• Home
  • Politics
  • Opinion
  • Culture
  • Sports
  • Economy
  • Interview
  • Reporting
  • Community
  • Vatra

Dielli | The Sun

Albanian American Newspaper Devoted to the Intellectual and Cultural Advancement of the Albanians in America | Since 1909

Tribut humbjes

September 28, 2021 by s p

Mbi romanin ‘’Mbyllur për pushime’’ të Stefan Çapalikut

Nga Gladiola Jorbus

Padyshim që luftërat kanë frymëzuar, ndikuar apo infektuar letërsinë, kinematografinë dhe krejt artin në përgjithësi. Ky i fundit duhet konsideruar një aleat për të kuptuar më mirë të djeshmen.

‘’Mbyllur për pushime’’, romani më i ri i Stefan Çapalikut transmeton fragmente nga Lufta e Dytë Botërore që nga dita e kapitullimit të Italisë, në shtator të vitit ‘43 deri në ardhjen e komunistëve në pushtet, në nëntor të vitit ’44. Vetvetiu në periudhat gjatë dhe post bellum evidentohen raportet midis kostos dhe fitores. Ana nga e cila zhvendoset peshorja, vulos fatin e jetës së njerëzve. Rëndom jemi mësuar të himnizojmë fituesit e të anashkalojmë humbësit. Por në të vërtetë, cili është fati i këtyre të fundit?! Me se përballen ata ?!

 Në sfondin e romanit, imazhet e dashurive të humbura, mungesa e të drejtës për të zgjedhur, privimi i lirisë, shpalosin kohën e zymtë (si stina e pambarimtë e shirave të Shkodrës),  por në të njëjtën kohë dhe vlera të mëdha që do të jetojnë  në zemrat dhe kujtimet e të dashuruarve, të humburve, miqve e armiqve.

 Portrete me valenca politike, historike e artistike, ngjyrosin peizazhin e luftës; fatet e personazheve kontrastohen nga dëshirat dhe synimet që spikasin për papërpuethshmërinë me atë që ofron koha historike, ideologjia apo vetë fakti i të qenit në momentin e gabuar, në vendin e gabuar.

Romani i Çapalikut është një ylber që shkëlqen përtej konfuzionit të një epoke gri, një dëshmi e brishtë që na pëshpërit se si, kundër të gjitha fatkeqësive, njeriu tenton të jetojë përtej asaj që imponon lufta, përtej jehonës së vdekjes, së disfatës a nënshtrimit, si një ngërç tronditës brenda të cilit duam të rrëmojmë, të qëmtojmë lojërat e dyfishta, emocionet e forta dhe të dhimbshme. Deri ku mund të arrijë fataliteti dhe çmenduria njerëzore?!

Personazhet dramatike janë ngatërruar në skemat mjeruese të jetës e kështu përpiqen të gdhendin këndin e tyre të qetësisë dhe të vërtetës. Ngjarjet në romanin ‘Mbyllur për pushime’ janë vendosur në boshtin Tiranë – Beograd – Shkodër. Vetë shkrimtari është shprehur se i intereson të merret me 

fatet e njerëzve që kanë jetuar epokën në një kontekst të gabuar, dhe jo faktet historike në vetvete. 

Çapaliku është medium i fjalës. Në krijimtarinë e tij artistike që përfshin zhanre letrare si poezia, proza, eseistika, dramaturgjia, fjala nuk ka assesi prirjen për të qenë një ndërgjegjje e vetme, një zë i vetëm. 

Teksti dhe konteksti historik nuk janë thjesht thelbi i ngurtë i fakteve që do të interpretohen, ndaj mbetet e nevojshme që fillimisht të konstatohen të dhënat e më pas të zhytemi në detin e interpretimit. Mesazhi lëshohet nga autori dhe merr një jetë më vete. Është e nevojshme që dhe lexuesi të endet në të njëjtin horizont interpretues, që mesazhi të mbërrijë tek ai deri diku i paprekur. Umberto Eco, në lidhje me teorinë hermeneutike të komunikimit, thekson se interpretimi i teksteve nënkupton kufij, ai nuk mund dhe nuk duhet të jetë plotësisht i lirë, por duhet të ndjekë qëllimin e autorit, kontekstin në të cilin u lëshua mesazhi, sistemin e domethënien, dhe kështu me radhë. 

Përmes talentit krijues autori mund të rrëfejë, denoncojë apo përshkruajë protagonistët e harruar, humbësit, viktimat. Ata shfaqen në apatinë e tyre, si spektatorë të brishtë të një drame që është vetë jeta e tyre; një dramë që frymon përmes pauzash herë të shkurtra e herë të gjata. 

Vepra fiction është skalitur si një procedurë kompozicionale që turbullon kufijtë midis “realitetit të të dështuarve” dhe të krijimit letrar, andaj për këtë arsye ofron një lojë pesimizmi, konfuzioni e kotësie. Përvoja e shfaqjes së humbjes dhe të pikëllimit te këta njerëz është kaq subjektive apo e veçantë. Kjo i bën ata që herë-herë të ndihen të izoluar apo të shkëputur nga bota. 

Meqenëse personazhet vuajnë humbje të një rëndësie vitale a esenciale, harku narrativ i historive të tyre jetësore paraqitet i fragmentizuar, si minidrama që tregojnë për betejat e jetuara, përmbushjen apo dështimin e sfidave dhe vlerësimin e ndjenjave e reagimeve. Stefan Çapaliku ka aktivizuar talentin e tij si shkrimtar e dramaturg për të shtrirë kufijtë dhe për të shqyrtuar temat e natyrës njerëzore. 

Si një dramaturg bashkëkohor, ai i ka eksploruar ato përmes një lenteje mirëkuptuese duke u shndërruar kështu, në një zë sa humanist, aq dhe të admiruar të shekullit XXI.

Filed Under: LETERSI Tagged With: ‘’Mbyllur për pushime", Gladiola Jorbus, Stefan Capaliku

Midsommar – Festa tradicionale suedeze

September 27, 2021 by s p

Midsommar i Ingeborrarp 2005

Përgatiti: Gladiola Jorbus

Midsommar ose ‘’Mesi i verës’’ është një ndër festat më të vjetra dhe më të mirënjohura në Suedi. Kurora lulesh, vallëzime dhe një diell që nuk perëndon kurrë. Suedezët e jetojnë këtë ditë në harmoni të plotë me ritmet e natyrës. 

Në qendër të festimeve tradicionale qëndron një shtyllë e lartë ‘’Midsommarstången’’, me dy rrathë të mëdhenj në krye, në formë kryqi për të cilën shumë njerëz besojnë se përfaqëson simbolin e pjellorisë. Të tjerë mendojnë se forma e Midsommarstången-it e ka origjinën në mitologjinë skandinave dhe mishëron një aks që lidh nëntokën, tokën dhe qiejt. Ai ngrihet në një vend të hapur ku vijojnë pareshtur vallet tradicionale, për kënaqësinë e fëmijëve dhe të të rriturve.

Vigjilja e Midsommar-it zakonisht festohet në fshat. Rrugët e zhurmshme të qytetit, befas braktisen dhe radhët e makinave shihen në distanca të gjata. Mesi i verës është një rast i mirë gjithashtu për të takuar të afërmit dhe miqtë. Familje të tëra mblidhen për të festuar së bashku këtë pikë kulmore tradicionale të verës.

Gjatë epokës nordike të bronzit, adhurimi i diellit u praktikua gjatë në Suedi. Disa nga vallet dhe ritet që vazhdojnë deri në ditët tona besohet se i janë kushtuar festimit të diellit dhe ruhen në gdhendje shkëmbore. 

Dita e Verës është një festë popullore në Suedi, dhe përkujtohet një ditë të shtunë në harkun kohor midis 20 e 26 Qershorit.

Më parë, Midsommar-i festohej më 24 qershor, në ditën e Gjon Pagëzorit.  Njerëzit shpesh e nisin këtë ditë duke mbledhur lule dhe duke thurur kurora për t’i vendosur në shtyllën me origjinë antike, e cila është një ndër protagonistet e këtyre festimeve. 

Në Suedi dhe pjesët suedeze të Finlandës, njerëzit u gëzohen rikthimit të diellit dhe festojnë me gëzim ditët e gjata të verës dhe netët e saj të shkurtra, me muzikë e valle në natyrë, mundësisht buzë liqeneve, ku tingujt e muzikës jehojnë në anën tjetër të bregut.

Të gjithë vendosin kurora lulesh mbi flokë, pavarësisht nga mosha apo gjinia. 

Sipas traditës suedeze, nëse dikush përzgjedh shtatë lloje lulesh (në disa pjesë të Suedisë nëntë) dhe i vendos nën jastëk, në gjumë do të ëndërrojë burrin ose gruan e ardhshme. Legjenda thotë se nata para kësaj feste është një kohë magjike për dashurinë. 

Ky event i shkëlqyer është padiskutim në favor të dasmave dhe ceremonive të pagëzimit. Disa suedezë ende dëshirojnë të martohen në një kishë fshati, me një hyrje të harkuar me lule, me harqe dhe himne të bukura. 

Festimi i solsticit të verës është një praktikë shumë e lashtë, e cila daton para krishterimit. Ai konsiderohej një festival i fertilitetit, me shumë zakone dhe rituale që lidheshin me natyrën dhe shpresën për të korra të mbara në vjeshtën e ardhshme. Në shoqërinë pagane, nata e Midsommar-it përfytyrohej e mbushur me fuqi magjike dhe qenie të mbinatyrshme..

Përsa i përket ushqimit, harenga është pjesa qendrore e tryezës së Midsommar-it. Ajo serviret në të gjitha format e saj: turshi, e tymosur, e fermentuar, me qepë, por nuk mungojnë gjithashtu as salmoni, apo patatet e ziera me kopër të freskët.

 Gjithsesi në tryezat festive kryefjala është peshku. Dredhëzat janë gjithashtu një asortiment i rëndësishëm në menunë e Midsommar-it. Ato duhet të jenë ekskluzivisht suedeze dhe të shoqëruara me krem. Mund të themi se suedezët ndihen vërtet krenarë për varietetet vendase të dredhëzave. 

Në kohët pagane, festimet e Midsommar-it në Suedi u mbajtën për të mirëpritur verën dhe sezonin e pjellorisë. Në disa zona njerëzit maskoheshin si “burra të gjelbër” dhe visheshin me fier. Ndoshta që në vitet 1500, ata dekoronin me gjethe shtëpitë e veglat e fermës dhe ngrinin shtyllën e lartë simbolike përreth së cilës kërcenin. 

Fillimisht, Midsommar-i festohej kryesisht nga të rinjtë, por ishte popullor edhe në komunitetet industriale të Suedisë qendrore. Megjithatë, vetëm në vitet 1900, Midsommari (Dita e verës) u shndërrua në festën më autentike dhe tradicionale suedeze.

Filed Under: Kulture Tagged With: Gladiola Jorbus, Midsommar

Dafina – bima e perëndisë Apolon

September 22, 2021 by s p

Përgatiti: Gladiola Jorbus

Dafina (Laurus nobilis) është një bimë e njohur, e përdorur gjerësisht në gatim, pasi shquhet për shijen dhe aromën e saj të këndshme. Ajo e ka origjinën në rajonin e Mesdheut duke u konsideruar si një simbol i rëndësishëm i fitoreve, i arritjeve dhe i statusit. Është një pemë me gjelbërim të përhershëm, deri në njëzet metra e lartë, ku spikat një kurorë e dendur dhe piramidale. Gjethet korren përgjatë të gjithë vitit, por më të parapëlqyerat janë ato të muajve korrik dhe gusht.

Grekët dhe romakët thurnin kurora dafine për t’ua dhuruar fituesve; shumë statuja dhe bazorelieve të kohës dëshmojnë për këtë traditë.

 Duket se vetë Jul Cezari, për të maskuar shogëtinë e tij, e rrethoi kryet me një kurorë dafine. Duke qenë e lidhur me perëndinë e ndritur Apolon, mbetet një simbol i fitores së dritës mbi errësirën. Bima e dafinës konsiderohej në Greqinë e lashtë si një bimë e shenjtëruar nga ky perëndi.

Sipas legjendës, nimfa Dafne u shndërrua në dafinë për të shpëtuar nga përndjekjet e Apolonit. Ai endej dëshpërimisht nëpër pyje në kërkim të nimfës. Ajo iu lut Gjeas, nënës së saj që ta ndihmonte. Pasi dëgjoi lutjen e së bijës, perëndesha e ngadalësoi vrapimin e Dafnes dhe në të njëjtën kohë transformoi trupin e saj: flokët u shndërruan në fije të lehta; krahët u ngritën lart drejt qiellit, trupi iu mbulua me degë, kurse këmbët iu shndërruan në rrënjë të forta dhe fytyra e përlotuar në kurorën e pemës.

  Apoloni e shenjtëroi dafinën në kultin e tij dhe e shpalli si një simbol lavdie për t’u mbajtur nga udhëheqësi i fitimtarëve.

Në kulturën antike greko – romake, dafina asociohej me pavdekësinë, konsiderohej mbrojtëse dhe shërbente për purifikimin e mjediseve të ndryshme, largonte energjitë negative dhe madje kishte nga ata syresh që besonin në vetitë e saj ekzorciste kundër mallkimeve. Ndaj mund të pohojmë se dafina (Laurus nobilis) dallon për përdorimin e saj interesant dhe në nivelin ezoterik që prej shumë shekujsh.  

Gjithashtu besohej se dafina të dhuronte kthjelltësinë, aftësinë e parashikimit së të ardhmes dhe vetë priftëreshat e tempullit të Apolonit, përtypnin gjethe dafine për të gjallëruar mendjen e tyre deri në ekstazë që të krijonin lidhje me profecitë e tij, teksa thithnin avujt për të njëjtin qëllim. 

Romakët e kurorëzuan perandorin Cezar me gjethe dafine dhe deri më sot, ato mishërojnë çmime, diplomime e triumfe. 

Përveçse gjethet e dafinës janë simbol i lavdisë, triumfit dhe nderimit, ato kanë edhe veti medicinale; minimizojnë shanset për sëmundje koronare të zemrës, ndihmojnë në reduktimin e stresit, ankthit dhe presionit të gjakut, shërbejnë për të trajtuar gripin e zakonshëm pasi aroma e tyre e fortë dhe shija e veçantë ofrojnë një efekt qetësues. Vaji i dafinës shërben për tretje, kundër dhembjeve, kundër alopecisë apo rënies së flokëve etj.

Përsa  i përket anës shpirtërore, mendohet se dafina balancon dhe stimulon të gjitha chakrat ose qendrat e energjisë, duke vitalizuar shëndetin fizik dhe rrafshin eterik të njerëzve. Ajo nxit përqendrimin dhe meditimin (orakujt grekë mbanin një kurorë dafine mbi krye kur parashikonin fatin) . Dafina gjithashtu ndjell fitoren. Nga pikëpamja e energjive konsiderohet mashkullore, meqenëse është e lidhur me elementet e diellit dhe të zjarrit.

Kurora e dafinës përbëhet nga gjethet e bimës me të njëjtin emër, dhe zakonisht u jepej si shpërblim poetëve, atletëve dhe luftëtarëve në antikitet. Në besimet popullore, ndër të tjera përmendet fakti se pema e dafinës nuk goditet nga rrufeja dhe shtëpitë që ngrihen pranë këtyre pemëve gëzojnë mbrojtje dhe siguri.

Filed Under: Kulture Tagged With: Dafina, Gladiola Jorbus

Larg, në net ëdrrash magjike…

August 23, 2021 by s p

Cikël me poezi

Nga Gladiola JORBUS/

Larg

Ika larg…

pa dorën tënde shtrënguar.

Përshkova mijëra kilometra

ëndrrash, puthjesh e premtimesh.

Ika larg…

përtej errësirës së shpirtit.

Mos më kujto në trishtim!

Buzëqesh me erën që të dhuron

aroma e rremë e pranverës.

Në zgavrat e thella të syve,

në dhembjet e mia,

në mimikën e ngrirë të ndjesive

lexohet malli për ty.

Buzë liqenit të dritës

dëgjohet murmurima e reve…

se dashuria, tutjemë fluturoi

dhe u fsheh ndër yje.

Net ëndrrash magjike

Net ëndrrash magjike
që ringjallen me tingujt e shiut.
Errësira ndriçon nga shkreptimat zigzage
që gjëmojnë mbi lutjet e mia.

Net ëndrrash magjike
si muzika, puthjet dhe dashuria.
Imazhet e zbehura nga koha
enden pas delirit të nostalgjisë

që zgjohet nga letargjia.

Liqeni

Dielli kukafshehti luan,

me liqenin nazeli.

Pas malesh struket – që të shfaqet,

i perëndishëm pakufi.

Buzëqesh liqeni në çdo valë,

në çdo frymëmarrje, drithërimë.

Praruar dielli rrezeartë,

mbi ujëra kridhet farfuri.

Nën pëshpërimën e liqenit,

agimi mbuz mbi shpirtin tim.

Qielli i purpurt buzëqesh,

me zogjtë e erës – cicërimë.

Zgjohet liqeni hijerëndë,

ditën fton në valëzim.

Si bulëza vese vezullojnë,

mbi male – retë në fluturim.

Kozmonaute

Çuditem se si mbi Hënë shkel,
Edhe pse nuk jam veshur si kozmonaute.
Dashuria ime prej letre,
me erën fluturon.

Dhe largohesh në heshtje…
veç pak nga ti, mbeti në shpirtin tim.
dhe venitem në heshtje…
duke mbyllur sytë, të shoh kaq pranë.
dhe ti nuk je…
krahët e tu nuk janë më oazi im.
dhe një mijë mendime treten në tym…
dot nuk shqiptojnë atë që në mua pulson.
dhe dita nis pa ty…
çdo çast jemi gjithnjë e më të largët.
dhe koha na ndan…
më shumë se përjetësia.

Balada, heshtje dhe lotë…
Sapo një rreze dielli më çik,
nata zbret sërish.

Dhe kozmodromi i fatit

Dyert ia mbyll lumturisë.

Filed Under: LETERSI Tagged With: Gladiola Jorbus, Nete magjike, poezi

Gruaja fenomenale Maya Angelou

March 18, 2021 by dgreca

Nga Gladiola Jorbus/

Një personazh i shumanshëm si Maya Angelou: shkrimtare, poete, aktore, këngëtare, skenariste, balerinë, regjisore, predikuese, humoriste dhe aktiviste e mirënjohur e të drejtave civile. Jeta e saj konsiderohet një histori frymëzimi e mbushur me guxim, këmbëngulje dhe aftësi për t’iu përgjigjur sfidave të mëdha.

Edhe pse kurrë nuk u diplomua në një universitet, ajo njihej me titullin ‘Dr. Maya Angelou’. Autobiografitë e autores pushtuan mbarë botën duke u kthyer në simbol përfaqësimi për komunitetin afro-amerikan. 

Stili autobiografik i Angelout theu skemat e kohës, u duartrokit, por pati dhe kundërshtarë, kryesisht në institucionet arsimore. Këtë material të ri didaktiko-mësimor, që derivonte prej saj, prindërit e konsideronin tabuthyes e provokues, meqenëse promovonte seksualitetin, marrëdhëniet jashtëmartesore e homoseksualitetin, cënonte vlerat tradicionale dhe përshkruante racizmin, abuzimin apo përdhunimin.

 Pavarësisht nga kjo, Angelou frymëzoi me aspiratën e saj për të bërë të njohura çështjet e racës, identitetit dhe të shkruarit e të lexuarit. Ky model arsimi që prek kultura të ndryshme, epoka të kaluara e popuj të tjerë na bën më empatikë dhe njerëzorë. 

Maya Angelou u dha hov programeve në kolegje dhe universitete. Një shembull është ai i universitetit ‘Winston Salem’, i cili krijoi ‘Institutin Maya Angelou për përmirësimin e edukimit të fëmijëve dhe familjes’. Misioni i tij ishte të krijonte iniciativa për t’u dhënë fëmijëve dhe familjeve mjetet e nevojshme për të lulëzuar në aspektin arsimor, shoqëror, fizik dhe psikologjik. 

Autorja lëvroi në poezitë dhe romanet e saj dallimin midis injorancës dhe analfabetizmit, njohurive të fituara përmes përvojës praktike dhe mungesës së barazisë në arsim. Për dekada me radhë, ajo inkurajoi breza të tërë studentësh që të bëheshin shkrimtarë, mendimtarë dhe qytetarë më të mirë. 

Përsa i përket përcaktimit të stilit të poetes Angelou, ai është i vështirë për t’u klasifikuar sepse krijuesja nuk iu përmbajt një të shkruari specifik, dhe as një skematike të caktuar rimash. Në shumë nga poezitë e saj vërehet një lloj dialekti i quajtur Black Secular, një formë e anglishtes së thjeshtuar, me metafora që lidhen me skllavërinë. Në poezinë e saj dallohet ndërveprimi verbal midis lexuesit dhe poetit. 

Edhe në prozë, edhe në vargje, stili i Angelout shfaqet i drejtpërdrejtë e bisedor, ajo nuk lëkundet të pasqyrojë as individualitetin, as papërkulshmërinë dhe as hidhërimin e saj. Madje e fton publikun të bëhet pjesë e historive a sekreteve të veta.

 Gjithsesi nuk duhet lënë pa përmendur dhe ndikimi i muzikës blues, zhanër që i ka rrënjët në jugun e thellë të Shteteve të Bashkuara, një nënrajon kulturor dhe gjeografik që veçonte për format e ashpra të skllavërisë dhe traditën muzikore afrikane. 

Në vitin 1972, M. Angelou shkroi skenarin e filmit ‘Georgia’, një prodhim dramatik suedezo-amerikan i vitit 1972, që drejtohej nga Stig Björkman. ‘Georgia’ mori pjesë në ‘Festivalin e 23-të ndërkombëtar të filmit’ në Berlin.

Gjatë gjithë karrierës së saj, M. Angelou ka marrë tituj honorifikë nga disa universitete të botës, një çmim Pulitzer dhe plot nderime të tjera. Megjithatë, kritikët e saj shpreheshin se ajo ishte e mbivlerësuar, pasi nuk gëzonte peshën e vërtetë akademike, se sa atë të artistes së famshme. 

Në vitin 1993, Maya Angelou triumfoi sërish, si e ftuar speciale në ceremoninë zyrtare të ish – presidentit Bill Clinton. Ajo interpretoi poezinë e saj ‘Në pulsin e mëngjesit’. Kjo poezi amplifikoi famën e poetes duke e shndërruar kështu Maya Angeloun, në gruan e parë dhe poeten e dytë në histori, (pas Robert Frost) që recitoi në një përurim presidencial. 

Vargjet e saj synonin vëmendjen e audiencës, përmes mesazhit se uniteti e përgjegjësia ndaj njerëzve dhe planetit janë veçori shumë të rëndësishme.

Angazhimi i saj në politikë vazhdoi me pjesëmarrjen në fushatën elektorale të vitit 2008, në favor të Hillary Clinton. Por kur Obama u zgjodh si presidenti i parë afro-amerikan i Shteteve të Bashkuara të Amerikës, Maya nuk ngurroi ta mbështeste me thënien: “Ne po rritemi përtej idiotizmave të racizmit dhe seksizmit”.

Poetja, romancierja dhe aktivistja amerikane Maya Angelou ka lënë gjurmë si një ndër figurat më të shquara femërore në letërsinë botërore. Ajo trajtoi tema të tilla si racizmi, tirania seksuale dhe ekonomia. Vepra që i dha famë ishte ‘Unë e di pse këndon zogu i kafazit’ (1969).

Si avokate e të drejtave civile, ajo bashkëpunoi me Martin Luther King Jr. dhe Malcolm X. Angelou vlerësohej për oratorinë e saj dhe përpjekjet në mbrojtje të njerëzve dhe të kulturës së komunitetit të cilit i përkiste. Ajo shkroi haptas për veten, pa lënë mënjanë faktin që dikur kishte qenë punëtore seksi, në momente shumë të vështira të jetës. Angelou është shprehur lirshëm në lidhje me këtë temë, për t’u dhënë të kuptojë njerëzve se askush nuk është perfekt, ndaj duhet të falin veten dhe të vazhdojnë përpara me jetët  e tyre duke besuar fort, se mund të arrijnë atë çka duan.

Ajo i përshkroi përvojat e saj në autobiografinë ‘Mblidhuni së bashku në emrin tim’(1974), memuaristikë e vlerësuar nga kritika. Libri flet për adoleshenten Rita (emri i vërtetë i autores), paraqet kolapsin e një nëne të vetme në shkallët e varfërisë dhe të krimit. Titulli i librit është marrë nga ‘Bibla’ dhe rrëfen se si një femër afro-amerikane, mundi të mbijetonte në shoqërinë e mbizotëruar nga të bardhët, pas Luftës së Dytë Botërore në SH.B.A.

Angelou diskutoi me autoritet për shumë çështje si amësia, familja, racizmi, identiteti, arsimi etj., së bashku me aspekte të tjera të jetës, të cilat e bënë më eklektike, më të fuqishme, më interesante dhe influencuan transformimin e saj.

 Poezitë, librat dhe zëri i krijueses kanë ndikuar jetën e mendësinë e miliona njerëzve.  Maya Angelou mbetet një heroinë sa reale, aq dhe e paharrueshme, e cila deri në vdekje vigjiloi pareshtur për të drejtat civile të afrikano-amerikanëve, të grave dhe paqen në botë. Ajo qe një potencial i jashtëzakonshëm ku ndërthureshin eksperiencat e jetës, talenti, aftësitë, forca, grinta, mendimi kritik, kreativiteti dhe inteligjenca. 

 Nëse sipas semiotikës, kryqi përfaqëson krishtërimin apo Ylli i Davidit judaizmin, mund të themi me bindje se Maya Angelou përfaqëson Gruan Fenomenale. 

Filed Under: ESSE Tagged With: Gladiola Jorbus, Maya Angelou

  • 1
  • 2
  • 3
  • Next Page »

Artikujt e fundit

  • DIELLI ME SHQIPTARËT E ITALISË / SHKOLLA SHQIPE “DORA E PAJTIMIT”, GJUHA DHE IDENTITETI KOMBËTAR TE SHQIPTARËT NË ITALI
  • 2023 A Consequential Year for Cybersecurity – Albania, Example of What Can Happen
  • Kryeministri Kurti përkujtoi dëshmorët në Rogovë të Hasit, Vraniq, Bishtazhin e Gadish
  • Karadaku, Bir i Kosovës dhe i Labërisë që luftoi heroikisht në Grykën famëmadhe të Mezhgoranit të Tepelenës
  • Kosova në mes të betejave morale dhe pragmatike
  • SA PËR RIKUJTIM!
  • FUQIZIMI I SHQIPTARËVE NË SERBI DO TË DOBËSONTE SYNIMET NACIONALISTE SERBOMËDHA NË KOSOVË
  • THIKË MU NË ZEMËR TË MARRËDHËNIEVE SHQIPTARO-AMERIKANE!
  • PSE KJO PO NDODH VETËM TEK NE? KU ËSHTË PROBLEMI?
  • VATRA DHE SHOQATA E SHKRIMTARËVE SHQIPTARO-AMERIKANË PROMOVUAN 4 VEPRA TË PROF. BESIM MUHADRIT
  • AT SHTJEFËN GJEÇOVI DHE DR. REXHEP KRASNIQI, APOSTUJ TË IDESË PËR BASHKIM KOMBËTAR
  • Marjan Cubi, për kombin, fenë dhe vendlindjen
  • Akademik Shaban Sinani: Dy popuj me fat të ngjashëm në histori
  • THE CHICAGO TRIBUNE (1922) / WOODROW WILSON : “NËSE MË JEPET MUNDËSIA NË TË ARDHMEN, DO T’I NDIHMOJ SËRISH SHQIPTARËT…”
  • SHQIPËRIA EUROPIANE MBRON HEBRENJTË NË FUNKSION TË LIRISË

Kategoritë

Arkiv

Tags

alfons Grishaj Anton Cefa arben llalla asllan Bushati Astrit Lulushi Aurenc Bebja Behlul Jashari Beqir Sina dalip greca Elida Buçpapaj Elmi Berisha Enver Bytyci Ermira Babamusta Eugjen Merlika Fahri Xharra Frank shkreli Fritz radovani Gezim Llojdia Hazir Mehmeti Ilir Levonja Interviste Keze Kozeta Zylo Kolec Traboini kosova Kosove Marjana Bulku Murat Gecaj nderroi jete ne Kosove Nene Tereza presidenti Nishani Rafaela Prifti Rafael Floqi Raimonda Moisiu Ramiz Lushaj reshat kripa Sadik Elshani SHBA Shefqet Kercelli shqiperia shqiptaret Sokol Paja Thaci Vatra Visar Zhiti

Log in

This website uses cookies to improve your experience. We'll assume you're ok with this, but you can opt-out if you wish. Cookie settingsACCEPT
Privacy & Cookies Policy

Privacy Overview

This website uses cookies to improve your experience while you navigate through the website. Out of these cookies, the cookies that are categorized as necessary are stored on your browser as they are essential for the working of basic functionalities of the website. We also use third-party cookies that help us analyze and understand how you use this website. These cookies will be stored in your browser only with your consent. You also have the option to opt-out of these cookies. But opting out of some of these cookies may have an effect on your browsing experience.
Necessary
Always Enabled
Necessary cookies are absolutely essential for the website to function properly. This category only includes cookies that ensures basic functionalities and security features of the website. These cookies do not store any personal information.
Non-necessary
Any cookies that may not be particularly necessary for the website to function and is used specifically to collect user personal data via analytics, ads, other embedded contents are termed as non-necessary cookies. It is mandatory to procure user consent prior to running these cookies on your website.
SAVE & ACCEPT