Opinion – Page 567 – Dielli

Si po trajtohen ndërtimet në Kosovë

May 30, 2016 by dgreca

Shkruan: arch. Ylber Vokshi -Ylli/

Nuk është aspak fshehtësi se procesi i ndërtimeve në Kosovë,në vitet e pas luftës, kishte shërbye si mjet për pastrimin e parave,kjo ka ndodhur edhe në vendet e tjera ku ka pasur kriza të ndryshme,ku sistemi bankar i ka lejuar këto veprime. Kjo duhej të ishte kompetencë dhe obligim i aparatit shtetëror për të parandaluar këto veprime,që në rastin tonë nuk ka ndodhur,edhe se rregullativa ligjore ekziston.

Po punohet kështu këto vite pa u penguar nga askush në ndërtimtari,si një nga sektorëve ma fitimprurëse në Kosovë. Nuk më përket mua të zgjidhi problemet e kësaj natyre në shtetin tonë,që skajshmërisht dëmton ekonomikisht dhe politikisht reputacionin e vendit dhe e rendit në kategorinë e vendeve ku nuk sundon ligji,shtet jo serioze për të investuar,çka realiteti i hidhët po e tregon këtë.

Nuk iu mjaftuan këto “benifite”,përfitime marramendëse që i patën në token e premtuar,në vendin e mundësive,në parajsën e jo ligjshmërisë,së paku është dashur të respektojnë rregullat elementare të ndërtimit,të rëndësishme ishin vetëm fitmet e mëdha materiale e asgjë tjetër. Sa për respektimin apo zbatimin e ligjeve apo normave dhe standardeve të ndërtimit apo të planifikimit hapësinor dhe urban,as që mundet të bëhej fjalë. Ekzistonte një koncenzus në mes tyre dhe organeve shtetërore për të punuar ashtu,edhe se kishte ligje dhe dokumente hapësinore valide në fuqi.

Sa të mjerë jemi si shoqëri që lejuam këtë kategori keqbërësish dhe profiterësh të veprojnë kështu me territorin e Kosovës,i cili në aspektin hapësinor dhe urban kishte filluar të krijonte një identitet fillestar urban,që vërehej në çdo hap. Natyrisht për krijimin e parakushteve për veprim e kishin ndihmën e pa rezervë të faktorëve vendimmarrës në Kosovë,të cilët as që u brengosën për pasojat katastrofale që po i përjetojnë sot, dhe në të ardhmen gjeneratat që duhet të jetojnë dhe verojnë në këto hapësira. Si rezultat i tërë këtyre ndërtimeve,të pa kontrolluara nga shteti,do të ballafaqohemi me probleme të pa imagjinueshme me kosto të madhe, që nuk do ti kishim nëse do të ndërtohej ashtu si e kërkojnë ligjet,normat dhe standardet e ndërtimit.

Faktori kryesor duhej të ishte SIGURIA e ndërtimeve të bëra në këto vite, pa përcjelljen e tyre nga një organ i pavarur profesional (mbikëqyrja teknike),e cila do të kontrollonte dhe verifikonte anën teknike në tërësi të gjitha ndërtimeve. Tërë pjesëmarrësit në ndërtim në mënyrë të pa shpjegueshme i kanë anashkaluar këto procedura të domosdoshme për ndërtime.

Si shembull tipik i kësaj mënyre të punës më duhet të përmendi rastin që ka ndodhur në Prishtinë, me ndërtimet me leje në lagjen “Arberia 3”. Rezultatet e elaboratit gjeologjik,pas një hulumtimi detal të punuara nga një Institut gjeologjik Kroat,rekomandon kushtet e duhura për ndërtime në atë teren jo-stabil. Punë e cila është dashur të bëhet para fazës së përpilimit të planit rregullues për atë lagje, në të cilën dikur ishin të ndaluara ndërtimet e ulëta, e le ma si është lejuar me ndërtime të larta pas luftës. As vet nuk e dinë me cilat kritere të ndërtimit janë dhënë lejet e ndërtimit,pasi nuk kishte elaborat adekuat gjeologjik,dhe nuk ishte respektuar as etazhiteti i planit rregullues urban të lagjes. Mundemi të supozojmë se cilave shpenzimeve materiale iu janë nënshtruar ndërtuesit në atë zonë.

Pas plasaritjeve në objektet e ndërtuara,rrëshqitjeve të dheut dhe shembjes së rrugës në brendi të kompleksit,përgjegjësit komunal u detyruan të ndërmarrin hapa konkrete për të sanuar situatën e krijuar,që do të ketë kosto të madhe materiale. Ndjenja e pa sigurisë do të jetë prezentë edhe disa vite tek banorët e kësaj lagjeje. Pyetja thelbësore duhet të jetë se kush duhet të jap përgjegjësi apo llogaridhënie për veprimet e bëra dhe shqetësimin me të drejtë të banorëve. Raste të ngjashme kemi në Prishtinë dhe vendbanimet tjera në Kosovë si rezultat i abuzimeve të shumta, posaçërisht me territorin urban të qyteteve tona.

Ajo çka ma së shumti brengos është sjellja e komunitetit profesional të shumtë, pjesëmarrës në procesin e ndërtimit,në këto 17 vitet e fundit. Ata së pari është dashur të dinë aspektin e sigurisë dhe pasojat që i implikon kjo mënyrë e punës,në të cilën ishin pjesëmarrës aktiv edhe vet dhe duhej të reagonin unanimisht. E di se arkitektët e Kosovë kanë ditur të bëjnë “demonstrata” për të bllokuar procesin e licencimit të arktikëve dhe të tjerëve që janë pjesëmarrës në procesin e ndërtimit,e jo të ngritin zërin e arsyes me atë që po ndodhte në Kosovë në këto vite. Ishte ky veprim dëshpërues i të gjithë atyre që nuk ishin të interesuar që profesionistët,të iu nënshtrohen kontrollit shtetëror të punës profesionale në ndërtime, si në tërë botën e civilizuar që kam menduar se i takojmë,

I lejuam këto vite ndërtimet pa leje e me leje abuzive,nuk u respektuar as rregullat elementare të ndërtimit,nuk u respektuan ligjet e shumta që mbulojnë këtë veprimtari. Menduan se u pasuruan disa grupe të interesit me premisa abuzive, që në këtë fushë e gjetën parajsën e premtuar,të gjitha këto përfitime po i humbin dhe do të bankrotojnë financiarisht,të vetmit përfitues përkohësisht do të jenë ata që i lejuan ato ndërtime në princip abuzive. Nuk u brengosën në pasojat e mëdha të imponimit të lëvizjes së popullsisë,në ato financiare,psikologjike,sociologjike,e çka është ma tragjike me pasojat afatgjate të humbjes së identitetit urban të qyteteve tona, që në kohën e globalizmit është rrezik permanent,me të cilin po ballafaqohen edhe shoqëritë ma të avancuara se ne.

Është tërësisht jo serioze se si pas 17 vite po tentohet që me një ligj të ri të trajtohen ndërtimet pa leje,me metoda joshëse, që aspak nuk munden me qenë të bazuara në logjikën e shëndoshë të një shoqërie. Ma në fund Ministria (MMPH) dhe Komunat detyrimisht e kanë kuptuar se identifikimi i ndërtimeve pa leje është obligim parësorë i tyre,e jo dëshirë apo vullnet i paraqitjes së ndërtimit nga ata që kanë ndërtuar në këtë mënyrë. Askund në botë rregullimi i territorit nuk varret nga disponimi i individit,ai duhet të jetë obligim parësor i Shtetit,e jo të luhen këso lojëra me interesin e përgjithshëm.

Nuk zgjidhet kjo problematikë me ndryshimin,plotësimin e ligjit aktual nr 04/L-188, apo me një ligj të ri pasi i kaluari dështoi. Kjo problematikë është shumë ma komplekse, duhet analizuar dhe ri-shqyrtuar shkaqet përse u injoruar ky ligj nga ata që kishin ndërtuar pa leje,përse numri i atyre që aplikuan për legalizim ishte simbolik,vetëm 2493 veta ma pak se 1%,nga numri i përgjithshëm i të paraqiturve në 28 komuna që është zyrtarisht 352 836 raste. Në thelb është mos gatishmëria e vendimmarrësve tonë me e zbatuar ligjet,blerja e kohës deri sa të “harrohet” kjo çështje dhe të jetësohet në praktikë ky realitet që vetë e kanë lejuar.

Gjeneratat e ardhshme do të jenë të detyruara të bëjnë rehabilitime urbane të domosdoshme, kostoja e të cilave do të jenë shumë ma të mëdha se përfitimet e parapara nga legalizimet e propozuara. Në një mënyrë po shpërblehen me benificione të pakuptimta atë që kanë ndërtuar pa leje,që nuk e kanë respektuar ligjin dhe shtetin. Si me u arsyetuar ndaj atyre që kanë respektuar ligjet e ndërtimit dhe kanë ndërtuar me leje. Aspak nuk munden të krahasohen faljet e borxheve të ndryshme që kanë ndodhur në Kosovë,në intervale të ndryshme kohore me procesin e legalizimit të ndërtimeve pa lejë.

A janë të vetëdijshëm këta zotëri për pasojat afatgjatë që do të shkaktojnë këto veprime në fushën e ndërtimit. Koha e tyre po kalon,nuk do të ketë ma ndërtime pa planifikim të mirëfilltë hapësinor dhe urban,këtë edhe ata po e ndjejnë,pasi gjeneratat e reja të profesionistëve nuk do të lejojnë ma këso veprime në territorin e Kosovës edhe ashtu të vogël e të varfër. Apeloi të kokat e pakta progresive në Kosovë që me forcën e argumenteve të senzibilizojnë opinionin me pasojat dhe të kundërshtojnë,të stopojnë këto veprime të dëmshme për të ardhmen e gjeneratave të reja.

arch. Ylber Vokshi -Ylli

arkitekt i pavarur

*Autori është ish-Kryetar i Këshillit për Planifikim Hapësinor të Kosovës (KPHK),

Prishtine, 30.05.2016

VERILINDJA PA ASNJË UNIVERSITET !?

May 28, 2016 by dgreca

Dua që shteti ta kuptojë se i ka borxhe të mëdha Verilindjes, borxhe që nuk ia paguan dot kurrë, as me një apo dy universitete…

* * *

Dibra, kur u “ndanë vëllezërit” mbeti “vëlla pa shtëpi”, “vëlla i ndarë për mort e për dasmë”, i “truem” …
Dhe jo vetëm Dibra, e gjithë Verilindja.
Pisha e dijes, me mbylljen e degëve universitare shtetërore në Peshkopi e Kukës u shua, mbase një herë e përgjithmonë…

Verilindja, në përbërjen gjeografike Dibër, Bulqizë, Mat, Mirditë, Kukës, Krumë, Pukë dhe Tropojë nuk ka asnjë universitet.
Në fund të viteve tetëdhjetë kjo trevë e gjerë prodhonte shtatëdhjetë e pesë për qind të produktit shoqëror. Nga kjo hapësirë gjeografike merrej pa kthim në investime për TË: kromi (deri në një milionë tonë në vit) i Bulqizës, Batrës, Selishtës, Tërnovës, Kamit… bakri i masivit të Mirditës dhe Pukës, lënda drusore e pyjeve të mëdhenj të Lurës, Pratit, Tërnovës, Masdejës, Mirditës, Pukës… mermeri i kuq i Muhurrit…
Në Rubik ishte ndërtuar një uzinë me teknologji moderne për kohën e cila i jepte vendit jo kilogramë, por kuintalë ari të pastër shqiptar, bakër blister për eksport e bakër për uzinën e telave elektrikë të Shkodrës…
Në Burrel u ndërtua një uzinë për shkrirjen e kromit dhe eksportimin e tij si metal ferro-kromi…
Lugina e Drinit të Zi në Dibër kishte plantacionet më të mëdhenj të pemëve frutore kurse Tropoja plantacionin më të madh të gështenjave që siç thuhej “vrapi i një kali nuk e përshkonte dot nga cepi në cep, nga lindja në perëndim të diellit”…
Në Peshkopi që nga viti 1946 bankat e Shkollës së Mesme Pedagogjike, u mbushën me djem e vajza nga Dibra, Mati, Mirdita, Kukësi, Puka e Tropoja dhe u shpërndanë në të gjithë Verilindjen për të përcjellë dritën e diturisë.
Në Peshkopi në vitin 1959 u hap Shkolla e parë e mesme bujqësore për të gjithë Verilindjen prej ku dolën me qindra specialistë të mesëm të bujqësisë e në vazhdim specialistë të lartë.
Kaq dha e kaluara.
E sotmja, demokracia, edhe ata që kishin i shoi si shuhet shkumësi mbi dërrasën e zezë….
Shkolla e mesme pedagogjike e Peshkopisë u mbyll…
U hap një degë e universitetit të Durrësit në Peshkopi…
U mbyll…
U hap një degë e universitetit në Kukës…
U mbyll…
Në Tiranë ka 7 universitete shtetërore dhe disa universitete private.
Në tërë Shqipërinë ka 7 universitete shtetërore. I Shkodrës, Gjirokastrës, Durrësit, Elbasanit, Korçës dhe Lushnjës, përveç universiteteve private në disa qytete.
Në Veri të Shqipërisë ka vetëm një universitet, Universiteti i Shkodrës, kundrejt gjashtë universiteteve në jug të Shqipërisë.
Në verilindje të Shqipërisë nuk ka asnjë universitet. Edhe dy degë që ishin u prenë me sëpatën e shtetit.
Peshkopia dhe Kukësi janë dy qytete që u krijuan pas prerjes për kurrizi të Shqipërisë nga hanxhari i Londrës ’13. Qendrat e tyre të kulturës dhe të tregut ishin Dibra e Madhe dhe Prizreni.
Hapja e degëve universitare në Peshkopi e Kukës gëzoi shqiptarët e Dibrës së Madhe dhe më gjerë deri në Gostivar, Tetovë, Kërçovë. Ishte gjëja më e bukur e bashkimit të shqiptarëve në një tempull dije dhe kulture…
Hapja e degës universitare në Kukës gëzoi shqiptarët e Prizrenit, Gjakovës, Pejës dhe më gjerë. Ishte gjëja më e bukur pas pritjes së kosovarëve në ditët e tyre më të vështira…
Shikuar në këtë kënd Dibra dhe Kukësi duhet të kishin jo një “degë të tharë universitare” por një Universitet të plotë me të gjitha hapësirat.
Dibra në rrugën e vet historike kishte krijuar “Universitetin Popullor”, një lloj universiteti ku emra të mëdhenj i kanë vlerësuar me notat më të larta “leksionet” që morën gjatë disa ditëve ose muaj qëndrimi si misionarë të një kohe të re.
Reginald Hibbert dhe Julian Emery përkatësisht shkruanin:
“Unë kam mbaruar universitetin e Oksfordit, por mbarova edhe një universitet të dytë, atë të Dibrës”
“…Katër ditë në Dibër më kishin mësuar më shumë për thelbin e politikës, se sa të gjitha librat për teorinë e kushtetutës dhe ekonomisë politike që i kisha lexuar në Oksford”.
Trevat Verilindore të Shqipërisë kishin dhe kanë nevojë për dije e kulturë. Djemtë dhe vajzat e Verilindjes duhet të studiojnë në universitete në qendra të trevave të tyre. Të paktën në Peshkopi dhe Kukës.
Peshkopia (Kukësin nuk e njoh) e ka të plotë infrastrukturën për universitet. Simbolike dhe e bukur ishte se dega e universitetit të Durrësit u hap në mjediset e ish Shkollës Pedagogjike, themelet e së cilës ishin hedhur që në vitin 1946.
Në Shqipëri politikanët flasin deri në ngjirje për turizëm deti e mali. Harrojnë se ka edhe një lloj turizmi shpirtëror, turizëm që i afron njerëzit dhe i fut në kujtesë tërë jetën. Përfytyroni djem dhe vajza të ardhur në Universitetin e Peshkopisë nga Dibra, Struga, Gostivari, Kërcova e më gjerë. Përfytyroni djem e vajza të ardhura në Universitetin e Kukësit nga Prizreni, Gjakova, Peja e më gjerë, deri në Preshevë e Bujanovc. Për muaj të tërë, për vite studimi, ata do të jenë mysafirë të familjeve të Kukësit e të Peshkopisë. Familjet mikpritëse do të përfitojnë po aq sa fitojnë e ndihmojnë ekonominë e tyre ata që strehojnë studentët në Tiranë, Shkodër, Durrës, Vlorë, Elbasan…
Kukësi është “dy orë larg Tiranës” dhe pedagogët cilësor mund të vijnë po aq shpejt sa një mësues shkon nga Kukësi në Bicaj.
Peshkopia, me nxitjen edhe të intelektit të ri universitar të saj, do të afrohet me Tiranën me Rrugën e Arbrit në po atë largësi sa Tirana me Fierin.
Vetëm 30 kilometra është Dibra e Madhe nga Peshkopia…
Po kaq është edhe Prizreni nga Kukësi…
Dikush, nga ata që për turp zihen në Kuvend çdo seancë, do të thotë se me këto shënime po bëj lojën e njërës apo tjetrës parti duke e ndarë Shqipërinë në Jug e në Veri. Gabohet. Nuk jam prej atyre që hy në këtë hulli. Shqipëria është një që nga skaji më jugor i saj deri në atë më verior e lindor, deri tutje ku flitet shqip e këndohet shqip.
Dhe nuk dua që mesazhi im të futet vrimave të errëta të ndarjes krahinore. Dua që shteti ta kuptojë se i ka borxhe të mëdha Verilindjes, borxhe që nuk ia paguan dot kurrë, as me një apo dy universitete…

Abdurahim Ashiku

28 qershor 2016

SHQIPËRIA ETNIKE ËSHTË NJË REALITET DHE JO ËNDËRR ROMANTIKE

May 26, 2016 by dgreca

Shkruan: Mr.sc.Nue Oroshi/

Kohëve të fundit jemi dëshmitar që në trojet etnike shqiptare po ndodhin shumë gjëra të pahishme, po ndodhin shumë pabesi, janë përzier shumë rryma politike aziatike dhe karpatjane të cilat po mundohen t’i nxën frymën idealit të shenjët kombëtar Shqipërisë Etnike. Madje këto rryma nuk lënë asnjë instrument destruktiv pa përdorur për të krijuar huti dhe mbjellë defitizëm në popullin shqiptar se Shqipëria Etnike qenka një ëndërr romantike dhe se ajo ëndërr nuk do të realizohet asnjëherë sepse situatat politike në botë qenkan të tilla sa nuk po e lejuakan bashkimin e Shqiptarëve në një shtet të përbashkët. Edhe në prag të shpalljes së Pavarsisë së Shqipërisë para 28 Nëntorit 1912, shumë grupe politike me mendësi aziatike e kishin hedhur parullën tashë të mirnjohur „ Duam Babën e jo Shkabën“, që në gjuhën politike do të thotë se e duam baba sulltanin dhe jo shqiponjën dykrenare. Për inati të kësaj mendesie aziatike, që fatkeqësisht persona te till, flisnin shqip por vepronin arabisht e turqisht Shqipëria u bë por jo e tëra. U shpëtua gjysma e Shqipërisë aq sa u mundë të shpëtohet nga miqët tanë Perëndimor dhe nga rezistenca kombëtare shqiptare që prej vitit 1910-1912 , kjo rezistencë ishte mjaftë aktive dhe nuk u pushua asnjëherë. Shteti Shqiptarë e vazhdoi shtegtimin edhe pse më zemër të plagosur dhe më plagë në shpirt për pjesët e saja që mbetën jashtë Shqipërisë. Idealistët shqiptarë nuk e ndalën turrin e tyre. Por dikush me penë e dikush me kobure vazhduan në rrugëtimin e ndërtimit të shtetit Shqiptarë. Quditërisht ata që e donin më shumë babën se shkabën, u infiltruan në të shumtën e rasteve nëpër pozicione të ndryshme politike saqë atdhetarët e mirfilltë që e krijuan Shqipërinë shpesh herë shikonin me habi se cka ndodhi më adhuruesit e baba Sulltanit, a thua iu kthyn në mbrojtës të atdheut, apo prap vazhdojnë më politikën e barkut .

Koha kalonte rezistencat shqiptare vazhdonin përseri dhe erdhi fundi i viteve të nëntëdhdhjeta. Filloi një rezistencë e madhe Kombëtare për themelimin e shtetit të dytë Shqiptar të Kosovës. Edhe në këtë rast nipat e atyre që e donin babën e jo shkabën, e kishin ndryshuar stratëgjin. Ata për rreth pesë dekada ishin në shërbim të Beogradit dhe pjesmarrës në masakra kundër Shqiptarëve në përiudhnën kohore 1944-1999 kohë kur u ripushtua Kosova dhe viset e tjera Etnike Shqiptare nga regjimet pushtuse Titiste dhe Millosheviqiste. Edhe kësaj radhe bijtë e proletarve komunistë filluan me parollën „Nuk mundet mu Shkatrru Jugosllavia !“ , ’’A e dini se sa shtet i Fuqishem është ?“, „e ka në krahë Rusinë “, dhe shumë pallavra tjera Udbasho – komuniste. Por edhe në këto raste ata që tash hoqën dorë prej shkabës, dhe e puthnin yllin e kuq komunistë me një besnikëri i mbronin dhe sot e kësaj dite vazhdojnë t’i mbrojnë baballarët e tyre të kuq. Por për fatin e tyre të keq shteti i tyre që kishin ngrën me lug të arit iu shkatrru. Ju ba copë e grim. E të tillët përdorën të njëjtën strategji sikurse në vitin 1912 – të , ata filluan uzurpimin e institucioneve Shtetërore në Kosovë, dhe morën komplet në dorë frerët e shtetit, me ndonjë ndryshim të vogël. Filluan të flasin me zë të lart se ata kanë qenë dhe janë mbrojtësit e Pavarsisë së Kosovës. Sa që edhe kësaj radhe mbetën të hutuar elita e Nacionalizmës Shqiptare se cka po ndodh kështu. E tash ata e kanë filluar një strategji dhe propagandë tjetër politike. Ata thonë se asesi nuk mund të arrihet bashkimi i Trojeve Shqiptare se duhët të shkatrrohën shumë shtete, dhe kjo nuk është në planet e Evropës dhe të Amerikës. E unë iu them direkt se edhe për të tretën herë ju pasardhës të babës e jo të shkabës, ju që e perqafuat yllin komunsit në vend të shqiponjës dykrenare, do të digji keq edhe herën e tretë . Planet afatshkurtera dhe afatmesme të Bashkimit Evropian, dhe të Amerikës, parashohin një Evrop Juglindore apo siq quhet ndryshe Ballkan, të qetë. Qetësia në Ballkan nuk mund të arrihet me krijimin e shteteve artificale por vetëm , me krijimin e shteteve nacionale. Me këtë rast adhuruesit e babës dhe adhuruesit e yllit të kuq komunist, do të bien serish. Por Nacionalizma nuk guxoj të bëj edhe për të tretën herë gabimin e dy herave tjera që ata sërish të dalin në krye të vendit, dhë të thonë se ne kemi qenë bab e babgjysh për bashkimin kombëtar, por që kohërat kanë qenë të tilla, dhe nuk kemi guxu me fol haptas. Të tillët që bëjnë propagandë kundër Bashkimit Kombëtar,duhet të evidentohen, dhe nuk duhet t’u lejohet kurrsesi që në të ardhmën, të infiltrohen nëpër Partitë Politike që synim e kanë Shqipërinë Etnike. Adhuruesit e baba Sulltanit, si dhe ata të yllit të kuq komunistë, do të dëshprohen edhe kësaj radhe. Evropa dhe Amerika tani më e ka caktuar, në projektet afatshkurtera dhe afatmesme, që në Evropën Juglindore të krijohet një Shtet i fortë shqiptarë. Madje Shqipërinë Etnike do ta bëjmë edhe për inat të disa Shqiptarve që këtë shtet që është i lejuar me cdo konvent ndërkombëtare e shohin si utopizëm romantik, e jo realitet politik.

Reforma në drejtësi: Duhet të miratohet sa më parë

May 25, 2016 by dgreca

Por kush do ta miratojë?… Në parlament ka ende politikan që vijnë nga bota e krimit, këta do votojn reformën? Këta do zgjedhin gjykatësit e prokurorët? Nëse do të kishte drejtësi të pavarur, nuk do të kishim sot politikan të inkriminuar, në botën e krimit./

Opinion Nga Xhuljo Ferzaj/

Reforma në drejtësi është jo vetëm një domosdoshmëri e së sotmes, por edhe një imperiativ i së ardhmes. Ajo duhet të kthej besimin e humbur te sistemi i drejtësisë dhe demokracia, do të ndihmoj në rritjen e ekonomisë së Shqipëris, do të tërheqi investimet e huaja që deri tani janë në përqindje të vogël, do të ndihmoj në përshpejtimin e integrimit europian të vendit. Kjo është një nga reformat më të rëndësishme që shqipëria duhet të bëj në procesin e integrimit europian, vetëm me realizimin e saj mund të kemi një rend të ri kontroli e ekuilibrash, që do të bëjë të mundur dhe do të mbrojë zbatimin e drejtësisë në Shqipëri. Reforma nuk ka të bëjë vetëm me sistemin apo vetëm me njerëzit, por me të dy, prandaj duhet të jetë tërsore. Deri tani kemi një system gjyqësor të mbushur me gjyqtarë të korruptuar, që kanë rrënuar sistemin e drejtësisë, deri tani ka qenë e pamundur që një prokuror të hetojë gjithë akuzat për korrupsion, ndërsa ata që janë të korruptuar mendojn se nuk do të ndiqen kurrë penalisht, deri tani ia kanë dal të jenë të paprekshm. Qytetarët nuk duan të shikojn gjyqtarë të korruptuar, as politikan e çdo punonjës përfaqësues të institucioneve që duhet t’i shërbejn qytetarit e jo të kërkojn shuma të majme. Në media dëgjojm politikanët se janë duke realizuar një nga proceset më të mira, e se rezultatet janë të “kënaqshme”. Rezultatet nuk janë të mjaftueshme, për të bindur qytetarët, e të kthejn besimin te drejtësia, problemet janë po ato që kanë qenë. Sa europiane është ? Sa europianë ndihen qytetarët shqiptarë në dyertë e drejtësisë shqiptare? Zgjatja e realizimit të reformës, i ka lodhur e zhgënjyrë qytetarët. Pengesat vijë si pasoj e individëve brenda sistemit të drejtësisë ashtu dhe ato jashtë tij, sidomos të pranishëm në klasën politike. Stanjacioni, mungesa e përgjegjsis, profesionalizmit dhe e transparencës në drejtësin shqiptare padyshim u ka leverdisur segmentve të till, që më pasë kanë përfituar e kanë ngelur të paprekshm. Por edhe nëse do miratohej, nga kush do miratohet? Në parlament ka ende politikan që vijnë nga bota e krimit, këta do votojn reformën? Këta do zgjedhin gjykatësit e prokurorët? Nëse do të kishte drejtësi të pavarur, nuk do të kishim sot politikan të inkriminuar, në botën e krimit. Në media dëgjojm se palët politike shprehen të gatshme ta miratojn qysh sot, e ndërsa në realitet po ndodh e kundërta. Miratimi i reformës kërkon 94 vota, e ndërsa mazhoranca ka vetëm 84 vota. Në prapaskena ky projekt po has pengesa, gjë e cila ka sjellë reagime të ashpra nga ambasadori i Shteteve të Bashkuara dhe Bashkimit Europian. Mesazhi i ambasadorit Donald Lu gjatë mbledhjes së Komisionit të posaç ëm për Reformën në Drejtësi ishte i qartë, të miratohet sa më shpejt, në të kundërt “Nëse kjo reform dështon, ju, antart e këtij komisioni do të turproni njerzit që ju kan zgjedhur. Dhe, do të turpëroni mardhënien tuaj me Shtetet e Bashkuara dhe Bashkimin Europian” .

Thaçi: Në 6 muaj asnjë kosovar nuk ka shkuar në luftëra të huaja

May 25, 2016 by dgreca

PRISHTINË, 25 Maj 2016/ Në gjashtë muaj asnjë kosovar nuk ka shkuar në luftëra të huaja, shprehet Presidenti Hashim Thaçi, pasi Kuvendi i Republikës së Kosovës votoi sot projektligjin për luftimin e financimit të terrorizmit.

“Kemi miratuar ligjin që synon parandalimin e qytetarëve të Kosovë që t’u bashkohen luftërave të huaja dhe Strategjinë për Parandalimin e Ekstremizmit të Dhunshëm dhe Radikalizmit që shpie në Terrorizëm. Ndërsa, fakti që në gjashtë muajt e fundit nuk është regjistruar asnjë kosovar të ketë shkuar të marrë pjesë në luftëra të huaja përbën sukseset e para të angazhimit tonë të përbashkët”, thekson ai.

Njëherësh, vijon Thaçi, mbetemi të përkushtuar që të punojmë në deradikalizimin dhe riintegrimin e ish-luftëtarëve të huaj nga Kosova.

“Kosova vazhdon të jetë e vendosur dhe kampione në luftën kundër ekstremizmit dhe terrorizmit”, përfundon Presidenti Thaçi postimin në ‘facebook’./b.j/