Analiza – Page 916 – Dielli

LIRIA NËN PRESION ANË E MBANË BOTËS

January 23, 2014 by dgreca

Nga Frank Shkreli/

Organizata jo-qeveritare Freedom House me qëndër në Uashington, botoi më 23 Janar raportin vjetor mbi lirinë, demokracinë dhe të drejtat e njeriut anë e mbanë botës. Në raportin, Liria në Botë 2014, mbi liritë politike dhe civile në çdo shtet dhe territor të botës, Freedom House pohon se liria në botë ka rënë për të 8-tin vit me radhë. Në raportin e 41 të Freedom Haus, që konsiderohet si enti më i vjetër dhe më i besueshëm mbi gjëndjen e lirisë dhe të demokracisë në botë, thuhet se gjithsejt në 54 shtete, është shënuar një rënje e dukshme në fushën zbatimit të të drejtave politike dhe lirive civile, ndërkohë që në 40-vende janë venë re përparime në këtë fushë. Në raportin vjetor thuhet se disa udhëheqës botërorë kanë përdorur, atë që raporti cilëson, si “autoritarizëm modern”, për të thyer ose margjanalizuar opozitën politike , por pa e zhdukur atë krejtsisht, ndërkohë që sa për sy e faqe pretendojnë të ruajnë rendin, qetësinë dhe begatinë. Objektivi kryesor i autoritarëve modernë, thotë Freedom House, është kapja e institucioneve në përpjekje për të dominuar jo vetëm degët ekzekutive dhe legjislative të qeverisjes, por duan të kontrollojnë njëkohësisht edhe median, gjykatat, shoqërinë civile, ekonominë si dhe forcat e sigurimit. Këta pra janë, sipas raportit të Freedom House, autoritarët modern, të cilët i gjenë në çdo rajon të botës.

Raporti i sivjetëm thotë se zona e Euro-azisë vazhdon të mbetet njëra prej rajoneve gjeografike më shtypëse në botë, duke thënë se Bjellorusia, Turkmenistani dhe Uzbekistani janë ndër vendet më shtypëse të lirive në botë, ndërsa shton se Rusia ka rritur shtypjet duke intensifikuar persekutimin e kundërshtarve politikë dhe të grupeve etnike të pambrojtura anë e mbanë vendit. Në raportin mbi Azinë thuhet se Kina, gjatë vitit të kaluar është treguar gjithnjë e më shumë jo tolerante ndaj kundërshtarve politikë, ndërkohë që autoritetet kineze, ndër të tjera, kanë arrestuar me dyzina aktivistë të cilët kanë bërë thirrje për reforma anti-korrupsion.

Në lidhje me Europën, raporti i Freedom House thotë se gjatë viti të kaluar, shumica e vendeve europiane treguan respekt për standardet demokratike dhe për liritë civile, edhe ndonëse disa prej tyre u përballen me lëvizje të tendencave dhe të një natyre nacionaliste. Raporti veçanërisht kritikon Kryeministrin e Turqisë, Recep Taip Erdogan se në qeverisjen e tij, ka treguar tendenca gjithnjë e më autoritare, duke përmendur shtypjen e protestave në Stamboll dhe fushatën e tij që ka ndërmarrë kundër zërave kritikë në media.

Raporti i përcakton 195 shtetet dhe 14 territore, si të ”lira”, “pjesërisht të lira” dhe “jo të lira”. Raportet individuale për secilin shtet dhe territor do të botohen kur të jenë gati, por kjo hartë me ngjyra përcakton kategoritë e ndryshme për secilin vend dhe rajon botëror.

Zëvendës presidenti i Freedom House, dhe njëkohësisht autori i raportit, Arch Puddington i tha rëvistës amerikane Atlantic me rastin e botimit të raportit se, “Gjatë 30-vjetëve të kaluar nuk është shënuar asnjë përparim i dukshëm përsa u përket lirive në vendet e rëndësishme autoritare dhe të cilat vazhdimisht kanë rezistuar demokratizimin — siç është Rusia dhe vende të tjera në Euroazi, përfshirë vendet e Lindjes së Mesme, si dhe Kina, Irani, Venezuela” ndër të tjera. Zyrtari i Freedom House u shpreh se udhëheqsit e këtyre vendeve kanë mësuar nga shkatërrimi i Bashkimit Sovjetik, 20-vjetë më pare, që të mos ndërmarrim bërjen e reformave të rëndësishme, të cilat ata nuk mund i kontrollojnë, duke mos lejuar, ose të pakën duke penguar edhe veprimtarinë më të vogël të grupeve pro-demokratike të shoqërisë civile. I pyetur për protestat nepër rrugë dhe sheshe, përfshirë Tajlandën, Turqinë dhe Ukrainën, Z. Puddington tha se në disa vende ekziston tendenca që politikën ta zëvëndësojnë me protesta, duke dhënë si shembull Turqinë dhe Ukrainën, ku udhëheqsit e këtyre vendeve, besojnë se nëqoftse kanë një shumicë prej 52-për qind të votave, kjo, sipas mendimit të tyre i lejon ata të bëjnë si të duan dhe çka të duan. Andaj, tha ai, kur këta udhëheqës tejkalojnë mandatin e tyre duke kërcënuar demokracinë, dhe duke shkelur liritë dhe të drejtat e njeriut, atëherë popullit nuk i mbetet gjë tjetër veç të dalë në rrugë e të protestojë.

Autori i raportit vjetor mbi lirinë në botë, Arch Puddington tha për median se, “Jetojmë në një kohë, kur udhëheqsit e vendeve autoritare janë më të sigurt dhe më arrogantë se në të kaluarën dhe se tani midis tyre ekziston një lloj koalicioni, si të thuash, një aleancë e vendeve shtypëse, ” nënvijoi Z. Puddington.

Në lidhje me Shtetet e bashkuara, Raporti i Freedom House thotë gjithashtu se Shtetet e Bashkuara janë një prej vendeve më të lira në botë, por Presidenti i kësaj organizate kritikoi administratën e Presidentit Barak Obama se është treguar pasiv ndaj keqësimit të gjëndjes së lirive në botë, duke shtuar se Uashingtoni ka humbur rastet për të promovuar demokracinë dhe lirinë anë e mbanë botës. Zyrtari i lartë I Freedom House, Arch Puddington fajësoi gjithashtu edhe vendet demokratike në përgjithësi për mungesë interesimi në lidhje me shtypjen e lirisë në botë. Në lidhje me këtë, ai tha se “vihet re një mungesë vendosmërie nga ana e vendeve demokratike ndaj forcave demokratike të cilave po u bëhet presion ndaj veprimtarisë së tyre në vendet e mëdha autoritare”, dhe i akuzoi vendet perëndimore se janë të “gatëshme të bëjnë marrëveshje me shtetet autoritare me qëllim për të përmirësuar atmosferën diplomatike, por duke injoruar masat shtypëse të këtyre vendeve autoritare” ndaj popujve të tye, tha ai. Në lidhje me këtë, raporti i Freedom House, pohon se vendet demokratike, e sidomos Shtetet e Bashkuara nuk janë treguar të gatëshme për të vepruar në mbrojtje të lirive në vendet që raporti i cilëson si autoritare. Mbi këtë, eksperti Dejvid Shenker i Institutit Uashington i tha Zërit të Amerikës se, ” ndonëse publiku amerikan nuk është aspak i interesuar për një ndërhyrje tjetër ushtarake në Lindjen e Mesme, madje sipas sondazheve nuk dëshiron asnjë përzierje diplomatike e as financiare…përkrahësit dhe aktivistët e të drejtave të njeriut anë e mbanë botës, i drejtojnë sytë dhe shpresat e tyre për mbështetje kah Shtetet e Bashkuara, por fatkeqsisht nuk po hasin në një përkrahje që ata do të dëshironin.”

Andaj, nuk është për tu habitur se kur Shtetet e Bashkuara dhe vendet e tjera demokratike nuk promovojnë dhe nuk mbështesin liritë dhe të drejtat e njeriut kudo në botë, ndodhë kjo që raporti i sivjetëm i Freedom House pohon rishtazi se është viti i 8-të me radhë që e pësuan keq liritë, të drejtat e njeriut dhe demorkacia anë e mbanë botës. Mbështetja dhe promovimi i lirisë, i demokracisë dhe i individëve dhe grupeve që i mbështesin këto liri anë e mbanë botës, historikisht ka qenë pjesë e pa ndarë e politikës së jashtme dhe ndërkombëtare të Shteteve të Bashkuara. Bota demokratike duhet të jetë më e angazhuar në mbrojtje të lirive individuale dhe në promovimin e demokracisë se ç’ka qenë gjatë dekadës së fundit, pasi duke promovuar vlerat e lirisë dhe të demokracisë në mbarë botën, ndihmon të tjerët të sigurojnë lirinë për veten e tyre dhe njëkohësisht mbron edhe interesat kombëtare të botës demorkatike. Pasi siç tha edhe presidenti i Freedom House, David Kramer, “kur liria është në rënje anë e mabnë botës, si rrjedhim, ka më pak vende stabile dhe më pak vende partnere, duke pakësuar kështu mundësitë për bashkpunim në botë.” Prandaj, Shtetet e Bashkuara dhe e vendet aleate demokratike duhet ta marrin më seriozisht mbështetjen dhe promovomin e lirisë anë e mbanë botës, duke e bërë atë pjesë të pandarë të politikës së jashtme dhe ndëkombëtare, ashtuqë që liria dhe demokracia anë e mbanë botës, vitin që vjen të shënojnë rritje e jo rënje.

15 vjet pas krimit makabër në kafenenë “Panda”

January 23, 2014 by dgreca

Serbia nuk mundet ta mashtrojë përgjithmonë opinionin serb me shpifje e fabrikime në llogari të shqiptarëve…/

Nga Fetnete Ramosaj/

Pesëmbëdhjetë vjet pas kryerjes së krimit makabër në kafenenë “Panda” në Pejë, ku më 14 dhjetor 1998, u ekzekutuan gjashtë të rinj serbë, tre prej tyre të mitur, zyrtarët e lartë të Serbisë filluan ta pranojnë publikisht autorësinë e këtij krimi, ndonëse atëbotë me automatizëm ia mveshën Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës, edhe pse kjo e fundit gjatë gjithë kohës kategorikisht e mohoi përfshirjen në një akt të tillë terrorist. Dihet se këso kohe qyteti i Pejës kontrollohej dhe terrorizohej nga forca të shumta pushtuese serbe si: nga policia, ushtria dhe njësitet speciale: JSO (Njësitet për Operacione Speciale), OPG (Operativna Grupa / Grupet Operative), PJP (Posebne Jedinice Policije/Njësitë Speciale të Policisë), etj.

Ditë më parë “Kutinë e Pandorës” lidhur me aktin terrorist në “Panda”-n e Pejës e hapi publikisht para medieve serbe, ai që sot konsiderohet njeriu më i fuqishëm në Serbi, zëvendëskryeministri i parë i Serbisë, Aleksandar Vuçiq (ish-sekretari i Përgjithshëm i Partisë Radikale Serbe (SRS) të Vojisllav Sheshelit, që në kohën e Millosheviqit ishte ministër i Informatave, i njohur për qëndrimet e tij ekstreme gjatë luftës në Kosovë, por edhe para saj), mbase për kusuritje politike me kryeministrin aktual të Serbisë, ish-zëdhënësin e luftës të Sllobodan Millosheviqit, Ivica Daçiq.

Vuçiq iu drejtua opinionit serb, duke ia bërë të ditur se Serbia ka kryer krime monstruoze dhe se duhet të ballafaqohen me shumë gjëra të tmerrshme. “Shteti ynë ka kryer krime monstruoze. I ka vrarë kundërshtarët politikë dhe të gjithë ata që nuk mendonin njëjtë me shtetin”, ka thënë Vuçiq, për të vazhduar se “janë shumë gjëra të tmerrshme me të cilat duhet të ballafaqohemi”, duke përmendur si shembull vrasjen e gjashtë të rinjve serbë në lokalin “Panda”, për të cilin tha se “nuk ka dëshmi se vrasjen e kryen shqiptarët, ashtu siç besohej”.

Ndërkaq, kreu i Lëvizjes së Ripërsëritjes Serbe (SPO), Vuk Drashkoviqi, e plotëson edhe më tutje mozaikun e këtij rasti, kur medieve serbe lidhur me këtë rast u deklaroi se Sigurimi Shtetëror i Serbisë (DB), në krye me Radomir Markoviqin, nëpërmjet “paramilitarit” Millorad Ulemekut – “Legija”-s, e ka kryer masakrën në kafenenë “Panda”. Sipas tij, krimi është kryer, me urdhrin e presidentit të atëhershëm serb Sllobodan Millosheviq.

Për ata që nuk e dinë, veç tjerash, Millorad Ulemeku – Legija (i akuzuar dhe i dënuar edhe për vrasjen e kryeministrit serb Zoran Gjingjiq dhe krime të tjera të pasluftës), gjatë luftës në Kosovë, nuk ishte thjesht një “paramilitar”, siç e cilëson Drashkoviqi, por ishte komandanti i të ashtuquajturës Njësia për Operacione Speciale – JSO (Jedinice za Specialne Operacije), e cila ishte njësi ekzekutive e RBD-së (Resorit të Sigurimit Shtetëror serb).

Është me interes pohimi i Drashkoviqit (në gazetën “Kurir”) kur thotë se “vendimin për një seri të krimeve kundër serbëve dhe shqiptarëve që e kanë mbështetur Serbinë dhe e kanë akuzuar UÇK-në, e ka sjellë Millosheviqi, në nëntor të vitit 1998 dhe shtabi i tij strategjik”. (Ky pohim i vërteton ato që i kam shkruar në publikimet e mëhershme, ndonëse bazuar në fakte, gjatë periudhës në fjalë (që nga fillimi i dhjetorit 1998 deri në mars të vitit 1999), në serinë e vrasjeve “enigmatike” nga njësitet operative të sigurimit sekret serb nuk janë vrarë vetëm shqiptarët që e kanë mbështetur Serbinë, por janë vrarë madje edhe shqiptarë – atdhetarë të njohur, që një jetë u dergjën burgjeve e që punuan për çlirim e Kosovës, të cilët Beogradi zyrtar, pas vrasjes, nuk ngurroi t’i etiketojë si “qytetarë lojalë” të Serbisë, duke i vrarë për së dyti! Raste të tilla ka mjaft!).

Sipas Drashkoviqit, “atëherë u vendos që me një seri të sulmeve terroriste që do të kryente DB-ja, pra legjioni i vdekjes i Legijas, në sytë e ndërkombëtarëve UÇK-ja do të paraqitej si organizatë terroriste, dhe në të njëjtën kohë të shkojë në maksimum pasioni antishqiptar në Kosovë dhe në Serbi”. “Të gjitha këto veprime janë kryer nga i ashtuquajturi “Grupi Operativ i Përndjekjeve”, i formuar në atë kohë, që i kishte 18 njerëz në përbërje, të cilët ishin trajnuar nga Legija për aktivitete terroriste në Kosovë, përfshirë edhe krimin monstruoz në “Panda”, nënvizoi Drashkoviqi, i cili edhe vet personalisht në disa raste ishte objektiv i tentim-vrasjeve nga ana e të njëjtit njësit.

Sipas informatave të Drashkoviqit, derisa ish-kryeshefi i RDB-së, Radomir Markoviq, para disa muajsh ka kërkuar amnisti nga presidenti serb, Tomisllav Nikoliq, ai ka kërcënuar që do ta gjunjëzojë Serbinë nëse i publikon të gjitha krimet ndaj serbëve dhe shqiptarëve në Kosovë, si dhe ndaj serbëve e myslimanëve në Bosnjë, krime këto që i ka kryer Serbia me urdhër të Millosheviqit.

Lidhur me këtë, gazeta “Kurir” e Beogradit (e njohur për qëndrimet e saj antishqiptare), duke iu referuar burimeve të afërta me Qeverinë e Serbisë, shkruan se autoriteteve serbe u janë ofruar dëshmi se vdekja e gjashtë të rinjve serbë në lokalin “Panda” në Pejë, më 1998, është kryer nga shërbimet sekrete serbe, pra nga shteti serb. Sipas gazetës, Radomir Markoviqi, ish-kreu i DB-së, u ka ofruar dëshmi autoriteteve se sulmin e ka bërë Millorad Ulemeku – Legija. Markoviqi ka dëshmi për këtë, shkruan gazeta, derisa gjithçka është organizuar nga JSO. Qëllimi ishte që në sytë e ndërkombëtarëve UÇK të dilte si organizatë terroriste dhe të arsyetojnë sulmet në Kosovë. Nga ana tjetër, Ulemeku është i gatshëm të dëshmojë për përgjegjësinë direkte të Radomir Markoviqit në këtë krim. Ulemeku ka zbuluar se urdhri është dhënë nga strukturat serbe të sigurisë, pra se për vrasjen në Pejë urdhri ka ardhur nga kreu i DB-së, post të cilin e kishte Radomir Markoviqi, shkruan “Kurir”.

Se krimi monstruoz kundër të rinjve serbë në Pejë, është kryer nga forcat serbe, për mua personalisht, por edhe për të tjerët që e kanë studiuar sadopak veprimtarinë dhe elaboratet serbomëdha të hartuara qysh para 160-vjetësh e këndej, kjo nuk ka pasur asnjë dyshim, gjë që e kam nënvizuar edhe në publikimet e mëhershme. Kur ka ndodhur rasti kemi qenë të bindur se është vepër e sigurimit sekret serb dhe e “Dorës së Zezë” (sipas “Crna Rukës” famëkeqe), siç i referoheshin shqiptarët njësisë që këso kohe kishte filluar të bënte ekzekutime enigmatike në mbarë Kosovën, me theks të veçantë në rajonin e Pejës, të Istogut, të Mitrovicës, etj. Për krimet e tilla të Serbisë, kanë dëshmuar edhe dëshmitarë të koduar, ish-bashkëpunëtorë të ngushtë të Millosheviqit, në gjyqin kundër këtij të fundit në Tribunalin e Hagës, të cilët kanë ofruar fakte të pakontestueshme se Serbia për të përfituar politikisht nuk i ka kursyer qytetarët serbë, madje duke kryer akte terroriste ndaj tyre, për të pasur pretekst për ndërmarrjen e fushatave të spastrimit etnik kundër “terroristëve shqiptarë”. Por ajo që është me rëndësi në këtë rast, adresimi për planifikuesit, urdhërdhënësit dhe kryesit e krimit është më i qartë, pikërisht në ajsbergun e politikës shtetërore të Serbisë: urdhrin e Sllobodan Millosheviqit dhe të shtabit të tij strategjik, e zbatoi ish-kryeshefi i Sigurimit Shtetëror serb, Radomir Markoviq, nëpërmjet komandantit të Njësisë Ekzekutive të RDB-së (JSO), Millorad Ulemeku – Legija. Me këtë linjë komanduese dhe ekzekutuese, ndërlidhen edhe krime të tjera, vrasje e masakra të shumta kundër shqiptarëve, zhdukja dhe zhvendosja e trupave të shqiptarëve të vrarë në drejtim të Serbisë, por është interesant se me Legijan e Markoviqin dhe me qarqet më të larta shtetërore të Serbisë ndërlidhet edhe njëri ndër aktet më të rënda terroriste të pasluftës në Kosovë – vrasja e dymbëdhjetë banorëve serbë në fshatin Grackë e Vjetër të Lypjanit, në korrik të vitit 1999, e cila po ashtu iu mvesh shqiptarëve.

Të kthehemi edhe një herë te masakra e 14 dhjetorit në kafenenë “Panda” dhe zhvillimet që ndodhën pas saj. Së pari, akti terrorist në “Panda” u krye vetëm 12 orë pas vrasjes së komandantit Mujë Krasniqi – Kapuçi dhe 41 bashkëluftëtarëve të tij në pritën e ushtrisë serbe në Gorozhub të Hasit, ku u zunë rob edhe nëntë pjesëtarë të UÇK-së (të cilët një muaj më vonë u shkëmbyen me ushtarët serbë të zënë robër në Zonën Operative të Shalës) dhe sulmi në Pejë u krye për të tërhequr vëmendjen e opinionit dhe të diplomacisë ndërkombëtare nga krimet e ushtrisë serbe në Gorozhub, ku një pjesë e madhe e të vrarëve ishin ekzekutuar e masakruar nga afërsia pasi ishin zënë rob; Së dyti, njëkohësisht me këtë akt, filloi një ofensivë e ashpër diplomatike e Serbisë në arenën ndërkombëtare për ta shpallur me çdo kusht njëherë e përgjithmonë Ushtrinë Çlirimtare të Kosovës si organizatë terroriste; Së treti, vrasjen në Pejë, Serbia e bëri dhe e përdori me qëllim që të thellojë urrejtjen kundër shqiptarëve, gjë që e dëshmojnë edhe grevat e demonstratat masive të serbëve që pasuan pas aktit; Së katërti, e bënë për të arsyetuar praninë e shtuar të forcave ushtarako-policore serbe, kinse për t’u mbrojtur nga shqiptarët dhe për të arsyetuar fushatën e keqtrajtimeve e arrestimeve në masë, rikthimin e forcave ushtarako-policore në terren dhe ndërmarrjen e ofensivave të reja kundër njësiteve të UÇK-së në Dukagjin, në Drenicë, në Llap, në Nerodime, etj.

Vrasjen e të rinjve serbë në kafenenë “Panda”, Serbia e shfrytëzoi për ashpërsimin e fushatës terrorizuese kundër shqiptarëve. Në ditët në vijim pasuan masakrat e tmerrshme si në Raçak të Shtimes, në Rakovinë të Gjakovës, në Rogovë të Hasit, etj. Pikërisht më 17 dhjetor, filloi fushata terrorizuese kundër banorëve të Pejës, veçanërisht kundër atyre të lagjes “Kapeshnica”, me ç’rast u arrestuan mbi 150 qytetarë shqiptarë. Të njëjtën ditë forcat ushtarako-policore serbe e ndërmorën edhe ofensivën e parë frontale, që pas vendosjes së vëzhguesve të OSBE-së në Kosovë, kundër Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës në Zonën Operative të Dukagjinit.

Që nga 17 dhjetori, për një muaj radhazi, deri më 18 janar 1999, forcat serbe përdorën gjithë makinerinë e rëndë në ofensivën kundër pozicioneve të UÇK-së në Gllogjan të Deçanit për të vazhduar në pozicionet luftarake në Ratish e Dashinoc, në një vijë frontale prej më se tetë kilometrash të gjatë, ku me gjithë epërsinë në teknikë lufte dhe në numër forcash (merrnin pjesë edhe njësitet ushtarake të Armatës së Tretë të Serbisë, të ardhura nga Nishi), njësitet e UÇK-së korrën fitore bindëse dhe i detyruan forcat serbe të tërhiqen me turp, veç tjerash, duke u mbetur në vendluftime disa tanke e blinda të shkatërruara, dy blinda në gjendje të rregullt, etj.

Është fakt i pamohueshëm se serbët kanë marrë pjesë masivisht në luftën e Kosovës dhe në tri luftërat tjera të përgjakshme që i shkaktuan në territorin e ish-Jugosllavisë në dekadën e fundit të shekullit XX. Këtë masivitet, përveç numrit të të vrarëve në operacionet luftarake në Kosovë e gjetiu, e dëshmon edhe numri tepër i madh i veteranëve serbë të luftës. Numri i tyre sillet prej 500 mijë (sipas Ministrisë serbe të Mbrojtjes), deri në 800 mijë sish (sipas organizatave të veteranëve serbë të luftës)!

Pranimi publik i autorësisë së aktit terrorist në “Panda”-n e Pejës, është një hap përpara në adresimin e drejtë të kryesve të krimeve dhe gjenocidit serb në Kosovë. Është në shërbim të faktit se Serbia nuk mundet ta mashtrojë përgjithmonë opinionin serb me shpifje e fabrikime në llogari të shqiptarëve. Familjarëve të të vrarëve serbë, Serbia duhet t’ua thotë të vërtetën për rrethanat, kohën dhe numrin e pjesëtarëve të forcave serbe të vrarë në frontet e luftës në Kosovë, pasi që deri më tani, asnjëherë para opinionit serb nuk e ka bërë publike të vërtetën për humbjet reale, për dëmet në njerëz, që i pësoi gjatë luftimeve në Kosovë. Në anën tjetër, Serbia deri më tani asnjëherë nuk ka kërkuar falje për krimet dhe gjenocidin e bërë ndaj popullit shqiptar.

Shteti serb me çdo kusht është përpjekur të fshehë gjurmët e krimeve, gjurmët e varrezave masive, siç është edhe rasti i fundit me varrezën masive në Rudnicë të Rashkës, zbardhjen e të cilës Serbia e pengoi për vite të tëra me dekrete presidentësh, ndërkaq kur u konfirmua ekzistimi i saj, pa kurrfarë shkaqesh po e zvarritin nxjerrjen e eshtrave të qindra shqiptarëve.

“Serbia mund të vazhdojë të gënjejë dhe të mohojë gjenocidin, por kjo nuk është mirë, sepse i gjithë rajoni është paralizuar për shkak të këtij mohimi”, do të shprehej vite më parë Janja Bec Neumann, ish-kandidatja për çmimin Nobel, dhe një ndër zërat e rrallë në Serbi që i ftonte bashkëkombësit e saj për pranimin e gjenocidit.

Në vazhdën e këtyre ndriçimeve të krimeve të kryera nga shteti serb, duhet kërkuar edhe ndriçimin e veprimtarisë së të ashtuquajturës “Drejtoria e Gjashtë” apo “Drejtoria e Vrasjeve” e Sigurimit Shtetëror Serb, e themeluar ekskluzivisht “për kryerjen e shërbimeve të fshehta dhe aktiviteteve operative jashtë vendit”, në të cilën janë këmbëkryq edhe dy akterët e lartë serbë, të akuzuar për rastin “Panda”, për vrasjen e gazetarit serb Sllavko Çuruvija, vrasjen e gazetares së BBC-së, Jill Dando, pastaj vrasjen në Grackë të Vjetër të Lypjanit e dhjetëra vrasje të tjera, të kryera brenda e jashtë Serbisë. Veçanërisht duhet të insistohet në ndriçimin e veprimtarisë së kësaj drejtorie në raport me Kosovën dhe me vrasjet politike që kanë ndodhur këtu, kur dihet se që nga viti 1999 deri në vitin 2003, Millorad Ulemeku me njësitin e tij ekzekutiv të RDB-së, ishte i vetmi që nuk i kishte shkëputur lidhjet me Kosovën.

“ANËS LUGINËS SË PRESHEVËS”!?

January 21, 2014 by dgreca

Nga Fadil LUSHI/

Të nderuar miq! Këtë shkrim a shkarravinë do ta filloj me ca vargje të poezisë “Anës lumenjve” të Fan S. Nolit, ku ai i këndon vatanit dhe miletit./

“Ku e lam’ e ku na mbeti,/
Vaj-vatani e mjer mileti,/
Anës detit i palarë,/
Anës dritës i paparë,/
Pranë sofrës i pangrënë,/
Pranë dijes i panxënë,/
Lakuriq dhe i dregosur,/
Trup e shpirt i sakatosur.”/

Mbasi nuk e di me “tamam” se pse e shkroi këtë poezi Noli dhe kujt ia kushtoi, mua më mbetet të them se kjo poezi gjithsesi që nuk u qe kushtuar shqiptarëve të Maqedonisë, të Malit të Zi dhe në veçanti shqiptarëve të Anës së Luginës së Preshevës, të cilët sot e gjithë ditën e Perëndisë mbijetojnë edhe përkundër “mungesës” së përkujdesjes sonë kolektive ndaj statusit të tyre. Gjithsecili që merret me shkrime e ka pak të “sikletshme” të shkruajë vështrime të tilla, jo pse nuk do t’ua përfillin lexuesit, por për arsye se ato paragjykohen dhe urrehen këmbë e krye nga ata që kanë mendime krejtësisht ndryshe.

Pavarësisht se titulli i këtij shkrimi mund të paragjykohet a të shtrembërohet, do t’i referohem ndodhisë a takimit të paradokohshëm të Prizrenit, ku kryeministrat e dy shteteve shqiptare, gjegjësisht të Shqipërisë dhe të Kosovës, diskutuan çështje nga më të ndryshmet. Se a ishin ato të diskutueshme, parimore a çështje kombëtare, kjo ka pak rëndësi. Megjithatë, pasditen që përfundoi ai takim, opinionistët, analistët po edhe kolumnistët shqiptarë, gjithandej ku jetojnë dhe veprojnë (përfshi edhe artikullshkruesin), bënë “hyxhym” për të shkruar diç në lidhje me këtë takim, gjithsesi nga këndvështrimi dhe “takati” mental i tyre. Disa këtë “mbledhje” e konceptuan si një butafori mashtruese, ca si një takim propagandistik e recidivist, nacionalist dhe së fundi edhe simbolik. Kishte edhe të tillë që thanë se kjo mbledhje e dy kryeministrave ishte një kopje e zbehtë e Lidhjes së Prizrenit (1878) ose e Lidhjes së Dytë të Prizrenit (1943). Disa të tjerë thanë se ishte një “mbledhje” a një takim ndërqeveritar i ngjyrosur me simbolikë, metaforë, “fodullëk” (karakteristik për popujt e Ballkanit), një takim populist, partiak, folklorik dhe më pak historik (ata që thanë se ishte “historik” iu referuan shtëpisë së qytetit me shatërvan të bukur)…, një takim burrash “…, ku u përcollën mesazhe konkrete ndaj partneritetit (të munguar-nënvizim im) strategjik për intensifikimin dhe konkretizimin e bashkëpunimit ekonomik, politik, kulturor dhe arsimor mes dy shteteve shqiptare”. Ca të tjerë, respektivisht “gojëkëqijtë”, Thaçin dhe Ramën i konceptuan thjesht si kalimtarë të rastit, po edhe si misionarë të kombit (!?) etj…, një takim ku kryeministri i Republikës së Shqipërisë, duke u ndier “superior”, ashtu pa “dashje” shkeli protokollin e takimit dhe e gjithë kjo sikur krijoi përshtypjen se nuk u mor vesh se kush ishte “i zoti i shtëpisë dhe kush mysafiri”(!?). Se ishin muhabete burrash, fjalë a premtime të vonuara, se ishte takim butaforik, nacionalist, historik a edhe gjithëkombëtar, mua nuk ma kap rradakja, por ama se ishte një takim gënjeshtre dhe talljeje me shqiptarët e Republikës së Maqedonisë, të Malit të Zi dhe në veçanti me ata të Luginës së Preshevës, nuk e luan as topi i sulltan Hamitit!

Ishte një takim ku u hetua kompleksi i inferioritetit të Hashimit, një takim me të folme paksa nëndialektore (“A ke nirthtë” – Hashim Thaçi). “E mira e këtij takimi” ishte se shqiptarët e dy shteteve fillimisht duhet të “integrohen me njëri-tjetrin” e mandej të trokasin në dyert e Evropës, si në aspekt ekonomik, kulturor, politik, po, qoftë edhe gjuhësor (hiq mënjanë shqiptarët që nuk u ftuan në atë takim). Sikur z. Rama dhe z. Thaçi thanë se do ta konsolidojnë dhe do ta forcojnë kështjellën e harmonisë fetare (e cila, si duket, në kohë të fundit ka filluar të luhatet, pasi që armiqtë tanë kanë filluar t’i ngjisin nga një bisht fesë së çdo shqiptari. Myslimanit ia ngjitën atë radikalizmin, shqiptarin ortodoks e konceptojnë si grek dhe katolikun si italian apo evropian)…, sikur deshën të thonë se sot e më pastaj nuk do ta anashkalojnë integrimin gjuhësor, nuk do të lejojnë që në të ardhmen të nëpërkëmben frytet e dala nga Kongresi i Drejtshkrimit (1972), nuk do të lejojnë të avancohet as gegërishtja, po as edhe toskërishtja.

Sikur në atë “mbledhje” ndërqeveritare, z. Thaçi dhe z. Rama thanë se, në aspekt të bashkëpunimit tregtar, shqiptarët e Kosovës dhe ata të Shqipërisë nuk mund të kënaqen me atë pesë përqindëshin e këmbimit tregtar mes dy shteteve. Sikur sot integrimi kulturor nuk mund të bëhet jashtë institucioneve, gjegjësisht pa i shembur barrierat e kufijve shtetërorë, sikur çështjet arsimore mes dy shteteve, me përdorimin e abetares së ashtuquajtur mbarëkombëtare, hë për hë janë zgjidhur, sikur thanë se për t’u avancuar arsimi si veprimtari shoqërore, shqiptarët e dy shteteve duhet t’i harmonizojnë fillimisht planet dhe programet mësimore andej dhe këtej kufijve administrativë, sikur kryeministri i Republikës së Shqipërisë, z Rama, i tha Ramushit: “Or burrë, a mos vallë i harruam shqiptarët e tjerë t’i ftojmë në këtë mbledhje mbarëkombëtare”!?…, sikur Hashimi ia ktheu: “Vëlla i dashur, mos vallë Brukseli dhe Uashingtoni të pëshpëritën në vesh e të thanë se në këtë takim nuk ka vend për shqiptarët e tjerë që u mungon shteti…, a mos vallë të thanë harroje Koço Danajn i cili në vijimësi llafos idenë për krijimin e Shqipërisë natyrale”(!?)

Për ta përfunduar këtë “muhabet dedikuar mbledhjes” në fjalë, do të parashtroj pyetjen se a mos vallë koha e sloganeve bajate (demagogjike), folklorike, folkpatriotike, mbase edhe nacionaliste, një herë e përgjithmonë ka ikur?!

Ndoshta sot, edhe pas këtij takimi mes z. Thaçi dhe Rama, shqiptarët e Luginës së Preshevës me gojën plot do ta parafrazojnë atë shprehjen proverbiale që thotë: “Ka mamaja, ka babai, i mjeri unë që nuk kam”!

“Më mirë të rrish i qetë dhe t’i bësh të tjerët të mendojnë që je budalla, sesa të flasësh dhe t’ua heqësh të gjitha dyshimet”, do të thoshte A. Linkolni.

Zoti flet shqip!

January 20, 2014 by dgreca

“Gjaku shqipëtar që rrjedhë në venat tona më bëri të shkruaj këtë shkrim ,që ta kemi gjithëmonë afër që mos të harrojmë kurrë mëmëdheun tonë dhe gjuhën tonë ëmtare, vlerat e së cilës do t´ia njeh e ardhmja ”/

Nga Fahri XHARRA/

Në shkallë ndërkombëtare prej gjithë përfundimeve të tyre të verifikuara mirë, del se pellazgët, , i kanë sjellë Europës, ndër të tjera, alfabetin e parë, qytetërimin më të lashtë: mjeshtërinë, teknikat e dobishme, themelet e shkencës, mitologjinë etj., e në veçanti emrin e vetë Europës, kulturën e grurit, shpikjen e bukës, ndërtimin e qyteteve e bërjen e regjistrimeve, të ligjeve, të monedhave, të Lojërave Olimpike… (Dr. Dhimitër Pilika , 1994 ) Përfundimisht, origjina pellazgjike e kombit shqiptar, është provuar në mënyrë të padyshimtë, pa asnjë hije etnocentrizmi, nëpërmjet përputhjeve, ndihmesave, konvergjensave të pakundërshtueshme të mijëra të dhënave ndërdisiplinore, zakonisht të pabotuara, vendore, që u përkasin fushave të mëposhtme: historigrafisë, numizmatikës, epigrafisë, fizikës radiometrike, kimisë (së metaleve, tokave etj.), etnologjisë, folkloristikës, gjuhësisë, onomastikës, etimologjisë, antropologjisë, hematologjisë, ballkanologjisë, etruskologjisë, jurisprudencës, paleografisë, statistikës, demografisë, klimatologjisë etj.Dhe zbërthimin i këtyra që u thanë më lartë na japin Dhimitri Pilika , Edouard Shneider,Aristidh Kola (etj) si dhe vetë qenja e jonë që i mbijetoi Oqeaneve të Historisë dhe valëve të mëdha të saja përpirëse që herë e fundosnin e herë çitnin në sipërfaqe të jetës së pasardhësve lashtësinë e vet.

Edhe pse shpesh thuhet që shkenca ende nuk ka arrijtur të zbërthen origjinën racore të pellazgëve të humbur në natën e errët të kohës, prapë se prapë , lindja e këtij populli të lashtë në agun e historisë së popujve mund të zbërthehet përveq tjerash edhe me anën një populli të lashtë që ende jeton dhe me gjuhën e atij populli që ende flitet. Prejardhja e një populli është e lidhur ngusht me prejardhjen e gjuhës se tij dhe një gjuhë e pavarur do të thotë një popull i veçantë. Zoti fliste Shqip!

Duke lundruar ne Oqenin e Mileniumeve arrijmë në një të vërtetë të mohuar , të vjedhur , të mëshehur nga zilia historike e prejardhjes se të mëvonëshmëve dhe e cila ishte shpesh e rrezikshme për tu përmendur edhe nga vet trashëgimtarët e asaj të vërteteje.

Që të kthehemi në trajtimin tonë të themi që gjuhët primitive ishin monosilabike ( një rrokëshe, një zëshe) dhe të cilat me kalimin e kohës dhe nevojave për komunikim janë bër shumërrokëshe duke e shtuar në rrënjën e fjalës një tingull tjetër që të flasin me fjalë shumë më të përbëra , po në të njetën mënyrë sikur një fëmi disa muajsh i cili e fillon belbimin e disa fjalëve një rrokëshe dhe në mënyrën e tij të thirrjës dhe pasthirrjës.
Herodoti (484-425 prK) na spjegon në mënyrë shumë bindëse përvojën me dy fëmij në Egjypt.Mbreti i Egjyptit për të mësuar se cili ishte populli më i vjetër e bëri këtë: Dy fëmij të posalindur iu besuan nje gruaje së cilës iu kishte këputur gjuha në mënyrë që ajo të mos kishte mundësi të iu fliste fëmijve dhe në mënyrë instiktive të mos ndikonte te ata në formimin e të folmës së tyre, sepse të gjitha gjuhët fillojnë të mësohen nga veshi( të ndëgjuarit). Herodoti spjegon që fjala e parë që ata kishin klithur ishte ” buk ”Duke kërkuar ndër të huajt , banorë të Egjyptit se nga cili popull vinte kjo fjalë , ai gjeti se ata ishin Frigjët ata që i thonin ”bukës”. Frigjët , (Frigasit) ishin pellazgë dhe ata e flitshin gjuhën e shqiptarëve të sotëm. Dhe vërtetë ishte fjalë monosilabike që është e mundshme nga fëmiu ( A.Kola, E. Schneider )

Për ti dhënë vendin e sajë racës Pellazgjike në llojin e njerëzimit, ne nuk do të shërbehemi me me cilësi anatomike ( Edouard Schneider) por me gjuhën , përrallat dhe tregimet , legjendat dhe zakonet e Shqyptarëve të cilët janë të zbriturit e drejpërdrejt të Pellazgëve. Do të flasim për gjuhën shqipe.Gjuha e pellazgëve duhet të ketë qenë një gjuhë admirative, ekslamative , demonstrative dhe imitative; kështu me një gjuhë monosilabike dhe konçize ku cdo rrokje , çdo zë e jep një kuptim të plotë.Ne mund të dijmë që njeriu i asaj kohe nuk ka mundur të përdor shprehje dy ose më shumë rrokëshe për të emërtuar diellin, yjet , tokën , ujin, zjarrin , frymën, njeriun , zogjët ,pemët

Nëse ne e marrim që gjuha e Shkyptarëve diellit i thot dillë, qiellit Qillë , dheut Dhe, yjeve Hyll Hyi, zjarrit ziarm ose zierm ,frymës erë njeriut njer , zhtazës shtans ,; zogut shpen, pemës pem` ;kreut Kok´ ose kry , ujit uj´; shofim që të gjithë emrat janë të shkurtër ,të ëmbël për ndëgjim, shprehës kuptimplotë me një harmoni të madhe imituese.

Dielli e shprehë idenë e një qendreje ndriçuese :Dielli e fillon ditën : Nga Dielli rrjedhë dita pastaj drita dhe e drejta.Qielli e shpreh idenë bashkëkrijuese ( nga mitollogjia , bashkimi i qiellit me tokën e bëri njeriun)

Dhe , dheu e shprehë të zezën , terrin mbi tokë. Edhe sot thuhet .”Zi si dhe (dheu)”

Nir (njeriu) e shpreh gjendjen e njeriut të parë të vëmendshëm , i përmbledhur, i përmbajtur karshi natyrës. Edourd Schneider e spjegon që emri njeri rrjedhë nga dy fjalë

me ni (ndie) me ri ( me ndejt, qëndruar) , .

Për thellim më të madh të lexohen autorët e cituar më lartë

Një studim më i thellë të dërgon në gjuhën e Homerit , gjuhë e cila spjegohet vetëm me anën e shqipes së sotme. Spjegimet e mëtutjeshme të gjuhës së Zotit e tejkalojnë qëllimin e shkrimit , por ky shkrim le të jetë një grrithje në n gjuhën më të vjetër të botës.

C’EKUILIBRAT ETNIKE DHE MUNAFAKËT POLITIK

January 17, 2014 by dgreca

WOLLTERI; „mik i dashur,unë nuk jam dakord me mendimet tuaja,/

por jam gati të jap jetën,që ju të mund të shprehni lirisht ato“/

Shkruan:Eugen SHEHU /

E nisa kështu me këtë thënie të Wolterrit.Ndërsa shqiptarët e shtetit amë zgërdhinden drejt një „ballkani perëndimor të europianizuar“,dhe luftën politike për menjanimin e Nacionalizmit shqiptar nga politika dhe mediat,hijenat fqinje sllavoortodokse „paradoksalisht“… shfaqen sa ma unikë në tendencat e tyre shoveniste ekspansioniste si etnike ashtu dhe fetare.Shfrytëzimi prapë i çdokujt për të risjellë në ditët e sotme historinë tragjike të kombit shqiptarë në këtë gadishull do të afronte veç klithma.Jo klithma pulëbardhës që enden në mëndafshin e deteve,por përkundrazi klithma korbash që kurë nuk ngopen nga lumejtë gjakut të derdhur nga fqinjët e shqiptarëve dhe shqipërisë nga ata të vjetër e të rinj.Aq tragjik është ky rrit i lashtë,saqë historia e këtij gadishulli ka vënë kurdoherë në provë kujtesën e saj.Një paralele e hequr në zemër të shekujve do të na kujtonte ne shqiptarëve në çdo kohë se kemi mbetur pre e lakmive të shovenizmit sllavoortodoks dhe sot e kësaj dite me ndihmesën e hazardit politiko diplomatik të „europës së civilizuar“.Me sa duket që pjesa jo internacionale e kombit tonë ende nuk mund të shkundet nga gjaketa e të qenurit skllav,ndaj gjithmonë kërkon të gjejë formën dhe mënyrën më të lehtë të një „bashkëjetese“ qoftë dhe me një grup vëndesh të cilat as i kanë fshehur dhe as i fshehin projektet e tyre të zhbërjes së Kombit Shqiptar dhe pse jo të fshirjes nga gjeografia të Shqipërisë Etnike vetëm për të pasur një copë pushteti në dorë

.Tezat që lançohen nga kolltugofakët dhe kozmopolitistët munafik,sigurisht me prapavijë politike, se kërkesat për ribashkimin e kombit shqiptar dhe të Shqipërisë Etnke,na qenkan“destabilizues për paqen dhe sigurinë rajonale“ na qenkan në kundërshtim me „partnerët stretegjik“.Broçkulla të tilla janë propaganda dhe gënjeshtra ordinere të lançuara nga serbo-sllavët përmes miopëve dhe servilëve të tyre shqipfolës si poliagjentë të strategjive djallëzore,që në një mënyrë koherente dhe kohezive jan dhe do të mbeten në shërbim të shkatërimit të kauzës sonë kombëtare,që rrezikojnë dhe identitetin kombëtar por dhe ate shetëror e territorial të Shqipërisë e Shqiptarëve në përgjithësi në gadishullin ballkanik,duke atakuar tashmë jo vetëm vlerat e luftës për mbijetesë territoriale e shtetërore,por edhe identiteti nacional,gjuhësor,kulturor e fetar,gjithmonë në emër të një klauzole të çuditshme që ka shpikur Bashkimi Eurpian“për fqinjësi të mirë“ si kusht për vendet ballkanike e në veçanti për shqiptarët,dhe pikërisht pas kësaj fshihen djallëzitë që burojnë që nga Kongresi i Berlinit (1878),ai i Londrës (1913)-traktati i fshehtë i Londrës (1915),konferenca e Versajës (1919),Prishja e Marveshjes së Mukjes (1943),djegjen dhe përgjakjen e Shqipërisë dhe Shqiptarëve më 1997,përmes Asfalisë dhe UDB-së, për të ardhur tek marrveshja e 1.prillit.2013 në Shkodër me kumbarë serbosllavogrekët dhe marveshja e 19.prillit.2013 në Bruksel ku kalohej nga „bisedime teknike“ në ato politike madje dhe pa pëlqimin e legjislativit në dëm të Kosovës dhe privilegj të serbisë kriminale,kur viktima do barazohej me xhelatin.

SIMBOLIKA DHIMBËSE

Të thuash se Republika e Kosovës na qenka „multietnike“ kjo asht një çmenduri nostalgjikësh të pushtimit dhe regjimit ish-jugosllav,nga i cili mbas një shekulli robërie të egër më në fund kapëm rrezet e liririsë përmes pellgjeve të gjakut dhe martirizmit të mijëra dëshmorëve të Kombit Shqiptar.Ate tezë mund të na e servirin vetëm kolltugofakët dhe servilë të paskrupullt të mbështjellur me vellon e krimit,amoralitetit dhe korupsionit nga më të ndryshmet,pse jo dhe të agjenturave të ndryshme antishqiptare.Të barazosh 95 % të shqiptarëve etnik me 5% minoritarë,e aq më tepër të legjitimosh kriminelët e gjenocidit dhe etnocidit të ushtruar ende pa dy decenie më parë, kur ende freskia e dhimbjeve mbi vare nuk ashtë shuar,kur ende zbulohen varre masive dhe të tjerëve ,ku shpresa e dhimbjes për të dashurit e tyre nuk asht shuar,do të thotë dhe një krim në mes krimeve,dhe shqiptarët kanë kodet e tyre të pashkruara në raste të tilla,një sentencë e vjetër na kujton kur thotë se „Mund të jetosh me dy fytyra,por vdes i pafytyrë“.Sipas rregullave dhe normave të së drejtës ndërkombëtare,ndër të tjera,krime ndërkombëtare konsiderohen dhe ;“agresioni,zotërimi kolonial me forcë,gjenocidi,robëria dhe aparthejdi,si dhe pirateria në det të hapur“pra sipas së drejtës klasike ndërkombëtare“. (G.Gilbert,“The Criminal Responsibility of Staates“.ILC 39,1990,fq345).

Pa dashur që të thellohemi në detaje të simbolikave butaforeske si ajo e fundit të dy qeverive në Prizren, e cila ma së shumti do ti shërbejë qeverisë së Edvin Kristaq Ramës,si një gardh kapërcyes, në realizimin e një ëndre të tijën kahmotshme për tu ulur dhe në prehërin e beogradit se sa „të drejtës Kushtetuese për mbrojtjen e shqiptarëve kudo ku ata janë“,ky do bredhi ashtu siq kishin bërë dhe para ardhësit e tij gjysëm shekulli me radhë,shqiptarët përsëri do të mbeten në hamullitë e tyre përgjersa lobet dhe shërbeimet sekrete sllavo-greke kapin majat e pushteteve shqiptare.

Shqiptarët nën Malin e Zi,janë të privuar nga vendim marrjet egzekutive,të diskriminuar në sferën e kulturës dhe nën presionin e shpronsimit duke rivënë në skenë mënyrën e shtetërimit të pronave shqiptare përmes së cilës politikë defaktorizohet pjesa e kombit shqiptar atje.

Shqiptarët e Luginës së Preshevës nuk vuajn nga lëmoshat e kristaqthaçëve,por vuajn nga kolonializimi agresif shovenist serb,i cili në mënyrë institucionale dhe dretpërdrejtë bën çmos për zbrazjen e Luginës së Preshevës dhe rikolonializimin e saj me serb të Banatit e Kikindës,ndaj veç lërjes jashtinstitucionale,ndalesave buxhetore,përdor dhe masat e presioneve psikologjike,duke e rrethuar të tërë Luginën nga Medvegja në Bujanovc me ushtri e xhandarmëri,dhe të heshtësh faktin me realitetin po ashtu asht dhe një krim.

Ndaj politikanët shqiptarë kozmopolit po heshtin problemin e pazgjidhur kolonial shqiptarë në gadishullin ballkanik,është një çështje në vete dhe për vete,mirëpo kjo nuk duhet ti japë dhe „privilegj“mbi asnjë bazë qoftë morale,politike apo shkecore,të mos ngrijë zërin apo të korrigjojë,apo ndërtojë madje dhe të artikulojë programe politike mbi baza shkencore, strategjike kombëtare,siç artikulohen përmes Nacionalistëve Shqiptarë,mbase çështja kombëtare shqiptare,nuk duhet parë vetëm si një çështje monopoli të elitave drejtuese politike shqiptare qofshin dhe të momentit zyrtare shqiptare,por duhet ndarë me shkencën dhe intelegjencën mbarëshqiptare si mbrenda Shqipërisë Etnike ashtu dhe jashtë.Tek e fundit të gjitha fazat e kolonializmit të trojeve shqiptare ( që përmendëm më lartë) duhet të ngrishë ndërgjegjen kombëtare shqiptare se rreziqet janë permanente përderisa rishfaqen bollshevizmat me teoritë e tyre antikombëtare për „konfederat Ballaknike“ apo „ballkani perendimor“ „fqinjësie të mirë“ e kështu me radhë duke parapërgaditur opinion shqiptar me idetë qëllimkqija dhe antikombëtare për mbledhje të përbashkëta edhe me ato,greke, malazeze,sllavomaqedonase dhe një ditë kur të shohim dhe ate serbe.Intelegjenca shqiptare duhet duhet pa rreshtur të ngrejë zërin dhe ti dekonspiroj këto djallëzi sllavo-greke,që u servohen opinionit shqiptar përmes servilëve dhe puthadorëve të tyre në Tiranë,Prishtinë e Shkup,mbase kjo do të ishte një fatalitet gjithkombëtar,në emër të disa „integrimeve“ ireale.

Cështja kombëtare shqiptare nuk mund të heshtë dhe durojë në përditshmërinë e saj suplementët e tradhëtisë dhe demagogjisë së politikbërësve shqiptarë apo ato të paskulisave diplomatke ndërkombëtare.Kjo mënyrë politike servile e kolltugofakëve të Tiranës dhe Prishtinës,mund të rrezatoj dhe dëmtojë rëndë dhe përpjekjet për liri e demokraci institucionale të shqiptarëv për rreth si në Mal të Zi,në Luginën e Preshëvës dhe në Fyrom.

Në të kundërtën do të inkurajonte servilët politik të integristëv të Fyromit që dhe më tej të thellojnë në emër të pushtetit antishqiptarizmin e tyre,mënyrë që dita ditës i forcon në një koloboracionizëm të hapur me sllavomaqedonasit.Pse duhet të themi kështu !?

RROBËRIT E LUMTUR TË FYROMIT

Shqiptarët në Fyrom si kurë më parë gjenden në shënjestër të pushtetit unitarist sllavomaqedonas,ata jan të goditur nga të gjitha poretë e jetës private,shoqërore, politike,ekonomike kulturore e fetare.Ky shtet hibrid i cili paraqet një konglomerat artificial i cili në mbrendësinë esaj kam ë shumë shqiptarë etnik (880.000),turq,bullgar,vlleh,serb e boshnjak e magjupë se sa vetë sllavomaqedonas,tregon ambiciet e saja me „elegancë“ që të jetë trashigimtare e vërtetë e sistemit kriminel të ishjugosllavisë,madje duke u vërë në boshtin mes Beogradit dhe Athinës,kur asht në pyetje Kombi Shqiptar.Na ka ra rasti të dëgjojmë edhe fyerje të tillë nga kuvendi i tyre duke na emërtuar si „makedonski albanci“ që në përkthim do të thotë“shqiptarët maqedonas“,dhe për fat të keq po këtë kurth mirë të programuar do ta kapin edhe mediat shqiptare në shtetin amë,pa e menduar se adresojnë një fyerje ndaj pjesës së kombit të vet që përbëjnë gati 1 miljon shqiptarë etnik në trojet e tyre etnike,të pushtuara nga aleanca e krishterë ballkanike që më 1912 dhe të kolonizuara nga ardhacakë serb,bullgar,dhe egejas.Dhe ripushtimit të këtyre trojeve etnike shqiptare pas vitit 1944, pikërisht në saje të bashkëpunimit të komunistëve shqiptarë me ato serbosllav.

Në gjendjen e sodit ku gjenden shqiptarët nën Fyromin,e kanë të vështirë shqiptarët të kuptojnë se nga kush marrin goditjet ma të rënda dhe shpesh të papërballueshme,nga politikanët miopë të shtetit amë,që marrin të drejtën të krahasojë një komb një milionësh në trojet e veta autoktone,me nja 4500,sllavomaqedonas të Liqenasit,nga srvilizmi dhe vazaliteti i „inetgristëve“shqiptarë të akomoduar në dyert e një sistemi albanofobikësh,apo nga sistemi i cili përdor në mënyrë të paskrupulllt dhe mirë të drejtuar të gjitha mekanizmat shtetërore me botëkuptime shkombëtarizuese dhe praktika etnocidit në të gjitha nivelet e sistemit „shtetëror“

Duke përdorurorganet e gjygjësisë,policisë shtetërore me gjithë sigurimet e saja të fshehta, dhe grupet e tyre mafioze për të luftuar jo vetëm opozitën shqiptare atje,por edhe për të mbërthyer intelegjencën dhe median shqiptare,kjo sjellje e përcjellë dhe me vrasje enigmatike, me procese të montuara politike,me incidente raciste ndaj të rinjëve shqiptarë,vizatime kryqash nëpër vendbanime shqiptare,uzurpim pronash të vakëfeve muslimane, ndërtim kishas në vendbanime shqiptare,ngritje kryqash me buxhet edhe të taksapaguesve shqiptarë,provon qartasi që nëqoftëse atje ka ndeshje të ndonjë politike gjeostrategjike evropiane apo të SHBA-ve,atëherë shqiptarët minimum që duhet bërë patjetër duhet federalizuar Fyromin,ashtu siç është dhe Belgjika,ose kjo kreaturë duhet të pësojë fatin e ishjugosllavisë komuniste.

Ideja e hedhur në treg se shqiptarët do të bashkohen „nën qiellin e evropës së bashkuar“ tashmë sa vjen dhe po i çjer maskat e gënjeshtra,këtë die perverse e hedhur nga politika „Tironse“ dhe e përcjellë nga disa diplomatë dallkaukë se gjoja në EU apo me aderimin në NATO,shqiptarëve do t’ju përmirësohet statusi politik është aq sa për të qeshur edhe për të qarë.Dhe pikërisht kjo tezë kolltukofagëve u jep të drejtën që popullit shqiptar ti hedhin pluhur syve,për të mbajtur në pushtet dhe për ti gëzuar të pakta ato privilegje që ia mundëson një qeveri dhe një kryeministër serbofil siç është ai i Fyromit.Kjo politikë tregon qartazi animozitetin e parimeve racionale në mes të qytetarit shqiptar dhe politikanit shqipfolës.Nga ky animozitet buron dallimi i qartë tashmë qoftë në veprim,mendim apo dhe realizim në drejtim të zgjidhjes të çështjes shqiptare,pamvarsisht se partia shqiptare e ulur në prehërin e kryeministrit serbofil mbetet në vazhdimësi një rrobër i lumtur,i një grupi udhëheqësish të tyre të zënë peng,kursi politik është ma se i domosdoshëm në relacion me qytetarët shqiptar, parrullat e tyre që hedhen se ndërkombëtarët nuk lejojnë ribashkimin e shqipërisë,janë pallavra të kota dhe boshe.As Europa por as SHBA-të fillimisht nuk ishin për zhbërjen e ishjugosllavisë por u zhbë.Shqiptarët nuk do të mund gjithmonë të gëlltisin broçkulla të tilla si gjer më tani,madje në mënyrë krejt të paturpshme dhe ofenduese kur ti shohësh se si para kamerave televizive dhe në mediat e shkruara,deklarojnë se „shqiptarët janë shtetformues“ ose „skemi kuadro“ për këtë apo atë post.Këta miopë lëshojnë ofendime ndaj tërë një kombi atje,duke u dhënë duar dhe gojë të lirë shovenistëve sllavomqedonas. Kjo tashmë na bën të vemë në dyshim qëllimin e këtij grupi familjar drejtuesish të integristëve.,ndaj ata mes të lakmuarit të padronit dhe partisë për të defokusuar pllatformën politike sipas vullnetit dhe të drejtave kombëtare shqiptare në Fyrom,ky grup megallomansh do të përcaktohet për të parën, meqë për të dytën është në nivelin e rrobit.

Përgjithësisht siç thash që nga fillimi kemi më shumë arsye që shqiptarët të flasin hapur dhe në unison të rihapin për kontestin historik e politik,ashtu siç edhe kanë të drejtën legjitime të përcjellin zërin e arsyes në adresë të ndërgjegjes intelektuale e politike shqiptare.Një komb prej 12 miljonësh nuk mund të qëndrojë gjithmonë kujdestar mbrojtës nga shovenizmat sllavo-greko ortodokse që na rrethojnë,kur ne me të drejtë kujt si kemi borxh,por na kanë borxhe,edhe ata që na i prenë gjumtyrët edhe ata që na i morën.Rivendosja e ekulibrave në gadishullin ballkanik duhet domosdoshmërisht të rivendosen,në të kundërtën do të mbetemi gjithmonë gazi i botës duke qarë e shkruar letra dyerve të ambasadave cilat do qofshin ato.Ne shqiptarët kemi të gjitha potencialet që sot në shekullin XXI mos druajmë nga ropatjet për rreth oborit.

Bern-Zvicër