Archives for May 2017

APEL I AKADEMIKËVE KROATË DREJTUAR BOTËS SË CIVILIZUAR

May 11, 2017 by dgreca

Nga kërkimet e vjetshme në Bibliotekën Kombëtare Austriake në Vjenë… një kroat të cilit nuk do mundemi dot t’i themi faleminderit për sa bëri e la pas për ne…/
(Për Milan Šufflay)/- APEL I AKADEMIKËVE KROATË DREJTUAR BOTËS SË CIVILIZUAR/Gjeti dhe përktheu: Lindita Komani/*Në mbrëmjen e 18 shkurtit të këtij viti shkencëtari kroat, profesori i universitetit Milan Šufflay u gjet pa ndjenja në rrugë përpara apartamentit të vet në Zagreb, me kokën të dërrmuar. Ai menjëherë u dërgua në spital, ku u shua pas 25 orësh, pa rifituar ndërgjegjen. Lajmi për këtë krim të tmerrshëm u përhap me shpejtësi rrufeje kudo në Kroaci ku emri i Šufflay-t gëzonte konsideratë të përgjithshme dhe të veçantë sidomos në rrethet intelektuale. Megjithatë, për çudinë më të madhe dhe tmerrin e publikut kroat, policia serbe e Zagrebit konfiskoi të gjitha gazetat që kishin publikuar lajmin për vrasjen dhe deri edhe komunikimet rreth vdekjes së Prof.Šufflay-t u bënë pre e konfiskimeve. Në vend që të bënin hetime për të ndriçuar rastin, policia serbe dërgoi një komision dy orë pas ngjarjes në apartamentin e shkencëtarit të vrarë ku pas një kërkimi të imtë konfiskoi gjithë materialin e çmuar shkencor që Prof.Šufflay kishte marrë me vete në Zagreb nga udhëtimi i tij i afërt në Shqipëri. Policia njëkohësisht ndaloi çdo fjalim në varrim dhe në varrin e tij arrestoi një student i cili donte t’i jepte lamtumirën e fundit profesorit të tij të adhuruar. Ajo largoi gjithë fjongot me ngjyrat kroate nga kurorat dhe rrethoi me shpata të zhveshura turmën që mbante zi.

Edhe pa patur evidencë fillimisht, njerëzit në Kroaci supozonin që prej fillimit, që policia serbe e cila e manifestoi urrejtjen kundër profesorit të vrarë në këtë mënyrë skandaloze mbi varrin e tij të hapur, duhet të ketë qenë e përfshirë në komplot. Çdokush e dinte që ishte rasti i një vrasjeje politike për të eliminuar një nga kokat drejtuese në Kroaci.

Shpejt misteri për vrasjen u zgjidh: hetime private ndriçuan motivet në lidhje me atë krim të ndyrë.

U gjetën rrethana të sigurta të cilat çonin drejt vrasësve. Prof.Šufflay kishte marrë një letër kërcënuese më 24 janar që e lajmëronte për vrasjen që e priste. Letra ishte nënshkruar nga “Organizata luftarake për mbretin dhe vendin” , identike sikurse dihet masivisht me organizatën terroriste “Mlada Jougoslavia” e përbërë nga agjentë të diktaturës dhe nga spiunë policie. Më 18 shkurt, kjo ishte dita e vrasjes – gazeta pro regjimit “Nasa Sloga” në Susak publikoi një artikull kundër inteligjencës kroate. Artikulli mbyllet me kërcënimin: “Kafka do të thyhen” – dhe pak orë më vonë Profesor Šufflay u gjet vërtet me kafkën e hapur në rrugën e Zagrebit! Ne duam të vëmë në dukje se dhe vrasja e liderit kroat Stephan Radic tre vjet më parë në parlamentin e Beogradit ishte bërë gjithashtu me dije në gazetën pro regjimit “Jedinstvo”.

Disa ditë pas masakrimit të Profesor Šufflay, lajmi për një rrethanë që jep evidencë të parefuzueshme për fajin e policisë serbe të Zagrebit si organizatore e krimit, doli nga qarqet e policisë. Sikurse gjithë kroatët e tjerë të spikatur, Profesor Šufflay ishte vazhdimisht i ndjekur dhe vëzhguar nga policia dhe i shoqëruar nga një detektiv. Disa ditë para se të vritej, atij ia larguan “qenin roje”. Në mbrëmjen para atentatit, ai i kërkoi policit Rukavina informacion se çfarë nënkuptonte ky largim i menjëhershëm. Rukavina i bëri të njëjtën pyetje eprorit të tij Stepanovic, drejtues i policisë sekrete, dhe mori këtë përgjigje: “Ai (Šufflay) nuk ka nevojë të mbrohet më, ne jemi kujdesur për të”.

– Agjenti Rukavina e ka thënë këtë para disa dëshmitarësh. –

Mund të duket e pamundur që policia serbe në vend që të gjejë krimet të ndihmojë në organizimin e vrasjeve dhe t’i zbatojë ato, por po – për turpin e epokës kulturore në të cilën jetojmë – kjo është e vërteta e tmerrshme në një vend në të cilin nën pjesëmarrjen gjysmë-zyrtare të autoriteteve, ndërtohen monumente për vrasësit.

Kur e gjithë Kroacia e dinte tashmë që policia e Zagrebit kishte përgatitur vrasjen e Profesor Šufflay dhe mbulon vrasjen, mundeshin të paktën të jepeshin emrat e nismëtarëve të vrasjes dhe t’i jepen publikut.

Në “Berliner Tageblatt” të datës 26 shkurt, gazetari kroat Slavko Cihlar publikoi një artikull i cili u mor më tej nga një pjesë e madhe e shtypit botëror. Në këtë artikull ai tregon për një takim të ndodhur në apartamentet private të gjeneralit Belimarkovic, komandant qyteti i Zagrebit, në natën e 11 shkurtit, me ç’rast u mor vendimi për vrasjen e Profesor Šufflay. Vrasja duhej të kryhej nga spiuni i policisë Nikola Jukic. Nën asistencën e tetë agjentëve të tjerë të policisë, të cilët, të ndarë në grupe të vogla, u pozicionuan përpara pallatit ku ndodhej apartamenti i profesorit, Jukic kreu vrasjen më 18 shkurt në orën 8 të mbrëmjes, duke e rrëzuar Profesor Sufflay-n me një shufër hekuri që i theu kafkën.

Gjashtë muaj kanë kaluar që prej kur shtypi botëror ka publikuar këto fakte që janë përgatitur nga persona dhe organizata të shumta të spikatura jashtë Kroacisë.

Megjithatë, ata që janë përmendur si vrasës nuk u quajtën asnjëherë përgjegjës për krimin e tyre dhe akuza as u mohua e as u refuzua. Gjenerali Belimarkovic është cilësuar para gjithë botës si personi që ka dhënë urdhrin për të vrarë Profesor Šufflay-n, policia serbe e Zagrebit si organizatorja e vrasjes, spiuni polic Jukic si personi që e zbatoi atë dhe megjithatë asnjeri nuk guxon ta mohojë. Edhe vetëm kjo rrethanë duhet të jetë një vërtetim i autenticitetit të fakteve të përmendura më lart. Dhe prova përfundimtare për fajin e diktaturës u dha përmes transferimit të gjeneralit Belimarkovic në Osijek (çdokush bënte me gisht për nga ai në Zagreb!)

Diktatura nuk i ndëshkon vrasësit, por i mbron ata, çka vërteton që gjeneral Belimarkovic veproi vetëm sipas qëllimeve të policisë që i dha urdhër për të vrarë Šufflay-n.

Turpi i këtij krimi që nuk bie vetëm mbi vrasësit dhe nismëtarët dhe shtetin që e organizoi atë, por edhe mbi epokën në të cilën diçka e tillë mund të ndodhte, merr rëndësi më të madhe nëse do të kishte njohje më të afërt me personalitetin e Profesor Šufflay dhe do të shikoheshin motivet që kanë shtyrë në vrasjen e tij.

Profesor Šufflay ishte një profesor historie në Universitetin e Zagrebit, dhe ishte masivisht i vlerësuar si një nga kokat më të rëndësishme të vendit të tij. Përmes kërkimit të tij shkencor për Shqipërinë, ai u kualifikua si njohësi më i mirë i Shqipërisë në ditët e sotshme dhe në këtë cilësi Akademia e Shkencave në Vjenë e ftoi atë të vazhdonte me Kodikun Albanicus të nisur nga Jirecek dhe Thalloczy. Profili goditës i këtij shkencëtari kroat të spikatur shkaktonte gjithnjë sensacion në Kongreset e Orientologëve dhe Bizantologëve. Kur disa vite më parë Beogradi e largoi patriotin e madh kroat nga katedra e tij në Universitetin e Zagrebit, atij iu ofruan disa profesura të rregullta në universitete të huaja, në mes tyre edhe në Universitetin e Budapestit.

Si një shkencëtar me famë botërore, si një njeri me njohuri të kompletuara, si një shkrimtar dhe gazetar dhe si një patriot entuziast kroat, Prof.Šufflay i përkiste ajkës së mendjeve të ndritura të jetës intelektuale kroate. Ai nuk ishte politikan, idetë e tij ishin thellësisht të shpirtëzuara, drejtuar pjesërisht drejt teorive abstrakte; shumë larg politikës së përditshme, personaliteti i tij i epërm ushtroi ndikim të madh mbi idetë kombëtare të Kroacisë. Si një kroat i cili u rrit në sferën e kulturës europiane dhe duke qenë se prej shekujsh kultura kombëtare kroate ka qenë pjesë e komunitetit të madh kulturor europian, ai si një shpirt i përmasave të rralla, ai u bë në mënyrë të natyrshme një nga mbrojtësit e spikatur të kulturës europiane në Kroaci, ku që prej kur përbën një pjesë të Jugosllavisë, Europa duhet të tërhiqet para se ballkanizmi të shkatërrojë gjithë kulturën. Në cilësinë e tij si historian, Profesor Šufflay kuptoi më mirë se kushdo tjetër humnerën që ndan kulturën europiane nga ajo ballkanike-bizantine, dhe kjo e shtyu atë më shumë se kurdo që të drejtojë punën e tij e qëndrimet e bashkatdhetarëve të tij për nga Europa dhe jo Orienti. Një europian dhe kroat në thellësi të shpirtit të tij, ai ushtroi mbi intelektualët kroatë, të rrezikuar nga ballkanizimi, ndikimin e tij më të madh në sens kroat dhe europian. Dhe në sytë e Beogradit ky ishte krimit për të cilin ai duhej të paguante përmes vdekjes.

Përmes krijimit të shtetit sllavo-jugor rajone të gjëra që i përkasin sferës së kulturës europiane – para së gjithash Mbretëria Kroate – janë vendosur nën qeverisjen serbe, ku traditat e vjetra politike dhe sociale ortodokse, bizantine, orientale-aziatike janë shkrirë të gjitha në një sistem jo vetëm që e kundërshton por që e urren civilizimin europian. Diktatura e absolutizmit sllavo-jugor u mendua si fitorja përfundimtare e Serbisë mbi Kroacinë, fitorja e Ballkanit mbi Europën brenda shtetit sllavo-jugor. Por, kjo fitore është e mundur vetëm kur të jetë shkatërruar çdo gjë kroate që është europiane, kur “shtylla europiane” e kroatëve të jetë thyer. Kjo është arsyeja se pse është e nevojshme që të largohen të gjithë përfaqësuesit e spikatur të kulturës europiane në Kroaci, dhe nëse gjithçka dështon, atëherë ata duhen vrarë. Sufflay ishte një nga më të rëndësishmit – ai duhej të zhdukej!

Ai ndjeu urrejtjen e pashprehur të diktaturës kundër personit të tij dhe thoshte:

Shteti ideal i diktaturës serbe mund të ndërtohet vetëm mbi rrënojat e bazave të kulturës europiane në Kroaci, që do të thotë shkatërrimin e plotë të kombit kroat, një shtet ku do të shihje vetëm dy klasa sociale: hierarkinë e të gjithëfuqishmes ushtri, polici dhe kishë ortodokse me diktatorin në krye të saj nga njëra anë dhe nga ana tjetër: qytetarët e nënshtruar, budallenj dhe jointeligjentë. Kjo nuk do të realizohet për aq kohë sa Kroacia mbetet një vend europian. Kjo është arsyeja pse diktatura ka krijuar në Kroaci një sundim të kamzhikut, të burgut dhe të vrasjes, kjo është arsyeja se pse Stephan Radic dhe kolegët e tij kroatë u vranë në parlamentin e Beogradit, kjo është arsyeja se pse qindra patriotë kroatë u torturuan për vdekje në burgjet e policisë serbe, kjo është arsyeja se pse një shkencëtar i cili nuk kishte të bënte fare me politikën u desh të vritet në rrugë si një qen i marrë.

Kishte edhe një tjetër rrethanë që e bëri urrejtjen e Beogradit ndaj Profesor Šufflay të ngrihet në nivelin sa për të realizuar vrasjen e tij. Profesor Šufflay ishte albanolog. Ai qëndroi në Shqipëri për kërkime shkencore pak përpara se të vritej dhe solli me vete në shtëpi material të çmuar shkencor. Diktatura serbe e konsideron Shqipërinë si një objekt të përshtatshëm për ekspansion dhe objektivi i punës shkencore të Profesor Šufflay në këtë këndvështrim ishte krejt i papërshtatshëm. Eksplorimi shkencor i materialit të mbledhur së fundmi në Shqipëri duhej të ndalohej: Profesor Šufflay u vra dhe rezultatet e punës së tij shkencore janë në duart e policisë së Zagrebit, si një tallje për të gjithë ata për të cilët liria e shkencës duket diçka e natyrshme dhe e padiskutueshme.

Duke marrë në konsideratë gjithë sa më lart, Shoqata e Klubeve Universitare Kroate deklaron që:

Shkencëtari kroat, profesori i universiteti Dr.Milan Šufflay u vra në rrugë të hapur në Zagreb nga agjenti i policisë Nikola Jukic në ndjekje të urdhrit gjeneralit serb Belimarkovic, sepse përmes punës së tij pastërtisht shkencore ai ishte një pengesë për aspiratat serbomëdha për ekspansion territorial dhe sepse ai, si një nga mendjet më të kulturuara në Kroaci bëri qëndresë kundër qëllimeve të shkatërrimit kulturor të absolutizmit serb.

Duke qenë se vrasja e Prof.Sufflay përbën një përpjekje të ndërgjegjshme kundër kulturës europiane që është një cilësi karakteristike e Kroacisë – sikurse edhe kundër lirisë së shkencës dhe duke qenë se e gjithë kjo është një ngjarje më shumë në një zinxhir të ngjashëm krimesh përmes të cilëve absolutizmi serb përpiqet të asgjësojë kombin kroat dhe të shkatërrojë kulturën europiane në Kroaci, Shoqata e Klubeve të Universiteteve Kroate si përfaqësuese e Universitetit të Zagrebit dhe e gjithë studentëve kroatë, fton gjithë botën e kulturuar, veçanërisht gjithë shoqatat e profesorëve dhe unionet kombëtare të studentëve që të ngrihen kundër këtij krimi në shenjë solidariteti të gjithë kombeve të kulturuara sikurse edhe si solidaritet akademik dhe të bëjnë një aksion të mëtejshëm për të penguar përpjekje të tjera të ngjashme të diktaturës së Beogradit.

Gusht 1931

Për Shoqatën e Klubeve Universitare Kroate:

Cand.jur. Dr. Branimir Janic — abs.jur. Josip Milkovic

Abs.jur. Ante Valenta — abs.teh. Ivan Kosutic

Cand.jur. Mladen Lorkovic — stud.rer.com. Vilko Pecnikar

*E dergio per Diellin astoria Lindita Komani

DITA E LIRISË SHQIPTARE NË NJU JORK

May 10, 2017 by dgreca

NICK MRNAÇAJ, NA KA DHURUAR DITËN E LIRISË SHQIPTARE NË NJU JORK. LE TA KTHEJMË NË DITË KUJTESE – TË MOS HARROJMË!/

NGA DALIP GRECA/

Të Dielën me 7 Maj 2017, me pjesmarrjen e një numri të shumtë bashkatdhetarësh, si dhe me praninë e Prefektit të Westchester Caunty, z. Rob Astorino, u përkujtua DITA E LIRISË SHQIPTARE,që organizohet çdo vit në Kujtesë të aktit sublim të Nick Mrnaçaj, i cili humbi jetën ndërsa kthehej nga një demonstratë antikomuniste, organizuar në Detroit, në kohën kur shteti i fundit komunist në Europë, përpiqej të qëndronte ende në këmbë përmes emisarëve të vet dhe ambasadorit në Kombet e Bashkuara. Kjo ditë e shënuar sjellë në kujtesën e shqiptarëve të Amerikës qëndresën e nacionalistëve shqiptarë, të cilët nuk i pushuan asnjëherë përpjekjet për ta sensibilizuar Amerikën për dhunën e përgjakshme, që ushtronte shteti komunist shqiptar kundër familjeve nacionaliste, me kalvar 45 vjeçar burgjeve dhe kampeve të internimit.I tillë ishte edhe i riu nacionalist, antikomunisti Nick Mrnaçaj, i biri i Marash dhe Mrije Mrnaçaj. Vujatjet e fisit të tij në Shqipëri, kalvari në burgje dhe kampet e internimit, burgosja dhe vdekja e axhës së tij, Nikolla Mrnaçaj nga torturat,e kishin mbushur shpirtin e tij, dhe e kishin bërë aktiv në demonstratat antikomuniste në SHBA.

Viti 1990 i kishte shtuar shpresat se fundi i diktaturës ishte i pashmangshëm dhe përmbysja duhej shpejtuar….Ishin pikërisht nacionalistët ata që organizuan protesta të fuqishme në Nju Jork, gjatë vizitës të Ramiz Alisë. Në atë demonstratë ishte edhe Nick Mrnaçaj.
Si kundërpërgjigje e demonstratës të nacionalistëve në Nju Jork, ambasadori me përkrahës të tij,organizoi një demonstrim në Detroit. Kundërpërgjigje e fuqishme erdhi nga Nju Jorku. Nick Mrnaçaj u vu në krye të grupit të Nju Jork-ut dhe shkuan atje për ta bërë të pavlefshme atë demonstrim, por në kthim mdodhi tragjedia.Ishte 22 Janar 1990, kur ai humbi jetën aksidentalisht. Nick Mrnaçaj u përcoll si hero nga Shqiptarët e Amerikës drejt banesës së fundit. Ishte djal i ri, vetëm 31 vjeç, dhe kishte dhënë për demokracinë dhe Lirinë Shqiptare, jetën e vet. Ç’ka njeriu më të shtrenjtë se Jeta?
Ceremonia e përcjelljes ishte madhështore. Në respekt të Nikës-hero, në maj të vitit 1990,u ngrit Flamuri kuq e zi, para zyrave të Bashkisë në White Plains të Nju Jork-ut. Prej vitesh ceremonia që nderon dhe kujton aktin e sakrificës njerëzore për Liri e Demokraci, e cila mban emrin e Nick Mrnaçaj, organizohet çdo vit në Parkun“Kensico Dam Plaza”, në Valhalla, Westchester, Nju Jork, duke ngritë dhe Flamurin shqiptar, i cili valvitet për një javë në shtizën e parkut përbri flamurit amerikan.
Po sa e shfrytëzojmë ne shqiptarët DITËN E LIRISË SHQIPTARE, që mbanë emrin e Nick Mrnaçaj ? Pak! Duhet të jetë obligim i të gjithë komunitetit shkuaraja masivisht në këtë ditë,e cila duhet të shëndrrohet si Ditë-Kujtese për të mos i harruar krimet e komunizmit.
….Ashtu si dhe pesë vitet e shkuara veprimtaria e 7 Majit 2017, krahas familjes Mrnaçaj, kishte për organizatore Shoqërinë Kulturore Artistike KELMENDI.Edhe Vatra ishte mbështetëse e kësaj veprimtarie.Ishte i pranishëm kryetari i Vatrës dr. Gjon Buçaj, anëtari i kryesisë Marjan Cubi, editori i Diellit etj.
Takimin përkujtimor dhe nderues për Heroin Shqiptar-Nick Mrnacaj, emrin e të cilit mbanë Dita e Lirisë Shqiptare, e ka hapë në emër të Familjes Mrnaçaj Valbona Preldakaj: Të nderuar pjesmarrës, prindër,pjestarë dhe të afërm të Familjes së Nick Marash Mrnaçaj,- është nder i veçantë për mua që në emër të familjes Mrnaçaj, si dhe në emër të Shoqërisë Artistike “Kelmendi”, t’ju uroj mirëseardhjen në këtë ditë përkujtimore, Ditën e Lirisë Shqiptare.
Drejtuesi i Shoqërisë Kulturore Artistike”KELMENDI” Sokol Smajlaj evokoi veprën e Heroit të Demokracisë me vargje:
Nik Marash Mrnaçaj dhe veprimtaria e tij
Janë mesazh i madh për brezin e ri
Për të respektuar vlerat madhore,
Lirinë, Demokracinë, të Drejtat njerëzore,
Për të cilat Nick Mrnaçaj prini në demonstrata,
E dha Jetën e Tij në rrugëtimet e gjata…
Të përjetshëm qofshin Liri e Demokraci,
I përjetshëm qoftë emri dhe kujtimi i Tij!
Veprimtaria ka vijuar me interpretimin e Hymneve Kombëtare të SHBA-vë dhe të Kombit Shqiptar, kënduar nga Mikela Ndoja.
Tubimin e ka bekuar Marash Shkreli,i cili duke vlerësuar veprën dhe përkushtimin për liri e demokraci, për Fe dhe Komb, të heroit Nick Mrnaçaj,bëri apel për kujtesë e nderim të veprës dhe aktit sublim.
Heroi është Përjetësuar në këngë dhe kënga, ku më mirë se në një tubim të tillë duhet të jehojë? “Nick Mrnaçaj s’e harrojmë” ishte kënga që u interpretua nga Luigj Tinaj, Ylli Sufaj dhe Pëllumb Naçaj të shoqëruar në çifteli nga Lek Lumaj, Kol Vushaj dhe Anton Peraj.Kënga evokon aktin sublim.
Me duartrokitje të zgjatura është pritur prezantimi nga Sokol Smajlaj, i Westchester County executive Robi Astorino, i cili përshëndetjen fillestare e ka bërë në gjuhën shqipe, duke iu drejtuar të pranishëmve me një”Mirëdita”.(Për më shumë do të lexoni në gazetën”Dielli” në print)

SHBA PAS RREZIMIT TE QEVERISE: Vazhdojmë mbështetjen për Kosovën

May 10, 2017 by dgreca

-Amasada e SHBA pas mocionit në Kuvend: Ne vazhdojmë të jemi të palëkundur në mbështetjen tonë për Kosovën, qytetarët e saj dhe rrugëtimit të saj drejt integrimit të plotë Euro-Atlantik/

PRISHTINË, 10 Maj 2017-Gazeta DIELLI/ Vazhdojmë mbështetjen tonë për Kosovën, theksohet në një kumtesë të ambasadës së SHBA-ve në Prishtinë rreth mocionit të mosbesimit sot në seancën e Kuvendit që rrëzoi qeverinë.“Kuvendi e tha fjalën e vet. Përderisa vazhdon procesi i tranzicionit dhe vendi lëviz në drejtim të zgjedhjeve të parakohsme, ftojmë të gjithë zyrëtarët e mbetur në Qeveri që të zotohen përsëri në shërbim të punëdhënësve të tyre, gjegjësisht të gjithë qytetarëve të Kosovës pa dallim. Ne vazhdojmë të jemi të palëkundur në mbështetjen tonë për Kosovën, qytetarët e saj dhe rrugëtimit të saj drejt integrimit të plotë Euro-Atlantik”, theksohet në deklaratën e dërguar pak më parë nga Ambasada e SHBA në Prishtinë./b.j/

NJOFTIM-KERKOHET SEKRETAR TEKNIK-PART TIMES

May 10, 2017 by dgreca

Misioni i Republikës së Shqipërisë ka një pozicion për punonjës part-time në detyrën e Sekretarit Teknik të Ambasadores, si dhe është i interesuar që në periudha të ndryshme të vitit të pranojë si praktikantë/intern të reja dhe të rinj studentë shqiptarë.

Në të dyja rastet kërkesat kryesore janë njohja shumë mire e gjuhëve shqip dhe anglisht.Ai/ajo duhet të kenë aftësi të mira në komunikim.

Të jenë të pajisur me dokumenta qendrimi në New York. (vizitorët me viza turistike nuk lejohen të kryejnë këto detyra).

Detyrat kryesore të Sekretarit Teknik:

Konfirmimi dhe hedhja në axhendë e të gjitha takimeve të Titullarit, ose “regret” kur titullari nuk ka mundesi.
Në momentin që merret kërkesë për takim ose pjesëmarrje në një event, menjëherë informohet titullari, dhe në varësi të përgjigjes nga titullari procedohet me hedhjen në agjendë.
Bëhet konfirmimi me shkrim dhe më pas gjithnjë me telefon lidhur me datën dhe orarin. Një ditë përpara ose dhe ditën e takimit bëhet përsëri rikonfirmimi i takimit me telefon.
Për të gjitha takimet/eventet do të shënohen qartë në outlook ora, adresa, në cilin kryqezim rrugësh ndodhet adresa, emri i personit me të cilin taket, emri i Misionit/organizatës, qëllimi i takimit, si dhe detajet se kush dhe përse fton për një pritje, drekë apo darkë.
Në rastet kur kërkohet një takim nga titullari me një homolog të një shteti tjetër, së pari dërgohet një email lidhur me kërkesën dhe më pas kontaktohet me tel paradhoma e misionit përkatës lidhur me kërkesën dërguar me e-mail.

Detyrat kryesore të Intern:

Të ndejkë punime të aktiviteteve të ndryshme që zhvillohen në OKB nën mbikqyrjen e stafit diplomatik të Misionit.
Të përgatisë memo informative në gjuhën shqipe për aktivitetet e ndjekura.
Të asisitojë, stafin diplomatik në përgatitjen e eventeve të organizuara nga Misioni.

Personat e interesuar mund të kontaktojnë Misionin:

me e-mail në adresën albania.un@albania-un.org

ose të telefonojnë në numrin 212 249 2059

Kultura politike – Identiteti European

May 10, 2017 by dgreca

Nga Blerta Haxhiaj/Lidhja mes kulturës politike në Europe dhe kriza e demokracisë përfaqësuese duhet të shikohet në rastet që paraqesin këto kriza në kulturën politike dominuese në Europe dhe të tentohet të sugjerohet që demokracia sociale mund të japë një zgjidhje. Krizat ekonomike vetëm sa kanë gërvishtur sipërfaqen e politikës me horizont të gjatë të Europës. Hamendësime të tilla ngrejnë pyetje fundamentale si: A mund të flasim për një kulturë të vetme politike në Europe apo në Bashkimin European? Apo duhet të flasim për proçese që kanë aksese në vendet e EU dhe në sistemet e tyre respektive demokratike dhe sidiqoftë aty a ka kultura individuale politike. Ashtu ne jemi dëshmitarë të sfidave tashmë pothuajse të njëjta atë që George Ë. Bush e paraqitë si Europa e Re ky vend që është i përbërë nga vende që bëjnë pjese në Europe apo në Bashkimin e tyre. Mirëpo si mund të shpjegohet fakti që kushtet e ngjashme që mund ta izolojnë, jep krizat e këtyre vendeve. A ekzistojnë kultura individuale politike në kulturat politike të vendeve në EU? Nocionin e kulturës politike e gjejmë në Enciklopedine Internacionale të Shkencave Sociale ku kultura politike është ‘seti i qëndrimeve, besimeve dhe sentimenteve’ i proçeseve politike që siguron presupozicionet e mundshme dhe rregullat që sundojnë sjelljen në një sistem politik. Kjo ndërthur idealet politike dhe normat operative të politikës. Kultura politike është manifestimi që është në formë të gjeneratorit të dimensioneve psikologjike dhe subjektive të politikës. Një kulturë politike është produk i historisë kolektive të sistemit politik dhe të historisë të jetës së anëtarëve në sistemit qeverisës dhe kjo është e rrënjosur në mënyrë të barabartë në ngjarjet publike dhe në eksperiencën private. Kultura politike referon në qëndrimet, vlerat, besimet dhe orientimet që individët në shoqëri mbajnë duke konstruktuar sistemin politik (Elazar, 1996). Definicionet e kulturës politike i atribuojnë kësaj kulture disa elemente subjektive, ato të cilat e kanë origjinën nga mënyra se si njerëzit veprojnë në një sistem politik dhe se çfarë ndjejne ndaj politikes ku elementet objektive të përfshirë në kohe kanë dimensionin e politikës, trashëgiminë historike, origjinën dhe zgjatjen e disa institucioneve, format e qeverisjes etj. Definicioni i kulturës politike ofron varietete të faktorëve që mund të pranojnë formimin e kulturës partikulare politike. Cdo qëllim tipologjik i kulturës politike është i limituar dhe i vështirë për tu determinuar në përkujdesjen e faktorëve që shkakton krijimin apo ndryshimin në domenin ekzistues të kulturës politike. Për të treguar për kulturën politike mund të shkojmë shumë larg në historinë e politikës dhe në filozofinë e politikës për të argumentuar që kjo lidh fenomenet sociale, supernatyrore dhe natyrore të tipit të regjimit politik që mbizotëron. Teoria e Montesquieu-së nga ‘Letrat Persiane’ dhe e zhvilluar në ‘Shpirti i Ligjeve’ jep tipin e personalitetit që zhvillon dhe si pasojë, tipin e regjimit politik që sundon. Është një afrimitet reduktues në shoqëritë ndarëse përmes botës në dy pole të kundërta; çdo gjë perëndimore ishte progresive, morale dhe civilizuese. Rrjedhimish lindja ishte më ekzotike, imorale, politikisht apatike, intelektualisht regresive dhe i paqytetëruar. Emanuel Rota zgjeron nocionin e Montesquieu-së mbi teoriciene të tjerë të Iluminizmit Francez (Voltaire dhe Rousseau) dhe përfundon duke u pajtuar me ta që njerëzit Verior duhet të punojnë sepse natyra nuk u jep atyre shumë; njerëzit Jugor nuk duhet të punojnë sepse natyra është shumë zemërgjërë me ta. Vetëm domosdoshmëria bën që njerëzit të punojnë; atje ku ka bollek i bën ata përtac. Njerëzit përtacë janë të predisponuar ndaj despotizmit, udhëheqja e burimeve udhëheq qytetarë të mirë. Max Weber kishte tentuar të provonte në një mënyrë komprehesive që protestantët etnikë pranojnë ngritjen e kapitalizmit. Matti Peltonen jep evidencen që shumë historianë ekonomike dhe sociale përmes shek. XX kanë krituakuar Weber-in për këtë tezë. Teza e Weber-it duket që është një keqkonstruksion social dhe më e mira e tij se ajo është vetëm një hipotezë (Hamilton, 1996). Vlerat politike dhe sjellja e saj janë të ndikuara nga faktorët e ndryshem. Një pikënisje e dobishme për klasifikimin e vendeve në dallimin e tyre mes qytetërimeve është ajo e dhënë nga Huntington (1996). Ai jep postulatet e një kufiri kulturor më një Europë që jep këto ndarje – njerëzit e krishterë, njerëzit myslimane, njerëzit ortodoks. Mirëpo Europa ka ndryshuar kulturën e saj politike në sajë të krizës të demokracisë përfaqësuese. Fenomenet mund të shërbejnë si indikatorë të këtyre ndryshimeve si : rritja e popularitetit dhe partive ekzistuese e djathta dhe e majta; krijimi i partive të reja politike, e djathta ose e majta, nacionaliste, ekstremiste dhe populiste, liberal reformist; ngritja e lëvizjeve shoqërore dhe protestat në rrugë. Kriza ekonomike tregon disa ngathtësi strukturale në sistemin e qeverisjes demokratike që mund të sjellë ndryshime në qëndrimin e njerëzve, vlerave, besimeve, orientimeve dhe përballje ballë për ballë me qeverinë. Ndryshimi bazik është në mes vendeve perëndimorë dhe lindorë të Europes, disa nga variablat që pranojnë tipet e kulturës politike mund të gjenden përgjatë traditave kulturore, si të udhëheqësit e fuqishëm, drejtuesit authoritative dhe qeverisja demokratike apo përdorimi i dhunës me prapavije politike. Këtu mund të kenë kuptime të ndryshme të atyre që mbajnë përgjegjësi për jetët e njerëzve qoftë individuale apo shtetërore. Chapman dhe Shapiro (1993), tregojnë se etosi i komunitetit është subjekti i njërit nga më të rendësishmit në teorinë demokratike. Një dimension adreson pyetjen themelore që atij që mbart pergjegjësinë primare për ruajtjen apo heqjen e jetës së një personi. Dimensioni tjetër është fundamental sepse lidhjet mes njerezve, kompeticioni i përformancave mes individëve në tregun e punës kundrejtë korporatave i teston ato. Diferencat mes vendeve Europiane rezultojne në kulturat e ndryshme politike; libertinizmi apo vetepërgjegjësia e kombinuar me kompeticionin e individëve, liberalët apo përgjegjësia e shtetit me kompeticionin mes individëve, republikanët apo vetëpërgjegjësia më bashkëpunimin dhe solidaritetin mes individëve, socialistët apo përgjegjësia e shtetit me bashkëpunimin dhe solidaritetin mes individëve. Përshembull, vendet e Europës Përëndimore kanë zhvilluar një tip të kulturës politikë liberale dhe republikane, ndërkohë që Europa Lindore më shumë tingellon që ka zhvilluar tipin e kulturës politike të zhvillimit socialist dhe liberal. Demokracia athinase ishte e bazuar mbi pjesëmarrjen e masave të të gjithë qytetarëve; ata e ushtronin demokracinë përmes vendimeve te drejtpërdrejta në vendet publike apo Agora. Ky shembull tregon fillin e lindjes të shteteve moderne që përfaqëson demokracinë përfaqësuese ku njerëzit janë të aftë të zgjedhin një qeveri që i përfaqëson ata. Shumë vendime në ditët e sotme merren në vendet përkatëse të direktuara nga qeveria ku votuesit kanë dhe nuk kanë të drejtë të flasin. Një delegacion i dyfishtë i pushtetit tregon se qeverisja e një shoqërie moderne është shumë komplekse. Duke goditur në idenë demokratike votuesit apo të zgjedhurit e tyrë të mëpërparshem edhe ata që do të votohen gjithmonë janë kompetente për ti përfaqësuar ata. Edhe EU bazohet mbi një delegacion të dyfishtë ku J. H. H. Weiler (2011) demokracia nuk është pjesë e ‘ADN origjinale e integrimit European’ dhe se kjo ndihet si një implant i jashtëm apo i huaj. Me kolapsin e origjinalitetit të raison d’ être, mesianizmi politik është i lidhur më qëllimin e ruajtjes së paqes në Europë ku tejtjetërsimi dhe shkeputja e individeve ndodh vazhdimisht dhe ne jemi dëshmitarë. Delegimi i dyfishtë redukton kuptimin e përgjegjësisë demokratike, politikanët mund ta hedhin dhe të djegin përgjegjësitë e tyre kur atyre nuk u dakordohet dicka. Por nëse nga ata janë shumë të rëndësishëm për proçeset vendimmarrëse atëhere nuk mund të bëjmë pa ta. Qytetarët janë të paaftë të kontrollojnë proçeset e tyre të jetës së përditshme, përberësi që mund të krijojë prosperitet është besimi bazik që zgjedhe të gjithë përfaqësuesit që mund të përmbushin premtimet ekonomike, sociale dhe të mirëqënies së tyre. Periudha magjike e postluftës duket që është ideale për bashkimin European, modeli shtetëror dhe tolerance për të huajt paraqet një premise shumëe të mirë për një Europe të bashkuar që globalizmi, emigrimi, intergrimi European po prodhojnë nje lak besimi dhe përfaqësimi mes elitave dhe popullit për identitetin European dhe kulturor. Partitë politike dhe njerëzit në përgjithësi kanë frikë nga sfida e ndryshimit të metodave për të transferuar pushtetin të trupat politike eksperte. Lidhja bazike e demokracisë mes qeverisë dhe qeverisjes mund të thehet dhe kjo mund te japë një fenomen komplet të ri në kulturën politike sic është ngritja e levizjeve kundër qeverisjeve politike dhe parti të reja si emergjenca e fillesa te lëvizjeve të ndryshme. Triumfi i votuesit pasiv tregon një ngritje të paprecedente të besnikërisë së elektoratit. Procesi i vazhdueshëm i globalizimit dhe denacionalizmit te udhëheq drejt formimit të një konflikti strukturor të ri në vendet europeane. Tashmë hapësira e re politike përbëhet nga fituesit dhe humbësit globalizues. Peter Mair (2011) argumenton se pa një ideologji të fuqishme aty ja pak arsye pse partitë e mëdha duhet të qëndrojnë sëbashku dhe gjithashtu ato ideologji tentojnë të lëvizin nga një blok të një tjetër. Lëvizjet sociale përreth Europës dhe kultura politike këto janë që argumentojnë dhe mbështesin ndryshimet politike. Të respektosh diversitetin kulturor të politikave ekzistuese qëndron në kulturën e përbashkët politike te EU, duke përmbushur konditat dhe respektuar rregullat e kësaj kulture politike unifikuese. Si do të mundohemi ta shkruajmë fjalën Europe, European apo Europa – Europeanizmi është kusht që duhet ta plotësojme dhe të njehësohemi apo tashmë të identifikohemi me identitetin e saj.