Politike – Page 501 – Dielli

Serbia pengon integrimin e serbëve në sistemin gjyqësor dhe prokurorial të Kosovës

October 17, 2017 by dgreca

-Gjyqtarët dhe prokurorët serbë nuk shkuan sot në Presidencën e Kosovës për të dhënë betimin/

-Presidenca: Pavarësisht këtij dështimi të qëllimshëm të orkestruar nga Serbia, Republika e Kosovës do të vazhdojë të funksionojë, bazuar në parimet kushtetuese të gjithë-përfshirjes, prandaj ftojmë edhe një herë palët e Marrëveshjes për Drejtësi që të kryejnë obligimet e tyre/

PRISHTINË, 17 Tetor 2017-Gazeta DIELLI/ Serbia pengon integrimin e komunitetetit joshumicë – serbëve kosovarë në sistemin gjyqësor dhe prokurorial të Kosovës. Gjyqtarët dhe prokurorët serbë nuk shkuan sot në Presidencën e Kosovës për të dhënë betimin.Presidenca e Kosovës sapo dërgoi këtë Deklaratë për media:Sot, më 17 tetor 2017, Zyra e Presidentit ishte e gatshme të presë ardhjen dyzet e dy (42) gjyqtarëve dhe katërmbëdhjetë (14) prokurorëve nga komunitetet jo shumicë në Republikën e Kosovës, të cilët, pas dekretimit nga Presidenti i Republikës së Kosovës z. Hashim Thaçi, do të duhej t’i bashkohen sistemit gjyqësor dhe atij prokurorial të Republikës së Kosovës.

Dekretimi i gjyqtarëve dhe prokurorëve nga komunitetet jo shumicë në Republikën e Kosovës është edhe një nga masat afirmative, të cilat institucionet e Republikës së Kosovës i ndërmarrin për të arritur një barazi të plotë dhe efektive të pjesëtarëve të komuniteteve në të gjitha fushat e jetës, ekonomike, shoqërore, politike dhe kulturore. Akti i sotëm i betimit kishte këtë qëllim, për zbatimin e plotë të Marrëveshjes për Drejtësi të arritur në Bruksel, më datën 10 shkurt 2015.Sot, dekretimi i gjyqtarëve dhe prokurorëve nga komunitetet jo shumicë, nuk ndodhi për shkakun që kandidatët për gjyqtarë dhe prokurorë, nuk erdhën për dekretim. Ata nuk erdhën ngaqë u penguan nga Republika e Serbisë, me qëllimin e vetëm që të mos lejojë integrimin e tyre në sistemin gjyqësor dhe prokurorial të Kosovës. Është ky edhe një hap nga hapat e shumtë që Republika e Serbisë ndërmerr kundër qytetarëve tanë, ngase inkuadrimi i gjyqtarëve dhe prokurorëve nga radhët e komuniteteve jo shumicë në Republikën e Kosovës, ka rol të madh në jetën e komuniteteve, në realizimin e të drejtave të tyre dhe në sigurinë e qasjes së barabartë në drejtësi. Njëkohësisht, veprimi i sotëm i pengimit të kandidatëve për gjyqtarë dhe prokurorë që të vinë sot për dekretim tek Presidenti, është edhe një dështim dhe paaftësi tjetër e BE-së si ndërmjetësuese në këtë proces të zbatimit të Marrëveshjes për Drejtësi.Pavarësisht këtij dështimi të qëllimshëm të orkestruar nga Serbia, Republika e Kosovës do të vazhdojë të funksionojë, bazuar në parimet kushtetuese të gjithë-përfshirjes, prandaj ftojmë edhe një herë palët e Marrëveshjes për Drejtësi që të kryejnë obligimet e tyre. Republika e Kosovës ka përmbushur obligimet e saj në çdo aspekt, përfundon deklarata. /b.j/

SHTYPI I KOSOVES: Dekretimi i gjyqtarëve serbë me “betim neutral”

Presidenti Hashim Thaçi ka ftuar të martën në kabinetin e tij gjyqtarët serbë për ta bërë betimin si gjyqtarë të Gjykatës Themelore për rajonin e Mitrovicës.Sot është edhe afati i fundit kur Gjykata dhe Prokuroria Themelore duhet ta nisin punën, sipas marrëveshjes së dakorduar në Bruksel. Por institucionet e përfshira në këtë proces zyrtarisht nuk kanë dhënë informacione nëse puna e gjyqësorit do të bëhet sipas afatit të dakorduar, shkruan sot gazeta Koha Ditore në Prishtinë.

Në Këshillin Prokurorial të Kosovës i kanë thënë gazetës një ditë më parë se janë në pritje të sinjalit për të filluar punën. Burime të gazetës kanë thënë se Presidenca nuk e ka bërë publike ditën e dekretimit për shkak të frikës së mund të dështojë betimi i gjyqtarëve serbë.Sipas raportimeve të mediave në Mitrovicën e veriut, gjykatësit serbë do ta bëjnë “betimin neutral”, ku nuk do të ketë tekst të njëjtë me betimin që e bëjnë gjykatësit shqiptarë të Kosovës. Siç shkruan “Kossev”, në asnjë marrëveshje nuk do të vendoset stema e Kosovës dhe emërtimi Republikë.

100-VJETORI I VIKTIMAVE TË KOMUNIZMIT DO TË PËRKUJTOHET NË WAHINGTON

October 16, 2017 by dgreca

Nga Frank Shkreli/Nëntori 2017 shënon 100-vjetorin e Revolucionit Bolshevik. Historia tregon se një natë tëftohtë në Petrograd, 100-vjetë më parë, një grup i vogël Rojesh të Kuqe morën nën kontroll Pallatin Dimëror dhe instaluan qeverinë e parë komuniste në botë. Revolucioni Bolshevik shënoi fillimin e një shekulli, gjatë të cilit mbështetësit e ideologjisë komuniste bënë disa prej krimeve më të tmershme që ka njohur historia e njerëzimit.Me rastin e këtij përvjetori, Fondacioni Amerikan për Kujtimin e Viktimave të Komunizmit me qëndër në Washington, me 7-9 të muajit që vjen, organizon në kryeqytetin e Shteteve të Bashkuara, ceremoni përkujtimore dhe konferenca akademike, ku do të marrin pjesë anëtarë të Kongresit të Shteteve të Bashkuara dhe një numër ekspertësh dhe historianësh të dalluar të kësaj fushe, të ardhur nga Evropa dhe nga Amerika.

Ne Foto:Dega e Vatres ne Washington, pjesmarrse e rregullt ne veprimtarite per krimet e komunizmit prane monumentit perkates ne Washington./

Në njoftimin për zhvillimin e punimeve, në shënim të 100-vjetorit të Revolucionit Bolshevik, Fondacioni në fjalë shprehet se me këtë rast, “Do të mblidhemi për të nderuar kujtimin e më shumë se 100-milionë viktimave të komunizmit, njëkohësisht, edhe për të festuar lirinë atje ku ka triumfuar tanimë, por edhe për të vazhduar përpjekjet tona, për një botë të lirë nga komunizmi.”

Sipas programit të njoftuar, përkujtimi i viktimave të komunizmit me rastin e 100-vjetorit të Revolucionit Bolshevik në Rusi, dita e parë e punimeve me 7 nëntor, do të fillojë me një konferencë për shtypin dhe me shfaqjen e filmit, “Gratë e Gulagut”, një film dokumentar ku pasqyrohen tregimet personale tragjike të 6-grave që kanë vuajtur si të burgosura politike në gulagun Stalinist sovjetik.Njoftohet se me 8 Nëntor, në njërën prej sallave të ligjvënsëve amerikanë të Bibliotekës së Kongresit, do të mbahen me këtë rast, ligjërata nga anëtarë të Kongresit, ndërsa panelistë të njohur në fushën e historisë së komunizmit, do të diskutojnë dhe do të shqyrtojnë lidhjet midis ideologjisë marksiste dhe praktikave politike, ekonomike, kulturore dhe të politikës së jashtme, të përdorura nga regjimi i ish-Bashkimit Sovjetik. Në mënyrë më specifike, thekson programi, ekspertët do të diskutojnë se si idetë e Karl Marksit — në të vërtetë — u pasqyruan në përdorimin e praktikave revolucionare, në themelimin e regjimit komunist Bolshevik dhe të Bashkimit Sovjetik, si entitet politik e shtetëror. Temat për diskutim, nga një listë e gjatë e disa prej ekspertëve më të njohur të kësaj fushe në Amerikë dhe në Evropë, sipas njoftimit të Fondacionit Amerikan për Kujtimin e Viktimave të Komunizmit, do të përfshijnë edhe luftën totalitare që sovjetikët kanë përdorur gjatë sundimit të tyre, kundër institucioneve vullnetare që përbënin shoqërinë civile, por do të preken edhe subjekte si imperializmi sovjetik, Kombet e Robëruara nga komunizmi dhe Lufta e Ftoftë, ndër të tjera.

The Victims of Communism Memorial Foundation

Dita e dytë e kujtimit të viktimave të komunizmit në Washington, me rastin e 100-vjetorit të Revolucionit Bolshevik, do të përfshijë gjithnjë komente nga anëtarë të Kongresit të Shteteve të Bashkuara si dhe diskutime nga ekspertë të ndryshëm dhe të njohur botërisht për ekspertizën e tyre historike të komunizmit gjatë shekullit të kaluar. Ndër subjektet që pritet të diskutohen – sipas programit të njoftuar deri më tani – janë edhe lidhjet midis të Vërtetës, Kujtimit dhe Drejtësisë, me qëllim llogaridhënjen dhe përgjegjësinë për krimet e bëra, por edhe për të pranuar dhe për t’u përballur me të kaluarën e krimeve të regjimeve komuniste. Përveç kësaj, një vend të posaçëm në diskutimet e ditës së fundit të përkujtimit të viktimave të komunizmit, do të zenë aktivitetet subversive sovjetike jashtë ish-Bashkimit Sovjetik, përmasat e krimeve të komunizmit mbrenda vendit, si dhe pengesat me të cilat përballen sot historianët në përpjekjet e tyre për të shkruar një histori të vertëtë të krimeve të regjimeve komuniste. Specifikisht, me rastin e 100-vjetorit të Revolucionit Bolshevik dhe të viktimave të komunizmit, ekspertët e ftuar dhe ligjvensit amerikanë do të theksojnë sidomos edhe rëndësinë e kujtimit, të pajtimit dhe të drejtësisë për viktimat e komunizmit, por edhe rrezikun që paraqesin përpjekjet e tanishme për të treguar, ndryshe nga e vërteta, historinë e periudhës komuniste dhe nëse është e mundur të tejkalohet trashëgimia sovjeto-komuniste dhe nëse, si përfundim, populli rus më në fund, mund të jetojë në liri të vërtetë.

Fondacioni për Kujtimin e Viktimave të Komunizmit, që po organizon ceremonitë në nëntor, me rastin e 100-vjetorit të Revolucionit Bolshevik, ka ftuar gjithashtu që në këtë përkujtim të marrin pjesë edhe përfaqsues të shumë nga vendet ish-komuniste, ose ish-Kombet e Robëruara, siç njiheshin me fjalorin e Luftës së Ftohtë. Njoftohet se nga Shqipëria është ftuar në Washington të marrë pjesë në këtë përkujtim të viktimave të komunizmit edhe Z. Simon Mirakaj — ish i përndjekur politik, familja e të cilit për dekada ka vuajtur internimet e tmershme të regjimit të Enver Hoxhës dhe aktualisht anëtar i Autoritetit për Informim i Dosjeve të Sigurimit të Shtetit nga 30 Nëntori 1944 deri në 2 korrik të vitit 1991, në Shqipëri. Në një intervistë ditët e fundit me gazetën Telegraf në Tiranë, Z. Mirakaj, në kapacitetin e tij si anëtar i këtij Autoriteti për hapjen e dosjeve të ish-Sigurimit të Shtetit në Shqipëri, u shpreh se, “Diktatura komuniste duhet të shihet si një e keqe e përbashkët nga i gjithë spektri politik” shqiptar, duke shtuar se, “Ballafaqimi me të kaluarën komuniste dhe dënimi i saj është një domosdoshmëri për të pasur një të ardhme të sigurt drejtë Evropës së bashkuar. Çdo nismë për të ndaluar simbolet e komunizmit, mendoj se i shërben të ardhmes, i shërben demokracisë”, përfundoi Z. Mirakaj.

Besoj se gjatë vizitës së tij në kryeqytetin amerikan për të marrë pjesë në ceremonitë që do të shënojnë 100-vjetorin e Revolucionit Bolshevik, Z. Mirakaj do të gjejë mbështetje të fortë në Washington për qëndrimin e tij se edhe Shqipëria, pas 27 vjetë post-komunizëm, duhet që, më në fund, të përballet seriozisht me të kaluarën e saj komuniste – në këtë 100-vjetor të Revolucionit Bolshevik – duke iu bashkuar pjesës tjetër ish-komuniste të Evropës, për të kujtuar viktimat e shumta të regjimit komunist të Enver Hoxhës, me qëllim dhe shpresë që e kaluara të mos përsëritet më dhe që të ketë gjithashtu një distancim serioz dhe zyrtar nga trashëgimia e atij regjimi, trashëgimi që fatkeqsisht edhe sot pas më shumë se një çerek shekulli, vihet re kudo në jetën politike dhe shoqërore shqiptare –shpeshëherë me aprovimin zyrtar ose dukuria publike e kësaj trashëgimije trajtohet në heshtje nga ana e e autoriteteve. Tirana zyrtare e ka për detyrë që, të pakën aq sa Washingtoni, që nuk ka vuajtur kurrë nga komunizmi, të tregojë më në fund gatishmërinë dhe seriozitetin e saj që duhet t’i kushtojë rëndësisë së kujtimit të krimeve të komunizmit, të pajtimit kombëtar dhe të drejtësisë për viktimat e e atij regjimi — të gjallë e të vdekur në Shqipëri — ashtu siç kanë bërë shumica e vendeve ish-komuniste të Evropës Lindore dhe Qendrore, e të cilat sot janë anëtare të plota të organizmave euro-atlantike. Ky duhet të jetë një obligim solemn dhe angazhim serioz dhe i pa hile i autoriteteve qeveritare dhe shtetërore të Shqipërisë, nëqoftse vendi dëshiron të shkojë përpara.

https://centennial.victimsofcommunism.org/index/schedule

A PO DUKET NË HORIZONT NJË 1997-të E RE?

October 15, 2017 by dgreca

Asllani 21

NGA ASLLAN BUSHATI/Shqiptarët , pas Luftes Dyte Botërore, kanë bërë shumë “marrëzira” ( në se mund ta përdorim këtë term në kontekstin jo fyes për popullin), disa prej të cilave kanë qenë edhe kolektive por shumica nga udhëheqësit politik. Edhe kur kanë qenë kolektive janë ideuar e mbështetur po nga politikanët. Shkarazi po përmend disa prej tyre : Nxjerrja në një gjyq falls dhe pushkatimi i gjithë deputetëve opozitar në 1945 . Mashtrimi me bombën në Ambasadën Sovjetike dhe pushkatimi në Tiranë i 22 intelektualëve atdhetarë pa asnjë arsye. Vënia nën shenjestën e nëndetses së Bazës se Vlorës me ekuipazh sovjetiko-shqiptar për tre ditë (16, 17, dhe18 dhjetor 1959) e një destrojeri amerikan në Mesdhe ,me të cilin udhetonte për në Lion-Francë, Presidenti Amerikan Ajzenhauer dhe si pasojë kundërpërgjigjeja amerikane duke vënë nën shenjestrën bërthamore për më shumë se tridhjet vjet bazat ushtarako-ajrore të Rinasit e Kucovës, bazën ushtarako-detare të Vlorës dhe qytetin e Gjirokastrës. Dalldija kolektive e 1967-tës për prishjen e shkatërrimin e gjithë institucioneve të fesë duke u bërë i vetmi” vend ateist në botë”. Ideja e cmendur ” tu qepemi kodrave e maleve dhe ti bëjmë pjellore si dhe fushat” duke shkatërruar tërësisht bimësinë,pemët,pyjet, faunën e florën,e duke bërë erozion shkatërrues të të gjithë vendit me duart tona . “Ndërtimi me sukses i socializmit duke u mbështetur vetëm në forcat tona”, duke e këthyer vendin në një depo të madhe hekurishtesh me të ashtuquajturat uzina e fabrika moderne. Bunkerizimi i gjithë vendit për tu “ballafaquar e fituar në luftë me gjithë botën”. Marrëzia kolektive e 1997-tës me futjen e parave në piramida e cila coi në humbjen e tyre , humbjen e jetës së mijera shtetasve dhe për inatë të tyre , shkatërrimin e plotë të shtetit. Vrasja e besimit se ky vend nuk mund të bëhet normal si të tjerët , dhe eksodi i të paktën i një të tretës së numurit të përgjithëshëm të popullatës. Nuk na mjaftuan të gjitha këto, por na “duheshim” edhe dy marrëzi të tjera dhuratë nga Edi Rama si: kanabizimi i gjithë vendit,dhe së fundi kriminalizimi i tejskajshëm i pushtetit .

Ka edhe shumë të tjera ,por edhe kaq na mjaftojnë për të dalë në konkluzionin se për gati shtatëdhjetë vite këto janë shumë të tepërta për një popull të vogël si i yni, dhe se këto për të mos thënë i kanë kthyer mbrapsh rrjedhat e përparimit të vendit , më së pakti mund të themi i kanë ngadalësuar ndjeshëm ato në krahasim me popujt e tjerë në rajon e më gjërë. Në këto kushte pyetja më e thjeshtë nga cdo shtetas shqiptarë do të ishte se : pse kanë ndodhur e ndodhin këto gjëra ne? Mendoj se edhe përgjigjja më e thjeshtë do të ishte se: mbi të gjitha është keq qeverisja e këtij vendi.

Edi Rama, nuk realizoi asnjë nga premtimet madhore të mandatit të parë dhe më e keqja , në vend të realizimeve, solli kanabizimin dhe kriminalizimin e gjithë vendit. Disa nxitojnë ta mburrin se ai bëri reforma dhe po e bën Shqipërinë shtet. Në gjykimin tim kjo nuk qëndron. Së pari Shtetin Shqiptar e krijoi Ismail Qemali dhe e formësoi me të gjithë elementët e shtetit modern perendimor Ahmet Zogu. Së dyti, lidhur me reformat e Edi Ramës, unë mendoj se ata janë gjysmake e përgjithësisht të dështuara dhe se vetë Edi Rama jo vetëm nuk është reformator, por është një shoumenë, batutaxhi, hokatar dhe një mashtrues perfekt.

Le të ndalemi pak tek kanabizimi. Disa mendojnë se ai solli punësim të përkohshëm të një sasie njerëzish dhe se fitimet janë brenda vendit e duke u shëndruar në një pasuri kombëtare. Në këndshikimin tim kjo nuk qëndron për shumë arsye, por nga më kryesorët janë: dëmtimi i imazhit të vendit në sytë e ndërkombëtarëve dhe frenimi i biznesit ndërkombëtar për investim afatgjatë në Shqipëri. Për rrjedhojë kjo frenoi mbi të gjitha, hapjen e vendeve të reja të punës kaq të domosdoshme për brezin e ri, por zvogloi ndieshëm prodhimin e brendëshëm buqësor. Kanabizimi duke qenë fenomen masiv, tashmë është kthyer në një bankë informale të parave të pista që kërkojnë të blejnë pasuri të patundëshme deri forcërisht duke dëmtuar kështu pronarët e biznesin e vogël dhe duke tjerërsuar forcërisht elementët themelor të bazës ekonomike të vendit.Shkurt me parat e kanabisit, mafia po krijon pasuri konkuruese të pa ligjëshme dhe krejt të pa ndershme.

Tjetër aspekt është se parat e drogës deformuan vullnetin , votën e lirë edhe rezultatin përfundimtar të zgjedhjeve të qershorit 2017-të. Edi Rama i bleu ato duke bashkëpunuar hapur me kriminelët e drogës dhe për pasojë me rreth njëzet përqind të votave të shqiptarëve udhëheq i vetëm gjithë vendin pa e ditur se ku do të shkojë ,se për këtë mandate të dytë ai nuk ka bërë asnjë premtim electoral. Ai i fitoi zgjedhjet jo për zotësi e punë të madhe në realizimin e premtimeve elektorale, por për një ligj elektoral skandal, për një lëvizje të gabuar politike të LSI-së e cila nuk ju bashkangjit opozitës, dhe për një mbështetje të pa drejtë dhe të pandershme që atij i dhanë ndërkombëtarët.

Humbëse e vetme e gjedhjeve me më shumë se dyqind mijë vota, doli PD-ja dhe shumë i baltosur e i plagosur Lulzim Basha. Në gjykimin tim, kjo ndodhi jo për faj dhe paaftësi të Zotit Basha, por të rrethanave, sepse megjithë përpjekjet e tij për rishikimin e ligjit zgjedhor për gati një vit e gjysëm ajo ju bë e pamundur në një kohë që edhe ndërkombëtarët ja kishin premtuar një gjë të tillë. Basha me synim zgjedhjet e lira e të nderëshmë u fut në cadër para Kryeministrisë dhe nuk do të futej edhe në zgjedhje pa u krijuar kushtet për to. Por ndërkombëtarët OSBE, Odihri, BE e SHBA i dhanë gjithë përkrahjen e duhur Edi Ramës ( duke mbyllur sytë përpara mosrealizimeve dhe paudhësive që kishte bërë ) dhe duke u bërë bashkautorë në shkatërrimin e zgjedhjeve në Shqipëri. Ata duke mos dashur të ballafaqohen me të vërtetën zgjedhore dhe të drejtën , zgjodhën rrugën e deklarimit se zgjedhjet ishin të mira për Shqipërinë . Por jam i bindur se po të kishte ndodhur kjo situatë në një vend tjetër demokratik me siguri (nuk do të quheshin të mira për rrethanat), por do të quheshin skandal zgjedhor .

Përfaqsuesi i Departamentit të Shtetit Amerikan Yee, e detyroi Zotin Basha të mos shtonte ne dokumentin e rekomanduar të ndërkombëtarëve, qoftë edhe një presje të vetme, por vetëm të thoshte “PO”. Pra ndërkombëtarët nuk u shqetësuan sa duhet për ardhjen e të inkriminuarve në Parlament e në strukturat drejtuese të shtetit dhe kanabizimin e vendit para zgjedhjeve, për të cilat opozita dhe Basha ishin shumë të motivuar e të vendosur për të luftuar kundër tyre. Pyetja shtrohet : atëherë po pse tani kur zgjedhjet kanë mbaruar dhe i ka fituar padrejtesisht Rama ,ngrihen e thonë se në Shqipëri ka katër grupe kriminale , njëzet familje etj. Ku ishin këto ndërkombërar para zgjedhjeve kur opozita dhe Zoti Basha thërrisnin me të madhe nuk shkohet në zgjedhje me Edi Ramën dhe kriminelët e armatosur? Pse ata i imponuan Bashës dhe opozitës një zgjidhje turpruese me disa ministra teknik, figurant e pafuqi vepruese për rregullimin dhe zgjidhjen e problemit të zgjedhjeve? Pse i mëshojnë sot specifikisht temës së kriminalitetit , kur ai ishte një fenomen veprues edhe para zgjedhjeve? A mendojnë ata se me këtë veprim dalin paqshëm dhe të larë nga ndotja zgjedhore që krijuan? Jo , mendimi im është se ata nuk janë të pastërt dhe të larë me zgjedhjet e qershorit 2017 në Shqipëri, por janë të baltosur dhe me përgjegjesi. Ata jo vetëm nuk kanë qenë një arbitër i paanshëm zgjedhor por shumë të anëshëm e pro qeveritar. Më e pakta gjë që mund të thuhet është se kjo është e pandershme.

Tani Edi Rama erdhi në pushtet i vetëm e me fuqinë e parave dhe të armëve të bandave. Ata nuk i duhen më, por ai është i pa fuqishëm ti largojë, se i kërkojnë pjesën që kanë investuar . Në këtë raport interesash, bandat kanë filluar të sulmojnë fillimisht njera-tjetrën në Elbasan, Vlorë, Durrës, Shkodër, Lushnje etj, por njëherazi po i tregojnë dhëmbët edhe Edi Ramës duke i bërë karshillëk në pushtetin vendor të cilin ka rrezik ta nëpërkëmbin shpejt aty ku nuk e kanë nën kontroll akoma. Pas pushtetit vendor bandat do të përplasen me segmentet e shëndosha të policisë, shërbimit informative, prokurorisë, opozitës dhe segmenteve qeveritare që nuk i përkrahin. Kam të dhëna nga shokë, miq e dashamirë se në Shkodër, Lezhë, Lac, Fush-Krujë, Vorë, Tiranë, Shijak, Durrës, Elbasan, Lushnje, Vlorë etj shumë pronar dyqanesh, trojesh e banesash e biznesesh të vogla ,po largohen nga pronat e tyre nga presioni i bandave. Në shumicën e rasteve ata ju ofrojnë një ofertë poshtruese dhe më pas në se nuk ja arrijnë qëllimit, u drejtojnë grykat e armëve dhe tritolin.Por ky nuk është fundi se pas tyre presioni do të drejtohet tek bankat dhe organet e drejtësisë. Kur e kudo që bandat do të hasin në pengesa ata më së pari e pastrojnë vendin me armë. Kjo është 1997-ta e re që po gatuhet në vorbullën e ideve e të praktikave të Edi Ramës.

Në gjykimin tim, Edi Rama është i falimentuar në cdo kuptim, se ai nuk ka para e nuk ka mundesi ta thërras investitorin e huaj se është i pa besueshëm për te. Pra nuk mund të hap vende të reja pune, nuk mund të bëjë investime publike në infrastrukturë, arsim e shëndetësi etj. Edhe ne se bën përpjekje për ngritjen e rrogave e të pensioneve, ose do të shtojë borxhet (të cilat aktualisht jane shume të larta), ose do të rrisë inflacionin që është po ashtu shkatërruese për ekonomine e Shqipërisë . Pra ky njeri i falimentuar nuk i duhet askujt tjetër përvec bandave që vetë i krijoi. Atëherë pse duhet të mbahet në pushtet? Shqiptarët nuk kanë nevojë për një shoumenë, hokatar e batutaxhi, qe kudo qe shkon ben teater , nje njeri pa ide e platforma për të ardhmen e vendit. Ai nuk eshte reformator por thjeshte genjeshtar e nje mashtrues i kamufluar, te cilit s’mund ti besosh per asgje jo me te ardhmen e vendit .

Në këtë situatë është e nevojshme që opozita jo vetëm të bllokojë foltoren e Parlamentit, por ta rrethojë Parlamentin , Kryministrinë, ministristë, sheshet e kryqëzimet me njerëz paqësor,e jo të dhunshëm, për ta larguar nga pushtetit një orë e më parë Edi Ramën . Largimi i tij do të krijojë mundësinë dhe hapsirën e nevojshme për të luftuar dhe zhbërë strukturat organizative, parat, pasuritë , asetet dhe cdo gjë të mafias dhe të bandave kriminale të cilat janë një rrezik serioz për të ardhmen e Shqipërisë. Që 1997-ta të mos përsëritet më, këtij njeriu të papergjegjshem i duhet thënë NDAL.

Lushnje ktheu tek tradita

October 14, 2017 by dgreca

-Një fatkeqësi që po mbush varrezën e qytetit me mermer të kuq e të bardhë deri nga Siçilia. Aq sa një Lushnje tjetër po ngrihet me kangjella e trëndafila në luginën e përroit të Darsisë. Një Lushnje e begatë varrezash.
Nuk shkon dot atje, ka plot fytyra të rinjsh që qeshin. Janë datime të tmerrshme. Pak jetë. Vite të ikura kot…

Nga Ilir Levonja/ 5-Ilir-levonja-2-288x300-1-250x260

Ajo që më trishton sot është fakti që qyteti im është i tëri një skenë debatesh mbi krimin, vrasjet në rrugë, klanet, zonat e influencës, droga dhe hakmarrjet. Ka qënë një bukuri shçirtërore rrugicash plot barzilok, mëllagash e menekshesh, skelave të hardhive dhe kopshteve me të njoma ku dominonte era e nënexhikut apo e mëndrës. Kush ka jetuar rrethinat, pasi ai qytet aty e ka zanafillën e traditën, nga buzët e kodrave të Darsisë e deri tek lirishtat e fushës nga ana e Plukut dhe Savrës. E ka akoma në hundë aromën e këtyre. E ndjen akoma hijen e hinxave, të kolipseve, vidheve, blirit etj.., që fatkeqësisht sot janë zevendësuar me palmat e Arabisë. Atyre që u është mbushur mendja se me pallatet e larta kanë kapur qiellin, kanë humbur një here e përgjithmnoë Lushnjen e vërtetë…, atë pra të rrugicave dhe avllive. Nga memoria ime është e tëra një bukuri djemsh e vajzash, ku tek-tuk dallonte ndonjë rrugaç lagjeje. Me jakën përpjetë, këpucë me taka të larta e llapë përpara, pantallona kauboj e ca favorite a cullufe të gjata. Por aq ishin, madje edhe sherrin e kishin me namus. Dilnin tek e tek në sy të shoqërisë dhe ndaheshin gjërat. Jetën nuk ja merrnin kërkujt. Jeta ishte e shenjtë. Kjo fal një mendësie a kulture prindërore që shpesh edhe sot e gjen të përmbledhur në pak fjalë, jemi soj me hakikak.

Një qytet që i ka hapur derën skraparliut, vlonjatit, permetarit, korçarit, dibranit, kuksianit, tropojanit etj.
Krimin e vërtetë e bënte shteti. Duke sjellur vit më vit të internuar, apo armiqtë e klasës. Duke mbushur Gjazën, Gradishtën, Bedatin, Savrën, Zhamën, Çermën, Grabianin. Qyteti kishte një paqje brenda një fjale të dhënë darsiane dhe urtësie fusharake. Nje respekti reciprok ku i gjendeshin njëri-tjetrit. Por këto vitet e fundit, duket se tradita e virtytet janë mundur. Herë më herë del tradita, mbaj mend se si në 1997-ën u mblodhën një grup burrash, të shpëtonin qytetin. Kam qënë edhe unë si kronist, vëzhgues, por më gëzonte fakti që fjala po merrte peshë. Megjithëse nga jashtë na gjuanin me kallashnikov. Pastaj erdhi një moment forca e mundi fjalën. Në mes ishin partitë. Kësisoj edhe produktet ishin monstruoze. Nuk dua t’i përmend. Por nëse ka mbetur akoma një intelektual atyre rrugëve duhet të flasi hapur, partitë me taktikat e tyre kanë një haraç të madh në këtë kalvar krimesh.
Dhe ka vetëm një rrugë për rikthimin tek identiteti, biseda mes burrave të fiseve. Janë prindër që kanë jetuar të dy kohët. Djemtë e tyre, gjykojnë shkurt, ndofta nga që aktualisht aty dominon një kulturë e varfër, dukja. Në mes është një botë e tërë rryshfeti. Eshtë e vërtetë, krerë të policisë janë infromatorë, gjykatësit mezi presin të vriten. E thonë shpesh, kokat hëngshin. Eshtë një kulturë e bastarduar emërimesh me vendet e punës, aq sa gjithkujt gjithçka i duket e pamundur dhe e kërkon zgjidhjen tek arma, droga, prostitucioni me dhunë. E kërkon tek ikja. Ndaj duket e varfër fjala për ndihmë e siguri tek shteti. Aty shteti ka vdekur njëherë e përgjithmonë. Ndaj duhet urtësia e burrave.
Demokracia, qytetit tim, ia bëri si dhuratë këtë amulli konfliktesh mes grupeve. Sado kërkesës për ndihmë nga shteti, ta dini është një formalizëm për të kaluar radhën. Edhe pse janë prindër të dhunuar, ruajnë në një qoshe të shpirtit hakmarrjen. Planifikojnë se si e qysh, madje diskutojnë familjarisht. Dhe rrallë mund të qëlloj të gjesh një pjestar ku të mendojë ndryshe. Aty vërtetë ka filluar një luftë e heshtur. Më saktë është rizgjuar. Monstruoziteti eshtë kulturë bisedash e ditës. Si mund të vrasim, si të prostituojmë, ku të mbjellim drogë etj. Kjo është një fatkeqësi sociale, që sot gëlon në lagjen poshtë, e që shumë shpejt do të gëlojë në lagjen sipër.
Një fatkeqësi që po mbush varrezën e qytetit me mermer të kuq e të bardhë deri nga Siçilia. Aq sa një Lushnje tjetër po ngrihet me kangjella e trëndafila në luginën e përroit të Darsisë. Një Lushnje e begatë varrezash.
Nuk shkon dot atje, ka plot fytyra të rinjsh që qeshin. Janë datime të tmerrshme. Pak jetë. Vite të ikura kot. Sot mund të ishin baballarë. Shumë prej tyre gjyshër. Dikush i vrarë në mes të sheshit. Dikush i vdekur nga të rrahurat në hyrjen e pallatit. Dikush në Milano a Torino. Dikush i therur. Dikush në mes së turmës në një tubim politik. Dikush sapo dilte nga puna. E dikush duke shkuar në plazh me familjen. Një keqardhje. Një jetë absurde. Humbje që të këpusin shpirtin kur shikon moshën. Dhe nuk e di se çfarë fuqie mbinatyrore të ulesh e t’i përulesh. T’i bësh bashkëqytetarët e tu të ndalin dorën karshin njëri-tjetrit, t’i kthehen jetës dhe respektit për shoqi-shoqin. Nuk e di. Por një dëshirë ma thotë tek ajo më e thjeshta, arsyeja. I qani jetët bashkë. Dhe mjaft u shuat. Sepse çfarë keni humbur e çfarë do humbni, nuk u kthehet më.

Perse u emerua nga Jashte dhespoti i sotem i Hores se Arberesheve

October 14, 2017 by dgreca

– Do te duhej te ndodhete diçka e jashtezakonshem, ashtu siç eshte rasti i Kryepeshkopit te Kishes Orthodhokse te Shqiperise, te emeruar nga jashte, meqe nuk kishte klerike vendas ne fund te ciklit komunist….

– Per sa u perket eparkive italo-shqiptare, meqe jetonin mire e shendosh nje shumice priftrash beqare te Kishes Arbereshe, nga te cilet sapo ishte formuar nje terne per te zgjedhur dhespotin e ri i Ungres (Lungro), nuk eksistonte asnje arsye per te cilen u emerua, nga jashte, dhespoti i sotem i Hores se Arberesheve.

Nga Zef Chiaramonte/Palermo

I dashur Zoti Drejtor i Hora Contessa Entellina,

Ne vijim te shkrimit te dale ne blogun tuaj, sote dy dite, rreth (in)oportunitetit te emerohen dhepotra bizantine qe kane prejardhje nga tradita latine, duhet shenuar patjeter se perkatesia “konfesjonale” ia shkon, ia kalon, “tradites”. Dmth. se perbrenda katolicitetit, nje ipeshkev-ordinar latin eshte baraz me nje dhespot bizantin.

Po cila eshte, pra, arsyeja per te cilen nje ipeshkvi latin, ose pseudo-bizantin, t’i jepet nje eparki bizantine? Ose, nje dhespoti bizantin t’i jepet nje dioqeze latine ( gje qe, ne fakt, nuk ndodh pothuajse kurre)?

Do te duhet te ndodhete diçka te jashtezakonshem, ashtu siç eshte rasti i Kryepeshkopit te Kishes Orthodhokse te Shqiperise, te emeruar nga jashte, meqe nuk kishte klerike vendas ne fund te ciklit komunist.

Per sa u perket eparkive italo-shqiptare, meqe jetonin mire e shendosh nje shumice priftrash beqare te Kishes Arbereshe, nga te cilet sapo ishte formuar nje terne per te zgjedhur dhespotin e ri i Ungres (Lungro), nuk eksistonte asnje arsye per te cilen u emerua, nga jashte, dhespoti i sotem i Hores se Arberesheve.

Kete gje e di shume mire Kongregacjoni per Kishet Lindore ( dhe jo Papa; cili?), e cila, pasi pati kryjuar artificjalisht probleme me Eparkine arbereshe e Lungro-s, me ane te nje intermexo me nje Administrator Apostolik latin, ne vend qe te merrej me mirevajtjen e Eparkise se Hores se Arberesheve, eventualisht me nje candidat i nxjerre nga terna, ende e fresket, e Lungro-s, beri çmos qe te qarkullonte emri i nje te huai.

Per turp me te madh te atij Dikasteri, i cili ka per detyre promovimin e Kishave Lindore, ai beri çmos qe emri i nje joarbereshi te qarkullonte dy vjet para se dhespoti i meperparshem, imz. Sotiri, te jepte doreheqje, kur pape ishte ende Benedikti XVI !

A do jemi te kushtezuar qe te mendojme se ky Dikaster nuk e promovon aspak traditen lindore te kishave qe i jane besuar, por promovon vetem njerez sipas pelqimit te eproreve te vet?

Me me te madhin respekt ndaj te Interesuarit.

Palermo, 13 tetor 2017- Zef Chiaramonte

***

Caro Direttore di Hora Contessa Entellina

Facendo seguito alla nota apparsa due giorni fa sul Suo blog, circa l’ (in)opportunità di nominare eparchi bizantini provenienti dalla tradizione latina, va detto che, certamente l’appartenenza “confessionale” prevale sulla “tradizione”. Nell’ambito della cattolicità un vescovo-ordinario latino equivale a un eparca bizantino.

Ma qual’è la ratio perché a un vescovo latino (o pseudo-bizantino) si assegni un’Eparchia bizantina? Oppure perché si dia un vescovo bizantino a una Diocesi latina (ipotesi, quest’ultima, invero, mai praticata!)?

Dovrebbe trattarsi di un caso eccezionale, come quello dell’attuale Arcivescovo della Chiesa Ortodossa d’Albania, nominato dall’esterno in quanto non c’era clero indigeno alla conclusione del ciclo comunista.

Per quanto riguarda le eparchie italo-albanesi, non essendo periti tutti i sacerdoti celibi della Chiesa Arbëreshe, ché, anzi, se ne era appena formata una terna per la nomina a vescovo-eparca di Lungro, non esiste alcuna ratio che abbia potuto presiedere alla nomina, dall’esterno, dell’attuale vescovo-eparca di Piana degli Albanesi.

Questo lo sa fin troppo bene la Congregazione Orientale ( e non il Papa, quale?) che, creato artificialmente un problema a Lungro con l’inutile intermezzo dell’Amministrazione apostolica latina, invece di provvedere a Piana con un candidato della terna di Lungro, ha fatto circolare un nome peregrino.

A maggior disdoro del Dicastero che è chiamato a promuovere le Chiese Orientali, esso ha fatto circolare tale nome ben due anni prima delle dimissioni del suo predecessore, Mons. Sotir Ferrara, quando papa era ancora Benedetto XVI !

Se ne deve concludere che esso Dicastero non promuova l’orientalità delle chiese affidate alle sue cure e promuova, invece, solo persone di proprio esclusivo gradimento?

Con tutto il rispetto per l’Interessato.

Palermo, 13 ottobre 2017

Zef Chiaramonte