Opinion – Page 798 – Dielli

Një emër që i bën nder Italisë

April 30, 2013 by dgreca

Emma Bonino lindi më 9 mars 1948 në Itali. Është poltikane italiane, aktualisht Ministre e jashtme e Italisë në qeverinë Letta. Është një prej figurave më me ndikim e radikalizmit liberal Italian./

Nga Arjan Th. Kallço/

Më në fund edhe odiseja e zgjedhjeve në Itali duket se po i drejtohet konkretizimit të një qeverie me bazë të gjerë, duke bashkuar në një qeveri dy polet e kundërta të politikës italiane. Kanë qënë muaj të vështirë për vetë politikën, pas rezultatit të bujshëm të Lëvizjes 5 yjet e cila me qëndrimin e vet rrezikoi dhe më pas dështoi në synimet e veta. Përvoja e pakët në politikë dhe moskapja e momentit të duhur bëri që këtë dobësi ta shfrytëzonte klasa e vjetër politike e të dy krahëve. Kështu lëvizja që gati nuk fitoi zgjedhjet 2013 tani gjendet jashtë lojës politike e prirur të bëjë opozitë për një periudhë 5 vjeçare. Nëse do të kishin pranuar të bënin koalicion me Pd, partia e Berluskonit tash do të ishte në opozitë dhe kjo do t’i jepte mundësi Grilos që ta forconte pozicionin e vet në elektoratin Italian. Kape çastin – është thirjja që partia më e re duhet ta kishte shfrytëzuar në dobi jo vetëm të vetën, por edhe të vetë Italisë, pas krizës së thellë ekonomike dhe të besimit që përfshiu gadishullin përballë nesh. Por gabimet janë pjesë e jetës politike, jo vetëm në itali, pasi kur të vinë mendtë, nuk t’i hanë as qenjtë. Megjithatë duhet thënë se Griloja dhe partia e tyre bënë zgjedhjen që ata e menduan më të mirë dhe tani do t’ju duhet punë e jashtëzakonshme që të ridalin konkurrues në zgjedhjet e ardhshme lokale. Tani t’i kthehemi qeverisë së sapokrijuar me kryeministër Enriko Leta e cila sot kërkon votbesimin në Parlament. Sipas deklaratave të dy partive më të mëdha, nuk duhet të ketë pengesa për miratimin e qeverisë së re. Kështu i jepet fund një kaosi që duket se i uli jo pak pikë vendit fqinj në arenën ndërkombëtare. Paqëndrueshmëria politike italiane ka një histori gati 70 vjeçare dhe asgjë nuk të gjen të papërgatitur. Në listën e 21 ministrave është edhe një emër besoj shumë i dëgjuar edhe në politikën shqiptare dhe bëhet fjalë për Ema Boninon që do të mbajë portofolin e Ministres së jashtme. Është një emër që vërtet të ngjall kërshëri, por edhe admirim, jo sepse është femër, këtë herë qeveria italine do të ketë shumë femra në gjirin e vet, por sepse është një përvojë kaq e gjatë e poltikanes që nuk mund të lihej jashtë vëmendjes së një vendi që është ndër 10 vendet më të fuqishëm të botës. Mendoj se është një zgjedhje tepër e merituar, pasi bota sot ka më shumë se kurrë nevojë për zgjedhjen e elementëve cilësorë në drejtimin e punëve dhe vërtet znj. Bonino qëndron në krye të listës së elitës italiane dhe europiane. Dje tek lexoja emrin e saj në gazetat më të mëdha italiane, nuk mund të mos i hidhja një sy të gjithë veprimtarisë së saj në disa drejtime: italian, europian dhe botëror. Me disa rreshta po sjell disa nga momentet më të spikatura të karrierës së saj deri në çastin kur mori drejtimin e një prej ministrive më të rëndësihme të marrëdhënieve me botën, të promovimit të vendit dhe të bashkëpunimit ndërkontinental. Zgjedhjet tona janë tek dera dhe do të ishte e udhës që në përzgjedhjen e parlamentit të ri që do të dalë nga 23 qershori, të mbahet fort mirë parasysh leksioni Italian i përzgjedhjes. Diplomacia shqiptare e di se ku e ka vendin e vet dhe peshën, por skandalet me emërimet neopotiste dhe me njerëz që nuk kanë patur ndonjëherë lidhje me diplomacinë e vërtetë, tregojnë se mentaliteti shqiptar i këtyre dy dekadave vështirë se mund ta çrrënjosë atë. Do të duhej një radikalizëm i qartë, i guximshëm, si shembulli i Boninos, jo thjesht si radikaliste, por si nismëtare e vendosur e një politike radikale edhe në nivel global. Kush është Ema Bonino? Pasi ta lexoni veprimtarinë e saj, do ta kuptoni se është një emër që i bën nder Italisë.

Pas shkollës fillore dhe të mesme në vendlindje, shkoi në Milano ku frekuentoi fakultetin e Gjuhëve të Huaja në universitetin Bokoni dhe ku u diplomua në vitin 1972. Në vitin 1975 hyri në politikë dhe një vit më vonë nën siglën e Partisë radikale zgjidhet për herë të paë në moshën 28 vjeçe në Parlamentin Italian. Në vitin 1979 u zgjodh deputete në Parlamentin europian. Në cv e saj numëron edhe anëtarësi në komitetin ekzekutiv të International Crisis Group, ideatore dhe promovuese e Gjykatës penale ndërkombëtare, profesore nderi e Universitetit amerikan të Kajros, delegate e Italisë në OKB lidhur me dënimin me vdekje etj. Në vitin 1980 promovon fushata të shumta për referendumin lidhur me të drejtat civile në Europën lindore dhe një vit më vonë një apel kundër shfarosjes nga uria duke kontribuar në krijimin e shoqatës Food and Disarmement International, me qëllim koordinimin e veprimtarive dhe nismave të informacionit ndërkombëtar dhe më vonë u bë sekretare. Në vitin 1986 organizon një konferencë ndërkombëtare duke dalë me manifestin e kryetarëve të shteteve kundër shfarosjes nga uria, në mbrojtje të së drejtës për jetën dhe jetës së të drejtës. Këtë nismë ia paraqiti edhe papës Gjon Pali i II. Në janar 1987 manifeston në Varshavë kundër diktaturës së gjeneralit Jaruzelski në favor të Solidarnostit. U arrestua dhe u përjashtua nga Polonia. Në vitin 1989 u bë kryetare e Partisë radikale transkombëtare deri në vitin 1993. Në nëntor 1990 arrestohet edhe në Nju Jork, pasi denoncoi ligjin për shitjen e siringave me recetë të mjekut. Në maj 1991 është firmëtarja e parë e mocionit kundër përhapjes së armëve jo konvencionale dhe në veçanti të minave antinjeri. Në vitin 1993 promovon një fushatë në favor të krijimit të Gjykatës penale ndërkombëtare për ish-Jugosllavinë me një apel me 25 mijë firma nga e gjithë bota. Po në atë vit pas takimit me Dalai lamën hedh idenë e një mobilizimi për të drejtat dhe lirinë e popullit tibetian dhe për demokraci në Kinë. Në vitin 1995 u bë Komisare europiane për politikën e konsumatorit, peshkimit dhe për ndihmat humanitare. Më 26 janar 1995 është e para komisare që shkoi në Sarajevë pas fillimit të luftës, duke denoncuar pafuqinë e Europës, dhe mosinteresin e OKB-së para pastrimit etnik e më pas votën e saj prondërhyrjes ushtarake në Kosovë. Në vitin 1996 pas genocidit në Ruanda udhëtoi drejt disa vende të Afrikës në mbështetje të së drejtës së refugjatëve për ndihmë humanitare e më pas në Somali, Sudan, Kurdistan, Afganistan. Në vitin 1997 dukë qënë mes nismëtarëve firmos në emër të Komisionit europian Konventën e Oktavës kundër minave. Pas mandatit në Europë kthehet në politikën italiane dhe në zgjedhjet europiane arriti një rezultat historik, duke u bërë forca e katërt politike kombëtare. Në vitin 2001 pas një tjetër suksesi në zgjedhjet në Itali shkoi në kairo më synimin q ëtë mësonte gjuhën dhe kulturën arabe. Në vitin 2004 rizgjidhet në Parlamentin europian, duke iu bashkuar grupit Aleanca e demokratëve dhe liberalëve për Europën dhe në 2005 shkon përsëri në Afganistan si kryetare e misionit të vëzhguesve të B.E-së në zgjedhjet parlamentare dhe lokale. Në vitin 2008 u zgjodh si kryelista e PD në Piemont dhe mori 107 vota duke u zgjedhur zv/kryetare e Senatit.Në zgjedhjet e këtij viti nuk arriti të fitonte një mandate në Parlamentin Italian. Emri i saj u përzgjodh si candidate për presidente pas mbarrimit të mandatit të Napolitanos dhe më 14 prill Partia socialiste e propozoi zyrtarisht atë, e ndihmuar nga sondazhi që e bënte fituese me 32% të konsensusit.

Pse shqiptarët mercenarë ?

April 30, 2013 by dgreca

” Djema! Ju më shikoni si prift, por unë nuk u linda kësisoji, por shqiptar dhe shqiptar dua të vdes” ( At Stath Melani) */

”E vërteta të mbyt ! Por , thuaje te vërtetën.(F.Xh)”/

Nga Fahri Xharra/

Emri mercenarë i pershkruan nga prejardhja të gjithë ata që afrojnë ndonjë shërbim ne kundërshpërblim-pagesë. Mercenarius vjen nga latinishtja, rrjedh nga fjala merces – rrogë, pagë, pagesë. Një mercenar është një luftëtar i huaj në një konflikt të huaj; “i rekrutuar në shtetet e huaja” dhe i cili “merr pjesë drejtpërdrejt në një armiqësi”. Ky luftëtar duhet të ketë “përparësitë vetjake” që të marrë pjesë ne atë konflikt apo atë luftë duke qenë “shumë mirë i paguar, bile shumë më mirë” sesa të obliguarit e asaj lufte apo konflikti. Një mercenar është një luftëtar i zanatit të luftës i rekrutuar me para nga një Shtet, një ndërmarrje apo ndonjë lëvizje politike në mënyrë të ligjshme apo jo, jashtë sistemit të rregullt të ndonjë vendi.

Përditë e më tepër po jemi dëshmitarë të një dukurie e cila na bën që si komb të jemi më largë botës së civilizuar. Jo pse ata na largojnë, por ne po ia kërkojmë vetes këtë largim nga e vërteta pa të drejtë ankese dhe pa të drejtë arsyetimi ndaj brezave që do të vijnë.

Po, për kë? Po, për çka? Për cilin atdhe?

“Shërbimi i mercenarëve në përgjithësi kërkon njerëz të aftë qoft për një operacion ushtarak dhe për një kohëgjatësi të kufizuar, qoftë për një tip të shërbimit të specializuar. Kohëzgjatja e angazhimit është e karakterit të përkohshëm ose të përjetshëm”.

Pse jemi aq të lehtë, që të rekrutohemi? Për kë? Kush po na rekruton? Çfarë lakmije e dreqit të mallkuar, na shtyn që të lidhemi më forcat më të errëta e më të urryera të botës? Ku janë fajet? Duhet të dihet një gjë. Krejt propaganda fetare është në duart e Serbisë. Të vetëdijshëm apo jo, me para apo pa to, të gjithë jemi në kurthin e atyre që të ardhmen tonë e shohin ndryshe e jo ashtu se si e duam ne. Ne vetëm jemi duke i shkuar mbrapa një të papriture e cila do të na kushtojë
shumë shtrenjtë. Brezat kanë për të na mallkuar.

Më 8 Korrik 1977, Konventa e Gjenevës ratifikoi definicionin (përkufizimin) e një mercenari (neni 47): “Mercenari nuk e ka te drejtën e një luftëtari apo të një të burgosuri të luftës”. Përgjithësisht termi mercenar e ka një konotacion shumë negativ për shkak se motivimi për këtë mënyrë të luftës për të huaj e nxitë paraja. Të jesh mercenar duhet të jesh edhe nga zemra i prishur. Vrasës. Në rastin tonë vrasës i ardhmërisë sonë. Mercenarët janë vegla për kompletimin e një kauze të huaj. Kjo kauzë, kauzë e mercenarëve tonë, që aspak nuk është në nderin e kombit e as të familjes së tyre e as të atyre që janë kyçur në te, nuk është rastësi, për këtë janë bërë përgatitjet që moti. Është dijtur se lufta do të fitohet, është ditur se Kosova do të jetë e pavarur, e mu për këtë kanë pas filluar përgatitjet nga ana e humbësit (në bashkëpunim me dashamirët tonë që na njofin shumë mirë) që luftën tonë, herët a vonë ta qesim në errësirë; herët a vonë ta njollosim me njollat më të shëmtuara, dhe këtë shkatërrim të mundit tonë qindravjeçar, dhe ndihmës historike të botës së civilizuar të bëjnë me njerëzit tonë. Po, po me njerëzit tanë.

Ku janë intelektualët që nuk flasin? Pse janë pseudointelektualët (intelektualët e rrejshëm) aq të zëshëm në mohimin e çdo gjëje që vlen? Vallë, çfarë lloji i mbinjeriut janë ata që kënaqen duke na ngrehur zvarrë në errësirën e ë së kaluarës tragjike? Mercenar është edhe ai që me shkrimet dhe paraqitjet e tij publike lufton për kauzën e tjetërkujt. Ai merr pjesë në një armiqësi, për të përfituar më shumë materialisht. Heu mos kofshin! Kush po i ndjell këta mercenarë të së keqes që t`i qesin hije të keqe e të pashlyeshme tërë kombit? Kush krekoset me shkrimet qëna ndajnëidentitetin tonë? Kush njollos figurat e Skënderbeut, Ismail Qemalit, Nënës Tereze vetëm e vetëm të njollosë kombin, historinë, arritjet dhe më e keqja, të na lërë pa ardhmëri? Të dalësh në anën e kurrkujt për një grusht parash, apo nga një infeksion patogjen të shpëlarjes së trurit, i përngjan mercenarit të hapësirës (film vizatimor), me dëshirë e i bindur në agjësimin e Planetit X, diku larg, në Galaktikën e Don Kishotit. Mercenarët (henchmen) janë vegla të pa vlera, që nuk i dhimbsen as dreqit, e që shërbejnë vetëm për të kryer detyrën e dhënë, e pastaj nëse mbijetojnë mbyten nga vetë paguesi. Ata kanë uniformë të cilën duhen bartur, ata kanë ide qe shkon përtej shpirtit të predikuar nga vetë zoti i tyre.

Mohuesve të historisë ju rikujtoj fjalët : ”Ilirët kanë krijue të parin alfabet dhe romakët shkrimin e tyne e morën nga ilirët, çka dëshmon se ishte aq e lavrueme sa edhe shkruhej, se ishte themeluesja e atij alfabeti që bota mbarë sot e quen “alfabeti latin”, se ajo zë vend si degë e veçantë në kuadër të trungut të gjuhëve indoevropiane dhe si e tillë ajo konsiderohet se qysh në fazat ma të hershme parahistorike ishte gjuhë folëse pellazgo-ilire me elemente karakteristike të mëvetësishme.(Daniel Gazulli) ”

At Donat Kurti jep edhe një të dhënë të mrekullueshme për marrëdhëniet e vendit tonë me atë revolucion teknologjik që e tronditi botën kulturore me fuqinë e jashtëzakonshme shtytëse që u dha botimeve dhe kulturës në tërësi: për lidhjet me shtypshkronjën. Ai thekson se shtypshkronja kishte hyrë në Obot “fill mbâs të gjetunit”, domethënë fill pas shpikjes së saj nga Gutenbergu. Shtypshkronja e Obotit, shkruan At Kurti, njihet më 1493. Kjo do të thotë se ajo ishte futur në Shqipëri vetëm 38 vjet pasi Gutenbergu i dhá vendit të vet dhe botës prodhimin më të famshëm të krijesës së tij.Tridhjetë e tetë vjet për atë kohë janë si tridhjetë e tetë ditë sot, ndoshta më pak. Ai përmend edhe shtypshkronjën tjetër të Shkodrës, që njihet më 1563, por nuk përjashtohet që edhe kjo të jetë më e hershme. Kush i zhduki këto shtypshkronja ? Përgjegjja dihet .

Nuk jemi ne ata e as që na takon neve të bëhemi pjesë e mohuesve dhe shtrembëruesve të historisë sonë. Le t`i mbajnë ata, ato mashtrime përveti se e kemi tokën tonë e cila ka nevojë më shumë se kurrë për ne. Ne kemi mbirë gjithmonë aty ku na kanë shkulur , dhe po të na shkulin përsëri , ne përsëri do të mbijmë . Edhe kur na kanë shkelur trupin tonë gonxhet tona përsëri kanë qelur . Për kundër përplasjeve të tmerrshme mbi popullin tonë gjithmonë ka qelur një syth këtu , një syth aty , ku ata më së paku e kanë pritur . Me sulme biologjike të mortajës së zezë , të variolës vdekjeprurëse , të helmimeve me gazërat toksike , të vrasjeve masive , të dhunimeve të panumërta , të shpërnguljeve të mëdha ne përsëri jemi kthyer dhe ikur nga buza e greminës .

Heeeej ! Nuk po kam zë më shumë që të thërras e të kthjelli mendjen e mykur e të shitur të atyre që nuk janë të vetëdijshëm për vepren e madhe të shqiptarëve në shpëtimin , në kohë të duhur të popullit historikisht të përndjekur hebrejve të cilët gjetën strehim në tokat iliro-shqiptare gjatë shekullit të dytë para krishtit , në shekullin XVII-të hebrejve të ikur nga Inkuizicioni në Spanjë dhe gjatë luftës së dytë botërore. Hebrejtë na janë mirënjohës dhe kemi vendin e nderit si populli i vetëm në Europë që iu ka dalur krah në qaste të vështira . ”Sikur të ishin të gjithë të njejtë me shqiptarët , bota do të ishte ndryshe” thoshte John Withers II .

Ne shqipëtarët ,krenarinë tonë e mbështesim përveq në historinë tonë antike të vjedhur edhe në katër shtyllat që na mbajnë fortë në mesin e popujve të civilizuar të Europës : Gjergj Kastrioti – Skenderbeu , Nënë Tereza , Ismail Kadare , dhe shpëtimi e strehimi i hebrejve gjatë historisë .

(* Stathi Melani ishte një prift ortodoks shqiptar, pjesëmarrës i Kongresit të Manastirit, i cili vendimet e marrura në kongres për përhapje e gjuhës së njësuar letrare shqipe i zbatonte në fshatrat e Shqipërisë së jugut. Për veprimtarinë e tij patriotike ai u përndoq nga autoritetet turke që sundonin në atë kohë në Shqipëri. Edhe përkundër faktit që turqit ia dogjën tri herë shtëpinë, ai nuk e ndali veprimtarin e tij. Në të njëjtën kohë veprimtaria e tij përcillej edhe nga priftërinjtë ortodoksë grekë të cilët organizuan edhe vrasjen e tij. Kështu, më 24 Dhjetor 1917 banda e kusarëve të Josif Suropullos i zuri pritën e vrau dhe i masakroi kufomën duke i prerë kokën për t’u tërhequr vërejtjen dhe frikësuar veprimtarët e tjerë shqiptarë ortodoksë. Megjithatë vrasja dhe masakrimi i tij te të rinjtë e Shqipërisë së jugut ishte vetëm një vërtetim për rendësinë e gjuhës shqipe.)

Pse jemi aq të lehtë, që të rekrutohemi? Për kë? Kush po na rekruton? Çfarë lakmije e dreqit të mallkuar, na shtyn që të lidhemi më forcat më të errëta e më të urryera të botës? Ku janë fajet? Duhet të dihet një gjë. Krejt propaganda antishqiptare është në duart e Serbisë. Të vetëdijshëm apo jo, me para apo pa to, të gjithë jemi në kurthin e atyre që të ardhmen tonë e shohin ndryshe e jo ashtu se si e duam ne. Ne vetëm jemi duke i shkuar mbrapa një të papriture e cila do të na kushtojë shumë shtrenjtë.

Fahri Xharra ,27.04.13

Gjakovë

Vatra duhet t’i kërkoi Qeverisë Shqiptare që emigrantët të kenë të drejtën e votës për zgjedhjet e 23 qershorit

April 29, 2013 by dgreca

Fjala e Mbajtur në Kuvendin e Vatrës nga kryetari I deges se Michiganit, z. Alfons GRISHAJ/.

I nderuar Dr. Gjon Bucaj, Kryetar i Vatrës!

Të nderuar anëtarë të Vatrës të mbledhur në këtë Kuvend!

Të nderuar miq dhe të ftuar!

Në emër të Degës së Vatrës Michigan, ju sjell përgëzimet dhe përshëndetjet për mbarëvajtjen e këtij Kuvendi të vazhdimësisë të traditës së shkëlqyer të Vatrës 101 Vjeçare.

Vatra, ka me çfarë të mburret, ka për çfarë të flasë, ka për çfarë të japë leksione, por, ka hapësira për të dëgjuar dhe përmirësuar punën e vet në të mirë të kombit, kultivimit të identitetit dhe gjallërimit të frymës patriotike në diasporë…

Vatra ka një traditë 101 vjeçare në Amerikë, në atdheun e dytë të shqiptarve, duke e parë në këtë këndvështrim, kultura amerikane ka ndikuar në mënyrë thelbësore në kohë dhe hapësirë tek Institucioni jonë, që është më i vjetri në hapësirën shqiptare. Vatra është krenare që djepin e vet e përkundi në demokracinë e këtij vendi duke marrë përkrahjen e duhur, pa të cilën, Shqipëria do të vazhdonte të endej në udhëkryqin e Historisë…

Dega e Vatrës së Michiganit, që njihet në histori dhe si koka e dytë e Vatrës, vjen sot në këtë Kuvend me një pjekuri dhe maturi riorganizuese, e cila ndikoi dhe në rithemelimin e degëve të tjera në Amerikë. Padyshim, promotori i kësaj lëvizje të re është Dr.Gjon Buçaj me stafin e tij, duke vijuar në linjën e drejtë të ish kryetarit largpamës, Agim Karagjozi, një patriot i madh dhe i palëkundur në luftën e pandërprerë ndaj rrymave prokomuniste, të cilat synonin ta vinin Vatrën nën kontroll, me qëllim që ajo t’i shërbente pushtetit të shëmtuar Enverist.

Dega e Vatrës së Michiganit, gjatë më shumë se një viti që drejtohet nga unë si Kryetar, dhe bashkëpuntorët e mi të kryesisë, Pjeter Jaku, Mondi Rakaj, Kujtim Qafa, Julian Çefa, Enita Hajdari, Ilir Myftiu, e mbështetur nga Kosulli i

Nderit, patriotin Ekerem Bardha, kleriku patriot Don Fran Kola, Imam Shuaip Gërguri, Dom Ndue Gjergji, Baba Arshiu dhe dervish Helidon Pashai si dhe shumë aktivistë të shquar të këtij komuniteti, si Vasel Ujkaj, Gjeto Ivezaj, Donika Bardha, Nevrus Nazarko, Jozeph Dedvukaj, Paulin Palushi,Valentin Lumaj etj të cilët, kanë një kontribut të respektueshëm. Dega jonë ka zhvilluar një veprimtari të dendur e të sukseshme, ku mund të veçohen takime të ndryshme si dhe angazhime të natyrës diplomatike me senatorë e kongresmenë të Shteteve të Bashkuara, për të rrahur problemet e shqiptarëve dhe atdheut tonë, Shqipërisë. Gjithashtu, ka pasë një politikë antarësimi, duke vlerësuar aktivitetin e secili dhe, veçanërisht pranimin e të rinjëve.

Dega e Vatrës së Michiganit është munduar të ndihmojë qendrën në të gjitha drejtimet në bazë të programit dhe statutit. Ajo ka dhënë dhe mendime të vlefshme për ndyshimin e disa pikave në Statutin e sotëm. Dega e Vatrës në Michigan, ka mbajtur lidhje të ngushta me Ambasadën e Shqipërisë në Uashington të drejtuar nga z.Galanxhi dhe Konsullatën e Përgjithshme në NY, të drejtuar nga Dritan Mishto.

Si do të punojë Vatra në të ardhmen?

Vatra duhet të funksionojë si një Institucion me të gjitha barometrat e një Institucioni modern. Nuk duhet të ketë pauza dhe mëdyshje. Duhet të jetë e qartë në politikën kombëtare dhe vlerat demokratike. Duhet të jetë shumë e lidhur me të gjithë diasporën në çdo shtet ku jetojnë shqiptarët. E them këtë, se Vatra e ka këtë autoritet. Duhet të jetë e lidhur më shumë me shtetin amerikan, për të promovuar interesat e Shqipërisë etnike në çdo moment.

Sot është shekulli 21, pra, na bijt e shekullit të ri, duhet të trokasim në dyert e qytetrimit, si Ilirët e hershëm Shqiptarë, me një qartësi matematike për të ardhmen e fëmijëve dhe kombit tonë…

Vatra duhet t’i kërkoi Qeverisë Shqiptare që të gjithë emigrantët, kudo që janë të kenë të drejtën e votës për zgjedhjet që po vijnë!

Zoti i bekoftë Shqiptarët kudo në botë!

Zoti e bekoftë Amerikën, aleaten besnike të Shqiptarëve.

Ju faleminderit!

SHSHA-ja në Çikago përkrah dëshminë e Komitetit për Punë të Jashtme të Kongresit Amerikan

April 29, 2013 by dgreca

Nga Skënder Karaçica/

Sundimit shekullor serb ndaj popullit shqiptar dhe të Kosovës i pati ardhur fundi në vitin 1999,kur forcat progresive dhe liridashëse të Europës dhe në bashkëpunim të ngusht me shtetin e Amerikës i dhanë grushtin e merituar regjimit vrastar të Milloshevqit.Po e theksojmë se që nga viti 1912 e deri më sot,regjimi serb nuk e ka ndryshuar kursin e vet antishqiptar dhe ndaj Kosovës,kështu e nis reagimin SHSHA-ja në Çikago,që i del në përkrahje për dëshminë e Komitetit për Punë të Jashtme të Kongresit Amerikan në Uashington,të krysuar nga Kryesuesi i nënkomitetit për Evropë dhe Evroazi z.Dejn Rorabaker.
Në fokus të ngjarjeve politike,ky asociacion kombëtar i SHSHA-së ngre zërin me tërë argumentet e kohës se marrëveshja në Bruksel në mes Serbisë dhe Kosovës është artikulua që,si thuhet me gjuhën e diplomacisë regjimin aktual serb në Beograd (si trashigimtar i kohës vrastare të Millosheviqit)mos ta lanë me duar thatë!Marrëveshja në Bruksel,theksojnë zëshëm shqiptaro-amerikanët e Çikagos nuk është historike,por me këtë akt të (mos)marrëveshjes problemin antishqiptar serb e kanë lanë të dera e shtetit të Kosovës .
Regjimi okupues serb e pati humbur luftën në Kosovë dhe marrëveshja më e mirë do të ishte që Brukseli të vijëzoj kahet për pakicën serbe vetëm në kaptinat e Kushtetutës së shtetit të Kosovës që pa fije dyshimi konsiderohet si një nga aktet më moderne dhe me standardet ndërkombëtare kur kihet parasysh pakica serbe.Duhet theksuar,thuhet më tej në përkrahjen e SHSHA-së për dëshminë për Kosovën të Komitetit për Punë të Jashmtme të Kongresit Amerikan se nuk mund të pajtohemi për vijat e autonomisë për serbët pakicë,që ndër vite pakica serbe në ish-Jugosllavi është instrumentalizuar me standarde të dyfishte,madje deri të populli më i privilegjur me ligjet kushtetuese të kohës.
Jo autonomi për serbet në shtetin e ri të Kosovës,thotë SHSHA-ja në Çikago për të vazhduar me argumentin se e drejta e tyre si pakicë është sendetuar aq mirë në Kushtetutën e Kosovës sa mund të krahasohet me të gjitha aktet më të mira të së drejtës së shtetit ligjor dhe me kahe demokratike jo vetëm në Europë po edhe më gjerë në botë.Është dashtë që Brukseli të krijojë të gjitha mundësitë që pakica serbe të mbeshtetët në kodet e ligjeve të shtetit të Kosovës pa krijuar standardin e dyfisht të dy entiteteve në këtë shtet të ri,që sipas shqiptaro-amerikanëve kjo (metodë)i takon kohës së komunizmit.
Në përkrahjen tonë,kërkojmë që lidhur me marrëveshjen serbo-shqiptare në Bruksel të merret Kongresi dhe Senati Amerikan bashkë me mekanizmat tjerë diplomatik në Uashington,që kjo marrëveshje për të qenë (historike)dhe një pajtim në mes të dy popujve në luftë tash e njëqind vjet,të sendertohet me aktin e duhur të heqjes dorë përgjhtmonë nga ana e Serbisë ndaj skenarëve antishqiptar dhe të shtetit (realitet i ri)të Kosovës.
Në fund fare,asociacioni politiko-kombëtar(SHSHA-ja)e përkrah angazhimin tash e njëzet e pesë vjet të LQSHA-së(Joe DioGuardi),i cili me shpirtin e tij të arbëreshit shqiptar nuk pushon së vepruari për kauzën e madhe kombëtare shqiptare në Ballkan.Dyert e Kongresit Amerikan po i hapin duart e arbëreshit që,sit thotë DioGuardi,do të punoj deri sa të jem gjallë!Për çudinë tonë,thonë në Çikago,tash e katërmbëdhjetë vjet asnjë nga institucionet shtetërore në Prishtinë,Tiranë dhe të subjekteve politike në Maqedoni,Ulqin dhe Preshevë saherë që shkuan në Nju Jork dhe Uashington nuk ia hapën derën arbëreshit dhe misionarit për kauzën tonë kombëtare shqiptare!Duhet thënë me argumentin e kohës se ishte vetë Joe DioGuardi(LQSHA-së)që e çon në Kongresin Amerikan çështjen shqiptare dhe të Kosovës në vitet më të rënda të olupimit të Serbisë.Pse është harruar njeriu që u bë udhërrfyesi më i mirë për liri dhe demokraci në tokën shqiptare,pyesin shqiptaro-amerikanët në Çikago.I bëjmë thirrje tërë mekanizmave politik dhe shtetëror në atdhe,që mos t,ia kthejnë shpinën LQSHA-së dhe Joe DioGuardit,ndonëse e kemi parë se në saje të angazhimit të tij ende po u firmosur marrëveshje(jo)historike në Bruksel,ai organizon dëshminë me Komitetin për Punë të Jashtme të Kongresit Amerikan në Uashington.Sërish dëgjohet zëri i DioGuardit për Kosovën,thuhet në përkrahjen e SHSHA-së në Çikago!

HAJT, ZONJË T’U RRITTË MENDJA!

April 28, 2013 by dgreca

Nga Fadil LUSHI/

Thonë se thashethemexhinjtë dhe ofiqarët që nuk dalin dot kollaj nga lëkura e tyre janë njohës më të mirë të gjenealogjive të familjeve në lagjet e tyre. Ata thonë: “Në do ta mësosh a ta njohësh karakterin e një shtëpiakeje a të një zonje, shikoja kuzhinën dhe banjën… Nëse ato hapësira janë të pastra, atëherë nuk ke nevojë të ndërtosh prova rreth përkushtimit të saj”!

Unë këtë shkrim do ta filloj duke iu referuar përditshmërisë së njerëzve që jetojnë në një qytezë të lashtë të Stanbollit, me emrin Kasim Pasha, si dhe të atyre që frymojnë në rrugën “Selamzës male” (kjo e fundit kur përkthehet në gjuhën shqipe, do të thotë: mëhallë ku njerëzit nuk përshëndesin njëri-tjetrin!?)…, një mëhallë ku gjithsecili në vend që të përshëndesë, fyen zonjat, nënat dhe motrat e njëri-tjetrit…, Ata “shajnë targat e veturave, të kamionëve, të traktorëve, të furgonave, numrin e këmishës dhe këpucëve allaturka”! Ajo mëhallë të duket si një “gjiriz” që nuk ka fund dhe përreth tij kalojnë ujërat e zeza. Thonë se edhe kryebashkiaku i tyre nga “sikleti” i madh që e kishte zënë, ishte detyruar të “arratiset” nga ai vendbanim e “vendvaki”.

Lexuesit e nderuar dhe të respektuar të shkrimeve të mia, me plot gojë do të parashtrojnë pyetjen se, ç’i duhej këtij artikullshkruesi ta filloj këtë opinion me “gjirizin” e lagjes së Kasim Pashës dhe me banorët e saj!? Ja, ne po u përgjigjemi shkurt e troç.

Sa herë që zhvillohen seancat a punimet e institucionit më të lartë legjislativ të Kuvendit të Republikës së Shqipërisë, aq herë mua më ngjallet kureshtja për të dëgjuar a përcjellë atë drejtshqiptimin e deputetëve, atë gjuhë të tyre, sa të rrjedhshme pothuaj edhe të bukur. Më ngjallet kureshtja ta shoh e ta dëgjoj edhe “kryekuvendaren”, zonjën e nderuar Jozefina Topalli, atë zonjë që ka një gjenealogji të lavdëruar e të respektuar të fisit të saj…, një gjenealogji që ka një histori patriotike…, që nuk ka njeri që mund t’ia kontestojë çiltërinë, virtytet dhe imazhin. Kjo gjenealogji e fisit të saj nuk duron sajime, nuk duron shtrembërime, nuk duron paragjykime, nuk ka nevojë për publicitet a edhe publicistikë, thjeshtë kjo nuk ka nevojë për një histori krejt tjetërfare. Kohë të fundit, kështjellën e kësaj gjenealogjie, sikur po e shemb vetë pinjolli i saj, gjegjësisht zonja Topalli, e cila me retorikat e saj, ashtu “pa hiri”…, po e baltos, po e neverit… dhe, në vend që ta davarit këtë retorikë, ajo përkundrazi ditë për ditë e ushqen me të keqen e saj.

Ky argument i lartpërmendur, mos vallë nuk na bind se edhe këtej hapësirave të Gadishullit Ilirik “duket një gjiriz” ku përdoret ai komunikim i bastarduar dhe paksa identik me atë të “Kasim Pashasë” së Stambollit…, a mos vallë edhe kuvendi i gjithë shqiptarëve të dynjasë na u shndërrua në një “aksham pazar kuajsh dhe trangujsh”, ku “kryekuvendares” kur t’i teket, kur t’i “rritet mendja dhe kur t’i fiket qiriu”, aq herë i ofendon kolegët, koleget, nënat, motrat, kalamajtë e bllokut a fshatit dhe në veçanti qytetarët e tjerë që ndjekin seancat në fjalë nëpërmjet mjeteve vizive. Ç’i duhet t’i bëjë vetvetes publicitet të panevojshëm…, ç’i duhet ai “luks i shfrenuar”, ç’i duhet ajo ulëritje, ç’i duhet ajo gojë nepërke…, pse nuk e zëvendëson gjithë këtë retorizëm të rëndë me atë pedagogjinë dhe andragogjinë e politikëbërjes aristokrate dhe qytetare.

Fjalori i denigruar ose edhe gramatika e retorikës së saj krahasuese, lëre që është fyes për qytetarët e rëndomtë, por njëkohësisht është anashkalues edhe për intelektualët (të cilëve moti nuk u dëgjohet zëri i ndërgjegjes dhe i protestës)…, për deputetët e garniturës së saj politike, të cilët kështu si duken dhe si (nuk) reagojnë…, sikur u ka rënë “tifoja e morrit”!? Është e pafalshme që një “kryekuvendare” të ndërtojë gramatikën e gënjeshtrave, atë gramatikën përbuzjes, urrejtjes, fyerjes a neveritjes, atë gramatikën e fajësisë së paqenë, atë gramatikën e papërgjegjësisë. Pse gjithë kjo pakujdesi e palejueshme e saj sa i përket retorikës…, pse i lejohet a i jepet e drejta kësaj zonje të nderuar që të sillet mbrapsht, pse kjo zonjë e nderuar, abetaren politike a edhe kuvendare e shtjellon nga shkronja e fundit për të arritur tek A-ja.

Pse kjo zonjë e nderuar lejon që t’i ngjitet etiketa e së keqes institucionale. Është e pafalshme, që kjo zonjë karizmatike t’u bëjë “davanë” njerëzve që ecin në rrugën e tyre politike. Është e patolerueshme që një zonjë me mendje femre, kur të dojë e kur t’i teket, nga kryeminderi i Kuvendit të ndotë fjalorin a gramatikën e saj politike. Thonë se femra shqiptare, në veçanti ajo malësore, karakterizohet me mençuri, karakter të fortë dhe me virtyte të larta morale. Ne nuk do të themi se “kryekuvendarja” Jozefina Topalli është malësore (sikur edhe të jetë e tillë, gjithsesi se nuk ka gjë të keqe), por ama nuk do të pajtohemi që ajo ta përdorë fjalorin a gramatikën “folklorike si dhe atë fjalorin erotik të të respektuarit Edmond Tupja”…, ajo nuk ka të drejtë ta “huazojë gramatikën e atyre grave të mëhallës së Selamsëz male të Kasim Pashës së Stambollit”!?…, ajo nuk ka të drejtë ta parafrazojë “doktorin”…, ajo nuk ka të drejtë të thotë: “ DO TË IKNI EDHE JU PËR LESH…, HAJT, KËPUTNI QAFËN!? ”, e të tjera zvetënime që, në instancë të fundit, s’janë të moralshme e as pedagogjike, po qoftë të thëna edhe në kontekst të shakasë! Kjo retorikë e saj pa shenja dhe vlera konvencionale s’është as me kanun, as me moral. Kjo retorikë nuk është dhe as që mund të jetë karakteristikë për të folmen e femrës shqiptare… Kjo retorikë e saj lere që nuk i nderon burrat shqiptarë, por edhe e fyen gjenealogjinë e familjes shqiptare.

Për ta përmbyllur a për ta përfunduar këtë shkrim (besoj që s’është as tendencioz, as qëllimkeq e as fyes), do të më duhet fillimisht t’i referohem një argumenti. Edhe në Republikën e Kosovës dhe në atë të Maqedonisë ka femra shqiptare që kuvendojnë në cilësi të deputetes…, por ama kurrën e kurrës nuk mëtuan, po edhe nuk “guxuan” ta ndotin gramatikën e retorikës së tyre politike…, që unë me një “vesh të shurdhër” deri më tani nuk i dëgjova prej motrave tona këtej kufirit administrativ fjalët: “…hajt, këput qafën…, hajt, shporru që këtej” e të tjera broçkulla të “Selamzës male”!

Skraparllinjtë për këtë lloj vakie do të qëndisin dy proverba. I pari: “Pordha del nga b…. e jo nga goja!” dhe i dyti: “Nëse shala e vret kalin, atëherë fajtor është ai që ia ka ngjit kalit!? ”

P.S.

Nëse në këtë shkrim pa dashur i ofendova banorët e mëhallës “Selamsëz male”, atëherë po u lutem të më falin gabimin.