Archives for April 2013

Ri-integrimi, sfidë për të riatdhesuarit

April 13, 2013 by dgreca

Familja shtatë anëtarëshe, Hamiti, para tri vjetësh është kthyer nga Gjermania në Kosovë. Kryefamiljari i kësaj familjeje, Arseni, mbi të 50-at, tregon se tashmë jeton në shtëpinë e tij në Graçanicë, por që kushtet janë të vështira, pasi që nuk ka arritur të gjejë ndonjë vend pune.
Arseni është nga komuniteti rom. Ai tregon se në vitin 2010, kur është kthyer nga Gjermania, ka marrë 5000 mijë euro, por këto mjete, thotë ai, janë shpenzuar për renovimin e shtëpisë. Ndërkaq, ka tre muaj që Arseni merr 90 euro në muaj, si ndihmë sociale, nga Qeveria e Kosovës.
“Po, kur jam kthyer 2500 euro kam marrë nga Gjermania, ndërsa 2500 nga Kosova, kurse tash marr 90 euro në muaj. Me këto para po paguaj rrymë, miell, disa gjëra ushqimore, por për shtatë persona këto mjete nuk po mjaftojnë”, thotë Hamiti.
Por, nuk është vetëm familja Hamiti që është riatdhesuar në Kosovë. Sipas zyrtarëve të institucioneve kosovare, mesatarisht çdo vit në Kosovë kthehen 5 mijë persona, qoftë në mënyrë vullnetare ose të dhunshme.
Sipas Ministrisë së Punëve të Brendshme, e cila koordinon procesin e ri-integrimit të personave të riatdhesuar, që nga viti 2008 e deri më tani, vlerësohet se nga shtetet e Bashkimit Evropian janë riatdhesuar mbi 20 mijë persona.
Kthimet, kryesisht janë bërë nga Gjermania, Suedia , Zvicra dhe Franca.
Ndërkaq, përfaqësues të shoqërisë civile, të cilët monitorojnë procesin e ri-integrimit të personave të kthyer në Kosovë, konsiderojnë se zgjidhja e problemeve të personave të riatdhesuar, duhet të jetë e qëndrueshme dhe jo e përkohshme.
Naim Osmani, drejtor ekzekutiv në Programin për të Drejtat Civile, konsideron se ky proces është i mbuluar me infrastrukturë të duhur ligjore, porse gjendja në terren sipas tij, mbetet shqetësuese.
Ai thotë se moskoordinimi i autoriteteve kompetente për krijimin e kushteve adekuate për personat e riatdhesuar, po pengon procesin e ri-integrimit të tyre në shoqërinë kosovare.
“Në momentin e kthimit në Kosovë, personat e riatdhesuar ballafaqohen më probleme të natyrave të ndryshme për integrimin e tyre në shoqëri. Si problem kryesor mund të theksojmë mungesën e dokumentacionit përkatës të identifikimit dhe atij personal, sigurimit të të ardhurave personale për ekzistencë si pasojë e papunësisë, vështirësitë që ata hasin rreth çështjeve pronësore dhe sigurimit të banimit – vendstrehimit, gjithashtu mund të përmendim problemet në shëndetësi, shkollim, dokumentacion personal, etj “ thekson Osmani.
Mungesa e dokumenteve personale i ka shkaktuar problem edhe Arsen Hamitit. Ai thotë se për këtë arsye, katër fëmijët e tij, nuk vazhdojnë shkollimin. Familja Hamiti, jeton në Graçanicë, zonë kjo e banuar më shumicë serbe, ndërkaq edhe dokumentet thotë ai, i kërkojnë të shtetit të Serbisë.
Se ri-integrimi i personave të riatdhesuar paraqitet sfidë për institucionet e Kosovës, thotë edhe Artan Duraku, ushtruesi i detyrës së drejtorit në Departamentin për ri-integrim të personave të riatdhesuar, në Ministrinë e Punëve të Brendshme

Është një proces shumë i vështirë dhe një proces shumë kompleks…

“Është një proces shumë i vështirë dhe një proces shumë kompleks. Për këtë kërkohet angazhim i ministrive të ndryshme, pasi këta persona kanë nevoja të ndryshme, qoftë regjistrimi në librat e Kosovës, ndihmë për regjistrim në shkollë, qasje në fondet sociale, ndihmë për banim dhe për këtë arsye ky proces ka pasur vështirësitë e veta”, pohon Duraku.
Problemet, me të cilat po përballen personat e riatdhesuar, pas qëndrimit në Kosovë, po i detyrojnë ata që të gjejnë forma alternative, për t’u kthyer në shtetin nga kanë ardhur, thotë Naim Osmani, për Radion Evropa e Lirë
“Gjatë takimeve që kemi pasur me personat e riatdhesuar, për shkak të problemeve të lartpërmendura, një numër i madh i tyre shprehin dëshirën që të kthehen mbrapa përsëri nw vendin, shtetin nga i cili janë kthyer në Kosovë, ose në ndonjë shtet tjetër të Unionit Evropian. Madje, shumë shpesh ka tentime të gjetjes së rrugëve alternative për kthim në vendet prej nga janë riatdhesuar apo në vendet tjera të Evropës Perëndimore”, thekson Osmani
Qeveria e Kosovës, kohë më parë ka nënshkruar disa marrëveshje me më shumë se tetë shtete të Bashkimit Evropian për riatdhesimin e kosovarëve.
Ri-integrimi dhe riatdhesimi i personave të kthyer, është një ndër kriteret kryesore për liberalizimin e vizave nga Bashkimi Evropian.(kortezi Nadie Ahmeti)

HAKMARRJA E RUSISE: 18 AMERIKANE NE LISTEN E ZEZE

April 13, 2013 by dgreca

Rusia e ka publikuar listën e zezë të saj me emrat e shtetasve amerikanë, të cilëve u ndalohet hyrja në këtë vend, në shenjë të hakmarrjes për dokumentin e njohur si “Lista Magnitsky”.
Ministria e jashtme e Rusisë sot e ka publikuar listën e 18 zyrtarëve amerikanë, për të cilët thuhet se “janë implikuar në shkelje të të drejtave të njeriut”.
Në këtë listë gjenden edhe zyrtarë në administratën e ish presidentit George Bush, dhe zyrtarë të përfshirë në dënimet e rusëve, që aktualisht gjenden në burgjet e Shteteve të Bashkuara.
Ky zhvillim u bë një ditë pasi Shtetet e Bashkuara kanë imponuar sanksione të mosdhënies së vizave dhe ngrirje të pasurive të 18 njerëzve, shumica prej tyre shtetas rusë, që dyshohet se kanë bërë shkelje të të drejtave të njeriut.
Për 16 persona rusë në këtë listë, theksohet roli i tyre në rastin e avokatit moskovit, Sergei Magnitsky, i cili i kishte akuzuar zyrtarët rusë për mashtrime tatimore në shumë prej 230 milionë dollarësh.
Avokati Magnitsky vdiq në paraburgim në Moskë në vitin 2009.

SHBA: 18 vetë në Listën Magnitsky/

Shtetet e Bashkuara kanë ndërmarrë ndalesë të dhënies së vizave dhe ngrirje të pasurive të 18 personave, shumica prej tyre rusë, që janë emëruar në atë që njihet si “Lista Magnitsky”.
Për 16 persona nga kjo listë theksohet roli i tyre në rastin Sergei Magnitsky, që ishte një avokat rus nga Moska, i cili e kishte akuzuar një numër të zyrtarëve rusë për një skemë të mashtrimit tatimor, në vlerë prej 230 milionë dollarësh.
Pasi i kishte bërë këto akuza, ai ishte ngarkuar nga autoritetet e Rusisë me fshehje të taksave në vitin 2008.
Derisa ishte në paraburgim, Magnitsky ishte rrahur dhe nuk i ishte dhënë përkujdesje mjekësore, kështu që ai kishte vdekur në vitin 2009.
Në listën e Shteteve të Bashkuara, që këta persona i konsideron fajtorë për shkelje të mëdha të të drejtave të njeriut, gjenden edhe dy çeçenë.
Para shpalljes së mbrëmshme të listës, zëdhënësi i presidencës së Rusisë, Dmitry Peskov, tha se ajo do të ketë “padyshim efekt shumë negativ në raportet bilaterale ruso-amerikane”.

AKTAKUZE KUNDER SIGURIMIT TE SHTETIT KOMUNIST

April 12, 2013 by dgreca

Reshat Agaj: “Si me futen dhunueshem ne lojen e Sigurimit te Shtetit per te shpetuar vellaun, Petref Agaj, i denuar me vdekje)/

Nga Prof. SAMI REPISHTI/

Ridgefield, CT.-Kohet e fundit, me ka ra ne dore libri autobiografik i te ndjerit Reshat Agaj, emigrant politik. Leximi i librit ashte i veshtire, tregimi rengjethes, dhe pershtypja e librit tek lexuesi ashte e pashlyeshme!

Ne thelb, kemi te bajme me nji tregim qe kalon kufinjte e se kuptueshmes, sado e rande te jete ajo. Kemi te bajme me stuhite djegese qe zune vend ne Shqiperi mbas vitit 1944, me diktaturen e proletariatit, me formen ma primitive, ma te eger, dhe ma shnjerezore te saj, me njerezit qe e filluen, e perdoren, dhe e ngriten terrorin e diktatures ne sistemin “legal’ te nji regjimi te paligjeshem, jo vetem ne aspektin legal, por edhe te ligjit moral ma elementar ted shoqenise se qytetnueme njerezore. Ashtu si ngjau ne Shqiperi, genjeshtra, urrejtja, terrori dhe vorfenia u treguen si kater kaloresit e Apokalipsit komunist ne vendin tone. Asgja nuk ishte e shenjte ne se nuk sherbente diktaturen dhe diktatorin: as jeta, as nderi i qytetarit, e sidomos as liria, e drejta natyrale e çdo qenie njerezore.

Çka mbetet? Nji rregjim anti-njerezor i vendosun dhe i mbajtun me dhune mbi nji popullsi qe nuk e pranon, por qe ashte denue nga huni e litari i perditeshem i krimineleve komuniste. Kjo stuhi shkaterroi familjen, fshatin, qytetin, te gjithe vendin ne emen te nji shoqenie te re dhe ndertimit te njeriut te ri. Si rrjedhim, doli nji shoqeni e shnjerezueme, dhe nji njeri pa asnji vlere, pa rranje dhe pa tradite , qe shembellente gjethet e pemeve te keputuna nga era e forte e qe verviten ne ajr, simbas rrymes se eres qe fryne. pa qene ne gjendje qe te pakten te biejne ne shesh, ku te pushojne gjumin e ambel te vdekjes qe i pret…!

Kete fat, kaq the thjeshte, kaq te natyrshem nuk e pati i ndjeri Reshat Agaj! Ai u detyrue me force “te shkeputej nga toka nene” dhe nga familja – ku vegjetonte nana ne mjerim , grueja shtatezane, vellau i denuem me vdekje, shtepia e braktisun nga burrat….!

Autobiografia e Reshat Agajt ashte nji akuze kunder nji tirani qe e futi ne kanalet e nendheshme te Sigurimit te Shtetit Shqiptar, ku vuejtja, torturat dhe vdekja konsumojne çdo dite viktimen e pafajshme -burra, gra, te rinj e te reja -fajtore sepse kerkojshin nji jete te lire, ne nji Shqiperi te lire!

Reshat Agaj kishte nji vella: Petref Agaj, i denuem me vdekje si anetar i organizates “Rilindja Kombetare”. Para ekzekutimit, Sigurimi i Shtetit ban edhe nji perpjekje ma shume me shfrytezue emnin e mire te vellaut, Reshat Agaj, per qellimet e veta aventureske. “Puno per ne, dhe vellaut i falet jeta!” (Te plote do ta lexoni ne Diellin e printuar)

PARA 100 VJETËSH E KA THANË I NDJERI MARK KAKARRIQI…

April 12, 2013 by dgreca

Në 100 vjetorin e Shkodres së Lirë…/

Nga Fritz RADOVANI/

Ne Foto: Mark KAKARRIQI (1891 – 1942) /

Se ku e kam gjetë këte Shkodren e “Lirë”… as unë nuk e dij!

Edhe në kjoftë se gjithë Shqipnia e pranon fjalen “Shqipni e Pavarun”, kur dy të tretat e Saj janë edhe sot të zaptueme, në se jo ushtarakisht, ato s’ janë të Pavaruna mendsisht…Shkodra duhet të pranojmë se nuk e di a i bahen sot 12 muej e “Pavarun”, nga pushtuesit “kulturorë”!

Në vitin 1911 Dedë Gjo’ Luli ngriti Flamurin mbi lamen e Gjakut të Djelmëve të Hotit, pa i marrë leje as turqëve dhe as malazezëve, kur Shqiptarët që kemi nder permendore mbas një viti kerkonin që të “shpallemi shtet nën varsinë e turqëve” e sa e sa “ideve” të tjera, per të cilat u derdhë shumë gjak, edhe pse Ata që kerkuen “Liri dhe Pavarsi” u vranë tradhëtisht nga veglat anadollake, tue fillue nga Luigj Gurakuqi, i cili nxori patllaken në godinen e Vlonës në diten e 28 Nandorit 1912, dhe u tha të pranishëmëve: “Pa u ngritë sot Flamuri, asnjë nuk dalim të gjallë nga kjo shtëpi!” pikrisht, kur Ismail Qemali, po ngurronte me dalë në balkon me vue Flamurin e Pavarsisë, sepse u kishte premtue turqëve “se do të ruejnë kontrollin e tyne në tokat Shqiptare”. E këte veper sa Atdhetare aq Burrnore të Gurakuqit, e persëriti në 1995 në Teatrin “Migjeni” të Shkodres, At Konrrad Gjolaj, në Pervjetorin e “Hyllit të Dritës” kur tha: “Ismail Qemal beg frikacaku…”, ashtu si kishte shkrue atëherë Revista, se edhe këte sot shumica e Shqiptarëve nuk do ta dinte. Askush nuk zen me gojë Memorandumin e Gerçës të firmosun nga Burrat e Malësisë, vetem pse Emnat e Tyne ishin Katolikë, dhe se Ky Memorandum u ba me nisiativen e Imz. Lazer Mjedjes e At Mati Prennushit, bashkpuntorit Dedë Gjo’ Lulit në Maje të Bratilës, dhe jo t’ atyne “frikacakëve” që u atribohet nga pseudohistorianët “prof. dr” fallsifikatorë sot.

Në vitin 1957 – 58 studjuesi i njohun shkodranë Gjush Sheldija, rreshton në një studim të Tij datat kronologjike dhe disa shenime historike të sakta nga viti 635 para Krishtit. Janë lëshue i madh e i vogel tue kopjue në atë studim, madje edhe tue marrë edhe “tituj e grada shkencore” nga ata shenime të Tija, po askush nuk ka burrni me e permendë as me zanë me gojë emnin e Gjush Sheldisë, e pse? – Edhe ky katolik Shkodret! I ndjeri Gjush e pat guximin me thanë se ky material i punuem në 1957 asht bazue në arkivat e Kryeipeshkëvisë Metropolitane të Shkodres dhe Dioqezat Sufragane, arkiva të cilat, edhe ata mbas vitit 1967 u “administruen” nga “kryetari i komisionit përzgjedhjes leteraturës fetare dhe kishtare Jup Kastrati” i cili, i vodhi dhe plotsoi koleksionin e plaçkitun të At Justin Rrotës, bashkë me “tituj dhe dekorata” të dhana nga Ramiz efendi Alia, si shperblim i poshtersisë së tij. Jupi filloi botimet e tyne me emnin e vet e sot zen vend ngjitë me ish oficerin shpifes të sigurimit të shtetit anadollakun Rakip Beqja, në faqe të parë të revistës “Drita Islame”, vetem pse materialet e këtyne shpifësëve agjentë me mllef të madh kanë shkrue kunder Klerit Katolik që e vodhën, po dhe Atdhetarëve Katolikë që vranë!

Kjo ngjet pikrisht në prag të 100 vjetorit të Pavarsisë së 1912…

Po rreshtoj disa data të nxjerruna nga studjuesi Gjush Sheldija:

1858 – Hidhet guri i parë i themelit të Katedrales së Shkodres.

1858 – Kushë Micja çelë shkollën për vajza shkodrane.

1859 – Lindë në Shkodër poeti i Rilindjes Filip Shiroka.

1859 – Themelimi i Seminarit Papnuer të Shkodrës me nxanësat: Prengë Doçi, Ndue Bytyçi.

1860 – Lindë në Shkodër artisti piktor Kolë Arsen Idromeno.Vdiq me 12. XII. 1919.

VIII.1861- Françeskanët ngrisin Kuvendin e tyre në Shkodër.

2.1866 – Lindë në Shkodër poeti e shkrimtari Dom Ndre Mjedja.

1871 – Zef Jubani Ndokillia boton disa rapsodi shqiptare.

10.1874 – Çelet shkolla e Shirokës nga Dom Zef Ashta.

7.1875 – Themelohet Kuvendi i Françeskanëve në Gjuhadol.

X.1877 – Jezuitët çelin Kolegjen Saveriane në Shkodër.

2.1878 – Malet e Veriut protestojnë kundër qeverisë së Athinës për çështjen e Epirit.

4.1878 – Themelohet “Lidhja e Prizrenit”.

1878 – Lidhja e Prizrenit proteston me memorandum kundër vendimeve të Kongresit të Berlinit.

Shkodra proteston pranë Kongresit të Berlinit për shkëputjen e Podgoricës, Tivarit, Plavës dhe Gucisë.

18.6.1878 – Mirdita, Malsia e Lezhës dhe Lura i luten Kongresit të Berlinit me i dhanë autonominë.

13.7.1878 – Traktati i Berlinit i lëshon Malit të Zi, Ulqinin e Tivarin, Plavë, Guci e Triepsh dhe Greqisë një pjesë të Epirit. 11.1878 – Nga frika qeveria turke rrethon Shkodrën me 20.000 ushtarë.

2.1879 – Lindë në Shkodër patrioti dhe shkrimtari Luigj Gurakuqi.

1879 – Ushtritë malazeze thehen keqas nga vullnetarët shqiptarë që mbrojnë Plavë e Guci.

1899 Imzot Prengë Doçi, Abat i Mirditës themelon në Shkodër Shoqninë Letrare “Bashkimi”.

28.6.1897 – Murgeshat Stigmatine çelin kopshtin për fëmijë të vogjël me drekë, falas.

1902 – Shkolla françeskane jep mësimet në gjuhën shqipe.

1904 – Lush Kola nga Barbullushi mëson në fshatin e tij. Pse përhapë idena nacionale, pushohet nga puna.

1907 – Themelohet azili i jetimëve nga motrat Saleziane në Shkodër; ma vonë dhe i pleqve të vorfën

1908 – Shkodra merr pjesë në Kongresin e Monastirit ku dergohen: At Fishta, Gurakuqi, Dom Ndre Mjedja, Mati Logoreci, Hilë Mosi.

– Krijohet klubi “Gjuha Shqipe” në Shkodër.

1909 – Del në Shkodër gazeta “Koha” e “Bashkimi”. Kërkohet nga Shkodra njohja zyrtare e kombit, e arsimit të detyrueshëm, shërbimi ushtarak në vend, e një sundimtar i përgjithshëm shqiptar…

24.7.1910 – Xhavid Pasha me 20 taborre (batalione) vjen me shtrue Shkodrën.

1910 – Luftë në Kaçanik ndermjet shqiptarëve dhe turqve. Kryengritje e Malsisë së Madhe.

26.7.1910 – Shefqet Turgut Pasha vjen në Shkodër me shtrue Malsinë. Luftime të përgjakshme në Qafë t’Agrit e në Qafë Shtamë të Shalës ndermjet Dukagjinasve dhe ushtrisë turke.

1911 – Plasë kryengritja e Malsisë së Madhe, në Kastrat.

6.4.1911 – Dedë Gjo’ Luli ngulë në Bratile në majë të Deçiqit flamurin kombëtar dhe Malsia e Madhe lufton për pavarësi e liri.

18.5.1911 – Kryengritësit shqiptarë i përgjegjen Shefqet Turgut Pashës se nuk përulen e se ata, do të luftojnë tue derdhë gjakun deri në fitimin e plotë të lirisë.

23. 6. 1911 – Memorandumi i Gerçes, drejtue Fuqive të Mëdha.

5.7.1911 – Kryengritje e përgjithshme kunder Turqisë për liri.

X. 1912 – Nisë rrethimi i Shkodres nga malazezët.

28.11.1912 – Shkodra merr pjesë me Luigj Gurakuqin në Shpalljen e Pavarësisë Shqiptare në Vlonë, në Qeverinë e përkohshme nën kryesinë e Ismail Qemalit e Don Nikoll Kaçorrit.

30.1.1913 – Esad Pashë Toptani shtin e vret trathtisht Hasan Riza Pashën, dalëzotës i Shkodrës, që donte me ngritë flamurin shqiptar në kështjellë e në kumbonare të Katedrales së Shkodrës.

2 3. 4.1913 – Esad Pasha ia shet Shkodrën malazezve për dy milion florinta, të cilët futen në qytet në tre drejtime: nga Taraboshi, nga Fusha e Shtojit e nga Bardhanjorët.

14.4.1913 – Malazezët djegin Pazarin e Shkodrës, mbasi e grabitën dhe dalin këtej tue ia lëshue vendin në dorë t’ushtrisë nderkombëtare (austriake, italiane, franceze, angleze, gjermane).

13.6.1913-Naltohet në kështjellën Rozafat të Shkodrës Flamuri Kombëtar Shqiptar, dhe atdhetari Karlo Suma mban fjalimin.

7.1913 – Esad Pasha shpallet sundues i Shqipnisë së Mesme. (Nenvizimet F.R.)

1913, Në Vjenë z. Mark Kakarriqi, deklaron: “Shkodranët do të vazhdojmë luften per Liri, kur të vriten të gjithë Burrat, luften do ta vazhdojnë Gratë…”

Sot në prag të 100 vjetorit të Shkodres së “Lirë”, kur shoh perditë e ma t’ ashper luften ndaj Kulturës së Veriut, Historisë së Lavdishme të Trojeve Shqiptare, perpjekjet dhe kambnguljen e “prof. dr. e akademikëve” me fshi nga Ajo Histori e lavdishme Emnat e nderuem të Atdhetarëve, dijetarëve, luftarëve, klerikëve, intelektualëve të Veriut dhe Gjuhës së Shenjtë të Tyne, Gegënishtes…apo si e quejtën anadollakët komunistë “Gjuha e Krishtit”, edhe pse Shkodranët kam besim se edhe në të ardhmen e ndritun tek e cila do të shpresojmë, Ata do t’a vazhdojnë luften e Tyne, po kur të mbarohen Burrat…

Po persërisë, të Ndjerin Mark Kakarriqi:

“Luften per Gegënishte… do ta vazhdojnë Gratë Burrnesha Shkodrane!”

Melbourne, 2013.

TË GJITHË OSE ASNJË!

April 12, 2013 by dgreca

Nga Mehmet Bislimi*

Reagim në lidhje me vendimi e Qeverisë së Kosovës për dëmshpërblimin e të dënuarve politik shqiptarë të Kosovës!

Pa dyshim se është vendim i vonuar, margjinalizuar, degraduar, nënvlerësuar e çka jo, për më keq është edhe vendim selektiv, pse themi kështu?!

Gjatë gjithë përpjekjeve tonë për çlirim e bashkim kombëtar, shqiptarët e mbetur jashtë trungut të vet- Shqipërisë natyrale, janë përpjekur për liri kombëtare pa dallim krahinash ku ata jetonin.

Tokat shqiptare dhe bijtë e tyre që ishin të pushtuara nga ish Jugosllavia Titiste, bënë përpjekjet më sublime për liri; ata ishin nga Presheva, Medvegja e Bujanoci, nga Drenica e Llapi, Dukagjini, rrafshi i Kosovës, Gallaku, Tetova, nga Gostivari, Shkupi, Ohri, Malësia e Madhe, Ulqini, Plava e Gucia, pra ishin një- ishin vet Shqipnia!…

Ata nuk kanë luftuar për liri selektive, dhe nuk duhet të shpërblehen në mënyrë selektive! Të gjithë të dënuarit politik shqiptarë nën ish Jugosllavinë pushtuese, duhet të trajtohen njësoj, ndryshe do të bënim një shkelje të rëndë kombëtare, morale dhe njerëzore.

Dorën në zemër, ata, nuk kanë vrarë mendjen asnjëherë se do t’i “shpërbleje” dikush, apo jo!, ata kanë vepruar tok si bijtë e kësaj toke që i thonë tokë shqiptare, prandaj mos iu hyni në hak atyre se ju dënon dora e zotit- të gjithë ose asnjë!

Ne i kemi dhënë atdheut diçka nga mundësitë tona, diçka që nuk e kemi vënë në dyshim kurrë, dhe për atë sakrificë modeste në shërbim të atdheut, nuk jemi penduar kurrë. Ne nuk i kemi dhënë vitet e rinisë sonë veresi për atdhe- jo, të paktën unë jo!

Vitet e mia më të bukura të rinisë, lënë në burgjet e pushtuesit Jugosllav, nuk mund të blihen as për 15, as për 150, as për 150.000 euro në ditë- natë. Jo, edhe një herë, jo. Por pa më të voglin dyshim, për atdhe, unë dhe të gjithë ne, pra ish të dënuarit politik të shqiptarë nën pushtim të ish Jugosllavisë; jemi të gatshëm të japim prapë- ashtu siç e kanë dhënë edhe jetën për liri bijtë tanë.

Mos u hyni në hak të dënuarve politik na viset shqiptare mbetur në pushtimin Serb-maqedon- malazez. Mos u hyni në hak të përvuajturve shqiptarë të dënuar nga ish sistemi i Jugosllavisë. Nëse ata duhet të shpërblehen, atëherë të shpërblehen pa dallim- pavarësisht ku jetojnë ata sot e dje; Mal të Zi, Serbi, apo Maqedoni, ata u përpoqën së bashku me ne për liri dhe bashkim kombëtare, tok si vëllezër dhe bijë të kësaj toke, madje nuk është as vullneti i tyre që sot të jetojnë ende të pushtuar nga Mali i zi, Maqedonia, dhe Serbia!

Dëmshpërbleni: TË GJITHË OSE ASNJE!

Prill, 2013

* Ish i dënuar politik