• Home
  • Politics
  • Opinion
  • Culture
  • Sports
  • Economy
  • Interview
  • Reporting
  • Community
  • Vatra

Dielli | The Sun

Albanian American Newspaper Devoted to the Intellectual and Cultural Advancement of the Albanians in America | Since 1909

Archives for August 2014

Pope Opens New Horizons for Church’s Dialogue in Asia

August 19, 2014 by dgreca

Full Text Of Pope Francis’ Press Conference On Plane Returning From Korea/
By Gerard O’Connell/
Pope Francis said “the unjust aggressor” against the minorities in Iraq “must be stopped” but, he added, no one state can decide to intervene by itself. The crime of aggression has to be taken to the UN to decide which are the best means to stop the aggressor. He made clear “I do not say bomb.”
He revealed that he had contemplated going to Kurdistan at the time he sent Cardinal Filoni, and said he does not yet exclude that possibility if it is necessary.
He made clear his ardent desire to go to China, even “tomorrow,” and said he wishes to establish good relations with that noble people.
He rejected the suggestion that the Prayer for Peace in the Holy Land on June 8 was a failure, and emphasized that “it has opened a door” that still remains open.
He made these and other significant statements in an hour long interview on the flight back from Korea when he responded to a variety of questions from the international media.
America provides below the full transcript of the pope’s press conference. The translation was made by Gerard O’Connell, its Vatican correspondent, who travelled on the plane with the pope. This is not an official translation.
Q. During the visit to Korea, you reached out to the families of the Sewol ferry disaster and consoled them. Two questions: What did you feel when you met them? And were you not concerned that your action could be misinterpreted politically?
A. When you find yourself in front of human suffering, you have to do what your heart brings you to do. Then later they might say, he did this because he had a political intention, or something else. They can say everything. But when you think of these men, these women, fathers and mothers who have lost their children, brothers and sisters who have lost brothers and sisters, and the very great pain of such a catastrophe…my heart. I am a priest, I feel that I have to come close to them, I feel that way. That’s first. I know that the consolation that I can give, my words, are not a remedy. I cannot give new life to those that are dead. But human closeness in these moments gives us strength, solidarity.
I remember when I was archbishop of Buenos Aires, I experienced two catastrophes of this kind. One was a fire in a dance hall, a pop-music concert, and 194 people died in it. That was in 1993. And then there was another catastrophe with trains, and I think 120 died in that. At those times I felt the same thing, to draw close to them. Human pain is strong and if we draw close in those sad moments we help a lot.
And I want to say something more. I took this ribbon (from relatives of the Sewold ferry disaster, which I am wearing) out of solidarity with them, and after half a day someone came close to me and said, “It is better remove it, you should be neutral.” But listen, one cannot be neutral about human pain. I responded in that way. That’s how I felt.
Q. You know that recently the U.S. forces have started bombing the terrorists in Iraq, to prevent a genocide, to protect minorities, including Catholics who are under your guidance. My question is this: do you approve the American bombing?
A. Thanks for such a clear question. In these cases where there is an unjust aggression, I can only say this: it is licit to stop the unjust aggressor. I underline the verb: stop. I do not say bomb, make war, I say stop by some means. With what means can they be stopped? These have to be evaluated. To stop the unjust aggressor is licit.
But we must also have memory. How many times under this excuse of stopping an unjust aggressor the powers [that intervened] have taken control of peoples, and have made a true war of conquest.
One nation alone cannot judge how to stop an unjust aggressor. After the Second World War there was the idea of the United Nations. It is there that this should be discussed. Is there an unjust aggressor? It would seem there is. How do we stop him? Only that, nothing more.
Secondly, you mentioned the minorities. Thanks for that word because they talk to me about the Christians, the poor Christians. It’s true, they suffer. The martyrs, there are many martyrs. But here there are men and women, religious minorities, not all of them Christian, and they are all equal before God.
To stop the unjust aggressor is a right that humanity has, but it is also a right that the aggressor has to be stopped so that he does not do evil.
Q. To return to Iraq. Like Cardinal Filoni and the head of the Dominicans, would you be ready to support a military intervention in Iraq to stop the Jihadists? And I have another question: do you think of going one day to Iraq, perhaps to Kurdistan to sustain the Christian refugees who wait for you, and to pray with them in this land where they have lived for 2,000 years?
A. Not long ago I was with the Governor of Kurdistan, Minister Nechirvan Barzani. He had very clear ideas about the situation and how to find solutions, but that was before this unjust aggression.
I have responded to the first question. I am only in the agreement in the fact that when there is an unjust aggressor he is to be stopped.
Yes, I am willing [to go there]. But I think I can say this, when we heard with my collaborators about the killings of the religious minorities, the problem at that moment in Kurdistan was that they could not receive so many people. It’s a problem that one can understand. What can be done? We thought about many things. First of all a communique was issued by Fr. Lombardi in my name. Afterwards that communique was sent to all the nunciatures so that it be communicated to governments. Then we wrote a letter to the Secretary General of the United Nations. Many things …. And at the end we decided to send our personal envoy—Cardinal Filoni, and I said if it were necessary when we return from Korea we can go there. It was one of the possibilities. This is my answer. I am willing [to go there]. At the moment it is not the best thing to do, but I am ready for this.
Q. My question is about China. China allowed you to fly over its airspace. The telegram that you sent [en route to Korea] was received without negative comments. Do you think these are step forward towards a possible dialogue? And have you a desire to go to China?
Father Lombardi intervenes: I can inform you that we are now flying in the airspace over China at this moment. So the question is pertinent.
A. When we were about to enter into the Chinese airspace [en route to Korea], I was in the cockpit with the pilots, and one of them showed me a register and said, “We’re only ten minutes away from entering the Chinese airspace, we must ask authorization.” One always asks for this. It’s a normal thing, one asks for it from each country. And I heard how they asked for the authorization, how they responded. I was a witness to this. The pilot then said, “We sent a telegram,” but I don’t know how they did it.
Then I left them and I returned to my place and I prayed a lot for that beautiful and noble Chinese people, a wise people. I think of the great wise men of China, I think of the history of science and wisdom. And we Jesuits have a history there with Father Ricci. All these things came into my mind.
If I want to go to China? For sure! Tomorrow!
We respect the Chinese people. The church only asks for liberty for its task, for its work. There’s no other condition.
Then we should not forget that fundamental letter for the Chinese problems which was the one sent to the Chinese by Pope Benedict XVI. This letter is actual [relevant] today. It is actual. It’s good to re-read it.
The Holy See is always open to contacts. Always. Because it has a true esteem for the Chinese people.
Q. Your next journey will be to Albania and perhaps Iraq. After the Philippines and Sri Lanka, where will you go in 2015? And can I say that in Avila, there is great hope (that you will come), can they still hope?
A. Yes! The president of Korea said to me—in perfect Spanish!—hope is the last thing one loses. She said that to me referring to the unification of Korea. One can always hope, but is not decided. Let me explain.
This year Albania is envisaged. Some have begun to say that the pope is starting everything from the periphery. But I am going to Albania for two important motives. First, because they have been able to form a government—just think of the Balkans, they have been able to form a government of national unity with Muslims, Orthodox and Catholics, with an interreligious council that helps a lot and is balanced. This is good, and harmonious. The presence of the pope wishes to say to all the peoples [of the world] that it’s possible to work together. I felt it as a real help to that noble people.
And there’s another thing, if we think about the history of Albania, in terms of religion is was the only country in the communist world to have in its constitution practical atheism. So if you went to mass it was against the constitution. And then, one of the ministers told me that 1820 churches were destroyed, both Orthodox and Catholic, at that time. Then other churches were transformed into theatres, cinemas, dancehalls. So I just felt that I had to go. It’s close, just one day.
Next year I would like to go to Philadelphia, for the meeting of the families. Then, I have been invited by the President of the United States to the American Congress. And also the Secretary General of the United Nations has also invited me to the Secretariat of the UN in New York. So maybe the three cities together.
Then there’s Mexico. The Mexicans want me to go to the Shrine of Our Lady of Guadalupe, so we could take advantage of that too (during the U.S. visit), but it’s not certain.
And lastly Spain. The Spanish Royals have invited me. The bishops have invited me, but there is a shower of invitations to go to Spain, and maybe it is possible, but there is nothing sure, so I’ll just say that maybe to go to Avila in the morning and return in the afternoon if it were possible, but nothing is decided. So one can still hope.
Q. What kind of relationship is there between you and Benedict XVI? Do you have a regular exchange of opinions? Is there a common project after the encyclical (“Light of Faith”)?
A. We see each other. Before I departed [for Korea] I went to visit him. Two weeks earlier he sent me an interesting written text and he asked my opinion on it. We have a normal relationship.
I return to this idea, which may not be liked by some theologian. I am not a theologian, but I think that the emeritus-pope is not an exception. But after many centuries he is the first emeritus. Let us think about what he said, I have got old, I do not have the strength. It was a beautiful gesture of nobility, of humility and courage.
But if one thinks that 70 years ago emeritus bishops also were an exception. They did not exist, but today emeritus bishops are an institution.
I think that the emeritus pope is already an institution because our life gets longer and at a certain age there isn’t the capacity to govern well because the body gets tired, and maybe one’s health is good but there isn’t the capacity to carry forward all the problems of a government like that of the church. I think that Pope Benedict made this gesture of emeritus popes. May, as I said before, some theologian may say this is not right, but I think this way. The centuries will tell us if this so or not. Let’s see.
But you could say to me, if you at some time felt you could not go forward, I would do the same! I would do the same. I would pray, but I would do the same. He [Benedict] opened a door that is institutional, not exceptional.
Our relationship is truly that of brothers. But I also said that I felt as if I have a grandfather at home because of his wisdom. He is a man of wisdom, of nuance that is good for me to hear him. And he encourages me sufficiently too. That’s the relationship I have with him.
Q. You have met the people who suffered. What did you feel when you greeted the comfort women at Mass this morning? And as regards the suffering of people in Korea there were also Christians hidden in Japan, and next year will the 150th anniversary of their “era of Nero” [in which Christians were persecuted]. Would it be possible to pray for them together with you at Nagasaki?
A. It would be most beautiful. I have been invited both by the government and by the bishops. I have been invited.
As for the suffering, you return to one of the first questions. The Korean people are a people who did not lose their dignity. It was a people that was invaded, humiliated. It suffered wars and now it is divided. Yesterday, when I went to the meeting with young people [at Haemi], I visited the museum of the martyrs there. It was terrible the sufferings of these people, just for not standing on a cross. It’s a historical suffering. This people has the capacity to suffer, and it is part of their dignity.
Also today, when those elderly women were in front of me at Mass, I thought that in that invasion there were young girls taken away to the barracks for to use them but they did not lose their dignity then. They were there today showing their faces, elderly, the last ones remaining. It’s a people strong in its dignity.
But returning to the question about the martyrs, the suffering and also these women, these are the fruits of war! Today we are in a world at war, everywhere. Someone said to me, “Father do you know that we are in the Third World War, but bit by bit.” He understood! It’s a world at war in which these cruelties are done.
I’d like to focus on two words. First, cruelty. Today children do not count. Once they spoke about a conventional war, today that does not count. I’m not saying that conventional wars were good things, but today a bomb is sent and it kills the innocent, the guilty, children, women they kill everybody. No! We must stop and think a little about the level of cruelty at which we have arrived. This should frighten us, and this is not to create fear. An empirical study could be done on the level of cruelty of humanity at this moment should frighten us a little.
The other word on which I would like to say something is torture. Today torture is one of the means, I would say, almost ordinary in the behavior of the forces of intelligence, in judicial processes and so on. Torture is a sin against humanity, is a crime against humanity. And I tell Catholics that to torture a person is a mortal sin, it’s a grave sin. But it’s more, it’s a sin against humanity.
Cruelty and torture! I would like very much if you, in your media, make a reflection: How do you see these things today? How do you see the cruelty of humanity, and what do you think of torture. I think it would do us all good to reflect on this.
Q. You have a very demanding rhythm, full of commitments and take little rest, and no holidays, and you do these trips that are exhausting. And in these last months we see that you have also had to cancel some of these engagements, even at the last moment Is there something to be concerned about in the life you lead?
A. Yes, some people told me this. I have just taken holidays, at home, as I usually do.
Once I read a book. It was quite interesting, it’s title was: Rejoice that you are neurotic. I too have some neuroses. But one should treat the neuroses well. Give them some mate [herbal drink] every day. One of the neurosis is that I am too attached to life.
The last time I took a holiday outside Buenos Aires was with the Jesuit community in 1975. But I always take holidays. It’s true. I change rhythm. I sleep more. I read the things I like. I listen to music. That way I rest. In July and part of August I did that.
The other question. Yes, it is true, I had to cancel [engagements]. The day I should have gone to the Gemelli [hospital], up to 10 minutes before I was there, but I could not do it. It is true, they were seven very demanding days then, full of engagements. Now I have to be a little more prudent.
Q. In Rio when the crowds chanted Francesco, Francesco, you told them to shout Christ, Christ. How do you cope with this immense popularity? How do you live it?
A. I don’t know how to respond. I live it thanking the Lord that his people are happy. Truly, I do this. And I wish the People of God the best. I live it as generosity on the part of the people. Interiorly, I try to think of my sins, my mistakes, so as not to think that I am somebody. Because I know this will last a short time, two or three years, and then to the house of the Father. And then it’s not wise to believe in this. I live it as the presence of the Lord in his people who use the bishop, the pastor of the people, to show many things. I live it a little more naturally than before, at the beginning I was a little frightened. But I do these thing, it comes into my mind that I must not make a mistake so as not to do wrong to the people in these things. A little that way.
Q. The pope has come from the end of the world and lives in the Vatican. Beyond Santa Marta about which you have talked to us, about your life and your choices. How does the Pope live in the Vatican? They’re always asking us: “What does he do? How does he move about? Does he go for a walk? They have seen that you went to the canteen and surprise us. What kind of life do you lead in Santa Marta, besides work?
A. I try to be free. There are work and office appointments, but then life for me, the most normal life I can do. Really, I’d like to go out but it’s not possible, it’s not possible, because if you go out people will come to you. That’s the reality. Inside Santa Marta I lead the normal life of work, of rest, chatting and so on.
Q. Don’t you feel like a prisoner?
A. At the beginning yes, but now some walls have fallen. For example, before it was said but the pope can’t do this or this. I’ll give you an example to make you laugh. When I would go into the lift, someone would come in there suddenly because the pope cannot go in the lift alone. So I said, you go to your place and I’ll go in the lift by myself. It’s normality.
Q. I’m sorry, Father, but I have to ask you this question as a member of the Spanish language group of which Argentina is a part. Your team, San Lorenzo, won the championship of America for the first time this week. I want to know how you are living this, how you are celebrating. I hear that a delegation are bringing the cup to the public audience on Wednesday, and that you will receive them in the public audience.
A. It’s good news after getting second place in Brazil. I learned about it here. They told me in Seoul. And they told me, they’re coming on Wednesday. It’s a public audience and they will be there. For me San Lorenzo is the team, all my family were supporters of it. My Dad played basketball at San Lorenzo; he was a player in the basketball team. And as children we went with him, and Mama also came with us to the Gazometer. Today the team of ’46 was a great team and won the championship. I live it with joy. Not a miracle, no!
Q. There’s been talk for a long time about an encyclical on ecology. Could you tell us when it will be published, and what are the key points?
A. I have talked a lot about this encyclical with Cardinal Turkson, and also with other people. And I asked Cardinal Turkson to gather all the input that have arrived, and four days before the trip, Cardinal Turkson brought me the first draft. It’s as thick as this. I’d say it’s about a third longer than “Evangelii Gaudium.” It’s the first draft. It’s not an easy question because on the custody of creation, and ecology, also human ecology, one can talk with a certain security up to a certain point, but then the scientific hypotheses come, some sufficiently secure, others not. And in an encyclical like this, which has to be magisterial, one can only go forward on the things that are sure, the things that are secure. If the pope says the center of the universe is the earth and not the sun, he’s wrong because he says a thing that is scientifically not right. That’s what happens now. So we have to do the study now, number by number, and I believe it will become smaller. But going to the essentials, to that which one can affirm with security. One can say, in footnotes, that on this there is this and that hypothesis, to say it as information but not in the body of an encyclical that is doctrinal. It has to be secure.
Q. Thank you so much for your visit to South Korea. I’m going to ask you two questions. The first one is this: just before the final Mass at the cathedral you consoled some comfort women there, what thought occurred to you? And my second question, Pyongyang sees Christianity as a direct threat to its regime and its leadership and we know that some terrible thing happened to North Korean Christianity but we don’t know exactly what happened. Is there any special approach in your mind to change North Korea’s approach to North Korea’s Christianity?
A . On the first question I repeat this. Today, the women were there and despite all they suffered they have dignity, they showed their face. I think, as I said a short time ago, of the suffering of the war, of the cruelty of the one who wages war. These women were exploited, the were enslaved, all this is cruelty. I thought of all this, and of the dignity that they have and also how much they suffered. And suffering is an inheritance. The early fathers of the church said the blood of the martyrs if the seed of Christians. You Koreans have sown much, much, and out of coherence one now sees the fruit of that seed of the martyrs.
About North Korea, I know it is a suffering, and one I know for sure, there are many relatives that cannot come together, that’s a suffering, but it a suffering of that division of the country. Today in the cathedral when I put on the vestments for mass there was a gift that they gave me, it was a crown of the thorns of Christ made from the iron wire that divides the two parts of the one Korea. We are now taking it with us on the plane, it’s a gift that I take, the suffering of division, of a divided family, but as I said yesterday, I can’t remember exactly, but talking to the bishops, I said we have a hope: the two Koreas are brothers, and they speak the same language. They speak the same language because they have the same mother, and that gives us hope. The suffering of the division is great, I understand that and I pray that it ends.
Q. As an Italo-American I want to compliment you for your English, you should have no fear, and if you wish to do some practice before you go to America, my second homeland, I am willing to help. My question is this: You have spoken about martyrdom. At what stage is the process for the cause of Archbishop Romero. And what would you like to come out of this process?
A. The process was blocked in the Congregation for the Doctrine of the Faith “for prudence,” it was said. Now it is unblocked and it is in the Congregation for Saints and follows the normal path of a process. It depends on how the postulators move, it’s very important to move in haste.
What I would like is to have clarified when there is martyrdom in “odium fidei” [out of hate for the faith], whether it is for confessing the credo or for performing the works that Jesus commands us to do for our neighbor. This is a work of theologians that is being studied. Because behind him [Romero], there is Rutilio Grande and there are others. There are other that were also killed but are not at the same height as Romero. This has to be distinguished theologically. For me, Romero is a man of God. He was a man of God but there has to be the process, and the Lord will have to give his sign [of approval]. But if He wishes, He will do so! The postulators must move now because there are no impediments.
Q. Given what has happened in Gaza, was the Prayer for Peace held in the Vatican on June 8 a failure?
A. That prayer for peace was absolutely not a failure. First of all, the initiative did not come from me. The initiative to pray together came from two presidents: the president of the State of Israel and the president of the State of Palestine. They make known to me this unease, then we wanted to hold it there [in the Holy Land], but we couldn’t find the right place because the political cost for each one was very high if they went to the other side. The nunciature was a neutral place, but to arrive at the nunciature the President of Palestine would have had to enter in Israel, so the thing was not easy. Then they said to me, let us do it in the Vatican, we will come. These two men are men of peace, they are men who believe in God, and they have lived through many ugly things, they are convinced that they only way to resolve the situation there is through dialogue, negotiation and peace.
You ask me, was it a failure? No, the door remains open. All four, the two presidents and Bartholomew I, I wanted him here as the ecumenical patriarch of Orthodoxy, it was good that he was with us, the door of prayer was opened. And it was said we must pray, peace is a gift of God,. It is a gift but we merit it with our work. And to say to humanity that the path of dialogue is important, negotiation is important, but there is also that of prayer. Then after that, we saw what happened. But it was just a matter of coincidence. That encounter for prayer was not conjuncture. It is a fundamental step of the human attitude, now the smoke of the bombs and the war do not let one see the door, but the door was left open from that moment. And as I believe in God, I look at that door and the many who pray and who ask that He helps us. I liked that question. Thank you!
Caption: Pope Francis walks down aisle aboard flight from Seoul to Rome, August 18.( America Magazine | The National Catholic Review)

Filed Under: Kronike Tagged With: Dialogue in Asia, Pope Opens New Horizons for Church's

ALI KUÇI, VATRANI QË UDHËHOQI NË FUSHATËN PËR SHPËTIMIN E SHQIPËRISË, U SHUA NË DUART E HETUSËVE

August 19, 2014 by dgreca

NË VEND TË NJË SQARIMI PËR LISTAT E KONTRIBUTEVE TË SHQIPATËVE TË AMERIKËS “PËR SHPËTIMIN E SHQIPËRISË”/
Prej ditësh Gazetë Dielli po boton online(www.gazetadielli.com) Listat e vatranëve që kontribuan në fushatën e madhe “Për Shpëtimin e Shqipërisë”, fushatë që nisi me 3 qershor 1917 dhe vazhdoi edhe në vitet 1918-1919.Përmes komenteve, telefonatave dhe emaileve që kanë ardhur në Vatër, një pjesë e lexuesëve kanë shprehur habi për sasinë e dhurimeve. Kjo është arsyeja pse po japim këtë sqarim.
Së pari; vlera e athershme e dollarit ishte shumëfishi i sotëm.
Së dyti, lista përcjellin vetëm kontributin e datës 3 Qershor 1917, pra ditënisjen e fushatës.Po të vështrosh listën nr 10, emri i parë është Ali Kuçi, i cili sipas kësaj liste ka si kontribut $10.00, aq sa dhuroi ditën e parë të garës, me 3 Qershor 1917, por nuk është vetëm ky kontributi i tij. Këtë e saqron më së miri ky numër i Gazetës Dielli të datës 22 Mars 1919. Në ballinën e gazetës të atij numri është shkruar me shkronja të mëdha se “Z. Ali Kuçi fton në konkursin e madh çdo shqiptar”. Ai deri në atë moment ishte mbajtësi i Flamurit të garës, kishte shënuar rekord ndaj vatranit tjetër, z. Banush Feta, që ishte deri në atë çast rekordmeni i garës me $650.00. Ali Kuçi që ishte në kryesinë e pleqësisë së degës së Vatrës PA, e ngriti rekordin në $680.00.
Në shënimin e Diellit shkruhej se:”Atdhetari i njohur dhe një nga përkrahësit dhe luftëtarët më të fortë dhe më energjik të çështjes sonë këtu, thërret në konkursin e madh në fushatën për Shëptimin e Shqipërisë çdo atdhetar që rron në Shtetet e Bashkuara dhe në Kanada. Zoti Ali Kuçi bën këtë deklaratë:” Ftonj në konkurs cilindo që dëshiron të mbanjë Flamurin e Shpëtimit të Shqipërisë.”- Ali A. Kuchi.
Kjo thirrje, ashtu si edhe thirrjet e mëparshme i ngriti në këmbë jo vetëm shqiptarët e Amerikës dhe të Kanadasë, por sollën kontribute për këtë fushatë Kombëtare edhe nga shqiptarët e Argjentinës.
Pak Histori: Kjo fushatë, sipas rekordeve të Vatrës, e kishte pasë shtysën që më 19 Maj 1917, kur Komisioni i Vatrës ishte mbledhë në një takim të rëndësisshëm dyditorë në zyrën e Federatës. Në këtë takim, gjatë ditës së parë u diskutuar për botimin e një Kalendari Kombëtar të Vatrës, të cilin e mori përsipër Fan S. Noli.
Ditën e dytë, të dielën e 20 Majit pas dreke, Komisioni mbaroi së kënduari raportin e delegatit të Vatrës në Londër- Mehmet Be Konitza( Mehmet Konitza ishte përfaqësues i Shqipërisë në Londër dhe paguhej që nga viti 1916 nga Vatra). Raporti përshkruante të gjitha veprimtaritë diplomatike n’Evropë për punët e Shqipërisë. Delegati Konitza shtronte propozimin që të formohej një Komitet në Evropë i përbërë prej miqsh shqiptarofilë dhe shqiptarësh atdhetarë, i cili do të punonte për fituarjen e të drejtave kombëtare të Shqipërisë me kufijt’ e saj ethnografike në Konferencën e Paqes. Organizimin e këtij Komiteti duhej ta merrnin përsipër shqiptarët e Amerikës.
Me këtë mendim të Mehmet Konitzës ishte bashkuar edhe Dr. Mehmet Be Turtulli, edhe ky delegat i Vatrës në Zvicër.
Pas raportit të delegatit Konitza, Komisioni lexoi edhe një letër të dr. Turtullit, i cili dhuronte 1,000.00(Një mijë dollarë) për nisjen e fushatës dhe jepte mendimin që të fillonte menjëherë çelja e fushatës nga Vatra për mbajtjen e Komitetit në Evropë për propogandimin e çështjes shqiptare.
Vatra falenderoi dr. Turtullin për ndihmën bujare me një letër zyrtare.
Komisioni i Vatrës vendosi të caktonte datën 3 Qershor 1917 për hapjen e fushatës, të cilën e quajti”Fushata për shpëtimin e Shqipërisë”, sipas propozimit të Dr. Turtullit. Fushata nisi me mendimin që të mblidheshin rreth 40 mijë dollarë, por vatranët u përgjigjën me duar e zemra hapur dhe mblodhën më shumë se trefishin e shumës, plot $150.000.00.(njëqin e pesëdhjetë mijë dollarë), janë miliona me vlerën e sotme të dollarit.
Pikërisht ata punëtorë që ksihin lënë familjet për të rregulluar ekonominë, që punonin rëndë nga 12-14 orë në ditë, që merrnin 8-9 dollarë në Javë,bënë mrekullinë për shpëtimin e Shqipërisë. Shqiptarët e Amerikës i dhanë çdogjë Shqipërisë dhe nuk kërkuan kurrgjë. Shumë nga këta patriotë as që mundën ta shkelnin tokën e Shqipërisë, ndërsa një pjesë, u kthyen për t’i shërbyer Shqipërisë dhe u dënuan si armiq!
Siç shkruan Petro Ktona në Misionin e Federatës Vatra, Emigracioni i ri le t’u jetë mirënjohës këtyre shqiptarëve, le t’i respektojë për patriotizmin dhe të kaluarën e tyre dhe të mos shikojnë influencën politike që kanë pësuar nga rrethanat e kohës.I gjithë Kombi duhet t’jete mirenjohes VATRES. Këta janë të gjithë patriotë shqiptarë.
Shuma prej 150 mijë dollarë ka qenë e mjaftueshme për të mbajtur delegatët në Konferencën e Paqes(Jo vetëm të Vatrës), për të dërguar Ambasadorë në kryeqytetet e ndryshme të Evropës dhe për të përballuar protestat e shumta të shqiptarëve, peticionet, dërgimin e kablogrameve, shtypin dhe të tjera shpenzime të nevojshme për një ndërmarrje kaq të madhe organizuar nga VATRA. Kjo sakrificë e vatranëve ndihmoi shumë në shpëtimin e Shqipërisë nga rreziku i copëtimit.
Ali Kuçi, ky vatran shpirtbujar, që pat kryesuar kryesinë e Pleqsisë së Vatrës në PA, e la Amerikën dhe u kthye në Shqipëri, nën thirrjen e Fan S Nolit “Të bëjmë Shqipërisë”. Madje ai ngriti edhe një fermë të tipit amerikan në Shqipëri. Nuk u kthye më në Amerikë. Gjatë viteve të Luftës së Dytë Botërore, i mbrujtur me parimet e Demokracisë Amerikane, ndihmëoi këdo që luftonte për liri. Përkrahu edhe partizanët, edhe nacionalistët, por menjëherë pas lufte, ai u arrestua dhe iu kërkua që të jepte llogari”pse i kishte ndihmuar ballistët”! Asnjë fjalë për kontributet që u kishte dhënë partizanëve. Shpirti i tij i lodhur nga torturat fizike të trupit, u shua në qelitë e Hetuesisë së Beratit. Ky ishte shpërblimi për kontributin që kishte dhënë ai dhe pesëmijë vatarnët e tjerë për shpëtimin e Shqipërisë.
Nuk e dimë nëse ka ndonjë vlerësim për këtë figurë atdhetare, që dha gjithçka për Kombin, por Vatra nga ana e saj, i ka propozuar Presidentit të Republikës, që Ali Kuçi, së bashku me vatranët e tjerë martirë, të pushkatuar, burgosur, internuar nga diktatura, të vlerësohen e dekorohen.

Filed Under: Editorial Tagged With: "PER SHPETIMIN E SHQIPERISE", ALI KUÇI, dalip greca, NË DUART E HETUSËVE, NË FUSHATËN, u shua, VATRANI QË UDHËHOQI

SOCIALISTA APO SPECIALISTA

August 19, 2014 by dgreca

-Seks për një vend pune/
Nga Kolec TRABOINI/
Kishim dëgjuar në dy dekada në këtë pseudodemokraci që nëse je femër në Shqipëri e je në hall për një vend pune, gjatë gjithë viteve të sundimit të ekipit batall të Saliut por edhe të Fatos pijanikut kishte vetëm dy mundësira për të mbijetuar:
1- Duhej të paguaje 4 deri në 5 mijë euro për një vend pune. Kjo pa dallim seksi. Këtë fenomen e kanë ditur dhe e dinë të gjithë, por ky popull që di shumë, është urtësuar po aq shumë saqë ia ka prerë gjuhën vetes dhe nuk ankohet. Po edhe të dojë të ankohet, kujt t’i trokasë në derë?! Mentaliteti i popullit të mjerë ka mbetur në kufinjtë e ekzistencës, “kush ka ha, kush nuk ka vjedh” se edhe të presësh vdekjen duarkryq nuk ka kuptim. Më keq nga të gjithë në këtë sistem absurd e katrahurë e kanë gratë, sepse ato nuk janë dhe aq zonja sa të dalin e të vjedhin, por edhe atyre, u ka lënë një palo zgjidhje në mënyrën më mizore ky palo shtet patriarkal me mashkulloritet të neveritshëm, një zgjidhje si të ishin skllave mesjete. Po cili vallë është ai shteg për mbijetesë për gratë e vajzat e mjera?
2- Nëse ryshfeti për punësim nuk është në axhendën e punëdhënësit, grave e vajzave u ofrohet një mundësi tjetër më e rafinuar, tatimi në natyrë, thënë ndryshe ta shpërblejë punëdhënësin me një seks të fortë në krevat. Burrëria e shpifur e kombit që zë kyçet e partive, të shtetit, të institucioneve kërkon haraç nga seksi i dobët. E jo vetëm një herë. Në fakt ata nuk e thonë kaq hapur dëshirën e shfrenuar, mund të përdorin termat mbërthecka, a diç tjetër, por qëllimi është i njëjtë. Pa u palluar nuk ka punë. Kjo mënyrë u bë kaq e njohur sa vajti deri në atë derexhe sa ta zinin edhe Ministrin e Kulturës në linjën zyrë-shtëpi duke ia lyp punëkërkueses, pra seks për një punë. Ministri si një hamshor i harbuar në livadhet e demokratëve doli dhe e pa mbarë Shqipëria.
Gjyqi e stimuloi perversitetin me qindra mijëra euro që duhej të paguante Top Channel TV , gjykata e Apelit e rrëzoi, ndërsa ish/kryeministri Berisha e bëri drejtor të një drejtorie këtë hamshor blu të pafre. Por populli nuk u çudit fare sepse kjo praktikë është ndjekur nga më të shumtët e punëdhënësve, se kush në Shqipëri të jep një vend pune xhaba, falas, fjalë turke që e përdorin xhambazët. Flasim për punët në administratën e shtetit se në privatët bëhët kërdia e askush nuk e vret mëndjen sepse konsiderojnë të drejtën e padronit, si të beut në natën e parë të “Dasmës së Sakos” në romanin e Vath Koreshit.
Këto ishin dy alternativa që na i afroi në mënyrën më shpërftyruese pushteti Berisha – Nano. Po koha u ndërrua. Luftuam të ikë qeverisja e keqe e vrastare e të vijë më e mira e mundshme. Buzëqeshëm. Disa u buzëqeshën aq shumë e lodhshëm deri në ngërdheshje. Ishin ata që skërmisnin dhëmbët për një copë kolltuk e pushtet jo për të punuar për popullin. I vetmi qëllim ishte glorifikimi i vetvetes, sundimi mbi njerëzit.

Tabloja sinoptike pas rrotacionit shpresëdhënës:

1-Kapitulli euro për vendin e punës ekziston, por është bërë shumë i sofistikuar dhe pak vështirë është të ta thonë hapur se duam 5 mijë euro për një vend pune anipse fjalët qarkullojnë edhe për disa deputetë se i kanë blerë vendet në lista elektorale për 200-400 mijë euro e më shumë. Por hipoteza janë. Edhe Don Full Hajni i Bankës Shqiptare kështu thotë, mos u merrni me hipoteza e se çdo gjë shkon mirë e bukur në Bankë dhe paratë tuaja janë të siguruara. Por ky nuk po e dimë a garanton siguri se edhe punësimet nuk i ka bërë siç bënin ata të kohës së përmbysur. Deri tani ka patur vetëm një shenjë që Fullani të ketë shprehur ca dëshira e kjo nëpërmjet faktit të lakuar gjërë e gjatë në shtyp se në rinovimin e Bankës së Shqipërisë(lexo e Fullanit) kishte në plan për të krijuar një dhomë gjumi me krevat dopjo. Tani kushdo që ka dy para mend në kokë e kupton se pse duhet një krevat dopio në institucionin që e drejton si një pasha vilajeti. Dihet, por nuk flitet.
Kësisoj pra kemi gjurma sado të mjegulluara, por disi të fshehta të këmbimit të punës me mish të bardhë e të freskët dhe deri sa nuk e ke kapur faktin me dorë nuk mund të flasësh. Pra kapitulli 5 mijë euro për një vend pune hë për hë mbetet evaziv, kjo nuk bëhet dot pa u konsoliduar administrucët nëpër kolltuke e të ndjehen të paprekshëm vip-rripat tanë.
2-Problemi qëndron më i ndërlikuar në alternativën seks për vend pune pas ndërrimit të pushtetit. Kjo është një alternativë që nuk ka njohur zbritje, qëndron jo vetëm në biznese private, por edhe ato shtetërore. Një vajzë në një bisedë të rezervuar bëri me dije se një botues që kërkonte një sekretare që të rrinte në zyrë i kish thënë se puna është pak e ndërlikuar, duhet ndënjur me orë të zgjatura por ndonjëherë, të paktën një herë në javë edhe natën. Por ti mos u shqetëso se do rrimë bashkë e do ia kalojmë mirë. Të gjithë fjalorët e perversëve një natyrë kanë. Do vemi me makinë edhe jashtë Tirane, do të kënaqemi. Më hapur nuk kish si thuhej. Kish ikur e llahtarisur vajza me universitet të mbaruar por pa punë, se ai katundar që kishte zbritur në kryeqytet e që ishte bërë botues i kishte kallur dhe datën si të ishte një përbindësh dhe jo një njeri.
Po në sektorin publik si vete puna? Shih e shkruaj. Se kështu, reklamë e publicitet bëhet me bujë sikur gjithçka në këtë vend, po shkëlqen nga përsosmëria. Lulka. Se ja ja ku plasi në Sarandë, del sekretari i Deputetit që ka mbështetje në ambicie për t’u bërë edhe Kryetar Bashkie, që pa ia bërë syri tërr i thotë punëkërkueses nënë e katër fëmijëve jetimë, ta jap punën, por më parë duhet të më sjellësh vajzën 14 vjeçe e të bëjmë seks të tre së bashku në krevat. Dhe ky matuf argumenton perversitetin e vet kësisoj, se vajza është e re dhe ka plot hormone që duhen shkarkuar. I tejkalon kufinjtë njerëzorë kjo egërsi e cinizëm ndaj një vajze që ende është një fëmijë i brishtë dhe aq më tepër jetime dhe pambrojtje. Ky pervers e ka menduar mirë viktimën e tij.
Një kërkesë e tillë nuk ishte dëgjuar ndonjëherë, apo mbase ndodhin përditë, por njerëzit nuk kanë kurajo t’i denoncojnë, sepse mostrat hakmerren. Akoma më keq është kur në vend që njerëzit që kanë lidhje me këtë monstër sociale ta denoncojnë, përpiqen edhe ta mbulojnë. Bëhet presion për ta mbajtur ngjarjen nën kontroll sepse na u prishka reputacioni i deputetit që të gjithë e dinë se kush është pa patur nevojë të thërrasin në ndihmë një poshtërsi të tillë. Po fundja mor deputet me se merresh, kë ke rreth vetes? Merr fundërrinat e na i bën sekretarë, po ti e di se po u përzieve me krundet të hanë pulat. Në diktaturë more zoti deputet, që atbotë që ke qënë ushtarak, e zunë një drejtor si këtë birbon e Sarandës, sekretarin e tënd, e zunë në zyrë tek bënte një intervistë picak-lakuriq me një punëkërkuese dhe do ta dënonin. Po si ta bënte Partia se e kish kuadër. E thirrën. U tha ai: po kemi luftuar bashkë bre si do të më dënoni. Ata ia kthyen: O Luto, të gjithë e duam atë gjënë e ëmbël, por nuk guxojmë, ti që guxove haje tani.
Fjala që vjen këto këmbimet e vendit të punës me para apo me sekse nuk janë një gjë e re në Shqipëri, ato përditë ndodhin, po të kishim një mijë kamera të fshehta të jeni të bindur se njëmijë emisione skandaloze do të realizonit. Por Media jonë që herë ka guxim në zbulim e herë guxim në mbulim, ia jep publikut me pikatore se u duhet mbrojtur dinjiteti palltarëve punëdhënës dhe shefave të tyre më lart..

Në zyrë të deputetit bën fole perversiteti

Shumë debate po bëhen në këtë vend dhe meqë politika nuk rri dot pa futur duar në punët e pista edhe kësaj radhe nuk mund të rrinte në një anë. Dëgjohen sulme të tilla absurde se kështu janë të gjithë socialistat, konkluzione marroke keto. Pozita në pushtet, që duhej të nxirrte mësime me kërkim falje se u përdorën zyrat e deputetit të vet për perversitet seksual, del e thotë se “ju ministrin e rehabilituat, ne perversin e futëm brënda ditës në burg”, kësisoj duke vënë shënjat e barazimit për dy raste që në thelb janë një, por shkalla e poshtërsisë në rastit e dytë shemb edhe tavanat e zyrës së partisë socialiste në Sarandë.
Pra nuk dalin me një kërkim falje si shërbëtorë të popullit e jo padronë të tij, se populli heq të zezat e paguan edhe qeverinë, edhe deputetët, por edhe këta zagarët që duan të tundin dybekun në zyrat e deputetit. Më skandaloze është dalja e zyrës së deputetit me një komunikim me shkrim, ku më shumë se me dënimin e aktit, merren me mbrojtjen e përversit pedofil Agron Cane. Ja çfarë shkruajnë ndër të tjera në faqen elektronike të deputetit Koço Kokëdhima:
“Agron Cane është familjar, 61 vjeç, me arsim të lartë dhe me karrierë të spikatur në ushtri, ka qenë komandant brigade. Në qytetin tonë është i njohur si një person serioz. …”. Absurditeti nuk njeh kufi. Cinizmi i paskaj. Papërgjegjësia një çmënduri delirantësh. Ky deputet dhe stafi i tij vërtetë e kanë humbur si Xhaferri simiten. Në vënd të bëjnë një analizë të thellë, t’i kërkojnë banorëve të Sarandës dhe të gjithë Shqipërisë një falje të madhe, sepse këtu bashkë me vajzën jetime adoleshente është cënuar tërë elektorati socialist e më gjërë, janë përdhosur 1 milion shuplakat që iu dhanë pushtetarëve të zbuar, e pra pikërisht këta gjejnë kohë të formulojnë një konsideratë të tillë sikur pedofilin Agron Cane do ta propozonin për dekorim. Që ky pedofil kishte miqësi të fortë me deputetin Kokëdhima, kjo është e kuptueshme, i bashkon shërbimi ushtarak e ia dinë vlerat njëri-tjetrin në të bardhë e në të zezë, por që të dalësh e t’i thuash shqiptarëve se pedofili ka karrierë të spikatur dhe është person serioz, kjo nuk ka vend ku të rrijë, o i nderuari deputet. Në vend të flitet se si është e mundur një monstre të tillë t’i bëhet vend në zyrat e deputetit të partisë që ka në lajtmotiv Rilindje, bën një karakteristike të tillë në shkallë marramëndëse. Kjo nuk është vetëm një turp, por edhe një sfidë, është një dhunim i idealeve të partisë tënde. U mësuam me sfita tashmë. Kjo klasë politike në të dy krahët as që pyet më për opinionin publik. As që pyet se çfarë mendon populli të cilin e thërrasin vetëm të hedhë votën për listën që paraqesin e kurrkush tjetër nuk ka të drejtë të ketë asnjë opsion. E lemerishme mënyra se si zgjidhen njerëzit për deputetë, për pushtet e për kolltukë madje deri në rang ministri, thjesht se i do qejfi të parit të partisë që bën ligjin e Maliqin, që e merr tjetrin nga ana e anës dhe e bën drejtor institucioni vetëm për mjekrrën e bukur. Është e trishtueshme se si ju mbijnë të tillë koncepte shpërfillëse të gjithë atyre që vijnë në pushtet. Një ministre që u katapultua nga Franca na thotë hapur e në sy duke ju regjistruar EMEI e celularëve “ne nuk ju vëzhgojnë, por ju ndjekim”. Të tronditesh vërtet. Ku janë këta në “Animal farm”? Këta paskan ambicie më të mëdha se diktatura komuniste që të dinte sa lugë e pirunj ke në shtëpi. Këta dashkan edhe më shumë, t’u hyjnë njerëzve edhe në brekë.

Deputeti me sejmenin e vet nën sqetull, socialista apo specialista?!

A mos dolëm jashtë teme ndoshta? Mos e bëmë qimen tra në këtë diskutim publik të ankthshëm? Jo, besoj se përversiteti nuk është vetëm ajo çfarë bëri ai pedofili i deputetit, por edhe shtrati që e ka pjellë, se diku e gjeti terrenin që lulëzoi kjo farë e keqe që kërkon vajza 14-vjeçare si të ishte një pasha i kohës moskurrit.
A nuk ju kujton ngjarje me Aishe Vatën 18-vjeçare me kokën e prerë në një arë me misër? Sa shpejt e harruat. Ky është trajtimi ndaj vajzave shqiptare, të mjerat vajza kur janë jetime e të pambrojtura nga shteti e shoqëria. Ndaj të duket skandaloze që më shumë se e akuzojnë na tregojnë meritat e ish-ushtarakut Agron Cane. Mbrojtja që salistët i bëjnë Full–Hajnit guvernator i Bankës Shqiptare, heshtja e pushtetit në këtë rast vjedhje si një kompromis i ndyrë, është bërë një kancer i vërtetë në jetën politike, por edhe shoqërore shqiptare veçse me të njëjtin stil po punohet edhe në këtë rast skandaloz.
Desha t’ju them edhe gjithë atyre atyre që e lehtësojnë Koço Kokëdhimën me sejmenin e tij pedofil duke menduar gabueshëm se kështu mbrojnë PS-në, se për mua përgjegjësi më të madhe ka Deputeti sesa Pedofili. Kokëdhima u kish dashtë të japë dorëheqjen, sepse është jo vetëm e turpshme, por edhe e dënueshme e sa për atë që nuk e dinte se çfarë mënxyre ishte Agron Cane, mos gënjeni veten. Agron Cane këto ka bërë edhe më parë dhe madje në ushtri ia kanë mbuluar raste të kësaj natyre. Ky marrok e ndjente vetën hamshor, që i jepte guxim qënia si sekretar i i përkdhelur i deputetit, i cili nuk ka asnjë justifikim në mbajtjen e tij si sekretar. Por duhet të ketë diçka më shumë në këtë mbrojtje. Po kush t’i bëjë hetimet? Ata që nguten ta paraqesin një rast patologjik i vetmuar?
Është e vërtetë se incidente të tilla njihen gjithë botën, por kësisoj zullapërie si në Shqipëri nuk ka bota, këta nuk e njohin institucionin e dorëheqjes, sikur krimi më i përbindshëm të ndodhë në sektorin, dikasterin apo zyrat e tyre. Mendoni sikur në zyrën e një kongresmeni amerikan do të ndodhte kjo gjë me një 14-vjeçare. Katastrofë për kongresmenin. O shqiptarë të marrosur pas partive, e dini se ka patur një Nikson në këtë botë, President Amerikan që për një përgjim, nga ekipi i tij zgjedhor dha dorëheqjen.
E keqja më e madhe e këtij vendi në të vërtetë nuk janë perverset si Agron Cane, por ata që i bëjnë shtrat të ngrohtë Agron Canëve që nuk janë të pakët, prandaj nëse ka dinjiteti deputeti Koço Kokëdhima duhet të lëshojë Kuvendin e do të jetë më i nderuar, përndryshe emri i tij mbetet i lidhur përgjithmonë me emrin e një pedofili.
Si pjestar i deritashëm i barrikadës tuaj kundër të keqes në këtë vend, marr guximin t’ua them hapur të nderuar pushtetarë, se kësisoj deputetësh nuk i duhen Partisë Socialiste se të ngjallin imazhin se këta janë jo socialista, por specialista-thënie proverbiale e Pjetër Arbnorit. Ndaj mund të them se deputeti me atë perversin që e mbante nën sqetull është e mira të dalin nga sytë e opinionit publik, të tërhiqet nga jeta politike e t’i lëshojë vendin dikujt që është më i devotshëm për popullin sesa për miqtë, tarafin xhepat dhe dhe pronën e vet. Të tillë specialista nuk i duhen Partisë Socialiste e nëse kryetari që është dhe kryeministër do të vazhdojë të mbajë afër të tillë figura, që më shumë jetojnë në delire se në realitet, duhet ta dijë se po shkel në një dërrasë të kalbur, po prish reputacionin e vet. E kjo nuk është në të mirën e askujt.

17 gusht 2014

Filed Under: Analiza Tagged With: APO SPECIALISTA, Kolec Traboini, SOCIALISTA

Politika kosovare në provë

August 19, 2014 by dgreca

Nga Gavrosh LEVONJA/New York/
Zgjedhjet parlamentare të 8 qershorit në Kosovë, me rezultatet që prodhuan shënojnë një moment prove për klasën politike të vendit, lidhur me atë që sa do të jetë në gjendje për të shmangur ngërcin në mënyrë që cdo gjë të funksionojë normalisht. Megjithëse pas zgjedhjeve të fundit, PDK e kryeministrit, Hashim Thaci, rezultoi partia me e votuar ne Kosovë, duke siguruar 37 vende në parlamentin e ardhshëm, ka shumë gjasa që ai të mos vazhdojë të jetë kryeministër I Kosovës. Kjo, sepse, votat e marra prej partisë se kryesuar prej tij, janë të pamjaftueshme që t’I sigurojnë zotit Thaci një mandat tjetër në krye të qeverisë së Kosovës. Nga ana tjetër kalimi I Thacit në opozitë bëhet edhe më I prekshëm për arsye se asnjë nga partitë të cilat me votat e tyre mund të ndikojnë balancat në parlament, jo vetëm nuk I ka ofruar ndonjë mbështetje kryeministrit aktual, por, në të kundërt, janë bashkuar në një koalicion për t’I dhënë fund vazhdimësisë së tij në krye të ekzekutivit kosovar. Më e rëndësishmja është se koalicioni në fjalë duket se I ka numrat e nevojshëm në parlament që një qeveri e dalë nga koalicioni LDK-AAK dhe “Nisma” e Limajt të votëbesohet nga parlamenti. Votimi I liderit të LDK, Isa Mustafa si kryetar I parlamentit,ndonëse, deri tani i mbetur pezull, në pritje të një vendimi definitiv të Gjykatës Kushtetuese, ishte sinjal konkret në këtë aspekt por dhe prova e pare e forcës që tregoi se cili është raporti real i forcave në parlamentin e dalë pas zgjedhjeve të fundit. Në vazhdën e kësaj edhe një kabinet qeveritar, i cili sipas marrëveshjes LDK-AAK – NISMA do të kryesohet nga lideri I AAK, Ramush Haradinaj, I ka të gjitha gjasat të fitojë votat e nevojshme nga ligjvënësit e Kosovës.
Por, kryeministri Thaci dhe mbështetësit e tij dukë përfshirë dhe ndonjë personalitet jashtë PDK-së, dukë mos u pajtuar me realitetin e ri, të krijuar pas zgjedhjeve të 8 qershorit, nxjerrin si argument faktin se “është absurde që partia më e votuar të ndodhet në opozitë” apo “kjo parti ka të drejtën të propozojë kryeministrin” etj. Por ama, nga ana tjetër, tingëllon po aq absurde që një parti e cila ka mbështetjen e vetëm 33 përqind të elektoratit të bëhet shprehëse e vullnetit të gjithë popullit të Kosovës. E vërteta është se në Kushtetutën e Kosovës nuk gjen të shkruar në ndonjë vend që “partia më e votuar të jetë doemos në qeveri’” ose që “kryeministri duhet të jetë nga partia më e madhe”. Kushtetuta e Kosovës në këtë drejtim nuk le shtigje për asnjë ekuivok apo spekullime në mënyrën e të interpretuarit. Konkretisht, në pjesën ku flitet për formimin e qeverisë, aty është shkruar e zezë mbi të bardhë se: “Pas zgjedhjeve, Presidenti i Republikës së Kosovës i propozon Kuvendit kandidatin për Kryeministër, në konsultim me partinë politike ose koalicionin që ka fituar shumicën e nevojshme në Kuvend për të formuar Qeverinë.” Pra, sic shihet, nuk thuhet kërkund që partia, e cila ka fituar më shumë vota ka të drejtën të formojë qeverinë apo të caktojë kryeministrin, por bëhet fjalë për Partinë ose Koalicionin që ka fituar shumicën e nevojshme në Kuvend për të formuar qeverinë dhe, 37 deputetët e partisë së kryeministrit të deritanishëm, Hashim Thaci, janë larg të qenit “shumicë e nevojshme” në një parlament me 120 vende. Në të vërtetë, shumë më pranë “shumicës së nevojshme” është koalicioni i kundërshtarëve të Thacit, i cili edhe mund shtojë vota të tjera në aktivin e tij. I ndërgjegjshëm për një realitet të tillë, kreu i PDK-së po bën edhe lëvizje vetëm për të shmangur kalimin në opozitë. Kështu, pak kohë më parë u fol për një ofertë drejtuar liderit të “Vetëvendosjes” Albin Kurti duke e joshur me postin e kryeministrit të mbështetur nga votat e PDK-së, gjë që u refuzua nga ky i fundit pa asnjë mëdyshje. Duke pasur parasysh se shumica e krediteve politike që kanë rritur ndikimin e “Vetëvendosjes” në skenën politike të Kosovës, kanë qenë kryesisht produkt i kundërshtimit dhe kritikave të politikave të ndjekura nga Thaci e qeveria e tij për probleme të ndryshme, pranimi i një oferte të tillë do të ishte vetëvrasje politike për liderin e “Vetëvendosjes” dhe vetë partia do të humbiste në përmasa dramatike elektoratin e saj. Pas kësaj duket se Thaci shpresat I ka mbështetur vetëm tek koha me idenë se me kalimin e saj, në forma të ndryshme do të mund të sigurojë votat e nevojshme për të ruajtur karriken e kryeministrit apo të paktën të evituar kalimin në opozitë.
Ndonëse kanë kaluar mëse dy muaj nga përfundimi I zgjedhjeve, Kosova vazhdon të drejtohet nga një qeveri “në ikje” gjë që e ka futur politikën kosovare në një farë ngerci, për më tepër kur vota e 8 qershorit ndëshkoi dhe disa nga ministrat e Thacit duke i lënë jashtë parlamentit. Në një situatë të tillë të tërheq vemendjen dhe apatia e presidentes së Kosovës. Në bazë të kushtetutës, fill pas zgjedhjeve ajo duhej të kishte filluar konsultimet me Thacin në cilësinë e partisë me numrin më të madh të votave dhe aktorëve të tjerë kryesorë të skenës politike të Kosovës për formimin e qeverisë së re. Në rast se kryeministri aktual do ta refuzonte mandatin, duke mos qenë në gjendje të siguronte numrat e nevojshëm, athere ajo do të ngarkonte dikë tjetër që do të ishte në gjendje t’I siguronte qeverisë së tij marrjen e votëbesimit në parlament. Në rast se zoti Thaci, do ta merrte përsipër formimin e qeverisë sipas kushtetutës athere brenda 15 ditëve duhej t’I nënshtrohej votëbesimit nga parlamenti dhe nëse do të dështonte, apo në se do ta refuzonte mandatin që në fillim, duke mos qenë në gjendje të siguronte numrat e nevojshëm, athere ajo do të ngarkonte dikë tjetër që do të ishte në gjendje t’I siguronte qeverisë së tij marrjen e votëbesimit në parlament. brenda 10 ditëve. Në qoftë se edhe qeveria ekandidatit të dytë do të rrëzohej nga kuvendi, athere, në bazë të kushtetutës, presidentja shpall zgjedhje të reja të cilat duhet të zhvillohen brenda 40 ditësh. Të gjitha mundësitë e mësipërme janë parashikuar nga Kushtetuta e Kosovës, prandaj nuk ka si të mos shkaktojë habi fakti qe presidentja e vendit i drejtohet Gjykatës Kushtetuese, në një kohë që nuk ka bërë asnjë hap përsa i përket konsultimeve më forcat kryesore politike në përpjekje për ta bërë vendin me qeveri. Kjo ndodh pikërisht në momentin kur qeveria e re do të përballet me shumë sfida që ndodhen para shtetit të ri që synon të përparojë drejt integrimit në Evropë dhe mbi të gjitha të rimëkëmbë ekonomikisht vendin, i cili është vendi më i varfër i Evropës. Një nga sfidat është edhe zbatimi i marrëveshjeve të arritura në bisedimet për normalizimin e marrëdhënieve ndërmjet Kosovës dhe Serbisë me ndërmjetësimin e Bashkimit Evropian, marrëveshje që synojnë zgjidhjen e situatës në veriun e Kosovës të banuar më shumicë serbe, pa zgjidhjen e së cilës nuk mund të flitet për funksionim normal të shtetit të Kosovës. Përballë sfidash të tilla, shtoji dhe konsumimin gjatë viteve të qeverisjes, si dhe faktin që me një shumicë të brishtë do të bëhej pre, jo vetëm e pakënaqësive të aleatëve por dhe e tekave e humorit të ndonjë deputeti, cdo politikan, I ndodhur në pozitat e Thacit do të kishte preferuar t’I a linte stafetën e qeverisjes kundërshtarëve të tij, që pastaj ne rast dështimi të këtyre të fundit, të rikthehej shumë më I fortë. Qeveria e re do të përballet gjithashtu edhe me gjykatën e posaçme e cila do të trajtojë pretendimet për përfshirjen e pjesëtarëve të Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës në krime lufte, ku një vend kryesor zenë pretendimet e ngritura në vitin 2010 nga i dërguari i Këshillit të Evropës Dick Marty. Duke pasur në konsideratë këtë të lind dyshimi se, ndoshta frika se mos I figurojë emri në ndonjë nga listat me persona që do të hetohen Thaci këmbëngul për të qenë akoma kryeministër I vendit pasi nga një pozitë e tillë do të mund të ballafaqohej më me komoditet me ndonjë akuzë të mundshme. Duhet thënë se në këtë drejtim kundërshtarët e tij janë më të avantazhuar, pasi, Ramush Haradinaj ka dalë dy herë fitues në Gjykatën e Hagës, në kohën që edhe partneri tjetër I koalicionit, Limaj, gjithashtu I ka tashmë të zgjidhura problemet me drejtësinë.
New York, gusht 2014

Filed Under: Analiza Tagged With: Gavrosh Levonja, në provë, Politika kosovare

LISTA NR 10- NJIHUNI ME KONTRIBUTIN E SHQIPTARËVE TË AMERIKËS PËR SHPËTIMIN E SHQIPËRISË

August 18, 2014 by dgreca

NE LISTEN E SOTSHME DO TE LEXONI: -KONTRIBUES VATRANE NGA : WATERBURY, CONN. NEW FLORENCE, PA. ELARMA, PA. HUDSON, MASS. QUINCY, MASS. RED WING, MINN. AKRON, OHIO, CLEVELAND, OHIO. SOUTHBRIGDE, MASS.
(Vijon nga Dielli online, 30 korrik, 31 korrik, 3, 5-6, 9 ,11, 13,15 gusht 2014)- Ja kontribuesit e dates 3 qershor 1917 (Fushata vijoi edhe ne vitin 1918).
Do te vijojme te publikojme edhe listat e tjera, jo me shume per shumat e dites se pare te fushates se sa per evidentimin e vatraneve te asaj kohe .
NEW FLORENCE, PA.
Ali A. Kuçi $ 25
Reis Ismail $ 20
Riza A. Dumcka $ 15
Hair R. Kuçi $ 10
Myftar V. Vishani $ 12
Sotir K. Kapinova $ 11
Ismail H. Zereci $ 10
Jaçe H. Zereci $ 11
Çaush K. Barçi $ 11
Ali R, Brakulla $ 15
Brahim Braja $ 12
Husein Muglica $ 10
Ali I. Grabova $ 16
Jan Gjika Vërtopi $ 12
Hysejn Q. Kuçi $ 15
Dake R. Strafica $ 12
Kasem A. Qafa $ 10
Nafis Hasho $ 10
Hamit Manga $ 10
Hysni R. Barçi $ 10
Veisel Xh. Verzhezha $ 21
Adem O. Kurjani $ 10
Sefe R. Vishani $ 10
Pertef D. Zereci $ 10
Shaban H. Kurjani $ 10
S(h)uma e ndihmave $ 318
Numëri i ndihmëtarëve 25
Ndihma midisore $ 12.72

Rekordin e kollonisë e mban Z..Ali A. Kuçi me $ 25.
_______
ELARMA, PA.
Murad Gaba $ 10
Servet Zano $ 5
Late Sinan $ 7.50
Mevlan Sinan $ 7.50
Bedri Osman $ 8
Safet Haxhi $ 5
Rasim Gozhita $ 6
Vëll. Haki Sulo Meni $ 20
Isak Selim $ 5
Kamber Sinan $ 10
Rapo Mato Lazarati $ 5
Tefik Baxhaja $ 5
Vejsel Baxhaja $ 5
Kajto Gjini $ 5
Sejdo H. Mashkullora $ 5
Zenel M. Mashkullora $ 5
Teza Gjorçeku $ 5
Rusho Sinan $ 5
Alush Jaço $ 5
Shefki Sinan $ 5
Emin Gaba $ 5
Arsllan Hysen $ 6
Ismet Musta $ 5
S(h)uma e ndihmave $ 150
Numëri i ndihmëtarëve
Ndihma midisore

Rekordin e kollonisë e ka Z. Murat Gaba me $ 10
_______
HUDSON, MASS.
Mandi Mano $ 30
Thanas Vasil $ 25
Pandi Qako $ 15
Vangjel Mihal $ 15
Lamkë Tefi $ 15
Tushi Miller $ 15
Nikollaq Ançe $ 15
Sadik R. Petrani $ 11
Laqi Mandi $ 10
Azis Elmas $ 10
Nuçi Face $ 10
Haxhet Bexhet $ 10
Sadik Hajrulla $ 10
Aqif Përmeti $ 10
Isuf Xhafer $ 10
Vait Sulejman $ 10
Luka Gjika $ 10
Bexhet Mersin $ 10
Mantho Melani $ 10
Hajdar Febi $ 10
Koci Bratko $ 10
Ahmet Abdulla $ 10
Misto Vasil $ 10
Kristo Sguraleci $ 10
Rexhep Osman $ 10
Arqimidhi Tabaku $ 10
Stavre Aleks $ 10
Kristo Tane $ 10
Koço Dushari $ 10
Qamil Mustafa $ 11
Zihni Belul $ 10
Kuli Kasapi $ 10
Koci Kristofor $ 10
Dhori Mitace $ 10
Paskal Aleksi $ 10
Gaqo Bratko $ 10
Stillo S. Buhali $ 10
Mitka Dishnica $ 10
Dhimitri Robo $ 10
Vangjo Miller $ 10
Ibrahim Osman $ 10
Stefan George $ 10
Nisi Opingari $ 10
Koço Argjir $ 10
Mihal Dionis $ 10
Andrea Dionis $ 10
Ismail Karafil $ 10
Hasan Moko $ 10
Hysen Axhi $ 10
Lambi Lara $ 10
Peter Kreshpani $ 10
Nuri Thëllimi $ 10
Koli Lami $ 10
Safet Lytfi $ 10
Nijazi Mustafa $ 10
Hysen Hasan $ 10
Shero Basho $ 10
Ysni Gani $ 10
Andon Nako $ 10
George Anastas $ 10
Tefik Sulejman $ 10
Mid’hat Hajdar $ 10
Lili Petro $ 10
Ilo Melçani $ 10
Mili J. Buhali $ 10
Vangjel Thimi $ 10
Dhimitri Jovan $ 10
Gavril Mingo $ 10
Pando Gaqo $ 10
Charles Berry $ 10
Vani Botka $ 10
Luka Petro $ 5
Peter Mano $ 5
Kristo Andon $ 5
Vasil Mano $ 5
Mili Loli Buhali $ 5
Fejzo Idris Përmeti $ 5
Tefik Ysen $ 5
Kosta Botka $ 5
Ilo Miti $ 5
Stefan K. Berberi $ 5
Vangjo Lara $ 10
S(h)uma e ndihmave $ 872
Numëri i ndihmëtarëve 84
Ndihma midisore $ 10.38

Rekordin e kollonisë e ka Z. Mandi Mano me $ 30.
_______
QUINCY, MASS.
Vëll. Seil Hotova $ 15
Qerim Halil $ 5
Vëll. Halil Tremishti $ 10
Vasil Andon $ 5
Dake Selim $ 5
Vëll. Sulejman Gosnishti $ 6
Kristo Lipa $ 2
Riza Male $ 5
Fari Bektash Hotova $ 10
Hysein Veliko $ 5
Vëll. Qamil Zleusa $ 5
Shaban Didiu $ 5
Riza Muharem $ 5
Sulo Jaçe Miçani $ 5
Brahim Tremishti $ 5
S(h)uma e ndihmave $ 93
Numëri i ndihmëtarëve 15
Ndihma midisore $ 6.02
_______
RED WING, MINN.
Vëll. Ndinka Poradeci $ 20
Vangjel Papa $ 10
Dimitri K. Niço $ 10
Ramadan A. Alerupi $ 10
Kopi Shkurti $ 10
Thoma Tushi $ 8
Jovan S. Poradeci $ 5
Gavril N. Mokra $ 3
Kopi Vangjel $ 1
Todi K. Mokra $ 10
S(h)uma e ndihmave $ 87
Numëri i ndihmëtarëve 10
Ndihma midisore $ 8.70
_______
AKRON, OHIO
George P. George $ 20
Gaqi A. Sterja $ 16.80
George M. Hotova $ 15
Vëll. Kristo Katundi $ 20
Vëllazëria Koci Harami $ 25
Peter Zavalani $ 15
Stavre Progri $ 7
Dimitri Mulaa $ 10
Sulo J. Progonati $ 10
Islam T. Lekdushi $ 5
Reis Nure $ 5
Vëll. Veti Zavalani $ 10
John Pappas $ 10
Isuf A. Gjinokastra $ 5
Ali Brahim Konispoli $ 7
Milo Lekli $ 10
Vesel Mazercka $ 10
Andon Kristaq Bilishti $ 10
Qemal Sulo Lekdushi $ 15
Dashamir Përmeti $ 10
Visi Dimitri Treni $ 5
Fuat Përmeti $ 10
Daut Ljaho Vlora $ 15
Xhavit Dilaver Përmeti $ 10
Sotir K. Treni $ 10
Bilbil Rustem Kotras $ 10
Kristo Gjika $ 10
Sotir Kristo Karagjozi $ 5
Luka Vasil $ 10
Z. Temlengri $ 5
Peter Jamo $ 5
Nick Postoli $ 5
Guri Dimitri Tërova $ 5
Kosta Vangjel Ormani $ 5
Ilo Dodi $ 5
Vëll. V. Hoçishti $ 20
Irakli Sinjari $ 10
Dhori Popullo $ 10
Bogdan Dimitri $ 10
Koli Avaleja $ 5
John Ktona $ 5
Kostaq Lepçishti $ 10
Miti Teno Hoçishti $ 10
Nuni D. Harami $ 10
Sotir Matzuli $ 10
S(h)um e ndihmave $ 455.80
Numëri i ndihmëtarëve 46
Ndihma midisore $ 9.09

Rekordin e kollonisë e ka Z. George George Me $ 20.
_______
CLEVELAND, OHIO.
Arif Hikmet Ohria $ 20.12
Isuf Berisha Jakova $ 20
Abas T. Bolena $ 15.15
Kopi V. Tushemishti $ 10
Kristo V. Alarupi $ 10.18
Mehmet M. Leshnica $ 10
Estref E Leshnica $ 11
Nazif Rakip Leshnica $ 5
Ramadan M. Gjakova $ 15
Jonus Gjakova $ 30
Margarit Halarupi $ 10.15
Hysen P. Shkodra $ 2
Isuf T. Gjakova $ 10
Bekir N. Zagorçani $ 10
Spasio George $ 5
Fehim Ohria $ 20
Vëll. T. Halarupi $ 10
Kristo Josif Poradeci $ 5
Bekir H. Gjakova $ 10
Vëll. Koli Halarupi $ 10
Shukri H. Gjakova $ 10
S(h)uma e tërë $ 258.60
Numëri i ndihmëtarëve 21
Ndihma midisore $ 12.25

Rekordin e kollonisë e ka Z. Jonus Gjakova me $ 30
_______
SOUTHBRIGDE, MASS.
Pandi Poradeci $ 10
Gaqi V. Venetiku $ 25
Muke M. Zëmblaku $ 10
Sefer O. Prishta $ 15
Lame J. Kamenica $ 10
Thanas Lubonja $ 20
Loni Konstandin Sheqi $ 10
Ligor S. Berati $ 10
Vangjel Tushemishti $ 10
Vasil Q. Berati $ 10
Ibrahim Zëmblaku $ 10
Gaqi T. Fjeri $ 10
Vëll. J. Tushemishti $ 30
Leksi Lubonja $ 10
Koço N. Korça $ 5
Ferid M. Berati $ 10
Ligor D. Vlora $ 1
Kozma N. Fjeri $ 1
Kristo S. Vlora $ 1
Sulo Tahir Vlora $ 2
Kristaq Markush $ 1
Miho Lera $ 1
Dimitri Govaxhiu $ 1
Lazo V. Berati $ 1
Sotir M. Binjaku $ 1
Bushi Ig. Fjeri $ 10
Irakli R. Fjeri $ 10
Mitush P. Matko $ 10
Dimitri Dh. Petoshe $ 10
Kristo Th. Vlora $ 2
Shaban M. Polerat $ 1
Hasim M. Polerat $ 1
Stefan Droboniku $ 1
Andon R. Lusnja $ 1
Trifon I. Berati $ 2
Theodor Ç. Çifliku $ 10
Ligor S. Fjeri $ 5
Brahim R. Çepani $ 10
Hasan R. Rovica $ 5
Xhelo M. Filati $ 2
Adem V. Zaberzani $ 5
Gjikë Koli Korça $ 10
Ligor Nikolla $ 10
Andrea K. Korça $ 10
Mihal K. Berati $ 2
Zonja Areti Th. Berati $ 1
Adam Treska $ 1
Nikolla Vangjel $ 1
Ahmet F. Berati $ 5
Loni K. Korça $ 1
Mihal Leskoviku $ 1
Sotir S. Alarupi $ 5
Mito S. Tushemishti $ 5
Estref M. Velusha $ 10
Kristaq L. Bellovoda $ 2
Vangjel Ll. Poradeci $ 10
Zisi P. Rëmenji $ 10
Tasi Dëshnica $ 2
Vëll. Milo P. Poradeci $ 12
Pandel Th. Tushemishti $ 10
Tushi S. Tushemishti $ 10
Vani K. Tushemishti $ 10
Vëll. Kristo Poradeci $ 10
Thoma A. Poradeci $ 5
Hasan A. Ohria $ 2
Irakli M. Korça $ 10
Tasi V. Vithkuqi $ 10
Mihal Xh. Lubonja $ 10
Vëll. Kovi Lubonja $ 20
Martin S. Ohria $ 15
Llazo Poradeci dhe Koço Sotir $ 15
Stavre K. Belica $ 5
Rapi Lubonja $ 10
Vëll. S. Tushemishti $ 20
Vasil P. Shuke $ 10
Llambi N. Fjeri $ 12
Shuqri H. Veulsha $ 10
S(h)um’ e tërë $ 596
Numëri i ndihmëtarëve 77
Ndihma midisore $ 7.74

Rekordin e kollonisë e ka Z. Gaqi V. Venetiku me $ 25.
_______
WATERBURY, CONN.
Hasan M. Bitincka $ 60
Faik R. Babani $ 60
Fazlli A. Buzi $ 5
Mihal L. Progri $ 40
Neim M. Çoroguni $ 10
Maliq M. Çoroguni $ 10
Telha K. Panariti $ 30
Aden S. Vishocica $ 20
Shefki Gjonxhi $ 15
Nuri Suli $ 10
Emin Sh. Suli $ 10
Gani V. Çoroguni $ 10
Ramadan I. Vranishti $ 10
Qamil Ç. Libohova $ 10
Elmas M. Piluri $ 10
Rakip Idris Tresteniku $ 10
Adem Rexhep $ 10
Adem N. Zhabokika $ 10
Shaqir Demir Babani $ 10
Fejzo H. Smokthina $ 10
Mehmet T. Progri $ 20
Sabri Sadik Stropani $ 20
Besim Jashar Bitincka $ 10
Ajdin Sadedin Taçi $ 10
Muharem Eçmeniku $ 10
Xhavit K. Gjinokastra $ 20
Hajdar D. Panariti $ 20
Zenel M. Piluri $ 10
Halim M. Stropani $ 10
Estref Z. Graca $ 15
Ibrahim I. Korça $ 10
Sabri A. Korça $ 10
Qazim D. Salaria $ 10
Demir Selim Kuta $ 10
Xhepe Vërmiku $ 5
Karafil M. Kuta $ 10
Ali M. Zvezda $ 10
Elmas P. Çorushi $ 10
Shyqyr S. Babani $ 5
Nure Adem Pojani $ 10
Reis Iljas Golemi $ 5
Qani Xhelaledin Picari $ 10
Refat M. Menkulazi $ 10
Xhafer M. Menkulazi $ 10
Shyqyr M. Menkulazi $ 10
Hajro Jonus Koshtani $ 10
Neim Xhepa $ 10
Hasan Z. Kuta $ 10
Demir R. Kalivaçi $ 10
Qazim M. Luftinja $ 10
Qazim V. Zhabokika $ 5
Ibrush I. Matohasanaj $ 10
Myslim I. Gjinokastra $ 10
Ali A. Vërmiku $ 10
Muharem B. Drizari $ 10
Xhe,al A. Piluri $ 10
Rakip M. Bulgareci $ 5
Sadik M. Bulgareci $ 5
Sadik R. Hekali $ 10
Shaban B. Eçmeniku $ 10
Mehmet Sh. Tazati $ 5
Hysen M. Eçmeniku $ 10
Teme A. Maricanji $ 10
Hekuran M. Kuta $ 5
Hasan S. Arza $ 10
Hetem H. Gostivishti $ 10
Hasan Sh. Pirgu $ 10
Haki B. Neviçishti $ 5
Xhelo A. Zëmblaku $ 10
Ramadan Y. Dpbrani $ 5
Besim Y. Dobrani $ 5
Neim Qazim Babani $ 20
Aliko R. Vërmiku $ 5
Riza A. Lufinja $ 5
Mevlan B. Matohasanaj $ 5
Avdi M. Kudhësi $ 5
Ibrahim K. Isvori $ 5
Medin M. Matohasanaj $ 5
Nure M. Gorishova $ 5
Refat Sh. Bitincka $ 10
Nezir E. Gollobërda $ 10
Qamil R. Bitincka $ 5
Yzeir Arza $ 10
Ismail B. Babani $ 10
Dajlan R. Babani $ 10
Jonus M. Babani $ 10
Lulo M. Matohasanaj $ 10
Halim M. Çorushi $ 10
Budo Gusmari $ 5
Ismail I. Graca $ 10
Sile R. Kuta $ 5
Murat I. Tresteniku $ 5
Xhemal A. Suli $ 10
Ali H. Çorushi $ 15
Zenel D. Izvori $ 10
Shyqyr Q. Suli $ 10
Sadik H. Fratari $ 10
Jusuf Ç. Mashkullora $ 10
Ferik M. Matohasanaj $ 10
Myrteza S. Kuta $ 5
Nuredin I. Matohasanaj $ 10
Musa Ç. Matohasanaj $ 5
M. Fuat $ 20
Shaban Sh. Korça $ 10
Gani Gllava $ 5
Arsllan Sh. Rabia $ 5
Sheme M. Buzi $ 5
Adem Ch. Rabia $ 5
Jaho S. Matohasanaj $ 5
Daut A. Lazarati $ 5
Qamil S. Selcka $ 5
Xhelaledin A. Selcka $ 5
Shefik D. Maricani $ 5
Adem H. Izvori $ 5
Behlul H. Çoroguni $ 5
Asllan M. Çorushi $ 5
Riza M. Levani $ 2
Maze H. Kalivaçi $ 2
Hysen Ç. Berishti $ 5
Sheskë B. Gorishti $ 5
Pasho A. Sinanaj $ 5
Osman J. Gorishti $ 5
Qerim Xh. Kudhësi $ 5
Zagoll P. Drizari $ 5
Meleq P. Drizari $ 5
Hasan P. Drizari $ 5
Myslim B. Mezhgorani $ 5
Refat M. Kudhësi $ 5
Muharem J. Drizari $ 2
Hysen J. Drizari $ 2
Qerim B. Kreminari $ 4
Rexhep R. Drizari $ 5
Qazim G. Rabia $ 10
Feijzo L. Izvori $ 5
Fetah K. Zhulati $ 5
Hysni Ch. Mashkullora $ 10
Muharem Xh. Zhulati $ 10
Islam I. Gjinokastra $ 5
Shefik N. Matohasanaj $ 5
Bilal K. Nivica $ 5
Qamil A. Gorishti $ 5
Jaho D. Bënça $ 5
Musa F. Kashishti $ 2
Nasip V. Dam5si $ 2
Muharem M. Luzati $ 5
Qerim Gjori $ 10
Hysni Z. Vlora $ 10
Petro Th. Fjeri $ 10
Elmas I. Velça $ 10
Aqif G. Gjinokastra $ 10
Haxhi M. Gjinokastra $ 5
Dajlan M. Çorushi $ 5
Qamil P. Gorishova $ 5
Sabri M. Kuqari $ 5
Jonus M. Kuta $ 5
Zija H. Gjinokastra $ 10
Ramo H. Kudhësi $ 5
Musa B. Kalivaçi $ 2
Divit L. Lekdushi $ 6
Hate Xh. Çorushi $ 5
Nasip Y. Picari $ 15
Veli A. Çorushi $ 5
Dervish H. Kuta $ 5
Xhelil D. Çorushi $ 5
Hodo Z. Çorushi $ 5
Adem M. Krapsi $ 5
Muharem Kuta $ 1
Hodo M. Çorushi $ 2
Maze F. Çorushi $ 3
Spiro Gj. Vërtopi $ 2
Gani F. Bubësi $ 1
Hysen Sh. Bubësi $ 5
Duro O. Glava $ 5
Demir S. Bitincka $ 2
Hamdi V. Picari $ 10
Islam S. Çorushi $ 5
Ismail I. Suli $ 5
Tefik Ali Gollobërda $ 5
Dervish emin Kuçi $ 10
Rexhep Shaqir Kuçi $ 5
Riza Veli Bitincka $ 5
Ibrahim Sh. Bitincka $ 4
Haki Jashar Bitincka $ 5
Sadik Resul Bitincka $ 3
Riza Sh. Bitincka $ 4
Besim Arap Bitincka $ 5
Dalip Elmas Bitincka $ 1
Sulo Alush Bitincka $ 3
Xhelil Salih Bitincka $ 3
Hamit Bajram Bitincka $ 3
Nure Shaban $ 3
Zhafer Qerim Zhabokika $ 10
Xhemali Telha Martallozi $ 2
Emin Maksut Maricani $ 5
Myhtar Rustem Kuqari $ 3
Mehmet Ibrahim Bubësi $ 5
Vahit Selman Menkulasi $ 5
Fezo Ibrahim Gollobërda $ 5
Ibrahim SH. Kuçi $ 5
Salih Hysen Gollobërda $ 10
Abdurahman Vishocica $ 5
Mehmet A. Vishocica $ 5
Ibrahim Ali Stropani $ 2
Sherif Alush Vërleni $ 5
Ismail Çoman $ 5
Abas Ago Panariti $ 10
Caci Konomi $ 25
Jani Gora $ 5
Nick Poci $ 10
Petro Anes $ 2
Kristaq Pogradeci $ 20
Dushi Papas $ 10
George Beluri $ 10
Gani Petrusha $ 10
Musa Ç. Matohasanaj $ 5
Rexhep Zy. Bulgareci $ 5
Hamit S. Smokthina $ 10
Riza M. Çorushi $ 10
Refat G. Kuçi $ 5
Demir A. Babani $ 10
Telo I. Matohasanaj $ 5
Zenel Xh. Vishocica $ 5
Kapo K. Kuta $ 5
Mehmet E. Bilishti $ 20
Kasëm A. Cangonji $ 5
Ahmet Sh. Progri $ 5
Rexhep M. Cangonji $ 5
Jusuf Sadik Kolonja $ 5
Sabri Sali Zëmblaku $ 5
Nazif selman Zëmblaku $ 10
Nuredin N. Zvezda $ 1
Qamil B. Zëmblaku $ 5
Shaban E. Zëmblaku $ 5
Shaban E. Zëmblaku $ 5
Ali Raxhep $ 5
Shefki Hahi $ 5
Hodo Zyfer $ 10
Shyqyr Elmas $ 5
Sefer Mersin Zëmblaku $ 5
Fazlli H. Cangonji $ 5
Bektash M. Melova $ 10
Hasan X. Melova $ 10
Estref H. Piluri $ 10
Hamit A. Rabia $ 15
Rexhep I. Bançi $ 10
Çaçi Mici $ 10
Vangjel Mici $ 10
S(h)uma e ndihmave $2153.50
_______

Filed Under: Vatra Tagged With: e Shqiperise, E SHQIPTARËVE TË AMERIKËS PËR SHPËTIMIN, LISTA NR 10-, ME KONTRIBUTIN, NJIHUNI

  • « Previous Page
  • 1
  • …
  • 24
  • 25
  • 26
  • 27
  • 28
  • …
  • 59
  • Next Page »

Artikujt e fundit

  • Bahamas njeh Kosovën!
  • Legjenda e portës shkodrane, Paulin Ndoja (19 dhjetor 1945 – 16 prill 2025) do të mbushte sot 80 vjeç
  • “Roli dhe kontributi i diplomacisë shqiptare në Maqedoninë e Veriut nga pavarësia deri sot”
  • Marie Shllaku, kur një jetë e re u shndërrua në përjetësi kombëtare
  • Në sinoret e Epirit…
  • Mbrëmë hyri në fuqi Ligji i SHBA për autorizimin e mbrojtjes kombëtare
  • Skënderbeu “grek”, ose si të bëhesh grek pa e ditur
  • A historic moment of pride for the New Jersey Albanian-American community
  • U zhvillua veprimtaria përkujtimore shkencore për studiuesin shqiptaro-amerikan Peter Prifti
  • Dashuria që e kemi dhe s’e kemi
  • “Jo ndërhyrje në punët e brendshme”, dorëheqja e Ismail Qemalit, gjest atdhetarie dhe fletë lavdie
  • Arti dhe kultura në Dardani
  • Gjon Gazulli 1400-1465, letërsia e hershme shqipe, gurthemeli mbi të cilin u ndërtua vetëdija gjuhesore dhe kulturore e shqiptarëve
  • “Albanian BookFest”, festivali i librit shqiptar në diasporë si dëshmi e kapitalit kulturor, shpirtëror dhe intelektual
  • VEPRIMTARI PËRKUJTIMORE SHKENCORE “PETER PRIFTI NË 100 – VJETORIN E LINDJES”

Kategoritë

Arkiv

Tags

albano kolonjari alfons Grishaj Anton Cefa arben llalla asllan Bushati Astrit Lulushi Aurenc Bebja Behlul Jashari Beqir Sina dalip greca Elida Buçpapaj Elmi Berisha Enver Bytyci Ermira Babamusta Eugjen Merlika Fahri Xharra Frank shkreli Fritz radovani Gezim Llojdia Ilir Levonja Interviste Keze Kozeta Zylo Kolec Traboini kosova Kosove Marjana Bulku Murat Gecaj nderroi jete ne Kosove Nene Tereza presidenti Nishani Rafaela Prifti Rafael Floqi Raimonda Moisiu Ramiz Lushaj reshat kripa Sadik Elshani SHBA Shefqet Kercelli shqiperia shqiptaret Sokol Paja Thaci Vatra Visar Zhiti

Log in

This website uses cookies to improve your experience. We'll assume you're ok with this, but you can opt-out if you wish. Cookie settingsACCEPT
Privacy & Cookies Policy

Privacy Overview

This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these cookies, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may have an effect on your browsing experience.
Necessary
Always Enabled
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Non-necessary
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.
SAVE & ACCEPT