Shkruan: XHAVIT ÇITAKU/
Sa më la përshtypje një paraqitje e liderit të AAK-së, Ramush Haradinajt, në rrjetin social pas një mbledhje që kishte pasur me strukturat e larta të këtij subjekti politik. Në të vërtetë, më shumë ishte një artikull i bukur gazetaresk se sa ndonjë mesazh politik që do të forconte bindjen e anëtarësisë dhe të qytetarëve për diçka serioze që do zhvillohet nga ai moment kur kishte përfunduar ai takim. Nuk ishte politik sepse më shumë ishte një shkrim hulumtues që kishte të bënte me akuzat që një kohë të gjatë kishin të bënin me haraçin, që flitej e përflitej se ose janë njerëz të afërm të këtij subjekti apo ndoshta edhe ata që e bëjnë këtë punë kriminale e thirrën në emër të saj. Dhe menjëherë shtrohet pyetja se ku ishin deri me tash këto struktura që nuk e trajtonin këtë akuzë tejet të rëndë me kohë dhe t’iu hiqet qafe kjo barrë kaq e madhe njëherë e përgjithmonë, apo u desh që kjo humbje e radhës t’ua kthjell mendjen liderit të partisë dhe të tjerëve se ndoshta aktualizimi i kësaj teme më herët do të kishte sjell suksese pozitive në mbështetjen nga elektorati.
Nuk mjafton vetëm pranimi i gabimeve
Deri me tash nuk kemi pasur rastin të dëgjojmë nga liderët tanë se gjatë punës së tyre kanë gabuar, duke e hedhur fajin për dështime diku tjetër, sidomos, në shkaqe objektive. Mirëpo, kësaj radhe Haradinaj na u bë “korrekt” dhe pranoj se deri me tash kishte gabuar. Dhe për ato gabime që kishte bërë, ai mendon se duhet bërë një reformim të dukshëm në parti, duke ftuar që këtij subjekti t’i bashkohen numër sa më i madh i intelektualëve dhe njerëzve tjerë kompetent për të bërë ndryshime në të ardhmen, por edhe duke i larguar ata që eventualisht janë të “ përzier” në akte kriminale. Këto synime për të sjell diçka të mirë në Kosovën e pasluftës gjithnjë ishin në platformën e programit të këtij subjekti që nga formimi i saj, mirëpo asnjëherë nuk gjetën përkrahje nga qytetarët, për të cilën gjë flasin të dhënat e rezultateve pas zgjedhore ku asnjëherë nuk fitoi besimin e më shumë se dhjetë për qind të votave. A është gabimi me këtë rast i mosdijes së organizimit partiak për të bind numër më të madh të qytetarëve se ky subjekt është zgjedhja e duhur për ardhmërinë e Kosovës dhe prosperitetin e banorëve të saj, apo faji e gabimi është krejt diku tjetër . Lideri partiak pranoi se ka bërë gabime, por cilat ishin ato gabime nuk arritëm t’i mësojmë. Nuk mjafton vetëm pranimi i fajit, sepse gabimet e përsëritura tash e sa vite duhet të sjellin edhe pasoja mbi ata që aq shumë i sollën dëm partisë që kurrë nuk arriti numrin dyshifror të votës së elektoratit prej se merr pjesë në zgjedhje AAK. Në fakt,desha ta them se pasojat duhet t’i bart lidershipi, i cili është përgjegjësi kryesor i të gjitha zhvillimeve të deritashme politike, të korrat e të cilave ishin shumë larg synimeve që kishin propaganduar dhe që i kishin realizuar në të vërtetë.
Ramushi e dëshironte vetëm postin e Kryeministrit
Nga momenti kur Haradinaj arriti që të “ shijoj” pozitën e Kryeministrit për rreth tre muaj, nuk kemi patur rastin të dëgjojmë aq shumë nga liderët tjerë të këtë më shumë vendosshmëri për t’u ulur sërish në karrigën e të parit të qeverisë se sa ky lider i AAK-së. Jo vetëm bashkëpartiaket e tij por edhe ai vetë pa u hamendur fare më kë u takua e më kë pati ndej nuk e la pa e përmend synimin e tij për t’u bërë kryeminister, ngaqë, sipas tij, vetëm ai është zgjedhja e duhur. Bile na kujtohet me një rast kur pati thënë se vetëm lë të udhëheq ai qeverinë se këtë mund ta bëj edhe pa e pasur asnjë minister nga partia e tij, Apo rasti tjetër kur u lirua nga burgu si i pafajshëm, turr e vrap, filloi të kontaktoj me Kryeministrin e atëhershëm Thaçi për t’ia lëshuar vendin, pa respektuar rregullat e përcaktuara të sistemit zgjedhor. Pikërisht ky apetit sikur u konsumua shumë lehtë nga qytetarët të cilët menduan ndryshe, përkatësisht i thanë jo dhe votën e besimin ia dhanë dikujt tjetër që duhet të vijë në pushtet edhe për katër vjetët e ardhshëm.
Apetite të tepruara të partive të vogla
Zgjedhjet i fitoi PDK e cila në Parlament ka 26 deputet më shumë se AAK. Aty ishte besimi, aty ishte programi joshës që e bindi elektoratin se programi i saj ofron zgjidhje të duhura, por edhe që lideri i saj e ka atë fuqinë politike, por edhe diplomatike për të vazhduar me politikat e saj të ndërtimit të vendit. Kështu vendosi verdikti i popullit dhe pikë. Ndaj kërkesa e Haradinajt edhe pas përfundimit të zgjedhjeve të bëhet Kryeminister ishte e pajustifikueshme dhe e pa bazuar në rezultatin paszgjedhor.
Në asnjë rast, në cilindo shtet, nuk mund të dëgjosh që një parti që nuk e ka fituar besimin qytetar të këtë kërkuar postin e të parit të qeverisë ashtu siç bëri lideri i AAK-së. Thënë konkretisht, është verdikti i votës së qytetarit ai që përcakton se kush dhe në çfarë mënyre do të ndërtoj institucionet e reja të shtetit. Apo thënë më mirë ai që i fiton zgjedhjet ai e bartë të drejtën për postin e Kryeministrit dhe të më shumë posteve ministrore por edhe të grupeve e komisioneve parlamentare. Edhe koalicioni ndërmjet PDK-së dhe LDK-së nuk është i bazuar në respektimin e votës së qytetarit, por nëse kihet parasysh se shteti gjendej para “ bankrotimit” atëherë lë të mbetët në ndershmërinë e tyre ky përfundim i këtillë i zgjidhjes së ngrëçit politik gjashtë mujor . Së këndejmi, këto apetite të tepruara të partive të vogla, por edhe të atyre pak më të mëdha duhet të flakën njëherë e përgjithmonë dhe të respektojnë së pari votën e qytetarit e më pastaj edhe ligjin dhe sistemin zgjedhor në përgjithësi. Në këtë mënyrë do të respektohej edhe demokracia dhe besimi qytetarë.
Liderët nuk e kanë me tapi karrierën politike
Pos në LDK që nga pas lufta erdhën në krye të saj edhe dy emra të tjerë, në subjektet tjera politike nuk kemi patur rastin të shohim e bile as të këtë ndonjë angazhim e gatishmëri për të bërë ndryshime nga qendra, përkatësisht për ta freskuar partinë me një lider të ri. Deri sa lideri i PDK-së arriti që në tri palë zgjedhje të dalë fitues dhe të këtë një kredibilitet për të udhëhequr edhe më tej këtë parti politike, të tjerët nuk patën sukses që të realizojnë synimet e tyre dhe shi për këtë askush prej tyre nuk barti ndonjë përgjegjësi për humbjet e pësuara. Bazuar në zhvillimet e fundit politike, nuk do të shkon larg e ndryshime edhe në kreun e PDK-së do të ndodhin. Mirëpo kur është fjala e përgjegjësisë askush nga liderët tanë atë nuk e bartë mbi vete, por gjithnjë e hudhin në periferi të ngjarjeve. Këtë e tregon edhe shembulli i liderit të LDK-së, Mustafa, që para qytetarëve kishte premtuar se nëse nuk do t’i fitoj zgjedhjet do të jap dorëheqje, por ai këtë nuk e bëri. Ndërkaq, Haradinaj jo që nuk e ka ndërmend ta bëj një gjë të tillë, por në emër të asaj që u humbë e që vetë si lider duhet të jap përgjegjësi, kërkon reformim të partisë, duke harruar se pikërisht lidershipi i saj nuk po gëzon mbështetje tek qytetarët. Nuk dëshiroj të keqkuptohem as nga z. Haradinaj, sepse e vlerësoj lartë kontributin e tij sidomos gjatë luftës çlirimtare, e as nga ky subjekt politik në përgjithësi, por duhet të kihet parasysh një e vërtetë e madhe se çdo fillim e ka edhe fundin e saj. Me zor nuk shkon asgjë e posaçërisht politika.
Dhe krejt në fund. Liderët nuk e kanë me tapi karrierën politike. Nëse ia duan të mirën subjektit të tyre politik dhe vendit të tyre, ata duhet të jenë të gatshëm dhe pjesë përbërëse për të ndihmuar rreth freskimit me kuadro të reja, kreative e kompetente për të bërë vërtetë ndryshime pozitive. Edhe qytetarët dëshirojnë të shohin fytyra të reja në skenën tonë politike. Ndoshta mund të ngjallin shpresa për një të ardhme më të mirë, më të shëndetshme e sidomos për gjeneratat e reja që hëpërhë ardhmërinë e tyre e shohin, fatkeqësisht, jashtë vendit të tyre të lindjes.
Ja përse emigrojnë shqiptarët…
Nga Shpëtim Pollozhani/
Kryetar i Shoqatës të Burgosurve Politikë Shqiptarë në IJRM/
Që të kuptohet emigrimi kaq i madh i shqiptarëve,duhet hypur një Time Maschine, për tu këthyer në Kongresin e Berlinit,1878,kur fuqite e mëdha,Anglia,Franca dhe Rusia, u dhanë mundësi disa popujve të Ballkanit të formojnë shtete në trojet shqiptare.Që nga Kongresi i Berlinit,deri në ditët e sotme,shqiptarët,njëlloj sikurse Hungarezët, kanë humbur tre të katërtat e territorit të vetë. Shpërngulja e shqiptrarëve është pasojë e Megaloidesë greke,Naçertanies të Ilia Garashaninit(ministër i brendshëm serb),Vasa Çubriloviqit, Ivo Andriq (nobelist i letërsise me librin Ura mbi Lumin Drina), Qeveria e ish Jugosllavisë,e cila punësonte vetëm joshqiptarët, kurse pas viteve të gjashtëdhjeta,i hapi dyert e kurbetit, për ti zhbërë shqiptarët nga trojet e veta.
Farën që e mbolli Tito me bashkëpuntorët e tij sot po e korr një diktatorth-Gruevski (kryeministër I IJRM), një kopje e e shëmtuar e diktatorëve të njohur. Mortaja e bardhë-shpërngulja e shqiptarëve,u ngjan atyre shpërnguljeve masive të mesit të shekullit të nëntëmbëdhjetë dhe atyre të viteve të gjashtëdhjetë të shekullit të njëzetë.
Shpërnguljet e atyre peruidhave të erëta edhe mundet ta kishin arsyen e vetë, shqiptarët ishin pa një shtet amë. Pa një akademi shkencash dhe pa shumë institute dhe institucione. Shpërnguljet e sotme masive, nuk kanë më asnjë arsye. Ne sot kemi dy Akademi të Shkencave, një në Tiranë dhe një një Prishtinë. Kemi shumë Institute dhe Institucione. Asnjëra nga këto dy Akademi dhe as edhe një Institut , nuk kanë një Elaborat për adhmërinë, qoftë etë demografike ose politike të shqiptarëve jashtë shtetit amë, në veçanti në IJRM. Akademitë tona të shkencave, anëtarët e Instituteve dhe të institucioneve të ndryshëm, i shfrytëzojnë vendet e tyre të punës për tu katapultuar në politikë dhe për tu kompromituar sa të jetë jeta.
Klasa politike shqiptare në Kosovë dhe në IJRJM, është fajtori kryesor për këtë kolerë të bardhë-shpërnguljen, qoftë në Kosovë, ose në IJRM, pasi në pushtet janë profiterët e luftës dhe kuislingët. Luftëtarët e vërtetë, u vranë në luftë, kurse ata që ngelën u vranë pas lufte. Pothuajse asnjë vrasje e Luftëtarëve nuk është e ndriçuar deri në ditët e sotme,qoftë në Kosovë, ose IJRM.
Në Kosovë , disa here ka dështuar formimi I një komisioni Parlamentar, I cili do të hetonte vrasjen e disa veprimtarëve dhe të shumë ushtarëve. U vranë pothuajse të gjithë luftëtarët e Idealit, dhe ata që ishin për bashkim kombëtar,I cili është e vetmja alternative për ti shpëtuar shqiptarët e IJRM nga shpërngulja totale.
Klasa politike shqiptare në IJRM, është një marionetë e kategorisë më të lire.Sot në IJRM është në zbatim të sipër proekti I shovenizmit ekonomik dhe politik. Në këtu kemi parti shqiptare në pushtet, por ja se çfarë ligjesh na ka sjellë ajo parti. Parlamenti I IJRM, me votën e shqiptarëve ka miratuar një ligj, sipas të cilit Flamuri I jonë kombëtar (gjatë vendosjes në vende publike) duhet të jetë për një të tretën më I vogël se flamuri I shpifur I slavëve. Përdorimi I gjuhës shqipe nuk është as në nivelin e vitit 1974. Nuk ka mekanizma penalizues për ata që nuk e zbatojnë barazinë e gjuhëve,aty ku shqiptarët janë mbi 20%. Veprimtarët dhe patriotët nuk kanë siguri as për jetën dhe as për pronën. Ministrat shqiptarë nuk janë aspak kompetent për ministritë që I udhëheqin. Shembull më I turpshëm është Ministri I Arsimit, I cili, dikur në ish Jugosllavi, e ka kryer një shkollë të lartë të xehtarisë. Ministri I Arsimit nuk mundet ta ndërrojë emrin as edhe të një shkolle. Nuk mundet ta ndërrojë dhe as ta emërojë një drejtor shkolle . Sot, shkollat shqipe në IJRM, janë përplot më emra komunistë, derisa të tjerët I kanë ndërruar të gjithë emrat. Rrugët kryesore të vendbanimeve shqiptare janë përplot me emëtrime, sikurse që është: Armata e Jugosllavisë , Josip Broz –Tito dhe shumë të tjerë. Sot, partia në pushtet-VMRO, po e miraton si Stemë të shtetit, simbolin e vëtë partiak, një luan të kuq në një fushë të verdhë, një simbol që nuk ka të bëjë kurgjë me shqiptarët. Është mire që edhe diaspora shqiptare, ta ngrejë zërin kundër këtij mashtrimi të radhës të pushtetarëve shqiptarë.
Gjatë të gjithë kohës së pluralizmit në IJRM, minister I ekonimisë ka qenë shqiptar. Individë të paftë profesionalisht dhe të komplesuar personalisht. Ministri I parafundit I Ekonomisë, Z.Sariqini, më tepër qëndronte te beriberi I vetë për ta rregulluar mjekrën dhe mustaqet se sa në bibliotekën e Qeverisë.Një ish minister I Arsimit ishte mjek me profesion. Nje ish minister I kultures, ishte mësues dhe një tjetër teolog. Është praktikë e instaluar, që në ministritë që udhëhiqen nga shqiptarët, të emërohen kuadro jokompetent profesionalisht, me të vetmin qëllim, që ato ministri të kontrollohen nga drejtorët e sektorëve dhe nga sekretariati I ministrisë përkatëse, natyrisht , joshqiptarë. Sa për ilustrim, Enti Republikan Statistikor,ka nëntë sektorë.Tetë udhëhiqen nga joshqiptarë.Është e kotë që , zëvendës drejtori I enti është shqiptar, kur të tetë drejtorët joshqiptarë nuk e ushqejnë atë me informata.Zv.Kryeministri shqiptar është përgjegjës edhe për finansimin e aktiviteteve kulturor dhe artistik të shqiptarëve. Në një takim me ate, ai i shkreti, as që e dinte se, ai është kompetent, dhe se ai I nënshkruante proektet për finansim të aktiviteteve të lartëpërmendur. Ministria e Kulturës ndan vetëm 4% të buxhetit për shqiptarët. E gjithë qendra e Shkupit , që ka mbi 400 monumente dhe figura në një gjysmë kilometric katror, gjoja, të Historisë të IJRM, dhe që ngjan si një kopësht zologjik, me të gjitha ata kafshë me dy dhe me katër këmbë, finansohet edhe nga taksapaguesit shqiptarë, kurse për shqiptarët janë vendosur vetëm dy busta, të cilat nuk kapin as 0,3% të shumës së proektit ,,Shkupi 2014”
Të gjithë investimet kapital – industrial, derdhen në viset ku nuk ka shqiptarë . Dy kompani të mëdha Amerikane, sikurse që janë: Xhonson Meti dhe Xhonson Kontrolls, dhe të cilat e mbushin më shumë se ghysmën e buxhetit të IJRM, janë Amerikane, dhe janë vendosur në zona ku nuk punësohen shqiptarë.
Janë edhe disa qindra raste të tjerë të SHOVENIZMI EKONOMIK, I cili është shkaku kryesor për shpërngiljen masive të shqiptarëve.Shqiptarët shtypen dhe diskriminohen me aminin e dy partive politike shqiptare, PDSH dhe BDI. Edhepse PDSH është në ,,opozitë”ajo me BDI veprojnë si dy tela të akorduar mire të çiftelisë. Politikanët shqiptarë, sapo të vijnë në pushtet shtojnë peshë dhe dhjetëfishojnë pasurinë, duke mos pasur asnjë biznes dhe aktivitet finansiar më përpara.
PDSH si parti ,,opozitare”jo që nuk organizon protesta, ajo vepron edhe më keq, PDSH I pengon të gjitha llojet e kundërvënies ndaj pushtetit aktual. Forcat progresive kombëtare, janë të ngulfatura nga dy partite shqiptare në pushtet; BDI dhe PDSH, dhe natyrisht edhe nga Shërbimet sekrete të IJRM dhe të atyre të Serbisë. Në vitin 2013, Parlamenti I IJRM, miratoi një ligj, (me gishtat edhe të shqiptarëve)sipas të cilit, policia e Serbisë do të mundet të patrullojë bashkë me policinë e IJRM, në zonat kufitare (të gjithë shqiptarët jetojnë në zona kufitare,pasi shteti I jonë Amë, është I vetmi shtet në botë, që në të gjitha anët , është I rrethuar nga populli I vetë) . A nuk është vallë kjo një tradhëti e kulluar e partive politike shqiptare në IJRM. Në të ardhmen , edhe policia Serbe do të mundet të burgosë shqiptarë në IJRM, në emër të Luftës kundër terrorizmit dhe krimit të organizuar. Kush do ta përcaktojë ,se kush është terrorist dhe ktiminel I organizuar. Me këtë Ligj, çdo shqiptar bëhet pre e politikave slave në IJRM.
Në kohën e komunizmit , unë personalisht, tre here isha I larguar nga vendi I punës për shkak të veprimit kombëtar. Tre herë gjeta punë të re si professor I gjuhës anglishte dhe si punonjës në një agjensi turistike. Sot, nuk ke mundësi të punësohesh në rast se nuk je militant dhe fanatik partiak. Ne kemi kuadro të shkëlqyeshëm, që I shtrojnë për pleh kuadrot e IJRM-istëve, por ata nuk munden të ngrejnë kokë nga kuislingët e BDI dhe PDSH.
Duke krahasuar statistikat e vitit 1994 dhe të vitit 2014, rezulton se kemi rënie të nxënësve për 300% nëpër shkollat tetëvjeçare, në Strugë , Dibër, Kërçovë, Kumanovë dhe në të gjitha fshatrat e Gostivarit dhe të Tetovës. Vetëm në Strugë bëhen afër 400 dasma në vjet, 95% të këtyre dasmave bëhen për jashtë. Vjen një djalë dhe e mer një vjzë, ose anasjelltas, prandaj do ti kisha lutur vëllezërit tanë në Europë dhe në Amerikë, martohuni atje me shqiptarë-shqiptare, mos ecni të martoheni këndej, pasi në vend ne ta humbim një djalë ose një vajzë, ne I humbim që të dy. Një dasëm, dy humbje, dy më pakës . Emigracionin tashti po e nxisim edhe ne vetë, duke lënë këto vende të bekuar dhe duke mare strajcën e kurbetit , për tu tretur atje përgjithmonë. Shpitri I rrobit po nuk na lë të ngelim zot në trojet tona.
Ndihet një lumturi e madhe në workshopet dhe semaret e IJRM-istave. Një joshqiptar e komenton natalitetin e shqiptarëve si të lartë, mirëpo një tjetërt po ia këthen, mos u trenbni nga nataliteti I shqiptarëve. Ai është I orientuar totalisht për eksport. Do ta shihni rezultatin e punës sonë dhe të këtij nataliteti pas tridhjetë vjetësh, ka thënë Lubomir Fërçkoski përpara dhjetë vjetësh,në vitin 2004 (atëherë minister I punëve të brendshme). Në ditët e sotme, Struga Veleshta dhe Dollogozhda, mezi I kanë 100 nxënës në klasën e parë të shkollës fillore, krahasuar me vitin 1995, kur I kishin mbi 300. Ohri, nga 1200 nxënës, sa i kishte në vitin 1980, sot ka vetëm 400.
Naivët thonë , ne shpërngulemi, por shpërngulen edhe joshqiptarët. Kjo është e vërtetë, shpërngulen edhe ata, por pushteti I zëvendëson ata duke sjellur nga Strumuca e Kavadari, pse jo, I sjell edhe nga Rusia, sikurse që e bëri me Egejasit në vitet 1967-1977, të cilët I sollën nga Polonia, Çekosllovakia, Bullgaria e Rusia .Shqiptari që shpërngulet nuk mundet të zëvendësohet me një shqiptar tjetër, por me një sllav. Edhe në rast se vjen këtu të jetojë një shqiptar I Shqipërisë, ai duhet të presë mbi 20 vjetë që të mare shtetësi.
Shpresa e vetme janë investimet e shqiptarëve të Shqipërisë dhe të Diasporës, mirëpo Qeveria edhe kësaj pune I ka dalë përpara. Disa investitore të Shqipërisë , të cilët erdhën të investojnë në IJRM në fillim të viteve të nëntëdhjeta, u dogjën dhe u përvëluan , sa që kurrë më të mos vijnë investues nga Shqipëria. Edhe blerja e tokës , për qytetarët e Shqipërisë është e ndaluar me ligj.
Investimet Amerikan dhe ata Europian , të gjithë shkojnë në Lindje të IJRM. Qeveria deklaron se këto investitor I sjell Lobi dhe Promotorët e IJRM, në botën perëndimore. Ku janë promotorët dhe Lobistët shqiptarë në Amerikë dhe në Europë. Vëllezërit tanë në botën perëndimore , duhet ti lënë sedrat dhe inatet personale e krahinore. Duhet të forcohet një dhe vetëm një LOB shqiptar,me një Fond të vetëm, pasi me shumë Këshilla, Lobe, dhe Kuvende, bota na sheh si joseriozë. Vetëm zgjedhjet e fundit, ku joshqiptarët I fituan tre deputetë në Amerikë, Australi dhe Europë, tregon se sa të paorganizuar jemi ne në botën Perëndimore, natyrisht me fajtor kryesor, partinë shqiptare në pushtet , BDI, e cila nuk kishte njerëz të vetë nëpër ambasada dhe Konzulate sikurse që I kishin IJRM-istët, dhe të cilët I glabëruan votat.
Shqiptarët e botës perëndimore e kanë dhënë provimin gjithnjë kur e ka dashur historia.
O burrani, të bashkohemi dhe ti dalim zot Atdheut. Të mos lejojmë që ne shqiptarët nën IJRM, të emërtohemi si maqedonas, me prejardhje shqiptare, pasi integristët e Ali Ahmetit dhe ,,demokratët” e Thaçit, në këtë mulli janë duke e drejtuar ujin.
Për të pasivizuar rrezistencën e shqiptarëve, pushteti ka shpikur një formulë të përsosur. Ka shpikur Nëpunësit shtetërorë. Janë 1500-2000 të punësuar shqiptarë në administratën e shtetit, mirëpo vendet e tyre të punës, nuk janë paraparë ma Rregulloren për sistematizim të vendeve të punës. Ata të punësuar, të ngratët, marin nga 200-300 Euro rogë në muaj. Kanë edhe sigurim social, mirëpo nuk e dijnë të shkretët, se do të jenë të parët që do të largohen nga puna pas një rreforme në administratë, të cilën patjetër do të duhet ta bëjë IJRM, ( këtë kusht do t’ia vendosë BE) njëlloj sikurse Greqia.
Do ti kisha lutur vëllezërit e Amerikës dhe të diasporës; riorganizoni Lobin Shqiptar, me shqiptaro amerikanë të rinj dhe të shkolluar në Perëndim, se vetëm në atë mënyrë do të mundet të eliminohen mbeturinat e UDB në Amerikë dhe në diasporë.
Por, si me jetue shqip?
Nga Fahri XHARRA/
Kur filloi rindërtimi i Kosovës ,filloi edhe koha e matrapazëve tanë dhe e disave ndërkombëtar, filloi nuhatja se duhet bërë diçka speciale për Kosovë. I huaji të vrojton,të analizon dhe të peshon. Të peshon se sa i rëndë je në vendin tend.”Matjet” iu treguan se na jemi të lehtë. Jemi të lehtë aq sa për ne nuk iu duhet një matematikë e lartë për të arritur qëllimet e tyre. Matrapazet tanë e filluan pruarjen e çdo gjëje të re e bërë special për Kosovë,duke filluar nga hekuri radioktiv për ndërtim,tullat radioaktive e deri te mishi i dalur afati dhe çdo gjëje të tillë ushqimore,barërave të dalura afati të ripaketuara.
”Mos u kreno me pasurinë tënde që e ke sot, sepse, nesër mund të bëhesh lypsar! Mos u kreno me pasurinë tënde sot, sepse, edhe ti vetë e di se nuk e ke fituar me djersë, nuk e meriton, është djersë e huaja, e popullit! Mos e largo nga mendja se shpejt mund të vijë çasti kur ti duhesh të dalësh para gjyqit të popullit, dhe me drejtësi, publikisht, ti duhet t’ia kthesh shtetit (popullit) atë pasuri që e ke sot, sepse, mos shpreso se populli është aq budalla e s’e di se asgjë s’pikon nga qielli! Beso njëherë në jetën tënde: Dikush jep e puno, dikush ha e pi e rri e kurrë mos puno, mos prodho, mos mbill, mos korr, dhe,hop, bie në gjumë fukara, zgjohet miliarder! ( R.G ) Me jetue shqip ? Ata ( Europa )na vrojtojnë. Lënja e Kosovës jasht standardeve që janë përcaktuar për të tjerët nuk është e rastit. Ajo është shumë mire e studjuar dhe e analizuar . përkundër asaj që edhe na dujet të jemi pjesë e familjës evropiane,na duhet t`a bëjmë veten për Evropë.,t`a sajojmë Kosovën tonë Evropiane para se të hyejmë në Evropë. Rrugë tjetër nuk ka.
Neve na kanë njohur,dhe tani edhe më tepër na njohin aq imtësisht që nga bjeshkët e lëndinat gjer te qytetet e fshatrat më të humbura,i njohin ngjarjet tona,prirjet tona,rrymat e klanet tona politike e mafioze,prirjet tona fetare, dyert e mëdha dhe grindjet në mes tyre. Një popull për t`u dashur apo urrejtur duhet pasur njohuri të përkryer për te. E këtë Evropa e ka për ne.
“S’ËSHTË TRAGJEDI TË VDESËSH, E TMERRSHME TË JETOSH ME MARRE!- e thot Rizai .
Po na çfaqën aleatet shumë të forte të qeverisë sonë të cilët e duan Kosovën sa më pak evropiane. Duhet t`a dijmë se me qasjen tonë joevropiane ndaj krimit të organizuar,nipërimit ,lehtësimit në qasje,paprekshmërisë së individëve,korrupcionit ,animit kah lindja,Kosova do të jetë përherë e më e dobët dhe më e pa dashur për Evropën.Evropa është duke na thënë diçka që ne nuk po e kuptojmë apo nuk duam ta kuptojmë. Por ajo s`po na e thot troq.
Një teori e përgatitur speciale për Kosovë që të thahet me pëndim loti i atyre që e derdhën për ne. Nje terren i përgatitur për të qenë të urrejtur , dhe për pendimin e asaj ,ku “ Instikti i së mirës i mblodhi të gjithë rreth një populli të pambrojtur,çdo gjë u bë Special për Kosovë.Edhe vaji i fëmiut kanadez ,atij japonez ,evropian e amerikan, si dhimbje për vuajtjet e moshatarëve të tyre në Kosovë,i mbushi sytë me lot të prindërve të tyre,të gjithë me një dëshirë: Të bëjmë diçka speciale dhe u bë speciale për Kosovë. ”
Me punën e veprimet tona të deritanishme do të përfundojmë si e thot një dashamirë i kombit “ as të mundur e as fitimtar “
Është vështirë me jetue shqip ? “Nuk ka ligj më të fortë se ligji i popullit. Nuk ka shtet pa popull. Populli sheh. Populli dëgjon. Populli duron. Populli veneron. Populli njeh secilin nesh. Kush mund të dëshmojë para Zotit o para botës se populli s’i njeh kush janë kriminelët, kush janë çlirimtarët? Kush janë atdhetarët, kush janë hileqarët? Kush janë shpifësit, shkelësit e bukës, të moralit, të gjakut të dëshmorëve? (R.G)
Derisa Ajnshtajni thoshte se e “ardhmja e një kombi është e lidhur ngushtë nga edukimi që e merr rinia”, ne po e fatkeqësojmë ardhmërinë tonë duke nxjerrë në dritë fëmijë të parapërcaktuar për të qenë skllevër të kafazit të tyre mendor. Prapë jo, nuk e thashë atë që doja ta them.Shpëlarja e trurit, pjesë e botës së civilizuar
Shpëlarja e trurit ka qenë pjesë e botës së civilizuar. Gjithmonë ishin dhe ekzistonin ”opiumet për masën e gjerë”. Njerëzit po duan të punojnë pak e më pak e në të njëjtën kohë janë kërkuar shumë e më shumë para. Prindërit po u besojnë që ata merrnin vetë vendime për jetën e tyre. Mësuesit shpjegojnë sa për të shpjeguar. Studentët luftojnë për diploma më shumë sesa për mësim. Dhe fatkeqësisht nuk keni nevojë të brengoseni, sepse jeni të shpëlarë nga truri. Shpëlarja e trurit ka ekzistuar me mijëra vjet edhe para nesh, por termi ”shpëlarje e trurit” si i tillë u ngurtësua rreth viteve të 50-ta. Na është gjithashtu e njohur si ri-edukim, kontroll i të menduarit, propagandë dhe konvertim. Truri i njeriut është i paragatuar që të pranojë kontrollin e jashtëm. Vrojtoni fëmijët! Shikoni, nëse themi diçka, bashkëbiseduesi rebelohet. Vetëm me anën e sistemit të udhëzimeve dhe dënimeve mësohen fëmijët ”të mësohen” dhe ”të sillen si duhet”. Sikur mos të kishte shpëlarje të trurit, ne do të dilnim lakuriq në rrugë, të lëshonim zëra të çuditshëm, do t’i linim dyert hapur apo do të bëheshim të padurueshëm në publik. Ja pra se si punon shpëlarja e trurit. Programimit mendor i duhen elemente themelore.
Jeto shqip! “E, populli im, interesant, sot, ende beson, i beson besës, por ende populli im i beson edhe të pabesit, shtiesit, mashtruesit, lakmuesit të pushtetit e të partisë së tij mbushur proletarë, duke harruar, populli im, se bilmezët, mashtruesit, të pangopurit, syleshët, sikur e kanë korruptuar edhe Natyrën: sepse, u linden njerëz, u bënë ujqër! Këta tellall të së keqes, të ligështisë, këta fabrikues të vëllavrasjeve, të urrejtjes, të mërisë, të marrës, së paku në emër Zotit, që i fali soj prej njeriu, le të pranojnë, le ta ulin së paku kryet derë ndërmjet këmbëve të tyre, e të besojnë tashmë: S’është fare tragjike të vdesësh, jo, jo, por është tepër e tmerrshme të jetosh me marre!”(R.G))
Po e përfundoj me thënjën e Riza Greiqevcit :“ Mik, siç po shihet e dihet, unë dhe ti jemi larg-larg nga njëri-tjetri. Jo me male e me bjeshkë, por jemi larg njëri-tjetrit krejt me diçka tjetër, e unë do të thosha, për çikërrima: Sepse, unë nuk dua të përçajë e të ndajë, të shajë e të mbush askënd me vaje, të shpërpallëm mashtrues i vetvetes, nuk dua për të gjallë të cokat derë me derë me thesin e lypësisë mbi shpinë, duke bërtitur me zërin e lypsarit të Migjenit: “Ma jep një votë, zotni, pashë perëndi, po me duhet me e nda në dy pjesë vendin dhe popullin tim, me përmbysur sofrën e bukës, vëllazërinë, miq e perëndi të derisotëm! Me i përmbysur malet. Me shembur besën, adetet, zakonet e species të të parëve dardanë. Unë s’e ndaj, s’e përçaj askënd, as me sofër as me fe, as me pasuri, as me shtet o pushtet. Haj, medet, haj, ç’po ndodh me ty, o miku im! Unë them: Keq, tepër keq. Po pse e bërë veten aq burrë ligështan, burrë me huje e huqe, me dalë nga vetvetja jote dhe mos me i ngjanë as hijes tane…..”
KUSH NUK FLET ME EMNA ?!
Nga Fritz RADOVANI/*
■“NË ÇDO METER KATROR – VETËM DOSJE…”
Besoj, ju kujtohet shprehja popullore: “Më ka çue Nana, me la gojën!”…
Me rasën e shumë të përfolunave “hapje dosjesh”, lexoj artikuj e shumë mendime që jepen për këte veprim që asht një “dëshirë” ma shumë se 24 vjeçare e zhvillimeve demokratike në Shqipni. Më kujtohet mirë kur kam kerkue në mbledhjen e zhvillueme në Komitetin Ekz. K.P. të Rrethit Shkodres, në Shtator të vitit 1991 nga z. Gramoz Pashko, formimin e “Shoqatës së të Përsekutuemëve Politik të Shkodres”, dhe mbas pak ditësh, z. Pashko, erdhi në Shkoder dhe komunikoj kerkesen time, që bana në emnin e BSPSh së Shkodres. Me komunikimin e Tij, shoqnohej edhe një porosi: “Kini kujdes në
zgjedhjen e drejtuesit, që të përfaqsohet nga një figure e paster!..”. Për këte figurë kam shkue tek z. Bardh Shiroka, Karlet Luka, ku ishte prezent Dedë Gjomarkaj…dhe mbasi këta nuk u zotuen, kryesisht nga mosbesimi tek e ardhmja, dhe jo nga papestërtia e vet, kemi bisedue me Lin Martinin, për të cilin ishe plotsisht dakord, mbasi kishe edhe një thanje për Te, vite ma parë nga At Pjeter Mëshkalla: “Ndër djelmët shkodranë që kanë vuejtë dënimin në Burrel, Lini asht kenë ma i miri djalë me qendrimin e Tij”. Dhe Lini u zgjodh Kryetar i Shoqatës. Një ditë pa u kujtue askush, mora vesh se Pjeter Arbnori dhe Ali Kazazi, kishin formue një fraksion tjetër me epitetin “shoqata ‘antikomuniste”…
Kështu, si gjithkund, “demokratët”, edhe këtu filluene përçamjen…
Në vitin 1992, PD fitoi zgjedhjet, dhe qeverisja kaloi në drejtimin e saj.
Me zgjedhjen e Filip Guraziut kryetar Bashkije i Shkodres, kam shkue dhe i kam paraqitë edhe një projekt të vizatuem për një Monument të Viktimave të komunizmit në Zallin e Kirit, pikrisht aty, ku janë krye vrasjet ma të shumta. Shoqata bani edhe një njohtim në gazeten “Pishtari” për idenë time në lidhje me Monumentin, dhe mbas pak ditësh u njohtue se nga Amerika kishin dergue “disa” dollarë ndihmë për ndertimin e tij.
Deri sot, me sa dij unë, nuk asht ba asnjë veprim në këte drejtim. E hapa këte temë, mbasi “hapja e Dosjeve” ka me tregue edhe kush i saboton veprimet e Shoqatave të të Persekutuemëve Politik në Shqipni? – Po, si do të merren vesh këta sabotime?
Kryesisht, veprimet antidemokratike, duhet të publikohen me Emna! Autorët që veprojnë ashtu, duhen publikue haptas dhe PA FRIKË, kush nuk do me shkrue haptas të mbyllin gojen dhe të mos gabojnë me shkrue me sigla, ose njeni apo dikush… Ata që do të vazhdojnë me shkrue me “nënkuptime” ase sigla, nuk kanë nevojë fare me ua hapë dosjet, mbasi ua kanë hapë vetes së vet. Shkrimet me sigla kanë autorë të gjithë “ata”, që “i ka çue e ama, me la gojën…”, deri ndër tavolinat e Kuvendit Popullor apo Presidencë, dhe nuk kanë kurajo me thanë haptas: “Ne nuk jemi për këte vend, mbasi na mungon kryesoria, Pastertia e figurës së Shtetasit Shqiptar”! Ka ardhë koha me ua thanë haptas: “Pusho, dhe qerou nga ky vend, se ishe dhe mbetesh agjent i sigurimit të PPSh”!
Hapja e Dosjeve vërtetë asht një pastrim i dëshrueshëm prej shumë vitësh, nga të gjithë ne që endè nuk njohim vrasësit e njerëzve tanë shumë të dashtun, po njëheri asht edhe një qetësi shpirtnore për të gjithë ata që me dekada kanë jetue tue mendue me vete: “Kush ishte gjakbasi i njeriut tim?!”, dhe kjo, asht ma e randsishmja e hapjes së tyne.
Porsa, rifilloi tashti diskutimi i “Hapjes së Dosjeve”, rifilloi njëheri edhe akuza ndaj të burgosunve politik, që kishte bazë imorale shpifjen! Agjentët e vjetër fillojnë me shpifë kundër mjaftë figurave të Nderueme Atdhetare, madje deri tek i pavdekshmi dhe i panjollosuni asnjëherë, Martiri Prof. Arshi Pipa! Edhe ajo shpifje ka bazen e vet, po aty, ku asht “fabrikue” gjithmonë ma e flliquna mënyrë njollosje ndaj Atyne Figurave!
Sot, lexova, z. Kolec Traboini, botoi emnat e nënshkruesëve për pushkatimin e të Ndjerëve Skënder Daja, Dervish Bejko, Pal Zefi dhe Hajri Pashaj, me 24 Maji 1973…
Nënshkruesit ishin: “Haxhi Lleshi, Rita Marko, Myslim Peza, Shefqet Peçi, Bilbil Klosi, Pilo Peristeri, Kahreman Ylli, Sadik Bekteshi, Agim Mero, Dhimiter Shuteriqi,Vito Kapo dhe Spiro Moisiu.” Asnjë nga këta emna nuk më çuditë. Ishte vendi dhe detyra!
Madje, as edhe ata që do të vijnë ma vonë ndër shkrimet pasuese. Ky dokument u thotë shpifësve haptas dhe “me shkronja të mëdha”, si dikur, “fletë rrufetë”: “Ndaloni pak “vrapin” kur kerkoni me akuzue njerëz të pafajshëm, dhe veshtroni me kujdes se deri ku kishte mërrijtë “pushka dhe thika e pabesë” e agjentave të vjeter dhe të rijë e komunistëve agjenta: “Me nënshkrue me vra njerëz të Pafajshëm” ministri i arësimit Kahreman Ylli dhe, kryetari i Lidhjes së shkrimtarëve dhe artistëve të Shqipnisë, Dhimiter Shuteriqi… apo do të shohim shpejtë edhe “dr. prof e akademikët”, që nuk asht larg mjerisht ajo kohë, bashkë me publikimin atyne që predikojnë “demokracinë”…
Po kje se, asht thanë se vërtetë do të hapen dosjet, ata duhen hapë pa kushte dhe pa asnjë ndryshim nga e verteta sado e hidhun kjoftë për ata që i kanë sherbye atij vend vllavrasës, torturues, shpifës, hakmarrës, shnjerzor, shnderues, kriminal dhe terrorist!
Betimit të Presidentit dhe Figurave të tjera të Shtetit Shqiptar, duhet ti shtohet se: “Nuk jam kenë as nuk jam agjent i sigurimit shtetit komunist, dhe agjent i huej…etj.” Nëse, mbas Betimit vertetohet e kunderta, ai duhet dënue per tradhëti të naltë!
Unë jam për publikimin e plotë të listave emnore të nëpunësve agjentë, dhe të gjithë atyne që kanë marrë edhe rroga apo dekorata e shperblime për agjenturë, tue fillue nga viti i parë i thëmelimit të Sigurimit Shtetit komunist, 21 Prill 1943, dhe me vazhdue me organet e Ndjekjes, brigadat e pushkatimit, hetuesitë, gjykatat, vrasësit e mësheftë të organeve të PKSh (PPSh), që mëshefeshin nën masken e Frontit Demokratik… dhe, kur të jenë ba të njohun këta bisha, duhet vazhdue me emnat e vitëve pasuese deri në vitin 1992. Atëherë, mund të fillohet me të “dhunuemit” ndër hetuesi apo kampe pune, reparte ushtarake etj…Për të mërrijtë në vazhdimsinë e tyne deri ndër ditët tona, ku nuk duhet të perjashtohen asnjëherë, datlindja, vend lindja, vendpunimi, koha e saktë e shërbimit, dhe vdekja, për mos me krijue analogji tjera me emnat e vërtetë të agjentëve.
Ata përsona që kërkojnë saktësi për shpifsat, vrasësit apo dhunuesit ndaj tyne, duhet me çdo kusht, ti drejtohen Zyres përkatëse të Arshivave dhe dokumentave, që asnjëherë, nuk duhet të jenë në varësinë e institucioneve të njollosuna me ata krime.
Njerzit ma të “pafalshmit” e të mësheftit deri sot, janë hartuesit dhe projektuesit e Dosjeve Konsultative, ku projektohej arrestimi, dënimi dhe përfundimi i Viktimave të Pafajshme, për me ushtrue terrorin që kerkonte ideatori terrorist Enver Hoxha.
Rrugët tjera vetem të çojnë tek thanja popullore: “Më ka çue nana..me la gojën”!
Melbourne, 2014.
* Nga cikli:70 vjetorin e përmbytjes së Shqipnisë…
HAPJA E DOSJEVE, PROBLEM PËR POLITIKANËT JO PËR SHOQËRINË
Nga Besim NDREGJONI/
Çështja e hapjes së dosjeve është një problem madhor, e cila më shumë se si një mjet për vendosjen në vend të një të drejte legjitime atë të “ dënimit” të autorëve të ushtrimit të genocidit, shërben si mjet për presion politik nga forca të ndryshme politike. Odiseja e dosjeve është mjaft e gjatë, një hap konkret u bë vetëm në 1996 me “Komisionin MEZINI”, por që dështoi për faj të politikës e cila për të mbuluar njërën apo tjetrën figurë të politikës, e la në heshtje këtë problem. Duke e parë nga ana morale ky problem është penguar për shkak të të ashtuquajturit reagim negativ social që do të sillte hapja e tyre, e vërteta u përdor më shumë për interesa të klasës politike postkomuniste e cila ka perdorur interesat e saja të pushtetit se sa ballafaqimin me të vërtetat tragjike të një diktature që nuk kishte asgjë të përbashkët me pushtetet komuniste në Europën juglindore, por vazhdonte genocidin mbi kudërshtarët e saj siq ishim ne të përndjekurit politikë shqiptare, që kaluam një kalvar vuatjesh, traumash, përcmimesh, fyrjesh, degradimi sot e pabesushme për shoqërinë apo dhe për miqtë e vendit tonë.
Shqipëria është vendi i vetëm ish-komunist i cili nuk ka marrë masa serioze për të pastruar jetën e politikës nga “mbeturinat” e Sigurimit të Shtetit, e të pushtetit diktatorial, të cilat më shumë se kurrë, sot janë më të rrezikshme se kurrë. Do të ishte më mirë që hapja e dosjeve të kalonte fillimisht në një rrugë vetdeklarimi për një periudhë të caktuar kohore e pasuar kjo me një dorëheqje nga politika nëse është pjesë e saj, duke sqaruar kushtet që e detyruan për tu bërë pjesë e makinës së genocidit, rolin përkatës dhe më pas të bëhej deklarimi publik i atyre që e dyfishojnë fajin ndaj popullit shqiptar me anë të heshtjes. Pra problemi kryesor në Shqipëri nuk qëndron tek mungesa e dëshirës për ti hapur, por tek fakti se për çfarë funksioni shërben kjo hapje.
Politika i mëshon me forcë hapjes së dosjeve për bashkëpunërorët, por asnjëherë në këto 24 vjet nuk është marrë në shqyrtim seriozisht fakti se:
Kush ishin përgjegjësit kryesor të zbatimit të skemës enveriste-staliniste e ngritjes të një pushteti diktatorial komunist, që vendet e lindjes europiane e kishin denuar që në vitin 1956.
Kush ishin ata që me zellin e madh e praktikuan këtë skemë të veçantë në llojin e vet.
Kush ishin ata që injorancën e tyre e vunë në zbatim të eleminimit të klasës së intelektualëve, duke patur si postulat shprehjen “ Armik i Popullit dhe i Partisë”.
Përpara se të kërkohet hapja mekanike e dosjeve të bashkëpunëtorëve duhen hapur njëherë dosja e asaj ideologjie që u injektua tek këta bashkëpunëtorë, të bëhet një analizë e të gjithë përmbajtjes së saj për të arritur në një përfundim produktiv të shkakut dhe pasojës. Vetëm duke bërë një analizë të lidhjes shkak-pasojë në rrugë profesionale dhe nga njerëz që do e realizojnë atë me objektivitet larg pasioneve dhe subjektivitetit do arrihet që të krijohet një tablo e qartë se çfarë do të kërkohet të arrihet nga hapja e dosjeve të bashkëpunëtorëve. Fillimi duhet të jetë hapja e dosjeve të puntorëve të “sigurimit”.
Asnjehere deri më sot nuk janë analizuar shkaqet që çuan në hartimin e skemës se komunizmit diktatorial shqiptar si një lloji të veçantë. Analiza ka ngelur vetëm në stadin e hipotezave apo dyshimeve të shpërndara të cilat rrallëherë kanë një lidhje kronologjike dhe logjike të ngjarjeve gjë e cila ka ngritur një tymnajë mbi opinionin publik, i cili një ditë lexon një dokument ku X evidentohet si komunist, apo nacionalist i orëve të para, kurse të nesërmen shfaqet në kahun e kundërt. Kjo është një tymnajë ideologjike e demagogjike që përdoret me fortë se kurrë nga politika aktuale shqiptare e cila si pjellë e atij regjimi e përdor këtë ideologji për pushtet dhe jo për të i shërbyer të vërtetës dhe demokracisë për të cilën ka nevojë shoqëria jonë. Studime jo të plota tregojnë; se çdo tre ditë një shqiptar ekzekutohej me ose pa gjyqe për motive politike. Çdo javë një i burgosur politik vdiste në burg nga torturat. Çdo dy ditë internoheshin tre persona për motive politike.Çdo 2 muaj një i burgosur politik pësonte gjymtime trupore për shkak të keqtrajtimit në hetuesi, burg ose kamp përqëndrimi. Ndërsa 3 milion shqiptar jetonin me frikën e përhershme të persekucionit pa ligje. Lista është e gjatë…Në diktaturë veprohej dhe mbahej në këmbë kjo skemë sundimi: Diktator – Institut Marksist&Leninist – Sigurim i Shtetit. Jo pa qëllim në krye të institutit diktatori kishte bashkëshorten e tij e cila përveç besnikërisë kishte të drejtën dhe të kontrollit të materialeve që prodhoheshin dhe shpërndaheshin nga ky institut. Mijëra leksione udhëzonin sesi të shtypej mendimi i lirë, ekonomia e tregut dhe si të përgatiteshin kuadro për të mbajtur politikisht diktaturën. Nga ky institut do të shpërndaheshin volume të tëra si brenda dhe jashtë vendit literaturë për sofistikimin e mekanizmit të funksionimit të diktaturës.
A u dënua ky institucion i krimit në pluralizmin politik? Jo, me keqardhje konstatojmë se lektorë të këtij instituti janë pjesë përbërëse themelore e politikës njëzetekatërvjeçare pluraliste dhe janë të shpërndarë me funksionet e tyre si në parti politike, diplomaci apo institucione kushtetuese. Strategjia e këtij institucioni synoi dhe realizoi depersonalizimin e individit dhe shkatërrimin e familjeve fisnike që kishin dhënë gjithçka për kombin, por që ishin kundërshtarë të regjimit. Stacionimi i strukturës u përqëndrua në veprime psikologjike, fizike dhe ekonomike. Ambienti ku jetonin dhe punonin këta qytetarë, ushtrohej dhunë psikologjike ndaj intelektit dhe përçmohej personaliteti publikisht, qytetarët kundërshtarë të këtij regjimi pavarësisht nga dija, arsimimi apo qytetaria që kishin ata ishin te detyruar te provonin këto trauma përcmime psikologjike e fizike. Organizoheshin të ashtuquajturat mbledhje popullore në të cilat cdo qytetar kundërshtar, atakohej psikologjikisht, ose do të etiketohej me nofkën armik dhe bashkëpunëtor i imperializmit. Një pjese të mirë të popullësisë do t’i ndalohej dhe votimi.
Në aspektin fizik individi dënohej me punët më të rënda, nuk lejohej që të punonte në bazë të aftësive, reklamohej me etiketën dembel pavarësisht nga aftësitë që kishte. Individët ishin të detyruar që të mos kundërshtonin asnjë dhunë fizike dhe t’i nënshtrohej asaj. Në planin ekonomik, sado aftësi të kishte për të përmirësuar gjendjen ekonomike, individit i konfiskohej pasuria dhe nuk lejohej të zhvillonte mirëqënien. Metoda e depersonalizimit do të ishte bashkëudhëtar i epokës diktatoriale dhe sa përmendëm më sipër këto trauma dhe tortura ishin të përgatitura po nga ai institut. Së bashku me masat që përmendëm më sipër do të përgatiteshin edhe ligje diskriminuese të aprovuara kundër kundërshtarëve politikë.
Policia sekrete e quajtur ‘Sigurimi i Shtetit’ në fillimet e pluralizmit do të deklarohej publikisht sikur u dënua, por strukturat e tij ishin dhe janë ende të pacënuara. Çdo denim në sistemin demokratik bëhet me ligj. Shtojmë se dhe sot ata që kan mbaruar atë shkollë janë deputet në parlamentin aktual.
Kërkesa e shoqërisë shqiptare insiston në hapjen e dosjeve për të zgjedhur politikanë të pastër moralisht dhe politikisht, por kjo gjë tek ne nuk ndodh. Komunistizimi enverist nuk e lejon, e anashkalon këtë problem madhor të pastërtisë së politikanëve. Dhe këtu në mënyrë të fshehtë apo të hapur, u përmenden dosjet atyre që kërkojnë dekomunistizimin e politikës aktuale, që të ndërtojmë shtet të së drejtës.
Pa u dënuar strukturat e ‘Sigurimit të Shtetit’ “Institutit marksist-leninist” Komiteti Qendror i Partisë , dhe të rretheve” që kanë përgatitur dosjet, nuk mund të shkëputen politikanët nga komunistizimi i tyre ,dhe të hapen dosjet.
Të drejtat dhe liritë e njeriut gjatë këtij 24 vjeçari nuk u zbatuan për ish të përndjekurit politikë, të cilët luftuan një gjysëm shekulli për to. Politika e komunistizuar luan rolin më negativ në këtë drejtim. Ajo dezinformon komunitetin ndërkombëtar për këtë shtresë që është 1/3 e popullësisë dhe i sjell asaj dëme të pallogaritshme në integrimin e shoqërisë. Kjo analizë nuk mund të realizohet me shkrime sporadike gazetash apo botime kujtimesh bruto nga “ kaviet e eksperimentit” komunist apo eksperimentuesit të cilët sot shfaqen në shtyp me “lëkurën e qengjit”, por me anë të asaj analize që u përmend më sipër.
Per tu theksuar është se duhet bërë një kategorizim dhe një vleresim real i pozicionit të gjithsecilit, pavaresisht se numri i bashkepuntorëve është i madh dhe kjo do të kërkojë një pune kolosale. Ky proçes do të shërbejë për të krijuar një tablo të plotë se kush u bë pjesë e mekanizmit totalitar, (“se antarët e partisë komuniste ishin pjesa e këtyre strukturave kriminale,”) sepse e ndiente si pjesë të jetës apo për të arritur një qëllim të caktuar dhe kush u bë pjesë e tij, sepse gjate kohës që ai vetë ndodhej nën trysninë e dhunës fizike dhe psikike, shihte qe prindi, motra, vëllai, fëmija apo një i afërm tjetër ndodheshin në një pozitë më të rëndë se ai vetëm se këtij të fundit i kërkohej që të bëhej pjesë e mekanizmit të eksperimentit. “ spiunët në çdo moment janë të dëmshëm, por spiunët e burgut janë më të poshtrit” (Referenca e pregaditur nga krijuesit e dosjeve). Përsa i përket kësaj shprehje ekzistojnë rezerva sepse ka individë që e kanë bërë këtë poshtërsi sepse me të vërtetë kanë qënë të tille, por ka patur edhe nga ata që e kanë nënshkruar “ kontratën e njëanshme të spiunit” me Sigurimin e Shtetit për të mos parë fëmijën apo çdo të afërm duke u torturuar nga xhelatët me veshje moderne, por me teknika mesjetare. Ka me shume se 8 vite që A.K.E. ka aprovuar rezolutën për denimin e krimeve të komunizmit, dhe Shqiperia që vuajti ma shumë se cdo shtet tjeter në Europe hesht ndaj denimit të këtyre krimeve monsturoze dhe cnjerzore, ndaj genocidit të shkatrimit të 30% të popullsisë që u masakrua nga këto krime. Megjithse ka dhe një rezolutë të parlamentit shqiptarë të viti 2006 e plurosurn në syrtarët e këtij institucjoni që të denohej krimi komunist si vazhdimi i rezolutës europiane,. Dhe ky Kryeministër e kjo mazhorancë në at kohë opozitë nuk e votuan rezolutën e denimit të krimeve të komunizmit. Sot në pushtet pretendon të hapi dosjet. Dosjet hapen kur diktatori, institucjonet e krijimit të dosjeve janë denuar moralisht dhe ligjërishtë, e kur të arrihet kjo nuk do të lejohet ping-pongu i politikës aktuale, hapen apo nuk hapen dosjet. Të shpresojmë…..
- « Previous Page
- 1
- …
- 589
- 590
- 591
- 592
- 593
- …
- 760
- Next Page »