-Vetëm në burgun e Goli Otok dhe kampe tjera kanë humbur jetën 206 000 mijë vetë. Kjo statistikë deri në vitin 1965./
Nga Alfons GRISHAJ/
Rastësisht,në një tavolinë miqësore po bisedonim rreth viteve të terrorit komunist në botë. Fjala ra tek Josip Bros Tito…
Shpjegova se Tito gjatë kohës së luftës dhe regjimit tij, kishte ekzekutuar qindra-mijëra njerëz. Habija pushtoi tavolinën dhe kundërshtimi erdhi pa menduar: “Nuk është e mundur!”
Fakti në vetvete është vula e të vërtetës.Por, kur ilustrimi dëshmi dhe deshmitarë është evident nuk lë më hapësirë për gënjeshtra të bukura.
Pas kësaj ,vendosa të jap një informacion lidhur më këtë figurë kontraversale, ku Jugosllavia e qeverisur nga ai zë vendin e 14 në botë për democid …
Rudolf Rummel, një nga historianët më në zë në botë, paraqet shifra të tmerrshme për democidin e Titos , gjatë luftës dhe regjimit të tij. Sipas Rummel, ushtria e Josip Broz-it masakroi rreth 1.072 .000 njerëz. Në librin e tij: “Death by Goverment”, sqaron se Tito, zë vendin e katërmbëdhjetë në botë për krime kundër njerëzimit. Përsëri sipas tij , të vrarët janë: Ustashi, kritikë ,të pasur, pronarë, borgjezë, klerikë ,biles dhe komunista pro-rus…
Vetëm në burgun e Goli Otok dhe kampe tjera kanë humbur jetën 206 000 mijë vetë. Kjo statistikë deri në vitin 1965.
Milovan Djilas (ish-bashkëpunëtori i Titos, i burgosur disa herë nga Tito ), sjell shifra më të larta për këto masakra…Ai shkon në shifrat: 1.700.000 deri në 1.800 000 njerëz. Në bazë të përqindjes për frymë të popullsisë , i bie 6.7 përqind deri në 11 përqind të masakruar…Në fakt, statistikat e paraqitura lidhur me krimet e komunizmit lëvizin në mënyrë dramatike…
Duke lexuar , “Black Book Of Communism” , vendin e parë e zë Kina me 65 milion i shoqëruar nga Bashkimi Sovjetik me 20 milion etj…
Rummel , në librin e tij : “Death by Government” , vjen me shifra të kundërta matematike më të besueshme , pikërisht se është dhe më i vonshëm në kohë …
Ai servir numra , për Kinen : “38.7 milion .Për Bashkimin Sovjetik : “62.9 milion etj…etj . Megjithatë , kam dëshirë të besoj në statitistikat “shtetërore” që kam paraqitur tek shkrimi : “Dilema e madhe e Koalicionit ndaj ISIS.” Nuk dua të besoj totalisht në këto shifra që Rummel paraqet ! Dua ta qetësoj veten sikur janë të “hiperbolizuara” , përndryshe do të mendoja se ligësia e komunizmit ua kalon nazizmit dhe fashizmit bashkë . Kjo është dhe arsyeja që Rummel përdor fjalen DEMOCID , fjalë që tregon shkallën më të lartë të krimit kundër njerëzimit…
Historiani Marco Resipitini, i cili i referohet Kontit
Nikolai Tolstoi, autori i “Victims of Jalta”, botuar në vitin 1997, bjen fakte rrënqethëse lidhur me masakrat në Jugosllavi. Sipas tij , Konti Tolstoi akuzon komandën britanike të Mesdheut,drejtuar nga Maurice Harold Macmillan (me qendër në Napoli),komandën supreme aleate jashtë Napolit, drejtuar nga Gjeneral Toger Charles Keightely, komandant i kësaj Korparmate dhe Gjeneral Brigade Toby Low ,shef shtabi , dy prej të cilëve bënë një karrierë të ndritur politike: Macmillan u bë kryeministër i Anglisë , ndërsa Tob Low, kryetar i Partisë Konservatore Angleze.
Tolsoi akuzoi të larpërmendurit se dorëzuan shtatëdhjetë e pesë mijë robër lufte ushtrive komuniste…
Ushtrisë Titos i dorëzuan 35 mijë , mes datave 17 e 31 maj 1945. Ata ishin : sllovenë , kroatë, serbë e malazezë (nuk perjashtohet mundësia e një numri të konsiderueshëm të kenë qenë shqipëtarë), ku fati i këtyre robërve qe fatal.Të gjithë u masakruan…Para se ti vritnin i shpërndanë nëper qytete të ndryshme , ku dhe i ekzekutuan.Viktimat i futën në varre të përbashkëta.
Një nga vendet e masakrës është në pyjet e Koçojevës , ku të riatdhesuarit , pasi janë zhveshur dhe u janë marrë sendet e çmueshme , janë vrarë me armë automatike dhe janë hedhur nëpër humnera natyrore , te shpërthyera më pas me eksploziv.
Me 1990 , Tolstoi , i cili shkoi vetë i pari në vendin e masakrës , ka vlerësuar në dhjetë mijë viktimat në Koçojevë, kroatë dhe domobrancë, burra të Ushtrisë vullnetare antikomuniste sllovene, Slovensko Domobranstvo, të mbledhur nga Gjenerali Leon Rupnik…
Po në Tivar, në mesditën e datës 31 Mars 1945 , u masakruan pa asnjë shkak disa qindra shqiptarë nga brigada e X malazeze.
Siç përshkruan miku im, Uran Butka: “Kasaphana nisi në hyrje të Tivarit të Ri,mandej arriti pikun e saj në oborrin dhe mjediset e ndërtesës së Monopolit të Duhanit. Sipas përllogaritjeve , rezulton se vetëm në Tivar u vranë 1560 shqiptarë të kolonës së dytë prej Brigadës X malazeze, të kriminelit Markoviç.
Sipas burimeve jugosllave dhe shqiptare , rezulton se janë vrarë dhe zhdukur në këtë masakër 2.947 -3.447 shqiptarë të pafajshëm.”
Tito i ngadalësoi masakrat pas vitit 1965 …Nganjëherë , si çdo diktator takonte… Në një mbledhje të Komitetit Qendror të Partisë Komuniste Jugosllave , ndër të tjera tha : “ Shokë , nëse doni një Jugosllavi të madhe , duhet të jetë një Serbi e vogël . Nëse doni një Serbi të madhe nuk do të ketë më Jugosllavi!” Nuk dua ti bëj analizë thënies së tij se do shkonin disa faqe dhe do ta mërzisja lexuesin, por Serbët nuk ia falën kurrë këtë thënie!
Forca e zakonit kriminal në traditë vazhdoi me Sllobodan Millosheviçin , që mori rreth 200.000 mijë jetë njerëzish në Bosnje dhe me mijra jetë shqipëtarësh në Dardani.
Tek shqipëtarët , spastrimi etnik ngjante si një kataklizmë dhe ikje biblike …
Për vrasjet dhe genocidin serb mbi shqiptarët , ka shkruar dhe ilustruar me foto e shifra tronditëse miku im, Dr.Prof. Nusret Pllana, në librin e tij maratonomak që vrapoi në çdo cep të globit: “Terrori i Serbisë Pushtuese mbi Shqipëtarët 1844-1999.”
Do të theksoja se libra të tillë historik i qëndrojnë historisë mijëra vjet , duke u berë dhe një Nuremberg i dytë ndaj makinës pushtuese sllave. Fakti Pllana , të huajt i ka lënë pa gojë, kurse serbët lakuriq…Fotot e mbledhura me kujdes nga Pllana , të kujtojnë fjalët e Bonopartit: “A picture is worth a thousand words.”…

Sipas librit të Richard West : “Tito and the Rise and Fall of Yugoslavia”, ai shprehet se Tito do të mbahet mend si kundërshtari i parë i diktatorit Stalin…
Richard , për nga mënyra se si shkruan në këtë libër, duket sikur të ishte një dashnor i Jugosllavisë , por thotë një të vërtetë lidhur me diktatorin e “butë”( siç e quajti perëndimi Titon pas vitit 1965), se ai qe i pari që kundërshtoi publikisht Stalinin , duke ruajtur traditën ruse , metodat e tija autokrate dhe sadiste!
Tito vdiq me, 4 Maj 1980 . Ne varrimin e tij morën pjesë përfaqësues mbi 120 shtete…Hëm,politika ?!
Historikisht , në të shumtën e rasteve prostitucioni politik del ngadhnjimtar mbi të vërtetat rrënqethëse të krimit shtetëror . Interesi i çastit zvoglon vizionin human dhe inkurajon perkohësisht proçesin e harreses ! Hegel thote: “We learn from history that we don’t learn from history.
Bota pothuajse harroi masakrat e Titos , e përcolli atë në banesën e fundit me madhështi sikur të ishte perandor!
Në pesëmbëdhjet vjetorin e vdekjes me, 4 maj të vitit 1995 , shteti dhe populli e la në harres …e vizitoi familja dhe disa komunistë nostalgjikë. Deri në vitin 1990, mazoleumin e tij e kishin vizituar mbi 14 milion njerëz . Pesë vite më vonë , fama e tij qe fashitur ,duke lënë prapa në histori milionat e të vrarëve me urdhërin e tij direkt apo indirekt ! Histori e njëjtë më diktatorin Hoxha , shokun e Titos , që pat pranuar nga ai dekoratën e lartë : “Hero i Popujve të Jugosllavisë ”, për meritat e të vrarëve shqiptarë nacionalistë në Dardani , Mal të Zi (Malësi) e Shqipëri ?!
Historia është e ftoftë me politikanë të tillë. Ajo ecën para dhe në krah , por pas vdekjes tregon më së miri nëse varri është i një perandori, apo i një diktatori