• Home
  • Politics
  • Opinion
  • Culture
  • Sports
  • Economy
  • Interview
  • Reporting
  • Community
  • Vatra

Dielli | The Sun

Albanian American Newspaper Devoted to the Intellectual and Cultural Advancement of the Albanians in America | Since 1909

SURPRIZAT E PARA TË EMIGRANTIT

February 3, 2014 by dgreca

   Nga Rozi Theohari, Boston/

Qëkurse korçari Nikolla Kristofori, emigranti i pare shqiptar në Amerikë, siç thuhet, kapërceu Atlantikun me 1886, pas vitit 1900 emigrimi përtej oqeanit u bë modë. Kjo “rrjedhë emigruese” e pandërprerë prej më se njëqind e ca vjetësh, vazhdon deri në ditët tona e, si duket, edhe në të ardhmen, me refrenin e përsëritur:

“Mora rrugën për Janinë—

”Mora vizën për Amerikë…”

“Nëno, do nisem për në kurbet,

Çupën e djalin të m’i kesh kujdes…”

Këto vargje njëqindecavjeçare janë aktuale edhe sot. Për më tepër, emigrimi i  sotëm është një “rrugëtim historik” duke e lënë atdheun në dekadën e një  epresioni të madh shpirtëror.

Largohen jetë njerëzish duke marrë me vete dhembjet e tyre.Çdo familje e ardhur në Amerikë është “një qelizë jete” e shkëputur nga trungu i atdheut dhe e mbjellë apo e shartuar në një terren në kushte krejt të ndryshme. Dikur, as e fantazonim këtë shtegtim të largët përtej oqeanit, fillimin e jetës së re mes përballjesh të paparashikuara e mes shumë të papriturash, lufta për ekzistence në vorbullën perëndimore.

Shumë të papritura. Duke filluar që nga vetë natyra dhe ndryshimet e motit. Ditën e mbërritjes këtu, me 14 shkurt, ishte një kohë e bukur me diell, kur, papritur, dielli u mbulua nga re të bardha e filloi të binte dëborë e rëndë, e dendur. Na dukej sikur kishim arritur në një planet tjetër. Banorët e Nju-Ingland e quajnë klimën e këtushme “mot i çmendur.” Ja përse e ndieja veten të lodhur e të kapitur atë ditë. Isha mësuar me klimën e butë e të ngrohtë të Tiranës.

Surpriza e dytë ishte takimi dhe biseda me personin e pare amerikan, e cila më la mbresa dhe besoj se njohja me njerëz të rinj është pjesa më interesante e udhëtimit kur ju vini për here të parë në një vend tjetër. Ime mbesë më ftoi të bënim një shëtitje të vogël jashtë, në rrugë, kur vuri re pamjen e trishtuar që kishte marrë fytyra ime atë ditë. Duke shkelur me kujdes në dëborën e shtresëzuar, i ndalem hapat një çast dhe ajo më njohu me fqinjën e saj, Doloresin, një grua zezake e bëshme nga trupi e fytyrëqeshur. Ishte hera e parë në jetën time që toka dorën me një person me lëkurë të zezë. Dora e saj ishte e butë si mëndafsh, ndërsa unë prisja që ajo të ishte e ashpër. Doloresi ishte shumë e sjellshme dhe e kuptoi mirë  anglishten time me akcent të dobët.

Ditë më vonë unë dilja nergut tek dera, në kohen kur ajo kthehej nga puna, sepse më pëlqente të bisedoja me të dhe dukej se edhe asaj i pëlqente të mësonte gjëra të reja nga vendi im. Më kujtohet, atë vit kam shkruar dhe poezinë e parë në anglisht të titulluar “Sjellshmëri,” të cilën ia kam kushtuar Doloresit.

Unë toka dorën/ Me një grua lëkurëzezë/ Për herë të parë,në Amerikë/ Unë dallova lot gëzimi/ Në të zezakes fytyrë/ Lotët janë pa ngjyrë/ Për herë të parë, në  Amerikë/ Unë dëgjova fjalë/ Nga buzët e negres, Doloresit/ E dukej sikur gjyshja/ Fliste në gojën e së mbesës/ Dëgjova një zezake të fliste pa frikë/ Për herë të parë, në Amerikë.

Surpriza e tretë ishte njëra prej të cilave shumica e amerikanëve e adhurojnë, i përkushtohen më tepër se çdo gjëje tjetër: organizimi dhe festimi i ditëve të kremte, i festive kombëtare ose tradicionale, si dhe i gëzimeve familjare. Mënyra se si ata parapërgatiten shumë kohë më parë (dhe këtu ndihmon media dhe tregtia me reklamat e saj), dekorimi i shtëpise, dërgimi i kartolinave dhe dhuratave, kujdesi i veçante që tregojnë sidomos për argëtimin e fëmijëve, ishin ndër mbresat e para. Dita kur mbërritëm në Boston ishte “Valentine’s Day”-”Dita e Valentinit.” Ishte një mrekulli e habi të vështroje se si dyqanet e shtëpitë ishin zbukuruar me vargje dritash ngjyrangjyra e zemrash të mëdha, të ndritshme e të kuqe. Reklamat në TV s’pushonin së paraqituri dhurata të ndryshme për çdo moshë e gjini, veç kartolinave e luleve që mund të blinte secili sipas dëshirës.Ime mbesë na ftoi të gjithë në shtëpinë e saj për të festuar së toku me ta këtë ditë aq të dashur e të mezipritur nga familjaret dhe çiftet e reja. Unë shkova e gëzova me ta, por në cepat e syve ishin fshehur pikëla loti kur kujtoja “Valentinin” tim, Shqipërinë pa drita, që atë ditë më dukej aq larg…

   x   x   x

Pashkët e para në Amerikë, me sa dukej, nuk do t’i festonim me qengj, mbasi vështirësitë e ditëve të para e kishin ngarkuar trurin me probleme më të mprehta e shqetësuese. Sidoqoftë,duhej menduar edhe për të dielën e festës që po afrohej. U nisa në këmbë drejt “Star Market”, që nuk e kishim larg nga shtëpia.

Më pëlqente të ecja në këmbë në atë ditë të ftohtë prilli. Shtëpitë e vogla e të bardha në të dy anët e rrugës dukej sikur dremitnin akoma nën gjumin dimëror dhe kjo përshtypje të forcohej më tepër tek kaloje midis drurëve skeletorë e të ngrirë, me degët e thara që i lëvizte era, pa gjurmë jete. Me të ftohtit që më kishte hyrë në palcë, u shtua edhe një drithërimë tjetër: më doli nga mendja si i thonin lepurit në anglisht, por u qetësova kur mendova se do ta shihja të shënuar në etiketë, në dyqan. Pse,gjendej lepur në “Star Market?” Asnjë për be. Pse nuk e pëlqekan mishin e lepurit këta amerikanët?! Disa thonë se atyre u vjen keq që ta therin. Nejse, kërkova manaxherin dhe e pyeta: “Ju lutem, kini mishin e kësaj kafshe?” I tregova atij një copë letër ku isha përpjekur të vizatoja një lepur. Por, siç thashë,

ishte shumë ftohtë dhe dora ime e ngrirë kallkan, nuk nxori ndonjë pikturë për të qenë. Për më tepër unë kisha vizatuar vetëm kokën dhe kjo kokë ndryshonte nga koka e një lepuri.

Manaxheri vuri syzet dhe e pa vizatimin për disa minuta. Së fundi filloi të fliste me zë të lartë duke tërhequr vëmendjen e blerësve aty afër: “Madam, më vjen keq, por ne nuk kemi e nuk shesim mish gomari!”

Ky ishte një mësim i mirë për ta marrë kudo me vete fjalorin shqip-anglisht…Më vonë, kur e gjetëm edhe mishin e qengjit edhe të lepurit e ndiem se sa larg i qëndronte shija e mishit të tyre, qengjit dhe lepurit të vendlindjes!… Po ashtu u mësuam me pranverën pa mimoza dhe aromën e tyre dehëse. Drurin e mimozës e kam gjetur vetëm në kopshtet botanike dhe në kopshtin e Shtëpisë së Bardhë në Uashington D.C.

NE DHE ATA

Çdo grup etnik që nuk i kupton mirë dallimet e racave e të grupeve të tjera njerëzore, e quan veten më të mirë nga të tjerët,duke përbuzur origjinën, zhvillimin kulturor e fizik,karakteristikat raciale dhe vlerat sociale të të huajve qe i quan,thjesht, “ata.”

Sipas një miti të fisit të indianëve Ciroki, krijuesi i botës,ashtu siç e imagjinoi njeriun gatoi tri forma prej argjili dhe I futi të tria të piqeshin në furrë. Me padurimin për të admiruar veprën e vet, krijuesi nxori formën e parë nga furra përpara se të ishte pjekur përfundimisht. Atij nuk i pëlqeu pamja tepër e bardhë dhe e zbehtë e njeriut. Ai priti disa çaste dhe nxori nga furra figurën e dytë. Kjo e dyta ishte pjekur plotësisht, kishte marrë ngjyrën e bukur të kuqërremtë. Krijuesi u kënaq kaq shumë pas punës së mirë që kishte nxjerrë nga duart, sa, duke admiruar figurën e dytë, harroi figurën e tretë. Ai u kujtua për të vetëm kur filloi të vinte erë e djegur. E hapi furrën shpejt,por nuk mundi të shpëtonte njeriun e tij të tretë, i cili ishte bërë krejt i zi. U krijuan kështu tri raca njerëzore, që, sipas Cirokeve,raca indiane është natyrale e më e bukura, më e drejta, më e rëndësishmja.

Sigurisht, sot nuk ka shfaqje të etnocentrizmit në Amerikë,mbasi ky shtet në themelet e tij ka vënë lirinë e barazinë e personit edhe sepse dallimet biologjike të racave janë relativisht të parëndësishme. Megjithatë, nuk mund të thuash se s’gjen një njeri në shoqërinë amerikane të mos ketë një dozë të vogël etnocentrizmi, pavarësisht se sa liberal mund të jetë ai. Njerëzit gjithnjë do ta gjejnë një shkak për të mos pëlqyer ose për të nënvleftësuar kulturën e të tjerëve. Kjo duket edhe në mënyrën se si ata i trajtojnë pjesëtarët e familjes ose miqtë, qoftë, thjesht,edhe gjatë shijimit të gjellëve të gatuara prej tyre, kur, pas përtypjes, i përcjellin poshtë me një nënqeshje kinse u pëlqeu,por që në të vërtetë, ndodh e kundërta. Këto aspekte sot pranohen nga të gjithë si të natyrshme, sepse Amerika, e përbërë vazhdimisht nga një numër i madh kombësish, rrit pandërprerë edhe nivelin e civilizimit të shoqërisë.

Emigranti ka droje e zor. Ndodhesh mes njerëzve që flasin e ti nuk i kupton ose, kur ti flet, të tjerët nuk të kuptojnë. Ky fakt i detyron emigrantët shqiptarë, ashtu si dhe gjithë të tjerët,që, në fillim të rrinë më tepër pranë familjeve e bashkatdhetarëve, “të cilët, bukës i thonë “bukë”, e ujit , “ujë,”ku e ndiejnë veten më të sigurt e më të qetë.

Mënyra e jetesës amerikane i befason të posaardhurit në këtë vend; e njëjta gjë ndodh edhe me amerikanët kur vizitojnë një vend tjetër. Njerëzit në botë kanë kultura të ndryshme jetese dhe, doemos, shumë gjëra të vogla, të përditshme, i kryejnë në mënyra nga më të ndryshmet.

Së pari, pamja e jashtme e njerëzve dhe e botës që të rrethon,e huton disi emigrantin. Sheh gra të qethura si burrat e burra që përdorin paruke grash. Thuhet që në Amerikë gjen njerëz që vishen më mirë dhe më keq se në të gjithë botën. Prandaj është e kotë të zgjatesh në këtë aspekt. Por është interesante “jeta e paketuar” që është pjesë e pandarë e skenës së sotme amerikane.

Familjet amerikane ndryshojnë vazhdimisht shtëpitë, mobiljet e pajisjet e tjera të brendshme të banimit, automobilat, stilin e zbukurimit arkitektonik të oborrit, të kopshtit etj. Është,gjithashtu, e habitshme të ndjekësh jetën e përditshme të amerikanit, jetë në lëvizje konstante, pa qetësi e çlodhje. Njerëzit ngasin makinën për 75 ose 100 milje, vetëm që të hanë një darkë bashkë me mikun e tyre ose të ndjekin një ndeshje sportive.

Një ndryshim tjetër mbresëlënës është humbja e lidhjes së qëndrueshme midis pjesëtarëve të familjes amerikane. Në jetën e përditshme është diçka normale të dëgjosh në biseda të flitet për “nënën e gjetur” ose “babanë e gjetur” (njerka ose njerku), “fëmijet e gruas së parë, të gruas së dytë…”, “ish-bashkëshortja ose ish- bashkëshorti”, motër-vëlla “të gjetur” nga martesa e dytë ose e tretë e babait ose nënës, “familje e përzier” etj. Pa përmendur përqindjen e lartë të divorceve si dhe martesat brenda gjinisë. Studenti amerikan e zgjedh kolegjin për të vazhduar studimet mijëra milje larg familjes dhe kjo është krejt normale për të dyja palët.

Mbasi populli amerikan vjen nga shumë kombësi e kultura të ndryshme, është krijuar një rit, një ide e nënkuptuar, që e zbaton dhe e respekton çdo person: “secili shikon punën e vet sipas llogarisë e trurit të vet, në mënyrë të pavarur e të pandikuar nga të tjerët.” Vajzat e djemtë e rinj ndahen shpejt nga prindërit e krijojnë jetën e tyre. Një shoqja ime amerikane ma përmend gjithnjë se në Amerikë nënat i ushqejnë të posalindurit jo me gjirin e tyre, por me qumësht kafshësh.

Prandaj fëmijët rriten pa ndjenja të ngrohta dashurie ndaj prindërve. Ata nuk i duan ata ose i duan vetëm për para.

Sigurisht, kjo është pak e ekzagjeruar, por ka pak të vërtetë në të. Sepse, për pleqtë, as që bëhet fjalë të jetojnë në një familje bashkë me fëmijët. Ai respekt, dashuri e dhembshuri që kemi ne shqiptarët për të moshuarit, ndoshta është ndjenja më e bukur njerëzore që na veçon si popull.

Amerikani nuk ka qejf ta thërrasë tjetrin me “zotni” ose “zonjë”, ca më pak të nderojë kështu të moshuarit. Atij i pëlqen ta thërresë tjetrin thjesht, me emër, sepse kështu i duket vetja më i miqësuar me të tjerët. Madje, nganjëherë edhe bosët kërkojne nga të punësuarit e tyre që t’i thërresin vetëm me emër.

Kështu, ju mund të afroheni shumë shpejt e të bisedoni lirshëm me amerikanët, por kanë një zakon jo të pëlqyeshëm kur të bëjnë shumë pyetje personale: “ku punoni?”, “jeni i martuar?”, “sa fëmijë keni?”, “mosha juaj?” etj.

Për shkak të prejardhjes së ndryshme shoqërore e kulturore,amerikanët zakonisht përdorin “fjalor të vogël” dhe fjalë njërrokëshe p.sh: “O.K.” (mirë), “Hi,” (tungjatjeta), “Bye” (mirupafshim). Në qofte se amerikanit i bën një kompliment ose i thua: “Të lumtë, ke bërë një punë të mirë!”, ai të thotë prerë: “Thanks!” (falemnderit). Kurse ne shqiptaret, në këtë rast, do të thonim: “ Mund ta kisha bërë më mirë, po të…”

Prindërit amerikanë shpesh lindin shumë fëmijë, sepse vazhdon ende tradita e vjetër e familjeve të mëdha. Por në moshën e studentit fëmijët fillojnë e shpërndahen një nga një, familja rrallohet derisa mbeten vetëm prindërit. Ata

“kujtohen” për njëri-tjetrin me “Reunion”, bashkimin e tërë familjes, për ditë festash kombëtare ose në gëzime të rëndësishme familjare.

Amerikanët janë të lejuar të kritikojnë qeverinë e tyre, sepse gëzojnë lirinë e shtypit e të fjalës.Mësuesit amerikanë i inkurajojnë nxënësit e tyre të mendojnë për vetveten, sepse amerikanët e vlerësojnë lart individualizmin.

Amerikanët pëlqejnë e lakmojnë suksesin, prandaj punojnë rëndë që në rini, deri sa arrijnë e plotësojnë “ëndrrën amerikane”, pra, të kenë punë të mirë, shtëpinë e tyre me tërë komfortet, të krijojnë familje të lumtur etj.

Amerikanët pëlqejnë e lakmojnë progresin, shkencën dhe komfortin material. Së fundi, amerikanët vlerësojnë moralin, humanizmin, barazinë, lirinë, demokracinë e patriotizmin.

Flamuri amerikan fillon që tek shtizat mbajtëse e nderuese,vazhdon tek veshmbathjet e lodrat, te zbukurimet e shtëpive,tek batanijet me të cilat mbështillen bebet, deri tek qaforet e qenve etj.

“Të drejtat e njeriut”—është përparësia amerikane që reflekton vlerat amerikane, politikën dhe historinë. Pasuria kolosale e Amerikës është e bazuar “mbi mobilizimin e përgjithshëm, punën e jashtëzakonshme dhe përkushtimin e

zjarrtë atdhetar.” Ja përse shprehja “God bless Amerika” (Zoti e bekoftë Amerikën), përdoret rëndom nga besimtarët,studentët, poetët e këngëtarët, gazetarët, aty dhe nga vetë presidenti i vendit.

Pra, për emigrantët shqiptarë, moda dhe idetë gjithëfarë llojesh amerikane, si dhe kontakti, afrimi e shoqërimi me banorët e këtij kontinenti të ri, sjellin gjithnjë konfuzion e droje, por me kalimin e kohës ata mësohen nga pak me këto surpriza, gjë që tregon se po fillojnë një jetë të re në USA. Dhe kjo jetë fillon kur ata e përdorin më rrallë shumësin e dy përemrave vetorë “ne” dhe “ata”.

IDENTITETI I RI

 Sidoqoftë, emigrantët shqiptarë ndihen të pakënaqur kur përballohen me vështirësitë e anglishtes dhe të punësimit, me izolimin social e kulturor të jetës së tyre. Në këtë fazë kritike disa nga ata që nuk rezistojnë dot, vendosin të kthehen prapë në atdhe. Por shumica e tyre i kundërvihen rrezikut, i cili i shton mjetet e qëndresës njerëzore. Pavarësisht nga vështirësitë, me vullnet e këmbëngulje ata kërkojnë rrugëdalje duke pranuar të punojnë edhe në vende pune me nivel më të ulët nga profesioni ose arsimi që ata kanë. Me të ardhurat e pakta krijojnë një jetë modeste me kërkesa minimale si për veten e tyre, edhe për familjet. Në këtë fazë emigrantët e ndiejnë veten në rrugën e kalimit nga të huaj në qytetarë vendës. Sa më shumë shkurtohet kjo rrugë në kohë, aq më tepër emigranti i afrohet asimilimit brenda shoqërisë amerikane, duke krijuar identitetin e ri.

Për një emigrant shqiptar, marrja e identitetit të ri: “shqiptaro-amerikan” (ose për një italian “italiano-amerikan”), riafirmon identitetin dykulturor e dygjuhësor, të dyja origjinat e kombësive, si dhe nënshtetësinë e tij të re. Madje, edhe në identitetin e ri, emigranti duhet të kalojë shumë stazhe të gjata deri sa të arrijë fazën më të lartë. Gjatë kësaj kohe shqiptari është i rrethuar dhe përplaset me dy lloj kulturash: e para, e pranueshme, ajo e rrethit familjar, ku gjuha e folur, gatimi e mënyra e jetesës janë shqiptare dhe, e dyta, deri diku e papranueshme, ajo e vendit të punës ose e shkollës, ku gjithsecili ndeshet me vështirësitë e komunikimit, të disiplinës dhe me shumë komplekse të tjera, disa prej të cilave veprojnë negativisht mbi shpirtin e prekshëm të emigrantit. Diku, thellë zemrës dhe vetëdijes së tij, është tkurrur për gjithnjë e gjallon…gjallon kujtimi, meraku dhe ndjenja e dashurisë për vendlindjen, për njerëzit e thjeshtë e të varfër.

Dikur shkrova vjershën “Imigranti”, në anglisht:

 

Dy sy këtu,

Dy sy atje,

Në vendlindje.

imigrantët

Nuk kanë pesë,

Por dhjetë shqisa.

Njëra pjesë e zemrës së tyre

Rrjedh gjak,

Tjetra—lot.

Amerikanë,

Në kini pranë

Një kamboxhian

Apo një kolumbian,

Mos i quani “hutaqë!”

Çoroditja e tyre është reale

Duke jetuar në “dubël vizione”

Ditë e net…

Ngadhënjyes të “ëndrrës amerikane.”

Për një vietnamez

Grataçielet

Shëmbëllejnë me tempullin Budist;

Për shqiptarin—imagjinim

I malit të lartë me dëborë.

Pak ngroh ky diell për imigrantin e gjorë.

Ju lutem, ju lutem, zëvendësojeni këtë ftohtësirë

Me fjalën tuaj të ngrohtë e të mirë:

Welcome!

Mire se vini!

Amerika gjithnjë i ka mirëpritur emigrantët. Prandaj ata e quajnë këtë vend gjigant atdheun e tyre të dytë. Presidenti Bush ka thënë: “Një nga arsyet themelore që Amerika u bë një fuqi e madhe në shekullin e njëzetë, ishte se ajo ka mirëpritur talentin, karakterin dhe patriotizmin e familjeve të emigrantëve… Ata kanë sjellë në Amerikë vlerat e besimit te Zoti, dashurinë për familjen, punën e vështirë dhe vetëbesimin—vlerat që na kanë bërë një komb të madh…”

 

 

Filed Under: ESSE Tagged With: Rozi Theohari, surprizat e pare, te emigrantit

SPECIALE E DIELLIT: KRYEPESHKOPI GREK I SHQIPËRISË DHE SHQIPTARËT E AMERIKËS

February 3, 2014 by dgreca

Nga Dalip GRECA/

Të hënën në mbrëmje të datës 27 Janar 2014 u bë një takim në zyrën e ansambelistit të shtetit të Nju Jorkut z. Mark Gjonaj me përfaqësuesit e Kryepeshkopit Janullatos. Ky takim ishte propozuar nga z. L Fundos gjatë takimit të së shtunës të zhvilluar në Shtëpinë e Vatrës. Kishte ardhë në këtë takim Bishop Nikoni, Mitropoliti i Korçës bishop Joan Pelushi si dhe shoqëruesit e tyre.  Drejtues i këtij takimi ishte asambleisti Mark Gjonaj, i cili prezantoi disa nga shqetësimet e komunitetit shqiptar dhe protestën e tyre.Takimi vazhdoi qetë me pyetje dhe përgjigje nga të dy palët. Bishop Nikoni bëri një ekspoze të Kishës Orthodokse Shqiptare dhe punët lavdëruese që ka bërë Kryepeshkopi Janullatos në ngritjen e Kishës ortodokse shqiptare. Ai argumentoi se Hirësia e Tij është tashmë i pranuar nga besimtarët ortodoks të gjithë Shqipërisë dhe këtu nga Kisha Ortodokse Shqiptare e Amerikës dhe ortodoksit shqiptarë. Hirësia është një personalitet i njohur  dhe ka bërë shumë për Kishën Ortodokse shqiptare dhe është i vlerësuar në botë. Ai tha se e shihte të pavend protesën që bëjnë shqiptarët e Nju Jorkut dhe kërkoi të dinte arsye: Përse po protestoni?- pyeti ai. Nuk na nderoni kështu! Ja unë që përfaqësoj ortodoksët  shqiptarë të Amerikës jam këtu. Atëhere në emër të kujt protestoni ju? Të ortodoksëve jo. Ai këshilloi që të hiqnin dorë nga kjo pretestë sepse bëhet në kohë të papërshtatshme dhe në vend të gabuar.Presidenti i Shoqatës Rinore”Rrënjët Shqiptare” Marko Kepi parashtroi shqetësimet që i kanë detyruar disa nga organizatat që t’i bashkohen kësaj proteste. Ai rënditi probleme të tilla si: Fortulumturia e tij erdhi si eksark për rorganizimin e Kishës ortodokse jo për të qëndruar përjetësisht në fronin e kryepeshkopit, ndërkohë që Statuti i kishës Autoqefale të Shqipërisë e kërkon të parin e Kishës me nënshtetësi, gjuhë e Kombësi shqiptare. Po ashtu ai ngriti problemin e ndryshimit të arkitekturës së Kishave të ndërtuara nën drejtimin e Kryepeshkopit,krejtësisht me stilin e kishave greke, kritikoi qëndrimin e Hirësisë për kundërshtimin e ndërhyrjes së NATO-s në Kosovë, për mospërkrahjen e popullsisë çame dhe refuzimin e Lutjes për viktimat; nuk njeh genocidin grek mbi Çamërinë etj.

Metropoliti i Korçës Joan Pelushi mbajti pjesën kryesore të debatit. Me njohuri të thella teologjike ai u përpoq të sillte informacion të gjërë rreth funksionimit të Kishës Ortodokse, të konceptit të Autoqefalisë, solli shembuj, fakte, shifra nga puna e madhe e Kryepeshkopit Janullatos në Krye të Kishës etj. Sa për nenin 16 të Statutit të Kishës Autoqefale Shqiptare të vitit 1929, ai mbrojti pikëpamjen se Statuti nuk është i pandryshueshëm. Ai i këshlloi përfaqsuesit e protestës që ajo të mos bëhet dhe ajo nuk i nderon shqiptarët e Amerikës. Kryepeshkopi , tha se me këtë vlerësim që i bëhet Hirësisë së Tij, nderohet Kisha shqiptare, ortodoksizmi në Shqipëri. Ne duhet të krenohemi me këtë, jo të protestojmë. Mitropoliti Pelushi tregoji dhe vështirësitë e Kishës , mungesën e prifëtrinjëve, mundimin që duhet për të përgatitur një peshkop etj.Ai solli fakte dhe detaje nga gjendja e sotme që ka Kisha Ortodkse Shqiptare dhe bëri krahasime edhe me fetë e tjera.

Puna që ka bërë Hirësia e Tij Janullatos është e jashtëzakonshme, tha Mitropoliti. Pse po protestoni- shfaqi ai habinë e tij dhe shtoi: Aty do të ngrihet flamuri shqiptar, ai amerikan dhe i Universitetit Fordham. Ju jeni kundër? Pse?

Zef Balaj shfaqi opinionin e tij dhe argumentoi pse janë të pakënaqur shqiptarët me Janullatosin në Krye të Kishës Autoqefale Shqiptare.Ai përmendi Kombësinë e Kryepeshkopit, përkohshmërinë e misionit të Tij dhe të tjera shqetësime që janë objekt i protestës.

Nënkryetari i Vatrës Asllan Bushati, tha se Vatra e mbështet protestën. Pasi vlerësoi kontributin e Kishës Ortodokse krahas besimeve të tjera, ai shfaqi rezervat e Vatrës për qëndrimin e Fortlumturisë së Tij në krye të Kishës Autoqefale. Kur statuti e kërkon prerazi se në krye duhet të jetë një Kryepeshkop me gjuhë, nënshtetësi e Kombësi shqiptare, ai duhej të kishte kryer misionin që mori përsipër në ringritjen e kishës dhe të shkonte. Edhe mënyra se si e mori e fronin me kundërshtime gjatë ceremonisë, Vatra mendon se ishte një arsye që ai nuk duhej të bëhej Krypeshkop, përderisa  kishte zëra kundërshtues. Vidio me pamje nga marrja e fronit vazhdon e qarkullon në internet. Hirësia e Tij ka bërë pak për  përgatitjen e kuadrit drejtues të Kishës. Janë 22 vjet dhe Kisha Ortodokse mbanë sërish në krye një njeri që nuk është me Kombësi shqiptare. Ai erdhi nga Kisha Greke, ku kisha dhe shteti janë bashkë, ndërsa në Shqipëri jo. Përderisa ka mospajtime të Kishës Greke me atë shqiptare dhe e djeshmja e tyre ka qenë një luftë e ashpër, në fronin e Kishës shqiptare duhej të ishte një shqiptar. Nuk pati kohë Hirësia të përgatiste një pasues shqiptar? Ishte ironike e tallëse përgjigja e tij për përkohshmërinë e Misionit: Ne të gjithë jemi të përkohshëm në këtë Botë?

Vatra nuk mund të pajtohet me faktin e injorimit të Ikonës së Kishës Autoqefale ortodokse Shqiptare, Imzot Fan S Noli, edhe pse Mitropoliti tha se ai kishte bërë shumë për Imzot Nolin.

z. Bushati tha se Vatra është për harmoninë fetare dhe e vlerëson këtë si faktor kryesor në zhvillimin dhe prosperitetin e Shqipërisë.

Nuk dukej se pozicionet mes dy palëve ndryshuan edhe pas 2 orë e gjysëm debat. Takimi përfundoi në orën 10 e 30 të darkës. Përfundimisht Marko Kepi, drejtuesi i protestës falenderoi për takimin, por nuk u tërhoq nga organizimi i kësaj proteste për të cilën të Hënën ishte marrë edhe leja nga Policia dhe Autoritetet e Sigurimit të Universitetit.Ai e uroi Metropolitin e Korçes Joan Pelushin. Ndersa  per gazeten Dielli, Kepi, u shpreh: Ne protestojmë që në krye të Kishës Ortodokse Autoqefale të Shqipërisë , të vijë një Kryepeshkop, ja psh si Joan Pelushi, me gjak, gjuhë, nënshtetësi e Kombësi Shqiptare! Uroj që kjo ditë të vijë shpejt!

                     TAKIMI TEK VATRA

 

Takimit të së hënës i pat parapri një tjetër takim, ai së shtunës me 26 Janar 2014, në mbrëmje në mjediset e Federatës Panshqiptare të Amerikës VATRA në Bronx.Takimin e ka drejtuar presidenti i shoqatës rinore shqiptaro-amerikane ”Rrënjët Shqiptare”, Marko Kepi. Gjatë takimit u diskutuan modalitetet e protestës, parullat  në pankarta, argumentet se përse bëhet kjo protestë, pyetjet që mund t’i bëhen nëse realizohej një takim me Kryepeshkopin etj. Në takim, pasi kishte një orë që kishin filluar diskutimet, erdhi  me dëshirën e tij, një nga mbështetësit e Hirësisë së Tij Janullatos z. L Fundos. Ai kërkoi mirëkuptim dhe u tregoi organizatorëve se Fortlumturia e tij ka bërë shumë për Kishën shqiptare, e  ngriti atë prej rrënimit të diktaturës, u tregoi se ai ka ndërtuar shumë kisha të reja dhe ka rinovuar të tjerat, se ai nuk e ka cënuar Autoqefalinë e Kishës Orthodokse Shqiptare, se nuk është antishqiptar etj etj.

Z. Fundos u propozoi një takim organizatorëve me Kryepeshkopin para se të organizohet protesta, pra të Hënën, pas marrjes se lejes nga Policia,( për lejen ofroi ndihmën e tij ish kongresisti Republikan, Presidenti vullnetar i Liges Shqiptaro-Amerikane Joe DioGuardi).

Vatra gjykoi se ky takim nuk zgjidh problemin, për arsyen e thjeshtë se Janullatos do të mbrojë pikëpamjet e veta dhe komuniteti ka qëndrimet e veta në favor të Kishës Autoqefale, vepër e patriotëve shqiptarë ortodoksë.

Në thelb të protestës ishte kundërshtimi i komunitetit shqiptar të Amerikës ndaj Kryepeshkopit grek të Shqipërisë, Anastas Janullatos, i cili në kundërshtim me Statusin e Kishës Autoqefale të Shqipërisë e ka uzurpuar atë. Për organizatorët Janullatos ka punuar për helenizimin e Kishës Autoqefale dhe në kundërshtim me nderimin, që i bëhet në Fordham University, nuk i ka shërbyer afrimit të dy popujve, përkundrazi. Ai ishte kundër intervenimit të NATOS në Kosovë gjatë gjenocidit Serb( për sqarim të lexuesit: Janullatos ka dalë publikisht kundër ndërhyrjes ushtarake/ humanitare të NATO-s për shpëtimin e popullsisë së Kosovës nga gjenocidi dhe spastrimi etnik serb,- edhe pse propoganduesit e tij kanë shkruar edhe në shtypin amerikan se ai udhëhoqi fushatën e ndihmave për kosovarët që erdhën në Shqipëri gjatë spastrimit etnik të Millosheviçit), se ai e injoron dhe nuk e njeh çështjen çame, në kundërshtim me klerikët e besimeve të tjera- nuk pranoi të ngrejë meshë për viktimat e genocidit grek kundër çamëve (e thënë shqip: ka refuzuar që të bashkohet me krerët shqiptarë të besimeve të tjera në lutje për shpirtrat e viktimave çame të gjenocidit grek), shpesh është parë më ultranacionalistë grekë që kanë ardhur në Shqipëri(shtypi i Tiranes), duke dhënë shenja se është për Vorio-Epirin. Po ashtu ai duke sponsorizuar ndërtimin e Kishave ortodokse i ka larguar ato nga trashëgimia e Kishës tradicionale Ortodokse Shqiptare, duke sjellë arkitektuarë bizantine dhe ikonografi helene. Mjafton krahasimi i dy kishave ortodokse të sotme në Korçë me fotografitë e ndërtesave të para viteve 1967, dhe shihet ndryshimi. Po ashtu meshimi në shumicë në gjuhën greke, përbën një tjetër shqetësim të komunitetit shqiptar. Injorimi i figurës së arkitetktit të Kishës Autoqefale Shqiptare, Imzot Nolit është një tjetër pakënaqësi që komuniteti shqiptar i Amerikës ka ndaj Janullatosit.

LETRAT PUBLIKE PËR PRESIDENTIN JOSEPH McSHANE

 

Shqiptarët e këtushëm paralajmëruan mospajtim me vendimin e Universitetit për ta nderuar kreun grek të Kishës Shqiptare me një titull honorifik. Të parët që paralajmëruan protestë kanë qenë anëtarët e organizatës rinore “Rrënjët Shqiptare”, të cilët i kanë dërguar edhe një letër të hapur z. Joseph McShane, S.J., Presidentit të Universitetit Fordham (Shih në faqen 7). Përmes Letrës publike , Rrënjët Shqiptare, kanë shprehë pakënaqësinë e komunitetit shqiptar dhe shfaqin habinë se si universiteti ka rezervuar çmimin e lartë për një njeri që nuk i shërben paqes dhe harmonisë, përkundrazi ai nën postin e lartë të kryepeshkopit i ka shërbyer helenizimit të Shqipërisë dhe veçanërisht asaj të Jugut, duke punuar nën rrogoz për Vorio-Epirin. Sipas letërshkruesëve, ai meshon në gjuhën greke duke diskrimuar gjuhën shqipe.Sipas Rrënjëve Shqiptare, kreu grek i KishësOrtodokse  Shqiptare nuk ka bërë asgjë për të afruar marrdhëniet vëllazërore mes Shqipërisë dhe Greqisë, përkundrazi dy vendet duket se janë më larg se kurrë,- ku si mur ndarës qëndron hija e Ligjit famkeq të Luftës, që nuk është aministuar nga parlamenti Grek. Asnjë kontribut nuk ka dhënë në këtë drejtim Hirësia e tij, që ka mbrojtjen, përkrahjen e Kishës dhe Qeverisë Greke. Më pas në letrën e Albanian Roots tregohen detaje nga gjenocidi i ushtruar nga shteti grek ndaj çamëve, të cilët edhe pse dikur ishin shtetas grek, janë të zhveshur nga e drejta e pronës dhe e kthimit në shtëpitë e tyre, ku kanë varret e prindërve, gjyshërve, dhe Janullatos nuk e njeh këtë gjenocid.Të rinjët shqiptarë në letrën e  tyre e cilësojnë kryepeshkopin grek të Shqipërisë një ”Kalë Troje”.

Edhe studentët shqiptarë që studiojnë në Fordham University, dhe ata që kanë studiuar atje, kanë reaguar përmes një letre që i dërguan presidentit të këtij universiteti,  z. Joseph McShane, S.J(Shih Dielli online). Studentët me prejardhje shqiptare të këtij universiteti shkruajnë se përfaqësojnë katër besime fetare kryesore në Shqipëri; katolik, Kristian ortodoks, sunitë dhe shiitë, dhe janë për marrdhënie miqësie mes dy popujve të lashtë të Ballkanit, shqiptarëve dhe grekëve. Por, siç shprehen ata, Kryepeshkopi Janullatos, nuk mëshiron vlerat më të çmuara të Shqipërisë, sidomos harmoninë ndërfetare.

Ata rëndisin një sërë faktesh që tregojnë se në misionin e tij në Shqipëri, Kryeposhkopi, po e largon Kishën Ortodokse Shqiptare nga të qënurit Autoqefale, e pavarur dhe po e orienton drejt armikes së saj shekullore, Kishës Greke.

Edhe Federata panshqiptare e Amerikës VATRA, është pozicionuar në kundërshtim të hapur me Kryepeshkopin me origjinë e kombësi greke, Anastas Janullatos. Ky pozicion i Vatrës buron nga Shkelja e Statutit të Kishës Autoqefale Shqiptare, miratuar nga Kongresi i Beratit , që zhvilloi punimet nga 10 deri më 19 shtator 1922, Kongres që njihet për shpalljen e Autoqefalisë së Kishës Ortodokse Shqiptare. Pikërisht në nenin 16 të Statutit të miratuar më 1929, është sanksionuar kërkesa themelore, ku udhëheqësi i Kishës duhet të jetë , prej gjaku, gjuhe, kombësie dhe nënshtetësie- shqiptare”. Ky statut ka marrë edhe miratimin e Patriarkanës së Stambollit më 1937(Në ballafaqimin e dytë Mitropoliti Pelushi e quajti gjë të vjetër Statutin) . Pikërisht kjo kërkesë është shkelur nga Janullatos dhe prej atyre që e sollën atë në fron, duke shkelur mbi gjakun e prelatëve të Kishës Ortodokse Shqiptare të masakruar nga Kisha Ortodokse Greke. Vatra që në krye të ardhjes së Janullatosit ka qenë kundër dhe e ka shprehur publikisht mospajtimin e saj. Madje edhe 13 vite të shkuara ishte Vatra ajo që organizoi një protestë të ashpër ndaj dekorimit të Janullatosit në New York. Protesta u organizuar me 17 shkurt 2001 përballë Hotelit Hilton. Me parulla të hapura” Janullatos, uzurpator i Kishës Autoqefale shqiptare”, “primat i kishës shqiptar duhet të jetë me gjuhë e gjak Shqiptar”, “Janullatos go Home”!- u shoqërua banketi i shtruar për Janullatosin në Hilton Hotel, ku ishin të pranishëm edhe drejtuesit e Kishës shqiptare të Amerikës, që ngritën dolli me Hirësinë!Vatra ka kritika të ashpra ndaj mohimit të rolit të Fan S Nolit në krijimin e Kishës Ortodokse Autoqefale të Shqipërisë. Hirësia e Tij e ka injoruar Nolin, simbolin e Kishës Autoqefale.

KRYEPESHKOPI, FERRA QË LA PAS RAMIZ ALIA-JA SI ERDHI

 

Ardhja e Anasatas Janullatos në krye të Kishës Ortodokse Shqiptare është plotësisht vepër e Ramiz Alisë, e pasuar nga pasardhësit e tij. Ai erdhi në Shqipëri me 16 korrik 1991 si eksark, me rol provizor për riorganizimin e Kishës Ortodokse Shqiptare, të shkatërruar nga komunizmi. Vënia e tij në krye të Kishës Ortodokse Shqiptare është produkt i asaj që quhet “Kompromisi i Korfuzit”, ku u takuan me 2 korrik 1991 Ministri i Jashtëm Shqiptar Muhamet Kapllani me homologun grek Antonios Samaras. Kompromisi u arrit duke shkelur pikërisht nenin 16 të Statutit të Kishës Autoqefale Shqiptare, ku Janullatosit iu besua drejtimi i përkohshëm (eksark) i Kishës Ortodokse Shqiptare ( shumica e shqiptarëve e ka dëgjuar shprehjen ironike të Fortlumturisë së Tij Janullatos: ”Të gjithë të përkohshëm jemi në këtë Botë”!).

Në ndihmë të rrethanave se si erdhi Janullatos në krye të Kishës Ortodokse na vjen edhe dëshmia e ish kryetarit të Akademisë së Shkencave të Republikës së Shqipërisë, Prof. Dr. Ylli Popa, dhënë revistës “Klan”. Ai tregon se si në rrethana të çuditshme vizitoi Janullatosin në shtëpinë e tij në Athinë. Atë kohë Prof. Popa shkonte për takim me refugjatët shqiptarë si pjestar i Forumit për të Drejtat e Njeriut. Bashkë me të ishin edhe Prof. Spiro Qirko, Kosta Makariadhi (deputet i minoritetit grek), Niko Bello (arsimtar ne Korçe dheTahir Novi (jurist ne Gjirokaster). Për takimin ai jep pak informacion, ndërkohë që flet për një takim të dytë në Tiranë në Hotel Dajti, ku kishte thirrë edhe Kryekancelarin e Kishës së Nolit, At Arthur Liolinin(nuk kam lexuar ndonjë pronocim të Atë Liolinit për këtë intervistë të publikuar më 2003). Sipas Prof. Popës, ai e ka pyetur At Liolinin se çfarë dinte për eksarkun:”At Liolini me tha se ai nuk e njihte personalisht Peshkopin, por dinte se ai ishte personalitet i njohur i Kishes greke, kishte botuar disa studime te rendesishme edhe se kishte punuar disa vjet ne Afrike.”…Më pas At Arthuri ka bërë dy sygjerime për t’i vënë kushte Janullatosit:” E para, të mos vihej në diskutim Autoqefalia e Kishës Ortodokse Shqiptare, edhe e dyta, të respektohej kontributi i Fan Nolit në ndërtimin e Kishës Ortodokse Autoqefale Shqiptare.”(dëshmi e Y. Popës)

 

    LETRA E JANULLATOS PËR RAMIZ ALINË: JAM I PËRKOHSHËM!

 

Në shtyp është publikuar edhe një letër, që i pat dërguar eksarku Janullatos presidentit të asaj kohe Ramiz Alisë , para ardhjes në Shqipëri, me 3 qershor 1991.

Në letër ai shkruante se Kisha Autoqefale Ortodokse Shqiptare është një institucion në shkallë botërore me traditën dhe rregullat e saj të pranuara universialisht, dhe asnjë kishë ortodokse nuk mund të ekzistojë, dhe më tepër të organizohet, pa një peshkop, që të ketë pasues apostolik. Përderisa në të gjithë botën sot nuk ka një peshkop ortodoks për të marrë përgjegjësinë e riorganizimit të kishës në Shqipëri, Patiarkana Ekumenike e Kostandinopojës, që është froni i parë i njohur zyrtarisht nga të gjitha kishat ortodokse, që i përkasin institucionit në shkallë botërore të ortodoksisë (ruse, serbe, rumune, bullgare, greke, shqiptare), mori iniciativën e emërimit tim për të ardhur në vendin tuaj të dashur si një patriark eksark,- shkruante Hirësia e Tij. 
Më pas eksarku tregon se Patriarkana i kishte dhënë për detyrë: Të komunikonte me qeverinë shqiptare për të hyrë në kontakt me priftërinjtë ortodoksë ekzistues dhe besimtarët ortodoksë, pavarësisht nga origjina dhe gjuha amtare. Ai zotohej dhe premtonte se do të merrej me punën organizative kishtare në nivelin primar, mbas zhvillimeve të fundit dhe vendimit për t`i dhënë liri fetare Shqipërisë, do të krijonte kushte në një kohë sa më të shpejtë që Kisha Ortodokse Autoqefale e Shqipërisë të vetëdrejtohet; me bindjen se riorganizimi i Kishës Ortodokse Autoqefale të Shqipërisë duhej të përfundohet në bashkëpunim me ortodoksët e interesuar.

Ai i shkruante kreut komunist të shtetit shqiptar se kishte takuar me Lartësinë e tij Metropolitanin Theudosiun, Primati i Kishës Ortodokse në Amerikë dhe me rev. Artur Liolin, kancelar i kryedioqezës shqiptare në Amerikë, dhe kishin rënë dakort plotësisht që të bashkëpunonin për të mirën e ortodoksisë në Shqipëri dhe të gjithë qytetarëve të saj. Eksarku zotohej:”Si një peshkop ortodoks, dua t`ju siguroj ju shkëlqesi, në mënyrën më të dukshme, se misioni i patriarkut- eksark në Shqipëri kërkon ekskluzivisht t`i shërbesh me sinqeritet popullit të dashur shqiptar në këtë kohë kritike dhe të ndihmohet për të çuar përpara çështjen e paqës dhe të mirëkuptimit vëllazëror në Evropë dhe në botë”. Fjalë të ëmbla!
Po a, i mbajti premtimet fortlumturia e Tij? Kundërshtarët thonë jo. Ai nuk e pa misionin e tij vetëm si ringritje të Kishës së rrëzuar ortodokse, por edhe uzurpim të saj.Në kundështim me premtimin në letrën dërguar Ramiz Alisë, Janullatos vazhdoi të qëndrojë në Shqipëri dhe gjasat janë se do të qëndrojë sa të ketë jetë, madje edhe pasi të ndërrojë jetë. Jo vetëm pse ka përcaktuar vendvarrimin, por edhe pse ka përgatitur një pasardhës të besuar të frymës së vet, të cilin e ka shpallë Peshkop, pa ceremoni publike,larg syve të medias, por para të tjerëve!.

      

   KUNDËRSHTIMET NË ÇASTIN E MARRJES SË FRONIT

 

 Më 2 gusht 1992 eksarku u shpall kryepeshkop i KOASH-it, dhe mori miratimin e shtetit shqiptar. Vidio e fronëzimit të Tij, vazhdon të qarkullojë në internet, ku shquhet dhe një flamur grek gjatë asaj ceremonie. Qartazi dëgjohen në kor zërat e ortodoksëve patriotë, që thërrasin emrat e martirëve ortodoksë shqiptarë si Papa Kristo Negovani dhe Petro Nini Luarasi të masakruar nga Kisha Greke, dhe “besnikët” që brohorasin për Janullatosin. Më pas dëgjohen dhe këngë patriotike” Për Mëmëdhenë”!. Kjo është fshehur deri tani nga përkrahësit e Janullatosit dhe nuk është komentuar as nga fanatikët e tij.
  Ramzi Alia dhe ata që erdhën pas tij e nënvleftësuan ose e harruan të djeshmen e marrdhënieve të Kishës Ortodokse greke me Kishën Ortodokse Shqiptare.      Kisha Ortodokse shqiptare në fakt e shpalli autoqefalinë në luftë me kishën Greke! Kjo është ironia, që në krye të Autoqefalisë të sjellin pikërisht një grek!

Ata që e vendosën Janullatosin në krye harruan që Kisha greke pat mallkuar gjuhën shqipe dhe masakroi e helmoi, a vrau patriotët shqiptar. Politika naïve shqiptare harroi masakrimin e prelatëve të Kishës Ortodokse Shqiptare nga andartët grekë si: Papa Kristo Negovani, Papa Stathi Melanit dhe Papa Llambri Ballamaci, apo të martirit Petro Nini Luarasi. Gjaku i prelatëve-martirë i parapriu Kishës Autoqefale Shqiptare, por që nuk u respektua nga ata që sollën peshkopin grek në krye.

Në fakt edhe pas fronëzimit të Janullatos, shqetësimi për presion të kishës greke endej nëpër Shqipëri. U konstatua kjo edhe në simpoziumin kushtuar 70 vjetorit të Kishës Autoqefale Ortodokse shqiptare mbajtur nga Akademia e Shkencave e Republikës së Shqipërisë më 19 shtator 1992. Që në fjalën hyrëse të simpoziumit konstatohej një presion dhe trysni e Patriarkanës greke ndaj Kishës ortodokse shqiptare që ende nuk ishte ngritur në këmbë dhe nuk kishte dalë nga agonia  ku e kishte përpalsë shteti ateist komunist. Në simpozium u denoncua me forcë ky shantazh. Simpoziumi konstatonte:”Përpjekjet që po bëhen kohët e fundit nga Patriarkana për t’i shfrytëzuar vështirësitë në të cilat ndodhet sot Kisha Ortodokse Shqiptare dhe për të vendosur kontrollin administrative mbi të, për të vënë në krye të saj një peshkop grek, janë krejt të paligjshme, në kundërshtim me Statutin e Kishës Autoqefale Shqiptare dhe me vendimin e vetë Patriarkanës, të vitit 1937.”

   KUNDËSHRTIMI I SHQIPTARËVE TË AMERIKËS

 

Shqiptarët patriotë të  Amerikës kanë qenë përherë në vijën e parë të kundërshtimit të Janullatosit në krye të Kishës Ortodokse Shqiptare. Një delegacion i Komunitetit shqiptar të Amerikës shkoi në Shqipëri në vitin 1992 dhe shprehu shqetësim për vënien e një të huaji në postin e Kryepeshkopit. Ata shkuan në Shqipëri për të mbrojtur veprën e Imzot Nolit, i cili pat hedhur bazat e Autoqefalisë dhe shkëputjes nga hija e Patriarkanës Greke.Ata kërkuan nga organet përkatëse të mos shkelej “testament” i Autoqefalisë, Statuti i Kishës Ortodokse Autoqefale i vitit 1929, ku në nenin historik 16, i mbyllej përgjithëmonë dera ndikimit të të huajëve në KOASH . Në një intervistë dhënë gazetës “Liria” në Tiranë  në shtator 1992, e njerit prej pjestarëve të komisionit, Niko Kirka, i biri i Kristo Kirkës ,bashkëthemeluesit të Kishës Ortodokse Shqiptare në Amerikë, pjestar i delegacionit të Kishës Autoqefale Shqiptare, që shkuan në Patriarkanën e Stambollit për të mbrojtur vendimin e Kongresit të Beratit të shtatorit 1922, që shpalli Autoqefalinë, dhe statutin e 29-ës, denoncon dhe kundërshton me forcë vendosjen e një të huaji në krye të Kishës.Misioni i z. Niko Kirka dhe të tjerëve që shkuan nga Amerika vazhdoi edhe më vonë. Në një intervistë dhënë gazetës “Republika”  më 23 prill 1993, ai sërish denoncon uzurpimin e Kishës Ortodokse në emër të Komitetit të tri besimeve fetare të shqiptarve të Amerikës. Ai përcolli idenë e Nolit se humbaj e Autoqefalisë dhe e pavarësisë së Kishës ortodokse rrezikon pavarësinë e Shqipërisë.

Komiteti i Autoqefalisë kishte dhe gazetën e vet që e denoncoi ashpër uzurpimin e fronit të kishës Ortodokse. Moto e saj ishte:”Është gënjeshtër dhe hipokrizi “autoqefalia” me ju në krye si Peshkop, zoti Anastas Janullatos”.

Humbja e Kushtetutës të vitit 1994, ku kërkohej, që krerët fetarë të ishin me Kombësi shqiptare, ishte varka e shpëtimit të Janullatosit.

Lufta vazhdoi deri nga viti 1995 , ku u ngrit sërish zëri i Shqiptarëve të Amerikës në simpoziumin e organizuar me rastin e 30 vjetorit të vdekjes së Imzot Nolit. Moto e atij simpoziumi ishte:” Të mbrojmë Kishën e Imzot Nolit!”.

Më pas duket se tonet u ulën. ’97 e rebelimit me ndihmën e grekëve, i vuri vulën heshtjes.Deri sa vijmë në ditët e sotme, kur politika, kryeshtetarët, nga presidentët, kryeministrat, Kryetarët e Parlamentit, sipas rotacionit, e deri tek kryetarët e partive, pozojnë dhe buzëqeshin pranë Hirësisë së Tij!Gati kamera!

Po atëherë ç’duan shqiptarët e Amerikës?-dëgjohen zëra dhe bëhen komente në rrjetet sociale dhe website gazetash. Mos duhet që edhe shqiptarët e Amerikës të pajtohen me qenien e Janullatos Kryepeshkop të Shqipërisë?

Në fakt edhe vetë Kisha Ortodokse Shqiptare e Amerikës e ka pranuar Hirësinë e Tij, siç e ka pranuar edhe ortodoksia në Shqipëri me përjashtim të At Nikollë Markut dhe besimtarëve që ai ka rreth vetes dhe disa patriotëve nacionalistë. Zërat që e kundërshtojnë Kryepeshkopin që nuk ka ndërmend të vetëlargohet, të dorëhiqet, po vijnë duke u ulur. Ç’duhet bërë në këto rrethana? Të heshtin shqiptarët e Amerikës?Amaneti Nolit nuk i lë të qetë vatranët dhe shqiptarët e Amerikës. Shpirti i Noli, i At Vasil Markut dhe të tjerëve, rënkojnë nga shkelja e Testamentit, Nenit 16 të Statutit(që Janullatos dhe gjakshprishurit nn shërbimin e tij e cilëlsojnë të vjetruar) :”… prej gjaku, gjuhe, kombësie dhe nënshtetësie- shqiptare”! (Jo po do t’i bëjmë AND-, tha me ironi në ballafaqim Mitropoliti i Korçes, ( Bishop Joan Pelushi- Fatmiri i dikurshëm!)

Kryepeshkopi, ferra që la jashtë varrit Ramiz Alia, erdhi këtë herë për t’u nderuar nga Universiteti i njohur Fordham në Bronx. Kryepeshkop i Durrësit, Tiranës dhe të gjithë Shqipërisë, u nderua si Doktor Nderi për Letrat Humane.

 

KUSH THA SE NE PROTESTE NUK KISHTE ORTODOSE?

 

Pas dështimit të dy takimeve të organizatorëve me përfaqësuesit e Kryepeshkopit Janullats, protesta e iniciuar nga Rrënjët Shqiptare dhe e përkrahur fuqimisht nga Vatra dhe komuniteti shqiptar,u zhvillua ashtu siç ishte paralajmëruar, në mbrëmjën e ditës së Martë me 28 janar, në portën hyrëse të Universitetit Fordham, në adresën 2900 Southern BLVD. Ishte një natë e ftohtë polare me temperatura nën zero. Megjithatë Shkrimtari i mirënjohur Naum Prifti, nuk ka munguar, por ka ardhur nga Queensi dhe qëndroi deri në fund të protestës, ashtu siç kishin ardhë edhe Zef Përndocaj nga White Planes, Sali Bollati e Uke Gjonbalaj nga Staten Island, Hakik Mena e Çezar Ndreu nga New Jersey, apo të tjerë edhe nga më larg. Të ftohtit nuk i kishte penguar pjesmarrësit e shumtë që t’i mbushnin të dy anët e rrugës plot dhe në duar mbanin pankarta ku kërkohej çlirimi i Kishës Ortodokse Shqiptare nga Kryepeshkopi grek Anastas Janullatos. Ata kërkuan dorëheqjen e tij dhe zëvendësimin me një peshkop shqiptar.

E gjithë kryesia e Vatrës dhe një pjesë e Këshillit ishte në protestë, me përjashtim të kryetarit, që nuk ndodhej në New York, por dy vajzat e tij ishin aty mes demonstruesëve; nëkryetari Asllan Bushati kishte ardhë me gjithë familjen, zv/Kryetari Agim Rexhaj me gjithë zonjën, sekretarja e Vatrës, Nazo Veliu me origjinë nga Çamëria, e shoqëruar nga Majlinda Deli, Besa Belliu e Kamila Veliu, Marjan Cubi, Sejdi Hysenaj, Zef  Balaj me gjithe djalin Josephin,Mithat Gashi , Bashkim Musabelliu, Halit Shpuza, Besim Malota, Nick Markola, Danny Blloshmi, Ahmet Hoti, Çezar Ndreu, Naser Çobaj e të tjerë. Ka ardhur nga Buffalo  kandidati për Kongresin amerikan Eddie Egriu e shumë të tjerë.

Me protestën ishin solidarizuar, përveç Rrënjëve Shqiptare, që u përfaqësuan aty edhe me degët e Chikagos dhe Teksasit, Federatës Vatra, Lëvizja e Legalitetit për Amerikë, Shoqata Çamëria, Liga Shqiptaro-Amerikane, Oragnizata “Djemtë e Gjirokastrës, Përmetit dhe Sarandës”, Shoqata Ana e Malit, Kombi, Plavë-Guci, Uskana në Illinois, Bashkimi Kombëtar, Grupi i studentëve shqiptarë në Fordham University, Shqiptaro-Amerikanët e Chikagos e të tjerë.

Thelbi i protestës ishte mospajtimi i shqiptarëve me nderimin që po i bëhej kryepeshkopit grek, që ka uzurpuar Kishën Ortodokse Shqiptare.

Disa herë, udhëheqësi i protestës, Marko Kep, përmes megafonit , i sqaroi pjesmarrësit dhe kalimtarët, se kjo nuk është protestë kundër vëllezërve tanë orthodox, por protestë që kërkon çlirimin e fronit të Kryepeshkopit nga Kisha Greke! Ne aspirojmë, tha ai, që amaneti i  Imzot Fan Noli, për ruajtjen e pavarësisë së Kishës Autoqefale Orthodokse shqiptare, si kusht për Pavarësinë e Shqipërisë-, të mos shkelet me këmbë ! Ne duam një kryepeshkop shqiptar!

Për Vatrën dhe organizatat e tjera pjesmarrëse në protestë është i papranushëm fakti, që një grek të qëndrojë në krye të Kishës Shqiptare, e cila ende prêt një”Ndjesë” nga Kisha greke(nga vjen Hiresia e Tij Janullatos, për mallkimin që i ka bërë gjuhës shqipe-Kisha greke, por që dhe Janullatos nuk e ka fort për zemër, mallkimit që u ka bërë patriotëve ortodoks, për jetët që u ka marrë priftërinjëve shqiptarë, që kanë predikuar shqip: Papa Kristo Negovani, Papa Stathi Melanit dhe Papa Llambri Ballamaci, apo të martirit Petro Nini Luarasi, që të vetmin “krim” kishin gjuhën shqipe, për nxitjen e urrejtjes ndaj shqiptarëve , përfshi edhe në kohëmasakrash, siç ishte ajo kundër çamëve, për nxitjen ëndrrës së çmendur vorioepirote….Për 22 vjet, a nuk kishte mundësi Janullatosi të përcillte një “pardon” në emër të Kishë Greke nga vinte?!

Në duart e protestuesëve qëndronin pankarta, banderola të shkruara në dy gjuhë shqip dhe anglisht:”Albanian Orthodoks not Greek Orthodox”, “Albanian Orthodox not for Sale”; “Religion free of foreing Influence!”, “We want an albanian Archbishop”; Albanian Archbishop-This Shud be the Albanian Churche; Albanian deserve an Independent Albanian Orthodox Churche, Protect the Albanian orthodox”…

Nën fotografinë e Prelatëve të Kishës Orthodokse Shqiptare, të martirve Papa Kristo Negovani dhe Papa Stathi Melani, shkruhej:”Kush e vrau?”; nën fotografinë e arkitektit të Kishës Autoqefale Orthodokse Shqiptare shkruhej”Ky është Ati i Kishës Orthodokse Shqiptare”, Ky është Ati i Kombit”!

Gjatë protestës që u ruajt me korrektesë nga forcat e policisë, u hodhën parulla kundër Kryepeshkopit grek, kundër  konvertimit të Kishës Orthodokse Shqiptare në Kishë Greke, kundër importimit të arkitekturës greke në ndërtimin e kishave shqiptare dhe përdorimit të ikonografisë greke, dhe u bënë thirrje të hapura për dorëheqje të Janullatosit.

Protesta kishte marrë mbështetje nga prifti arbëresh në Argjentinë Alexander, Reverent i Buenos Aires dhe Amerikës së Jugut, si dhe nga Prifti i Kishës së pavarur të Shën Mërisë në Elbasan, Nikolla Marku. Përshëndetjen e Hirësisë së tij Alexander e lexoi në gjuhën angleze kandidati për Kongresin Amerikan Emin Eddie Egriu, ndërsa mesazhin e Atë Nikollë Markut, e lexoi sekretarja e Vatrës, Nazo Veliu.

Përshëndetja e at Nikolla Markut ishte e mbushur me thirrje të hapura kundër Kryepeshkopit greke, të cilin ai identifikonte me qarqet vorioepirote dhe e cilësonte antishqiptar. Ai përcillte kërkesën ultimative për lëshimin e fronit të uzurpuar me kurth dhe shkelje të statutit të Kishës Autoqefale Orthodokse Shqiptare. Ndërsa përshëndetja e priftit arbëresh Alexander përcillte dashuri për kombin shqiptar, për gjuhën shqipe, thirrje për bashkim kombëtar. Ai e cilësonte Shqipërinë e dashur si nënën e tij dhe nënë për çdo shqiptar. Ai shkrunte ndër të tjera se”Unë lutem për ju; unë lutem çdo natë për fëmijët tuaj, për gjithë shqiptarët. Unë lutem për vëllezërit e mi në Shqipëri, Kosovë, Maqedoni, Mal të Zi, Luginën e Preshevës, në Serbi dhe kudo ku ka shqiptarë.”

Duke iu drejtua të rinëjve protestues ai shkruante”Ju jeni e ardhmja jonë. Ju jeni fëmijët tanë. Unë lutem për ju. Unë lutëm për çdo gjë shqiptare. Ju dua me gjithë zemër! Rroftë Shqipëria! Zoti i bekoftë shqiptarët!

Përshëndetën protestën, Joe DioGuardi, nënkryetari i Vatrës Asllan Bushati, Kryetari i Lëvizjes së Legalitetit për Amerikën Hakik Mena, zv/presidenti i Shoqatës Rrënjët Shqiptare, Dorjan Nasto etj. Përmes megafonit përcolli zërin e protestës çame veprimtari Sali Bollati, Endri Merxhushi, Nazo Veliu e shumë çamë të tjerë të pranishëm në protestë.

Nëpër rrjete sociale dhe website gazetash, protesta u akuzua se nuk kishte përfaqësues nga besimtarët orthodoksë. Natyrisht që kjo nuk qëndron, jo vetëm se aty kishte të atillë, madje përfaqësues dinjitoz si shkrimtari Naum Prifti, regjisori Dhimitër Ismaili, zv/Presidenti i Rrënjëve Shqiptare Dorian Nasto e të tjerë, por edhe për faktin se aty ishte edhe kryepeshop Noli me shiqptarët e Amerikës në çastkrijimin e Kishës Ortodkse, shiheni fotografinë grupore, aty ishte dhe bashkthemeluesi i kishës Orthodokse Kristo Kirka (dhe bashkëthemelues të Vatrës), aty ishin edhe Kristo Dako, Kristo Floqi, Kolë Tromara, aty ishte edhe i pavdekshmi Petro Nini Luarasi, shpirti i të cilit ende thërret:”Vramëni, po mblidhmani gjakun se do tu duhet fëmijëve të shkruajnë gjuhën shqipe”!- aty ishte Papa Kristo Negovani, Papa Stathi Melanit dhe Papa Llambri Ballamaci, aty ishte,… aty ishin të gjithë martirët e helmuar nga Kisha Greke (Lumë martirët, na mëson Ungjilli(Citim: A Shehu). Aty ishin…Nuk i patë? Aty ishin edhe ata….! Kush nuk i pa, e ka fajin vetë!

Një kujtesë për kritizerët e kësaj protestë: A mund të më sqarojë ndokush prej tyre se çfarë ka dashë Numri 1 I Federatës Panhelenike të Amerikës, antishqiptari I deklaruar, Nikolas Geijxh në ceremonitë e tre nga katër nderimet , që i janë bërë Hirësisë së Tij Janullatos?(Botuar ne Diellin e printuar, Janar 2014)

 

 

 

Filed Under: Analiza, Komunitet Tagged With: dalip greca, dielli, Janullatos, rrenjet shqiptare, Speciale e Diellit, Vatra

Skënderbeu në botën Anglofone

February 3, 2014 by dgreca

Esse nga Aristotel MICI/

 (Në kujtim të 17 Janarit)/

Scanderbeg’s  sword must have Scanderbeg’s arm[1]

Pas botimit të veprës  biografike të Skënderbeut të shkruar nga Marin Barleti dhe të botuar në Itali më 1508, emri i  kryeheroit shqiptar, Gjergj Kastriotit/Skënderbeut do të bëhej gjithnjë e më i njohur në  Europë  . Për gjatë shekullit të XVI, nga një dekadë në tjetrën, vepra e Marin Barletit do të përkthehej  në disa gjuhë të Europës, duke nisur me përkthimin në gjermanisht nga  Johan Pinicianus 1533 dhe pastaj në  italishts nga Pjetro Roka (P.Rocca) më 1554,   në Portugalisht nga Francisco d’ Andreade më 1567,  nga Ciprian Bazylic në polonisht, 1569;  pastaj, kjo vepër do të përkthehej në frëngjisht nga   J. de Lavardin në 1576 me titull “Histoire de Georges Castriot  Surnome Scanderbeg, Roy d’ Albanie. Më 1582 Juan Ochoa de la Salode do ta përkthente  në  spanjisht. Nga fundi i shekullit të gjashtëmbëdhjetë, më 1596, vepra e Barletit për Skënderbeun  do të përkthehej  edhe në Anglisht , sipas vesionit frëngjisht të Lavardinit, nga Zachary Jones Gentlemen (Xhentlemen), me titull ”Historie of George Castriot surnamed Skanderbeg, king of Albanie” (Sipas Beniamin Ashcom, Comparative Literature,  Universiteti i Oregonit, botim i vitit 1953,f. 19.)                                                                 

 

 Është për t’u shenuar  me këtë rast se edhe autori i variantit anglisht të “Historisë së Skënderbeut”, Zahari Jones Xhentelmen, ndjek modelin e Lavardinit  për prezantimin e veprës. Ashtu si Lavardini e hapte biografinë e Skënderbeut me nje sonet të poetit të famshëm të Pleiadës, Ronsardi[2]-t, me të cilin sonnet idealizonte Skënderbeun, duke e krahasuar me Akilin e Iliadës së Homerit, po ashtu dhe Z.J.Xhentlemen , do ta çelte librin  për Skënderbeun me një sonnet të një poeti të njohur anglez, Edmund Spenser. Ky poet, duke lexuar jetën dhe trimëritë e Skënderbeut në librin e   përkthyer në anglisht, shkroi një sonnet  tjetër për  heroin shqiptar , të cilin sonnet Zachary J. Xhentelmeni e vendosi si hyrje të librit të vet  biografik të Skënderbeut.  Me admirim ai do të shkruante për  heroin tonë:

………………………………………

………………………………………….

Lo one, whom later age has brought to light,

                                    Match able to the greatest of the great:

                                    Great both in name, and great in power and might,

And meriting a mere triumphant  feat..

The scourge of Turks, and plague of infidels,

Thy acts, o Scanderbeg, this volume tells.

Një përkthim  i mundshëm i këtyre vargjeve të sonetit të Spenserit do të ishte:

     “Njeri, që bota të njohu më vonë se në rini,

I barabartë me më të mëdhenjt’ e trimave antikë:

Me famë si në emër, në forcë e fuqi.

Triumfant nëpër beteja si kreshnik

Goditje dërmuese të pabesëve turq u dhe,

Luftrat e tua ky libër rrëfen, o i madhi Skënderbe.”

Fjala “volum”(libër) në  këtë varg të sonetit  të  Spenserit shpreh  librin e Zahari J. Gentelman-it për Skënderbeun.

Në të vërtetë  për gjatë shekullit të XVII figura e Skënderbeut qe  bërë familjare në vendet europiane. Edhe në zonat anglofone  emri i tij qe kthyer në mith . Që prej  kësaj kohe  kish dalë shprehja popullore angleze : Scanderbeg’s  sword  must have Scanderbeg’s  arm”.[3]

Po krahas  veprës së Z.J. Gentelmen,  njerëzit intelektualë në Perandorinë Angleze, si edhe në ish Kolonitë Britanike të Amerikës, informacionin e mundshëm  rreth Skënderbeut e merrnin  edhe nga burime historike siç gjendeshin në librin e Richard Knolles[4] e titulluar “The General  Histories of the Turks”- (Historia e Përgjithshme e Turqëve)   1603.[5]

Për gjatë shekullit të XVII  për botën anglofone një tjetër autor  angles, Sir William Temple (1628- 1699) do ta përshkruante figurën e Skënderbeut me shumë adhurim në veprën e tij “Essay of the heroic Virtue”. Ky autor do ta vendoste figurën e  Skenderbeut në kapitullin e titulluar “Shtatë prinjësa të pakurorëzuar të historisë”.

Sipas shenimeve bibliografike të Beniamin Ashcom  marrim vesh se gjatë shekullit të   XVIII heroi ynë kombëtar, Skenderbeu, do të shfaqej  denjësisht edhe në skenat e theatrit londines. Më 15 Mars të vitit 1733,  do të vihej në skenë drama  “Skënderbue” e William  legjendwtjetër autor, George Lillo, vuri në skenën e  “Drury Lane” dramën e tij për Skenderbeun me titull “The Christian Hero”.   Kurse Thomas  Whincop, më 1747, shkroi një dramë, që e botoi në  Londër.[6]   

Të dhëna  të tjera me interes historik për Skënderbeun jepen gjithashtu në  veprën e rëndësishme  të dijetarit të shquar Edwd Gibbon[7]  (1737- 1794)  “Decline and Fall of the Roman Empire”, (Tatëpjeta dhe Rënia e Perandorisë Romake). Ndërmjet shumë e shumë ngjarjeve historike në këtë vepër voluminoze autori  përshkruan edhe episode rreth     shkëputjes së Skënderbeut prej radhëve të ushtrisë Ottomane dhe kthimit të tij të guximshëm e fitimtar në Krujë.

Scanderbeu me heoizmin e tij qe bërë legjendë, një trim  me forcë mistrioze, aq sa Gibbon do të shkruante në veprën e tij  për heroin tonë: “His sepulcher was soon violated  by the Turkish conquerors; but the Janizaries , who wore his bones enchased  in a bracelet declared by this superstitious amulet  their  voluntary  reverence for his valor.”[8](Varri i tij u dhunua nga turqit pushtues; por ushtarët, të cilët , duke i  marrë eshtrat e tij si të magjepsura, i  bënë ato hajmali, dhe i vunë në trup, me shpresë  se  ato do t’i mbronin ata  nga shpata.”

Kurse në shekullin e XIX  talente më të famshëm nga ana artistike do të frymëzohen dhe do të përshkruajne në gjuhën anglofone  madhështinë e figurës historike të heroit tonë kombëtar, Skënderbeut, që mund të jepen në një shkrim tjetër në vazhdim.

Aristotel  Mici

Sqarim:

Ja cila është literatura bazë  nga burime origjinal rreth artikullit  “Skënderbeu në botën Anglofone”:

Ashcom B., “Comparative Literature”, Published by University of Oregon, (Winter,   1953) 

Spenser  E., Sonnet,  from the book “Historie of George Castrioti, Surnamed Scanderbeg” of  Z .J. Gentleman, printed by  William  Ponsonby, London, 1596.

Gibbon E., “The decline and fall of the Empire Roman”, London, 1776..

Moore Cl.,  “George Castrioti, Scanderbeg King of Albania”, New York, Appleton ,

1850 .


[1] Thënie popullore angleze që do të thotë : Shpata e Skënderbeut duhet të ketë krahun e Skëndebeut.

[2] Pierre Ronsard, poet francez,1524- 1585.

[3]  Marr nga libri  i Beniamin Ashcom , “Comperative Literature”,  published by The University of Oregon, f.23

Richard  Knolle,autor angles, 1545-1610

[5]  Clement C. Moore “ George Castriot surnamed Scanderbeg”, NY, Appleton,  1850, f. 5

[6] Beniamin Ashcom,  “Comparative Literature”,  The Scanderbeg Theme,  Publishing  by the University of Oregon, 1953,  f. 24

[7] Edward Gibbon, historian angles ,1737-1794.

[8] Shiko edhe Clement C. Moore, “ George  Castriot  surnamed Scanderbeg”, NY,  Appleton, 1850,  f. 7

 

 

 

 

 

 

NJE NJOFTIM NE VEND TE REPLIKES NGA ARISTOTEL MICI

Njoftoi opinionin lidhur me arsimimin tim në Amerikë se ai është  bërë sipas  kriterve dhe rregullave të  Worchester State University. Në përfundim të provimeve përkatëse kam marrë diplomën e graduimit, ku shenohet:

” Master of Education

History”

Diploma mban datën 16 Maj 2010 dhe është e firmosur nga Presidenti i Universitetit.

E bëj këtë pohim për të shmangur çdo disinformim ose thashethem rreth çështjes së  shkollimit tim.

Aristotel Mici, shkurt 2014

 

Filed Under: Featured Tagged With: Aristotel Mici, ne vend te replikes, nje njoftim

PSALM

February 3, 2014 by dgreca

 (Për shëlbimin hyjnor)        

Nga Rexhep Kasumaj/ Berlin/

O Zot’ynë që je në qiell, na mëshiro e ruaj nga,

Tirania (e çdolloji)

Padrejtësia

Milicia e

Neo-shkinia dhe,

Njësoj, nga,

Mjerimi (shpirtthyes a jetëmarrës)

Mbidurimi (poshtërues)

Verbimi e

Dorëzimi,

Mandej nga,

Kuvendarët (në rehatinë e tyre sfiduese)

Pajtimtarët

Serbofalësit a

Ultraklanësit (e të gjithë ngjyrave)

Papagallësit e

Sojdalësit dhe,

Gjithnjë nga,

Paqësoristë e

Belicistë dhe,

Prore me shpresë nga,

Çlirimtarë a

Shpëtimtarë

Komandarë e,

Gjeneralë (pa beteja)

Rrogëtarë

Vizionarë e të

Marrë dhe,

Pastaj nga,

Veteranët (e robnisë)

Rishtarët, sikundër nga,

Martirët (e motit të ri, me emblemën vezulluese të korrupsionit)

Tinzarët

Ziliqarët dhe,

Sa druajmë shumë, shumë nga,

Udbistë (të sinqertë), a hiç më pak nga,

Sigurimsa (parashtetërorë)

Kombëtaristë

Jugosllavistë (në pritje) e,

Sllobodanistë (t’fshehtë e të hapur n’për shkolla nate)

Protoenveristë

Majtistë e

Djathtistë (të posavluar të kapitalit egërshan),

Por dhe nga,

Mondialistë (shfytyrak)

Konservativistë

Idealistë (të molisur)

Moralizantë e,

Arrivistë (të molepsur)

Na mbro o Zot nga,

Mburracakët (e mejhaneve)

Tredhakët e

Hiperprodhuesit apo

Hiçbërësit

Kumtarët e

Thashethemtarët dhe

Veçanërisht nga,

Përbetues apo

Denoncues (të rremë)

Kolaboratorë

Hetues (vullnetarë)

Qefinpunues e nga,

Fatpajtues (bestytnorë) porse,

Njëkohësisht nga,

Servilosës a

Flirtuesë (vangoshë)

Sherbëtorë e

Mallkuesë (të vjetër)

Pseudovajtuesë

Gazmorë (cinikë) dhe,

Si të rënda supesh, na ruaj nga,

Hordhia

Zogoria

Lukunia e,

Bashkë me to, nga

Naciokratët (e shtirosur)

Vulgokratët,

Mullokratët e

Mafiokratët dhe,

Në fqinjërim të tyre, nga

Demon-kracia

Gëzofndërresa (sipas motesh)

Vetëshëmtimi e,

Harbimi (kopeist)

Mërgimi dhe,

Përherë nga,

Kuazi-europianët

Diplomatët (e dëgjueshëm nga kooperativa fisnore politike)

Filoaziatët e

Megalomanjakët (e shtuar),

Sikurse dhe nga rrëzoma e,

Papunësisë (së pafaj)

Apatisë

Varfërisë (kronike) e,

Rrjedhimisht nga,

Pritmëria (kotnare)

Mërzia

Bezdia e

Blasfemia dhe,

Gjithësesi na ruaj nga,

Ajatollahët (mbikëqyrës)

Tempullarët e

Idhujtarët, po,

Dhimbsurisht nga,

Predikuesit (e mefistos)

Neostambollitët

Konvertitët dhe,

Padyshim, nga syri i keq i,

Fanatistëve

Vehabistëve (të disiplinuar) e,

Jezuitistëve dhe,

Pse jo, nga

Lideristët (e shumëzuar)

Tenderistët

Opinionistët apo nga,

Solidaristët (fjalamanë)

Fetishistët

Idolatristët dhe

Nihilistët (e mërzitshëm)

E poashtu, nga

Rektorë (të partishëm)

Profesorë (tek ndihin politikën për të ndrydhur kulturën e revoltës),

Studentë (oborrtarë)

Doktorë (etikëprishur)

Mentorë e,

Ndrymë me ta dhe nga

Injoranca apo

Dijeblerja (industriale)

Polpotizmi e,

Plagiatizmi (i konsoliduar)

Miopizmi dhe,

Na çliro, o Madhni, nga,

Mesianizmi

Snobizmi (kolektiv) e,

Nepotizmi dhe,

Njëherësh nga,

Xyfëria (gati identitare)

Shpifëria

Qenëria e,

Skuthëria dhe,

Pokështu na parzmo atërisht nga,

Kanunëria,

Gjakësia (vëllashojtëse) e,

Ngujimsia dhe,

Aq dashunisht, nga

Mujshia (brutale)

Paligjësia e

Përunjësia

Por edhe nga,

Spiritualiteti (që s’qaset dot njëherë)

Gjenialiteti (i afishuar vetë kudo në shtylla udhësh, mure e porta) e,

Mediokriteti (lumturak)

Arroganca apo

E parasë xanxa

Ruana, ruana fort nga,

Provincializmat a,

Krahinarizmat

Purizmat (e kulluar)

Egoizmat e

Kosmopolitizmat (e falsuar)

Sigurisht dhe nga,

Radikalët (pa krahë)

Vandalët

Imoralët a

Çakallët (e ndërkryer)

Na dil krah dhe përballë,

Skribomanëve

Piromanëve apo dhe,

Kleptomanëve (serikë)

Kurvomanëve

Manenutave (të braktisura) e,

Skutave

Kërkojmë përulshëm mbrojtje nga,

Ankestarët a

Suflertarët

Pendestarët (e vonë)

Hënëmarrokët e

Atllarët (e paçertifikuar të Kombit)

Prijatarët dhe,

Natyrisht, nga,

Laraskat a

Korbat

Fakirët (hatërmbetur)

Sorrëshkinat e,

Sokëllimat

Të ligj e të shumtë janë dhe,

Vetëurrejtësit

Smirëzinjtë e

Qejfprishësit (zelltarë)

Kodoshët (neveritës)

Përnxirësit apo

Laryshirësit

Na ruaj nga ata, sikur poaq nga,

Iskariotët (kujdestarë)

Poliglotët

Konkubinët, e nga

Gjahtarët (e zejes a karrierës)

Lepurushët

Strucët e

Llaskucët

Mirëpo dhe nga,

Titajt (e vranshëm)

Titujt (e huazuar e t’stërgjatë në kierarkisë lodhëse)

Suporet e

Llogoret (e lavdisë)

E gjithmonë nga,

Ngutësit

Tutësit

Kukuvajësit e,

Sidomos nga,

Sheshet (vocërrane, sa vocërrane për bustet e shumtë!)

Përleshjet e

Përqeshjet dhe,

Prapë nga,

Gënjeshtarët (mashtrues)

Lajkatarët e

Vrastarët dhe,

Mos na lër kurrë nën krusmën e,

Sodomistëve

Vetëshkërdhyesëve a

Edipistëve dhe,

Tevona na ruaj se plasëm nga,

Retorët (bajatë)

Dredhorët e

Pështymorët, dhe

Nga terri i,

Ksenofilëve (të sprovuar)

Kriptopedofilëve

Kopilëve dhe,

Gjithaq i,

Përdhosjes

Pështirosjes a

Munxosjes

Dhe, sërish, nga,

Deliri (i përsosmërisë)

Luciditeti (kaq i rrallë)

Misionarizmi e

Heroizmi (pagan) dhe

Përgjërohemi për rojë nga,

Fatthënësit (ndikimorë)

Kundërthënësit

Keqthënësit

Mosthënësit (e përjetshëm)

Nder – humbësit dhe,

Nder – shkelësit!..

 

Të gjithë, apo pothuajse çdo popull, racë fe e gjuhë, vuajnë vrajë të tilla apo të ngjashme: cene, vese e ligësi, por, ndryshe nga ata, për shqiptarët, me sa duket, krijuesi s’ kishte kursyer dorën. Ndaj i lutemi Hyut të na mbrojë, jo nga prania (“Njeriu është krijuar i dobët”) e pashmangshme, por nga tepria e tyre.

Amin!

R. Kasumaj

 

 

 

 

 

 

 

Filed Under: Sofra Poetike Tagged With: Psalm, Rexhep Kasumaj

NJË POEZI NGA SHKRIMTARI AMERIKAN NË KUJTIM TË AVNI MULAJ NË 4 VJETORIN E IKJES….

February 3, 2014 by dgreca

Nga Pirro DOLLANI/ Las Vegas/ Nevada/

Në këtë fotografi janë bashkë: Nga e djathta; Bashkëshortët Avni Mulaj me Teutën, shkrimtari Hart Wegner(ju kujtojmë se Wegner është autor i librit”Vdekja e fjalës së shkruar) dhe Pirro Dollani, që pati mirësinë ta dërgonte fotografinë dhe poezinë në DIELLI(te perkthyer nga Arian Leka), në kujtim të mikut të tij të mirë, Avni Mulaj. Me 4 shkurt mbushen 4 vjet nga ikja e Avni Mulaj.Le të shërbejë kjo poezi e sjellë në gjuhën shqipe nga ARIAN LEKA e shkruar nga një shkrimtar amerikan, si homazh nderimi dhe kujtese. I përjetshëm kujtimi i poetit, dramaturgut, përkthyesit-Avni MULAJ!

HART WEGNER

Gjaku

Kushtuar poetit Avni Mulaj

Fotot e një shkolle

mes fushave,

anuar, flakur tej

në muzgun e mëngjesit

si vrasja përpara agimit.

Për të mos u kujtuar kurrë më

pas varrosjes së fëmijëve

të masakruar

dhe pasi vargani i karrocave të zeza

ta marrë kthesën butësisht.

Falja është harrim

fillimisht prej kafshëve –

kështu përfytyrojmë,

duke e pandehur veten

më të lartë dhe më të thellë

në dhëmbje dhe në dashuri

se sa qeni

që mbikëqyr rrugën

se sa lopa që ulet për t’u mjelë

dhe se macja që pret  dorën përkëdhelëse.

Vetëm pas kësaj presim harrim edhe prej njerëzve.

Por në fund

edhe prej tokës së dashur

të ndoturës dhe të përdhosurës,

të trazuarës

se gjaku këlthet

prej dhéut të çarë

dhe nga ajo që nesër do të jetë lëndinë.

Në 2 tetor 2006, në dhomën e vetme që shërbente si klasë në Nickel Mines të Pensilvanisë, dikush hyri në klasë dhe qëlloi mbi nxënëset: plagosi pesë dhe pesë vdiqën. Mënyra si reaguan Amishët befasoi çdo njeri: ata, jo vetëm e falën vrasësin, i cili pas krimit u vetëvra, por shkuan ne familjen e tij për ta ngushëlluar. Në fotografitë e kortezhit mortor, që shoqëruan lajmin, në vend të makina shihen karroca me kuaj. Kjo vshtë një skenë tipike e Amishëve që e nënçmojnë jetën modern. Ndërtesa e shkollës, përskuqur nga gjaku i fëmijëve nuk u pastrua që t’ua rikujtonte tragjedinë. Kështuqë, në mbrëmjen e 12 tetorit, buldozierët e rrafshuan ndërtesën e shkollës, duke e shndërruar atë mjedis në një lëndinë të gjelbëruar. Titulli i poezisë i referohet krimit të parë, vrasjen e Abelit nga  Kain. Në tekstin e Zanafillës, 4:10, Zoti e pyeti vrasësi: “Po çfarë bëre kështu?! Zëri i gjakut të vëllait tënd më vëngon nga toka.” Dheu i ndotur, i pakënaqur që ai vend I përgjakur po kthehej në një lëndinë. . .(Pergatiti per DIELLIN: PIRRO DOLLANI)

Filed Under: Kulture Tagged With: Hart Wegner, Nje poezi nga shkrimtari amerikan, per Avni Mulaj, Pirro Dollani, Teuta Mulaj

  • « Previous Page
  • 1
  • …
  • 4897
  • 4898
  • 4899
  • 4900
  • 4901
  • …
  • 5724
  • Next Page »

Artikujt e fundit

  • Dashuria që e kemi dhe s’e kemi
  • “Jo ndërhyrje në punët e brendshme”, dorëheqja e Ismail Qemalit, gjest atdhetarie dhe fletë lavdie
  • Arti dhe kultura në Dardani
  • Gjon Gazulli 1400-1465, letërsia e hershme shqipe, gurthemeli mbi të cilin u ndërtua vetëdija gjuhesore dhe kulturore e shqiptarëve
  • “Albanian BookFest”, festivali i librit shqiptar në diasporë si dëshmi e kapitalit kulturor, shpirtëror dhe intelektual
  • VEPRIMTARI PËRKUJTIMORE SHKENCORE “PETER PRIFTI NË 100 – VJETORIN E LINDJES”
  • 18 dhjetori është Dita Ndërkombëtare e Emigrantëve
  • Kontributi shumëdimensional i Klerit Katolik dhe i Elitave Shqiptare në Pavarësinë e Shqipërisë 
  • Takimi i përvitshëm i Malësorëve të New Yorkut – Mbrëmje fondmbledhëse për Shoqatën “Malësia e Madhe”
  • Edi Rama, Belinda Balluku, SPAK, kur drejtësia troket, pushteti zbulohet!
  • “Strategjia Trump, ShBA më e fortë, Interesat Amerikane mbi gjithçka”
  • Pse leku shqiptar duket i fortë ndërsa ekonomia ndihet e dobët
  • IMAM ISA HOXHA (1918–2001), NJË JETË NË SHËRBIM TË FESË, DIJES, KULTURËS DHE ÇËSHTJES KOMBËTARE SHQIPTARE
  • UGSH ndan çmimet vjetore për gazetarët shqiptarë dhe për fituesit e konkursit “Vangjush Gambeta”
  • Fjala përshëndetëse e kryetarit të Federatës Vatra Dr. Elmi Berisha për Akademinë e Shkencave të Shqipërisë në Seancën Akademike kushtuar 100 vjetorit të lindjes së Peter Priftit

Kategoritë

Arkiv

Tags

albano kolonjari alfons Grishaj Anton Cefa arben llalla asllan Bushati Astrit Lulushi Aurenc Bebja Behlul Jashari Beqir Sina dalip greca Elida Buçpapaj Elmi Berisha Enver Bytyci Ermira Babamusta Eugjen Merlika Fahri Xharra Frank shkreli Fritz radovani Gezim Llojdia Ilir Levonja Interviste Keze Kozeta Zylo Kolec Traboini kosova Kosove Marjana Bulku Murat Gecaj nderroi jete ne Kosove Nene Tereza presidenti Nishani Rafaela Prifti Rafael Floqi Raimonda Moisiu Ramiz Lushaj reshat kripa Sadik Elshani SHBA Shefqet Kercelli shqiperia shqiptaret Sokol Paja Thaci Vatra Visar Zhiti

Log in

This website uses cookies to improve your experience. We'll assume you're ok with this, but you can opt-out if you wish. Cookie settingsACCEPT
Privacy & Cookies Policy

Privacy Overview

This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these cookies, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may have an effect on your browsing experience.
Necessary
Always Enabled
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Non-necessary
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.
SAVE & ACCEPT