• Home
  • Politics
  • Opinion
  • Culture
  • Sports
  • Economy
  • Interview
  • Reporting
  • Community
  • Vatra

Dielli | The Sun

Albanian American Newspaper Devoted to the Intellectual and Cultural Advancement of the Albanians in America | Since 1909

Archives for January 2018

Serbia’s History of trying to eliminate Albanians, and why it doesn’t accept the reality now

January 9, 2018 by dgreca

1 Luz TomajBy Luz Tomaj/  the world needs to know about even the smallest of countries and I hope to be able to help in doing that.  With the latest changes, long historical injustices are partially corrected. Serbia does not accept this reality.

Mentality is a unit of the structure of spirituality; it’s a way of thinking and understanding, but also of the social system from generation to generation of the nation. In accordance with the mentality, national traditions are also formed. All of this is understandable. However, if national culture wants to follow and engage in modern culture and civilization, it must revise the tradition of elements that are not accepted by civilization. Serbia has this problem, the element of hate of the other. It has never tried to escape from the tradition. Does that mean they do not adapt with time? The big question is why?

Shortly who are Albanians and who are Serbs

I use existing official names. Albanians are direct descendants of Illyrians. This means that Albanians are the oldest people in Europe. The Illyrians were divided into more tribes. Kosovo Albanians are descendants of the tribe of Dardans. The territory of Dardans was known under the name Dardania. I have seen Dardania acknowledge and define Serbian encyclopedia also. According to the historical definition, Dardania encompassed the territory of today’ Kosovo and parts of Serbia and Macedonia. The largest cities of Dardania were Naissus (Nis), which today is the second largest city of Serbia. Scupi (Skopje), today’s capital of Macedonia and Ulpiana  (Liplan) which today is a city in Kosovo. On the other side, Serbs, as a part of the south slavics, came to the Balkan during the sixth and seventh centuries, as one writer details, destroying  everything in front of them. They were concentrated around today’s Belgrade. During the Eighth century, Albanians and the Serbs, as other Balkan nations, accepted Roman Catholic Christianity. In the eleventh century, the Serbs followed the Russians and converted to orthodox Christianity.

The first Serbian aggression

Macedonian Czar Samuilo (y. 976-1014) first attacked and occupied Dardania. But, meanwhile, Serbia became stronger and moved on the offensive. Serbia then expelled Czar Samuilo and occupied Dardania and more. Southern Slavs have come to the Balkans as barbarians. The Serbs as a part of the southern Slavs also performed the occupation of Dardania. Besides, they started building orthodox monasteries. Some monasteries and churches existed as Roman Catholic, so they only transformed into orthodox, which even in that time there were no orthodox. Serbia held Dardania under occupation until 14th century, which then the Ottoman empire began to occupy the Balkans. According to history, in the year 1389, Serbia and the Ottoman Empire waged war in Kosovo (Fusha e Kosoves), known as the Kosovo battle, to which Serbia lost the battle. There are two interesting moments here. First, as no one else, Serbia still celebrates the lost battle every year. Secondly, the battle was to defend today’s Serbia and not Kosovo. The place of the battle is far from the Serbian border less than 30 miles. Ottoman Empire stood in the Balkans until the beginning of the 20th century. During the Empire, today’s Albania, Kosovo, parts of Serbia and Macedonia were all together.

Occupation after occupation

Serbia occupies Kosovo for the second time in y.1912

After the war against the empire, in 1912 and beyond that, Serbia was extremely barbaric against Albanians. As a reason it was taken that, most Albanians were converted into Muslims during the Ottoman Empire and, the Christian Albanians was pro-Austrians oriented. But, it is true that, Albanians never were not divided ideologically and never had religious conflicts. I will only present some massacres in November 1912, reported by European media.

-The Daily chronicle reports on November 12th 1912: near Skopje, two thousand were killed as well as five thousand Albanians near Prizren. Several villages were burned during these massacres and people were killed.

-Parisian Humanite reports about the plundering, massacres and destruction of thirty one villages,

-Danish Riget reported that an army leads War of exterminated. According to the statements of officers and soldiers, between Kumanova and Skopje 3.000 Albanians were killed and, near Pristina 5.000 Albanians were killed. Residents were expelled from their houses and promptly murdered,

-Special correspondent of the British Daily telegraph writes that, the passing through Albania, the military general Jankovica, “overthrows all the pervasive world history” by killing old men, women children and even infants. The correspondent continues: “Serbian officers, beaten by victory, use to say that the best way to pacify Albania is to completely exterminate Albanians”.

These were just some of the details I have had arguments about. Otherwise, there have been many other massacres. According to today’s international and war law, genocide and war crimes were enough. We know that, every occupant has its own goals and interests. The goal of each occupier is to expand its territory. In addition, if the goal of the Ottoman Empire was to expand Islamism, the goal of Serbia was to expand its territory and to eliminate Albanians, to make them to leave the country or to kill them.

After WWI, Serbia started the process of colonization of the Albanian territory with the intent to bring Serbs and Montenegrins in order to let Albanians leave their country and change the demographic structure. Serbia’s constitution (called progressive constitution), did not affect the territories where Albanians lived. The constitution and law for Albanians was the police. The police had unlimited powers to deal with Albanians. The task of the police was to force the Albanians to leave the country. There is one case I’d like to touch up on. In 1927, the leader of district Zvecan was fired. Against the decision, he went on to say that he had made 32,000 Albanians to leave the country and to move to Asia. Understandably, he was immediately brought back to duty. The Serb who makes more Albanians to leave the country was the best Serb.

In 1937, the Serbian government, in Belgrade, organized a “Scientific debate on resolving the Albanian issue”. At that debate, the most aggressive was Vasa Cubrilovic. Imagine, he was a academician, a member of the Serbian and also Russian academy of sciences. Among other things, he criticized the government for doing nothing to make Albanians leaving Kosovo. If Germany can expel tens of thousands of Jews, if Russia transfers millions of people from one to another part of the continent, there will be no world war due to several hundred thousand displaced Albanians he said.  After this debate, at the initiative of Serbia, a convention with Turkey was signed and also was fixed the amount of money Serbia needed to pay Turkey for each family of Albanians accepted by Turkey. Who knows how many Albanians families have been transferred to Turkey. The transfer was stopped in the beginning of WWII. In WWII, Italy occupied the entire Albanian territory. Under this occupation, after an extended period of time, all Albanian territories, from Albania to Kosovo, as well as Albanian territories in Serbia, Macedonia and Greece were united. Unfortunately, under occupation, but for the first time, Albanians felt happy. The reason for this was that Italy allowed schools to open in Albanian language and the administration of the government introduced Italian and Albanian language.

After WWII, in the first government of Yugosllavia, Cubrilovic was appointed minister of agriculture. From that position, he initiated much agrarian reform with the intent to bring more Serbs and Montenegrins to Kosovo. Except Cubrilovic, the biggest extremists in the history against Albanians were Aleksandar Rankovic and Slobodan Milosevic.

Aleksandar Rankovic was a veteran in WWII. He was among the five most trusted associates for Dictator Tito. Over time, he was tasked with running the country security service, which factually was the country secret service. Through this service, he has been monitoring what was happening in all federal units. He was especially concerned about Kosovo and Croatia. In 1956, the population structure of Kosovo was 64.1% Albanians, 23.5% Serbs, 3.9% Montenegrins and the rest of the population was composed of other minorities. The structure of the country security service was the following: 58.3% Serbs, 28.3% Montenegrins and only 13.3% Albanians. This service also supervised the police service itself. During the 1950’s, this service and the police, brutally maltreated Albanians. I will present what I have seen. In 1955 and 1956 I was a student and during my tenure in the 7th and 8th grades. There was only small railway station between the school and the police station. Every day I saw dozens of people lying on the back of the police station wall. One day, I saw my mother’s cousin. It was winter and about -10 degrees Celsius. I insisted to my father to explain to me what was going on. He told me that, the police were calling people over and asking them to bring the weapons. I found out that, first they would bring the people into the basement; put them in water up to their knees then back outside to freeze. Afterwards, they would call in everyone, present and had them lie on a table. The cop would then tie them, close their mouths with a towel and dropped water in their nose. It is understood that, afterwards, the police beat everyone with rubber pads. Factually, this was not a weapon gathering action but pressure by enforcement to migrate people out, mostly in Turkey. I had a school friend who had disappeared from school. Later I learned that, his family, due to police pressure, moved to Turkey.

In Kosovo, about 70% of the populations were Albanians. But, the leaders were Serbs and the government administration was exclusively in the Serbian language. It was the same in 1964 when I first started work in the office for the court administration. At that time, one judge was an Albanian and five others were Serbs

Later it was found out that, Rankovic, secretly worked with Russia to liquidate Yugoslavian dictator Tito. In 1967, the intention of Rankovic was revealed. He was freed of all functions and kept under house arrest. Afterwards, changes began in Yugoslavia and especially in Kosovo. According to the 1974 constitution, Kosovo, for the first time in history becomes a federal unit.

Slobodan Milosevic, Balkan Butcher

The next person I’ll speak on is Slobodan Milossevic, also known as the Balkan Butcher. During the proceedings before the International court of justice in The Hague, he died. After the death of Tito, his idea was to turn Yugoslavia into a Great Serbia. During the 1980s, began the dirty action against Kosovo. In 1990s he started aggression against Bosnia and Croatia and also continued his genocidal ways in Kosovo. He began with mistreatment and arrest of many Albanians. The next step, in short, was the closure of the university and schools in the Albanian language. Newspapers in the Albanian language were also banned, while on radio and TV the programs were only in the Serbian language. At the end of the 1980’s, Kosovo leader Ibrahim Rugova, began peace activity and tried to inform the world about everything that was happening in Kosovo as well what Kosovo was asking. The USA as well as the Western Europe supported him, but, on the other side, Russia, the historic ally of Serbia, supported Milosevic.

In 1998, Serbia had invaded Kosovo. The army, the police and the paramilitary attacked the Albanians. Over one million people had to leave the house and move to Albania, Macedonia or Montenegro. Among those forced to move were the family of my brother and sister. At the time I was in the USA and monitored the situation through the media as well as seeing the reaction of the UN, the USA and the international community. I remember when President Clinton, in agreement with the allies, decided to intervene with NATO. The intervention lasted for 72 days. After that, the UN administration took of control of Kosovo. It was estimated that, during the Serbian invasion 12,000 Albanians were killed.

Thanks to the intervention of NATO, USA and the international community, Kosovo declared its independence in 2008. So far, the independence of Kosovo has been recognized by about 120 countries. Basically, countries allied to Serbia and Russia did not recognize Kosovo’s independence. By its constitution, Serbia still treats Kosovo as a part of Serbia. About 90% of the Kosovo population is Albanians. The other 10% are Serbs and other minorities. Unfortunately, in northern part of Kosovo are concentrated Serbs. They isolate themselves from Kosovo and cooperate only with Serbia. In that part, Kosovo has no sovereignty. The Serbian representatives in the Kosovo government are generally in line with instructions they receive from Belgrade. They do not recognize the constitution or flag of Kosovo. Kosovo Serbs and Serbia insist on forming a special association of municipalities where Serbs live with special political rights. I am sure that, the goal of the association is to unite Kosovo Serbs with Serbia. Serbia is only worried about Kosovo Serbs, although Albanians do not commit any crime against Serbs. The question is what does do for Albanians in Serbia. While, Serbs in Kosovo have special rights, Albanians in Serbia do not even have school books, in Albanian language, without approval of the Serbian government.

Serbia’s extreme nationalism is not surprising. Serbian leaders are trying to transform themselves into modern politicians. However, the people say that the wolf can change its hair but that does not change their nature.  I was reading that, the current president of Serbia, during the war in Bosnia, stated “if one Serb dies, we will kill a 100 Bosnians”. On the other hand, the current foreign minister was the spokesman and the right hand of war criminal Milosevic. Now, the question is whether the international community knows who they are talking to.

Filed Under: Analiza Tagged With: Luz Tomaj, Serbia’s History of trying, to eliminate Albanians

Ushtarët e Aleksandrit, Pirros dhe Skënderbeut ishin të të njëjtit popull

January 9, 2018 by dgreca

ARBËRESHI ANGELO MASCI NË JOURNAL DE L’EMPIRE (1808) : “ASGJË E SAKTË NUK ËSHTË SHKRUAR DERI TANI PËR KOMBIN SHQIPTAR, DHE ATO PAK TË THËNA JANË SI NJË RE E DENDUR DHE E ERRËT, E CILA FSHEH MË SHUMË SE KURRË TË VËRTETËN.”/Angeli Masci

Nga Aurenc Bebja*, Francë – 9 Janar 2018

Gazeta e Perandorisë franceze, “Journal de l’Empire”, ka botuar, të dielën e 24 korrikut 1808, në faqen n°2, veprën e arbëreshit Angelo Masci (Ëngjëll Mashit) me titull “Essai sur l’origine, les mœurs, et l’état actuel de la nation albanaise – Discorso sull’origine, costumi, e stato attuale della nazione Albanese. ”

Blogeri Aurenc Bebja, nëpërmjet faqes së tij “Dars (Klos), Mat – Albania”, sjell disa rrëfime të autorit për shqiptarët :

 Shtrirja e kombit shqiptar nga Shkodra deri në Artë

“Një popull, aq i famshëm por që është pak i njohur, një komb, i cili, për shekuj me radhë nuk ka ndryshuar zakonet e tij, të cilat, i gjejmë në mesin e njerëzve të qytetëruar, ende ruan zakonet barbare (e lashta) dhe meriton me siguri vëmendje. Asgjë e saktë nuk është shkruar deri tani për këtë komb, dhe ajo që është thënë në të shkuarën është si një re e dendur dhe e errët që fsheh më shumë se kurrë të vërtetën. E kam fjalën për kombin shqiptar. Ai shtrihet në një territor të gjerë, në të cilin është indigjen (autokton), duke filluar nga Shkodra e deri në Artë, por gjithashtu ka një numër të madh kolonish të shpërndara në More, Siçili dhe Itali.”

Maqedonasit, Epirotët dhe Ilirët

“Ushtarët e Aleksandrit, Pirros dhe Skënderbeut ishin të të njëjtit popull.”

Pasioni i shqiptarëve

“Shqiptari është natyrë e gëzuar. I pëlqejnë gostitë e mëdha dhe argëtimet; kërkon sidomos të kërcejë. Ai e ka zakon të ecë me shpatë në dorë, duke kënduar vargje që i kujtojnë veprimet e guximshme të njerëzve të mëdhenj të kombit. Është bujar, por neglizhon të vë pasuri : nuk nguron të japë diçka kur dikush i kërkon ndihmë ; por i ndodh të jetojë gjithashtu si lypës.”

Shqiptari në rolin e ushtarit

“Shqiptarët janë të gjithë ushtarë; vetëm mosha apo sëmundja mund t’i përjashtojë nga kjo detyrë. Secili prej tyre, pa shpresë shpërblimi, pa marrë ndonjë kompensim, njofton se merr pjesë në luftime me kurajo, guxim dhe hare : dashuria për lavdi dhe frika nga poshtërimi i çojnë ata në sulmet më të rrezikshme. Jeta është një barrë e dhimbshme për atë që, në përleshje, është detyruar të largohet apo që në momentin e luftimit është fshehur. Përkundrazi, baballarët e bijve, që kanë vdekur për atdheun, nderohen tej mase.”

Organizimi në betejë

 “Meqë shqiptarët nuk kanë mbret, ata zgjedhin në rast lufte, një nga krerët më të guximshëm për t’i udhëhequr. Pushteti i përkohshëm nuk u mjafton atyre që t’i bëjë të respektuar : për të pasur me vete shokët e tyre, ata duhet të jenë aktivë, bujarë, dhe mbi të gjitha, në krye të përleshjeve. Në betejë, trupat e tyre nuk janë të renditura dhe nuk mbajnë kurrë një pozicion të caktuar.”

Gratë shqiptare

“Gratë gjithashtu marrin pjesë në luftë: shpesh, ato janë në krye të batalioneve, për të shërbyer si bastion kundër armikut. Na bën kurioz respekti fetar që barbarët kanë për gjininë femërore. Shpesh dhe ende shohim gra që u shkojnë në ndihmë të afërmëve të tyre duke u dërguar ushqim, municione, etj.  Shpesh, nga lotët, lutjet, madje edhe nga qortimet e tyre, i shohim ato të zgjojnë zjarrin e luftëtarëve dhe kështu vendosin fatin e betejave.”

Kolonitë shqiptare në mbretërinë e Napolit

“Ndonjëherë, shqiptarët vinin me trupa të tëra, duke pasur në krye një shef; më shpesh, ata hidheshin brigjeve tona në numër të vogël dhe pa udhërrëfyes. Të parët u shfaqën në vitin 1461, në kohën kur Skënderbeu u bë nga mbreti Ferdinand pronar i tokave të Shën Pjetrit në Galatinë. Një koloni e dytë shqiptare erdhi në vitin 1467, në kohën kur Skënderbeu vdiq; të tjerët nën papatin e Palit të II-të, i cili mbretëroi nga viti 1464 deri në vitin 1471; të tjerët më në fund rreth vitit 1478, koha kur zotëria i madh (sulltani) u bë sundimtar absolut i Epirit, Maqedonisë dhe Shqipërisë. Këtyre emigrimeve, bashkëngjituni edhe ato që ndodhën gjatë mbretërimit të Charles të V-të. Urrejtja e shqiptarëve ndaj fuqisë osmane dhe nderimi i tyre për sovranët e Napolit, kryesisht ish-zotërinjve të tyre, i bëri ata, në 1532, që t’i japin qytetin e Koronit këtij perandori. Pak kohë më vonë, banorët e tij u pushtuan nga turqit; ata vendosën të iknin. Charles i V-të i mikpriti në tokat e mbretërisë së Napolit dhe i shpërbleu në mënyre masive për besnikërinë e tyre. Koloni të tjera erdhën nën sundimin e Filipit të II-të… Shqiptarët, aktualisht ekzistues në këtë mbretëri, jetojnë në 59 fshatra, të cilët së bashku, përbëjnë një popullsi prej 63.920 individësh.”

Filed Under: Histori Tagged With: “Ushtarët e Aleksandrit, Aurenc Bebja, Pirros dhe Skënderbeut, shqiptare

Histori rreth frashellinjeve dhe figures se rilindasit

January 9, 2018 by dgreca

SAMI FRASHËRI-Disa histori rreth frashellinjeve dhe  figures se rilindasit/
1 Sami FrasheriNga Gezim Llojdia*/

1.Samiu me diturin “Shqipëria ç`ka qenë,çèshtë,ç`do të bëhet”( 1889).Po të shtroheshin vargjet e tij të kapej e të bëhej litar,të niste në gurin e parë kilometrik,ajo do tu binte dy tre herë rreth e rrotull,trojeve shqiptare.
Stambolli si një nga qendrat e perandorisë otomane ,këtu janë vendosur ,kanë jetuar dhe janë shuar shumë jetë shqiptarësh. Një lagje e këtillë kryeqendra e perandorisë jetoi Naimi dhe shkencëtari Samiu.
R.Mitrovica i cili ka bërë edhe një vizitë,në varrezat publike përball xhamisë Sahrai,Gedite ku ishte shtrirë në arkë-morti trupi i shkencëtarit Sami Frashëri. Në një studim për shkencëtarin Frashëlli R.Mitrovica në vitin 1950 botuar tek Flamuri,faqe 45 shprehet se për të gjithë këto shuma e të hollave që ai mori nuk i kalonte të 100 lira turke ar. Aty thuhet se ishte një ermen nga Kajseria me emrin Mihran që e shfrytëzonte. Ky paskësh qenë një spekulantë,që ai vetë Samiu e kishte nxjerr befasisht në dritë,në fillim si nëpunës me pagesë dhe më vonë radhues dhe kryeradhës në fletoren e vet “Sabah”.Ky njeri djallëzor në thelb dhe në shpirt gjen një mënyrë që të blejë të drejtën e fletores nga greku Papadopulos dhe te bëhet pronar duke e paguar tashmë vetë sa të dëshironte ai shkencëtarin e varfër të dërmuar nga sulltani dhe të sëmurë.
2.
Të dhënat që i ka bërë publike në vitin 1950 Mitrovica thuhet se për çdo format të enciklopedisë,njeriu me shpirtin djallëzor Mihrani i jepte një çerek mexhideje. Një lirë turke mbante 4 mexhide. Madje është thënë se të hollat e fundit për një vëllim të enciklopedisë nuk ja kishte paguar .Shikoni se cfarë shpirti ,afritë dritësim I jepte Sami Frashëri punës së enciklopedisë sa që të mos mbetej mangët vepra e tij,pjesën e fundit e ka dhënë pa para Për këtë vepër kolosale shprehet Mitrovica ai prishi 12 vjet të jetës nga 1888-1889,kurse pagesa për 12 vjet mundim ka shkuar tek 300 lira. Kështu ky shkencëtar I shquar që ka lënë këtë trashëgimi ka bërë një jetë modeste. Më 4 maj 1884 martohet me me të bijën e Kadi Asqer Sadedinit Efendiut dhe kështu shkon të jetoj në shtëpinë e vjehrrit të vetë në Kandilli,për një periudhë kohe që zgjat nga 8-10 vjet. Ndërkohë nga klima ai bëhet shiatik dhe kërkon ndërrimin e shtëpisë dhe shkon në Eren Koy ku me shumë halle dhe borxhe kishte ngritur një kioskë. Kjo shtëpi e bukur zbukuruar sipas planit të vet Saimut ishte e hipotekuar në arkën e sigurimit. Mbas vdekjes së shkencëtarit ajo nuk kishte ndonjë vlerë të madhe dhe u shit nga arka e sigurimit me një çmim të hollë tek ministri i oborrit Ragip Pashai.
3.
Nga kujtimet që ka lënë Zaim Brahimi (ditari i Zaim Brahimit- libri im, G.Llojdia)thuhet se vdekja e dy vëllezërve të fundit frashëllinjë ndodhi në 4 vjet të njeri-tjetrit. Në 18 qershor,ditën e shtune te vitit 1904 Samiut me moshë 54 vjeç ju këput shpirti dhe varri ishte në varrezat publike kundrejt Xhamisë Sara Guditë në Stamboll. Pranë varrit të tij që ishte vetëm dhe pa gurë ishte varri i Emnesë me mermer.
4.
Duke paranderë largimin nga jeta,ngase ditët e numëruara,po i fironin, pak përpara se të vdiste Halid Frashëri ka shkuar dhe i ka kërkuar klerikut Alush Frashëri të birit të Dalib Frasherit, fëmijët ti edukonte. Frashëllinjte ishin shquar për inteligjencë, pra arsimi i tyre duhej plotësuar. Nga arka e teqesë dolën të hollat për të shkolluar Abdylin dhe më pas të tjerët. Në vitin 1862, Emine Myteveli, gruaja,që u dha jetë fëmijëve mbartës të mbiemrit Frashëri,bie në gjumin e amshuar,në moshën 48 vjeçare.
5
Pronat e Frashëllinjëve ju shitën kaninjotëve.Mbledhësi vlonjatë i historisë F. Shaska,përmend një ligjërim folklorik lab,që ai vet e ka dëgjuar nga i ati XH.Shaska,që këndohej në ziafete dhe dasma labërishte. Lebërit e ruanin zakonin e hershëm për ti vendosur në këngë,ngjarjet ,që në një farë mënyre kështu të përjetësoheshin,në kohëra.
Përmbajtja e kësaj kënge shfaqet kështu:Avdul ç’mënde pate?/Shite çifligje e irate/Shite Kallmin në Myzeqe/Mustafa Begës ja dhe/Qysh e dhe o derëzi/Për një karroqe flori/E dhashë për Shqipëri/Që të mos e marrë njeri/As grek,sërb e Mal i Zi/Avdul Frashëri,Avdul Be/Po Zvrënecin kujt ja dhe /E bleu Dalan Kanina/Për dy karroqe stërlina…
Kështu pronat e frashëllinjëve të krijuara brez pas brezi shkuan për çështjen e madhe shqiptare. Trashëgimia e tyre pasurore shkoi për zgjedhjen e çështjes së kombit të tyre.
6.
Enciklopedia britanike ka shkruar këto radhojë për Sami Frashrin.
Shamsuddin Sami Frasheri , i quajtur edhe Shamsuddin Sami Fraser ose Sami Frashëri , i (i lindur më 1 qershor 1850 , në Fraser , Shqipëria , Perandoria Osmane – vdiq më 18 qershor 1904 , Stamboll ) , autor dhe lexikograph -së i cili ishte një figurë udhëheqëse të shekullit të 19 .I lindur në një familje myslimane shqiptare , u arsimua në shkollën greke të Janinës i dhe ju dha edhe mësime në gjuhën turke , persiane dhe arabe nga tutorët privat . Pas lëvizi në Stamboll , ai filloi një karrierë në gazetari dhe ishte gazeta mëngjes ( ” mëngjesit ” ) në vitin 1875 . Ai gjithashtu i lidhur , por shkrimtarëve turke BEC . Ai përktheu vepra nga frëngjisht dhe shkroi disa romane dhe drama , sidomos Taaşuk -i Talat dhe fitnet ( 1872 ), një roman që dënon zakonet e martesës turq , dhe tre luan , Besën , Sidi Yahya . Shfaqja e fundit , e cila ishte konsideruar shumë i hapur , çoi në një mërgim dy- vjeçare në Afrikën e Veriut .Pas kthimit të tij , Frasheri duke punuar në atë që janë konsideruar kontributet e tij më e madhe , lexicographical tij punon Kamus – i Fransev është , një frëngjisht – anglisht , anglisht – frëngjisht dictionary , Kamus – i- Alam ( ” Fjalori Universal ” ) , një punë enciklopedike në gjashtë vëllime dhe Kamus – i Turki ( ” Dictionary Turkish ” ) , ne dy volume . Puna e fundit është veçanërisht interesante si një përpjekje për të pastruar gjuhën turke. Shumë projekte të tjera shkencore kanë mbetur të papërfunduara nga vdekja e tij .
7.
Djali iu shkencëtarit nga Frashëri.Ali Sami Yen(1886-1951).Jeta e djalit të Samiut.
I lindur në Kandillit , Stamboll, Turqi më 20 mars, 1886, Ali Sami Yen është më i njohur si themelues i Galatasaray Sports Club . Emri i tij fillestar ishte Ali Sami dhe ai ishte i biri i Semseddin Sami Frashëri , një nga shkrimtarët më të famshëm osmane – shqiptare , filozofët dhe dramaturgët . Pas hyrjes në fuqi të ligjit për emrat e familjes në vitin 1934, Ali Sami Yen mori mbiemrin , e cila fjalë për fjalë do të thotë ” mundi ! ” .Ali Sami ishte student në prestigjioze Galatasaray Lycée në Stamboll . Në tetor 1905 ai vendosi me disa nga shokët e tij studentë për të krijuar një klub të futbollit . Në fillim ,qëllimi i deklaruar ishte: ” Për të luajtur së bashku si anglezët , që të ketë një ngjyrë dhe një emër , dhe të mundë ekipe të tjera jo turke ” . Yen ishte presidenti i parë i klubit ( për 13 vjet ) në mes të 1905 dhe 1918, dhe përsëri për një magji të shkurtër në 1925 .Përveç themelues i Galatasaray SK , Ali ka bërë kontribute të shumta të tjera për sportet turke . Ai ishte president i Komitetit Olimpik Kombëtar turk në mes tëviteve 1926 dhe 1931. Ai ka trajnuar ekipin kombëtar turk në ndeshjen e saj të parë ndërkombëtar në vitin 1923 kundër Rumanisë .Ali Sami Yen vdiq në vitin 1951 .Si themelues dhe president i parë i Galatasaray SK , Ali Sami Yen i dha emrin e tij në stadium Galatasaray -së . Me një kapacitet prej 25.000 vendesh ,”Stadiumi “ Sami Yen është i vendosur në qendër të Stambollit , në Mecidiyekoy .

Krijimtaria e Sami Frashrit ,nje pjese e saj:
Novels
Ta’aşşûk-ı Tal’at ve Fitnât (Albanian: Dashuria e Talatit me Fitneten -English: The Love Betëeen Talat and Fitnat, 1873)
Drama[edit]Besâ yâhut Âhde Vefâ (Albanian: “Besa ose Mbajtja e Fjalës” – English: Besa or The Given Ëord of Trust, 1874).
Is a melodrama aiming Besa as a subject, but in a very tragic situation; the father kills his son to keep the given ëord.
• Seydi Yahya (1875)
• Gâve (1876)
• Mezalim-i Endülûs (Never printed)
• Vicdân (Never printed)
Dictionaries and Encyclopedical Ëorks[edit]
• Kamûs-ı Fransevî (1882–1905, French-Turkish dictionary)
• Kamûs-ı Fransevî (1885, French-Turkish dictionary)
• Küçük Kamûs-ı Fransevî (1886, French-Turkish dictionary)
• Kamûs-ül Â’lâm (6 volumes, 1889–1898, Encyclopedia of General Science, knoën to be the first Encyclopedia printed in Turkish)
• Kamûs-ı ‘Arabî (1898, Arabic-Turkish dictionary, unfinished)
Kamus-ı Türki (2 volumes, dictionary of the Classical Ottoman Turkish language, still ëidely used as a reference as of today, 1899–1900, reprints and facsimiles in 1978 and 1998)
Scientific Ëritings[edit]
Şemseddin Sami also did a series of scientific ëritings in Albanian such as Qielli (Sky), Toka (Earth), Njeriu (Human Being), Gjuha (Language), and many more.
Educational Ëritings in Albanian
• Allfabetarja e Stambollit (Alphabet of Istanbul, 1879),
• Abetarja e Shkronjëtoreja (Grammatical Ëork, 1886).
Other
In Turkish in his “Pocket Library” collection, he published small scientific booklets on subjects as Astronomy, Geology, Anthropology, History of Islam and the Islamic civilization, Ëomen,Mythology and Linguistics. He also published a small compilation of Humor named Letâ’if in të o volumes, a compilation of Proverbs and Quotes named Emsâl in four volumes, and a series of reading-oriented educational books for schoolchildren.
Sami Frashëri together ëith Jani Vreto supported the idea that the Albanian alphabet should be based on the Greek alphabet, since according to them, Albanians and Greeks have the same ancestors, the Pelasgians.[6]
Linguistics
• Usûl-ü Tenkîd ve Tertîb (1886, Orthography of Turkish)
• Nev’usûl Sarf-ı Türkî (1891, Modern Turkish Grammar)
• Yeñi Usûl-ü Elifbâ-yı Türkî (1898, Neë Turkish Alphabetical System))
• Usûl-ü Cedîd-i Kavâ’id-i ‘Arabiyye (1910, Neë Method for Learning Arabic)
• Tatbîkât-ı ‘Arabiyye (1911, Exercises in Arabic)
Political Ëork
• Shqipëria ç’ka qenë, ç’është e çdo të bëhetë (Albania – ëhat it ëas, ëhat it is and ëhat it ëill be, 1889).

*Msc.Anëtar i Akademisë Evropiane te Arteve

Filed Under: Histori Tagged With: Gezim Llojdia, histeri frasherllinjte, Sami Frasheri

Në kërkim të së vërtetës së Sanxhakut!

January 9, 2018 by dgreca

Dilemave rreth origjinës së popullësisë myslimane të Sanxhakut, po u vije fundi. Falë  profesionalizmit dhe argumenteve shkencore të studiuesve të fushave të ndryshme: historisë, arkeologjisë, antropologjisë, kulturës, dokeve e zakoneve, pastaj, në bazë të  historisë orale, të cilën e kanë hulumtuar autorë të shquar të kësaj treve, gjithnjë e më shumë na ofrojnë të dhëna për ta njohur e mësuar më mirë të vërtetën. Sot kemi mjaft studime të autorëve dhe instutucioneve shkencore boshnjake dhe serbe, të cilat dëshmojnë me argumente për origjinën shqiptare të popullësisë jo vetëm të rrafshanaltës së Peshterit, por edhe më gjerë.1 sanxhaku

Nga Ismet Azizi/

Në bazë të studimit të Mile A. Pavlloviqit „Fshatrat e Senicës, hulumtime antropogjeografike“ (viti 2009) , të cilin e ka përgatitur  për portalin „Poreklo.rs, si dhe në bazë të studimeve që na i ofron autori Ejup Mushoviq, na dalin të dhënat e besueshme dhe objektive për origjinën e familjeve të kësaj treve.

Një tregim i profesorit të letërsësë në Universitetin Internacional të Novi Pazarit, Kemal Xhemiq, na bën të njihemi më mirë se çfarë vështirësish kanë pasur shqiptarët e Peshterit, sidomos vajzat shqiptare të këtij mjedisi pasi janë martuar me të rinjtë e familjeve ku nuk flitej gjuha shqipe. Ne kemi dëgjuar disa  rrëfime  të meshkujve të Peshterit. Në emisionet e ndryshme dokumentare disa madje theksojnë me plot bindje se gjoja humbja e gjuhës shqipe ishte bërë për shkak të martesave me femrat boshnjake, të cilat nuk flisnin gjuhën shqipe. Megjithatë, duhet përmendur edhe faktin tjetër, të cilin askush nuk e përmend: martesat e vajzave shqiptare me të rinjë e familjeve ku nuk flitej shqipja. Pra, në bazë të rrëfimeve të disave krijohet përshtypja sikur në Peshter nuk ka pasur vajza shqiptare, por vetëm djem shqiptarë.

Për ta ilustruar këtë, po përmendim Prof. Dr. Xhemiq, i cili, midis tjerash, shkruan: „Pesëdhjetë vjet më parë një vajzë nga fshati Toçilovë i  Peshterit me emrin Zalifa, u martua me të riun Smail Çekiçin nga fshatin Devreçe të Tutinit. Alija Bakiq,  profesor i letërsisë, dëshmon se nusja, Zalifa, nuk dinte asnjë fjalë në gjuhën  boshnjake, ose, siç donte të thoshte dikush, gjuhën serbe. Kur erdhi nuse në këtë fshat të Peshterit, Zelifa fliste vetëm gjuhën shqipe, e cila ishte gjuha e saj amtare. Tani, për ne boshnjakët e Sanxhakut, shkruan profesori Universitar, Kemal Xhemiq, disa historianë serbë dhe ndonjë tjetër nga radhët e boshnjakëve (Selimoviq nga Sjenica dhe të tjerë) nxjerrin tezën mbi origjinën etno-fetare serbo-sllave dhe ortodokse. Kjo tezë nuk qëndron, prandaj nuk mund të pranohet“.

Çka mund të thuhet pas këtij tregimi të dhimbshëm, i cili të kthen në kohën në mes dy Luftërave Botërore, kur shqiptarët e Peshterit  bënin presion dhe kërkonin nga deputetët, krerët  e vendit të tyre, që të mos hapnin shkolla serbe. Arsyeja ishte se i frikësoheshin asimilimit. Sipas tyre, edhe përmes formës së shkollimit në gjuhë sllave mund të kërcënohen nga rreziku i asimilimit. Prandaj, kjo i bie se për ta më mirë është që të zgjedhin këtë formë të „rezistencës“, duke bërë një jetë gati të izoluar vetëm e vetëm për të ruajtur identitetin kombëtar e fetar. Ky është rast tepër i rrallë në historinë e njerzimit, por, fatkeqësisht, është i vërtetë.

Se me çfarë vështirësish ballafaqoheshin shqiptarët e Peshteri në të kaluarën, e ilustron edhe  tregimi tjetër i një  afaristi me prejardhej nga fshati Uglla.

„Peshteri  me  shekuj ka qenë dhe ende është  krahina më e izoluar në Gadishllin Ilirik (Ballkanik). Banorët e këtij mjedisi, edhe pas pushtimit sllav, kurrë nuk i kanë ndërprerë lidhjet me vendin e origjinës së të parëve të tyre. Në vazhdimësi, nëpërmjet  krahinës së Rozhajës dhe asaj të Plavës e Gucisë, kanë mbajtur lidhjet tregtare me Shkodrën. Atje i kanë plasuar prodhimet e tyre blegtorale. Por, jo rrallë herë, edhe pse shumë më afër, kanë qenë të deyruar që të udhëtojnë edhe  në verilindje  drejt Pazarit të Ri për të shkuar në qytetin serb, Rashkë. Por, ç’është e vërteta,  udhtimi për në Rashkë ishte shumë më i „largët“ sesa  shkuarja në Shkodër, në Pejë apo në Podgoricë. Kur ktheheshin peshtrasit që kishin shkuar për të tregtuar në Rashkë, në hyrje të fshatit dilnin për t’i pritur të afërmit dhe familjarët e tyre të gëzuar, duke u shprehur mirëseardhje atyre, por njëkohësisht duke falënderuar Zotin që janë kthyer shëndosh e mirë. Një pritje e tillë nuk u bëhej, kur ktheheshin nga Shkodra, ku shkonin gjithashtu për të tregtuar dhe  udhtimi zgjaste me ditë e me javë të tëra. Arsye e vetme ishte se ata udhëtonin nëpër vendbanime shqiptare dhe nuk kishin përse të brengoseshin se gjatë rrugëtimit të mundimshëm mund t’u ndodhte ndonjë e keqe“.

Çfarë  duhet të bëjmë që këta shqiptarë të mbetur, të ndihen rehat, pra të mos të ndihen keq kur martohen me të tjerë që nuk flasin gjuhën e tyre? A mund t’u bëhet ndonjë zgjidhje fatlume? Në radhë të parë, si t’u krijohen kushte të favorshme për rrugtim të sigurt në drejtime të trevavae të tyre kombëtare?… Për këtë dhe çështje të tjera medeomos duhet të merren institucionet shtetërore të Shqipërisë dhe Kossovës. Si të arrihet kjo, si të zbuten a tejkalohen vështrësitë e ndryshme, duhet shënë kontributin e tyre, në radhë të parë, Instituti i Historisë, Institutti Albanologjik, Akademitë  e Shkenvave dhe Arteve të Kosovës e Shqipërisë. Rol të rëndësishëm do të luanin mediet, intelektualët, politikanët, sportistët, artistët etj.

Filed Under: Fejton Tagged With: Ismet Azizi, Kerkim i se vertetes, Sanxhaku

Seksi-Takimi mes filozofisë dhe psikoanalizës

January 9, 2018 by dgreca

Seksualiteti i pandërgjegjshëm (Seksualiteti nuk është i ndyrë)/

blerta-haxhiaj

Nga Blerta Haxhiaj/

Pikat shpjeguese nuk shërbejnë për të shpjeguar kënaqësinë duke u referuar te origjina e seksualitetit por është pika ku kënaqësia është duke folur në vetëvete si njeri seksual. Takimi mes filozofisë dhe psikoanalizës ka rezultuar si një nga konstruksionet më produktive në filozofinë kontemporane. Ndërhyrjet e Lacan-it në filozofi, religjon, art, ideologji e politikë justifikon premisat e shumta të përdorimit të saj. Marksi ka shkruar së anatomia njerëzore ka çelësin e anatomisë së majmunit prandaj kjo kënaqësi përmban çelësin e një kënaqësie seksuale apo ndryshe çelësin drejt seksualitetit me kontradikta të shumta. Psikoanaliza ndër të tjera është një shpikje konceptuale e fuqishme si një rezonance kuptimplotë në filozofi. Ajo që mund të paraqitet si problematike është mospranimi apo heqja e kontradiktave që ato implikojnë dhe janë pjesë e tyre. Antagonizmi në vetëvete është ekspozuar ndaj dritës të specializuar në fusha e domene të ekspertizës mes psikoanalizës të njohur si praktikë terapeutike e cila tregohet nga Lacan-i si ekstravagance intelektuale dhe praktike. Ëndrrat, shakatë, forma e krijimet shpirtërore janë të gjitha manifestimet e subkoshiences. Lacan-i gjithashtu pëlqen të tregojë se si skandali më i madh i provokuar nga nocioni freudian i seksualitetit (lidhur me subkoshiencen) nuk ishte pluhuri i pretenduar, por fakti që “ishte aq intelektual” në këtë drejtim. Pra duke barazuar intelektualizmin dhe seksualitetin në një vijë të njëjtë. Nuk ka dyshim që Lacan-i: “Unë do të doja të them, për ata që janë duke më dëgjuar mua, se si ata mund të njohin psikoanalistët e këqij: me anë të fjalës ata përdorin për të zhvlerësuar të gjitha hulumtimet mbi teknikën dhe teorinë që nxit përvoja freudiane në përmasën e saj autentike. Kjo fjalë është ‘intelektualizem’…” Duke rizbuluar filozofinë e pastër dhe veçanërisht ontologjinë e angazhuar, ata që janë në prodhimin e ontologjive të reja, shihet pak interes në atë që duket më së miri si një teori rajonale që korrespondon me një praktikë të veçantë terapeutike. Seksi është zakonisht pyetje e lënë jashtë edhe në ndarjet më miqësore filozofike të Lacan-it dhe konceptet e tij. Ontologjia është diçka që Lacan-i e pa të lidhur me ligjërimin e zotit, duke luajtur në njëjësinë midis demiurgut  dhe të qenurit. Reduktimi sistematik i nocionit të seksualitetit është vetë reduktimi i praktikave seksuale të ndryshme të konstituara si interkurs seksual dhe i rrethuar nga aludimi i detyrueshëm seksual, domethënë nga një oqean i gjerë i kuptimeve seksuale. Aktiviteti seksual i shfaqur ndaj Freud-it është i dyfishuar nga vetë impakti i saj dhe i vështirë ose ndryshe si hetim ontologjik. Shumë më shqetësues ishte teza gjithnjë problematike në lidhje me (ontologjikisht) pasigurinë e vetë seksualitetit. Alenka Zupančič referon përmes thirrjeve të epokës viktoriane se Seksi është i ndyrë, përgjigjja freudiane është së nuk është i ndyrë por është natyral dhe Alenka përgjigjet me një pyetje se çfarë është seksi? Lloji i interesit njerëzor filozofik i psikologjizuar është saktësisht ai zbulim i qëndrueshmërisë së seksit si faktor radikal i dis-orientimit. Ajo që Freud-i e quan seksuale nuk është ajo që na bën njeri në asnjë kuptimin e këtij termi, por është më tepër ajo që na bën subjekt, ose ndoshta më saktësisht, është njëlloj me lindjen e subjektit. Psikoanaliza saktësisht është pika ndoshta e habitshme që bën Frojdi që duket perspektive e terapeutike si e kundërt të cilën e kanë të përbashkët (ajo që pretendon se është përgjigjja seksuale çdo gjë, dhe ai që e largon seksin si të mbivlerësuar). Psikoanaliza e sheh pamundësinë e seksit të plotë në mungesë të të gjitha pengesave të jashtme, si një konstituese dhe pjesë përbërëse e seksualitetit, si e tillë subkoshiente. Në psikoanalizë (pothuajse) gjithçka ka kuptim seksual dhe që për ta kuptuar këtë është çelësi i shërimit psikologjik, thjeshtë duhet të mbahet mend se si Freud-i e konstituon teorinë e tij të seksit si konstitutivisht problematik. Ajo nuk është thjesht e zbuluar dhe deshifruar në kuptimi seksual “prapa” simptomave dhe formacioneve të ndryshme të pavetëdijes, përkundrazi, është e kundërta, ajo ndërtohet duke penguar “dështimin terapeutik” të zbulimit përfundimtar të kuptimit seksual. Hapësira për një hipotezë që kuptimi seksual aq bujarisht është i prodhuar nga pandërgjegjshmja ishte për të maskuar realitetin e një negativiteti themelor në punë, në seksualitet, për të nxjerrë efikasitetin e tij nga fakti se është vetë një mjet i kënaqësisë. Një nga detyrat kryesore të psikoanalizës është se duhet të çaktivizojë ngadalë por tërësisht rrugën e kësaj kënaqësie, për ta bërë atë të padobishme. Kjo është për të rivendosur seksin në dimensionin e saj të së vërtetës. Seksualiteti në thelb lidhet me domene të ndryshme të pjesshme me kënaqësinë e tyre, ajo nuk është e lindur, nuk është e bazuar në objekte dhe nuk është prokreative. Një pengesë e madhe e kësaj llogarie lineare e seksualitetit dhe zhvillimit të saj është se ajo lë tërësisht konceptin qendror të psikoanalizës, që është e pandërgjegjshmja. Përpjekja, mund të hyjë në këtë llogari vetëm si represioni i kryer seksual (përmbajtje ose aktivitet), jo si thelbësisht dhe konstitutivisht i lidhur me të. Ka diçka për seksualitetin që shfaqet vetëm si i shtypur, diçka që regjistrohet në realitet vetëm në forma e represionit (dhe jo si diçka që është e para dhe pastaj shtypet). Kjo diçka e bën seksualitetin “seksual” në kuptimin e fortë të fjalës. Kjo do të thotë se lidhja mes të pandërgjegjies dhe seksualitetit është se seksualiteti ka të bëjë me vetë qenien – e pavetëdijshme, në pasigurinë e saj ontologjike – na referon Alenka Z. Normativiteti kulturor (social, moral, fetar) e nxit të ashtuquajturën seksualitet natyror (marrëdhëniet heteroseksuale) dhe tenton të ndalojë ose të shtypë seksualitetin homogjen, e cila shihet si i çoroditur, asocial, që nuk i shërben qëllimit jashtë vetëvetes dhe rrjedhimisht mjetet e kontrollit i ikin individit dhe shoqërisë… Krishterimi zakonisht merret si shembull major që ndalon seksualitetin dhe promovon vetëm bashkimin riprodhues “i qëllimshëm”. (Lacan në pasazhin e mëposhtëm) ‘Krishti, edhe kur ringjallet nga të vdekurit, vlerësohet për trupin e tij dhe për të, trupi është mjeti me të cilin bashkimi në praninë e tij është inkorporimi. Ose, siç thotë Shën Agustini, seksualiteti nuk është mëkati origjinal (ky i fundit i referohet origjinës se paligjshmëria e çiftit kur merrnin fruta nga pema e dijes), por dënimi për ta dhe vend i përhershëm i tij. Pra, seksualiteti është mjaft problematik që të shihet si një dënim, një mallkim. Aspekti natyral i seksualitetit paraqitet në mënyrë dramatike por ka gabimet e saj sepse është i pasigurtë.’ Problemi nuk është thjesht se natyra është gjithmonë-tashmë kulturore, por më tepër se natyra mungon diçka në mënyrë që të jetë ajo që rritet nga vetëvetja dhe kultura nuk është diçka që e ndërmjetëson (me ndalimin e incestit kalojmë nga natyra në kulturë – Michel Foucault). Lidhja mes njohurisë dhe seksit nuk është e kufizuar në Bibel vetëm në skenën e mëkatit origjinal, por ka një insistim të mëtejshëm dhe të përsëritshëm. Idioma “njohuri në kuptimin biblik” që Bibla i referohet marrëdhënieve seksuale (si “njohja e tjetrit”) nuk është aspak e njëllojtë si eufemizmat e zakonshme për marrëdhëniet tjera si eufemizëm përshkrues. “Të njohësh tjetri në kuptimin biblik” është angazhimi në pikën ku Tjetrit i mungojnë njohuritë. Dhe nga perspektiva fetare, kjo mungesë te tjetri, shenja e munguar e marrëdhënies seksuale nuk është çështje e vogël. Pamja e trupave të zhveshur nuk është “e turpshme” për shkak të këtyre si të tillë, por për shkak të asaj që trupat e zhveshur nuk e përcjellin domethëniën e marrëdhënies seksuale. Normat (recetat normative të seksualitetit) shfaqen pikërisht në pikat e mungesës si përfaqësim. Normat mund të shihet si të marrë në vendin e imazhit që “nuk e ka parë kurrë” atë trup krejtësisht duke u mbështjellë rreth trupit të Tjetrit. Ky imazh është mbështetja fantazmagorike e normës. Është fantazi e mbështetur nga vendosja e normës dhe mbështetja e normës kthehet në fantazinë e marrëdhënies seksuale. Kur flasim për psikoanalizën dhe politikën sot janë dy qëndrime. E para është largimi i seksualitetit, mënjanimi i tij dhe ndjekja e koncepteve të tjera, të tilla si të ndaluara, kënaqësi e tepërt. Lacan-i hedh poshtë seksualitetin si diçka që ka vetëm një përkatësisë sekondare ose “rajonale” dhe leximi hedh poshtë politikën si diçka që është domosdoshmërisht patologjike. Koncepti Lacan-ian i seksit është ajo mënyrë në të cilën është duke punuar si një bllokim thelbësor i qenies, strukturimin e saj (si të qenurit). Çështja është se përtej të gjitha përmbajtjeve seksuale dhe praktikave seksuale nuk është një formë e pastër, por referohet në vend të mungesës së kësaj forme si ajo që kthen dhe përcakton hapësirën e seksit. Platoni shkoi aq larg sa të tregonte se edhe gjërat më të ulëtat, si balta dhe papastërtitë, kanë idetë e tyre përkatëse (esencat ideale), por çfarë lidhje me seksin? Përgjigja është negative sepse seksi do të vendoset “si më e ulët” në zinxhiri i qenies së baltës për ndonjë arsye tjetër. Alenka e vazhdon pasazhin me gjetjen e përgjigjes se seksi si një zgjidhje  nuk duhet të merret si vetë-shpjeguese, si shpjegim për ndalimin “tradicional” kulturor të seksualitet, por tjetrër rrugë përreth. Kjo ndalesë duhet të shpjegohet me një ndërprerje ontologjike të përfshirë si seksuale në seksuale. Dikush mund të riafirmojë sloganin e mirënjohur “Seksualiteti është politikë” dhe i jep një kuptim të ri “Seksi është politik” në kuptimin që një politikë e vërtetë emancipuese që mund të mendohet vetëm në terrenin e një “ontologjie të çorieruar nga objektet”. Një ontologji që ndjek jo thjesht qenien e qenies, por realen që e përcjell dhe e informon. Megjithatë, “asgjëja” nuk është e natyrshme për të qenë dhe përbën çarjen e saj të pakalueshme, ajo regjistrohet si një pikë epistemologjike e veçantë. Ajo regjistrohet si një formë e veçantë e dijes si e pandërgjegjshme. Seksualiteti nuk është i ndyrë, ai nuk mund të shihet apo konceptohet si problematike. Seksualiteti me përgjigjet e shumta që i ofrohen është sikurse prodhuesi i armeve që shet armen dhe plagoset e vritet nga arma e vet.

Filed Under: Analiza Tagged With: Blerta Haxhiaj, Seksi, takimi mes filozofisë dhe psikoanalizës

  • « Previous Page
  • 1
  • …
  • 34
  • 35
  • 36
  • 37
  • 38
  • …
  • 47
  • Next Page »

Artikujt e fundit

  • Kontributi shumëdimensional i Klerit Katolik dhe i Elitave Shqiptare në Pavarësinë e Shqipërisë 
  • Takimi i përvitshëm i Malësorëve të New Yorkut – Mbrëmje fondmbledhëse për Shoqatën “Malësia e Madhe”
  • Edi Rama, Belinda Balluku, SPAK, kur drejtësia troket, pushteti zbulohet!
  • “Strategjia Trump, ShBA më e fortë, Interesat Amerikane mbi gjithçka”
  • Pse leku shqiptar duket i fortë ndërsa ekonomia ndihet e dobët
  • IMAM ISA HOXHA (1918–2001), NJË JETË NË SHËRBIM TË FESË, DIJES, KULTURËS DHE ÇËSHTJES KOMBËTARE SHQIPTARE
  • UGSH ndan çmimet vjetore për gazetarët shqiptarë dhe për fituesit e konkursit “Vangjush Gambeta”
  • Fjala përshëndetëse e kryetarit të Federatës Vatra Dr. Elmi Berisha për Akademinë e Shkencave të Shqipërisë në Seancën Akademike kushtuar 100 vjetorit të lindjes së Peter Priftit
  • Shqipëria u bë pjesë e Lidhjes së Kombeve (17 dhjetor 1920)
  • NJЁ SURPRIZЁ XHENTЁLMENЁSH E GJON MILIT   
  • Format jo standarde të pullave në Filatelinë Shqiptare
  • Avokati i kujt?
  • MËSIMI I GJUHËS SHQIPE SI MJET PËR FORMIMIN E VETEDIJES KOMBËTARE TE SHQIPTARËT  
  • MES KULTURES DHE HIJEVE TE ANTIKULTURES
  • Historia dhe braktisja e Kullës së Elez Murrës – Një apel për të shpëtuar trashëgiminë historike

Kategoritë

Arkiv

Tags

albano kolonjari alfons Grishaj Anton Cefa arben llalla asllan Bushati Astrit Lulushi Aurenc Bebja Behlul Jashari Beqir Sina dalip greca Elida Buçpapaj Elmi Berisha Enver Bytyci Ermira Babamusta Eugjen Merlika Fahri Xharra Frank shkreli Fritz radovani Gezim Llojdia Ilir Levonja Interviste Keze Kozeta Zylo Kolec Traboini kosova Kosove Marjana Bulku Murat Gecaj nderroi jete ne Kosove Nene Tereza presidenti Nishani Rafaela Prifti Rafael Floqi Raimonda Moisiu Ramiz Lushaj reshat kripa Sadik Elshani SHBA Shefqet Kercelli shqiperia shqiptaret Sokol Paja Thaci Vatra Visar Zhiti

Log in

This website uses cookies to improve your experience. We'll assume you're ok with this, but you can opt-out if you wish. Cookie settingsACCEPT
Privacy & Cookies Policy

Privacy Overview

This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these cookies, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may have an effect on your browsing experience.
Necessary
Always Enabled
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Non-necessary
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.
SAVE & ACCEPT