Përzgjedhur nga Anton Çefa/
“ . . .Poezia asht krymbi qi bahet flutur, e dheshmja qi bahet qiellore, errësina qi bahet dritë”-Arshi Pipa/
AGIM/
Andrrat bahen të shkurta,/
Flurojnë të shpejta\n’ajrin e rralluem,/
U ndihet murmurimi./
Te hyjzit vezullimi/
Asht i shqetë,/
E fryjnë era të imta./
Fergullon tash e cikun/
Gjethnaja./
Agim te maja./
Medije 1).
Nji plasë e t’kthielltit
Zanafilla ime.
Çka kerkoj asht te retë,
Ndër zanet qi dalin
Nga shtëllungat e çame.
1). Ndergjegje (sqarim i imi).
Mëshirë
Kam pa nji lot qi u var
Mollzash e piku,
Nji dorë qi e mblodhi
Margaritar.
Kanga e fatit
Kè kambët mbi dhe
E krahët rrokin ernat,
Me gishta qiejve
Cipat gërvishtë,
Don me prekë
Çka nuk ka emën.
E verteta qi ti lakmon asht femen!
Nji rrëfe ndër sy
Qi shigjeton terrin
Mandej nji lot qi ngelë
Pikëpyetje n’ajr.
Teh shpate mes ujit e zjarrit
Për zemren akrobate,
Vorrin ke prak !
Dhae çka pate.
Priresh prore
Kah nji vorrezë ujnore.
Lavirë
Çka jam? M’shikoni mirë!
Dij me tallë dashninë,
Nji mijë mënyrë,
Dij mjeshtërinë e vështirë
Me puthë me buzë të ftohta.
Mkati asht i bukur
Te shtati im pasqyrë,
Afroditë Pandemija,
Hyjneshë e lavirë.
Dëshirë
E falisun me u ba
Tërthuer provash i dlirë
E si nuk ke mëshirë
Për veten tande ashtu nuk ke për tjerë.
Luen me zemrat e hueja me pa
Mos dalë andej jehona
Për kangën e vështirë.
Shet trupin tand per me plle shpirtin,
Mandej shet shpirtin n’panair.
Merr për me dhanë ma tepër,
Lavirë e epër.
Natë e mbrame
Natë e mbrame. I kam thanë
Lamtumirë çdo lteri
Ku ende ka mbetë ikonë
Nji puthje zamaku,
Ende flija e qetë
E nji cirke gjaku
Qi rrodhi i dlirë dikur ndër dejt e mi.
Kam vojtë ndër tbanat
Ku fjalët nuk kanë za,
fëtyrat janë lutje.
Ktu pashë nji herë
Nji vashë me duert
Plot hyj.
Nji tjetër herë kur kisha sytë
T’irun prej gjumit
Erdha te nji kopësht
Tue ndjekë nji vazhdë.
E si po biresha pashë
Andërr thue se isha
Lule ndër gishta
T’hajthët kuq si gjaku
Qi më grisshin ngadalë.
Natë e mbrame, bremje
Ma e gjallë, e vonueme.
San Minato al Monte
Diçka lëviz me gjeth, nji za
I trishtë.
Del nji fytyrë e brishtë,
dridhet thue se mërdhet.
Ah, lamtumirë e gjatë,
shtegu, qiparisat,
vorret ndërmjet.
Fiesole
Diktohet rruga
E bardhë,
Te nji dritore nalt
Feksi nji llampë.
Era
Qi lkundë çerdhet e heshtuna
Kalon me tinguj
Kumbonësh.