Prof.dr. Sylë Ukshini/
Më 7 dhjetor 1970, kancelari federal Willy Brandt u gjunjëzua përpara memorialit në ish geton hebraike në Varshavë, i cili u kushtohet heronjve të kryengritjes së getos në prill 1943.
Bisedimet midis qeverive gjermane dhe polake kishin filluar tashmë në shkurt 1970. Negociatat ishin jashtëzakonisht të vështira për Brandt. Popullsia polake vuajti nga politikat mizore pushtuese gjermane gjatë Luftës së Dytë Botërore. Në asnjë vend tjetër, me përjashtim të Bashkimit Sovjetik, nuk ranë kaq shumë njerëz viktima të njësive të Wehrmacht dhe SS. Nga 35 milionë qytetarët e Polonisë, pothuajse gjashtë milionë vdiqën gjatë pushtimit gjerman. Nga ana tjetër, nuk ishin vetëm shumë polakë që ishin kundër, por – për shkak të dëbimit të dhunshëm të disa milionë gjermanëve nga Polonia pas Luftës së Dytë Botërore – edhe shumë qytetarë në Gjermani.
Një gjest i Brandt synonte gjithashtu të ndihmonte në përmirësimin e marrëdhënieve gjermano-polake: menjëherë para nënshkrimit të traktatit, kancelari vendosi një kurorë në memorialin për kryengritjen në geton e Varshavës dhe papritur u gjunjëzua. Ky gjest, i cili emocionoi shumë njerëz, u bë simbol i politikës së tij lindore.
Më 7 dhjetor 1970, kancelari Willy Brandt dhe kryeministri polak Józef Cyrankiewicz si dhe ministrat e jashtëm të të dy vendeve nënshkruan Traktatin e Varshavës.
Ky traktat i hapi rrugën nënshkrimit të Traktatit Bazë ndërmjet dy gjermanive. Prandaj, krahasimi i Ohrit me këtë ngjarje është një simetri e paqëndrueshme në kontekstin gjeopolitik dhe historik e kombëtar.