Djali i zv/presidentit amerikan Joe Biden, Beau, është ndarë nga jeta ditën e djeshme.
46-vjeçari u nda nga jeta pas një beteje me kancerin në tru.
Lajmin për vdekjen e tij e dha vet Joe Biden.
“Ai u përlesh me sëmundjen, me po atë integritet, guxim dhe forcë që kishte treguar gjatë gjithë jetës së tij”, tha në një deklaratë për median, nga Shtëpia e Bardhë Biden.
Beau Biden kishte ndjekur rrugën e babait në jetë, së pari në studimet për drejtësi pastaj në detyrat publike, duke mbajtur postin e Prokurorit të Përgjithshëm të shtetit Delaware. Ai kishte plane të kandidonte për guvernator në shtetin e tij.
ARMENI NE RRUGEN E DRITES
Nga MSc. Albert HABAZAJ/ studiues/
Shpresim Besim Kasaj ka botuar një monografi me titullin “Armeni në rrugën e dritës”, që rrok ngjarje, persona, zhvillime, ulje e ngritje, duke eksploruar në një shtresë kohore treshekullore: 1700-2000. Në atë libër trajton çështje të arsimit, të histories të vendlindjes së tij, Armenit të njohur deri në shkallë kombëtare gjithmonë me një prerje – në rrugën e dritës. Shkruan për mësues dhe biografi personale e kolektive të atyre që kanë kontribute për edukimin dhe arsimimin e bijve dhe bijave armenase apo dhe të atyre djemve dhe vajzave të Armenit që kanë dritëruar jashtë fshatit të tyre. Ai libër është botuar në vitin 2011 dhe është mirëpritur nga lexuesi i kulturuar vlonjat, nga mësuesit dhe veprimtarët shoqërorë. Është pëlqyer nga njerëzit që merren me libra, sepse Shpresim Kasaj të vërtetën e sheh në sy dhe me vërtetësi ua lë brezave të saktë, si pasuri e kujtesës kolektive për komunitetin e Armenit. Pas katër vjetësh, po ky autor, më i vëmendshëm, më i plotësuar, me sedër atdhetare e ndershmëri profesionale korrekte na vjen me
një monografi të re, titulluar “Vlera historiko-kulturore të Armenit dhe krahinës sonë”. Në këtë libër, diapazoni tematik ka shtrirje në gjerësi dhe në thellësi dhe vjen si një prurje e freskët e publicistikës historiko-kulturore. Në fushën e publicistikës lokale është një kontribut me vlerë, sepse vendos një gur të fortë e qosheli në murin e ndërtesës historiografike të krahinës së Lumit të Vlorës, në Labëri e në Vlorë. Falë intuitës si mësues, autori e paraqet këtë libër në trajtën e një mozaiku të përzgjedhur historik, si një tufëz shumëngjyrëshe kulturore, të cilat i shijon me ëndje, pa u shqetësuar, pa u bezdisur nga stërgjatjet e lodhura e të padobishme. Ky është një libër që të rrëmben, të bën për vete e s’do të shkëputesh nga ai. Si duket, kjo ndodh se Shpresim B. Kasaj bën libra me dashuri dhe vërtetësi për historinë e vendlindjes. Tërësia e shkrimeve të mbledhura e të botuara në këtë monografi nga autori më krijojnë imazhin e të gjitha luleve të një kopshti, të të gjithave; më ngjajnë shkrimet e Shpresimit si flora e pasur e Armenit në trajtë ngjarjesh dhe njerëzish, me fatet dhe antifatet e tyre. Materiali na vjen vërtet si tërësi shkrimesh, por në rrafshin e trajtimit, autori është treguar mjeshtër racional i studimit të çështjes dhe i paraqitjes së
saj, jo në përgjithësi, jo në vija të trasha, por, fatmirësisht, si thotë një fjalë e urtë “e ka grirë hollë” trajtesën, që lexuesi ta shijojë atë, mos ta flakë tutje. Si në një operacion, ku mjeku duhet të jetë i përqëndruar dhe maksimalisht i kujdesshëm për ndërhyrjet e imta mini milimetrike, edhe monografisht Kasaj ka studiuar e ka përmbledhur për botim substanciale e figurës apo të ngjarjes historike e jetësore, në detaj, pa përsëritur ç’kanë shkruar të tjerët dhe, mundësisht, duke na dhënë informacione historiko-kulturore të paditura më parë nga publiku libra lexues. Është e veçantë dhe meritë e autorit, që, për penën e tij, të gjithë i ka njësoj, të gjithë i ka të barabartë, sepse ai i falet vetëm vërtetësisë, sepse, edhe sipas tij, vetëm e vërteta na përmirëson duke e parë e duke e thënë atë në sy, pa e trishtuar shikimin e qartë, por me moral burri e dashamirësi qytetari, sepse motivi i botimeve të tij është edukimi që jep një nga korifejtë antologjikë të mendimit shqiptar, Mithat Frashëri (25.03.1880 – 3.10.1949) kur dëshiron, që të përpiqemi për moralizimin dhe përparimin e popullit, se vajtimi nuk hyn në punë, se sjell dëshpërimin
e fatalizmit, prandaj të përmirësohemi duke përparuar. Nuk kam ndërmend të bëj analizën e librit, as komente të artikujve të veçantë, qofshin ata nga më mbresëlënësit përmua (jo thjesht si lexues), por dua të shprehem që, tërësia e shkrimeve që trajtojnë çështjet historiko-kulturore apo
edhe politiko-kulturore, të cilat kanë të bëjnë me Armenin dhe armenasit, kanë rënë në dorë të sigurt për të patur jetëgjatësi lexueshmërie. Janë me fat për sot e për nesër, sepse autori i tyre ka qenë me fat dhe është, nuk ia ka mbyllur derën fatit asnjëherë, përherë ia ka hapur, në dimër e në pranverë. Së pari, ai vjen nga një gjak fisnik, me rrënjë e degë atdhetare, nga një fshat me emër kombëtar, Armeni i tij, që ka shenja të qytetërimit 3500-vjeçar ka nxjerrë figura historike të nivelit kombëtar, si Osmën Haxhi Muhameti apo Osmën Nuri, si flitej në popull, i cili qe edhe
kryetar i Komitetit të “Mbrojtjes Kombëtare” të Epopesë Termopiliane të Njëzetës, një patriot i kulluar, që autori e përshkruan me koherencë shkencore dhe emocion të motivuar në shkrimet e këtij libri. Armeni i tij ka nxjerrë një nga 12 viganët e Luftës Skënderbejane të Vlorës, Sali
Bedinin, anëtar i Komitetit të Mbrojtjes Kombëtare, e burrë gjykimi. Në rrjedhat e kohës, ka nxjerrë emra të dëgjuar për arsim e atdhe, që i dhanë emër në histori Armenit, prandaj autori shkruan përherë me dashuri për vendlindjen e tij. Ai krenohet me të parët e tij, por nuk mburret. Refat Ali Kasaj është një dekoratë morale e gjakut të Shpresimit, e fisit të tij, e fshatit të tij, prandaj ai shkruan me nderim për të, por pa e tepruar. Shpresim Bekimi ka patur dhe disa fate
të tjera, që i ka përdorur dobishëm, nuk i ka shpërdoruar. Nga bisedat me të, por edhe nga libri vërejmë adhurimin e tij për dijet e thella të profesorit të tij të gjimnazit Tanush Frashëri poliglot i madh me shpirt të gjerë, nga i cili Sh. Kasaj ka mësuar shumë, duke i vënë në jetë ato mësime të
vyera diturore qytetare. Një fat tjetër i Shpresimit është se, gjatë asaj kohe me furtunë e me lule, Instituti i Gjuhësisë, me burra të mëdhenj si Androkli Kostallari etj., u bë bërthama diellore që emetonte rreze për etnografinë, për fjalët e rralla, për folklorin, për Floririn e Shpirtit Popullor
anembanë Shqipërisë. Mësuesi Shpresim Kasaj ishte njëri nga ata dritanë të palodhur, të përkushtuar me shpirt e të pajisur me dijet e duhura për të bërë ekspedita vetjake, apo për të drejtuar ekspedita kolektive për mbledhjen e njësive gjuhësore, etnografike e folklorike, sipas kritereve shkencore të kohës. Duke qenë pjesë e shoqërisë elitare të arsimit dhe të kulturës, jo vetëm në Armen, por në rrethin e Vlorës, Shpresim Kasaj ka kontribute konkrete për
etnokulturën e krahinës e më gjerë. Shkrimi “Historia e një kënge (Xinxërfilja e Armenit) është modeli i duhur për një studiues të folklorit në aspektin metodologjik të punës në terren me variantet. Ndërkohë, në kushtet e reja, të shoqërisë së erës demokratike, Shpresim Kasaj u integrua në rrjedhën e kulluar të saj, atje ku kontributet e tij peshonin e peshojnë për edukimin atdhetar e kulturor të njerëzve e sidomos të brezave. Si veprimtar i dalluar shoqëror ai shquhet
ndër të tjerë dhe zgjidhet kryetar i shoqatës Atdhetare -Kulturore “Armeni”, në krye të së cilës realizon veprimtari cilësore në funksion të edukimit atdhetar dhe nderimit të figurave historike. Ai vlerëson shqiptarët, që mendojnë e veprojnë si shqiptarë e për Shqipëri, pa pyetur shumë
shohin majtas apo mbajnë djathtas, janë ballistë apo janë komunistë. Për këtë qëndrim korrekt e burrëror, Shpresim Kasaj është zgjedhur edhe anëtar i Kryesisë së Shoqatës Atdhetare -Kulturore “Labëria”, Vlorë e për këto vlera qe edhe delegat i Vlorës, bashkë me përfaqësues të
tjerë të Labërisë së Vlorës në Kuvendin e Pestë Kombëtar të Shoqatës Kulturore-Atdhetare “Labëria”, Maj 2014. Edhe në shkrimet e botuara në këtë libër të ri, që kemi në dorë, bie në sy këndvështrimi i autorit veprimtar për të ngritur në një shkallë më të lartë ndjenjën atdhetare të Armenasve në veçanti e të labëve të Vlorës në tërësi, për të forcuar unitetin midis njëri-tjetrit brenda fshatit e me fshatrat e tjerë, me të cilët na bashkon Labëria, Vlora, Kombi jo ca me sy të kuq e ca me sy të zinj, ca me sy të larmë e ca me sy blu. Duhen parë me syrin e vëllait të mirë – duket sikur na thonë shkrimet e Shpresimit sepse vëllai që të do ta thotë të mirën apo të keqen në sy, që të mos na rritet mendja e të na marrë lumi pastaj…
Harmonizimi i kriterit tematik me rendin kronologjik brenda hierarkisë shkrimore, e bën më serioz e të pranueshëm librin dhe premton për punime më të specializuara në fushën e historiografisë së Armenit nga autori. Dhe gjykoj se askush tjetër më saktë se Shpresimi nuk mund ta bëjë këtë vepër me rëndësi për historinë lokale, për të plotësuar faqe të munguara në historinë kombëtare, të panjohura më parë apo të shkruara bardh e zi. Duhen përdorur të gjitha
shkronjat, të gjitha ngjyrat të pasqyrojnë realitetin siç ka ndodhur, personazhet siç kanë qenë, me plus minuset e tyre, edhe me vijën e drejtë, edhe me zigzaket e jetës. Synimi është përmirësimi duke përparuar. Jo vetëm shkrimet historike apo kulturore-sportive, shkrimet nga
aktualiteti për armenasit dhe Armenin, po patjetër edhe katër homazhet, por edhe ato për Daut Seferin e Vranishtin, për Balil Pelarin e Dukatin, për Gani Iliazin e Tërbaçin, për Ahmet Lepenicën, dhe Lepenicën, për Qazim Koculin dhe kombin, për Zeqir Gjikondin, për Enver Memishën, për Bardhosh Gaçen e figura të njohura të botës së sotme kulturore janë frymëmarrje e vërtetësisë historike, që na shëndoshin qytetarisht, por sidomos dy tufa me lule të freskëta që vijnë në kapitullin e dytë “Shkrime për partizanë e dëshmorë” dhe “Shkrime për ballistë e nacionalistë”, në kapitullin e tretë janë një qetësim i pastër shpirtëror përkundrejt shqiptarëve të mirë, patriotë, të pafajshëm, me kontribute. Harrojmë ndoshta që njeriu është si deti. Sidomos për këtë çështje eksploron thellë në psikikën e banorit lab e del në përgjithësime për psikologjinë shqiptare të kohës, aq kthjellët autori Shpresim Kasaj në monografinë që po boton. Ky libër është edhe një zbukurim moral, që rrit më tepër dobinë e penës së autorit në komunitet.
Vlorë, 29.05.2015
Perkujtim, në 98 vjetorin e vdekjes së Imzot Nikollë Kacorrit…
Nga Pjeter Logoreci-Wiene/
Në rastin e 98 vjetorit të vdekjes së kolosit atdhetar Imzot Nikollë Kacorrit, arkitektit të pavarsisë së Shqipërisë dhe të krijimit të shtetit shqiptar, dëshëroj me këtë shkrim ti bëj atij një homazh, për kontributet e tij të pamohueshme që ka dhënë për të mirën e kombit shqiptar. Ndër shkrimet e tjera që kam bërë për Imzot Kacorrin, kam sjellë dokumenta dhe informacione të panjohura mbi ngjarjet e komplotet e autoriteteve turke për arrestimin e tij, pasi i shqetësonte aktiviteti i tij atdhetar në favor të organizimit të popullit në kryengritje për liri e pavarsi.
Në këtë shkrim, në kujtim të Imzot Kacorrit, dëshëroj të sjell disa dokumenta të panjohur, të cilët janë pjesë e dosjes PAVARSIA që gjindet në arkivën shtetërore të Vjenës. Informacione dhe telegrame të konsullatave austriake të Durrësit, Vlorës e Shkodres që lidhen me situatën politike para dhe pas shpalljes së pavarsisë. Dokumenta mbi krijimin e senatit të parë shqiptar, listat emrore të senatorve si dhe një përshkrim të shkurtër biografik për cdo njërin prej tyre. Eshtë për tu shënuar fakti që kjo dosje është parë me dhjetra herë nga studiues apo historian të ndryshëm shqiptar nga të gjitha trevat tona, por dokumentat ku shkruhej për Imzot Kacorrin kanë qënë „jashtë interesit“ të tyre (e për rrjedhojë të pabotuara), sikurse kanë qënë “jashtë interesit” per 94 vjet edhe varri dhe eshtrat e tij. Sic duket, kjo nga një ndikim i fortë komunist dhe antikristian i diktaturës, pasi Imzot Kacorri shihej si prift katolik dhe ishte i padëshërueshëm për regjimin e Tiranës.
Sipas përjetimeve që pata personalisht më pas, në ditët e pluralizmit (gabimisht besova se erdh demokracia), sjellja ndaj këtij kolosi të lirisë dhe shqiptarisë ishte e njëjtë. Interesimi nga shteti postkomunist për këtë figurë vazhdonte të ishte i pakët. Qëndrimi i qeverisë dhe diplomacisë shqiptare në rastin e sjelljes së eshtrave, ishte i turpshëm dhe mospërfillës. Më parë nuk kisha dashur ta besoj, por shpesh më sillej në kokë pyetja…: …përse në monumentin e pavarsisë në Vlorë nuk ishte Imzot Kacorri, por edhe Luigj Gurakuqi, që të dy përfaqësues të bashkësisë katolike??? Dhe nje përgjigje e mora ditën e riatdhesimit të eshtrave të Imzot Kacorrit në Shqipëri, ku pervec popullit të thjeshtë pa dallim feje apo ideje, në Rinas nuk priste asnjë autoritet nga politika apo administrata e shtetit, megjithëse i kisha informuar.
Shumë përsonalitete të hueja dhe shqiptare janë shprehur për ndihmesën, kulturën, karakterin dhe atdhetarizmën e Imzot Kacorrit. Ndër përsonat që pat kontakte të shumta e që e njohu nga afër atë, ishte dhe Mustafa Merlika Kruja. Në numrin 9 të revistës Hylli i Dritës të vjetit 1938, në shkrimin: … “Shqiptari” i 1912-tës. Shqiptarizma në qarkun e Durrësit”.. -, autori Shpend Bardhi (pseudonim i Mustafa Merlika Krujës) mbasi përshkruen realitetin e situatës të ndezur në Durrës, i dedikon Imzot Nikollë Kacorrit këto fjalë:….Mu në ballë të shqiptarve të Durrësit, zjarrm e flakë për idealin kombëtar, shohim Dom Nikollë Kacorrin. Përfaqësonte atje (në Durrës) kryepeshkopin e kryedioqezit të Durrësit, qi e kishte qëndren e vet në Delblinishtin e Kurbinit. D. Nikolli ishte prej origjine malsorë; prej Lurës pitoreske atje nalt ndërmjet Matës, Dibrës e Mirditës. Kishte lemë në nji familje muslimane, mandej rritun e mësuem në seminarin e Shkodres. Shkonte e i shihte shpesh të vetët, e i donte shumë. Edhe ata e dojshin. Vllazni e dame ndër muslimane e katolike s´asht e vetmja në Lure ajo e Kacorrve. E ky ndryshim feje s´e cenon aspak dashunin ndërmjet fiseve të nji vllaznije. Këtë dashuni ndërmjet muslimanve e të krishtenve, D. Nikolli, prej familjes e kishte shtrime për vehte në të gjithë popullin shqiptar. E adhuronte kombin e vet, e i donte të gjithë shqiptarët, të njohun e të panjohun. Gjithashtu s´kishte njeri qi t´a kishte njohun e mos t´a donte D. Nikollë Kacorrin, natyrisht vec anmiqve të shqiptarizmës. Qela e tij në Durrës ishte nji klub, qendra e atyne pak shqiptarve qi numroheshin n´atë qytet dhe vend vizitash, për të gjithë tjerët qi u takonte m´u pershkue andej, ishte nji votër kombëtare rreth së cilës cdo zemër shqiptari mbushej me afsh atdhetarie e mund të shfrente lirisht.
Kurse në numrin 11 të po kësaj reviste të njohur, të nëntorit 1938-të, në faqen 610, autori i këtij shkrimi Shpend Bardha i cuditur dhe i indinjuar njëkohësisht vijon: …..
N´u zgjata pak vecant përmbi kët´idealist të madh, e bana vec pse deri sod s´më ka ramë me këndue kund nonji rresht qi t´a permendë sado për zgrip emnin e tij, me gjithë qi ka qenë, përkrah Ismail Kemal Vlorës, edhe ndënkryetar i denjë i së parës qeverri shqiptare, i zgjedhun prej nj´atij Kuvendi Kombtar qi shpalli pavarsinë e Atdheut e qi mund të krahasohet, për randsin e tij historike, vetëm me Kuvendin e Lezhës të kryesuem prej Fatosit të Kombit këtu e gati nja pesë shekuj përpara……
Duke parë rolin që luajti Imzot Kacorri në organizimin e lëvizjeve të armatosura në malsitë e Krujës e Kurbinit, që detyruan Stambollin të pranojë realitetin e ri shqiptar, mund të thuhet me siguri, që kontributi i Ismail Qemalit në diplomaci dhe i Imzot Kacorrit në organizimin e kryengritjeve antiosmane, sollën pavarsinë e Shqipërisë, të shumëpritur në shekuj. Mbasi njihte mirë punën e Imzot Kacorrit për pavarsimin e vendit, përfaqësuesi i Gjirokastrës në asamblenë kombëtare, Veli Efendia, e propozoj atë të jetë zëvendësi dhe krahu i djathtë i Kryeministrit të parë shqiptar Ismail Qemalit.
Ditët e sotme nga shteti po bëhen përpjekje, shumë të debatuara nga masat e gjëra të popullit, familjarët, shtypi dhe historianët, për rivarrosjen e eshtrave të Isa Boletinit pranë Ismail Qemalit në Vlorë, por nuk kam dëgjuar (ndoshta është përsëri jashtë interesit të shtetit) të njëjtën gjë për heronjtë e kombit Imzot Nikollë Kacorrin e Luigj Gurakuqin. Uroj dhe shpresoj që vendi ku gjindet varri i Imzot Kacorrit në Durrës, të jetë po ashtu (si në Vlorë) një vend pelegrinazhesh për të gjithë rininë dhe cdo shqiptar patriot, në shenjë respekti dhe falenderimi për sakrificën e vetmohimin e tij, për një Shqipëri të pavarur, të lirë nga errësira qindra vjecare e pushtimit, Shqipërinë që gëzojmë ne sot. Shpresoj që shteti e politika, do të kujtohen që të bëjnë një ndalesë në Durrës, për të vendosur një kurorë nderimi mbi varrin e atdhetarit Nikollë Kacorri!
Po ashtu uroj dhe shpresoj që do të rindërtohet nga shteti, shtëpia e shëmbur e liberatorit Luigj Gurakuqi në Shkodër, që shteti të marrë në mbrojtje edhe reliket e tija (teshat e gjakosura e të shpuara nga plumbat) që po shkatrrohen të mbyllura në terrin, pluhurin dhe mykun e muzeut të Shkodrës.
Bashkangjitur me këtë shkrim, për herë të parë po botoj nje fotografi të arkitektit të pavarsisë Imzot Nikollë Kacorrit, i cili është fotografuar nga miqtë e tij, pjestarët e familjes Marubi, fotografi që sot është pjesë e fototekës Marubi në Shkoder.
Wien, me 22.5.2015
KANDIDATI I BASHKISE SE KONISPOLIT MBESHTETET NGA GJENERALE E POLICE GREK
*Fushatën e kandidatit për Konispolin, Anastas Gudës, e udhëheqin gjeneral dhe policë grek/
*Nuk dihet roli i gjeneralëve dhe punonjësve të policisë greke në fushatën e kandidatit për bashkinë e Konispolitit të PBDNJ, Anastas Gudës, por këto nuk janë sinjale të mira…/
Ne Foto:Gjeneral Frangos Frangulis, duke folur ne fushaten e Gudes, 17 Maj, Athine/
Nga Arben LLALLA/
Bashkia e Konispolit në këto zgjedhje siç duket do jetë arena e rradhës e përplasjes së fortë midis etnitetit shqiptar dhe minoritetit grek pas historisë disa vjeçare të përplasjeve të forta me tone nacionaliste për bashkinë e Himarës. Me bashkimin e dy komunave me ndarjen e re territoriale të Komunës së Xarrës dhe Markat me komunën e Konispolit në një bashki të vetme minoritetit grek ka ngritur pretendime se mund ta fitojë këtë bashki. Lëvizjet e shpeshta të drejtuesve të OMONIA-s dhe PBDNJ-s në Greqi për të gjetur një kandidat grek për të fituar votat e myslimanëve shqiptar solli në përfundim që kandidati i përshtatëm mund të jetë Anastas Gudas, një njeri i cili nuk ka rënë shumë në sy në Shqipëri sepse e gjithë jeta e tij e pas viteve 1990, lidhet vetëm me Greqinë. Kandidatura e Anastas Gudës erdhi me propozimin e OMONIA-s dhe të organizatës antishqiptare që vepron për aneksimin e jugut të Shqipërisë, SFEVA. Para se ta filloj fushatën Anastas Gudas bëri një takim me ish-shefin e shtabit të ushtrisë greke Frangos Frangulis i cili është parë muajve të fundit dy herë të lëvizi në jugun e Shqipërisë. Nuk e dimë se çfarë këshillash mund të japi një ushtarak i lartë i Greqisë, një kandidatit që garon për kryetar bashkie në Shqipëri, ku minoriteti grek jeton në paqe me shqiptarët!?
Hapjen e fushatës kandidati për bashkinë e Konispolit i PBDNJ dhe i OMONIA-s, Anastas Gudas e bëri në Athinë më 17 Maj, pikërisht në 101 vjetorin e shpalljes së Autonomisë së Vorio Epirit-Aneksimi i Jugut të Shqipërisë. Në këtë tubim morën pjesë përfaqësues të organizatave ekstremiste greke që promovojnë aneksimin e jugut të Shqipërisë si: Babis Karathanos, kryetar i shoqatës Vorio Epiri, përfaqësues të shoqatës Rinia e Vorio Epirit, zëvendësministri i shtetit, Terenz Kuik, sekretari i përgjithshëm i ministrisë së punëve të brendshme të Greqisë, Angjelos Sirigos, deputeti i partisë Demokracia e Re dhe zëdhënësi i kësaj partie, Konstas Karagunis, etj. Pas takimeve me gjeneral dhe drejtues së ministrisë së punëve të brendshme, Gudas bëri një takim në Gumenicë me Kryetarin e kësaj bashkie, Joani Lolos.
Vallë rastësi Anastas Gudas e hapi fushatën në Athinë më17 Maj? Përse në hapjen e fushatës së Anastas Gudës morën pjesë drejtues të lartë të ushtrisë, policisë, përfaqësues të partive dhe shoqatave ekstremiste greke?
Kandidaturën e Anasastas Gudën po e mbështesin drejtues të lartë ushtarak dhe policë të Greqisë, kjo duhet të ngrejë shumë pikëpyetje tek votuesit dhe strukturat e shtetit shqiptar sepse nuk janë sinjale të mira për bashkinë e Konispolit nëse e fiton Anastas Gudas.
Më 22 Maj, në Mursio erdhi për të takuar kandidatin e PBDNJ, Anastas Gudën, deputeti i partisë së djathtë të Andoni Samaras, Vasileos Gjogjaka, i shoqëruar nga përfaqësues të bashkive të Gumenicës dhe Filatit. Vasileos Gjogjaka është mik i ngushtë i greko-amerikanit Nikolla Geixh, i cili njihet si një antishqiptar i tërbuar që punon për aneksimin e Jugut të Shqipërisë. (Ironike është fakti se drejtuesit e bashkive të Gumenicës dhe Filatit mund të vijnë në Konispol lirishtë, ndërsa shqiptarët nga Çamëria që banojnë në Konispol nuk mund të shkojnë për të vizituar varret e gjyshërve në Gumenicë dhe Filat.)
Pas këtij takimi, më 24 Maj, Anastas Gudas pati takim me minoritarët grek që jetojnë në Larisë, pikërisht me anëtarët e shoqatës PIRRO, një shoqata që shpesh herë jemi parë ta shohim duke protestuar për aneksimin e jugut të Shqipërisë.
Siç duket vizioni i Anastas Gudës është vetëm shkëputja ekonomike e Konispolit nga Tirana dhe për ta lidhur atë me Greqinë e varfëruar tashmë. Gjatë kësaj periudhe Anastas Gudas nuk ka bërë asnjë takim me votuesit shqiptar, por ai e filloj aktivitetin politik për zgjedhjet e 21 Qershorit në Athinë, Filat, Gumenicë e Larisë. Kryetari i OMONIA-s, Leonidha Papas, anëtar i organizatës ekstremiste SFEVA, është shprehur se do ta fitojnë Konispolin nga përçarja e shqiptarëve. Vërtetë shqiptarët do jenë aq budallenj sa për inat të vjehrrës do të shkojnë të flenë e mullixhiun!?
Gudas shkruan se është inxhinier i zoti, cili ka punuar vetëm nëpër firmat e ndërtimit greke dhe jo shqiptare. Pyetjet që votuesi për bashkinë e Konispolit duhet të jenë: Anastas Gudas pasi të zgjidhet kryetar i bashkisë mos do të sjellë qindra emigrantë grek për të punuar në këtë bashki? Ashtu siç bëri dikur ministri Spiro Ksera i cili jepte pagesa nga tatim-taksat e shqiptarëve për drejtuesit e shoqatave antishqiptare në Athinë.
Votuesit e bashkisë së Konispolit duhet të shikojmë mirë se nga u servir kandidati Anastas Gudas, i cili kishte më se 20 vite që e kishte harruar Konispolin dhe Mursinë. Përse është takuar në Athinë me ish-shefin e Shtabit të Ushtrisë Greke më 17 Maj? Përse Anastas Gudas ka bërë disa takime me deputetët e partive ekstremiste të djathta greke? Përse Anastas Gudas deklaron se mursiotët janë kokë e madhe dhe duhet ta udhëheqin ata bashkinë e Konispolit?
Prandaj, mendoj se e mira e banorëve të bashkisë së re të Konispolit është që të votohet kandidati i PS, Shuaip Beqiri, që mbështetet edhe nga aleanca ASHE, kjo do ti sillte shumë investime dhe mbështetej nga qeveria në të ardhmen bashkisë së Konispolit. Janë disa projekte të mëdha afatgjate për tu investuar në atë zonë, por nëse vota nuk shkon atje ku duhet, investitorët e huaj do largohen sepse ata nuk duan përplasje midis qeverisë dhe pushtetit vendor. Përplasjet e fundit midis Greqisë dhe Shqipërisë për çështjen e kufirit të detit Jon, bëhen pikërisht për Thembrën e Akilit që gjendet në cepin e bashkisë së Konispolit dhe flitet se ka rezerva nafte dhe gazi deri në rreth 100 miliardë euro fitime.
VEZHGIM NE KOMUNITET: DY FESTIVALE FEMIJESH NE NJE DITE! PSE?
Te Dielen e 31 Majit 2015 organizohen dy veprimtari te emertuara si Festivale Femijesh. Njeri, eshte per nga mosha, nje vit me i madh se tjetri,dhe eshte emertuar”Festivali i Zerave te rinj” dhe ka per organizatore artisten Pranvera Cobo, tjetri eshte nje vit me i vogel dhe eshte emertuar si “Festivali i Shkollave Shqipe”. Ky i fundit u organizua per te paren here vitin e shkuar ne Bronx, nen kujdesin e Ish Konsullit te Pergjithshem te Republikes se Kosoves ne New York, diplomatit te shkelqyer Bekim Sejdiu, i cili eshte nga diplomatet me te mirepritur nga komuniteti shqiptar i te gjitha trevave ketu ne SHBA. Duke perfshire dhe femijet e vet ne kete ngjarje artistike, diplomati Sejdiu, pati perkrahje te gjere dhe veprimtaria pati pjesmarrje masive. Nje problem qe ha te diskutuar eshte emertesa e kesaj veprimtatrie artistike si”Festival”. Ai i ploteson kjo veprimtari kriteret e nje festivali apo eshte thjesht nje koncert me pjesmarrjen e grupeve te shkollave shqipe te Treshtetshit?! Ndoshat do te ishte me udhes te cilesohej si nje koncert festiv ne mbyllje te vitit shkollor sepse edhe programi i ndertuar, se paku ai i vitit te shkuar, pra Festivali i Pare, ishte konceptuar si i atille?! Gjithesesi eshte e drejte e organizatoreve qe t’i pagezojne veprimtarite ashtu sic u pelqen atyre,por duke qene se ky festival lindi nje vit pas Festivalit te Zerave te rinj, do te ishte mire qe te respektohej ai si me i hershmi.
Festivali i Zerave te Rinj, sipas organizatoreve, qe kane bere edhe disa takime me komunitetin shqiptar ne Nju Jork, synon qe pervec te kenduarit ne gjuhen e bukur shqipe dhe kercimit te valleve tradicionale shqiptare, te kete edhe nje lloje konkurimi, pra ka krijimtari te mirefillte te krijueseve shqiptare, ketu ne Diaspore, por edhe nga vendlindja. Do te kete cmime per artistet femije. Juria ka ne radhet e veta artiste te mirfillte te njohur ne kulturen Kombetare Shqiptare. Sivjet, kete Festival, pervec Televizioneve dhe medias se Komunitetit, do ta regjistrojne edhe TV amerikane dhe Televizioni Shteteror Shqiptar. Deri ketu gjithcka duket e rregullt, po cili eshte shqetesimi? Veprimtatri te tilla organizohen nje here ne vit dhe si te tilla marrin vlere, jo vetem ne syte e femijeve. Do te ishte mire qe femijet te ishin spektatore masiv ne te dy Festivalet. Mirepo kjo nuk eshte e mundur pasi organizatoret kane menduar te krijojne nje precedent perplasjeje; te dy ne te njejten dite, ne 31 Maj. E pyetem z. Gjergj Dedvukaj, pjesmarres ne Festivalin e Shkollave Shqipe, i sapokthyer nga Festivali Kombetar i Gjirokastres; se cfare mendonte ai per kete perplasje? A ishte normale qe te dy festivalet te organizoheshin ne te njejten dite? Natyrisht qe jo, tha ai, dhe shtoi: Nuk e di pse u krijua kjo perplasje. Une per vete nuk kam dijeni.
Pyetem organizatoret e Festivalit”Zerat e Rinj” se perse eshte krijuar kjo perplasje. Pergjigja e tyre: Nuk eshte faji yne, qe ne Shkurt, ne kemi cuar projektin tone ne Konsullaten e Kosoves, pasi ata jane marre me keto veprimatri dhe ne menyre te vecante me shkollat shqipe, dhe nuk paten asnje kundershtim. Nuk e dime se pse e lejuan kete perplasje?
Deshirojme qe kjo perplasje te mos ndodhe me vitin e ardhshem sepse femijet spektatore dhe prinderit e tyre mund t’i ndiqnin te dy veprimtarite, por jane vete organizatoret qe kane krijaur perplasjen. Kujt i intereson kjo perplasje? Kush fshihet pas kesaj? Hamendjet jane te shumta, por kush e ka mizen ne kesule le te kruhet. Mos e percani me komunitetin. Se paku, jo me femijet. Xhelozirat i hidhni pas shpine!(DIELLI)