Hapesirat boshe ne Kushtetute ndikojne ne perdorimin e pushtetit per qellime personale/
NgaTeuta BERISHA / Deputete ne Kuvendin Komunal Obiliq/ AAK/
Sot sipas pretendimeve te gazetave Kosovare shkruajne se ” As Kushtetuta e Kosovës dhe as ligjet në fuqi nuk përmbajnë ndonjë dispozitë, me të cilën do të kufizoheshin kompetencat e ekzekutivit pas shpërndarjes së Kuvendit.”
Ky informacion eshte teper i rendesishem qe shoqerine Kosovare sepse mund ta shohim qarte se çfare zgjedhjesh po presim. Kryeministri, Ministrat dhe e gjithe administrata e partive ne pushtet pavaresisht se ne media deklarojne qe nuk do te perdorin pushtetin per te bere vota, ne e shohim shume mire qe eshte e kunderta. Keto parti fillaun fushaten zgjedhıre duke mbajtur petkun e nje pozite qe realisht nuk e kane. Sot pretendohet ne gazeta qe ish-kryeministri por qe vazhdon akoma ne detyre, te firmose marrveshje per shtrimin e rrugeve. Edhe partite e tjera ne pushtet kane filluar te dalin ne media e duke folur per projekte me shuma marramendese. Por sa lek fituam gjate kohes qe keto parti ishin ne pushtet. Sa eshte rroga e atyre punonjseve? Pse keto projekte nuk u filluan qe me pare por pikerisht para fushates zgjedhore? Mendoj qe pergjigjet e ketyre pyetjeve i di mire çdo Kosovar sepse mund te shohe realitetin duke filluar qe nga vetja e tij. Duke filluar qe nga vetja mund te bejme analizen se çfare na sollen partite ne pushtet keto vite. Le te shohim se sa eshte papunesia ne Kosove. Le te shohim se sa lek fitojme çdo muaj. Le te shohim vuajtjet tona, te kusherinjeve tane, te miqve tane. Prandaj çdo Kosovar duhet ta kuptoje qe ka ardhur koha per nje drejtim te ri ne Kosove. Ka ardhur koha qe te jemi realiste edhe te mos biem pre e premtimeve mediatike.
Gjithashtu edhe lajmi i sotem qe ” As Kushtetuta e Kosovës dhe as ligjet në fuqi nuk përmbajnë ndonjë dispozitë, me të cilën do të kufizoheshin kompetencat e ekzekutivit pas shpërndarjes së Kuvendit” tregon qarte per dobesite e sistemit te drejtesise. Fatkeqesisht ministria e drejtesise gjate viteve ne pushtet nuk ka marre masa qe te rregulloje me nene kete pike te rendesishme te kodit zgjedhur. Keshtu qe te jemi te vetdijshem per realitetin sepse çdo vote vlen per nje drejtim me te mire.
Mendime rreth debatit: Kush janë fitimtarët?
Nga Reshat Kripa/
Ka vite që në median shqiptare po zhvillohet nje debat i madh se kush janë në të vërtetë fitimtarët e ndërrimit të sistemit. Mendimet janë të ndryshme. E majta ngul këmbë se është ajo fitimtarja e kësaj beteje ideologjike. E djathta gjithashtu. Këto debate zhvillohen nëpër faqet e shtypit të shkruar por më trepër ndiqen nëpër debatet televizive që kanë mbushur faqet e televizioneve të ndryshme. Këto debate zhvillohen ndërmjet po atyre figurave analistësh që i kemi parë dhe stërparë çdo ditë në këto ekrane. I kemi parë për të gjitha çështjet që preokupojnë opinionin publik shqiptar, që nga ato më të thjeshtat dhe deri tek më të rëndat. Për të thënë të vërtetën na ka marrë malli të shohim figurën e një analisti të ri, të studiuar në universitetet më në zë të botës demokratike. Por, çuditërisht, për këta individë dyert e televizioneve tona janë të mbyllura. Ato janë bërë pronë e analistëve të përjetshëm.
Vetëm një gjë nuk kemi dëgjuar prej tyre, kush është fitimtari i kësaj beteje që ka vite që ka filluar dhe ende nuk po gjen zgjidhje. Pikërisht kësaj pyetje dua t’i kushtohem në shkrimin tim. E di që disa do të më quajnë ballist, dikush tjetër legalist, një i tretë kolaboracionist e kushedi se çfarë tjetër. Për t’u hequr merakun do të doja t’u thoja se rrjedh nga një familje që nuk ka pasur asnjë pjestar nga fisi i saj me ballin apo legalitetitn, asnjë person të arratisur jashtë shtetit për motive politike. Madje kemi qenë të lidhur, më tepër me Lëvizjen Nacionalçlirimtare. Nuk e them këtë se dua të mburrem. Përkundrazi, do të doja që të mos ishte kështu. Por situata e atyre viteve ishte e tillë që njeriu nuk arrinte të kuptonte se kush ishte rruga e drejtë që duhej të ndiqte, ndaj jo rrallë herë zgjidhte rrugën e gabuar.
Ju do të thoni atëherë se si ka mundësi që mendimet e mia bien në kundërshtim me prejardhjen familjare. Përgjigjen ua jap unë. Ishte vetë komunizmi që më bëri të tillë. Duke qenë në konditat e përshkruara më sipër, çuditërisht, një ditë vjeshte të vitit 1946 një makinë ndalet para portës tonë në Tiranë dhe na rrëmben e dëbon në qytetin e lindjes, në Vlorë, ku pas atij çasti, trajtoheshim si armiq të sistemit komunist. Kjo bëri që unë të ngrihesha kundër tij. U ngrita dhe këtë e pagova me disa vite burg. Por, fatmirësisht, burgu u bë një shkollë e veçantë për mua. Aty, nëpërmjet disa figurave të paarritshme, mësova se Shqipëria kishte edhe një histori tjetër nga ajo që unë kisha mësuar në shkollën komuniste. Mësova historinë e vërtetë të këtij kombi dhe këtë histori dua ta pasqyroj në këtë shkrim. Nuk jam as historian, as analist, por dua të shpreh atë që kam dëgjuar me veshët e mi dhe atë që mendoj se është e vërteta.
Në debatet e zhvilluara në shtypin e shkruar apo atë viziv dëgjoj mendime nga më të ndryshme lidhur me qëndrimin e Ballit Kombëtar apo legalitetit gjatë periudhës së luftës për liri. Disa e paraqesin si bashkëpuntorë të pushtuesit dhe të tjerë të kundërtën. Unë rri dhe arsyetoj: Sikur forcat balliste të kishin qenë bashkëpuntore të pushtuesve, përse komunistët pranuan bisedimet me ta, madje arritën edhe në një marrëveshje së bashku në Konferencën e Mukjes, marrëveshje që e braktisën pa u tharë ende boja me të cilën ishte nënshkruar? Përse ndodhi kjo? I kujt ishte faji? Natyrisht jo i nacionalistve, pasi ata i qëndruan besnik firmës që kishin hedhur.
Kur u themelua Fronti Nacionaçlirimtar, në Konferencën e Pezës, komunistët hodhën parullën demokratike të bashkimit “pa dallim feje, krahine dhe ideje”, parullë që simbolizonte bashkimin e gjithë forcave politike në një front të vetëm dhe zgjidhjen e problemit të pushtetit pas fitores me anën e zgjedhjeve të lira. Kjo parullë bëri që legalistët, me në krye heroin e 7 prillit 1939, Abaz Kupin, të rreshtoheshin në rradhët e këtij fronti. Por, pas Konferencës së Mukjes kjo parullë demokratike u zëvendësua me atë revolucionare: “Pushteti buron nga gryka e pushkës”, parullë që solli si pasojë fillimin e luftës civile, një luftë numri i viktimave të të cilit e kalon disa herë atë të luftës kundër okupatorit, nga të dyja forcat ndërluftuese.
Lexojmë shpesh medimet e mykura të disave që e mbajnë veten për historianë të paanshëm por që, në të vërtetë, u zjen nga brenda krimbi i komunizmit. I dëgjojmë t’i derdhin bateritë e tyre të shkarkuara mbi figurat më të shquara të këtij kombi, Mithat Frashërin, Safet Butkën, Ramazan Jaranin, Hysni Lepenicën dhe plot luftëtarëve të tjerë të lirisë. Për vlerësimin e tyre unë nuk kam nevojë të gërmoj nëpër arkivat që, shpesh herë, janë të manipuluara. Unë kam kujtimet e mia të fëminisë kur ata burra të shquar, në konditat e ferrit komunist më flisnin për drejtuesit e pakrahasueshëm të nacionalizmit shqiptar, me të cilët kishin luftuar krah për krah. Njeri prej tyre, juristi i njohur Xhevdet Kapshtica më dha një shkrim, futur fshehurazi në burg, që luftëtari Bardhyl Pogoni e kishte botuar në gazetën “Flamuri” në Itali në vitin 1946. Titulli ishte “28 nëntor 1939” midis të tjerave shkruhej:
A do të varrosnim këtë ditë të përzierë me flamujt e këngët e armikut? A do të dëgjonim në heshtje profkat e tradhëtarve? Jo! Jo, thanë të gjithë shqiptarët e mirë! Jo, doli fjala nga shtëpia e Lumo Skëndos dhe vesh më vesh në gjithë Shqipërinë! Jo, tha Safet Butka! Jo, tha Hysni Lepenica! Jo, gjëmuan malet dhe zëri i djalërisë tha: Jo!”
Shkrimi vazhdonte me zhvillimin e demostratës. Një turmë e tërë në mbrojtje të lirisë së vendit. Në këtë turmë nuk mungonin as fëmijtë. Ja se si vazhdon shkrimi:
“Eja mblidhuni këtu!” ia krisi kënga dhe asnjë nuk tha “përse?” Qe klithma e dhimbjes së kombit, qe zëri i ndërgjegjes që kërkonte shpërthim. liri. Armiku na pa, dëgjoi por s’lëvizi. Asgjë s’na ndante, ne ecnim të gjithë.Turma e bashkuar me një ideal të vetëm drejt varrit të Naimit. Atje larg,mbi një breg të vetmuar, u mblodhëm rreth. Flamurin me zhgabë e mbanim lart. Dhe vasha shtatëvjeçare që ndoqi pas tanë, Ramazan Jaranin, qëndronte zbathur, veshur me të zeza. Vendosëm lule mbi varrin e ftohtë dhe, kryeulur, qamë. Qante në heshtje, Safet Butka! Qante në heshtje, Ramazan Jarani! Qanim të gjithë ne dhe vasha me të zeza qante…
Ndërsa në fund autori shkruante:
Atë natë ne kënduam me zjarr. Atë natë ne folëm me zjarr. Atë natë ne ndezëm një zjarr, zjarrin e shqiptarve të lirë. Atë natë nuk kishte as komunistë dhe as “çlirimtarë” me yll…
Vini veshin frazës së fundit: “ Atë natë nuk kishte as komunistë dhe as çlirimtarë me yll…”Përse? Sepse komunistët nuk kishin marrë ende urdhër për të luftuar dhe ky urdhër nuk ishte dhënë pasi kryeqëndra e tyre, Bashkimi Sovjetik, ishte ende në aleancë me Gjermaninë hitleriane.
Këto fjalë i thotë një luftëtar pjesëmarrës i asaj demonstrate të paharruar, një luftëtar i lirisë. Kush ishte ky luftëtar? Bardhyl Pogoni kishte lindur nё Tiranё nё janar tё vitit 1925. Aty mbaroi shkollёn e mesme dhe mori pjesё aktive nё lёvizjen antifashiste. Babai i tij, Pertef Pogoni kishte qenё zёvendёsministёr i Arsimit tё Shqipёrisё nё kohёn e Mirash Ivanajt. Autoritetet shqiptare profashiste kishin dhёnё urdhёr pёr arrestimin e Bardhylit, mirёpo babai e kishte larguar nga Shqipёria pёr t’i shpёtuar burgimit. U vendos nё kampin e refugjatёve nё Itali ku ishin vendosur edhe Mithat Frashёri dhe shumё personalitete tё tjera politike tё Shqipёrisё. Ai studoi letёrsinё franceze nё Universitetin e Bolonjёs. Nё vitin 1950 emigroi nё Shtetet e Bashkuara. Nё mesin e viteve ‘50 filloi punёn pranё seksionit shqip tё Radio-Europa e Lirё dhe nё vitin 1959 filloi punёn nё Shkollёn Ushtarake tё Gjuhёve nё qytetin Bloomington tё shtetit Indiana. Nё Universitetin Indiana mbaroi studimet e larta dhe nё vitin 1967 mbrojti disertacionin e doktoratit (Ph.D) nё fushёn e gjuhёsisё. Nё vitin 1967 u emёrua profesor nё Universitetin Ëestern Kentucky ku qёndroi deri nё vitin 1972. Prej vitit 1974 e deri nё vitin 1978 Bardhyl Pogoni u pranua si profesor i gjuhёs anglishte nё Tripoli tё Libisё dhe prej vitit 1978 e deri nё vitin 1985 drejtoi Institutin e Studimeve Albanologjike nё Napoli tё Italisё. Gjatё karrierёs sё tij universitare Bardhyl Pogoni botoi shkrime tё ndryshme pёr gjuhёn shqipe. Nё vitin 1949 kishte botuar nё Itali poemёn “Fytyrё e Kombit” kushtuar Mithat Frashёrit. Ky ishte Bardhyl Pogoni.
Pseudohistorianët sharlatanë të regjimit të përmbysur deklarojnë se Mithat Frashëri e mbylli me humbje jetën e tij. Jo, mor zotërinj! Ai humbi vetëm një betejë dhe këtë betejë e humbi sepse nuk ishte vrasës prapa krahëve si ju, nuk ishte i prapaskenave të pështira si ju. Ai ishte për një Shqipëri të lirë demokratike si shumica e vendeve të botës së lirë. Ndoshta me të vërtetë gaboi, por ai nuk donte të derdhte gjak shqiptari si ju. Nuk donte të ngjallte ndjenjën e vllavrasjes midis shqiptarve si ju. Donte bashkimin dhe vëllazërimin e të gjithë kombit në një të vetëm dhe jo si ju që braktisët Kosovën martire për hir të interesave tuaja të pështira.
Le të kthehemi tani në temën e ngritur në fillim të këtij shkrimi: “Kush janë fitimtarët?” Dy janë idetë që janë ndeshur me njera tjetrën gjatë shekullit të kaluar. E para ideja nacionaliste që mbështetej në ekonominë kapitaliste të tregut të lirë ku individi të kishte të drejtën e fjalës dhe të veprimit, të drejtën e pronës dhe të banimit, të drejtën e shkollimit dhe specializimit, të drejtën e votës së lirë dhe përfaqësimit. E dyta mbështetej në ekonominë socialiste ku individi pothuajse nuk kishte asnjë të drejtë, ku prona ishte rrëmbyer dhe bërë pronë e shtetit, ku shkollimet dhe specializimet bëheshin vetëm për persona të zgjedhur nga regjimi, ku e drejta e votës së lirë mungonte plotësisht.
Përfaqësuesit e idesë së parë ishin Mithat Frashëri me pasuesit e tij. Ishim ne që u ngritëm kundër diktaturës totalitare, që luftuam dhe dhamë jetët tona për Liri, për Shqipëri, për Flamurin Kuq e Zi. Ndërsa përfaqësuesit e së dytës ishin diktatori Enver Hoxha dhe pasuesit e tij. Ishit ju, ndjekësit besnikë të tij, që ju zunë duart kallo nga duartrokitjet për të duke i thurrur hymne lavdie dhe kur e patë se ai u përmbys, si rezultat i revoltës popullore, ndërruar fletën dhe u kthyet në socialistë apo demokratë.
Ndaj, në këto ditë, kur në vendin tonë është instaluar sistemi kapitalist i ndërtimit të shoqërisë, pikërisht ai system për të cilin ne luftuam, fitimtarët e vërtetë të tij jemi ne, nacionalistët shqiptarë, është “Apostulli i shqiptarizmës” Mithat Frashëri dhe dishepujt e tij, sepse pikërisht idetë e tij fituan, ndërsa humbësit jeni ju, mbeturinat e sistemit të përmbysur. Ndoshta. Tani për tani, keni arritur majat e pushtetit. Ndoshta, tani për tani, keni arritur majat e pasurimit. Por do të vijë dita që e vërteta do të triumfojë mbi vendin tone dhe të gjitha kanë për t’ju dalë nga hundët. Atëherë juve ju prêt vetëm një gje: ndëshkimi i drejtësisë shqiptare. Kjo ditë do të vij.
Grushti i Pandit është për Edin
Nga Enkel Demi/
Simboli i grushtit të ngritur lart është shenja e luftës së proletariatit. Ky simbol ka lindur në fundin e vitit 1923, fillimvitin 1924 nga Rotfrontkwmpferbund (RFKB – RFB), Ushtarët e kuq e vijës së parë, organizatë paramilitare e Partisë Komuniste Gjermane (PKD). Gjatë Luftës së Spanjës ky grusht i afrohej tëmthit të djathtë të kokës, por në fund të saj u zhvendos afër shpatullës, deri në lëvizjet anarkisto-majtiste të viteve ’60, ku u përdor grushti i majtë.
Tash grushti përdoret nga komunistët ekstremistë dhe nostalgjikët e tyre, fjala vjen përdorej nga vëllezërit Kastro, Hugo Chavez, Kim Jong Un, Pandi Majko. Grushti nuk shpreh asnjë lloj simbolike të Luftës së Dytë Botërore, përveç simbolit komunist. Nuk është përdorur nga anglezët, francezët, amerikanët, legalistët, ballistët dhe jo nga të tërë partizanët. Baba Faja Martaneshi nuk e përdorte, Enver Hoxha është parë vonë me të, Mehmet Shehu e përdorte, sepse vinte nga Lufta e Spanjës. Kështu që shpjegimi i Pandit është shprehje e padijes në rastin më të mirë dhe gënjeshtër në rastin më të keq. Megjithatë Pandi Majko është një ish-kryeministër, ish-ministër i Mbrojtjes, njeri që ka dashur që vendi ynë të anëtarësohej në organizatën më antikomuniste të botës, NATO. Ky udhëheqës i së majtës shpresoj se duhet duhet ta dijë që aspirata kombëtare e hyrjes në Europë nuk plotësohet duke i bërë qejfin komunistëve me prostatën e moteve, por duke dënuar publikisht diktaturën e tyre, duke realizuar dekomunistizimin e plotë të shoqërisë si kërkon Këshilli i Europës. Mëkimi i këtyre simboleve është të vetëizolohesh me ndërgjegje.
Përkulja e ministrit të Drejtësisë para portretit të Enver Hoxhës në Skrapar është akt edhe më i rëndë. Zoti Nasip drejton një ministri, nga e cila burojnë ligjet për rehabilitimin e të persekutuarëve politikë, por dhe reformat integruese të këtij vendi. Si mund të lejohet kjo nga partia që Integrimin e ka kryefjalën e saj? Deputeti tjetër i kësaj force, ish-ministër i Brendshëm kish marrë osh të rinjtë e LRI-së dhe këndonte këngë partizane tek busti i Qemal Stafës: Bashkohuni shokë me ne në çetë… . Ku me u bashku o Luan? Te çeta e Babë Myslymit? Me Kajo Karafilin që ishte killer me pagesë si këta tipat e tritolit sot? Nuk dua t’i shfaqësoj krejt të rinjtë e LSI-së, por ndoshta nuk e dinë mirë historinë e vendit të tyre, ose jua kanë treguar keq, por Luan Rama nuk duhet të vazhdojë më me këto historitë e nostalgjisë, ose ta ndajë që preferon më shumë Markon.
Fotoja që të kall datën janë vogëlushët e Përmetit. Tmerr për ata të mitur, të veshur keq, skamnorë, por që të rriturit i nxjerrin me grusht mes vorresh. Të gjorët do kenë parë ëndërra me fantazma, me të vrarë të pocaqisur nga balta që rrëfejnë ndodhi tradhëtish, pabesie, luftrash që nuk i kryen dot.
Dhe tash është shefi i qeverisë dhe shumicës në pushtet. Më 29 nëntor bëri sikur nuk i pa, madje në Kuvend akuzoi si komunistin e fundit Sali Berishën. Sa herë çelet ky debat, del në dritë teza e komunistit të fundit. Kaq popullore është bërë kjo mbrojtje në formë mësymje, sa eedhe kryetari vuv i Bashkisë së Përmetit e përdori në një intervistë mëngjezore. Janë keqkuptuar ata që kujtojnë se kryeministri është hedhës batutash. Kryeministri është në kokë të vendit, sepse duhet të drejtojë me seriozitetin shtetarit, jo me cinizmin e statuseve në facebook.
Edi Rama ka rastin e artë të rrëfejë që nuk është komunist, nostalgjik që e ka kryer atëvrasjen ideologjike. Kjo është dita e tij për me tregu që nuk mendon si Pandi apo Luani. Ai ka gjithë pushtetin e duhur për të nxjerë jashtë ligjit komunistët, të ndëshkojë ata që përdorën fëmijët e Përmetit, të nis me ligj dënimin e krimeve të komunizmit, të çelë dosjet e Sigurimit të Shtetit, të rehabilitojë politikisht dhe ekonomikisht shtresën e të persekutuarëve, të plotësojë atë çka kërkon Këshilli i Europës.
E kam vështirë ta besoj se ka për ta bërë një gjë të këtillë. Tek e fundit edhe atij duhet t’i kenë pëlqyer rrëfimet e xhaxhi veteranit te lapidari për 5 maj, megjithatë shpresa vdes e fundit.(TV Ora News)
Kopshti zoollogjik i serbëve: Shqiptarët!
Nga Fahri XHARRA/
Atëherë kur menduan që e pati Shqipëria , iu desht të japin edhe një arsyetim karshi botës “se Shqipëria është një kopsht zoollogjik “ dhe se shqiptarët janë bisha dhe aty e kanë vendin .Por Turqia nuk tërhiqej , coftina e Ballkanit kurrësesi të shkoçej nga ne.
“ Veçernje Novosti” e përditëshme serbe me 15 Nëndor 1912 shkruan me titull të madh “Çka kërkon Sërbia?” . Presidenti i qeverisë serbe të Pashiqit ia praqet gazettes Tajms kërkesat e Mbretërisë Jugosllave dhe ndër të tjera thuhet : “ Serbia e do bregdetin e Adriatikut shqiptar nga Lezha deri në Durrës si dhe tokat tjera deri në Gjakovë dhe gjithashtu tokat nga Gjakova deri në Ohër”!
“Sot, kancelaritë europiane po e kërkojnë formulën dhe zgjidhjen se çka të bëjnë me Arbanasit e pa kulturë , pa ndjenja nacionale, pdhe të pa traditë kombëtare….Por për Sebinë është i rëndësishëm deti , po aq sa janë të rëndësishme mushkëritë për njeriun e gjallë …. Deti ! Po aty është fjala dhe i tërë plani strategjik dhe taktik I udhëheqësve tanë . Aty është e tërë poltika e diplomatëve tanë (Politika, 19.11.1912) Serbia mundohej të bindë botën se jo vetëm që deti iu takon atyre por e kishte edhe një qëllim të keq propagandues duke na para qitur si ”shtazë” .(Politika e 21 Tetorit 1912) . Shkrimi me titull bombastik ” Bishat” e bënte ”përshkrimin” më të ultë për një komb, për neve . Dashtas apo jo , nga ajo që shkruhet ngjallej një urrejtje tek të pa informuarit.
Si flet sot Serbia për në qarqet diplomatike botërore për ne ? Nuk e dijmë , se nuk i kemi stenogramet . Por , padyshim që jo mirë !
Çka flasin qarqet shkencore për ne , kur nga goja e shqiptarëve ”intelektual ” dalin dhe mbesin të shkruara fjalët që as të huajtë më qëllimkëqinj nuk kishin ditë ti thonin.
Deri sa në vitet kur ndahej fati i ynë (1912,1913. 1920) flitnin vetëm ata : tani kur përsëri është një farë lufte jo e shpallur kundër nesh : flet ineligjenca e ynë pa fija turpi.
Po iu sjelli një intervistë të huja me një maragaritarë të tradhtisë kombëtare . E kja është që ky nuk është i vetëm:” V.Dolinski: – Si I p-riti publiku Shqiptar studimet dhe zbulimet tuaja albanologjike?
Dr.Kapllan Resuli – Buroviç. – Njëherë edhe Enver Hoxhës iu desht të pranoj se shkencës
shqiptare i mungon objektiviteti. Poetesha shqiptare Mimoza Erebara I pyeti në Akademinë e shkencave drejtpërdrejtë se qu bë me zbulimet e mia shkencore? Ata i than asaj : ”Ne e dimë krejt këtë edhe para Kapllanit, por tash nuk është koha të flitet për këtë”.
Që në publikimet e YLBERIT (del në Gjenevë që nga viti 1993) dhe veqanërisht ndërmjet përmbledhjes sime albanologjike ILIRËT DHE SHQIPTARËT, I kam paraqitur në formë të shkruar pikëpamjet e mia. Akademiku shqiptar Vinsent Golleti , duke folur për mediat e shkruara, tha: ” Tezat e Kapllan Resulit për problemet e shqiptarëve, posaqërisht lidhur me ato të prejardhjes së shqiptarëve duhet të mirëpriten me ngrohtësi, pasi që studimet të cilat I ka publiku lidhur me këto probleme duhet propaguar nga e tërë bota e arsimuar”. Pas tijë foli edhe Dr. Adrian Klosi,i cili në mes të Tiranës hapur e kundërshtoj hypotezën e sajuar se shqiptarët kanë origjinë Ilire.
Me mua u pajtuan ndërmjet shtypit edhe disa studiues të tjerë të rinj, nga të cilët do të
përmend Fatos Lubonja, Prof Ardian Vebiu etj. Dua të theksoj se sot është paraqitur një grupi të shkolluarve të rinj të cilët nuk pajtohen me mitet e falcifikuara por me kurajo pranojnë të vërtetën shkencore! Jam krenar qëunë udhëheqë këtë grup dhe që kan marrë nga unë kurajon e domosdoshme arsimore. Sepse besomëni se nuk është lehtë aspak, pasi që shqiptarët ekstrem nacionalist, shovinist dhe racist të udhëhequr nga Ismajl Kadare, në forma të ndryshme përpiqen të na shikanojnë dhe satanizojnë për të na heshtur me çdo kusht! I përmenduriDr Adrian Klosi, kur tha se teza e origjinës ilire të shqiptarëve nuk është e bazuar, shtoi: “Por më mirë është të mos flitet për këtë , sepse do të na paraqesin si antishqiptarë”. Çka edhe bënë.
V.Dolinski: – Nga çkohë daton aktualisht evidenca më e vjetër e ekzistencës së shqiptarëve dhe gjuhës shqipe?
Dr.Kapllan Resuli – Buroviç. – Teksti më I vjetër I shkruar shqip është “Formula e pagëzomit”, e përkthyer nga latinshtja më 8-11-1462 nga Malzezi Pacle Angjelkoviç, të cilin shqiptarët e shqipëruan si Pal Engjëlli. Libri i parë shqip është “Meshari” (Libri i mendimeve) një manual i ceremonive fetare, që daton nga viti 1555 dhe është shkruar nga Kroati Ivan Buzuk dhe publikuar në Mal të Zi. Dhe ësht e kuptueshme që e shqiptarizojnë me emrin Gjon Buzuku.Sa për informimin tuaj, abetarjaja e parë në shqip, pas proklamimit të pavarsisë është punë e”Sllavëve” dhe Vllehëve. Dosidej Obradoviçi është njeriu i parë në histori që hapi shkollën në gjuhën shqipe, kur duhet thënë se ishte pikërisht Serbia e para që njohu shtetin e pavarur Shqiptar! Maqedonët kan ndikim të rëndësishëm në zhvillimin e kulturës shqiptare. P.Sh. Një nga publikuesit e parë në Shqipëri ishte Petar Budi (1566-1622) I cili shkroi 3 libra në shqip dhe Maqedon është gjithashtru Jovan Kukuzeli, të cilin shqiptarët e paraqesin si të tyre dhe e shqipëruan me emrin Jan Kukuzeli, edhe pse ishte e ditur se kur ai kishte lindur në Drachnë shek. XI kur aty nuk kishte asnjë shqiptarë. Më lejoni tua përkujtoj gjithashtu edhe Grigor Prlichev (1830-1893) i cili për disa kohë jetoi në Tiranë dhe publikoi poemën e mrekullueshme ” Skanderbeg”. Është I pamohueshëm fakti se gati në të gjithaparafushat e zhvillimit të tyre pozitive shqiptarët kishin joshqiptarë. Le të përmendim edhe në këtë kohë të dhënë se Georg Kastriot – Skanderbeg ishte pamohueshëm me origjinë sllave.Naim Frashëri një Vlleh, (një poet shqiptar) , apo Fan Noli (një Grek emri i të cilit ishteTheofanos Mavromatis) Pjeter Bogdani një serb, apo Ismajl Kemajli një Turk që proklamoi pavarsinë e Shqiprisë më 1912. Siq mund të shihni të gjithë themeluesit e shtetësisë dhe kulturës shqiptare janë joshqiptarë, nga të cilët një numër i madh janë sllav, por kjo nuk i ndal trumbetuesit e nacionalizmit shqiptarë dhe “Marksist Leninistëve” të thonë se çdo gjë e kan arritur vetë e se popujt tjerë e posaqërisht sllavët kan qenë gjithmonë armiqtë e tyre!
”Për ta ilustruar pohimin e tij, ai thotë se në Bosnjë, Evropa fillon në mesin e urës së Neretvës në Mostar. Ai thotë se turistët marrin frymë me lehtësi kur “përfundimisht kthehen në Evropë”, kur hyjnë në pjesën kroate të Mostarit, transmeton Zhurnal.( Ish-diplomati holandez: Ballkanasit s`janë evropianë, ndodhen më afër Turqisë. Kosova, si Iraku!)
“U jesen 1912 godine složiće se Srbija, Bugarska, Crna Gora i Grčka pa će udariti sa svih strana na Tursku. I već u novembru Turske će nestati iz Evrope. .Zaratiće se i u 1913. godini i nestaće i Albanija !” Më falni se e shkrova serbisht ashtu si e lexova, ashtu të virgjër e kopjova. Po ç`thot? Do të zhdukët Shqipëria !
Por , me keqardhje duhet të them se kur i lexon edhe mendimet e disa shqiptarëve shmitianë me shkon mendja se metë vërtetë jemi një kopsht zoollogjik , nën përkujdesjen e atyre që e duan shkatërrimin dhe zhdukjen tonë . E , udhë e mbarë na qoft!
Dr. SALI BERISHA: Duhet 20 shkurt i dyte! Final! Vdekje komunizmit!!
Hoxhizmi nuk eshte nostalgji por modeli qe ndjekin neobllokmenet!/
Te dashur miq, klika punisto-mafioze ne pushtet shnderroi 5 Maijn, diten e nderimit te te reneve, ne diten e nderimit te Hitlerit shqiptar te Pasluftes dhe simboleve e tij.
Ata qe mendojne se eshte nje nostalgji gabohen, te tjere qe mund ta konsiderojne shfaqje periferike gabojne dhe me rende. Keto ishin vetem vazhdim i nje qendrimi te strukturuar mire nga neobllokmenet me ne krye Edvin Kristaq Ramen.
E verteta eshte se rehabilitimin e Enver Hoxhes e nisi qe javen e pare ne pushtet Edvin Kristaq Rama kur paraqiti shqiptareve, si projektet e tij me te para, rindertimin dhe gjallerimin e viles se diktatorit dhe piramides se tij duke deshmuar se ato ishin projekte dhe preokupime kryesore te tij. Po keshtu me 29 nentor 2013 Rama nderoi te renet se bashku me portretet e atit te tij shpirteror Enver Hoxhes ne sfond dhe u kujdes qe ti shperndante vete me Facebook-un e tij. Ai ka ngarkuar pseudo historiane antishqiptar per rishqyrtimin e historise dhe rehabilitimin e Hoxhes. Ai me vendime qeverie ka rrezuar nene te Kushtetutes, ligje si dhe ka marre kompetenca te Presidentit te Republikes, Gjykates, Prokurorise dhe institucioneve te tjera kushtetuese.
Demokrate dhe demokrate, Edivin Kristaq Rama po provokon ne menyren me te ulet, me kultin e atit te tij shpirteror, rinine shqiptare, qindra e mijera qytetare qe u persekutuan, ekzekutuan, burgosen, interrnuan nga regjimi i Hitlerit te Pasluftes se Dyte Boterore. Ai po provokon mbare shqiptaret qe perjetuan skllaverine me te eger hiperkolektiviste hoxhiste. Ai po hakmerret ndaj nesh per 20 shkurtin e vitit 1991.
Te gjithe ne kembe t’i rezervojme atij dhe neobllokmeneve te tij sa me pare 20 shkurtin e dyte! Final! Vdekje Komunizmit!! sb
- « Previous Page
- 1
- …
- 650
- 651
- 652
- 653
- 654
- …
- 764
- Next Page »