Myslimanë ishin boshnjakët e jo shqiptarët
Në ish-Jugosllavi myslimanë quheshin boshnjakët e Bosnjës dhe myslimanët e sllavizuar të Sanxahkut, të cilit para 100 vjetësh ishin shqiptarë. Atyre ua imponuan, ose patën krizë identiteti, prandaj i bindën ta zëvendësojnë kombin e munguar me fenë. 
Shqiptarët e Kosovës e të territoreve etnike asnjëherë dhe në asnjë situatë, askush nuk i ka quajtur myslimanë. Ata me mburrje në kohën e dhunës më të egër serbe kundër tyre e quanin vetën shqiptarë, megjithëse e dinin se po të quheshin myslimanë, do të shpëtonin nga dhuna e nga vrasjet. Rilindësit ishin fanari i tyre ndriçues.
Në ish-Jugosllavi predikimin fetar nuk e ka penguar shteti, hoxhallarët merrnin rroga nga shteti, natyrisht pjesa dërmuese e tyre e ngritën në qiell shtetin e dhunshëm, meqë ishin rrogëtarë të tyre. Një pjesë e këtyre hoxhallarëve, përpiqeshin t’i bindnin besimtarët e tyre shqiptarë se ata duhej të regjistroheshin myslimanë si boshnjakët e jo shqiptarë, sepse ashtu i kishin urdhëruar patronët e tyre. Të njëjtit hoxhallarë, prapë nisën t’i bindin shqiptarët se ata janë myslimanë e jo shqiptarë .
Sot në mënyrë të shëmtuar bie në sy një trend që disa njerëz të zakonshëm të thonë me nativizëm apo mbase me dashakeqësi, unë myslimani, ose unë myslimania, në vend se të thonë unë shqiptari apo unë shqiptarja, sepse të qenit myslimanë nuk është identitet, është fe, të vënit në pah të këtij përcaktimi dëshmon për mungesë identiteti, pra për fatkeqësinë e tij ose të saj.
Sa herë e lexoj sintagmën: unë myslimania, apo unë myslimani mendoj se ata po flasin për boshnjakët e dikurshëm pa identitet kombëtar.
Mungesën e identitetit kombëtar, boshnjakët e paguan shtrenjtë.