dibranet – Dielli

DIBRANËT ME MBIEMRA TË EMBLA: PEKMEZI,TORTE, KARPUZI

January 31, 2017 by dgreca

Nga Vjollca SADIKU/Diber/Dibër,- Mbiemrat e dibranëve thuajse janë më interesant nga mbiemrat tjerë. Këtë e vërejnë sidomos të huajt kur kontaktojnë me ndonjë dibran dhe kur e mësojnë mbiemrin pyesin thuajse nga dy herë, si ishte mbiemri, dhe disi u duket mjaft interesente.

Në Dibër një numër I mbiemrave të qytetarëve dibran janë emra ëmbëlsirash sich janë mbiemrat : Torte, Pekmezi, Karpuzi , Piperku e disa mbiemra të tjerë . Por, ka edhe mbiemra të disa fshatrave të viseve kufitare të Shqipërisë siç janë mbiemrat: Klloboçishta, Pocesta, Bllata, Dobrova, Dovolani, Vojnika, Allajbegu, Kërçishta etjer. Këta mbiemra I mbajnë një pjesë bukur e mirë e qytetarëve dibran që ndoshta kanë një lidhje apo preardhjen nga këta fshatra shqiptare..

Sabit Bocku I cili ka shkruaj libër në lidhje me toponimet e disa fshatrave dibrane, thotë se mbiemrat një pjesë e qytetarëve dibran i kanë marë nga vet fshati që kanë ardhë në sheer. Por ka edhe mbiemra që karakterizohen me profesionet e asaj familje dhe ajo familje ka marë atë mbiemër.

Kështu sipas tij në Dibër pos mbiemrave që përmendëm ka edhe familje dibrane që mbajnë mbiemrin e disa fshatrave të Qendër Zhupës , që ata kanë marë me ardhjen e tyre nga këta fshatra në Dibër siç janë mbiemrat : Papraniku, Koxhaxhiku, Ballhanca, Gorenca, si dhe të disa fshatrave të Dibrës si mbierat Ame, Banjishti, Krifca, Bomova, Kosovrasti, Skudrinja , etjer.

Nuk mungojnë as edhe mbiemrat të disa familje që më të vjetërit janë marë me atë zeje apo profesion siç janë mbiemrat që I mbajnë familjet Samarxhiu, Hoxha, Berberi, Sarachi e tjere.Domethënjet e mbiemrave dibran janë të lidhur ngusht me vendet nga ku e kanë pasë familjet preardhjen e tyre, si dhe me profesinin që janë marë, ndërsa disa nga këta familje e kanë ndruar dhe mbiemrin e kanë vënë të gjyshërve apo stërgjishëve shton më tej Bocku.

Xhavit Karpuzi thot se mbiemrin e ka marë nga gjyshërit, të cilët e kanë preardhjen nga fshatrat kufitar të Shqipërsie. Ai shton se ndoshta të parët e familjes së tij janë mare me kultivimin e karpuzit që rrjedh nga turqishtja bostan. Ndërsa Mustafa Skikuli në lidhje me mbiemrin e tij tha se flitet nga pleqtë në Dibër se familja e Skikulit është si një ndër familjet më të vjetët të Dibrës. Këtë mbiemër e kemi mare qysh kur kan ardh turqit në Ballkan, për here të par në Dibër I kanë gjet fisin tone ndër çeshmën e Udovës, e u kanë thënë eskikul që dot ë thot eski I vjetër kull popull domethën popull I vjetër , kështu e ka mare fisi Skikuli dhe , dhe na ka ngelur ky mbiemër të cilin edhe sot e kësaj dite e kemi thot Mustafai. Kurse Baudin Ilnica tha se preardhjen familja e ime e ka pasë nga fshati Ilnic rrethi I Peshkopisë , që edhe sot pas shumë vitesh shpërngulje nga ky fshat, familja ime e mbajmë këtë mbiemër. Pra, mbiemrat në Dibër janë të lidhur ngusht me preardhje e tyre , konkretisht rrënjët e familjes , nga ku kanë qenë gjyshërit tonë , si dhe me profesionet e tyre që janë marë gjatë të kaluarës. Gjithsesij janë interesant për të huajt , pasi që jenë me karakteristika të ndryshme mbiemrat dibran.

Por ndodh që disa familje në Dibër të njihen edhe me nga dy mbiemra. Njëri mbiemrë ka të bëjë nga profesioni që kanë ushtruar dhe tjetri mbiemrër atë siç e mbajn. Kështu kemi raste të familje Sadiku. Këtë familje shumica e dibranëve e njeh me mbiemrin Hoxha nga që gjyshërit dhe xhaxhallarët janë mare si hoxhe dhe atë edhe sot njihen me dy mbiemra parallel.

Si do që të janë dibranët I rujna me fanatizëm mbimerat nga që ato janë edhe historia e preardhjes së fistit të tyre.

DIBRANËT : “FUKARALLËKUN TA FALIN, MASKARALLËKUN JO!”

September 20, 2016 by dgreca

Nga Besim NDREGJONI & Skender CALA/

Në këtë shkrim nuk duam të flasim për përzgjedhjen e kanditatëve të Dibrës për Kryetar Bashkie. As për kurikulumet e tyre të pasura , si specialistë në fushat përkatse . Rama si njeri i aftë në kirugji, ndërkohë Shehu i aftë në financa dhe ekonomi. Duam të flasim për moralin e shëmtuar të dy shtabeve dhe forcave politike , të PS dhe PD.. të cilat në 20 vite , nuk ju dhuruan dibranëve një gëzim të vetëm :” Rrugën e Arbërit” e cila u bë legjendë në saj të premtimeve të pa mbrojtura , të cilat morën fytyrën e mashtrimit dhe të fjalë së pambajtur. Në vitin 2001 rruga e Arbërit u premtua nga Fatos Nano ( ish Kryeministër) duke dërguar në Bulqizë tonelata zhavor të cilat u mbuluan nga uji dhe rruga, as që filloi por votat i mori në Dibër . Në vitin 2005 kjo rrugë e pafilluar u premtua nga Sali Berisha ( ish Kryeministër) rruga filloi por mbeti aty ku është sot. Vetëm 20 km mbaroi si rrugë me dy korsi dhe e asfaltuar. Në fushatën elektorale të zgjedhjeve parlamentare të vitit 2013 Edi Rama ( sot Kryeministër) premtoi se do mbaronte rrugën e Arbërit që Saliu e la rrugëve . Por po përfundon mandate i tijë dhe as që u vu uji në “zjarr” për atë rrugë. Nuk po flasim për mungesën e interesimit të dy forcave politike , që e lënë Dibrën në mjerimin e saj shekullor , duke bërë dhe synuar që Dibra të mbetet përjetsishtë zorrë qorre në trupin e atdheut të saj. Dhe kush… Dibra krahina më pjellore në dallim me krahinat malore dhe kodrinore të Atdheut. Në historine e re të Dibrës mund të lexosh pa shumë mund tri faza që gjunjzuan Dibranët e mi.

Faza e pare. Koha e Dullës ( nuk duam të i përmendim as emrin) që instaloi mjerimin dhe varfërinë në Dibër, përçau Dibrën në luftë të egër klasash , dhe ndërtoi me djersën gjakun dhe mundin e papaguar të dibranëve me kantjeret dhe hidrocentralet e Atdheut “socialist”.

Faza e dytë Demokracia , e cila u la në mjerimin e vet, por një gjë të mire e bëri : lejoj lëvizjen e tyre të lirë brenda dhe jashtë shtetit. Por mungesa e interesimit ndaj tyre vazhdoi “Ata” vërtete u ndanë nga Krishti( koha e vjetër) por nuk u takuan kurrë me Muhametin( demokracinë)

Faza e tretë , jo vetëm Dibra por e tërë Shqipëria po e përjeton këtë kohë me dhëmbje. Që nga puntori që nuk gjen punë sepse nuk ka specialitete e gjer tek pensionistat , të cilët plot 3 vite që nuk u shtohet asnjë qindarkë, por le fakirët e dalun me 60% dy dekada ma pare kanë mbetur në pusin e harresën , në pusin e mashtrimit. Por mbi të gjitha , shqiptarët po dehen nga “ mrekullia” e fushave , kodrinave e maleve të mbjellura me jeshilin “hashash” dhe këtë lumturi na e sollën “Rilindasit” e Ramës “lumturi” e cila vetëm në tre vite jo vetëm ka bërë “Hashash” mendjet e shqiptarve por ka zbehur para botës çdo vlerë të tyre të fituar në shekuj, duke na bërë gazin e botës.

Është një dramë që po e kalojmë ne shqiptarët, në aktualitetin që po përjetojmë, më të turpshin që nga koha e turkut, që më shtyn të pronocohem në shtypin tone. Veçanrisht kur pashë se dhe në fshatrat tona koha e rilindjes ka mbjell drogë.. mijëra rrënjë . dhe fashati nuk flet, si qindra fshatra shqiptare, dhe Dibra ime nuk flet si dhjetra krahina të tjera, sepse fukarallëku i ka mbyllur sy dhe veshë. Por në Dibër qarkullon në shekuj fjala e urtë: “Fukarallëku , maskarallëku”. Që do të thotë zgjedhjet lokale në Dibër për Kryetar Bashkie , instaluan maskarallëkun, falë zotit me ndihmën e Rilindjes së Ramës , që në përkthimin alegorik të fjalës do të thotë : “Perendimi moral i atyre votuesve Dibranë. Që në këmbim 2000 lekëve jeshil shitën jo vetëm shpirtin , moralitetin për të cilin votuan e kthyer në flamur tre brezash të grisura. Gazetaria shqiptare këto ditë në përgjithësi, por “Fiksi” dhe “Stopi” folën në veçanti “ maskarallakun” e ndodhur në Dibrën time të artit e kulturës që këto vite nuk e di ku kanë përfunduar. Por siç thuhet: Shpresa vdes e fundit, ashtu edhe drama e votimeve në Dibër, le të jetë një paralajmërim serioz për filozofinë e aparatikanëve të Rilindjes . “ Sa më fukara nji popull , aq pushtet ushtrohet mbi të.” Zgjedhjet në Dibër, le të jenë sinjal se koha e kategorisë së antinjeriut të llojt Rama, Gjiknuri, Tahiri, Balla e dhjetra pallëve të tjerë do të jenë fillimi i fundosjes së tyre. Por dhe koha e tapave të sojt Abazi, Suli, Aga, Lala , Noka e dhjetrave sekserve ( për fat të keq Dibranë e Lezhjanë do të mbarojë. Dhe ashtu siç tha një gazetare e njohur për bindjet e majta të saj në emisionin “opinion” të Fevziut : “Brekët e Shukriut dhe britmave të Sadriut nuk mund të bëhen flamuri i betejave për një Shqipëri të tradhëtuar nga krimi qeverisës dhe i vulosur nga paralamenti i krimit dhe injorancës. Por edhe për këto dobësi , Dibra e urtë e ka gjetur ilaçin ajo thotë : “fukarallakun ta fali, maskarallakun jo” kam bindje se Dibra jonë e mençurisë , herët a vonë , maskarallëkut do i tregojë rrugën . Rrugë që kësaj rradhe e bëri Dibrën prrua.

ME CILIN FLAMUR E SHPALLI SHQIPËRINË E BASHKUAR DHE TË PAVARUR ISMAIL QEMALI

November 26, 2014 by dgreca

*Kush jane patriotet kosovare, tetovar, dibrane, strugane, qe moren pjese ne aktin e shpalljes se Pavarsise?
* Me këtë flamur u shpall Pavarësia e Shqipërisë Etnike, më 28 nëntor 1912 në Vlorë
Nga Prof. Vehbi Xhemaili/
Ismail Qemali, me dorën e tij ngriti Flamurin e Pavarësisë, të qëndisur me fije ari. Pra, Ismail Qemali ngriti Flamurin e qëndisur rretheve me gjethe nga Marigoja, në të cilin flamur ishte shkruar dhe parulla: ‘Rroftë Shqipëria’. Ky flamur simbolizon bashkimin e popullit shqiptar kudo që jeton si një komb i vetëm midis Ballkanit. Ky Flamur më vonë u dogj nga grekët.
Me këtë akt kombëtar u shpall Pavarësia e plotë e Shqipërisë Etnike. Pas këtij akti, Kryetari i Qeverisë së Përkohshme të Vlorës, më 29 nëntor 1912, me telegram iu drejtua konsujve të Vlorës, të parin telegram njoftimi i bëri për konsullin e Austro-Hungarisë, pastaj Italisë, Francës, Gjermanisë e Rusisë, me anën e të cilit njoftonte për shpalljen e Pavarësisë së Shqipërisë dhe kërkon njohjen zyrtare nga ana e tyre.

HISTORIKU DHE ORIGJINA E FLAMURIT KOMBËTAR I NGRITUR NË VLORË, MË 28 NËNTOR,

Me aktin e Shpalljes së Pavarësisë Kombëtare më 28 nëntor 1912; thuhet se Marigo Pozio brenda natës ka qëndisur vetëm thekët e flamurit (jo krejt flamurin) që e kishte sjellë z. Spiridon llo nga Bukureshti. Ndërkaq, Vangjo llo (djali i Spiridon llos) në kujtimet e tij thotë se ”flamuri që ka sjellë i atij i tij nga Bukureshti në Vlorë , ishte i stampuar, jo i qëndisur dhe me përmasa ka qenë 1 metër me 80 cm. Ky flamur nuk ishte i qëndisur me fije ari, siç është pohuar deri më tani, por ka pasur thekë të verdha, të cilat, siç u tha më lart, i ka qëndisur Marigo Pozio. Ekziston edhe një version tjetër rreth prurjes së flamurit në Vlorë, e që lidhet me emrin e Marigo Pozios. Shpeshherë mes komunitetit shqiptar që jeton në Amerikë, pikërisht në ditën e flamurit përflitet se flamuri që u ngritë në Vlorë është qëndisur në Boston të Masacusest-it, ku ka vepruar edhe Kristo Dako. Për këtë çështje ka shkruar edhe gazeta “Dielli”, që botohej në SHBA. Në një shkrim të Qerim Panaritit, thuhet si vijon: Ne e dërguam flamurin nga Bostoni në Korfuz një vit më parë se të ngrihej në Vlorë nga z. Ismail Qemali. Të gjitha shpenzimet për qëndisjen, paketimin dhe dërgimin e flamurit u bënë nga shoqëria jonë “Besa –Besë”. Më tutje z. Panariti thotë se ”detyra e mbajtësit të flamurit iu ngarkua z. Naçi Nuçi, ky i fundit ishte edhe anëtar i Komitetit të Fshehtë Shqiptar për lirinë e Shqipërisë, themeluar në Manastir, në vitin 1905, po ashtu edhe ish anëtar i klubit “Bashkimi”. Ky po ashtu nga organet qeveritare turke u akuzua si drejtor shkolle, me pretekstin se drejtoria e vajzave të shkollës së Korçës kishte kërkuar nga konsulli August Kral që të siguronte për shkollën hartën Shqipërisë, të përpiluar nga Faik Konica. Po ashtu ishte edhe bashkëveprimtar i ngushtë i një shkolle tregtare në Korfuz dhe ndihmonte tregtarët shqiptarë”. Po ashtu, z. Naçi ishte një mik i çiftit tregtar Pozio nga Vlora, të cilëve iu besoi flamurin që ta shpinin në Vlorë dhe ta mbanin fshehur, derisa t’iu kërkohej nga patriotët, të cilët kishin vendosur që Shqipërinë ta ndanin nga Turqia. Flamuri ishte i tëri mëndafsh i kuq, rrethuar me thekë ari dhe në mes kishte shqiponjën me dy krerë në ngjyrë të zezë. Shtiza mbajtëse qe prej bambuje dhe e lyer me ar, në majën e së cilës gjendej një shqiponjë me dy koka prej fildishi … Për hollësi të tjera se si Marigoja e solli flamurin në Vlorë, ka shkruar edhe shtypi në Tiranë, bazuar në rrëfimin e kryetarit të shoqërisë “Shqiptaro-Amerikane”, Koli Rodhe Aty vihet në pah se Marigo Pozio nga Hoçishti i Korçës (grua e një tregtari vlonjat), ndonëse atë ditë ndodhej në Korfuz, në pamundësi që ta fuste një mashkull flamurin në Shqipëri (për shkak të pengesave të mëdha doganore nga autoritetet turke), këtë gjë e bëri Marigo Pozio, e cila e mbështolli brenda veshjeve të sipërme dhe e solli në Vlorë.

CILA ËSHTË E VËRTETA PËR FLAMURIN
QË U NGRITË NË VLORË

Çështja e origjinës së ardhjes së Flamurit Kombëtar: Marigo Pozio, Qamil Panariti, Spiridon Ilo, Eqërem bej Vlora, – varianti i fundit duket me i besueshëm dhe pikërisht këtu menduam te ndalemi: Në AQSH, gjendet një shkresë e Kry. Koço Kota, datuar 10 shkurt 1930 drejtuar MPJ të Mbretërisë Shqiptare: “MPB, e mbështetur në hetimet e bëra prej Prefekturës së Vlorës, me shkresën e saj Nr. 8431/1, datë 29.01.1930 njofton se i pari flamur që është ngritur në Vlorë më 28 XI.1912 ndodhet në duart e Z. Eqrem Vlora, Ministër i Mbretërisë në Athinë” Dëshmi tjetër: është dhe ajo e Rauf Ficos ministër i jashtëm “MPB me një shkresë na bën të ditur se, si mbas hetimeve të bëra prej Prefekturës së Vlorës, i pari Flamur që është ngritur në Vlorë më 28 XI 1912 ndodhet në duar e z. tuaj me qenë se, Qeveria jonë ka vendosur mbledhjen e sendeve historike në Muzeumin Kombëtar, do të jetë një gjest patriotik shumë i çmuar nëse kini mirësinë t`ia dhuroni muzeumit në fjalë, ku vizitorët të venë të shohin simbolin e parë të shenjtë të Independencës sonë kombëtare. Në letër pasi e falënderon Ministrinë e Jashtme që më në fund është kujtuar për ta kthyer flamurin e ngritur në Vlorë, në material muzeor, me keqardhje thotë se ai flamur nuk ekziston më! Më poshtë në letër z. Vlora thekson se ky flamur, pas përfundimit të Kuvendit të Vlorës (28. Xl .1912) u rikthye në shtëpinë e tij dhe ka vazhduar ta mbajë atë si të shenjtë. Mirëpo, në vitin 1914, kur në Vlorë hynë forcat rebele të Shqipërisë së Mesme, nga frika se do ta gjenin flamurin (sepse shtëpitë e bejlerëve shqiptarë që kishin orientime perëndimore u dogjën tërësisht ), zonja Delvina, një grua patriote që kishte qëndruar në shtëpinë e tij, gjatë largimit nga Vlora për në Delvinë, e merr me vete edhe flamurin. Znj. Delvina këtë flamur e ruan me kujdes (si sytë e ballit ë) së bashku me gjësendet e saj personale. Në këtë situatë të nderë, kur në vitin 1914 hynë në jug të Shqipërisë forcat greke “Verio-Epirote”, të cilat pretendonin bashkimin e kësaj pjese shqiptare me Greqinë, sulmojnë Delvinën dhe meqë familja e znj. Delvina ishte në fokus për të persekutuar ,detyrohet të shpërngulet në Korfuz, duke lënë gjithçka kishin në shtëpinë e tyre. Gjatë operacioneve pushtuese, ushtria greke, pasi kishte plaçkitur, djegur e shkretuar Delvinën, ia vuri zjarrin edhe shtëpisë së delvinjave dhe së bashku me gjësendet e mbetura brenda në shtëpi u dogj edhe flamuri. Si përfundim, duke u bazuar në këto dokumente, duket se janë zbehur të gjitha versionet që kanë të bëjnë me fatin e flamurit historik, i cili më 28 Nëntor 1912 qe ngritur nga Ismail Qemali në ballkonin e shtëpisë ku u mbajt Kuvendi i Vlorës 28 nëntori 1912 u shpall pavarësia 37 delegatë dhe më pas 63 (shkaqet)(28.XI-7.XII).

KUSH ËSHTË ATDHETARI FUAT DIBRA QË SHKRIU TËRË PASURINË PËR KOMBIN DHE SHQIPËRINË ETNIKE

Me këtë rast, nuk duhet harruar ndihmën e madhe financiare që ka dhënë atdhetari i palodhshëm Fuad Dibra, i cili vullnetarisht i kishte dhënë Ismail Qemalit mbi 30 mijë napolona floriri, që të operonte nëpër oborret diplomatike të Evropës. Ky atdhetar i madh i paguante edhe gazetat që botonin artikuj në dobi të çështjes sonë kombëtare. Fuat Dibra, personalisht ka harxhuar vetëm për delegacionin shqiptarë që qëndroi në Paris mbi gjashtë muaj, mbi 500 mijë franga floriri. Ky atdhetar i shkriu për të mirën e çështjes kombëtare 5 hotele të tij në Paris. Ky atdhetar i palodhshëm i çështjes kombëtare Shqiptare rrjedh nga një familje atdhetare, babi i tij Ismail Hoxha kishte funksione të larta në Perandorinë Osmane, financoi Kongresin e Manastirit dhe të Dibrës.(V.Xh).
Fuat Dibra ka bashkëpunuar ngushtë pos Ismail Qemalit edhe me Dervish Himën, Ibrahim Temon, Rexhep Mitovicën, Bedri Pejanin, Lev Nosin, Mithat Frashërin dhe Shefqet Shkupin. Ky ka luajtur një rol tejet pozitiv me rastin e bashkimit kombëtar në tokat e liruara nga Tetova, Struga deri në Dibër. Më 16 tetor 1943 u mblodh në Tiranë Kuvendi Kombëtar, i cili shpalli “Këshillin e Lartë të Regjencës” të përbërë nga Mehdi Frashëri, Fuat Dibra, Atë Anton Harapi, Lef Nosi dhe më 5 nëntor 1943 Regjenca emëroi qeverinë me Kryeministër Rexhep Mitrovicën, të cilit iu besua edhe detyra e Ministrit të Kulturës Popullore. Poashtu Fuat Dibra Ka qenë Komandant i Përgjithshëm i Forcave Vullnetare Shqiptare i emëruar nga Komiteti Lidhjes së Dytë të Prizrenit.
Për këto merita Kryetari i Komunës së Tetovës Shaip Kamberi, me rastin e vdekjes së këtij atdhetari të madh, në vitin 1944 në Tetovë me rrethinë shpalli tre ditë zi. Por pas luftës edhe pse shkriu tërë pasurinë e tij për të mirën e Kombit, komunistët e nxorën nga varrezat e qytetit në Tiranë.

TAJAR TETOVA-DERRALLA-NË KUVENDIN E VLORËS

Me këtë rast duhet theksuar se në Vlorë ka marrë pjesë edhe oficeri shqiptar, Tajar bej Tetova. Ky gjatë revolucionit xhonturk, vriste e priste për Turqinë. Por më në fund u bindë se më mirë është të luftosh për komb se sa për Turqinë. (Prandaj është mirë kur shqiptarët binden më në fund “se kombi është mbi gjithçka”.). Ky oficer i larë tetovar në qershor të vitit 1912, braktisi ushtrinë turke dhe doli në mal. Dalja në mal e Tajar Tetovës dhe ushtarakëve të tjerë ndikoi me të madhe në zgjerimin e kryengritjes në rrethin e Manastirit dhe të Dibrës, deri në shpalljen e pavarësisë së Shqipërisë. Në bazë të dokumenteve më të reja, Tajar bej Tetova ka dhënë një kontribut të madh edhe në shpalljen pavarësisë së Shqipërisë në vitin 1912, kur Ismail Qemali e dërgon në Dibër me një delegacion, me qëllim që krahina e Dibrës t’i bashkëngjitet Qeverisë së Vlorës. E cila e kishte ngrit flamurin me 27 nëntor 1912. Kjo ishte arsyeja pse këta fanatikë e kërkonin Tajar Tetovën që ta burgosin, pasi këta dogmat që luftonin për rikthimin e Turqisë në vendet tona e shpallën Tajarin anti-turk dhe kërkonin kokën e tij. Për këtë arsye, Tajar Tetova do të rikthehet në Elbasan, duke u fshehur për ti shpëtuar ndjekjeve të rebelëve të Haxhi Qamilit, të cilët e kërkonin për ta vrarë si person me ide anti-turke.

ISMAIL QEMALI ME DORËN E TIJ E SHPALLI PAVARËSINË E SHQIPËRISË NË EMËR TË KATËR VILAJETEVE: TË KOSOVËS-MANASTIRIT-SHKODRËS DHE JANINËS

Vlora heroike i priti delegatët me entuziazëm të madh dhe me një atmosferë të pa përshkruar në mbrëmjen e 26 nëntorit. Pra delegacioni shqiptarë nuk ka arritur në Vlorë më 25 si është shkruar deri tani, por më 26 nëntor.
Me të arritur në Vlorë, Ismail Qemali filloi parapërgatitjet në qytetin e tij të lindjes për shpaljen e Pavarësisë. Në qytet ende valonte flamuri turk dhe funksiononte administrata e saj. Puna e parë e udhëheqësit kombëtar ishte organizimi i forcave të armatosura. Për këtë qëllim, ai formoi një komision organizues dhe u dërgoi pleqësive të fshatrave një qarkore, me anën e së cilës porositeshin që të mobilizoheshin njerëzit e aftë për mbrojtjen e Qeverisë së ardhshme shqiptare, që do të shpallej së shpejti. Në këto rrethana të jashtëzakonshme, kur ushtria serbe mbante të rrethuar Durrësin, delegatët që kishin arritur në Vlorë mbajtën një këshillim në mbrëmjen e 27 nëntorit, ku vendosën që shpallja të bëhej ditën e nesërme, pra më 28 nëntor. Deri në atë kohë nuk kishin arritur akoma përfaqësuesit e disa krahinave. Sipas njoftimeve që kishte marrë Ismail Qemali, një numër i madh i delegatëve ishte ende në lëvizje e sipër nëpër rrugët e vështira të Shqipërisë. Ka pasur raste kur shumë delegatë, për të kaluar kurthin e ushtrisë serbe është dashur të veshin edhe ferexhe grash, siç është rasti me atdhetarin e njohur nga Dibra, Sherif Langun, i cili deri në rënien e Kosovës dhe Dibrës në duart e ushtrisë serbe mbante postin e Kryetarit të Myftinisë në Dibër. Ky për të shkuar në Vlorë ka udhëtuar nga Dibra, Elbasani më se 10 ditë, për të arritur në Vlorë në Aktin e Shpalljes së Pavarësisë. Pasi në këtë kohë Manastiri, Struga dhe Ohri ndodheshin në duart e ushtrisë serbe. Ky atdhetar pas Luftës së Dytë Botërore nga pushteti komunist u dënua me 10 vjet burg, edhe atë në pleqëri të thelë kur i kishte mbushur mbi 70 vjet. “Këto dëshmi Sherif Langu i deklaroi në burg para Mehmet Shehut. Unë kur kam qenë për Shqipëri, babai yt mendonte për Baba Dovlet” (V.Xh).

PARIA E OHRIT PËRKRAHU AKTIN E PAVARËSISË

Madje Kryeministri shqiptar i kohës në Rumani Taqe Junesku, një shqiptar me origjinë nga Ohri, i dërgoi Ismail Qemalit 500 mijë franga ari për të përballuar shpenzimet e udhëtimit.
Për shkak të rrethanave të vështira të shkuarjes në Vlorë, edhe paria e Ohrit dhe Strugës më 27 nëntor i ka dërguar Ismail Qemalit një telegram, me të cilin e njoftojnë se: “solidarizohen për Shpalljen e Pavarësisë së Shqipërisë Etnike”. Telegrami është i nënshkruar: Myderisi Sheh Ismaili, Sheh Hasan Abdullahu, Emurlla Nexhati Abdylqerim, Kadiu i vendit Hysni Huseini, Mehmet Fehmiu, Haxhi Jaha dhe Hajdar Pasha, në emër të të gjitha mëhallëve të Ohrit.
Edhe pse Kosova dhe trevat tjera lindore në këtë kohë ishin të pushtuara nga ushtria serbe, në Kuvendin e Vlorës morën pjesë; Rexhep Mitrovica, Sali Gjuka, Bedri Pejani si përfaqësues të Gjakovës, Pejës e Gucisë. Pasi Hasan Prishtina ditën historike të shpalljes së pavarësisë kombëtare ndodhej i mbyllur në burgun Beogradit, së bashku me Idriz Seferin, Nexhib Dragën dhe disa udhëheqës tjerë të njohur pas Kryengritjes Shqiptare të Kosovës 1912. (Shih librin e Vebi Xhemailit Shqiptarët e Maqedonisë së sotme 1843-1913).

REXHEP MITROVICA E NOMINOI I PARI ISMAIL QEMALIN PËR KRYEPARLAMENTAR

Në gazetën “Përlindja e Shqipërisë” është shkruar se si në hapjen solemne të Kuvendit të Madh të Vlorës, para delegatëve dhe burrave të ardhur nga të gjitha trojet etnike shqiptare, (është fjala për katër vilajetet shqiptare) pas verifikimit të mandatit e morri fjalën Rexhep Mitrovica, i cili propozoi që për kryetar të Kuvendit të Parë Kombëtar të emërohet Ismail Qemali, si shkronjës i parë të emërohet Luigj Gurakuqi, ndërsa për shkronjës të dytë, Shefqet bej Daiu. Delegatët e pranuan njëzëri këtë propozim, me të përplasur duarsh”.
Më vonë, Aktin e pavarësisë e shënoi edhe Lef Nosi në përmbledhjen e “Dokumenteve historike”, por regjimi komunist i Enver Hoxhës i falsifikoi këto dhe shumë dokumente të tjera, duke mbuluar kështu emrat e Rexhep Mitrovicës, Mit’had Frashërit, Lef Nosit, Dervish Himës, Fuat Dibrës, Mehmet Derrallës dhe disa nacionalistëve tjerë që luftuan tërë jetën për bashkimin e kombit. Këta u fshin jo vetëm nga dokumenti përkatës por edhe nga historia kombëtare. Emri i Rexhep Mitrovicës u fshi nga ngjarjet më të rëndësishme të vitit 1908-1912. Në bazë të dokumenteve, Rexhep Mitrovica zgjidhet njëzëri nga Kuvendi i Vlorës anëtar Senati dhe ndihmës Ministër i punëve Botërore, edhe pse ishte vetëm 24 vjeç.
Regjimit komunist nuk i konvenonte që ai të figuronte si protagonist i Kongresit të Manastirit, të Kuvendit të Vlorës të Kuvendit Kombëtar gjatë Luftës së Dytë Botërore të shpallur më 16 tetor 1943, ku Rexhep Mitrovica shpallet anëtarë i Lartë i Regjencës, të përbërë nga Mehdi Frashëri, Fuat Dibra, Atë Anton Harapi, Lef Nosi dhe më 5 nëntor 1943 Regjenca emëroi qeverinë me Kryeministër Rexhep Mitrovicën, të cilit iu besua edhe detyra e Ministrit të Kulturës Popullore. Ndërsa në Pranverë të vitit 1944 u emërua edhe Kryetar i Lidhjes së Dytë të Prizrenit, pas Bedri Pejanit. Ndërsa pasi ishte shëndetlig shumë shpejt u tërhoq dhe në vend t; tij erdhi poligloti dhe ideologu i LIDHJES së DYTË të PRIZRENIT Xhafer Deva. Prandaj ky atdhetar me veprat e tij kombëtare, siç ishte Rexhep Mitrovica, i pengonte kaq shumë politikës komuniste dhe diktaturës të Enver Hoxhës.

KUVENDI KOMBËTAR FILLOI PUNË MË 28 NËNTOR 1912

Më 28 Nëntor 1912 në shtëpinë e Xhemil bej Vlorës filloi punën Kuvendi Mbarëkombëtar. “Kuvendi filloi punën më 28 nëntor dita enjte, në ora 4 pas dite”. Më 15 të vjeshtës së tretë. Ishte e enjte ora 4 pas dreke, tellalli kish thirrur që në këtë kohë do të kasnecohet Shqipëria më vete. Të gjithë delegatët ishin mbledhur në shtëpi të Xhemil bej Vlorës, në një sallon të madh të shtëpisë së tij, ku në referatin kryesor që mbajti Ismail Qemali, e përshkroi humbjen e Turqisë dhe të vajturat e Shqipërisë mbi rrezikun e madh që ndodhet Atdheu ynë, tjetër shpëtim tha s`ka, përveç se të ngrehim flamurin e Shqipërisë dhe të kasnecojmë vetëqeverimin. “Rroftë Shqipëria jonë”, thërritën të gjithë. “Rroftë Flamuri i Shqipërisë”. Salloni i madh i shtëpisë ishte plot me njerëz, çardaku poshtë plot, kopshti plot, të gjitha rrugët mbushur me njerëz”. Ismail Qemali e mbylli referatin kryesor para kuvendarëve me këto fjalë: “Tanimë s’na ka mbetur tjetër rrugë shpëtimi, veçse ndarja e Shqipërisë nga Turqia”, dhe propozoi që: Shqipëria të shpallë Pavarësinë dhe të formohet Qeveria e Përkohshme dhe të emërohet Pleqësia (Senati). Propozimet miratohen njëzëri nga Kuvendi. Ismail Qemali i cili tani më mbante postin e Kryetarit të Kuvendit, njëherit u propozua edhe si mandatar për organizimin e Qeverisë së Përkohshme dhe të Pleqësisë (Senatit). Pasi mandatet e tyre duhej verifikuar nga Kuvendi. Pas miratimit të pikave të parapara nga ana e Kuvendit. Ismail Qemali propozoi që: “Shqipëria të shpallet shtet më vete e lirë dhe e pavarur”. Siç thamë më lartë, me propozimin e Rexhep Mitrovicës, Kuvendi njëzëri pranoi Ismail Qemalin edhe mandatar për propozimin e Qeverisë së Përkohshme të Shqipërisë Etnike ku bënin pjesë katër vilajetet: I Shkodrës, Janinës, Kosovës dhe i Manastirit.

FJALIMI I ISMAIL QEMALIT SI KRYEMINISTËR
I PARË I SHQIPËRISË ETNIKE

Ismail Qemali, pasi e mori edhe mandatin nga Kuvendi për të shpallur Qeverinë e Përkohëshme, foli përsëri shkurt mbi të kaluarën historike të popullit shqiptar nën sundimin turk, dhe mbi luftën heroike të popullit shqiptar për të fituar të drejtat e tyre, për të jetuar të lirë dhe sovran në tokën e tyre. Ai, po ashtu në ekspozenë e tij vuri në dukje rrethanat e krijuara në Shqipëri nga zhvillimi i luftës së Parë Ballkanike. Ai tha se “E vetmja rrugë e shpëtimit është ndarja nga Perandoria Osmane”. Masat e para që mori ishin ato që të shpallej Shqipëria më vete, me një Qeveri të Përkohshme, të zgjidhej një Pleqësi (Senat), për të kontrolluar punët e qeverisë. Senati përbëhej prej 18 anëtarëve, ndërsa për Kryetar u zgjodh Myftiu i Dibrës Vehbi Agolli. Pika e tretë ishte shumë e rëndësishme për ato çaste historike, që konsistonte me formimin e një Komisioni për të mbrojtur çështjen shqiptare para Fuqive të Mëdha. Propozimet e Kryetarit u aprovuan njëzëri, me duartrokitje të zjarrta. Delegatët, në fund, nënshkruan dokumentin historik, Deklaratën e Pavarësisë në gjuhën turqishte, ku thuhej: ”Shqipëria me sot të bëhet në vete e lirë e mosvarme”. Kuvendi mbaroi punën aty kah ora pesë e gjysmë pasdite.
Pastaj, të gjithë së bashku që ishin të pranishëm dhe kuvendarët me Ismail Qemalin u drejtuan drejt ballkonit të godinës për ta ngritur Flamurin kombëtar të Skënderbeut, ku në pritje të këtij akti, jashtë ndërtesës ishin tubuar me mijëra qytetarë që përcillnin ngjarjen me këngë e valle ku pritnin me padurim aktin madhor të Pavarësisë. Ismail Qemali e mori flamurin prej Naços, i cili e mbante në duart e veta si Kryetar i Komisionit për ngritjen e flamurit, por sot kësaj dite enigmë mbetet lashtësia dhe origjina e këtij flamuri që e çoi lartë Ismail Qemali.

SA DELEGATË KANË MARRË PJESË NË KUVENDIN KOMBËTAR TË VLORËS

Në ora pesë e gjysmë pasdite firmoset Akti i Shpalljes së Pavarësisë nga 37 delegatë sa ishin të pranishëm në sallë, Ismail Qemal, Nikollë Kaçorri, Abdul Aziz Vehbi Dibra, Dudë Karbunara, Elmas Boco, Vehbi Harxhi, Qazim Kokoshi, Jani Minga, Rexhep Mitrovica, A. Rruçi, Abdi Toptani, Abas Dilaver Çelkupa, Mit’hat Frashëri, Shefqet Daiu, Zihni Abas Kanina, Xhelal Koprencka, Hajredin Cakrani, Qemal Elbasani (Karaosmani), Iljas Vrioni, Salih Gjuka, Dhimitër Berati, Dhimitër Emanuel Mborja, Dimitri Zografi, Murat Toptani, Pandeli Cale, Luigj Gurakuqi, Bedri Pejani, Spiro Ilo, Thanas Floqi, Lef Nosi, Dr. H. Myrteza, Nuri Sojliu, Mustafa Asim Kruja, M. Ferid Voskopola, Ymer Deliallisi, Xhemal Deliallisi, Nebi Sefa Lushnja, Zuhdi Ohri. ndërsa 2 emra janë të palexueshëm…”. Edhe 26 delegatë të tjerë erdhën gjatë ditëve në vijim. Gjatë mbajtjes së Kuvendit, një komision i zgjedhur vajti dhe nguli flamurin e Shqipërisë nëpër tërë zyrat publike, ku një ditë më parë valonte ai turk. Njerëzia që shkonin përpara flamurit, nxirrnin kapelat e bardha dhe kush e kush ta puthte më parë. Pikturat e Sulltanit dhe të oficerëve të Turqisë i nxorën nga tërë lokalet publike, i grisën dhe i shkelën me këmbë. Mbishkrimet e beledies, të postës, të telegrafit dhe gjetkë, të shkruara me shkronja arabo-turke, i hodhën poshtë dhe i pështynë.
Manifestime të nxehta u bënë nëpër konsullatat e Austrisë, Italisë dhe të Rusisë, të cilët na u përgjigjën “me dashuri”. Të nesërmen priteshin të vijnë gjenerali Isa Boletini, Riza bej Jakova, Mehmet Pashë Derralla disa delegatë të tjerë të Kosovës me 400 trima pas. Megjithëse që atë ditë binte shi, po një shumicë e madhe kishë dalë përpara me flamurin tonë në dorë, kur u afruan të tre bajraktarët e Kosovës, zbritën nga kuajt dhe u gjunjëzuan para flamurit kombëtar me lot në sy e puthën me një ngushëllim të thellë, për vuajtjet dhe trimëritë që kishte treguar populli shqiptar kudo që jetonte. V.Xh).

KUSH ISHIN DELEGATËT NGA KOSOVA
DHE VILAJETI I MANASTIRIT

Nga Kosova dhe trevat lindore, Aktin e Pavarësisë e nënshkruan këta delegatë, nga Struga e Ohri: Nuri Sojliu, Zuhdi Ohri, Xhemal Beu dhe doktori M. Murteza, i nënshkruar menjëherë pas Lef Nosit. Në të gjitha publikimet e gjertanishme shënohet si Dr. H. Myrteza. Por duhet theksuar se nga Struga kanë marrë pjesë emra të mëdhenj të Lëvizjes Kombëtare Shqiptare si: Hamdi bej Ohri, Murat Barutçiu, Dervish Hima. Po ashtu, duhet përmendur edhe Bejzat Saliun nga Ohri, i cili sipas pohimeve ka qenë telegrafist në Vlorë (detyrë që e ka ushtruar edhe në Ohër). Po ashtu, pjesëmarrës në shpalljen e Pavarësisë në Vlorë ka qenë edhe redaktori i gazetës “Shkupi”, një atdhetar i palodhshëm i çështjes kombëtare, Jashar Erebara nga Dibra, i cili dha një kontribut të vlefshëm në jehonën e shpalljes së pavarësisë së Shqipërisë.

LISTA E TË FTUARVE NË AKTIN E PAVARËSISË KISHTE 78 EMRA TË DELEGATËVE NGA TË GJITHA TROJET E SHQIPËRISË ETNIKE, TË CILËT FIRMOSËN DOKUMENTIN E PAVARËSISË SË SHQIPËRISË:

Vlorë: Ismail Qemali, Zihni Abaz Kanina, Aristidh Ruçi, Qazim Kokoshi, Jani Minga, Eqerem Bej Vlora;
Berat: Sami bej Vrioni, Ilias bej Vrioni, Taq Tutulani, Babë Dud Karbunara;
Skrapar: Xhelal bej Koprencka; Hajredin bej Cakrani;
Lushnjë: Qemal bej Mullai, Ferit bej Vokopola, Nebi Efendi Sefa;
Durrës: Abaz Efendi Çelkupa, Mustafa Agë Hanxhiu, Jahja Ballhysa, Dom Nikollë Kaçorri;
Tiranë: Abdi bej Toptani, Murat Bej Toptani;
Shijak: Xhelal bej Deliallisi, Ymer bej Deliallisi, Ibrahim Efendiu;
Krujë: Mustafa Merlika-Kruja;
Elbasan: Lef Nosi, Shefqet bej Daiu, Qemal bej Karaosmani, Dervish bej Biçaku;
Peqin: Mahmud Efendi Kaziu;
Gramsh-Tomorricë: Ismail Qemali Gramshi (jo Ismail bej Vlora);
Gjirokastër: Azis Efendi Gjirokastra, Elmaz Boçe, Veli Harxhi, Myfid Bej Libohova, Petro Poga, Jani Papadhopulli;
Përmet: Veli bej Këlcyra, Syrja bej Vlora;
Tepelenë: Feim bej Mezhgorani;
Janinë: Kristo Meksi, Aristidh Ruçi;
Çamëria: Veli Gërra, Jakup Veseli, Rexhep Demi, Azis Tahir Ajdonati;
Delvinë: Avni Bej Delvina;
Korçë: Pandeli Cale, Thanas Floqi, Spiro Ilo,
Pogradec: Hajdar Blloshmi,
Shkodër: Luigj Gurakuqi,
Mat: Ahmet bej Zogu (më vonë Zogu I), Riza bej Zogolli, Kurt Agë Kadiu,
Dibër: Myftiu Vehbi Dibra, Sherif Langu, myfti në Dibër dhe Ramiz Daci,
Kosovë; Gjakovë dhe Plavë-Guci: Rexhep bej Mitrovica, Bedri bej Ipeku, Salih Gjuka, Mid′hat bej Frashëri, Mehmet pashë Derralla, Isa Boletini, Riza bej Gjakova, Hajdin bej Draga, Dervish bej Ipeku, Zenel bej Begolli e Qerim Begolli.
Nga trevat Lindore (Maqedonia e sotme); Ohri dhe Struga: Zyhdi bej Ohri, Dr. H. Myrtezai, Nuri Sojlliu, Hamdi bej Ohri, Mustafa Baruti dhe Dervish Hima nga Ohri,
Nga Kolonia e shqiptarëve të Bukureshtit u zgjodhën këta delegatë: z. Pandeli Evangjeli, Dimitri Ilua, Dimitri Zografi, D. Emanoil dhe D. Berati.

Dibranët, në SHBA, bëjnë me shtëpi të re një familje dibrane

August 21, 2014 by dgreca

“Meka dibranëve është Dibra, e cila po qe se nuk do të u kishte detyruar të largoheshit nga politikat që u ndoqën në Dibër gjatë sistemeve të ndryshme – nuk do të ishin larguar kurrë – Dibranët janë një popull që flasim me punë, trimëri, patriotizëm përkushtim dhe ndjenja dhe krenari”/
Nga BEQIR SINA, New York/
DIBER E MADHE – Dibranët në Amerikë dhe Europë, krahas mbështetjes që i japin realizimit të projekteve të ndryshme në vendlindjen e tyre, një ndihmë të madhe janë duke dhënë edhe për sigurimin e kulmit mbi kokë të familjeve të bashkëfshatarëve të tyre, të cilët janë në gjendje të rëndë sociale. Falë mjeteve të grumbulluara në diasporë, mërgimtarët e dibranë në SHBA dhe Europë, kanë siguruar ndërtimin dhe paisjen me të gjitha komoditetet për familjen Karameti, e cila jetonte me gjendje të varfër.
Duhet theksuar se kontributi i mërgimtarëve Dibranë nga SHBA është i pazëvendësueshëm për vendlindjen e tyre. Edhe pse larg vendlindjes, ata nuk kanë pushuar asnjëherë të ndihmojnë, familjet e tyre, që mbahen prej vitesh nga njerëzit e tyre në mërgim, por edhe Dibrën sa herë që ka pas nevojë për realizimin e projekteve të ndryshme.
Këtë e ka theksuar në këtë reportazh edhe autori i kësaj video-reportazhi kur thotë se mërgimtarët janë të gatshëm të mbështesin edhe projektet kapitale të nevojshme për bashkëqytetarët e tyre, si ndërtimin e shtëpive të tjera dhe nevojat tjera për familjet skamore në Komunën e Dibrës së Madhe.
Aksion humanitar – Shtëpi për Gëzim Karametin”- e ka titulluar Dr. Xhemal Çupi telereportazhin e tij përgatitur për “Vizioni Dibran” (https://www.youtube.com/channel/UCd6EBovPb3ar6RkMlmIGczg)
Ai thotë se Fondacioni “Dibra” Projekti “Shtëpi për një shtëpi “, ka bërë blerjen e shtëpisë për Gëzim Karametin, duke theksuar se “Ky është një organizim qytetar me qëllime humanitare e organizuar kryesisht nga dibranet e Shteteve të Bashkuara – por jo vetëm, mbasi është ndihmuar edhe nga qytetarët dibran dhe dibranët në Europë”.
Një familje shtatë anëtarshe dibrane – jeton me shpresën se një ditë do të bëhet më mirë për ta, thekson ai. Ajo është një familje e kryefamiljarit Gëzim Karameti, që nuk ka pasur asnjëherë shtëpi dhe kulmë mbi kokë, por me ndihmën e dibranëve në Amerikë, ajo u bë me shtëpi të re dhe të mobliuar mirë.
Simbas këtij reportazhi të televizionit lokal ” Vizioni Dibran”, njëri prej folësve, me emrin Skënder – thotë se inisiativa për ndërtimin e kësaj shtëpie, u bë nxitja e TV “Zhupa”, prej gazetares Vjollca Sadiku – e cila me kolegen e saj të MTV – Rina Turkeshi, sensabilizuan qytetarët anemban vendit deri përtej oqeanit në SHBA.
Ai tha se idenë për të grumbulluar ndihma financiare nga SHBA, menjëherë mbas reportazhit të dhënë në MTV- e dha Edmont Ymeri, dibrani që jeton prej vitesh në Staten Island – Nju Jork, së bashku me bashkëqytetarët e tij – Bekim Paçuku, Fation Mashkulli, bashkëngjitur me shumë dibranë të tjerë.
Edmondi, vetë thotë se i faleminderohet me këtë rast të gjithë dibranëve në Amerikë( rreth 40 donatorë), të cilët, me bujarinë e tyre tradicionale, dibrane, edhe kësaj radhe ditën t’a tregojnë vet-veten në raste të tilla. “Por, duhen faleminderuar, theksoi ai edhe shumë të tjerë, shqiptarë nga Kosova, Shqipëria, e viset e tjera, madje edhe jo shqiptar, të cilët, iu bashkëgjintën fushatës tonë, për mbledhjen e ndihmave për ndërtimin e kësja shtëpie – Së fundi faleminderojmë Zotin që na ka dhënë mundësin të ndihmojmë njëri tjetrin në atë vend të bekuar, ku ne jetojmë e punojmë prej vitesh” tha ai.
Inisiatiav tregon për televizionin lokal “Vizioni Dibran”, bashkëatdhetari ynë, Bekim Paçuku, u morë nga dibrani në SHBA, Edmond Ymeri, nëpërmjet rrjetit social facebook. Ajo ishte një ide e thjeshtë që më të vërtet preku shumë zemëra anembanë vendit. Paçuku, u shpreh se :” Kjo ndihmë e dibranëve, nuk ka lidhje dhe as duhet të indetifikohet me ndonjë parti politike, cilado qoftë ajo, simbas tij. Mbasi ndihma e dibranëve në Amerikë, është e vetë dibranëve, që u dhimbset vendlindja e tyre”.
Ai shton se kan idenë që duke bashkëpunuar me Komunën e Dibrës, ata duan të gjejnë një tokë shtetrore për ndërtimin e katër a pesë shtëpive të tjera ( community house )”, ndërsa premtojë se “nuk do të ndalen me kaq – por dotë vazhdojnë të ndihmojnë familjet më në nevojë në Komunën e Dibrës”
Njëri prej folësve, gjatë këtij reportazhi 20 minutësh një predikues fetar, i cili mori pjesë në dorëzimin e çelsave të shtëpisë së re, duke e bekuar të, tha se kjo ndihmë ka treguar edhe një herë atë humanizmin e pastër njerëzorë, dhe shpirtëror të dibranëve, që i ka dhënë gjithmon kombit tonë. Ai tha se “Meka dibranëve është Dibra, e cila po qe se nuk do të u kishtë detyruar të largoheshit – nuk do të ishit larguar kurrë – Ne jemi një popull që flasim me punë, trimëri, patriotizëm përkushtim dhe ndjenja dhe krenari” tha ai.
Imami vlerësojë me këtë rastë edhe ndihmën që i kan dhënë shqiptarë Shtetet e Bashkuara të Amerikës, duke i quajtur ato si vendin më mikëdashës dhe më mikë-pritës dhe më përkrahës i shqiptarëve prej nga pavarësia e Shqipërisë, demokratizimi i saj – dhe çlirimi e pavarësia e Kosovës – Zoti i bekofë shqiptarët dhe SHBA.

Dibranët e Amerikës, proteste dhe Peticion para OKB-së me moton “Stop devijimit të rrjedhës të lumit Radika”

December 17, 2013 by dgreca

Dibranët e Amerikës, i bëjnë thirrje me anë të një Peticioni , Sekretarit të Përgjithshëm të Kombeve të Bashkuara zotit Ban kin- Moon, OKB-ës, dhe Washingtonit, bashkësisë ndërkombëtare ,që sa më parë t’a shtojnë vëmendjen e tyre ndaj kërkesave të qytetarëve të Dibrës së Madhe, të cilët janë kundra devijimit të Lumit të Radikës. /

Nga BEQIR SINA, Staten Island – New York/

NEW YORK : Republika e Maqedonisë ka miratuar një projekt i cili paraqet fundin e florës dhe faunës për rrethin e Dibrës. Ky projekt parashikon që të ndryshon rrjedhën e lumit Radikë , të mos kalon nëpër Dibër dhe të derdhet në detin Adriatik , por nëpërmjet tubacioneve i gjithë uji t’i bashkëngjitet Vardarit dhe të derdhet në detin Egje.

Si kundërpërgjigje, Komuniteti Dibran në Shtete e Bashkuara kanë bërë gati një peticion i cili do t’i drejtohet Sekretarit të Përgjithshëm të Kombeve të Bashkuara zotit Ban kin Moon dhe zyrës së OKB-së për ujrat UN-Water (http://www.unwater.org/members.html), të gjitha anëtarëve të kësaj organizate (Only Members, not partners) që të krijohet një ndërgjegjësim më i madh rreth kësaj çështje.

Ndryshe, ky peticion i hartuar nga njerëz kompentet njohës të mirë të këtyre çështjeve në arenën ndërkombëtare do ti drejtohet edhe Office of Legal Affairs of the United Nations, i cili është një variant i mirë, për të vënë në dijeni Sekretarin e Pergjithshëm të OKB.

Gjithashtu edhe një kopje do t’i drejtohet Presidentit te Asamblese se Pergjithshme te OKB, dhe do t’i dergohet një letër për t’a sensabilizuar sa më shumë Ambasadores Susan E. Rice në Permanent Representative United Nations dhe administratës së Presidentit Obama. Gjithashtu ambasadave të shteteve të mdha në Kombët e Bashkuara, Britanisë së Madhe, Francës, Gjermanisë e Italisë
Shoqata Atdhetare Dibra në Staten Island New York, u ka bërë thirrje dibranëve në Amerikë duke përdorur rrjetet sociale në internet – Twitter dhe Facebook për të organizuar një protestë të Premten në mesditës sheshin para ndërtesës së OKB-së.

Protesta do te fillojë në orën 12 të mesditës dhe do të zgjasë e deri në ora 3 mbasdite para selisë së Kombeve të Bashkuara në Manhattan, qytetin New York, që ndodhet në adresen : DAG-HAMMARSKJOLD-PLAZA 47str dhe 1st ave. Kjo protestë udhëhiqet nga Komisioni organizator, që u ngrit në takimin e e Shoqatës Atdhetare Dibra kryesuar nga kryetari i saj zoti Musa Paçuku.

Nëse secili dibran kudo qoftë apo edhe shqiptarë të tjerë anekënd vendeve të parandalojmë vdekjen e një pjese të madhe të natyrës në rrethin e Dibrës, thuhet në dekleratën e komisionit të protestatve , të gjithë duhet të nënshkruani në peticionin online, thuhet në prononcimin edhe të Shoqatave joqeveritare që funksionojnë në Dibër të Madhe me moton “Stop devijimit të rrjedhës të lumit Radika”.

Deri më tani nga ajo që shohim online, kanë arritur të grumbullohen rreth 7000 nënshkrime , ndërsa për të reaguar ndërkombëtarët nevojiten 9539 nënshkrime, theksojnë OJQ-të e vendit.
Përfaqësues të OJQ-ve së bashku me pushtetin vendor të Dibrës ,bëjnë të pamundurën që ky projekt të tërhiqet nga ana e Qeverisë së Maqedonisë , kryesisht Ministrit Valon Saraçini, Ministri për ekologji, Abdylaqim Ademi, si dhe shtetet fqinje, Shqipëria dhe Kosova.

Ndërkohë, Shoqata Atdhetare Dibra u bënë thirrje për protestën e së premtes para OKB-së, të gjithë bashkadhetarëve tanë, oraganizatave dhe shoqatave të komunitetit, duke thënë se :”Kjo protestë merr një rëndësi të vecantë, jo vetëm për situatën e krijuar pas vendimit të Qeverisë së Nikolla Gruevskit, që disa her ka treguar ndjnjat e tija të egra nacionaliste të diskriminimit të shqiptarëve, na kujton kohën e ish sundimit “Jugosllav” kur shqiptarët nuk pyeteshin fare, por ka një rëndësi të madhe edhe për mbarë cështjen tonë Kombëtare.

Bashkadhetarë, lëreni pak orë punën dhe merrni pjesë në këtë protestë mbarëkombtare. Jemi të gjithë shqiptarë të gjithë Dibranë në këto momente. Le të protestojmë me kulturë dhe rregull! para OKB dhe popullit amerikan në New York

Petition :

Dear Secretary General,

We, the Albanian community associations of Dibra e Madhe in the United States, have the honor to address you this petition to attract your attention as well as to seek your help and intervention, on a serious problem that affects and threatens firsthand the rights and the fundamental freedoms of the population in the region of Dibra e Madhe in the Republic of Macedonia.

As you may be aware, the Government of Macedonia has taken the decision to build a hydropower plant called “Fushë e Lukovës/Lukova Field” situated in the North Western part of Macedonia. The Hydro Power reservoir will, in essence, collect water streams originating from the Mount Korab, which nowadays form the Radika River. The project will end up diverting Radika river water flow from its historical course into the Vardar River, which in turn streams into the Aegean Sea. If the project is carried out as planned, it will lead to a profound alteration of the natural landscape, and the Radika River, as it is historically known, will dry up and simply cease to exist.

The Dibra community is fully aware of the need to make the best use the country water resources for power generation, but the community is also equally aware that, in any circumstance, no energy project is not worth if afflicting irrevocably the ecological system of a wide area. In the present case, the utilization of the water capacity could only be done by maintaining and ensuring the flow of the Radika River in its historic flow as it constitutes a fundamental factor for the entire ecosystem of the Great Dibra region and it must be preserved.

Unfortunately, the current project provides for exactly the opposite. If carried out as planned, it will dry up the river and will have extensive negative impact on the flora and fauna biodiversity of the entire area. The Radika river valley constitutes the central part of the national park, which is directly threatened by the current government plans. The project has also a wider regional impact as the Radika River continues its flow beyond the Macedonian border into neighboring Albania. For all of the above, this project is a dangerous hazardous initiative and it is unacceptable for the population of Dibra e Madhe.

Over 30 regional social organizations, all local authorities and political organizations, religious communities as well as the members of the Dibra e Madhe community here in the US, are alarmed by such plans and their anticipated negative consequences. The Macedonian government has failed to initiate a consultation process with the numerous local stakeholders that a project of such magnitude, feared to bring irreversible damage to the ecological system, the biodiversity, flora and fauna as well as to the economy of Dibra area, would normally require.

More than ten thousand citizens from Dibra e Madhe have already signed a petition addressed to the Government, asking it to halt its plans and and submit the project to an open and transparent public consultation process so as to thoroughly assess the overall impact the project would have for the entire region. We expect the Government to reflect on our demands.

In this context, we respectfully call on Your Excellency to intervene with the Government of Macedonia and ask it to put on hold the project and engage immediately into a process of dialogue with the local authorities and citizens. This would be the only way to carefully weight the merits of such a project and the impact it would have for the life of the citizens of the region of Dibra e Madhe.

Also, as Your Excellency is very well aware, trans-boundary water cooperation among the Western Balkan countries is of crucial importance and an important factor for building peaceful cooperation ties between neighboring countries. It should ensure facilitation of the water management in the region and therefore contribute to preventing conflicts. This, unfortunately, doesn’t seem to be the spirit of the Macedonian Government and we hope and count on your understanding and support.

In a resolution adopted by the UN, 63/124, (2009) anksi, Article 10 of which we can cite as relates to petition residents Dibra concern.
Part three

Protection, preservation and management
Article 10

Protection and preservation of ecosystems

Aquifer States shall take all appropriate measures to protect and preserve
ecosystems within, or dependent upon, their transboundary aquifers or aquifer
systems, including measures to ensure that the quality and quantity of water retained in an aquifer or aquifer system, as well as that released through its discharge zones, are sufficient to protect and preserve such ecosystems.