dgreca – Page 2481 – Dielli

ALIMANI”RREMBEN” DY CMIME

September 21, 2016 by dgreca

Në Konsullatën e Kosovës u shpallën fituesit në Festivalin e V-të i Filmit në Nju Jork, “ Java e filmit Shqiptar USA 2016”/

*Bujar Alimani fiton dy cmime, Filmi më i mirë i metrazhit të gjatë dhe më i mirë/

*Këtë edicion u ndanë 10 (dhjetë) shpërblime për krijimet më të mira pjesmarrëse, -Filmi më i mirë i metrazhit të gjatë, u shpallë filmi Crom i Bujar Alimanit, i nominuar për Oscar, nga Ministria e Kulturës në Shqipëri, dhe Aktori më i mirë u shpall aktori Kasem Hoxha me filmin Crom dhe aktorja më e mirë Ilire Vinca- nga filmi “A drop of blood”, ndërsa-Regjisori më i mirë Bujar Alimani – i filmit Crom.

Nga Beqir SINA/

BIG APPLE NYC : Festivali i Filmit Shqiptarë, në SHBA, ku u shfaqën 26 filma shqiptarë, mbrëmë me ceremoninë e ndarjes së shpërblimeve në Konsullatën e Përgjithshme të Kosovës, në New York, ka mbërritur në natën e fundit. Ai, këtë vit u realizua në bashkëpunim me Konsullatën e Përgjithëshme të Republikës së Kosovës në Nju Jork, Ministrinë e Jashtme, atë të Diasporës dhe Ministrinë e Kulturës së Kosovës.

Java e filmit shqiptar, është konsideruar si një ngjarje kulturore më e madhe, dhe është festivali i parë shqiptar i filmit në Shtetet e Bashkuara, dhe i pari i vetëmi shqiptarë, jashtë Kosovës, dhe Shqipërisë, i themeluar në vitin 2012 nga artistja e mirënjohur kosovare Mrika Krasniqi. Organizatorët e këtij festivali, kishin vendosur, që natën e mbylljes t’ia kushtojnë shpërblimeve të artistëve më të mirë të filmit shqiptar, të cilët gjatë një jave në këtë festival – u prezantuan me filmat e tyre, të të gjitha zhanrreve.Violincistja Gilberta Lucaj në violinë ka shoqëruar interpretimin e aktorit të mirënjohur Xhavat Limani, duke shënuar edhe hapjen e ceromonisë së natës së ndarjes së çmimeve në Konsullatën e Përgjithëshme të Republikës së Kosovës në Nju Jork.Drejtuesit e këtij festivali, përfshirë artistë, producentë, aktorë, dhe adhurues të filmit, që këtë vit kishte edhe editionin jubilar, tregojnë se ky event “nga viti në vit, ka shfaqur një interes të veçantë, tek publiku, shqiptarë dhe ai amerikan, dhe se ky festival po shënon rritje në cilësinë e risitë që sjell – duke promovuar për çdo vjet në Amerikë, kulturën dhe artin shqiptarë, mbarë kombëtarë”.Në Javën e Filmit Shqiptar 2016, protagonistë ishin të gjithë artistë shqiptar që dy viteve të fundit kanë prodhuar: Film metrazhit të gjatë, film i metrazhit të shkurtër dhe film dokumentar.Poashtu, u shfaqen edhe tre filma me artistët e huaj të cilët në krijimtarinë e tyre pasqyrojnë ngjarje a histori, që kanë të bëjnë me shqiptarët në përgjithësi ngaqë casti i tyre, ka në perberje shqiptar.

Kështu, që, për pesë netë me radhë, kan qenë dhjetra, kineast të nderuar , artistë, dhe adhurues të kinematografisë, lider dhe veprimtar të komunitetit, figura të shquara, studentë e studente shqiptarë, që studionë në shkollat amerikane, të cilët ndoqën me shumë interes Festivalin e Filmit Shqiptarë në New York- të quajtur “ Java e filmit Shqiptar USA 2016 “- me edicionin e 5-të saj.

Festivali u mbyll me një ceremoni kushtuar këtij eventi, në të cilën morën pjesë artistë të ndryshëm, diplomatë, dashamirës të filmit, miq, dhe të ftuarit specialë, përfshirë z. Isa Mustafa, Kryeministri i Republikës së Kosovës, gjithashtu, dhe z. Enver Hoxhaj, Ministër i Punëve të Jashtme të Kosovës, Ambasadorja Teuta Sahatqija, me stafin e diplomatve të kësaj konusllate, këshilltari i Presidentit Nishani, z Flamur Gashi, z. Ismet Smajli sekretar i Përgjithshëm i Rrjetit të Biznesve Shqiptare në Botë, e tjerë.

Edicioni i V-të, në të cilin u shfaqën 26 filma, u mbajtë në dy kinemat e New Yorkut, Chelsea Cinepolis Cinema dhe Producers Club, prej dates 16 deri me 20 shtator 2016, dhe ka nxitur për çdo natë, edhe debate në një forum të tipit amerikan Q & A.

Festivali Albanian Film Week 2016, më parë kishte bërë përzgjedhjen e filmave konkurrent për këtë edicion të V-të, ku nga gjithsejtë 137 aplikimeve, ata kishin përzgjedhur për konkurim 26 filma të metrazhit të gjatë, metrazhit të shkurtër dhe atij dokumentar, që të ishin pjesë e festivalit të tyre.

Gjithashtu, ky festival me që u zhvillua edhe në vitin e Shejtërimit të Nëna Terezes, simbolikisht, ai iu dedikua jetës dhe veprës së figurës të Saint Terezsa of Calcuta, tha në çelejen e këtij festivali, moderatorja – gazetarja e njohur Kozeta Turishta., e cila, mbrëmë u paraqit me një sharm të veçantë, kuq e zi.

Mbrëmë, në natën e fundit, konferencieria Turishta, duke vlerësuar në shkallën më të lart, punën e krijueses së këtij festivali në Amerikë, atë të producentes dhe artistes Mrika Krasniqi, tha se :”Misioni i Albanian Film Week, është që të krijojë dhe zhvillojë një kulturë ku filmi shqiptar të njihet dhe të pëlqehet nga audienca shqiptare dhe e huaj, me synimin e veçantë, që filmit shqiptar ti ofrohen perspektiva të reja, edhe në këtë botë të madhe të kinematografisë botërore, siç është edhe kryeqyteti i flimit në botë, metropoli botëror New Yorku”.Edhe, partneri i saj – konferencieri Bucolli, mbasi ka prezantuar çdo fitues, jurinë, dhe personalitetet, pjesëmarrse, duke treguar në mënyrë të veçantë edhe disa nga vlerat e tyre, ka vlersuar gjatë fjalës së tij, artisten, producenten, dhe krijuesen e këtij, festivali, znj. Mrika Krasniqi CEO dhe ekipin AFW, “që me dedikim të plotë, tha ai, e kane bërë të mundshme ofrimin e kësaj foleje filmike për film bërësit dhe të dashamirët e filmit shqiptar në SHBA”. Në natën e mbylljes së festivalit ndarejn e çmimeve për filmat më të mirë pjsëmarrës në kategori të ndryshme, përshëndeti Festivalin e Javës së Filmit Shqiptarë në SHBA,, dhe urojë njëhereshit sukses, festivalit, organizatorëve, artistëve dhe kinesatëve shqiptarë, edhe Kryeministri i Republikës së Kosovës, zoti Isa Mustafa.

Festivali, u mbyll me prezantimin e jurisë profesionale të përbërë nga: Mike Dusi-aktor dhe producent në Holliwood, Dhimiter Ismailja – regjisor, skenarist dhe kameraman, Xhevat Limani-regjisor dhe dramaturg, Leonora Mehmetaj-aktore, Bashkim Hasanaj – fotograf i mirënjohur.

Ndërkohë, që në emër të, jurisë profesionale, dy emrat më simpatik të moderatorëve, të cilët prezantuan me shumë fines, dhe profesionalizëm gjatë 5 netëve javën e filmit shqiptarë :”Java e Filmit Shqiptar 2016” në Manhattan, pra moderatorja e mirënjohur shqiptaro-amerikane, gazetarja Kozeta Torishta, nga Shkodra(e cila jeton e punon në SHBA) dhe aktori i mirënjohur Lulzim Bucolli, ftuan fituesit e çmimeve për të tërhequr çertifikatat e mirënjohjes dhe kupat e kristalta, të Festivalit të V-të, “Albanian Film Week 2016”

Këtë edicion u ndanë 10 (dhjetë) shpërblime për krijimet më të mira pjesmarrëse:

-Filmi më i mirë i metrazhit të gjatë

Crom-Bujar Alimani-

Filmi më i mirë i metrazhit të shkurtër

Capsule-Irdit Kaso

-Dokumentari më i mire

Trapped by Law-Sami Mustafa

-Aktori më i mirë

Kasem Hoxha-Crom

-Aktorja më e mirë

Ilire Vinca-A drop of blood

-Muzika më e mirë

Red Fire- Jiuseppe Teipodi & Francesco Barletta

-Kamera më e mirë

Buka

-Regjisori më i mirë

Bujar Alimani-Crom

-Çmimi i produksionit

PAFTUAR-Roland Uruci

-Çmimi i publikut

Red Fire-Jotti Ejlli

Kështu që misioni festivalit Java e Filmit Shqiptar 2016, në New York, përfshiu edhe misionin e saj fisnik, për të shërbyer si një katalizator për zhvillimin e komunitetit dhe angazhimin frymëzues të komunitetit nëpërmjet filmave në mendime dhe diskutime të hapura, edhe në një forum Q & A me prootogonistët e këtij festivali, mysafirët e të ftuarit që janë nga Shqipëria, Kosova, Maqedona, Mali i Zi, dhe Lugina e Presheves si dhe nga diaspora.

Debati në këtë festival – fokusohej në kinematografinë shqiptare, ndikimin e saj në botë dhe të ardhmen e industrisë së filmit shqiptarë.

Java e Filmit Shqiptar 2016, në New York, u ndoqë duke u pasqyruar gjerësisht në mjetet e shtypit, të cilat i dhanë jehonë të madhe edhe në Shqiperi, Kosove e viset shqiptare, nga gazetarët e komunitetit shqiptarë, në Amerikë, Televizioni 21, nga Kosova, ( Halil Mula) Rexhep Myftari Founder and CEO at DardaMEDIA, gazeta Dielli ( editori Dalip Greca) Televizioni Klutura Shqiptare (Drejtor Adem Belliu), dhe gazeta Bota sot, si dhe gazeta shqiptaro amerikane Illyria në New York.

Konferencieri i këtij festivali në mbyllje, Lulëzim Bucolli, deklarojë se eshtë hapur konkursi për skenare, nga kompania Nil Production, e cila tha ai do të nadjë 50 mijë dollarë, për sinopsisët që premtojnë pët tu zhvilluar në skenar.

Ai sqarojë se :” Konkursi, do të jetë i hapur për aplikimet e hershme, për filma të metrazhit të shkurtër e të gjatë, e dokumentar, dhe do zgjatë deri në 5 Tetor 2016,(d.m.th. vetëm 15 ditë kohë për të përgatitur një Sinopsis së paku nji faqe)

Njëkohësisht të interesuarit, theksojë Bucolli, mund të aplikojnë tek faqja e festivalit ose direkt tek kompania www.nilproduction.net.

… Toka e të gjallëve dhe toka e të të vdekurve

September 21, 2016 by dgreca

Shënime për librin “Ura e Mbretit Shën Luigj” të Thornton Wilder,përkthyer nga Pirro Dollani/

Nga Teuta Mulaj/ Nevada/

Ditët e fundit doli në qarkullim libri “Ura e Mbretit Shën Luigj” i autorit të shquar amerikan Thornton Wilder, përkthyer nga Pirro Dollani, botim i “Botimet Living.”

Ky roman, botuar më 1927 u prit me shumë interes nga lexuesit dhe kritika në mbarë botën. Në vitin 1928 romani fiton Çmimin “Pulitzer”, pa përmendur disa çmime të tjera. Në 1998 u rendit i 37 në një listë të 100 librave më të mirë të shekullit XX, të përpiluar nga Amerikan Modern Library. Revista e madhe “Time Magazine” e përfshin në një listë të 100 librave më të mirë të shkruara në gjuhën angleze, prej vitit 1923 deri në 2005.

Ky libër ka mbi 105 edicione, dhe është ekranizuar dy herë. Është botuar në mbi 40 gjuhë të huaja. Në kohën kur u nderua me Çmimin Pulitzer, më 1928, pra, në më pak se një vit, nga dita e botimit, kishte 17 ribotime dhe ishin shitur rreth 300 mijë kopje, kurse në mars të 1958 libri arriti shifrën 2 milion kopje.

Baza filozofike e këtij romani është inspiruar nga bisedat e autorit me të atin, priftin e devotshëm, dhe mbështetur në Ungjillit të Lukës, 13:4 “. . . ata të tetëmbëdhjetë mbi të cilët ra kulla e Siloamit dhe i vrau, a mendoni se ishin më shumë fajtorë se gjithë të tjerët, banorë të Jeruzalemit?”

Libri fillon me mesditën e së premtes të datës 1714 kur ura që lidhte Limën dhe Kuzkosin, një nga urat më të bukura të Perusë, u shemb dhe të pesë këmbësorët që po ecnin mbi të, përfunduan në humnerë. Atë Xhuniper, prifti i mirënjohur i kishës pranë urës, në çast pyet veten: “Pse u ndodhi atyre të pestëve? Nëse do të kishte një plan në univers a ndonjë element karakteristikë në jetën e njeriut, sigurisht që mund të zbuloheshin brenda atyre jetëve që u shuan aq papritur. Dhe ai filloi hulumtimin në jetën private të atyre pesë njerëzve.

Personazhet janë gdhendur me mjeshtëri. Veprimi i librit, drama, dashuria e intriga, dhe disa nga karakteret më të rëndësishme e kanë origjinën e vetë në njohjen e thellë të letërsisë frënge nga Th. Wilder. Markeza de Montemajor, që zë aq shumë vend në libër, me botën, personalitetin apo letrat e famshme të saj, është modeluar sipas një figure historike dhe pikërisht sipas Madam Sevigne, (Maria de Rabutin-Chantal, 1626-1696, e famshme për letrat e saj).

Aktorja e famshme La Perichole dhe dashuria e saj famëkeqe me Guvernatorin e Perusë, Don Andreas, është mbështetur në një komedi të shkurtër të Prosper Merimesë, “Le Carosse du Saint-Sacrement”.

Lejtmotivi i romanit është dashuria, dashuria e madhe, dashuria për njeriun, dashuria për jetën. Mesazhin e fuqishëm që përcjell “Ura e Mbretit Shën Luigj” e ka bërë më të prekshëm citimi i kryeministrit britanik Toni Blair në një shërbim përkujtimor për viktimat e sulmit në World Trade Center. “Ka një tokë të të gjallëve dhe një tokë të të vdekurve dhe dashuria është ura, e vetmja mbijetesë, i vetmi kuptim.”

Letërsia e Thornton Wilder është e madhe, e mirënjohur në gjithë botën, dhe e vlerësuar tre herë me Çmimin Pulitzer, American National Book Award dhe çmime të tjera.

Këtë autor dhe libër të madh e sjell në shqip përkthyesi tashmë i mirënjohur, Pirro Dollani. E kam lexuar “Ura e Mbretit Shën Luigj” në original dhe në shqip. Përkthimi është briland. Është ruajtur me një fanatizëm stili i autorit, e njëjta forcë dhe nuancë e mendimit, është qëmtuar dhe përzgjedhur me kujdes fjala e duhur, me tingëllimin më të bukur në shqip. Ky është i njëmbëdhjeti libër përkthyer nga Dollani. Ai e nisi rrugën me përkthimin nga shqipja në anglisht të librit të Kadaresë “Coffeehouse Days”. Përkthyesi spikat me shijen e tij në përzgjedhjen e librave, ka klasë e finese në përkthimin e tij, profesionalizëm dhe elegancë. Ky përkthyes i ka sjellë lexuesit shqiptar libra të korifejve të letërsisë amerikane, shumë pak ose aspak të njohur më parë tek ne, si psh. William Trevor, Alice Munro, Richard Powers, Ann Patchett, etj.

“Ura e Mbretit Shën Luigj” është një nga librat më të preferuar për mua që do t’ua rekomandoja miqve të mi dhe lexuesve të etur për letërsinë e madhe.

A MUND TË PASTROHEMI NGA “PISLLËKU”?

September 21, 2016 by dgreca

NGA ASLLAN BUSHATI/

Në rreshtat e më poshtëm, ndoshta nuk do të them ndonjë gjë të re e të pa ditur, por dua të flas me ata që më kuptojnë drejt, qoftë edhe me familjarët e mi, me miq, shokë, vatranë, intelektualë dhe me sejcilin bashkëatdhetar që mendon si unë ose pajtohet me shqetësimin që po më brenë nga brenda prej një kohe të gjatë e të cilin po e bëj sot publik. Ditë pas dite më është krijuar mendimi se këto 25 vitet e fundit me (ose pa) dashje, kemi krijuar një “pisllëk” të madh e stresues rreth vehtes i cili është i padurueshëm, por që na është bërë i pranueshëm si një gjë normale e jetës së përditëshme. Kaq shumë shoh ndotje në shoqërinë shqiptare sa më duket si një epidemi që rrezikon të na çfarosi si komb.

Unë nuk jam adhurues i komunizmit (kur them këto 25 vitet e fundit), sepse atë sistem shoqëror e kam urryer dhe vazhdoj ta urrejë, madje kam marrë pjesë në shtyrjen e tij për në theqafje. Por ndotjen që shoh e ndjejë sot për rreth në mjedisin shqiptar edhe ai sistem kaq i urryer nuk e ka patur.

Ndotësit më të mëdhenj mendoj se janë politikanët tanë, të cilët i kemi votuar e vazhdojmë ti votojmë, me synim që ata të na përfaqësojnë në mënyrë dinjitoze, të na përmirësojnë jetën ekonomiko-shoqërore, mirqenien, sigurinë personale e kombëtare, të na sigurojnë prosperitet për gjeneratat e së ardhmes dhe tju bashkohemi kombeve të tjerë të qytetëruar e kulturuar. Por, të nderuar bashkëatdhetar, gojët e politikanëve tanë janë aq të pista sa të vjen zor të bësh ndonjë krahasim me to, se ka rrezik të biesh në vulgaritetin e tyre. Epitetet dhe krahasimet që bëjnë për njeri-tjetrin, janë në kufijt e ekstremitetit, sikur njera palë janë atdhetarët më të kulluar dhe pala tjetër armiqt më të medhenj të kombit tonë. Pra vulgariteti është këthyer në një modë të re.

Në takimet dhe marrdhëniet me të huajt, politikanët tanë, janë aq të përulur e servilë sa të vjen ndot ti shohësh, kurse me njeri-tjetrin i mprehin shpatat si Don Kishoti me mullinjt e erës (ose më mirë si gjeli majë plehut). Madje disa të huaj duke i njohur mirë këtë soji politikanësh na kanë thënë se ju shqiptarët nuk jeni as trima as të besës, as të ndershëm, as të vyrtytshëm ejt etj, duke na poshtruar hapur në ato që janë veti e vyrtyte të rëndësishme të Kombit tonë. Atij të huaji që ka thënë për shqiptarët si më lart, dua ti them se une, së bashku me qindra e mijra shqiptarë si unë (që ti nuk i ke takuar), intelektualë e atdhetarë të devotshëm, jemi shumë të ndershëm, të besës, të virtytshëm dhe po të them edhe trima po të jetë nevoja e atdheut. Por ti i nderuar i huaj ke takuar me politikanët tanë, që s’janë në gjendje të të thonë gjysëm fjale megjithë fyerjen e rëndë që na ke bërë si komb.

Programet e strategjitë politiko-ekonomike të së shkuarës dhe të së ardhmes, prezantuar nga kjo klasë politike në cdo katër vjet, ose kanë qenë kopjime të huaja të pa përshatëshme për vendin tonë, ose shpesh kanë qenë mashtrime të pa turpshme vetëm për të marrë votat e për ti hipur kalit të pushtetit për interesa personale, familjare e klanore. Vjedhja e pasurisë kombëtare, korrupsioni, ryshfeti, mos zgjidhja e problemit të pronës, lidhja e shtetit me krimin etj, janë këthyer në një mjet vrasës të sotmes dhe të së ardhmes.

Sikur të mos mjaftonte kjo, mbështetësi i dytë i ndotjes kombëtare është bërë medja. Ska anjë medja të lirë e të pa varur, por thjeshtë mbështetëse e një krahu të politikës. Hapen e mbyllen lajmet, kronikat dhe shkrimet, vetëm me kronikën e zezë ose lajmin partiak. A thua se vendi ynë s’ka asgjë të mirë, progresive, të drejtë, edukuese, të qënësishme, të kulturuar? A thua se fjalori i shqipes është aq i vobektë sa të katandiset në një grumbull fjalësh e frazash të kronikës ndotur e të huazimeve?

Ata që bëjnë tekse këngësh, a mendojne se përdorimi i fjalëve të pista nuk i shton vlerat, por përkundrazi i shkatërron ato? A e dinë ata se në familjen tradicionale dhe të re shqiptare janë të pa pranueshme banalitetet e teksteve? A mendojnë kompozuesit e këngëve se largimi nga tabani i muzikës kombëtare është një huazim, që heret a vonë do të bëhet tumor në brumin muzikor shqiptar? Globalizimi dhe komercialitetit kanë kohën dhe hapsirën e vet, por a duhet lejuar që ata të këthehet në një vrasës të formës dhe përmbajtjes së këngës popullore e tradicionale shqiptare?

Po humori pse është këthyer nga një mjet argëtimi e zbavitjeje, në një mjet vulgariteti, me një fjalor të ndotur tej çdo mase? A është i pranueshëm për formimin kulturor të gjeneratës së re kjo ndotje shoqërore e të qeshurës shqiptare? A është i pranueshëm në gjirin e familjen shqiptare ky humor që ka kaq shumë ndotje fjalori, të cilën dhe privatisht nuk mund ta themi?

Po gjuha e bukur shqipe, pse është ndotur kaq shumë me huazime nga disa politikanë injorantë dhe disa gazetarë po kaq injorantë? A mendojnë ata se përdorimi i fjalëve të huaja (shpesh dhe të pa kuptueshme për to) në vend të atyre shqip i bën ata më të kohës dhe më të pranueshëm për publikun?

Ky është shqetësimi im miqt e mi, të cilin po e ndaj me ju, duke vazhduar të pyes se: a ka moral në politikë, në organizmat shtetror, në masmadja, ku të mbrohet interesi kombëtar, publik e njerëzor i shqiptarëve nga kjo ndotje e madhe që mund të quhet më thjeshtë “pisllëk”.

KONICA PËRMES ANATEMIMIT DHE SHKËLQIMIT

September 21, 2016 by dgreca

NGA MARJANA BULKU/Nju Jork/

Viti 2016 është shpallur ”Viti i Konicës” një iniciativë kjo e Vatrës Panshqiptare këtu në SHBA për nder të njërit prej udhëheqësve të vet. Vatra e ka për traditë t’ju bëj vend dhe nderime liderave që i dolën zot Kombit, intelektualëve që patriotizmin e kanë përmbi interesat e ngushta të momentit. Nuk e di se sa përbën lajm kjo për shqiptarët andej Atlantikut, as për këta këtej Atlantikut, por thellësisht mendoj se sikur një ditë të vitit të lexonim Faik Konicën, të njihnim personazhet e tij, të tentonim të mendonim si Konica, ta njihnim Shqiperinë si ai, ta kundërshtonim të keqen, të shkruanim përmes faktesh historinë tonë, të kritikonim regjimet…ne do ishim një popull elitar. Konica, ky korife i dijes, disident i regjimeve të padrejta, publicisti, esseisti, prozatori modern, polemisti,diplomati e mbi të gjitha havardisti i artë, që i përket jo vetëm letërsisë shqipe e cila ia ka kufizuar padrejtësisht përmasën atij duke ia mohuar shqiptarëve leximin e veprës së tij që duket sikur është përherë aktuale sepse kështu dijnë të jenë njerëzit e mëdhenj, universalë, por Konica mbetet një kulmim i perhershem i kulturës sonë kombëtare për përshkrimet e tij mbi etnografinë, traditat, stilin konservator të jetesës,të cilat përbëjnë tablotë e para realiste nga ku të huajt na perceptonin ne përtej atij izolimi apsurd mohues,deri shfarosës. Konica ky njeri anti-kornizë nuk mund të ndërtonte personazhe me urdhër, nuk mund të mendonte njëlloj qoftë edhe si eprorët e vet, nuk mund ta fshihte mendimin e vet, publicistika e tij aktive përmes gazetës Albania dhe Dielli dëshmojnë se të jesh intelektual do të thotë të jesh i angazhuar me identifikimin e cështjeve në mënyrë të vazhdueshme e ritmike dhe realiste pse jo kritike.Përmasa e tij intelektuale është krahasuar me një bibliotekë lëvizëse një analogji kjo që i shkon përshtat plotësisht Konicës, të cilit edhe personazhet e veta i ngjajnë aq shumë.Ata janë të lirë,e duan progresin, respektojnë brezat por duke iu nënshtruar vlerave që na zhvillojnë,ata nuk mund të jenë detyrimisht heronj të luftës apo të punës sic Realizmi socialist edhe në letërsi diktonte, ata janë studentë , diplomohen jasht Shqipërisë , e duan Shqipërinë pa fund, kanë provuar se malli për atdheun peshon fort kur je larg tij, ata zhgënjehen nga realiteti apsurd, duan ta ndryshojnë atë, e shohin që është e vështirë, duhen shumë studentë, duhen më pak heronj lufte a pune…po,duhen mendje që ti prijnë atyre njerëzve fatkeq që politika i izolon . Personazhet e Konicës janë ëndërrimtarë që në pragun e varfer të shtëpisë dhurojnë vizione të së nesërmes që nuk vjen nëse nuk kupton dhe pranon gjendjen ku ndodhesh. Konica ky thyes kornizash përmes mendimit të lirë , atij mendimi që konstrukton polemika e debate që shtojnë perspektiva zhvillimi shoqëror dhe kulturor, ky shembull i opozitarizmit nga i cili opozitarizmi foshnjor shqiptar ka shumë për të mësuar dhe uroj që të paktën një ditë të vitit të flasin me stilin e tij ,ta lartësojnë gjuhën shqipe jo sa ai por si ai.Konica ky havardist që njihte të paktën katër gjuhë të huaja nuk heziton kurrë të shkruajë në gjuhën shqip sepse kështu do ti bënte dhuratën më të bukur Kombit të tij,shpresën për të mos u asimiluar,ëndrrën për të tejkaluar izolimin e gjatë komunist e për ti shkuar edhe lexuesit të varfër shqiptar që kornizat me heronj e marksizëm e histori partie ia bënë edhe më të neveritshëm leximin.Viti 2016 është viti i Konicës, e sikur të paktën për cdo vit të kishim një ditë Konicë, lexuesit do pasuroheshin, gjuhëtarët do ndricoheshin, kultura shqiptare gjithashtu, diplomatët një krenari më shumë, studentët edhe më të thelluar, esseistët, letrarët shkrimtarët, opozitarët, politikanët gjithashtu shikimin thellësisht nëpër realitetin tonë që nuk është gjithmonë ashtu sic duket. Konica ky ajsberg i mendimit është i lartë sa c’duket është i thellë dhe i padukshëm po aq, prandaj ende shkruhet për të, flitet e përflitet për të, këtu edhe atje me Atlantikun gjigand në mes.Konica përmes anatemimit dhe shkëlqimit na bën të kuptojmë se objektivizmi e lartëson individin edhe kur subjektivizmat tentojnë të dhunojnë qoftë edhe varrin që ashtu përmes pllakave të thyera duket se thotë: Konicë, si Ty-të nuk duhet të vdesin!

Medet, s’ke një shtatore!

September 21, 2016 by dgreca

Sot u zhvillua përurimi i Institutit të Studimeve Historike “Lumo Skëndo” Duke qenë i pranishëm në këtë ceremoni, para syve më dilnin vargjet e mrekullueshme të sonetit të shkruar nga miku im, Uran Kostreci, kushtuar figurës së paharruar të “Apostullit të Sqiptarizmës”, Mithat Bej Frashërit:

I Ajkës Kombit, prijs, o Lumo, o burrë,

Që nga të kuqtë u shave, t’hodhën gurë,

Ti, ngel profet, medet, s’ke një shtatore!

Medet, s’ke një shtatore shkruan poeti. Unë do të doja të shikoja shtatoren e tij në çdo qytet të Shqipërisë pasi ai iu përkiste të gjithëve, madje do të doja të shikoja përmendoren e tij në sheshin kryesor të kryeqytetit. Do të doja të shikoja emrin e tij nëpër libra dhe gazeta, nëpër radio dhe televizione Do të doja që emrin e tij ta mbanin institucionet kulturore më të rëndësishme të vendit. Do të doja të shikoja emrin e tij në shkollat, bulevardet dhe sheshet e qyteteve. Së fundi do të doja që eshtrat e tij të preheshin në atdhe. Do të doja që ato të preheshin në kopshtin e Institutit të Albanologjisë, ashtu siç e kishte lënë në amanetin e tij.

Kur do të realizohet një gjë e tillë? Tani jam në një moshë të thyer. Do të doja që të vendosja edhe unë një tufë me lule mbi përmendoren e tij, mbi vendin e prehjes së eshtrave të tij. Ndaj sillini eshtrat e Prometeut të Shqipërisë në atdhe! Kjo është thirrja që iu drejtohet gjithë nacionalistëve shqiptarëve që e duan me vërtetë Shqipërinë…(Reshat KRIPA)