Poemë nga ELIDA BUÇPAPAJ/
e dua të vërtetën/
të pastër si e vërteta/
të shenjtë/
si e vërteta/
shenjtore/
si Nënë Tereza/
uji i burimit është/
i kthjellët si e vërteta/
bora në dimër/
është e vërteta/
dhoma e ngrohtë
ndërsa jashtë
ka furtunë
është e vërteta
e kulluar
deti dhe qielli
janë e vërteta
lakuriqe
si nudot
kryevepra
të Renoir-it
pa të vërtetën
e gjitha është
rrenë
e pështirë
pa të vërtetën
ka kllouniadë
ka folkloriadë
më mirë
ikë nga sytë këmbët
e dua të vërtetën
e thjeshtë
pa fallsitet
injoranca
është e vërtetë pranoje
analfabetizimi është i vërtetë
pranoje
hype ku të duash
të vërtetën
zbrite nga të duash të vërtetën
ajo qendron
në këmbë
e paepur
askush nuk
nuk e fsheh dot të vërtetën
edhe ai që ia tregoi
në legjendë tokës
toka rriti pipëzat
dhe e vërteta
u kthye në këngë
për fyejtë mitologjikë
të vërtetën
nuk e fsheh dot lluksi
Benzi, Jaguari, Rolls-Royce,Ferrari
vilat, kamja, ari
e vërteta
ajo qëndron
mbi gomar
në mes të fushës
e të vjen të qeshësh
me të madhe
sa të të dalin lotët
prej të qeshurës
se si shfaqet
e vërteta mbetet
largoje me dhunë
largoje me intriga
e vërteta prapë është
çliroje nga pushtuesit
çliroje diktatura
çliroje ga sharllatanët
Zoti na rujt prej tyne
sa plehra janë
por e vërteta
i mbijeton gjithçkaje
andaj duhet
shqiptuar
troç
sepse të shtiresh
është lojë e madhe
duhet të aktrosh
në Hollywood që
t’ia dalësh
sepse përndryshe të
del boja
fare
sepse e vërteta
e tregon shëmtimin
katërcipërisht
ashti si je
faqja e zezë e tokës
apo faqja e bardhë
fytyra e nxirë blozë
apo fytyra e pastër
si drita e Zotit
kjo është e vërteta
e vërteta nuk është
e fshehur
e vërteta
është për fushë
ne e dimë
si është e vërteta
ne ia themi vetes tonë të vërtetën
ne ia themi njeriut të zemrës
të vërtetën
dhe çlirohemi
të thuash të vërtetën
çlirohesh nga vargonjtë
e shtirjes
nga vargojntë e diktatit
të inercisë
nga koha e pushtimit
tani s’kemi arsye
të kemi frikë
prej frikës
tani jemi çliruar
prej frikës
për ta shqiptuar të vërtetën
troç
ashtu si është
me rrudha
e shpifur
e shkurtër
e trashë
obeze
e ndyrë
por është e vërtetë
nuk i ikim dot së vërtetës
e vërteta nuk na ikën
dot prej dorës
sepse ajo
është
e përherëshme
prandaj le t’ia hapim kartat
e të flasim
me karta të hapura
pa të vërtetë
e gjitha është fiksion
si në një skenë teatri
me aktorë amatorë
që nuk e dinë gjuhën
shqipe
as ta flasin
dhe as ta shkruajnë
e shkruajnë dhe e flasin
shqipen
në mënyrë rumpallhane
pa të vërtetë
nuk ka memorie
nuk ka kujtesë
historia kthehet
në hiç të hiçit
e ne hymë lopë
e dalim lopë
nga kjo jetë
duke na tërhequr
prej qafe zagari
fallcitet
dhe kudra
hipokrizi
prandaj
mbroje të vërtetën
shqiptoje të vërtetën
shqip
anglisht
në të gjithë gjuhët
që ke mësuar
gjatë këtyre 23 viteve tranzicion
veç thuaje
me sy,
me mimikë,
me gjestikulacion
trupëzoju
me të vërtetën
bëju zëri i saj
thuaje
të vërtetën
troç
më e bukura
ta thuash
alla shqiptarçe troç
kështu e kam për zemër
sepse kur e thua
troç
lind si njeri
je vetvetja
dhe bota
bëhet e vërtetë
si e ka krijuar
Zoti
e kështu jetohet
jeta….
troç
dhe bëhet
më e mirë
bota
për çdo ditë e më e mirë
kur i betohemi
së vërtetës
kur i falemi
së vërtetës
kur i thurim
hymn
të vërtetës
me gjithë shpirtin
e zemrën tonë…
nuk kemi përse të themi
rrofshin liderët
rroftë revolucioni demokratik
rroftë antirevolucioni
rroftë antitranzicioni
mjafton të themi
rroftë e vërteta
dhe i kemi thënë të gjitha
shtershëm
deri në bërthamën e tokës
e deri në kupën e qiellit
ku prehen
shpirtërat
e të dashurve tanë
ku ndodhet Parajsa
jeta e përherësisë
dhe Zoti ….