SHQIPËRIA, ATËHERË DHE SOT/
Ne Foto:Turp dhe faqja e zeze per ata nostalgjike te diktatures komuniste qe detyrojne keta femije te pafajshem te ngrene doren per nje krimiel,qe eshte i zhytur deri ne gryke me krime ndaj qytetareve shqiptare/
Nga Frank SHKRELI/
Në të vërtetë këto fotografi, që kanë shokuar lexuesit dhe shikuesit, e që janë përhapur si zjarr në internet, flasin vet dhe nuk kanë nevojë për ndonjë koment. Thuhet se fotografia ka vlerën e një mijë fjalëve. Për të mos u zgjatur shumë, duhet thënë se përpjekjet e disa qarqeve politike në Shqipëri, për të sjellur në vëmendjen e popullit — përfshirë përdorimin e fëmijve të pafajshëm — figurën e Enver Hoxhës, të idelogjisë dhe regjimit të tij diktatorial, janë sa të shëmtuara aq edhe të pafalshme për një vend anëtar të NATO-s dhe për një shtet që pretendon të bëhet anëtar i Bashkimit Europian. Dihet se këto nuk janë grupe jashtë proceseve politike të shtetit dhe qeverisë — sepse çdo vend ka grupe të çmendurish që veprojnë jashtë institucioneve. Kemi edhe këtu në Amerikë të tillë – por, në rastin e Shqipërisë kemi të bëjmë me organizata/parti/shkolla, si dhe me individë që udhëheqin ose që kanë udhëhequr Shqipërinë e që ende janë në pozita kyçe partiake e qeveritare, përfshirë edhe tempullin e popullit, Kuvendin e Shqipërisë. Skena të tilla shëmtuese për të glorifikuar komunizmin dhe protagonistët e tij në një nivel të organizuar zyrtar siç po ndodhë në Shqipëri vit pas viti, nuk ka ndodhur askund në Europën Lindore, me përjashtim të Rusisë së Putinit.
Gjatë dy dekadave të kaluara, si shumë shqiptarë të tjerë mbrenda dhe jashtë trojeve tona, kisha shpresën se në Shqipërinë tonë të vuajtur do të ndodhte, më më në fund, një ndarje historike njëherë e mirë, e të mirës nga e keqja dhe nga tragjeditë që kanë pllakosur kombin shqiptar me dekada dhe me shekuj. Shpresohej se më në fund kombi shqiptar po çlirohej nga influenca e ideologjive të huaja si dhe nga robërimi nga të huajtë. Ky spektakl i shëmtuar i 5 Majit në Shqipëri, tregoi edhe njëherë hipokrizinë e kësaj klase politike të këtyre 20-viteve të fundit, jo vetëm ndaj botës por më tepër ndaj popullit që ajo përfaqëson. Ishte në të vërtetë edhe një provë tjetër e mos vullnetit të këtij brezi politikanësh për të shkëputur veten dhe shoqërinë shqiptare nga trashëgimia e komunizmit. Është kjo një klasë e cila ka refuzuar të hapë dosjet, ka heshtur ose aktivisht ka mohuar dhe përgnjeshtron të vërtetën mbi krimet e regjimit të Enver Hoxhës si dhe të vërtetën mbi vrasjet dhe zhdukjen e mijërave viktimave të këtij regjimi, fati dhe as varrezat e të cilëve nuk dihen as sot.
Presidenti Ronald Reagan në fjalimin e tij më 1983 mbi “Perandorinë e së keqës”, ku i referohej regjimeve komuniste të asaj kohe, ka thënë se në botë ekzistojnë e mira dhe e keqja. Të keqën duhet ta kundërshtojmë me çdo mjet dhe me të gjitha fuqitë tona, ka thënë Reagan, duke shtuar se edhe “kombi ynë amerikan ka një trashëgimi të së keqës me të cilën duhet të përballemi dhe ta luftojmë. Por, “Krenaria e këtij vendi,” ka thënë Ronald Reagan, “është aftësia e tij për të kapërcyer të këqiat morale të historisë së vet, duke u shkëputur prej tyre dhe duke u zotua se nuk do ndodhin kurrë më. “Ne nuk guxojmë ti këthehemi kurrë më asaj historie. Në atdheun tonë, nuk ka vend për racizëm, anti-semitizëm ose lloje të tjera urrejtjesh etnike ose raciale”. Presidenti Reagan i konsideronte ideologët dhe diktatorët si individë që i shërbenin së keqës. Ai ka thënë se të këqiat më të mëdha të kësaj bote nuk ndodhin, “As në kampet e përqendrimit as në kampet e punës së detyrueshme. Por të këqiat më të mëdha,” ndaj njerzimit, ka thënë ai, “konceptohen dhe planifikohen në zyra të ngrohta, me drita dhe të shtruara me qilima, nga njerëz të qetë të veshur me këmisha të bardha e kravata.” Këta, ka thënë ai janë më të rrezikshmit, sidomos atëherë kur njerzit e mirë nuk i kundërshtojnë. Njerzit e ndershëm, sipas Reagan-it, duhet ta njohin të keqën që vjen nga këta ideologët dictatorial dhe mbështetsit e tyre dhe ta luftojnë atë, sepse si të gjithë diktatorët para tyre, ata gjithmonë kërkojnë që dalngadal, t’i shtrijnë këmbët në të gjitha sferat e jetës.
Nderimi i dëshmorëve është një gjë, por shfaqja e respektit për simbolet e regjimit komunist është diçka tjetër. Duket sikurë këta pjesëmarrës me grusht në kokë, nuk kishin për qëllim nderimin e dëshmorve, por me aktin e tyre donin të bënin një deklaratë politike të qëllimshme dhe të paramenduar mirë. Ata ndërkohë e treguan veten se jetojnë krejt jashtë realitetit shqiptar dhe ndërkombëtar, por njëkohësisht vunë në dukje se janë të pa aftë për t’i paraqitur popullit shqiptar ide të reja për zgjidhjen e problemeve të shumta me të cilat përballet. Dhe se si të tillë ata me mburrje I than ë botës se gjithnjë janë krenarë të kenë qenë pjesë e një regjimi të një historie të humbur.
Ndaj këtyre shfaqjeve të shëmtuara duhet të prononcohen të gjithë ata të cilët dëshirojnë që në Shqipëri të mos triumfoi e keqja dhe të gjithë ata që janë serioz që ai vend të mos mbetet në një pozitë inferioriteti moral dhe të zhvillimit demokratik në Europë, në krahasim me vendet e tjera ish-komuniste.
Fatkeqsisht, shpeshëherë gjatë historisë së kombit shqiptar, në luftën midis të mirës dhe të keqës, duket sikurë një numër i vogël, mbështetës i të së keqës, ka fituar gjithmonë. Kjo ka ndodhur sepse — sipas filozofit irlandez, Edmund Burke — “Që e keqja të triumfoi, nevojitet që njerëzit e mirë të mos bëjnë asgjë”, për të kundërshtuar të keqën. Ata mbeten vetëm spektatorë, të cilët me mos kundërshtimin e tyre ndaj së keqës, ndihmojnë ndofta pa ditur, që e keqja më në fund të triumfojë ndaj së mirës. Andaj i dashur lexues, cila fotografi paraqet të vërtetën mbi të “mirat” dhe të këqiat e regjimit komunist të Enver Hoxhës: Fotografia e eksodit biblik të shqiptarëve më 1991, apo fotografia e klasës së re politike shqiptare veshur me këmisha të bardha e kravata, duke bërë nderimet e turpshme regjimit të ish-diktatorit me 5 Maj?????
Fatkeqsisht, edhe pas një çerek shekulli, e vërteta është duke pritur gjithnjë, që të ndahet nga gënjeshtrat.
“GJYNAHQARËT E DYNJASË” SHQIPTARE?
Nga Fadil LUSHI/Disa ditë më parë vizitova pjesën oksidentale të Stambollit për të takuar Motrën e madhe, atë heroinën fatkeqe të gjeneratës së saj. Më rastisi të takoj edhe ca shqiptarë më të moshuar se unë të cilët shumë kohë më parë, ashtu pavullnetshëm, kishin braktisur vatanin për t’u degdisur në një cep të Dardaneleve…, për një jetë, ndoshta, më të mirë. Tek ata vërejta se u mungonte kujtesa pamore; ajo dëgjimore – po, mbase edhe ajo mekanike a logjike, hiq mënjanë atë kujtesën emocionale, prej së cilës nuk kishte mbetur dot gjë. Më gostitën në një ndejë “haramash”. Atë që “para kohe bëhej tapë gjegjësisht atë që çorientohej në kohë dhe hapësirë” si dhe ata që e “fëlliqnin fjalorin” i largonin dhe i dërgonin në shtëpi. Matanë ndejës ku më “sistemuan” përkohësisht kishte një tjetër “mexhlis (veror) besimtarësh” që kishin për “obligim” të bënin duatë për shiun e munguar. Këta të fundit i konceptonin si “gjynahqarë”, sepse kishin shkelur mbi parimet e librit të shenjtë, gjegjësisht mbi disa kapituj të Kuranit famëlartë. Moralin e “mexhliseve” në fjalë e kishin ndërtuar “kryepleqtë” e tyre. Përkundër dyshimit tim, më duhej të vij në një përfundim pragmatik: të dy “mexhliset ishin hileqare dhe mbase gjynahqare” pavarësisht se frekuentuesit e këtij të dytit ishin “namusqarë” dhe besimtarë të devotshëm!
Axha Abdullah (një ish-kundërshtar i papajtueshëm dhe i përbetuar i njëmendjesisë dhe një njeri goxha i moshuar), duke e vërejtur “dalldisjen” time të skajshme, m’u drejtua me dy pyetje. E para: “Ti arnavut, a mos vallë e fillove shkrimin e radhës”!? Po, ia ktheva. Por, ama, do ta përfundoj në Tetovë, respektivisht atje ku asnjëherë nuk përfundojnë thashethemet mes vëllezër shqiptarë. Fatkeqësisht, ca mendime a ca “fiqire” më ikën dhe më “mbetën” në varrezat e Erenkoy (aty ku prehen eshtrat e Shemsettin beut, ideologut kryesor të Lëvizjes Kombëtare Shqiptare) dhe në qytezën e Ibrik Tepes (aty ku lindi Fani, ai eruditi mendjefemër). Pyetja e dytë e tij ishte: “Në çfarë organizimi politik jetojnë shqiptarët e Republikës së Maqedonisë”!? Përgjigja ime ishte: “në DEMAGOGJI”!? Mendimet që më “mbetën” te lapidari i Samiut dhe te vendlindja e Nolit, por që i duhen këtij shkrimi, do t’i zëvendësoj me një paragraf të huazuar nga shtypi ditor i Tiranës, që llafos një retorikë shumë të rrallë dhe “tejet të çuditshëm dhe mosbesues” të kryeministrit të Shqipërisë në detyrë, ku, përveç të tjerash, thuhet: “Kryeministri Rama tha në fjalën e tij se pavarësisht konflikteve politike, kur vjen puna për çështjen e Kosovës, shqiptarët janë bashkë. Ai shprehu mirënjohje për ish-kryeministrin Berisha dhe mbështetjen e tij për Kosovën gjatë qeverisjes së të djathtës… Shpreh mirënjohje dhe për Sali Berishën e PD, kur ishte në qeverisje, si pjesë e përbashkët shqiptare për pavarësinë e Kosovës dhe për të arritur në këto ditë. Nëse e kthejmë në çështje politike, ne ngatërrohemi edhe sa është ora, apo është mars a prill, por fatmirësisht nuk ndahemi te çështja e madhe që deri dje mbante emrin çështja e Kosovës, por sot natyrshëm ka emrin çështja e shqiptarëve”. Se kjo retorikë a kjo e thanë e kryeministrit nga kryeqendra e shqiptarëve u tha me “tamam” a jo, unë nuk e kam “takatin politik ta konfirmoj”, por ama se është demagogji pa dyshim se është e tillë.
Sot ka shumë njerëz që në kohë të gabuara frekuentojnë “ambiente” të gabuara (siç e bëra unë me shumë “qejf” një të tillë). Të thuash se ato hapësira vërtet janë të tilla, nuk mund të thuash, nga fakti se për këtë duhet të parashtrosh fakte a argumente. Këto hapësira a ambiente të gabuara, logjikisht duhet të jenë përjashtuese për njerëzit me mendje të shëndetshme, aty ka vend vetëm për njerëz me moral të dyfishtë respektivisht për ata të cilët përjashtojnë fjalën humane dhe atë emancipuese. Lukman El Hakim (i urti Lukman), i njohur si mbledhës fjalësh nga goja e popullit, në përmbledhjen e tij kishte përfshirë edhe këtë thënie: “Dy gjëra duhet harruar në këtë botë: një të mirë që ia ke bërë dikujt dhe një sharje a fyerje që ta kanë bërë ty”! Thonë se kjo e para disi mund të harrohet, por e dyta, shumë vështirë mund të kapërdihet a të falet, sidomos kur bëhet fjalë për shqiptarë kokëkrisur. Parashtrohet pyetja se cili është morali i këtij proverbi, është vetëm një i tillë a mbase i dyfishtë dhe, a mos vallë kjo sot, është bërë një kryefjalë në komunikimin e bastarduar te shqiptarët, në veçanti tek ata që profesionalisht merren me politikë. Lëre që kjo e para do të përmendet, po aq edhe do të keqpërdoret.
Nëse morali i parë (i këtij proverbi popullor) është racional, atëherë i dyti mbetet të jetë irracional. Kjo e para pak po duket në përditshmërinë tonë. Në këtë të fundit (në atë irracionalen) kanë “hise” njerëzit të cilët mëtojnë të tallen në vazhdimësi me “frikën tënde”, me varfërinë mendore si dhe me atë materiale, të tallen me njerëzit të cilët jetojnë me “shqetësimet e vatanit”, me ato të fëmijëve dhe me ato personalet…, me njerëzit të cilët dikur “shkonin për gjah dhe vetë u bënë për gjah”, me njerëzit që u janë shterur mendja e takati…, t’i ofendojnë me atë thënien ”kështu i do mushka drutë”…, me njerëzit që aq shumë janë frikësuar, saqë “pordha u shkon deri në zemër!” e të tjera. Çfarë ishte dikur kodi moral i organizimit dhe komunikimit politik këtej në Republikën e Maqedonisë?! Thonë se ky kod nuk ishte i ndërtuar sipas vullnetit të shumicës, përkundrazi ai ishte produkt i ideatorëve të saj. Ky moral i sistemit njëpartiak, ndonëse irracional, në vijimësi “mbikëqyrej, kontrollohej dhe, në instancë të fundit, ata që e shtrembëronin edhe ndëshkoheshin”…, ky moral u interesonte vetëm kryeparëve, të tjerëve nuk u hynte në punë për arsye se aty nuk mund të ndryshoin gjë, dhe e kundërta, sot partitë politike kanë kodin moral të tyre, por kjo gjë nuk u intereson lidershipëve të tyre, kjo i përket atij që jep votën, thjesht, me këtë moral nuk merret lidershipi, përkundrazi kjo i takon elektoratit…, i cili “detyrohet” të pajtohet a ta “aminojë” fjalimin retorik të lidershipit, një retorikë që kur nuk “lekturohet dhe nuk redaktohet”, atëherë ajo shndërrohet apo kalon në retorizëm të rëndë dhe fyes…, kalon në retorikë të sajuar, të denigruar, pa parime e standarde dhe madje edhe me mendjelehtësi a mendjeligësi politike.
Nëse nuk më “gënjen mbamendja”, më duket se axhës Abdullah i thash se këtë shkrim do ta përfundoj në Tetovë!? Si duket e gënjeva pa qëllim. Nuk do ta “përfundoj” pasi që ende nuk kanë përfunduar inatet homerike dhe thashethemet ndër vëllezërit shqiptarë. Dikur moti qehallarët, respektivisht kujdestarët e pasurisë së beut, e tridhnin dashin që ruante delet!? Pse e bënin këtë, unë nuk e di.
LDK-ja E ISA MUSTAFËS FITON ME DONIKA GËRVALLËN
Nga ELIDA BUÇPAPAJ/
Përpara dy ditësh në Grenchen të Zvicrës, unë dhe Skënderi bashkë me një grup zviceranësh u anëtarësuam në LDK-në e Zvicrës. Gjesti ynë ishte si një gjest i jashtëzakonshëm në një moment të jashtëzakonshëm. Sepse s’kemi qenë asnjëherë anëtarë të asnjë partie politike. Si gazetarë dhe intelektualë me pikpamje centriste e liberale, e kemi mbështetur gjithmonë LDK-në, sepse garantin për këtë parti që e nisi rrugëtimin si lëvizje kombëtare me vizion kombëtar dhe euro-atlantist e kishim nga dy faktorë – i pari Ibrahim Rugova, i dyti – populli i Kosovës, elektorati rugovian, i cili e kërkonte Kosovën dje të lirë e shtet të pavarur, sot që të ketë formatin e një shteti europian.
Ne e kemi mbështetur LDK-në në kohët më kritike, por ndërkohë pas vdekjes të Rugovës e kemi kritikuar ashpër. Në një parti të tipit rugovian, ku toleranca është rruga për të ecur përpara, kritika duhet të jetë gjenerator lëvizës.
U anëtarësuam në LDK-në e Zvicrës, që ka kontribute për çerek shekulli, sepse Kosova ndodhet në një moment shumë kritik, ku shteti i së drejtës rrezikohet nga antishteti, krimi dhe korrupsioni dhe në këtë udhëkryq të madh, mendojmë se Kosova e qeverisur nga LDK-ja ka shanse të bëhet shtet me të gjitha prerogativat që kanë shtetet në Perëndim.
Ne jemi të vetëdijshëm për rrezikun që Kosovës i qëndron mbi kokë si Shpata e Damokleut dhe mendojmë se LDK ka mundësi ta shpëtojë vendin nga tatëpjeta.
LDK ka mundësi ta bëjë këtë sepse sot Kosova ka aleatë SHBA,Perëndimin dhe rruga që do të përshkojë është e qartë si drita e diellit. Këtë rrugë duhet ta përshkojë me një lidërship me integritet, me politikanë me integritet, me politikë me integritet. Do të vijë në pushtet jo për interesa partiake, jo për interesa individësh, klanesh apo bajraqesh, por për interesa të Kosovës dhe të gjithë banorëve të saj pa dallim idesh, etnish apo besimi fetar.
Ka ardhur koha që LDK të ngrihet. Zgjedhjet janë në prag të derës. Prandaj angazhimi duhet të jetë maksimal. Lideri I LDK-së Prof.Dr. Isa Mustafa ka shumë shanse të jetë kryeministri i ardhshëm i Kosovës. Por që ta fitojë këtë mandat i duhet një imazh i pastër dhe brilant, që do të reflektojë pastërtinë e popullit të Kosovës dhe të politikanit, si përmbajtje e kësaj partie politike.
Prandaj them se LDK-ja e Isa Mustafës fiton me Donika Gërvallën. Kjo është Kosova. Djepi i mrekullisë njerëzore, sepse nga gjiri i saj lind gjithmonë figura që e nderojnë, që e bëjnë të krenohet dhe t’u besojë, figura që i japin Kosovës pa e patur në mendje përfitimin personal. Pikërisht si thotë John F.Kennedy “Ask not what your country can do for you; ask what you can do for your country.” – “Mos pyet se çfarë mund të bëjë vendi yt për ty, por pyet çfarë mund të bësh ti për vendin tënd”.
Sepse Kosova sot është në rrezik. Luftua u fitua, por vendi rrezikon të pushtohet nga armiku varfëri – prodhuar nga korrupsioni, mafia, informaliteti.
Dhe LDK-ja e Isa Mustafës ka mundësi ta shpëtojë vendin duke patur në krah Donika Gërvallën.
LDK-ja prej vdekjes të Rugovës i ka provuar të gjitha llojet e humbjeve. Po të krahasosh elektroratin e zgjedhjeve parlamentare në vitin 2001, 2004 me atë të 2010, LDK-ja ka humbur gjysmën e tij, ndërkohë që në zgjedhjet e 2010, abstenimi në votime ishte 55 %. Pra më tepër se gjysma e popullit të Kosovës nuk kanë dalë në votime. Sepse e kanë humbur besimin tek politika. Statistikat janë shumë eklatante. Flasin vetë. Nuk duan koment. Por ky elektorat është aty. Që duhet të shkojë patjetër në votime, sepse me votën e tij Sovrani vendos fatin e tij.
Me imazhin e Donika Gërvallës LDK-ja e Isa Mustafës mund ta rifitojë zemrën elekoratit rugovian, elektoratit që ka abstenuar. Për t’i treguar popullit të Kosovës, se LDK-ja ka reflektuar për gabimet e saj, të cilat i kanë kushtuar asaj dhe popullit të Kosovës. Dhe pas tatëpjetës, ka ardhur koha e ngritjes.
LDK-ja e Isa Mustafës fiton me Donika Gërvallën, e cila e ka fituar zemrën e Kosovës. Si e bija e Isuf Gërvallës dhe vijuese e familjes Gërvalla, me formimin e saj në Perëndim, me integritetin e saj të pastër, me përkushtimin e saj dhe me guximin për t’i shqiptuar të vërtetat.
Vetëm kështu do të fitojë LDK-ja. Vetëm kështu do të fitojë Kosova. Fitorja e LDK-së nuk do të jetë fitore partiake, por fitore kombëtare, për të ndryshuar Kosovën, për t’i ndalur rënien, tatëpjetën, me qëllim ngritjen, dhe integrimin në Europë.
Mjaft më Kosova si Lager në zemër të Europës. Kosovës i duhet shteti i së drejtës, sepse vetëm kështu do të integrohet në Europë. Si demokraci e tipit Perëndimor. Dhe LDK-ja i ka të gjitha mundësitë, sepse është themeluar nga një lider europianist dhe ka burime njerëzore. LDK-ja e Isa Mustafës me Donika Gërvallën e fitojnë zemrën e sovranit për ta shpëtuar dhe ngritur Kosovën.
Përse genocidi në Ballkan u ndoq vetëm ndaj shqiptarëve?!
Në përkrahje të Prof.Dr Eshref Ymerit,për denoncimin moral e dëmtues të gënjeshtrës./
Nga Vilhelme Vrana Haxhiraj/
Duke i kërkuar ndjesë për përgjigjen e vonuar, uroj, përgëzoj dhe falenderoj Prof. Dr. Eshref Ymerin për kurajon morale e qytetare, për njohuritë e gjera historike e diplomatike,me të cilat ai mbron të vërtetën e hidhur historike për Shqipërinë dhe për shqiptarët.
Gjithë ata historianë që i shërbyen me fanatizëm idealit marksist-leninist -enverian, kurrë nuk kanë venë në shërbim të historisë logjikën me arsye. Asnjëherë nuk kanë bërë pyetjet si ndodhi, përse ndodhi, apo cilat ishin shkaqet ose pasojat. Më habit një fakt tejet domethënës për një njeri të thjeshtë, kurse për një historian është abdsurditet, mosthellimi i punës së tyre “historiko- shkencore” për gjetjen e shkakut të genocidit në Ballkan. Nuk kam dëgjuar nga goja e tyre apo të kem lexuar nga ata që të kenë bërë ose të bëjnë një pyetje të vetme:
” Përse genocidi në gadishullin e Ballkanit u ndoq vetëm ndaj shqiptarëve, të cilët u masakruan dhe u përndoqën nga trojet e të parëve ilir si në Çamëri, në Kosovë, në Mal të Zi, në Bosnjë e Maqedoni, një shfarosje që ende nuk ka marrë fund? Për derisa ata nuk i njohin juridikisht të drejtat legjitime territoriale, të thesprotëve apo dardanëve hyjnorë, nuk ka e s’mund të ketë drejtësi. Se për mbështetje morale nga ana e shovinistëve përfaqësues të nacionalizmit ekstrem, as që bëhet fjalë. Një mëri hakmarrëse pa arsye e heshtur, që fle në mendjet e tyre të mykura, do të jetë gjithmonë e pranishme mes neve dhe fqinjëve. Kot nuk ekziston thënia se, ‘uji fle, por hasmi s’fle’. Qetësia e rreme, apo fqinjësia “e mirë” për hir të mënajnimit të mosmarrëveshjeve ndërballkanike, gjë që e kërkojnë orgamnizmat ndërkombëtare, është hipokrizi dhe farsë. Nuk duhet të harrojmë se ende këlthet për drejtësi, Nata e San Bartolemeut të Ulqinit, ulëret Çamëria për pronarët e saj legjitim. Kanë 70 vjet që ende kërkëllijnë gjithë ankesë, drynët e ndryshkur në portat e shqiptarëve të përndjekur nga trojet, pronat dhe shtëpitë e tyre. Nëntoka e Kosovës rënkon nga varrosjet masive. Ende s’është terur gjaku i pafaj që lau trojet arbërore të Dardanisë. Ndaj dhembja e shqiptarëve të pafajshëm është e pranishme në çdo zemër nëne e të çdo shqiptari si dëshmitar kohor, pasi plagët e të rënëve janë emde të freskëta… ”
Jashtë kufijëve tanë shtetëror, shqiptarët u denigruan, u vranë, u shpërngulën me forcë nga vatrat e tyre. Këtë gjëmë e bënë të huajt si: shovinizmi grek, serb apo maqedonas. Për fat të keq shqiptarët nuk kishin vetëm armiqtë e tyre shekullor, por u luftuan, iu mohuan të gjitha të drejtat ,u vranë, u burgosën dhe u internuan nga vëllezërit e një gjaku, nga ata që ndoqën mësimet e Moskës dhe Beogradit. Pra politika e diktaturës komuniste shqiptare i shërbente shovinizmit greko-serb, lidhur me shfarosjen e kombit më të lahtë të kontinentit. Të kërkosh zhdukjen e identitetit të një kombi është krim, përgjegjësia e të cilit ka përmasa botërore. Pasi kush më shumë e kush më pak, prej vendeve të hequra si miq, me politikat e tyre revanshiste për epërsi ndaj vendit tonë, apo edhe heshtjes duke bërë sehir atë që ka ndodhur me shqiptarët janë fajtor, indiferentizmi i të cilëve është faj i pakorregjueshëm, madje është bashkëpunim i tyre me krimin.
Për krimet e bëra si brenda dhe jashtë vendit, si nga diktatura komuniste shqiptare edhe ajo serbe, apo greke ende nuk është kërkuar falje. Me të drejtë është ngritur opinioni botëror për genocidin nazist. Pyes se kur vallë ky opinion nuk do të tolerojë më, por do të kërkojë me ndërgjegje shpagim e dëmshpërblim për viktimat e komunizmit ndaj shqiptarëve? Si nazizmi edhe komunizmi janë diktatura dhe si të tilla kanë ndjekur politika ekstreme të shfarosjes masive.
Kjo ka qenë dhe është detyrë e historianëve nëse kanë sadopak atë nervin apo damarin e ballit që u tregon se janë atdhetarë. Kurrë nuk mund të ecet përpara në paqe e qetësi, nëse ky problem madhor nuk gjen zgjidhje.
Ka 69 vjet që ka përfunduar Lufta e Dytë Botërore dhe ende sot Gjermania Demokratike po shlyen dëmshpërblimet e krimeve të nazizmit. Po për krimet e komunizmit kush do të përgjigjet vallë?
Mos vallë nostalgjikët e atij sitemi demonian, të cilët para pak ditësh shkruajtën parrulla në malin e Shashicës, mbi Ujin e Ftohtë të Vlorës, për komandantin legjendar, për peshkaqenin baba, që pasi eliminoi ata të cilëve u kishte frikën, filloi dhe hëngri një nga një bijtë e vetë. E të kesh nostalgji për një përbindësh me buzëqeshje hipokrite dhe mashtruese, është e neveritshme, është mëkat. Kjo është çmenduri. Besimi i tyre verbër do të thotë që në jetë të ecësh si somnambul, pa parë dhe analizuar se ç’ndodh rreth teje. Me këto mendje Shqipëria e pafat, kurrë nuk mund të bëhet si Evropa , apo si Bota e zhvilluar, jo. Me korrupsion , me emërime militantësh partiak, duke flakur në rrugë të madhe të aftët, duke ngritur në piedestal antivlerën, me një histori të gënjeshtërt dhe të politizuar, me një kulturë të gjymtuar, me një gjuhë administrativo -politike të bastarduar, me mungesë etike dhe estetike tërësore dhe jo të pjesëshme apo e kudopërdorshme, nuk shkohet askund.
Shpresa e kombit tonë varet nga shkëputja prej nostalgjive të së shkuarës komuniste që e shkatërroi atë materialisht dhe e varfëroi ndërgjegjësisht. E bazuar në të vërtetën historike, duke e zhveshur nga hiperbolizmat, duke hequr dorë nga idhujt që i takojnë mistiçizmit dhe fesë pa baza shkencore, pastaj le të rishkruhet një histori reale dhe shkencore. Vendi ynë duhet të shohë vetëm drejt së ardhmes duke gjetur rrugët që të çojnë drejt një demokracie të vërtetë, drejt një sistemi ekonomiko-shoqëror jo ideal, por i vërtetë të cilin duhet ta ndërtojnë vetë shqiptarët. Ishte zgjedhja e shqiptarëve rruga e demokracisë, tani u takon atyre ta zgjidhin lëmshin që është pleksur keqas në këtë tranzicion që po plaket, sepse duket i thinjur dhe i rrudhosur. Kjo plakje nuk është si rezultat i halleve të kombit, por u plakën nga mendimet se si do t’i mbushin dhe sa shpejt do t’i mbushin xhepat e tyre …Ndaj vetëm ta mnedosh këtë tranzicion të zvargur, lodhesh deri në rrudhje mendimi.
Janë këto e shumë arsye apo faktorë të tjerë shqetësues, që dal në përkrahje të Prof.Dr.Eshref Ymerit. Sado të besohet gënjeshtra apo shpifja, një ditë e vërteta triumfon dhe del në shesh.
***
Koment:
Eshref Ymeri To Me Today at 5:02 PM
Shumë e dashura dhe e nderuara Zonjë Fisnike,
Ju falënderoj nga zemra për përkrahjen tuaj aq dashamirëse dhe aq frymëzuese. Ju ankoheni me shumë të drejtë për heshtjen e historianëve për zbulimin e së vërtetës rreth gjenocidit komunist dhe gjenocidit që ujqit evropianë kryen kundër trojeve shqiptare pas Kongresit famëkeq të Berlinit dhe pas Konferencës edhe më famëkeqe të Londrës. Por historinanët tanë, moj zonjë e nderuar, janë zëdhënësit e drejtpërdrejtë të politikës zyrtare, e cila jo vetëm gjatë regjimit komunist, por edhe në këto vite të demokracisë anarshiste, ka qenë dhe vazhdon të mbetet armike e thekur e Çështjes Kombëtare Shqiptare – e ribashkimit të trojeve tona etnike në një shtet të vetëm, që nga Çamëria e deri në Tivar. Ju, si shkrimtare e shquar, si publiciste dhe analiste e talentuar, për mendimin tim, jeni e vetme mes zonjave intelektuale shqiptare që qëndroni në pararojë të mbrojtjes së shqiptarisë së selitur dikur në të katër vilajetet tona. Qëndrimi juaj, i përshkuar fund e krye nga fryma e lartë e atdhetarisë, është një dackë e fortë jo vetëm për zonjat intelektuale, por për mbarë inteligjencien shqiptare, për mbarë historianët tanë, për mbarë Akademinë e Shkencave, për këtë ngrehinë të kalbur që rri e vegjeton para padrejtësive kriminale që i janë bërë kombit shqiptar nga ujqit evropianë. Qëndrimi juaj, si një përfaqësuese e shquar e letrave shqipe, është një klithmë ulëritëse për dy figurat e letrave shqipe, Ismail Kadarenë dhe Dritero Agollin që nuk e ngritën kurrë zërin, qoftë edhe një herë të vetme, për padrejtësinë kriminale që Evropa i bëri kombit shqiptar më 1878 dhe më 1913, në vend që ta ngrinin zërin fuqishëm dhe t’i drejtoheshin me thirrjen për zhbërjen e padrejtësisë sa më shpejt që të ishte e mundur. Kombi shqiptar juve duhet t’ju jetë shumë mirënjohës për shqiptarinë tuaj shembullore që e keni trashëgim brez pas brezi nga paraardhësit e fisit tuaj të nderuar.
Me shumë respekt.
Eshrefi Tiranë, 04 maj 2014
ÇMIMI QE DUHET TE PAGUAJE PERENDIMI
Opinion Nga Ajet Delaj/ New York/
Perplasja e perendimit me Rusine eshte haraçi qe duhet te paguaje perendimi per lenjen ne mes te rruges te revolucioneve demokrate te fundit te viteve 80te si dhe ndihma e pakusyer dhe e pakushtezuar e perendimit per te rimkembur Rusine.
Miljona antikomuniste te pushkatuar per bindjet e tyre e aspiratat e tyre per liri e demokraci e deri edhe per nje fjale goje e po kaq te masakruar e shfrytezuar edhe pa buke pergjate tere sundimit te perendorise te se keqes te kaloje pa ndeshkimin me te vogel edhe pse krimet e komunizmit nuk kane qene me te vogla se te nazizimit nuk mendoj se ka gje ketu per te mos kuptuar nga lideret perendimore mbi ate qe po ndoll ne Ukrine e ne vet Rusine.
Ekonomite e lulezuara sipas komunisteve deri diten kure rane u grabiten dhe u vodhen nga komunistet dhe trashigimtaret e tyre deri ne centin e fundit qe ishte djersa dhe gjaku i miljona qytetareve te lindjes pasi ata vete per rreth gjysme shekulli kane qene vetem gjakpires e parazite e prape nuk u muar asnje veprim kunder tyre e nuk u ndeshkua askush.
Kesaj i thone pasi ta keshe plagosur ariun ta kurosh e sherosh e te ankohes se tani ariu po me ha.
E madhja Theçer ka thene se komunizmi dhe socializmi jane njelloj te rrezikshem per njerzimin. Perse perendimoret ne kohen e luftes se ftohte shoqerite e tyre mbajten ne pushtet te djathtet edhe per periulla 20 vjeçare e Presidenti Charles De Gaulle beri tre kushtetuta per te ndaluar komunistet te vinin ne pushtet ndersa ish-komunistet e pareformuar u lane te rikthehen ne pushtet me vota te vjedhura e manipuluara ne te tere Lindjen ishkomuniste e perendimi heshti.
Europianet dhe Amerikanet jo se nuk kane kuptuar por nuk kane dashur te kuptojne pasi shembujt i kane pasur te qarte e para syve.
Ish presidenti i njerit nga vendet Balltike ish emigrant ne USA kure e pyeten mbas mbarimit te mandatit si President i Lituanise rreth viteve 2000 nese nuk jam gabim se perse nuk u derdh gjak me rrezimin e komunizmit pergjigja e tije ishte e shkurter dhe e sakte “Komunizmi nuk eshte rrezuar” dhe me tej ka shtuar se kishte deshtuar ne demokratizimin e vendit pasi sa here kishte inicuar reforma domethense te dy krahet e parlamentit bashkoheshin kunder tij pasi te dy krahet ishin neokomuniste qe kishin ardhur aty me metoda jodemokratike.
Me tej akoma ne Rezoluten e Parlamentit te Europes mbas 2005 per te denuar krimet e komunizmit nga 720 parlamentare kane marre pjese ne seance 80 e kane votuar pro rezolutes diçka me shume se 50% pra 42 apo 43 parlamentare.
Çfare ka ketu per te mos kuptuar z Fyle Komisioner i Zgjerimit te BE e shume Fyle te tjere ne Europe e Amerike. Megjithate lavdi Zotit Krimea apo Ukraina nuk eshte fundi i botes apo i demokracise perendimore pasi jane thjesht kembane e forte alarmi per te perveshur krahet e rifilluar aty ku eshte lene ne 90ten. Thellesisht besoj se tashme perendimi eshte i qarte se ku ndollet ne raport me ish-komunistet qe nuk jane gje tjeter veç neokomuniste po aq antidemokrat , kriminel e antiperenimore sa the baballaret e tyre.
Zevendesimi i regjimeve kriminale komuniste me regjime kriminale te korruptua e oligarkike ne Europen e Lindjes eshte e papranueshme per popullesite e ketyre vendeve por ne te njejten kohe edhe e paqendrueshme.
Tregues me te mire te kesaj gjendje te vazhdimsise kriminale nuk mundet te kete sesa okupimi i Krimese e gjysmes se Ukraines pa shprazur nje pushke. Elitat kriminale te korruptuara te lindjes ish komuniste perveç se jane te korruptuara jane edhe filo-ruse qe ju kane hypur popujve te tyre ne qafe e natyrshem e konsiderojne demokracine e perendimin si armikun e tyre kryesor.
Demokracite perendimore perpara se te perballen me Rusine duhet te pastrojne shtepite dhe oborret e tyre pasi eshte e turpshme se si ish Kancelari Gjerman perqafohet me Putinin ne te njejten kohe qe vazhdon te derdhet gjaku i popullit ukrainas nga falangat ruse e shume qeveri kryesisht te majta te ish-lindjes komuniste heshtin e mundohen te flirtojne nen rrogoz me Putinin.
Histora ka treguar se armiku me i madh e shkaterrues per diktaturat dhe regjime kriminale eshte stuhia e lirise qe ben qe popujt e shtypur te ngrihen e ringrihen pa marre para syshe asnje rrezik.
Perendimi duhet te japi shenja te qarta per popujt e shtypur se me rrezimin e diktaturave nuk do pranojme regjime kriminale te korruptuara qe zakonisht diktaturat perpiqen qe te lene pas gje qe fatekeqesisht duhet thene ka ndollur gjer tani.
Perendimi i ka te tera mundesite njerzore , morale e financiare per te udhehequr si deri me tani nje bote paqesore e demokratike duke vendosur ne themel te rendit boteror lirite dhe te drejtat themelore te njeriut ashtu siç ka bere edhe gjer tani.
Nuk kerkohet gje tjeter ne organizimin e shtetit e shoqerise ne europen e lindjes veç ajo qe eshte funksionale ne perendim, ligj, drejtesi, mbeshtetje sociale e pagim taksash nga gjithe qytetaret e natyrshem te gjitha keto menazhuar e kontrolluar nga nje pushtet qe del nga vota e lire dhe e ndershme e qytetareve te ish-lindjes komuniste.
Flitet ne konferenca antikorrupsion ne Shqiperi e gjoja behen strategji per luftimin e tije e nuk thuhet nje fjale per grabitsin me te madh te pasurise se shqiptareve Qeverine e krimit te organizuar qe sundon vendin qe 24 vjet e askush nga perendimoret nuk prononcohet .
Si eshte e mundur te lejohet Kryeministri Shqiptar Edi Rama te shperndaje tapi mbi token e pronareve shqiptar si Enver Hoxha ne 1946 ku ne kundershtim me Kushtetuten e Shqiperise e tera aktet e konventat nderkombetare ku shteti shqiptar ka firmosur duke perfshire edhe Gjtkaten e Strasburgut dhe partneret perendimore te Shqiperise heshtin.
Nese perendimi do te japi suport per lirine e demokracine e popujve te shtypur te lindjes ish komuniste energjite dhe uniteti i lindjes me perendimit do te arrije nje nivele te papara me pare e rusve do filloje t’ju bjeri çatia e shtepise se tyre.
Koha ka treguar se ngritja e popullit per liri e demokraci ka rrezuar diktatura te fuqishme kriminale e te organizuara e furis se popullit nuk i ka rezistuar askush nga regjimet diktatoriale , as Rusia.
Ajet Delaj
New York
- « Previous Page
- 1
- …
- 651
- 652
- 653
- 654
- 655
- …
- 764
- Next Page »