Nga Fahri Xharra/
Oj mrekulli e mashtrimit ,si ke ditur t`iu përshtatesh aq mirë e bukur serbëve? Si munden këta njerëz “syrin me lot” e “ gojën plot vajë “ të vajtohen për diçka që ata e shkruajnë nuk është aspak e vërtetë ?
Këte që do e lexoni duke shkuar më poshtë e kanë lexuar me mijëra serb , turq dhe të huaj. Kemi edhe nga ne që e kanë “ndarë “ dhembjen me turqit e “përvuajtur “ që duheshin të iknin nga Prishtina . Të “mjerët ata !
Prishtinë 1948 ; “ Ashtu si artistët që ndërrohen në skenen e teatrit ashtu edhe turqit e lodhur dhe rraskapitur iknin nga Prishtina duke iu lëshuar vendin shqiptarëve të etshëm për hakmarrje. Për vetëm disa vjetë, 3-4 mijë turq u përzunë pë Turqi, dhe në vendin e tyre erdhën shqiptarët (Šiptari ) të cilë nuk ishin kurrë banorë të Prishtinës.”
“ Në vitin e përmendur 1948 Prishtina i kishte 7-8 mijë banorë , gjysma e të cilëve ishin turq e gjysma tjetër serbë deri sa ndonjë shtepi e shqiptarëve ishte tek-tuk andej pari dhe shumë e rrallë”
Të shtyre nga zullumi ( i shqiptarëve ,pra) turqit iknin në Turqi ndaras apo në mënyrë kolektive. Pra pushteti komunist për një kohë të shkurtër e ndërroi popullatën ; dhe turqit në heshtjen e vdekjes natën , me shi e me bore iknin me tren drejt Maqedonisë e pastaj për Turqi,”.
Pastaj vazhdohet ‘ Prishtina ishte një kasaba turke me 15 xhami’ dhe kështu zhdukej e humbej nga origjinaliteti. “ ( per skeptikët ja edhe në serbisht : “Albanci nisu bili kućne sluge Turaka ili Srba, nego su kao nadničari i napoličari obrađivali turska ili srpska imanja. Svaki stari Prištevac je imao nešto zemlje van grada, pošto je grad bio mali. Moja porodica je imala vinograd, dva kilometra van grada između Prištine i sela Matičane. Imali smo tri hektara imanja. To su obrađivali neki Džavid i Huso, Albanci iz Prištine. Imali su kuću na dvadesetak metara od naše.
Što se Turaka tiče, oni su bili age i begovi i imali su velika imanja od po pet, deset i više hektara. Turci su se bavili baštovanstvom, imali su bašte van grada iz kojih su snabdevali Prištinu povrćem. Turci su sebe kotirali visoko i smatrali su da njihova deca ne mogu i ne treba da rade fizičke poslove. Na svojim imanjima su zapošljavali Albance. ).
Serbët me rrenat e tyre shkojnë edhe më largë : “ Urreheshin ndërveti edhe pse ishin të të njëjtës fe, Turqit kurrë nuk martoheshin me gra shqiptare. Por ato vite kushti për të mbetur në Kosovë duhej të duhej të bënin martesë të përzier me shqiptarët “
Dhe ankohet propaganda serbe :” Mu ne kohën e ikjeve të turqve ngritet në Prishtinë ,përmendorja e vellazerim bashkimit ( e cila eshte edhe sot fxh) “
Prishtina 1948- 68 .
“Pasi që pastrimi etnik i turqve u krye ( 1948-1968 ) u krye në tërë Kosovën, numri i turqve u zvoglua ne 1-2 % , dhe pasta u ndal dhuna ndaj të mbeturve.”Prishtina u mbush me shqiptar nga fshatrat për rreth por edhe nga Shqipëria, filloi marrja e pronave serbe dhe zullumi mbi serbet”
(“Celu Prištinu su naselili Šiptari iz susednih sela ali i iz Albanije. Sluge su, to se nazivalo socijalističkim preobražajem, prvo gospodare stavili pod zulum. Valja priznati istinu da su Albanci turska imanja uglavnom kupovali, a pitanje cene se, u opštoj bežaniji, nije postavljalo.
Najmasovniji zločin nad Srbima zabeležen u vreme komunizma se dogodio u selu Matičane, gde je u jednoj jaruzi pronađeno devet Srba, zaklanih.” )
“Dhe erdhi viti 1968 , viti i demonstratave masive dhe shkatërrimtare të shqiptarëve.”
Po sot , pyesin mediumet serbe , sa turqë kanë mbetur.?
Dhe kështu serbet i flisnin ndoshta edhe Erdoganit , dhe qanin hallet me të për zullumin shqiptar ndaj turqve.
“Mbledhjet ishin pa praninë e gazetarëve dhe udhëheqje se Kosovës. (supozim i imi )