Dielli | The Sun

Albanian American Newspaper Devoted to the Intellectual and Cultural Advancement of the Albanians in America | Since 1909

A ka protokoll në deklarimet e tij diplomatike, Kryeministri i Shqipërisë?

by

Vetëm Enver Hoxha, i ka parë si rrezik dhe kërcënim Presidentët e SHBA/

Opinion nga -New York/

NEW YORK : A ka protokoll në deklarimet e tij diplomatike, Kryeministri i Shqipërisë, lidhur me marrëdhëniet me botën, sidomos me marrëdhëniet mes Shqipërisë dhe SHBA-së, të cilat e kanë pikënisjen më 28 korrik të vitit 1922, kur ende shteti shqiptar sapo kishte rikonfirmuar pavarësinë.
Përsëri, Edi Rama – Kryeministër i Shqipërisë, me këto deklaratat e tij “paçavure”, do t’i quaja, ngase edhe vetë ai më pas nuk u beson më, “ngaqë nuk e di përse i bën” dhe “fjala mori dhenë”. Mbasi, që të bësh një deklaratë dhe vlerësim mbi politikanët dhe figurat politike në Shqipëri, qoftë edhe si ato që Edi Rama, bën në çdo seancë në Kuvendin e Shqipërisë, edhe “zënë” vend, atje, sepse në fund të fundit ashtu janë mësuar tashmë shqiptarët, të dëgjojnë, për 50 vjet, se thërriste Enver Hoxha, për presidentët amerikanë, kohë kur në Shqipëri, shqiptarët, nuk kishin as bukë, për të ngrënë.
Por, të bësh një vlerësim të këtillë për (kandidat) Presidentin e SHBA, sot, mbas 25 vjet demokraci dhe marrëdhënie të shkëlqyera me Amerikën, dhe me këta presidentë, qofshin ata republikan apo demokratë, është idiotizëm i kulluar. A thua se ky Kryeministri i Shqipërisë, i vendit që është përafërsisht sa një lagje e New Yorkut, Brooklyni, nuk ka probleme të tjera të merret. Por, ai ta gjejë vendin dhe kohën nga Tirana dhe Prishtina, dhe të merret me atë se: “Kandidati republikan për president të SHBA-ve, Donald Trump, nëse zgjidhet është kërcënim jo vetëm për Amerikën, por, simbas mendjes së tij, edhe për marrëdhëniet e Shqipërisë me Amerikën”. Çka, më e mira do të ishte dhe ideale për një Kryeministër të Shqipërisë, apo edhe politikan të thjeshtë, apo edhe deputet të majtë e të djathtë, analist e gazetar, që Shqipëria ka plotë, “do të ishte heshtja “kapak alltani”. Dhe, që të mos të merren më, me këto vlerësime, groteske, qesharake, aspak serioze dhe të dëmshme për ne shqiptarët, si në Shqipëri, Kosovë, viset shqiptare dhe diasporë.
Për vetë faktin, mbasi mendoi se asnjeri prej tyre, nuk është në gjendje dhe nuk ka as tagrin, dhe jo më fuqinë, jo e jo, të gjykojë dhe të ndikojë mbi politikën e SHBA. E cila, dihet se ështē një superfuqi e botës, dhe udhëhiqet nga njerëz të fuqishëm. Por, që të paktën për ne shqiptarët, kanë dëshmuar se SHBA, janë një partner strategjik me Shqipërinë, që, në asnjë mënyrë nuk ka rëndësi për ne shqiptarët, Shqipërinë e Kosovën, se kush është President, apo do të bëhet President, si në këto presidenciale: Clinton, Sanders, Trump, apo Cruz……e Kasich! Kryeministri i Shqipërisë, duhet të mësojë nga gabimet, që ai bënë gati çdo seancë në Kuvendin e Shqipërisë, ose me ato deklaratat me gazetarët, dhe ti “masë mirë” opinionet” e tij, sidomos, kur ato ai i “hedh” andej e këndej në “tym” me një “arrogancë” tipike të tijën, kur bëhet fjalë se kë do votojnë populli amerikan për në Shtëpinë e Bardhë. Sepse, kështu, ai nuk i “mat” deklarimet mbi “vlerësimet për Europën, dhe mbi figurat botërore, atyre, që udhëheqin botën sot, dhe akoma më shumë, kur Edi Rama – Kryeministër, flet si i themi ne shqiptarët edhe pa “doganë” ose popullorçe “ si e ëma e Zeqos në majë të Thanës” edhe për SHBA. Pra, me këtë rast, siç po flet ai për së dytën herë pa qenë nevoja “për Presidentin e SHBA, nëse zgjidhet Donald Trump”. Çfarë po i prish punë Ramës, se kë zgjedhin amerikanët më 4 nëntor, dhe pyetja është ku e shikon ai “rrezikun” amerikan. Ngaqë, kështu Kryeministri i Shqipërisë, me këtë rast jo vetëm, që nuk fiton asgjë, por vetëm e dëmton veten, dhe, ndoshta edhe vendin tonë, ndoshta na dëmton edhe ne shqiptarëve – Sepse, mirë nuk u zgjodh ai, por ja u zgjodh Donald Trump, dhe Rama hyn në polemikë me të qysh tani (edhe kur javën tjetër ai vjen në Shtëpinë e Bardhë), si do t’i përgjigjet nesër atij nëse Donald Trump bëhet President!.
Ndërkohë, që vetë shqiptarët e Amerikës, megjithëse, nuk kanë as edhe 0 përqind të votave, por të cilët votojnë, janë të ndarë simbas bindjeve dhe interesave të tyre. Kë shohin më të mirin, ku disa janë Republikan dhe disa janë Demokratë, dhe votojnë gjithmonë tradicionalisht sa në njërin krah aq edhe në tjetrin. Mirëpo, nëse qëndrojnë vlerësimet e tij, ky Kryeministri ynë, tani, përse nuk po na e shpjegon as herën e parë, as në Tiranë me Muçin as në Prishtinë me Batonin, se përse? “Donald Trump është kërcënim jo vetëm për Amerikën, por edhe për marrëdhëniet e Shqipërisë me Amerikën”?.
Kryeministri i Shqipërisë, Edi Rama, të mos tregohet aq profan sa nuk e zë vendi edhe para syve të botës teksa “Republikanët, thotë, ai po detyrohen të votojn për Hillarin”. Por, Rama, duket se flet kështu në efektin e paditurisë,  edhe ato që nuk di mundohet dhe hiqet me poza, duke u dredhur e spërdredhur, si e ka zakon ai , sikur i kupton, dhe i di vetëm ai të gjitha: “Deri duke shfaqur edhe frikë nga Trump, se ai ndoshta simbas Ramës, do të jetë ai që do t’ua mbylli rrugët komunistave, përfshirë edhe këta të Tiranës, për të hyrë në Amerikë”, dhe, humbur rastin edhe për të bërë ndonjë fotografi. Kështuqë, si ka mundësi, që një Kryeministër shqiptar, të bëjë një deklaratë të tillë, apo vlerësim: “antiPresident” të SHBA, për kandidatin për President të Amerikës, që aktualisht me “hir apo pa hir”, i thonë shqiptarët, e do apo nuk e do Edi Rama, dhe komunistët e Shqipërisë, deri tani që flet Edi Rama, është i pandalshëm dhe më i votuari ndër kandidatët republikanë, për të marrë edhe 1.237 delegatët, që i duhen për të qenë Presidenti i ardhshëm, ndoshta, edhe e SHBA, në zgjedhjet e përgjithshme më 4 Nëntor.
Dhe, së fundi: “A ka protokoll në deklarimet e tij diplomatike, Kryeministri i Shqipërisë, lidhur me marrëdhëniet me botën, sidomos me marrëdhëniet mes Shqipërisë dhe SHBA-së, të cilat e kanë pikënisjen më 28 korrik të vitit 1922, kur ende shteti shqiptar sapo kishte rikonfirmuar pavarësinë. Dhe, asnjëherë në historinë e tyre, 95 vjeçare, nuk kanë pësuar ndonjë “tronditje, çarje, kërcënim apo edhe prishje si ajo që ndodhi më 1946”. Pra, përveç periudhës së prishjes së marrëdhënieve, pikërisht kur erdhën komunistët me Enver Hoxhën, në pushtet, që i quajtën marrëdhëniet mes Shqipërisë dhe SHBA-së, “Kërcënim dhe Rrezik- si thoshte dhe “babai” Edi Ramës, udhëheqësi i tij largpamës, me librin “Rreziku anglo – amerikan për Shqipërinë”. Pra, i vetmi njeri dhe qeveri që i ka parë “Marrëdhëniet mes Shqipërisë dhe SHBA, një rrezik dhe kërcënim” gjatë gjithë historisë së tyre 95 vjeçare, me të gjithë Presidentët e SHBA, e asaj kohe, ka qenë vetëm Enver Hoxha. Kurse, tani, kur këto marrëdhënie dhe lidhje janë në pikun e tyre, janë strategjike dhe të shkëlqyera, është Kryeministri Edi Rama, i cili një herë nga Tirana dhe njëherë nga Prishtina, thotë se “Nëse zgjidhet President Donald Trump, është kërcënim jo vetëm për Amerikën, por edhe për marrëdhëniet e Shqipërisë me Amerikën”.
Një President i SHBA, për Shqipërinë e Kosovën, dhe ne shqiptarët, janë sot thjesht, nga Shtëpia e Bardhë, ata që ndjekin lidhjet dhe marrëdhëniet mes Shqipërisë e SHBA. Të rrugës së atyre, që e vunë gurin e parë kilometrik në një rrugë të gjatë të marrëdhënieve, dhe njëkohësisht atyre Presidentëve që erdhën në  Shtëpinë e Bardhë dhe u treguan njeri tjetrit se çfarë ishte Shqipëria, çfarë ishin shqiptarët dhe si mund ta ndihmonte Amerika Shqipërinë. Ata, që kontribuan si Republikanë dhe si Demokratë, që këto marrëdhënie do të bëheshin strategjike. Ndihma në demokratizimin e vendit tonë, por edhe zgjidhja e çështjes së Kosovës i dedikohen më së shumti politikës amerikane, dhe jo këtij apo atij presidenti republikan apo demokratë, dhe, natyrisht marrëdhënieve të mira me Shqipërinë, ashtu siç ishte edhe rasti me çlirimin dhe pavarësinë e Kosovës.

 

 

LEONORA LACI SJELL” EMIGRACIONI POLITIK SHQIPTAR NË VITET 1944-1955″

by

Analizë e librit të ri të Mr.sc Leonora Laçit mbi Emigracionin Politik shqiptar në vitet 1944-1955”./

( Mbështetur kryesisht tek të dhenat e këtij Libri Historik “Politiko-Shkencor”)/

Shkruan:Astrit Tota/ New York/

“EMIGRACIONI POLITIK SHQIPTAR NË VITET 1944-1955” është Libri i Ri i porsa dalë nga shtypi me autore Mr.sc. Leonora Laçi-n, ku na tregohet se kjo vepër i kushtohet të gjithë atyre martirëve që luftuan kundër komunizmit, dhe që sakrifikuan deri sa dhanë jetën për një Shqipëri të lirë. Redaktore është Fatbardha (Mulleti) Saraçi dhe recensent: Tomë Mrijaj dhe Kastriot Dervishi. Studiuesja e re Leonora Laçi, ka lindur në vitin 1992 në Shkodër. Mbaroi studimet universitare gjatë viteve 2010-2013 në Universitetin “Luigj Gurakuqi” Shkodër në profilin histori dhe vazhdoi studimet e thelluara ne Universitetin e Tiranës në Fakultetin Histori-Filologji gjatë viteve 2013-2015, ku mbaron me rezultate te larta Masterin Shkencor; gjate studimeve vepron aktivisht dhe duke u angazhuar politikisht. Merret me publicistike dhe shkrime te karakterit historik, ku mjaft shkrime i janë botuar në gazetat: Bota Sot (Zvicer) Sot, 55, Telegraf dhe Shqiptarja.com (Shqipëri), Dielli (Sh.B.A.) si dhe ne revista te ndryshme me karakter historik, fetar e kulturor si: “Jeta Katolike”, “Kuq e Zi”, “Dielli Demokristian” etj. Ka marre pjese ne konferenca te ndryshme shkencore brenda dhe jashte vendit. ËshtËSekretare e Pergjithshme në Shoqatën “Trojet e Arbrit” me qendër në Kosovë, nga viti 2014 deri tani, si dhe koordinatore për Shqiperinë, Malin e Zi, Çamërinë dhe Maqedoninë. Kjo eshte vepra e parë e saj, por shumë shpejt do te dalë me të tjera studime. Aktiviteti i saj nëecejakje të pareshtura në hulumtime nepër arkiva në AQSH, AMPJ dhe AMPB, nuk perfundon ketu, se ajo do te vazhdojë më tej dhe si kudo me seriozitet ne kembëngulje të vazhdueshme, duke ju permbajtur se vertetës.

Në Parathënie të ketij Libri te Ri nga Prof. Dr. Riza Sadiku (Prishtinë) mesojme se mergata shqiptare, për historinë e popullit shqiptar, na paraqet nje det me ngjarje mjaft te rendesishme, pa ndriçimin e të cilave dhe inkorporimin e tyre në të, historia e jonë kombëtare do të jetë jo reale dhe e mangët para opinionit shqiptar dhe atij nderkombetarë, andaj sot, para punonjesve shkencore kerkohet nje studim dhe analize e gjithëanshme shkencore per rolin kombetar që ka luajtur Mergata Shqiptare në kontekst të kohës, si në afirmimin, sensibilizimin, nderkombtarizimin e çështjes mbarëkombetare dhe krijimin e dy shteteve shqiptare. Te gjitha hulumtimet e kesaj vepre te mirefillte studimore, shtrohen shkencerisht nga studiuesja e Re dhe e pasionuar Mr.sc. Leonora Laçi, me kontribute te çmuara duke u vetefinancuar, duke spikatur në baze te fakteve dhe dokumentave qe ka disponuar, arrinë të vendosë veprimtaritë politike të emigracionit shqiptar menjëherë pas Luftës së Dytë Botërore si dhe përpjekjet e atij emigracioni, me vetëdijen më të lartë kombetare me ndihmen e Anglo-Amerikanëve të organizojnë rrezimin e regjimit komunist në Shqipëri. Nga këto të dhëna studimore të vemendeshme nga studiuesja Leonora Laçi, lexuesit i krijohet bindja plotësisht se ka qenë vullneti i madh i organizatave politike në mergim për ta rrezuar regjimin komunist, gjakpirës te popullit shqiptar në Shqipëri, sa që një numër i madh i parashutistëve të leshuar në territorin e shtetit shqiptar, nga Balli Kombetar, Legaliteti, Blloku Indipendent etj. organizata, vullnetarisht sakrifikuan edhe jeten e tyre për ideale kombetare, duke u perpjekur që me ndihmen e Anglo-Amerikanëve të rivendosin një rend demokratik te vertetë edhe ne shtetin shqiptar. Punimi i autores Mr.sc. Leonora Laçi, (vazhdon e shkruan Prof. Rizai), në historinë shqiptare do te leje gjurmë, por pa pretenduar se kete Teme e ka shterrur, por te kunderten; Ajo përmes kesaj teme, hap shtigje te reja per punonjës të tjerë shkencore dhe gjeneratat e ardhshme, te cilet do merren me veprimtarine kombetare të Mergates Shqiptare në kushte dhe rrethana me të volitshme financiare, të bëjnë hulumtime më të thella, per te ndriçuar veprimtarinë kombëtare të Mergatës Shqiptare në shume fusha, në baza faktografike, me piketime te domosdoshme ne vajtje ardhje per tu njohur me tej, me te cilat do te plotësohet edhe Tema e lartcekur, si dhe do te zbardhen mjaft qartë tema te tilla nga fusha e veprimtarise sëMergates Shqiptare; e cila është jo vetëm nder, por edhe nje obligim moral ndaj te gjithë atyre personaliteteve dhe organizatave politike, të cilët vepruan dhe punuan në kushte shumë të veshtira e pa rreshtur në mergim, për ideale kombetare, duke ndarë edhe kafshaten e bukes nga familja, për ta afirmuar, nderkombetarizuar dhe zgjidhe çështjen mbarekombetare shqiptare, te cilet në shume raste, e paguan me jetë. Keshtu, jo vetem qe u dalim hakut disi, por edhe historia e popullit shqiptar do te jete me e pasur në këtë fushë; ku pa dyshim edhe Mr.sc. Leonora Laci, u angazhua për disa vite duke na dhenë kontributin e vet kombetar.

Ne kapitullin e parë, “Fillimet e luftes se Ftohte dhe Shqiperia ne vitet 1944-1948”, nenceshtjet jane te perqendruara tek organizimi i emigracionit politik, konkretisht se ku ishte vendosur emigracioni politik, qe u krijua nga ata dhe tek qendrimi i aleateve perendimore ndaj Shqiperise, si qendrimi i Sh.B.A, Britanise se Madhe dhe Frances, pa lene menjëane qendrimet e fqinjeve Jugosllave, Italise dhe Greqise, po edhe qendrimin e regjimit diktatorial te E. Hoxhës ndaj çdo aksioni te brendshëm dhe të jashtëm kundër pushtetit te tij, ku përdori çdo mjet për të shtypur kryengritjet dhe përpjekjetpër destabilizim, madje këto i beri me dispozita te veçanta, duke gatur parasysh se Shqipëria nëketë periudhe e kishte orientuar politiken e saje te jashtme krejtësisht nga Jugosllavia fqinje dhe gjithçka behej sipas direktivave te fqinjit qe luante dhe rolin e ndërlidhësit mes Shqipërisë dhe Bashkimit Sovjetik, kështu që në këto vite çdomekanizëmshtetëror drejtohej  e kontrollohej nëmënyre indirekte nga jugosllavet qe u munduan ta kthenin Shqipërinë në republike të 7-te.

Ndërsa te kapitulli dyte me kryeteme: “Emigracioni politik shqiptar ne vitet 1949-1955” këto vite do te karakterizohen nga një vrullshmeri ngjarjesh ku duhet përfituar dhe nga situatat ndërkombëtare, ku një Lufte e Ftohte mund te kthehej në Lufte të Nxehte nëse nuk tregohej kujdes nga dy palët që të mos lejonin që trazirat nënjë shtet apo njëtjetër te shkaktonin domino dhe destabilitet ndërkombëtar, ne ketë kapitull zënehapësire edhe kushtet ne te cilat u krijua K.K.ShL. me  problemet e ndryshme, programin politik e ushtarak, qëndrimet e ndryshme te organizatave te tjera politike, përçarjet mes tyre dhe duke e mbyllur ketë kapitull me krijimin e Bllokut Kombëtar Indipendent roli i tije, organizimi dhe hedhjet e para me parashute,dhe shtypi i organizatave te ndryshme te emigracionit, si dhe zgjerimi i Komitetit.

Kapitulli i trete me teme qendrore “Plani anglo amerikan përpërmbysjen e regjimit komunist ne Shqipëri”, qe nga momenti kur Shqipëria filloi te marre rendësi strategjike duke u përmendur ne Komunitetin e Rusisë, për te sqaruar me tej momentin se si planet anglo amerikane nga letra te realizoheshin ne terren, duke arritur dhe ne vendime praktike përnjëndërhyrje te armatosur te financuar nga perëndimi, anglo-amerikanet menduan për detajet me te vogla, buxhetin, mënyra se si do përgatiteshin rekrutet etj. Njëhapësirë të konsiderueshme do të zë edhe desantimi i grupeve te armatosura nëShqipëri, ku Kompania 4000 në Munih e shume qendra te tjera si Malta e Korfuzi. Për tu ndalur tek kapja e tyre, vrasja e deri tek radioloja e sigurimit te shtetit, qe fal ndihmës se Bashkimit Sovjetik po bëntepunën me se miri, eksperienca e Shërbimit të Fshehte Sovjetik i vleu Shërbimit të Fshehte Shqiptar që të mos dështonte ne kapjen e parashutisteve, duke e mbyllur me proceset gjyqësore te diversantëve dhe bashkëpunëtoreve, gjyqet e te cilëve transmetoheshin nga Radio Tirana dhe te gjithë shqiptaret brenda dhe jashtë vendit po bindeshin se këto operacione s’kishin shkuar mbare siçpropagandonin gazetat e ndryshme te emigracionit. Studiueses Mr.sc. Leonora Laçi-t i është dashur për këtë studim, durim dhe vëmendje ndaj çdo detaji, duke u përpjekur të jetë objektive në realizimin e qëllimit te saj, por dhe duke mos i hëngërhakun askujt; me qëllimin e saj final, se historia nuk duhet te lartësojë një figure dhe të perbaltose tjetrën, por t’i jap meritat dhe t’i ve ne dukje gabimet e gjithesejcilit sipas kontributit që ka dhenë për çdo periudhë të caktuar, pra:- “T’i japim Çezarit çka i takon Çezarit.”

Autorja e këtij Libri te Ri na shpjegon realitetin se emigracioni shqiptar ka qenë shumë me i hershem, dukuri qe ka sjell pasoja negative apo pozitive; emigrime që kane ndodhur për shkaqe ekonomike apo politike, dhe ne rastin konkret, patën ndikuar lufterat e ndryshme dhe pushtimet që kanë pesuar trojet tona shqiptare. Largimet e shqiptareve për ne vende te tjera, kane ndodhur qe ne antikitetin e largët, por emigrimet për te cilat janë dokumentuar dhe shkruar, njihen ato pas vdekjes se Heroit tonë Kombëtar Gjergj Kastrioti (Skënderbeu), ku dihen shpërnguljet kryesisht për në Venedik, Kalabri apo Sicili dhe morren emrin Arbëreshe duke luajtur një rol të rendesishem e duke krijuar kolegje e marre ne to poste me rendësi, siç ishte Marin Barleti e Marin Bicikemi, të cilet asnjëherë nuk e harruan prejardhjen e tyre shqiptare, duke qene dhe kontribuesit kryesore ne fusha te ndryshme si art, shkence, letërsi, histori etj. Pasi dihet qe ishin Arbëreshet Rilindasit qe frymëzuan popullin shqiptar për vetëdijenkombëtare dhe përpërpjekjetpër autonomi nga pushtuesi Osmane. Rol të rendesishem nëketë kohe dhe me pas. Se bashku me to, edhe shqiptaret e Rumanisë, Bullgarisë, pa harruar dhe Arvanitasit në Greqi, si dhe shqiptaret e Amerikës qe do te jenë me aktivet për çështjenkombëtare. Sidomos mbas krijimit të Shoqërisë Panshqiptare “Vatra”, e cila u themelua zyrtarisht me 28 prill te vitit 1912, kurse organi i saj mbeti edhe sot gazeta “Dielli”, e themeluar në vitin 1909. Federata Panshqiptare “Vatra” prej themelimit  e deri ne ditët e sotme, jo vetëm ka luajtur një rol te rendesishem ne kultivimin e traditave kombëtare, në ndërgjegjësimin kombëtar, por kane dhëne edhe kontribute te veçanta financiare familjareve për t’u mbijetuar rasteve te renda sociale, sidomos janë dalluar me kontributet financiare për çështje politike, si në afirmimin dhe sensibilizimin e çështjes shqiptare ne organizata ndërkombëtare, ashtu edhe në administratën amerikane, siç ishte rasti i pjesëmarrjes se përfaqësuesve me të denjë të “Vatrës” në Konferencën e Paqes ne Paris. Emigracioni ynë pas Luftës se Pare Botërore u be kryesisht për shkaqe ekonomike dhe një pjesë për shkaqe politike, sikurse emigracioni opozitar i v. 1924, për mos përputhje me qeverinë ne pushtet e qe po behej gjithnjë e me shume autoritare. Emigracioni i pas viteve 1944, ishte me i organizuar ne Evrope, si ne: Greqi, Itali, Gjermani, France, Turqi, Angli, Austri etj.Në vendet e Lindjes se Afërt si në: Siri, Liban, Egjipt etj. Emigracioni shqiptar ishte zgjeruar edhe përtej oqeaneve: ne Sh.B.A, Kanada, Argjentine, Brazil, ne Australi e Zelande te Re. Emigrantet e pas Luftës se Dyte Botërore, u ndihmuan nga UNRRA e me pas IRO.

Cilësimi “emigracioni i ri politik” është emërtimi me i përshtatshëm për temën që merr e trajton Mr.sc. Leonora Laçiduke na e parashtruar shkencerisht: se megjithese emigracioni pas viteve 1944 ishte nje emigracion i detyruar për shkaqe politike dhe te bindjeve te sejcilit, kthimi ne atdhe me ligjet e kohes u ndalua rreptesisht per shume shqiptare. Kjo pjese e emigracionit qe filloj largimin nga atdheu që në Nentor të 1944 ishte ajka e nacionalizmit dhe intelektualeve të arsimuar ne shkollat perendimore. I vetmi gabim i tyre ishte rreshtimi ne krahun e gabuar te Luftes se Madhe, dhe bindja se situata ne Shqiperi do te ishte ne favorin e tyre ne pak kohe. por te Medhenjve nuk i interesoi Shqiperia e vogel dhe e neglizhuan ate, deri ne momentin qe e kuptuan se kishin nje satelit sovjetik qe do i hapte shume probleme nderkombetare. Pra, në këte vepër të rendësishme shkencore”Emigracioni politik shqiptar në vitet 1944-1955″, eshte fokusuar pikerisht tek ky hark kohor sepse në këtë kohë kemi intensifikimet me serioze për te rrezuar regjimin e diktatorit E. Hoxha dhe për ta kthyer Shqiperinë në orbiten perendimore. Me qindra te rinj të arratisur nga Shqipëria nënëntorin e 1944, u bën desanta nëshërbim të anglo-amerikaneve me qëllimin e vetëm, ndryshimin e regjimit politik në Shqipëri dhe kthimin në atdhe ku kishin lenë familjet e tyre. Ky emigracion i ri politik, u grupua në parti politike siç ishte Balli Kombëtar, Blloku Kombëtar Indipendent, Partia Agrare Demokratike, Lëvizja e Legalitetit (Monarkistet), Komiteti Shqipëria e Lire,  Lidhja Kosovare, Lidhja e II-te e Prizrenit, Partia e Katundareve, Organizata “Vatra”, Organizata Shqipëria e Lire dhe shume celula të tjera që ishin shkëputur nga këto rryma e qëndruan te pavarun por duke patur rol me peshë si individ dhe sejcila organizate apo parti, kishte organin e saj te shtypit. Misionet e desantëve, të udhëhequr nga anglo-amerikanet ishte përpjekja e parë serioze për rrëzimin e regjimit komunist te Shqipërisë, dhe është me se e qarte se ato te rinj që u hodhen me parashuta në Shqipëri, nuk u hodhen per “syte e bukur” të partive te emigracionit dhe per hir te programeve te tyre politike qe propogandonin, ato u hodhen per çlirimin e Atdheut. Zgjodhen vdekjen për atdhe perpara se te zgjidhnin një të adhme tjeter, ku mund te kishin mundësi të vazhdonin jetën e te arsimoheshin. Por jo, sakrifica e tyre sublime dhe dashuria për atdheun ishin me të larta se vullneti për të qendruar indiferente.

 

Flamurtarët e shtetit Shqiptar viktimën e një ” bese” të përfolur….!

by

Nga Gjon Kaçaj/
Princi malësor që guxoi ti shpallin luftë nga bajraku i Hotit,perandorisë Osmane u ekzekutue në Orosh të Mirditës  me 20 Dhjetor  1915 . Sot mbas 104 vitesh të ekzistencës të shtetit Shqiptar përkujtojmë legjendarët flamurtarë.
Ded Gjon Lulin që arriti të kurorëzoi ngritjen e Flamurit kombëtar me 6 Prill 1911 në Bratilë , që entuziasmoi athdhetarët patriot në disa qytete e krahina të ngrejnë simbolin e kombit , njëri pas tjetrit duke i paraprirë ngritjes së flamurit ne Vlorë me 28 Nandor 1912 , saktësue me karten e shenjët të Pambvarsisë, të firmosur nga burrat flamurtarë shtetëformues shqiptarë.
Shteti qëndron por flamurtarët themltarë bien viktimë e një bese të përfolur .
Tre vite mbas eleminimit te Ded Gjon Lulit ne Janarë 1919 , në praninë e gazetarve ne Itali eleminohet përjetësisht , flamurtari dhe themelusi i shtetit Shqiptarë Ismail Qemali .
Thuhet se gjenite vdesin për te jetuar prandaj Ded Gjon Lulin e lartësojnë vlerat historike kombëtare edhe ma gjanë .
Meritat e Ded Gjon Lulit njerëzore të shkrira për kombin si flamurtarë, si tribunarë i lirise e pamvarsisë dyshohet si shkaku numer nji i ekzekutimit mafioz përta zbehur politikisht legjendarin Ded Gjon Lulin.
Ded Gjon Luli lindi ne vitin 1840 ne Barrdhaj të Traboinit .
Shkim e këndim i mësoi nga kleri Katolik , fliste mirë Shqipen , Latinishten dhe Nashken ,si gjuhëtare të talentuar e dërgunë ne Austri për shkollim me priroritet njohjen e artit ushtarak .
Pushtusit Turq nga njara anë dhe Shkijet e Cetinës , zaptuesit e krajlnisë të udhehequr nga Knjazi Malazez vrisnin , grabisnin e i dëbonin forcërisht Shqiptarët nga trojet etnike , duke shpallë zoter ne trojet e tyne Shkijet , si pronare autokton .
Nga ana tjetër pushtusit Anadollak patrullonin prapavijën e Krajlëve duke ngritë posta kufitare qe cenonin direkt interesar e vendorëve Shqiptarë.
Në vitin 1862 ne moshen 22 vjeçare , Ded Gjon Luli u prin trimave malësor për të mbrojtë depot e armatimit dhe arriti të paralizojë Knjazin me ushtri .
Ded Gjon Lulit si prijës e luftarë, Traboini i besoj detyrën e pleqërisë dhe Hoti detyren e zevens kryeplakut me të drejten e përfaqësisë në të gjitha kuvenet .
Me këtë mandat legjitim përfaqësoi Hotin si bajrak në lidhjen e Prizërenit nga ku fitoi mbéshtetjen e të gjitha maleve të cilat e emërun nënkryetarë i forcave të armatosura për malet e Malësisë.
Historia nuk është daulle as loder , ajo duhet të shkruhet qartë pa hatermbetje , të rreflektoi drejt pa paraqykime krahinore , fetare por me fakte cilësore .
Dua te pyes analistët , studiues , historian , intelektual apo politikan , e përse jo kryetarin e shoqatës Malësia , duke qenë i bindur se e kam plotësisht të drejten morale . Së pari nga gjyshi nipi i Dedit të Gjoni , pra nip Hotit .
Nga baba nip i Dajanajve , nip Hotit .
Nga vehtja nip Frangajsh , pra nipi i Pjetër Dadharit , sigurisht nip Hotit , edhe si njohës i mirë i kanunit te Lek Dukagjinit , të Skenderbeut , të Elbasanit , Beratit e Vlorës , si nënkryetarë i pajtimeve mbarëkombëtare mbas vitit 1990 dhe si nënkryetarë i shoqatës kombëtare të përsekutuarve politik të Shqipërise .
Pytja :
A ishte politike vrasja e Ded Gjon Lulit ?
Përse nuk u lejua pjesmarrja e vllazërisë në mortin e tij ?
Përse u varros jashtë varrezave ?
Kush i nxorri eshtërat e Ded Gjon Lulin në vitin 1967 nga varri dhe ku ndodhen ?
Kryengritja e Malesisë së Madhe ne vitin 1911 me Ded Gjon Lulin në krye mbetet kryengritja ma madhore e të gjitha kohërave  qe nga organizimi  dhe deri tek finalizimi me ngritjen e flamurit ne Deçiq .
Së pari :
U realizua falja e gjakmarrjeve .
U sterviten për dy vite 1500 luftarë.
U krijua shtabi i luftes prej shtatë vetësh .
U krijua shtabi i flamurit prej shtatë vetësh.
Hoti si bajrak ne emer të maleve i shpalli zyrtarisht luften perandorisë Osmane dhe realizoi momerandumin e Greçjes me dymdhjetë pika të hartuara nga intelektualë e patriot , përfaqësues nga të gjitha trevat e Shqipërise amë! Si Buletini , Hasan Prishtina , Siliqi , Gurakuqi ,Hil Mosi etj.
Kryekrushku Ded Gjon Luli me trimat flamurtarë arriti në Vlorë me 28 Nanorë 1912 me flamurin kombëtar që u shpalosh në  vitin 1911 në Qafë-kishë , duke ija dorëzue shtabit te flamurit .
Flamurin e prerë dhe të qendisur nga Gjon Gjo Kola dhe Rrok Pulti .
Lavdia e Malësisë së Madhe është besimi tek Zoti , thjeshtësia dhe afësia për tu vetëmbrojtur , prandaj krenohemi me Papa Kelementin , me Ded Gjon Lulin e Prek Calin , me filozofët si Pater Nargaj e artistë si Lukë Kaçaj  , pse jo me Noren e Kelmenit , Tring Smajlen , Shote Galicen , Tone Bikaj , Roza Patin e Jozefina Topallin e të gjitha nanat malësore.

Në 7 – vjetorin e Shqipërisë në NATO

by

Shkruan: Gjeneral Piro Ahmetaj/Këshilltar i Presidentit të Republikës për Mbrojtjen/

Plot 7 vjet më parë Shqipëria u anëtarësua nē Aleancën e Atlantikut të Veriut (NATO), në aleancën më të fuqishme të sigurise globale, modelin e vlerave të lirise dhe “shkollën-simbol” të demokracive perëndimore!

Pa asnjë mëdyshje, mbetet një arritje e merituar historike (pas pavarësisë), politike dhe gjeo-strategjike për Shqipërinë, kombin dhe mbarë-shqiptarët!

Krenar që kam patur privilegjin për të kontribuar modestisht gjatë procesit 15 vjeçar (1999 – 2013) të negociatave teknike të anëtarësimit dhe mirënjohës për sa jemi investuar në këtë proces!

Urimet më të sinqerta, në mënyrë të veçantë, për leadershipin politik, eprorët, miqtë dhe kolegët në Forcat e Armatosura, me të cilët kemi patur privilegjin, kemi përjetuar, kemi kontribuar dhe njëkohësisht jemi “rritur profesionalisht” nē këtë proces historik reformash!(Marrë nga statusi i tij zyrtar në Facebook)

Mustafa: Çdo gjë brenda territorit është pronë e Kosovës

by

 -Kryeministri i Serbisë Vuçiç dje në veri të Kosovës: Nuk e japim Trepçën, nuk e japim Ujmanin/

Nga Behlul Jashari/ PRISHTINË, 4 Prill 2016/ Kryeministri Isa Mustafa ka ritheksuar sot se, “me Kushtetutë dhe me Paketën Ahtisaari është paraparë shumë qartë që çdo gjë që është në territorin e Republikës së Kosovës është pronë  e Republikës së Kosovës”. “Për këtë arsye edhe ne nuk po i japim rëndësi deklaratave ditore ose javore ose të rastësishme që po i japin të tjerët, sepse ne e dimë çka është e jona, dhe çka është e jona ne do ta zhvillojmë në harmoni me Kushtetutën”, theksoi kryeministri Mustafa.Kreu i qeverisë kosovare është përgjigjur kështu sot në pyetjet e gazetarëve lidhur me deklaratat e djeshme të kryeministrit  serb Aleksadar Vuçiç për Trepçën e liqenin e Ujmanit të pretenduara prona të Serbisë,  në veri të Kosovës, gjatë një vizite dje.“Nuk e japim Trepçën, nuk e japim Ujmanin, mbrojmë popullin tonë”, është citur Vuçiç në një nga titujt e raportimeve të medias së Beogradit nga vizita e kryeministrit serb në veri të Kosovës.

“Serbët nga Kosova janë pjesë e shtetit tonë”, ka thënë kryeministri i Serbisë Vuçiç, i  cituar nga media serbe, ndërsa nuk raportojnë a ka thënë se shqiptarët e Kosovës pjesë e cilit shtet janë.Sipas regjistrimit të popullsisë të pranverës 2011, në Kosovë, pa veriun, u numëran 1.739. 825  banorë rezidentë,  92.93 % shqiptarë. Pjesa tjetër e përqindjeve iu takon komuniteteve pakicë, 1.58% boshnjakë, 1.47 %  serbë, 1.08 % turqë, etj.Por, numri i banorëve-shtetasëve të Kosovës është më i madh, meqë regjistrimi i popullsisë nuk ka përfshirë një të tretën e kosovarëve që vlerësohet se jetojnë e punojnë jashtë vendit.Përqindja e komunitetit serb do ishte më e lartë me përfshirjen e veriut në regjistrim. Në veri të Mitrovicës dhe tre komuna tjera veriore – Leposaviç, Zubin Potok e Zveçan, ku është refuzuar regjistrimi i popullsisë, sipas një shifre që e kanë përmendur autoritetet kosovare, jetojnë rreth 40 mijë serbë.