Nga Fadil LUSHI/
Ne, në kuadër të këtij shkrimi, do të ndërtojmë një paragraf që u dedikohet shtëpiakeve greke dhe turke, në veçanti atyre që banojnë në apartamentet pa ashensor, por që në hyrje të ndërtesës kanë “bakallin dhe bakalleshën paksa të moshuar”. Ata që i kanë vizituar banoret e këtyre hapësirave dhe që i njohin për së afërmi, thonë se e kanë paksa të theksuar “dembellëkun mediteran”(!?). Dhe, përkundër këtij “dembellëku”, ato janë shtëpiake të mira dhe të vyeshme…, kujdesen për të tjerët dhe nuk u hyjnë në “gjynah”. Ato në të gdhirë të çdo “sabahu”, gjegjësisht çdo mëngjes, përdorin shportën prej thuprash dhe me litar. Fillimisht në shportën prej thuprash fusin listën e produkteve që u nevojiten si dhe monedhat dhe e lëshojnë para derës së “bakallit”, kurse ky i fundit e “kryen” porosinë dhe ua kthen shportën shtëpiakeve…, “kusurin e mban për vete”(!?).
E gjithë kjo shportë e shtëpiakeve greke dhe turke (e cila tre herë në ditë lëviz poshtë e lartë) më krijon përshtypjen se i përngjan atij tranzicioni politik shqiptar të stërzgjatur, të sikletshëm, të bezdisshëm, atij ndërkalimi makiavelist, atij tranzicioni që nuk kurohet dot kollaj, atij tranzicioni që për kryefjalë ka krimin e organizuar, atij tranzicioni ku mezi mbijetojnë “axhaminjtë e moshuar”(!?). Kjo shportë me litar më ngjan me atë tranzicionin e vakive a meseleve të zeza, tranzicionin a ndërkalimin e skandaleve politike, atë ndërkalimin e vjedhjeve, atë ndërkalimin e antiligjeve, atë tranzicionin “futje hundë” në privatësinë e qytetarit, politikanit, atë ndërkalimin e fishekzjarrëve, bombave dhe tritoleve “të kurdisura”, atë tranzicionin e domateve, “patateve, specave, domateve, patëllxhanëve, trangujve dhe lakrave” të kalbura që kultivohen në Maqedoninë Lindore, atë “tranzicionin e ajrit të ndotur të Tetovës”, atë tranzicionin e “kallashit” nga Kosova dhe të tjerave “xharie” të ardhura nga Shqipëria, Serbia, Ukraina dhe Bullgaria, këtu në fshatrat shqiptare të Maqedonisë Perëndimore (!?). Është një tranzicion grotesk dhe dramatik…, ku qeni nuk njeh të zotin, ku jetojnë njerëz të hutuar dhe të çorientuar në kohë dhe hapësirë, ku prindërit nuk kanë “haber” se kah “degdisin” fëmijët e tyre, ku mësuesi nuk shqetësohet hiç fare për sintaksën e shqipes së denigruar. Është një ndërkalim të cilit i mungojnë shembuj korrektë karshi autoritetit të qytetarit dhe shtetit…, është një tranzicion i mbushur plot e përplot me shembuj që llafosin atë kaptinën e zbehtë të pushtetmbajtësve…, është një tranzicion që njerëzve më shumë u solli “zullume”, sesa ndryshime pozitive…, është një ndërkalim tejet i stërlodhur nga “vend-numëro!?”…,një tranzicion ku njerëzit kur nuk kanë çka të bëjnë, atëherë “prodhojnë cinikun, fodullin, inatçorin, folk-patriotin, doktorin e dijes së blerë dhe thashethemexhiun provincial”…, një ndërkalimi që i mungon dritarja…, që i mungon ajo dera dalëse, që i mungon edhe ajo “…, vrima e fundit e kavallit“. Ky tranzicion a ndërkalim, qoftë ai të jetë politik, ekonomik, kulturor e tjerë, kështu siç frymon, të duket si ajo baxhoja vjeshtake e braktisur nga ana e barinjve me pagë(!?).
Në kuadër të këtij tranzicioni do të “lindë” edhe fenomeni i përgjimeve a survejimeve (pavarësisht se ato janë të brendshme a të jashtme), në të cilin do të përfshihet gjithsecili shtetas, pavarësisht funksionit që bart, pavarësisht se është figurë publike apo diç tjetër. Toptan do të goditen në mënyrë idiotike pavarësisht se çështja e privatësisë i takon drejtësisë, pavarësisht se përgjimi “është jashtë normave bazë të së drejtës”. Do të përgjohet edhe lidershipi i partisë politike dhe, kur ai do të jetë në shënjestër, atëherë në këtë proces do të përfshihet edhe elektorati bashkë me votën e tij të lirë respektivisht deliberative. Do të përgjohen edhe ca përfaqësues të “miletit pa brekë” (siç do të thotë Mitrush Ku-teli), të cilët në këto “vakte e pa vakte” (mëtojnë) t’ia kthejnë fjalën titullarit të “hyqymetit-qeverisë dhe dovletit-shtetit!?”…, do të përgjohen edhe ata njerëz të cilët kur duan t’i shqetësojnë “shtrigat e fqinjëve”, aq shumë do të bërtasin e ulërasin, sa që s’do t’u mbetet “takat” t’i mbajnë pordhat, erërat e të cilave do të kundërmojnë “gjithë mëhallën e haxhi babës!”.
Në gjithë këtë “proces përgjimi” që hetohet në mëhallët e vilajeteve të Gadishullit Ilirik në veçanti në Republikën e Maqedonisë…, vihen në shënjestër edhe titullarët e rendeve të privilegjuara, titullarët e Akademisë së Shkencave e të Arteve, nuk do të lihen mënjanë as titullarët e bashkësive fetare, as “kodoshët”, as njerëzit që punojnë në Ministrinë e Punëve Botore, as ata njerëz anonimë apo ata që kanë mbetur pa “nam e nishan”, as titullarët gjegjësisht pronarët e “livadheve të pakositura shqiptare”, as njerëzit që u është bërë mendja havele, as “titullarët a pronarët e mejhaneve, nuk do të kursehen as titullarët e berberhaneve, as të kumarhaneve gjegjësisht kazinove politike të Shkupit, as të hamameve orientale e ca edhe aksidentale(!?)”, as të shoqatave joqeveritare, të cilat ashtu “padrejtësisht fusin hundë” në punët e pushtetarëve, në punët e “kryeshefave të kuzhinave ku zihet çorbë e thartë”, në punët e ca “qebaptoreve të Bit Pazarit”. Në këtë ndërkalim “bozë” nga përgjimi nuk do të kursehet as politikëbërja e partive politike të mëhallëve tona, një politikëbërje që kalon momente të vështira, të padefinuara, nuk do të kursehen as politikanët sidomos ata a ato, të cil(a)ët me hir a pa hir ndërtojnë një kapitull të ri krize të brendshme, një recidivizëm të rrezikshëm, një kapitull pa perspektivë…, do të përgjohen edhe ata që “vetëndihen shehërli, katundarë, intelektualë a edhe…”
Njohësit e mirë të teorisë së demokracisë thonë se shteti e ka për detyrë dhe me ligj ta mbrojë privatësinë e gjithsecilit…, dhe lëre që nuk e bën këtë, ai me përgjime “futet në jetën private dhe kur ti, unë dhe ai, nuk do ta vëmë gishtin mbi fajtorin, atëherë neve na mbetet të hamë këmbët tona, hajt të mos themi të hamë…(!?)”. Të gjithë ata që janë përgjuar, çuditërisht kanë një reagim të zbehtë, mospërfillës dhe mbase pak të vonuar…, ca të tjerë fare nuk bëjnë përpjekje që ta kundërshtojnë këtë pisllëk…, ndërkaq ai “inatçori i paplakur politik gjegjësisht ideatori i përgjimeve ka heshtje vrastare”.
Se bomba e z. Zaev shpërtheu krejt rastësisht…, se sa është e gjatë lista e njerëzve të përgjuar, mbetet për t’u parë, se përgjimet do t’i quash incident, budallaki, zallamahi dhe, në instancë të fundit, edhe veprim prej “axhamie” nuk është me rëndësi, me rëndësi është pyetja se ç’i duhej këtij shteti “ky azganllëk, ky luks i tepërt dhe perandorak(!??)”. Nëse ne nuk kemi të drejtë në këtë kundërshtim, atëherë neve na mbetet që t’u “dalim zot qenve dhe zagarëve endacakë të beut”, të cilët “padrejtësisht” mëtojnë t’i quajnë edhe si “lavire bulevardesh(!?)”.
P.S. Rroftë mbretëria e arsyes…, poshtë mbretëria e errësirës!
Në prag të 7 vjetorit të Pavarësisë së Kosovës
Opinion nga Faik KRASNIQI/
– Më 17 shkurt shteti i Kosovës po mbush 7 vjetorin e saj të pavarësisë! Por ikja masive e qytetarëve të Kosovës drejt vendeve të perëndimit, e ka zbehur këtë festë të rëndësishme për shtetin dhe qytetarët e Kosovës. Shtrohet pyetja: pse erdhëm në këtë gjendje të rëndë, që njerëzit për pak vite pa dëshirën e tyre të dëshpërohen dhe të zhgënjehen aq shumë, sa ta refuzojnë atdheun e tyre? Përgjigjja është fare e thjeshtë.
– Falë këtyre debilëve, analfabetëve, batakçinjve, idiotëve dhe grykësve të politikës që shkatërruan dhe vodhën gjithçka, për pesëmbëdhjetë vite falimentoi shteti i Kosovës. Kjo klasë politike e pangopur, e kriminalizuar dhe e korruptuar deri në fyt, ia humbi njerëzve shpresën se këtu mund të kenë një të ardhme të ndritshme për ta dhe familjet e tyre! E kur humbet shpresa, atëherë mbaron gjithçka.
– Këtu shpresa ka humbur për të gjitha shtresat e shoqërisë, prandaj jo vetëm popullata e varfër, e papunë dhe e pashpresë po e lëshojnë me të madhe Kosovën, por edhe klasa e mesme e shoqërisë që e kanë një vend pune dhe nuk qëndrojnë keq ekonomikisht. Po ikin fëmijët e vegjël, nxënësit e shkollave fillore dhe të mesme. Po ikin edhe studentët. Po ik edhe pjesa më vitale e vendit, të rinjtë prej moshës 18-30 vjeç. Po ik edhe truri i Kosovës, intelektualët, gazetarët, publicistët, mjekët, mësimdhënësit, arkitektët etj. Po ikin edhe artistët, piktorët dhe sportistët. Për shkak të haraçit, konkurencës jolojale dhe monopolit të krijuar nga disa kompani të lidhura me politikën, kanë filluar të ikin edhe bizneset e mëdha, të mesme dhe të vogla të Kosovës, për të investuar në shtetet e rajonit, si në Maqedoni, Shqipëri, Mal të Zi etj! E, kur të ikin bizneset vendase dhe shkojnë në shtetet fqinje për të investuar, s’mund të mbajmë shpresë që do vijnë investitorët e huaj për të investuar në Kosovë!
– Prandaj, a ja vlen të festohet pavarësia e Kosovës kur ikja masive e qytetarëve dhe bizneseve të Kosovës s’ka të ndaluar, dhe nëse vazhdon kështu vendi rrezikon të boshatiset e tëra dhe të shndërrohet në një shkretëtirë. Dhe me të drejtë qytetarët e Gjilanit iu drejtuan Presidentes Jahjaga me pyetjen: ”A hahet pavarësia” ?! Jo, pavarësia nuk hahet dhe nuk ja vlen e nuk kemi as luksin dhe asnjë arsye të festojmë, por është koha që pozita dhe opozita të reflektojnë fuqishëm dhe ta shpëtojmë Kosovën nga katastrofa!
Ç`ke, o Abdi Baleta?
Nga Fahri Xharra/
Ç’kini, mor të mallëkuar,/
Me këtë vënd të bekuar?/
Ç’kini ju me Shqipëtarë/
Që doni t’u bëni varrë? (Çajupi )/
Shqipëri do të thotë : “Atdheu i i dijetarëve të vegjël, rezervuar i qytetërimit dhe i fuqisë natyrore vend i cili nuk i bindet as vetes dhe as të tjerëve. Ky komb, sipas tij, vetmohoet, anarkia dhe paqeverisja janë shëmbëlltyra e shpirtit dhe e kuptimit të jetës së tyre. Dallohen para së gjithash nga bukuria kombëtare dhe sakrificat e mëdha por nuk i shpëtojnë të gjitha të këqiave të skllavërisë.( Ph. Fallmerayer)
Shqiptarë.,në karakterin e tyre janë kurdoherë miqësorë, kryengritës, të pa fe, të krishterë(dhe mysliman) të ashpër dhe patjetër të zhdërvjellët,të pamposhtur, të zgjuar, bujq dhe ushtarak, nuk iu pëlqenin idet e përgjithshme, ndjenjat politike, përveç mendësisë dhe filozofisë për mençurit e botës. (Ph.Fallmerayer).
Dhe ne, cilës valleje po ia mësyejmë? kush po bie intrumentave e ne vetëm po vallëzojmë të pakrye ? Ç`farë “muzike” po na luejnë ?
Që nga vdekja e Skënderbeut janë hiq më pak se 547 vjet. 547 vjet peripeti , vuetje,çkombëtarizim, mërgime , asimilim , dhunë dhe dëshprim. Nga një komb që vetmohohet arrijtëm që anarkija dhe paqeverisja të bëhën shëmbëlltyra kombëtare .
Shqipëtarët me karakterin tonë kryengritës dhe të pa fe , u shndërruam në dele të zezë .
Kadare thotë “Edhe para ardhjes së turqve ne ishim mësuar me bashkëjetesën e dy besimeve të krishtera. Më pas u bënë tri besime, s’kishte arsye të ndryshonim.” .Jo ,pra!
Por ne po ndryshojmë , po përplasemi dhe vetëtjetërsohemi , dhe po e humbim zhdërvjelltësinë , zgjuarsinë dhe krenarinë të cilën e kishte vërejtur edhe Fallmerayeri në kohën e tij. Kur e vranë Negovanë , Çajupi na shkroi : “Musliman’ e të Krishterë ,Qajni me lot që të tërë!”
Pak historik nga goja e Kadaresë” Një pjesë e popullsisë së varfër, u detyrua të konvertohej me dhunë. Disa të tjerë ndërruan kamp për arsye ekonomike, disa të tjerë për një fenomen tepër të rëndësishëm për shqiptarët, pasi vetëm një mysliman kishte të drejtë të mbante armë. Shqiptari ishte para dilemës: si do mundte ai të mbronte dinjitetin e familjes së tij pa armë? Ndodhte që një vëlla i po të njëjtës çati konvertohej dhe një tjetër jo.”
Pas rënies së diktaturës, fetë e mëdha, nëpërmjet emisarëve të tyre u përpoqën të riinvestojnë shoqërinë shqiptare . Një ndër “ pushtuesit “ më të mëdhenj të mediumeve të shkruara , me një qëllim të porositur ishte dhe ende është Abdi Baleta.
Na , psikologjikisht ishim të përgatitur ndaj një jete sociale të tolerances,por abdibaletët në misonin e tyre duhet pa tjetër të jetësojnë udhërat :” nëpërmjet fesë së Islamit, Turqia përpiqet përsëri të ndikojë dhe modifikojë konceptin tonë të jetës sociale. Perandoria otomane duket se po rivjen në një tjetër formë.”(I. Kadare)
Por Abdi Baleta ,çirret e përmjerrët : “ Trakti i shpërndarë në Kosovë e Shqipëri, po ashtu, drejtohet vetëm kundër islamizmit dhe myslimanëve, e mbështetë në heshtje ortodoksizmin kur nuk e përmend si një rrezik për shqiptarët dhe e mbështetë hapur duke thirrë shqiptarët të ndjekin shembullin e ‘patrikut’ katolik shqiptar, Pjetër Bogdani, që u bashkua me patrikun serb, Cërnojeviç, kundër myslimanizmit. Në qoftë se ndiqet shembulli i Pjetër Bogdanit sot kjo do të thotë të bashkohet Lush Gjergji, Mark Sopi etj., me atin Sava të serbëve të Kosovës, ose Artemijen, në luftë kundër myslimanëve, e kjo do të thotë shqiptarëve sepse serbë mysliman nuk ka. “ . Çfarë pshtjellime , çfarë mashtrimesh për të pa informuarin ? Po ku jeton ti or “mik” i shqiptarisë?
Abdi Baleta e ka gjetur qelsin e shpëtimit kombëtar “
Shikoni , sa sa largë dhe në mënurë shumë qëllim keqe i deformon gjërat:” Në Shqipërinë londineze kjo do të thotë bashkim i Rrok Mirditës me Janullatosin, kundër ‘armikut të përbashkët’ të tyre, myslimanëve shqiptar, sepse mysliman grek nuk ka. Për Janullatosin që është grek kjo aleancë është shumë e dëshiruar, ndërsa Mirditës do t’i duhet të luftoj kundër bashkëkomabsve të vetë. Ky është problemi i bashkimit të shqiptarëve nën termin ‘kristianizëm’: për serbët e grekët është bashkim për luftë kundër shqiptarëve si një komb tjetër, ndërsa për shqiptarët është bashkim me serbët e grekët për luftë kundër bashkombasve të vet.” . sipas tij u bashkuan shqiptarët katolik me ata ortodoks kundër shqiptarëve musliman ? !? Poshtërsi e Baletës , ish enveristi i përbetuar !
“Edhe para ardhjes së turqve ne ishim mësuar me bashkëjetesën e dy besimeve të krishtera. Më pas u bënë tri besime, s’kishte arsye të ndryshonim.” ku është qëllimi yt
Abdi Baleta?
Meqë po jetojmë në një kohë shumë amorfe atëherë po i persirës fjalët e Çajupit:
” E gjeçin nga Perëndia
Të ndanë nga Shqipëria!
Ç’kini, mor të mallëkuar,
Me këtë vënd të bekuar?
\
14.02.15. Gjakovë
Lëreni Visarin
Nga Ilir Levonja-Florida/
Mund të jetë për momentin emri më i lakuar ky i Visarit. Dhe ta themi që në krye, e tepruat. E tepruam. Të gjithë. Ndërkohë që duhet ta lëm Visarin në shenjtërinë e tij. Biles kësaj vale aludimesh, përplasjesh, iu shtuan edhe gjoja shërbesat poetike të padobishme që poeti ka bërë me libra kushtuar liderëve. E kam fjalën për vëllimin poetik Si shkohet në Kosovë. (Toena 2000) Kush e ka lexuar librin, do qeshi. Do qeshi me aludimin se ky libër i është kushtuar Berishës. Ky libër i është kushtuar fatit tonë të mbrapsht. Shqiptarizmës. Gjindjes njerëzore, gjindjes së asaj pjese të ballkanit perëndimor e cila më mirë se sa të shfarosin njëri-tjetrin, vetveten nuk dinë asgjë tjetër. Ai është një libër baladik si fati ynë. Unë e kam përcjellur në shtyp që atëhere. Që kur pa dritën e botimit. Eshtë një ndërthurje e përkryer e folklorit me lirikën moderne përmes simbolit të pegasit. Kalit të bardhë mitik nga arti grek. Pra një populli po ballkanas. Me barrierë habinë e kufijve. Kufijve në mesin tonë, shqiptarëve. Shqipërisë që i ka rënë për pjesë të kufizohet me shtete nga ashti i saj. Shqipërisë që kufizohet nga shqiptarët. Dhe që mbyllet me një triumf njerëzor;
Mirëmbrëma Prishtinë!
Sa e kam pritur këtë natë
të hyje mes netëve të mia.
E tepruam edhe me myslimanizmin, katoliçizmin ndërkohë kur çuam katër fetarë dhe bëm show në rrugët e Parisit për harmoninë fetare. Për të thënë si gjoja gjithë qytetërimi i moderuar Je suis Charli Hebdo. Me mëshimet e vazhdueshme mbi përfaqësimin e shtresave të shoqërisë në nivelet e larta. Nuk e di pse këmbëngulim në këto ide, në këto deviza, strategji përfaqësimi të tipit anadollak. Përfaqësimi i katolikëve, i myslimanëve, i ortodoksëve çamëve. Ndërkohë kur brohorasim Pashko Vasën se feja e shqiptarit është shqiptarija. (Sa ironi).
E tepruam Kryeministër.
E tepruam Presdient.
Ne shqiptarët nuk kemi nevojë që përmes deklaratsh e statute twiteri, fb, instagrami, blogje etj. Të shohim lojrat e juaja. Inatet provinciale midis jush. Ashtu sikur nuk kemi nevojë që të shohim njerëz, grupe shoqërore, popull të dyzuar në të majtë e të djathtë. Në popull që njëra pal bën hosana pas palës përkatëse. Dhe ju që bëni show edhe në kohë fatkeqësish natyrore. Që ndani ndihma me tifozeri. Dhe që njihni vlerën e shtetit vetëm kur e drejtoni ju. Janë strategji kalamajsh jo nuk më pyeti mua Kryeministri. Janë strategji kalamajsh ridënimi që konstaton Ti nga Presidenti. Apo konstatimet jo i burgusori i diktaturës, fatkeqi etj. Elementët e mëshirës nuk janë grada, nuk janë kompontentët që e kanë bërë Zhitin poetin e dashur. Apo edhe ambasador. Biles është për të ardhur keq që ofren nga ju.
A e di, Kryeministër, President e çfarë tjetër…, është shumë e thjesht. Uluni e bisedoni. Ia thoni njëri-tjetrit dhe jo neve. Duke pritur nga ne si zakonisht, pjesëmarrje prej tifozësh. Pjesëmarrje të ndarësh. Me gurë njeri-tjetrin e gjuajnë kalamajt.
Është më se normale që të mos provokosh besimin e të tjerëve
Shkruan: XHAVIT ÇITAKU*/
“ Është më se normale që të mos përdhosësh dhe provokosh besimin e të tjerëve. Nuk mund të bësh shaka me fenë e të tjerëve” pati thënë gjatë fluturimit për në Filipine kreu i kishës katolike Franesko. Sigurisht që ai me këtë deklaratë deshi t’ua tërheq vëmendjen të gjithë atyre personave që në disa raste në mënyrë të paskrupullt po ofendojnë figurën e shenjët të fesë islame, profetin Muhamed. Pra, këto fjalë domethënëse të kreut të Vatikanit kanë një mesazh të qartë për të gjithë ata persona apo grupe të ndryshme që të ndalojnë veprimet e tyre rreth ofendimit të kësaj figure të rëndësishme, të respektuar dhe të dashur islame. Ofendimet dhe shakat me fenë tjetër nuk kanë të bëjnë asgjë me lirinë e shprehjes, përkundrazi kjo ka të bëj me një vepër që prodhon urrejtje ndërfetare dhe deri sa është kështu ajo është e kundërligjshme dhe e dënueshme për të cilën gjë duhet të merren organet e drejtësisë dhe prokurorisë.
Vrasjet dhe kidnapimet ishin një episod i tmerrshëm në Paris, në kryeqytetin francez. Ishte, pra, ky një veprim jashtë çdo logjike njerëzore që u dënua nga mbarë opinioni dhe të gjitha religjionet, ama ata që po ofendojnë dhe bëjnë shaka duhet ta kuptojnë e respektojnë edhe fenë tjetër mos për asgjë tjetër për hir të qindra miliona besimtarëve islam, që në numër të madh jetojnë edhe në mesin e tyre. U pa e u dëshmua edhe rasti i fundit i paraqitjes së karikaturës së Profetit Muhamed në gazetën satirike “Charlie Hedbo” se sa u ngrit tensioni dhe sa i fuqishëm ishte reagimi në shumë shtete ku dominon feja islame. Për fat të keq u dogjën edhe godina të kishave si shenjë “ hakmarrjeje” .
Ndaj do të ishte më së e domosdoshme që veprime të tilla të mos paraqitën më, por të ndërtohen “ ura” miqësie ndërmjet të të gjitha feve sepse vetëm kështu mund të jetojmë së bashku pa frikë se do të mund të ndodhin gjera të tmerrshme të ngjashme me atë që ndodhen në kryeqendrën franceze. Pra, të respektojmë dhe të mos e ofendojmë fenë tjetër Kjo do të ishte porosia më e qëlluar dhe më së e domosdoshme hëpërhë.
*Bashkepunetor i Gazetes Dielli ne Nju Jork
- « Previous Page
- 1
- …
- 585
- 586
- 587
- 588
- 589
- …
- 765
- Next Page »