• Home
  • Politics
  • Opinion
  • Culture
  • Sports
  • Economy
  • Interview
  • Reporting
  • Community
  • Vatra

Dielli | The Sun

Albanian American Newspaper Devoted to the Intellectual and Cultural Advancement of the Albanians in America | Since 1909

Presidenti Nishani uron mazhorancën e re dhe u jep kurajo institucioneve Kushtetuese

July 15, 2013 by dgreca

Presidenti Bujar Nishani mblodhi krerët e institucioneve të pavarura: Mos u stepni ndaj ndonjë revanshi të mundshëm!/

Presidenti i Republikës Bujar Nishani ka zhvilluar të hënën një takim të paralajmëruar me krerët e institucioneve kushtetuese të vendit.Të pranishëm të takim ishin Guvernatori i Bankës së Shqipërisë Ardian Fullani, Kryetari i Gjykatës së Lartë Xhezair Zaganjori, Nënkryetari i KLD-së Elvis Cefa, Prokurori i Përgjithshëm Adriatik Llalla, Kryetari i KLSH-së Bujar Leskaj dhe Inspektori i Përgjithshëm i ILDKP-së Zana Xhuka.Në fjalën e tij, kreu i shtetit ka kërkuar nga krerët e institucioneve të qëndrojnë larg politikës dhe të përballojnë me sukses periudhën e trazicionit të pushtetit.“Sapo kemi përfunduar zgjedhjet dhe jemi në procesin e trazicionit politik. Përballimi me sukses dhe me profesionalizëm i kësaj periudhe është qëllimi i takimit të sotëm. Zgjedhjet prodhuan një mazhorancë të re politike, të cilës i uroj suksese në përmbushjen e detyrave dhe misionit të saj. Prioritetet e kësaj qeverie mund të jenë të ndryshme nga maxhoranca e mëparshme, kësisoj dhe funksionet qeverisëse duhet të jenë të matura. Në shërbim të këtij mandati të kësaj mazhorance të re, vendimarrjet e institucioneve të tilla si Prokuroria, Gjykata e Larta, Banka e Shqipërisë, KLSH-ja, ILDKPJ-ja etj duhet të mos përfshihen nga perceptimi i inercisë së tranferimit të pushtetit. Tashmë, institucionet kushtetuese të vendit janë të kolauduar dhe funksionojnë për gjithë vendin pa marrë parasysh asnjë përkatësi, por vetëm në përputhje me ligjin” tha Nishani.Nishani u bëri thirri sot drejtuesve të disa institucioneve që të mos stepen apo frikësohen ndaj ndonjë revanshi që mund të mendohet në këtë periudhë të tranzitimit të pushtetit nga një maxhorancë në një tjetër.

“Qeveria dhe kryeministri i ri pavarësisht se mund të kenë pikëpamjet e tyre, por baza e këtyre institucioneve sipas tij është e përcaktuar ligjërisht dhe e pavarur institucionalisht. Askush nuk duhet të ndihet i sulmuar, i brishtë apo lehtësisht i goditshëm. Një periudhë e tillë tranzitimi është përdorur si kohë e mjegullt nga elementët e krimit, veçanërisht ata ekonomikë e korruptivë, ndaj është për t’u përshëndetur që institucione të caktuara morën para para disa ditësh duke krijuar një klimë sigurie se shteti funksionon. Do të donim që askush të mos e shkelte ligjin, të mos ndodhte asnjë krim, të kishim zero korrupsion, por kjo nuk është realiste. Le të jemi pra, realist, e të punojmë me devocion në përputhje me rrethanat reale dhe jo tek meskiniteti,” tha Nishani.

Nishani po ashtu bëri thirrje edhe për vazhdimin e reformave nga këto institucione pavarësisht ndërrimit të maxhorancës, dhe synimeve që ajo mund të ketë.

“Reformat strukturore që janë nisur dhe që janë në vazhdim e sipër, ato që janë të miratuara dhe të bashkërenduara me komunitetin ndërkombëtar, ato që kanë filluar të japin frute në trasnparencën e sistemit dhe sidomos në rritjen e konkurencës nuk kanë asnjë arsye të ndërpriten e të mbeten në pritje. Ato janë të destinuara të arrijnë objektivat e veta. Kjo do t’i sillte mundësi më të mëdha qeverisë së ardshme por do të krijonte një mundësi bashkërendimi të objektivave tona të përbashkëta.”- tha Nishani.

 

Në vijim, fjala e plotë e Presidentit të Republikës, Bujar Nishani, në takimin me krerët e disa insitucioneve të pavarura.

Të nderuar pjesëmarrës të këtij takimi,

Në radhë të parë dëshiroj t’ju përshëndes e t’ju uroj punë të mbarë në këtë periudhë kohe disi të veçantë, ku sapo kemi përfunduar zgjedhjet parlamentare dhe jemi në fillim të procesit të tranzitimit të pushtetit politik nga një mazhorancë në një tjetër të re të sapovendosur nga këto zgjedhje.

Pikërisht përballimi me suksesin më të madh të mundshëm demokratik e profesional i kësaj periudhe, është qëllimi kryesor i mesazhit tim sot me cilësinë e Presidentit të Republikës, për ju dhe për gjithë trupën institucionale që ju përfaqësoni .

Zgjedhjet prodhuan një mazhorancë të re politike, të cilës i uroj suksese në përmbushjen e detyrave dhe misionit të saj.

Prioritetet e kësaj qeverie mund të jenë të ndryshme nga mazhoranca e mëparshme.

Kësisoj edhe funksionet qeverisëse duhet të jenë të matura, në zbatim të ligjit, por edhe të moralit publik dhe institucional, në shërbim të këtij mandati që do fillojë së shpejti.

Por, ushtrimi i funksioneve, praktikat dhe vendim-marrjet e institucioneve të tillë si Gjykata e Lartë, Këshilli i Lartë i Drejtësisë, Prokurori i Përgjithshëm, Guvernatori i Bankës, KLSH, ILDKP, etj, si institucione të pavarura duhet të mos përfshihen nga perceptimi i inercisë së transferimit të pushtetit qeverisës.

Qeveria dhe Kryeministri i ri mund të kenë pikëpamjet e tyre për raportin që do të vendosin me këto institucione, apo dhe për mënyrat e koordinimit që mund të kenë me ju, por baza e punës së përditshme të këtyre institucioneve është krejtësisht e përcaktuar ligjërisht, e pavarur institucionalisht, e mbi të gjitha duhet t’i përgjigjet zërit të profesionalitetit, që kërkon t’i shërbejë pa reshtje e pa ndërprerje qytetarit, shtetit dhe atdheut.

Tashmë institucionet kushtetuese të Shtetit tonë, janë mekanizma të kolauduara, që funksionojnë me rendiment të kënaqshëm, në të mirë të vendit, në të gjithë vendin, për të gjithë njëlloj pa marrë parasysh asnjë përkatësi të çfarëdolloji, në përputhje me Ligjin.

Funksionimi i mirë i institucioneve, në një vështrim të përgjithshëm, pa hyrë në detaje, ka dy anë;

Funksionimin e brendshëm dhe pamjen nga jashtë, apo perceptimin në publik.
Këto dy elementë shkojnë krahas njëri-tjetrit, e ndihmojnë njëri-tjetrin.

Nga njëra anë, funksionimi i mirë i institucioneve shton perceptimin e mirë real. Nga ana tjetër, perceptimi i drejtë nxit funksionimin e mirë.

Me fjalë të tjera, ajo që është qëllimi final i punës së institucioneve, shtimi i Lirisë, shtohet në përpjesëtim të drejtë, si me funksionimin e kënaqshëm të tyre, dhe me besimin gjithmonë në rritje që njerëzit kanë tek Institucionet.

Lodhjet e pandalshme për përmirësimin progresiv të punës së Institucioneve, janë pjesë e rëndësishme e çmimit të Lirisë. Çmim goxha i lartë, që arrihet vetëm me punë këmbëngulëse, punë e cila gjithmonë shpërblehet me rezultate.

Të nderuar të pranishëm,

Jemi në një kohë vërtet serioze për të ardhmen tonë europiane, e sfida të rëndësishme duhet të përballë shteti dhe shoqëria shqiptare.

Reformat strukturore që janë nisur e që janë në vazhdim e sipër, ato që janë të miratuara dhe të bashkërenditura edhe me komunitetin ndërkombëtar, ato që kanë të bëjnë me dixhitalizimin dhe informatizimin e sistemit të drejtësisë dhe prokurorisë, ato që kanë filluar tashmë të japin frytet në transparencën e sistemit dhe sidomos në rritjen e konkurrencës dhe vlerësimit të pjestarëve të sistemit tonë të drejtësisë, nuk kanë asnjë arsye të ndërpriten e të mbeten në pritje.

Ato janë të destinuara të arrijnë objektivat e veta, objektiva këto që janë në favor të së mirës publike.

Kjo jo vetëm që do t’i sillte mundësi më të mëdha qeverisë dhe mazhorancës së re, por do të krijonte një klimë më të përshtatshme bashkërendimi të objektivave tona të përbashkëta, që do t’i shtronte më pas rrugën një bashkëpunimi të frytshëm institucionalo-shtetëror.

Në momente të tilla, të tranzitimit të pushtetit politik, stabiliteti dhe qartësia profesionale e institucioneve tuaj merr një rol garantues.

Do të ishte e dëmshme dhe kundër-produktive, stepja, apo dhe frika ndaj ndonjë revanshi që mund të mendohet.

Kjo gjë s’duhet të ndodhë jo vetëm për dinjitetin profesional dhe shtetëror që ju dhe institucionet tuaja përfaqësojnë, por kryesisht për atë rol të madh të garantit ligjor, ekonomik e kontrollues që institucionet tuaja kanë në shërbim të qytetarit dhe demokracisë shqiptare.

Nuk duhet t’i krijohet asnjë pengesë apo mungesë shërbimi një qytetari apo biznesi që pret në dyert e një gjykate apo në derën e prokurorisë. Por po njëlloj, nuk duhet t’i mungojë institucioneve dhe organeve qeverisëse kontrolli financiar apo ligjor, informues apo koordinues, në raport me planet e miratuara për zbatim që në fillim të vitit.

Pavarësisht legjitimitetit moral apo ligjor, të gjitha kërkesat, deklaratat apo çdo ndërhyrje e jashtme që mund të vijë prej politikës duhet konsideruar vetëm si diçka së cilës i duhet përgjigjur korrektësisht, por jo si pengesë objektive për të kryer detyrat dhe objektivat që i ka vënë vetes secili prej institucioneve tuaja.

Askush nuk duhet të ndihet i sulmuar, dhe për më tepër i brishtë apo lehtësisht i goditshëm.

Një periudhë e tillë tranzitimi, është perceptuar jo shpesh në historinë e shtetit dhe demokracisë shqiptare si një kohë e mjegullt dhe e dobishme për t’u përdorur nga elementët e krimit të çdo lloji, por veçanërisht atij ekonomik e korruptiv.

Ndaj, janë për t’u përshëndetur institucione të tillë si Kontrolli i Lartë i Shtetit, që jo më larg se para disa ditësh ka publikuar masa të rëndësishme institucionale dhe ekonomike, për institucione të caktuara.

I njëjti ritëm duhet ruajtur edhe në institucionet e tjera kontrolluese, pasi kjo jo vetëm që krijon një ndjenjë të këndshme sigurie se shteti funksionon, por shërben si një mekanizëm i fortë frenues dhe parandalues për shkelje e keqbërje që mund të duken të padënueshme gjatë kësaj periudhe.

Do të donim që askush të mos e shkelte Ligjin, të mos ndodhte asnjë krim, të kishim zero korrupsion, të gjithë t’i deklaronin me saktësi të ardhurat, dhe të kishim para pafund që të mos na mbaroheshin kurrë. Por kjo nuk është realiste.

Të jemi pra realistë. Le të punojmë me sa më tepër devocion për një Shtet real. Gjithmonë bazuar tek Ligji. Në përputhje me nevojat reale, rrethanat konkrete, dhe jo bazuar tek meskiniteti dhe interesi.

Vetëm kështu mund ta përsosim Shtetin real. Që të kemi gjithmonë Drejtësi për të gjithë njëlloj, gjithmonë e më pak krime, çdo ditë e më pak korrupsion, gjithmonë e më pak shkelës të Ligjit, më tepër nëpunës që të deklarojnë me korrektesë të ardhurat dhe pasurinë.

Të kemi parasysh një gjë; Një njeri që nuk e dedikon plotësisht veten për detyrën që i është ngarkuar, nuk mund ta ketë kurrë besimin e njerëzve.

Duhet të mos frigemi nga shprehja e problemeve, por nga e kundërta, nga ndalimi i evidentimit të problemeve.

Në dinamikën e jetës sonë kohërat ndryshojnë, mënyrat dhe rrethanat ndryshojnë, por ne duhet të bëjmë çmos qe të mos ndryshojnë parimet.

Në këtë dinamikë, askush nuk është jashtë rrezikut për të gabuar. Por parimi është që prej gabimeve njeriu të rezistojë, të mos mposhtet, të mos deformohet por të përmirësohet gjithmonë e më shumë.

Por, parimi i parimeve është Liria.

Nëse institucionet dështojnë në shtimin e lirisë së shtetasve, atëherë kjo është fatkeqësia me e madhe që duhet ndrequr urgjentisht.

Në këtë kontekst të gjitha institucionet tuaja janë të lidhura drejtpërsëdrejti me lirinë e individit dhe në tërësi me lirinë e shoqërisë.

Ndaj në përfundim dëshiroj të theksoj rëndësinë e madhe që kanë për këtë, funksionimi i konsoliduar dhe i pandikuar i këtyre institucioneve.

Në mirëfunksionimin e tyre nuk ka krah politik, farefis, familjar, shok e shoqe. Ka vetëm Ligj.

Vetëm përmes këtyre parimeve do të mundësojmë që realizimi i ëndrrave të secilit shqiptar të bëjë të mundur realizimin e ëndrrës së madhe të Shqipërisë për të qenë një vend i lirë e i begatë, me dinjitet të vetin dhe të secilit shtetas.

Ju uroj punë të mbarë në përballimin me sukses të detyrave kushtetuese !

 

 

Filed Under: Kronike Tagged With: e instiucioneve kushtetuse, kreret, mblodhi, Nishani

TЁ LЁVDOSH PUSHTUESIN DHE TЁ MOHOSH SIMBOLET KOMBЁTARE ЁSHTЁ ANTISHQIPTARIZЁM

July 15, 2013 by dgreca

Shkruan: Rasim Bebo,  Addison Çikago/

Kryetari i Bashkisё Islame tё Kosovёs, myftiu Naim Tёrnava, nё njё bisedё me “Zёrin e Amerikёs”, nё ditёn e parё tё muajit tё ramazanit, ndёrmjet tё tjerave nёnvizoi:  “… nё Kosovё nuk ka pasur deri tash veprime qё do ta indetifikonin atё me vatёr tё rrezikut nga ekstremizmi fetar”,  dhe mё tej.  “Nё mungesё tё njohurive tё bollshme nё raport me islamin, kemi edhe debate tё panevojshme, tё tepёrta dhe debate tё pasuksesshme mund te them”. (1).

Nё gazetёn “Bota sot”, 15 qershor 2013, shkruhet: “Partia LISBA dhe disa imamё refuzojnё simbolet shqiptare, flamurin kombëtar. Kёta zotёrinj me paturpёsi kanё arritur tё thonё:  “se refuzojnё simbolet shqiptare, flamurin kombёtar. Dhe mё tej.  Injorojnё dhe mohojnё simbolet tё Kosovёs edhe ato kombёtare shqiptare. Nuk pёrdorojnё flamurin kuq e zi me shqiponjё e as tё Kosovёs. Nё vend tё tyre, nё zyrёn e partise islame “Bashkohuni” , LISBA valёvitet flamuri arab i sheriatit “flamuri i kalifatit” … mohojnё heroin kombёtar shqiptar Skёnderbeun, mohojnё edhe historinё mesjetare shqiptare, mohojmё indetitetin dhe kombin shqiptar.” (2).                            Ndёrsa ju Z. Myfti mё datёn 2 korrik 2013, nё Gazetёn “Bota Sot”  “Perkujtohet Sulltan Murati.  Nё njёrёn prej qendrave  mё tё njohura historike tё Ballkanit, edhe sivjet ёshtё pёrkujtuar Sulltan Murati. Nё ceremoninё e zhvilluar nё Tyrben e Sulltan Muratit nё afёrsi tё Prishtinёs kanё marrё pjesё udhёhёqёs tё komunes sё Osmangazit  nga Bursa, TIKA-s, komuna e Obeliqit si dhe delegacione  nga Maqedonia e Turqia .

Kreu i BIK-ut  Naim Tёrnava ka theksuar, se lutjet e bёra tani e 621 vjet, janё pranuar, dhe se tani pёrkujtohet  Sulltan Murati, i cili ka sjelle civilizimin islam nё Kosovё  dhe Ballkan” (3).

Ju Z. Naim Ternava, së pari jeni shqiptar i Skënderbeut,  me pas jeni mysliman. Ju i zutë vendin ndonjë turku, për të folur për Sulltan Muratin dhe kjo është fatkeqësia jonë.     Ndërsa lidhjet e mira me Turqinё e sotme, ne i duam dhe i respektojmё.

Fjalimi i juaj Z. Naim, a nuk ёshtё njё nxitje pёr Partinё “LISBA” dhe disa imamё, kur digjojnё nga goja e juaj fjalё tё mira pёr pushtuesin mё tё egёr sulltan Muratin dhe asnjё fjalё pёr Skёnderbeun, qё i gozhdoi turqit  pёr 25 vjet luftё dhe vetёm fitore?… Kёta zotёrinj me paturpёsi kanё arritur tё  “mohojnё heroin kombёtar shqiptar Skёnderbeun dhe flamurin KUQ E ZI.  Si ka mundësi, kur Kosova burrneshё edhe nёn sundimin sёrbo-jugosllav e mbante lart flamurin Kuq e Zi nё gёzime dhe hidhёrime, nё krye tё dasmorёve, kur merrnin nusen ose nё krye tё vargut tё varrimeve dhe nё çdo raste tё tjera.  Del pyetja: çbёn Akademija e shkencave, qeveria , kushtetuta, ligji pse nuk vepron?…

Ju  z. Myfti Tёrnava thoni:  “Nё Kosovё,  elhamdurilah prej Zotit, qё deri sot nuk kemi pasur raste, pёrmes  sё cilave do tё ishte identifikuar Kosova si nje vatër ku ka rrezik te ekstremizmit, ndёrsa  Gazeta “Bota sot” 12-6-2013 shkruan: “Mohuesit e Skёnderbeut, poshtёruesit e Shqipёrisё”.

“Ata qё mohojnё Skёnderbeun, sikur bёhen gati tё thёrrasin Turqinё pёr tu rikthyer,  ndёrsa u japin zёmёr projugosllavёve tё mbajnё vesh, edhe ndonjё dite tё thërrasin hapur sёrbinё, tё rikthehet nё Kosovё. Pasi e kanё shpallur Skёnderbeun pёr njё të huaj antishqiptar, duke kёrkuar madje rishikimin e historisё pёr Skёnderbeun, drejtuar zyrtarisht Ministrisё Arsimit e Shkencёs nga “LISBA” dhe tё tjerё. Tё mohosh Skёnderbeun, pёr historianёt dhe pёr kёdo qё e ndjen veten shqiptar, ёshtё njësoj sikur tё mohosh vetë egzistenёn e shqiptarёve”. (4).  Keta persona janё fundërrinat e kombit, që duhen pastruar.

Profesor Aleks Buda nё vitet 1950 na thoshte: “Ka luftuar ajo KOSOVЁ qё kemi Shqipёrinё sovrane, kosovari ёshtё shumё trim e patriot dhe atdhedashёs, duke pasur krdohere nё dorё Skenderbeun bashke me flamurin e tij Kuq e Zi.

Paraqes dy figurat: pёr tё lexuar kёta mohues tё vetё-vetes se sa poshtё qёndrojnё:     Pёr figurёn e Sulltan Muratit, na e paraqet Pukёvili, Konsull i Francёs nё oborrin e Ali Pashё Tepelenёs. Ndёr dokumentat e vjetra tё Janinёs, ai zbuloi ultimatumin e Sulltan Muratit si mё poshtё:        “Unё, Murati, Perandor i Lindjes dhe i Perёndimit, po ju drejtohem juve,  popull i Janinёs, duke ju ftuar tё vini vullnetarisht, qё tё mё jepni çelёsat e fortesёs suaj e tё mё pёrshёndetni si perandorin tuaj, nёse nuk doni qё tё nxisni zёmёrimin tim dhe tё mё detyroni tё vёrshoj kundёr jush me ushtrinё e time dhe tё pushtoj qytetin tuaj. Pastaj mbi kokёn tuaj do tё bien tё ligat qё kanё pёsuar tё gjitha vendet qё me janё kundёrvёnё dhe nuk kanё pranuar tё mё njohin si zotin e tyre, tё gjithё qytetet qё janё nёnshtruar nga shpata ime dhe janё gjunjёzuar para jataganёve tё ushtarёve tё mi, pushtues tё Lindjes dhe tё Perёndimit. Le tё betohemi sё bashku. Që unё nuk do t’ju dёboj kurrё nga fortesa dhe ju do tё jeni besnikё e do t’i nёnshtroheni pёrgjithmonё autoritetit tim.

Morёn nё dorё Kalanё e Janinёs nё emёr tё Muratit mё 9 tetor 1431. (5).                     Nё asnjё mёnyrё nuk duhet tё ekzistojё fjala mohim pёr Skёnderbeun, ёshtё turp tё dёgjojmё fjalёn “mohim” pёr  figurёn madhёshtore tё tij pas 535 vjetёve tё vdekjes,                   Merrni kёtё studim, për të parë se sa lartё e ngrinё njё ndёr historianёt e huaj Skёnderbenё. Historiani  anglez Harry Hodgkinson, hulumtoi nё arkivat e shteteve mё tё fuqishme tё mesjetёs … i dha dorё tё pasuronte librin Skёnderbeu me fakte e dokumenta tё panjohura. Gjykimi i tij i paanshёm prej hulumtuesi, mbeshtetet te faktet, pa u dhёnё hov ndjenjave dhe pёrsiatjeve personale. Ndёrkohё ai adhuron Skёnderbenё si burrё shteti, diplomat, strteg ushtarak, prijёs, atdhedashёs e liridashёs, princ parimor, me karakterё tё fortё dhe forcё trupore herkuliane … Nё tё ndihet admirimi i autorit pёr forcёn, taktikёn ushtarake dhe gjenialitetin e Skёnderbeut, strateg dhe komandant legjendarё, i cili nё krye tё njё ushtrie tё vogёl zbrapsi valёt e invazionit otoman, duke shpёtuar Arbёrinё dhe duke mbrojtur Italinё, Hungarinё, Austrinё, pra Europёn nga pushtimi osman. Ndёrsa Kostandinopoja ra 1453, Kruja qёndroi sa ishte gjallё Skёnderbeu. Madje edhe dhjetë vjet pas vdekjes sё tij.  (6).

Pak histori:  Tajar Zavalani nënvizon: Nё vitin 1354 turqit anashkaluan Koatandinopojen  dhe u hodhёn pёrtej Dardaneleve, nё Europё. Pas vdekjes sё parakohshme tё sulltan Orhanit, fronin e trashёgoi i vёllai Murati i I (1361-1389). Ai saktёsoi kryeqytetin nё Adrianopojё (ose Edirne).  Me 1371 Turqit kaluan lumin Marica dhe marshuan drejt Maqedonisë. Çdo strehё ku mёsynё dhe grabitёn e plaçkitёn kaq shumё pasuri  frymorё e jo frymorё.  Dervishi Begtashian, Ali Turabi, pranoi se turqit e sollёn fenё e tyre nё Europё  “me forё dhe luftё”. Kishte arritur puna, sa tё gjallёt me u pase lakmi tё vdekurve. (T. Z. 115.(7).

Mё 1389 u bё beteja e Kosovёs. Ishte njё luftё e pёrbashkёt e popujve tё Ballkanit tё kёcёnuar nga invazioni osman tё udhёhequra nga Sulltan Murati dhe kёtu ai gjeti vdekjen nga Kosovari Millosh Obeliqi.  Vendin  e zuri i biri i tij Bajaziti, qё u quajte Murati i II, tё cilёt mbushёn Fushë-Kosovёn me pellgje gjaku. Kёtё Sulltan Murat po kujton sot Myftiu i Kosoves  z. Tёrnava, te turbia e tij e ngrehur para 640 vjeteve.                                                       E. Jacques, Thote:  “Sa pёr Islamin, Ideali ose qёllimi i tij ёshtё krijimi i njё monarkie teokratike universale. Profeti Muhamet dhe pasuesit e tij, kalifёt, e shkrinё nё njё individ tё vetёm pushtetin fetar e politik. Ata e ndanё botёn nё dy kategori: Daryl Islaml  (fusha e islamit dhe  Daryl Harb  (fusha e betejёs). Shpata komandohej nga Kurani , si mjet pёr nёnshtrimin e botёs jomyslimane ndaj sulltanit, si njё autoritet politik. Pas 99 vjetëve,  mё 29 maj 1453 u pushtua Konstandinopoja që u bё kryeqyteti turk  dhe u quajt me emrin Stamboll. Gjysmёhёna zёvendёsoi Kryqin dhe katedralja e Shёn Sofisё u kthye nё xhami. Xhihadi (lufta e shёnjtё) ёshtё lufta e individit kundёr shpirtit tё tij. “Lartёsimi  i shpirtit nga poshtёrsitё shtazore nё madhёshtinё ёngjёllore”.  Qёllimi parёsor i Xhihadit mysliman nuk ishte as zgjerimi  i territoreve as rritja e tё ardhurave nga taksat, por pёrhapja e besimit. Shtrirja e islamizimit gjatё sundimit tё kalifit Omar, nga Pirenejtё deri nё Indi mbrёnda 12 vjetёve (632-644).

Kur  ndёrrimi i besimit bёhet me forcё,  gjatё sundimit tё Sulltan Muratit II-tё ai urdhёron ose tё bёhen sunet tё gjithё Epirotёt, ose tё lahet tradhёtia e tij (Skёnderbeut) me vdekje.  Ligji mysliman u jepte tri alternativa tё pafeve, ose jo myslimanёve: ndёrrimin e besimit,  pagesёn e haraçit ose luftёn. Nёse tё krishterёt pranonin tё paguanin haraçin, teorikisht ata kishin shpёtuar kёrkesёs pёr ndёrrimin e fesё. Mirёpo fanatikёt e bёjnё vetё ligjin. (8).

Aristidh Kola thotё:  “Sulltan Murati i IV, lёshon urdhёr sipas Kuranit dhe thotё: “Tё krishterёt qё kanё feude tё myslimanizohen dhe do t’i mbajnё  ato, nё rast tё kundёrtё do t’i humbasin, veç pasurisё u hiqet dhe liria”. Kёshtu shqiptarёt duhet tё zgjidhnin midis krishtёrimit dhe Lirisё. Shumё popuj tё Bizantit preferuan tё ruajnё fenё e tyre dhe tё humbasin Lirine.  Shqiptarёt gjithmonë, kur u gjёnden nё dilema tё tilla, kanё parapёlqyer Lirinё,  pasurinё dhe shpatёn…” (Avanitasit f.283). (9).

Qёndrimi i qeveris osmane ndaj krishtёrimit … kuptohet nё Kostandinopojёn e pushtuar.  Njё historian i hershёm i asaj periudhe  pёrshkroi dhunёn e pёrdorur kundёr istitucioneve tё krishtera nё qytet: “Nuk kam fjalё pёr t’ju treguar se sa pak respekt treguan turqit pёr vendet e shёnjta, duke i kthyer shёnjtorёt e kishat nё vende turpi e stalla kuajsh. Ata hynё nё manastiret e murgeshave tё pёrkushtuar ndaj Perёndise,  hoqёn nga muret pikturat e shёnjtorёve dhe i hodhёn pёrdhe. Pastaj mbi to pёrdhunuan murgeshat e blasfemuan kundёr Perёndisё duke thёnё: “Nё qoftё i mirё besimi i juaj, pse nuk bёn ndonjё mrekulli tani?”  Pushtuesit myslimanё tё Konstandinopojёs me sulltan Mehmet Fatihun (pushtues),  pas tri ditёve plaçkitje, nё qytet u vu sёrish regulli. f. 230).

Edwin Jacques, citon Sevasti Qirjazin: “Mund tё duket e çuditshme, por rezultati imediat i pushtimit turk me 1453 ishte nё dobi te Patriakanёs greke”. Sulltan Mehmeti i II-të, pushtuesi i Konstandinopojes, duke shfrytёzuar urrejtjen midis Papёs dhe Patriarkut, u ngazёllye nga fakti qё mund ta bёnte Kishёn Ortodokse tё Lindjes qё ta konsideronte atё si bamirёs dhe mbrojtes tё sajin. Ai i dha Patrik Genadit  gradёn e pashait dhe nxori njё dekret  qё e njihte atё dhe pasuesit e tij si krerё shpirtёror dhe civilё tё tё gjitha bashkësive ortodokse. Perveç  grekёve, juridiksoni i tij pёrfshinte tё gjithё shqiptarёt, bullgarёt, rumunёt dhe sllavёt. Me fjalё tё tjera, ky dekret perandorak e shndёrroi Kishёn Ortodokse tё Lindjes nё njё shtet brenda shtetit. Ai e vuri atё nёn kontrollin e plotё tё grekёve qё banonin nё Fanar (lagje nё Stamboll. Shёn. im). Qё prej asaj kohё, forcat e kishёs pёrdoreshin si armё politike  nё shёrbim tё “Idesё sё madhe” greke, d.m.th. helenizimit tё kombeve tё tjera. Pёr tё arritur kёtё qёllim, Fanarjotёt shpallёn gjuhёn greke tё plotёfuqishme . Alfabetin grek, shkollat greke, kishat greke u bёnё tipar mbizotёruese tё jetёs intelektuale tё popujve  krishterё tё Ballkanit, deri nё fillim tё shek. XX-te.

Despotizmi shpirtёror i Patriarkanёs ishte mё i keq se tirania e politike e turqёve. Ata qё guxonin tё ngrinin krye, braktiseshin, mallkoheshin, shkishёroheshin dhe paditeshin tek autoritetet turke si kryengritёs dhe rebelё. Kundёr qeverisё. Autoritetet turke bashkёpunonin haptas me peshkopёt grekё pёr shtypjen e shpirtit kombёtar tё shqiptarёve dhe pёrmbajtjen e tyre nёnzgjedhёn fetare tё Patriarkanёs.                                            Shkrimtari dhe politikani grek Jakovakis Rizo, është shprehur kёshtu:  “Pa marrё parasysh se si dhe sa e rёndё ёshtё tё thuhet, kjo ёshtё fakt se politika turke ka synuar gjithmonё pёr tё ndihmuar grekёt dhe sёrbёt kundёr shqiptarёve”.                                   I paraqitëm lexuesit me pak fjalё, se kush ishte sulltan mehmet Fatihu (pushtues) Kostandinopojёs). (10).                                                                                           Mё 4 nёntor 2010, nёn udhёheqjen e Myftiut tё Kosovёs u bё hapja i xhamisё sё Sulltan Mehmet (Fatihu) pushtuesit,  e ndёrtuar nё vitin 1461, qё njihet si Xhamija e madhe e Prishtinёs. Pas njё rikonstruksion tё gjithanshёm tё Xhamisё, i bёhet pёrurimi  me rasitin e vizitёs tё Kryeministrit tё Republikёs Turke nё Kosovё, Zotit Rexhep Taip Erdogan, i shoqёruar nga Myftiu i Kosovёs z. Naim Tёrnova.                                                                 Ne sot, pas Amerikës, duhet te kemi respekt pёr Turqinё, por duhet tё jemi tё matur pёr tё respektuar dhe lartёsuar heroin tonё legjendarё Skёnderbeu, se me Skёnderbenё kuptojmё Shqipёrinё. Duhet tё kujtojmё, kur sekretaria e shetit amerikan Magdalen Ollbrajt, nё muajin mars tё vitit 1997 i tha ministrit grek: ju doni tё pushtoni Shqipёrinё e Jugut, por ne nuk e ndalojmё Turqinё  qё t’u bjerё juve. Atёhere kur renegati Kiço Mustaqi kishte vёrshuar me forca greke dhe kishte piketuar flamurin grek nё qytetet e jugut tё Shqipёrisё  tё konsideruara tё pushtuara. Kryeministërja e Turqisё zonja Tansu Çiller i dha ultimatum qeverisë greke qё tё kthehet prapa.  Ashtu si ultimatumi i 5 prillit 1941 i dhёnё nga komanda gjermane,  forcave greke qё kishin pushtuar Shqipёrin, pёr gjatё luftёs italo-greke, deri në Pogradec-Karaburun, tё kthehen nё kufirin e 1913. Dhe ushtria greke u kthye  me 15 divizione e saj. Deri mё datёn 16 prill 1941 nuk mbeti nё Shqipёri  asnjё kёmbё tё ushtarit grek, duke lёnё ushtarёt  e vrarё harcave ,maleve e kodrave tё pagrumbulluar dhe sistemuar.

Nuk duhet tё harrojmё, kryeministrin e Turqisё Z. Rexhep Erdogan qё u tregua i gatshёm pёr tё na ndihmuar nё ribashkimin e Shqipёrisё Natyrale, nёse qeveria e jonё do ta kёrkonte ndihmёn ushtarake turke qё të ishte i gatshёm pёr veprim. Ne presim nga qeveria shqiptare, t’i kёrkojё qeveris turke, t’i tundi shkopin uzurpuesve tё kishёs sё Nolit pёr tё mbledhur leckat dhe tё largohen.

Referencat:                                                                                                 1. Myftiu Naim Tёrnava, “Gazeta Shqiptare”, 10 korrik 2013.

2. Gazeta  “Bota sot”  15 qershor 2013, “Partia LISBA dhe disa imamё…”.

3. Naim Tёrnava, “Bota sot”, 2-8-2913,  “Pёrkujtohet Sutan Murati”.

4. Gazeta “Bota sot”,  12 qershor 2013, “Mohuesit e kombit”.

5. Edwin Jacques, “Shqiptarёt” “Ultimatumi i gjetur..”, f. 197.

6. N. Prifti, gazeta “Dielli”,  “Skёnderbeu”, nёntor 2011, f. 40 & 82).

7. Tajar Zavalani, “Histori e Shqipёris”,  f. 115.

8. Edёin Jacues “Shqptarёt”,  f. 241, 230, 232.

9. Aristith Kola,  “Arvanitёt”,  f. 283.

Rasim Bebo,  Addison Çikago,Korrik 2013.

Filed Under: Analiza Tagged With: antishqiptarizem, i simboleve kombetare, levdimi i pushtuesit, mohimi, rasim bebo

DASHURITE E ILIRIANA SULKUQIT

July 14, 2013 by dgreca

Iliriana Sulkuqi e ftuar në Sofrën poetike të Diellit/

 Mështekna/

Buzët më humbën mes buzëve…/
Gishtrinjtë
Mbi tastierën e brinjëve…/

Trupi/
Si një grusht i mbledhur…./

Mështeknë/
më thuaj, moj,/
si e ruan kaq vjet virgjërinë?/
Më thanë…./

Më tha Era:
Qaj, lotët t’i fshij unë!….
Më tha Zoti:
Fli, ëndrrën ta përkund….
Më tha Zëri:
Zgjohu, të t’puth në buzë…

Po ti a më fole?
Të ndjeva në gjumë….
Kredo poetike….

Bëj të fshihem te jë natë,
Vjen një ag e sytë m’I hap…

Zë të fshihem tek një gotë,
Më kujton një tjetër botë…

Pa , kur fshihem te poetët,
Jam te Zoti me Profetët…

 Të vij sonte, apo? …/

 Të vij sonte,

apo nesër,
a pasnesër, duke gdhirë…
a me Hënën, në të mehur,
a me Diell n’perëndim?…

Të vij sonte,

në të ngrysur,
me qirinj në Galaktikë,
a me Yllin e Mëngjesit
që i bëhem Zgjim me zgjim?

Të vij sonte

apo sonte,
dhe me Hënë, dhe me Diell,
dhe me yjet në një shportë
dhe me zemrën sa një qiell?…

Të vij nesër

a nxitimthi,
me një shkronjë që më flet shqip,
dhe me Zotin që më lindi
dhe me zë – prelud- në shpirt?…

Të vij sonte
apo nesër,
a me ëndrrat që s’u prekën,
a me fjalët që s’u folën,
a pas – kurrë, në këtë shekull?

Të vij sonte,

apo sonte?
a, pas vetes së përdjegur?…

 Dashuritë e mia/

Një dashuri tepër e fshehtë,/
një dashuri pa fjalë e shëtitje/
më mësoi se bota për-rreth meje,/
ishte përrallë fëmije…./

Një dashuri, që s’e jetova,/
që më dha veç dhimbje…/
më mësoi se brenda vetes,/
bota s’paska vetëm lindje…

Jetova një dashuri,
që e jetoj për gjithë jetën,
dy herë vura kurorë-nëne,
që të jetoj të vërtetën…..
(Shkurt, 2000)

 Dhe pse u thinja/

 Dhe pse u thinja
për n jë natë
dhe pse një shekull
kam jetuar…

kam lindur sot
në orën shtatë,
në një mëngjes
të dielluar….

Unazat/

Unazë,
Në gishtin e katërt të ujnazës,
Në gishtat e tjerë-nga dy e nga tri…

Unazë,
varur gjer në çarje, te veshët,
rreth fytit, varësja- unazë,
unazë që të mbyt….

Unazë,
Byzylyku flori apo serm,
zinxhir prej unaze
Dhe rripi në mes…

Unazë,
perimetri i tryezës sime,
cikël unaze një jetë e tërë…

Po shpirtin?
(Oh shpirti!),
Si mund ta shpëtoj
Nga unazat?!

Dhe thotë një këngë…/

Për dashurinë jap shpirtin
Për urrejtjen-dashuroj

-autorja-

Dhe thotë një këngë e bukur brenge:

“çomë ku të duash taksixhi”
dhe ndal atje ku ndalet loti,
dhe lotin tim mos e rrëfe!…

Dhe ndal atje ku digjet heshtja,
ku shpirti flaket nga një trill,
ku mbyllen sytë, ku rreket zemra,
ku trupi preket nga një “xhind”…

Ku tokë e qiell të përndezur,
përdigjen si një Vetëtimë,
ku Zoti zbret, ngjallen të vdekur,
ku nata ditës i bëhet flirt…

Dhe thotë ofshama, dalë nga nata:
çomë, ku të duash Dashuri,
mbi shtatë palë qiej, me shtatë hëna
qëndisma trupin me qirinj!
(Nju Jork, Gusht, 2007)

Eseninit/

 Ku më gjete , që më zhveshe,
Gjer në palcë të trupit tim?
Me ty puthem, qaj me vete…
Unë jetime, ti jetim…

Të “rrëmbeva” një beriozë…
Për inat, më zhvirgjërove…
Kanë kaluar vite plot,
ende flas me muzën tënde…

 Poetëve/

Psherëtimat e kohës
lotojnë mbi vargun tuaj…
Pranverën,
ku e mërguat?

KUSH ESHTE ILIRIALANA SULKUQI

Iliriana Kadri Sulkuqi (Fejzullai) u lind lind në qytetin e Elbasanit në vitin 1951. Mbasi mbaroi gjimnazin “Dhaskal Todri” në qytetin e lindjes (1969), vazhdoi studimet në Akademinë Ushtarake të Forcave Tokësore në Tiranë. Është diplomuar në vitin 1971. 1971-1995: Oficere , në Akademinë Ushtarake, gazetare në shtypin ushtarak dhe në Shtëpinë Botuese të Ushtrisë. Gjatë kësaj periudhe ka mbaruar studimet për gjuhë-letërsi dhe filozofi. Së fundi ka punuar si gazetare në gazetën “Drita”, organ i Lidhjes së Shkrimtarëve dhe Artistëve të Shqipërisë… Nga viti 2004 deri sot jeton në SHBA, New York.

KRIJIMTARIA

Botimet e para – rreth viteve ‘6o. Është vlerësuar disa herë me çmime të para Kombëtare dhe Ndërkombëtare. Poezitë e saj janë përkthyer në disa gjuhë si : italisht, greqisht, maqedonisht, bullgarisht, arumanisht, anglisht. Renditet në disa antologji si brenda dhe jashtë vendit, si dhe në Enciklopedinë Shqiptare të Gazetarëve, në “Leksikoni i shkrimtarëve Shqiptarë 1501-2001, me autor Hasan Hasani( Shtëpia Botuese Faik Konica, Prishtinë, 2003). Është anëtare Nderi e Organizatës Shqiptare Amerikane: ”Motrat Qiriazi”,( 15 janar 2006). Eshtë antare e Akademisë Shqiptare Amerikane të Shkencave dhe Arteve.( 5 janar 2006). Është Anëtare Nderi e Shoqatës së Ushtarakëve në rezervë-Dega Athinë (13.04.2008) Është anëtare e Klubit të Shkrimtarëve “Drita” dhe Kryeredaktore e Revistës Letrare Artistike “Pelegrin”.

Libra të botuar:

-“Më kërkojnë sytë e nënës”(1974)

– Ç’u fala stinëve që ikën?”(1988)

-“Të jesh grua”(1990)

-“Do të jetoj”( Rozafa-1996)

-“Trokit dhe zgjo”( “Egnatia”- 2000)

-“Kush ma vrau OFELINË” – italisht-shqip( Toena-2000)

-“Për një mollë që hëngri Eva…”( Prishtinë- gusht 2002)

-“(F) Shihemi në sy”(janar –shkurt 2002)

-“Pulëbardhë në det’ të zi”( “Ilar”-maj 2002

-“Lirika” (Medaur-2003)

-“Hajku”- bashkëautorë(“Egnatia”-2004)

-“…Më kërkon falje” (Arbëria-2004)

– “ Poezi” (dy libra në Një) (botimet “Snaj”-2007)

-Çmimet:

-Çmimi i tretë për vëllimin poetik ”Ç’u fala stinëve që ikën”, (1988), në konkursin me rastin e 45 vjetorit të Krijimit të Ushtrisë Popullore, organizuar nga Ministria e mbrojtjes dhe Lidhja e Shkrimtarëve dhe Artistëve të Shqipërisë

-Çmimi i parë ( në poezi), në konkursin e shpallur me rastin e 45 vjetorit të revistës “Shqiptarja e Re”.(15.8.1988)

-Çmimi i tretë për vëllimin poetik dygjuhesh shqip-italisht “ Ma vranë Ofelinë!….Oiii…Oiii….! “, dhënë nga Ministria e Arsimit , Kulturës dhe e Sporteve si dhe Lidhja e Shkrimtarëve dhe e artistëve të Shqipërisë në Ditët e Poezisë Shqipe”Lulet e Verës”, maj 2001

-Çmimi i parë- për poezinë më të bukur për Dashurinë, në Ditët poetike ballkanike 2.06. 2002- Korçë.

-Çmim të veçantë në takimin ballkanik “Ditët e Asdrenit”-Shkup(2005)

-Çmimi i parë – për poezinë më të mirë në takimin poetik”Pëllumbat e Bashtovës”, akorduar nga Dega e Lidhjes se shkrimtarëve, Durrës, 4 tetor 2005.

-Çmimi “Migjeni” (2007) revista “Kuvendi”- Miçigan-SHBA

-Çmimi “Ali Asllani”-liriku më i mirë i vitit (maj 2008), akorduar nga Ambasada Shqiptare në Athinë dhe Klubi i shkrimtarëve shqiptarë të kundondodhur në botë “Drita”, për vëllimin poetik “Poezi”.

 

 

Filed Under: Sofra Poetike Tagged With: Dashurite e iliriana Sulkuqit, e ftuar ne Sofren e Diellit

LËVIZJA ANTIKOMUNISTE E POSTRIBËS

July 14, 2013 by dgreca

Shkruan:Eugen SHEHU/Berne/ Zvicer/

Për qindra e mijëra shqiptarë që dualën të mundur të vrarë e prerë prej fashizmit,në „fitoren“ e nëndorit të vitit 1944,u duk se pat lindur dita e madhe.Ata mbushnin rrugët dhe trotuaret e qyteteve duke përqafuar e përshëndetur nacionalçlirimtarët,duke u dedikuar pikërisht atyre luftën çlirimtare. Por kjo fitore do të ishte tejet e hidhur,ndofta si ajo e Pirros mijëra vjet më parë, e cila pat çuar në tragjedi.Paralele me këtë entuziazëm,i cili nuk zgjati më shumë se muaji nëndor 1944,u nder mbi viset shqiptare reja e zezë e diktaturës së kuqe.Ka qenë sigurisht një fat i mbrapshtë i shqiptarëve,fitorja e bujshme e bollshevizmit sllav,fitore e cila do t’u jepte të drejtë „fitimtarëve“ që të ndanin gjahun e majm.Famkeqja mbledhje e Jaltës (ashtu si famkeqi traktat i Shën Stefanit apo ai i Londrës) e ngarkoi Stalinin të luante rolin mbizotërues në rrjedhat e popujve ballkanik,me ç’rast Shqipëria detyrimisht do të hidhte vallen sipas melodive,ruse të ardhura nga stepat e Uraleve.Klika e Tiranës,asaj kohe jetonte muajin e mjaltit me Titon dhe niste përpjekjet për të shtypur me zjarr dhe hekur çdo revoltë popullore kinse ato organizoheshin prej „ballistëve dhe reaksionarëve“.

E vërteta është se me luftë kundër „reaksionit“ komunistët e Tiranës,të mësuar në shkollën e Dushanëve e Miladinëve,nisën të terrorizojnë,vrasin dhe djegin krejt ato shtëpi në Veriun  e Shqipërisë,të cilët nuk patën përkrahur lëvizjen nacionalçlirimtare.Ky revansh i tipit bollshevik,nuk ka qenë aspak rastësor siç janë munduar ta paraqesin më vonë komunistët lapsaxhinj por një veprim i qartë politik i planifikuar dhe i ideuar në zyrat e Tiranës dhe Beogradit.Në krye të këtij veprimi luftarak aventuror dhe makabër,klika e Tiranës vendosi Mehmet Shehun i cili edhe gjatë viteve 1942-1944,ishte dalluar në strukturimin e veprave të tilla kriminale.Në krye të këtij operacioni,në funksionin e gjeneral-kolonelit,Mehmet Shehu i mbushi radhët e nacionalçlirimtarëve me djem të rinj nga Jugu i Shqipërisë,i armatosi ata deri në dhëmbë duke propaganduar se do të luftohej dhëm për dhëmbe me bandat e „reaksionit“.Në fakt,urdhërat që ai i pat lëshuar,nuk kishin të bënin aspak me „reaksionin“ por me vetë popullin i cili po binte tashmë nga shiu në breshër.Në një prej këtyre urdhërave zbulohet qartë terrorizmi i klikës komuniste të Tiranës,në gjoja aksionin për grumbullimin e armëve.U kërkohej me çdo kusht arma shqiptarëve të trevave veriore të cilët e patën nder ta kishin ate të varur në mure të kullës,ç’prej kohëve të Skenderbuet.Goditej në këtë mënyrë,ballazi,dinjiteti aq shumë i vyer i shqiptarit.Ja ç’thotë më konkretisht urdhëri i Mehmet Shehut,këtij bollsheviku të vendosur për luftë vëllavrasëse,dërguar komandantëve të brigadave nacionalçlirimtare që vepronin në veri të Shqipërisë: „Nëse ndonjëri e fsheh armën,apo në vend të dy armëve dorëzon vetëm njërën,ndaj këtyre të merren masa më ekstreme,duke i pushkatuar edhe pa gjyq.Reaksionarët që kapen me armë ose pa armë,të pushkatohen menjëherë pa gjyq.Dezertorët në radhët e luftës antifashiste nacionalçlirimtare të paralajmërohen që të kthehen nëpër formacionet që kanë qenë,duke iu dhënë një afat të shkurtër.Më pas,të ziren dhe të pushkatohen në vend pa gjyq.Reaksioni pa përjashtim të asgjësohet fizikisht.Populli të mobilizohet me detyrim“.

(Arkivi Qendror i ushtrisë-Tiranë.Fondi i korporatës së Tretë dosja 10 , fleta 19 ).

Pas këtij urdhëri dhe të tjerave me radhë,shqiptarët e këtyre trevave të veriut e kuptuan se nuk kishin të bënin me vëllezërit e tyre të një gjaku,por me një kope ujqish që veç gjak kërkonin.Kësisoj,revoltat do të shpërthenin njëra pas tjetrës dhe ku më pak e ku më shumë,ato do të tregonin se populli martir do të luftonte kundër komunizmit ashtu siç pat luftuar pak më parë,kundër fashizmit.Kjo ishte dhe mbeti kurdoherë në logjikën e ftohtë të shqiptarëve të cilët patën ëndërruar që kur luftonin me Skënderbeun,të ishin në anën e popujve të Evropës së qytetëruar të perëndimit.

Në nëndorin e vitit 1944,revoltat filluan në Mat dhe Mirditë.Kjo ngase nacionalçlirimtarët,në përpjekjet për të vendosur pushtetin e tyre nëpërmjet këshillave,pushkatuan pa gjyq qindra nacionalistë apo simpatizantë të Monarkisë.Valë-valë,këto revolta shkuan deri në Shkodër e Peshkopi,të udhëhequra tanimë prej burrave të shqyar të atyre trevave.Malësia e Shkodrës kish dhënë prej kohe kushtrimin dhe çetat e guerilëve nacionalistë po mbusheshin plot djem e burra që nuk donin të dëgjonin as emrin e komunizmit.Tamara,ka qenë vendi i parë i revoltave antikomuniste.Më pas disa beteja u ndezën në Vukel për të ardhur në malësitë e Kelemendit.Këtu duhet thënë se kelemendasit patën rregulluar fort bukur pozicionet luftarake,për t’u ndeshur me „nacionalçlirimtarët“ e Mehmet Shehut.Ata i bënë thirrje t’i udhëhiqte trimi Preng Cali i cili pat luftuar vite me radhë kundra hordhive serbe,mandej ish plagosur dy herë në luftë me ta.“Preng Cali ka shkuar aty me një grusht trimash të vet dhe ka parë pozicionet.Por është menduar thellë burri,duke pirë duhan me çibuk.S’e ka dashur askurrë këtë luftë,vëlla me vëlla për hir të ideve“.

Për më tej,dy tri herë ai ishte thirrur nga komunistët të cilët i patën premtuar boll grada e hierarki ushtarake,nëse do të virej në shërbim të nacionalçlirimtarëve.Por Preng Cali se ka pranuar këtë ofertë.Ai pat shkuar në kullë të tij e tash që e thirën malësorët e Kelemendit,nuk mund të rrinte.Por bashkëluftëtarëve të vet u ka thënë ;“Na do t’i bëjmë komunistëve nëse ata vijnë me flamur të Rusisë“.Mehmet Shehu,duke dashur të bënte sa ma shumë malsorë për vete,dha urdhër të mos marrshohej me flamurin me yll,ngase e dinte karakterin e kelmendasve.Ai mundi të fuste një brigadë nacionalçlirimtare deri në pyjet e thella të Kelmendit,ngase atdhetari Preng Cali pat urdhëruar që të mos hapej zjarr kundra vëllezërve të një gjaku.Sigurisht që Mehmet Shehu e ka kuptuar këtë besë shqiptari dhe e fton kreshnikun Preng Cali, në shtabin partizan në Rrafsh të Hotit. Mes tyre dhe malësorit trim e bujar shpërthejn replikat.Kur Shehu e sheh se e ka të kotë bisedën,përfundon me fjalët: „E Preng Cali,të pat ardhur dita të mbyllësh historinë tënde me shkronja ari,po të ishe bërë me ne.Pse e bëre kështu ? Zotni,ju përgjigj preng Cali,faji bie mbi ju, se ju u bëtë aleat me armikun shekullor tonin,serbin“.( Gazeta „Rilindja Demokratike“ 7-IX-1995 ).

Prej atij momenti,Preng Cali nuk hoqi pushkën nga dora.Tashmë çeta e tij arrinte deri në 300 guerrill të armatosur,të vendosur deri në fund të luftojnë kundër komunizmit.Preng Cali bashkëpunon me Muharrem Bajaraktarin,Mark Gjonmarkën,Mark Lukën,Kol Gjon Bajaraktarin dhe Gjok Marashin.Ai do të jetë jo vetëm organizator i aftë por edhe trim i rrallë.Në disa luftime sporadike,ndaj nacionalçlirimtarëve,zinte për vete pozicionin më të rrezikshëm duke qenë shumë afër vdekjes.Por plumbi nuk e kapte.Ka qenë kjo arsyeja që shtabi i Lartë i Ushtrisë Nacionalçlirimtare,prej kohësh pat vënë rreth 200-300 partizanë që ndiqnin veprimet e Preng Calit.Por ngase njihte mirë terrenin,Prenga u pat shpëtuar goditjeve.Për më tej,vetë Enver Hoxha ( i ushtur nga beogradi sigurisht) me dorën e vet firmos një urdhër ku pos të tjerave thotë : „ Të goditen në mënyrë të menjëhershme dhe të asgjësohen plotësisht forcat e Preng Calit, ç’do rezistencë e popullit të Vermoshit dhe zonave për rreth tij,duhet ti përgjigjemi me gjithë forcat tona“. (Arkivi Qendror i Ushtrisë – Tiranë.Fondi i komandës së Përgjithshme, Dosja Nr.1,fl.13,dt.18-1-1945)

Pushkatimi i disa muaj më pas i Preng Calit prej komunistëve,nuk zbehu revoltën popullore antikomuniste të trevave të veriut shqiptar,për të ardhur tek Postriba martire.

E vërteta është se kryengritja antikomuniste e Postribës (4-5 kilometra në verilindje të qytetit të Shkodrës) pati një inicim prej intelektualëve nacionalistë të këtij qyteti.Burime të arkivave i bëjnë me dije se atdhetarët Jup Kazazi,Riza Dani,Muzafer Pipa,Gjergj Vata,Paulin Pali,ç’prej kohe ishin organizuar për t’u paraprirë revoltave popullore antikomuniste.Për më tej,shumë prej këtyre nacionalsitëve,patën përgaditur edhe platformën konkrete për veprimtarinë antikomuniste.Anipse në vitet 1945,në Shkodër e rrethina,mësyjnë mijëra nacionalçlirimtarë,popullsia martire e Veriut shqiptar nuk e uli kokën të pajtohej me trillet e fatit.Mbi njëzetë çeta të armatosura të guerilëve shqiptarë vepronin në fillim të vitit 1946,dhe në luftë kundra tyre ishin vënë gati 8 mijë nacionalçlirimtarë.Ka qenë shumë e njohur fakti se me ndihmën e Koçi Xoxes (agjend jugosllav) në pikat kyçe të sigurimit të shtetit shqiptar të asaj kohe,vepronin agjentë të zbulimeve sllave.Këta , ndonëse kanë vepruar në mënyrë tejet të fshehtë,sigurisht që kanë qenë nxitësit kryesorë të dhunës ndaj veriut shqiptar i cili pat qenë kurdoherë në gjendje lufte me Serbinë.Në fillim të korrikut të vitit 1946,disa atdhetarë Shkodran,duke parë se komunizmi nuk mund të goditej vetëm me parulla e takime të fshehta,aq më tepër,të zhgënjyer edhe prej qëndrimet të ftohtë të angloamerikanëve, vendosën të organizojnë kryengritje të armatosur kundër komunizmit.E vërteta është se takimi i këtyre nacionalistëve u bë në mënyrë tejet të fshehtë,në shtëpinë e Cin Serreqit.Por nisma ishte e atdhetarit të shquar shkodran Riza Dani.Ky burrë i mençur e trim,asaj kohe ishte zgjedhur deputet i Shkodrës.Por shpejt u zhgënjye nga parlamenti shqiptar,kur pa se në ate tempull të shenjtë të besimit,askush nuk mendonte për të mirën e popullit , por përkundrazi për ideologjinë sllave të cilat çdo ditë e më shumë binin pedrejtësisht mbi kurriz të popullit.Riza Dani kish mbajtur disa fjalime të ashpra në parlamentin shqiptar të mbushur deng me bollshevikë.Askush se kish dëgjuar ate,përkundrazi kishin filluar ta shihnin si reaksionar që „mbron interesat e borgjezisë shqiptare“.Në shtëpinë e Cin Serreqit,në tubimin e dhjetra burrave,Riza Dani bëri thirrje për kryengritje në Shkodër me ç’rast revolta mund të përfshinte krejt veriun dhe më tej,krejt Shqipërinë.Përveç intelektualëve nacionalist,në këtë tubim merrnin pjesë edhe disa priftërinj katolikë,të vendosur në bindjet e tyre antikomuniste.Ata ishin plotësisht të një mendjeje me planin e kryengritësve.U vendos pikërisht aty,në mënyrë unanime që data e kryngritjes të ishte pikërisht 16 shtatori.

Sigurisht vera e vitit 1946,nuk mund të ishte aq e bukur për popullin e Shkodrës me krejt rrethinat.Në qendër të qytetit,aty ku dikur ndodhej Selia e Kuvendit Franceskan,Mehmet Shehu vendosi burgun dhe hetuesinë së bashku.Mandej kur dhomat e mëdha të Selisë u mbushën plot me të burgosur,prej forcave të sigurimit të fshehtë u muarën edhe disa reparte ushtarake.Shkodra jetonte çdo natë me ankthin se kujt do t’i trokisnin në portë,për ta arrestuar e më pas shumë prej tyre nuk ktheheshin askurrë në vatrat e tyre.Në fund të korrikut 1946,komanda e qarkut të Shkodrës,kërkoi mobilizimin e djemve të rrethinave të Shkodrës,me ç’rast ata do të shkonin të kryenin shërbimin duke ndërtuar rrugë apo tharë këneta.Përballë kësaj gjendjeje,organizatorët e kryengritjes , Jup Kazazi, Riza Dani,Rasim Gjyrezi,Abdulla Kazazi,Gjon Serreqi etj,menduan të shpejtojnë përgaditjen ngase ata djem do t’u duheshin për të mbushur radhët e kryengritësve antikomunistë.Për këtë,në vendin e quajtur Kodër – Boks,në Postribë,organizohet një tjetër tubim.

„Në pasditën e 8 shtatorit 1946,në Kodër-Boks,pranë fushës së vjetër të aeroplanëve,te kratuli i Bajram Rexhepit,krerët e postribës,Osman Haxhia,Abaz Sulejmani,Zyber cafi,Kasëm Rakipi nga Boksi,Jemin Zyberi,Selim Raci,Dervish Nuzi dhe Ismail Duli nga Dragoci,Abdulla Zeiti,Jakup Dani,Muho Fetahi nga Kullaj,Myrto Dani,Ali Brahimi,Metush halili,Ram Fari nga Drishti,Muho Dyl Sul Osja nga Muselimi,Haxhi Tahiri dhe Idriz Tahiri nga Vorfa e Rrashi,si edhe 150 kryengritës të tjerë u mblodhën dhe pas një kuvendi të gjatë të drejtuar nga bajraktari Osman Haxhia,vendosën që sulmi të bëhej të nesërmen në agim të 9 shtatorit,me pjesmarrjen e gjithë burrave të krahinës“.( Uran Butaka – „Rilindja „ faqe 135 ).

Sigurisht,më parë se të organizojë këtë tubim,bajraktari Osman Haxhia,ka biseduar gjatë me Jup Kazasin i cili jetonte ilegal dhe ka marrë prej tij fjalën që të sulmojë në po atë ditë,në anën e kundërt të qytetit për të hutuar sa më shumë nacionalçlirimtarët.Po kështu,ishte biseduar edhe me krerët e tjerë të guerilëve si Pjetër Luli nga Hoti dhe Tish Pashku nga Rragami i Gurrit të Zi.Të nëntë fshatrat e Gurrit të Zi i udhëhiqte trimi Martin Sheldia.

Agu i 9 shtatorit i gjeti luftëtarët antikomunistë në përgaditjet e fundit.Qëllimi i tyre i parë ishte që me sulm të fuqishëm,të goditeshin forcat qeveritare pranë gazermave ushtarake e më pas të sulmohej burgu i qytetit ku ndodheshin djemtë më të mirë të Shkodrës,në duartë e kriminelëve.Në këtë mënyrë,guerilët kryengritës u ndanë në dy grupe për të shfrytëzuar befasinë si element i rëndësishëm i betejave të tilla.Në orën 2 të mëngjezit të kësaj date,pushkët e guerrillëve shqiptarë,shtinë bataret e para kundër forcave të regjimit komunist.Në të vërtetë,akti i madh i kësaj revolte,mund të ketë qenë i pari,në krejt evropën komuniste.Mesazhi i dhënë ishte i qartë,shqiptarët nuk donin komunizmin,ata do ta luftonin ate deri në sakrificën më sublime të tyre.Përgjigjja e komandës ushtarake nacionalçlirimtare ka qenë e menjëhershme.Duke parandjerë rrezikun,ata mundën për pak kohë,të bllokojnë të gjitha udhëkryqet që të çonin në brendësi të qytetit të Shkodrës dhe përforconin me mjete të rënda,burgun e qytetit.Krejt forcat e ashtuquajtura të Divizionit të mbrojtjes së Popullit,të armatosur  deri në dhëmbë,u lëshuan mbi formacionet e guerilëve antikomunistë,madje me britma e të sharra të gjithfarshme.Në ndihmë të tyre,shkuan edhe forcat e shërbimeve sekrete shqiptare të cilat prej muajsh terrorizonin Shkodrën.Në momentet e para të betejës,guerrila antikomuniste arriti të deportojë pothuaj në largësinë 1- 1,5 kilometra nga qyteti i Shkodrës.Ata të stërvitur në sa e sa beteja kundër serbëve,malazezëve,mundën të përparojnë edhe pse toka shqiptare po mbulohej nga gjaku i bijve të saj.Ndër burrat trima,që detyruan tërheqjen dhe fshehjen në bodrume shtëpish të nacionalçlirimtarëve,vlen të përmenden : Haxhi Tahiri,Idriz Tahiri,Tom Gjini,Zyber Hyseni, GjetoZyberi, Jakup Dani,Ymer Beqiri,Abdulla Seiti,Pjetër Luli,Smaijl Duli,Brahim Aliaj,Selim Rraci etj.Duke vikatur e shtënë kundër forcave të regjimit,në fakt këta burra shtinin kundër vet komunizmit bollshevik për të cilin ishin betuar se nuk do ta futnin kurrë në vatrat e tyre.Kur luftimet kishin dy orë që patën filluar,atëherë në drejtim të Shkodrës,u nisën urgjentisht forca të tjera qeveritare të cilat ndodheshin jo shumë larg qytetit.Ata pos të tjerave mundën të bllokojnë Urën në Zall të Kirit duke penguar kështu ardhjen e guerilëve të tjerë nga Guri i Zi.Madje kur panë se në drejtim të urës po afroheshin formacione nacionaliste,ata derdhën mbi ta zjarr e hekur duke vënë në shërbim edhe grykat e armëve artilerike.Zënia e urës në Zall të Kirit, nga forcat komuniste,do të ligështonte së tepërmi prijësat e guerrilëve antikomunist të krahut tjetër ngase u gjendën tashmë mes zjarrit të fuqishëm.Por ata burra e patën dhënë besën njëherë dhe nuk do të mund të ktheheshin më mbrapa.Edhe pse ishin fare pranë qytetit,edhe pse forcat qeveritare shtinin nga bodrumet dhe dritaret e këtyre shtëpive,guerilët shqiptarë nuk shtinë asnjëherë kundër popullsisë së pafajshme e cila jetonte me ankthin e nacionalistëve.Për më tej,kur e panë se po rrethoheshin,këto guerilë nuk rendën të futen në qytet e të fshihen pasi dihej pastaj se çfar do të ushtrohej mbi  qytetarët e pafajshëm Shkodran.Edhe përmes rrebesheve të plumbave,prijësit e guerilëve,udhëheqësit e bajraktarëve,dhanë urdhër për tërheqjen duke mbetur vetë në pozicionet e para të luftimit.Historiografia shqiptare,u ka mjaft borxhe këtyre,prijësave që ranë në fushën e nderit pa iu dridhur qerpiku,mandej të lehtësuar ,se e patën qëlluar me armë komunizmin ortodoks rus në atdhe të vetin.Rasim Koksi dhe Murat Haxhia, e panë se ishte e pamundur tërheqja e tyre.Ata u dhanë urdhër bashkëluftëtarëve të tyre të largohen në fshehtësi dhe vetë nuk i lëshuan pozicionet deri në çastin e fundit.Jup Kazazi,kur shihte se po i rrethoheshin shokët,në krye të 10 burrave,u doli përpara qindra forcave qeveritare dhe vetëm tërheqja e tyre,bëri që të jetojnë edhe disa ditë të tjera. Atdhetari Osman Hyseni plagoset në gjoks dhe plumbat i dalin në shpatull.Kur shokët vrapojnë ta marrin në supe,ai me dashuri i përqafon dhe u tregon se nga duhet të kalojnë.Më tej,për gjysëm ore,mban të gozhduar 10-12 vetë nga forcat qeveritare.Kur ka mbaruar krejt fishekët,ka ndjerë të hidhet përsipër 3-4 nacionalçlirimtarëve.Këta,për ta terrorizuar popullin e marrin trupin e Osman Hysenit,ende pa dhënë shpirt e lidhin pas një makine ushtarake dhe e tërheqin zvarë deri në Postribë.Edhe pse pat dhënë shpirt rrugës, e lënë në qendër të Postribës 3-4 ditë,pa e varrosur.Në një prej telegrameve që komandanti ushtarak i Qarkut të Shkodrës,Musa Daci,i dërgonte ate ditë Tiranës zyrtare,pos të tjerave thuhej ; „Më datën e sotme 9.9.1945,në orën 2/15 minuta të mëngjezit disa forca kriminelësh të ardhur nga ana e Shllakut,goditën rojën e regjimentit në gazermat.Një rresht tjetër goditën rojën e regjimentit në rrugën  Shkodër – Pukë.Nga ana e jonë,një aspirant i rojës u vra dhe dy vetë të regjimentit janë plagosur.Nga ana e tyre mbetën dy të vrarë…“

( Arkivi i Ministrisë së Rendit – Tiranë , Dosja „Postriba „ fleta 64 ).

Në mesditën e po kësaj date,duke parë se ishte e pamundur të çahej dora e hekurt e forcave qeveritare,prijësat e guerilës antikomuniste urdhëruan tërheqjen për në drejtim të fshatrave përreth.Ata u ndoqën disa kilometra prej nacionalçlirimtarëve,me ç’rast dhanë jetën edhe dhjetra luftëtarë të tjerë.Kështu e ka mbyllur si parim kjo tragjedi shqiptare,një prej të shumtave në  historinë e saj. Kryengritja e antikomuniste Postribës,në shtetin amë,është shtypur me zjarr dhe hekur.Klika komuniste e Tiranës ndonëse ato ditë, e ka quajtur këtë betejë,një fitore të madhe , e pat kuptuar në vetvehte se nuk do të kishte të lehtë të sundonte me komunizmin e saj mashtrues,veriun e Shqipërisë.Menjëherë pas kësaj,mbi popullsinë e pafajshme të Shkodrës dhe rrethinave,nisin terrorin dhe dhuna e pashembullt.Por kjo dhunë makabre do të fillonte me kryengritësit.Urgjentisht nga Tirana,po ate ditë mbrrin në Shkodër,major Zoi Themeli,i njohur për grushtat e hekurta që u ka pas dhënë „reaksionarëve“ dhe ballistëve,ata që nuk e donin regjimin gjakatar komunist shqiptar.Në krye të qindra forcave të ashtuquajtura speciale,Zoi Themeli,ka bllokuar menjëherë rugëkalimet e guerilës antikomuniste shqiptare.Të nesërmen,më 10 shtator 1946,në mesditë ata kanë mundur të kapin 12 djem të rinj,që pasi iu mbarua  municioni u dorëzuan të gjallë.Me urdhër të Zoi Themelit,këta djem të rinj e trima,u çuan në Fushë të Shtoit (pranë Qytetit) dhe në mënyrë publike janë pushkatuar pa gjyq,brenda 2 minutave.Pas vrasjes duke hapur një gropë kolektive,i kanë hedhur trupat aty dhe i kanë lënë të pa mbuluara,njëkohësisht duke urdhëruar edhe qytetarët e Shkodrës që askush të mos afrohet pranë tyre.Përmes gjakut që gurgullonte,ashtu me gjymtyrë të coptuara,shkonin drejt pavdeksisë ; Halil Dauti,Ymer Zeneli,Elez Bajrami,Metush Alia,Muhi Fetahu,Brahim Selimi dhe Qazim Roji.Vetëm pas 48 orëve,Shkodranët bujarë kanë shkuar në Fushë të Stojit dhe i kanë varosur trimat sipas zakonit të tyre.“Të nesërmen,datë 11 shtator e në vazhdim, për javë e për muaj nuk pushoi terrori në fshatrat e Postribës.Komandanti i operacionit Zoi Themeli,me kartabjanke të kryexhelatit Enver Hoxha,vendos në çdo fshat të kësaj krahine,nga një qendër hetuesi-torture!“.( Gazeta „Balli i Kombit „ 7 shtator 1995 ).

Trimin e guerilës shqiptare,Ymer Beqiri nga fshati Boks,forcat qeveritare e kapin pas një rezistence gati prej dy orësh.Prijësin e lidhin me litar dhe 70 nacionalçlirimtarë e shoqërojnë për në Kodër-Boks.Lehtësisht ata mund ta pushkatonin ate,si i pushkatuan qindra burra të tjerë,por masakra e tyre duhej të ishte sa ma e plotë.Ymer Beqiri,pushkatohet brenda në oborr të xhamisë me ç’rast Zoi Themeli e ndyrësirat e tjera,dhunonin këtë vend të shenjtë për t’u treguar shqiptarëve se çfarë tmerresh,mund të prisnin nga ortodoksizmi sllav.Pjetër Shan Deda , (ati i të cilin ka pas përfaqsuar Shkodrën në Lidhjen Shqiptare të Prizërenit)ç’prej 9 shtatorit del në mal.E shoqja Maria,e ka parandjerë dramën ndaj një muzg,ajo do të niset vetë në mal,në bazën ku rrinte Pjetri.Ajo ka dashur të sihte pranë tij,edhe në çastin e mbramë.Në malet e Mazrekut,në një mëngjez të zymtë nëndori të vitit 1946,ata e shohin veten të rrethuar prej qindra forcave komuniste qeveritare.Në krye të çetës së Vogël,Pjetër Shan Deda nis luftën dhe pas disa orësh luftimesh,gjaku i tij,së toku me ate të gruas Maries kanë lagur ndershmërisht tokën arbërore.Në vendin e quajtur Zalli  i Kirit,në hyrje të qytetit të Shkodrës,janë  pushkatuar në ate muaj zie e turpi kombëtar;Cin Serreqi,Kel Coba,Abdulla Kazazi,Murat Haxhi,Nuh Oroshi,Paulin Pali,Gasper Simoni,Rifat Kopliku,Caf Dragusha e dhjetra martirë të tjerë.Askush nuk i gjykoi ata,askush nuk i mbrojti,gjyqet sipas Zoi Themelit dhe klikës së Tiranës komuniste kanë qenë të „tepërt“ për „reaksionarët“.Se çfarë gjendjeje kaosi e terrori,jetonte Shkodra në vjeshtën dhe dimrin e vitit 1945, e mëson pos të tjerave në rrëfimet që ka bërë me ndershmëri,ish shifranti i Komitetit Qendror të PKSH-së.Lidhur me ngjarjet e Postribës,pos të tjerave ai ka deklaruar se ; „Zoi Themeli,Niko Cela e shumë të tjerë,urdhëroheshin nga komiteti Qendror i Partisë,për pushkatime të qytetarëve të ndryshëm.Kjo më linte të kuptoja se këto urdhëra jepeshin nga Partia dhe jo nga gjykatat kompetente… Ndodhte që të nesërmen që ishte dhënë urdhëri për pushkatim,jepej urdhëri tjetër që e anullonte të parin,por ndërkaq viktima mund të ishte egzekutuar.Kjo ka ndodhur shpesh gjatë periudhës që unë punova në këtë detyrë“.( J.Kadesha , rrëfim në gazetën „Rilindja „ më 13 dhjetor 1995 ).

Lisit të nacionalizmit madhështor,gjatë viteve 1943-1945,ia prenë degët.Tashmë,klika komuniste e Tiranës,godiste fort trungun me sopatë për ta shtrirë në tokë ate vigan.Dhe në fakt lisi u end dhe u përkund prej stuhive.Por ai askurrë nuk u rrëzua ngase kish rrënjë të thella në shpirtërat e antikomunistëve shqiptarë.Postriba e vërtetoi plotësisht këtë.

Zvicër-Bern

 

 

 

 

 

 

Filed Under: Histori Tagged With: e Postribes, Eugen Shehu, kryengritja e Postribes, Levizja antikomuniste

A duhet që shqiptarët të kenë Simon Wiesenthalin e tyre?

July 14, 2013 by dgreca

Nga Fahri Xharra/

Luftërat janë krime; kush i pushtuar e kush pushtues , kush vrasës e kush i vrarë, kush përdhunues e kush i përdhunuar . Këto janë rregullat e luftës. Ato ndodhin dhe kanë për të ndodhur gjithmonë, nuk ka prerje kohore ,se tani  njerëzimi e arrijti këtë apo atë nivel dhe luftërat mbesin vetëm histori. Njerëzimi e “shpiku” denimin për fajtorin . Dhe fajtori duhet dënuar; ai dënohet për ato që i ka bërë dhe t`ii pet mend të tjerëve që nuk duhet përseritur. Por?

“Psikolog me profesion, , shefi i EULEX-it Bernd Borchard ish ambasadori gjerman në Shqipëri, tha se “Pjesa më e madhe e të dyshuarve për krime lufte të kryera kundër shqiptarëve të Kosovës gjatë luftës janë serbë të Kosovës, ose shtetas serbë. Por ata nuk janë më në Kosovë”.  Sipas shefit të EULEX-it, secili vrasës në botë mund të vij në Kosovë, ta vras një shqiptar, të ik nga Kosova, të kthehet në vendin e tij, dhe Kosova nuk mund ta ndjek sepse “Gjyqësori i Kosovës (përfshirë EULEX-in) mund të kryejë hetime kundër kryesve të pretenduar të krimeve, por ka juridiksion vetëm në Kosovë””( Kimete Berisha)

“Qendra Simon Wiesenthal, me zyre në Nju Jork u krijua më 1974  me emrin Nazigjuetarët e Simon Wiesenthalit.Sipas statusit të tyre kjo është :” Një organizat për mbrojtjen e të drejtave  Hebreje të njeriutme qëllim të riparimit të botës një hap në një kohë.Qendra mirret me edukimin e gjeneratave të reja , kundër semitizmit , kundër terrorizmit, promovimin e të drejtave të njeriut dhe dinjitetit të tyre ,mbrojtjen e sigurisë se Hebrenjve në mbarë botën dhe  mësimin e gjeneratve të reja se ç`ishte Holocausti.”

Pas Luftës së Dytë Botërore (1939- 1945) ,liderët e Gjermanisë Naciste u gjykuan në Pallatin e Drejtësisë në Nyrenberg. Gjyqi Ndërkombëtar Ushtarak e filloi punën me 25 Nëndor 1945 dhe  gjykimet u shpallën me 1 tetor të vitit tjetër

Gjykata i denoi 23 liderët e Nacizmit për ; konspiracion , krimi kundër paqës , krimet e luftës dhe krimet kundër njerëzimit. Rasti kundër Nacistëve u bazua në një mal dokumentesh të shkruar,si urdhëresa , raporte ,manifeste ,letra dhe ditarë: Në mesin e të denuarëve ishte edhe zëvendësi i Hitlerit Hermann Gëringu (1893-1946) të cilin korrespondeti i New Yorkerit e cilësoi si : ”truri pa ndërgjegje”….

Çka ndodhi pas Nyrenbergut? Edhe pse liderët më të mëdhenj Nacist u gjykuan ,të tjerët mundën të ikin. Disa u arratisen nge Gjermania dhe ishintë zotët të mëshefn identitetin e tyre. Por sidoqoft bukur shumë prej tyre më vonë u këthuen me zor :Me 1947 Hermann Hoess , Komandanti i Auswitzit e gjet , u gjykua dhe u egzekutua ne Poloni me 1947.

Ne patëm luftë ,patëm gjenocid , krime kundër njerëzimit , dhunime dhe përdhunime ,djegëje ,deportime .Dikush u gjykua , dikush u denua. Koha ecën dhe duhet të pajtohemi me fatin.

Simon Wiesenthali e vazhdoi punën e tij në gjetjen dhe zbulimin e atyre që ishin përgjegjës dhe fshiheshin me emra të rrejshëm nëpër botë. Bota nuk duhet harruar Holokaustin!

Sukse i tij ishte shumë i madh.

”Por, mbasi që Kosova nuk i ndjek vrasësit e vet (se nuk ia lejon Ligji i vet), as Serbia nuk e ndjek vetveten. Infrastruktura ligjore e Kosovës nuk i mundëson EULEX-it që të ndjek vrasësit serbë të shqiptarëve jashtë Kosovës, por i mundëson EULEX-it që të ndjek, të zë dhe të arrestojë për krime të luftës vrasësit shqiptarë të shqiptarëve. Dhe, të ndjek shqiptarët që i ndjek edhe Bosnja, për shembull. EULEX-i ka të drejtë ta ekstradojë Naser Kelmendin nga Kosova në Bosnje, por nuk ka të drejtë ta ekstradojë një vrasës serb të shqiptarëve nga Serbia në Kosovë!  ( Kimete Bersisha ,”Mbledhësi i eshtrave”)” Ligje nuk paskem . Ok.

Por a e kemi Simon Wiesenthalin tonë i cili së paku i merr në shënim të gjithë ata që kryen krime ; që së paku të mbesin shënimet për brezat e ardhëshëm ; që së paku gjeneratat tjera të tmerrohen nga ajo që e pësuan paraardhësit e tyre?

Mos të ndodhë që dikur të na krijohen rrethanat historike asi lloje që ti shpallim serbët shpëtimtar.

 

Filed Under: Analiza Tagged With: e tyre, Shqiptaret duhet, Simon, te kene, Wiesenthalin

  • « Previous Page
  • 1
  • …
  • 5340
  • 5341
  • 5342
  • 5343
  • 5344
  • …
  • 5724
  • Next Page »

Artikujt e fundit

  • Bahamas njeh Kosovën!
  • Legjenda e portës shkodrane, Paulin Ndoja (19 dhjetor 1945 – 16 prill 2025) do të mbushte sot 80 vjeç
  • “Roli dhe kontributi i diplomacisë shqiptare në Maqedoninë e Veriut nga pavarësia deri sot”
  • Marie Shllaku, kur një jetë e re u shndërrua në përjetësi kombëtare
  • Në sinoret e Epirit…
  • Mbrëmë hyri në fuqi Ligji i SHBA për autorizimin e mbrojtjes kombëtare
  • Skënderbeu “grek”, ose si të bëhesh grek pa e ditur
  • A historic moment of pride for the New Jersey Albanian-American community
  • U zhvillua veprimtaria përkujtimore shkencore për studiuesin shqiptaro-amerikan Peter Prifti
  • Dashuria që e kemi dhe s’e kemi
  • “Jo ndërhyrje në punët e brendshme”, dorëheqja e Ismail Qemalit, gjest atdhetarie dhe fletë lavdie
  • Arti dhe kultura në Dardani
  • Gjon Gazulli 1400-1465, letërsia e hershme shqipe, gurthemeli mbi të cilin u ndërtua vetëdija gjuhesore dhe kulturore e shqiptarëve
  • “Albanian BookFest”, festivali i librit shqiptar në diasporë si dëshmi e kapitalit kulturor, shpirtëror dhe intelektual
  • VEPRIMTARI PËRKUJTIMORE SHKENCORE “PETER PRIFTI NË 100 – VJETORIN E LINDJES”

Kategoritë

Arkiv

Tags

albano kolonjari alfons Grishaj Anton Cefa arben llalla asllan Bushati Astrit Lulushi Aurenc Bebja Behlul Jashari Beqir Sina dalip greca Elida Buçpapaj Elmi Berisha Enver Bytyci Ermira Babamusta Eugjen Merlika Fahri Xharra Frank shkreli Fritz radovani Gezim Llojdia Ilir Levonja Interviste Keze Kozeta Zylo Kolec Traboini kosova Kosove Marjana Bulku Murat Gecaj nderroi jete ne Kosove Nene Tereza presidenti Nishani Rafaela Prifti Rafael Floqi Raimonda Moisiu Ramiz Lushaj reshat kripa Sadik Elshani SHBA Shefqet Kercelli shqiperia shqiptaret Sokol Paja Thaci Vatra Visar Zhiti

Log in

This website uses cookies to improve your experience. We'll assume you're ok with this, but you can opt-out if you wish. Cookie settingsACCEPT
Privacy & Cookies Policy

Privacy Overview

This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these cookies, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may have an effect on your browsing experience.
Necessary
Always Enabled
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Non-necessary
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.
SAVE & ACCEPT