Archives for October 2014

KUSH MA VRAU BABANE ?

October 6, 2014 by dgreca

Ç`farë nuk duhet të harrojmë në këtë 70 vjetor?/
Nga Inxhinjer Agron Hasan DELIAJ/Nju Xhersi/
Gjatë kthimit në atdhe për pushimeve, më ra në dorë edhe vepra e z. Enver Lepenica “Parti komuniste, apo Parti terroriste?”. Është një vepër me dokumenta të Ballit Kombëtar të nxjerra nga arkivat e vendit tonë. Si hyrje autori ka preferuar të zgjedhë gjykime të Prof. dr. Beqir Metës, akademist, Prof. dr. Muharrem Dezhgiut dhe kryetarit të Ballit Kombëtar Mid`hat Frashëri, janë gjykime për ngjarjet e Luftës së Dytë Botërore dhe veçanërisht për rolin e Ballit Kombëtar në atë periudhë.
Libri të fut në mendime të thella pasi pasqyron krime të përbindëshme të kryera nga banda terroriste e komunistëve shqiptar të udhëhequr nga Enver Hoxha, Mehmet Shehu, Hysni Kapo etj.
Pas botimit të kësaj vepra lexuesi shqiptar do të ketë në dorë jo vetëm dokumenta të Partisë Komuniste por edhe dokumentat e Ballit Kombëtar dhe ashtu siç thotë me të drejtë autori: këtë libër ia lë për gjykim brezit të ri dhe veçanërisht intelektualëve të rinj.
Këto dokuemnta që zënë afro 600 faqe më bënë edhe mua të mendoj e reflektoj thellë për atë kohë të zezë, se përse komunistët e Smokthinës me emrin Bako, Mevlan, Shanaj, Hybro Gaba dhe banda e tyre ma vranë babanë, për ç`farë fai?
***
Familja ime, Deliaj është autoktone në krahinën e Smokthinës. I pari Deli Ahmeti i ka rrënjët në fshatin Matogjin, në një shtëpi karakteristike, me portë me qemer të rrethuara me mure guri. Të tilla shtëpi në Smokthinë ishin të rralla në atë kohë, ishte ajo e Zaçe Xhelos në Ramice ajo e Musaraj në Matogjin. Thuhet se kur ustallarët i mbaruan shtëpit, Deliu u dha nga një grusht flori sejcilit, si shpërblim të punes së mirë.
Osmeni, djali i Deliut, iku nga fshati dhe ndertoi një shtepi dy katëshe në pronat e tija, jasht fshatit. Ai me bashkëshorten Hamite Ago nga Rromësi, lindi katër djem: Hasani, Hyseni, Ahmeti dhe Aliko, dhe pesë vajza: Hatje,Trëndafile, Hatika, Samine dhe Zela.
Të pes vajzat u martuan në familje fisnike dhe me emër të mirë në krahinë. Gjatë Luftës së Dytë Botërore, u pozicionuan kundër ideve komuniste si Ago Agaj, Sinan Leskaj, Bektash Zotaj, Xhezo Canaj dhe Bexhet Osmenaj.
Po kështu, familja ime u bë bazë e përpjekjeve për liri. Në shtëpinë tonë gjenin bukë e strehë si Fronti Nacionalçlirimtar ashtu edhe Balli Kombëtar. Familja ime ka pritur dhe perciell nga Balli dhe nga partizanët. Në janar të vitit 1943, xhaxhai im, Ahmet Deliaj, doli partizan dhe luftoi me armë në dorë deri në çlirimin e vendit duke mbetur edhe invalid.
Po si u shpërblye nga terroristët e kuq kjo familje?
Në krahinën e Smokthinës ekzistonte një çetë që e udhëhiqnin terrorista komunist si Bako Dervishaj, Mevlan Dervishaj, Hybro Gaba, Osmën Shanaj nga Sevasteri etj. Disa familje Smokthinjote të trembur dhe për t`i shpëtuar ndëshkimit nga operacioni gjerman ikën nga fshati dhe shkuan në Vlorë, në Risili e në vende të tjera. Ndër to edhe familja ime në prill të vitit 1944, u nis për në Vlorë.
Duke dalë nga fshati ndalëm në lagjen Hysaj, nën shtëpit e kriminelve Dervishjaj, sepse qëllonte një mitraloz, plumbat binin si breshe afro dhjetë hapa para nesh, pra nuk mund të bënim asnjë hap përpara. Ndërsa babai po mundohej të kuptonte se ç`farë po ndodhte dëgjoi një zë që thërriste: Ndalo aty dhe hajde lart!
E mbaj ment si tani atë ditë të zezë, se isha 6 vjec. Edhe tani me buçasen veshët nga ai tmerr i plumbave, dhe nga ai zë kobsjellës. Kuajt e ngarkuar me placka u trembën, shpëtuan nga kapistra dhe u turrën posht shkurreve.
Ne të gjithë u strukem në rrëzë të përralleve. I lebetitur, e kapa baban fort për xhakete. Ai më fërkoj kokën dhe më tha: mos u tremb! Kjo ishte përkëdhelja e fundit që mora nga babai. Ndërkohë, zëri që nuk e dinim nga vinte përsëritej vazhdimisht, në emër të babait: Hajde lart!
Babai në se do të kishte ndonjë faj përsipër e kishte të lehtë të ia mbathte pyllit, posht nga Parika, kështu i thonë një lagje të Mesaplikut, por i vetedishem se s`kishte bërë asnjë të keqe, përveç të mirave, vajti me këmbët e tij tek kriminelet komunist: Mevlan dhe Bako Dervishaj, fshatarët tanë.
Sipas dëshmive të të ndierit Mete Zogu nga fshati Bashaj, sepse edhe ai ishte kapur nga terroristet komunist, babanë tim e kane torturuar duke e rrahur me dru, aq sa i kane thyer edhe duart.
Babai është munduar të merrej vesh me ta duke u thënë: Ç`kini me mua, ç`fare u kam bere? Por ata i kanë thënë se ti je bërë streha e reaksionarëve të Ballit Kombëtar: Ago Agaj, Sinan Leskaj, Jahja Meçaj, dajua im, etj.
E pushkatuan në vend. Siç thotë dëshmitari Mete Zogu, Bako Dervishaj edhe pasi babai është shtrirë për tokë nga tortura dhe plumbat e ka qelluar me pistolet ne koke. Kufomën e xhveshën dhe teshat ja muarën.
Kjo është e verteta ose tragjedia e familjes që unë biri tij dhe gjith familja e vuajtëm gjith jetën tonë deri në vitin 1990. Sot, bijt e etrëve gjakatarë, trillojnë e mashtrojne se gjoja babai paska marrë pjesë në radhët e Ballit Kombëtar në dy luftime me partizanër që janë bërë në Velç.
Babanë e vranë në lulen e rinis në moshën 33 vjeçare. Ja lanë gruan të ve me katër jetim më e madhja 11 vjec. Xhaxhai im Aliko Deliaj, e kërkonte vëllanë, ku humbi! Këta bandit nuk i treguan të vërtetën dhe as vendin ku e kishin pushkatuar.
Xhaxhai i mjere, e kerkoj natë e ditë dhe mundi ta gjej vetëm pas një jave, në vendin e quajtur Maja e Ferrës, atje ku e kishin pushkatuar. Si sot i mbaj mend klithmat me zë të fort të xhaxhait kur qante: “O vella dereziu!”, klithma që prunë gjëmen në shtëpinë tonë.
Nga ai zë i përvajshëm, nëna u droth e tëra dhe më shtërngonte mua në gji. U hap kuja në pragun e Delije. Vajtën e muarën kufomën e babajt, qe nuk gezoj por i la femjët jetim. E varrosen të nesërmen. Hoxh, mulla Sulua, që ka larë kufomën e babait dhe ajo nëna ime e gjorë, e dinë se sa plumba kishin derdhur komunistët mbi trupin e tij.
Nëna ime si trimëresh nuk u përkul, perballoj shumë peripeci nga diktarura e Bakos dhe Mevlanit, dhe kriminelëve të tjerë komunist të Smokthinës, por kurre nuk ju nenshtrua.
Në votimet e vitit 1945 nëna së bashku me motrën Saminenë e hodhën votën në kutinë e zezë, siç i thoshin në atë kohë d.m.th. kundër Partisë Komuniste.
Nuk mjaftoi vrasja e babait, por nënës nuk i dhanë triskën e frontit, ose për ta kuptuar rinia e sotme e shpallën armike populli!
Në shtëpinë tonë nuk na vinte njeri, sepse kështu ishte në atë kohë armiku i popullit duhet izoluar dhe të mos i shkelë njeri në shtëpi as për të mirë dhe as për të keq. Vetëm dajua dhe hallat na vinin se dhe ata ishin “armiq të popullit”, si ne. Nëna punonte pa u prejtur asnjë ditë për të rritur fëmjët bonjak. Ka punuar si burrë edhe me pendën e qeve. Nëna ishte arsim dashëse, me shume sakrifica na arsimoj dhe, donte me çdo kusht që të iknim nga fshati në Vlorë e të shpëtonim nga komunistët e pa shpirt të Smokthinës.
Nëna u mundua shumë, për të marrë një vërtetim nga fshati që unë të ndiqja një kurs një vjeçar për gjeollog. Falë ndihmës së kryetarit të keshillit të fshatit Bashaj, Besho Iliazit, munda ta kryej atë kurs dhe më von të rregjistrohem në arsimin e lartë, pa shkëputje nga puna, në Fier për inxhinjer gjeolog.
Ne vitin 1974, Partia Terroriste me firmën e Ramo Tares, Bekim Pipës dhe Aliko Hoxhës, (babai i të cilit u vet var në degë të perrallit), udhëheqës të asaj partie famë keqe më pren të drejtën për të ushtruar profesionin e inxhinjerit për të cilën ishja diplomuar. Të pa ngopur me gjakun e babait që pushkatuan pa gjyq, mua me shpunë punëtor në puset e naftës, motrat punëtore në ullishte, kushririn Skeder Deliaj punëtor në frutore etj.
Djeme e xhaxhait, Alikos, mbarun arsimin e mesmen me mesatare note 10 dhe nuk u dhanë të drejtë studimi.
Xhahxanë tjetër, Ahmetin, që kishte qënë partizan, dhe më pas oficer, e çmobilizuan dhe i prenë pensionin e invaliditetit.
Partia terroriste e Bako Dervishit dhe e Mevlan Dervishit të pa ngopur me gjakun e babait, me persekucionin e xhaxhallarëve vazhdoj luften dhe me femijët tanë: vajza ime mbaroj arsimin e mesmen me mesatare 10 dhe nuk i dhanë të drejt studimi për arsye se kishte gjyshin të pushkatuar!!!
* * *
Lira e vërtetë që erdhi me Partinë Demokratike dhe përmbysjen e atij regjimi çnjerzor na gjeti si familje në vijën e parë të luftës për liri dhe demokraci. Ne dhamë shembullin e nëpunësve ne vizion europian.
Ne prill te vitit 1992, me emërun drejtor të Ndërmarrjes Kerkimit në Vlore. Reformat që realizova nuk prekën fshatarët e mi me gjithëse ishin komunist dhe kishin mbajtur ndaj meje një qëndrim armiqësor. Mane Bullën e mbajta ne profesionin e tij, Bako Jahaj, ish anëtar plenumi Komitetit të Partisë e mbajta në punë, po kështu Dalip Hasanin nga Velça, etj. Me këto veprime nderova vendin ku kam ler dhe familjen time fisnike dhe nuk u mora me biografi ashtu siç kishin bërë këta komunist që unë i mbajtja në punë.
Une gjithëmon kam dhënë kontributin tim modest për përparimin e Vlorës sonë të dashur, ne strukturat e Partise Demokratike, duke mbajtur poste të ndryshme drejtuese: si sekretar seksioni, kryetar i qendrës votimit, delegat ne konferencen Partis etj.
Erdhi viti famkeq 1997 , viti i trazirave, ku bijtë u munduan si etrit të merrin me grykën e pushkës pushtetin që ua kishin marrë ballisto – zogistët. U përsërit dhe një her vëllavrasja, terrori, dhe pabesia e bijëve.
Filloi terrori ndaj fëmijëve tanë: Vajzës, nëpunëse në prefekturë i bënë presion me armë të dorëzonte çelësat… Përpara këtij terrori si të etërve u detyruam te iknim në Tirane, për të shpëtuar jetën e fëmijëve. Lam vendin ku kishim lere dhe rritur te terrorizuar nga bandat terroriste komuniste.
Pavarësisht nga terrori ushtruar edhe në Tiranë u aktivizuam familjarisht në strukturat e Partisë Demokratike deri në fitoren e sajë në vitin e bekuar 2005. Pas kësaj fitorje i gëzuar se vendi do të ecte në udhën e lirisë dhe demokracisë, emigrova në Shtetet e Bekuara të Amerikës siç thoshin të parët tanë për atë vend.
* * *
Kur Bako Dervishi me suiten tashmë të rënë nga vakti nga poshtrimi që u bëri diktatori u muar me historinë e Smokthines së bashku më suiten qe i vinte nga mbrapa: ish spiunë dhe bashkëpunëtor të Sigurimit të Shtetit. Historinë vazhduan ta falsifikojnë sipas mësimeve të kriminelëve Enver Hoxha e Hysni Kapo. Njerës pa dinjitet, shkruanin vetem per familjen Dervishaj, se ajo qënka familje që ka bërë luftën, që ka ndërtuar socializmin etj., dokrra si keto.
Per familjet atdhetare nacjonaliste dhe të persekutuar politik, vetem harresë, sharje dhe përbuzje të turpshme, kështu p.sh. në gazetën “Borba”, ose “Zëri i Popullit” më 25 nëntor1995, komunistët kriminelë të Smokthinës, spiunë të Sigurimit të Shtetit, botuan një artikull sipas të cilit Balli Kombëtar paska djegur, paska masakruar dhe e paska grabitur pasurine e smokthinjotëve!!! Harruan këta banditë të pa skrupullt se ishin ata që i muarën fshatarit tokën, bagëtinë dhe në fund edhe pulat e kotecit, duk e shndërruar fshatarin tonë kryelartë në një skllav të kohëve moderne.
Burrat smokthinjotë iu përgjigjën menjëherë këtyre spiunëve, këtyre barbarëve të ditëve tonë, përgjigje që po e botoj krahas këtij shkrimi, duke denoncuar krimet dhe bëmat çnjerzore të etërve të tyre.
Është krim dhe fatkeqësi për vlonjatët që një rrugë në lagjen Skele, ku kalojne ujrëat e zeza, ka emrin e kriminelit Mevlan Dervishaj, po kështu edhe një rrugë në Tiuranë, ku tregëtohen vjetërsira, ka emrin e kriminelit tjetër Bako Dervishaj. Nuk e di se ç`far kontributi kanë dhënë këto mostra, përveç krimeve çnjerzore ndaj vëllezërve dhe fshatarëve të tyre.
* * *
Është e pa falshme që në qeverinë e “Rilindjes” së Edi Ramës postet kyçe i kanë bijtë e etërve që mbytën Shqipërinë në gjak dhe lor mjerimi. Kështu mund të rilindë vetëm diktatura e moderauar dhe jo demokracia e Shqipëria.
Me këtë rast u bëj thirrje fëmijëve të tyre, nipërve dhe mbesave të lexojnë veprën e z. Enver Lepenicës etj., për të njohur fytyrën e vërtetë çnjerzore të etërve të tyre.
Këta atdhetarë kan shkruar historine e vërtetë të dhunës, terrorit dhe krimit të etërve tuaj, mbi bazën e dokumentave. Kjo është histori, jo ajo që bënë baballarët apo gjyshërit tuaj.

KRIMET ÇNJERZORË TË BANDËS SË KUQE TË MEVLAN E BAKO DERVISHAJ NË SMOKTHINË.
Përgjigje gazetës “Zëri i Popullit” datë 25 nëntor 1995

Komunistët janë kriminel të lindur, ata nuk ndryshojnë.

1. Maj 1943. Deklaratë e Hasan Alimerkos, i plotfuqishëm i Partisë Komuniste në Mallakastër:
“Tu hidhet bexinë në shtëpi, duke i djegur edhe fëmijët, vëllezër e ç`kanë në shtëpi, që kështu të marrën tmerr të gjith ata që kanë ndërmend të bëjnë ndonjë diçka kontra Partis…
Jemi në merak na shkruani, përse ngjau gjith kjo fatkeqësi. V.F.L.P. Të fala Hasani”.
(AQSH, F.18/AP, V. 1943, D. 29, f. 8)

2. Maj 2007. Deklaratë e kryetarit të Partisë Komuniste Shqiptare.
Pas 54 vjetësh nga krimineli Hasan Alimerko, në vitin 2007, Hysni Milloshi, pyetjes se kush janë armiqtë e popullit në ditët e sotme i jep këtë përgjigje :
“Ata që kanë drejtuar Shqipërinë pas vdekjes se Enver Hoxhës: Presidentët , kryeministrat, ministrant, deputetët, dhe fansat e tyre. Të gjith këta. Të gjithë.
Mënyra më e mirë për t’i zhdukur nga faqja e dheut qentë rrugaç do të ishtë sikur ndonjë lab t’i piqte në hell këta monstra dhe t’ua hidhte qenëve të rrugës. Duhet të gordhin të tërë.”
(Gazeta “ndryshe”, Tiranë, dt. 25.5.2007)
* * *
Smokthina është një krahinë e vogël në juglindje të Vlorës dhe përbëhet nga 4 fshatra: Ramica, Matogjini, Bashaj dhe Mesapliku. Që nga viti 1943, me urdhër të Dushan Mugoshës, banda terroriste e Hysni Kapos me dorën gjakatare të Mevlan Darvishaj dhe Bako Dervishaj, po nga kjo krahinë, ushtroi terror në këto katër fshatra të vegjël:
– Pushkatoi pa gjyq 24 fshatarë,
– Vdiqën në burgje nga torturat, mungesa e ushqimit dhe barnave 5 vetë,
– Zhdukën pa nam e nishan Gani Zykën nga Matogjini,
– Vuajtën pa faj në burgjet komuniste për motive politike 26 vetë,
– U arratisën jashtë shtetit për të shpëtuar kokën 23 vetë.
– Shumë familje vuajtën internimin në kampet e përqëndrimit komunist, të ngritur në kohë paqie, që ishin më të tmerrshëm se kampet nazi-fashiste, ndërmjet tyre tre gra: Zelë Meçorrapaj, Ismete Meçorrapaj dhe Fiqirete Meçorrapaj, nga viti 1945 deri më 1990-tën.

Ne, fshatarë të Smokthinës, që nënshkruajmë më poshtë, denoncojmë publikisht kriminelët terrorist komunist.
Denoncojmë botërisht terrorin dhe krimet e kryera në luftën vëllavrasëse gjatë viteve 1943 – 1944 nga komunisti Mevlan Dervishaj, komandant i një çete partizane dhe nipi tij Bako Dervishaj, të dy nga Ramica të cilët kanë vrarë me dorën e tyre, ose janë vrarë në prani të tyre.
Ne i akuzojmë për pushkatimin pa gjyq të:
1. Mahil Shabanit plak 70 vjeç, ish kryetari i parë i Këshillit Nacionalçlirimtar, të cilin e kanë masakruar barbarisht me thika, në tetor të vitit 1943, në vendin e quajtur Përroi i Percës, në të dalë të fshatit Matogjin.
2. Lesko Deromemaj, u masakrua me thika së bashku me Mahil Shabanin, deri sa u doli shpirti!
3.Hasan Deliun nga Matagjoni, në prill të vitit 1944, sipas dëshmitarëve që jetojnë, ende sot, e kanë masakruar me thika dhe rrahur me dru. Trupi i tij u gjet nga i vëllai në një rrëke në vendin e quajtur Maja e Ferrave.
4. Dalan Kokën nga Matogjini, e kanë vrarë brenda në spital në Tiranë ku ishte duke u mjekuar nga plagët që kish marrë në luftën me nazistët në Prezë të Tiranës.
5. Ismail Birçaj nga Ramica e arrestuan në një shtëpi të fshatit ku ish si mik dhe e pushkatuan në oborrin e xhamisë së fshatit.
6. Safet Birçaj, u pushkatua së bashku me Ismailin, të cilin e kishte kushëri, ndërsa po kthehej nga Vlora me një trastë me bukë!
7. Qani Liçaj nga Ramica, pasi e torturuan e pushkatuan në afërsi të fshatit.
8. Nexhip Agaj nga Ramica e nxjerrin me forcë nga shtëpia dhe e pushkatojnë.
9. Sako Deromemaj nga Mesapliku e pushaktuan në një rrugë të fshatit.
10. Hasan Muçohasani nga Mesapliku e pushkatuan pranë shtëpisë së tij.
11. Halim Derri nga Bashaj e pushkatuan pranë shtëpisë së tij në fshatin Mekat.
12. Neim Meçorrapaj nga Mesapliku i cili ishte sakat dhe i paralizuar. E nxorrën zvarrë në oborrin e shtëpisë e pushkatuan përpara gruas e fëmijëve dhe i vunë zjarrin shtëpisë brenda së cilës u dogj edhe një fëmijë 4 vjeçar.
13. Jaup Koçiu nga Mesapliku e kanë marrë nga shtëpia dhe e kanë pushkatuar në Boder.
14. Murat Sullaj, nga Mesapliku, u pushkatua së bashku me Jaup Koçiun në Boder.
15. Sulo Alushi nga Mesapliku e pushkatojnë në Matohasanaj
16. Mustafa Alushi nga Mesapliku e pushkatojnë së bashku me Sulo Alushin në Matohasanaj.
17. Veledin Kocaqi u pushkatua në Drashovicë në çezëm ndërsa ishte duke pirë ujë.
18. Fejzo Ruka nga Ramica u vra në pritë.
19. Istref Meçorrapaj 18 vjeç nga Mesapliku e vranë në pritë dhe e xhveshën lakuriq duke i marrë të gjitha rrobat e trupit dhe orën e dorës.
20. Hysni Jaupaj u vra në pritë
21. Malo Z. Lelaj u vra në pritë, ditën që u inagurua Çeta e Smokthinës “ Zigur Lelo”, po atë ditë komunistët dogjën edhe shtëpitë e Xhemil Meços, udhëheqës i Ballit Kombëtar.
22. Xhemil Ruka u vra në pritë
23. Refit Hyseni u vra në pritë
24. Petref Agaj, u dënua me vdekje më 1949 dhe u deklarua pushkatimi i tij, por në burgjet
komuniste ai ka qenë i gjallë deri në vitin 1960, pastaj humbi çdo e dhënë për të.
* * *
Shumë njerëz kishin planifikuar për të vrarë Mevlan Dervishi, Bako Dervishi, Dane Mehmeti e banda e tyre territoriste, por që ata për fatin e tyre u shpëtuan plumbave të pabesë të komunistëve të Smokthinës, si:
– Bego Veshi i cili u shpëtua nga e kunata duke e futur në sepeten e nusërisë.
– Hysni Hyso Prronaj dhe Alush Manxhar Agaj u arrestuan nga komunistët terorist tek kullosnin bagëtinë u mbyllën në katuan e shtëpisë të EminVejko Muçaj. E zonja e shtëpisë Tatua natën u hapi derën e katoit dhe ata u arratisën.
– Ali Balaj nga Matogjini u vu para skuadrës së pushkatimit, por revolta e bashkëfshatarëve i shpëtoi jetën.
– Maze Merkën e morën forcërisht partizan dhe ai u arratis. Komunistët pushkatuan dajon e tij Hasan Hamzo sepse kish ndihmuar nipin.
E me shembuj të tillë mund të vazhdonin gjatë …
* * *
Të gjithë janë vrarë nga bashkëfshatarët e tyre, Mevlan e Bako Dervishi arbritrarisht pa gjyq, për mëritë, cmira apo motive të dobëta dhe për hakmarrje, apo bindjet antikomuniste të viktimave.
Për të justifikuar krimet praktikuan shpifje, falsifikime, mashtrimin e prapaskenat. Ata, në kurriz të viktimave të tyre u bënë pashallarët e vendit.
Gjatë viteve të diktaturës enveriste, si karrieristë arritën në poste të larta dhe u vunë këmbën në fyt e u zunë frymën smokthinjotëve. Ata i shpallën luftë humanizmit, dhe fitoi shtypja e terrori fizik e psikologjik.
Duke qenë të pangopur dekada të tëra, kur bënë ç’deshën, ata përsëri vazhdojnë të njëjtin avaz, duke shpifur e zhgaravitur me shkrimet e tyre në “Zërin e Popullit”. Ata ngacmojnë pa u ngacmuar, ndezin përsëri urat në vend që të heshtin.
Mevlani e Bakoja këta sadistë, personifikim i ligësisë së rracës njerëzore, mbi të cilët rëndon turpi dhe mallkimi i grave shamizeza, nënave smokthinjote edhe sot vazhdojnë avazin e tyre të vjetër: Përdoren për elektorat. Ata jetojnë, me ëndërra për aventura gjakatare.
Është në nderin dhe interesin e kombit që t’u pritet dora e zezë dhe gjuha e nepërkës e të mbërthehen në shtyllën e turpit Mevlanët e Bakot, që të marrë frymë lirisht Shqipëria, për t’u shkëputur një herë e përgjithmonë nga e kaluara e saj katran.

(Për më gjerë lexo: Edison Musaraj “Smokthina dhe Smokthinjotët” Vlorë 2006, f. 84 -86,
dhe gazetën “Balli i Kombit”, dt. 29.2.1996, f.6)

Jaho Leskaj
Agron Deliaj
Feti Rexhepi
Hamit Meçorrapaj
Qerem Leskaj
Fadil Meço
Bardhosh Derri
Edison Musaraj
Brahim Birçaj
Namik Manxhari
Çerçiz Sulaj
Zija Meço
Kaiser Deromemaj
Merko Liçaj
Kujtim Meço etj.

LIBRA NË SHTËPINË E VATRËS PËR SHKOLLËN SHQIPE NË JACKSONVILLE

October 6, 2014 by dgreca

Gjatë nëj vizite punë që bëri në Shtetet e Bashkuara të Amerikës, zv/ Kryetari i Bashkisë së Kamzës, z. Gjovalin Pali i shoqëruar nga shefi i Kabinetit, Qemal Cejku, vizituan edhe Shtëpinë e Vatrës. Ata u pritën nga kryetari i Vatrës, dr. Gjon Bucaj , anëtari i kryesisë Marjan Cubi dhe editori i Diellit Dalip Greca. Mysafirët shoqëroheshin nga biznesmeni shqiptaro-amerikan Mehdi Lita.
Kryetari i Vatrës u prezantoi mysafirëve veprimtaritë më të fundit të Federatës Vatra, rruga e saj 102 vjecare si përpjekjet për fuqizimin e saj, duke synuar ngritjen e degëve nëpër shtetet e ndryshme të Amerikës së Veriut dhe në Kanada.
Po ashtu ai informoi mysafirët edhe me përpjekjet që po bëjnë disa nga degët për të kontribuar në ruajtjen e kulturës, gjuhës amtare dhe traditave kombëtare. Një shembull shumë të mirë po jep dega e Vatrës në Jacksonville me kryetar z. Adriatik Spahiu, e cila ka hapur edhe shkollën shqipe.
Me këtë rast mysafirët dhuruan një paketë me tekste shkollore që Vatra do t’ua përcjellë shkollës shqipe në Jacksonville.
Kryetari Bucaj i falenderoi mysafirët, të cilët dhuruan edhe disa dhurata simbolike Kombëtare. Mysafirët u ftuan në darkën që organizoi Vatra dhe organizatat e tjera të komunitetit shqiptar në Nju Jork, NJ, CT me rastin e vizitës së presidentit Bujar Nishani dhe delegacionit që e shoqëronte.(Dielli)

MESAZHET QË NA VIJNË NGA JETA E NJË QËNDRESTARI ANTIKOMUNIST

October 6, 2014 by dgreca

Rreth librit autobiografik të Agim Mustës “85 vjet në katër kohë”/
Nga Enver LEPENICA/
Agim Musta, është shembulli i qëndrestarit e luftëtarit, shembulli i njeriut që na tregon se si duhet jetuar jeta. Ai ka të drejtë të krenohet për udhen që ka përshkruar gjatë 85 vjetëve. Agim Musta, ka ditur të lërë gjurmë të pa shlyera në udhën e jetës, gjurmë që duhet t`i ndjekim ne pasardhësit. Në rininë e tij pati fatin të ushtrojë profesionin më fisnik nën diell atë të mësuesit, edukatorit të brezit të ri.
Dashuria për lirinë te ky njeri ka qenë e para, e përherëshme dhe e përjetëshme, i gatshëm për t`u flijuar dhe martirizuar, prandaj nën terrorin komunist, ai së bashku me të pa harruarit Pjetër Arbënori e Uran Kalakula si dhe me Riza Kuçin, Tanush Kason Karaman Paftalin, nuk u trembën nga vdekja dhe burgu, por krijuan një grup klandestin social-demokrat për të përmbysyr regjimin çnjerzor komunist.
Në këtë mënyrë, këta burra trima shqiptarë dhe largpamës do të digjeshin si qiri, në qelitë e Sigurimit të Shtetit, që të mundnin t`i jepnin sado pak dritë popullit të tyre që vuante nën shtypjen komuniste.
Kështu, këta burra, ndër ta në vijën e parë edhe Pjetër Arbënori e Agim Musta, do të hynin në ardhën heroike të qëndrestarëve antikomunist, që po sakrifikoheshin për t`i bërë dritë popullit të tyre drejt udhës së lirisë.
Në atë sistem, ku mungonte absolutisht liria, të ndërmerrje vepra të tilla si Agim Musta e Pjetër Arbënori, ishte jo vetëm atdhetari, por më shumë se heroizëm dhe optimizëm e shpresë për lirinë e vendit të tyre.
Të burgosurit politik ndër ta edhe Agim Musta, Pjetër Arbënori, Uran Kalakula e të tjerë ishin dashuruar me lirinë dhe kështu ata u bënë legjenda lirije.
Pas daljes nga burgu i zi komunist, Agim Musta, për të nxjerrë bukën e gojës, vuajti në guroret komuniste, më të tmerrshme se ato që përshkruan Viktor Hygo në romanin famëmadh ‘Të mjerët”.
Me përmbysjen e diktaturës komuniste Agim Mustën do ta shohim edhe nje herë në vijën e parë të luftëtarit të lirisë. Liria, shpërthen te ky luftëtar dhe qëndrestar, aftësitë e tij për të dalë në udheheqie të denoncimit të krimeve komuniste, të formimit dhe organizimit të shoqatës të të përndjekurve dhe burgosurve politik.
Por vlerat e vërteta të një atdhetari, të një intelektuali, të një luftëtari qëndrojnë në parimin se nuk duhet të pyesim se ç`farë bëri atdheu për mua, por ç`farë bëra unë për atdheun tim.
Këtu qëndron edhe madhështia e Agim Mustës: aktivizohet në shtypin e përditshëm si publicist, me artikuj të shumtë dhe arrin të botojë 15 libra, me vlerë.
Librat e tij, pasqyrojnë kalvarin e mundimeve të një luftëtari të lirisë dhe nëpërmjet veprës së tij ne njohim kalvarin e vuajtjeve dhe mundimeve të shqiptarëve nën diktaturën komuniste. Në 23 vjet 15 libra nuk janë pak. Nuk është vetëm talenti, prekupimi dhe dashuria për vendin e tij që e bënë Agim Mustën të botojë më shumë se çdo njeri tjetër në një kohë kaq të shkurtër, por mbi të gjitha ai e ndien detyrën që ka ndaj vendit të tij.
Dhe në këtë mënyrë Agim Musta na shfaqet si shembulli njeriut që ndien detyrën ndaj atdheut dhe se si duhet ta bëjmë këtë detyrë duke kapërxyer çdo vështirësi që na del përpara.
Të 15 librat e Agim Mustës përshkohen fund e krye nga rrëfimi të vërtetave të kohës së shtypjes komuniste, nga ideja e denoncimit të krimit dhunës dhe terrorit komunist të ushtruar mbi shqiptarët për gati 50 vjet nga banda terroriste komuniste e Enver Hoxhës, Mehmet Shehut, Hysni Kapos, Spiro Kolekës dhe të tjerë. Ide humane, të së drejtës që shfaqin shpirtin e madh human të Agim Mustës përpara popullit të tij.
E gjith vepra e Agim Mustës nuk përshkohet vetëm nga fakti i treguar me një gjuhë të thjeshtë, por edhe talenti prej tregimtari që e bën lexuesin të mos e lëshojë librin e tij pa i shkuar deri në fund. Le të përmëndim këtu vetëm esenë ”Gjenerali i zi Nevzat Haznedari” ku vetëm në pak faqe, jep një botë të tërë, të krimit komunist mbi shqiptarët, forcë e madhe treguese, rrënqethëse dhe që të lë mbresa për tërë jetën. Këtë kriminel legjendar mendohet se shokët e tij komunist e helmuan në vitin 1974, për të zhdukur një arkiv të gjallë krimesh.
Edhe sot pak kush është kujtuar të çmojë veprën e Agim Mustës, por këto libra dhe heronjtë që përshkruan me dashuri Agim Musta janë pjesë vendimtare e historisë sonë, janë rezistenca dhe kundërshtimi regjimit diktatorial komunist
Kështu i përcolli gjith ditët dhe vitet Agim Musta deri më sot, më shumë të vrazhdëta se të kthjellta, kur del para botës shqiptare me veprën e pesëmbëdhjetë, “85 vjet në katër kohë”, një dëshmi tjetër një thirrje bashkvuajtësve të tij, që të bëjnë detyrën e fundit ndaj atdheut: të lënë kujtimet e tyre.
* * *
Agim Musta, po na lë në një libër jetshkrimin e tij, por nuk ka mundur ta bëjë mbasi ai në fakt na flet më shumë për ngjarje dhe fenomene të shoqërisë, për jetën e shumë personazheve që ai ka takuar gjatë udhës së gjatë të jetës së tij. Në fakt Agim Musta ndërsa niset të na tregojë jetën e tij na ka treguar jetën e shoqërisë, dinamikën e ngjarjeve që kanë shoqëruar jetën e tij, apo që ai vetë ka vuajtur, apo është gëzuar, në kohët të cilat ai ka jetuar:
Koha e Monarkisë, ku ai përshkruan vendlindjen e tij Gjirokastrën, pak fjalë për paraardhësit, gjyshërit dhe prindrit, pastaj na flet për kryengritjen e Et`hem Totos.
Pushtimi italian, pasi flet për pushtimin, ai nuk harron të evidentojë edhe fillimin e krimeve komuniste që gjatë luftës, në Gjirokastër, kështu p.sh. profesor Tare Kalos, pasi i bënë shosh trupin me plumba, nuk i lejuan motrat dhe të afërmit ta varrosin, por e hodhën në një përrua për ta ngrënë egërsirat!
Vendosja e diktaturës komuniste. Ky është kapitulli më i gjatë i librit jo vetëm se janë vitet më të shumta ku ka kaluar jetën Agim Musta, por veçanërisht sepse atij i dhemb zemra për vuajtjet e mjerimet e popullit në këtë periudhë krimi terrori dhe dhune. Sepse ai e ka të mbushur zemrën e tij me ngjarje të pa fundëme që ai nuk do t`i marrë me vete në botën e përtejme.
Kjo është pjesa kur autori flet për ideologji kriminale që fillon me rrahjet që bëjnë komunistët në shkollë, për bijtë e reaksionarëve! Me shumë interes janë ngjarjet që ka jetur dhe treguar si gjyqi special i vitit 1945, vrasja e Nako Spiros, bomba në ambasadën sovjetike, dhe më rëndësishmja formimi i Grupit Social-demokrat nga: Uran Kalakula, Riza Kuçi, Tanush Kaso, Karaman Paftali dhe vetë autori librit dhe bashkimi këtij grupi me të pa harruarin Pjetër Arbënori, i cili shkëlqeu me madhështi në çdo fush ku e hodhën dallgët e jetës së vështirë.
Në ferrin e burgjeve dhe kampeve të përqëndrimit, ku ka vuajtur autori, të ngritura në kohë paqie, ai na përshkruan ata personazhe që me qëndresën e tyre, me diturinë dhe humanizmin, jo vetëm kishin ditur t`i qëndronin vujatjeve dhe mjerimeve, por digjeshin për të bërë dritë, për të dhënë shpresë për një sistem dhe jetë më të mirë. Ai përshkruan me dashuri: Të pa thyeshmin Samo Dangëllia, mësuesin dhe poetin Gjërgj Komnino, profesor Foto Balën, desantin Muhamet Hoxha, Vera Demën, Doktor Kalivopulli e Gjergj Kokoshin që vdiqën në burg, etj.
Këta janë në fakt perrsonazhet kryesor të këtij libri që janë varrosur me kohë, por që kujtimi i dashurisë së tyre për lirinë që na sjell Agim Musta na i kthen ata të gjallë.
Autori gjatë episodeve të ndryshme na paraqet botën e skamjes dhe mjerimit komuniste, që marrin përmasa të mëdha në burgjet dhe kampet e përqëndrimit.
Edhe pse lexuesi mbetet i trishtuar, nuk është faji i autorit, por i realitetit të kohës së dhimbjes së madhe, komuniste.
Kapitulli i fundit i librit është tranzicioni demokratik, pjesa më e dashur e jetës së Agim Mustës, ku ai sheh të realizuar ëndërrën e tij për një sistem demokratik, ëndërr për të cilën vuajti një komb i tërë. Autori na përshkruan aktivitetin e tij se si ai doli edhe një herë në vijën e parë të luftës për përmbysjen e diktaturës komuniste, se si luftoi e punoi në krye të shoqatës së të burgosurve politik.
Në fakt nëpërmjet jetës së ngjarjeve dhe personazheve ai na lë të kuptojmë edhe jetën e tij: jetë e një luftëtari dhe qëndrestari antikomunist.
Kjo është shkurtimisht përmbajtja e këtij libri.
* * *
Rëndësia, veçoria dhe vlera e veprës së Agim Mustës, qëndron në faktin se ai me zgjuarsinë që e karakterizon, ka shfrytëzuar dosjet e gjalla, të burgosurit dhe të persekutuarit politik, te të cilët ka ditur të vjelë prej tyre faktet tronditëse të vuajtjeve dhe mjerimit që ata kaluan nën diktaturën komuniste, apo në burgjet famëkeq të Burrelit apo Spaçit, të Maliqit apo Qafëbarit, apo të mbi 100 burgjeve që ai, Agim Musta, i ka përshkruar si askush tjetër në librin e tij ” Burgjet e shtetit burg”
Këta njerës që vuajtën ferrin komunist nuk kanë ikur nga kjo botë pa lënë kujtimet e tyre, falë shërbimit të shquar që Agim Musta i bëri historisë sonë.
Evidentimi i fakteve të krimit, dhunës dhe terrorit komunist nëpërmjet atyre njerëzve që i vuajtën është shërbimi më i madh që Agim Musta i bën historisë së atdheut të tij.
Në veprën e Agim Mustës ashtu si edhe në këtë libër, lexuesi psherëtin dhe rënkon me dhimbje ashtu si edhe vetë autori.
Mesazhet që na vijnë nga libri Agim Mustës janë ato se si duhet jetuar jeta: në luftë të përditëshme, për t`i shërbyer atdheut tënd, në luftë për të jetuar me dinjitet dhe krenari, për të kaluar një jetë që kur t`i kthesh sytë pas të krenohesh për udhën në të cilën ke ecur, jeta e një qëndrestari e një antikomunisti që nuk i humbet shpresat asnjeherë edhe në errësirën e burgut të Burrelit.
Libri nuk është thjesht një libër kujtimesh, por që ka në themel vokacionin e të drejtave të njeriut si dhe dinjiten human, si e gjith vepra e tij e më parshme.
Autori edhe në këtë vepër na paraqitet me stilin e tij tregimtar të thjeshtë të kuptueshëm dhe emocional, stil i nevojshëm për lexuesin për të mos u shkëputur nga ideja dhe ngjarja dhe për ti përjetuar ato, duke marrë prej tyre mesazhet e vevojëshme.
Vlera krijuese e kësaj vepre qëndron në përshkrimin e fakteve dhe provave jetësore aq të nevojëshme dhe të domozdoshme për historinë tonë për të mos harruar asnjëeherë të kaluarën.
E gjith vepra e Agim Mustës ashtu si edhe ky libër synon të çlirojë shoqërinë nga zakoni i skllavërisë që u rrënjos dhe mbeti në sjelljen dhe gjykimin e popullit tonë, nga ideologjia komuniste.
Libri pasqyron edhe themelimin e shoqatës së të burgosurve dhe të përndjekurve politik, me fotografi të shumta. Aktivitetin e kësaj shoqate brenda dhe jasht vendit, dhe kjo është pjesë e historisë së ditëve tona e shkruar në kohën që shumë protogandist të atyre ngjarjeve janë gjallë dhe mund të bëjnë vrejtje dhe sygjerimet e tyre.
Përfundimisht do të thoshim se nga vepëra ”85 vjet në katër kohë” që po analizojmë shohim të çlirohet një forcë e madhe mbinjerzore për të qëndruar e luftuar në dallgët e jetës ashtu si ka vepruar edhe autori këtij libri i nderuari dhe i respektuari Agim Musta.
Në jetën e përjetëshme njeriun nuk e përcjellin, as gruaja, as vajza as djali, por veprat e tij dhe Agim Musta ka lënë plot 15 vepra të cilat do ta përcjellin dhe pasardhësit do ta kujtojnë gjithmonë si njeriu që jetën e tij e shkriu për ideale të larta të të drejtave të njeriut.

NDAHET NGA JAMES TRAFICANT, ISH KONGRESIST PER 7 MANDATE

October 6, 2014 by dgreca

*Vdiq në moshën 73 vjeçare një nga kongresistët më anti komunist në historin e Kongresit Amerikan -James Traficant/
*Ai pate deklaruar ne Tirane ; “Me mire te vdekur se te kuq”/
Nga BEQIR SINA, Nju Jork/
YOUNGSTOWN – OHIO : Ish kongresisti James Traficant, i cili perfaqesonte Ohajo ne Kongres prej vitit 1985 deri ne vitin 2002, plot shtate mandate, vdiq në spital nga një sëmundje e rëndë.
Trafikant, për ne shqiptarët është i njohur për një vizitën e tij në 2001 në Tiranë, në mbështetje të Partisë Demokratike – kur partia socialiste fitoi zgjedhjet
Ai mbajti një fjalim duke përshëndetur një tubim të Partisë Demokratike duke thënë”Më mirë të vdekur sesa të kuq”
Një thënie kjo në kulmin e krizën e raketave kubane, që u përdor në retorikën anti-bërthamore Luftës së Ftohtë, nga Amerikanët
Ai pate deklaruar ne Tirane ; “Me mire te vdekur se te kuq”
Ish- Anetari i Dhomes se Perfaqesuesve i Pavaruri i Ohaios Jams Trafikant Jr, kreu shtate vjete burg, nen akuza penale per pranimin e dhuratave nga te interesuarit ne ndihmen e tij legjislative, Trafikant u padit me akuza per marrje rryshfetesh dhe perfitimesh prej biznesmeneve ne shkembim te ndihmes se tij me legjislacionin dhe kaloi atehere ne nje procesi hetimesh me axhesin e sigurimit sekret amerikan FBI ne shtetitn e tij Ohaio . Trafikant, ka qene gjate kohes qe sherbeu ne Kongres njeri shume i afert me shqiptaret. Ish kongresisti i Ohajos, James Trafikant, ka mbeshtetur disa akte dhe rezoluta te ndryshme qe te ndikonte ne politiken e SHBA ne Kosove e rreth saj. Trafikanti ka asituar dhe ka mbajtur fjalime te ashpera duke denuar vazhdimisht gjenocidin, dhe mbeshtetur kerkesat ligjitime te shqiptarve ne Kosove, Kosove Lindore e Maqedoni. Ne disa mitingje e demostrata te medha ne Nju Jork para selise se Kombeve te Bashkura e Uashington DC para Capitol Hill e Shtepis se Bardhe, ka qene gjithmone ze i fuqishem ne mbeshtetje te shqiptareve dhe çeshtjes shqiptare. Trafikant ka sponsorizuar masa te ndryshme te mbeshtetura nga Lidhja Qytetare dhe ka bere thirrje ne menyre aktive per pavaresine e Kosoves, e sensabilzuar ligjevensin amerikan me ngjarjet e Ballkanit. Gjate vizites se tij ne 9-13 prill 2001, ndy muaj para zgjedhjeve te pergjithshme ne Shqiperi, ai mbeshteti hapur kandidaturen e ish kryetarit te opozites se atehershmne dhe ish presidentit shqiptar Sali Berisha dhe u beri thirrje votuesve shqiptare te votojne per demokracine ne zgjedhjet e pergjithshme te 24 qershorit. Qe sipas tij ishte partia demokratike. Duke u shfaqur me Berishen ne kryeqytin Tirane, Trafikanti deklaroi ne nje miting elektoral ne pallatin e kongresve dy muaj para zgjedhjeve se ai mendonte se per shqiptaret do te qe “Me mire i vdekur sesa te kuq,”(“”Better dead than red” – ” Me i mire i vdekur sesa te kuq”, ishte nje nga frazat me anti-komuniste, e perdorur me pare gjate Luftes se Dyte Boterore dhe gjate periudhes se Luftes se Ftohte nga Shtetet e Bashkuara.

In memoriam-Tallazet e jetës dhe lotët e zemrës

October 6, 2014 by dgreca

Patrioti dhe publicisti nga Gjakova z. TAHIR ZAJMI/
Nga Bujar Lulaj & Nadir Zhabjaku*/
43 vite më parë, kollosi i letrave shqipe Ernest Koliqi në fjalën e përmortme në varrezat e Schaerbek-ut,Bruksel për vdekjen e patriotit Tahir Zajmi në prani të rreth 300 pjesmarrësve me një zë të mallëngjyer do të thoshte:
“Më 16 Shtator 1971 në orën 9 e 15 minuta dha shpirt atdhetari që e lidhi jetën dhe emnin e vet qysh në moshë të re me përpjekjet që bani për liri të Kosovës dhe të Shqipnisë.”
“Tallazet e jetës” e shkapetën të ndjerin andej-këndej shtigjeve të vështira të luftës për liri e pavarësi të Kosovës dhe Shqipnisë etnike, me mallin e të cilës mbylli sytë,aq sa edhe për familjen e tij, të cilën e dishroi për së gjalli, rrugëve të mërgimit politik të gjatë plot sakrifica e mundime.
Rrethet patriotike të mërgimit e vlerësonin si veteran dhe flamurtar të çeshtjes kombëtare, prandaj e nderuan me pjesmarrje të gjanë në të gjitha “salikimet mortore” të zhvillueme në varrezat e Schaerbekut në Bruksel, ku vazhdojnë të prehen eshtnat e tij prej gati gjysëm shekulli.
Në përshëndetjen e fundit, arkivoli i mbuluem me flamurin kuq e zi dhe kunora lulesh si dëshmi nderimi për të ndjerin Tahir Zajmi dhe fjala e përmortshme e shumë kosovarëve dhe patriotëve të tjerë pjesmarrës në ceremoninë mortore, u përkujtua dhe u nderua vepra dhe puna e palodhun e tij në shërbim të çeshtjes kombëtare, dhe në veçanti, ajo e bashkimit të Kosovës në Shqipninë etnike.
Mik dhe bashkëpuntor i heronjve dhe luftëtarëve të shquem të kombit si: Bajram Curri,Luigj Gurakuqi,Fan Noli,pjesmarrës aktiv në Komitetin e Shpëtimit Kombëtar për Kosovën në Shkoder, veprues nën kryesinë e Kadri Hoxhë Prishtinës, ai dha ndihmesën e tij të vyer për Kosovën dhe Shqipninë etnike. Veprimtaria e tij patriotike shkëlqeu edhe më mbrapa, sidomos gjatë “Lidhjes së dytë të Prizrenit” për ta vazhduar edhe ma me vrull gjatë mërgimit të gjatë politik, mbas vendosjes së diktaturës komuniste në Shqipëri.
Veprimtaria politike, atdhetare dhe publicistike janë të pandashme në jetën e heroit. Ai asht një kronikan i pazëvëndësueshëm i kohës, kur jetoi e punoi.Nuk i shpëton asnjë detaj i jetës politike dhe shoqërore në Kosovë dhe Shqipëri. Gdhend me mjeshtri artisti portrete figurash të shquara, herojsh, luftëtarësh,ngjarje të njohura e të panjohura të kohës që janë burim i pazëvendësueshëm informacioni për historiografinë shqiptare, kuptohet nga një kandvështrim i ri, për ngjarje të jetueme nga vetë heroi.
Tahir Zajmi asht prezent në të gjitha ngjarjet e mëdha të kombit,fizikisht dhe mendërisht,me kapacitetin maksimal të një atdhetari të dorës së parë. Qysh në rininë e hershme atë e ndeshim në tavolina burrash, ku vendosej me pushkë e pendë fati i Shqipnisë.Ai u ushqye me ideale të nalta atdhedashunie prej këtyne burrave të kombit, ku vend të veçantë xen padyshim “baca”Bajram,trimi i maleve Bajram Curri,plaku i urtë dhe burri i mençëm i Kosovës kreshnike dhe mbarë Shqipnisë e Malcisë së Gjakovës.
Z.Tahir Zajmi ishte sekretar i besueshëm i “bajrakut të maleve” B.Curri qysh në moshën 17-vjeçare.Respektin për “bacën” e ruajti deri në vdekje.Gojëve të liga për mungesën e shkollimit të naltë të B.Currit, Zajmi i përgjigjej me përçmim: “…sikur 10 njerëz si ai të kishte Shqipnia ,sa mirë do të ishte për fatin e saj…” Dhe ne shtojmë edhe si T.Zajmi që shpalosi shumë herë vizion të qartë për të ardhmen e atdheut në të gjitha sferat e jetës shoqnore e politike.
“Internati i Krumës”gati 100 vjet më parë, apo mendimi për hapjen e shkollave në Lumë, Has e gjithandej, për shkollimin e fëmijëve të popullit, për të përgatitun njerëzit e ditun për ardhmëninë e Kosovës dhe të krejt Shqipnisë, janë ide të qarta të njerëzve si z. Zajmi me shokët e tij.Ky vizion shkëlqeu me gjithë forcën e një politikani dhe atdhetari në çastet më kritike për fatet e kombit, kur identiteti ynë kombëtar rrezikohej si asnjëherë tjetër, i mbetur në mëshirën e ngjarjeve të kohës, në prag të përfundimit të “Luftës së dytë botërore”.Identiteti i popullsisë 2 milionëshe shqiptare të Kosovës dhe krejt Shqipnisë rrezikohej nga synimet shoviniste të hershme sllave serbo-malazeze, rreziku internacionalist i komunizmit mbarëbotëror dhe jo më pak dhe nga ideologjia komuniste shqiptare që u përhap si murtajë mbi forcat intelektuale nacionaliste, duke i shkaktuar një dam të pallogaritshëm çështjes mbarëkombëtare shqiptare.
Në këto momente historike për fatet e atdheut, shkëlqeu patriotizmi i flaktë i tij dhe qindra luftëtarëve të tjerë kosovarë të lirisë, njerëz të sprovuar të pushkës e të mendjes, duke kapur momentin historik për organizimin dhe formimin e Lidhjes së dytë të Prizrenit, për ruajtjen e teritoreve shqiptare në Kosovë dhe më gjërë, për bashkimin e të gjitha trojeve shqipfolëse në kufijtë e vjetër etnikë të vitit 1913.
Akuzave të egra gati gjysëm shekullore nga komunizmi internacionalist nderkombëtar dhe ai shqiptar, si vegël e bindun e të parit, burri i urtë dhe mentar nga Gjakova kreshnike, i asht përgjigjë në dhjetra shkrime dhe analiza politike, me materiale dokumentare historike duke qartësuar “pse ishte i nevojshëm ky kolaboracion dhe mbështetje nga gjermanët”që u kishin premtuar shqiptarëve mbrojtje dhe Shqipninë etnike.
Se çfarë do të thonë sot “kritizerët” sllavo-komunistë dhe kripto-komunistët shqiptarë, kur Shqipëria dhe gjithë Ballkani kanë kthyer sytë nga ndihma gjermane? Apo mos presin prapë ndihmë nga Rusia e Putinit që nuk ka dëshirë t’i shkulë kthetrat nga Ballkani…?!Çdo ditë e më shumë del në pah nevoja e shqiptarëve për kombin gjerman ,jo vetëm në fushën ekonomike, por edhe në atë të mbrojtjes, në gjeopolitikën strategjike që duhet të ndërtojë kombi shqiptar një herë e mirë, gjeopolitikë strategjike afatmesme dhe afatgjatë për të ardhmen e sigurt të tij.
Kombi paqedashës shqiptar ka nevojë për disiplinën e njoftun gjermane, për rregullin, zbatimin e ligjit dhe plot vlera të tjera që përmban në vetvete kombi i njohur gjerman që jo pak i ka dhanë njerëzimit. Kombi gjerman ka patur, ka dhe do të ketë plot idhtarë dhe simpatizues shqiptarë. Dhe jo vetëm në art, kulturë, sport. Në radhë të parë populli ynë çmon politikat ekonomike të shtetit gjerman. Me të drejtë ekonomia gjermane sot asht në stade për t’u patur lakmi nga të gjithë shtetet e Europës.
“Ordnung ist halbe Leben”(rregulli asht gjysma e jetës),-thonë gjermanët dhe e kanë parim themelor të jetës. Ndaj Deutschland ist “uber alles” (Gjermania asht mbi të gjithë në Europë)
Tani ka ardhur çasti historik që vepra dhe puna e nacionalizmit shqiptar në vite brenda dhe jashtë atdheut të marrin vlerësimin e merituar dhe vendin që i takon në historinë e kombit shqiptar.
Eshtrat e patriotit Tahir Zajmi presin dorën e kujdesit për t’u prehur në atdhe,buzë Erenikut në Gjakovë,ku la amanetin e tij të fundit. Sa ma parë eshtnat në atdhe për të nderue kujtimin e pavdekshëm të tij, aq më i detyrueshëm obligimi i njerëzve që e duan kombin pa interes, siç e deshi patrioti kosovar nga Gjakova Tahir Zajmi.
Le t’i jetë vorri i lehtë…në Kosovën kreshnike, në atdheun e dashtun,pas gati gjysëm shekulli në dhe të huaj, të lirë e të pavarun.
***

Tahir Zajmi mirëse vjen

Mirë se vjen burri i Shqipnisë
Mbarë Gjakovës e Malësisë
O dardan i Kosovës kreshnike
Fli u bane për Shqipni etnike.

Mirë se vjen në tokën nanë
Aty ku toka peshon randë
Ardhsh i bardhë, bir shqiptar,
Ku shndrit dielli rrezear.

T’ pret Kosova dhe Gjakova
Të pret Shkodra dhe Rugova
Ereniku ta freskon ballin e Pashtriku ta shuen mallin.

Fluturim kah sillet shqipja .
e përplas flatrat krenare
t’ pret Rozafa me gji nane
Shkoder locja dhe Bujana.

Pasha diellin e kësaj toke
fort i lumtun jam ndie loke
n’sofren shqipe të bujarisë
bash në zemër t’shqiptarisë.

Porositë e nanës loke
Si dardan i lashtë nder mot
na thërret Kuvend i Arbërve
n’Pellazgji në tokë të t’parve.

Porositë e bacë Bajramit,
edhe trimave të vatanit,
do t’i ruej me zemër djali,
amanetin siç na e la i pari.

Si Rozafa “Zoj’ e mirë”
tek ushqen me gji të birin.
mbron qytetin e ruen t’ lirë
bukuroshes ia shton hirin.

“Prej Tivarit deri n’Prevezë,
ku lshon dielli vap’ edhe rrezë”…
vjen Tahir Zajmi bir shqiptari,
të bashkojë trojet që na la i pari.

Me pendë e pushkë, si burrat motit,
t’i kthejë Atdheut dhuratën e Zotit,
në male e fusha pa pra tuj luftue,
lirinë që anmiqtë ia kanë mohue.

Vikama e trimit

Më leni të kthehem në Atdhe!
Mërgimi i gjatë më lodhi
Të prehem në vendin ku kam le
Shpresat përjetë nuk m’i vodhi.

Andrra e gjatë s’më tradhëtoi
Shpresat nuk m’i shuajti përjetë
Andrra e Shqipnisë jetoi
Në dit’ të lumtuna merr jetë.

Në dhe të huaj besimin mbajta gjallë
E vrava jetën e mbushun në vaj
për Shqipni u shkriva në mall
Prapë flamurin e lirisë nalt e mbaj.

Si bohem u enda nëpër botë
Kalorës i lirisë së shqiptarisë
Po zemra gjithmonë do ta thotë
Përjetë jemi bij të Shqipërisë.

Më leni të prehem në Atdhe!
O miqtë e mij të burrërisë
Në tokën teme t’shtrejtë ku kam le
Ku më ngjan dheu i lehtë si fëmisë.

Ku kam babë e ku kam nanë
ku kam miq e trima plot
Për Atdhe jetën e dhanë
Kurrë për ne mos derdhni lot.(N.Zh)

Shtator 2014
* Me 11 tetor 2014 do te organizohet ne Varrezat e Gjakoves ceremonia e rivarrimit te atdhetarit nacionalist, ish sekretari i Bajram Currit- Tahir Zajmi