Dielli | The Sun

Albanian American Newspaper Devoted to the Intellectual and Cultural Advancement of the Albanians in America | Since 1909

Shpërngulja masive , plan konspirativ apo rastësi?

by

Kjo është një lloj psikoze, një ligshtim moral shumë, shumë, shumë i trishtueshëm. Shpërngulja është një nga format më të rënda gjenocidale, nga format e shfarosjes së një kombi.(Ismail Kadare)
Shkruan: Fahri XHARRA/
Shpërngulja i shqiptarëve a mos është një vepër e inskenuar per destabilizim, deri në demotivimin e shqiptarëve për mbrojtjen e integritetit dhe teresisë territoriale?! Sepse ndodh që ndërkombëtarët merren vesh me politikën, por politika kërkon të sigurohet së nuk delë nga skena pas zbatimit të skenareve të tillë. Dhe për këtë është punuar më kohë per t’ia ngushtuar lakun qytetarëve të Kosovës, deri në atë masë sa të harrojnë atdheun e vendlindjën në këmbim të mbijetesës!!!
Historiani i njohur nga Kosova Haki Bajrami konsideron se ikja masive e shqiptarëve nga Kosova vije nga një prapaskenë e parapërgatitur dhe e sofistikuar. Sipas tij, gjeneza e kësaj mund të jetë përgatitur, organizuar dhe sponsorizuar në ‘kuzhinat’ e Beogradit.
“Serbia gjithmonë ka qenë e interesuar dhe është angazhuar për zbrazjen e Kosovës për aq sa mundet nga shqiptarët.” Kjo Akademi dhe ketë Akademik konsideronin se shqiptarët nuk do të mund t’i rezistonin varfërisë, prandaj kërkonin masa që punësimi, shkollimi dhe avancimi i shqiptarëve të ndalej dhe kjo sipas akademikëve serbë do t’i hapte rrugën shpërnguljes se shqiptarëve”-ka potencuar mes tjerash Bajrami.
Në komunat veriore ku ka edhe banorë serb si Leposaviq, Zubin Potok, Mitr. Veriore janë duke u shënuar me shumicë popullata serbe e cila nuk jeton aty, derisa ne po e zbrazim jugun. Do të behet ribalancim i perqindjës së popullatës, ku ata kur e mberrijnë 10 % shin bëhën me status te shteteformuesve pasi që na zbresim për 10%. E këte është duke e zirë një kuzhinë e cila na ka punu gjithmonë për tëkeq së bashku me shpiunet tonë ….( I kam te dhenat per regjistrimin e popullatës serbe në ato komuna prej njerëzve që punojnë atje! ,( nga nje mik )
Vlerësimin e saktë të akademikut tonë të nderuar,Hakif Bajrami shqiptarët nuk po e kuptojnë,nuk po e kuptojnë shabllonin shekullor të Serbisë kundër kombit tonë,ndaj këtë ikjen e popullatës,po e shohin thjesht si një dalje në shëtitje,pa i kuptuar prapaskenat e armikut ë jashtëm në bashkëpunim me të brendshmin.Është qeveria kryesore që e ndihmoi kët zbrazje,ndaj dhe e ka përgjegjësinë kryesore,qoftë para gjyqit të popullit,qoftë para Historisë,që nuk falin kurrë.
Ka të vertetë nga “Plani B” i Akademisë Serbe , shikoni shpërgulja ku fillon Mitrovicë,Vushtri,Lipjan, Ferizaj, Kaçanik, dmth, pergjat hekurudhës, shperngulj e 200 mijë shqiptarëve dhe rikthim i150 mije serbe prite zot.Formimi i brezit te ndarjës mes Kosovës dhe Dugagjinit “Metohise” siq thot Jabllanoviqi. Këtij plani i kontribon kasta e udheheqjes klepktokratike e pas Luftes gjatë 15 viteve. Politikanet Serbe e thone haptas po punojmë per rikthimin e Kosoves nëse duhet edhe për 100vjetët e ardhshëm “ (N.Nushi).
Edhe “përgatitja “ fetare e 6-7 vjetëve të fundit ishte më e suksesshme në regjionin që u përmend më parë. Jo rastësisht!
Kosova, aq e dashur për serbët dhe shtetin e tyre,nga kohë më të e hershme,njësoj si sot e gjithë ditën,zbrazet pikërisht nga shqiptarët, mu ashtu si kishin paraparë akademikët serbë dhe Kisha e tyre ortodokse. Për ta nuk është aq e dashur Kosova, për shkak të kishave dhe manastireve më të vjetra/ato ishin ilire e më pas abërore-shqiptare/ dhe të njohura, dhe të njohura si pjesë e kulturës evropiane e botërore, e as si djep e serbëve, por për shkakun kryesor: të pasurisë së saj nën tokë.Kosova “flenë” në gjumë të rëndë mbi shumë minerale, të qymyrit, të arit, te ferro-nikelit, e kështu më radhë. Kosova, po ashtu, dhimbshëm e kalon kohën, foshnjat rritën në djep me ninulla të varfërisë, të mungesës së dritës elektrike,të ujit të pijshëm, të kujdesit të përgjithshëm, të mbrojtjes shëndetësore, të edukim-arsimit jo cilësor, dhe shumë të tjera kushteve për një jetë, pak a shumë, të ngjashme me atë në Evropë.Ari i Kosovës edhe sot shfrytëzohet nga Serbia,thëngjillin-pak kush e di, pse nuk nxirret nga toka për energji elektrike.Karaçica përmend se çfarë kishte thënë Ali Sukrija, dhëndër i Shaliqëve lidhur zbrazjen e maxhes së, shqiptarëve, kishte thënë shqiptarëve vrisni fëmijët, e të tjera. As akademikët e as kleri i tyre, nuk kanë nevojë të thonë se pas 25 apo 50 vjetësh serbët do të jenë pakicë në krahasim me shqiptarët e Kosovës.Kështu kishin paraparë para 20 vjetësh,por ndërkohë e kishin parë, se kanë gabuar në parashikime, dhe ja tash, po bëhet kjo dyndje masive e shqiptarëve, për fat të keq, jo vetëm e atyre nga Kosova, por edhe Shqipëria.Është ky një fenomen i projektuar më herët, për të penguar shtimin e popullsisë shqiptare në Ballkan, deri në shkallën e dominimit e faktorizimit të saj të plotë si potencial njerëzor dhe forcë për të pasur në vëzhgim tërë situatën e sigurisë dhe të stabilitetit të rajonit.( Dedë Mirdita).
Para disa ditësh e postova Pse jo edhe Gjakova? Çdo ikje e ka një shkas . aty është shti`si dhe bër`si . Këtyre ikjeve të fundit nuk po iu dijmë shti`sin . e bër`sit po i shofim . Të panumërt! Asnjë shifër nuk është e saktë .Po ikin ata që kan` por edhe ata që nuk kanë . Po ikin edhe iphona në duer , por edhe pa telefona hiq.Po ikin ata që kanë punë e që sa do pak fitojnë por po ikin edhe ta me 1-2 euro në ditë t`ardhura ditore për familje. Po ikin ! Por për qudi asnjë nga parlamentarët apo ish parlamentarët , nuk ikin. As ata me 4-5 vende të punës. Ikja nuk është krejt pasojë e varfërisë por nuk e po e dij se pse … se me e dijt e kisha thënë !
Por deshta të bëj një lidhje me ikjen në kohën së Rankoviqit ( vitet e 50 -ta) për në Turqi.
Arsye kishte , dhunë kishte por kishte edhe mashtrim ! Nejse qoft e kaluar. Po pse sot?
Pse atëherë për në Turqi nuk iknin masovikisht edhe nga Gjakova sikur iknin nga veriu i Kosovës ? Edhe sot e njejta ! (fxh) E Shqipëria në shërbim të kujt është? a po mos edhe ajo është pjesëmarrëse në këtë strategji konspirative ?

Fahri Xharra,12.02.15
Gjakovë

Po harrohen Kadri Roshi, Naim Frashëri, Sulejman Pitarka dhe Violeta Manushi

by

Flet Kliti Roshi, djali i “Artistit të Popullit” Kadri Roshi: Më mirë vonë se kurrë, media po bën punën e vet/
Nga Albert Z. ZHOLI/
Para disa ditësh, me rastin e 8 vjetorit të vdekjes së aktorit të madh Kadri Roshi, i biri i tij, Kliti Roshi, ishte ftuar në një emision televiziv ku midis të tjerave theksoi: Po harrohen korifenjtë e aktrimit shqiptar. Shteti asnjë përkujtim, asnjë aktivitet, asnjë takim me familjarët. Thjeshtë ata i kanë dhënë Shqipërisë dhe tani pushojnë në heshtjen e tyre të madhërishme. Këto ditë kanë pasur përvjetorët e ndarjes nga jeta shumë aktorë dhe këngëtarë të mëdhenj dhe askush nuk është kujtuar, sikur ata të ishin të rastësishëm në këtë jetë.
Ju në një televizion shprehët hapur indinjatën për harresën e figurave të artit shqiptar, sa e vërtetë është kjo dhe a është kujtuar Kadri Roshi në këto 8 vjet të ndarjes nga jeta?
Kadri Roshi vdiq më 6 shkurt 2007 në Tiranë, dhe të gjithë e dinë se çfarë nderesh i bëri populli shqiptar. Pra në një jetë të tërë në skenë, Kadriu solli pranë popullit të vet figurat historike, hallet dhe problemet e këtij populli të shumë vuajtur. Ai punoi dhe solli në art, më të mirën, më të dukshmen, atë që kudo bota e aktrimit e nderon. Kadriu nuk punoi për vete por për popullin shqiptar, për artin shqiptare dhe e ngriti në piedestal aktrimin shqiptar. Dua të jem korrekt, nuk them se është më i miri, por ishte dhe mbetet një ndër më të mirët, që jetën e tij e lidhi me skenën dhe sheshet e xhirimit.
Përkrah Kadri Roshit, cilin emër tjetër të aktrimit shqiptare do të vendosje?
Unë e theksova, që Kadriu nuk ishte artisti i vetëm që e lartësoi artin shqiptar. Ai këtë e ka theksuar dhe vetë, pasi ishte shumë tolerant dhe modest. Sa herë ai ishte pjesë e studiove televizive e theksonte se Shqipëria ka aktorë të kalibrit botëror. Dhe unë nën mësimet e tij dua të përmend se si Kadriu, po aq sa ai, ishin dhe Naim Frashëri, Sulejman Pitarka, Violeta Manushi, Sandër Prosi e shumë të tjerë.
Ju theksuat se edhe ndaj tyre nuk është treguar asnjë kujdes, asnjë përkujtim.
Asnjë! E njëjta gjë. Askush nuk kujtohet për ta dhe pse ata me artin e tyre, me rolet e tyre, me interpretimin e tyre e kanë çuar vite më parë Shqipërinë në BE. Ata mbeten yje të aktrimit shqiptar, që dhe në kushte ekonomike të vështira kanë bërë art special, kanë përcjellë mesazhe të fuqishme atdhedashurie. Kjo është forca e artit, magjia e tij. Unë atë që përcolla në televizion e them të argumentuar. Çfarë është bërë për këta figura në këtë 5 vjeçar të fundit? Kush i ka kujtuar këta emra të rrallë të aktrimit shqiptar? Pse heshtet ndaj tyre? Kujt i intereson heshtja ndaj tyre? Unë nuk flas vetëm për babanë tim, por për gjithë atë plejadë aktorësh që e ngritën në vendin e merituar dramën, filmin dhe komedinë shqiptare.
Çfarë mund të bëhej në këtë rast?
Asgjë më shumë se një përkujtimore e thjeshtë. Kur këta korifenj të aktrimit kanë përvjetorë, është më minimalja që të organizohet në TK, ku ata kanë luajtur më shumë se 40 vjet, të mbahet një fjalë rasti dhe të ftohen mediat. Kjo do jetë në nderin e çdo qeverie, Ministrie Kulture apo të Teatrit Kombëtar. Duke i kujtuar ata, kujtohet historia e Teatrit, komedisë dhe filmit shqiptar. Në përkujtime të tilla arti shqiptar vetëm fitime do të ketë.

NJË QIRI PËR MËSUESIN E SHKOLLËS SHQIPE

by

Me rastin e vrasjes së Papa Kristo Negovanit, 12.2.1905-12.2.2012/
Nga Arben LLALLA/
Gjatë revolucionit kulturor të shqiptarëve për hapjen e shkollave shqipe nga fundi i shek.XIX dhe fillimet e shek.XX janë vrarë nga turqit dhe grekët shumë mësues që hapën mësonjëtoret e para në gjuhën shqipe.
Një nga këta mësues që u masakruan nga grekët ishte edhe Papa Kristo Negovani, i cili lindi në vitin 1875 në fshatin Negovan që ndodhet afër Kosturit (Kastoria) rrugës për në Edesa. Sot ky fshat quhet Flamuria. Gjatë një vizite që bëra në vitin 2003, bisedova shqip me pleqtë e fshatit që ende e flisnin gjuhën e të parëve. Pra, nga ky katund ishte atdhetari Kristo Negovani (Harallambi). Në fshatin e lindje Papa Kristo mbaroi shkollën fillore në gjuhën greke duke vazhduar më tej gjimnazin në Athinë. Pas tre viteve studimesh në Athinë ai i braktis ato për arsye sepse një çetë kusarësh gjatë grabitjes së shtëpisë së tyre i vranë babanë. Pasi u kthye në vendlindje papa Kristo filloi punë në shkollën greke të fshatit. Vitet shkonin dhe mësues Kristo Negovani shikonte se si brezi i ri në fshat po edukohej me kulturë dhe gjuhë greke duke humbur traditat dhe gjuhën e mëmës, shqipen. Në ato vite greqizimi i shqiptarëve po shtrihej në të gjitha trevat që banoheshin nga popullsia shqiptare. Ky greqizim përhapej në forma të ndryshme si në arsim, në kishë dhe politikë administrative. Edhe pse Papa Kristo ishte i edukuar në shkollat greke, edhe pse paguhej nga shteti grek për mësimin që jepte në shkollën e fshatit, të tëra këto nuk kishin ndikuar në zemrën e tij për të dashuruar kulturën dhe gjuhën e huaj greke. Gjatë mësimit të gjuhës greke në shkollën e katundit të tij ai u thoshte nxënësve: “Përmbi çdo gjë gjuha shqipe ishte ajo që duhej mësuar, sa më parë”. Me një vullnet dhe guxim djalërie ai vendosi të hapte shkollat e para në disa fshatra që banoheshin nga shqiptarët për rreth Kosturit dhe Follorinës. Shkrimin e gjuhës shqipe me Alfabetin e Stambollit Kristo Negovani e kishte mësuar në Rumani ku kishte punuar marangoz për tre vite. Ato vite ishte lidhur edhe me shoqatën “DRITA” dhe me disa anëtarë të shoqatës “DJALËRI” të Stambollit. Më 1897 u shugurua prift në fshatin e tij. Ky dalë i ri që për hir të çështjes kombëtare u bë prift do jetë pararendësi i frymëzimit për themelimin e Kishës Ortodokse Autoqefale Shqiptare. Kisha dhe shtëpia e papa Kristos u bënë vatrat e para ku mësohej gjuha shqipe, por kjo gjë nuk u pëlqeu grekëve të cilën e kërcënuan disa herë. Ishte një natë e errët e 12 Shkurtit të vitit 1905. Mësonjësi Kristo Negovani po shpërndante naforën në kishë, një grup njerëzish të panjohur e rrëmbyen dhe e shpunë jashtë fshatit. Në errësirë të dërguarit e Dhespot Fotit filluan ta masakronin Papa Kriston me sopata e thika. Pasi e copëtuan trupin, i prenë kokën për t’ia dërguar porositësit të kësaj vrasje. Por kriminelët e dërguar nga Athina nuk u ndalën me kaq, po atë natë ata i vranë dhe të vëllanë, Theodhos Negovanin i cili edhe ky përhapte shkollën në gjuhën shqipe. Atdhetarët shqiptarë kudo që ishin u prekën shumë nga këto dy vrasje që ndodhën.

Histori e shkurtër e fshatit Negovan-Flamburo*
NEGOVANI, më 1928 iu ndërrua emri në Flamburo. Në këtë fshat ende banojnë shqiptar ortodoks dhe pak vlleh. Nga viti 1912 e deri 1928, në Negovan banonin rreth 1.100 njerëz.
Fshati Negovan është i njohur për atdhetarizmin e banorëve të tij, për hapjen e shkollës shqipe dhe mbajtjen meshën në gjuhën shqipe që në fillim të shek. XX. Në këtë fshat kanë lindur shumë figura kombëtare, ndër ta përmendim papa Kristo dhe Theodhos Harallambi Negovani, të cilët u vranë nga grekët më 1905, sepse u mësonin fëmijëve të fshatit gjuhën shqipe. Papa Vasil Gjikë Stillo është nipi i Negovanëve i cili më 1910, bëri përpjekje që në kishën e fshatit të mbante meshën në gjuhën shqipe dhe e goditën me thika gjatë meshës, vdiq më 16 janar 1910 në spitalin e burgut të Manastirit.
Për vrasjen, në Negovan, të priftit shqiptar, dëshironte ta kthente liturgjinë në kishë nga gjuha greke në gjuhën shqipe ka shkruar edhe Brailsford.
Shumë dokumente historike vërtetojnë se Negovani ka qenë fshat i pastër shqiptar. Pleqësia e fshatit në fund të vitit 1909, lajmëronte me një letër në gjuhën shqipe prej tre faqesh se është hapur shkolla shqipe “Dituria”, me mësonjës Petro Nini Luarasi, Në letër thuhet se shkolla në Negovan ka nevojë për libra dhe fletore për rreth 40 nxënës, djem dhe vajza të cilët e kishin braktisur shkollën në gjuhën greke. Në fund letra është firmosur nga pleqësia e shkollës, kryeplaku Sotir Kristo, arkëtari Sotir A Xoxe, pleqnar Naso Tire dhe mësonjësi Petro Nini Luarasi. Në fund letra ka edhe vulën e pleqësisë së mësonjëtores me vitin e themelimit të saj 1909. Origjinali i kësaj letre gjendet në muzeun e qytetit të Elbasanit. Kjo shkollë u drejtua deri në vitin 1911 nga Petro Luarasi .
Nga Negovani është dhe ish-ministri i brendshëm i Republikës së Shqipërisë Koçi Xoxe (1911-1949), njëri nga figurat qendrore të Partisë Komuniste. Gjatë kohës së diktaturës komuniste është shkruar se Koçi Xoxe ishte sllav-folës, por në Negovan nuk ka pasur asnjë familje sllav-folëse. Një kushëri i Koçi Xoxes i quajtur Mihal Xoxe, në fund të shek.XIX kishte ngritur në Kostancë një shtypshkronjë nga më të mëdhatë të asaj periudhe në Rumani, ku rilindësit shqiptarë botonin veprat e tyre patriotike. Aty janë botuar edhe librat e Frashëllinjëve, të Naimit, Abdylit të Samiut dhe të shkrimtarëve e patriotëve të tjerë të Rilindjes sonë Kombëtare, të cilat ndezën në ato vite shumë ndjenjat patriotike. Negovani në fillim të shek.XX ishte fshat shumë i madh dhe numëronte mbi 500 shtëpi të banuara qind për qind me shqiptarë.
Në një shkrim të botuar në revistën gjermane Der Spiegel, më 10 nëntor 2003, Renate Flottau, shkruan se në Flamburo (Negovan) kishte takuar një të moshuar që shiste mollë anës rrugës dhe ai i kishte thënë se shqiptarët vendas nuk guxojnë as të flasin shqip në shtëpitë e tyre. Grekët na kanë asimiluar. Nuk ka shkolla shqipe apo institucione kulturore.
Nga të dhënat e regjistrimeve të popullsisë që do sjellim më poshtë, nuk na rezulton që në Negovan të ketë familje sllave.
Shina, 1.500 banorë të krishterë, kishë, shkollë dhe një han.
Kënçov, 620 shqiptarë të krishterë dhe 100 vlleh.
Brankof, 96 bullgarë të krishterë, 110 grek, 300 vlleh dhe 1.080 shqiptarë të krishterë. Fshati kishte dy shkolla fetare, tre mësues dhe 200 nxënës.
Millojeviç, 110 shtëpi ku banojnë shqiptarë ortodoks dhe 3 shtëpi vlleh ortodoks.
Në regjistrimin e vitit 1932, fshati kishte 210 familje të huaja që flisnin gjuhën shqipe dhe pak prej tyre gjuhën sllave dhe rumanishten, dhe 44 familje kanë deklaruar hapur se janë shqiptar.
Riki Van Boeschoten dhe Helleen van der Minne, banorët e Negovanit janë deklaruar të gjithë shqiptarë. Sot fshati i përket komunës së Perasmatos dhe ka rreth 420 banorë.
(Marrë nga libri: “Demografia e Fiseve Shqiptare në Greqinë e Veriut”, Tetovë, 2013.

“KASOLLJA?” E PLAKËS (SË MËHALLËS SONË)

by

Shkruan: Fadil LUSHI/
Dikur, në vitet gjashtëdhjetë të shekullit të kaluar, stacioni hekurudhor i Shkupit ndryshe quhej edhe si vendi i lotëve a “stacioni i shpresave të vdekura”(!?). Ishte një vend ku takoheshin familjet shqiptare nga Kosova, Maqedonia, Sanxhaku dhe nga Lugina e Preshevës. Ata pritnin trenin që do t’i degdiste pa kthim diku në “Ana-vatan”, gjegjësisht në Anadolli.
Në nënqiellin e Gadishullit Ilirik sot e kësaj dite lakohen ca refrene të një kënge shumë të vjetër qytetare. Dikur moti këtë këngë e dëgjonin nuset dhe nënat shqiptare, hiq mënjanë baballarët. Refreni i parë i kësaj kënge, paksa emotive, ishte kësisoj: “Kush ma s’pari bani, more djalë gurbetin, mos ja dhashtë allahi kurrë selametin…, pikë ma s’pari dola, pa bukë më shkoi dita, jabanxhi qëllova, ujë me lyp nuk dita, borë e shi tuj ramun në fund m’zuni nata…, jastëk guri pata…”. Sot kjo këngë nuk dëgjohet më në stacionin hekurudhor të Shkupit, po as në Kosovë, në veçanti në stacionin e autobusëve të kryeqendrës së saj…, aty ku nisen shpërnguljet biblike, trishtuese dhe tronditëse, aty ku grumbullohen njerëz të moshave të ndryshme, aty ku asnjeri nuk parashtron pyetjen: vallë ku do të shkojnë këta njerëz “taksiratli”, nuk pyesin sepse çdonjëri prej tyre e di vetëm atë të vërtetë se shkon drejt së panjohurës, drejt Evropës së lirë dhe të pasur, drejt demokracisë, drejt asimilimit, apo ndoshta edhe drejt një të ardhmeje më të mirë materiale (!??). Ata që janë më të moshuar dhe që kanë dalë atypari për t’i përcjellë “kurbetçinjtë allafrënga”, ashtu me dënesë do të thonë se: e gjithë kjo nuk është e moralshme nga ana e atyre që duhet të kujdesen për këta njerëz, e gjithë kjo nuk është e drejtë, e gjithë kjo nuk është me “tamam”, nuk është me vend…, ata do të thonë se: e gjithë kjo skenë është e llahtarshme, sidomos kur sheh foshnjat me lot në sy dhe të vendosura në “shporta thuprash”!??
“Arratisjet” a ikjet e shqiptarëve të Kosovës jashtë shtetit do të “pjellin”
qëndrime të ndryshme sidomos nga ana e gojëkëqijve, qofshin ata analistë, politikanë, nacionalistë provincialë dhe analfabetë. “Toptan” këta do të parapëlqejnë t’i shtrembërojnë lajmet burimore që janë trishtuese, por të besueshme…, ata këtyre lajmeve do t’ua heqin të gjitha të vërtetat duke i zëvendësuar ato me “fakte” të rreme a të sajuara. Disa do të thonë se, në gjithë këtë eksod biblik të shqiptarëve të Kosovës, kinse paska dorë a hise Serbia (!?) nga fakti se këtyre “dertlinjve” u mundësuaka ta shfrytëzojnë territorin e saj (!???)…, ca të tjerë do të thonë se pse autoritetet e Serbisë nuk i ndalojnë që të futen në tokën e tyre. Disa të tjerë do ta fajësojnë edhe shtetin e Hungarisë, se pse ajo i pranon shqiptarët nga njëra anë dhe, nga ana tjetër, pse nuk u krijon “kushte të mira strehimi azilkërkuesve shqiptarë!?” Të gjithë “harrojnë” të thonë se fillimisht këtë ndalesë duhet ta bëjë vetë shteti i Kosovës, nga ku arratisen këta njerëz…, ata harrojnë të thonë se në gjithë këtë katrahurë dhe eksod ka hise nëntoka serbe, ajo hungareze si dhe në veçanti ajo kosovare gjegjësisht kontrabandistët dhe sekserët kosovarë që janë sistemuar në Beograd, Suboticë, Horgosh, Segedin, Budapest si dhe në fshatrat përreth kufirit austro-hungarez…, aty…, ku i presin shqiptarët respe-ktivisht bashkatdhetarët e tyre që ashtu pamëshirshëm t’ua heqin a rrjepin lëkurën!
Në didaktikë ekziston një fabul që u shërben arsimtarëve, pedagogë-ve, nxënësve dhe studentëve. Kjo përrallëz mund t’i shërbejë edhe analistit, edhe policit kufitar, edhe doganierit, edhe politikanit shqiptar, edhe makiavelistit, edhe pushtetarit si dhe të tjerëve, të cilët me të vërtetë nuk i dinë shkaqet e këtij eksodi biblik. Nëse vërtet nuk i dinë këto shkaqe, atëherë le t’i kërkojnë në tregimin e shkurtër në vijim, në tregimin që llafos konfliktet mes njerëzve a “kafshëve”(!?)…, shkaqet do t’i gjejnë tek ata që shkelin mbi fatet e fukarenjve, tek ata që ushqehen me koka njerëzish, këtu në Gadishullin Ilirik të trazuar.
Na ishte njëherë një njeri me emrin Mug. Ai një ditë, kur po qëndronte buzë lumit e po mprehte sëpatën, ia thumboi këmbën një grerëz. Mugu aq shumë u zemërua, saqë mori sëpatën dhe preu degën e lisit aty pranë. Lisi u zemërua, saqë e shkundi folenë e dallëndysheve të vogla, që gjendej në degën tjetër. Kur dallëndyshja e pa këtë, aq shumë u zemërua, saqë e quku me sqep gjarprin që ishte i shtrirë poshtë. Gjarpri u zemërua, saqë e kafshoi arushën që kaloi aty pranë. Arusha aq shumë u zemërua, saqë e përmbysi kasollen e plakës (së mëhallës sonë – nënvizimi ynë) qyqare.
“Oj arushë!”, bërtiti plaka e zemëruar, “Do të duhet të ma paguash patjetër kasollen”. “Jo kurrë!”, u përgjigj arusha. “Fajin e ka gjarpri, ai më kafshoi, prandaj ta përmbysa kasollen”. Plaka shkoi te gjarpri dhe, e zemëruar, i tha: “O gjarpër, do të duhet të ma paguash patjetër kasollen”. “Jo, kurrë!”, u përgjigj gjarpri. “Dallëndyshja është fajtore, sepse ajo më çukiti me sqep!”. Plaka shkoi te dallëndyshja dhe, i tha: “Oj dallëndyshe, do të duhet të ma paguash patjetër kasollen”. “Jo, kurrë!”, u përgjigj dallëndyshja. “Druri është fajtor se e shkundi folenë me të vegjlit e mi”. Plaka shkoi te druri dhe, e zemëruar, i tha: “O lis, do të duhet të ma paguash patjetër kasollen”. “Jo, kurrë!”, u përgjigj lisi. “Fajin e ka Mugu që ma preu degën më të madhe”. Plaka shkoi te Mugu dhe i tha: “O Mug, do të duhet të ma paguash kasollen”. “Jo, kurrë!”, u përgjigj Mugu. “Fajtore është grerëza që ma thumboi këmbën”.
Në fund, plaka shkoi te grerëza dhe, e zemëruar, i tha: “Oj grerëz, do të duhet të ma paguash patjetër kasollen”. Grerëza nuk kishte kë të akuzonte, por edhe nuk mund t’i ndihmonte plakës (së mëhallës sonë). Prandaj derisa plaka e qortonte, grerëza fluturoi në pyll dhe asnjëherë më nuk u pa atypari.
Se cili politikan kosovar mund të identifikohet me atë njeriun që kishte emrin Mug, ne nuk e dimë. Po edhe sikur ta dinim, nuk jemi aq “budallenj” t’ia themi emrin…, se kush ishte ajo “plaka qyqare dhe e zemëruar”, edhe këtë nuk e dimë, se kush ishte ai “zvarraniku pa këmbë dhe me trup të gjatë”, nuk e dimë, se “grerëza nga shkoi a ku vajti”, nuk kemi haber, se “kasollja e plakës (nuk) u rindërtua diku në Kosovën e çliruar”, një Zot i madh e di. Ne që thurëm këtë shkrim, paksa johuman, dimë vetëm një gjë: thonë se dallëndyshet largohen (nga Kosova) në vjeshtë për të shkuar në vende të ngrohta, ato nuk duken më atypari, ndoshta në pranverë nuk do të kthehen më, ato tanimë janë zëvendësuar nga fise shqiptare…, nga “shtegtarët e shekullit njëzetenjë”…, nga njerëz që largohen e që shkojnë në vende të FTOHTA të Evropës hileqare!?.
P.S. Ti, i nderuar lexues, nëse gabova diçka në këtë vështrim, më ndje…, dikur edhe unë isha një “bari shtegtar!? ”

Ambasada e SHBA në Tiranë, ofroi 750 mijë $ ndihma për zonat e përmbytura

by

Ambasada amerikane në Tiranë njoftoi më datën 11 shkurt 2015, se do të ofrojë përmes Agjencisë së Shteteve të Bashkuara për Zhvillim Ndërkombëtar (USAID) 750 mijë dollarë si ndihmë teknike dhe financiare për të prekurit nga përmbytjet e javës së shkuar në jug të vendit. Ndihma jepet pas kërkesës së bërë nga autoritetet shqiptare. Sipas njoftimit të ambasadës, USAID-i “do të punojë ngushtë me autoritetet vendore dhe organizatat joqeveritare shqiptare në përpjekjet e kapërcimit të situatës dhe do të mbështesë fermerët e prekur në industritë e frutave dhe ullinjve, si dhe ata që kanë humbur sera dhe bagëti nga ujrat e përmbytjeve”. Ambasada shprehet se “shpreson që këto ndihma do të mund të ofrojnë njëfarë mbështetjeje të shpejtë për familjet dhe do të ndihmojnë për restaurimin e disa prej zonave të prekura bujqësore”. Një ditë më parë edhe Komisioni europian njoftoi se kishte aktivizuar mekanizmin e mbrojtjes civile për të ofruar ndihma humanitare për zonat e prekura nga përmbytjet. Disa shtete anëtare, mes të cilave Austria dhe Sllovakia i janë përgjigjur thirrjes për të ndihmuar Shqipërinë dhe kanë ofruar shtretër, tenda, mbulesa, gjeneratorë dhe pompa.(VOA)