hakik Mena – Dielli

Ah, sikur mos te ishte anderr !

October 2, 2018 by dgreca

Nga Hakik MENA/ SHBA*/

Nuk me kujtohet te kem fjete aq rehat sa mram, po i them nji mikut tim te hershem nacionalist. – Po he mor burre i dheut, po me pyet miku im gjithe kuriozitet, çfare ka ba vaki qe paske fjet si kinxh ( kur thot populli ne disa zona te veriut), se helbete, ne shkojme drejt njifare moshe e jo drejte te rinuemes per me ba nji gjume te tille kaq te rehatshem ?!

-Po ja, po i them, perjetova ne anderr te tane periudhen 27 vjecare te shokut tranzicion, njashtu sic do te kisha pas deshire me u pas zhvillue ne realitet.

-Pa he pa he, po me thot miku im, ti na fillo me na e tregu se si e paske pas pa o burre, nabare te knaqena me andrra, se u pa kjo puna jone, sepse ne realitet veç zhgenjime kena perjetue gjate tane kesaj periudhe tranzicioni.

-Po ja po i them, tu e fillue me ja tregue prej s’fillimit andrren….

E cfare me pa, po i them, nji rrjedhje ngjarjesh qe te jepte nji knaqsi te vecante, sikur klasa jone antikomuniste ne fillim te viteve 90 ishin pas ba te tane bashke ne nji parti te vetme dhe e kishin pas emrue partine : Levizja e Djathte Antikomuniste Kombtare , – Si ?!?!?!?!?! Po me pyet miku im, te tane te tane, pra tane njikto shoqata te persekutuemish qe jane sot, paskan qene bashkue ne nji te vetme ?! ?!?! Po, po, po i them, te tane bashke, ne nji te vetme. Madje, jo vetem shoqatat, por ma e randsishmja edhe Legaliteti ( Legaliteti paska pas marre bekimin e Mbretit Leka I dhe mbeshtetjen maksimale te Tij, ne cdo drejtim, per mbarevajtjen e kesaj levizje) e Balli, e çdo parti tjeter antikomuniste, e krijueme para 1990-es, e kishin pas qene bashkue me te vetmin qellim: ZHDUKJEN e KOMUNIZMIT. – Ehh c’mrekulli do te kishte pas qene sikur mos te ishte anderr vazhdonte te peshperiste me vetevete i deshprue miku im .

-Pash nderin, po me drejtohet tu me pyet miku im , edhe pse e di qe ashte anderr perseri jam kurioz me dit ne detaje se si e paskan arrit nji bashkim te tille klasa e jone?! Mbasi mos te harrojme, ballistat e legalistat e nacionalistet e çdo partie tjeter nacionaliste kane pas bajagi divergjenca para se me u instalue komunizmi, por edhe gjate kohes se komunizmit kurre nuk jane ba bashke ne diaspore, madje edhe kur u bane ndryshimet ne fillim te viteve 90 as qe ashte mendue me u pas ba bashke…. – Eh mor miku im, po i them; paria e te tana partive nacionaliste e perzieme me figurat ma te spikatuna te diaspores antikomuniste dhe te atyne ne atdhe qe kane qene ne burgje e internime paskan qene ule ne tavoline e paskan pas ra dakord me bisedue se si mund te arrihet me u luftue dhe heq komunizmi rranjsisht, dhe se si mund te ndihmohet çeshtja kombtare, dhe paskan pas pas ra ne ujdi, se e vetmja alternative, per me i arrit kto, ashte: BASHKIMI, tue lane cdo mosperputhje te tyne mbrapa. – Heu mor burre i dheut, çfare mrekullie, vazhdonte te peshperiste si ne anderr miku im tane gezim e tue fol me vete e tue thane: ky po, qe ashte vendim largpames, qe tregon pjekuni politike dhe pergjegjesi kombtare te klases tone.

E perseri miku im me kureshtje te jashtezakonshme vazhdonte te me shtynte me ja spjegue me detaje te tane andrren tue vazhdue me m’pyet se cilin paskan pas emrue kryetar te saj ?! – Aaa, po i them, paskan pas marre vendimin ma unik e te persosun tue e pas parasysh unin e shqiptarit, paskan pas vendos mos me pas kryetar per nji kohe te gjate, (pak a shume deri ne nji dite qe te ndiheshin komod ndaj çdo kercenimi komunist….), per me evitue cdo egoizem, e ne vend te kryetarit paskan pas zgjedh nji bord prej 11 antaresh, te perbam prej figurash me influence, te cilet paskan pas qene shquejtun per karakterin, qendrimin dhe pregatitjen e tyne gjate kohes se vuejtjes ne burgje e internime dhe te atyne ne diaspore – Siiiii ?! Pa kryetar ?! dmth bord ne vend te kryetarit vazhdonte te pyeste miku im i shushatun tu i ba pyetje vetes; se si mundet me u arrit nji kompromis i tille nder krenet nacionaliste prej te cileve gjithçka mund te presesh per sa i perket pozitives me perjashtim te heqjes dore prej UNIT ?! . E ne te njejten kohe vazhdonte tu e ndje andrren a thu se e kishte pa ai e jo une ! – Interesant, se si e paskan gjet njiket zgjidhje vazhdonte te peshperiste me vetvete miku im duke shfaqun nga nji ane nji ngazellim te pa pame rreth rrjedhjes se ngjarjeve te andrres dhe nga ata tjeter nji deshperim te pa pershkruem kur mendonte qe ishte thjeshte anderr. Gjithashtu mbas pak me padurim vazhdon te pyes me nji kuriozitet te pa imagjinueshem per sa i perket vazhdimsise se andrres tu u ba jashtezakonisht kurioz nese kishte pas qene pjese e andrres; programi i kesaj force antikomuniste te djathte ?

Po po, po i them edhe une tane kenaqesi…..

1. Ma s’pari po i them, programin e paskan pas fillue me formulimin e nji plani te detajuem se si me e ba realitet dekomunistizimin rranjsor te shoqnise shqiptare. Paskan pas formulue nji projekt ne menyre te perkryem ne bashkepunim edhe me specialiste te huej . Psh, disa prej pjeseve te projektit kishin pas qene;
1.1. Krijimin e nji gjygji kombtar me specialiste te huej per te nxjer ne gjygj te gjithe kriminelet komuniste qe kishin pas qene akoma gjalle, tu fillue prej antareve te byrose politike e deri tek komandantet e burgjeve, per krimet e tyne te kryeme ndaj mbare popullit shqiptar, e ne vecanti ndaj klases nacionaliste.
1.2. Shpalljen e figures se enferrit s’bashku me figurat e tjera udheheqese te partise komuniste/punes si figura kriminale .
1.3. Sigurimi dhe ruejtja ne menyre strikte e dosjeve dhe hapja e tyne nen mbikqyrjen e plote te nji komisioni me figura te respektueme te klases se persekutueme
1.4. Shpalljen e LANC si nji lufte civile vlla-vrasese
1.5 Shpalljen e Byrose Politike, Komitetit Qendror, Partine e Punes, Bashkimeve Profesionale, Ministrine e Brendshme dhe Sigurimin e Shtetit ne vecanti, si organazita terroriste dhe ndalimin e drejtuesve te tyne ne menyre strikte, ne emnimin, dhe kandidimin e tyne per poste shtetnore.
1.6 Identifikimin e te gjithe kryetareve te degeve, te operativave te sigurimit dhe kapterrave te burgut. qe kane lyer duert me gjake tu torturue mizorisht nacionaliaste shqiptar, dhe nxjerjen e tyne para drejtesise.
1.7 Moslejimi i cdo punomjesi te sigurimit te shtetit, bashkepuntori te sigurimit te shtetit ne asnji detyre shtetnore dhe moslejimi i tyne per hedhje kandidature per poste publike shtetnore si perfaqsues te çdo grupimi politik perkates.
1.8. Krijimin e nji skuadre profesioniste ne bashkepunim me specialiste te huej ne kordinim me interpolin, per ndjekjen e te gjithe kriminelve, qe kane kryer krime dhe jane largue tu u fsheh ne shtetet perendimore, dhe kthimin e tyne ne Shqipni, per tu perball me drejtesine shqiptare.
1.9 Krijimin e nji bordi intelektualesh historiane me ato vendas e te diaspores per te shkruejtun historine e Shqipnise totalisht nga e para duke u bazu ne fakte e dokumenta
1.10. Ndryshimin e te gjithe emertimeve sllavo-komuniste te institucioneve shtetnore, shkollave, universiteteve, stadiumeve, kinemave, kendeve sportive, rrugeve, etj dhe zevendesimin e tyne me emna figurash kombtare .
1.11 Ndryshimin rranjsor te teksteve shkollore dhe zevendesimin e tyne me ato kombtare.

2. Paskan kalue masnej ne fokusimin e integrimit te plote, te sakte, te drejte e te mejihershem te klases tone ne shoqnine shqiptare tu ju ofrue si ma poshte ;
2.1. Mundsimin e punesimit te tyne
2.2 Mundesimin e strehimit te tyne
2.3 Mundesimin e specializimeve ne fusha te ndryshme
2.4 Mundesimin e shkollave te nalta per femijet e tyne
2.5 Mundesimin e dhanies se huave te buta per integrimin ekonomik te tyne.
2.5 Shperblimin financiar per te gjithe familjet qe familjaret e tyne jane; vra, pushkatu, burgos dhe interrnu me apel tue fillu qe ne fillimin e luftes civile vlla-vrasese (1943)
2.6 Planifikimin e posacem per dergimin e femijeve te kesaj klase qe shkelqenin ne mesime ne studime pasuniversitare ne vendet demokratike perendimore ne fusha te ndryshme, e ne vecanti ato per drejtesi, ekonomi e diplomaci, me qellim pregatitjen e tyne sa me te afert per drejtimin e shtetit shqiptar .

3. Normal, tue qene se ana ekonomike ashte boshti i te qenunit te nji subjekti politik i djathte a i majte, kjo force paska formulue nji program ekonomik te mirefillte te djathte ne bashkepunim me ekonomiste te huej tue pas si projekt emergjent si ma poshte
3.1 Zgjidhjen e menjihershme te çeshtjes se prones private tue i dhane prioritet maksimal pronarve legjitim te tyne.
3.2 Aplikimin e reformave rranjsore ma t”mirfillta kapitaliste
3.3 Planifikimin e projekteve ekonomike emergjente, afatmesme dhe afatgjata.
3.4 Parashikimin e nji plani ekonomik me prioritet hapsiren e trevave etnike per te ardhmen.
3.5 Shfrytezimin e mundesive per bashkepunim ekonomik me shtetet tradicionale mike si per bisneset e vogla ashtu edhe per ato te medha e ne vecanti ato kombtare.
3.6 Evitimin deri ne maksimum te dominimt e vecanerisht te monopolizimit te ekonomise kombetare prej vendeve tradicionale armike.
3.7 Stimulimin e investimeve te bisneseve te shqiptareve te diaspores.

4. Natyrisht qe per kete force, do te ishte si gjell e pa krip te pretenduemit force e djathte, po mos te kishin nji projekt te qarte kombtar, te cilin e kishin pas mendue pak a shume si te tille ;
4.1 Shqipnia Etnike ashte nji projekt e obligim kombetar dhe nji kerkese e domosdoshme e drejte dhe e llogjikshme e cila per me u realizue duhet ma s’pari ;

4.1.1 Formulimin e nji plani konkret kombtar per arritjen e keti synimi kombtar.
4.1.2 Krijimin e nji Keshilli Drejtues me qender ne Tirane me filialet e tyne ne te gjitha Trevat Etnike Shqiptare ( Dardani, Shqipnine lindore, Kosoven lindore, Mal te Zi pa harrue Çamerine ) dhe ne Diaspore, enkas per kete projekt kombtar .
4.1.3 Fillimin e sqarimit ne fillim te popollates se Shqipnise Londineze per kete projekt, e cila kishte pas qene shperftyrue pothuejse krejt , per sa i perket vetdijes kombtare.
4.1.4 Kordinimin e puneve me te gjitha autoritetet dhe figurat e zgjedhuna dhe te respektueme shqiptare ne te gjitha Trevat Etnike Shqiptare
4.1 5 Kordinimin e punes me te gjitha filialet per qartesimin e projektit.
4.1.6 Kordinimin e puneve me Diasporen per gjetjen e mundesive to lobimeve te ndryshme ne ndihme te projektit kombtar, tu u fokusue kryesisht ne SHBA, Europe dhe ne mbare vendet tradicionale mike te shqiptareve.

Akoma pa mbarue mire, miku im po m’nderpret tu mu drejtue me pa durim . – Njitash, po thot miku im, po jam kurioz me dit, nese ke pa diçka ne anderr, qe ka te baj, me performancen dhe ndjesine e shqiptareve ndaj saje, mardhaniet qe kjo levizje do te ket pas krijue e vazhdue me aplikue me forcat politike te krijueme mbas 1990 – es dhe natyrisht ma e randsishmja rezultatet e saje ne vecanti ? – Po si jo po i them mikut tim, zaten kjo ashte pak a shume dhe qershia mbi torte e andrres…..e po vazhdoj me ja diftue me sa majshem men….

Po ja po i them; tue pas parasysh se kjo levizje perbahej prej figurave ma te zgjedhuna te persekutuemeve qe kane qene ne burgje, interrnime, prej atyne te emigracionit antikomunist e mbare te perndjekunve, normal qe kjo levizje do te ishte ne stadin ma te nalte e te dinjiteshem si per sa i perket programit, ashtu edhe zbatimit te tij , por edhe edhe per sa i perket nivelit te perfaqsimit te saje, nepermjet perfaqsueseve te tyne, ne çdo moment te debateve, temave, projekteve , ligjeve dhe vendimmarrjeve te politikes shqiptare. Pra, tue permend faktet e ma siperme, kjo force antikomuniste e djathte kombtare e paska pas konsolidue ne menyre te habitshme veten e saj dhe paska pas krijue nji reputacion te jashtezakonshem jo vetem ne klasen e persekutueme, ne saj te drejtesise, seriozitetit dhe mentalitetit kombtar, por paska pas ardhe tu u rrit ne mbare shoqnine shqiptare, normal ne perpjestim te drejte me rritjen e vetdijes se saj, per aq sa ja lejonte infektimi i t’kaluemes. Pra, ne total, arsyet qe paskan ndikue me pas sukses kete force paskan pas qene si ma poshte ;

1. Ne radhe te pare, sic u theksue edhe ma nalt, perbamja kishte pas luejt rol te jashte zakonshem, per disa arsye:

1.1 (Perbamja e tyne nenkuptonte pasterti figurash )-Pastertia e tyne nuk kishte pas lane as ma te voglin argument kundershtareve me i sulmue e diskretitue ne karakter, sic ashte ba kto 27 vjet, ndaj figurave te klases se persekutueme.
1.2 Kompaktsia e tyne nuk ju paska pas lane shteg kundershtareve me perdor taktiken; perca e sundo .
1.3 Tue qene tane bashke, ne nji parti te vetme, ja u paskan heq te drejten e argumentit, ne ket rast PD – se, me u deklaru ; hajdeni ke ne, se ju jeni parti te vogla e te percam e shkon vota kot.
1.4 Tue qene tane bashke, ja u paskan heq argumentin edhe ndonji te lekunduni a oportunisti te klases tone per me perdorun justifikime te tilla si ; po ku te shkojme , balli e legaliteti e mbare klasa jone jane te perçam, te pakten po te futemi me PD -ne, vota nuk shkon kot, e diçka edhe ne e perfitojme; ja nji pune, ja nji shkolle per fmijet, ja nji ndihme etj etj etj.
1.5 Tue qene bashke, ne mbeshtetje te kesaj force, paskan ba te mundun me terheq edhe nji perqindje bajagi te mire te elektoratit shqiptar, qe kane qene skeptik ndaj bashkepunimit me PD- ne, qe ne embrion e ne program ashte e majte, por pretendon si e djathte, e sa here ashte shfaq ndonji shkendij e mirefillte antikomuniste ashte ba pale me PS -ne per me e shue.

2. Ne radhe te dyte, sic u tha ma siper, ishte programi i saje kryekeput i djathte e me nuance kombtare, program qe paska ndikue bindshem ne rritjen e preztigjit, tue i ofrue si fillim e ne menyre imediate shoqnise shqiptare ;
2.1 Zgjidhjen e sakte e te drejte te prones.
2.2 Ofrimin e disa reformave ekonomike me profil te mirfillte te djathte te formulue me eksperte te nacionalisteve intelektuale te diaspores ne bashkepunim me eksperte te huej perendimor.

3. Ne radhe te trete, imponimi i kesaj force nepermjet perfaqesueseve te vete si ne nivel qendor ashtu edhe ne ate lokal
3.1 Parlament – Tue ofrue ide e projekte te djathta kombtare, tue mbrojt fuqishem te drejtat kombtare jo vetem te Kosoves e Shqipnise lindore por mbare asaj ETNIKE, tue ngrit zanin per shtresen e te persekutuemve, tue ngrit zanin per ceshtjen e prones private, tue ofrue projekte me 0 tolerance ndaj krimit e korrupsionit.
3.2 Ne Bashki e Komuna – Tue ofrue projekte te hartueme prej intelektualeve te diaspores antikomuniste ne bashkepunim me ekonomiste prej vendeve me tradite ne demokraci e ekonomi. Tue marre si shembull ne ofrimin e alterrnativave dhe zbatimin e tyne prej vendeve ma te sukseshme prej vendeve te sipermenduna.Tue i ofrue te rinjve me prejardhje te djathte kryesimin e kandidaturave .

4. Ne radhe te katert, paska qene qendrimi i sakte i kesaj force, e qe per hir te ceshtjes kombtare, paska qene e sinqerte, e drejte, por absolutisht rigoroze ne mardhenie me dy forcat politike te mdha te krijueme mbas 90 es ; PS – ne e PD – ne.
4.1 Ne mardhenie me PS – ne, normal, i paskan kerkue qe si force e majte e pranueme prej drejtesise shqiptare si trashgimtare direkt e partise se punes ( ne fakt nuk duhej te ishte pranue si parti, por ky ishte fakt i kryem prej Ramiz Alise me suiten e tij) , nqs pretendoni me qene ndryshe nga partia e punes dhe kriminelet e saj; Te denoni krimet e komunizmit, te denoni aktoret e saje, te distancoheni haptas ndaj gjithckaje me te kaluemen kriminale te saje, te mos lejoni eksponente te nalte te monizmit ne organet drejtuese te saje, te mos lejoni perfaqsimin e saje ne poste shtetnore ose ne parlament. Vetem nqs do te veproni keshtu do t’ju konsiderojme si kundershtar idesh mendimesh e programesh, perndryshe ne do t’ju konsiderojme armiq tonet e te kombit, sepse me partine e punes dhe te gjithe veglat e saj na ndajne lumenj gjaku, parti ,qe vazhdon te ishte ne simbioz me krimin komunist, e ne fakt koha do ta tregonte, se edhe bijte nuk mujten me dale jashte ADN – se, e Levizja Antikomuniste e Djathte Kombtare vazhdoi ashper te perplasesh me ket force regresive kombtare.
4.2 Ndersa, ne lidhje me PD – ne, ishte nji situate e nderlikueme per arsye se kjo force u krijue me demek si opozite ndaj partise socialiste dhe pretendonte te ishte e djathte dhe antikomuniste, por qe ne realitet dmth ne praktike, programi i saje si nga ana fiskale ashtu edhe sociale te linte shume per me deshirue e nuk kishte ndryshim te madh prej PS – se, veçanerisht, per sa i perket prones, por edhe per sa i perket trajtimit te çeshtjes kombtare, e pa anashkalu edhe çeshtjen e te persekutuemve. Ti marrim me radhe te tre kto pika :
4.2.1 Per sa i perket prones, si PS e Pd, nuk kishin asnji ndryshim prej njena tjetres, thjeshte ishin si buka e nji brumi – 7501 – sha .
4.2.2 Per sa i perket çeshtjes kombtare, normal, nuk ishin te nji stadi me PS, e cila i konsideronte akoma shqiptaret e Kosoves miq, e kinezet vllazen, por nga ana tjeter edhe kto nuk shkonin ma shume se me kerku autonomi per Kosoven, pa permend ketu çeshtjen e Shqipnise Etnike, per te cilen, as qe bahej fjale, e antikomunistet, te cilet e kishin si busullen e tyne kryesore te bamunit politike, konsideroheshin prej te dyja paleve si arkaik e te prapambetun. Etj, etj, raste qe do te nxirnin ne pahe nivelin e dobet te pergjegjesise kombetare edhe te PD – se.
4.2.3 Ndersa, per sa i perket çeshtjes se persekutuemeve, kjo ishte nji fare thembre e Akilit, per arsye se PD – ja propagandonte me te madhe se ishte ndryshe prej PS – se ne lidhje me klasen e persekutueme. E ne fakt, per hir te realitetit duhet thane se ishte, dhe ndryshimi ishte i tille qe: nqs ke PS – ja te persekutuemit do te numroheshin me gishtat e dores, tek PD – ja do te gjeje me bollek, per shume arsye. Ato do ti shihje, qe prej atyne te thjeshteve, te preferuemve qe do te hynin e dilnin ke Presidenti i athershem , e madje deri tek ato qe do ta shihnin veten deputet, e ne poste ministrash. E kto fakte, i jepnin ne dore argumentin e forte PD – se, qe: ajo ishte antikomuniste dhe e djathte, sepse i perkrahte te persekutuemit . Dakord, e te persekutuemit, ne pergjithesi e ne shumice, ishin mirenjohes dhe ja shperblyen me vote ket mirenjohje ( madje vazhdojne ne bajagi edhe sot ) PD – se . Por, thembra e Akilit, per sa i perket qendrimit te PD -se ndaj te persekutuemve, qendronte ne dy fakte :
a. Klasa e persekutueme, ose ma mire me thane elita e kesaj klase, KURRE nuk duhej te lejohej te merrte kryesine, te ndryshonte politiken e PD – se djathtas, e ABSOLUTISHT KURRE te rrezikonte per te marre kreun e saje. Pra thjeshte, nuk duhej te kalonin cakun e argatit, e te sherbyemes si garniture, te cilen, PD – ja, e shfrytezonte me u justifikue si antikomuniste dhe e djathte dhe
b. Ne propogandimin e sofistikuem dhe agresiv te PD se, per panevojshmerin e krijimit te nji levizje antikomuniste te djathte te vertete, dhe sabotimin e çdo ideje, mendimi a plani, a projekti te elites se ksaj klase, per me krijue nji levizje te tille. Ne ket pike, PD – ja, ishte e gatshme jo vetem me bashkepunue me PS – ne, por ishte edhe ma e ashper se PS – ja, per me e shuejt qe ne embrion nji levizje te tille, krijimi i te ciles, do ta zhveshte PD – ne lakuriq, prej te pretenduemit si nji levizje antikomuniste te djathte, e ndoshta edhe ekzistencen e saje.

Elita e te persekutuemve, e ma konkretisht figurat drejtuese te LADK, e paskan pas parashikue kete taktike te PD – se dhe ma n’fun provue ket loje te saje, dhe nuk paskan pas humb kohe, por i paskan pas ba te ditun haptas dhe sinqerisht PD – se, para zgjedhjeve te aferta qendrore, se : Ne, (LADK) per hire te kombit, do te kishim deshire, per me bashkepunue me ju, tue pas parasysh gjendjen e Shqipnise te kantandisun prej sllavo-komunistave dhe vazhdimsise politike te PS – se si besnike te pokitikes se eterve, me qellim nxjeren e vendit prej kesaj gjendje te mjere, por, ky bashkepunim, do te varet : nese ju (PD), do te jeni veçanerisht ndaj ktyne pikave :

-Pro zgjedhjeve te drejta, te lira e demokratike dhe pranimit te nji kodi zgjedhor gjitheperfshires, dhe zero tolerance ndaj vjedhjes se tyne.
-Pro zgjidhjes se drejte te prones private, e jo asaj te 7501 – it.
-Pro çeshtjes kombtare , tu u prononcue haptas, e pa medyshje, te pakten, pro Pavarsise se Kosoves.

Normal, si per mbarevajtjen dhe formen e sistemit te zgjedhjeve, e ne veçant,i per çeshtjen e prones dhe asaj kombtare, PD – ja , nuk paska pas mund me dale jashte natyres, a misionit se saje. Si rrjedhim, LADK, paska vendos me u fut e vetme ne zgjedhje, tu u perball egersisht ne debate elektorale si me PS – ne ashtu edhe me PD – ne. E per arsye te permenduna ma siper, kjo levizje, paska shkelqye ne opinion, tue marre frenat ne dore, per sa i perket perfaqsimit te filozofise se djathte. Perbamja, organizimi, programi, platforma, serioziteti, vendosmeria dhe spjegueshmeria e pogramit te saj ne popull, prej LADK – se, nuk paska pas kalue pa ra ne sy edhe ke te huejt, e veçanerisht ke miqte tane , fakt te cilin, LADK, e paska shfrytezue ne te mire te Shqipnise, tue u kerkue ndihmen e tyne ne realizimin e disa reformave imediate, qe kerkonte ne menyre emergjente vendi yne ne at periudhe Nji prej ktyne reformave paska pas qene : krijimi i mundesise se mbajtjes se zgjedhjeve te rregullta, e aplikimin e nji sistemi sa me perfaqsues ndaj votes se shqiptareve. Megjithe ngritjen e zanit te saje, rreth rrezikshmerise se vjedhjeve te votave, dhe veçanerisht ndeshkimin e LADK – se, per arsye te mos pasjes perfaqsues te tyne ne komisione dhe premtimit te huejve per sigurimin e mbarevajtjes se tyne; zgjedhjet diku prej mospasjes tradite demokratike, e ne shumice te paramendueme : zgjedhjet ishin deformue, tue pas te vetmin qellim : Moslanjen ne asnji menyre, te klases se permbysun, me dale ne skenen politike te vendit. Normal, ne ket pike, sic u permend ma siper, te dyja partite, PS e PD, paskan pas nji mirekuptim politik te heshtun. Perfundimisht, rezultatet e LADK se nuk perputheshin me realitetin, aq ma teper kur mendoje deshiren,motivimin, obligimin, entuziazmin dhe optimizmin qe kishte krijue kjo levizje tek klasa e persekutueme per me votue. Pra, perqindaja e rezultateve paska qene diku; PS me te vetet rreth 42%, PD me te vetet rreth 46 %, ndersa LADK e vetme rreth 8%. Si rrjedhim, as njena prej tyne nuk kishte fitue boll vota me krijue qeverine e vetme. Tu u gjend para nji fakti te tille, paskan pas fillue tratativat e bisedimeve paszgjedhore midis tana paleve per me pa nundesinat e koalicioneve qe do te banin te mundme krijimin e qeverise . Normal, mundesine e koalicionit PS-LADK, LADK e paska refuzue kategorikisht. Ndersa, varianit te koalicionit PD-LADK, me kerkese te PD se ; LADK – ja, e paska mendue e shoshit mire, e tu u bazue ne instiktin shtetformuese tradicional, e per hire te situates se vendit, e cila kerkonte ne menyre emergjente realizimin e sigurise, stabilitetit, ngritjen e ekonomise dhe mbrojtjen e çeshtjes kombtare ; e paska pas pranue krijimin e koalicinit ne princip, por para se me e firmos, ; paska kerkue plotesimin e disa kushteve si ma poshte ;
1) Sigurimin nga PD – ja , te ndikimit ne mbarvajtjen maksimale te zgjedhjeve dhe ruajtjen e votava te saje ne zgjedhjet e rradhes bazue ne formulimin e nji ligjin enkas e tu para pa edhe
2) Mundesimin e nji Sistemi zgjedhor, qe nuk deformon voten e shqiptareve.
3) Disponimin e 4 ministrive, dhe pavarsine absolute te vendimmarrjeve ;
3.1. Te Brendshme – me qellim krijimin e stabilitetit, qetesise, sigurise se vendit, tu emnue ne postet kryesore elementin ma te zgjedhun prej klases se persekutueme.
3.2. Te jashtme – me qellim realizimin e projektit kombtar, tu emnue ne postet e ambasadoreve, vecanerisht ne vendet me influence botnore, figura te klases se persekutueme te kryesueme prej diaspores nacionaliste.
3.3. Te Drejtesise – me qellim krijimin e ligjeve per m c’rranjos komunizmin .
3.4 Te arsimit – me qellim influencimin ne pregatitjen e brezit te ardhshem, plotesisht ndryshe, prej ati te njeriut te ri, tu fillue prej te shkruemes se historise kombtare dhe te tana testeve shkollore; tue pas ne qender te vemendjes; familjen, kombin dhe besimin ne Zot.

PD, i paska pas pranue keto kushte, dhe koalicioni paska qene krijue, dhe ashtu sic pritej me gjithe veshtirsinat,LADK, paska pas luejt nji rol te randsishem ne suksesin e kesaj qeverie, tu zbatue me perpikmeri projektet e saje ne ministrit perkatese, projekte, qe paskan ndikue bindshem ne permisimin e gjendjes se vendit, por edhe te klases se saje.
Si rezultat, LADK – ja, paska ardhe tu u rrit dita dites, dhe ne zgjedhjet e ardhshme, paska qene shume ma e sukseshme si ne mesazhin e djathte kombtar ashtu edhe ne rezultate….

Nuk paska pas knaqsi ma t’madhe, se te shihje ajken e klases se persekutueme, te bashkueme, tu i dal zot kombit e vetes.

Si perfundim, andrren po e perfundoj tu ja tregue mikut tim ndjesine e pergjithsme, qe paska dominue ne mase, tek cdo pjestar i klases se persekutueme nacionaliste, e ajo kishte pas qene e ngjashme me ate shprehjen popullore qe thot ; Njitash po, ” kena se me ke dhe per ke “.

Natyrisht, qe une, s’bashku me mikun tim, mbasi une mbarova te treguemi andrren, na pushtoi nji ndjenje merzie kur po kthehemi ne realitet, e per disa çaste, ishim mpi, e veç rrinim tu e pa njeni tjetrin ne sy, e mbas pak, ne te njejten kohe, po na del e njejta fjali ngushlluese ne drejtim te njeni tjetrit: hajde inshalla edhe pse vone, nji anderr e tille po na shendrrohet ne realitet………..

*Hakik Mena jeton ne Nju Xhersi, SHBA(i lindur dhe i rritur ne kampet e internimit). Eshte kryetar i deges se Partise Levizja e Legalitetit per SHBA

DIPLOMA UNIVERSITARE, KURTHI PER T’I MBAJTE ANTIKOMUNISTET LARG PUSHTETIT

July 31, 2017 by dgreca

Imagjinoni për nji moment, nëse në pozitën e Drejtimit të Shqipnisë, gjatë kohës së tranzicionit të tejzgjatun 26 – vjeçar, do të ishin figura të respektueme intelektuale antikomuniste si ajo e Viktor Dostit, Zini Dervishit, Sami Kupit, Ahmet Kolgjinit, Islam Spahisë, Eugjen Merlikës, Dine Dines e shumë të tjerë të cilët ishin vetëm me shkollë të mesme, në vend të atyne që kishin shkollën e naltë të partisë si Ylli Bufi, Sali Berisha, Fatos Nano, Pandeli Majko, Ilir Meta e deri tek ky i sotmi që sillet si zorrë e gjatë, herë çupllak e herë tue mbathun patika t’bardha si halabak në takime serioze zyrtare./ 1 Hakik Menaok

OPINION NGA HAKIK MENA*/

Në fillim të viteve 90, në momentet e para të zbatimit të planit të Katovicës, nji prej luftrave ma konsekuente që kryen zbatuesit e saj nëpërmjet mediave e pushtetit ishte : Propoganda për damkosjen e klasës së të persekutuemve si të pa-shkolluem, (dmth pa diploma universitare) dhe si rrjedhojë si e pa-zonja me administrue pushtet e me qeverisë. Mos gaboj, kanë pas kalue edhe nji ligj në at kohë, për moslejimin e personave pa universitet, me u zgjedh deputetë apo në poste të randësishme shtetnore. Aq e fortë dhe frytdhanëse ishte kjo propogandë, sa që zuni vend edhe në psikën e mendjen e nji pjesë të madhe të klasës së të persekutueme, të cilët qëllonte edhe të shpreheshin se: “Ne nuk kemi njerëz me shkollë të naltë e te përgatitun me u perballë me komunistat”, “Ata kanë nji armatë të pa fund kuadrosh me shkollë të naltë”, etj. etj. budallalliqe të këti lloji. Këto klishe u ngulitën gati përdhunshëm në trunin e nji pjesë të madhe të njerzve të klasës tonë. Për mendimin tim, kjo ishte nji prej mënyrave ma efikase që komunistat e kryen me sukses realizimin e projektit të tyne në drejtim te shkatrrimit të klasës tonë akoma pa e fillu luftën. Sepse na imponuen me e pranue kët propagandë efikase të tynen si të drejtë e të vërtetë…
Shkolla e naltë, jo se nuk duhet, por nuk asht kusht themelor me qenë i suksesshëm për me qeverisë. Tash, për me qenë objektiv, duhet me e pranu që klasën tonë me të vërtetë ajo kohë e gjeti të lodhun, e të rraskapitun dhe bash ajo pjesa ma e damtueme dhe e persekutueme nuk kishin nji kontigjent njerzish me shkolla të nalta, sepse ua ndaloi rreptësisht sistemi. E natyrisht, në kushte normale idealja do të ishte që çdo nëpunës shtetnor të ketë shkollën e naltë. Megjithëse në shumë vende të botës, madje vende me tradite të hershme demokratike, nuk ekziston nji kusht i tillë. Pra, diploma universitare nuk ashte gjithçka.
Une personalisht besoj gjithashtu që ndonëse shkolla e naltë asht nji element pozitiv për me qenë nji shtetar i mirë, ajo kurrsesi nuk asht gjithçka për me qeverisë. Bazamentet e randsishme për me qenë nji shtetar i mirë, janë: edukata kombtare, intuita ose dhuntia personale e individit për me qeverisë, tradita familjare e ndërgjegjja kombtare, elemente kto qe iu mungonin tansisht klasës politike që propagandonte diçka të tillë. E mbi të gjitha kur mendon se kush e rekomandonte dhe e potenconte diçka të tillë, unë si i ri që isha në at kohë, më acaronte pa masë ma shumë se çdo gja kjo propogandë sa tinzake aq edhe paradoksale.
Në radhë të parë, tinzake, sepse bahej kryekeput për me lanë jashtë çdo vendimmarrjeje të politikës tonë kombtare, klasën e persekutueme, dmth ajken e kombit, pasi që dihej se ato ma të persekutuemit, nuk ishin leju me kry shkollat e nalta. E në radhë të dytë, paradoksale, kur krahasoja figurat e politikes me shkolla të “nalta” të cilat linin shumë për të dëshirue nga çdo aspekt tue i krahasue me figura intelektuale që kam pas fatin me nejt në internim si psh ( po përmend dy me emna sa për ilustrim, se ka pasë shumë ) ajo e Viktor Dostit (mik i familjes) dhe dajës tim Ahmet Kolgjinit, nga të cilët kam përfitue në shumë fusha, e shumë të tjerë si kto që ndonëse pa shkollë të naltë, se nuk ua kishte leju sistemi, por që nga pregatitja e tyne fare kollaj mund te jepnin leksione në universite jo në nji, por në disa fakultete të ndryshme, i tillë ishte formimi i tynë intelektual dhe diapazoni që kishin.
Pra nuk kishe si mos te acaroheshe kur ndigjoje nji propagandë të tillë bazu në argument absurd, të padrejtë, tejet qellimkeq, prej klasës politike të aprovueme prej Ramizoviç qoses. Ma e bukura asht se, edhe pse gjatë gjithë kohës, kjo kastë politike i ka mshue me të madhe me demek domosdoshmërisë së pasjes së diplomës universitare, kur vinte e vjen puna me veprue e zbatue projektet e qeverisë, të çdo ministrie, drejtues kryesor ishin e janë teknicienë ose profesionistë të huej. E natyrisht kur mendon keto fakte njeriu i ban pyetje vetes. Përse u kërku aq me ngulm shkolla e naltë, në at fillim të ndryshimeve politike ?!
Koha do ta vërtetonte se shkolla, ishte thjesht nji justifikim për me evitu ringritjen e klasës sonë – thelbësisht antikomuniste, – në politikën shqiptare dhe ma vonë për me ba të mundun vjedhjen e votave e të pronës private, të vrasjeve dhe eleminimit të kundërshtarëve, të aplikimit të korrupsionit, të shitjes së interesave kombtare e të realizimit të gjithçkaje, perveç qeverisjes me përgjegjësi kombtare.
Imagjinoni për nji moment, nese ne poziten e Kryeministrit te Shqipnise, gjate kohës së tranzicionit të tejzgjatun 26 – vjeçar, do te ishin figura të respektueme intelektuale antikomuniste si ajo e Viktor Dostit, Zini Dervishit, Sami Kupit, Ahmet Kolgjinit, Islam Spahisë, Eugjen Merlikës, Dine Dines e shumë të tjerë të cilët ishin vetëm me shkollë te mesme, në vend të atyne që kishin shkollën e naltë të partisë si Ylli Bufi, Sali Berisha, Fatos Nano, Pandeli Majko, Ilir Meta e deri tek ky i sotmi që sillet si zorrë e gjatë, here çupllak e herë tue mbathun patika t’bardha si halabak në takime serioze zyrtare. Nji gja ashte e sigurt se të parët, ndoshta nuk do te drejtonin me shkopin magjik, por ama, kurrë nuk do të lejonin faktin e mos dënimit të figurës kriminale e perverse të diktatorit Enferr Hoxha, kurrë nuk do të pengonin procesin e dekomunistizimit të vendit, kurrë nuk do të lejonin që votat të vidheshin e vullneti i popullit të deformohesh në zgjedhje, kurrë nuk do te lejonin vjedhjen e pronës private etj. etj. pika kyçe që kanë rezultue problematike në këto 2-3 dekada tranzicioni pseudodemokratik.
Ehh, sikur kjo pjesë e klasës tonë mos të binin pre e propagandës së djallzueme të kastës së Katovicës, ndoshta do të kishim pasë nji shans, të gjithë si popull, për nji qeverisje normale e në nji bazament kombëtar… sa keq që u kapën mbas nji cope kartoni dhe i dhanë vlerë florini.
Por e keqja nuk paska fund, sepse ekziston akoma nji pjesë prej klasës sonë, që besojnë se as sot nuk kemi njerëz të aftë me drejtue e qeverisë…! Nji fund pa fund…

*Autori u lind në kampet e Internimit. Sot jeton në Nju Xhersi, SHBA. Eshtë Kryetar i Partisë Lëvizja e Legalitetit për SHBA

EDHE 5 MAJI I PRODUKTIT “KATOVICE” U FESTUA ME TE NJEJTIN POMPOZITET SI 5 MAJET E ENVERIT

May 8, 2016 by dgreca

Opinion nga Hakik MENA/

5 Maj, dita e cila u zyrtarizua dhe u përkujtua si e tillë me triumf proletar para ‘90-ës prej diktaturës sllavo-komuniste, fatkeqësisht vazhdon me te njetin popmpozitet. Edhe ky 5 Maj I 2016-tës, pothuajse me të njëjtën mënyrë, tendencë dhe pompozitet, e ka festuar edhe produkti “Katovician”, përgjegjës i tranzicionit të tejzgjatur të pas ’90-ës.

Por këta “dëshmorë” (nëse ka pasë të tillë ), për çfarë ideali luftuan vallë?!

Për pushtimin e shqiptarit nga sllavo-komunizmi?! Për vrasjen , zhdukjen dhe ndjekjen e elitës nacionaliste?! Për burgosjen dhe internimin e ajkës së familjeve patriote shqiptare?! Për krijimin e njeriut të ri socialist që deri në fillim të viteve ‘90, mendonin se thënia: “Vëllezërit kinezë dhe miqtë kosovarë”, është korrekte ?! Për të lënë fëmijët jetimë me baballarë gjallë, të cilët rrugëtonin me ditë të tëra për t’i takuar ata në burgjet e tmerrshme të Spaçit, Burrelit etj?! Për futjen e thikës mbas shpine Kosovës?! Për prerjen në besë të vëllezërve tanë shqiptarë në Kosovë ?! Për lejimin e ekzekutimit të 5000 vëllezërve tanë në Tivar?! Dhe më në fund për shpërfytyrimin e shqiptarit prej gjithçkaje që e identifikonte atë?!

Tani, nëse këta dëshmorë dhe shokët e tyre, u vranë e sakrifikuan për çfarë u parashtrua më sipër, atëherë jo vetëm që nuk janë dëshmorë, por përkundrazi tradhtarë! Dikush me vetëdije e dikush pa vetëdije! Ata mund të konsiderohen maksimumi si “dëshmorë të komunizmit”, megjithëse mjaft prej tyre nuk kanë pasë ide as se ç’ishte komunizmi. Në fund të fundit, për çfarë vlejti sakrifica e tyre? A u bë kombi shqiptar më i lirë, më i begatë e më i bashkuar? Apo u transformua në një burg të frikshëm, për 3 milion shqiptarë brenda skëterrës “enveriste” e njëherësh në një thertore etnike në mostrën me emrin Jugo-sllavi!

Historia 46-vjeçare e pushtetit komunist tregon se “dëshmorët” ishin njëlloj si shokët e tyre që mbijetuan deri në rrënimin e sistemit të kuqove në 1990, pra kriminelë, vrasës sadistë, persona të zhveshur nga çdo veti njerëzore. Në kuptimin politik, komunistët, partizanët, dëshmorët e tyre dhe veteranët më pas, janë fenomeni më regresiv që është shfaqur ndonjëherë në trojet mbarëshqiptare. Një bandë gjakatare që rrënoi themelet e kombit dhe që mbolli zi, dhunë, përçarje e skamje për gjysëm shekulli pa ndalur. Mjafton të lexosh deklaratat dhe kujtimet e shokëve të tyre të armëve, që e pësuan personalisht prej sistemit për të cilin luftuan dhe sakrifikuan, që të bindesh për këtë. Koha tregoi se sistemi komunist për të cilin luftuan e u vranë dëshmorët, ishte një regjim antinjerëzor, i cili nuk kurseu asnjë shqiptar. Prandaj një “ide” kriminale, një “ideal” vëllavrasës, një regjim gjakatar, që kreu gjenocid mbi shqiptarët, një sistem që mbolli veç zi, varfëri e uri masive, nuk ka sens logjik të nderohet apo propagandohet.

Për këto arsye, e shoh si një provokim të vazhdueshëm të ndjenjave të mbarë shqiptarëve nacionalistë, angazhimin e vetë shtetit për pompimin e një date dhe simbolike, e cila i ka sjellë kaq dëme e fatkeqësi këtij vendi.

***

Nuk ka ilustrim më të plotë për të dëshmuar natyrën vrasëse, kriminale dhe antishqiptare të luftës pushtuese sllavo-komuniste, se sa kjo vjershë (këngë) që po postoj më poshtë, e cila u dedikohet të parëve të familjes time Mena të Lurës. Në vitin 1945, njëmbëdhjetë burra të shtëpisë, rrokën armët e dolën në mal, sepse nuk u pajtuan me sistemin sllavo-komunist. Më i moshuari prej tyre, Selman Mena, ishte pothuajse 70 vjeç… Ata martirë të kombit nuk pranuan të nënshtrohen ndaj pushtetit antikombëtar komunist, por zgjodhën me vetëdije sakrificën me jetë e gjithçka, vetëm për të jetuar të lirë. Ideali i lirisë kombëtare, apo vetjake, është ajo çka e dallon rodin njerëzor nga çdo gjë tjetër.

Kështu, pas gati dy vitesh rezistence me armë në dorë kundër batalioneve të Sigurimit, Selmani (baba), Hasani, Tahiri, Lami, Selmani, Bajrami dhe Qazimi do të vriteshin në përpjekje.

Aliu, Isaja, Mexhiti dhe Ramizi do të provonin burgjet e tmerrshme të para të sllavokomunizmit, prej të cilëve, Aliu nuk arrin të dalë i gjallë. Dyshohet të jetë vrarë prej komandës së burgut. Isaja del, arratiset, e vritet në kufi. Mbijetojnë vetëm Mexhiti e Ramizi, të cilët do të provonin të gjitha vuajtjet e ferrit komunist .

Pra:

9 burra të nji familje të vrarë;

2 të mbijetuar, të cilët do të vuanin përkatësisht 15 dhe 10 vjet burg politik, pa llogaritë këtu internimet e tyre e të gjithë familjarëve!

Sot, për herë të parë po postoj të gjitha fotot e tyre në Facebook.

Pra, kur kujton raste të tilla të krimit komunist, mua si pjesëtar i nji familjeje të martirizuar siç thashë më sipër, vetvetiu më vjen t’u drejtohem autorëve të propagandës me “dëshmorë”, me këtë thirrje:

O ju derra shërbëtorë të sllavokomunizmit, o ju palaço, o ju kriminelë, o ju të paftyrë, o ju zhele, o ju morra të kuq, o ju fëmi zboristash, o ju bij të etërve… nuk po ju thotë kush të mos hani vidhni e zhyteni në llumin tuaj tradicional proletar, por të paktën tash mbas 70 vjetësh, mos çorodisni popullin me data të sajuara historie! Lejoni historianët e vërtetë, seriozë, profesionistë, të bëjnë punën e tyre e të ftillojnë popullin e shkatërruar, të trullosur dhe të çoroditur shqiptar, të vijë në vete! Mjaft me gënjeshtra e spekulime propagandistike të kohës së komunizmit, të cilat sot i gjen vetëm në Korenë e Veriut!

Në këtë kontekst, edhe një pyetje që desh e harrova për pak: Kta të PD-së ç’deshën vallë në këtë “festë”?!

Kjo vjershë (këngë) është shkruar në ditën, kur janë vrarë 4 pjesëtarët e parë të familjes Mena. Vjersha eshte marre prej librit “Kenge Popullore Te Ndaluara” me autot Z. Fatos Mero Rapaj.

NË DHJETOR DYZETEGJASHTË

Në dhjetor dyzetegjashtë,

u hap lajmi me çdo anë,

se komitat n’Mat kanë ra,

poshtë nën Lis vend kanë qânë,

aty një rrethim u paskan bamë;

Janë MENET, paskan thanë.

Krisi pushka anë e mbanë.

Selman Mena paska thanë;

pushka t’parin mu me m’marrë,

sak Selmanin e kanë vramë,

fjalën e fundit ai ka thanë:

“Mos dorëzoni or djem të gjallë”.

Kur ka thirrë Bajram Mena,

gjithë komunistve u ka hy tmerra.

Por, ç’po thotë e zeza gojë,

Plumbi trimin e përshkoi,

dhe prapë pushka nuk pushoi.

Luftoi sa gjaku i ka shterrue,

të gjithë vllaznit janë grumbullue,

mitralozët i kanë pushue,

dhe rrethimi pak asht largue.

Porsa pak u kanë lirue,

dy kamët Lamit ia kanë coptue,

Aliu shpejt ka dash me u çue:

Ju bre vllazën me m’lishue,

se besa e Zotit s’kam me u turpnue…

Dhe për mue mos hidhni lot,

veç shtrëngoni armët fort,

Ja kështu pra unë po ju thom,

Mati e njef trimninë tonë,

katër luftëtarë në Mat i lamë.

Filluen pyjet me gjelbrue,

ata t’shtatë që kanë shpëtue,

malli fort i ka mallzue,

në pllaje t’Lurës janë nis me shkue.

Se n’atë pyll nji vit ma parë,

t’njimbdhet bashkë kishin banue.

Mbas nji dite tu qendrue,

keqas shumë i kanë rrethue,

asnji i gjallë mos me shpëtue.

Nji thirrje u ba nga partizanë:

S’keni ka t’delni u kanë thanë.

Bajram Mena tha nji fjalë:

Nuk dorzohna asnji i gjallë,

veç me luftë e ballë për ballë.

Ali Mena trim drangue,

jashtë rrethimit paska qellue,

Roje larg paska qellue.

Kur asht kthye n’vend me pa,

partizanët n’kamb janë çue:

“S’ke ku shkon-i thanë-se je i rrethue”!!!

Pushka Aliut i asht ngatrrue,

me rrovole ka luftue,

shtegun shpejt ia kanë lirue.

Dhe me vllaznit kur asht bashkue,

kush asht vra e kush ka shptue.

Por Ramizi i ka thanë,

Tahirin vlla na e kanë vramë,

kur na dha neve komandë:

“Yrysht vllazën të gjithë në kambë,

komunistët me i ngranë me dhambë.”

U ba përleshje ballë për ballë,

gjer sa mbeti Tahiri i vramë.

Çfarë me thanë e me tregue

edhe njëherë janë betue,

dhe rrethimin e kanë shkatrrue.

Aty Qazimi asht plague,

Për të vdekun e kanë lishue,

Por ma vonë trimi asht çue,

Mal me mal paska kalue,

te Dodë Prenga ka qendrue.

TRAGJEDI E FAMILJES MENA

1) Selman Mena nga Lura, bajraktar, vritet i rrethuar në Janarin e vitit 1946, sëbashku me tre djemtë e tij: Hasanin, Lamin, dhe Manin.

2) Bajram Mena nga Lura, ish kapiten në gardën ushtarake të Mbretit Zog.

3) Ali Mena, i dënuar me burg të përjetshëm, më vonë helmohet nga organet e Sigurimit.

4) Ramiz Mena, nga bajraku i Lurës, dënuar dhe internuar nga pushteti komunist.

5) Tahir Mena, ish kapiten i Gardës mbretnore, komandat çete t’arratisurish, vritet në rrethim.

6) Qazim Mena, vritet i rrethuar në Pllajë të Lurës në maj të vitit 1947.

7) Dod Prenga, mik i Meneve dhe strehues i tyre, nga Kumbull Selita….

E KAM PERJETUAR FEMIJ SKENEN E ARRESTIMIT TE BARDH KUPIT

February 28, 2016 by dgreca

NGA HAKIK MENA*/

E nderuar familja Kupi!

I nderuar Imam!

Me dt 23 Shkurt 2016, mbasdite, nga nji telefonatë e shokut tim të fëmijërisë, Sokolit, me të cilin u rritëm në kampin e internimit të Gradishtës, mora lajmin e hidhur që babai i tij Fatbardh Abaz Kupi, ose xhaxh Bardhi, siç i drejtoheshim ne në fëmijëri, kishte ndrruar jetë!

Nuk e di, por për momentin u shtanga, më kapi nji trishtim i kuptueshëm dhe m’u rikujtua ajo skena e tmerrshme e arrestimit të dytë të xhaxh Bardhit. Një skenë që kurrë nuk më del nga mendja; sidomos mënyra e të ecurit me pranga në duar e xhaxh Bardhit ditën e arrestimit! Krejt i qetë, tepër kryenaltë, me një figurë e hapa gjithë dinjitet. Athua po i bënin ndonji nderim apo dekorim, ndërkohë ende pa u bërë gjyqi, dihej se do e dërgonin në burgjet e llahtarshme të komunizmit!

Ky gjest dinjiteti njerëzor, për njerëzit që nuk kanë shumë dijeni se çfarë ka qenë komunizmi, duket si një akt personal, por në fakt nuk ishte thjesht një qendrim personal i një burri trim e krenar. Xhaxh Bardhi kishte nji familje, të cilës fatkeqësisht po i kthente shpinën! Ai po braktiste tashmë 4 fëmijët e tij të parritur, Lisën, Sokolin, Jonën e Buçin si dhe bashkëshorten fisnike, teta Lirien, e cila gjithashtu është larguar para pak kohësh prej kësaj bote! Fati i fëmijëve, grave e familjarëve ishin sprova dhe tortura më e tmerrshme për ata burra, të cilëve u ra pjesa e mundimshme e përballimit të dhunës dhe padrejtësisë së komunizmit! Sepse komunizmi nuk dënonte persona, por dënonte familje, fise, madje edhe krahina të tëra!

Ajo skenë e arrestimit të xhaxh Bardhit, ishte shfaqur bukur shpesh nëpër sektorët e internimeve, në atë kapërcyell të viteve ’70-‘80, me burrat e klasës sonë, të cilët arrestoheshin në seri, me të njëjtën akuzë: – për agjitacion e propagandë. Skenarët e arrestimeve ishin të njejtë dhe synonin terrorizimin e gjithë klasës sonë si dhe ngulitjen e psikozës te të gjithë të rinjtë e asaj kohe, se shpejt do t’u vinte radha edhe atyre. Kemi fakte dhe dëshmi “pa fund” të këtij skenari, që synonte të prodhonte fajtorë të pafajshëm, me qëllim dënimin e viktimës së radhës.

Dhe nën atë torturë psiqike, gjeste të tilla kurajoze si qendrimi i xhaxh Bardhit para xhelatëve të Sigurimit, ishin si një dritë orientuese për sytë, mendjet dhe zemrat tona. Ai qendrim ishte si një mesazh i qartë se komunizmi, sado të mundohej, nuk mund të na nëpërkëmbte dinjitetin si njerëz! Vetëdija për origjinën, krenaria për patriotizmin e të parëve tanë dhe shpërfillja e frikës përballë sadizmit komunist ishin praktikisht një formë e kundërshtimit të regjimit, të cilën ata e ndienin dhe kuptonin fare mirë. Zyrtarët e ndryshëm komunistë përmendnin shpesh herë atë shprehjen: “nuk vjen më koha juaj!” athua se kërkonin të bindnin veten për frikën që u shkaktonte ajo ditë. E pikërisht, qendrimet dinjitoze të prindërve tanë, sfidat si ajo e xhaxh Bardhit që ende i kam para syve, ishin një burim force dhe ngushllimi për mua dhe gjithë të rinjtë e djemtë e brezit tim.

Nga ana tjetër duke kujtuar atë ditë, përtej trishtimit dhe keqardhjes për lajmin e ndarjes përgjithmonë me njeriun tonë të dashur, u ndjeva disi i çliruar e i lehtësuar nga fakti që Bardh Kupi ka qenë dhe do të mbahet mend si një ikonë e qëndresës dhe e dinjitetit përballë dhunës së shkaktuar nga sistemi sllavo-komunist. Pikërisht kjo forcë morale që ai ka demonstruar ndaj veglave qorre të sistemit, na bëjnë krenarë sot e sa të jetë jeta, se pavarësisht vuajtjes gati gjysëm-shekullore, emri i xhaxh Bardhit, do të jetë i shkruar gjithmonë me germa të arta në librin e nderit të këtij kombi. Figura e tij ishte në harmoni të plotë me emrin, i pastër dhe i bardhë si kristal, pavarësisht helmit, llumit e dhunës së pandërprerë me anë burgjesh, internimesh e përndjekjesh të pareshtura.

***

Me këtë rast, më lejoni të përshkruaj fare shkurt, disa momente kulmore në pikëpamjen time, nga jeta e këtij burri, prindi e antikomunisti të pamposhtur!

Së pari, Fatbardh Abas Kupi është “ilustrim manuali” se si nji sistem do të sterroste për 45 vjet, duke e persekutuar në mënyrë konstante dhe të pa mëshirshme, të birin për shkak të të atit! Pa bërë asnjë faj, pa asnjë shkelje ligji, pa asgjë me të cilën mund të dënohej dikush. Thjesht një farë “trashgimi” të dënimit! Paradoksi më i madh qendron në faktin se i ati, ishte arkitekti i rezistencës së parë kombëtare, institucionale të 7 prillit 1939 ndaj pushtimit fashist italian. Pikërisht këtu nis dhe odiseja e vuajtjeve të Bardhit, të cilat fatkeqësisht nuk do t’i ndahen, deri në rënien e Murit të Berlinit. Bardhi, jo vetëm që nuk do ta jepte veten për vuajtjet e tij, të cilat do vazhdonin zinxhir duke filluar me internimin prej fashizmit në Himarë dhe më vonë në Itali e deri tek internimi i fundit në Gradishtë, por nuk kishte as më të voglin pendim.

Se dyti, me instalimin e diktaturës sllavo-komuniste, do të niste edhe kalvari i vuajtjeve të papërshkrueshme të tij, duke provuar burgun e parë, duke vazhduar me internimin në Tepelenë, Berat, Kuç, Porto Palermo, Çorovodë, Savër, Gjazë, Grabian, Gradishtë.!… Më tej me burgun e dytë në Ballsh e Qafë Bari, ku ai do të shprehej: “gjithçka e kam bërë me vetëdije se ia vlen të vuaj për një babë hero!” Dmth ishte nder që po vuante për babën e tij, emri i të cilit i jepte frymëzim, forcë, shpresë, kurajo, vetëbesim për të përballuar gjithçka, pavarësisht vështirësive. Ne fakt, kjo është një nga karakteristikat më të spikatura të Bardhit: – gatishmëria për vetësakrifikim për hir të emrit të të atit, të cilin e kishte idhull!

Së treti, Fatbardhi, përveç personalitetit të papërkulshëm që rrezatonte dhe krenarisë së të qenit bir i Abaz Kupit, nji arsye tjetër qe do të forconte karakterin të tij, ishte edhe betimi që i kishte bërë babës, për t’u kujdesur për nënën dhe motrat e tij e për të mos i lënë kurrë vetëm! Porosi që ai e konsideroi të shenjtë dhe që e kreu përsosmërisht, bash si djalë hallalli! Fati nuk i buzëqeshi ta takonte të atin që t’ia thonte gojarisht: “Babë, porosinë ta kam kry!” dhe ky ishte nji peng për Bardhin sa ishte në këtë botë! Dashtë i madhi Zot dhe i bashkon në atë dynja me njëri-tjetrin…

Së katërti, dëshiroj të kujtoj se kam pasë fatin të takohem e bisedoj shpesh me Bardhin sidomos mbas viteve ’90. Kujtoj se ai ishte i zhgënjyer me rrjedhën e ngjarjeve politike në Shqipëri, e sidomos me fatin e së djathtës së vërtetë. E kishte brengë faktin që klasa jonë nuk arriti ta gjejë vetveten në këto 25 vite vorbullash politike. Me atë urtësinë dhe qetësinë e tij të jashtëzakonhme dhe me forcën e argumentit, përherë na nxiste ne të rinjve, për të qenë më aktivë në drejtim të forcimit të së djathtës. Gjithashtu jetonte me problemet e Kosovës, dhe në optikën e tij, ajo nuk kishte dallim nga pjesa “zyrtare” e shtetit shqiptar.

Së fundi, Fatbardh Kupi, ishte i pa shok për sa i përket thjeshtësisë. Ai i urrente njerëzit që vuanin prej delirit të madhështisë. Ai ishte nji njeri i përkryer e me zemër të madhe. Atë kurrë nuk e dëgjoje të fliste për veten, apo të ankohej, pavarësisht se kishte kalu vuajtje të tmerrshme. Ai do të mbahet mend si njeriu model për sa i përket, qendresës, urtësisë e bujarisë dhe pa frikë e them që është mishërimi më i plotë i fisnikërisë shqiptare.

Ngushllimet më të sinqerta familjes për humbjen e njeriut të tyre të dashtun e të shtrenjtë!

Ngushllimet më të sinqerta bashkëvuejtësve të burgjeve dhe të internimeve për humbjen e vëllait e mikut të paharrueshëm!

Ngushllimet më të sinqerta Legalistëve për humbjen e nji bashkidealisti të devotshëm!

Ngushllimet më të sinqerta dashamirëve dhe miqve për humbjen e njeriut model!

I përjetshëm qoftë kujtimi i tij!

* Kryetar i Partise Levizja e Legalitetit, Dega e Amerikes. Ngushellimi i percjelle gjate ceremonise percjellse te Bardh Kupit, ne Shtepine Mortore “Schwartz Brothers-Jeffer Memorial Chapel” ne Queens.

40 Vjetori i Abaz Kupit do te perkujtohet ne New York me 9 Janar 2016

January 4, 2016 by dgreca

Ne Foto:Abaz Kupi 6 Gusht 1892- Janar 1976/
LAJMERIM/
Partia “Levizja e Legalitetit”- Dega e SHBA-se ne bashkepunim me familjen Kupi ka nderin te njoftoje komunitetin shqiptar ne Nju Jork dhe rrethina, entet fetare dhe politike, mbreteroret shqiptare, anetaret e Partise “Levizja e Legalitetit”, miqte dhe dashamiret e familjes Kupi se edhe sivjet, si cdo vjet, diten e Shtune me date 9 Janar 2016, ne oren 11.00 deri ne oren 2.00 pm do te mblidhemi tek varri i Gjeneral Abaz Kupit, ne varrezat Maple Grove Cemetery, ne Kew Gardens per te perkujtuar 40 vjetorin e vdekjes se udheheqesit te nacionalizmit shqiptar, burrit qe, ne krye te trupave te Mbretit Zog, i zbardhi faqen Shqiperise me 7 Prillin e 1939-es, dhe themeluesit te Organizates Kombetare te Levizjes se Legalitetit.
Bashkatdhetare, Jeni te mirepritu!
Vendi ku do te mbahet perkujtimorja ndodhet :
127-15 Kew Gardens Road, Kew Gardens, New York 11415
Kryesia e Partise Levizja e Legalitetit per SHBA.

Hakik Mena