Zef Balaj – Dielli

TRI GJENERATA NË FESTËN E DY SHENJTËVE

June 29, 2021 by dgreca

TRI GJENERATA TË FAMILJES BALAJ NË FESTËN E DY SHENJTËVE, SHËN PJETRIT E SHËN PALIT/

Të hënën e 28 Qershorit, në mjediset luksoz të Royal Regency Hotel në Yonkers New York, tri gjeneratat e Familjes së madhe Balaj ishin mbledhur për të festuar festën e Shën Pjetrit e Shën Palit. Kjo është një festë e shenjtë për besimtarët katolikë, edhe për viset shqiptare. Kisha Katolike e kremton me solemnitet Shën Pjetrin e Shën Palin Apustuj, të cilëve Jezu Krishti u besoi lartësimin e Kishës Katolike. Ajo kremton dy njerëz që u persekutuan për vdekje, shënohet në literaturën kishtare katolike. Shën Pjetri e Shën Pali, para se të ktheheshin në shenjtë, ishin njerëz të zakonshëm; një peshkatar e një çadërpunues. Jeta e tyre përfundoi tragjikisht për shkak të urrejtjes kundër mesazhit që përfaqësonin, mesazh që nuk e mohuan deri në flijim të jetës.

Kisha Katolike e kremton festën e shën Pjetrit e Palit Apostujt çdo 28-29 qershor. Besimtarët u janë mirënjohës Shenjtëve sepse me gjakun e tyre mbijetoi dhe lulëzojë Kisha në shekuj. Dy Shenjtorët-Apostuj janë Pajtorë të qytetit të Romës. Trupi i Shën Pjetrit pushon në paqe në Bazilikën e Vatikanit, ndërsa ai i Shën Palit, në Bazilikën Ostienses në Romë.

Familja e madhe BALAJ,kurrë nuk ka heqë dorë nga festimi i festës së Dy Shenjtëve, edhe në vendlindje, edhe në Kosovë kur u arratisën për t’i shpëtuar përndjekjes komuniste, edhe në Itali ku qëndruan pak kohë, ndërsa në Amerikë festimi ka qenë përherë masiv, me shumë pjesmarrës.

Zef Balaj, që ishtë në krye të festës këtë 28 qershor në Royal Regency, beson fort se fisi Balaj do ta vijojë edhe në brezat e ardhshëm t’i nderojë dhe të lutet për shënjtët. Fisi Kabashi, fis që i përkasin Balajt, e kanë të shenjtën festën dhe besojnë se festa dhe lutjet e ndihmojnë.

Zefi kujton se 70 vite të shkuara, në 28-29 Qershorin e largët të vitit 1951, familja pasi ka kremtuar Shenjtët në vendlindje, në Mëzi të Pukës,edhe pse e rrethuar, ka arritur që ta çajë atë dhe ka marrë rrugën e vështirë të arratisjes. Ai mendon se ishte dhe besimi tek shenjtët që ata si familje, në grup, me të rritur e fëmijë, arritën që të dilnin gjallë nga kufiri me tela me gjemba i Shqipërisë komuniste me ndihmën e grupit të nacionalisëtve që i komandonte Kolë Bib Mirakaj. Madje Zefi, fëmijë 8 vjeçar, në errësirën e natës e humbi përkohësisht familjen gjatë arratisjes, por Zoti, thotë ai- më bashkoi sërish.Ndoshta, mrekullia ndodhi nga që Apostujt e morën në mbrojtjen familjen fisnike.

Festa e 28 Qershorit e organizuar mbrëmjen e së Hënës kishte mbledhë të tri gjeneratat e familjes, pasardhës të të ndjerit Gjelosh Balaj, të Pjetrit, dhe më të voglit të vëllezërve, Zefit. Janë rreth 100 pjesmarrës në këtë festë. Zefi i shoqëruar nga i biri Davidi, nipi Valentini dhe dom Nikolin Pergjini, u urojnë mirëseardhjen.

Davidi si përfaqësues i gjeneratës së dytë, përcjell mesazhin e vazhdimsisë në emër të fisit Balaj dhe ndjehet i gëzuar që të tri gjeneratat e përjetojnë së bashku festën e Shenjëtve.

Dom Nikolini ndez Qiririn dhe bekon darkën. Ai Lutet dhe uron familjen Balaj që festa t’i ndihmojë.

Zef Balaj i drejtohet pjesmarrësve me urimin e përvitshëm, duke shprehur gëzimin dhe shpresën se të tria gjeneratat do të vijojnë ta çojnë më tej traditën e trashëguar.

Përveç familjes së madhe Balaj, miqëve të tyre, të ftuarit e festës, ishim dhe ne tre vatranë: Agim Rexhaj-President nderi i Vatrës, Asllan Bushati-ish nën/kryetar i Vatrës dhe shkruesi i kësaj kronike. Z. Rexhaj na tregoi se ai ka 30 vjet që e ndjek familjen Balaj në festën e Dy shenjtëve dhe ka përjetuar gëzimin e tyre.

Gjatë darkës u servirën ushqime të shumëllojta dhe pije, ndërkohë që të rinjët dhe fëmijët, kërcenin nën ritmin e valleve tradicionale shqiptare!(dg)

PREHU NE PAQE, MIK I SHQIPTAREVE, KONGRESMEN GILMAN

December 21, 2016 by dgreca

1-gjoni-per-gilman

Kryetari i Federatës Panshqiptare të Amerikës Vatra, Dr.Gjon Bucaj, i dorëzoi bashkëshortes së Kongresmenit të ndierë Gilman, një pllakadë mirënjohjeje./

2-ok-gilman

Në West Point të NY (Akademia Ushtarake e SHBA-së), në këtë vend mahnitës mjedisor, në mesditën e 20 Dhjetorit 2016 u krye një ceremoni e thjeshtë mortore. Ishte një ditë me diell por e ftohtë e me një shtresë të hollë dëbore. Nën lotët e familjes, të afërmve, miqëve , shokëve, dashamirëve dhe të shumë personaliteteve nga Uashington DC dhe NY, zinxhirët e punonjësve të funeralit, ulën ngadalë në shtëpinë e përjetësisë , trupin e pajetë të një personaliteti shumë të nderuar të politikës amerikane (ish pilotit të Luftën e Dytë Botërore), të mikut të shqiptarëve , Kongresmenit Benjamin Gilman. Ky burrë i madh shteti, shërbeu për 34 vite (17 legjislatura) si kongresmen republikan në Capitol Hill, duke përfaqësuar denjësisht Distriktin 19 të Shtetit të NY. Jo vetëm kaq, por krahas një veprimtarie të gjërë në fushën e të drejtave të njeriut ,u bë në të njejtën kohë dhe një ambasador i vërtetë në Kongres për pavarsinë e Kosoves dhe ceshtjen shqiptare në përgjithësi.

Pjesëmarrja në këtë ceremoni mortore ishte e përcaktuar me protokoll të vecantë nga shteti dhe Familja Gilman. Por, për të marrë pjesë në këtë ngjarje të dhimëshme , ishte i pranishëm edhe një delegacion i Vatrës i kryesuar nga Kryetari Dr. Gjon Bucaj, Nenkryetari Asllan Bushati dhe anëtari i Këshillit Drejtues Zef Balaj, te cilet iu bashkuan ish Kongresmenit dhe President i Liges Qytetare Shqiptaro Amerikane, Zotit Jozeph J. DioGuardi

Me shumë respekt e mirënjohje, vatranët i prezantoi me Familjen Gilman dhe pjesëmarrësit në ceremoni , zoti DioGuardi . Ai me elegancen që e karakterizon tha se ky grup shqiptarësh ka ardhur ti shpreh lamtumirën e fundit, mikut të tyre, kongresmenit Ben Gilman, në shenjë respekti për gjithcka ai bëri për Kosovën dhe shqiptarët. Gjatë prezantimit, DioGuardi disa herë riktheu në kujtesën e të pranishmëve, fjalimet e zjarrta të Ben Gilman në demostratat e shqiptarëve në NY e Uashington DC, dhe seancat dëgjimore,peticionet e Rezolutën e Kongresit për Kosovën. DioGuardi jo rrallë përsëriti se edhe ai vetë kishte mësuar shumë nga përvoja e Ben Gilman, si politikan vizionar e me aftësi të rralla menaxhuese e drejtuese në komisionet e Kongresit .

Kryetari i Federatës Panshqiptare të Amerikës Vatra, Dr.Gjon Bucaj, i dorëzoi bashkëshortes së Kongresmenit të ndierë Gilman, një pllakadë mirënjohjeje. Ai duke i shpieguar mesazhin që bartëte kjo mirënjohje, në fund përmendi fjalët “Universiteti I Tetovës” dhe më pas vazhdoi:’ Ky universitet nuk do t’ju kishte rezistuar sulmeve brutale, të autoritetet maqedonase, në qoftë se nuk do ti shkonte një notë e fortë proteste Presidentit të atëherëshëm Grigorov, nga Komisioni i politikave të jashëme i Kongresit Amerikan i iniciuar nga Kongresmeni Gilman. Nota e protestës shpiegonte se është e drejtë legjitime e cdo pakice, në cdo vend të botës, të edukohet në të gjitha nivelet me gjuhën amtare. Një vend që nuk lejon hapjen e universiteteve nuk mund të quhet demokratik.” Zonja Gilman duke marrë në dorë mirënjohjen tha se ndiehej shumë e nderuar për bashkëshortin e saj të ndierë, që edhe në ditën e varrimit dorëzohen mirënjohje për të. Zyra e bashkëshortit tim- shtoi ajo- ka shumë dhurata e suvenire të shqiptarëve, por kjo e fundit dhe në këtë ditë lamtumire është shumë domethënëse.

Anëtari i Këshillit Drejtues të Vatrës (dhe Bordit të Ligës Qytetare Shqiptaro Amerikane) Zef Balaj, ju tha të pranishmëve se pas një vizite në Kosovë e Shqipëri në fund të viteve 90-të, kongresmenët Tom Lantosh e Joseph DioGuardi sollën nga arkivi i Tiranës shumë dokumenta që vërtetonin se Shqipëria në kohën e Holokaustit jo vetëm që i kishte mbrojtur familjet hebre, por nuk ishte vrarë asnjë person i vetëm nga besa që shqiptarët u dhanë hebrenjëve. Në këtë kohë, në muzetë e Holokaustit në Uashington DC dhe Izrael, emri i Shqipërisë nuk figuronte, por pas njohjes me dokumentat e sipër përmendura ,me insistimin e Kongresmenit Gilman , emri i Shqipërisë u skalit i pari (Albania) në mermerin e të dy mozeumeve, duke u përjetësuar kështu si vend mbrojtës i popullit hebre në ditët e tij më të vështira. Ne si shqiptarë krenohemi me këtë, por edhe ndihmesa e kongresmenit Gilman ishte në kohën e duhur dhe vendimtare- përfundoi Zoti Balaj.

Nënkryetari i Vatrës Asllan Bushati shtoi se në maj të vitit 2002 i bëra një kërkesë Zyrës së Kongresmenit Gilman për një takim vetëm dy minutësh, pasi i kasha shpieguar se jam ish ushtarak i lartë në Ushtrinë Shqiptare dhe resident në NY. Pas dy javësh më njoftuan kohën e takimit. Sot mund të duket qesharake, por do ta them në ligjëratë të drejtë se ndoshta kjo do të zbardhet në të ardhmen dhe do të ishte një gjë jo e mirë për mu devijimi nga teksti. “ I nderuar kongresmeni Gilman. Këto që do t’ju them Juve sot, ja kam thënë edhe Kongresmenit Eliot Engell. Arsyeja e parë ardhjes sime këtu është t’ju bëj me dije se në gjykimin tim demokracia në Shqipëri është në rrezik nga një bandë neokomuniste që ka marrë pushtetin pas ngjarjeve të 1997-tës. Së dyti –personalisht nuk kam asnjë lidhje gjaku e miqësie me udhëheqësin e opozitës Sali Berisha,por mendoj se padrejtësisht është hedhur shumë baltë mbi të dhe se Berisha i duhet vendit tim edhe për një periudh të caktuar kohore. Kërkoj mirëkuptimin dhe mbështetjen Tuaj. Kaq kishit më tha shumë miqësisht? Kaq i thashë. Dhe për ta mbyllur më tha:Ju siguroj se shqetësimin tuaj do ta kemë në konsideratë.

Të pranishmit solln shumë kujtime të bukura për takimet që kishin patur me kongresmenin Ben Gilman, për punën e palodhur në komunitet e në Kongres, për Qendrën Ndërkombëtare të Edukimit Gilman si pjesë e Kolegjit të studimeve Globale, librarinë e shumë veprimtari të tjera. Për nder të pranishmëve Familja Gilman në Hotelin “The Thayer” të West Point –it, shtroi një drekë lamtumire. Grupi i Vatranëve duke u largua nga West Point, në shenjë respekti tha:”U prehësh në paqe miku ynë i paharruar Benjamin Gilman”.

ASLLAN BUSHATI

VIZITE TEK Z. AGIM KARAGJOZI(PRESIDENT NDERI I VATRES)

October 14, 2016 by dgreca

Në vijim të një tradite të vjetër të Vatrës, që ka si objekt respektimin e veteranëve vatran ,ish drejtuesve të saj dhe të kontributeve të tyre në Vatër, së bashku me Nënkryetarin Zotin Agim Rexhaj dhe anëtarin e Këshillit Drejtues Zotin Zef Balaj, në pasditen e datës 12 Tetor 2016, bëmë një vizitë në shtëpinë e Presidentit të nderit të Vatrës Zotit Agim Karagjozi.

Pasi u përshendetëm me Zotin Agim dhe bashkshorten e tij Zonjën Rozi, menjëherë u nisëm për në dhomën e ndejtjes ku biseduam gjatë per shumë gjëra. Që në krye të herës Z.Agim pyeti për shendetin e sejcilit nga ne, të familjeve tona dhe pastaj për Kryetarin Gjon Bucaj, Zef Përnocajn, Dalip Grecën, Marjan Cubi, Jonuz Ndreun e shumë vatranë të tjerë. Kur mori vesh se Jonuzi kishte kaluar një problem shëndetësor, filloi të derdhte lot për të dhe ne në atë moment e lidhëm në telefon me Zotin Jonuz Ndreu.Të pranishmit dëgjuam në spiker bisedën e tyre dhe respektin e dashurinë për njeri tjetrin të këtyre dy vatranëve veteran të cilët u përlotën gjatë bisedës, por që edhe ne nuk shpëtuam nga kjo ndiesi.

Në vijim Z.Agim Rexhaj i përcolli zotit Karagjozi përshëndetjet e Kryesisë së Vatrës, Kryetarit dhe posacërisht të Zotit Dalip Greca i cili për arsye të një gjendje të lehtë gripale e kishte të pa mundur të ishte i pranishëm (dhe duke bërë humor i tha se Dalipi nuk deshi të ju a ngjiste gripin edhe Ju). Z.Karagjozi tha :”thuaj shkurt se Dalipit i pasa rënë flama” dhe në vazhdim shprehu falenderimet e tij për kronikën e editorit të “Diellit”, që i ishte kushtuar ditëlindjes së nëntëdhjetë të tij, por edhe për shumë artikuj të ndryshëm të “Diellit” të cilat i vleresoi si shumë të rëndësishme e me nivel ,duke theksuar specifikisht ato qe percillnin jehonën e shënjtërimit të Nëne Terezes. Dhe në vazhdim i tha Z. Zef Balaj :”Edhe ti Zef ke bërë punë shumë të mira në riparimin e mirmbajtjen e godinës së Vatrës, në kontribute financiare e ndoshta nuk kam pas mundësinë të të falendroj, por gjej rastin t’ju a pohoj sot se jane kontribute të rendesishme që duhet të dihen nga brezi i ri i vatranëve. Por ama ndonjë herë ma ke pas pru në majë të hundës me kundërshtitë në diskutime sa një herë u mata të të nxirrja jashë nga mbledhja, por pastaj u pendova dhe se bëra”. Qeshëm të gjithë dhe i thamë se:” do të kishe bërë më që ta kishe nxjerrë jashtë mbledhjes Zefin se do t’ju a kishte mbajtur vath në vesh deri sot që po bisedojmë”.

Biseduam për punët që po bëjmë në kuadër të “Vitit Konica” ,për përgatitjet për festimin e 28 Nëntorit, për ekspozitën Konica që mendojmë të hapim, për konkursin, rregullimin e arkivit e të bibliotekës dhe për vizitorët e shumtë që kemi patur kohët e fundit në Vatër. Me shumë ndiesi ai përcolli përgëzimet e tij për sa më sipër dhe në të njejtën kohë cfaqi dëshirën që edhe ai të bënte kontribote sado pak në këtë drejtim.

Në vazhdim e pyeti Z.Agim Rexhaj për situatën në Kosovë dhe si po shkojnë problemet me ceshtjen e kufirit me Malin e Zi. Kurse duke mu drejtuar mu më tha se kishte lexuar në “Dielli” disa artikuj të numurave të fundit të cilët i kishte pëlqyer, ku vecoi ate me titull:”A mund të pastrohemi nga pisllëku”.

Pas një bisede të këndëshme (gati dy orëshe) me Z.Agim Karagjozi, u larguam prej tij me ndiesinë se të gjithë u kënaqëm. Por në radhë të parë ne drejtuesit më të rinjt e Vatrës ,plotësuam një obligim shpirtëror ndaj një brezi veteran sic është rasti i Z.Karagjozi, i cili një pjesë të madhe të jetës së tij ja kushtoi Vatrës dhë ceshtjeve kombëtare. “Ju falenderoj shumë tha ai, kur na përcolli deri tek dera. Vatra për mu ka qenë një familje e dytë. Dhe ju që erdhët sot për vizitë tek unë jeni pjesë e familjes”.

Vatra, vërtetë ka shumë nevojë që edhe në të ardhmen,të punojë që ndiesinë e afrimitetit si në familje, ta përciellë e ta kultivojë edhe tek gjenerata e re në mënyrë që Vatra të ngrohë shpirtin, zemrën dhe mendjen jo vetëm të cdo vatrani por edhe të gjithë Komunitetit Shqiptar në SHBA e më gjërë..

Nënkryetari i Vatrës

ASLLAN BUSHATI

E SHENJTA TEREZË DHE GJAKU I ARBËRIT NË GRECI

October 7, 2016 by dgreca

NGA ZEF BALAJ/

Udhëtimi drejt Romës, për të përjetuar nga afër Shënjtërimin e Nënë Terezës, ishte i mbushur më emocione, informacione, ngjarje dhe krenari. Unë së bashku me 13 pjestarë të famimiljes Balaj,me nipa e zonjat e tyre, madje dhe me fëmijë të tyre,pra tre breza bashkë,me Linën, me djalin tim,Davidin dhe nusen, iu bashkëngjitëm grupit të Ligës Qytetare Shqiptaro-Amerikane me në krye Joe DioGuardi. Kishte dhe vatranë të tjerë veç meje në grupin tonë, siç ishte Ibrahim Kolari me zonjën, Agim Aliçka etj.

Me ndihmën e Monsinjor Hilary Frenko, u vendosëm në një hotel pranë Vatikanit, gati ngjitur me qytetin e Vatikanit. Monsinjor Hilary Frenko, që është një personalitet i njohur për Vatikanin për shërbimet diplomatike që ka kryer nëpër botë,dhe që ka kontribuar për më shumë se 26 vjet në Vatikan,na e lehtësoi shumë qëndrimin, vendosjen edhe në meshën e shenjtërimit. I jemi mirënjohës.

Të premten në mbrëmje, me 2 Shtator, u bashkuam me një grup studentësh shqiptar nga Maqedonia, që studiojnë në Gjermani, të cilët janë të njohur për lidhjet e ngushta me Ligën dhe Joe DioGuardin. Gjatë këtij viti drejtuesit e Ligës qenë mysafirë tek Universiteti qe studiojnë këta studentë. Ishte një mbrëmje e këndshme ajo e 2 shtatorit mes gjallërisë dhe dinamizmit të të rinëjve studentë.

E Shtuna ishte sërish plot mbresa. Vizituam kisha, muze dhe pamë bukuritë e Romës. U ndamë në dy grupe gjatë turneut në Vatikan, për të pasur më shumë mundësi komunikimi me përkthyesit. Emocione të shumta na dhuroi e fmashmja Sistine Chapel, e vendosur brenda rezidencës së Papës,që na dha ndjesi të veçanta.

Sistine Chapel, e vendosura brenda rezidencës së Papës në Vatikan, është e njohur në të gjithë botën për një sërë arsyesh, duke përfshirë edhe faktin se aty është vendmbledhja e kardinalëve, kur mblidhen për të zgjedhur një Papë të ri.

Për më shumë se tre orë na u desh për të prekur me sytë tanë historitë që përcjellin muzetë e Vatikanit, Kapelia Sistine dhe bazilika e Shën Pjetrit, u njohëm me ikonografinë, koleksionet mbreslënse të artit, veprat e pavdekshme të artit romak, Mikelanxhelo, Davinçi e të tjerë. Turi që përshkuam ishte më i veçanti, që na dha shumë informacion e ndjesi emocionale.

I pashlyeshëm ishte Koncerti në nderim të Nënë Terezës, për nga niveli artistik dhe përfaqësimi kombëtar i artistëve shqiptar me famë europiane; nuk mund ta them këtë për nga organizimi.Po ashtu mendoj se ndoshta do të ishte mirë që në programin artistik të bëhej një përzgjedhje më e mirë e repertorit, për të treguar rrënjët e Kombit të Nënë Terezës, krahas pjesëve operistike, dhe këngëve të muzikës moderne, të sillej origjinaliteti folklorik i trevave shqiptare, për të treguar rrënjët e popullit të Nënë Terezës. Megjithatë koncerti ishte me vlera dhe interpretimi i artistëve shqiptar të njohur në Botë, ia rriti krenarinë shqiptarëve para botës. Vendi ynë i qëndrimit ishtë shumë i përshtatshëm, në lozhën përbri Elterit. E kishim gjithçka para syve. Pranë nesh ishte dhe zonja Liri Berisha, ndërsa poshtë në sallë shihnim diplomatët dhe udhëheqësit shqiptarë të pozitës dhe opozitës.

Mesha e Shënjtërimit të Nënë Terezës pat të veçantat e veta. Na u desh të zgjoheshim herët për të gjetur vende të përshtatshme. Gjithë ai shesh nuk kishe ku të fusje majën e gjilpërës, aq shumë besimtarë kishin ardhë. Ndoshta të dhënat e medias për numrin e pjesmarrëse nuk janë fort të skata. Në shesh kishte shumë shqiptarë. Flamujtë valviteshin dhe binin në sy në atë masë të madhe njerëzish. Një meshë e veçnatë, nën drejtimin e Papës, që çdo besimtari rrallë i bie fati, mbetet një kujtim i shtrenjtë për gjithë jetën. Pasi morëm kungimin u larguam për të vijuar shtegtimin tonë nëpër Romë. Vizituam mjedise të Vatikanët që nuk rezervohen lehtazi për publikun, vetëm me leje. E Hëna ishte një ditë e lodhshme, por plot mbresa.

Të Martën e 5 shtatorit, me autobuz udhëtuam drejt katundit arbëresh Greci, vendlindja e babait të Joe DioGuardit. Gjatë udhëtimit shijuam bukuritë e natyrës dhe vendosjen e fshatrave arbëreshë. Rreth orës 1 e 30 arritëm në qendër të fshatit. Po na prisnin me dashuri e padurim, edhe pse ishim vonuar më shumë se një orë e gjysëm. Vetë Kryetarja komunës Demartino na priti e uroi mirëseardhjen. U takuam me përzemërsi e me dashuri si ëvllezër e motra të një gjaku. Fjala e mirëseardhjes së kryetares,herë shqip e herë italisht, e përkthyer në anglisht nga Rita, ishte e përmallshme. Ajo na tregoi edhe historinë edhe gjendjen e sotme të komunës, tarshëgiminë shqiptare, ruajtjen e traditave kulturore, muzikore, ruajtjen e veshjeve, me vështirësi edhe të gjuhës së bukur shqipe. Përshëndeti edhe Joe DioGuardi, që u duartrokit. Ai tregoi rrënjët e veta, lidhja me shqiptarët e Amerikës, veprimtarinë e përbashkët etj. Më pas na befasuan me një drekë të shijshme të gatuar nga zonjat arëbreshe nëpër familjet e tyre. Pasdite viztuam fshatin,duke ecur rrugëve të tij, u ndalëm gjatë tek Kisha e fshatit, që i përkiste viteve 1700. Pasdite morëm rrugën e kthimit të ngarkuar me emocione të fuqishme, respektin e jashtzakonshëm të atyre njerëzve të mirë, që për më shumë se pesë shekuj kanë ruajtë traditat e kombit që i përkasin, deri diku gjuhën shqipe, por edhe me brengën dhe dilemën: Po nesër çfarë do të ndodhë pasi të ikë dhe ai brez? Fshati braktiset nga të rinjët, të vjetrit po ikin…

Të Mërkurën sërish vazhduam vizitat nëpër Romë. Gjatë asaj dite pata rastin që të shihem edhe me ambasadorin e Shqipërisë në Vatikan,Visar Zhiti, poetin që nuk e thyen burgjet e diktaturës komuniste. Kaluam çaste të gëzuara me të dhe zonjën e tij, Eda.

Ishte me shumë interes vizita në Kishën e Shqiptarëve, Kisha “San Giovanni della Malva in Trastevere”, që në gjuhën shqipe përkthehet Kisha e Shen Gjonit te Mullagave ne Trasteve (Lumi i Romes).

Është intersant fakti se këtë Kishë,shqiptarëve ua dhuroi Papa Gjon Pali II para 15 vjeteve. Çdo të dielë në atë kishë mbahet mesha ne gjuhen shqipe, ku mblidhen shumë shqiptarë dhe organizohen veprimtari kulturore…

Kisha ka për rektor priftin arbëresh Don Pasquale Ferraro, ndërsa si meshtar mësuam se për disa kohë ksihte shërbyer Don Gjovalin Sukaj, qe kishte pak kohe që ishte larguar dhe tani po shërben në Shkodër, dhe në vend të tij i kryen shërbesat Don Mikel Pllumbaj, qe kryen dhe studimet ne nje nga universitet papnore ne Rome. Ambasadori Zhiti na tregoi edhe për kishën “San Atanasio” e ritit bizantin, pranë së cilës zhvillon veprimtarinë e vet shoqata italo-arbereshe “Besa”.

Aty nje here ne vit mbahet mesha ne arbërisht, por kjo ndodh edhe në raste festash e përkujtimesh.

Vizituam dhe bëmë fotografi edhe në Sheshin”Albania” pranë shtatores së Heroit Kombëtar Gjergj Kastrioti Skënderbeu.

Ky shtegtim, që kishte si motiv pjesmarrjen në Shenjtërimin e Nënë Terezës, ishte i veçantë, dhe na dha shumë emocione të fuqishme. Faleminderit Shënjtëresha Terezë!

VATRA URON Z. ZEF BALAJ ME RASTIN E DALJES NGA SPITALI

September 16, 2014 by dgreca

Federata Panshqiptare e Amerikës “Vatra” dhe të gjithë vatranët, si dhe Gazeta “ Dielli” urojnë vatranin e vjetër, anëtarin e Këshillit të Vatrës, biznesmenin dhe veprimtarin e dalluar të cështjes Kombëtare me rastin e daljes nga spitali.
Z. Balaj kreu një operacion, i cili doli me sukses. Pas disa ditësh qëndrim në spital vatrani Zef Balaj ka dalë dhe po pushon në shtëpi. Gjendja e tij shëndetësore është e mirë dhe e qëndrushme. Shumë nga vatranët e kanë uruar z. Balaj me këtë rast.
I urojmë z. Balaj shërim të shpejtë !