Archives for December 2012

ME PROGRAM TË QARTË PËR PËRFAQËSIMIN DHE ARDHMËRINE E SHQIPTARISË

December 8, 2012 by dgreca

NGA ARTUR VREKAJ, WORCESTER,MA./

Është tashmë fakt atmosfera festive që krijoi valëvitja e Flamurit me shqiponjën dykrerëshe – simbolit kombëtar të shqiptarëve më 28 Nëntor 2012. Ka një ndërgjegjësim të veprimtarëve të komunitetit shqiptar këtu në Worcester, MA se shqiptarët ndihen më të organizuar. Por, ende kemi shumë punë për të bërë për fuqizimin e veprimtarise sonë.

Nuk është më lajm në Worcester,MA përfaqësimi në bashki nga shtetas amerikanë me origjinë shqiptare.

Komuniteti shqiptar i Worcester vlerësohet e respektohet nga zyra e Kongresmanit McGovern, përfaqësuesja e sapozgjedhur në State House, Keefe dhe Kryetari i Bashkise Petty për vizionin që përcjell Shoqata KOMBI për integrimin e shqiptarëve jo vetëm si komunitet por edhe për perfaqësimin dhe integrimin me dinjitet në shoqërinë amerikane.
Konkretisht. Shoqata KOMBI përfaqësuese e shqiptarëve të Worcester, MA; një organizatë me profil atdhetar dhe kulturor është bërë e mirënjohur tashmë në komunitet për problemet që ngre lidhur me organizimin e shqiptarëve të Worcester,MA por edhe për integrimin e tyre edhe me komunitetet e tjera.

Ne u kemi kërkuar të zgjedhurve në Shtëpinë e Përfaqësuesve të shtetit Massachusetts më 2010 apo edhe bashkisë së qytetit Worcester,MA më 1 dhjetor 2012 hapjen e një Qendre Komuniteti për me shumë gjallëri në jetën e qytetit, për njohjen e pasqyrimin e kulturave të etnive por edhe për ruajtjen e Identiteteve Kombëtare të grupimeve. Në këtë projekt-Qendër ne mendojmë të kemi dhe Muzeun Etnik i vecantë për qytetin ku secili grupim të pasqyroje historinë dhe kulturën kombëtare. Dicka që do ngjallë interes në vazhdimësi për ta pasuruar si vlerë të qytetit ku banojmë përmbi 100 vjet.

Por do ta kemi Qendrën funksionale për veprimtari kulturore dhe edukative. Do të kemi klasa mësimore për Mësimin e Gjuhës Shqipe apo edhe kurse të artit dhe muzikës për të ndihmuar talentet shqiptare.

Pra, puna jonë tashmë ka një vizion domethënës dhe ne besojmë se do të kemi mbështetjen e duhur jo vetëm nga shqiptarët si deri më tani por edhe nga administrata lokale dhe ajo e shtetit Massachusetts. Dhe jemi të hapur për bashkëpunim për ta realizuar këtë projekt sa më parë që të krijohen kushtet.

Nuk kemi rrugë tjetër. Ndryshe do të asimilohemi shumë më shpejt se c’mendohet. Dhe shohim që vetëm kështu duke punuar së bashku me komunitetet e etnive te tjera do të kemi më shumë mundësi të sjellim në vëmëndjen e të gjithë banorëve të Worcester,MA se ne duam një qytet ku zëri ynë dëgjohet dhe komuniteti shqiptar do të respektohet edhe më shumë se tani.

Ne kemi treguar me veprimtarinë tonë patriotike se i respektojmë flamujt: si simbolin kombëtar amerikan dhe simbolin kombëtar shqiptar .

Tjeter. Projekti i shoqatës KOMBI për të patur në Worcester,MA Festivalin Folklorik të komuniteteve dhe Lojërat Olimpike të Verës është pritur me interes për vetë faktin se në Worcester,MA fliten mbi 80 gjuhë të kombësive të ndryshme. Dhe këto dy veprimtari janë mëse të realizueshme sepse edhe mjediset janë të mjaftueshme por edhe programet e trashëgimisë të grupeve etnike bashkohen në të njëjtën pikë kur bie fjala për ruatjen e kulturave përkatëse. Kush më mirë se një Qendër Komuniteti do të ndihmonte më shumë në këtë drejtim? Do të përfitojë dhe qyteti. Do të ketë më shumë vizitorë nga zonat përreth, pse jo dhe nga Rhode Island, Conecticut apo Boston për vetë lidhjet miqësore të emigrantëve.

E vetmja veprimtari që bashkon të gjitha komunitetet është kampionati i përvitshem i futbollit ku shqiptarët përfaqësohen me skuadrën e Shqipërisë dhe atë të Kosovës. Dhe për cdo vit po rritet interesi i frekuentimit në takimet sportive.

Ky qytet, Worcester,MA është në bumin e tij për rindërtimin dhe fuqizimin e qendrave universitare. Pjesë e zhvillimit të qytetit janë pa dyshim dhe shqiptarët me kontributin e tyre si taksapaguesa e pronarë të suksesshëm të pasurive të patundshme. Ndaj, kemi besim per tu mirëorganizuar në komunitet dhe qytet për një ardhmëri më të ndritur.

100 VJETORI I SHQIPERISE NE KONGRESIN AMERIKAN

December 8, 2012 by dgreca

Në Kapitol Hill festohet 100 vjetori i Pavarësisë së Shqipërisë dhe urlidhja e miqësisë në mes dy popujve Shqitar e Izraelit/

Nga Zef Balaj/

Uashington, 28 nëntor, 2012/

Në ambjntet e kongresit Amerikan, në sallën madhështore Kendi, në Uashington u festua 100 vjetori i pavarësisë së Shqipërisë bashkë me urëlidhjen e miqësise në mes popujve Shqiptar dhe Hebrej. Festa u organizua nga Lidhja Qytetare Shqiptaro-Amerikane dhe Fondacioni Shqiptaro-Amerikan nën udhëheqjen e ish-kongresmenit dhe Presidentit themelues Joe DioGuardi dhe Këshilltares për Çështjet Ballkanike Shirley Cloyes DioGuardi. Me ftesë të veçantë nga zoti DioGuardi, në festim mori pjesë edhe Organizata Shtëpia e Lirisë Shqiptaro-Amerikane.

Gjatë cermonisë mbresëlënëse përshëndetën disa anëtarë të Kongresit dhe Senatit amerikan. Kengresmenia Ileana Ros-Lehtinen, Kryetare e Komitetit për Marrëdhëniet Ndërkombëtare në Kongresin Amerikan, bëri një përshkrim impresionues të historisë së Shqipërisë. Ajo theksoi faktin që kombit shqiptar i janë bërë padrejtësi të mëdha nga fuqitë e kohës në Luftën e Parë Ballkanik, por ndërhyrja e presdientit Amerikan Willson ndaloi synimet përfundimtare të tyre. “Vendosmëria e popullit shqiptar për të qenë i lirë nuk u lëkund kurrë, megjithë koston e lartë”. Tha ajo. Fjalët e kongresmenes u shoqëruan me ovacione të gjata.

Kongresmeni Dana Rorabeher, Kryetar i Nënkomitetit të Mbikqyrjes dhe Hetimit të Komisionit të Punëve të Jashtme në Kongresin Amerikan, zëdhënës i fuqishëm për të drejtat e njeriut dhe demokracisë në botë, si dhe një mbështetës i madh i demokracisë në Shqipëri, e filloi keshtu fjalen e tij: “Jam krenar që ndodhem këtu mes jush në këtë festë për të falenderuar popullin shqiptar, i cili i tregoi botës se qëniet njerëzore në kohë krizash janë në gjendje të veprojnë me guxim”…, më tej pasi përshëndeti me urimet më të mira të pranishmit, foli rreth rezolutës që kishte paraqitur në Kongres bashkë me homologun Xheri Nadler i Manhatanit. Rezoluta thekson faktin që Shqipëria është vendi i vetëm që gjatë Luftës së Dytë Botërore shpëtoi jetën e çdo hebreu që jetoi në Shqipëri apo kërkoi strehim atje. Prapa rezolutës qëndron puna e palodhshme e plot përkushtim e çiftit Joe dhe Shirley Dioguardi.

Senatori i Nju Jorkut Çarls Shumer ju drejtua të pranishmëve me urimet më të mira. Ai tregoi se kishte paraqitur si bashkë-sponsor të njetën rezolute në Senatin Amerikan bashke me homologun repuplikan Xhon Mëkein i shtetit te Arizonës, ku përgëzonte popullin shqiptar për mbrojtjen e jetës të gjithë hebrenjve që jetonin në Shqipëri apo kërkuan azil gjatë Luftës së Dytë Botërore. Ai tha: “Në mbarim të Luftës së Dytë Botërore Shqipëria ishte i vetmi vend në Europë që kishte më shumë hebrenj se sa kishte pasur përpara fillimit të luftës”.

Anet Lantosh në emër të bashkëshortit, të ndjerit Kongresmen Tom Lantosh u nderua për përpjekjet e bëra gjatë këtyre njëzet vjetëve për të sjellur paqe e shpresë në Evropën Juglindore si dhe për të ndritur të vërtetën e shpëtimit të hebrenjve në Shqipërinë e pushtuar nga nazistët. Por para se t’i jepej fjala zonjës Lantosh, u shfaq një vidio e vizitës së ish kongresmenit Lantosh në fillimin e vitit 1990 sëbashku me kongresmenin Joe DioGuardi në Kosovë. Momenti ishte takimi i tyre me qytetarët e Gjakovës, në një dite të bukur me Diell. Mbas mbarimit të drekës në një ambjent tepër mikpritës z. Lantosh ngrihet në këmbë, i afrohet një vogëlusheje të bukur, me fytyrën që rrezaton gëzim, e merr në krahë dhe vallëzon nën tingujt e një kënge shqiptare. Zonja Lantosh mes emocionesh të forta kërkon falje që nuk i përmban lotët. “Tomi që patë ishte ai i vërteti” tha ajo. Mbasi fshiu lotët uroi per 100 vjetorin e pavarsisë dhe falenderoi popullin shqiptar për mbrojten që i bëri popullit hebre.

Po atë vit në muajin prill, L.Q.Sh.A.-ja organizoi dëshminë tronditëse në Kongresin Amerikan me delegacion e Kosovës dhe të Serbisë. Ajo qe FILLIMI DHE MBARIMI i pushtimit të Kosovës nga Serbia. Pjesa tjetër është histori për hstorianët.

Ambasadori Baruk Binah, Zëvendës Shef i Misionit në Ambasadën e Izraelit, Rikard Ston, Kryetar i Konferencës së Kryetarëve të Organizatave Çifute në Amerikë, Rabi Xhozef Potasnik i Bordit të Rabisë së Nju Jorkut; Rabini Levi Shemtov i Shoqërisë Amerikane të Lubavitcit, Bob Levi, i sapo zgjedhur Kryetar i Këshillit Kombëtar të të Rinjve Izrailitë, Rabi Varen Ston, Rabi Leonard Gutman shprehën falenderimet dhe mirnjohjet më të thella për familjet shqiptare, muslimane dhe krishtere, që shpëtuan hebrenjtë në Shqipëri e Kosovë. Ata theksuan një fakt tjetër të rëndësishëm që kalimi i hebrenjve në Shqipëri nuk mund të ndodhte pa ndihmën e shqiptarëve të Kosovës.

Cermoninë e përshëndetën edhe folës të tjerë të shquar si kongresmeni Eliot Engel, Kongresmeni Tom Rid, kongresmeni Houard, Kryetar i Komitetit për Forcat e Armatosura në Kongresin Amerikan, Kongresmenia Nan Hayworth, Lekë Rezniqi, sekretari i Shoqatës së Miqësisë Kosovë-Izrael, Xhoana Njuman, zëdhënësja e Muzeut te Holokaustit ne Uashington, e cila tregoi polt emocion se si familja e saj ishte larguar nga Gjermania dhe kishte gjetur strehim në Shqipëri dhe i kishte shpëtuar Holokaustit.

Ezra Friedlender Drejtori i Pergjithshëm Ekzekutiv i Grupit Friedlender që ishte edhe kordinuesi i cermonisë ndër të tjera tha: “Populli hebre do t’i jetë përjetë mirënjohës shqiptarëve dhe në emër të komunitetit hebre nuk gjej dot fjalë të mjaftueshme të falenderoj Joe DioGuardi dhe Shirley Cloyes DioGuardi për angazhimin e tyre madhor për të sjellë në dritë këtë kapitull të historisë së pabesueshme të Holokaustit “.

Agim Aliçkaj i biri i Arif Aliçkajt, njërit prej shqiptarëve që shpëtuan hebrenjt në Kosovë ndër të tjera në fjalën përshëndetëse të tij tha: “Babai im do të ishte shumë më i lumtur nëse shteti demokratik i Izraelit do ta njohë Kosovën si shtet të pavarur”. Shirley DioGuardi e përforcoi kërkesën e zotit Aliçkajt duke shtuar: “Izraeli akoma nuk e ka njohur pavarsinë e Kosovës, gjë e cila duhet të kishte ndodhur shumë kohë më parë për atë që shqiptarët kanë bërë gjatë Holokaustit”.

Manifestimi përfundoj me përshëndetje në mes njëri tjetrit. Disa u nisën për në shtetet nga kishin ardhur ndërsa një pjesë e madhe qëndroi dhe të shoqëruar me ish kngresmenin DioGuardi vizituan disa dhoma të Kongresit, ku edhe takuan shumë kongresmenë të tjerë. Aty rreth orës 7 të mbrëmjes kanë darkuar në ambiejntet e godinës madhështore tek klubi repuplikan. Të nesërmen pas vizitës në Muzen e Holokaustit pjesëmarrësit lanë Uashingtonin me mbresa të pashlyeshme. Të gjithë falenderonin çiftin DioGuardi për punën heroike në shërbib te kombit tonë.

TE VERTETAT HISTORIKE, KUJTESE PER BREZAT QE VIJNE

December 8, 2012 by dgreca

Pas nje skenari te turpshem nga Janullatos me eshtra te ushtrise agresive greke ne dem te popullit shqiptar ne jug te Shqiperise deri ne preveze, na shfaqet nje pseudo prift serb ne shkoder per te kerkuar varre ushtaresh serbe.

NGA ATE NIKOLLA MARKU

Te vertetat historike nuk jane shovinizem apo nacionalizem, perkunder, jane pergjegjesi per te ardhmen dhe kujtese e domosdoshme per brezat qe vijne. Eshte detyra jone qe memorien ta ruajme domosdoshmerisht per ngjarjet historike ne dem te kombit shqiptar e per tjua treguar brezave qe vijne. Ata duhet te mesojne se 1913 ka qene viti i kasaphanes mbi kombin dhe trojet shqiptare, kasaphane e bere nga fqinjet tane ku njeri eshte i perkedhelur i perendimit e tjetri i Moskes. Pas nje skenari te turpshem nga Janullatos me eshtra te ushtrise agresive greke ne dem te popullit shqiptar ne jug te shqiperise deri ne preveze, na shfaqet nje pseudo prift serb ne shkoder per te kerkuar varre ushtaresh serbe.

Ky prift i quajtur Amillohije Radovic, jashte misionit te tije si prift, i derguar nga patriarkana e Beogradit, kerkon te na kujtoje ushtare serbe te vrare ne Shqiperine tone, e cila me te vertete eshte bere varreze per armiqte e ketij populli(zoti te me fale per kete qe citova). Shqiptaret nuk kane varre ne dhe te huaj sepse, kurre nuk kane vrare , grabitur, shfarosur popuj te tjere.

Historia na meson shume per te kaluaren tone nder shekuj por, sidomos per vitet 1912-1913 kur atdheu yne u be kurban per fqinjet tane qe ne ato vite, treguan natyren e tyre te vertet kunder kombit shqiptar. Serbet ne Kosove dhe Greket ne Cameri vrane popull shqiptar te pa mbrojtur dhe te pafajshem, plackiten dhe shperngulen, si barbare te uritur njerez te mire ortodokse, myslimane, katolike, bektashi, vetem se ishin shqiptare ne shtepite dhe pronat e tyre.

Cfar kurdisin dy aleate te djallit me eshtra ushtaresh si greku Janullatos dhe prifti serb Radovic ne dem te kombit dhe truallit shqiptar?

Vetkuptohet se te prekesh ndjenjat e nje shoqerie apo kombi, eshte ti sjellesh ndermendt ushtaret e vrare dhe qellimin e tyre perse jane vrare, me qellim qe te ngresh nje mendim dhe qellim te ri po si ai i vjetri ne shoqerine e sotme. Janullatos dhe nazistet greke, thone se kane heronjte e Vorio-epirit, Radovic thote se serbet kane luftuar kunder osmaneve ne veri te Shqiperise e cila shtrihet deri ne mitrovice e presheve kur Shqiperia e kishte shpallur pavarsine e saje me 28 nentore 1912 per te kater vilajetet pa asnje ndarje. Ckerkonin keto hordhi grabitqare dhe kriminelesh ne atdheun Shqiperi 62 mije kilometra katrore? Kuptohet se cfar ndodhi me 1913.

Kisha Ortodokse Kombetare Shqiptare, per hire te se vertetes, krahasuar me kishen serbe dhe ate greke qendron ne pidestal te lavdishem prane drites se Perendise dhe profeteve. Ne asnje menyre kisha nuk mund te behet vegel ne duar terroristesh, mafiozesh, politikaneve vdekje mbjelles, qellimeve te urrejtjes apo racizmit injorant qe buron qe nga Kaini i Bibles. Si mund te thuash se Zoti te bekon ty, kur ti mendon per vdekjen dhe shfarosjen e tjetrit! Ne shqiptaret e dime shume mire se, misioni fetar eshte ai i dashurise, respektit, besnikerise, bujarise dhe mbi te gjitha i lutjeve dhe faljeve te mekateve qe ben cdo njeri pa perjashtim ne kete bote.

Si prift qe eshte, Radovic apo kisha serbe duhet te kryeje misionin e saje human, ne gjetjen e mbi 3000 shqiptareve te zhdukur nga ushtria serbe, ndersa prifti Janullatos, ti kerkoje shtetit grek respektimin e emigranteve shqiptare, si dhe kthimin e cameve ne pronat dhe shtepite e tyre ne Cameri. Cdo shqiptar dhe politikan, duhet te mbaje qendrim te qarte ndaj fqinjeve qe megjithe genocidet dhe grabitjet ndaj popullit shqiptar dhe trojeve te tije, ne perseri jemi per fqinjesi normale.

Ajo qe na shqeteson ne si kishe, ne lidhje me kombin shqiptar eshte se, si duhet te mbrohemi ndaj sulmeve greko-serbe, cili eshte mekanizmi apo institucioni perkates qe duhet te ruaj atdheun tone? Ne mbeshtesim cdo shqiptar dhe institucion kudo qe ndodhet, te beje detyren me normale dhe te respektoje ligjin. Shqiperia e ka me kushtetute qe nuk lejon organizime politike mbi baza rraciste dhe fetare, athere perse lejohet hyrja ne Shqiperi e deputeteve te Agimit te arte(I ZI)? Perse lejohet prifti serb Radovic te flase ne Shkoder me gjuhen e shovinizmit?Le te mbrojme se bashku te pakten parimet kushtetuese persa i takon veprimeve anti shqiptare qe cenojne territorin dhe identitetin shqiptar. Ne rast se nuk nderhyjne institucione te shtetit ne mbrojtje te vlerave tona, atehere e them me pergjegjesi se do ti mbroje populli me veprime fizike te drejtperdrejta sepse, kupa po mbushet, sic e ka mbushur me kohe Dule, Bollano, Radovic, Janullatos etj. Nje dite durimi i cameve do te soset dhe po ashtu dhe ai i shqiptareve ne Maqedoni, Presheve , Bujanovc etj. Nuk mund te jeshe nenshtetas i Shqiperise dhe te kerkosh Vorio-epir, ketu toleranca kthehet ne dobesi dhe pa aftesi per te vepruar. Disa here kisha serbe eshte bere frymezuese e akteve te dhunshme ne Mitrovice. Thua se Europa flen per keto akte te drejtperdrejta terroriste, ne dem te shqiptareve te Kosoves? Ne besojme se jo, por duhet informuar. Ne nuk e kuptojme heshtjen e gjate te partive tradicionale te djathta, qe e kane ne program bashkimin kombetar dhe nuk mbrojne programin e tyre.

Ne si kishe e kemi te qarte planin ortodoks-serbo-grek ne dem te kombit shqiptar dhe kishes ortodokse shqiptare. Jemi te pergatitur per ta perballuar me cdo mjet, sepse eshte e drejta jone te mbrojme veten tone, kombin shqiptar dhe truallin e tije te bekuar ne cdo drejtim.

Gjate festimeve te 100 vjetorit, ndodhi nje mrekulli e madhe, kjo mrekulli ishte angazhimi politiko qytetar i gjithe shqiptareve me aktivitete te shkelqyera, ne cdo drejtim, qe nga ekspozitat e flamurit e deri tek mbledhja e qeverise ne Vlore. Vetem Janullatos nuk organizoi asnje simpozium historik per ata ortodokse qe dhane jeten per pavarsi dhe liri. Cudi? Jo, tashme e kane te qarte te gjithe shqiptaret se, ky perfaqeson kishen e minoritareve te shitur tek asfalia greke dhe racistet e cmendur te Agimit te arte.

Kisha Ortodokse Kombetare Shqiptare, denon cdo veprim te cdo prifti qe merret me politike shoviniste me qellim genocidi ndoj cdo kujt, qofte ndaj individit apo kombeve te ndryshme. Ne do te reagojme mbi parime kristiane ndaj Radovicit dhe Janullatosit ne organizma nderkombetare perkates, me qellim qe spekullimi i ketyre gjeneraleve te veshur me rrobe prifti te marre fund bashke me planet e tyre.

FAMULLTARI

ATE NIKOLLA MARKU

A E KUSHTËZOJNË TË DREJTAT E NJERIUT DEMOKRACINË?

December 8, 2012 by dgreca

Nga Kozeta Zavalani/

10 Dhjetori shënon Ditën Ndërkombëtare të të Drejtave të Njeriut dhe përzgjedhja e kësaj date, nuk është e rastësishme. Kjo ditë u shpall fillimisht si përvjetor i Deklaratës Universale të të Drejtave të Njeriut, dokumenti i parë i rëndësishëm me fuqi detyruese në mbarë botën. Të drejtat e njeriut të dala nga filozofia, që nga shekulli XVII kanë gjetur hyrje në kushtetutat shtetërore. Ato kanë rrjedhur në një formë të caktuar dhe u janë garantuar shtetasve si të drejta konkrete themelore. Njeriu abstrakt i filozofisë u shndërrua në këtë mënyrë në qytetar konkret i miratuesve të kushtetutës. Të drejtat themelore kishin funksionin e mbrojtjes së qytetarëve nga ndërhyrja e shtetit dhe ishin pjesë përbërëse e filozofisë së liberalizmit. Duke patur parasysh se dinjiteti i lindur i të drejtave të barabarta dhe të patjetërsueshme të të gjithë anëtarëve të familjes njerëzore është themeli i lirisë, drejtësisë dhe paqes në botë.

Nisur nga dallimi mes të drejtave të njeriut dhe të drejtave themelore vërejmë se të drejtat themelore, për nga përbërja e tyre nuk ndryshojnë. Dallimi ndërmjet tyre qëndron në aspektin formal. Të drejtat themelore janë të drejta që një shtet ua garanton qytetarëve të vet dhe që janë të shënuara në kushtetutën e tij. Zbatimin e tyre, qytetari mund ta kërkojë para gjyqit. Ndërsa të drejtat e njeriut përbëjnë idenë themelore prapa këtyre të drejtave themelore. Deri në mesin e shekullit të kaluar, të drejtat e njeriut ishin të drejta morale, të cilat duhet të zbatoheshin nga çdo lloj mënyre e organizimit shtetëror, pra si të drejta natyrore. Me “Deklaratën e Përgjithshme për të Drejtat e Njeriut” të Kombeve të Bashkuara, është bërë përpjekje për konkretizimin e idesë filozofike dhe vendosjen e tyre si të drejta të patjetërsueshme me kriter botëror.

Por a e kushtëzojnë të drejtat e njeriut demokracinë dhe anasjelltas?

Në kushtetutat moderne demokratike, të drejtat e njeriut janë të futura si të drejta elementare themelore. Shtrohet pyetja: A janë strukturat demokratike kusht për zbatimin e të drejtave dhe dinjitetit të njeriut?. Ose më mirë: A mund të quhet demokratik një shtet, në të cilin nuk realizohen të drejtat në fjalë? Për të kuptuar këtë duhet të theksojmë se thelbi i iluminizmit politik të kohës së re është unitetiti mes të drejtave të njeriut, ndarjes së pushtetit dhe demokracisë. Efekti real i të drejtave të njeriut kushtëzon vlerën e tyre juridike, e kjo e dyta kushtëzon nga ana tjetër ndarjen e pushtetit. Pushtetari është i lidhur me zbatimin e të drejtave të njeriut, vetëm nëse ai vetë është i lidhur me drejtësinë. Me drejtësinë, ai është i lidhur vetëm në sistemin e ndarjes së pushtetit, ku instanca ekzekutive as nuk e sundon drejtësinë, e as nuk mund ta shkelë atë. Asaj i është caktuar funksioni nga instanca ligjvënëse dhe kushtetuese, sipas së cilës janë ata gjyqtarët e pavarur që kontrollojnë respektimin e drejtësisë. Zhvillimi i të drejtave nga ana tjetër kushtëzon edhe demokracinë, d.m.th. lirinë e popullit për formulimin e ligjeve të tij dhe kontrollimin publik të të tri instancave të pushtetit. Në këtë mënyrë mbyllet rrethi i lidhjeve ndërmjet idesë së të drejtave të njeriut, ndarjes së pushtetit dhe demokracisë. Ato janë një njësi institucionale ligjore. Realiteti i tyre politik është kusht për humanizëm, drejtësi, liri dhe dinjitet për çdo individ. Rënia e njërit prej këtyre tri elementeve shkakton edhe rënien e dy elementeve të tjera.

Çdo njeri ka të drejta të lindura, por jemi njohur me faktin se të drejtat e njeriut nuk respektohen gjithmonë. Është shumë më vështirë të mbikqyren të drejtat e njeriut se ligjet kombëtare. Mirë do të ishte sikur të gjithë njerëzit dhe shtetet e botës të respektonin rregullat bazë të lojës, d.m.th. të respektonin të drejtat e njeriut, por përvoja ka treguar të kundërtën. Apelet për respektimin e tyre nuk kanë mjaftuar.
Gjyqtarë kryesorë janë Kombet e Bashkuara, organizatë e cila është themeluar në vitin 1945, dhe në të cilën janë përfshirë të gjitha vendet e botës. Dihet që Organizata u themelua pas tmerrit të Luftës së Dytë Botërore dhe funksioni i saj është mbikqyrja e të drejtave të njeriut, për sigurimin e paqes në botë. Në vitin 1948, shtetet anëtare të OKB-së aprovuan „Deklaratën e Përgjithshme të të Drejtave të Njeriut”, e cila që nga viti i aprovimit të saj është zhvilluar në mënyrë të vazhdueshme. Konstatojmë se Kombet e Bashkuara janë të përshtatshme për rolin e gjyqtarit kryesor. Natyrisht, as Kombet e Bashkuara nuk mund të pengojnë thyerjen e rregullave të lojës, pra mosrespektimin e të drejtave të njeriut. Por me veprime konkrete ato mund të kujdesen, të luftojnë për respektimin e tyre. Gjatë përpjekjes për kryerjen e detyrës së tyre, Kombet e Bashkuara hasin jo rrallë në probleme të ngjashme me ato të gjyqtarëve të lojës së futbollit. Çdo vendim i tyre, i bën ato të padëshirueshme për njërën nga palët. Shumë shpesh, ato kritikohen dhe akuzohen nga të gjitha anët.
Po kush e kryen funksionin e gjyqtarit anësor, pra kush i tërheq vëmendjen OKB-së duke “ngritur flamurin”?
Këtë funksion e kryejnë organizatat joqeveritare që kanë krijuar strukturën, rrjetin e mbrojtësve të të drejtave të njeriut në të gjitha pjesët e botës. Pra shoqëria civile publikon raporte mbi shkeljet e të drejtave të njeriut dhe kështu ajo përkrahet në të gjithë botën. Ndaj shoqëria civile duhet të bëjë presion mbi qeveritë e ndryshme. Por ato nuk kanë mundësinë e vendosjes së sanksioneve. Ndaj kompetent për këtë janë Kombet e Bashkuara.
Por, si i mbikqyrin Kombet e Bashkuara, në bashkëpunim me organizatat e ndryshme joqeveritare, të drejtat e njeriut?
Për mbikqyrjen e të drejtave të njeriut, Kombet e Bashkuara kanë formuar komisione, nënkomisione dhe komitete të ndryshme. Shembuj në këtë drejtim janë: Komiteti për të Drejtat e Fëmijëve, apo Komiteti për Parandalimin e Diskriminimit të Gruas. Shkeljet e të drejtave të njeriut mund të paditen edhe para gjyqit. Për rastet individuale, kompetent është Gjykata e Krimeve të Luftës, ndërsa për rastet e shkeljes se të drejtave të njeriut nga ana e shtetit, kompetencën e ka Gjykata Ndërkombëtare e Hagës e Komisariati i Lartë i Kombeve të Bashkuara për të Drejta të Njeriut.
Janë të njohura meritat e Mary Robinsonit dhe pasardhësit të saj Sergio Vieira në koordinimin e institucioneve të OKB-së në bindjen e shumë shteteve të botës për rëndësinë e respektimit të të drejtave të njeriut.

Megjithatë shkeljet e të drejtave të njeriut vazhdojnë.

Kur dëgjojmë për shkeljet e të drejtave të njeriut mendojmë për të ashtuquajturën „Bota e tretë”, apo për diktaturat e largëta. Por shkeljet e të drejtave të njeriut nuk janë të kufizuara vetëm brenda kufijve të kontinenteve, sistemeve të caktuara politike, normave apo feve të caktuara. Nuk ka thuajse asnjë vend në botë, ku gjatë një viti të mos ndodhin shkelje të të drejtave të njeriut. Sipas përkufizimit, shkelja e të drejtave të njeriut nuk është asgjë tjetër, veçse një formë e zbutur e krimit të rëndë që ushtron shteti mbi qytetarët. Shkeljet e të drejtave të njeriut si krim i lejuar, i duruar, i porositur apo i mbrojtur nga qeveritë, rrezikon në masën më të madhe paqen e brendshme dhe të jashtme të një organizimi shtetëror. E kaluara ka treguar se me ndarjen e pushtetit për të kontrolluar monopolin e pushtetit në legjislativ, ekzekutiv dhe gjyqësor dhe me zgjedhjet e përgjithshme, të lira, të fshehta, që përsëriten në mënyrë periodike, është krijuar një instrument i përshtatshëm i shtetit juridik. Shtetet e qeverisura nga diktaturat nuk njohin instrumente të tilla. Ato shkelin të drejtat e njeriut dhe rrezikojnë në këtë mënyrë paqen në botë. Ato helmojnë klimën politike, duke krijuar rrethana të tilla, në të cilat të drejtat e njeriut dhe paqja kanë pak mundësi për t’u realizuar, ndaj edhe puna jonë duhet të jetë gjithmonë me intensitet të vazhdueshëm e të pandalshëm.

Songs of Albanian Cultural Heritage*

December 7, 2012 by dgreca

Song for the Death of An Infant

Thou sleepest the eternal sleep, thine eyes are closed, so that

thou mayest think the better about thy mother and parents.

Thy sweet smile, which has not left thee, leaves me with hope.

Thou art alive, and thou art only playing a game with us,

isn’t it so, my lovely child?

Yes, Yes! For thou leavest with me and unparalleled cruelty

(wretchedness) because thou art in flower of thine age,

that age which is the most beautiful!

When thy father, brothers, sisters saw thy lovableness increasing

each day, they were happy in admiring thee; so dear

and so lovely; didst thou wish to leave them?

Hear me, my child, have pity on my sorrow. My voice, which

reaches as far as the heavens, should reach thy heart and

make it feel!

See how thy mother debates with herself, see how she despairs,

see her tears falling like a torrent. What, hast thou no longer

any pity for her!

O death, cruel death, without pity and without sense, thou hast

hardened the most tender of hearts and hast made it resist

the prayers of a desolate mother.

Song for a Child

Pitiless death, why didst thou snatch my child, why didst thou

tear him from my caress? O my dearly beloved child!

Thou wert too cruel in fulfilling thy function; since thou had

to take him with thee, why didst thou have him pass through

such prolonged and cruel sufferings? O my dearly beloved

child!

If it is true that thou, O death, art terrible in any form, thou went

most barbarous to a wretched mother in taking away her only

joy. O my dearly beloved child!

But then, my soul! my lost my lost hope! why didst thou no resist his

blows? O my dearly beloved child!

Didst thou no consider that by thine eternal departure, thou has

opened a wound in my heart that can never heal! O my

dearly beloved child!

Didst thou not consider the pains of thine unhappy mother, didst

thou not think of the cares we took to protect thee? O my

dearly beloved child!

What use, my dear treasure, that thou smilest among the angles,

when thou hast left me on earth, condemned to eternal tears?

O my dearly beloved child!

True, the angles in heaven dance with joy and sing hymns of

peace at the arrival of a new companion. O my dearly be-

loved child!

Meanwhile I, sad and inconsolable on this earth of sorrows, fix

mine eyes toward heaven, toward thee. O my dearly beloved child!

May thine innocent and pure soul become a star of hope and life

for me. O my dearly beloved child!

May my soul, when I, too, give my body to the earth, may my

soul meet thine so that we may never more leave each other

O, my dearly beloved child!

*Excerpted from the book: The Albanian Struggle in the Old World and New

Boston, MA 1939