(Replike me Sigurimin e Shtetit)/
Nga Bislim AHMETAJ/
Këtë vit si asnjëherë më parë në këtë çerek shekulli, një grup i njohur shkruesish i është vërsulur Dhjetorit 90 për ta deheroizuar, për “t’ia nxjerrë të palarat” në shesh. Për ta ligshtuar, për ta neglizhuar, për ta barazuar me asgjënë, për ta nënshtruar, për ta barazuar me hiçin me vetën e tyre të mbuluar me pluhur, me harres, me turp , me krim dhe përbuzje. I bindur se për majat e larta të historisë së vendit tonë do të gjenden gjithmonë baltëhedhës , mendje e këmbëshkurtër, nuk do të kisha marrë mundimin t’u përgjigjesha apo të polemizoja me ta. (A nuk na e kanë sharë deri edhe Skenderbeun? A nuk e quanin edhe nënë Terezën, “shtrigë të Imperializmit”?) Ajo që më bëri më shumë përshtypje është se duke hedhur baltë mbi Lëvizjen Studentore, ata shkruesit e specializuar në zyrat e errësirës glorifikuan pothuajse në kor Sigurimin e Shtetit. Ky glorifikim i masakruesve të shqiptarëve, i vë ata në krahun e Sigurimit, kundër Lirisë së Shqiptarëve. Ky është dhe ndoshta ka qenë gjithmonë pozicioni i tyre. Në këtë kohë rilindjeje të fjalorit e veprave të dhunës, burgjeve, arrestimeve, në këtë periudhë minash e dinamiti, në këtë ringjallje të brutalitetit shtetëror,në këtë ringjallje të simboleve të diktaturës dhe diktatorit ishte e pritshme që hijet e tulatura deri dje të Sigurimit, të ringriheshin përkrah Partisë që i lindi e i farkëtoi.
Misioni: Deheroizimin e dhjetoristëve, Paraqitja e Dhjetorit si vepër e Sigurimit dhe liria e shqiptarëve si derivat i mençurisë së PPSh-së, dhe bijës së saj me emër të ri, PS-së. A e imagjinon kush një intelektual apo gazetar gjerman duke e quajtur rënien e Murit të Berlinit, si vepër të KGB-së, apo Stas-it!!!
Pse e bëjnë? Për t’i hyrë në qejf Partisë që themeloi Sigurimin e Shtetit sipas mësimeve të armiqve më të mëdhenj të kombit shqiptar serbëve e rusëve? Për të poshtruar një grup ish studentësh që dhanë gjithçka në dhjetor 90, e deri sot, deri edhe jetën e tyre për të çliruar Shqipërinë nga diktatura? Për t’u spikatur si “vizionar”? Si njerëz gjoja të mendjes e të vizionit, që kanë të drejtë të dyshojnë në gjithçka? Apo se janë “thirrur nën armë” si kontigjent në rezervë i ish Sigurimit?
Duke refuzuar me neveri sulmet e tyre, në emër të grupimit civil që drejtoj, një grupim njerëzish të lirë e ish studentësh liberator u bëj thirrje ta ribotojnë organin e tyre “Në (ri)Sherbim të Popullit” të dalin haptas kundër lirisë së fituar! Shkrimet e tyre janë të denja për kryetituj të numrit të parë, të ribotimit të asaj reviste propagandistike të Sigurimit.
Me keqardhje për këto sulme të padenja e aq më pak të nevojshme.
*Kryetar I Grupimit “Dhjetor ‘90”(Kortezi:Panorama)
Idealet e pushkatuara të Azem Hajdarit!
Shkruan: Dr. Bislim AHMETAJ/
Përditshmëria jonë e mbushur me ngjarje të rëdomta ka sjellë një zvetënim vlerash të përmasave të tilla, aq sa përpjekja njerëzore për ta përmirësuar jetën tënde dhe të atyre që të besojnë përmes punës, fjalës, dijes, solidaritetit social duken si kohë të mbuluara me ndryshk.
Ndaj edhe sot në përvjetorin e gjashtëmbëdhjetë të pushkatimit të Princit të Mendjeve të Lira, Azem Hajdarit, gishtat e mi kur rrahin mbi tastierën e compjuterit ndjehen të rraskapitur, të mpitë, zbardhur prej topitjes dhe indiferencës . I frikësuar se s’kam për kë ti shkruaj këta rrjeshta pasi idealet për të cilat luftoj deri ditën që u pushkatua mu në zemër të Kryeqytetit Azem Hajdari , janë pushkatuar njëlloj si ai , bartësi i tyre.
Ideal i pushkatuar(I) !
Ai I priu Lëvizjes Studentore, lëvizje që solli përmbysjen e diktaturës dhe lindjen e pluralizmit politik, edhe pse në krye të këaj përmbysje historike ,ai nuk shfaqi për asnjë moment të jetës së tij të vrullshme politike urrejtje apo revansh për komunistët e ndershëm, sepse të tillë kishte edhe në familjen e tij (I ati partizan në Luftën e Dytë, I vëllai komunist). Dialogu, e verteta, programet dhe alternativat ishin armët e tij për konkurence dhe zgjidhje me kundërshtarët. Këto “armë” tani janë varur në muzeun e pluralizmit politik. Në familjen e tij politike kishte pronë fjalën e lirë dhe lidhjet me njerëzit. Tani nga qëndra e Tiranës dhe në të katër cepat e Shqiprisë politikeka gjen vec parulla, fasada, deklarata dhe kunderdeklarata. Pluralizmi politik ka marrë ngjyrat e kryetarëve të partive, kush e lyen rrotën i bahet qerrja Ferrari, kush e lëpin rrotën i behët qerrja Mercedes, kush e shtyn qerren ose lyp me e rregullue qerren vdes për një copë bukë, pikë. Një palë qenë lehin, pala tjetër e qenve shkon përpara, qytetarët mbetën në vend apo shkojnë poshtë e më poshtë, prapë pikë. Në më të parën ëndërr për të cilën luftoj dhe veproj Azem Hajdari për të ndërtuar një shoqëri politike perendimore , ku idetë, e verteta, ballafaqimi me dialog i tyre dhe gjetja e zgjidhjeve më adekuatë për të mirën e shumicës së mundëshme është pushkatuar…
Ideal i pushkatuar(II)!
Ai I doli në krah shtypit të lirë në kohën kur po lindte dhe segmente të mazhorancës së asaj kohe po ja zinin frymën. ( Azem Hajdari Kryetar I Këshillit Botues të gazetës opozitare “Koha Jonë”) Më vonë kur ndërruan mazhorancat do të ngujohej në uri para Televizionit Shtetëror, këtij zëdhënësi bajat të mazhorancave që kur është themeluar dhe deri sot në mëngjes. Koshient ai merrte mbi vetë një barrë e mision vizionar për të cilin bashkëmoshatarët e tij të Lëvizjes Studentore kishin rrezikuar edhe jetën në emër të fjalës së lirë, në emër të së vertetës. Ai dilte në mbrojtje të martirëve të fjalës së lirë që kishin sakrifikuar jetën dhe kaluar rininë burgjeve për lirinë e fjalës dhe peshën e saj. Sot media e shkruar dhe elektronike në masën 90% të saj është shndërruar në një instrument fitim prurës për poseduesit e tyre që janë një grushti biznesmeno-politikanësh apo politikano-biznezmenësh.
Ideal i pushkatuar (III)!
Ai ju doli në krahë dhe u bë një me ta, shtresës së të përndjekurve politik prej regjimit komunist , duke u përleshur me policinë dhe shtetin e mazhorancës që e kishte themeluar dhe drejtuar vet në fillesat e saj në dhjetor të 90-tës në mbrojtje të së drejtës së tyre. I bindur se kësaj shtrese shteti shqiptarë vecmas ajo mazhorancë i kishte borxhe të pakompensueshme morale dhe financiare. Morale se ishte “rezervat” i sigurtë votash , financiare se ishin ata njerëz që me punën dhe gjakun e tyre kishin tharë dhe shndërruar në tokë bujqësore qindra mijëra hektarë tokë, mund , gjak dhe djersë që u shpërnda me ligjin 7501 njerëzve që u gjetën duke e rrënuar dhe plackitur atë tokë në vitin 90- 92, ata kishin ndërtur dhjetra vepra inxhinjerike që prodhonin luks për elitat komuniste dhe para për bunkerët e ‘sigurisë’ se jetëve të tyre dhe sot e kësaj dite para për buxhetin e shtetit shqiptarë(Areoporti I Rinasit). Për fat të keq edhe sot në këtë përvjetor të mbrojtësit dhe avokatit të të drejtave të kësaj shtrese, ata janë në gjendje të mjerueshme dhe të paintegruar. Për më tepër sot shihen edhe si armiq e raksionare pasi në pushtet janë rikthyer bijtë dhe nipat e partisë që e drejtoj dhe e realizoj ndarjen e popullsisë në të shtypur dhe shtypës.
Ideal i pushkatuar (IV)!
Ai mbeshteti, inkurajoj dhe doli në krye të sindikalizmit shqiptarë, këtij segmenti jetik të shoqërive demokratike përëndimore. Pa eksistencën e sindikalizmit përëndimi nuk do të ishte ky që është sot, vendet e Bashkimit Europian nuk do ta kishin shtresën e mesme në masën 60 deri 80% të popullsive të tyre, atë bërthamë që I bën këto vende të forta, të qëndrueshme dhe konkuruese. Realiteti i sotshëm i sindikalizmit shqiptarë na thotë se ai kishte të drejtë edhe pse nuk ja doli ta fitonte betejën. Paraqitja sociale e vendit tonë me 55 miliarderë dhe mbi një miljion njerëz në kufijt e varfërisë tregon se sa të drejtë kishte Azem Hajdari kur luftonte dhëmbë për dhëmbë me qeverinë e tij për të themeluar sindikalizmin në Shqipërinë e postdikatturës komuniste.
Ideal i mbijetuar në agoni (V)!
Ylli polar I veprimtarisë politike e shoqërore të Azem Hajdarit ishte dhe mbet deri ditën e fundit të jetës së tij ceshtja jonë kombëtare. Kontributet e tij në këtë fushë janë të njohura dhe të vlerësuara kombëtarisht. Kosova shtet I pavarur , i njeh mirë dhe ja ka vlerësuar në maksimum kontributet për këtë realitet të ri të saj, shqiptarët e Maqedonisë dhe faktori politik atje rezervojnë respektin dhe krenarinë maksimale për vlerat dhe kontributet e tij në zgjimin, inkurajimin dhe mbështetjen e tyre për të qënë të barabartë në shtetdrejtimin e një shteti maqedon që akoma s’po gjen qasje në rrjedhë as me vetën e tij. Ëndrra për Bashkim Kombëtar është akoma gjallë në mendjet dhe zemrat e bashkëidealistëve të Azem Hajdarit të cilët për hirë të së vertëtës duhet thënë që në këto kohë shtrigash dhe krizash morale dhe ekonomike janë duke jetuar si “gaca nën prush”. Kjo ëndërr vazhdon të jetë e gjallë për një arësye krejt të thjeshtë, pasi për momentin nuk prodhon para për oligarkët e politikës dhe për arësyen tjetër aspak të thjeshtë se ka pas saj një aleat të madh që ka prodhuar liri për shume kombe të shtypura dhe të ndara në botë.
Në mbyllje të kësaj kronologjie për njërin prej njerëzve më karizmatik dhe më të rëndësishëm për shqiptarët në shekullin e njëzetë, shekulli që zgjoj dhe ngjizi shtetin shqiptarë , shekulli që na bëri me mbretëri, diktaturë komuniste,( diktaturë që e rrezoj Azem Hajdari studentët e dhjetorit, qytetarët e Tiranës dhe gjithë Shqipërisë) dhe këtë lloj demokracie që sigurisht që s’ka të krahasuar me diktaturën sic edhe nuk i krahasohet me demokracitë e vendeve ku kemi 24 vite që po synojmë të integrohemi, dua të apeloj individë dhe organizata që ta “trashin” zerin dhe veprimtarinë e tyre që idealet e pushkatuara të Princit të Mendjeve të Lira të ringjallen për të mirën tonë të përbashkët dhe për të ardhmen e fëmijëve tanë të cilët do na anatemojnë nëse do ti ngujojmë sërish në diktatura oligarkësh si ajo e Putinit apo putanave të tjera që po I prodhojmë me indiferencën dhe heshtjen tonë.
1 Prilli: Dita Kombëtare e Oligarkisë Politike Shqiptare!
Shkruan Bislim AHMETAJ/
TIRANE : Mes trishtimit dhe medyshjes zgjodha për titull të këtij shkrimi këtë sukses të dhimbshëm të klasës politike shqiptarë. Titull dhe arritje e pamerituar për qytearët shqiptarë por i provuar dhe I shënuar si arritje e klasës politike pothuaj 100% që prej vitit 44 e deri më sot kur rraca e komunistëve erdhi për herë të parë në pushtet. Shqiptarët edhe pse nuk ishin fort të informuar se çfarë të këqiash po i sillte njerëzimit nazifashizmi , për arësyen e thjeshtë se në vendin e tyre kjo gjëmë boterore kishte demostruar sjellje krejt të ndryshme prej botës tjetër që po përjetonte tmerre dhe vdekje pa fund , ata , ju bashkuan kualicionit antifashist dhe luftuan me armë në dorë deri në çlirimin e vendit, çlirim që për fatkeqësinë e tyre solli në pushtet përmes premtimesh kurrë të padëgjuara më parë ata që do ta shndërronin Shqipërinë në kampin më të madh të njerëzve të izoluar dhe të dhunuar në krejt lindjen komuniste. Më pas provuam si asnjë vend tjetër në europën lindore ta shijojmë demokracinë , derivatet e dsaj të para lirinë e dhe ekonominë e tregut. Por kjo aromë lirie dhe frytet e saj do të shembëshin për dy tre muaj nga Sudja, Xhaferi, Vebiu , ajo gruaja nga Kukësi e të tjerë . Mes grykës së pushkës dhe tymit të barutit ata që po vinin në pushtet njëlloj si baballarët e tyre mbollën farën e mashtrimit që paratë e investuara në firmat piramidale do të kthehen një më një. Të dëshpëruarit ,të ndërsyerit, të tradhëtuarit, të lëshuarit, të braktisurit nga shteti dhe institucionet i besuan njëlloj si në 44 kur do hanin me lugë floriri. Mazhoranca e atëhershme u zbyth nga pushteti e ndjekur nga pushkët që ja rrëmbyen nëpër depot e saj, zbythje që u shoqëruar me një proces zgjedhor të cilin e udhëhiqnin Zani dhe shokët e tij të komiteteve nga Tropoja deri në Sarandë. Premtimi I kthimit të paravë u shua si “shurra e pulës” për pak muaj “herojtë “ e revolucionit të vonuar të Qoses përfunduan shumica të vrarë si qen rrugësh dhe një pjesë e tyre në burgje me denime të përjetshme. Kur një zë spikamë i demokracisë dhe pluralizmit politik shqiptarë nisi ti trondiste themelet e mashtrimit dhe rindezi shpresën te liria dhe demokracia, tek e verteta dhe drejtësia njëlloj si në Dhjetor të 90-s, oligarkia politike shqiptare vendosi t’ja mbyllte gojën me karrikatore plumbash kallashnikovi. Ndryshe nuk mund ta bënin të heshtte Azem Hajdarin. Me vrasjen e tij mashtrimi dhe tregtia e votave dhe deputeteve u shndërrua në biznesin më fitimprurës në Shqipëri.Zgjedhjet e humbën peshën që bartnin më parë pronarë të parlamentit me ligj të miratuar me konsensus u bënë kryetarët e partive dhe jo qytetarët. Interesi dhe besimi i qytetarëve tek institucioni kyç i demokracisë që janë zgjedhjet e lira dhe të ndershme u zerua. Ai , qytetari me votën e tij nuk zgjidhte më përfaqësuesin e vet por të zgjedhurin e kryetarit të partisë që ose nuk zgjidhet fare siç është rasti i Edi Ramës tani ose zgjidhej dhe zgjidhet përmes proceses aspak transperente. Fatkeqësisht të gjithë kemi përfunduar në këtë batak , brenda këtij rrethi vicioz s’gjen asnjë faktorë , mundësi apo rrethanë që të mund ti shpëtosh katij rrjeti mashtruesish që rrenen dhe mashtrimin kanë shndërruar në çelës të suksesit. Zgjidhja që kishim projektuar ne qytetarët idealist , demokratë, liberale, socialistë, ballistë, apo legalistë pa shpikur asgje të re njëlloj si kudo nëpër shoqëritë e zhvilluara perëndimore ishin zgjedhjet dhe vetëm zgjedhjet. Tani ato, zgjedhjet janë shndërruar në dyqan, kioskë, vilë, thes mielli, shishe rakie, tender, vend pune, leje ndërtimi. Ndaj ky 1 Prill i sivjem e gjen më të konsoliduar se kurrë më parë mashtrimin, rrënën, shpërdorimin e besimit, inkriminimin e parlamentit dhe totolitarizimin e shoqërisë.
Ndaj ky 1 Prilli i sivjetshëm e gjen më të konsoliduar se kurrë më parë oligarkinë politike shqiptarë , ajo ndihet më pak se kurrë ndonjëherë e shqetësuar nga shtetasit e saj , ajo është bërë pronare e ligjshme e shpërdorimit të halleve dhe interesave të qytetarëve të saj.
Mazhoranca Ra-Me-Ta megjithese e ka kuorumin kushtetues te votave për të miratuar çdo lloj ndryshimi qoftë edhe të sistemit për tu treguar “tolerante”, “zemërgjërë” dhe “bashkëpunuese” me opozitën le të ftojë edhe një pjesë të deputetëve të saj kryesisht ata që janë gjysëm të gatshëm që me 101 vota ta miratojë 1 Prillin: Si ditën e arritjes së nënshtrimit të qytetarëve, si ditën e mbytjes së mendimit ndryshe, si ditën e blerjes dhe pushkatimit të shoqërisë civile.
Si ditën Kombëtare të Oligarkisë Politike Shqiptare.