Archives for December 2012

VATRANI XHELAL DINE NDËRROI JETË NË NEW YORK

December 5, 2012 by dgreca

Vdiq në SHBA, në moshën 82 vjeç – i biri i ish- Kryeministrit të 30 të Shqipërisë/

NGA BEQIR SINA, New York /

Xhelal Dine: Jeta këtij njeriu ishte e mbushur plot me dashuri e mall për atdheun tonë dashur – mbasi më shumë se gjysmën e jetës i kaloi në mërgim – i djegur dhe i zhuritur për ta parë një ditë Shqipërinë e lirë e demokratike – Kosovën e çliruar nga sundimi sllavo-komunist serb, dhe të lirë e të pavarur siç është sot

Vdiq dhe u varrosë në Shtetet e Bashkuara, Xhelal Fiqiri Dine, njëri prej trashgimëtarve të njërës prej familjeve më të mëdha dhe të njohura dibrane. Familje, kjo fisnike dhe me virtyte të pastra patriote dhe atdhetare, që i dha qa shumë kombit tonë në luftën për pavarësi dhe indetitetin tonë kombëtarë. Ai vdiq me date 15 Nëntor 2012 në qytetin – Brooklyn, New York në moshën 82 vjeç – dhe u varrosë me nderime të mëdha nga dhjetra anëtarë të familjes së tij, miq, shok dhe bashkëluftëtarë.
Jeta këtij njeriu ishte e mbushur plot me dashuri e mall për atdheun tonë dashur – mbasi më shumë se gjysmën e jetës i kaloi në mërgim – i djegur dhe i zhuritur për ta parë një ditë Shqipërinë e lirë e demokratike – Kosovën e çliruar nga sundimi sllavo-komunist serb, dhe të lirë e të pavarur siç është sot.
Xhelal Dine është i biri i të fundit Kryeministër të Shqipërisë, Fiqiri Dines, prej shpalljes së pavarësisë së Shqipërisë, drei me ardhjen e komunizmit që e sundoi atë vend për 46 vjet me radhë.
Është e rëndësishme të dihet sot se Qeveria e Kryeministrit Fiqiri Dine ishte autonome dhe plotësisht e pavarur nga pushtimi Gjerman në Shqipëri, në atë kohë. Mbasi propaganda komuniste e Enver Hoxhës, Fiqiri Dinen e quante sipas saj Kryeministri i Qeverisë “Quslinge” për çka do të lë të kuptohet dhe se ka shumë misinformim – tek mjaft mjaft shqiptarë që e dinë historinë e Shqipërisë vetëm ashtu si kan shkruar historianët dhe studiuesit e Enverit për 50 vjet..
Qeveria e vitit 1943-1944 e Kryeministrit Fiqiri Dine ishte referuar si Quslinge vetëm nga regjimi komunist dhe nuk gjendet si e tillë në asnjë nga analet e historisë botërore, enciklopedinë e Shqipërisë, tash e të tjera, studime dhe histori të këtyre dy dekadave të fundit. Mbasi në realitet, thuhet se ajo ishte një qeveri e përkohshme dhe jo “kuislinge” në asnjë mënyrë, ashtu si donte t’i quante të gjithë kundërshtarët e tij regjimi komunist i Enver Hoxhës.
Fiqiri Dine dha dorëheqjen nga posti i Kryeministrit për arsye shumë specifike.Gjithashtu, ai nuk kalojë gjithë kohën në Greqi si shkruan propaganda komuniste. Ai jetojë deri sa vdiq në Belgjikë. Për të shkruar saktë dhe të bazuar në fakte historike, duhet që të posedojmë njohurit e kërkuar në arshivat e Londrës dhe ato të Uashingtonit. Për të në kohën e komunizmit është shkruar një farë pseudo-mini-biografi në librat e historisë komuniste propagandistike.
I biri i tij – Xhelali i cili vdiq këto ditë në New York, ashtu si dhe të gjithë anëtarët e kësaj familje, ishte kundërshtar i përbetuar i komunizmit. I etur për bashkimin kombëtar. Dhe për këtë të gjithë anëtarët të kësaj familje, që ngelen në Shqipëri, mbas ardhjes së komunizmit në 1944 – por edhe ai vetë e paguan më luftën që ju bë atyre nga regjimi komunist.Kjo familje u presekutua dhe u burgos e interrnuan vetem e vetm për bindjet e tyre politike –
Xhelal Dine internohet në Berat në vitin 1945 kur ishte 15 vjec dhe më vonë në Kuçovë.Transferohet nga Kuçova në kampin punës në Shijak. Dhe, në vitin 1948 dërgohet në kampin e Kamzës në Tiranë.
Nga kampi i Kamzës trasferohet përsëri në Berat dhe më vonë në Tepelen në vitin 1949. Pastaj trasferohet nga kampi i “egër” në Tepelenë në Lozhan të Gramshit
Deri sa arratiset nga kampi Lozhan dhe del në Maqedoni dhe më vonë shkon në Kosovë. Përfundon shkollën e mesme dhe punon për disa kohë si mësues në Prishtinë. Në vitin 1959 shkon në Bruksel, Belgjikë, ku takohet me të atin Fiqiri Dine.
Në vitin 1960 emigron në SHBA. Dhe menjëherë u njoh dhe u lidh me fugurat më të shuqara të diasporës në Amerikë. Me atdhetarët e patriottët e flakët duke u bërë një nga anëtarët më të hershëm të Shoqatës PanShqiptare VATRA. Jetoj në Georgia për disa kohë ku me vëllain Mithat, teksa hapën atje një biznes të vogël një restorant.
Më vonë u sistemua në New York. Pasi doli në pencion në vitin 1992 u apasionua me sportin e golfit dhe e luante ketë sport rregulisht.
Ishte ndoshta ndjeksi me i rregullt i shtypit amerikan(lexues me i rregullt i gazetës New York Times -abonenti i saj për më shumë se 40 vjet) dhe një lexues i rregullt i gazetës Dielli, gazetës shqiptaro amerikane Illyria, dhe gazetësk kombëtare Bota Sot.
Vdiq me date 15 Nëntor 2012 në Brooklyn, New York në moshën 82 vjeç, ndërsa varrimi u bënë varrezat qytetare në New Jersey.

Dy fjalë për Xhelal Dinen

Mbasi u kryen të gjitha shërbimet fetare në Xhaminë shqiptare në Paterson – New Jersey, i biri i Bajraktarit të Lumës, Genc Bajrakatari, lexoi atë që njihet si fjala e lamtumirës :
Thotë një fjalë a vjetër Shqipe: Të gjithë jemi bijtë a vdekjes, të gjithe, pa përjashtim, na duhet me e lanë këtë botë dhe me vu kambën në pragun tjetër ku pranohet vetëm jeta e amshuar.
Megjithëse jemi të ndërgjegjshëm se një ditë do kalojmë pragun, nuk duam ta pranojmë dhe nuk pajtohemi kollaj me të kur humbim një pjestar të familjes, një mik a një shok që ta don zemra. Prej tashti ndihet mungesa e tij dhe boshllëku në familjen e tij dhe në farefisin e tij, po kaq edhe në shoqërinë që ai jetoj.
Xhelal Fiqiri Dine lindi në Maqellarë të Dibrës në vitin 1930. Jeta e tij mbas 1945-es ka qënë një kalvar vuajtjesh, përçmimesh dhe emigrimesh derisa u stablilizua në shtetin e begat të Amerikës.
Familja Dine është e njohur në Dibër dhe është dallur si familje nacionaliste e atdhetare qysh me gjyshërit e tyre, të cilët kanë luftur kundër Sërbve, një armik i egër i Shqipëtarve. Babai i Xhelalit, Fiqiri Dine, në vitin 1917 arsimohet jashtë shtetit në Akademinë Ushtarake në Vjenë, Austri dhe kthehet në Shqipëri ku si officer i shtetit dhe mbretërisë së Ahmet Zogut punon për ndërtimin e shtetit modern për atë kohë.
Në vitin 1945 Xhelali internohet familjarisht – me nënën, Rukijen, dy vëllezërit, Tomorin dhe Sazanin, motren, Hanën, të moshës nga 8 deri në 15 vjeç, xhaxhain me gruan dhe gruan e xhaxhait tjetër me djalë. Vëllain e dytë, Skënderin, e futën në burg dhe pas pak vitesh vdiq në burg në një moshë fare të re.
Internimi dhe burgimi erdhi si pasoj e arratisjes së babait, Fiqiri Dine dhe djalit të madh, Mithat Dine.
Me Xhelal Dinen u njoha në vitin 1945 në Berat, vendqnëdrim për të dënuarit.e sistemit komunist. Nga Berati na dërguan për punë në Kuçovë, Shijak, Kamëz, dhe prap në Berat. Në të gjithë këto vënde që punonim trajtoheshim si skllevër. Së fundi, na dërguan në Tepelen. Në këtë kamp, që padyshim, mund të krahasohet me kampet famëkeq të shfarosjes Naziste, ishim të grumbulluar njerëz nga gjithë Shqipëria – vetëm nga veriu kishte më shumë se 3,500 vetë. Ky kamp ishte projek i sistemit komunist, me në krye Enver Hoxhën, i cili kërkonte me çdo kusht të eleminonte kundërshtarët. Dhe ja arriti qëllimit. Për shembull në kampin famëkeq të Tepelenës, për një kohë shumë te shkurtër vdiqën aq shumë njerëz sa nuk kishte as tokë për ti varrosur.
Xhelalin me disa shokë i transferuan në një vënd që quhej Lozhan në Gramsh për ndërtimin e një rruge ushtarake. Në ketë kamp Xhelal Dine, xhaxhai Esat Dine, kushuriri Muhamer Nasufi, Jonuz Ndreu, Tafil Ndreu, Avdulla Kaloshi dhe Nikoll Gjon Markaj nga shtëpia e Kapedanit të Mirditës marrin vendimin për tu arratisur dhe realizojnë me sukses kalimin jashtë Shqipërise por fatkeqsisht Esat Dine u vra në përpjekje me forcat komuniste. Të gjithë të tjerët e realizuan dëshirën dhe pas disa vitesh erdhën në SH.B.A.
Përveç shumë virtyteve të tjera positive, Xhelali ishte njeri me zemër të madhe. Pas vitit 1990 për famijen e tij që gjëndej në Shqipëri beri atë që shumë pak të tjerë mund ta kenë berë. Në një periudh 2 vjeçare ka shkuar në Itali, Gjermani, Turqi dhe Greqi për të ndimuar dhe sistemuar vëllezërit dhe disa nipër e mbesa që ishin larguar nga Shqipëria. Xhelali me xhaxhain Dilaver Dine dhe kushuririn Hiqmet Dine qenë një mbështetje e jashtëzakonshme për më se 20 pjestarë të familjes Dine që erdhën në Amerik në vitin 1991.
Gjatë 20 viteve të fundit jam takuar shpesh me Xhelalin dhe bisedonim për probleme të ndryshme por veçanërisht politike që kishin të bënin me gjëndjen në Shqipëri, Kosovë dhe Maqedoni. Ai kishte njohuri në politik dhe ishte gjithmonë i interesuar për çështjen Shqiptare.
Xhelali ishte njeri shumë i qetë, i edukuar dhe shumë i sjellshëm. Ishte i azhornuar me shtypin Shqiptar dhe atë Amerikan. Lexonte rregullisht të përditshmen, New York Times.
Për sa i përket komunitetit Shqiptar, isthte i pranishëm në New York apo Washington sa herë bëheshin protesta për Kosovën dhe më vonë për Shqipëtarët e Maqedonis. Xhelali ishte gjithmonë i gatshëm ti shërbente çështjes kombëtare pa u kursyer edhe finaciarisht. Gjithatshtu, ka qënë anëtar i organiztës Vatra që kur erdhi në Amerike. Pra, ky ishte Xhelal Dine.(Kryetari i Vatres. Dr. Gjon Bucaj dhe vatrane te tjere moren pjese ne percjelljen e te ndjerit)
Së fundi, në emër të famijes Bajraktari, ngushëlloj djalin Fiqri dhe vajzën Lule, vëllezërit Tomor dhe Sazan me familjet e tyre., theksojë i biri i Bajraktarit të Lumës, Muharrem Bajraktarit, zoti Gencë Bjaraktari – Të ndjerit Xhelal Dine Zoti ja bëftë dritë jetën e amshuar!

LISTA E NDIHMËTARËVE VATRANE TË DITËS 3 QERSHOR 1917

December 5, 2012 by dgreca

LAUSANNE, SVICRE.

Dr. Mihal Turtulli $1000

_______

MANCHESTER, N.H.

Sotir Katundi $ 20

_______

ROCKLAND, ME.

Thoma K. Ekonomi $ 15.25

_______

ASHTABULLA, OHIO.

Vasil Pepo $ 5

Dhimitri Vishnja $ 1

_______

ËARREN, MASS.

Naum S. Çobo $ 10

_______

ËARREN,MASS.

Thoma Kristo Lashova $ 5

_______

HATHORNE, MASS.

Llambi Many $ 15

Thoma Leka $ 15

________

MAYNARD, MASS.

Tili Kita $ 10

________

E. MILLINOCKET, ME.

Elia K. Dako $ 15

________

GARDNER, MASS.

Thoma Theodor Katundi $ 5

________

LEAVENËORTH, KANSAS

Trifonio Guidera $ 5

________

ËOOSTER, OHIO.

Christo Kelly $ 10

________

AUGUSTA, ME.

Dhori Kr. Trako $ 26.67

Gashire Muhamet $ 3

Sabri S. Selenica $ 2

Muhamet M. Selenica $ 5

________

NILES, O.

Selim A. Lubonja $ 10

Hysen I. Koprencka $ 10

Bedri Q. Kozeli $ 10

Refat M. Lubonja $ 5

Qani M. Gostivishti $ 10

Sulo T. Skoroveci $ 10

Mehmed H. Gostivishti $ 10

S(h)uma e ndihmave $ 65

Numëri i ndihmëtarëve 7

Ndihma midisore $ 9.28

_______

ALLSTON, MASS.

Hasbi T. Podgorani $ 10

Tefik Ramis Pavari $ 10

Sefer Ali Podgorani $ 5

Hysen Jemin Podgorani $ 5

Myrto Alush Podgorani $ 2

Hamit Airedin Potgorani $ 15

Dule Sherif Potgorani $ 15

S(h)uma e ndihmave $ 62

Numëri i ndihmëtarëve 7

Ndihma midisore $ 8.85

_______

ROCLAND, ME.

Luka Naum Stratobërdha $ 10

Mihal Kita Stratobërdha $ 15

Lazo Niço Korça $ 5

Stefan Papa Blushi $ 10

Andrea Mihal L uarasi $ 1

S(h)uma e ndihmave $ 41

Numëri i ndihmëtarëve 5

Ndihma midisore $ 8.20

Rekordin e kollonisë e ka Z. Mihal Kita Stratobërdha me $ 15.

_______

DUNKIRK, N.Y.

Vëllazëria Hasan Vinçani $ 15

Vëllazëria Maliq Vinçani $ 15

Vëllazëria Kote Shalësi $ 5

Elmas Roshanji $ 5

S(h)uma e ndihmave $ 40

Numëri i ndihmëtarëve 4

Ndihma midisore $ 8

________

BANGOR, ME.

Spiro Kosta Gërmenji $ 5

K. T. Ekonomi $ 10

Thimi Kristo $ 5

Alks Vardhami $ 3

Guri Vasil $ 2

S(h)uma e ndihmave $ 25

Numëri i ndihmëtarëve 5

Ndihma midisore $ 5

Rekordin e ka Z. K.T. Ekonomi me $ 10.

_______

ËATERVILLE, ME.

Musa Meleq Gjinokastra $ 10

Ali Zan Gjinokastra $ 10

Ferit Lani Gjinokastra $ 10

Zeir Lani Gjinokastra $ 10

Nurset Zeim Lib(o)hova $ 10

Mehmed S. Çabej Gjinokastra $ 10

Murat Feto Lib(o)hova $ 10

Çano Sinan Gjinokastra $ 10

Loto Kikino Gjinokastra $ 10

S(h)uma e ndihmave $ 90

Numëri i ndihmëtarëve 9

Ndihma midisore $ 10

_______

MADISON, ILLYNOIS

Rakip Banush Kolonja $ 15

Bajram Zylfiqar $ 13

Mehmed Zenel Malëshova $ 20

Anastas Dhimitri $ 5

Sotir Lasko $ 12

S(h)uma e ndihmave $ 65

Numëri i ndihmëtarëve 5

Ndihma midisore $ 13

Rekordin e ka Z. Mehmed Zenel Malëshova me $ 20.

_______

MINOA, N.Y.

Pandi Sinica $ 10

Kole Kosta $ 10

_______

SYRACUSE, N.Y.

Thimi Vangjel $ 10

_______

HAVERHILL, MASS.

Spiro S. Blushi $ 10

Jani P. Duro $ 10

_______

GLENDIVE, MONTANA

Abdul Ahmet Pulaha $ 26.15

Duro Sinica $ 11.15

Alush Muharem $ 6

Zenel Nezir Pulaha $ 10

S(h)uma e ndihmave $ 53.30

Numëri i ndihmëtarëve 4

Ndihma midisore $ 13.32

Rekordin e kollonisë e ka Z. Abdul Ahmet Pulaha me $ 26.15

_______

SANFORD – SPRINVALE, ME.

Isuf Adem $ 10

Thimi G. Luarasi $ 10

Tili Spiro $ 10

Ligor Adams $ 10

Ali Zaman $ 10

Pandi Thimi $ 10

Taip Fejzi $ 10

Koli Spiro $ 10

Demir Asim $ 10

Shaban Demir $ 1

S(h)uma e ndihmave $ 91

Numëri i ndihmëtarëve 10

Ndihma midisore $ 9.10(LISTEN E PLOTE MUND TA GJENI NE GAZETEN DIELLI TE PRINTUAR. Botimi nisi ne numrin special te 28 nentorit 2012 dhe do te vijoje ne disa numra radhazi. Ju mund t’ua dergojme gazeten ne shtepite tuaja nese abonohnei. Na shkruani ne email: gazetadielli@gmail.com) ose dergoni pajtimin tuaj per 1 vit $ 60. Adresa:

VATRA

2437 Southerb BLVD

BRON, NY 10458

ATMOSFERE MAGJIKE KRISHTLINDJESH NE NEW YORK

December 5, 2012 by dgreca

Një pemë bredhi e llojit Norvegjian e lartë, 24 metra e 384 centimetra ose 80-këmbë u shndërrua në një fener të lavdisë të mërkurën – kur Mayori i Qytetit i New York Michael Bloomberg dhe zyrtarë të tjerët ndezen 30 mijë dritat e saj në qendrën Rockefeller Center, dhe lajmëruan çeljen e këtij sesioni festash të fund vitit/

Reportazh nga Qyteti i New Yorkut – Beqir Sina/

NEW YORK CITY – Njujorkezët, turistët e huaj dhe ata Amerikan, çdo kalimtar që i bie rasti të hyjë këto ditë në qytetin Nju Jorkut, qytetin e dritave shumëngjyrshe, vitrinave të dyqaneve luksosze në Broadway apo 5, 6, 7, 8 deri në të 14 Avenue, në SoHo e të tjera lagje të qytetit, rrugeve dhe shesheve kryesore të qytetit të Manhattanit, ka ndalur qoftë edhe për një çast të vetëm admirojë atë shijen e këndshëm të këtij qyteti që këto ditë duket se ka krijuar një ambjent magjikë me atë zbukuriimin dekorativë të Krishtlindjeve

Krishtlindjet në Qytetin e New Yorkut janë bërë ëndërrat e qytetarve nga mbara bota të cilët kan zgjedhur të kalojnë pushimet, pikërishtë në këtë qytet që “zien” çdo ditë si “mizat kur dalin nga kosheret e bletëve”. Një rreklamë në mes të qytetit shkruante sot, se “Ju mund të shkoni në pushime dhe vizitorë në ndonjë detë, malë, apo vende të tjera turistike, egzotike nëpër botë, por në asnjë vend të rruzullit nuk do të gjeni atë ndjenjë të mrekullueshme të Krishtlindjeve si në New York City”.

“Edhe pse New York City është një nga destinacionet e pushimeve të festave të fundvitit më të mëdha dhe më të mirë në botë, ju nuk duhet të humbisni rastin që të zgjidhni përsëri New Yrokun, për të blerë dhuratat e Krishtlindjeve, për familjen dhe fëmijët tuaj . Një vizitë në këto ditë festash në New York në vigjilije të Krishtlindjeve i bënë pushimet për ju të paharrueshëm, andaj provojeni të përjetojni edhe magjinë e Krishtlindjes në New York City” thonë axhensitë e udhëtimeve në rreklamat e tyre..

Nisja e sezonit të Krishtëlindjeve në qytetin e famshëm Big Apple e tregon çdo dritare e dyqaneve me dekroacionin e Krishtlindjeve! Kjo traditë në New York e bën të mundur festën për të gjithë duke shijuar pushimet në NYC, (madje edhe ata që kan një buxhet të limituar) mund të futen në dyqanet më popullore të qytetit për të bërë pazar si në: Saks Fifth Avenue apo Macy , Bloomingdale’ në Third Avenue në 59 Street, Barneys në Madison Avenue në Rrugën 61, Bergdorf Goodman në Fifth Avenue në dyqanet God & Taylor në 39th Street në 5th Avenue, e plot dyqane marramendese në qytet – ku nuk di ku të futesh më parë.
Ndërkohë , që një pemë bredhi e llojit Norvegjian e lartë, 24 metra e 384 centimetra ose 80-këmbë u shndërrua në një fener të lavdisë të mërkurën – kur Mayori i Qytetit i New York Michael Bloomberg dhe zyrtarë të tjerët ndezen 30 mijë dritat e saj në qendrën Rockefeller Center.

Mijëra njerëz kryesisht turistë të huaj kishn mbushur sheshin përpra pemës dhe shumë të tjerë qëndronin në të katër anët e rrugëve që kan të rrethuar qendrën e gjatë ceremonisë tradicionale e cila quhet ndriçimi i pemës e cila çelën zyrtarisht në Qytetin e New Yorkut sezonin e festave të Krishtlindjeve. Një ekran gjigand me video-projektuar, shfaqte një imazh të pemës për ata që nuk kishin një linjë të drejtpërdrejtë të shikimit të kësaj ngjarje festive.

Pema e Krishtëlindjeve në New York është e ndriçuar nga më shumë se 30.000 dritat. Kjo pemë e llojit Norvegjian u sollë në sheshin Rockfeler Centert nga vargmalet Olive në New Jersey, ku gjendet edhe shtëpia e pronarit të saj Joe Balku. Pema u zbukurua në majë të saj nga një yll Swarovski.Pema është 10-ton dhe kishte qenë e mbejllë atje 40 vite më parë, nga maja e deri tek rrënjët diametëri i saj arriti në rreth 50 metra.

Pema e veçantë e bëri udhëtimin e saj për në Qendrën Rockfeler – New York nisur nga Midtown prefektura e Flanders në New Jersey më 14 nëntor, pasi një qytetar ia dhuroi kësaj qendre këtë pemë tradicionale. Ai është një emigrant hungraez i cili quhet Joseph Balku, dhe u zhvendos nga Hungria në Shtetet e Bashkuara në vitin 1956 në moshën 20 vjeçare, kur në vendin e tij shpertheu revolucioni antikomunist hungraez.

Ardhja e tij në SHBA, ka lidhje edhe Revolucionin hungarez ose Uprising në vitin 1956 (në gjuhën Hungareze: 1956 – OS forradalom ose felkelés) i cili ishte një revoltë spontane mbarëkombëtare kundër qeverisë së atëhershme të Republikës Popullore të Hungarisë dhe politikës së saj të imponuar nga Sovjetikët. Ky Revolucion që zgjati nga 23 tetor deri më 10 nëntor 1956 u shua nga forcat qeveritare. Kjo ishte goditja e parë serioze kundra kontrollit sovjetik që forcat BRSS, kishin vendosur pasi kishin dëbuar nazistët në fund të Luftës së Dytë Botërore. Pavarësisht nga fakti se kryengritja nuk ishte e suksesshme, ajo kishte një ndikim të madh dhe do të jepte shenjat e saj për të luajtur një rol të madh në rënien e Bashkimit Sovjetik dekada më vonë, pikërishtë ato ngjarjet fund viteve 90′ dhe fillim viteve 91” që sollën rënjen e “perandorisë” komuniste në gjithë Eurpën Lindore, dhe në Shqipërinë komuniste.

“Pema është një pasqyrim i shpirtit dhe elasticitetit të këtij komunitetit në New Jersey,” tha emigranti hungrazez që dhuroi këtë pemë për New Yorkun..”Unë jam krenar për të dhuruar këtë pemë,” shtoi ai mbasi “Ajo është pema më e bukur dhe që me të vërtetë do të shihet gjatë këtij muaji të shëndërritëshëm për çdo ditë nga qindra e mijëra vizitorë nga e gjithë bota”

Zyrtarët e e lartë të New Yorkut dhe autoritetet lokale të Distriktiti Rockfeler në Manhattan i ndezën dritat pak para orës 09:00 të darkës ditën e mërkurën në festimin e 80 vjetorit të vendosjes për herë të parë të pemeës sëKrishtëlindjeve në New York. Ndriçimi i kësaj peme është bërë një ngjarje tradicionale e cila shoqërohet me një koncert spektakolar. Në konceritin e këtij viti në skenën e improvizuar para sheshit ku qendron pema në shfaqje u përfshinë këngëtarë, aktorë dhe artistë të njohur amerikan si Rod Stewart, Cee Lo Green, Scotty McCreery, Il Volo, Victoria Justice, Brooke White, Mariah Carey, Trace Adkins dhe Tony Bennett, së bashku me paraqitjen nga Billy Crystal dhe Bette Midler.

Tradita e vendosjes së një pemë e Krishtlindjeve në Rockefeller Center ka filluar qysh në vitin 1931 kur punëtorët e ndërtimit vënë qendër të sheshit të fashëm për herë të parë një pemë bredhi me ndriëimin e dritave e cila sinjalizonte ardhjen e Krishtëlindjve në qytet. Dhe në vitin 1933, u mbajtë e para ceremoni zyrtare e cila u zhvillua me praninë e autoritetve të larta të qytetit me ndezjen e dritave. Siç është bërë traditë pema e Krishtëlindjve qendron në sheshin Rockfeler deri në 7 janar.

IBRAHIM RUGOVA

December 5, 2012 by dgreca

Nga Frank Shkreli/

Kohët e fundit, politikanë, akademikë dhe disa nga ata që konsiderohen si ”mendjet më të ndritura” të kombit shqiptar debatojnë në këtë 100-vjetor të Pavarësisë Kombëtare mbi ”meritat” e Enver Hoxhës dhe të Ahmet Zogut, si dhe mbi rolin e tyre në historinë kombëtare, duke ngulur këmbë se nëqoftse flitet për meritat e njërit duhet të flasim edhe meritat e të tjetrit. Vazhdim ndasishë e përçarjesh! Seriozisht, nëqoftse me ketë diskurs politik e shoqëror fillohet shekulli i ri ishqiptarëve, , atëherë Zot na ruaj prej së keqës, si individ dhe si komb!

Unë si njeri i thjeshtë — preferoj që në 100-vjetorin e Pavarësisë së Shqipërisë dhe në 68-vjetorin e lindjes së tij, të kujtoj dhe të flas për një njeri që me të vërtetë ka merita, Presidentin e parë historik të Dardanisë antike, Dr. Ibrahim Rugovën, prijësin e madh të kombit shqiptar — për kontributet e tija dhe rolin që ai ka luajtur në historinë moderne kombëtare. Arkitekti i Pavarësisë së Kosovës, dhe themeluesi i diplomacisë së Kosovës, filloi veprimtarinë e tij diplomatike në Shtetet e Bashkuara të Amerikës që në vitin 1989, me qëllim që të siguronte përkrahje nga ky vend për shqiptarët e shumëvuajtur të Kosovës dardane. Ai nuk mburrej me retorikë boshe, siç thotë më poshtë edhe ish-kryeministri britanik Toni Blerpor, por kishte vizione të qarta për një të ardhëme më të mirë për kombin e vet. Që në fillim, ai u vu në krye të lëvizjes për pavarësi duke thënë se “zgjidhja më e mirë është Kosova e pavarur e neutrale, e hapur ndaj Shqipërisë e Serbisë nën një administrim civil ndërkombëtar, si fazë kalimtare”. Ashtu edhe ndodhi. Ai gjithashtu ç’prej fillimit, kishte deklaruar ”miqësinë e përhershme midis popullit shqiptar dhe popullit amerikan’’, pasi ishte i betuar që të bënte aq sa kishte mundësi për rrugën që duhej të ndjekin shqiptarët e Kosovës dhe kombi shqiptar në përgjithësi, për të zënë vendin ku i takon dhe ku e ka caktuar vet i Madhi Zot, dmth, në radhën e kombeve të përparuara përendimore.

Ai besonte në miqësinë e fortë me Shtetet e Bashkuara, si një mjet që do të çonte kombin shqiptar drejtë integrimit me botën perëndimore. Sa ishte gjallë, ai udhëhoqi popullin e vet gjatë një periudhe jashtzakonisht të vështirë, gjë që e bëri atë simbol krenarie në radhët e bashkatdhetarëve të tij — mbrenda dhe jashtë trojeve shqiptare — për veprimtarinë patriotike si edhe të njohur anë e mbanë botës për diplomacinë e tij shumë vjeçare, vajtje-ardhje, ndërkohë që vizitonte Washingtonin dhe kryeqytetet evropiane për të takuar udhëheqsit më të lartë të botës përendimore. Këjo në përpjekje për të çliruar popullin e vet nga zgjedha serbe dhe për të realizuar ëndrrën e përbashkët të të gjithë shqiptarëve: Pavarësinë e Kosovës. Këjo ndërmarrje ose aktivitet diplomatik nga ana e tij, nuk ishte aspak më i vogël se sa përpjekjet e rilindasve të cilët shpallën Pavarësinë Kombëtare me 28 Nëntor, 1912 në Vlorë.
Në këtë 100-vjetor të Pavarësisë Kombëtare me të drejtë u theksua nga udhëheqsit shqiptarë dhe të tjerë, se gjatë gjithë historisë së tij, kombi shqiptar i ka dhënë botës figura të mëdha me të cilat krenohet i mbarë kombi. Në këtë 100-vjetor dhe në 68-vjetorin e lindjes së tij, shqiptarët kudo duhet të jenë krenarë për meritat e Presidentit Rugova dhe veprimtarinë e tij drejtë çlirimit dhe pavarësisë, pasi pa Pavarësinë e Kosovës, për realizimin e së cilës ai dha një kontribut historik, pavarësia e Shqipërisë do të ishte gjysmake. Si figura kyçe e pavarësisë së Kosovës dhe si njëri ndër figurat më të shquara dhe më të njohura botërisht të kombit shqiptar, ai kishte fituar besimin dhe admirimin e botës, përfshirë edhe figurat më të dalluara të politikës amerikane.

Kur ndërroi jetë Presidenti Ibrahim Rugova, presidenti amerikan në detyrë, republikani Xhorxh Bush e kujtoi udhëheqsin shqiptar duke thënë se, “Shtetet e Bashkuara, me vdekjen e Presidentit Rugova, humbën një mik me të vërtetë të madh, i cili siguroi gjithashtu edhe respektin e të gjithë botës për qëndrimet e tija kundër dhunës.” Presidenti tjetër amerikan, demokrati Bill Klinton, statuja e të cilit hijeshon sot e përgjithmonë Prishtinën, dhe i cili kishte takuar shpesh ish-udhëheqsin e Kosovës, ka thënë se ”nuk kishte avokat më të mirë që të shpjegonte më mirë hallet e kombit shqiptar dhe të drejtat e tija”, se sa Presidenti Ibrahim Rugova.

Ndërsa ish-kryeminsitri britanik, Toni Bler, duke kujtuar takimin e tij me Presidentin Rugova në fund të vititit 1998, i tha parlamentit të Kosovës në Korrik të 2010-ës se Presidenti Rugova “ishte i qetë, një njeri shumë modest….Ai më tha të vërtetën për Kosovën. Për vuajtjet e popullit të vet, për nevojën që bota të dëgjonte (për fatin e shqiptarëve të Kosovës) si dhe për obligimin e botës për të ndërhyrë. Ai nuk bërtiste dhe nuk u përpoq të më bindë me sllogane ose me gjeste ekstravagante. Ai foli me një zë të ulët por me sinqeritetin më të madh… duke më kërkuar ndihmë për popullin e vet….Unë i thashë Britania e Madhe do të ndihmojë. Unë ia dhashë atij ‘’Besën’’, dhe besën ia mbajta’’ tha Zoti Bler.

Ibrahim Rugova ishte një përfaqsues ndryshe, i cili i bindur dhe i vendosur për rrugën që duhej ndjekur dhe për objektivin që duhej të realizonin shqiptarët e Kosovës, si pjesë e pa ndarë e kombit shqiptar, me personalitetin e tij të urtë dhe plot durim, i shpjegoi një bote skeptike përdhunimet dhe padrejtësitë historike ndaj kombit shqiptar. Ai e tregoi veten si një avokat i palodhëshëm i forcimit të lidhjeve natyrale të kombit shqiptar me Perëndimin, e sidomos me Shtetet e Bashkuara të Amerikës.

Gjatë festimeve me rastin e 100-vjetorit, me të drejtë u fol për rolin që Amerika ka luajtur në konsolidimin e pavarësisë si edhe për miqësinë që ekziston midis popullit amerikan dhe shqiptarëve. Udhëheqsit shqiptarë shprehën mirënjohjen ndaj përkrahjes amerikane për Pavarësinë e Shqipërisë në fillim të shekullit të kaluar dhe për çlirimin e Kosovës, që më në fund çoi në pavarësinë që gëzon sot Kosova, por edhe për rolin në konsolidimin e demokracisë në Shqipëri dhe në Kosovë, këto 20 vitet e fundit. Ibrahim Rugova ishte njëri ndër arkitektët, e pse të mos themi krye-arkitekti modern i këtyre marrëdhënjeve. Atëherë, nëqoftse në këtë 100-vjetor të Pavarësisë së Shqipërisë, marrëdhënjet amerikano-shqiptare janë të rëndësishme, ashtu siç mendojnë shumë vërejtës të mbrendshëm dhe të jashtëm, një pjesë e kredisë për zhvillimin e mirë të këtyre marrëdhënjeve gjatë njëzet e sa vjetëve të fundit, duhet t’i shkojë Presidentit Rugova. Kur Ibrahim Rugova bënte thirrje për ”Miqësi të përherëshme me Shtetet e Bashkuara të Amerikës” dhe kur ai përfundonte çdo fjalim me thënjen ”God Bless America”, ”Zoti e Bekoftë Amerikën”, shumë nga kritikët e tij atëherë dhe sot nuk e kishin kuptuar rëndësinë afat gjatë të mesazhit të Ibrahim Rugovës, për marrëdhënjet e ngushta amerikano-shqiptare.

Merita tjetër që i duhet njohur Ibrahim Rugovës në këtë 100-vjetor të Pavarësisë Kombëtare është se ai besonte se kombi shqiptar duhet të ndërtojë bazën e ekzistencës së tij mbi vlerat dhe trashëgiminë shpirtërore dhe patriotike të rilindasve të cilët 100-vjetë më parë, shpallën pavarësinë kombëtare, dhe jo mbi një trashëgimi regjimesh e përfaqsuesish të idelogjive të huaja, sllavo-aziatike. Ai ishte udhëheqsi i parë shqiptar ç’prej rilindasve, që më në fund i këtheu sytë e mendjen nga Perendimi – dhe jo drejtë Moskës, Beogradit, Athinës ose Pekinit – nga Shtetet e Bashkuara të Amerikës dhe aleatët e tyre perëndimorë.

Me një kulturë dhe qytetërim njerëzor plotë urtësi, të bazuar në traditat dhe vlerat më të mira të fisit të Arbërit, si dhe në vlerat humane të njerëzimit, Ibrahim Rugova ishte i palëkundur në qëndrimin e tij, siç ishte dhe shumica e rilindasve, se e ardhmja e shqiptarëve duhet të jetë në integrimin e tyre në radhët e kombeve të përparuara të Perëndimit. Për këto dhe shumë merita të tjera pra, duhet që me krenari të përkujtojmë Presidentin e parë të Kosovës në këtë 100-vjetor të Pavarësisë Kombëtare dhe në 68-vjetorin e lindjes së tij.

POPULLI, POR DHE POLITIKA

December 5, 2012 by dgreca

NGA HASAN KOSTRECI/

Po të vëmë re, është bërë zakon, se në çdo çrregullim apo ngjarje negative që ndonjëherë tek ne na paraqiten, fajin do t’ia vëmë gjithmonë popullit dhe natyrës së tij për të krijuar turbullira dhe nuk marrim mundimin të analizojmë se ku është shkaku i këtij fenomeni dhe pse të ndodhë. Është provuar se ngjarjet e ndryshme historike ndikojnë mjaft në formimin e karakterit të një shoqërie apo të një kombi dhe si vënd i vogël që kemi qënë, njëkohësisht dhe pa përkrahje të ndonjë shteti të madh, siç ndodh përshëmbull me fqinjët tanë Greqinë dhe Sërbinë, të cilët kurdoherë janë mbështetur; e para nga Britania e Madhe dhe e dyta nga Rusia, jo vetëm që u kemi dalë të vetëm përpara çdo fatkeqësie që na ka dalë, por edhe historia shpesh s’ka qëne me neve, bile mund të thuash se na ka dënuar. Fakti që nga Perandoria Osmane u shkëputëm të fundit, vërteton atë që thamë, por edhe kur arritëm të mëvehtësohemi e të shpallim pavarësinë, u përballëm me pasojat e dy luftërave të mëdha, siç qe ajo Ballkanike dhe e Parë Botërore, ku jo vetëm që u dogjëm dhe u shkelëm me këmbë nga mjaft ushtëri të huaja, por në përfundim, për të kënaqur orekset e disa shteteve të quajtura fituese, na shkëputën edhe mjaft territore, siç qe rasti i Kosovës, Çamërisë e i mjaft tokave të tjera.Vetëm gjatë periudhës së Mbretërisë, mund të thuhet se morëm pak a shumë formën e një shteti me kufij tashmë të përgjysmuar, por ligjorë dhe me një orientim të sigurtë për nga perëndimi, por ky shtet shpresëdhënës, për fat të keq, nuk funksionoi gjatë, sepse një tjetër pushtim na erdhi më tridhjet e nëntën, pra ai fashist, që shënoi edhe fillimin e Luftës së Dytë Botërore dhe bashkë me të dhe të mjaft turbullirave të tjera, që ndoqën njëra tjetrën dhe përfunduan duke na prurë si peshqesh kolerën e kuqe komuniste, e cila nuk na u shqit për gati pesë dekada me radhë.

Por në të gjitha këto ngjarje të vështira që shkurtimisht thamë, nuk mund të lesh pa përmëndur shpirtin patriotik të këtij populli dhe sidomos të asaj elitë drejtuese të ndershme e përfaqësuar nga shtresa fisnike shqiptare, e cila bëri të mundur mos asimilimin tonë, siç historia e ka provuar në mjaft raste dhe vlerësimi që me rastin e këtij “100 Vjetori të Pavarësisë” iu bë mjaft figurave, të cilët në këtë periudhë kohore, kanë luajtur një rol aq të rëndësishëm, shënon edhe fillimin e një kapitulli të ri të historisë sonë, i cili deri më dje ka qënë i manipuluar me gënjeshtra dhe fallsifikime, ku të bardhën e kemi quajtur të zezë dhe të zezën të bardhë. Prandaj mendoj, se është po aq e rëndësishme dhe e domosdoshme njëkohësisht edhe zbardhja sa më parë e periudhës së egër dhe barbare pesëdhjet vjeçare komuniste, nga dyzet e katra e këtej, e cila i shkaktoi vëndit tonë një katastrofë të pallogaritëshme, bile më të madhe edhe nga vetë pushtuesit, sepse nëqoftëse fashizmi apo nazizmi na okupuan vëndin, komunizmi okupoi shpirtin e njeriut dhe e transformoi atë në robot; Nëqoftëse ata, për qëllimet e tyre u munduan si e si që t’i afronin sa më afër intelektualët, komunizmi bëri të kundërtën, pra i azgjësoi ata. dhe duke hunbur inteligjencën, e cila është edhe koka e një kombi, u zhbë edhe kultura, edukata, personaliteti, besa e deri besimi fetar. Quhej ofenduese, po të na kujtohet, të përdoreshin në atë kohë shprehjet; Zotni, Zonjë, Të lutem, apo Më fal, sepse “Fituesit” e zbritur me flamurin e bolshevizmit në dorë, nuk e duronin dot atë fjalor të trashëguar dhe klasik, i cili sipas tyre, i përkiste vetëm borgjezisë. Dhe ky fenomen vazhdoi deri në krijimin e “Njeriut të Ri”, i xhveshur nga çdo normë dhe me dimensionet e projektuara prej atyre vetë. Duke e përdorur më pas këtë kontigjent edhe si instruktorë, për “të edukuar” gjeneratat e reja, shënoi edhe degradimin përfundimisht të shoqërisë sonë.

Të gjitha këto dhe shumë të tjera nuk ikin aq kollaj dhe pa lënë gjurrmë në natyrën dhe karakterin e popullit ne tonë dhe kjo dukuri, vihet re edhe në politikë, ku ende deputeti e shikon kolegun e vet jo si bashkëpuntor, por si rival dhe nëqoftëse atëhere aplikohej eleminimi fizik, sot dëgjon aq sharje dhe akuza ndaj njëri tjetrit, sa bindesh se ajo lloj kulture dhe ai mentalitet i trashëguar, është akoma egzistues.

Ndoqëm para pak ditësh direkt, në ekranet televizive apo edhe në interrnet zhvillimin e ceremonive me rastin e festës së madhe të pavarësisë, por për çudi opinioni si në Shqipëri, ashtu edhe këtu në diasporë, u përqëndrua më tepër tek momenti i shpërndarjes së asaj torte të bukur dhe gjigande, e cila natyrisht, për mos organizim dhe aq të mirë, krijoi një skenë jo dhe aq të këndëshme, por jo ama për t’u tallur, sepse jo shumë larg, por vetëm dy dekada më parë, ne kemi qënë ata, që shtyheshim përpara dyqanit të bulmetit për të marë një kilogram gjizë dhe fjalori që përdornim ndaj njëri tjetrit në ato çaste, të vjen turp sot që t’i kujtosh. Pra, e përsëris që këto çfaqje negative që ne shohim, e kanë një zanafillë, të cilat janë ngulur mjaft thellë, sa do kohë që të pastrohen, por kjo nuk do të thotë që ne të tolerojmë apo të qëndrojmë ndaj tyre indiferent, sepse kështu ne nuk e ndihmojmë asnjëherë demokracinë. Nuk duhet qëndruar indiferent gjithashtu edhe ndaj procesit për marrjen e kandidaturës për t’u futur në Europë, i cili është kthyer në një legjendë, që nuk shpresohet të ketë ndonjëherë fund. dhe për këtë përsëri nuk fajësohet populli, por vetëm politika. Shkaqet gjithashtu që nxirren, janë aq qesharake, sa të vjen turp që t’i përmëndësh, por mos ndofta kjo është lojë dhe ne vazhdohet që të manipulohemi, apo realisht egziston vërtet një forcë negative, e cila qëllimisht na e pengon këtë rrugë. Sido që të jetë, viktima mbetet gjithmonë populli dhe po interesat e tij njëkohësisht dëmtohen.