Besim Ndregjoni – Page 4 – Dielli

BIJTË NUK PËRMBYSËN ETRIT, POR TRASHËGUAN PUSHTETIN E TYRE?!!!

December 20, 2016 by dgreca

Njeriu është i lirë vetëm atëher kur i shërben të vërtetës. – Sami Frashëri/

2-besim-ndregjoni-300x200

Nga Besim Ndregjoni/Shumica e popullsisë shqiptare nuk e ndien veten të qetë , qoftë nga kujtimet e frikës së madhe të së kaluemes , qoftë për arsye se kanë “përkrahë” regjimin e terrorit stalinjan enverist, bashkëudhëtarë me dhunë ose me dëshirë, dhe ndihen të turpëruar që kan mbajtë heshtjen gjatë ditëve kur ishte moralisht imperative me ngritë zanin e protestës. Rrëzimi i sistemit komunistë e gjeti shoqërinë shqiptare pa ndonjë elitë intelektuale, për arsye se pjesa më e madhe e saj qe bërë njësh me ideologjinë staliniste totalitare. Sigurisht sherbetorët e regjimit nuk mund të kishin një ndërgjegje qytetare dhe aftësi për të qënë udhëheqësit e refleksioneve të thella të daljes së shqiptarve nga qorrrsokaku gjysëmshekullor komunistë. Lëvizja e dhjetorit të viteve 90 ishte e pritshme nga ngjarjet që rrodhën në europën juglindore dhe me ramjen e Murit të Berlinit. Por përshpejtimi i kësaj lëvizje tek ne ndodhi me vrasjen nga turmat të Causheskut liderit komunist rumun, që pushteti politik diktatorial në Shqipëri të ndryshonte. I kam përjetuar ato ditë të dhjetorit 90 me një ndjesi të veçantë dhe me një besim të madh për ndryshimin e një sistemi diktatorial i pa parë në të gjithë europën e pasluftës së dytë botërore, por dhe si një dritë që do ndriçonte mendjet e turbullta dhe të indokriminuar të shoqërisë shqiptare. E vërteta qëndron se ne shqiptarët nuk kishim regjim komunistë siç kishte në Ceki, Hungari, Poloni etj, por një regjim terroristë , çnjerzor, vrastarë e përçundues i vlerave njerzore. Por çfar ndodhi dhe çfar solli kjo levizje! Le të i referohemi të vërtetave të asaj periudhe të vështirë e dramatike në një shoqëri që kishte arritur kulmin botëror me shkeljen dhe dhunimin e të drejtave dhe lirive të njeriut. Duke qënë nën një diktaturë shtypse barbare për 45 vite u ndoq një politikë indokrinimi mbi popullsinë, që të mbeteshim nën fenomenin e”mitizmit,” edukimi i mitizmit ishte një ndër shtyllat e ideologjisë diktatoriale, ku mitizohej diktatori , partia, pushteti diktatorial, lufta civile interpretohej si luftë çlirimtare, komunistët vrasës shpalleshin heronj, pjesa e kundërshtarit antikomunist përbuzej anatemohi me vulgaritet etj. A na ndjek sot mbas 26 vitesh pluralizëm fenomeni i “mitizmit” si shoqëri?!!! Në bindjen time dhe të antikomunistëve shqiptare them PO. Po i rendis faktet: “Mitizimi” si fenomen negativ ka zënë rrënjë dhe përdoret mga politikbërja postkomuniste. Pushtetarët e tanishëm sillen me nje lloj fodullëku mitizues ndaj elektoratit që i kan marre votën. Dihet që ndryshimi i sistemit në Shqipëri nuk denoi Partinë komuniste, ose Partinë e punës, por thjesht ndrroi emrin në Parti socialiste dhe u lejua të ishte bashkëudhtare në ndryshimin e sistemit, sikur kjo parti nuk mbante dhe nuk kishte përgjgjegjësi për krimet makabër që kishte kryer për 45 vite. Kjo forcë politike nuk denoi, apo demostroi njëherë të vetme ndjesë për krimet që kishin kryer etrit e tyre ndaj popullit shqiptar. Lëvizja e dhjetorit 90 ishte shpërthim i një vrulli rinor e cila kërkoi të drejta dhe kushte për mizerabilitetin që kishin në konvikte, të shtyrë dhe nga ngjarjet ndërkombëtare kërkoi pluralizmin politik, dhe kjo lëvizje në heshtje miratohej nga pushteti diktatorial të cilit i kishte hyrë frika në palcë nga vrasjet që ndodhen në Rumani. Lëvizja e dhjetorit e pati jetgjatësinë katër ditë, kur me dymbdhjetë dhjetor u krijua partia demokratike nga intelektualët konformistë. Si partia e parë opozitare ajo nuk e kishte sensibilizimin dhe ndërgjegjesimin si parti antikomuniste, të kërkonte shkrirjen e partisë komuniste, vrastarja e lirisë së shqiptarve. Dhe ky mosveprim ishte fatal për Shqipërinë, se nuk u denuan krimet komuniste. Por ajo u dakortësua më të në qeverisje. Përball këtij realiteti ndodhej pjesa tjetër e shoqërise, antikomunistët shqiptare, që sundimin diktatorial e kishin përballuar me një stocizëm të paparë në historinë e popujve.

Antikomunistët shqiptarë gjatë gjithë periudhës diktoriale nuk reshtën së luftuari ndaj atij pushteti vrastarë e mizor. Ata u përballën me vrasje e me burgime me internime e përçundime çnjerzore. Por nuk u dorzuan përpara mizorive të diktaturës. Aksionet e tyre kombëtare fillojnë me kryengritjet e Malsisë së Madhe, e Postribës në Veri, me lëvizjen antikomuniste të Zhabokikës në jug, me grupin e deputetve që nuk pranuan diktatin partiak komuniste në drejtimin e shtetit.. Thyrja e burgut të Burrelit 1967, kryengritja dhe revolta e Spaçit kur i u hoq ylli bolshevik, kryengritja e Qafës –Barit, Futja në ambasadë e familjes Popa, varja e poetit Havzi Nelës kur gjermanët shembnin murin udhëheqja komuniste shqiptare varte poetin duke treguar terrorizmin dhe absurditetin ndaj kundërshtarve të regjimit. Me 20 qershor 1990 ish i burgosuri politik Burhan Kalaja do të shembte murin e Ambasadës italiane dhe do të i tregonte shqiptarve se muret duheshin prishur si Muri i Berlinit. Këto ishin aksionet e mëdha kombëtare të ish antikomunistëve shqiptar, apo siç e përdor sot politika të burgosur e të përndjekurve politikë, se rolin antikomunistë ka 26 vite që e përdorin ata që i shërbyen komunizmit stalinjan shqiptar. Përball këtyre fakteve, sot heshtet dhe flitet me pompozite e me mitizimin komunist për lëvizjen e dhjetorit dhe e mitizojnë duke e paraqitur se kjo lëvizje solli ndryshimin në Shqipëri. E vërteta vonon , por nuk harron thotë një fjalë e moçme shqiptare. Tani së fundi në media flitet nga politikan, analistë të lidhur me diktaturën në mendime, se bijtë përmbysën etrit, a qëndron kjo e vërtete? Lëvizja e dhjetorit duhet analizuar me dy anët e medaljes. Mbrenda lëvizjes kishte edhe bijë komunistësh edhe bijë antikomunistësh të cilët mbas kësaj lëvizje i vranë siç ishte Arben Broxi. Ajo duhet respektuar për vullnetin dhe aksiomën që iu rreshtua europës për ndryshim, por nuk mund të pranojmë se kjo lëvizje përmbysi etrit, se etrit ishin dirigjentët, që inkurajuan bijtë të mernin pushtetin dhe të i shpëtonin etrit nga krimet që kishin bërë. Faktet më mirë se në ato kohë, shifen sot mbas 26 viteve, a u denua krimineli Enver Hoxha, a dolën para drejtsisë të gjithë xhelatët (etrit) që vrane qytetare të pafajshëm, e kundërta ndodh, shtypi shqiptar çdo ditë publikon si heronj etrit e lëvizjes së dhjetorit, sot mbas 26 vitesh bijtë e etrve jo vetëm që nuk denuan krimin por po ndërtojnë një shtet oligarkik e korruptiv. Krahasoni lëvizjen e të bijve në 90 , me aksionet antikomuniste ndaj etërve që ka bërë klasa antikomuniste nga 44—90. Simbas këtyre politikanve konformiste apo dhjetoristë bijë të etërve , historia fillon në 90. Jo zotrinj bijtë nuk përmbysen etrit në 90, e vërteta e faktuar është se ata vazhduan të trashëgojnë pushtetin e tyre, pa i vrarë ndërgjegja për krimet komuniste. Sot krenohen me bëmat e eterve në biseda televizive. Ballafaqimi me të vertetën do të shkatroi totalishtë “Mitizimin” e ngjarjeve politike që përdoren për interesa ideologjike.

Nuk mund të shikojmë përpara nëse nuk hejdhim sytë mbi të kaluemen , për sa kohë që nuk kemi kuptue si u bamë kështu, përderisa të kuptojmë se kemi humbë kuptimin e jetës , të qenies gjallë….

GËZUAR 28 NENDORIN DHE REFLEKTIM PER NJËZETENANTËN!

November 28, 2016 by dgreca

Nga Besim NDREGJONI/Sot mbushen 104 vite që kombi im me emrin e bukur dhe domethans Shqipëri kremton mvetësinë e saj kombëtare duke u qëndruar dallgëve dhe rrufejave politike shoviniste të fqinjeve. Këtë ditë të shejtë e të lumnueme e ban çdo shqiptar krenar përpara botës së qytetrueme. Para 5 shekujsh me 28 nëndor 1443 heroi legjendar Gjegj Kastrioti Skanderbeu në këtë datë ngriti në Krujën historike dhe u betua në këtë flamur dhe qëndroi krenar përpara hordhive osmane duke shpëtuar krishtërimin europian. Mbas 4 shekujsh me 28 nëndor 1912 historia përsëritet dhe plaku i urtë e i mençuar me burra nga të gjith trevat shqiptare Ismail Qemal bej Vlora do të ngrinte flamurin tone kombëtar duke e shpallur Shqipërine në mvete e të pavararur. Kjo ditë e shejtë prej zotit çdo shqiptar kudo që ndodhet në Preshevë, në Filat e Prezevë në Ulqin e Shkup, Prishtinë e Tirane, dhe në të gjith rruzullin toksor na tregon identitetin tonë kombëtar,. Na ban krenar dhe të denjë për emrin tonë shqiptar. Me këtë flamur përballuam pabesitë europiane dhe të fqinjeve tan të këqinj. Se një fjalë e moçme thotë “Fqinji i keq është për dreq. Me 28 nëndor 1955 lindi heroi i shqiptarisë komandanti syzgalemi i Kosovës së kombit shqiptar Adem Jashari. 28 nëndori është festë gjithëshqiptare që nuk perjashton asnje shqiptar apo krahinë sepse gjatë gjithë historise ringjalli, mbajti, kultivoi , dhe ushqeu shpresën e lirise e barazisë me kombet europiane,.” Gëzuar kombi im ditën e pamvarsisë, ditën e lumnueme prej zotit 28 nëndorin. Në këto 104 vite kombi im Shqipëria, dhe shqiptarët kaluan periudha të vështira si nga armiqtë e jashtëm ashtu dhe nga vete na shqiptaret.

Reflektim për 29 nëndorin ku 72 vite më pare kombit tonë të dashur ju instalua me forcën e armëve “guberna komuniste” e diktatorit Enver Hoxha e cila për 45 vite u bë diktatura më e pashembullt për gjysëm shekulli që pasoi.

Para disa ditësh Kryeministri i jonë Edi Rama postoi në faqen e tije Tuiteter, nje kartolinë urimi ku në krahët e shqiponjës shkruajti “Gezuar festat 28 e 29 nendorin dhe në mes të saj vendosi simbolin e diktaturës yllin e kuq të bolshevizmit.. prita ndonjë reagim nga politika , por u shoqerua nga heshtja, media heshti, e ashtuquajtur shoqeri civile heshti.. simbolet e diktaturës në Shqipëri janë të ndaluar me ligj dhe me kushtetute, por kryeministri i shqiptarve nuk pyet as për ligj as për kushtetute.. kur krimi nuk denohet ai është i destinuar të përsëritet. Përse ma përçundon shqiponjën zoti Kryeministër! Kryeministër, po ju a jeni tradhëtar i sistemit ku jemi , që përbuzni shqiptarët që u vranë nga data 29 nëndorë,. Nënat motrat, djemtë kërkojnë eshtrat të ju bëjnë një varr dhe at mundësi nuk e kan se ju heshtni ndaj të drejtës njerzore të tyre. Juve, nuk ju dhimbsen as dëshmorët komunistë po mos të jetë data 29 nëndori i Enver Hoxhës.
Bilanci që solli data 29 nëndor 1944 është e publikuar kur mbi 6000 veta u pushkatuan dhe këta pushkatime filluan që para datës 29 nëndor, mbi 30 mijë të burgosur politikë vetëm se nuk deshën “gubernën” e krimit, mbi 50.000 familje të internuar që nga mosha 1 vjeç e deri në moshën 90 vjecare. Shkatrimi total i shoqërisë me formimin ideologjik të “njeriut të ri “ duke e xhveshur nga cdo lloj mentali moral e shoqëror. Kurse mazhoranca politike do të evokoi “betejat e lavdishme” të epopesë së luftës kacake nën drejtimin e “komandantit legjendar” sajesa të fantazive të poetëve dhe historianëve të regjimit, që kurorzohet me një shifër imagjinar të 28.000 dëshmorëve , lista e të cilëve nuk pa kurrë dritën në historigrafinë 72 vjecare, si për të dëshmuar faktin se ishte gjetje e bukur e imagjinatës se ndonjërit që vendosi ti jap çdo km katror të truallit shqiptar një martir imagjinar të luftës për komunizëm. Data 29 nëndor i bëri shqiptarë komunist vrasës të vëllezëve të tyre dhe spiun të tyre. Diktatura komuniste në Shqipëri para 72 viteve, u lind nga gënjeshtra, u rrit me dhunë të organizueme, u mbajt me arbitraritet e çizme ushtarake dhe u mbështet nga antishqiptarët armiq shekullor të ekzistencës së kombit tonë . . Cila mendje normale , cila ndërgjegje njerzore , cila gojë që shqipton fjalën dashuni gjen sot guximin e marrzishëm dhe shtazarak me rikujtue tmerret e së kalueme komuniste, dhe me një far krenarie neveritse. Ata që rikujtojnë datat simbol të diktaturës ata janë turpi i kombit. Sot diktatori e ka një varr dhe shtëpinë të ngritur në këmbë. Lëreni të pushoi në gjumin e vdekjes pa ringjallje. Por , çfarë të themi për mijëra qytetarë të ekzekutuar në errsirat e burgjeve të natës pa hënë që sot akoma janë pa varr. Çfarë të themi mijëra familje me shtëpi të prishura dhe sot pa një vatër familjare ku të mblidhen sëbashku. 4500 familje presin eshtrat e humbura,. Ne, çdo datë 29 nëndor NE ,do të kujtojmë krimet që solli kjo datë. Dhe do ti kujtojmë Ata, e reflektojmë mbi krimet komuniste që mos ti rivrasim përsëri. Mos na e perbalteni 28 nëndorin me ditën e zezë kombëtare njëzetenëntën. Përbuzja dhe heshtja u përket kriminelëve , Ne, na përket nderimi si detyrim për mos i rivrarë si data 29 nëndor!

ENVERIZMI POLITIK DHE MEDIATIK…

October 27, 2016 by dgreca

….GANGRENA E SISTEMIT DHE VLERAVE DEMOKRATIKE!/

Nga Besim NDREGJONI/

Shoqeria shqiptare po perballet cdo dite me helmimin ideologjik te diktatures komuniste dhe me mashtrimin dhe dejvijimin e vertetes ne mes krimeneleve qe shkaktuan mijera viktima dhe Viktimave te pafajshem. Sot mbas 26 vitesh ato perbalten nga Enverizmi politik dhe mediatik. Presidenti i Republikes Bujar Nishani ne perputhje me kushtetuten e vendit dhe ne nderim te jeteve te pafajshem që i ekzekutuan kriminelet e diktatures Enver Hoxha, Mehmet Shehu, Qemal Klosi etj. ndaj atyre shqiptareve qe nuk pranuan diktatin komuniste ne Shqiperi ne 71 vjetorin e vrasjeve te tyre i nderoi medaljen “Martir te Lirise “ 67 qytetar të Krahines së Lushnjes të vrare pa asnje faj nga krimineli Mehmet Shehu. Veprimi i Presidentit ishte kushtetues, një nderim ndaj jetëve të tyre, një nderim njerzor dhe kombëtar. Por ky nderim tmerroi ideologët dhe historianët e diktaturës, Paskal Milon, Pëllumb Xhufin, Moikom Zeqon , Vito Kapon, e deri tek Zv ministri i Mbrotjes Petro Kocin, dhe disa të ashtuquajtur veteran që jane pjesmarres në krimet ndaj qytetareve të Lushnjes dhe të Shqipërise, denuan nderimin e Presidentit dhe kërkuan në kor që ketyre qytetareve shqiptare të u hiqej dekorata se këta ishin bashkepuntore të fashizmit etj perralla me dediktiv te ketyre qe kan mbi 70 vite qe manipulojne deformojne te verteten. Po cili dokument arkivor shqiptar dhe I huaj verteton qënjen e ketyre martirve me fashizmin e aq me pak se keto dhe para pushkatimit deklaruan se ne “derra bëhemi e kamunista jo”.

KRIMINELET ENVER HOXHA DHE MEHMET SHEHU.

Ky kor kukuvajkash ideolloge që në ndërgjegjen e tyre rëndon indokrinimi ideologjik dhe mashtrimi me te vërteten. Ky kor liliputesh hulmutimi i tyre ndaj ekzekutimeve , burgjeve torturave vrasjeve pa gjygj grabitjeve , përdhunimeve dosjeve teë hetusisë të sigurimit të shtetit është inekzistente. Ju kujtojme këtyre liliputeve të diktaturës se e vërteta e shkatron manipulimin tuaj gjysëm shekullor. Ju në vend që të skuqeni nga krimet që kan bërë Mehmet Shehu, Hysni Kapo e Klosët me kompani dhe të ju kërkoni falje atyre familjeve lushnjare , keni kurajo dhe përbaltni të vërteten historike të atij krimi që pë r 50 vite e keni manipuluar dhe keqintpretuar simbas politikes diktatoriale. Është turp dhe papërgjegjësi kombetare që shtypi i shkruar, boton gënjeshtrat dhe shpifjet e mbrotjsve të krimineleve dhe hesht përball jetëve të pafajshëm të viktimave.

Unioni Kombetar i të Burgosurve dhe të Përndjekurve Politike të Shqipërise I kërkon Kryeministrit Edi Rama dinstancimin nga ky kor helmuesësh ideologjik të diktatures, dhe shkarkimin e menjëhershëm të Zv Ministrit te Mbrotjes Petro Koci për perbaltjen dhe shpifjen , urretjen ndaj lushnjareve që i vrau krimineli komuniste Mehmet Shehu.

Zoti Kryeminister mbani përgjegjesi kushtetuese para kombit nqs prishni ekulibrat e shoqërise, dinstancimi i juaj është detyrim kushtetues dhe kombëtar,

HAMIT MATJANI LUFTETARI ANTIFASHISTE DHE ANTIKOMUNISTE DHE BASHKEPUNTOR I CIA VRARE NGA KOMUNISTAT.

I kërkojme Presidentit të Republikes Bujar Nishanit të nderoi me urdherin e larte ‘

“ Nderi i Kombit ,” Trimin antikomuniste e anti fashiste Lushnjarin Hamit Matjanin duke vne ne vend të vertetën e kontributin e këtij luftetari që ishte ushtar i atdheut të tij të nderuar dhe në shërbim të SH.B.A. për meritat si luftetar ndaj diktatures komuniste. E verteta duhet të shkatroi totalishte enverizmin politik e mediatik që është bëre gangrenë e sistemit dhe vlerave demokratike , që po helmon çdo dite brezin e ri. Është detyrim I çdo shqiptari të denoi ideologjine enveriste që po shkatron vlerat dhe sistemin demokratik ne vendin tone.

Presidenti

Besim NDREGJONI

DIBRANËT : “FUKARALLËKUN TA FALIN, MASKARALLËKUN JO!”

September 20, 2016 by dgreca

Nga Besim NDREGJONI & Skender CALA/

Në këtë shkrim nuk duam të flasim për përzgjedhjen e kanditatëve të Dibrës për Kryetar Bashkie. As për kurikulumet e tyre të pasura , si specialistë në fushat përkatse . Rama si njeri i aftë në kirugji, ndërkohë Shehu i aftë në financa dhe ekonomi. Duam të flasim për moralin e shëmtuar të dy shtabeve dhe forcave politike , të PS dhe PD.. të cilat në 20 vite , nuk ju dhuruan dibranëve një gëzim të vetëm :” Rrugën e Arbërit” e cila u bë legjendë në saj të premtimeve të pa mbrojtura , të cilat morën fytyrën e mashtrimit dhe të fjalë së pambajtur. Në vitin 2001 rruga e Arbërit u premtua nga Fatos Nano ( ish Kryeministër) duke dërguar në Bulqizë tonelata zhavor të cilat u mbuluan nga uji dhe rruga, as që filloi por votat i mori në Dibër . Në vitin 2005 kjo rrugë e pafilluar u premtua nga Sali Berisha ( ish Kryeministër) rruga filloi por mbeti aty ku është sot. Vetëm 20 km mbaroi si rrugë me dy korsi dhe e asfaltuar. Në fushatën elektorale të zgjedhjeve parlamentare të vitit 2013 Edi Rama ( sot Kryeministër) premtoi se do mbaronte rrugën e Arbërit që Saliu e la rrugëve . Por po përfundon mandate i tijë dhe as që u vu uji në “zjarr” për atë rrugë. Nuk po flasim për mungesën e interesimit të dy forcave politike , që e lënë Dibrën në mjerimin e saj shekullor , duke bërë dhe synuar që Dibra të mbetet përjetsishtë zorrë qorre në trupin e atdheut të saj. Dhe kush… Dibra krahina më pjellore në dallim me krahinat malore dhe kodrinore të Atdheut. Në historine e re të Dibrës mund të lexosh pa shumë mund tri faza që gjunjzuan Dibranët e mi.

Faza e pare. Koha e Dullës ( nuk duam të i përmendim as emrin) që instaloi mjerimin dhe varfërinë në Dibër, përçau Dibrën në luftë të egër klasash , dhe ndërtoi me djersën gjakun dhe mundin e papaguar të dibranëve me kantjeret dhe hidrocentralet e Atdheut “socialist”.

Faza e dytë Demokracia , e cila u la në mjerimin e vet, por një gjë të mire e bëri : lejoj lëvizjen e tyre të lirë brenda dhe jashtë shtetit. Por mungesa e interesimit ndaj tyre vazhdoi “Ata” vërtete u ndanë nga Krishti( koha e vjetër) por nuk u takuan kurrë me Muhametin( demokracinë)

Faza e tretë , jo vetëm Dibra por e tërë Shqipëria po e përjeton këtë kohë me dhëmbje. Që nga puntori që nuk gjen punë sepse nuk ka specialitete e gjer tek pensionistat , të cilët plot 3 vite që nuk u shtohet asnjë qindarkë, por le fakirët e dalun me 60% dy dekada ma pare kanë mbetur në pusin e harresën , në pusin e mashtrimit. Por mbi të gjitha , shqiptarët po dehen nga “ mrekullia” e fushave , kodrinave e maleve të mbjellura me jeshilin “hashash” dhe këtë lumturi na e sollën “Rilindasit” e Ramës “lumturi” e cila vetëm në tre vite jo vetëm ka bërë “Hashash” mendjet e shqiptarve por ka zbehur para botës çdo vlerë të tyre të fituar në shekuj, duke na bërë gazin e botës.

Është një dramë që po e kalojmë ne shqiptarët, në aktualitetin që po përjetojmë, më të turpshin që nga koha e turkut, që më shtyn të pronocohem në shtypin tone. Veçanrisht kur pashë se dhe në fshatrat tona koha e rilindjes ka mbjell drogë.. mijëra rrënjë . dhe fashati nuk flet, si qindra fshatra shqiptare, dhe Dibra ime nuk flet si dhjetra krahina të tjera, sepse fukarallëku i ka mbyllur sy dhe veshë. Por në Dibër qarkullon në shekuj fjala e urtë: “Fukarallëku , maskarallëku”. Që do të thotë zgjedhjet lokale në Dibër për Kryetar Bashkie , instaluan maskarallëkun, falë zotit me ndihmën e Rilindjes së Ramës , që në përkthimin alegorik të fjalës do të thotë : “Perendimi moral i atyre votuesve Dibranë. Që në këmbim 2000 lekëve jeshil shitën jo vetëm shpirtin , moralitetin për të cilin votuan e kthyer në flamur tre brezash të grisura. Gazetaria shqiptare këto ditë në përgjithësi, por “Fiksi” dhe “Stopi” folën në veçanti “ maskarallakun” e ndodhur në Dibrën time të artit e kulturës që këto vite nuk e di ku kanë përfunduar. Por siç thuhet: Shpresa vdes e fundit, ashtu edhe drama e votimeve në Dibër, le të jetë një paralajmërim serioz për filozofinë e aparatikanëve të Rilindjes . “ Sa më fukara nji popull , aq pushtet ushtrohet mbi të.” Zgjedhjet në Dibër, le të jenë sinjal se koha e kategorisë së antinjeriut të llojt Rama, Gjiknuri, Tahiri, Balla e dhjetra pallëve të tjerë do të jenë fillimi i fundosjes së tyre. Por dhe koha e tapave të sojt Abazi, Suli, Aga, Lala , Noka e dhjetrave sekserve ( për fat të keq Dibranë e Lezhjanë do të mbarojë. Dhe ashtu siç tha një gazetare e njohur për bindjet e majta të saj në emisionin “opinion” të Fevziut : “Brekët e Shukriut dhe britmave të Sadriut nuk mund të bëhen flamuri i betejave për një Shqipëri të tradhëtuar nga krimi qeverisës dhe i vulosur nga paralamenti i krimit dhe injorancës. Por edhe për këto dobësi , Dibra e urtë e ka gjetur ilaçin ajo thotë : “fukarallakun ta fali, maskarallakun jo” kam bindje se Dibra jonë e mençurisë , herët a vonë , maskarallëkut do i tregojë rrugën . Rrugë që kësaj rradhe e bëri Dibrën prrua.

SHTETI, QË FYEN POETIN MARTIR HAVZI NELËN

August 10, 2016 by dgreca

28 VITE MË PARE VAREJ POETI I LIRISE HAVZI NELA/

Nga Besim NDREGJONI/

Sot mbushen 28 vite që poeti disident , martir i lirisë, ndahet tragjikisht dhe fizikishtë nga Kollovozi e Kukësi nga Shqipëria atdheu i tij i dashur që i kushtoi jetën e tij në mbrotje të lirise dhe dashurise njerzore. Cdo vit përkujtimor, përveç ritualit të kujtesës mbi ata që nuk janë më midis nesh e që u a morën jetën pa të drejtë e ka të pashmangshëm edhe bilancin e ndërgjegjes sonë mbi ta, refleksionin e marrëdhënieve tona me ta, përderisa i kemi pranuar si pjesë e pandarë e kuptimit të ekzistencës sonë.
Për Havzi Nelën është shkruar vazhdimisht, e mendoj se për të do të vazhdojnë të shkruajnë gjithmonë. Në përgjithësi shoqëria, jashte politikës , është munduar të zbardhë gjithçka rreth poetit: janë botuar poezitë e tij, janë analizuar e interpretuar krijimet e tij, një përmbledhje me shkrime të zgjedhura për Havzi Nelën çdo vit anembanë vendit mbahen tubime shkencore, konferenca përkujtimore për poetin, janë bërë dokumentarë. Kukësi ia ka bërë nderimet , duke i vënë emrin e tij nje shkolle gjimnazi. Presidenti, e ka dekoruar Havzi Nelën me titullin e lartë “Nderi i Kombit”. Të propozuar nga Unioni i të Burgosurve dhe të Përndjekurve Politikë. Gjithçka korrekte, gjithçka në përputhje me nderimin e poetit-martir, ashtu siç i takon një simboli të luftëtarit që flijohet për çështjet e përjetshme të lirisë e drejtësisë. Por nuk është aspak kështu për poetin që shkruante nga katakombet komuniste për “Frymën e Helsinkit”. Nuk është aspak kështu, sepse atdheu, të cilin poeti e mbuloi me muzën e vet, për poetin që vargjet i shkruante qelive, duke sfiduar xhelatët e diktaturës , për poetin që shkoi ballëhapur drejt vdekjes pa bërë asnjë lëshim të vogël, por duke marrë mbi vete gjithë frikërat e dobësitë tona, në emrin tonë, për këtë poet, pra, shteti ynë e paska të pamundur nderimin e kujtimit të tij. Sepse shteti shqiptar, institucionalisht, e ka fyer kujtimin e tij duke luajtur me të një lojë me standarde të dyfishta, hipokrite. Sepse, paralel me nderimin dhe përkujtimin tonë, institucionet e shtetit, para se të nderojnë emrin e tij, e kanë fyer dhe njollosur kujtimin e Havzi Nelës.

Drejtësia e shtetit tonë nuk ka marrë mundimin për këta 25 vjet të hapë një proces penal për të gjithë ata që ideuan, organizuan dhe përmbushën me gjakftohtësi, si në skenat mesjetare, varjen e poetit në litar më 10 gusht 1988, duke shënuar rekordin e turpit dhe të së keqes në krejt globin tokësor. Të gjithë ata persona që ishin pjesë e krimit, ishin dhe janë ende gjallë. Çfarë u bë me ta, vallë? Me ata të gjithë? Me ata një e nga një ? Ekzekutorët e tij patën të gjithë karrierë të lavdishme politike e professionale

Së paku tre prej tyre që kanë hedhur firmat në aktin e dënimit me varje të Havzi Nelës, dihen. Ish-presidenti diktator komunist Ramiz Alia, të cilin shteti e përcolli zyrtarisht me një ceremoni funerale si një hero, në shtrat të topit dhe për të cilin, të nesërmen u shkrua nëpër gazeta me lavde e superlativa dhe politikanët tanë e pagëzuan si politikan të matur, të qetë e liberal, një lloj Gorbaçovi shqiptar që shmangu gjakderdhjen, duke e lënë krejt në harresë faktin se të gjitha aktet e pushkatimeve i firmoste po ajo dorë kriminale “ që druhej mos derdhë gjak”(!). Dy personat e tjerë që firmosën dokumentin janë gjallë. Ata kanë njohur kulmin e karrierës politike e administrative në shteti demokratik shqiptar. Njëri, ish-deputet, ish-kryetar i Gjykatës Kushtetuese, i dekoruar më 8 janar 2004 me urdhrin “Naim Frashëri”, ndërsa tjetra, ish-kryetare e I.D.P, e dekorurar me po këtë titull në vitin 2009 nga Presidenti tjetër i radhës. Nuk është vetëm rasti i Havzi Nelës, por edhe i martirëve të tjerë. Po njësoj janë dekoruar më parë xhelatët që vranë Trifon Xhagjikën, Genc Lekën dhe Vilson Blloshmin. Logjika është e thjeshtë: nëse shteti, me segmentet e politikës, pranon, nëpërmjet dekorimit të martirëve, të na i bëjë ata pjesë të vetëdijes sonë qytetare, atëherë, për të shmangur kontradiktën dhe pafytyrësinë duhet të ndëshkojë, të gjithë ata që çuan në vrasjen e poetëve. E pakta moralisht duhej të bênte pezullimin e këtyre vrasësve nga postet e rëndësishme shtetërore e politike. Standardi i këtij shteti demokratik është i dyfishtë, kriminal, hipokrit fyes, si për kujtimin e viktimave, ashtu dhe për ndërgjegjen tonë qytetare tani që e kemi mësuar të vërtetën. Shteti demokratik me këto nderime jep shembullin më të keq: të nderojsh viktimat si martirë nga njëra anë, dhe njëkohësisht, t’u hapësh mundësi për karrierë marramendëse vrasësve të tyre në të gjitha nivelet e administratës deri në Parlament. Fatkeqësisht, kështu kanë shkuar punët në Shqipërinë tone. Nderimi nga ana e shtetit është kontradiktor, irritues e thjesht i pavlefshëm. Ismail Kadareja bën një sugjerim ne 20 vjetorin e varjes poetit.. poeti është në botë e amshuar, por shoqeria shqiptare a është e qete.. Në rrugëtimin tone drejt përparimit dhe Europës, është shembulli i qëndresës, dinjitetit dhe martirizimit të poetit Havzi Nela, i cili nga katakombet e burgjeve komuniste parandiente “frymën e Helsinkit” kur politikanët e sotëm nuk ia dinin as emrin. Pikërisht , politika shtetërore me trashëgimtarët e diktaturës në instancat më të larta të Drejtësisë e mban peng të verteten e krimit komuniste. Në këtë mënyrë, e gjithë shoqëria jonë vazhdon të mbetet peng i së shkuarës, përderisa nuk përballemi ligjërisht me të, por mundohemi t’i gjejmë zgjidhje problemit duke i rënë atij nga dera e pasme, d.m.th., duke ia lënë zgjidhjen kohës, vdekjes biologjike të aktorëve, me shpresën se ndoshta një ditë gjithçka do të harrohet. “Nëse ne nuk do të ishim një shoqëri e përgjumur, shpërfillëse, nëse ne do të dinim të reagonim, të kërkonim llogari, atëherë jam i bindur se shteti, nuk do të mundet të abstragojë nga kujtesa e vërtetë e Havzi Nelës, Vilsonit dhe Gencit, thjesht sepse ata ishin njerëz realë, se litari, plumbat e togës dhe vdekja e tyre qe reale dhe se vepra e tyre letrare vazhdon të jetë reale, të dëshmojë për ta. Europa si ëndërr, së cilës po i sillemi vërdallë, frymoi për së pari si ajër i vjedhur lirie në Kollovoin e Havzi Nelës, e në Bërzhezhdën e Vilsonit dhe Gencit, nëpërmjet vargjeve të poetëve martirë. Ne duhet t’ia kthejmë Europës dëshmorët e saj të parë, të rënë në ferrin e totalitarizmit stalinist enverist shqiptar. Ne i afrohemi Europës me dëshmitë e martirizuara të lirisë, me Havziun, Trifonin, Vilsonin dhe Gencin, por dikush na mban peng në këtë vërdallosje, sepse mendon se në Europë duhet të shkojmë medoemos, më parë se me poetët e vrarë, me vrasësit e tyre. Dhe ngelemi jashte Europes se ajo nuk na pranon me vrasesit e poeteve por me matirizimin e poeteve. Duke qenë heroi i vetvetes, ai natyrisht që jepte nga vetvetja edhe për të tjerët: Vdekja për liri nuk më tremb aspak. Si e duron robninë zemra e një trimi?Kështu shkruane një vit para vdekjes poeti ynë Havzi Nela.

Besim Ndregjoni