Nga Prof.Murat Gecaj/Sibora e M.Gecaj (Tiranë, 8 dhjetor 2017)

1.Kam qenë shpesh herë i pranishëm në sallën e bibliotekës së Muzeut Historik Kombëtar të kryeqytetit, ku janë organizuar përurime të botmeve të ndryshme.
Pothuajse në asnjë rast, ajo nuk më është dukur aq e vogël, sa paraditën e sotme. Jo vetëm karriget e saj, por dhe mjediset anësore ishin tejmbushur me të ftuar.
Ndokush, natyrshëm, mund të pyesë: “Pse, çfarë kishte ndodhur?” Në pamjen e jashtme, asgjë e jashtëzakonshme. Ndërsa, kur e mëson, se mikpritësja e tërë atyre të ftuarëve ishte një vajzë 10-vjeçare, autore e tre librave poetikë, me emrin Sibora Huda, atëherë e kupton domethënien e asaj, që shkrova më lart.

Me atë buzëqeshje engjëllore dhe e veshur aq hijshëm, ajo kishte zënë derën e
hyrjes në sallë dhe ua jepte dorën e i falënderonte të gjithë, për ardhjen. Po kështu,
veproi dhe me mua, që Siborën e takoja për herë të parë. Ndërsa vetëm kishim
shkëmbyer mesazhe përmes Fb dhe ia dinim mirë njëri-tjetrit të dhënat jetësore, si
dhe krijmtarinë e botimet. Sapo më pa, ajo m’u hodh në qafë e m’u drejtua: “Mirë
se erdhe, xhaxhi Murat! Ja, kjo është mami dhe ai babi im…”. Në fytyrat e të dyve
lexoheshin qartë gëzimi e lumturia e natyrshme: Vajza e tyre kishte dy festa së
bashku, pra 10-vjetorin e lindjes dhe do të përuronte librin e ri me poezi, “Ky

shi…” Duke parë numrin e shumtë të pjesëmarrësve në këto dy ngjarje, si e zënë
ngusht, mami i Siborës u shpreh, me buzën në gaz: “Nuk e parashikonim kështu,
se do të kishim gjetur një sallë më të madhe!?”
I ulur pranë një grupi vajzash e djemësh, bashkëmoshatarë e bashkënxënës të
Siborës, në klasën e 4-të A, të shkollën 9-vjeçare “Ali Demi” të Tiranës, i shihja se
si ata i kishin mbushur plot duart e tyre më buqeta lulesh shumëngjyrëshe e me
dhurata simbolike. Prisnin me padurim, që t’ia jepnin të gjitha mikes së tyre të
rrallë e, tashmë, e njohur në fushën e letrave, Sibora Hudës. Nuk e di se përse, por
mendoja që, ashtu, a nuk do t’i shkonte më bukur emri “Silule…”(ha,ha).
Po, ndërmjet pjesëmarrësve në ato dy festa, ishin edhe poetë e shkrimtarë të
moshave të ndryshme, punonjës të arsimit, kulturës e artit, si dhe nga media e
shkruar e ajo elektronike etj.

Pamje nga salla, ku u zhvillua veprimtaria…
2.
Koha e fillimit të festave kushtuar Siborës, nuk vonoi. Disa veta zunë vend
përpara, siç është bërë praktikë e njohur. I pari e mori mikrofonin në dorë Agim
Xheka, duke kryer detyrën e moderatorit të kësaj veprimtarie të bukur. Tërë shend
e verë, gjithnjë duke buzëqeshur, me sy vezullues e duke përshdeetur me dorë të
ftuarit në sallë, pranë tij rrinte Sibora. Ajo mezi dukej nga buqetat e shumta të
luleve, që e kishin mbushur tavolinën e tyre. Agimi nuk u zgjat në fjalën e tij, por
tha se kishte kënaqësi t’ia plotësonte dëshirën vogëlushes poete dhe, me atë zërin e
tij kumbues, recitoi një poezi të saj.
Pas tij, përshëndeti krijuesi e botuesi i mirënjohur Pandeli Koçi ose, ndryshe,
“Sazan Goliku”. As ai nuk i shpëtoi “sëmundjes”, që i përfshiu adhe folësit tjerë,
në vazhdim. Pasi nënvizoi, se krijimet e Siborës janë “brumë” i mirë, jo vetëm për
lexuesit e vegjël e të mëdhenj, por dhe për studiuesit e kritikët e letërsisë, lexoi
poezi të kësaj autoreje të vogël, që janë botuar në librin e tretë të saj, “Ky shi…”.
Tërë sallës i dhanë gjallëri edhe folësit e recituesit e tjerë, si: Klara Kodra, Xhelal
Luca, Marilena Shena, Ali Hasani… Pranë kisha dy shoqe të klasës së

Siborës,_Tea Alhasa e Sofia Qirko. Ato dolën në podiumin përpara dhe jo recituan
poezi të Siborës, por sikur cicëruan, me zërin e tyre të ëmbël. Prandaj
pjesëmarrësit duartrokitën aq shumë.

Kapakët e tre librave poetikë, me autore Sibora Huda…
Duke “thyer rregullat” e për të shpejuar, sepse e dija që, kur të mbyllej kjo
ceremoni, do të shkonin shumë veta për të marrë nënshkrimin, unë i vura përpara
Siborës, një kopje të librit të saj të ri. Ajo shkroi aty këto fjalë: “Për Xhaxhi
Muratin! Tiranë, 8 dhjetor 2017”.
Në mbllje të këtyre dy festave, pra të ditëlindjes e përurimit të librit të tretë poetik,
edhe Sibora Huda tha përsëri pak fjalë, mes gëzimit dhe emocioneve të natyrshme
të saj. Nërkaq, drejt tavolinës, ku ajo tashmë ishte ngritur në këmbë, vërshuan
fëmijë e të rritur, për ta përqafuar e përgëzuar atë, nxehtësisht.
…Çaste të bukura kaluan të ftuarit, në këtë festë mbresëlënëse edhe në koktejin e
shtuar nga familja, me këtë rast. Si gjatë veprimtarisë në sallë dhe aty, me Siborën
ata bënë shumë fotografi e filmime, që janë një kujtim i paharruar, për të gjithë
pjesëmarrësit.
Tiranë, 8 dhjetor 2017