dgreca – Page 1665 – Dielli

Në Jemen dhunohen varret e motrave të Nënë Terezës

November 26, 2017 by dgreca

Ditëve të kaluara, në varrezën e krishterë të Adenit, u dhunuan varret e katër motrave të Nënë Terezës, vrarë në mars të vitit 2016, gjatë një sulmi në shtëpinë e tyre, ku mbanin të moshuar. U shkatërruan edhe kryqe e varre të tjera, pasqyrë e një konflikti lokal e rajonal, që duket sikur s’ka fund. Filluar në janar 2015, konflikti ka vënë përballë njëri-tjetrit sunitët e ish-presidentit Hadi, mbështetur nga Riadi, dhe rebelët shiitë Houthi, pranë Iranit e hezbollahëve.

Burime të OKB-së flasin për rreth 9 mijë viktima, prej të cilëve 60% civilë e, për 45 mijë të plagosur. Në një popullsi prej 28 milion banorësh, konflikti ka lënë deri 20 milion vetë pa asistencë, në mëshirën e ndihmave humanitare. Prej tyre, së paku 7 milion konsiderohen në prag të zisë së bukës, ndërsa fëmijët e ushqyer keq arrijnë shifrën 2,3 milion.R V

U nda prej nesh Imz. SOTIR FERRARA

November 26, 2017 by dgreca

1 shenje zije

Dje ne mbremje u nda prej nesh Imz. SOTIR FERRARA.Imz. Sotiri per afro 25 vjet pati udhehequr komunietin arberesh te Sicilise si dhespot i Eparkise se Hores se Arbereshevet.

Para 5 vjet ishte terhequr nga detyra per arsye shendetesore, por gjthnje kishte mbetur ne dispozicjonin e Eparkise, sidomos gjiate kohes se administrates te jashzakonshme qe i parapriu emerimit te dhespoti te ri.

Imzoti kishte qene profesor i matematikes ne shollet publike, protosinçel (vikar i pergjithshem) i Eparkise dhe studjues i perpiket dhe mjeshter i melurgjise bizantine te tradites arbereshe.

Lajmi i vdekjes u shpall ne Katedralen e Hores se Arberesheve mu ne mbarim te ceremonise se pershpirtshme qe mbahet çdo vit prane trupit te shebertorit te Perendis At Gjegj Guxeta, me rastin e pervjetorit te kalimit te tij ne amshim.

Palermo, 26.11.2017 zef chiaramonte

I PËRJETSHËM EFEKTI I NËNSHKRIMEVE TE AKTIT TE PAVARESISE

November 26, 2017 by dgreca

JORGJI KARBUNARA( “LE TË JETË I PËRJETSHËM EFEKTI I KËTYRE NËNSHKRIMEVE”/

NGA GËZIM LLOJDIA/

1.Pavarësia Kombëtare .Nëse do të rajvizojm me një shprehje:Përballë një sprove të këtillë, drejt ëndrrës ,në shpirtin e tyre ishte akumuluar dhimbja,që kishin pësuar gjatë shekujve të sunduar nga i huaji ,të pakrahë , të pa shpresë,të humbur dhe dhuna që vinte me një intensitet perfid,që gërryente dhe përmbyste një pushtim shekullor si ai osman. Kështu ëndrra për një shtet të pavarur, perëndimin e shpresës nëpër shekuj gjegjësisht ishte dhimbje,ishte kujtim i shtetit të arbrit shndërruar tash në rrëfim . Për ata,që ndër përpjekje për pavarësi dhanë jetën si ëndërr u mbeti streha e fundme e tyre ku ish akumuluar e ngjizur dhimbja , gëzimi, dëshpërimi, frika, dhe vdekja në fund nuk e arritën pavarësin ,u mbeti breznive si testament.

Pa mbritur mesdita e 28 nëntorit 1912 ose me saktë rreth dy javë më parë asaj kohe,shumë shqiptarë psherëtinin se halli i Shqipërisë ishte shumë i madh. Por kombi ynë mbeti dhe nuk u rrokanis si shumë kombet të tjerë që u rrokanisën në humnerë. Ndërsa fqinji në veri synon Shkodrën me male deri në detë,serbët po hapnin një shteg të gjatë deri në Durrës,kurse grekërit donin të kapnin Shkumbinin. Pasiç-kryeministri serb rreth datës 7 nëntor 12 është shprehur kështu”Shqiperina shqiptare do të ngjallte vatra turbullimesh dhe konfliktesh. Prandaj zgjidhja më e mirë do të ishte të zbatohej për shqiptarët trajtimi që kishin në kohën e mesme kur bëjshin pjesë te shteteve bizantinë e serbe pa privilegje te veçantë,por tue i respektua individualiteti dhe gjuha e tyre. Diku aty nga 14 dhjetori 1912,kryegjenerali grek ka pohuar “Ne kemi ndërmend ti ndajmë Shqipërinë mes grekërve dhe Serbëvet,mbasi autonomia shqiptare është e parealizueshme”.Kjo quhej atmosferë e vitit 12,kur Ismail Qemali me shokë nga toka u mblodhën në Vlorë duke sjellë shpresën dhe premtimin se ‘Shqipëria nuk kishte mbaruar”.

Nga version zyrtar për shpalljen e Pavarësisë Kombëtare gjejmë prezent emrin e mësuesit të Popullit Jorgji Karbunara. Ndërsa nga lista që citon delegatët e Beratit janë shënuar emrat e tyre: Sami Bej Vrioni, Ilias Bej Vrioni, Taq Tutulani, Babë Dud Karbunara.Në deklaratën përfundimtare të Pavarësisë nënshkrimi i Babë Dud Karbunarës është nënshkruar me

. Karbunara. Dhe zhbiruar këtë deklaratë që qarkullon në medie e kudo për firmëtarët renditet një fakt interesantë për mësuesin dhe firmëtarin .Babë Duda ka firmosur i treti pas dy figurave qendrore të Kuvendit të Vlorës,kuptohet pas Ismail Beut dhe Dom Nikoll Kacorri. Nënshkrimi i J.Karbunarës mbetet i thjesht ngase lapidare më qartësisht të paharrueshme mbeten thëniet e tij të pazhbëshme as nga mjegullinat e kohërave:“Le të jetë i përjetshëm efekti i këtyre nënshkrimeve”.Duke qëndruar në ditët këtij kuvendi historik që është ngjizur fortësisht në memorien e kombit shqiptar arrijmë të zhbirojmë ca fakte të tjera,për figurën interesantë të patriotit Jorgji Karbunara .Ismail Qemali e thirri në Vlorë .

Jorgji Karbunara i solli nga Berati Ismial beut edhe guzhinjerin e tij për ta ruajtur plakun e Vlorës nga helmimet .Madje kur plaku i Vlorës iku në Itali,guzhinjeri ju lut ta merrte me vete,mirëpo Ismail beu ju përgjigj se ai i shiti të gjitha dhe nuk kishte më.Merrëm me vete Ismail Be do të ruaj edhe atje ku do të shkosh.

Dihet fakti Ismail Qemali vdiq ne Peruxhia, ne hotelin “Brufani”, me 26 janar te vitit 1919.

Për qëndrimin e Jorgji Karbunarës në ditën festive thuhet kështu: në një shkrim të V.Papës“Ishte Babë Dudë Karbunara delegati i Beratit… me një shami të kuqe i fshin fshehurazi lotët që i rrjedhin kundër vullnetit të tij… zemra e tij s’mund të përfshijë gjithë gëzimin e kësaj dite. Një jetë të gjatë e priti këtë çast për të cilin kish predikuar pa dëshpërim dhe tani e sheh me sy”.

Ismail Qemali pasi e lexoi ekspozenë e vet , në fund në mënyrë të shkëlqyer e diplomatike i pyeti delegatët: “ Tani më, s’na ka mbetur tjetër rrugë shpëtimi, veç se ndarja e Shqipërisë nga Turqia ”, dhe propozoi:

Shqipëria të shpallë pavarësinë .Të formohet qeveria e PËRKOHËSHME; Të emrohet pleqësia (senati).

1. U shpall Qeveria e Përkohëshme, në krye Ismail Qemali:

2. U zgjodh Pleqësia prej 18 anëtarësh; ku për Kryetar u zgjodh Vehbi Dibra.

Në ditët e pavarësisë në Vlorë ku u nënshkrua akti i Pavarësisë rreth 1.5 faqe dhe ju dërgua fuqive të mëdha aty ishte edhe zëri dhe fryma e t gjithë delegatëve dhe e Bab Dudës,(Jorgji Karbunarës). Edhe shqiptarëve e patriotëve në krahina të vendit është dërguar mesazhi me thënien”Independenca e Atdheut u shpall”.

Zgjedhja e pleqësisë .Në mbledhjen e pestë të Kuvendit Kombëtar sipas gazetës “Pëlindija e Shqipenies “që u zhvillua në 4 dhjetor në prani të 57 delegatëve, (mungonin 6). Ismail Qemali ia la të drejtën e zgjedhjes së 8 ministrave Kuvendit, me propozimin që të jenë 4 të krishterë dhe 4 myslimanë. Ky propozim u kundërshtua dhe përzgjedhja iu la votimit. …..Pas kësaj u bë zgjedhja e Pleqësisë, ku sipas propozimit të Dhimitër Beratit u bë vetëm një votim. U zgjodhën: Iljas Be’ Vrioni me 55vota, Sami Be’ Vrioni 54, Dud Karbunara 48, Mustafa Asim Kruja 42, Murat Be’ Toptani 42, Eqrem Be’ Vlora 40, Myfti Vehbi Efendi 39, Kristo Meksi 39, Dhimitër Berati 38, Dhimitër Zografi 35, Bedri Be’ Ipeku 35, Sali Gjuka 35, Veli Be’ Klisura 32, Hajredin Be’ Cakrani 32, Xhelal Be’ Skrapari (Koprencka) 30, Shefqet Daiu 30, Dervish Be’ Elbasani 29 dhe Ajdin Be’ Draga 27.

Jorgji Karbunara ka lindur në qytetin e Beratit në 1842. Patriot i shqiptarizmës nga lindja në vdekje. Ka marrë pjesë në ngritjen e degës së Lidhjes shqiptare të Prizrenit në Korfuz mik me Kristoforidhin .Ka përhapur arsimin dhe mësimin shqip. Si mëmëdhetar i rrallë e patriot Babë Dudë Karbunara ngriti shollën e parë ku kishte rreth 55 nxënës. Aktiviteti i tij është i shumtë

“Ay, që s’mëson gjuhën e vet, është i dënuar për jetë”.Këto thënie monumente të J. Karbunarës kanë mbetur të trashëguara ndër kohërat tona.Emri i këtij patrioti vijon të përcillet duke u nderuar për shqiptarizmin e tij .

Për Bab Dudën dhe patriotëtë e tjerë ishte krijuar bindja se pa trojet e tyre,besimi i tyre,njëmend do të mbetej pa qenë asnjëherë shqiptare. Feja më e mirë e këtyre shqiptareve të mirë,mbetej ruajtja e tërësisë territoriale. Kështu Babë Duda dhe patriotët e tjerë e kuptuan se koha nuk ishte kur të binte muzgu,për të qarë fatin e keq të kombit,por duhej hapur shpirti. Ajo kataklizmë,që po afrohej me stërbim, duhej gjetur mënyra për ta shmangur.Kështu ata,ju vunë punës, pa ndjerë lodhjen e shpirtit të tyre,përpara dhimbjes së madhe.Kështu kështu Bab Duda dhe rilindësit e tjerë shkruan prologun më të ndritur të ditëve. Bashkëpunëtor i ngushtë me Kostandin Kristoforidhin citojnë shkrimet për Jorgji Karbunarën.

Citojmë V.Papa:“Duke u gdhirë 14 shtator 1894, u dogj shtëpia e Karbunarës në Kala të Beratit prej zjarri jo aksidental, por të vënë”.

U angazhua në ngritjen e degës së Lidhjes Shqiptare të Prizrenit në Korfuz.

Kurvelesh e Gegëri/C’u mblodhën në Ergjërli/Tek Abdyl Be Frashëri/Cu përpoq i varfëri/Cu përpoqe e bej për na/dy hejbe me hasina/Në frëngji se ç’i trete…..

Xhafer Belegu në mesin e viteve 1934,verë qershor,u ka përcjellur,shqiptarëve dokumente me të dhëna nga historia e lidhjes së Prizërenit. Dritën,botimit ja ka dhënë botuesja “Kristo Luarasi”:”Lidhja e Prizërenit dhe veprimet e saj 1978-1881”.Nga veprimet e marsit 1878 faqe 148 shkruhet: Lidhja në jug…Lidhja shqiptare duke i parë këto veprime të Greqis e duke marrë njoftime për kërkesën e saj në kongres vendosi me zhvillue një aktivitet të madh në jug. Organizoi këshillat krahinor dhe përgatiti një fuqi mbrojtëse kundër Greqisë. Mbledhja e parë si mbas dëshirës së Abdyl Bej Frashërit i cili ishte faktori më kryesor në jug,u ba në teqenë e Frashërit,nën kryesin e Baba Alushit i cili vuri në dispozicion të Lidhjes një shumë të madhe të hollash .Në këtë mbledhje të parë të jugut u bisedua organizimi i këshillave krahinor e masat,që do të merreshin kundër Greqisë. Burrat me rëndësi të Lidhjes në Jug.Abdyl Bej Frashëri,Mehemet Ali bej Vrioni.Sulejman Ali Kuci, Myslim Vasjari,Mustafa Pashë Vlora,Muslim Gjoleka. Sheh Mahmuti nga Kolonja e Kurveleshit,Xhafer bej Vlora,Thanas Ekonomidhi prej Sopiku disa bejlerë prej Libohove,Vasil Hido,Petro Meksi prej Tepelene,Mihal Haritua nga Përmeti,Vasil Linavori e Eustrat Tasho Duka nga Berati Dhimitër Kolea………….

Eshtë një ditë,që nuk i ngjiste tjetrës. Gjatë viteve 1911-1912 aktiviteti i tij është luftarak ndër çeta dhe misionin patriotike për shqiptarizmin. Më 23 korrik 1912 mblidhet Kuvendi i Sinjës, për organizimin e të cilit Babë Duda u angazhua plotësisht dhe zhvilloi një veprimtari të gjithanshme .

Turmat e Esat Toptanit i shkatërruan gjithçka pati nga pasuria e tij aty nga viti 1915. Rebelët e rrihnin me shkop rrugëve thuhet nëpër materiale, që flasin për jetën e tij dhe ai i duroi njëhershëm se ishte shpirti i ti,j i pashëmbshëm besimi i tij për shqiptarizmin.

Ishte Zoti vet,nën fytyrën e të urtit Jorgji Karbunara ,që paratha shumë gjëra. Koha e Babë Dudë Karbunarës është një kohë me,njerëz të çuditshëm,patriotë të pazakontë. Ai mbajti të ngrehur prezencën e përhershme të një ndjenje kombëtare. Shërbimet e tij i vihen në realizim të programit të rilindjes kombëtare në përkrahjen e çetave në shpalljen e pavarësisë kombëtare ne përhapjen e arsimit shqip.Jorgji Karbunara ishte një shenjtor i shqiptarizmës.

Ngulmimi i shenjtorëve është mbarësi për kombin. Shenjtorët kryesisht shqiptarë,mbasi merrnin frymën,kërkonin pozicionimin në vendin e tyre,për ti kushtuar energji,çështjeve jetike dhe interesi më i madh ishte largimi i nënshtrimit të perandorisë osmane.

6. Titulli Babë ja kanë dhënë qytetarët. Cfarë thotë prof. Neki Babamusta:Ç’tregojnë faktet historike? Predikuesit e feve në Shqipëri si Rilindas të hershëm, veprën e tyre ia kanë kushtuar kombit dhe patriotizmës, duke kundërshtuar çdo lloj pushtimi, të sulltanëve të Turqisë, të shovinistëve grek dhe serb, të Italisë fashiste, të Gjermanisë, etj. Që nga Buzuku i hershëm, tek Pjetër Budi, Pjetër Bogdani, Frank Bardhi, Naim, Sami dhe Abdyl Frashëri, Ndre Mjeda, At Gjergj Fishta, Fan Noli, Hafiz Ali Korça (i dënuar dy herë me vdekje nga sundimi turk, ndërsa fëmijët iu burgosën nga diktatura), Nënë Tereza e famshme, Bab Dud Karbunara, At Zef Pëllumbi, etj, ndonëse kishin të veshur petkun fetar, ajo nuk iu bë pengesë aspak për çështjen tonë kombëtare. Ato u bënë udhërrëfyes për liri, pavarësi, për gjuhën e bukur shqipe për kombin tonë duke u afirmuar edhe si figura ndërkombëtare.

PO MOS T’ ISHTE NJI’ KY BURRË, KURR N’ SHQIPNI S’ U NGRIT FLAMUR !

November 26, 2017 by dgreca

Nga Fritz RADOVANI/

LUIGJ GURAKUQI (Foto MARUBI) (12 SHKURT 1879 – 2 MARS 1925)/

105 VJETORI I NGRITJES SË FLAMURIT NË VLONË…/

■ATDHETARI LUIGJ GURAKUQI TREGON:/

“Kam pas nderin me qenë afritë prej Plakut të nderuem Jeronim de Rada . Tue u gjetë përpara t’amblit kangtar të Milosaut, të Skanderbeut Pafanë, tue ndie qortimet e këshillat e tija, tue ndigjue zanin e tij të fikët, qi bahej ma i plotë.., e tue pa syt e tij të mekun kah ndezeshin e shkëlqeshin, tue përmendë Shqipninë, unë gjith përmallue, nuk mujta me u ndalë pa lëshue bashkë me dy pika lot, nji të puthun të nxehtë mbi at dorë qi punoi sa e sa kohë për Atdhe…!”

■AT JUSTIN RROTA THOTË PER LUIGJ GURAKUQIN:

«Gjuhën shqype e njofti mâ mirë e mâ këthelltë se çdo shqyptár.»

■AT GJERGJ FISHTA NË 1920 SHKRUEN PER GURAKUQIN:

“… Të tham të verteten se m’âsht dashtë t’skuqesha për inferioritetin t’em. Âsht e kotë të gënjehemi. N’se përjashtohet Gurakuqi qi vetëm ai ka nji kulturë të përshtatshme, ka nji atdhetari të shëndoshtë dhe nji njohuni të gjânë për njerëzit dhe për sendet e Shqypnisë, asnji nga anëtarët e qeverisë, kjoftë të saj së maparshmes, kjoftë të së tashmes, nuk mund të thotë se e paraqet dejsisht Shqypninë e të mbrojë si duhet interesat e saj.“

■RADOMIR NACHTINGALL E ÇMONTE ME KËTO FJALË GURAKUQIN:

“Ka merita të shquara në zhvillimin e gjuhës letrare shqipe, në përpunimin e gjuhës letrare dhe në njësimin e shqipes së shkruar, në stabilizimin e drejtshkrimit, në pasurimin e fjalorit, në çështjet e leksikologjisë, terminologjisë e të gramatologjisë. Gurakuqi është tekstologu më i shquar shqiptar i fillimit të shekullit tonë.”

■AT ANTON HARAPI E PYET NË DHJETOR TË 1924 GURAKUQIN:

“Si me falimentue kështu, Luigj? Si me dalë me hikë ju tash prej Shqipnie?

Kishte vdekë në kambë burri i dheut, me e pasë pré, gjak s’kishte qitë. U kuq, ju muer goja, shtërngoi buzët e i dha vehtes:

– Padër Anton na skredituen (diskredituen) tepër keqas, na kanë deklarue komunista n’opinionin publik t’Europës. Për Zoten, nuk due t’iku, por po ndeja unë këtu, e dij se derdhet gjak e derdhet kot. Të kishe pse, nuk po shikojshe fort për gjak qi derdhet, se ma për vedi jo se jo, por po m’vjen si trathtí ta marr në qafë popullin e shkretë”.

■“Burrit vërtetë burrë, Luigj Gurakuqit, i cili me kulturën e neltë shpirtnore, mishnoi, madhnoi, përjetoi urtinë, besë e burrni shqiptare, tue mbetë përherë shembull shqiptari me kulturë, simbol i bashkimit kombtar, idealist i shkëlqyeshëm në vorfni”, – dedikimi i veprës “Andrra e Prêtashit” kushtue Luigj Gurakuqit nga Padër Anton Harapi.”

15 PRILL 1997: TEK URA E LUMIT LANA NË TIRANË..

■MË TREGOI SKULPTORI KRISTAQ RAMA:

“..Nuk di sesi mu dha me e pyet Profesor Kristaqin: “Profesor, pse në Monumentin e Pavarësisë në Sheshin e Flamurit në Vlonë, që u vendos me rastin e 60 vjetorit në vitin 1972, mungon figura e Luigj Gurakuqit ?” Ai më dha këte përgjegje: “Jé i pari njeri që më pyet për këte çeshtje dhe unë po të pëgjigjem ashtu si është qenë e verteta. Mbasi e kishim perfunduar punën në baltë dhe do të bëhëj derdhja në bronx, njoftuam Komitetin Qendror të P.P.SH, për të derguar personat që do t’a aprovonin dhe pastaj, përfundonte çdo gjë. Në ditën e caktuar erdhi shoku Ramiz Alia bashkë me disa shokë të tjerë. Mbetën të kënaqur! Na përgëzuan dhe si gjithnjë shprehën mirënjohjen e Partisë për vepren tonë.

Kur erdhi momenti i ndarjes, as unë nuk e di sesi u shkëput nga turma shoku Ramiz, dhe si në veçanti duke më terhequr nga krahu, mu afrua miqësisht dhe më tha në vesh: – Kristaq, ju shikojeni edhe vetë me shokët këte që po të them, por Luigj Gurakuqi nuk është mirë për të qenë në një veper kaq madhështore, mbasi ai ka qenë njeriu më i dashur dhe i besuar i Klerit Katolik!

Posa ikën ata, unë ia tregova biseden Odhise Paskalit që ndodhej aty dhe dy shokëve të mijë me të cilët punoja veprën, Shaban Hadërit dhe Muntaz Dhramit. Të nesërmën në mengjez i futem spatolat dhe mu në vendin bosh që është edhe sot, pranë Ismail Qemalit, ka qenë Luigj Gurakuqi. Motivi i dhenë nga Ramizi për Luigjin në lidhje me Klerin Katolik, nuk na lejonte asnjë hapsirë për diskutim. Po më vjen mirë që pata rastin për t’ ia treguar një shkodrani këte mëllef të Ramizit, për një figurë aq të madhe dhe të pastër Kombëtare, siç ka qenë Luigj Gurakuqi! Kështu, ajo vepër mbet e gjymtuar!…”

■Qeveria e Tiranës dhe Akademia e Shkencave, vazhdojnë zbatimin e porosive të lanuna nga diktatorët komunistë, të cilët, po e sundojnë edhe per së vdekuni Popullin Shqiptar !

Melbourne, 26 Nandor 2017

EUROPË NJIHE VETEN

November 26, 2017 by dgreca

h1 ahn-620x440

NGA PETRO DANGELLIA/ Kur vjen z.Josef Han në Shqipëri pritet si ujët e pakët. Populli shqiptar i zhurritur dhe me një buzëtharrje nga vapa e gjatë e rrugëtimit në shkretëtirën e pafund, në një mission gati të pamundur, pasi mban mbi shpinë mallkimin e kalimit të kësaj shkretëtire me emërin tranziscion, për të shkuar në tokën e premtuar me emrin Europë.

Kështu edhe kësaj rradhe, imazhet ireale që u krijohen shqiptarëve nga zhegu i kësaj shkretëtire të mallkuar, kur ju shfaq z.Han si i dërguar i zotit, i cili ashtu si Mojsiu, do të na udhëhiqte dhe do të na çonte drejt burimeve me ujë të ftohtë të kësaj toke të premtuar, ju duk se shumë afër ndodhej një oaz i mrekullueshëm me ujë të freskët dhe shumë shpejt pas tij do të dilte bukuroshja Europë, ashtu si Afërdita nga shkuma e detit. Por jo, nuk qe e thënë. Mojsiu vërtet u shfaq, por ai tha, se ju llauzi i shqiptarëve keni akoma shumë rrugë për të bërë për të mbrritur atje ku dëshëroni, duke e çuar realizimin e ëndrrës së shqiptarëve në kalendat greke. Edhe kësaj here shqiptarët u dëshpëruan, por nuk hoqën dorë nga ky mission i pamundur.

Shqiptarët janë ndoshta i vetmi popull në Europë që e do Europën me një dashuri të zjarrtë shekspiriane. Kjo dashuri nuk ka asnjë ndryshim nga dashuria e zjarrtë e Zeusit për bukuroshen Europë, motrën e Feniksit dhe të Kadmit. Në dallim nga vëndet fqinjë që herë pas here lëshojnë mallkime në drejtim të Europës, madje edhe nga ata që bëjnë pjesë në të. Madje, madje ai e do më shumë se edhe vetë popujt që krijuan Bashkimin Europian, të cilët herë pas here mërziten me të dhe duan të divorcohen e të bredhin ergjele.

Ndoshta edhe popujt europianë, duke na parë ne shqiptarët në këtë marri dhe çartje dashurore, na marrin për një popull me cilësi fëminore, si naiviteti, çiltërsia dhe padjallëzia.

Jo, nuk është kështu. Por shqiptari atë që e quan mik e mban për mik. Nëqoftëse kjo cilësi tek shumë popuj ka humbur, tek ne për fat të mirë ekziston akoma. Ne e duam mikun me sinqeritet dhe i japim besën. Por duam që edhe miku të na i kthejë me të njëjtën monedhë.

Por këtu ka edhe një problem. Të dërguarit e Europës takohen vetëm me politikanët shqiptarë, të cilët me thënë të drejtën i ndan një hendek i thellë nga populli i tyre dhe janë të një race tjetër, një racë sharlatanësh të babëzitur, delenxhinj dhe kameleonë. Ky është problemi dhe mallkimi i ynë. Por, populli i ynë është ndryshe nga ata që takoni Ju z.Han. Mos kujtoni se edhe ne jemi si ata. Mos merrni ata për shëmbëlltyrën tonë.

Kush është populli shqiptar? Ju mbase e dini këtë dhe historinë e popullit tonë. Por mos ma merrni për keq, pasi dua edhe unë të them dy fjalë. Origjina e tonë vjen nga mugëtirat e kohrave që nuk mbahen mënd dhe nuk i gjen gjëkundi të shkruara. Etnogjeneza jonë vjen nëpërmjet legjendave të mitologjisë ashtu si mjegulla në ditët e ftohta të dimrit, që duket dhe zhduket, që tregon dhe fsheh malet, grykat dhe luginat.

Ne, mbajmë për të parët tanë pellazgët. Ata të cilët Omeri tek Iliada i quante hyjnorë dhe të lindur para hënës. Ne mbajmë për të parin tonë Thotin, perëndinë pellazge të diturisë; të cilët grekët e lashtë e quajtën Hermes Trimegjisti (Tri herë i madh). Por ne, më pas kemi pasur edhe Zeusin, të cilin po Omeri e quan “Zeusi Pellazg i Dodonës”, nga i cili kemi marrë disa cilësi të shkëlqyera: Dashurinë për jetën, Besën ndaj mikut dhe mikpritjen, mosbërjen keq ndaj fqinjit, ndëshkimin e së keqes, trimërinë dhe mbrojtjen e vatrës familjare dhe të atdheut deri në vetëmohim, dashurinë dhe nderimin për etërit dhe atdheun që na lanë të parët, dashurinë dhe mbrojtjen e gjuhës shqipe, të paktën që nga Thoti e këndej, prej më shumë se 14.000 vjetësh; pasi origjina e gjuhës tonë shkon deri në lindjen e racës të bardhë me Japetin, prandaj dhe shumë autorë atë e quajnë –Gjuhë Japetike- ose gjuhë e racës së bardhë.

Në këtë kuptim, ne që duam të hyjmë në Europë, jemi vetë Europa, pasi rrënjët e saj shkojnë deri tek të parët tanë. Në këtë kuptim, kur të na fusni në Europë, nuk na bëni nder neve, shqiptarëve; por i bëni nder vetes, pasi pranoni në gjirin Tuaj pasardhësit e të parëve tuaj.

Ju z.Han, kur shkuat në Maqedoni, midis të tjerash, u shprehët pak a shumë, se çështja e gjuhës shqipe në Maqedoni nuk është problem i Bashkimit Europian. Ky është një problem i juaji, sllavë dhe shqiptarë që jini të detyruar të bashkëjetoni nën një kulm, i cili quhet FYROM. Këtë fjalë ne shqiptarët më shumë e kuptojmë si një shtet që mezi merr frymë dhe po jep shpirt, pasi në Jug të Shqipërisë me fjalën Firomë, kuptohet fryma.

Na keni lënduar z.Han! Mbase Juve kështu u kanë thënë në kanceleritë e perandorisë europiane. Por gjuha shqipe është e shënjtë për ne shqiptarët. Jo më kot i thashë disa fjalë aty më lart. Gjuha shqipe është pjesë e identitetit dhe ekzistencës sonë si komb. Pa të ne jemi të humbur. Dhe ta dinë mirë; miqtë dhe armiqtë; Gjuha shqipe nuk ka për t’u tretur dhe nuk është tretur për mijëra vjet, pasi shqipfolësit e kanë mbrojtuar atë me jetën e tyre. Ky është amaneti i të parëve tanë. Gjuha shqipe nuk ka për t’u tretur në trojet dhe land-inat ku flitet shqip, ku bukës i thonë bukë dhe ujit i thonë ujë. Historia ka vërtetuar se janë tretur ata që kanë dashur ta tresin atë.

Më lejoni t’ju kujtoj se çfarë ka thënë e më e madhja mike e shqiptarëve, Mis Durham: Pushtimet dhe perandoritë kanë kaluar mbi shqiptarët pa lënë asnjë gjurmë, ashtu si kalon uji mbi shpinë të patës (rosës). Ne jemi ata që kemi qënë për mijra vjet dhe kështu do të jemi edhe për mijëra vjet të tjerë.

Më lejoni z.Han t’ju tregoj, se gjuha shqipe është një nga gjuhët më të lashta të planetit, duke lënë shumë pas gjuhë si: greqishtja e lashtë, latinishtja, sanskritishtja, hebraishtja, vedishtja, tokariania, sllavishtja dhe gjermanishtja e lashtë, lituanishtja etj etj. Motër e saj është keltishtja. Ajo konkuron në kohë ndoshta me gjuhën e actekëve, gjuhën e lashtë egjyptiane dhe gjuhën e lashtë kineze. Por duhet të jetë më e vjetër se edhe këto të fundit.

Për shembull, në mos gaboj, në gjuhën tuaj, patates thonë kërtofel. Në Lëpushë, Selcë të Vermoshit dhe në Bjeshkët e Namuna, patates i thonë kërtollë. Ka ndonjë ndryshim midis asaj që i thoni Ju dhe asaj që i thonë malësorët tanë?!!!

Në gjuhën tuaj, kur varroset njeri, në mos gaboj i thonë begraben. Në Toskëri përdoret një shprehje si mallkim; do të bëj gropën. Është e njëjta fjalë. Ju përdorni fjalën kaput për vdekjen. Në shqip kur një lule e këput, ajo vdes, ose njeriut kur vdes i këputet jeta në mes. Ku është ndryshimi?!!

Një poet i yni, Naim Bej Frashëri i kanë pas thënë, është i mejtimit se gjuha shqipe është gjuhë e perëndive. Dhe ka të drejtë; pasi ajo është gjuha e Thotit. Vetë Zeusi ka folur shqip. Shqip ka folur Mojsiu.

-Shqip ka folur Akili dhe Odiseu. Shqip ka folur Aleksandri i madh. Shqip ka folur Pirrua i Epirit. Shqip ka folur Hanibali dhe Jul Qezari.

-Shqip ka folur Kostandini i Madh dardanasi prej Nishit, i cili është një nga figurat botërore që vjen menjëherë pas Jezu Krishtit për veprën që kreu në mbrojtje të krishtërimit, e cila është feja që gëzoni sot Ju europianët.

-Shqip ka folur Justiniani i Madh, dardanasi prej Bederianës, dhuratë prej të cilit ka sor bota e qytetëruar kodet juridike, si dhe mbrojtjen që ai i bëri qytetërimit europian prej dyndjeve barbare sllave.

-Shqip ka folur Gjergj Kastrioti, pa veprën e të cilit dhe të shqiptarëve që luftuan bashkë me të; ndoshta Europa sot do të ishte muhamedane.

-Thonë se shqip ka folur Gjergj Uashingtoni, i cili duan e thonë se gjyshen e ka pasur nga Peja.

-Thonë gjithashtu se shqip ka folur Napoleon Bonaparti (kalëmiri), i cili për simbol ka pasur shqiponjën, të cilën mund ta shikjoni të gdhendur në shtëpinë e tij në Korsikë. Ai Napoleon që i dha Europës kodet e reja dhe e qytetëroi atë. Dhe nëqoftëse Europa sot është ajo që është, kjo është meritë e këtij arvanitasi me origjinë nga Moreja e Peleponezit.

-Thonë gjithashtu se shqip ka folur Xhuzepe (Zef) Garibaldi (Kalibardhi) me origjinë nga arbëreshët e Italisë. Themeluesi i shtetit modern Italian.

-Shqip ka folur Mehmet Ali, themeluesi i shtetit modern egjiptian.

-Shqip ka folur Mustafa Qemali, themeluesi i shtetit modern turk.

Prandaj, më falni z.Han, por edhe ju duhet ta mësoni gjuhën shqipe, pasi ju nderon dhe shton më tej kulturën Tuaj erudite me një gjuhë, që Robert D’Anzhely e ka quajtur gjuhë të Universit; ndërsa një rilindas i joni i kohëve moderne, Petro Zheji, e ka quajtur gjuhë kozmike. Dhe si një gjuhë e tillë ju europianët duhet ta vendosni në muze atje në Bruksel dhe mirë është, që për erudicion, ta mësojnë të gjithë politikanët e BE.

Shqipen duhet ta mësojnë edhe historianët dhe gjuhëtarët perëndimorë, pasi kështu kanë për t’i hequr mjegullnajën, mugëtirën dhe patericat politike me ngjyrime shoviniste dhe raciste gjuhësisë dhe historisë botërore, të cilat paskëtaj do të dalin në dritë dhe do të ecin me këmbët e veta.

Në kuptimin me sa u trajtuan më lart edhe UNESKO duhet ta shpallë gjuhën shqipe; gjuhë të njerëzimit dhe ta marrë në mbrojtje.

Në mirëkuptimin Tuaj Z.Han dhe me respekt.

Petro Dangëllia, 25 nëntor 2017.