dgreca – Page 4728 – Dielli

SOFRA POETIKE E BORÅS NE SUEDI-SHPALLEN FITUESIT

March 30, 2014 by dgreca

”SOFRA POETIKE E BORÅS” DO JETË TRADIOCIONALE NË TË ARDHMEN NËN PATRONATIN E SHSHASH PAPAK LEMNTI XI ALBANI NË SUEDI DHE QKSH MIGJENI NGA BORÅS/

Shkruan: Sokol Demaku/

Është e vertetë se poezia ngjallë ndjenjat e nejrëzve dhe sheron shumë plagë jete të atyre që kanë përjetua ato, por edhe është poezia ajo që ngjallë edhe ndjenjën e atdhedashurisë dhe respektit për vendlindjen në mërgatë. Këtë e vërejtëm, e vërtetuam më rastin e mbajtjes së ”Sofrës poetike në Borås” manifestimin poetiko-kulturor i emërtuar kështu nga organizatorët e këtij evenementi kulturor mbajtur në qytetin Borås të suedisë më 29 mars 2014 organizauar në bashkëpunim nga Shoqata e Shkrimtarëve dhe Artistëve Shqiptar në Suedi Papa Klementi i XI Albanini dhe Qendra Kulturore Shqiptare Migjeni nga qytetit Borås i Suedisë.

Hapjen solemne të këtij manifestimi mmbar kombëtar e bëri Kryetari i Shqoatës së Shkrimtarëve Shqiptar në Suedi, Hysen Ibrahimi, i cili në fjalën e tij përshendetëse uroj të gjithë bashkëkombasit tanë në mëragtë për kontributine tyre dhënë në ruajtjen dhe kultivimine Gjuhës, Kulturës dhe traditës në mërgatë. Ai tha se kjo dhe manifestime të tilla ne na bashkojnë, na bëjnë edhe më të fortë në rrugën tonë për te mabjetjne gjallë të gjuhës sonë në mërgatë dhe trasua atë për brezat që do vin.

Është madhështore dhe impozante kjo që unë shof në ketë sallë, ky numër bashkëkombasish nga shumë qytete suedeze që sot është i pranishëm në këtë evenement kulture, në këtë ngjarje me vlerë për gjuhën tonë. Ju përgëzoj dhe ju jam mirënjohës për kontributin tuaj, por dua te falenderoj edhe poetet, shkrimtarët, publicistët, piktorët, aktorët dhe të gjitha ata të cilët japin kontributin e tyre në këtë drejtim.

Moderatorja e evenementit e reja strugane nga Lundi, Saranda Iseni me sharmin e saj ishte në nivel të duhur gjatë gjithë kohës në prezentimin dhe udhëheqjen e ”Sofrës poetike në Borås”.

Qendra Kulturore Shqiptare Migjeni, moderatoren dhe njëherit anëtare e Krysise së ShShASh në Suedi si dhe Kryetarin e kësaj shoqate shpërbleu me ”Librin e Kristalt” dhe Mirënjohje, këta të dy me motivacion, për ruajtjen, kultivmin e traditës, kulturës dhe Gjuhës shqipe në mërgatë.

Në fillim të manifestimit përshendeten mysafirët e ardhur nga Greqia dhe Kosova, Bardha Mance, gazetare në Radio Ahtina, programi në Gjuhën shqipe si dhe gazetari i RTV 21 nga Prishitna Valon Bajrami të cilët nga ana e QKSH Migjeni u shpërblyen me Mirënjohje.

Pas kësaj përshendeti, poeti, shkrimtari dhe publicisti i njohur nga Gisllaved i Suedisë hamit Gurguri i cili për të pranishmit me mjaft emocione lexoj poezin e tij me titul ”Gjashtë Lisa” poezi e cila u përcollë me duartrokitje frenetike nga mbi 70 të pranishëm në sallë. Përshendeten edhe Fetah Bahtiri e Xhavit Citaku të du anëtar të krysisë së ShShASh e edhe këta Krysia e QKSH i shpërbleu me Mirënjohje për punë dhe kontributin e tyre të cmuar në drejtim të afirmimit të vlerave kultutoret ë mërgatës sonë dhe ruajtjes së gjuhës në mërgatë.

Ky takim i sotshëm, padyshim, shënon një etapë të re për këto dy shoqtatë tona dhe në përgjithësi për punë dhe aktivitete kulturore në të ardhmen në mergatë. Është e një rëndësie të veçantë për bashkëpunimin letrar e kulturor. Ky shënim i përbashkët është një hap i rëndësishëm dhe historik, nga i cili takim po konkretizohet një të arritur të përbashkët, me pretendime që në të ardhmen të vazhdohet edhe me hapat të tjerë në fushat e ndryshme të bashkëpunimit. Nga të shoqatat u propozua dhe me kënaqesi nga tëprnaishmit u pranu propozimi që ky manifestim ”Sofra poetiken ë Borås” të jetë tradiocioanl dhe cdo vit të mbahet në fund marsi këtu.

Me këtë rast në këtë manifestim poetik u bë edhe promovimi i 7 titujve të librave të autorëve anëtar të ShShASh në Suedi si:

*”I mbusha 70 vjet” autor Fetah Bahtiri, referues Bajram Muharremi

*”Djali dhe Tirgri” përkthim nga suedishtja nga Sokol Demaku,referues Ismet Hasani

*”Edh ene jemi bota” Bahtir Latifi, referues Sokol Demaku

*”Vragë Peshteri”, Hamit Guruguri, referues Rexhep Jashari

*”Unë jam Kosovë” Remzi Basha, referuese Saranda Iseni,

*”Loti mbeti në gjirin e zemres” Avdyl Uka, referues Hysen Ibrahimi si dhe

*”Malli për atdhe” Nuhi Zullufi, referues Fetah Bahtiri.

Qendra Kulturore Shqiptare Migjeni në Borås të gjithë autorët e librave të promovuara u ndau Mirënjohje dhe ”Librin e Kristalt” për kontributin e dhenë në këtë drejtim.

Programi pas ditës ishte paraparë eksluzivisht për ”Sofren poetiken ë Borås” në të cilën kishin konkura mbi 17 poet nga vende të ndsrtyshme me mbi 70 poezi, sepse Sofra poetike është një konkurs poetik i cili do të jetë tradicional në të ardhmen këtu.

Juria e zgjehdur nga ana e ShShA dhe AKQ që me kohë, kiishte marrë të gjitha punimet e arituran ë këtë mkonurs letrar dhe me kujdes i kishte analizua dhe këtu shpalli poezite dhe peotët me të mire të ”Sofres poetiken ë Borås” për vitin 2014.

SOFRA POETIKE 2014, BORÅS, SUEDI

Sofrën poetike në Borås e ka organizuar Qendra Kulturore Shqiptare ”Migjeni”, Borås, në bashkëpunim me Shoqatën e Shkrimtarëve dhe Artistëve Shqiptarë ”Papa Klementi XI Albani”, Suedi.

Është vendosur që në këtë Sofër poetike të ndahen çmime si vijon:

Qendra Kulturore Shqiptare ”Migjeni” i ndan 3 çmime për poezitë më të mira të krijuara gjatë vitit 2013.
Shoqata e Shkrimtarëve dhe Artistëve Shqiptarë ”Papa Klementi XI Albani”, Suedi, i ndan 3 çmime për poezitë më të mira të krijuara gjatë vitit 2013.

Për këtë qëllim është formuar një juri e cila do t´i ndajë çmimet. Juria ka këtë përbërje:

– Fetah Bahtiri, kryetar

– Sadulla Zendeli – Daja, anëtar

– Hamit Gurguri, anëtar

– Saranda Hyseni, anëtare dhe

– Xhavit Çkjitaku, anëtar.

Jurisë i janë dërguar 76 faqe poezishë nga të cilat duhet shpërblyer 3 + 3 poezi.

Juria e ka marrë obligimin shumë seriozisht, ka punuar në mënyrë vetëmohuese dhe ka hasur në 2 vështirësi:

– Njëri anëtar i Jurisë nuk ka pasur mundësi të refelektojë e të bashkëpunojë.

– Ka hasur në shumë poezi të bukura, shumë të suksesshme, ashtu që ka pasur vështirësi t´i

zgjedhë 3 + 3 për çmime. Prandaj ka rekomanduar dhe rekomandon që të ndahen edhe disa çmime/ shpërblime të tjera.

Juria ndau këto çmime/ shpërblime:

– Poezia më e mirë e publikut – Shaban Osmani

– Poezia më e mirë e dashurisë – Hysen Ibrahimi

– Poezia më e mirë e kurbetit – Bajram Muharremi

– Poezia më e mirë patriotike – Nuha Zullifi

– Recitimi më i mirë – Remzi asha

Kësaj radhe nga poezitë e marra për vlerësim, Juria e Sofrës poetike 2014, Borås, Suedi, ka vendosur që t´i ndajë çmimet si më poshtë:

Shoqata e Shkrimtarëve dhe Artistëve Shqiptarë ”Papa Klementi XI Albani”, Suedi, ndan këto çmime:

Çmimi i parë i ndahet poetit Brahim (Ibish) Avdyli: ”Zogu i nemur prej Qiellit”
Çmimi i dytë i ndahet poetes Lebibe Zogiani: ”Këtë nuk ma the asnjëherë”
Çmimi i tretë i ndahet poetit Milazim Kajtazi: ”Dhimbje e mall”

Qendra Kulturore Shqiptare ”Migjeni”, Borås, Suedi, ndan këto çmime:

Çmimi i parë i ndahet poetit Rizah Sheqiri: ”Poet është vetëm zemra”
Çmimi i dytë i ndahet poetit/poetes me Kodin WH44VL96: ”Rrënjët”
Çmimi i tretë i ndahet poetes Yllka Sheqiri: “Vetmi”

Borås, 29.03.2014

Për Jurinë e Sofrës poetike/

– Kryetari –

Fetah Bahtiri

HOMAZH PËR ZONJËN RAHILE (LUZAJ) ÇAUSHI

March 30, 2014 by dgreca

Nga Uran Butka*/

I nderuar Ceno/

Familja Çaushi dhe Luzaj/

Miq e të afërt, qytetarë të Kaninës, personalitete të Vlorës e të Shqipërisë,/

Sot po përcjellim me dhimbje e hidhërim për në banesën e fundit, të ndjerën RAHILE ÇAUSHI, por vetëm fizikisht, sepse shpirtërisht atë e kemi brenda nesh, ajo jeton e do të jetojë gjithnjë brenda shpirtit të bashkëshortit, Cenos, djemve: Bernardit dhe Edit, nipërve: Zgjimit e Klodit, mbesave Rahile e vogël dhe Klara, miqve, farefisit e dashamirësve të familjeve Çaushi e Luzaj, të cilët kanë buisur e ardhur nga të gjitha anët në këtë ceremoni madhore përfaljeje e lamtumire.

E ndjera Rahile vinte nga një familje atdhetare dhe intelektuale e njohur e Kaninës, nga familja Luzaj, të cilën e bëri edhe më të njohur brenda dhe jashtë vendit, vëllai i saj, profesor Isuf Luzaj, i shkolluar në Francë e mandej në Amerikë, intelektual me përmasa kombëtare e ndërkombëtare, antifashist i orëve të para, që bashkë me Hysni Lepenicën dhe Skënder Muçon, themeluan Ballin Kombëtar të trevës së Vlorës në vitin 1939 dhe luftuan kundër pushtimit Italian të Shqipërisë. I internuar në ishullin Ventotene, bashkë më 14 vlonjatë antifashistë, rezistoi atje kombtarisht dhe nuk pranoi të nderonte alla-fashiste, së bashku me Safet Butkën, Abaz Ermenjin, Selman Rizën, Llazar Fundon, Bego Gjonzenelin, Abduraman Kreshpanin e të tjerë. Madje, në Ventotene ai shkroi një poemë epike kushtuar Safet Butkës, ndaj edhe unë, në emër të familjes Butka i kthej familjes tuaj mirënjohjen e thellë dhe i shpreh asaj ngushëllimet për humbjen e të ndjerës Rahile, e cila atëhere ishte pjesë e rëndësishme e qëndresës shqiptare, edhe kur vëllai i i saj luftonte kundër nazifashistëve, edhe kur ai mori pjesë si përfaqësues i Vlorës në Kuvendin kombëtar të Mukjes për një Shqipëri të lirë, demokratike dhe etnike, të bashkuar me Kosovën, edhe kur nisi lufta civile e provokuar nga komunistët, edhe kur familja e Rahilesë u vu në shënjestën e persekutimit çnjerëzor, edhe kur Isuf Luzaj iku përfundimisht nga Shqipëria në emigracion politik, për ta vazhduar atje përpjekjen, duke lënë në Kaninë nënën e gjorë dhe gruan me pesë fëmijë të mitur, më e vogla vajza një vjeç që vdiq në Qishë-Bardhë, ku i kishin dëbuar familjarisht.

Vajzë 26 vjeçare, edhe Rahileja u arrestua dhe u dënua me 10 vjet heqje lirie në burgun e Tiranës për agjitacion e propagandë dhe strehimin e një të arratisuri politik antikomunist. Në burg ajo qëndroi si një burrëreshë Vlonjate, nuk u ligështua dhe nuk u thye kurrë, duke u bërë shëmbull rezistence edhe për gratë e tjera shqiptare të burgosura nga regjimi.

Pasi doli nga burgu, u martua në internim në Lushnjë me mallakastriotin patriot Ceno Çaushi dhe prej andej u dëbuan familjarisht në Hekal të Mallakastrës. Atje nisën hallet e tjera të saj, sepse Çenon e arrestuan dhe e burgosën për agjitacion e propagandë kundër pushtetit. Ithtar i Ballit Kombëtar dhe antikomunist i vendosur, Cenoja u dënua tri herë me 18 vjet burg, por ai e denoncoi hapur regjimin diktatorial dhe personalisht E.Hoxhën, si askush tjetër. Ai u bë simbol i qëndresës nëpër burgjet komuniste, edhe jashtë tyre, kur u lirua, por edhe sot.

Fisnikja dhe hallemadhja Rahile mbajti në shpinë dhe në shpirt hallet e familjes dhe mbajti gjallë të shoqin në burgun famëkeq të Burrelit, por edhe i rriti me sakrifica dhe i edukoi shqiptarisht dy djemtë: Bernardin, që sot është një personalitet dhe një atdhetar e demokrat i përkushtuar, edhe Edin, i cili, ndonëse ndodhet larg në Amerikë, e ndjen me shumë largimin dhe humbjen e nënës së shtrenjtë. Po ashtu edhe nipërit e mbesat, që ajo i ka rritur me dashuri, e përcjellin me dhëmsuri të jashtëzakonshme engjëllin e tyre mbrojtës. Edhe nusja,Evgjenia, e cila i shërbeu të ndjerës Rahile si një bijë, si një ilaç shpirti, nga që edhe ajo rridhte prej një familjeje luftëtarësh nacionalistë, nga e cila u vranë dhe u masakruan nga Sigurimi i Shtetit dy gjyshërit e saj, Veledin Hadëri nga Lepenica dhe Jaçe Leskaj nga Smokthina, martirë të kombit.

Edhe nipërit e saj të vuajtur e të pandarë Luzaj, Muhameti, Kujtimi, ish-i burgosur politik, Dalani dhe Elisabeta e përcjellin me mall e dashuri hallën e tyre të jashtëzakonshme, trimëreshë, fisnike, të papërkulur, të vuajtur, që s’u ankua kurrë, përfaqësuese e denjë e grave dhe nënave të papërsëritshme të Vlorës e të Shqipërisë.

I përjetshëm kujtimi i Saj!

Të qoftë i lehtë dheu i Kaninës dhe u prehsh në paqe!

Me përultësi,

*Uran Butka. Fjala ne percjelljen e fundit. Dergesa per Diellin shoqerohet me kete mesazh: I nderuar Dalip, pershendetje!

Sot varrosem motren e Isuf Luzajt ne Kanine. Me kete rast mbajta nje fjale qe po jua dergoj. Nese e çmoni te botohet si homazh, mire do te jete sepse ka qene e burgosutr politike e denuar me 10 vjet burg, sepse eshte e motra e nje personaliteti si Isuf Luzaj, por sepse edhe vellezerit e niperit i ka ne SHBA.Te fala te gjithe vatraneve!- Urani!

Kosta Çekrezi – Nga brezi i të zhgënjyerve

March 30, 2014 by dgreca

Nga Astrit Lulushi/

Më 31 mars 1892 – Në Ziçisht, Korçë, lindi Kostandin Anastas “Kosta” Çekrezi, diplomat, historian, publicist, politikan, atdhetar. Dokumentet e shkollës tregojnë se ai ishte nxënës i shkëlqyer dhe për këtë arsye fitoi një bursë nga qeveria osmane për të studiuar në fakultetin juridik në Selanik. Pasi Shqipëria u shpall e pavarur, më 1912 deri në vitin 1914, Çekrezi punoi në Vlorë si sekretar Gjykate, pastaj si përkthyes i Komisionit Ndërkombëtar të Kontrollit pranë qeverisë së Ismail Qemalit dhe në administratën e Princ Vidit.

Kur shpërtheu lufta e Parë Botërore, Çekrezi emigroi në SHBA. Vetëm 23 vjeç, Kosta u bë redaktor i gazetës Dielli në Boston dhe kryeredaktor i saj nga 1915 – 1919; gjatë kësaj kohe studioi për histori, ekonomi, administratës publike dhe gjuhën angleze në Universitetin e Harvardit, Boston; dha leksione për histori në Universitetin Kolumbia, Nju Jork, ku shkroi edhe monografinë Albania Past and Present, cilësuar si libri i parë për shqiptarët nga shqiptarët, në anglisht. Sipas Robert Elsie-t, Çekrezi u kthye për pak kohë në Shqipëri në vitin 1920 për të marrë pjesë në Kongresin e Lushnjes. Në vitet 1920 – 1922, u caktua përfaqësues i Shqipërisë në Uashington.

Përsëri u kthye në Shqipëri, punoi si këshilltar në qeveri, morri pjesë aktive dhe organizator në kryengritjen anti-zogiste të Fierit, 1935, e cila u shtyp – dhe Kosta u dënua me vdekje në mungesë; Çekrezi ishte hedhur në Francë, “ku u mbajt për ca kohë në kampin e përqendrimit “Vernet de l’Aiege”. Këtu, u njoh me vullnetarët shqiptarë të Luftës së Spanjës, Skënder Luarasin, Mehmet Shehun, Hulusi Spahiun, me të cilët nuk pat marrëdhënie të mira, për shkak të ideologjizmit ekstrem marksist të tyre. Këta, sipas Çekrezit, “e shkonin kohën me studime të thella të filozofisë marksiste-englesiane, për të qenë gati t’i aplikonin në sovjetizimin e Shqipërisë” (Luan Malltezi, Balkanweb, 2013).

Më 27 tetor të vitit 1941, Çekrezi i nis për në Amerikë; dhe më 28 dhjetor 1941, së bashku me Tajar Zavalanin, formon në Boston organizatën Shqipëria e Lirë, dhe gazetën Liria si organ të saj. Çekrezi kishte një urrejtje të madhe për Zogun dhe qëllimi i krijimit të organizatës duket se ishte për t’iu kundërvënë njohjes së mundshme të qeverisë së Zogut në mergim, nga ana e vendeve aleate. Kjo kuptohet edhe nga një letër e Nolit dërguar Zavalanit në Londër më 1942, ku i kërkonte të mos pengonte përpjekjet e mbretit Zogut për njohjen e një qeverie në mërgim, sepse çështja lidhje me përcaktimin e fatit të Shqipërisë së pas-luftës dhe jo me formën qeverisëse. Në gjysmën e dytë të viteve 1940, Çekrezi u përpoq për afrimin e qeverisë së Tiranës me Uashingtonin dhe me vende të tjera perëndimore, por pa sukses.Ndërsa me gazetën e tij Liria në Boston, ai u ofronte shqiptarëve të Amerikës një pamje të çelët, optimiste rreth zhvillimeve në Shqipëri në vitet e para nën komunizëm: “Me fjalët e tua, ti më akuzon, se ato që shkruhen në gazetën LIRIA, nuk i përgjigjen realitetit të Shqipërisë. Mirpo, o Qaskë, realiteti ësht ashtu siç e shikon njeriu nga pikëpamje e tij”, i shkruante Çekrezi, më 1945, një miku të tij që e kritikonte rreth qëndrimit të gazetës.

Megjithatë, si shumë atdhetarë të tjerë shqiptarë jashtë, të djathë a të majtë, dënuar me mërgim të përjetshëm, edhe Çekrezi u la në hije ose nuk u përfill nga qeveria e Shqipërisë së pas-luftës – Konstantin Anastas “Kosta” Çekrezi vdiq pranë Arlington më 10 janar 1959, në moshën 67-vjeçare. Gazeta Liria në Boston vazhdoi të botohej – deri në fund të viteve 1980 – nga Dhimitër Trebicka – në të njëjtën frymë.

8 TE VDEKUR DHE 13 TE PLAGOSUR NE ZGJEDHJET LOKALE TURKE

March 30, 2014 by dgreca

Tetë të vdekur pas mosmarrëveshjeve mes mbështetësve të kandidatëve në zgjedhjet lokale ne provinca Hilvan, Silvan dhe Hatajit /

Mosmarrëveshjet ndërmjet kandidatëve për postin e kryetarit të komunës, shkaktuan të paktën tetë të vdekur dhe 13 të plagosur në zgjedhjet e sotme lokale në dy lokalitete të Turqisë, njoftoi agjencia e lajmeve Dogan.
Në Silvan, në provincën e Hilvanit (juglindje), konflikti i parë u identifikua pas mosmarrëveshjeve të disa kandidatëve në një fshat, duke shkaktuar të paktën pesë të vdekur dhe pesë të plagosur, disa në gjendje kritike për jetën.
Një konflikt i ngjashëm u zhvillua në provincën e Hatajit (jug), duke shkaktuar tre të vdekur dhe nëntë të plagosur me armë të ftohta.
Mosmarrëveshjet janë të zakonshme gjatë zgjedhjeve në këto komunitete të vogla banimi.

DITA E LULEVE, NË SHKOLLËN 9-VJEÇARE “DORA D’ ISTRIA”-TIRANË

March 30, 2014 by dgreca

Nismë, që ia vlen të përhapet në shkollat tjera/

Nga MURAT GECAJ/

1.Afër 50 vjet më parë…/

Kur u nisa të bëja një vizitë në shkollën 9-vjeçare “Dora d’ Istria” të kryeqytetit, mendja më shkoi në një kohë, afër 50 vjet më parë. Pas mbarimit të studimeve të larta për gjuhë-letërsi shqipe, në Universitetin e Tiranës, më caktuan redaktor në gazetën javore për fëmijë, “Pionieri”. Nuk më kujtohet saktësisht, por sigurisht ishin ndër shkrimet e para, që përgatisja e shkruaja në atë gazetë. Do të bëhej përurimi i shkollës së re, me rastin e 20-vjetorit të Çlirimit të Atdheut, shkova aty për ta pasqyruar atë ngjarje të gëzuar në jetën arsimore të Tiranës. Me atë rast, bëra edhe disa fotografi, që i ruaja dëshmi të rrallë. Shumë vite më vonë, ato ua çova dhuratë drejtuesve të asaj shkolle, por nuk e di cili ka qenë fati i tyre.Megjithatë, ndjenjat që përjetova këto ditë, lidheshin pikërisht me atë ngjarje, që e përmenda më lart. Por ishte edhe një arsye tjetër, që më nxiti ta vizitoja këtë shkollë. Jo shumë kohë më parë, aty u caktua drejtoreshë znj. Lumturi Vladi, e cila kishte shërbyer mësuese në shkollën 9-vjeçare “Vasil Shanto”. Njohja jonë kishte diçka të veçantë, pasi jemi takuar në mjediset e Panairit vjetor të Librit. Ndër botimet e përuruara aty, ishin dhe dy libra, të cilët i kishte redaktuar shkrimtari i njohur, Bardhyl Xhama. Ata i kanë titujt domethënës, “Qindra zemra, në një zemer” e “Dashuri Engjejsh” dhe i kushtohen pikërisht kësaj mësueseje të pasionuar dhe shumë të dashur për nxënësit, por dhe të respektuar nga prindërit e tyre dhe kolegët e saj.

2.Kur flasin zemrat e nxënësve…

Pasi bëra një fotografi me pamjen e shkollës nga jashtë, m’u afrua një nxënës dhe më pyeti nëse mund të më ndihmonte ndonjë gjë. I tegova se do të takoja drejtoreshën e shkollës, pasi isha marrë vesh më parë, përmes Inernetit. Ai buzëqeshi e m’u drejtua me respekt: “Po, mund t’u çoj unë, me kënaqësi, në zyrën e mësuese Lumes, atë e dua shumë…”. Eca ngadalë pas tij dhe arritëm në katin, ku ndodhej drejtoria e shkollës. U përshëndetëm përzemërsisht dhe, pa humbur kohë, znj. Lumturi më njohu me zëvendësdrejtoreshat, Fato Kanushi e Vilma Danja. “Janë koleget e mia dhe kam kënaqësi, që punojmë bashkë”,-u shpreh ajo, me sytë që i shkëlqejnë nga mirësia. Aty e mësova se në shkollë kishin festën e “Ditës së luleve” dhe se do t’i shpallnin fituesit. Prandaj dhe në atë zyrë kishte vazo me lule të bukura, ku u bëra ayre një fotografi, së bashku.

Pastaj zbritëm në katin e parë, kur ishte koha e pushimit ndërmjet orëve të mësimit. Në një mjedis të gjelbëruar, mbushur me vazo lulesh shumëngjyrëshe, erdhën mjaft nxënës e mësues. “Konkursin për lulen më të bukur e organizuam me një kusht,-më tregoi një mësuese,- nxënësi, që dëshironte të sillte vazo me lule, nuk do ta blinte atë, por do ta merrte nga shtëpia e tij”. Ja, përpara kishim mbi 65 vazo të tilla, secila më e bukur se tjetra. Por juria përkatëse kishte shpallur fituese vetëm pesë vazo, që i kishin sjellë nxënësit e klasave: 9-B, 7-A e 8-A dhe 9-C e 9-A. Ndërsa na veçuan emrat e disa nxënësve, që kishin marrë pjesë në konkurs: Arbër Jaho, Emanuela Hoxha, Niki Krypçe, Llukan Kosta, Klaudio Canameti, Adnand Kera, Arla Duxha, Rezart Dyrmishi e të tjerë. Sigurisht, me ato vazo lulesh, mjediset e kësaj shkolle do të jenë më të bukura dhe erëmira.

Kënaqësi për mua ishte edhe njohja me kryetaren e senatit të nxënësve ose me presidenten e shkollës,nxënësen Eva Tavo. Ajo, por dhe një tjetër pjesëtar i senatit, Jasmin Kamberi, nxënës i klasës 9-të B, më folën për përshtypjet e tyre të mira për disa mësuese të tyre, si Mirela Shyti, Mirela Alushani e Shpresa Gorana etj., por edhe për mësuese Lumen. Nxënës Jasmini u shpreh, me sinqeritetin e moshës së tij:“Mësueset tona na japin shumë dhe kërkojnë shumë nga ne. Sillen si shoqe me ne dhe kështu ora e mësimit bëhet më e bukur…Në shkollën tonë tani ka më tepër rregull e qetësi, pastërti e hijeshi…Drejtoresha jonë e re është shumë aktive, me ne nxënësit tregohet mjaft e afërt, e ngrohtë, e komunikueshme e dashamirëse…”.

Duke iu uruar atyre sa më shumë arritje, Evës i dhashë me nënshkrim librin tim publicistik-letrar, “Dorela”,kushtuar mbesës sime dhe që e përuruam dy vjet më parë, në shkollën 9-vjeçare “7 Marsi” të kryeqytetit, nën kujdesin e znj.Dava Marku.

Po të duash të dishë për mendime dhe përshtypje të nxënësve të kësaj shkolle për mesuese Lumen, e ke fare të lehtë, se këtë gjë mund ta shohësh të dokumetuar. Në një dosje të veçantë, lexova e pashë disa poezi, skica e vizatime, që nxënësit ia kishin kushtuar asaj, me shumë dashuri e respekt, në festën e 7 Marsit 2014. Por, po shënoj këtu vetëm ndonjë prej tyre. Pasi thotë në një varg “Ju keni çdo cilësi, që unë dua…”, Verda Torba vazhdon, në poezinë e saj: “…Unë ju dua shumë./ ndaj ju them sot:/ E dashura mësuese Lumja, / si ju s’ ka në botë!”. Por edhe Dezi Imami e ka shfaqur në vargje shpirtin e saj: “Mësuese Lume,/ je një nënë e dytë për mua…”. Gjithashtu, ndjenja e mendime të tilla, në poezi ose vizatime, kanë shprehur nxënësit: Azhena Huca, Almira Alika, Armir Pepkola etj.

Këto vjersha mund të mos kenë ndonjë vlerë të veçantë letrare, por ka rëndësi që kanë buruar nga shpirti e zemrat e njoma të nxënësve të kësaj shkolle, kushtuar msueses e drejtoreshës së tyre.

3.Çfarë tregoi, shkurtimisht, drejtoresha…

Të jem i sinqertë me lexuesit, kur bisedova me ndonjë nxënës ose mësues, dretoreshë Lumja nuk ishte e pranishme, pra e “sajoi” ndonjë punë për të zgjidhur e doli jashtë, duke kërkuar të falur. Pastaj ajo më informoi, shkurt, për disa të dhëna, që ia kërkova.

Në këtë shkollë sivjet vijojnë 850 nxënës, në 27 klasa dhe u japin mësim 32 mësues, të cilët janë me origjinë nga rrethe të ndryshme të vendit. Megjithëse nuk ka shumë kohë, që L.Vladi e drejton këtë shkollë, vëmendjen po e kushtojnë që të ketë kalueshmëri sa më të lartë dhe cilësi në notat e nxënsve, që shprehin cilësinë e përvetësimit të njohurive prej tyre. Për këtë gjë, ajo ka mbështetje dy koleget e drejtorisë, si dhe mësuesit e klasave të ndyshme, duke mbashkëpunuar ngusht me prindërit e nxënësve. Ndër synimet e periudhës në vazhdim, deri në mbylljen e tërë vitit shkollor, është edhe kujdesi për nxënësit e klasave të nënta, të cilët kanë provimet e lirimit. Për këtë qëllim, ndër të tjera, po mbahen lidhje të mira me prindërit etj. Ngjarje me rëndësi në jetën e kësaj shkolle ishte zgjedhja, këto ditë, e Bordit të ri të shkollës. Në mënyrë demokratike dhe të dokumetuar, kryetar u zgjodh Ilirian Sotiri dhe sekretare Shpresa Gorana. Me bashkpunimin e ndërsjelltë, drejtori e bord shkolle, do të arrihet që të zgjdhen çështje të ndryshme, si brenda e jashtë saj.

Krahas procesit mësimor, janë organizuar e do të organizohen edhe në të ardhmen veprimtari kulturore e sportive. Një nga ato ishte ajo me rastin e 7 Marsit, Ditës së Arsimit tonë Kombëtar

Po bisedonim me znj. Lumen dhe aty erdhi pikërisht mësuese Shpresa, e cila na tregoi se kishte ditëlindjen. Me gotën e limonatës, që na seriviri ajo, e uruam për jetë të gazuar e të lumtur dhe arritje në detyrën e nderuar të edukatores e mësimdhënëses. Por këtë ngjarje të bukur, pra ditëlindjen, e kishte edhe nxënësja Kontesha Zhuzhi, të cilin e uruam përzemnërsisht. Të dyja ato, na falënderuan.

…Kur po largohesha nga kjo shkollë, ku takova e njoha mësues e nxënës të shumtë e të përkushtuar, po mendoja me vete: Mos, vallë, ishte rastësi kjo apo diçka e ngjashme, me ndodhjen time aty, ashtu si afër 50 vjet më parë. Pra, edhe atëherë ishte festë, se çeleshin dyert e një vatre të re, diturie e përparimi. Po edhe tani, në mjediset e kësaj shkolle, përsëri kishte ngjarje të tilla të gëzuara: “Festën e luleve” dhe dy ditëlindje, të një mësueseje e të një nxënëseje. Dhe sa mirë është, kur mëson se një kolektiv i tillë mësues-nxënës, si ky i shkollës 9-vjeçare të kryeqytetit, “Dora d’ Istria”, i kryen gjithnjë e më mirë detyrat e përditëshme, në fushën e mësimit e të edukimit, por përjeton edhe ngjarje të gëzuara, si vetjake e kolektive. Prandaj i urojmë të gjithë ata që, sëbashku, të ecin pa u ndaluar në udhë të mbara, të edukimit dhe mirëmësimit të brezit të ri.

Tiranë, 28 mars 2014