesh kushtetuese, që kërkojnë shumicën e cilësuar për tu zgjedhur, sidomos para ndyshimve kushtetuese të 2008. Metizmi ka filluar që me rënien e Majkos, kur ai i përcjell nga vet shoku i tij i ngusht, mbas mbledhjes së KPD-së së famshme, po ecte në atë orë të vonë i zhytur në zhgënjim drejt c’fronëzimit si kryeministër i këtij vendi. Mbas disa ditësh “shoku” i tij i ngushtë Ilir Meta, i zuri vëndin me bekimin e Nanos. Tashmë dihen bëmat e Ilir Metës si kryeministër, ku del bilanci më negativ i një kryeministri të tranzicionit të tejzgjatur shqipëtar. E filloi me shitjen e AMC-së grekëve, si e para dhe e vetmja kompani celulare për disa vite me radhë dhe si e vetmja mundësi për ato kohë të vështira, që prindërit shqipëtar të kominikonin me fëmijët e tyre në emigracion. Kjo kompani i’u zhvati shqipëtarëve të varfër dhe në mjerim, qindra milion ose ndoshta miliarda euro, duke abuzuar tejskajshmërisht me shërbimet e saj të pakontrolluara dhe të inkujaruara nga hesthja e shtëtit shqipëtar. Kuptohet, heshtja e atij që dëmton paguhet. Vjedhja e floririt në thesarin e shtetit mbetet akti më i rënd në historinë e qeverisjes Meta, e cila u mbyll me një fund qesharak më gjetjen e fajtorit të vertet… E vodhi një fshatar me gomar nga Peza, ha ha ha. Rrugët që u shtruan në kohën e Metës janë ribërë disa herë. Shikoni autostradën Tiranë-Durrës etj. Abuzimet në dogana e tatime dhe kudo ku vileshin të ardhura nga buxheti i shtetit, arritëm rekorde të frikshme duke u licensuar si dicka fare normale. Sot nga kjo sëmundje e trashëguar, zor se do të shpëtojmë ndonjëherë dhe sidomos tani kur metistët kanë uzurpuar të gjitha institucionet ku bëhet kontakti me lëkun. LSI që në fillim u krijua si intrus interesash, duke mbledhur rreth vetes njerëz të etur për para, dhe të zbrazët idealisht dhe politikisht duke u kthyer në lëvizjen skrapallishte për përfitim, dmth LSP. Rikualifikimi politik i Metës në zgjedhjet e 2009, i kushtoi shtrenjt jo vetëm PD-së e Berishës, por gjithë skemës politike shqipëtare si dukuria më negative e postkomunizmit. Cdo tentativë justifikuese se Shqipërisë i mungonin partitë e qëndrës, sic mundohen të bëjnë disa pseudoanalistë, duke pasur parasysh kontekstin aktual të zhvillimeve politike në Shqipëri, ose është e paguar prej atyre që s’ju mungojnë paratë ose në të kundërt, është një produkt mjeran i mëndjeve që e konceptojn realitetin politik në Shqipëri, jashtë përmasave të saj reale. Politika shqipëtare sot është një kaos dhe në kaos nuk ka pole apo qëndër. Meta në cdo marrëveshje di të bëjë pazare për të dalë i fituar, por të humbur gjithmon dalin ata me të cilët ai bën marrëveshjet. Rama zgjedhjet e 2013 i fitonte edhe pa Metën, Berisha kishte rënë. Me Metën unë besoj se ai i ka humbur ato zgjedhje sepse, rilindja si një ëndërr e bukur për të gjithë ata shqipëtar që kërkonin ndryshimin, vdiq pa lindur ende në shtratin e ndotur të marrëveshjes së 1 Prillit. Rilindja u kthye në gënjeshtër, ditën e gënjeshtrave. Militantët dhe anëtarët e thjeshtë të PS që u hoqën zvarr për 8 vjet të sillnin partinë e tyre në pushtet, tani janë sërisht pa punë dhe enden rrugëve të zhgënjyer ( kuptohet jo të gjithë se kudo ka pelivan ). Sot në vend të tyre janë ata që ishin dhe dje pjesë e administratës Berishiane dhe sërisht kapardisen nëpër kolltuqet e rehatshme me një pameritësi fyese, për këdo që sakrifikoi dhe besoi për 8 vjet në opozitë. Kohët e fundit të ardhurat në buxhetin e shtetit nga doganat dhe tatimet kanë rënë ndjeshëm, sepse lukunia e uritur e cakenjëve LSI-stë, duhet jo vetëm të marrin pjesën e tyre, por duhet të paguajnë tatimdetyrimin në arkën e partisë. Duhen para për të fituar sa më shumë pushtet në zgjedhjet që po vijnë. Sinjalet shqetësuese që vijnë nga terreni tregojnë cdo ditë e më qartë se kjo lukuni do të bëjë batërdinë në shitblerjen e votave duke u turrur c’frenueshëm drejt kutive të votimit sipas porosisë së partisë. Partia kërkon sakrifica dhe ato duhen dëshmuar! A do të triumfojë metizmi, dmth shitblerja e votave në 21 Qershor?! Të shikojmë. Vota e lirë është shpirti i demokracisë. Cdo deformim i saj e con atë drejt vdekjes së sigurt. Demokracia shqipëtare që ndodhet sot në një lëngim të vazhdueshëm, po vuan pasojat e këtij fenomeni që riciklohet herë pas here nga ata që duan pushtet për para e para për pushtet. Metizmi po i shtrin cdo ditë e më shumë metastazat e veta kanceroze në jetët e shqipëtarëve, duke u kthyer në një shpresvrasës e një gijotinë ëndrrash për ta. Sot shqipëtarët janë një popull në arrati, ku vetëm pamundësia për t’u larguar nga ky vend ka zvëndësuar klonin e dikurshëm të diktaturës. Europa kthen shqipëtarët e dëshpëruar e të rraskapitur dhe kërcënon me heqje vizash. Ajo duhet të bëjë përgjegjëse politikën shqipëtare për gjëndjen e mjerueshme ku ndodhen sot shqipëtarët. Shqipëtarët sot përjetojnë dhimbshëm një vdekje për së gjalli në atdheun e tyre që është kthyer në një varrezë gjigande për këdo që është i ndershëm dhe i drejt, dhe parajsë për cdo horr e bandit, kusar e kriminel. Ne sot jemi kthyer në një popull të pafuqishëm nga një pamundësi e detyruar për të ndryshuar këtë gjëndje ku jemi nga deformimi i vazhdueshëm i votës dhe nga kornizat e hekurta që ka krijuar sistemi në përcaktimin e saj. Ky sistem zgjedhjesh u bë terren i favorshëm për lindjen, vegjetimin e harlisjen e metizmit, i cili sot harbon pa zot, i shpenguar në shkretëtirën saharjane të politikës shqipëtare. 21 Qershori po afron, thesat me miell janë bërë gati për të blerë votat e shqipëtarëve, si dhe paratë, produkt i korrupsionit të vazhdueshëm për tu hedhur pakursim gjithandej. Shqipëtarë, cdo thes me miell që merrni sot të detyruar për bukën e gojës së fëmijëve, ai shndërrohet në një grusht helm. Cdo 5 mij leksh kthehet në prangosje dhe pamundesi për të ndryshuar me votën tuaj atë që dëshironi ju, duke i dhënë kështu mundësi e përmasë riskllavërimit komunist. Mjaft vuajtëm nga paraardhësit e këtyre që janë sot në pushtet, por si duket komunizmi vazhdon të ripërtërijë vetvetën nëpërmjet pinjollëve të vet në forma të sofistikuara si pseudodemokracia, neokomunizmi apo metizmi.

Mjer Shqipëria
Mehdet politika
50 vjet Nexhmia
25 Monika

Filed Under: Analiza Tagged With: Fatmir Lamaj, Meta, mielli, vota

  • « Previous Page
  • 1
  • …
  • 3819
  • 3820
  • 3821
  • 3822
  • 3823
  • …
  • 5724
  • Next Page »

Artikujt e fundit

  • NDAA i SHBA-së dhe pozicioni i Kosovës në arkitekturën e sigurisë
  • Alis Kallaçi do të çojë zërin dhe dhimbjen e “Nân”-s shqiptare në Eurovision Song
  • Garë për pushtet…
  • Njëqind vjet vetmi!
  • “Shënime për historinë antike të shqiptarëve”*
  • Si funksionon sistemi juridik në Shqipëri dhe pse ai ka nevojë për korrigjim?
  • Emisionet postare festive të fundvitit në Kosovë
  • JAKOBSTADS TIDNING (1939) / MBRETI ZOG, SHUMË BUJAR ME BAKSHISHE. — EMRI I TIJ NUK DO TË HARROHET KAQ SHPEJT NGA PRONARËT DHE PERSONELI I HOTELEVE NË VARSHAVË.
  • HAFIZ SHERIF LANGU, DELEGATI I PAVARËSISË TË CILIT IU MOHUA KONTRIBUTI PËR 50 VJET ME RRADHË, KLERIKU DHE VEPRIMTARI I SHQUAR I ÇËSHTJES KOMBËTARE
  • RIPUSHTIMI I KOSOVËS – KUVENDI I PRIZRENIT 1945
  • Nikola Tesla, gjeniu që u fiksua pas pëllumbave dhe u dashurua me njërin prej tyre
  • Bahamas njeh Kosovën!
  • Legjenda e portës shkodrane, Paulin Ndoja (19 dhjetor 1945 – 16 prill 2025) do të mbushte sot 80 vjeç
  • “Roli dhe kontributi i diplomacisë shqiptare në Maqedoninë e Veriut nga pavarësia deri sot”
  • Marie Shllaku, kur një jetë e re u shndërrua në përjetësi kombëtare

Kategoritë

Arkiv

Tags

albano kolonjari alfons Grishaj Anton Cefa arben llalla asllan Bushati Astrit Lulushi Aurenc Bebja Behlul Jashari Beqir Sina dalip greca Elida Buçpapaj Elmi Berisha Enver Bytyci Ermira Babamusta Eugjen Merlika Fahri Xharra Frank shkreli Fritz radovani Gezim Llojdia Ilir Levonja Interviste Keze Kozeta Zylo Kolec Traboini kosova Kosove Marjana Bulku Murat Gecaj nderroi jete ne Kosove Nene Tereza presidenti Nishani Rafaela Prifti Rafael Floqi Raimonda Moisiu Ramiz Lushaj reshat kripa Sadik Elshani SHBA Shefqet Kercelli shqiperia shqiptaret Sokol Paja Thaci Vatra Visar Zhiti

Log in

This website uses cookies to improve your experience. We'll assume you're ok with this, but you can opt-out if you wish. Cookie settingsACCEPT
Privacy & Cookies Policy

Privacy Overview

This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these cookies, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may have an effect on your browsing experience.
Necessary
Always Enabled
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Non-necessary
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.
SAVE & ACCEPT